Wiesenthal's boek
kreeg slot in
Brazilië
KVP zet 2
raadsleden
uit partij
Nieuw
drink-
plezier
mudi
POOL VORSER TERUG IN EDE
Geen
agent
vervolging van
en raadslid
Ernstige kritiek van
wetenschapsmensen
op nieuwe spelling
Het verhaal
van een
20-jarige
jacht
Van Houten
ontslaat
honderd
man
Twee jongens
braken 14
keer in bij
zelfde man
Gemeenteraad van A'dam
boycot BP'er Verlaan
ESfr//
Nu nazi-moordenaar Stangl gegrepen is:
ÈmW
M'
Rusthuis werd
slecht geleid
f9 Geen bewijs
Gastvrijheid
Oostenrijk
Prins Claus lid Raad
ruimtelijke ordening
DAMASCUS
SAO PAULO
GEEN WRAAK
Koud kunstje
99Hé man
Failliet
BUIT IN TOTAAL
F 40.000
BEGRIJPELIJKE OPWINDINGZEGT VAN HALL
Prins Philip wil
geen brontosaurus
zijn
Maatregelen tegen
vliegtuiglawaai
Onderzoek brand
VRIJDAG 3 MAART 1967
„Moordenaars onder ons", het lang
verwachte boek van Simon Wiesenthal is
verschenen, uitgegeven door Elsevier,
Amsterdam, op de Nederlandse boeken
markt als een wereldprimeur, want in de
Engelse taal waarin het boek werd
geschreven zal het werk pas over
vier weken worden gepubliceerd.
De titel van het boek werd ontleend
aan de barre geschiedenis van de
vrouw die na een jarenlang, gelukkig
huwelijk, in een tijdschrift de foto vond
van haar man, die op de rand van een
massagraf met onbewogen gezicht men
sen doodschoot.
Het boek is een bloemlezing van de
vele dramatische momenten in de nu al
twintigjarige jacht van ir. Wiesenthal
naar nazimisdadigers. Uit iedere blad
zijde van het boek spreekt de angst van
Wiesenthal: Wie zal hem willen geloven,
als hij de gruwelen zelf niet heeft mee
gemaakt V
Hij heeft het in Duitsland en in Oos
tenrijk meegemaakt dat grote groepen
jonge mensen de verhalen van gaska
mers, massagraven en miljoenenmoord
wegwuifden als smerige propaganda van
machten, die de Duitse grootheid willen
betwisten. Deze jonge mensen hebben
dat van hun ouders en leraren gehoord.
Wat eens ondenkbare werkelijkheid was,
werd voor hen ziekelijk verzinsel.
99
In zijn bezoek beschrijft Wiesenthal
hoe hij in het Oostenrijkse Linz in okto
ber 1958 een lezing hield over Anne
Frank. Een scholier stond op en zei:
„Er is geen enkel bewijs dat Anne
Frank ooit heeft geleefd. Dat dagboek
kan best een knappe vervalsing zijn".
Een leraar vroeg de jongen wie hem
dat had verteld en hij kreeg ten an-
antwoord: „Dat weet toch iedereen.
Mijn vader zou u hierover heel wat kun
nen vertellen".
In zijn boek vertelt Wiesenthal ook
van de SS'er, die hem in de laatste oor-
logsweken vroeg wat hij over de con
centratiekampen zou vertellen als hij
ooit de vrije wereld zou bereiken. Wie
senthal antwoordde voorzichtig dat hij
dan de waarheid zou vertellen. De
SS'er glimlachte: „Weet u wat er dan
zal gebeuren? Niemand zal u geloven.
Ze zullen u in een gekkenhuis stoppen.
Hoe zou iemand deze verschrikkelijke
dingen kunnen geloven, als hij er niet
midden-in heeft geleefd?"
De opzet van het boek is het beschrij
ven van enkele speurtochten en van de
wonderlijke manieren waarop Wiesen
thal soms inlichtingen krijgt: de jacht
op Eichmann en de vergeefse jacht op
Mengele en Bormann, van wiens dood
Wiesenthal niet overtuigd is.
Vele speurtochten naar onmensen die
duizenden hadden vermoord, liepen dood
in Zuid-Amerika en Noord-Afrika, waar
nog steeds vele honderden top-nazi's
van hun tijdig in veiligheid gebrachte
buit zeer welvarend leven: Brazilië,
Argentinië en Egypte zijn vooral be
rucht om de gastvrijheid die zij aan
massamoordenaars verlenen.
Maar zelfs al weet de justitie hen te
grijpen dan nog is het resultaat dikwijls
pover. In West-Duitsland kan men sinds
enkele jaren een oprecht streven naar
ernstige berechting van nazi-moorde
naars constateren, maar in Oostenrijk
staan zowel een groot deel van de justi
tie als een groot deel van het volk aan
de kant van de misdadigers, zoals de
processen tegen Rajakowitch, die de
dood van honderdduizend Nederlanders
mede veroorzaakte, en tegen de Belg
Verbei en tegen wie de persoonlijke
moord op honderd met name genoemde
Belgen werd bewezen, hebben aange
toond.
Het boek van Wiesenthal moet voor
Oostenrijk niet aangenaam zijn; weder
om dringt het feit op, dat zeer veel lu
gubere nazi's niet uit Duitsland, maar
uit Oostenrijk kwamen: Hitier, Seyss
Inquart, Eichmann. Ook de concentra
tiekampbeulen waren niet zelden van
Oostenrijkse afkomst. Minder dan
Duitsland heeft Oostenrijk van de nazi-
gruwelen geleerd, want nazi-misdadi
gers kunnen in Oostenrijk rekenen op
een zeer welwillende justitie en een nog
grotere welwillendheid bij grote groepen
Oostenrijkers.
In zijn boek bewijst Wiesenthal dat de
moordenaars ook nu nog letterlijk on
der ons leven. Soms dwarrelt er een ver
geelde foto op het bureau van Wiesen
thal of krijgt hij een anoniem tele
foontje. Dan volgt een onderzoek dat
zich soms over vele landen uitstrekt.
Meestal loopt het spoor dood wegens ge
brek aan getuigen of wegens buitenland
se bescherming, maar soms wordt door
dat briefje of telefoontje aan een massa
moordenaar de rekening aangeboden,
tot stomme verbazing van de buurt en
de werkkring die de moordenaar altijd
zo'n keurige man hadden gevonden. Er
moeten in en buiten Europa nog vele
duizenden moordenaars leven. Soms
voelen ze zich veilig maar duizenden
anderen leven al twintig jaar met de
angst dat op zekere dag ook hun naam
en hun daden bij Wiesenthal zullen be
kend worden, een povere straf voor wie
baby's heeft vermoord en zwangere
vrouwen heeft doodgeslagen.
Het probleem dat moordenaars onder
ons leven zal ons nog vele jaren moe
ten bezighouden. Dat is wat Wiesenthal
met zijn werk hoopt te bereiken: als de
mensheid na twintig jaar al zou verge
ten, tot welke diepte een mens kan zak
ken, dan zou de de kans dat het alles
weer opnieuw zou gebeuren, niet denk
beeldig zijn.
LOUIS SINNER
AMSTERDAM Men kan niet zeggen dat Simon Wiesenthal een gelukkig
man was, toen hij gistermiddag in het Apollohotel de arrestatie van Franz
Stangl bekendmaakte. Hij leek meer op een chirurg die wat uitgeput uit een
operatiekamer komt.
Twee dagen voordat zjjn boek „Moor
denaars onder ons" zou uitkomen, werd
in Brazilië één van de drie grootste
nazi-moordenaars gearresteerd. In zijn
boek is het hoofdstuk over Stangl nog
zonder slot. Dinsdagavond kon hij na
achttien jaar het dossier-Stangl sluiten.
Dat dossier werd geopend in 1948 toen
Wiesenthal een door Stangl onderteken
de verzendlijst vond: 25 vrachtwagens
vrouwenhaar, 145.000 kilo gouden ringen,
tienduizenden andere goederen, afkom
stig van mensen die door Stangl in het
SIMON WIESENTHAL
ongeschreven slot
ELST Twee raadsleden van de KVP
in Eist, de heren .J. J. Sanders en R. P.
Sponselee, zijn door het afdelingsbestuur
Eist van de KVP uit de partij gezet. In
de raadsvergadering van dinsdag had
den zy de integriteit van burgemeester
W. M. C. Klijn in twijfel getrokken.
De heer Sponselee, oud-wethouder,
had een motie van wantrouwen willen
indienen tegen de beide wethouders
Wouters van den Oudewijer en Jonker,
omdat er gekonkeld zou zijn en bepaal
de raadsleden zich niet aan afspraken
hadden gehouden.
De inhoud van de motie lekte uit.
Dinsdag beschuldigde de heer Sponselee
de burgemeester ervan dat hij de motie
tevoren ter kennis had gebracht van de
pers en van tegenstanders van de indie
ners. Daardoor konden de tegenstanders
tevoren maatregelen nemen om andere
raadsleden te beïnvloeden.
Uit protest verlieten de heren Sponse
lee en Sanders bij de rondvraag de ver
gadering. Daarop werden zij uit de afde
ling gezet. Een derde raadslid, dr. Dijk
huis, bij de verkiezingen met voorkeur
stemmen in de fractie van de KVP ge
kozen, legde zijn raadslidmaatschap
neer.
ADVERTENTIE
de groene tingeling frisdrank
DEN HAAG Prins Claus is be
noemd tot lid van de Raad van advies
voor de ruimtelijke ordening.
De raad is bij de Wet op de ruimtelijke
ordening ingesteld om het maatschap
pelijk leven te kunnen betrekken bij het
beleid op het gebied van de ruimtelijke
ordening.
concentratiekamp
moord.
Treblinka waren ver-
Het spoor van Stangl, die na de oor
log via een Amerikaans gevangenen
kamp had weten te vluchten, voerde
naar Damascus, maar Syrië wilde hem
niet uitleveren.
Tijdens het proces tegen Eichmann
voelden de nazi's zich ook in Syrië min
der veilig. Stangl vluchtte en ruim een
jaar wist niemand waar hij zich schuil
hield.
In 1964 stapte een sjofel geklede man
het kaïitoor van Simon Wiesenthal bin
nen een vroegere Gestapoman die
Wiesenthal het adres van Stangl voor
20.000 dollar te koop aanbood.
„Ik had hem graag in zijn gezicht
geslagen", zegt Wiesenthal, „maar ik
wilde Stangl hebben. Toen ik de oud-
Gestapoman zei dat ik geen twintig
duizend dollar kon betalen, vroeg hij me
hoeveel mensen Stangl had vermoord.
Ik zei hem dat Stangl volgens onze be
wijzen ongeveer 700.000 mensen had ver
moord."
De Gestapoman kwam toen met het
cynische voorstel dat Wiesenthal hem
voor elk lijk één cent zou betalen.
Simon Wiesenthal zei gistermiddag:
„Dat waren zevenduizend dollar. Er
zullen mensen zijn die het niet begrijpen,
maar ik heb het gedaan. Ik heb bij een
notaris zevenduizend dollar gedeponeerd,
die aan de Gestapoman moesten wor
den uitbetaald als Stangl werd gearres
teerd. De man zal nu zijn bloedgeld
wel hebben opgehaald."
„Van die Gestapoman hoorde ik dus
drie jaar geleden dat Stangl als veilig
heidsagent werkte bij de Volkswagenfa
briek in Sao Paulo, maar ik wist ook dat
als er officieel uitlevering zou worden
gevraagd, Stangl de gelegenheid zou
hebben te vluchten."
„Ik heb toen een niet-officiële weg be
wandeld, waarover ik uiteraard weinig
kan vertellen. In het grootste geheim
heb ik een kleine groep Braziliaanse
autoriteiten, die te vertrouwen waren,
een vertaald uittreksel van het duizend
pagina's tellende dossier-Stangl doen
toekomen. Het gevolg was dat de Brazili
aanse minister van Justitie nu persoon
lijk heeft ingegrepen."
„De laatste moeilijkheid was dat
Stangl wapens in huis had en dat de
Braziliaanse autoriteiten een schietpar
tij wilden voorkomen. Daarom heeft men
hem dinsdagavond, toen hij uit de fa
briek kwam, gevangen genomen."
Zal Stangl, wanneer hij in Oostenrijk
wordt berecht, ook een lachwekkende
straf van enkele maanden of jaren
krijgen zoals andere oorlogsmisdadi
gers die in Oostenrijk zijn berecht?
„Die kans is niet groot, want Stangl
heeft niet al leen Joden vermoord. In
de moordenaarsschool Hartheim werden
immers uitsluitend Duitsers en Oosten
rijkers vermoord. De Oostenrijkers mo
gen tolerant zijn als het Joodse slachtof
fers betreft, als het om hun eigen men
sen gaat, zijn ze minder mild.'
Is er een reële kans dat de naziarts
Mengele en Hitiers plaatsvervanger
Bormann ooit worden gegrepen?
„Ik vrees van niet. Mengele en Bor
mann genieten zeer hoge bescherming.
De nazi-elite in Zuid-Amerika is onge
looflijk rijk en bezit grote invloed
Maar natuurlijk geef ik de moed niet
op. Wie had tien jaar geleden durven
voorspellen dat Eichmann ooit zou ge
grepen worden Wie had een maand ge
leden durven hopen dat Stangl gearres
teerd zou worden?
U werkt nu al twintig Jaar zonder eni
ge officiële steun. Hoe lang denkt u
dit vol te houden?
„Zolang ik leef, of totdat de laatste na-
zimisdadlger voor de rechter is ge
weest. Ik hoop dat iedere nazimisdadi-
ger de angst houdt, dat ik hem op het
spoor kan komen. Dat is geen wrak,
maar bescherming van onze jeugd en
van de toekomstige mens: een zo grote
misdaad als de nazis hebben begaan,
mag niet ongestraft blijven. Ik word fi
nancieel geholpen door verenigingen in
enkele landen. In Nederland heeft het
Wiesenthalfonds een rekening op de
Amrobank in Utrecht."
Ir. Simon Wiesenthal haalt zijn por
tefeuille tevoorschijn: „Ruim achttien
jaar heeft de foto van Stangl naast de
foto van mijn dochtertje gelegen in m'n
portefeuille. Telkens als ik de foto van
mijn kind zag, werd ik herinnerd aan
de man die duizenden meisjes zoals zij
heeft vermoord. Nu kan ik zijn foto ein
delijk verscheuren."
Illllllllllllllllllllllll
llllllllllllllllllll IIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIII
IllllllllllllllllllllllllIII IIlllllllllHi
\et een grote hos subtropische
bloemen kwam hij terug van de
Zuidpool en nu zit Harm Meijer
weer thuis in Ede bij de kachel,
dat nog wel. Veertien maanden mid
den in de Zuidpool wonen, hoe is dat
Harm, en hoe kom je nu midden in
die ijs- en sneeuwvelden aan bloe
men, laat staan subtropische?
0 Oh, die bloemen zijn niet zo' gek,
die heeft hij gewoon meegenomen iiit
Zuid-Afrika, toen „zijn" schip daar
even aanlegde. Jawel, het schip „Mag-
ga Da", dat van de ijsmannen Hilla
ry en Fuehs. En over die veertien
maanden wonen en werken tussen al
leen maar sneeuw, ijs en pinguïns
zegt Harm Meijer: „Dat was erger
dan verschrikkelijk", maar hij weet
er meteen een hele rij prettige, leuke
en opwindende verhalen achteraan te
vertellen.
Precies 22 jaar is Harm Meijer en
hij was de jongste man van de vierde
Belgisch-Nederlandse Zuidpoolexpedi
tie, die een paar dagen geleden weer
thuis kwam, kersvers van de Koning
Boudewijnbasis midden in Antarctica.
En waarom was Harm uit Ede daar
nu bij
Gewoon, Harm zit eigenlijk nog
steeds bij de marine, als radio-telegra
fist. In diezelfde functie is hij min of
meer „uitgeleend" aan de Zuidpoolex
peditie. En daarom vertrok hij direct
na Kerstmis 1965 naar de Zuidpool,
om er bij een temperatuur van soms
49 graden onder nul achter zijn radio
zender te gaan zitten.
„Op de basis waren we met achttien
man," verhaalt Harm. „Jawel, veer
tien maanden zit je tegen precies de
zelfde gezichten aan te kijken en te
praten Misschien wordt je daar een
beetje prikkelbaar van, maar ik heb
Eenmaal in de twee weken werd Betsy
Rook uit Hattem opgebeld, even, uit
de Zuidpool. Veertien maanden zat
ZIJ tussen de herten op de Veluwe,
veertien maanden zat haar verloofde
Harm Meijer tussen ijs en pinguins en
zeventien steeds maar dezelfde man
nen. En tóch is Harm nu bruiner dan
Betsy.
me er niets van aangetrokken." Het
moreel was hoog, daar aan de Zuid
pool, en als het eens omlaag dreigde
te tuimelen werd de zaak weer bijge
legd „zonder al te veel vechtpar
tijtjes," legt Harm uit.
ning Bouwdewijnbasis in maanden te
zien kregen. De dichtstbij wonende bu
ren zaten nog altijd zo'n vijfduizend
kilometer verderop. Dat waren Japan
ners, Russen of Zuidafrikanen.
„En als die een keer op bezoek kwa
men, was het feest op een enorme ma
nier," zegt Harm. „De onderlinge ver
standhoudingen waren bijzonder pret
tig. Met de Russen heb ik nog wel ge
voetbald, hoe laag de temperatuur bui
ten ook was."
99
0 Koud, midden in dat ijs? Geen
sprake van. Zo leek het tenminste,
vertelt poolvorser Meijer uit Ede. Het
is koud, maar je merkt er pas iets
van als anderen gaan zeggen: „Hé,
man, je handen en je ogen beginnen
te bevriezen."
„Het zal er nu tien graden onder
nul zijn," peinst Harm bij moeders
kacheltje. „Het gekke is, de tempera
turen zijn het laagst als er geen wind
is en toch merk je er dan het minst
van. Komt er wind, dan stijgt de tem
peratuur, maar voor je gevoel wordt
het dan veel en veel kouder. Die wind
blaast overal doorheen, door je ano
rak, door alle dikke kleren die je hebt
aangetrokken."
Hij speelde op de verlaten ijsvlakten
met de pinguins en nam er samen
met de andere expeditieleden maar
even 38 mee naar huis. Nou, naar
huis... Ze zijn keurig afgeleverd bij de
dierentuin in Brussel, die er nog wel
een paar kon gebruiken.
Die pinguins waren vaak de enige
„vreemden", die de mannen op de Ko-
iiiiiiimiiimiiiiiiitimiiiiMiiHiiiiiimiiiiiiiii
iiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiniiiiMimiiiiiiiiimiiiii
0 Harm Is verloofd met Betsy Rook
uit Hattem. En hoe ging dat nu, schrij
ven kon toch niet al die maanden
lang? „Opbellen", zegt Harm en hij
spreekt het woord uit als een magi
sche formule. „Eenmaal per week
mag iedereen aan de Zuidpool zes mi
nuten naar huis bellen. Gratis,"
Lukt dat, zonder al te veel storingen,
Harm? „Sneeuwstormen zijn wel eens
funest voor de verbinding. Maar ge
lukt is het altijd." Voor een radio-tele
grafist moet het een koud kunstje zijn,
maar de verbindingen liepen helemaal
via Brussel en via de telefoon van de
buurman in Ede, die dan weer razend
snel de heer en mevrouw Meijer moest
gaan waarschuwen dat de zoon aan de
Zuidpool aan de draad hing.
Sommige mensen die terugkomen
van de Zuidpool of welke zeer koude
streek dan ook, melden bij hun thuis
komst dat ze nog wel twee of drie
keer terug willen. En dat dóen ze
dan ook. Hoe zit dat met Harm?.
Terug wil hij nog wel een keer, mis
schien. Maar dan liefst niet meer met
een langdurige expeditie. Zo'n zomer-
tje in Antarctica, wel misschien. Bet
sy Rook uit Hattem weet wat wachten
is. En een zomer bestaat niet uit veer
tien maanden.
iitiiiimiiimimmiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiin
WEESP De directie van chocolade
fabriek Van Houten in Weesp gaat bin
nenkort 100 van haar 1600 werkne
mer» ontslaan. Zij komen vrij door
automatisering en mechanisering van
het bedrijf, zowel In de fabriek als op
het kantoor. De,directie heeft hiertoe be
sloten om beter opgewassen te zijn te-
gen de concurrentie uit de andere lan-
i den van de Europese Economische Ge-
I meenschap. Met de vakbonden is over-
eenstemming bereikt over een finan-
i ciële regeling voor de ontslagenen.
De bedrijfsleiding wijst er op dat er
j geen sprake is van een teruggang in de
l verkopen. Het tegendeel is zelfs waar.
Nu echter de grenzen in Europa gaan
vervagen, meent zij zich echter te moe
ten voorbereiden op concurrentie uit de
andere landen van de gemeenschap, met
name van Duitsland en Italië. Het ont
slag betreft administratief en fabrieks-
personeel. Het is de bedoeling dat de
honderd man tegelijk zullen afvloeien.
Bij Thomsen's Havenbedrijf in Rot
terdam zal het personeel met 38 man
worden ingekrompen. Door veranderin
gen in de Rotterdamse haven moet de
directie het personeel reorganiseren. In
overleg met de vakorganisaties is een
financiële regeling bij vertrek tot stand
gekomen.
Metaalmaatschappij S. A. Vies en Zo
nen Rotterdam gaat haar vestiging in
Dordrecht opheffen. Ongeveer twintig
werknemers moeten worden ontslagen.
Voor de getroffenen geldt een financiële
regeling.
Bij Van Heek en Co. Koninklijke Tex
tielfabrieken in Enschede moet de ver
korting van de werktijd worden voortge
zet. De oorspronkelijke vergunning had
betrekking op ongeveer 1950 personeels
leden. Nu is vergunning aangevraagd
voor 400 man minder. Het betreft per
soneel in de spinnerijen, witgoedweverij
en dekenweverij in Enschede, de bont
weverij in Neede en de zijdeweverij in
Vriezenveen. Het is de bedoeling dat de
werkweek vijf weken lang met veertig
procent wordt verkort, wat neerkomt op
een sluiting van twee weken.
OUD BEIJERLAND De politie in
Oud -Bel jerland heeft twee jonge man
nen gearresteerd die hebben bekend
veertigduizend gulden te hebben ge
stolen uit het huis van de 78-jarige
vrijgezel C. Moerkerken in Oud-Beijer
land.
De jongelui, de negentienjarige D. J.
van R. uit Rotterdam, en de even
oude J. L. uit Oud-Beijerland, hebben
sinds vorig jaar juli veertien maal
in de woning van de heer Moerker-
AMSTERDAM De officier van justitie in Amsterdam, mr. J. F. Hartsuiker,
zal geen strafrechtelijke vervolging instellen tegen de Amsterdamse hoofdagent
J. Bakker, wegens het slaan van het communistische raadslid W. van het Schip.
Van strafvervolging van het raadslid wordt ook afgezien, omdat niet is vastge
steld of het de heer Van het Schip is geweest die een andere agent by zyn uniform
had gegrepen en zodoende de politie in de uitoefening van haar taak zou hebben
belemmerd. Het raadslid zelf ontkent het.
De Tricotagefabrleken voorheen Frans
Beeren en Zoon in Weert zijn gisteren
failliet verklaard. Vandaag wordt het
voltallige personeel van de vestigingen
in Venray, Nieuw-Vossemeer en Weert
in totaal 1041 mannen en vrouwen
ontslagen met opzegtermijnen variërend
van één tot zes weken.
Op 5 januari verleende de Roermond-
se rechtbank het bedrijf al voorlopig
uitstel van betaling. Het toen nog kleine
positieve saldo (activa 22 miljoen
passiva 19,7 miljoen) verliep snel naar
een negatief saldo. Tegen het einde van
februari bereikte het bankkrediet het
plafond van 8,5 miljoen gulden.
„Opstelling van een uitvoerbaar sane
ringsplan bleek in korte tijd van het
voorlopige uitstel van betaling onmoge
lijk.
Voortzetting van het uitstel van betaling
is daarom onmogelijk zonder de schuld
eisers te benadelen", zo lichtte gisteren
de curator, mr. S. Smeets in Weert, toe.
Vooral uit het buitenland dagen nu
weer belangstellenden op, die besprekin
gen willen voeren over eventuele ver
koop van het bedrijf, geheel of in onder
delen.
ken moeten inbreken voordat zij al
diens spaargeld hadden bemachtigd.
Zij wachtten steeds momenten af waar
op de heer Moerkerken niet thuis was.
Veel moeite om binnen te komen had
den ze niet. De heer Moerkerken liet
altijd de achterdeur van zijn woning
open. Het was overal bekend dat hij
in een oud brandkastje op zolder veel
geld had opgeborgen. Hij had dit
geld willen gebruiken voor het kopen
van een cadeau voor de vrouw met
wie hij had willen trouwen.
Van R. en L. hebben goede sier ge-
Het incident had zich voorgedaan op
14 januari, toen politiemannen een jon
gen wilden overbrengen naar het Post
huis bij het Amsterdamse Centraal
Station. De jongen was opgepakt uit
een groep jongelui die in de hal van het
station reizigers hadden lastig gevallen,
en op andere manier de orde hadden I
verstoord en rumoer hadden gemaakt.
Het was een nogal hardhandige af- j
faire geworden, ook al doordat de ar-i
restant zich verzette en de agenten door
omstanders werden uitgejouwd en af en
toe een schop en een klap opliepen. Het
raadslid was erbij gekomen en had ge- j
roepen: „Moet dat nu zo?"
Hoofdagent Bakker gaf de heer Van
het Schip vlak daarop een klap in het
gezicht. Hij verondertelde, dat de heer
Van het Schip, die vooraan stond, dege
ne was die een andere agent aan zijn
uniform had getrokken, zo blijkt uit het
onderzoek.
Toen het raadslid later bij het Post
huis kwam, kreeg hij te horen dat de
raad een stel lapzwanzen is, en dat hij
zelf „voor het luik" zou gaan.
Als hoofd van de politie zei burge
meester mr. G. van Hall gisteren in de
raad dat de verdenking tegen het raads
lid Van het Schip ongegrond was, ter
wijl ook hoofdagent Bakker geen verwijt
kan worden gemaakt.
„Ik wil hierbij opmerken dat alle
hierbij betrokkenen door de gebeurte
nissen vlak daarvoor in begrijpelijke
opwinding waren geraakt. Ik heb een
gesprek met hoofdagent Bakker gehad,
waarbij deze verklaarde dat voorzover
uitlatingen over leden van de raad zou
den zijn gevallen, hij daarover zijn spijt
betuigt. Ik heb dit de heer Van het
Schip medegedeeld, die met mij van
mening was dat wij onder deze zaak
verder een streep moeten zetten", aldus
DEN HAAG Het bestuur van de Vereniging voor Wetenschappelijke Spelling
heeft in brieven aan de Nederlandse minister van Onderwys en Wetenschappen
en de Belgische minister van Nederlandse Cultuur, ernstige kritiek gele
verd op de voorstellen die de commlssle-Pee-Wesselings heeft gedaan over de
spelling van de bastaardwoorden.
maakt met het gestolen geld. Bij -.
hun arrestatie was geen cent van de i ™r- n ,9a
veertigduizend gulden meer over. Ze
hebben dure reisjes gemaakt en
auto's gekocht.
De gearresteerde jongelui zijn al vaker
met de politie in aanraking geweest.
Te zijn opgesloten in het huis van be
waring in Dordrecht.
AMSTERDAM De Amsterdamse raad heeft gisteren geweigerd het Bóe
ren-raadslid N. Verlaan tot drie raadscommissies toe te laten, hoewel hij daar
voor-wel in aanmerking kwam. Om duidelijk te onderstrepen, dat het hier om
een persoonlijke zaak gaat, koos de raad een ander lid van de Boerenpartij in
de commissies, waarvoor de heer Verlaan kandidaat stond.
De boycot heeft verschillende oorzaken. Het conflict tussen de raad en de heer
Verlaan begon tijdens de kwestie-Adams, waarin hij Koekoek trouw bleef. Daarna
pleitte hij ervoor dat buitenlandse arbeiders zo snel mogelijk over de grens zou
den worden gezet. Hem werd toen fascisme verweten. Toen een politie-agent later
de raad als een stelletje lapzwanzen bestempelde verklaarde de heer Verlaan dat
hy het daarmee eens was.
Ook een ander conflict werd gisteren ten nadele van een Boerenkandidaat af
gehandeld. Twee raadsleden van de Boerenpartij hadden zich na de kwestie-Adams
afgesplitst. Een van hen heeft inmiddels bedankt, maar zijn plaatsvervanger koos
de zijde van de Boerenpartij. Het ging er nu om of de plaatsvervanger of het enig
afgesplitste raadslid in twee commissies zou worden benoemd. De raad koos voor
het raadslid dat de Boerenpartij indertijd de rug toekeerde.
De heer Van het Schip verklaarde later
desgevraagd dat hij blij is dat in ieder
geval is komen vast te staan dat de be
schuldigingen aan zijn adres volkomen
ongegrond zijn. „Ik houd het er maar op
dat de hoofdagent zijn excuus heeft aan
geboden. Ik wil niet over een woord val
len, hoewel het natuurlijk wel wat rui- j
terlijker had gekund."
Overigens is de heer Van het Schip
van mening dat het werkelijke vraagstuk
geen stap dichter bij een oplossing is
gekomen. „Iedereen begrijpt dat ook
agenten wel eens fouten kunnen maken,
maar ook nu blijkt weer dat ze enorme
moeite hebben om die fouten toe te ge
ven", aldus de heer Van het Schip.
CANBERRA Het koningschap is
bezig te evolueren, zo heeft de her
tog van Edinburgh, de echtgenoot
van koningin Elizabeth II van Enge
land, op een persconferentie te Can
berra verklaard. Hij zei dat hij zich
graag onder de massa mengt en deze
nader staat dan vele andere mensen.
„Ik wil niet tot een opgezette oron-
tosaurus worden", aldus prins Philip,
toen hem werd gevraagd of zijn po
sitie een beperking betekende voor
zijn mogelijkheden om het moderne
leven te begrijpen.
De vereniging betreurt het dat de com
missie op de gegeven regels een aan
tal uitzonderingen maakt, die door hun
inconsequentie aan de waarde van de
regeling in het bijzonder voor het on
derwijs, ernstig afbreuk doen.
Als voorbeelden noemt de vereniging
het gedeeltelijk vernederlandsen van
woorden als sentrifuge, kamoeflage
etc., het handhaven van de letter x in
het voorvoegsel ex-, van de c in loco
burgemeester, van de ch in chef. Bo
vendien zijn er ongemotiveerde ver
schillen tussen kokpit en cocktail.
De regeling biedt als gevolg van de be
perkingen aan de opdracht aan de
Commissie-Pee-Wesselings geen enkel j
uitzicht op hoogst noodzakelijke ver-
beteringen in de schrijfwijze van zui- j
ver Nederlandse woorden. Hierbij 1
wordt in het bijzonder gedacht aan: j
de vele nodeloze en voor het onder-
wijs funeste moeilijkheden in de spel
ling van de werkwoordvormen, zoals
biedt, antwoordde, praatte;
het inconsequente afwisselen van ie
en i in open lettergrepen, zoals gieter
en liter, waar i voldoende zou zijn;
0 de overbodige n in zelfstandig ge
bruikte woorden als alle(n), vele(n),
sommige(n), en in de stoffelijk bij
voeglijke naamwoorden als stalen;
0 het bestaan van verschillende spel
lingen voor de zogenaamde klinker,
als in lopen, aardig, vrolijk. Het is
maar al te duidelijk dat bij het uit
blijven van een oplossing voor pro
blemen als deze van spellingvrede
vooralsnog geen sprake van zijn. Al
leen een in alle opzichten bevredigen
de regeling van de spelling kan tot 'n
langdurige spellingrust leiden, aldus
de brief van de Vereniging voor we
tenschappelijke spelling.
DEN HAAG In januari zyn 9.1S4
woningen gereedgekomen. In januari
van het vorig jaar kwamen 5.942 huizen
klaar.
Van de in januari van dit jaar voltooi
de woningen werden er 2405 volgens ar
beidsbesparende bouwmethoden vervaar
digd (industriële bouw, systeembouw en
gerationaliseerde bouw). In die maand
werd begonnen met de bouw van 8.291
woningen; in dezelfde maand van het
vorig jaar waren het er 6225.
Sinds de oorlog zQn er 1.440.465 hui
zen gebouwd.
DEN HAAG Een commissie zal uit
zoeken welke maatregelen moeten wor
den genomen om ernstige geluidshinder
van vliegtuigen te voorkomen. Minister
De Quay (verkeer en waterstaat) heeft
die commissie ingesteld.
Dat heeft hij geantwoord op vragen
van de socialistische Tweede-Kamer
leden jhr. mr. M. van der Goes van Na-
ters en dr. J. H. Lamberts.
AMSTERDAM „Herhaaldelyk is
gebleken dat de exploitant van het Am
sterdamse rusthuis waar op 21 januari
vier bejaarden by een brand omkwamen,
het niet te nauw nam met de voorschrif
ten. Zo was er in het pand Populier-
straat 8 waar de brand uitbrak
geen deskundig personeel aanwezig. Er
werden dikwyis te veel bejaarden in het
huis opgenomen. Bovendien bleek steeds
duidelijker dat de exploitant zeer onbe
trouwbaar was in het verstrekken van
inlichtingen."
Dit is een van de conclusies van de di
recteur van de sociale dienst van de ge
meente Ouder-Amstel die over het rust
huis een boekje heeft opengedaan.
De directeur zegt dat het provinciaal
bestuur herhaaldelijk om bijzondere aan
dacht voor het rusthuis was gevraagd,
naar aanleiding van klachten die het ge
meentebestuur van omwonenden hadden
bereikt.
De directeur constateert voorts dat de
brand door het personeel niet recht
streeks aan de bevoegde instanties was
doorgegeven. Via de huistelefoon was al
leen de hoofdverpleegster van het rust-
huls gewaarschuwd. Omwonenden had
den de brandweer gewaarschuwd.
Het onderzoek heeft voorts uitgewe
zen dat de brand niet is veroorzaakt door
overbesetting van het rusthuis.