Harster bekende schuld;
„ik deed er niets tegen"
Ook Duitsland wil dat
Engeland in EEG komt
Befaamde „Tokaido-lijn" krijgt
nog een verlengstuk
In Australië scholen
zonder kinderen
Ook Balmain blijft bij de korte rok
Seyss poogde kerken uit
elkaar te halen
Onzichtbare scholieren
leren dank zij radio
Snelle verlichting
van pijn in spieren
en gewrichten
Rusland beschuldigt
auteur Steinbeck
Zonder melodramamet zekere waardigheid
Gedeelde smart
Hoe krijgen ze toch onderwijs?
Kiesinger legde
loch krans
Podgorny in
Italië
Hippe busreis
KERKEN
KAMPEN
CONSEQUENTIE
Vertrouwen voor
Belgisch kabinet
Brandt in Straatsburg
New York proefde
de lente
Huisvrouw leidster
roversbende
Radiostem
Per post
„Pot voor meneer"'
verboden spel?
Boycot in Macao
van Portugezen
Geen kernwapens
in de ruimte
WOENSDAG 25 JANUARI 1967
(Van onze speciale verslaggever)
MÜNCHEN, dinsdagavond „Toen het me duidelijk was geworden, dat de
Joden door ons werden gedeporteerd naar de dood, ben ik op mijn post ge
bleven: voor deze zware morele schuld moet ik boeten".
De vroegere Befehlshaber der Sicherheitspolizei en S.D. in Den Haag dr. Wil
helm Harster sprak deze zin vanmiddag enkele minuten over drie, slaande
voor het Münchener Schwurgericht. Het was een historisch ogenblik. Slechts
enkele Duitse oorlogsmisdadigers hebben tot nu bekend, maar geen enkele
zoals dezeineens zonder melodrama, hoewel toch ook niet onbewogen,
zelfs met een zekere waardigheid.
Van te voren was ons al gezegd, dat hij de aanklacht niet zou bestrijden.
Maar geen van de bij het vooronderzoek betrokken experts had de openbare
biecht verwacht, die gisteren zo onverwacht naar buiten kwam.
Willy Zöpf en Fraulein Slottke hebben tijdens deze tweede dag van het pro
ces geen woord uitgebracht. Alleen dr. Harster sprak vele uren lang.
Later zei de officiële Nederlandse ver
tegenwoordiger Ben A- Sijes van het
Rijksinstituut voor Oorlogsdocumenta
tie ons ter toelichting, dat er maanden
nodig zijn geweest om tot resultaten te
komen. „Harster moest helemaal wor
den klem gezet, voor hij eindelijk toe
gaf".
Na dr. Huber kreeg Harster het woord
vanmorgen om uiteen te zetten hoe zijn
deportatie-organisatie tot stand was ge
komen en op wat voor wijze daarmee
werd geopereerd. Hij sprong overeind
en begon te praten - snel, zonder aar
zelen maar weer: onverstaanbaar.
De geluidsinstallatie kraakte wat, werd
tenslotte uitgeschakeld.
Tegen elf uur besloten enkele journa
listen op de perstribune weg te gaan:
zij stonden op, hun voorbeeld werd dooor
alle buitenlandse collega's en bloc ge
volgd. Er werd geroepen: „Wij verlaten
deze zaal uit protest wij kunnen het
gesprokene hier niet volgen" Onmiddel
lijk schorste toen de president. Hij had
overigens tevoren al tegen de zaalwach
ter geklaagd over de zeer slechte kwa
liteit van weergave. Na het incident
werd besloten, dat een totaal nieuwe
installatie zou worden aangelegd. Dit
karwei moet vrijdag a.s. klaar zijn.
Dan wordt Zöpf gehoord - ook hij heeft
aangekondigd te zullen bekennen. En
daarna is dan de beurt aan Fraulein
Slottke. De Duitse collega's noemen
haar een „tweede Ilse Koch". Vast staat
dat er met deze vrouw een hard ge
vecht zal moeten worden geleverd.
Hun aandeel ligt vooral in de prak
tijk der deportaties. Harster was vooral
ook betrokken bij het „voorspel" daar
van. Hij vertelde, dat enkele groepen
christelijke Joden als eersten moesten
worden overgebracht naar Westerbork.
Dat was het gevolg van de houding der
kerken.
Begin juni 1942 waren katholieke gees
telijken, hervormden en gereformeerden
bij elkaar gekomen om een herderlijke
brief op te stellen, die moest proteste
ren tegen de maatregelen ten aanzien
van de Joden. De Duitsers waren be
gonnen met het isoleren. De brief zou
op 26 juni worden voorgelezen. Kort te
voren hadden de bezetters van dit plan
de lucht gekregen. Seyss-Inquart liet
vertegenwoordigers van de kerkgenoot
schappen bij zich komen en probeer
de hen ervan te weerhouden met de be
lofte dat dan de christelijk gedoopte Jo
den van deportatie zouden worden vrij
gesteld. De rooms-katholieke kerk wei
gerde op dit voorstel in te gaan, princi
pieel, maar ook om technische redenen:
men kon de meeste priesters niet meer
bereiken. Ook de gereformeerden lieten
de brief wel voorlezen: alleen de Ne
derlandse-Hervormde kerk zag van het
voornemen af.
Geen week later werden de katholie
ke Joden gearresteerd en overgebracht
naar Westerbork. De protestantse Jo
den bleven vrij, voorlopig, en ook de
gereformeerden. Aldus probeerde Seyss-
Inquart een wig te drijven tussen de
kerkgenootschappen om zodoende ook
het verzet te ondermijnen. Dr. Harster
zei vanmorgen zich volledig verantwoor
delijk te achten voor de politiële uit
voering van de hem toen opgedragen
acties. Overigens hierbij even de aan
tekening, dat later alle andere christe
lijke Joden zijn opgepakt via Westerbork
naar Theresiënstadt in Tsjecho-Slowa-
kije.
Volgens Harster was hij tamelijk vrij
in het bepalen hoe dit alles moest wor
den geregeld. Hij legde de rechtbank
uit, dat ook vrijstellingen werden gege
ven aan mensen van wie kon worden
verwacht dat ze zouden onderduiken
in het verzet
Daarna kwam dr. Huber met de
vraag hoe het hem was gelukt in to
taal nog ruim 100.000 Joden weg te krij
gen uit Nederland. Harster zei, dat het
allereerst makkelijk was geweest om
ze op te sporen: „Men heeft in Holland
een systeem van bevolkingsregistratie,
dat uniek is in de wereld. Wij konden
alles zo vinden, voorbeeldig, dat kostte
heel weinig moeite. Bovendien: 80 pet
woonde in Amsterdam".
Ook wilde dr. Huber weten, welke con
centratiekampen waren bezocht door
Harster. Intussen trok de president een
autokaart te voorschijn. Hij zocht Wes
terbork. Harster legde hem uit waar
dat lag. Vervolgens noemde hij namen
als Ommen en Barneveld, Vught. Lhter
na de bekentenis vroeg de presi
dent: heeft u ook kampen bezocht in
het buitenland? Harster bleek Buchen-
wald te hebben gezien „alleen het kan
toor".
De president: U hebt heel lang gewe
ten wat het lot zou zijn van de Joden.
Hebt u nooit willen gaan kijken - wil
len gaan kijken - ter overtuiging - in
bijvoorbeeld Auschwitz.
Harster: „Daar mocht niemand ko
men. De bewaking was niet in handen
van de Sicherheitspolizei. Er was een
speciale eenheid voor geformeerd".
„En als u mij nu vraagt wanneer ik
wist wat het ware doel was der depor
taties, dan moet ik zeggen: het doet er
weinig toe in welke mate precies tot mij
doordrong dat die mensen voor de dood
waren bestemd. Waarom heb ik toen
niet de consequenties getrokken? Mijn
geloof in de eindoverwinning was al
weggeslagen. Geen wonder-wapen kon
daar iets aan veranderen. Het Duitse
volk ging zijn noodlot tegemoet. Ik wil
mezelf niet verontschuldigen. Misschien
dat mijn opvoeding er mee te maken
heeft gehad: plichtsgevoel - daar ver
schanste ik mij achter, een overdreven
gehoorzaamheid. De oorlog draaide ver
der. Thuis werden alle steden gebombar
deerd, duizenden doden. Recht uit het
hart moet ik nu bekennen, dat ik niets
heb gedaan om hun sterven te voorko
men. Ik raakte afgestompt - men schoof
de dingen van zich af. Ik bleef op mijn
post. Daarin ligt mijn schuld."
Het was in de zaal volkomen stil ge
worden. Er werd niet meer geschuifeld
op de publieke tribune, die vol zat met
belangstellenden: huisvrouwen, bejaar
den, mensen die kennelijk in de ziekte
wet lopen en verheugend veel jeugd. Dr.
Harster bleef maar praten: een einde
loos leikende biecht.
„Ik heb pas later gehoord met welke
middelen men de massavernietigingen
uitvoerde. Ook was me destijds niet be
kend, dat de gevangenen onmenselijk
zware arbeid moesten verrichten, sterk
ondervoed raakten, vervuilden, werden
mishandeld - executies, alle ellende. Ik
heb er niets tegen gedaan: „Dass ist
melne Schuld."
Hij haperde even. Het leek öf de ge
drongen man in elkaar zou zakken. Hij
haalde diep adem, greep zich vast aan
de ballustrade. Roerloos naast hem za
ten Zöpf en Fraulein Slottke.
De president zei zacht: „Herr dr.
Harster, wij moeten ons nu tot de fei
ten bepalen. Heeft u er nooit met ie
mand over gesproken destijds: de mens
is toch een wezen dat niet kan buiten
contact met zijn naaste. Ik heb er be
grip voor dat u anderen wilt sparen.
Maar ik ben zelf ook in militaire dienst
geweest - er werd over die dingen toch
wel gesproken."
Harster: Het was verboden ik kon
er zelfs niet over beginnen. Niemand Is
ooit op mij af gekomen. Ik heb alles
zwijgend meegedragen. Ik neem ook de
hele verantwoordelijkheid op mij.
President: U heeft zichzelf geen ze
kerheid willen verschaffen over uw ver
moedens
Harster: Wat zou ik met die zeker
heid hebben moeten doen. Ik miste hel
innerlijke formaat om er de consequen
ties uit te trekken door te zeggen: „Ik
ga".
Dr. Huber mengde zich nog even in
deze dialoog: „Maar toen u hoorde van
de vergassingen wat dacht u toen?".
Harster staarde naar buiten, leek de
vraag niet te horen. Dr. Huber herhaal
de: „Wat dacht u toen u hoorde hoe
het precies in zijn werk was gegaan?"
Harster wist niet wat te zeggen. Hij
stamelde iets onsamenhangends. De pre
sident zag dat de beklaagde niet meer
verder kon gaan en schorste de zitting
voor een korte pauze. Harster kwam
lijkbleek een kwartier later terug in de
zaal. De president zei: „Toch blijf ik 't
vreemd vinden dat u met niemdnd van
gedachten hebt gewisseld. Rauter mis
schien?".
Harster: Geen woord hij was een
echte nationaal-socialist, ik was voor
hem alleen een vakman: geen SS'er.
De president: Merkte overigens het
Nederlandse volk dat de deportaties aan
de gang waren?
Harster: Jazeker er zijn heel wat
A Zöpf in zijn glorietijd
ADVERTENTIE
Dringt direct door tot aan
de haard van de pijn
IJeumatische pijnen, spit, zenuwpijnen,
verstuikingen, stijve nek en ledematen
niets werkt sneller, niets werkt aangenamer
ter verlichting van pijn dan Algesal-balsem.
Onmiddellijk in de huid doordringend, werkt
Algc-sal diep op de weefsels in tot. aan de
haard van de pijn (zonder oppervlakkige
Warmtesensatie of irritatie van de huid te
veroorzaken) en "doorstraalt" verlichtend
weefsels en spieren tot in de gewrichten.
Reumatische pijnen en stijfheid maken
spoedig plaats voor een durend gevoel van
verlichting en welbehagen.
Wacht niet tot de pijn uitbreekt! Zorgt
dat U thuis altijd een tube Algesal bij dr
hand hebt om zodra het nodig is de pijn te
verlichten. ALGESAL bij alle apoth. en drop.
razzia's gehouden in Amsterdam.
President: Werd de Sicherheitspolizei
daarbij ook geassisteerd?
Harster: Inderdaad door de Neder
landse politie. Niet alleen tijdens raz
zia's trouwens ook bij de bewaking van
Westerhork en zelfs toen de Joodse in
richting voor geesteszieken werd leeg
gehaald in het Apeldoornse Bos.
Aan het slot van de zitting kreeg dr.
Kempner, mede-aanklager, nog het
woord. Hij vroeg Harster te verklaren
hoe het kwam dat uit Nederland de
meeste Joden zijn weggehaald van alle
bezette gebieden in Europa. En hij her
innerde hem aan een uitspraak van
Eichmann: „In Holland is het allemaal
„reine pracht..." Waarom draaide hier
de machine zo efficiënt?
Harster: dat heb ik al uitgelegd. Het
land is klein, we hadden de grenzen on
der controle, bovendien woonden de Jo
den geconcentreerd in Amsterdam.
Dr. Kempner: Lag het ook niet aan
de werkwijze van Seyss-Inquart of die
van u?
Harster: Mogelijk...
BRUSSEL Het Belgische Huis van
Afgevaardigden heeft met 116 tegen 75
stemmen een motie van wantrouwen van
de oppositie tegen het economische en
financiële beleid van de coalitieregering
van premier Paul Vandenboeynants.
In een soms verhit debat, gekenmerkt
door geschreeuw vanaf de opposttieban-
ken, beschuldigde de voorzitter van de
socialistische partij Leo Collard de rege
ring ervan dat zij of volledig incompe
tent is of het land heeft misleid over de
werkelijke stand van zaken.
STRAATSBURG „De genieenschap
van de. zes moet naar onze mening open
staan voor alle Europese staten die zich
met bet doel ervan kunnen verenigen.
Deelneming aan deze gemeenschap door
Groot-Brittannië en andere landen van
de Europese vrijhandelszone zal ons wel
kom zjjn. Ik wens de Britse premier Wil-
NEW YORK De acht miljoen New-
Yorkers hebben gisteren een voorbode
van de lente geproefd. Bij een stralend
zonnetje klom de thermometer tot bijna
20 graden boven nul, een temperatuur
die sinds 1906 niet meer in januari In
New York is gemeten. In het Central
Park en op Times Square liepen de kan
toormeisjes tijdens de lunchpauze zon
der jas in lentejurkjes te wandelen. Op
Park Avenue staat de forsythia in bloei.
Twee dagen tevoren stond het kwik
even ver aan de andere kant van het
vriespunt, het vroor twintig graden. De
vreugde zal echter van korte duur zjjn.
Er wordt weer noordenwind met sneeuw
uit Canada verwacht.
MOSKOU Het Sovjet blad „Sov-
letskaya Rossia" (Sovjet Rusland)
heeft vandaag een aanval gedaan op
de Amerikaanse auteur John Steinbeck
en hem ,,een mede-deelnemer van de
moordenaars" in Viëtnam genoemd.
Het blad schreef, dat Steinbeck „in
een militaire helikopter vloog en zelfs
persoonlijk met een 105 mm houwitzer
schoot op Vietnamese patriotten".
Het was het derde blad dat een aan
val doet op Steinbeck, eens een geliefd
Amerikaans schrijver hier. Het blad
bracht ook een gedicht van Vladimir
Feodorov waarin de dichter zegt, dat
hij antwoordt op een brief van Stein
beck. In het gedicht zijn titels van
Steinbeck's boeken verwerkt zoals „The
winter of our discontent" en „The gra
pes of wrath". In de verzen wordt het
Sovjet standpunt inzake Viëtnam her
haald. Daarbij valt de schuld voor de
oorlog geheel op Amerika.
son op zjjn tocht langs de Europese
hoofdsteden dan ook veel succes."
Dit zei in de raadgevende vergadering
van de Raad van Europa «1e Duitse mi
nister van Buitenlandse Zaken, Willy
Brandt.
Nadat Brandt aan het woord geweest
was, werd de assemblee toegesproken
door de Franse onderminister van Bui
tenlandse Zaken, Jean De Broglie. Hij
roerde de kwestie van Engelands toetre
ding niet aan en noemde zelfs in zijn
gehele toespraak Groot-Brittannië niet.
Enkele afgevaardigden trachten hem tot
een uitspraak te brengen door de vragen
te stellen, maar de Franse staatssecre
taris wenste niet op die vragen in te
gaan.
Brandt zei verder, dat de Duitse re
gering volledig bereid is om in Europa
de weg naar ontspanning te gaan. Zij
wildé de politiek van ontspanning niet
met voorwaarden belasten en het was
Duitslands wens om tot een gesprek met
Moskou te komen. „Ik weet dat de rege
ring van de Sovjet-Unie niet over de
Duitse eenheid wil spreken, maar ik
denk dat ze wel over de vrede in Euro
pa wil spreken. Dat willen w(j ook", al
dus Brandt. Wie over ontspanning in
Europa spreekt, moet natuurlijk niet
doen alsof het door de communisten be
heerste deel van Duitsland niet bestaat
zo zei Brandt. Een duurzame Europese
vredesregeling moest dan ook een her
enigd Duitsland insluiten. Staatslieden
zouden zich er op moeten instellen dat
een gr«x>t volk in het midden van Europa
op den duur niet verdeeld kan blijven,
wanneer men er op uit is spanningen te
elimineren.
FLENSBURG Een 34-jarige huis
vrouw uit het district Sleeswijk blijkt de
leidster te zijn van een zevenkoppige in
brekersbende die de laatste twee jaren
70 inbraken in levensmiddelenzaken en
autodiefstallen heeft gepleegd. De poli
tie in Flensburg deelde mee dat de vrouw
vier mannen tussen 25 en 36 jaar oud
en twee vrouwen onder zich had. Haar
man zou niet geweten hebben dat z(j
's nachts op strooptocht uitging. De ge
hele bende is gearresteerd. Geschat
wordt dat zij voor ongeveer honderddui
zend mark heeft gestolen en schade heeft
aangericht.
UTRECHT I)e trots van de Ja
panse spoorwegen is de befaamde To
kaido-lijn, «fle onder ineer de steden
Tokio, Shin en Osaka verbindt.
Binnenkort zal men met de uitvoering
kunnen beginnen van de plannen om
de lijn, die op het ogenblik al 515 kilo
meter lag is, te verlengen met een
verbinding van de stations Shin en Osa
ka met Okyama, dat ongeveer 160 km
ten oosten van Osaka ligt.
De nieuwe lijn moet in 1971 klaar
zijn. De totale kosten worden op dit
moment geraamd op circa 470 miljoen
cieel toestemming van de regering om
dollar. Eind vorig jaar kreeg men offi-
de delen tussen Ashiya en Kobe on-
(Van een correspondent)
CANBERRA Een groot probleem in Australië is altijd geweest: hoe
krijgen kinderen die op landbouwbedrijven wonen, honderden, duizenden kilo
meters van het „dichtstbij gelegen" dorp, onderwijs? Sinds de „ether-school"
bestaat, is dit geen probleem meer.
In 1951 werden de eerste experi
menten met onderwijs via de radio
genomen. De eerste „ether-school"
bevindt zich in Alice Springs. Nu krij
gen duizenden kinderen hun lagere
schoolopleiding via de ether, dus zon
der dat zij hun onderwijzers, met wie
zij dagelijks contact hebben, ooit
zien.
De kinderen hebben thuis een zen
der en een ontvanger. De ouders moe
ten deze voor het onderwijs van hun
kinderen onmisbare apparatuur ko
pen. Een druk op de knop maakt het
de kinderen mogelijk hun vaak dui
zenden kilometers verwijderde klas
lokaal „binnen te gaan". Ze nemen
regelmatig, zoals alle kinderen, aan
het onderwijs deel, woeden over
hoord, zingen met elkaar en kunnen
in het „speelkwartiertje" met elkaar
over „juf" praten. Ze horen elkaar,
maar zien elkaar niet.
Het onderwijzend personeel over
wegend onderwijzeressen moet
naast goede pedagogische kwaliteiten
ook enig gevoel voor techniek hebben,
maar bovenal moet het goed kunnen
luisteren en duidelijk kunnen spre
ken. De onderwijzeressen moeten ge
woon een „radiostem" hebben.
De lessen beginnen om tien uur des
morgens. Op dat tijdstip moeten de
leerlingen hun transistortoestel aan
zetten. Op die manier komen zij „de
klas binnen". Vervolgens fluks het
zendertje aangezet en dan kan na een
vrolijk liedje met de lessen worden
begonnen. De vriendelijke stem van
de onderwijzeres heet allen welkom
en vraagt of iedereen er is, of er nie
mand ziek is. Wanneer een kind
„zendt" floept er op een paneel bij de
onderwijzeres een lampje aan. Wan
neer een kind zich niet snel genoeg
meldt, klinkt het bestraffend in de
huiskamer van die op honderden kilo
meters van de bewoonde wereld ver
wijderde boerderij: „Waar blijf je,
station 87? „Waarom antwoord je niet,
station 11?"
De kinderen krijgen ook toneelles.
Dat is het lievelingsvak van de radio
schoolkinderen. De kinderen maken
zelf hun kostuums. Voordat de opvoe
ring begint, vertellen ze over de ra
dio hoe hun kostuums er uitzien. En
dan wordt er gedeclameerd en ge
zongen dat het een lieve lust is. Ro
salie is de tegenspeelster van Freddy.
Ze spelen in hetzelfde stuk, maar ze
zijn tijdens de opvoering eindeloos
ver van elkaar verwijderd.
Er wordt dagelijks maar 2Vz uur
les gegeven: van tien tot elf en van
twee tot half vier. Elke vijf weken
krijgen de leerlingen hun lesrooster
per post thuisgestuurd. De vakken
zijn: lezen, declameren en toneel, re
kenen, muziek, sociologie, dictee, op
stel, spelen, zingen, weerkunde, na
tuurkunde en kunstonderwijs. Het on
derwijs is afgestemd op de plaatse
lijke omstandigheden van de leerlin
gen. „Hoe hoog is bij jullie de lucht
vochtigheid, station 9?" is een heel
normale vraag van de radiojuf.
Er zijn, zoals het een goede school
betaamt, ook ouderavonden. De
ouders kunnen over de radio met de
onderwijzeres praten over de vorde
ringen van him kinderen.
Er zijn tijdens de lessen ook clan
destiene luisteraars. Dat zijn dan de
opa's en oma's, vaak n<3g analfabe
ten, die door belangstelling voor de
vorderingen van hun kleinkind vo«3r
te wenden, stiekempjes wat kennis
vergaren.
BERLIJN De Duitse Bondskanse
lier Kurt Georg Kiesinger heeft b(j zijn
eerste officiële bezoek aan West-BerlQn
een krans gelegd bq een gedenkteken
voor slachtoffers van het nazi-regime,
in weerwil van een protest van 'n aantal
intellectuelen, die vinden dat hij dit al6
oud-nazi niet moest doen.
Onder de zevenendertig onderteke
naars van de protestbrief bevinden zich
de schrijvers Günther Grass, Hans Mag
nus Enzensberger en Hans Wemer Rich
ter, de musicus Boris Blacher, de acteur
Rolf Henniger en de hoogleraren Helmut
Gollwitzer en Kurt Sontheimer. Zij
schreven onder meer: „U, mijnheer Kie
singer, was van 1933 tot 1945 lid van een
misdadige partij en was gedurende de
oorlog werkzaam in het propaganda-aD-
paraat van het nazi-rijk... Voor de nage
dachtenis van de slachtoffers van het
nazi-regime achten wij het minder juist
wanneer zij worden geëerd door een kan
selier die dit bewind als propagandist
heeft gediend wat zijn morele bezwa
ren ook mogen zijn geweest".
0 In de buurtschap Homoet (gem.
Eist) zijn dinsdagmiddag 34 van de
35 koeien, die in de stal van de boer
derij van de weduwe Van Rooijen
stonden, bij een brand omgekomen.
Een gedeelte van de boerderij brand
de af.
geveer 30 km en tussen Aioi en
Okyama ongeveer 68 km aan te
legggeri. Op het eerste traject' moeten
drie lange tunnels worden geboord, de
langste is 16 km.
Het verlengstuk van de Tokaido-lijn
ze twee trajecten bedraagt circa 50 ki-
reeds toestemming is verleend,
is voorlopig Sanyo-lijn genoemd. Zij
De totale lengte van de tunnels op de-
zal in enkele opzichten nog moderner
het hele 83 km lange traject, waarvoor
lometer, dat wil zeggen 60 procent van
zijn dan de Tokaido-lijn. De maximum
toelaatbare snelheid zal op 210 km per
uur worden gesteld, later kan die even
tueel tot 250 km per uur worden opge
voerd.
Wat de Tokaido-lijn zelf betreft, hier
op rijden dagelijks niet minder dan 60
treinen. De zogenaamde „Kadama"-
reizigerstrein het traject Tokio - Shin -
- Osaka stopt onderweg precies tien
keer. Desondanks legt hij de afstand in
vier uur af, dat betekent dat hij met
een gemiddelde snelheid van bijna 130
kilometer per uur rijdt.
Behalve de „Kodama" rijden op dit tra
ject de „Hikari"-treinen. Deze stoppen
ROME President Nikolai W. Pod
gorny van de Sovjet-Unie is gisteren
in Rome aangekomen voor een bezoek
van een week aan Italië. Hij zal ook
een onderhoud hebben met Paus Paulus
VI. Het bezoek is voorafgegaan door
een bomaanslag van de Italiaanse com
munistische partij.
Alle hoge staats- en regeringsleiders
waren aanwezig op het militaire vlieg
veld Ciampino bij Rome, waar Podgor
ny aankwam. Onder hen waren presi
dent Giuseppe Saragat, premier Aldo
Moro, minister van Buitenlandse Zaken
Amintore Fanfani en vele anderen.
Er is veel politie op de been. De rou
te die Podgorny zal volgen is zwaar
bewaakt.
maar tweemaal onderweg, hun totale
reisduur Dedraagt drie uur en tien mi-
rtuten, hetgeen neerkomt op een ge
middelde van 162 km per uur. Op zijn
366 kilometer non-stop-traject tussen
Tokio en Nagoya bereikt hij zelfs een
gemiddelde van 183 km per uur.
UTRECHT De Utrechtse politie
heeft, na overleg met het hoofd van het
bureau Loterijen van het ministerie van
Justitie en de officier van Justitie in de
Domstad, de eerste hand gelegd aan een
proces-verbaal tegen de heer A. Roose
boom uit Ommen, de organisator van het
woordenspel „Pot voor meneer". Zodra
de Utrechtse politie met het onderzoek
gereed is, neemt de politie In Ommen het
onderzoek over. Zij meent, dat sprake
is van een kansspel, waarvoor geen ver
gunning werd verleend.
„Pot voor meneer" is het nieuwste
kansspel in ons land. Het werd dezer da
gen gelanceerd in Utrecht, Deventer
en Apeldoorn. De heer Rooseboom meent
na overleg met zijn raadsman, dat dit
woordenspel geen kansspel is en dat dus
ook geen vergunning noodzakelijk is.
Hij heeft eind vorige week tienduizend
wedstrijdformuliertjes gratis in genoem
de plaatsen laten verspreiden.
MACAO Pro-communistische Chi
nese leiders hebben opgeroepen tot boy
cot van voedselvoorziening, dienstverle
ning en belastingbetaling aan de Portu
gese autoriteiten van Macao.
Tevoren had de regering officieel be
kend gemaakt, dat men er niet in ge
slaagd was overeenstemming te bereiken
met communnistisch China over de be
woordingen van de verontschuldigingen
die de regering aan moet bieden voor de
dood van acht Chinezen bij relletjes in
december.
De communistische leiders verklaar
den, dat de boycot aanvankelijk alleen
gericht zal z(jn tegen Portugese functio
narissen, en niet tegen particuliere bur
gers.
U\e nieuwe maatregelen tot bevor
dering van industrievestiging, thans be
kendgemaakt door minister Bakker
en staatssecretaris Van Son, betekenen
dat Limburg en het hoge Noorden
voortaan hun smarten kunnen delen,
aldus „De Nieuwe Limbur
ger" (r.-k). Of de gedeelde smart een
halve smart zal worden moet voor
Limburg worden afgewacht. De be
staande regelingen worden weliswaar
uitgebreid om ons in staat te stellen
met het aangrenzende buitenland te
concurreren, maar «laar staat natuur
lijk tegenover dat de spoeling dunner
dreigt te worden, naarmate méér ge
bieden de kostbare stimulans nodig
hebben.
„Natuurlijk twijfelen wij er niet
aan of het Noorden heeft een stimu
lans dringend nodig. Het is nu een
maal een droevige ervaring, dat de
verst gelegen gebieden economisch
het meest kwetsbaar zijn. De ont
wikkeling van de werkloosheid be
wijst dat opnieuw en wel met name
ten aanzien van de noordelijke pro
vincies. Voor het Noorden zal heel
wat moeten gebeuren om er een
leefklimaat te krijgen, dat enigs
zins kan concurreren met dat van
andere windstreken. Maar wij ho
pen niet dat de nu gelijkgeschakel
de voorzieningen voor Noord en
Zuid de overtuiging zullen doen ver
vagen, dat er met Mijnstad Zuid-
Limburg iets heel anders aan de
hand is dan met welk ander lands
deel ook.
Hier verliest een industriegebied
met een bevolkingsconcentratie, die
tot de hoogste van het land behoort,
en met een vrijwel onovertroffen
graad van industrialisatie, kortom
met een echt industrieel klimaat, in
één slag zijn nijverheidsbasis. Hier
moet tot iedere prijs en het is
een nationale taak die prijs te be
talen! op korte termijn een heel
nieuw industrieel patroon tot stand
komen.
Nog maar een jaar geleden was het
unieke van deze situatie door heel
het land erkend. Nu de verslapte
conjunctuur op tal van andere plaat
sen in 't land zwakke plekken heeft
blootgelegd dreigt voortdurend, dat
ons probleem met dat van anderen
wordt vereenzelvigd. Toch moeten
wij eraan vasthouden, dat wij in
Limburg met een zuiver structureel
probleem worstelen, terwijl de moei
lijkheden elders veeleer van con
juncturele aard zijn. Als onze werk
loosheidscijfers worden overtroffen,
dan alleen maar omdat in onze
voortwerkende mijnbedrijven een
groot stuk dure werkverschaffing
steekt. Voor zover het Noorden met
structurele problemen worstelt spe
len die op veel langere termijn dan
die in Limburg.
Zij zijn van gans andere aard om
dat ginds nog beginnen moet wat
hier al lang voltooid is: het schep
pen van een industrieel klimaat. Het
is moeilijk te zien, dat in beide
windstreken dezelfde maatregelen
mogelijk zijn".
üeisbureau Internoord (Groningen,
^-Leeuwarden, liet 'n krant in m(jn bus
werpen met 3.000 voordelige en prima
verborgde vakantiereizen, een aantrek
kelijke offerte, die mij des te meer
naar de akantie doet verlangen, nu In-
teinoord daarbij ook speciale aandacht
aan de jeugd schenkt, zo meldt gek
scherend de kroniekschrijver van de
„Leeuwarder Courant" (on-
afh.).
„In het s<ukje „De jongeren vlie
gen uit", schrijft Internoord o.a.:
„Bovendien willen jongeren uiter
aard graag met jongeren zijn, met
jongeren praten en van gedachten
wisselen... en ongebreideld de spot
kunnen drijven met de oudere gene
ratie". Dit nu lijkt mij een enorm
idee voor een busreis. Even stop
pen bij zo'n antieke boer op z'n
land, die nota bene zijn hele leven
gewerkt heeft. Zo'n vent moet toch
wel even uitgejoeld worden, niet?
En dan zie je onderweg vast wel
wat ouwe kerels van in de dertig,
die intens burgerlijk met vrouw en
kinderen wandelen: een neus ma
ken, jongens, ongeremd en niet ver
legen. Om maar niet te spreken
van politieagenten en soldaten!
Kwasten in apepakjes zijn het: tong
uitsteken op z'n minst. En persoon
lijk zou ik elke dag besluiten met
een rondleiding door een bejaarden
inrichting. Dat zou hip zijn. Suffe
bessen en kromme ventjes uitslie
pen, om je te begillen, want dan
hadden ze alles maar beter moeten
doen, niet? O zeker, de oudere ge
neratie moet op zijn tellen passen
als die bus er ongebreideld aan
komt rollen, haidewietska vooruit
geef gas, zij de leus".
MOSKOU Van diplomatieke zijde in
Moskou is meegedeeld, dat de V.S., de
Sovjet-Unie en Engeland vrijdag in Mos
kou een verdrag zullen tekenen, dat
kernwapens niet toelaat in de ruimte.
Het verdrag werd op 19 december met
algemene stemmen aanvaard in de alge
mene vergadering der V.N.
In Washington en Londen zullen vrij
dag soortgelijke ondertekeningsplechtig
heden plaatshebben.
PARIJS Captain Molyneux, die
gisteren zijn voorjaars- en zomer
collectie toonde, hield de rok over
het algemeen korthoewel hij ook
oudere klanten ter wille is.
Molyneux ontwerpt bijzonder goed
draagbare elegante kleding voor al
le leeftijden. Zijn specialiteiten zijn
imprimé jurkjes met plooirok en een
getailleerd jasje met een of twee
rijen knopen. Het publiek, waaron
der zich de hertogin van Windsor
bevond, was verrukt van een kos
tuum, van bruin tweed en een ander
van marineblauwe bedrukte stof.
Molyneux toonde zijn bekende ma
rineblauwe ensembles met witte
garnering. Zo heeft een kort man
telpakjasje een witte band van vo
ren, terwijl een ander pakje opvalt
door gesteven linnen manchetten en
een Etonkraag met punten.
Weel aandacht wordt besteed aan
het jonge meisje. Zij draagt een
charmante marineblauwe jurk met
overrok met •an voren en van ach
teren een split, of een pakje met
een kort, simpel jasje met of zonder
kraag. De nauwsluitende jurkjes
zijn veelal mouwloos en geven soms
de indruk van een deuxpièces. Ook
mantel-jurken voor lenteweer ont
braken niet.
|Yj adeleine De Rauch opende haar
show met een opvallende reeks
strandkostuums, waarbij effen lin
nen gecombineerd wordt met fel ge
kleurd gestreept jersey. Het linnen
wordt gebruikt voor korte overgooi-
ers en gerende rokken, het gestreep
te jersey voor bovenstukken van
badpakken uit 1900 Deze stukken zij
onderling verwisselbaar en op tien
tallen manieren tecombineren. Ve
le rokken en hesjes zijn bovendien
aan twee kanten te dragen.
De Rauch heeft een uitstekende
collectie klassieke mantelkostuums
van gedekt beige, grijs, gestreept of
geruit kamgaren. Bij deze zakelijke
kostuums worden linnen blouses met
strookjes en gesteven manchetten
gedragen die een vrouwelijke toets
aanbrengen. Een militaire indruk
wekt een marineblauw alpaca kos
tuum met gouden knopen.
p iere Balmain zoorgde vandaag
voor lentenieuws met mantelkos
tuwms die bestaan uit een kort jasje
tot op de heup en een gerende rok.
Hij toonde dergelijke pakjes in sma
ragdgroen en in een grijze ruit,
waarbij kleine matrozenhoedjes ge
dragen icerden die gevoerd waren
met de stof van de blouse, of zwar
te en marineblauwe boerenkopjes.
Balmain's silhouet is verlengd en
langbenig door de verhoogde taille,
die ook terug te vinden is in een
glinsterende avondjurk in de empire-
lijn. De knieën blijven bloot, en bij
jonge meisjes plaatst hij de rok-
zoom zeven cm boven de knie.
I
