Molen aan Nieuwe weg wordt Ontluisterd Saunabad in wording Romantiek wijkt voor efficiency Dienstplicht Gewonde bij botsing VAN DER KOLK VEENENDAAL N.V. Inenting Ds. R, Kok onder 't mes van collega ds. Mallan °!len.,[)eur±^ Boetevorm verdween maar de boete blijft Bidstond Nieuwe kerk Transactie 1 Scriba Notabel Koude Failliet Goed verkocht Kiezen Kapelaan Berkenbos meent lÉsJiöiÉ VAN WOUT BLAUWKOUS Permanent FORD-show in showroom Luxor Theater De slag aan de Bloedkust VRIJDAG 24 FEBRUARI 1967 Onlangs heeft een Nederlandse heer promotie gemaakt omdat-ie wel een heel bijzondere boodschap aan het volk te brengen had. Op zichzelf is dat helemaal niet vreemd. Ik ben op geen stukken na ingewijd in het aca demische werk, al mag ik dan ook el ke week een snippertje van dit edele blad bezoedelen. Veel van het fijne, dat regelmatig door de universiteiten wordt losgelaten, gaat me boven de pet. Wel heb ik begrepen dat je van daag met iets aparts voor de dag moet komen, wil je voor een bestu deerd mens doorgaan. De terreinen raken zo langzamerhand kaalgevre ten en menige fabrikant van een proefschrift moet zijn toevlucht ne men tot buitenissigheden. Zo ook de meneer die een poosje gele den ,,dr." voor zijn naam mocht zet ten. Dat had hij in feite te danken aan het genootschap van Nederland se kosters, dat nog altijd zo onnaden kend is om op zondag een of meer malen aan de touwen te gaan han gen of op meer moderne wijze een knopje indrukt om het geweld in de toren te laten losbarsten. Dat vindt die heer een enigszins onzindelijke manier om te laten blijken dat de kerkdienst gaat beginnen. Om de waarheid te zeggen, het heeft mij wel aan het denken gezet. Je zou zo zeggen: wie behoefte heeft, komt toch wel. Maar het gevaar zit erin dat je iemand die gewoon is om de veren niet te verlaten de p... injaagt met het geklep. Ik heb dat hier en daar onder bekenden, die .nergens aan doen" eens nagevraagd. Qeen problemen heeft de persoon die overal dwars doorheen slaapt. Al zou den ze de toren als geheel opblazen... Voor de kerk misschien juist wel een probleem, namelijk voor persoonlijke benadering. Men zou er 'ns geruis loos op een doordeweekse dag een predikant heen kunnen sturen. Hen ander, die half tien een redelijke tijd vindt om verticaal te komen, veroordeelde alleen de bronzen gal men om half negen. „Daar ben ik nooit achter kunnen komen", zegt hij. „Om half tien zeg ik: vooruit, laat maar horen wie je bent. Maar waar om ze dan zo nodig een uur daar voor een generale repetitie moeten houden is me niet duidelijk." Mij ook niet. Ik heb verschillende ver klaringen horen afsteken. Een sein voor de kerkgangers om op te staan. Akkoord. Maar je zou ook met min der publiek lawaai de wekker kunnen laten aflopen. Het stamt uit vroeger tijden, was een andere verklaring. Op het „eerste luijen" gingen de boeren 't peerd inspannen. Alles goed en wel maar je hebt door de eeuwen heen boeren gehad die van ver moeten ko men en boeren die op hun sloffen de gang kunnen maken. Ik wacht dus nog op een betere verklaring. Er zal wel een kerkhistoricus aan te pas moeten komen. Br was ook een heel ander geluid bij. Iemand had in het geheel geen be zwaar tegen één klok per gebouw. Zelfs al zou die 's zondags om het uur musiceren. Maar hij vond het toch van onbescheidenheid getuigen om een veelstemmig gerommel in één toren op te hangen. Al die enke le klokken bij mekaar geven al varia tie genoeg, was zijn mening. Bij de laatste verklaring heb ik even de ogen uitgewreven. Hij kwam van iemand die de kerk als zodanig een ijskoud hart toedraagt. „Weet je waar ik de duvel over in kan krij gen", zei hij, „niet over die kerk klokken maar over die sjacherijnige fabrieksfluiten van kwart over zeven 's morgens. Jarenlang heb ik me door dat allendige gesnerp tussen de muren laten jagen. Nou zit ik in het ongeregelde buitenwerk. Ik hoef er niet altijd zo vroeg meer uit. Als ik late dienst gehad heb, bijvoorbeeld. Maar nog schrik ik steevast wakker van die krengen...." Laten ze daar eerst maar 'ns over gaan denken. Misschien is het iets yoor een van de H.H. doctorandus sen, die nog steeds zoekende zijn naar materiaal om hogerop te ko men Wout Blauwkous VEENENDAAL Door de burge meester van Veenendaal zijn aan de. in het jaar 1949 geboren mannelijke per sonen, die op 1 februari 1967 waren op genomen in het bevolkingsregister van Veenendaal. kennisgevingen van in schrijving voor de dienstplicht lich ting 1969 toegezonden. Een ieder, die, hoewel hij op grond van het vorenstaande wel behoort te zijn ingeschreven, geen kennisgeving van inschrijving heeft ontvangen, wordt aangeraden zich zo spoedig mogelijk te melden bij de afdeling militaire zaken der gemeentesecretarie, Kerkewijk 16. Hiermee wordt voorkomen, dat men op een later tijdstip wordt ingeschre ven en dientengevolge ook later voor opkomst in militaire dienst wordt ge roepen. Zij die menen in aanmerking te ko men voor vrijstelling wegens broeder- dienst, wegens het bekleden van een geestelijk ambt of opleiding tot zulk 'n ambt dan wel voor bestemming tot buitengewoon dienstplichtige wegens 't sneuvelen van zijn vader, een wettige aanvraag hiertoe doen bij genoemde secretarieafdeling, binnen veertien da gen na de ontvangst van de kennisge ving van inschrijving. Het indienen van het verzoek op een later tijdstip kan afwijzing van de aanvraag tot gevolg hebben. ADVERTENTIE VEENENDAAL Woensdagmorgen ongeveer kwart over negen stak de heer J. S. uit Veenendaal tussen twee geparkeerd staande auto's de Hoog straat over. Rijdend in de richting Zwaaiplein naderde een bromfiets, be stuurd door mej. B. S. eveneens uit Veenendaal. Het was voor mej. S. on mogelijk de reeds bejaarde heer te ont wijken. Door de botsing vielen de beide weggebruikers op het wegdek. Mej. S. kreeg 'n scheur in haar pantalon, maar kwam met de schrik vrij. De heer S. had een hoofdwond, die zich zo ernstig liet aanzien dat de behandelende arts het beter vond dat men hem in het zie kenhuis opnam. Daar bleken de ver wondingen nogal mee te vallen. ADVERTENTIE Kerkewijk 128 Veenendaal Telefoon (08385) 2244 VEENENDAAL De heer G. van Eden, eigenaar van de molen in de drie hoek tussen de Nieuweweg, Vendelseweg en Holleweg, heeft vergunning ge vraagd voor een ingrijpende verbouwing van zijn molen. Indien deze vergun ning verleend wordt, zal er van de molen niet veel meer dan een deel van de romp overblijven. Ook de wieken zullen worden gesloopt. Reeds lang was het verdwijnen van dit markante punt in het dorpsbeeld bekend en over het voor en tegen is reeds een woordenstrijd geweest. Tot de mensen, wie 't aan het hart gaat dat de molen verdwijnt, behoort ook de heer Van Eden, maar hij acht het zakelijk niet langer verantwoord om op de huidige voet door te gaan. Mo menteel is in de molen een silo gebouwd, waarin acht verschillende graan- mengsels tegelijk opgeslagen kunnen worden. Na de verbouwing zal hij over een mengsilo beschikken waar voor 31 soorten ruimte is. De eisen, die tegen woordig aan de mengvoeders gesteld worden maken een dergelijke verschei denheid van grondstoffen noodzakelijk. Gerrit van Eden leeft voor zijn vak. „Ach", zegt hij, „het gaat me aan het hart dat we de molen niet langer zo kunnen laten. Ik ben het vijfde geslacht van de Van Edens dat op een molen zit. Eerst die hier aan de overkant en later kwam deze erbij in de familie. Nog tot ongeveer 1950 hebben we wind als aandrijving gebruikt, maar dat kan nu niet meer. Je kunt wel maïs en rog ge met een windmolen malen, maar je zou de boeren horen schelden als je het met haver deed: alle pellen blijven er in. Vóór de oorlog was alles gemakke lijker. Mengvoeders kende men eigen lijk nog niet, maar nu moet alles spe ciaal afgestemd worden met zoveel van dit en zoveel van dat." De plannen voor verbouwing bestaan reeds enkele jaren. De heer Van Eden toonde een brief uit 1965, afkomstig van de provincie Utrecht, dat hij toestem ming heeft om de wieken van de mo len te halen. Wel is er een beperkende bepaling bijgemaakt: Alle onderdelen, die gebruikt kunnen worden voor res tauraties van andere molens, moeten worden overgedragen aan de vereniging „De Hollandse Molen". De heer Van Eden was wel bereid ge weest om de molen intact te laten, in dien men medewerking had verleend om zijn bedrijf te verplaatsen. „Ik heb wel eens aangeboden om naar het industrie terrein te gaan, maar dan moest de ge meente de grond schenken en mij een renteloos voorschot van een paar ton ge ven voor de nieuwbouw aldaar. Dzt bleek waarschijnlijk niet mogelijk want men is er niet op ingegaan. Indien dat gebeurd zou zijn, dan had ik de molen opgeknapt en hem verder als opslag ruimte gebruikt. Want heus, ik zie de molen ook liever met, dan zonder wie ken", aldus de heer Van Eden. Zijn trots op zijn geslacht blijkt dui delijk. Een foto aan de wand in zijn kantoortje onder in de molen getuigt daarvan: „Dat is de grootvader van mijn vader; die was ook molenaar." Later laat hij nog een reproduktie van een tekening uit 1815 zien. Hierop staat ook die bewuste overgrootvader, maar dan als klein kind op schoot bij zijn moeder. „De eerste Van Eden, die in Veenendaal het meel fijn maakte", staat erijb. Op een lijstje schrijft de heer Van Eden onder elkaar de namen van de diverse mulders uit zijn voorge slacht: Jan, Gerrit-Jan, Jan en twee maal Gerrit. De onderste Gerrit is hij zelf. „Ja, ook om die mensen spijt het me, maar je moet met je tijd mee. Het kan nu eenmaal niet anders." De verbouwing van de molen houdt ongeveer het volgende in: de wieken worden er afgehaald en aan een kant van de molen wordt een grote silo ge bouwd, die vrijwel net zo hoog wordt als de molen. In deze silo komen 31 af delingen voor de verschillende grond stoffen van de mengvoeders. Door mid del van een paneel zal elk gewenst mengsel gemaakt kunnen worden. De romantiek zal verdwenen zijn, maar 'n doelmatige bedrijfsvoering is met deze nieuwbouw zeker gediend. VEENENDAAL Op de woensdag middagen 1, 8, 15, 22, 29 maart en 5 april a.s. zal in het Groene Kruisge- bouw weer gelegenheid worden gege ven tot inenting tegen difterie, tetanus en polio. In de eerste plaats komen in aan merking voor een herhalingsinjectie de kinderen geboren in 1963, 1957, 1958 en 1959, kinderen geboren in 1963 moeten minstens twee injecties en mogen niet meer dan vier injecties hebben gehad; die geboren in 1957, 1958, 1959 minstens één injectie en niet meer dan vijf. Bo vendien komen in aanmerking de kin deren, geboren in 1952 t/m 1956, die minimaal één en maximaal 3 injecties hebben gehad. Alle genoemde kinderen worden van gemeentewege opgeroepen. Indien men geen oproep ontvangt en toch meent tot één van de groepen te behoren die in aanmerking komen, dan wordt men verzocht contact op te nemen met de gemeente-secretarie, afdeling bevol king, Kerkewijk 16 (tel. 3190). De inentingen worden verricht door de plaatselijke huisartsen met assisten tie van enkele verpleegsters. De admi nistratie berust bij de afdeling bevol king van de gemeentesecretarie. VEENENDAAL Mr. Benson (Audie Murphy) keert in de Tweede Wereldoorlog terug naar de Filippijnen die onder Japanse bezetting zijn. Mr. Benson heeft gedurende enkele jaren te gen de Japanners gevochten. Alleen wil hij nog zijn vrouw, die nog op de Filip pijnen verblijft, opzoeken en mee naar Amerika nemen. Het zal voor hem het einde van de oorlog zijn. Hij is de oor log zat. Hij wordt door een Amerikaanse on derzeeboot aan land gezet en hij vindt zijn vrouw, nadat hij eerst kennis heeft genomen van de toestand op de Philippij- nen. Guerillalegers met laaggezonken opportunisten of idealistische leiders, bevechten elkaar onderling, terwijl ze als grote vijand Japan hebben. Mr. Benson vindt zijn vrouw en zij blijkt zich denkend dat haar man dood is te hebben aangesloten bij de guerilla's van een Zuidamerikaan. Op de Zuidamerikaan is zij verliefd gewor den en het wordt voor haar een twee strijd of zij met haar wettige man, mr. Benson, of met de Zuidamerikaan moet meegaan. Mr. Benson heeft niet alleen zijn vrouw gevonden maar ook een aantal andere blanken. Zij willen met hem mee naar veiliger oorden en hij stemt toe. De Amerikanen trekken vergezeld van de guerillas naar de kust en wachten op de komst van de onderzeeër. De on derzeeër komt niet; de Japanners wel. Het komt' tot een strijd en vele van de Amerikanen worden gedood. Mr. Ben son werpt zich in het gevecht zoals hij al zo dikwijls gedaan heeft. Hij weet tenslotte de weinig overlevenden te red den en veilig op de onderzeeboot te krij gen. Zijn vrouw is van gedachten ver anderd en gaat met hem mee naar Amerika. Dat is ongeveer de inhoud van „Slag aan de bloedkust"; een stuk onbegrij pelijke romantiek, een stel fanatieke Japanners en, toch nog een goed einde. .WWWWWWWY VEENENDAAL. De heer C. A. van Ruremonde zal zijn inrichting voor heilgymnastiek, massage en psychische therapie gaan uitbreiden met een sauna bad, dat uniek is voor Veenendaal en wijde omgeving. Met de bouw van het bad aan de Rembrandtlaan, achter de inrichting is men inmiddels begonnen en de heer Van Ruremond hoopt er bin nen twee maanden aan het werk te kun nen gaan. „Ik geloof ertn", vertelde hij gisteren. Hij zei ook dat het om een bijzonder kostbaar project ging. Ieder een zal straks van het saunabad gebruik kunnen maken. Het idee voor een dergelijk bad stamt oorspronkelijk uit Finland. In dat land en later ook in Nederland zijn goede medische resultaten behaald met der gelijke inrichtingen, vooral voor wat betreft de bestrijding van manager ziekte, oververmoeidheid, nervositeit en conditietraining voor sportmensen heb ben dit bad hun al ruimschoots bewezen. De heer Van Ruremonde was nog wat spaarzaam met zijn mededelingen over het nieuwe project, want, zo zei hij: „Het gaat hier zuiver om een medische aangelegenheid en daar mogen we geen reclame voor maken". den, 2. de kerkeraad machtigen om uit aanbevelingen uit de wijk dubbel tallen te stellen waaruit de gemeen te kan kiezen of 3. de kerkeraad machtigen zichzelf aan te vullen, dus zonder verkiezing van de leden. De nieuwe wijk omvat de woon wijk „De Engelenburg". Predikant is ds. A. Vroegindeweij, tevens predi kant in algemene dienst. Door omstandigheden zal in de hervormde kerk te Eist reeds woensdagavond 1 maart de biddienst voor gewas en arbeid worden gehou den. O zondagavond om 17.30 uur weer In de bekende Vallei-serie „Wat wfl geloven", gaf de vroegere Veenen- daalse predikant, ds. R. Kok, vorig jaar een aantal uitspraken prijs aan zjjn interviewer. Deze onomwonden antwoorden hebben nogal wat stof doen op waaien, ook in de christeltfk-gereformeerde kring, waartoe ds. Kok nu al weer geruime tijd behoort. Thans is het de beurt aan ds. F. Mallan, predikant der gereformeerde gemeente te Veenendaal, om hetgeen ds. Kok heeft ge- zegd, te analysereu. H(j doét dit In een vervolgserie in het orgaan van de ge meenten „De Wachter Slons". De Open Deur-commissie belegt zondagavond om 17.30 uur weer een dienst in de hervormde kerk „Sola Fide", aan de Eikenlaan. Voorgan ger in deze dienst is ds. H. v. d. Beid uit Beesd, terwijl het „Sola Fi- de"-kerkkoör onder leiding van Gijs- bert van Zanten medewerking ver leent. De dienst is speciaal bedoeld voor de zgn. buiten- en randkerkelijken, maar ook kerkelijk meelevenden zijn hartelijk welkom. Ongeveer vijf mi nuten voor het begin zullen enkele liederen gezongen worden. Iedere be zoeker krijgt een liturgie uitgereikt bij de ingang van het kerkgebouw. De nieuwe gereformeerde kerk te Leersum wordt zaterdag a.s. offici- eel geopend. De sinds 1 januari jl. bestaande gemeente te Leersum kan dan een eigen gebouw in gebruik ne men. Voordien was Leersum een wijk van de gereformeerde kerk te Amerongen. Met 260 plaatsen geeft de Leersumse kerk voldoende ruim te voor de ruim 300 leden tellende gemeente. Het gebouw bestaat uit een kerk- zaal, waarvan door middel van een vouwwand ruimte voor vergaderingen e.d. kan worden afgescheiden. Daar onder bevindt zich een ruimte voor de jeugd. Het gebouw heeft een kwart miljoen gekost. Ds. Mallan is van mening, dat er in het verband van de christelijke ge reformeerde kerken wel leervrijheid moet zijn als men de uitspraken van ds. Kok in „De Vallei" zo maar to«- lereren kan. Voor de Veenendaalse predikant wordt het allemaal nog on begrijpelijker, dat predikanten die bezwaard schijnen te zijn over de afglijding van het oude spoor in dit kerkverband, nu samen met dezelf de ds. Kok daartegen menen te moeten protesteren. Deze protesten zijn gebundeld in een blad, getiteld „Bewaar het pand". Ds. Mallan kan het zich niet indenken, dat de predikanten die meewerken aan dit blad de zienswij ze van ds. Kok kunnen delen, als zij althans volgens hun mededeling het blad uitgeven ter bevordering van de handhaving der oude gere formeerde beginselen. Hier en daar voorziet ds. Mallan antwoorden van ds. Kok van zijn aantekeningen. Op de mededeling van ds. Kok dat hij louter uit berekening uit Veenen daal wegging, omdat hij de groeien de gemeente niet meer aan zou kun nen, zegt ds. Mallan: Het is voor het vlees wel gemakkelijk als men met een God te doen heeft Die Zich schikt naar onze berekening. Wij achten het echter toch veiliger als wij achter de Heere mogen aanko men, in plaats van dat Hij achter ons aankomt. En dan doorkruist Zijn weg altijd al onze berekeningen. Ook enkele andere uitspraken van ds. Kok kan zijn collega Mallan niet verwerken, o.aIk heb het al tijd naar mijn zin gehad op de we reld. „Ik voel er weinig voor de nieuwe vertaling te bestrijden. „Ik voel mij niet geroepen een kruis tocht tegen de t.v. te houden. Dat ds. Kok het naar zijn zin ge had heeft op de wereld meent ds. Mallan zo te moeten opvatten, dat hij zijn weg altijd nogal met blijd schap heeft gereisd en dus ook nog al een gewillige kruisdrager is ge weest. Of weet ds. Kok niets van een geestelijk vreemdelingschap?,' vraagt ds. Mallan, volgens wie Gods Woord niet zo gunstig spreekt over degenen, die hier op aarde hun va derland hebben gevonden. Uit hetgeen gezegd wordt over nieuwe vertaling en t.v. blijkt vol gens ds. Mallan wel, dat met een afwijken van de zuivere leer ook 'n ruimere opvatting aangaande die dingen gepaard gaat. Wat de leer betreft is ds. Kok dan ook wel goed voor de dag gekomen, aldus ds. Mallan. van het Friese Minnertsga is failliet gegaan op een schuld van 20.000 gul den. Tot dit debacle heeft de zeven- entwintigjarige voorganger van de gemeente zijn steentje bijgedragen. Hij maakte van het grote vertrou wen van de 35 zielen tellende ge meente gebruik door de nodige ver duisteringen te plegen. Het kleine kerkgebouw, twee jaar geleden ge bouwd, zal publiek worden verkocht. Tijdens een buitengewone leden vergadering van de hervormde ge meente „Sola Fide" te Veenendaal is besloten om een andere pastorie aan te kopen, namelijk het pand Acacialaan 1. Deze woning is be stemd voor de nieuwe predikant, ds. Nijeboer. De transactie zit nogal in gewikkeld in elkaar, aangezien met de eigenaar van de nieuwe pastorie het een en ander moest worden overeengekomen. De voormalige pastorie aan de Middellaan werd ge ruild voor een pand aan de Boslaan, dat later zal worden verkocht. De vergadering heeft het bestuur van „Sola Fide" gemachtigd een geldlening aan te gaan tot een ma ximumbedrag van 40.000 gulden om de hele zaak te kunnen financieren. Als scriba van de thans zelfstandi ge gereformeerde kerk van Scher- penzeel zal optreden de heer J. van Nieuwkerk. De heer J. C. van der Laan is ge kozen als notabel van de hervormde gemeente te Achterberg. Kerkvoogden en notabelen van de hervormde gemeente te Eist hebben besloten het kerkgebouw centraal te verwarmen. In de loop der jaren heeft de kerkvoogdij nogal wat klachten moeten incasseren van kerkgangers over de verwarming van de kerk. De beide beheersccrtleges hebben de zaak lang overdacht, voor de financiële kant. Voor dit laatste zal te zijner tijd een beroep op de ge meenteleden worden gedaan. Geko zen is voor een voetverwarmingsin- stallatie. De vrije evangelische gemeente De oliebollenactie heeft bijna 600 gulden in de kas van de hervormde gemeente te Eist gebracht. Voor de leden van de nieuwe de zesde hervormde wijkgemeente te Veenendaal is een gemeenteverga dering uitgeschreven op maandag 27 februari. Tijdens deze bijeenkomst zal door stemming worden beslist over de wijze van kiezen van een kerkeraad van de nieuwe wijk. De stemgerech tigde lidmaten kunnen hun keus ma ken uit drie mogelijkheden: 1. de verkiezing geheel aan de leden hou- VEENENDAAL Eeuwenlang is het voor een gelovig rooms-ka- tholiek onbestaanbaar geweest, dat hij op vrijdag vlees zou gebruiken. De laatste jaren werden er op dat punt echter steeds meer algemene dispensaties gegeven en sinds kort is het verbod officieel door de bis schoppen opgeheven. Hoewel deze maatregel op zich geen omkeer in het standpunt van de R.-K. Kerk is, is het wel een duidelijk teken van de vernieuwing, die zich in dit deel van de Nederlandse christenheid aan het wijzigen is. Over deze bisschoppelijke maatregel hadden we een gesprek met de kapelaan van de Veenendaalse parochie, de heer J. Berkenbos. Hij staat volledig achter deze door zijn meerderen genomen maatregelen, omdat hij het onjuist vindt de mensen een boete-vorm op te leggen, zonder dat men het wezen van de boete beseft. Want dat is het wat volgens hem gebeurd is: men heeft de vorm overboord gezet om de boete een meer persoonlijke inhoud te geven. „De kerk heeft ingezien, dat het tegenwoordig niet goed meer is de mensen dergelijke geboden voor te schrijven. Het niet eten van vlees op vrijdag is iets negatiefs. Men moet daarvoor iets positiefs in de plaats zetten. Dat kan op verschil lende manieren gebeuren: in plaats van het niet kopen vaji vlees op vrij dag, zou men een extra stuk kunnen kopen en daarvan iemand meedelen. Men zou die dag ook kunnen beste den in dienst van de naaste: dat is het eigenlijke boete doen, om daar door tot de bekering, die het doel van de boete is, te komen. De vorm is onbelangrijk, vooral als deze ge houden wordt, zonder dat men een besef van het boete-doen heeft. Voor de ouderen zal het opheffen van dit verbod moeilijkheden met zich bren gen. Je hoort nu al „Waarom toch al die veranderingen, je weet niet meer waar je je aan houden moet." Dat niet weten waar je je aan hou den moet is eigenlijk het punt waar het om draait. Eeuwenlang heeft de Kerk de massa voor onmondig ge houden, is er in feite voor de men sen gedacht. Nu wil men de leden van de kerk zelf laten denken, zelf laten uitmaken, wat mag en niet mag. De nadruk valt op het persoon lijk geweten." Een groot voordeel van het af schaffen van het verbod om vlees te eten op onthoudingsdagen ziet de kapelaan ook in het onmogelijk wor den van karikaturen als advertenties die in de vastentijd het eten van „heerlijke vette paling" aanprijzen. Dan heeft het onthouden van vlees alle waarde verloren: men neemt er iets dat men vaak lekkerder vindt voor in de plaats. Overigens blijven er twee onthoudingsdagen: Aswoens dag en Goede Vrijdag. Dan wordt men verzocht om geen vlees te eten. Er zijn meer veranderingen in de katholieke kerk gaande. Zo begint men langzamerhand de „zondags plichten" wat meer in het vlak van de „rechten" te zien. Nog komt het woord „zondagsplichten" voor, maar „ook dat zal wel verande ren. Het moet meer iets worden van „Zorg dat je er bij komt", dan „van je moet naar de kerk", meent kapelaan Berkenbos. Ook de verplichting tot het houden van feestdagen is vervallen: Maria Hemelvaart en Allerheiligen. Zonder het besef van de diepere zin van de gebruiken heeft het volgens de heer Berkenbos weinig zin deze dingen bindend op te leggen. „Het geloof wordt dan als het draaien van een gebedsmolen. Zolang men met de ene hand de molen draait, kan men met de andere rustig iets geheel an ders doen. Wij lachen om die ge bedsmolen, maar we vergeten, dat we vergelijkbare dingen hebben. Ik kan me voorstellen, dat de ge bedsmolen vaak aandachtig gedraaid wordt en dan is het niet zinloos, maar juist dat gedachteloze, zoals 't uit gewoonte geen vlees eten op vrijdag, dat is fout. Alles waarvan men de zin niet voelt, haalt niets uit." Hoewel de ouderen het moeilijk aanvaarden kunnen, blijft kapelaan Berkenbos blij met de maatregel. Vroeger kon het gebeuren, dat iemand gedachteloos vlees nuttigde op vrijdag en zich dan later ♦- zwaard voelde. Nu is dat geluteog afgelopen, want ook toen was er eigenlijk geen reden zich bezwaard te voelen over het vlees eten, maar wel over het feit, dat men de waar de van de dag niet meer ziet en dat blijft: „de zondag vieren we als feestdag, ter herdenking aan de op- standing van Christus, op vrijdagen herdenken we zijn dood en daarom is de vrijdag als een boetedag inge steld, maar hoe men deze boete wil beleven, mag en moet ieder een voor zich uit maken."

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 3