Florence
is weer
modestad
Bobbie brengt
co-ordinates
Jbntnousiaster -<***
dikwijls dan mannen
Toen
mocht
zij dan
stemmen
DE VROUW
EN DE
POEITIEK
LYRISCH ALS DE LENTE
Droog bewaren
Lyrisch proza
Historische dag:
9 mei 1919
Wild...
Strepen Noppen Bloemetjes
1 Afzijdigheid is niet
De jongeren
Discriminatie
Dicht bij huis
Brunch
r
Bij Albertina zijn de kleuren „sprankelend en levendig als de jeugd zelf". Op de
foto een gebreid truitje in „fluorescerend rozerood en kerriegeel". De rok
heeft forse plooien en een schoolmeisjesdas voltooit het geheel.
(Van een medewerkster)
„Tiet is een feestdag voor Florence",
-®- zei burgemeester-schrijver Bar-
gellini ontroerd bij de opening van de
33ste modemanifestatie in Palazzo
Pitti, ruim twee maanden nadat een
ziedende Arno uit zijn bedding was
gerezen en zich in teugelloze drift door
de slapende stad had gestort. Dezelfde
woorden gebruikte hij een maand te
voren, ter gelegenheid van de herope
ning van musea en kunstgalerijen. Was
het toen artistiek Florence, dat zich
herstelde het punctuele rendez-vous
van 41 boutiques met de afgezanten
van honderd modezaken en ruim 200
kranten van overal ter wereld bete
kende de wederopleving van de Flo
rentijnse economie.
Op de dag af 633 jaar geleden, 4
november 1333, ,,il giovedi a nona",
verhaalt kroniekschrijver Giovanni
Villani, overkwam Florence een zelf
de catastrofe. Driehonderd mensen
vonden hierbij de verdrinkingsdood
in een stad, die toen aanzienlijk klei
ner was. Ditmaal zijn er veel minder
slachtoffers gevallen, al moet het
aantal veel groter zijn dan een door
de overheid toegegeven 25 („Karren
vol lijken zijn er voorbijgekomen.
Men vertelde ons, dat' het etalagepop
pen waren, maar etalagepoppen heb
ben geen tenen").
Maar twee derde van de stad werd,
na violent te zijn opengereten, begra
ven onder een stinkende laag modder
uit de rioleringen, een ton per inwo
ner. Stookolie uit de ondergelo
pen verwarmingsinstallaties fon
kelde zich als een zwarte slang over
Florences kunstbezit. Zesduizend win
kels en werkplaatsen werden ver
woest: voor een stad als Florence
met zijn middeleeuwse economische
structuur niet minder dan een ramp.
De Ponte Vecchio stond als een
dam in de uitzinnig geworden rivier,
die met een vaart van 60 km voort
raasde. Hoger en hoger rees de Arno
tegen die dam. Tenslotte wierp hij
zich door de winkelgalerij op de brug
heen, ontwortelde olijfbomen als
stormrammen gebruikend. Alle re
cent aangebrachte stalen versterkin
gen werden weggeslagen, maar de
oude stenen hielden stand.
Nu, ruim twee maanden later, is
er op het eerste gezicht misschien
weinig dat de bezoekers van de
modeshow aan de dramatische no
vemberdagen herinnert. De Arno-
kade, die grotendeels was wegge
slagen, is voor het verkeer heropend.
De luxe-etalages van Via Tornabu-
oni en Por S. Maria schijnen geen
waterschade te hebben gekend. „Si
lavora" staat er trots op de deur van
kapsalon Dante. Het stam-eethuis van
de Pitti-clan in Borgo S. Jacopo zit
weer stampvol modemensen. Maar
achter de elegante hoofdstraten, vol
licht en leven, liggen donkere, ont
zielde stegen, Borgo Ognissanti, Bor
go Pinti, Via dei Ghibellini, waar
eens de ambachtelijke bedrijvigheid
heerste van lijsten- en schoenmakers,
antiquairs en leerbewerkers, kant
werksters en borduursters. Nu grijn
zen achter de als golfkarton omgebo
gen ijzeren blinden vunzig vochtige
spelonken. Achter een raam met
„uitverkoop" ligt een partij kromge
trokken, vale schoenen, overblijfsel
van een inventaris. Overal het hulpe
loze opschrift „apertura al piu pres
to" (heropening zo spoedig mogelijk).
Op de weggevreten stoep een stuk
versopt karton met de navrante
waarschuwing „terne l'umiditè."
(droog bewaren).
De eigenaar van het eethuis in Bor
go S. Jacopo heeft zich voor de
restauratie tot over zijn nek in de
schulden moeten steken en de luxueu
ze etalages zijn vaak slechts de kla-
ter-fagade van nog holle winkelruim
ten, waar dag en nacht ventilators de
omgeving vochtvrij moeten maken.
„I muri piangono ancora," zeggen de
Florentijnen, „de muren wenen nog,
ze hebben de lentezon nodig."
In Palazzo Pitti, waar een geu
rende weelde van roze San Remo-
anjers de kopers en de pers ver
welkomde, was die lentezon er al.
Blij schijnend over collecties voor
een eeuwig jonge homo ludens,
voor wie het leven één spelevaren,
ringelreien en kaatseballen is. Een
illusoir beate toestand, waarin het
graag geloven is.
De collecties werden toegelicht in
veel lyrisch proza. Zo ontwerpt Lo
Scarabocchio voor de „winning wo
man", de vrouw die de race tegen de
tijd heeft gewonnen en met de dag
jonger wordt, een vrouw, vrij van
knellende conventies, restricties en
vooroordeel.
„Genereus is de aarde, die ons de
verrukking van de liefde, zonsonder
gang en wijn schenkt!" juicht de
exuberante Napolitaan Livio de Si-
mone, die zijn mannequins het plan
kier op zond in kinderlijke katoentjes
met een fijn symbolisch granaatap
pelmotief. Ook van Lydia de Roma
krijgen we een „Ode an die Freude".
„Fun and sun" heet haar collectie de
coratief geborduurde streepjeslinnen
en katoenen piqué jurkjes, speels en
sophisticated tegelijk en succesvol
verkocht aan het Amerikaanse com
plex van departmentstores Lord
Taylor en Alexander.
Nog meer borduursel, vaag Hon
gaars van inspiratie ditmaal, bij My-
ricae, alsmede buitengewoon geslaag
de applicaties van satijn en fluweel
op chintz. Bij Albertina zijn de kleu
ren ons verhaal dreigt eentonig te
worden „sprankelend en levendig
als de jeugd zelf": alpengroen, aza
lea-pink, zonnegeel, marineblauw.
Flairende flapdassen, hippe heupzak-
ken en pittige petten geven een kwa
jongensachtige nonchalance aan haar
tweekleurige creaties. Swingend-korte
plooirokken en een lage taille maken
de indruk van „petite gamine" volle
dig.
Luisa Spagnoli, zich aanpassend bij
de geest van onze tijd, heeft het over
Beatles-geel, marihuana-groen, vam
pier-rood. Haar vlotte, jersey broek-
pakken met zakken, ceintuurs en
kragen afgewerkt in zadelsteek zijn
leverbaar in vijftig tinten.
Tenslotte (we hebben maar een
greep gedaan uit de vele collecties):
Krizia lanceert de mode „Fan".
Fan van: fantastisch, fabulous,
Fantomas. Fan kernachtig kort
air hip, zip, hjt, beat, bat, het jar
gon van de jeugd. De Fan-jurk, al
even kort en kernachtig, is wit als
de vlag van de non-violence en met
plastic in schrille stripkleuren:
neon-rose, hard turquoise, gifgroen,
fel oranje, afgezet.
van ieder vrouwelijk VVD-lid auto
matisch lid is. Geen verhoogde acti
viteit met het oog op de komende
verkiezingen, wel extra verkiezings
activiteiten in de diverse afdelingen
waar men de vrouw een duidelijker
beeld tracht te geven van het inge
wikkelde verschijnsel dat politiek
heet. Men tracht ook het onderling
contact tussen de vrouwen te bevor
deren, uitgaande van de stelling dat
vrouwen het vaak prettig vinden om
allerlei problemen gezamenlijk te be
naderen.
Bij de Boerenpartij tenslotte ver
telt men ons dat er (nog) geen apart -
te vrouwengroepering is maar dat
die er best eens zou kunnen komen.
Want ook deze nog jonge partij meent
een groeiende belangstelling van de
zijde van de Nederlandse vrouw te
kunnen signaleren; een interesse die,
zo denkt men, misschien wordt ge
stimuleerd door de gedachte dat het
op het ogenblik „niet zo best gaat"
in ons vaderland.
Dus toch vooruitgang, langzaam
maar zeker, in de politieke belang
stelling van de Nederlandse vrouw?
In ieder geval langzaam: meer in het
tempo van het lokaaltreintje dan in
sneltreinvaart. En dat ligt niet alleen
aan de vrouw.
In haar boek „De vrouw in de Ne
derlandse politiek" heeft dr. Jacque
line Schokking ons al gewaarschuwd:
„Politieke emancipatie en politieke
integratie van de vrouw zijn proces
sen van lange adem. Voorwaarde
voor de politieke emancipatie en in
tegratie van de vrouw is dat deze
zich als persoon maar dan als
vrouwelijk persoon, niet als quasi-
man de gelijkwaardige weet van
de man en door deze ook als zodanig
wordt beschouwd. Alleen daar waar
het partner-element als facet van de
verhouding tussen mannen en vrou
wen is gegroeid, kan een volwaardi
ge politieke medeverantwoordelijk
heid der vrouw worden gerealiseerd."
ADVERTENTIE
Verkoopadressen worden gaarne verstrekt door Stibbe Postbus 9041 A'dam
Al bijna -een halve eeuw kent Ne-
derland het vrouwenkiesrecht.
Wat heeft de Nederlandse vrouw
ermee gedaan, wat doet zij ermee
nu Nederland weer aan de voor
avond van een „verkiezingsslag"
staat? Het is een veelgehoor
de klacht dat de Nederlandse
vrouw „zo lauw" is op politiek ge
bied, dat het haar allemaal niet
raakt en dat de „welvaartstoestan
den" van het afgelopen decennium
haar opnieuw hebben doen insla
pen. De hartekreet „Hebben we
daar nou voor gevochten?" valt
achter de schermen van sommige
Nederlandse vrouwenorganisaties
meer dan eens te beluisteren.
Wie de mening peilt van mensen
die betrokken zijn bij het „vrouwen
werk" binnen de grote politieke par
tijen krijgt de indruk dat het beeld
toch niet zo somber is als men wel
eens denkt, en dat het zeker niet
rechtvaardig is om alleen de vrouw
politieke ongeïnteresseerdheid te ver
wijten! Dat verschijnsel treft men
ook bij de Nederlandse mannen veel
vuldig aan.
Een kleine opiniepeiling over het
onderwerp „vrouw en verkiezingen"
via de secretariaten van een aantal
politieke partijen in Nederland lever
de onderstaand beeld op. Er blijkt
onder meer uit dat men in het alge
meen toch niet ontevreden is met de
vrouwelijke belangstelling voor poli
tieke zaken en dat men de ervaring
heeft dat vrouwen, wier interesse
voor deze aangelegenheden eenmaal
gewekt is, de politieke ontwikkelin
gen vaak enthousiaster volgen dan
menig man.
De Centrale van CH-vrouwen bij
voorbeeld, die al ruim dertig jaar
als zelfstandig onderdeel van de
Christelijk Historische Unie werkt,
signaleert een groeiende belangstel
ling van jonge vrouwen voor de ver
gaderingen. Ook in het bestuur zijn
de jongere vrouwen vertegenwoor
digd. Men vindt dit een opmerkelijk
en gunstig verschijnsel, te meer daar
juist jonge vrouwen zich vaak moei
lijk van de gezinsbeslommeringen
kunnen losmaken.
Ter gelegenheid van de komende
verkiezingen heeft de Centrale van
CH-vrouwen een speciaal verkie
zingspamflet voor de vrouw ver
vaardigd. Daarin worden de vrou
welijke kandidaten van de party
aan de kiesgerechtigde vrouwen
voorgesteld en worden bovendien
bepaalde programmapunten naar
voren gebracrt die de speciale be
langstelling van de vrouw verdie
nen.
De Partij van de Arbeid heeft haar
„Vrouwenbond van de PvdA" die ook
buiten de verkiezingstijd zeer actief
is op allerlei terreinen waarbij de
vrouw belang heeft. De verkiezings
activiteiten ten aanzien van de vrouw
zijn echter helemaal geïntegreerd in
het „grote geheel" van de verkie
zingspropaganda van deze partij, al
is er wel een speciaal verkiezings
pamflet aan de vrouw gewijd.
Men probeert zoveel mogelijk „de
mens op straat" te benaderen tijdens
de huidige verkiezingsactiviteiten en
dat geldt zowel de man als de vrouw
die straks met het stembiljetje in de
hand staat. Bij de contacten die via
huisbezoeken worden gelegd is de
vrouw natuurlijk zeer sterk betrok
ken. Men heeft wel de indruk dat de
belangstelling groter is dan in vori
ge jaren.
Bij de Communistische Partij Ne
derland is het antwoord kort en bon
dig: men heeft geen afzonderlijke
vrouwengroepering, de verkiezings
activiteiten zijn geheel op man én
vrouw gericht. „De positie van de
vrouw moet zowel wettelijk als maat
schappelijk gelijk worden gesteld aan
die van de man. Geen discriminatie,
maar ook geen bevoorrechting en
geen afzonderlijke vrouwengroeperin
gen.
Bij de Staatkundig Gereformeerde
Partij bestaat evenmin een vrouwen
afdeling, en er zijn ook geen vrouwe
lijke activiteiten van betekenis bin
nen de partij. Hier kan de oorzaak
worden gezocht in het artikel van het
partijprogramma dat nog altijd ver
meldt dat vrouwenkiesrecht strijdig
is met de roeping van de vrouw. Ook
kent geen aparte vrouwengroep; de
verkiezingsactiviteiten zijn voor man-
„Wij menen dat politieke taken
voor da vrouw in eerste instantie
dicht bij huis, in de gemeenteraden
liggen. Het werk dat vrouwelijke
gemeenteraadsleden kunnen doen
lijkt ons heel belangrijk als basis
van de „grote politiek." Dit geluid
komt van de commissie „Vrouw en
Partij" van de Katholieke Volks
partij", een commissie die men
vooral niet wil zien als een aparte
vrouwengroepering, maar als een
instituut dat tot taak heeft de
vrouw in het geheel van de partij
politiek op te nemen, en haar be
langstelling voor poitiek bij te-
brengen.
Dat die belangstelling groeiend is
meent men te mogen opmaken uit het
toenemend aantal vrouwelijke ge
meenteraadsleden van de KVP: in
1957 waren het er 56, nu 170. Speciale
verkiezingsactiviteiten op het terrein
van de vrouw heeft men niet, afge
zien van een bijeenkomst, ter inlei
ding van de verkiezingen, van vrou
wen die in en voor de partij werken.
De Anti-Revolutionaire Partij heeft
het AR-Vrouwencomité, een instituut
dat het centraal comité van de AR
adviseert en op verzoek van dat co
mité taken uitvoert die de politieke
activiteiten en interessen van en
voor de vrouw betreffen. Ook hier
streeft men naar integratie van de
vrouw in de grote partijpolitiek, al
kunnen er, bij wijze van plaatselijke
contactpunten, wel vrouwenclubs
worden gevormd die dan echter al
leen maar middel en geen doel zijn.
Vanwege de integratiegedachte
ook hier geen afzonderlinge activi
teiten voor de vrouw in verband
met de verkiezingen. Vooral van de
zijde van de gehuwde vrouw no
teert men een groeiende belangstel
ling. „Het is werk dat langzaam
maar zeker van de grond komt,
maar we mogen beslist niet bewe
ren dat het moeilijker zou gaan dan
het wekken van politieke belang
stelling by de mannen. Als vrouwen
eenmaal geïnteresseerd zijn, zijn ze
ook goed geïnteresseerd," aldus een
AR-medewerker.
Die mening heeft men ook bij de
Volkspartij voor Vrijheid en Demo
cratie: als vrouwen zich eenmaal
voor politieke aangelegenheden gaan
interesseren zijn ze vaak veel enthou
siaster en feller dan mannen. De
VVD heeft de stichting organisatie
„Vrouwen in de VVD" die al een
kleine twintig jaar bestaat en waar-
Jjio Is dan eindelyk de zege ons!
Eindelijk na langen, zwaren
str)jd het Vrouwenkiesrecht in de
Tweede Kamer aangenomen! Een
jubeldag voor de onvermoeide
strijdsters, de 9de Mei 1919, die in
de geschiedenis der vrouwenbewe
ging zal worden geboekstaafd als
de datum van groote betekenis,
als het historisch moment waarop
den vrouwen werd recht ge
daan
Bijna een halve eeuw is het gele
den dat deze jubelende zinnen te le
zen stonden in het Maandblad van de
Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht.
Dat de „lange zware strijd" nog lang
niet ten einde was, heeft men zich in
de eerste vreugderoes misschien niet
gerealiseerd, al werd aan boven
staande jubelzang wel de vermaning
vastgeknoopt om „op te letten en
waakzaam te zijn bij de eerstkomen
de Grondwetsherziening" en niet te
rusten vóór het met zoveel strijd en
moeite verworven vrouwenkiesrecht
voor goed in de grondwet was vast
gelegd.
Strijd en moeite! De „Herinnerin
gen van dr. Aletta H. Jacobs", in
1924 uitgegeven door Van Holkema
en Warendorf in Amsterdam, moes
ten in het jaar 1967 waarin de vrouw
de gang naar de stembus als iets van
zelfsprekends beschouwt, eigenlijk
nog eens door iedere vrouw worden
gelezen. Werken aan de politieke en
sociale gelijkstelling van de vrouw
was voor deze eerste vrouwelijke
arts van Nederland een levenstaak.
Haar naam staat te lezen in de eer
ste regels van een overzicht van de
totstandkoming van het vrouwenkies
recht. Zij heeft als eerste vrouw van
Nederland een verzoek ingediend om
op de kiezerslijst te worden geplaatst.
Dat was in 1883 en haar verzoek werd
door B. en W. van Amsterdam met
een afgewezen. Via arrondissements
rechtbank en Hoge Raad verdedigde
zij haar standpunt, echter zonder re
sultaat. Een later ondernomen poging
om in samenwerking met verschei
dene vrouwen dezelfde procedure nog
eens te voeren strandde op gebrek
aan medewerking en begrip. „De
antwoorden waren van dien aard dat
ik mijn pogingen staakte, overtuigd
als ik werd dat mijn vrouwelijke
landgenooten het belang van het kies
recht nog niet begrepen," aldus Alet
ta Jacobs in haar autobiografie.
In 1889 richtte Wilhelmina Drucker
de Vrije Vrouwenvereeniging op die
„de intellectuele en politieke ontwik
keling der vrouw" nastreefde. Enke
le jaren daarna achtte men de tijd
rijp voor de oprichting van een ver
eniging die uitsluitend strijd voor
het vrouwenkiesrecht zou voeren: de
Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht
kwam tot stand. Dat was in 1894. In
1903 zou Aletta Jacobs voorzitster
worden en dat blijven tot. het doel
was bereikt. Na 1900 begon de ge
dachte van het vrouwenkiesrecht
meer ingang te vinden. Het ledental
van de vereniging steeg voortdurend
en er kwamen steeds meer activitei
ten. Er kwam ook verschil van me
ning; enkele leden traden uit de bond
en richtten een afzonderlijke Bond
voor Vrouwenkiesrecht op, waarvan
ook mannen lid konden zijn.
Inmiddels gebeurden er belang
rijke dingen op het terrein van de
Nederlandse vrouwenbeweging. Zo
wel de nationale tentoonstelling van
vrouwenarbeid in 1898 als de ten
toonstelling „De vrouw 18131913"
heeft de belangstelling voor vrou
wenprobleem en emancipatiestrijd
sterk gestimuleerd, evenals het in
1908 gehouden congres van de We-
reldbond voor Vrouwenkiesrecht.
Er was ook een Bond van Sociaal
Democratische Vrouwen gekomen die
ervan uitging dat alleen een socialis
tische maatschappij de ware bevrij
ding van de vrouw zou kunnen bren
gen. Ook deze vereniging nam deel
aan de strijd voor het vrouwenkies
recht, het facet van de emancipatie
beweging dat het meest „aansprak".
Belangrijkste argumenten in de strijd
voor het vrouwenkiesrecht waren, dat
het bestuur van de gemeenschap door
een „representatie van allen" dient te
worden geschraagd, dat er geen
rechtsgrond is te vinden op grond
waarvan de man wel en de vrouw
geen kiesrecht zou moeten hebben,
dat man en vrouw wezenlijk verschil
lend zijn waardoor het voor het land
nadelig zou zijn als de inzichten van
de vrouw niet tot uiting komen. Men
hekelde de binding van de vrouw aan
wetten die buiten haar wil tot stand
gekomen waren en de wetgever die
in toenemende mate ingreep op ter
reinen die de vrouw direct raakten.
Steeds meer vrouwen kregen een
maatschappelijke functie waardoor
zij al op openbaar terrein terecht
kwamen. Ook toen al pleitte men
voor voorlichting: „Het is, gezien het
emancipatieproces, noodzakelijk de
vrouwen die niet veel verstand heb
ben van politieke zaken, te brengen
tot goed begrip van de maatschappij
waarin zij leven." Aan tegenargu
menten ontbrak het niet: het optre
den der vrouw werd „op geen gebied
met zó echte antipathie begroet als
op dat der politiek".
Nadat Aletta Jacobs als eerste de
strijd aanbond heeft het nog ruim 35
jaar geduurd vóór het vrouwenkies
recht werd aangenomen: in mei 1919
in de Tweede Kamer met 64 tegen 10
stemmen, in juli 1919 in de Eer
ste Kamer met 34 tegen 5 stemmen.
Vijfendertig jaren van moeilijke
strijd, waar de vrouw van vandaag
tenminste een eerlijke poging tot „be
wust kiezen" tegenover zou kunnen
stellen.
Ctrepen, noppen en bloemetjes
bepalen het beeld van de col
lectie van Bobbie Brooks, specialist
in kleding voor jonge vrouwen en
meisjes. Genopte bloesjes op effen
rokken met grote ceintuurs, ge
streepte broekpakken, bloemetjes
blouses met forse gestreepte strop
dassen op gestreepte rokken zijn
onderdelen van een garderobe voor
de meisjes die met betrekkelijk
weinig kleren toch in steeds wisse
lende „aankleding" voor de dag
willen komen.
„Co-ordinates" heten deze kleding
stukken die onderling te combineren
of te verwisselen zijn en allemaal per
stuk kunnen worden gekocht, zodat
de kleerkast geleidelijk kan worden
gevuld. Voor mensen met een mage
re portemonnaie is zo'n systeem een
uitkomst. Voor de Bobbie Brooks-col-
lecties liggen de verkoopprijzen in de
winkel vast. Het is dan ook een klein
kunstje tevoren uit te rekenen hoe
ver men met het aanschaffen van de
kleertjes kan gaan.
Ook de voorjaarscollectie 1967 is sa
mengesteld uit vier groepen. De „cor-
dy-knit groep" is uit gebreide katoen
vervaardigd en wordt in wit en in
marine gemaakt. De volledige groep
bestaat uit een „pea-coat", een pan
talon, twee verschillende rokken, een
hesje, een jurk en drie verschillende
pullovers. Van katoenen ribfluweel is
een „rib on flower" groep met
bloempjesmotieven in verschillende
kleuren: wit met oranje, aqua met
cerise, lichtgroen met hardblauw. De
ze groep bestaat uit een rok in A-lijn,
een blazer, een pantalon en een an-
tron truitje in de kleur van ieder
bloemmotief.
Voor de zeer jeugdigen is onder het
motto „It's wild" een kledinggroep
gemaakt uit katoen en uit mengweef-
sels van dacron en katoen. De kleu
ren zijn navy en walnootbruin, toege
past in blouses met bermudakraag
jes en lange mouwen, rokken in A-
HET UITGEBREIDE ONTBIJT
„brunch" zoals men aan gene
zijde van Noordzee en Atlantische
Oceaan zegt heeft in veel gezin
nen de plaats ingenomen van ont
bijt en lunch tijdens het weekend.
Zo'n combinatie van twee maaltij
den is wat uitgebreider dan het
traditionele ontbijt en wie van va
riatie houdt kan deze maaltijd elke
week een andere samenstelling ge
ven. Het „ontbijt-ei" kan bijvoor
beeld eens worden vervangen door
een luchtig ei-baksel zoals dit:
Snijd plakjes ham in heel dunne
reepjes, laat ze knapperig worden
in een koekepan met wat hete bo
ter en doe er in plakjes gesneden
champignons bij. Laat deze even
mee^moren en giet dan eieren er
bij die met peper, zout en wat melk
zijn opgeklopt (een eetlepel melk
per ei). Roer met een houten spa
tel door de massa, tot de eiermas-
sa is gestold. Laat het baksel voor
al niet droog worden; het moet
wat men noemt „smeuïg" zijn.
lijn met opgestikte zakken en „hip
ceintuurs", pullovers met U-hals en
driekwart mouwen, rokken met voor-
plooi, uni en gestreepte broekpakken,
bedrukte blouses met gestreepte
stropdassen, mini-rokken met hip
ceintuurs, jurken met hip-ceintuurs
en stropdassen.
Ook de vierde groep („wardrobe-
magic") is gemaakt uit katoen en uit
mengweefsels van katoen en dacron.
Er zijn zes verschillende rokken,
twee pantalons, twee jasjes, twee
pullovers en twee blouses, uitgevoerd
in de kleurencombinaties groen met
cerise, lila met oranje-geel, blauw
met pistachegroen.
Zomercombinatie van effen rok met
grote zakken en brede heupceintuur
en genopte „top". Foto hiernaast).
Ook onderstaande kledingcombinaties
zijn uit de voorjaarscollecties 1967
van Bobbie Brooks: gestreepte rokken met
gebloemde bloesjes en grote gestreepte
stropdassen, gestreepte blazerpakken, ge
nopte bloesjes met korte effen rokken.
