Wiesenthal's boek kreeg slot in Brazilië KVP zet 2 raadsleden uit partij Nieuw drink- plezier mudi POOL VORSER TERUG IN EDE Geen agent vervolging van en raadslid Ernstige kritiek van wetenschapsmensen op nieuwe spelling Het verhaal van een 20-jarige jacht Van Houten ontslaat honderd man Twee jongens braken 14 keer in bij zelfde man Gemeenteraad van A'dam boycot BP'er Verlaan ESfr// Nu nazi-moordenaar Stangl gegrepen is: ÈmW M' Rusthuis werd slecht geleid f9 Geen bewijs Gastvrijheid Oostenrijk Prins Claus lid Raad ruimtelijke ordening DAMASCUS SAO PAULO GEEN WRAAK Koud kunstje 99Hé man Failliet BUIT IN TOTAAL F 40.000 BEGRIJPELIJKE OPWINDINGZEGT VAN HALL Prins Philip wil geen brontosaurus zijn Maatregelen tegen vliegtuiglawaai Onderzoek brand VRIJDAG 3 MAART 1967 „Moordenaars onder ons", het lang verwachte boek van Simon Wiesenthal is verschenen, uitgegeven door Elsevier, Amsterdam, op de Nederlandse boeken markt als een wereldprimeur, want in de Engelse taal waarin het boek werd geschreven zal het werk pas over vier weken worden gepubliceerd. De titel van het boek werd ontleend aan de barre geschiedenis van de vrouw die na een jarenlang, gelukkig huwelijk, in een tijdschrift de foto vond van haar man, die op de rand van een massagraf met onbewogen gezicht men sen doodschoot. Het boek is een bloemlezing van de vele dramatische momenten in de nu al twintigjarige jacht van ir. Wiesenthal naar nazimisdadigers. Uit iedere blad zijde van het boek spreekt de angst van Wiesenthal: Wie zal hem willen geloven, als hij de gruwelen zelf niet heeft mee gemaakt V Hij heeft het in Duitsland en in Oos tenrijk meegemaakt dat grote groepen jonge mensen de verhalen van gaska mers, massagraven en miljoenenmoord wegwuifden als smerige propaganda van machten, die de Duitse grootheid willen betwisten. Deze jonge mensen hebben dat van hun ouders en leraren gehoord. Wat eens ondenkbare werkelijkheid was, werd voor hen ziekelijk verzinsel. 99 In zijn bezoek beschrijft Wiesenthal hoe hij in het Oostenrijkse Linz in okto ber 1958 een lezing hield over Anne Frank. Een scholier stond op en zei: „Er is geen enkel bewijs dat Anne Frank ooit heeft geleefd. Dat dagboek kan best een knappe vervalsing zijn". Een leraar vroeg de jongen wie hem dat had verteld en hij kreeg ten an- antwoord: „Dat weet toch iedereen. Mijn vader zou u hierover heel wat kun nen vertellen". In zijn boek vertelt Wiesenthal ook van de SS'er, die hem in de laatste oor- logsweken vroeg wat hij over de con centratiekampen zou vertellen als hij ooit de vrije wereld zou bereiken. Wie senthal antwoordde voorzichtig dat hij dan de waarheid zou vertellen. De SS'er glimlachte: „Weet u wat er dan zal gebeuren? Niemand zal u geloven. Ze zullen u in een gekkenhuis stoppen. Hoe zou iemand deze verschrikkelijke dingen kunnen geloven, als hij er niet midden-in heeft geleefd?" De opzet van het boek is het beschrij ven van enkele speurtochten en van de wonderlijke manieren waarop Wiesen thal soms inlichtingen krijgt: de jacht op Eichmann en de vergeefse jacht op Mengele en Bormann, van wiens dood Wiesenthal niet overtuigd is. Vele speurtochten naar onmensen die duizenden hadden vermoord, liepen dood in Zuid-Amerika en Noord-Afrika, waar nog steeds vele honderden top-nazi's van hun tijdig in veiligheid gebrachte buit zeer welvarend leven: Brazilië, Argentinië en Egypte zijn vooral be rucht om de gastvrijheid die zij aan massamoordenaars verlenen. Maar zelfs al weet de justitie hen te grijpen dan nog is het resultaat dikwijls pover. In West-Duitsland kan men sinds enkele jaren een oprecht streven naar ernstige berechting van nazi-moorde naars constateren, maar in Oostenrijk staan zowel een groot deel van de justi tie als een groot deel van het volk aan de kant van de misdadigers, zoals de processen tegen Rajakowitch, die de dood van honderdduizend Nederlanders mede veroorzaakte, en tegen de Belg Verbei en tegen wie de persoonlijke moord op honderd met name genoemde Belgen werd bewezen, hebben aange toond. Het boek van Wiesenthal moet voor Oostenrijk niet aangenaam zijn; weder om dringt het feit op, dat zeer veel lu gubere nazi's niet uit Duitsland, maar uit Oostenrijk kwamen: Hitier, Seyss Inquart, Eichmann. Ook de concentra tiekampbeulen waren niet zelden van Oostenrijkse afkomst. Minder dan Duitsland heeft Oostenrijk van de nazi- gruwelen geleerd, want nazi-misdadi gers kunnen in Oostenrijk rekenen op een zeer welwillende justitie en een nog grotere welwillendheid bij grote groepen Oostenrijkers. In zijn boek bewijst Wiesenthal dat de moordenaars ook nu nog letterlijk on der ons leven. Soms dwarrelt er een ver geelde foto op het bureau van Wiesen thal of krijgt hij een anoniem tele foontje. Dan volgt een onderzoek dat zich soms over vele landen uitstrekt. Meestal loopt het spoor dood wegens ge brek aan getuigen of wegens buitenland se bescherming, maar soms wordt door dat briefje of telefoontje aan een massa moordenaar de rekening aangeboden, tot stomme verbazing van de buurt en de werkkring die de moordenaar altijd zo'n keurige man hadden gevonden. Er moeten in en buiten Europa nog vele duizenden moordenaars leven. Soms voelen ze zich veilig maar duizenden anderen leven al twintig jaar met de angst dat op zekere dag ook hun naam en hun daden bij Wiesenthal zullen be kend worden, een povere straf voor wie baby's heeft vermoord en zwangere vrouwen heeft doodgeslagen. Het probleem dat moordenaars onder ons leven zal ons nog vele jaren moe ten bezighouden. Dat is wat Wiesenthal met zijn werk hoopt te bereiken: als de mensheid na twintig jaar al zou verge ten, tot welke diepte een mens kan zak ken, dan zou de de kans dat het alles weer opnieuw zou gebeuren, niet denk beeldig zijn. LOUIS SINNER AMSTERDAM Men kan niet zeggen dat Simon Wiesenthal een gelukkig man was, toen hij gistermiddag in het Apollohotel de arrestatie van Franz Stangl bekendmaakte. Hij leek meer op een chirurg die wat uitgeput uit een operatiekamer komt. Twee dagen voordat zjjn boek „Moor denaars onder ons" zou uitkomen, werd in Brazilië één van de drie grootste nazi-moordenaars gearresteerd. In zijn boek is het hoofdstuk over Stangl nog zonder slot. Dinsdagavond kon hij na achttien jaar het dossier-Stangl sluiten. Dat dossier werd geopend in 1948 toen Wiesenthal een door Stangl onderteken de verzendlijst vond: 25 vrachtwagens vrouwenhaar, 145.000 kilo gouden ringen, tienduizenden andere goederen, afkom stig van mensen die door Stangl in het SIMON WIESENTHAL ongeschreven slot ELST Twee raadsleden van de KVP in Eist, de heren .J. J. Sanders en R. P. Sponselee, zijn door het afdelingsbestuur Eist van de KVP uit de partij gezet. In de raadsvergadering van dinsdag had den zy de integriteit van burgemeester W. M. C. Klijn in twijfel getrokken. De heer Sponselee, oud-wethouder, had een motie van wantrouwen willen indienen tegen de beide wethouders Wouters van den Oudewijer en Jonker, omdat er gekonkeld zou zijn en bepaal de raadsleden zich niet aan afspraken hadden gehouden. De inhoud van de motie lekte uit. Dinsdag beschuldigde de heer Sponselee de burgemeester ervan dat hij de motie tevoren ter kennis had gebracht van de pers en van tegenstanders van de indie ners. Daardoor konden de tegenstanders tevoren maatregelen nemen om andere raadsleden te beïnvloeden. Uit protest verlieten de heren Sponse lee en Sanders bij de rondvraag de ver gadering. Daarop werden zij uit de afde ling gezet. Een derde raadslid, dr. Dijk huis, bij de verkiezingen met voorkeur stemmen in de fractie van de KVP ge kozen, legde zijn raadslidmaatschap neer. ADVERTENTIE de groene tingeling frisdrank DEN HAAG Prins Claus is be noemd tot lid van de Raad van advies voor de ruimtelijke ordening. De raad is bij de Wet op de ruimtelijke ordening ingesteld om het maatschap pelijk leven te kunnen betrekken bij het beleid op het gebied van de ruimtelijke ordening. concentratiekamp moord. Treblinka waren ver- Het spoor van Stangl, die na de oor log via een Amerikaans gevangenen kamp had weten te vluchten, voerde naar Damascus, maar Syrië wilde hem niet uitleveren. Tijdens het proces tegen Eichmann voelden de nazi's zich ook in Syrië min der veilig. Stangl vluchtte en ruim een jaar wist niemand waar hij zich schuil hield. In 1964 stapte een sjofel geklede man het kaïitoor van Simon Wiesenthal bin nen een vroegere Gestapoman die Wiesenthal het adres van Stangl voor 20.000 dollar te koop aanbood. „Ik had hem graag in zijn gezicht geslagen", zegt Wiesenthal, „maar ik wilde Stangl hebben. Toen ik de oud- Gestapoman zei dat ik geen twintig duizend dollar kon betalen, vroeg hij me hoeveel mensen Stangl had vermoord. Ik zei hem dat Stangl volgens onze be wijzen ongeveer 700.000 mensen had ver moord." De Gestapoman kwam toen met het cynische voorstel dat Wiesenthal hem voor elk lijk één cent zou betalen. Simon Wiesenthal zei gistermiddag: „Dat waren zevenduizend dollar. Er zullen mensen zijn die het niet begrijpen, maar ik heb het gedaan. Ik heb bij een notaris zevenduizend dollar gedeponeerd, die aan de Gestapoman moesten wor den uitbetaald als Stangl werd gearres teerd. De man zal nu zijn bloedgeld wel hebben opgehaald." „Van die Gestapoman hoorde ik dus drie jaar geleden dat Stangl als veilig heidsagent werkte bij de Volkswagenfa briek in Sao Paulo, maar ik wist ook dat als er officieel uitlevering zou worden gevraagd, Stangl de gelegenheid zou hebben te vluchten." „Ik heb toen een niet-officiële weg be wandeld, waarover ik uiteraard weinig kan vertellen. In het grootste geheim heb ik een kleine groep Braziliaanse autoriteiten, die te vertrouwen waren, een vertaald uittreksel van het duizend pagina's tellende dossier-Stangl doen toekomen. Het gevolg was dat de Brazili aanse minister van Justitie nu persoon lijk heeft ingegrepen." „De laatste moeilijkheid was dat Stangl wapens in huis had en dat de Braziliaanse autoriteiten een schietpar tij wilden voorkomen. Daarom heeft men hem dinsdagavond, toen hij uit de fa briek kwam, gevangen genomen." Zal Stangl, wanneer hij in Oostenrijk wordt berecht, ook een lachwekkende straf van enkele maanden of jaren krijgen zoals andere oorlogsmisdadi gers die in Oostenrijk zijn berecht? „Die kans is niet groot, want Stangl heeft niet al leen Joden vermoord. In de moordenaarsschool Hartheim werden immers uitsluitend Duitsers en Oosten rijkers vermoord. De Oostenrijkers mo gen tolerant zijn als het Joodse slachtof fers betreft, als het om hun eigen men sen gaat, zijn ze minder mild.' Is er een reële kans dat de naziarts Mengele en Hitiers plaatsvervanger Bormann ooit worden gegrepen? „Ik vrees van niet. Mengele en Bor mann genieten zeer hoge bescherming. De nazi-elite in Zuid-Amerika is onge looflijk rijk en bezit grote invloed Maar natuurlijk geef ik de moed niet op. Wie had tien jaar geleden durven voorspellen dat Eichmann ooit zou ge grepen worden Wie had een maand ge leden durven hopen dat Stangl gearres teerd zou worden? U werkt nu al twintig Jaar zonder eni ge officiële steun. Hoe lang denkt u dit vol te houden? „Zolang ik leef, of totdat de laatste na- zimisdadlger voor de rechter is ge weest. Ik hoop dat iedere nazimisdadi- ger de angst houdt, dat ik hem op het spoor kan komen. Dat is geen wrak, maar bescherming van onze jeugd en van de toekomstige mens: een zo grote misdaad als de nazis hebben begaan, mag niet ongestraft blijven. Ik word fi nancieel geholpen door verenigingen in enkele landen. In Nederland heeft het Wiesenthalfonds een rekening op de Amrobank in Utrecht." Ir. Simon Wiesenthal haalt zijn por tefeuille tevoorschijn: „Ruim achttien jaar heeft de foto van Stangl naast de foto van mijn dochtertje gelegen in m'n portefeuille. Telkens als ik de foto van mijn kind zag, werd ik herinnerd aan de man die duizenden meisjes zoals zij heeft vermoord. Nu kan ik zijn foto ein delijk verscheuren." Illllllllllllllllllllllll llllllllllllllllllll IIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIII IllllllllllllllllllllllllIII IIlllllllllHi \et een grote hos subtropische bloemen kwam hij terug van de Zuidpool en nu zit Harm Meijer weer thuis in Ede bij de kachel, dat nog wel. Veertien maanden mid den in de Zuidpool wonen, hoe is dat Harm, en hoe kom je nu midden in die ijs- en sneeuwvelden aan bloe men, laat staan subtropische? 0 Oh, die bloemen zijn niet zo' gek, die heeft hij gewoon meegenomen iiit Zuid-Afrika, toen „zijn" schip daar even aanlegde. Jawel, het schip „Mag- ga Da", dat van de ijsmannen Hilla ry en Fuehs. En over die veertien maanden wonen en werken tussen al leen maar sneeuw, ijs en pinguïns zegt Harm Meijer: „Dat was erger dan verschrikkelijk", maar hij weet er meteen een hele rij prettige, leuke en opwindende verhalen achteraan te vertellen. Precies 22 jaar is Harm Meijer en hij was de jongste man van de vierde Belgisch-Nederlandse Zuidpoolexpedi tie, die een paar dagen geleden weer thuis kwam, kersvers van de Koning Boudewijnbasis midden in Antarctica. En waarom was Harm uit Ede daar nu bij Gewoon, Harm zit eigenlijk nog steeds bij de marine, als radio-telegra fist. In diezelfde functie is hij min of meer „uitgeleend" aan de Zuidpoolex peditie. En daarom vertrok hij direct na Kerstmis 1965 naar de Zuidpool, om er bij een temperatuur van soms 49 graden onder nul achter zijn radio zender te gaan zitten. „Op de basis waren we met achttien man," verhaalt Harm. „Jawel, veer tien maanden zit je tegen precies de zelfde gezichten aan te kijken en te praten Misschien wordt je daar een beetje prikkelbaar van, maar ik heb Eenmaal in de twee weken werd Betsy Rook uit Hattem opgebeld, even, uit de Zuidpool. Veertien maanden zat ZIJ tussen de herten op de Veluwe, veertien maanden zat haar verloofde Harm Meijer tussen ijs en pinguins en zeventien steeds maar dezelfde man nen. En tóch is Harm nu bruiner dan Betsy. me er niets van aangetrokken." Het moreel was hoog, daar aan de Zuid pool, en als het eens omlaag dreigde te tuimelen werd de zaak weer bijge legd „zonder al te veel vechtpar tijtjes," legt Harm uit. ning Bouwdewijnbasis in maanden te zien kregen. De dichtstbij wonende bu ren zaten nog altijd zo'n vijfduizend kilometer verderop. Dat waren Japan ners, Russen of Zuidafrikanen. „En als die een keer op bezoek kwa men, was het feest op een enorme ma nier," zegt Harm. „De onderlinge ver standhoudingen waren bijzonder pret tig. Met de Russen heb ik nog wel ge voetbald, hoe laag de temperatuur bui ten ook was." 99 0 Koud, midden in dat ijs? Geen sprake van. Zo leek het tenminste, vertelt poolvorser Meijer uit Ede. Het is koud, maar je merkt er pas iets van als anderen gaan zeggen: „Hé, man, je handen en je ogen beginnen te bevriezen." „Het zal er nu tien graden onder nul zijn," peinst Harm bij moeders kacheltje. „Het gekke is, de tempera turen zijn het laagst als er geen wind is en toch merk je er dan het minst van. Komt er wind, dan stijgt de tem peratuur, maar voor je gevoel wordt het dan veel en veel kouder. Die wind blaast overal doorheen, door je ano rak, door alle dikke kleren die je hebt aangetrokken." Hij speelde op de verlaten ijsvlakten met de pinguins en nam er samen met de andere expeditieleden maar even 38 mee naar huis. Nou, naar huis... Ze zijn keurig afgeleverd bij de dierentuin in Brussel, die er nog wel een paar kon gebruiken. Die pinguins waren vaak de enige „vreemden", die de mannen op de Ko- iiiiiiimiiimiiiiiiitimiiiiMiiHiiiiiimiiiiiiiii iiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiniiiiMimiiiiiiiiimiiiii 0 Harm Is verloofd met Betsy Rook uit Hattem. En hoe ging dat nu, schrij ven kon toch niet al die maanden lang? „Opbellen", zegt Harm en hij spreekt het woord uit als een magi sche formule. „Eenmaal per week mag iedereen aan de Zuidpool zes mi nuten naar huis bellen. Gratis," Lukt dat, zonder al te veel storingen, Harm? „Sneeuwstormen zijn wel eens funest voor de verbinding. Maar ge lukt is het altijd." Voor een radio-tele grafist moet het een koud kunstje zijn, maar de verbindingen liepen helemaal via Brussel en via de telefoon van de buurman in Ede, die dan weer razend snel de heer en mevrouw Meijer moest gaan waarschuwen dat de zoon aan de Zuidpool aan de draad hing. Sommige mensen die terugkomen van de Zuidpool of welke zeer koude streek dan ook, melden bij hun thuis komst dat ze nog wel twee of drie keer terug willen. En dat dóen ze dan ook. Hoe zit dat met Harm?. Terug wil hij nog wel een keer, mis schien. Maar dan liefst niet meer met een langdurige expeditie. Zo'n zomer- tje in Antarctica, wel misschien. Bet sy Rook uit Hattem weet wat wachten is. En een zomer bestaat niet uit veer tien maanden. iitiiiimiiimimmiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiin WEESP De directie van chocolade fabriek Van Houten in Weesp gaat bin nenkort 100 van haar 1600 werkne mer» ontslaan. Zij komen vrij door automatisering en mechanisering van het bedrijf, zowel In de fabriek als op het kantoor. De,directie heeft hiertoe be sloten om beter opgewassen te zijn te- gen de concurrentie uit de andere lan- i den van de Europese Economische Ge- I meenschap. Met de vakbonden is over- eenstemming bereikt over een finan- i ciële regeling voor de ontslagenen. De bedrijfsleiding wijst er op dat er j geen sprake is van een teruggang in de l verkopen. Het tegendeel is zelfs waar. Nu echter de grenzen in Europa gaan vervagen, meent zij zich echter te moe ten voorbereiden op concurrentie uit de andere landen van de gemeenschap, met name van Duitsland en Italië. Het ont slag betreft administratief en fabrieks- personeel. Het is de bedoeling dat de honderd man tegelijk zullen afvloeien. Bij Thomsen's Havenbedrijf in Rot terdam zal het personeel met 38 man worden ingekrompen. Door veranderin gen in de Rotterdamse haven moet de directie het personeel reorganiseren. In overleg met de vakorganisaties is een financiële regeling bij vertrek tot stand gekomen. Metaalmaatschappij S. A. Vies en Zo nen Rotterdam gaat haar vestiging in Dordrecht opheffen. Ongeveer twintig werknemers moeten worden ontslagen. Voor de getroffenen geldt een financiële regeling. Bij Van Heek en Co. Koninklijke Tex tielfabrieken in Enschede moet de ver korting van de werktijd worden voortge zet. De oorspronkelijke vergunning had betrekking op ongeveer 1950 personeels leden. Nu is vergunning aangevraagd voor 400 man minder. Het betreft per soneel in de spinnerijen, witgoedweverij en dekenweverij in Enschede, de bont weverij in Neede en de zijdeweverij in Vriezenveen. Het is de bedoeling dat de werkweek vijf weken lang met veertig procent wordt verkort, wat neerkomt op een sluiting van twee weken. OUD BEIJERLAND De politie in Oud -Bel jerland heeft twee jonge man nen gearresteerd die hebben bekend veertigduizend gulden te hebben ge stolen uit het huis van de 78-jarige vrijgezel C. Moerkerken in Oud-Beijer land. De jongelui, de negentienjarige D. J. van R. uit Rotterdam, en de even oude J. L. uit Oud-Beijerland, hebben sinds vorig jaar juli veertien maal in de woning van de heer Moerker- AMSTERDAM De officier van justitie in Amsterdam, mr. J. F. Hartsuiker, zal geen strafrechtelijke vervolging instellen tegen de Amsterdamse hoofdagent J. Bakker, wegens het slaan van het communistische raadslid W. van het Schip. Van strafvervolging van het raadslid wordt ook afgezien, omdat niet is vastge steld of het de heer Van het Schip is geweest die een andere agent by zyn uniform had gegrepen en zodoende de politie in de uitoefening van haar taak zou hebben belemmerd. Het raadslid zelf ontkent het. De Tricotagefabrleken voorheen Frans Beeren en Zoon in Weert zijn gisteren failliet verklaard. Vandaag wordt het voltallige personeel van de vestigingen in Venray, Nieuw-Vossemeer en Weert in totaal 1041 mannen en vrouwen ontslagen met opzegtermijnen variërend van één tot zes weken. Op 5 januari verleende de Roermond- se rechtbank het bedrijf al voorlopig uitstel van betaling. Het toen nog kleine positieve saldo (activa 22 miljoen passiva 19,7 miljoen) verliep snel naar een negatief saldo. Tegen het einde van februari bereikte het bankkrediet het plafond van 8,5 miljoen gulden. „Opstelling van een uitvoerbaar sane ringsplan bleek in korte tijd van het voorlopige uitstel van betaling onmoge lijk. Voortzetting van het uitstel van betaling is daarom onmogelijk zonder de schuld eisers te benadelen", zo lichtte gisteren de curator, mr. S. Smeets in Weert, toe. Vooral uit het buitenland dagen nu weer belangstellenden op, die besprekin gen willen voeren over eventuele ver koop van het bedrijf, geheel of in onder delen. ken moeten inbreken voordat zij al diens spaargeld hadden bemachtigd. Zij wachtten steeds momenten af waar op de heer Moerkerken niet thuis was. Veel moeite om binnen te komen had den ze niet. De heer Moerkerken liet altijd de achterdeur van zijn woning open. Het was overal bekend dat hij in een oud brandkastje op zolder veel geld had opgeborgen. Hij had dit geld willen gebruiken voor het kopen van een cadeau voor de vrouw met wie hij had willen trouwen. Van R. en L. hebben goede sier ge- Het incident had zich voorgedaan op 14 januari, toen politiemannen een jon gen wilden overbrengen naar het Post huis bij het Amsterdamse Centraal Station. De jongen was opgepakt uit een groep jongelui die in de hal van het station reizigers hadden lastig gevallen, en op andere manier de orde hadden I verstoord en rumoer hadden gemaakt. Het was een nogal hardhandige af- j faire geworden, ook al doordat de ar-i restant zich verzette en de agenten door omstanders werden uitgejouwd en af en toe een schop en een klap opliepen. Het raadslid was erbij gekomen en had ge- j roepen: „Moet dat nu zo?" Hoofdagent Bakker gaf de heer Van het Schip vlak daarop een klap in het gezicht. Hij verondertelde, dat de heer Van het Schip, die vooraan stond, dege ne was die een andere agent aan zijn uniform had getrokken, zo blijkt uit het onderzoek. Toen het raadslid later bij het Post huis kwam, kreeg hij te horen dat de raad een stel lapzwanzen is, en dat hij zelf „voor het luik" zou gaan. Als hoofd van de politie zei burge meester mr. G. van Hall gisteren in de raad dat de verdenking tegen het raads lid Van het Schip ongegrond was, ter wijl ook hoofdagent Bakker geen verwijt kan worden gemaakt. „Ik wil hierbij opmerken dat alle hierbij betrokkenen door de gebeurte nissen vlak daarvoor in begrijpelijke opwinding waren geraakt. Ik heb een gesprek met hoofdagent Bakker gehad, waarbij deze verklaarde dat voorzover uitlatingen over leden van de raad zou den zijn gevallen, hij daarover zijn spijt betuigt. Ik heb dit de heer Van het Schip medegedeeld, die met mij van mening was dat wij onder deze zaak verder een streep moeten zetten", aldus DEN HAAG Het bestuur van de Vereniging voor Wetenschappelijke Spelling heeft in brieven aan de Nederlandse minister van Onderwys en Wetenschappen en de Belgische minister van Nederlandse Cultuur, ernstige kritiek gele verd op de voorstellen die de commlssle-Pee-Wesselings heeft gedaan over de spelling van de bastaardwoorden. maakt met het gestolen geld. Bij -. hun arrestatie was geen cent van de i ™r- n ,9a veertigduizend gulden meer over. Ze hebben dure reisjes gemaakt en auto's gekocht. De gearresteerde jongelui zijn al vaker met de politie in aanraking geweest. Te zijn opgesloten in het huis van be waring in Dordrecht. AMSTERDAM De Amsterdamse raad heeft gisteren geweigerd het Bóe ren-raadslid N. Verlaan tot drie raadscommissies toe te laten, hoewel hij daar voor-wel in aanmerking kwam. Om duidelijk te onderstrepen, dat het hier om een persoonlijke zaak gaat, koos de raad een ander lid van de Boerenpartij in de commissies, waarvoor de heer Verlaan kandidaat stond. De boycot heeft verschillende oorzaken. Het conflict tussen de raad en de heer Verlaan begon tijdens de kwestie-Adams, waarin hij Koekoek trouw bleef. Daarna pleitte hij ervoor dat buitenlandse arbeiders zo snel mogelijk over de grens zou den worden gezet. Hem werd toen fascisme verweten. Toen een politie-agent later de raad als een stelletje lapzwanzen bestempelde verklaarde de heer Verlaan dat hy het daarmee eens was. Ook een ander conflict werd gisteren ten nadele van een Boerenkandidaat af gehandeld. Twee raadsleden van de Boerenpartij hadden zich na de kwestie-Adams afgesplitst. Een van hen heeft inmiddels bedankt, maar zijn plaatsvervanger koos de zijde van de Boerenpartij. Het ging er nu om of de plaatsvervanger of het enig afgesplitste raadslid in twee commissies zou worden benoemd. De raad koos voor het raadslid dat de Boerenpartij indertijd de rug toekeerde. De heer Van het Schip verklaarde later desgevraagd dat hij blij is dat in ieder geval is komen vast te staan dat de be schuldigingen aan zijn adres volkomen ongegrond zijn. „Ik houd het er maar op dat de hoofdagent zijn excuus heeft aan geboden. Ik wil niet over een woord val len, hoewel het natuurlijk wel wat rui- j terlijker had gekund." Overigens is de heer Van het Schip van mening dat het werkelijke vraagstuk geen stap dichter bij een oplossing is gekomen. „Iedereen begrijpt dat ook agenten wel eens fouten kunnen maken, maar ook nu blijkt weer dat ze enorme moeite hebben om die fouten toe te ge ven", aldus de heer Van het Schip. CANBERRA Het koningschap is bezig te evolueren, zo heeft de her tog van Edinburgh, de echtgenoot van koningin Elizabeth II van Enge land, op een persconferentie te Can berra verklaard. Hij zei dat hij zich graag onder de massa mengt en deze nader staat dan vele andere mensen. „Ik wil niet tot een opgezette oron- tosaurus worden", aldus prins Philip, toen hem werd gevraagd of zijn po sitie een beperking betekende voor zijn mogelijkheden om het moderne leven te begrijpen. De vereniging betreurt het dat de com missie op de gegeven regels een aan tal uitzonderingen maakt, die door hun inconsequentie aan de waarde van de regeling in het bijzonder voor het on derwijs, ernstig afbreuk doen. Als voorbeelden noemt de vereniging het gedeeltelijk vernederlandsen van woorden als sentrifuge, kamoeflage etc., het handhaven van de letter x in het voorvoegsel ex-, van de c in loco burgemeester, van de ch in chef. Bo vendien zijn er ongemotiveerde ver schillen tussen kokpit en cocktail. De regeling biedt als gevolg van de be perkingen aan de opdracht aan de Commissie-Pee-Wesselings geen enkel j uitzicht op hoogst noodzakelijke ver- beteringen in de schrijfwijze van zui- j ver Nederlandse woorden. Hierbij 1 wordt in het bijzonder gedacht aan: j de vele nodeloze en voor het onder- wijs funeste moeilijkheden in de spel ling van de werkwoordvormen, zoals biedt, antwoordde, praatte; het inconsequente afwisselen van ie en i in open lettergrepen, zoals gieter en liter, waar i voldoende zou zijn; 0 de overbodige n in zelfstandig ge bruikte woorden als alle(n), vele(n), sommige(n), en in de stoffelijk bij voeglijke naamwoorden als stalen; 0 het bestaan van verschillende spel lingen voor de zogenaamde klinker, als in lopen, aardig, vrolijk. Het is maar al te duidelijk dat bij het uit blijven van een oplossing voor pro blemen als deze van spellingvrede vooralsnog geen sprake van zijn. Al leen een in alle opzichten bevredigen de regeling van de spelling kan tot 'n langdurige spellingrust leiden, aldus de brief van de Vereniging voor we tenschappelijke spelling. DEN HAAG In januari zyn 9.1S4 woningen gereedgekomen. In januari van het vorig jaar kwamen 5.942 huizen klaar. Van de in januari van dit jaar voltooi de woningen werden er 2405 volgens ar beidsbesparende bouwmethoden vervaar digd (industriële bouw, systeembouw en gerationaliseerde bouw). In die maand werd begonnen met de bouw van 8.291 woningen; in dezelfde maand van het vorig jaar waren het er 6225. Sinds de oorlog zQn er 1.440.465 hui zen gebouwd. DEN HAAG Een commissie zal uit zoeken welke maatregelen moeten wor den genomen om ernstige geluidshinder van vliegtuigen te voorkomen. Minister De Quay (verkeer en waterstaat) heeft die commissie ingesteld. Dat heeft hij geantwoord op vragen van de socialistische Tweede-Kamer leden jhr. mr. M. van der Goes van Na- ters en dr. J. H. Lamberts. AMSTERDAM „Herhaaldelyk is gebleken dat de exploitant van het Am sterdamse rusthuis waar op 21 januari vier bejaarden by een brand omkwamen, het niet te nauw nam met de voorschrif ten. Zo was er in het pand Populier- straat 8 waar de brand uitbrak geen deskundig personeel aanwezig. Er werden dikwyis te veel bejaarden in het huis opgenomen. Bovendien bleek steeds duidelijker dat de exploitant zeer onbe trouwbaar was in het verstrekken van inlichtingen." Dit is een van de conclusies van de di recteur van de sociale dienst van de ge meente Ouder-Amstel die over het rust huis een boekje heeft opengedaan. De directeur zegt dat het provinciaal bestuur herhaaldelijk om bijzondere aan dacht voor het rusthuis was gevraagd, naar aanleiding van klachten die het ge meentebestuur van omwonenden hadden bereikt. De directeur constateert voorts dat de brand door het personeel niet recht streeks aan de bevoegde instanties was doorgegeven. Via de huistelefoon was al leen de hoofdverpleegster van het rust- huls gewaarschuwd. Omwonenden had den de brandweer gewaarschuwd. Het onderzoek heeft voorts uitgewe zen dat de brand niet is veroorzaakt door overbesetting van het rusthuis.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 9