MUTUAL FUND IN V.S.
FACTOR VAN BETEKENIS
Gewone Amerikaan heeft
vinger in de economie
Militairen waarschuwen
V olkscongres; niet te
hard voor Soekarno
Rode Garde viel
partijbureau aan
AANVALLEN VANUIT
BASES IN THAILAND
OP N.-VIËTNAM
ECONOMISCH NIET SOCIAAL
F onster poogt
Bonn gerust
te stellen
Verdorven stad eindelijk
in bodem gevonden
Belangstelling voor Volkscongres
Podgorny: Peking saboteert
VAN ONZE LEESTAFEL
Oma geeft les
in stelen
VOORZICHTIG
DEMONSTRATIE
Protest tegen jacht
op zeehonden
Participaties
Beurswaarde
Gegevens
Prognose
0 Vooruitzichten
Bedenkelijk
VERLIEZEN
SABOTAGE
STIJGING
Chalfont in Brussel
EURATOM
DISCRIMINEREN
Weinig elegant
O
VRIJDAG ^VfAART
1967
Mr. E. L. C. Schiff, de Nederlandse ambassadeur (midden met donkere bril)
volgt de zitting van het Indonesische Volkscongres in het Sportpaleis.
jjfepiKARTA De militaire leiders van Indonesië hebben gisteren in het Volks
congres ernstig gewaarschuwd dat geen harde maatregelen moeten worden geno
men tegen president Soekarno. Verscheidene andere sprekers drongen evenwel
opnieuw aan op de afzetting en berechting van de president.
De procureur-generaal, generaal-ma-
joor Sugiharto, vroeg het congres
sprekend namens de strijdkrachten
te verklaren dat president Soekarno
had gefaald in zijn verantwoordelijk
heid als staatshoofd. Hij stelde voor ge
neraal Suharto te benoemen als waar
nemend president. Hij zei echter niets
over afzetting en berechting van Soe
karno.
Vice-admiraal Muljadi, bevelhebber
van de marine, was van oordeel dat
het congres Soekarno tot na de verkie
zingen in 1968 het recht moet ontzeggen
politieke activiteiten te ontwikkelen.
Ook hij steunde de overdracht van be
voegdheden aan Suharto. Hij herinner
de evenwel aan het verzoek van Suhar
to om voorzichtig te zijn. „Neem geen
beslissingen, die buiten het bereik van
de strijdkrachten liggen", aldus Muljadi.
Vice-luchtmaarschalk Nurjadin, be
velhebber van de luchtmacht, en gene
raal Sutjipto Judodihardjo, hoofd van de
politie, waarschuwde eveneens dat har
de beslissingen geweld tot gevolg zou
den kunnen hebben.
Jusuf Hasjim, lid van de orthodox-
Islamitische Nahdatul L'lama, verklaar
de daar tegenover dat zijn partij „geen
haarbreed zal wijken" van de eis dat
Soekarno zal worden ontslagen en be
recht. „Niemand kan zijn wil opleggen
aan het congres; ook de strijdkrachten
niet", zei hij.
Andere congressisten vroegen zich af
Waarom de afgevaardigden van de
strijdkrachten in het parlement wel hun
steun hadden gegeven aan de resoluties,
waarin unaniem de afzetting en de be
rechting van Soekarno werden geëist.
Die resoluties zijn nu in het congres in
behandeling. Zij verweten Suharto en de
militairen dat zij een compromis zoe
ken.
De bijeenkomst van het congres is tot
dusverre openbaar geweest. Gister
avond werd zij achter gesloten deuren
voortgezet. Het gevecht begint nu pas
goed in de commissievergaderingen. De
strijdkrachten hebben in alle commis
sies hun mannetjes, die het standpunt
van generaal Suharto moeten verdedi
gen en doordrukken.
In Djakarta betrokken gisteren mili
tairen met machinegeweren de wacht
bij het luxueuze hotel Indonesi» Daar
logeren de buiten de stad wonende af
gevaardigden van de nationalistische
partij P.N.I., die altijd op de hand van
Soekarno is geweest.
In Djakarta zijn gisternacht honder
den anti-Soekarnistische studenten uit
Djokjakarta (Midden-Java) aangeko
men. Zij zijn van plan mét de Dja-
kartase studenten de straat op te gaan
als het congres Soekarno zaterdag niet
afzet. In Djokjakarta zelf zijn gisteren
pamfletten verschenen, waarin opgeroe
pen wordt tot steun aan president Soe
karno.
HONGKONG Ongeveer 170 mensen
zijn de vorige week in Fat Sjan, 160 ki
lometer ten zuidwesten van Kanton, om
het leven gekomen of gewond by vecht
partijen tussen voor- en tegenstanders
van partijleider Mao Tse-toeng. Dit deel
de gisteren een in Hongkong verschij
nend dagblad mee, dat zijn berichten
ontleende aan reizigers, die uit deze
streek kwamen. In de gehele provincie
zouden troepenbewegingen plaatshebben.
Volgens het dagblad ontstond de ern
stige vechtpartij de vorige week vrijdag,
toen ongeveer tweeduizend Rode Gardis
ten een bureau van de partij binnendron
gen, waarin zeshonderd mensen i^an het
werk waren. Eenheden van het Chinese
leger mengden zich later in de strijd. De
andere dag bleek uit muurkranten in de
stad dat er tenminste 170 doden of ge
wonden waren.
OTTAWA Brian Davies, secreta
ris van een Canadese vereniging voor
dierenbescherming, wil in Canada een
miljoen handtekeningen verzamelen bij
wijze van protest tegen de zeehonden-
jacht, die elk jaar in de Baai van St.
Laurens wordt gehouden. Hij wil dat de
Canadese regering dit gebied tot be
schermd domein voor zeehonden ver
klaart.
De jacht is inmiddels weer begonnen.
Vijf kleine vliegtuigen, die de jagers
zouden brengen naar het gebied waar
de zeehonden zich plegen op te houden,
zijn op het ijs verongelukt.
Rond 50 jagers zouden op het ijs bij
de Madeleine-eilanden van de buitenwe
reld afgesloten zijn. Zij zouden echter
niet in gevaar verkeren.
Dit jaar mogen er maar 50.000 jonge
zeehonden gevangen worden. Op de
oudere dieren wordt later met knuppels
en geweren gejaagd.
Het vorig jaar zijn bijna 5500 Cana
dese jagers in de Baai van St.-Laurens
werkzaam geweest. Zij hebben zowel
op de ijsvelden ten noorden als ten oos
ten van New Foundland op zeehonden
gejaagd en doodden in de zeven weken
van het jachtseizoen ongeveer 170.000
dieren. Eenzelfde aantal werd in deze
streek door Noorse jagers gedood. De
zen staan echter niet onder toezicht van
de Canadese overheid. De waarde van
de door de Canadezen gevangen dieren
wordt geschat op ruim 7 miljoen gul
den.
O
STANDERTON Als gevolg van
blikseminslag in een Afrikaanse school
bij Standerton, in Transvaal, zijn don
derdag een onderwijzeres en tien kinde
ren om het leven gekomen. Twaalf kin
deren zijn naar het ziekenhuis gebracht
met meer of minder ernstige verwondin
gen.
NEW YORK Het mutual fund heeft zich in de Amerikaanse beleggingswe
reld een plaats veroverd, waarmee in alle prognoses over het verloop van de
beurzen rekening wordt gehouden. Dat moet ook wel, want dank zij het
mutual fund hebben miljoenen Amerikanen indirect deel aan de groei van
het Amerikaanse bedrijfsleven.
Een mutual fund kan niet helemaal worden vergeleken met onze beleggings
maatschappijen, wier aandelen aan de beurs worden genoteerd. Het is een
soort pot van aandelen. Die pot geeft bewijzen van deelneming uit, welke
niet verhandelbaar zijn op enige beurs.
Immers wil een houder van zulk een bewijs, een participatie, dit verkopen,
dan kan hij dat aan het bestuur van de „pot", het mutual fund, aanbieden.
Deze koopt dit dan in tegen de waarde van de onderliggende effecten op de
dag waarop de participatie wordt aangeboden.
komt naar het publiek toe, zulks in te-
gentelling tot de houding van sommige
bedrijfsbesturen hier te lande, die de
aandeelhouders zien als lastige potte-
kijkers, die alleen maar in hun maat
schappij mogen beleggen.
Zulk een participatie heeft geen stem
recht; zij is slechts een bewijs dat men
recht heeft op een stukje van het ef
fectenbezit van dat mutual fund. In, Ne
derland kennen wij ook wel een paar
van deze funds. Enkele van hen heb
ben geen of weinig effecten, maar wel
onroerend goed. Te allen tijde kon de
houder van zulk een participatie deze
aanbieden bij het bestuur van het fund,
dat dan de plicht had dit stuk in te ko
pen.
Gezien de prijsdaling van het onroe
rend goed van de laatste maanden,
kwamen deze besturen dan in het nauw
te zitten, want zij konden geen geld
vrijmaken voor de inkoop van dergelij
ke participaties en bovendien werd het
te duur om krediet op te nemen. Uiter
aard werd het dan erg onvoordelig als
het bestuur om geld te krijgen
gedwongen zou worden onroerend goed
te verkopen. Men heeft toen uit lijfsbe
houd besloten de inkoop het roye
ment voorlopig te staken. Daarmee
is uiteraard het hele begrip van mutual
fund de nek omgedraaid.
In feite kan dat ook niet anders om
dat de markt waar men zonder grote
schokken zijn bezit zou moeten kunnen
verkopen, veel te klein is. Iemand die
een grote post Nederlandse aandelen
bezit van een lokale industrie, komt
daar slechts met de grootste moeite en
met de kans op een aanzienlijk koers
verlies van af.
Een vergelijking met de Verenigde
Staten gaat volledig mank. Eind 1965
was de waarde van de activa van alle
mutual funds in de Verenigde Staten
ruim 35 miljard dollar. Die zal nu tus
sen de 40 en 45 miljard dollar liggen.
Als men daarbij in aanmerking neemt
dat de beurswaarde van één enkele
maatschappij, American Telephone and
Telegraph Compagny, ver boven de 35
miljard dollar ligt, dan blijkt wel het
enorme opvangvermogen van de New
Yorkse effectenbeurs.
Om deze grotere markt gaat een ver
gelijking met Nederland niet op. Ook
niet om de beweeglijkheid. Op grond
van bepaalde inzichten kan een be
heerder van de effectenportefeuille van
een mutual fund plotseling beslissen een
groot pakket aandelen af te stoten of te
kopen. „Wij werken als in een goudvis
kom. Iedereen kan zien wat wij doen",
zei de beheerder van een fund. Zulk een
order zal, gezien de omvang van de
markt, weinig of geen invloed op de
koers hebben. Deze omstandigheid geeft
het mutual fund de kans op een be
weeglijkheid, die gezien onze kleine
beurs hier niet te verwezenlijken is.
Gezien de spreiding die een mutual
fund biedt, maar ook op grond van de
verkoopactiviteiten, is deze „beleggings
industrie" in de Verenigde Staten de
laatste jaren bijzonder hard gegroeid.
Daarbij komt dat het Amerikaanse pu
bliek in een mate die voor Nederland
ondenkbaar is, een stroom van financi
ële gegevens krijgt voorgeschoteld,
waaruit men naar hartelust en naar
eigen inzicht, kan putten.
Men heeft daardoor bereikt een bij
zonder grote investeringsbereidheid, van
het publiek rechtstreeks dan wel via
het mutual fund die op zichzelf een
wisselwerking tot gevolg heeft. Men
Het bestuur van de New Yorkse ef
fectenbeurs heeft zieh gewaagd aan een
prognose voor 1975. Men voorziet een
voortgaande groei, zowel van het parti
culiere aandelenbezit als van het ge
meenschappelijke. In 1965 waren er
ruim 20 miljoen aandeelhouders in de
Verenigde Staten. Thans naar schatting
22 miljoen. In 1975 zullen dat er dertig
miljoen z(jn. In 1952 waren er „slechts"
6,5 miljoen aandeelhouders. Het bestuur
verwacht dat de mutual funds in even
sterke mate zullen groeien.
Even sterk zullen ook de andere in
stitutionele beleggers groeien, zoals de
verzekeringsmaatschappijen en de pen
sioenfondsen, die gezamenlijk een nog
veel grotere macht bezitten dan de mu
tual funds.
Het bestuur van de New Yorkse
beurs heeft berekend:
0 dat het bruto nationaal produkt der
Verenigde Staten in tien jaar met
ruim tachtig procent zal toenemen tot
1.139 miljard dollar;
0 dat de consumptieve uitgaven zul
len stijgen met 79 procent tot 714
miljard dollar;
0 dat de particuliere investeringen
zullen toenemen met 85 procent tot
172 miljard dollar;
dat de overheidsuitgaven zullen
groeien met ruim 6 procent tot
243 miljard dollar;
0 dat het besteedbaar inkomen van
het publiek zal stijgen niet bijna
80 procent tot 783 miljard dollar;
9 dat de particuliere besparingen
ruim 84 procent zullen groeien tot
48,5 miljard dollar;
0 dat de bedrijfswinsten in deze tien
jaar met ruim 91 procent zullen
stijgen tot 71 miljard dollar, na aftrek
van belastingen. Van deze 71 miljard
dollar zal naar schatting 32 miljard dol
lar aan dividenden worden uitgekeerd
en zal 39 miljard dollar opnieuw in het
bedrijfsleven worden gestoken.
Het is geen onderneming die op winst
uit is, die deze cijfers heeft geprodu
ceerd, maar een eerbiedwaardige in
stelling als het bestuur van de New
Yorkse effectenbeurs. Tegen de achter
grond van dit klimaat kan men de ont
wikkeling van de New Yorkse beurs be
schouwen. Het zal geen lijn worden die
recht naar boven wijst, maar een lijn,
die ook wel eens een knik zal vertonen.
De tendens zal zo is in de Verenigde
Staten de vaste overtuiging in op
waartse richting gaan.
Voor de beleggingen en voor de be
leggingsindustrie staat er nog een heel
drukke tijd te wachten, gesteund als z(j
worden door een formidabele elektroni
sche apparatuur. Meer dan ooit zal het
echter wij betoogden het al eerder
aankomen op de man die uit deze berg
van gegevens voor zijn onderneming de
beste conclusies trekt.
BANGKOK Amerikaanse vliegtuigen die gestationeerd zyn op bases in Thai
land worden gebruikt voor het uitvoeren van luchtaanvallen op Noord-Viëtuam.
Dit hebben Amerikaanse en Thaise functionarissen gisteren In een gezamenlyke
verklaring toegegeven.
De verklaring werd bekendgemaakt
op een persconferentie, die vooraf ging
e verklarig er eegeaao ee perscf ie vr
aan een inspectietocht van een aantal
journalisten langs de diverse Ameri
kaanse bases in Thailand.
De Amerikaanse legerleiding in Sai
gon deelde gisteren mee dat de vorige
week 232 Amerikaanse militairen in
Zuid-Viëtnam zijn gesneuveld, het op
één na zwaarste verlies dat de Ameri
kanen in één week in de Viëtnamese
oorlog hebben geleden. Tijdens de bloe
dige gevechten in het centrale hoogland
van het vorige jaar november sneuvel
den in één week 240 Amerikaanse mili
tairen.
In een redevoering in Moskou heeft
de Russische president, Nikolai Podgor
ny. gisteren gezegd dat de pogingen om
een einde aan de Viëtnamese oorlog te
maken zowel door de Verenigde Staten
als door communistisch China worden
gesaboteerd. Volgens Podgorny lopen
de opvattingen van China en Noord-
Viëtnam over het Viëtnamese probleem
ver uiteen.
De Russische president liet zich on
gunstig uit over de vredesvoorstellen
die senator Robert Kennedy de vorige
week naar voren had gebracht. „Ver
klaringen die zijn bedoeld als een onder
deel van een verkiezingscampagne zijn
er alleen maar op gericht het Ameri
kaanse volk te bedotten", meende hij.
LONDEN Er zijn in EnpjÉand
families met grootmoeders di<£ hun
kleinkinderen leren hoe ze \Hikel-
diefstallen moeten plegen terwijl de
moeders van de kinderen zelf bezig
zijn met stelen. Wij kennen dergelij
ke families, heeft de directeur van
een organisatie, van winkeldetectives
in Engeland gezegd.
Oma neemt de kleinkinderen mee
uit naar een warenhuis om ze 't vak
te leren en moeder is intussen zelf
in een andere winkel aan het werk.
Dit zijn de beroepswinkeldieven die
hun buit later verkopen, aldus de di
recteur van de organisatie die 100
particuliere detectives in dienst heeft.
Hij beschreef amateur-winkeldie
ven als mensen die de waar nodig
hebben voor hun eigen gezin, meest
huisvrouwen.
Sinds septenber vorig jaar is het
aantal diefstallen in Engelse waren
huizen sterk gestegen. Dat is 't ge
volg van de deflatiemaatregelen van
de regering, meent de directeur van
de winkeldetectives. Zijn mannen heb
ben in 1966 2363 winkeldieven gegre
pen, veel meer dan het jaar daar
voor.
Meer dan driekwart van de win
keldieven zijn vrouwen. Vijf procent
van de vrouwen die vorig jaar wer
den gearresteerd waren boven de ze
ventig. Een klein percentage winkel
dieven wordt gevormd door heel jon
ge kinderen die doorkneed zijn in 't
vak.
Zeven Spaanse vissers hebben de
dood gevonden in de golven nadat
hun boot op een rots gelopen was en
daarna gezonken.
Het achtste lid van de bemanning
van de boot, de 30 ton metende ,,Mas-
cato" wist zwemmend de kust te berei
ken.
Het ongeluk werd geweten aan hoge
zee en sterke noordoostelijke windsto
ten.
(Door H. J. M. Aben)
Naarmate het tydstip nadert, waar
op in de Europese Economische
Gemeenschap de invoerrechten zul
len zijn verdwenen, neemt het onbe
hagen over de ontwikkeling binnen
diezelfde gemeenschap toe. In de
eerste plaats houdt de uitbreiding
van de bevoegdheden van het Euro
pese Parlement geen gelijke tred
met, de afnemende invloed die de na
tionale parlementen op de wetgeving
van de gemeenschap hebben. In de
tweede plaats is nu ook de vakbe
weging in de gemeenschap ontstemd,
omdat zij steeds meer aan invloed
inboet.
De aandacht van de gemeenschap
is de laatste jaren vooral gericht ge
weest op de vestiging van een doua
ne-unie, op het ontwerpen van een
gemeenschappelijk landbouwbeleid.
Het vaststellen van een gemeen
schappelijk sociaal beleid is ten ach
ter gebleven, mede doordat het ver
drag vrij vaag is over sociale aange
legenheden.
Ap initiatief van minister Veld-
kamp Sociale Zakenhebben
de ministers eind vorig jaar aange
geven, hoe zij de sociale aangelegen
heden willen aanpakken. Het resul
taat is vrij teleurstellend geworden.
De Commissie van de gemeenschap
kan vrijwel niets doen zonder voor
afgaande toestemming van de rege
ringen van Frankrijk, West-Duits-
land, Italië en Benelux. De organisa
ties van werkgevers en werknemers
mogen niet meer worden gehoord,
voordat een voorstel wordt geformu
leerd. Eerst nadat de plannen door
alle ambtelijke molens zijn gegaan,
mag het Economisch en Sociaal Co
mité waarin werkgevers en werkne
mers zijn verenigd, zQn zegje zeggen,
zonder overigens zelfs maar de illu
sie te hebben dat zijn mening ook
nog maar enige invloed kan hebben.
Was de Europese vakbeweging aan
vankelijk verheugd over het initia
tief van minister Veldkamp om ook
de sociale problemen weer aan te
pakken, de prijs die ervoor moest
worden betaald acht men veel te
hoog. De heer J. A. G. Alders, de
bestuurder van het Nederlands Ka
tholiek Vakverbond, die zich met in
ternationale zaken bezighoudt, heeft
hieraan onnlangs uiting gegeven.
Wanneer het verdrag van de EEG
niet overduidelijk aangeeft wat er
op sociaal gebied moest worden ge
daan, gebeurt er ook heel weinig.
De politieke wil bestaat niet bij ze
ker twee regeringen, volgens de heer
Alders zijn ook de werkgevers niet
tot medewerking bereid, waarbij hij
overigens aantekende, dat de Neder
landse en Belgische werkgeversorga
nisaties nog het welwillendste zijn.
Natuurlijk bestaat er by de onder
nemers de vrees dat de vakbe
weging bij een gemeenschappelijk so
ciaal beleid steeds zal streven naar
een optrekken naar het hoogste peil
dat in een der zes landen geldt. Bo
vendien bestaat er een zekere hui
ver voor onderhandelen op Europees
niveau. In Frankrijk bestaat bij de
vakbeweging de neiging verouderde
bedrijfstakken kunstmatig in stand
te laten houden, daarmee de werkge
legenheid voorrang gevend boven de
noodzakelijke economische ontwikke
ling en tevens de vestiging van nieu
we bedrijven afremmend.
Het gevolg van deze afwijzende
houding en van de weigering van de
ministerraad om met vaart en elan
tot de vorming van een gemeen
schappelijk sociaal beleid over te
gaan, zijn echter nog ernstiger dan
het theoretische gevaar overspoeld
te worden door vergaande eisen. De
Commissie is beperkt in haar bewe
gingsvrijheid en daarmee ook het
Parlement waartegenover zij verant
woording verschuldigd is. Bovenal,
werkgevers en werknemers missen
voorlopig elke concrete inspraak in
de ontwerp-verordeningeh en aanbe
velingen. Er wordt wel over hen.
maar in feite ook zonder hen gere
ageerd.
Uiteraard is het enthousiasme bij
de vakbeweging aanzienlijk bekoeld.
Dat zij haar medewerking niet hele
maal heeft stopgezet, is alleen maar
terug te voeren tot de nu nog over
heersende mening dat daarmee al
leen de tegenstanders van een ge
meenschappelijk sociaal beleid in de
kaart wordt gespeeld.
Aan de andere kant: De vakbewe
ging mag dan wel klagen over
haar zwakke positie, het is haar in
de gemeenschap nog steeds niet ge
lukt tot eenheid te geraken. Confes
sionele en niet-confessionele verbon
den trekken nog gescheiden op en
ook de wenselijkheid van Europese
verordeningen op sociaal gebied wa
ren nog een onderwerp van verhitte
discussies.
In ieder geval is wel duidelijk dat
de gemeenschap zich steeds meer
ontwikkelt in de richting van ver
licht despotisme, waarbij ministers
en ambtenaren zonder controle of
medezeggenschap van de 180 miljoen
burgers hun gang kunnen gaan.
PODGORNY
Mao speelt vals
BONN Het Amerikaans-Engels di
plomatieke offensief dat het verzet te
gen het voorgenomen non-proliferatie
verdrag moet breken is in volle gang.
Dat verdrag moet blijkens de naam die
eraan is gegeven voorzien in beperking
van het aantal kernwapenmogendheden
tot het huidige, maar sommige landen
vrezen dat ook hun ontwikkeling van
vreedzaam gebruik van kernenergie er
sterk door zal kunnen worden ver
traagd.
Dat wantrouwen trachtten gisteren de
Amerikaan William C. Foster in Bonn
en de Engelsman lord Chalfont in Brus
sel weg te nemen. Deze twee zijn de
voornaamste woordvoerders van hun
land in de Geneefse ontwapeningscon
ferentie waarin het voorgenomen ver
drag aan de orde is.
Foster gaf de Duitse bondskanselier,
Kiesinger, de verzekering dat de ont
wikkeling van het vreedzame gebruik
van kernenergie in zijn land niet door
het verdrag zou kunnen worden ver
traagd. Hij bracht naar voren dat het
verdrag zou dienen ter vergroting van
de veiligheid van alle landen zonder
kernwapens.
In Brussel besprak lord Chalfont het
voorgenomen verdrag met het Neder
landse lid van de commissie van Eura
tom, mr. Sassen, en met de Belgische
minister van buitenlandse zaken, Har
mei. Voordat hij met mr. Sassen ging
praten, deelde lord Chalfont mee dat de
Britse regering nog geen definitief beeld
had gevormd van de wijze waarop toe
zicht op naleving van het beoogde ver
drag zou moeten worden uitgeoefend.
Doelend op de bezwaren van de meeste
landen van Euratom zei lord Chalfont
dat zijn land er natuurlijk niet op uit
was de positie van Euratom te ver
zwakken. Hij wees erop dat Engeland
een associatieverdrag met Euratom
heeft en naar het lidmaatschap van
Euratom streeft.
Het beoogde verdrag, aldus lord Chal
font, is per definitie discriminerend,
omdat het een scherpe scheidslijn wil
trekken tussen landen met kernwapens
en landen zonder kernwapens en de
overschrijding van die lijn onmogelijk
wil maken. Het verdrag zal volgens
hem echter niet discrimineren tussen
de kernwapenloze landen. Mocht dat ge
vaar dreigen, dan zou Engeland zich
daartegen zeker verzetten.
In de Belgische Kamer heeft Har
mei, de minister van buitenlandse za
ken, verklaard dat redelijke oplossin
gen mogelijk zijn voor de moeilijkhe
den, die in verband met het non-prolife
ratieverdrag zijn gerezen. Harmei had
het over technische moeilijkheden.
Zijn de twee controlesystemen dat
van het Internationale Orgaan voor
Kernenergie in Wenen en dat van Eura
tom met elkaar in overeenstemming
te brengen? Harmonisatie is mogelijk,
meende de bewindsman. Het non-proli
feratieverdrag zal zich verder in zijn
inleiding moeten uitspreken dat voor
vreedzaam onderzoek opdat landen zon
der kernwapens niet in een ongunstiger
situatie komen dan landen met kernwa
pens. Besprekingen hierover zijn aan
de gang en ik geloof, zo zei Harmei,
dat een bevredigende formule te vin
den is.
Bijna een miljoen Spanjaarden wer
ken in het buitenland. Dit blijkt uit
een statistiek van het Spaanse ministe
rie van Arbeid.
De Spaanse beroepsbevolking telde
eind 1966 12.337.400 man, waarvan
980.200 in het buitenland werken. Van
dit aantal werkt 690.200 in Europese
landen.
Yn het inter-menseiyk verkeer is in-
nerlyke beschaving 'n kostbaar goed
dat men belaas steeds minder in onze
samenleving aantreft. Dit geldt tegen
woordig ook in de politiek, aldus stelt
(VVD )vast.
„Vernieuwers" in deze sfeer, zoals
D'66 hebben er dezer dagen op on
dubbelzinnige wijze getuigenis van
afgelegd. Zo verklaarde mr. Van
Mierlo, fractievoorzitter van deze
partij in de Tweede Kamer, onlangs
dat zijn partij wel mee wil aoen
aan een regering, mits de partners
bereid zijn te ontploffen. Elegant
kunnen wij deze uitdrukking niet
vinden doch zij kan er nog wel
mee door, aangezien zij niemand
persoonlijk kwetst.
Geestelijke vader van D'66 drs.
Gruijters wilde kennelijk in
„progressiviteit" niet onder doen,
toen hij het denkbeeld van de NVV-
voorzitter Kloos ten aanzien van
een concentratie in progressieve
krachten, commentarieerde met de
woorden: „Ik heb schijt aan
Kloos".
Onze droefheid en verontwaardi
ging over een dergelijk gebrek aan
stijl met betrekking tot de persoon
lijke omgangsvormen, waarbij men
elkaar overigens beslist geen „lie
verdje" hoeft te noemen, vinden
wij het best weerspiegeld in de re
actie van de NRC, die schreef:
„Dit zijn nu precies de vernieuwin
gen in Nederlands politieke leven,
waar we op hebben zitten wachten.
Het lijkt wel een „culturele revolu
tie." Oud-minister Vondeling zal
zich bij iemand als de heer Gruij-
tens ongetwijfeld thuisvoelen. Zijn
taal was immers ook wel faecaal ge
kruid.
Wie geen vreemde is in het politie
ke Jeruzalem kon verwachten dat
de reactie van de NRC op de kor
rel zou worden genomen door een
andere „vernieuwer" in de politiek,
namelijk de parlementaire redac
teur van de Volkskrant, die zich
ongezien aandient als „wandelgan-
ger" en zich voor de televisie (dus
wel gezien) ontpopt als de heer
Faas, die het onlangs grandioos
moest afleggen tegen onze geest
verwant mr. Toxopeus, toen eerst
genoemde aan laatstgenoemde de
onnozele vraag stelde of hij (Toxo
peus) graag minister-president wil
de worden.
Onder het kopje „NRC '66" merkt
Wandelganger op: „We hadden niet
begrepen tot nu toe, waarom een
vrijzinnig-liberaal blad als de Nieu
we Rotterdamse Courant een club
als D'66 niet steunt. Het is nu dui
delijk". Hierop citeert hij het reeds
door de NRC vermelde, waaraan
hij ten slotte toevoegt: „D'66 en
Vondeling zijn gewoon niet netjes
genoeg. Om bij de NRC in de
smaak te vallen moet je even grijs
en bloedloos zijn als het blad zelf."
Tot zover de heer Faas, die het
kennelijk als zijn taak ziet zijn le
zers het gebruik van schuttingwoor
den aan te bevelen.
Nader commentaar lijkt ons over
bodig .Alleen dit nog: het begrip
democratie gaat kennelijk te hoog
voor het bevattingsvermogen van
hen, die aan geestelijke bloedar
moede lijden.
De vierde dag van mei is er een van
meer betekenis dan de vierde dag
van welke maand dan ook. We plegen
dan de gevallenen te herdenken en
vooral toch ook degenen, die het leven
hebben gelaten in de jaren tussen 1940
en 1945, de periode van de Duitse be
zetting. Dit jaar vormt daar een uitzon
dering op, want dit jaar zal 4 mei niet
de dag van de dodenherdenking zijn.
IEr zijn andere zaken aan de orde, het
is dan namelijk Hemelvaartsdag. En
aangezien men het een niet met het an
der te combineren vindt, en er met de
christelijke kalender kennelijk niet te
manipuleren valt, moet de dodenherden
king wijken naar 3 mei. Het is een
gang van zaken die de „N i e u w e
Rotterdamse Courant" (lib.
allerminst bekoort, maar het schijnt
niet anders te kunnen. Een evenement
waarbij alle Nederlanders betrokken
zijn, moet worden verschoven voor een
evenement, dat alleen het christelijk
volksdeel beroert. Het zij zo.
„Op 4 mei gebeurt er nog iets an
ders ook. De demissionaire minis
ter van buitenlandse zaken, mr. J.
M .A. H. Luns, zal die dag naar
West-Duitsland reizen om zich in
Aken de Karel-de-Groteprijs van
die stad te laten uitreiken. Deze
prijs wordt hem verleend voor zijn
bijzondere verdiensten op het ge
bied van de eenwording van Euro
pa, op welke gronden hij voorheen
is verleend aan figuren als Chur
chill, Spaak, Hallstein, Robert
Schuman, Heath en anderen.
Wij hebben ons afgevraagd of het
gelukkig is dat-een Nederlandse mi
nister zich nu juist op 4 mei, ook al
is dat dan Hemelvaartsdag, in een
Westduitse stad in het zonnetje laat
zetten. Men kan natuurlijk aanvoe
ren dat een dergelijke daad als
geste van verzoening juist in het
kader van de Europese eenwording
past en dat het in minister Luns te
prijzen valt dat er bij hem geen ge
voelens van terughoudendheid te be
speuren zijn geweest.
Wij zouden de Nederlandse minis
ter best voor deze werkelijkheids
zin willen prijzen, als er niet ook
nog een andere realiteit zou zijn,
namelijk die van de gevoelens van
de nabestaanden van de Nederland
se slachtoffers van het nazi-regime.
Hij zou zich hebben kunnen afvra
gen welke indruk zijn reisje van 4
mei op hen zou kunnen maken. Wij
zouden het bij de kwalificatie van
„weinig elegant" willen laten."
ROME Amerikaanse en Italiaan
se archeologen hopen eindelijk hun on
derzoekingen met resultaat bekroond
te zien. Zij menen in Italië de plaats
gevonden te hebben waar eens Sybaris
gestaan heeft- Deze stad ging, volgens
de overlevering, 25 eeuwen geleden,
door haar lichtzinnigheid ten onder.
Het ziet er nu echter naar uit dat de
slechte naam uitgewerkt is. Archeolo
gen zijn al meer dan honderd jaar aan
het zoeken naar deze stad, waarvan de
inwoners ongeëvenaard wellustig ge
weest moeten zijn en waarvan de on
dergang tenslotte bewerkstelligd werd
door tot dansen afgerichte paarden, die
de plaats letterlijk naar haar einde
dansten. Men heeft in de laatste twin
tig jaar wel een dozijn plaatsen in
Zuid-Italië rondom de golf van Taran-
to onderzocht, maar tot nu toe was dit
zonder resultaat gebleven.
Volgens dr. Giuseppe Foti, die het
toezicht heeft op de opgravingen in Ca-
labrië, hebben ondergrondse proeven
met nieuwe typen vein Amerikaanse
magnetometers aangetoond dat Syba
ris heeft gelegen in de delta van de
Crati, honderd kilometer ten zuidwes
ten van Taranto, drie km landinwaarts.
