D.O.V.O. en Apeldoorn zorgden voor
reprise van in 1958 gestreden duel
Oordeel van een .veteraan
DOVO SINDS 23 APRIL 1933
HVC schoot raak
tegen Gooiland
DOVO versloeg Apeldoorn en SSC Go Ahead: DOVO kampioen
Historie
Zijden draad
Beker
Geleverd
Steun
Internationaal
Bestuur
Hard
i-y.na 7
MAANDAG 13 MAART 1967
VEENENDAAL Voordat de Hilversumse scheids
rechter Landzaat het aanvangssignaal voor de wedstrijd
DOVOApeldoorn de wind injoeg, lieten de jonge sup
porters op het Panhuisterrein reeds op uitbundige wijze de
.Zilvervloot" varen en betrokken ook de „Slof en de oude
voetbalschoen" van Ajax meermalen in het aanmoedi
gingsrepertoire. Welnu, de mannen van trainer Hol heb
ben hen niet teleurgesteld. Door de 30 overwinning op
degradatiekandidaat Apeldoorn en mede door de neder
laag, welke Go Ahead Kampen in Sprang-Capelle te in
casseren kreeg een match, die in belangrijkheid niets
onderdeed voor de ontmoeting op het Panhuis werd
DOVO kampioen van de 2e klasse C. Apeldoorn, waar
van velen een felle strijd verwachtten in verband met een
dreigende degradatie, heeft het in deze wedstrijd beslist
niet veel verder gebracht dan een bescheiden rol in het
DOVO-toneelstak. Het moest de eerste helft zelfs genoe
gen nemen met een figurantenrol, toen DOVO onophou
delijk met krachtige stormlopen de Apeldoorn-defensie
doorbrak.
In de tweede helft was Apeldoorn het meest in de aan
val, maar de aanvallen liepen alle vanwege de té door
zichtige acties op niets uit. DOVO had na 20 minuten
de strijd grotendeels beslist, toen de tegenstander al tegen
een 3—0 achterstand aankeek. De hoofdrol in deze voet
valuitvoering moest DOVO echter delen metde wind.
Tweemaal de keeper van Apeldoorn.
Éénmaal in 1958, éénmaal in 1967.
Bertus Kroesbergen (links op de foto
uit 1958) maakte het de doelverdedi-
gers toen ook al moeilijk.
Met een fel offensief luidde DOVO de
wedstrijd in. Met korte, effectieve pas
ses brachten de Veenendalers.de Apel-
doornse achterhoede meteen al in ge
vaar. Een door Klaas van Hall geno
men corner op links zeilde enkele cen
timeters aan het doel voorbij. In de
vijfde minuut gaf Diepeveen een fraaie
voorzet, die tegen de lat belandde en
ternauwernood door de linksback kon
worden weggewerkt. Een minuut later
mocht Bovenschen een paar meter bui
ten het strafschopgebied een vrije trap
nemen. Hij plaatste de bal op het hoofd
van H. van Kooten, die keeper Van Dalf-
sen het nakijken gaf (10). De suppor
ters die na dit doelpunt het veld op
stormden, hadden nog maar net hun
plaats achter het hek weer ingenomen,
of ze moesten alweer „in actie komen."
Uit een scrimmage voor het Apeldoorn-
doel scoorde Nico Diepeveen 20.
Vijf minuten later was het wederom
raak. Na een fraaie combinatie op de
linkervleugel kwam de bal bij linksbui
ten Van Hall. Hij loste een keihard
schot dat keeper Van Dalfsen niet on
der controle kon krijgen. Weer was Die
peveen erbij om de fout van de Apel-
doornse goalie af te straffen (30). Na
deze snelle voorsprong dachten de toe
schouwers al aan een monsterzege, maar
hoewel aanvoerder Schoeman c.s in de
eerste helft' veel sterker bleven, kwam
DOVO niet meer verder dan deze voor
sprong, te meer daar de Apeldoornse
keeper in een zeer goede vorm geraak
te. DOVO bleef aanvallen, maar de
doelman van de bezoekers verrichtte
enkele fraaie reddingen. Ongeveer een
kwartier voor rust werd H. van Kooten
in een duel om de bal geblesseerd en
liet zich vervangen door B. Visser, die
een goede wedstrijd speelde. DOVO-kee
per Van Hardeveld behoefde slechts en
kele malen in actie te komen en dan
nog meestal met een terugspeelbal.
Ook in de rust werden er vele Euro
pacup-songs ten gehore gebracht, waar
in dan de namen van Ajax en Feijen-
oord werden vervangen door kampioens-
ploeg DOVO. In de tweede helft van de
overigens zeer sportieve wedstriid wa-
Veenendaal. Bertus Kroesbergen,
Gijs Slotboom, Klaas van Hall en Roel
Schoeman speelden negen jaar geleden,
het seizoen van het kampioenschap, ook
mee.
In de wedstrijd tegen Apeldoorn kon
Roel Schoeman door de militaire dienst
niet van de partij zijn. Eén van hen,
Klaas van Hall, hebben wij het één en
ander gevraagd.
Klaas van Hall (31), troffen wij in
zijn woning op de bovenste verdieping
van een flat in het Schrijverspark.
De linksbuiten van het kampioenselftal
speelt zijn laatste competitie. „Vanaf
1953 heb ik in het eerste elftal gespeeld,
met een onderbreking van één jaar door
de militaire dienst. Hoeveel doelpunten
ik toen tegen Apeldoorn gemaakt heb?
Ik weet het niet. Ik ben niet zo'n top
scorer". Na een korte blik in zijn nauw
keurig bijgehouden plakboek blijkt, dat
hij er tegen Apeldoorn destijds toch twee
maakte.
„In het begin van de competitie had ik
niet gedacht,-dat wij het tot een kam
pioenschap zouden brengen. Rinie Brux-
voort was samen met Nico Diepeveen
de opbouwer en afronder geweest. Brux-
voort vertrok naar Wageningen. Diepe
veen verhuisde naar de rechtsbinneplaats
(als rechtsbuiten komt hij volgens mij
beter tot zijn recht) en waar we bang
voor waren is niet uitgekomen. Diepe
veen heeft de taak van Bruxvoort goed
overgenomen".
De DOVO-linksbuiten vormt geen uit
zondering wat betreft de gedachten aan
een landskampioenschap. „Nu ik onge
veer weet, wie in andere afdelingen kam
pioen worden, kan ik daar wel iets van
zeggen. Voor Huizen en WHC zijn wij
niet bang, voor RVVH wel. Niet alleen
is RWH technisch goed, de ploeg is fel-
sportief en kan veel enthousiasme op
brengen, heel veel".
Klaas van Hall eindigde: „We zullen
in ieder geval ons best doen".
Champagne in de kleedkamer na af
loop.
ren de Apeldoorners het meest in de
aanval, maar door de lange, onzuivere
passes (die ook voor een groot deel
snoeten worden toegeschreven aan de
harde wind) leverden de aanvalsacties
geen resultaat op. In de 55e minuut
loste Scherpenzeel een schot van verre
afstand op het DOVO-doel, dat tegen de
paal knalde. DOVO nam een korte peri
ode weer het heft in handen, maar de
defensie van Apeldoorn kon steeds tijdig
het gevaar weren. Vooral rechtsback
Tamboer, die de eerste helft bepaald
niet excelleerde, maakte het Van Hall
bijzonder moeilijk. Op het middenveld
speelde bij de Apeldoorners vooral aan
voerder Burgers een grote rol, wiens
individuele prestaties in het bijzonder
opvielen. Schoeman vuurde bij een te
genaanval een mooi schot af, maar kee
per Van Dalfsen redde met een magi
strale duik. Apeldoorn gaf de moed niet
op en weer volgde er een langdurig of
fensief van de bezoekers, maar G. van
Kooten en Van Beek wisten de vele aan
vallen zonder veel moeite af te slaan.
Het eindsignaal van scheidsrechter
Landzaat de nederlaag van Go Ahead
was reeds bekend betekende voor
DOVO, dat het na zeven jaar weer
kampioen was. En dat de elf van trai
ner Hol op de schouders het veld afgin
gen onder geestdriftig gezang van de
supporters, is als logisch aan te merken
bij het behalen van de hoogste voetbal
eer in de afdeling.
AMERSFOORT Eindelijk heeft
HVC weer eens doelpunten kunnen sco
ren. Tegen het voor de Amersfoorters
altijd moeilijk te kloppen SC Gooiland,
schoten Temming c.s. niet minder dan
driemaal raak 30. Eerlijkheidshalve
dient daar echter bfl te worden opge
merkt, dat deze treffers op een vrij
fortuinlijke wijze tot stand kwamen
een buitenspelgoal. een blunder van
doelman Bakker en een, overigens glas
heldere, strafschop. Na enkele mislukte
inzetten van HVC-back Maas, was het
in de 19e minuut linksbuiten Van Em-
pelen, die in duidelijke buitenspelpositie
een pass van Van Daal succesvol af
rondde. Arbiter Voermans was waar
schijnlijk de enige van de 3500 ooggetui
gen, die er geen off-side in zag (10).
Ondanks de grote veldmeerderheid
duurde het daarna tot kort voor de rust
eer Temming beheerst het te traag re
ageren van doelman Bakker kon af
straffen (20). Met de harde wind in
de rug probeerde SC Gooiland na de
pauze de zaken te forceren. De Hilver-
sumers poogden met ongeorganiseerd
en vaak te hard spel een overwicht te
verkrijgen, maar de door uitblinker De
Jong aangevoerde Amersfoortse defen
sie bleef zonder veel moeite overeind.
HVC stelde daar talrijke gevaarlijke
uitvallen tegenover en toen vijf minuten
voor het einde de actieve Van Dijk weer
eens was doorgebroken, wist aanvoer
der Wendelgelst niets beters te doen
dan hem te vloeren. Temming benutte
de strafschop, zoals men dat van hem
gewend is feilloos.
Twee keer het kampioenselftal. De
foto van 1958 is genomen na de ont
moeting met Apeldoorn, de foto van 1967
is genomen vóór het duel tegen Apel
doorn.
De steunpilaren van 1958, vereeuwigd op
de foto, zijn:
Staande v.ln.r.: B. Pol (penningm.), L. v.
d. Berg (elftalcom.), R. van Zetten, Vink
(elftalcom.j, B. v. d. Pol, Van Hunnik
(elftalcom.), W. Kroesbergen (elftalcom.),
P. v. Ojik, G. Slotboom, Van Wakeren
(elftalcom.), B. Kroesbergen, P. Hiensch
(voorzitter), B. v. d. Heuvel, Oelderik
(elftalcom.), H. Muller, W. van Alfen
(elftalcom.), P. H. Wijnberger (secretaris).
Zittend v.l.n.r.: T. van Laar, Nieboer, T.
van Hardeveld, G. v. d. Scheur, K. van
Hall en A. Dillen (trainer).
Het elftal van thans:
Staande v.l.n.r.: Henk van Kooten, Gijs
Slotboom, Bertus Bovenschen, Gerard
van Beek, Gert van Kooten en Bertus
Kroesbergen. Zittend v.l.n.r.: Jaap Reber-
gen, Nico Diepeveen, Teus van Harde
veld, Roel Schoeman (aanvoerder) en
Klaas van Hall.
Henk van Kooten werd door een blessure
later vervangen door Bert Visser.
VEENENDAAL „Als jullie het niet niet wisten,
DOVO is kampioen", sprak zaterdagavond in gebouw
Eltheto Piet Hiensch, voorzitter van DOVO. Bij zijn
woorden ging weer uitbundig een ris topsongs met in
voeging op de nodige plaatsen van het woord DOVO
de lucht in.
DOVO kampioen dus. Het is de eerste kampioen van
dit seizoen, waarmee we bedoelen dat er nog enkele ver
enigingen uit Veenendaal en omgeving op de nominatie
staan. VRC doet het goed (zaterdag echter een gevoelige
nederlaag tegen DTS), Musketiers is hard op weg zij
het met bedreiger Terschuurse Boys op de hielen en
last but not least, het Ederveense Advendo is langzamer
hand ongenaakbaar. Maar we blijven bij DOVO, de ploeg
die zaterdag voor het eerste Veenendaalse kampioenschap
zorgde in het seizoen 1966-1967.
Ze konden er, zaterdag, niet alles aan doen, de rood-
witten. Ze konden zelfs zonder veel moeite winnen van
Apeldoorn, maar dat was nog niet genoeg voor de titel.
Go Ahead K., de grote belager, moest verliezen van SSC.
dat zelf nog theoretische kansen op een kampioenschap
had en er daarom extra hard aantrok. SSC won met 10.
Dat was genoeg. DOVO won zelf met 30 en de titel had
het behaald. De telefoon is zaterdagmiddag in de be
stuurskamer van DOVO niet met rust gelaten. Er was
„een directe lijnverbinding met Sprang" en bijna van mi
nuut tot minuut greep een bestuurder of ander belangrijk
persoon de hoorn. In Sprang was het al gauw 10. Dat
was wel een voorsprong, maar zo heel klein. Maar SSC
hield stand, het gaf de 10 voorsprong niet uit handen.
DOVO was er.
DOVO is de laatste jaren enorm
hard in ledental gegroeid. Was de
naam van deze ploeg eens onverbre
kelijk verbonden met het Panhuis en
de Gortstraat, momenteel zitten de le
den over heel Veenendaal en omgeving
verspreid. DOVO heeft een goede naam,
een actief bestuur, een actieve ont
spanningscommissie, een goede onder
houder van de public relations ...(ofte
wel reclame), enz. enz.
DOVO leeft in een vreugderoes. En
elke persoon, elke vereniging en zelfs
een volk, laat bij het bereiken van een
dergelijke mijlpaal graag het verleden,
de geschiedenis, aan het oog voorbij
trekken.
23 april 1933: DOVO wordt opgericht
door een stuk of wat kameraden. De
naam was nog niet DOVO, maar DVO:
enige tijd later een andere vereniging,
ook door vrienden opgericht en om
niet in de war te geraken, werd er bij
de eerste vriendenclub een O bij ge
voegd, zodat het werd: Door Onze
Vrienden Opgericht. Twee jaar speelde
DOVO in de Nederlandse Christelijke
Voetbalbond en vroeg toen aansluiting
bij de Utrechtse Provinciale Voetbal
bond. Er speelde een vreemde grenssi
tuatie een rol en de jonge club werd
verwezen naar de Gelderse Bond. Het
bestuur van DOVO, door de jaren heen
altijd doortastend geweest, ging er ook
toen op af. Met een aantal paperassen
stapte Adriaan van de Bovenkamp naar
Utrecht. DOVO kwam in de UPVB.
Het zelfde seizoen, 1935-1936, werd
DOVO kampioen, een kampioenschap,
dat in de twee daaropvolgende seizoe
nen geprolongeerd werd.
DOVO kon niet hoger komen.
Toen volgde de oorlog. DOVO moest
het bestuur van de UPVB verzoeken
geen wedstrijden meer vast te stellen.
Het veld was in het kader van de Hol
landse waterlinie door defensie onder
water gezet. In de jaren '40-'41-'50
daalden de activiteiten van DOVO. In
verband met de moeilijke vervoersmo
gelijkheden deelde het bestuur van de
UPVB mee, dat voor DOVO in de com
petitie geen plaats was weggelegd.
DOVO trachtte aansluiting te krijgen
b(j de afdeling Arnhem. Het lukte niet,
toen niet. In het seizoen '42-"43 deed
verzoek tot toetreding. Deze keer lukte
DOVO de afdeling Arnhem weer het
het wel. Tot het einde van de oorlog
speelde DOVO in deze afdeling.
De Jaren na de oorlog, '47, '48 en '49,
waren voor DOVO vette jaren. Eerst
werd door een kampioenschap de afde
ling vaarwel gezegd en stapte de vereni
ging de KNVB (vierde klasse) binnen.
De eerste wedstrijd in de KNVB was
een desillusie. Een 5-1-nederlaag tegen
WHC (thans één van de ploegen, die
DOVO stellig in de strijd om het lands
kampioenschap partij zullen bieden).
Maar ondanks alle vrees werd DOVO
wederom kampioen, al heeft dit kam
pioenschap aan een zijden draad ge
hangen.
De beroemdste dag uit de geschiede
nis van DOVO was niet de dag, waar
op in Amersfoort de beslissingswed
strijd om het kampioenschap van de
vierde klasse tegen DVS '33 met 3-2
werd gewonnen. De beroemdste dag
viel kort vóór die beslissingswedstrijd.
Halverwege de competitie had WHC
uit Wezep een protest ingediend we
gens het toekennen van een strafschop.
De scheidsrechter vergat echter de pe
nalty direct na afloop van de wedstrijd
te laten nemen. Het protest van WHC
werd later toegewezen, maar men be
sloot het nemen van de strafschop ach
terwege te zullen laten indien het resul
taat van die elf-meter-schop geen in
vloed zou hebben op de bezetting van
de bovenste of onderste plaats.
Nu wilde het geval, dat DOVO juist
één punt te kort zou komen, wanneer
WHC de stafschop zou benutten en ge
lijk met DVS zou eindigen wanneer de
ze niet benut zou worden. Dus kwam de
strafschoppenspecialist van WHC, De
Groot op zijn eentje naar Veenendaal.
Bij DOVO ging Anton l'Abbee onder
de lat staan. Een minuut later werd
l'Abbee juichend van het veld gedra
gen. Hij had de strafschop gestopt.
Voor dit één minuut durende straf
schoptafereeltje waren meer dan dui
zend toeschouwers op het DOVO-ter-
rein, een aantal, dat later bij geen en
kele zes-kwartier competitiewedstrijd
ook maar werd geëvenaard...
Op 2 april werd die beslissingswed
strijd tegen DVS '33 gespeeld. In Amers
foort. Op neutraal terrein. Zeven bus
sen met supporters van DVS '33 deden
Amersfoort het aanzien van een sport-
stad geven. Het was een Praag-in-het-
klein.
Al die DVS-supporters keerden des
avonds naar huis terug, terwijl enkelen
hun verdriet door een paar glazen bier
trachtten weg te werken. DVS had met
3-2 verloren van DOVO.
Het seizoen daarop eindigde DOVO
op de tweede plaats, maar bij keuze
promoveerde het naar de 3e klasse van
de KNVB, waarin het tot het seizoen
'56-'57 met wisselend succes optrad.
Op 22 maart 1958 wordt DOVO kam
pioen door een overwinning van 9-4 op
Apeldoorn.
In 1960 wordt DOVO kampioen door
een zege van 7-0 op DTS '35 uit Ede,
de ploeg, die zaterdag titelkandidaat
VRC in de vierde klasse een nederlaag
toebracht.
Op 18 juni 1960 behaalde DOVO na
een 3-1 zege op Huizen de KNVB-beker.
Het elftal: J. Kroesbergen, Van Ma
nen, Van Zetten, Schoeman, Van Har
develd, Van der Kraats, Van Ojik, Van
Laar, Van de Pol, A. P. Kroesbergen
en Slotboom. De heer A. Dillen train
de DOVO: thans is de laatste oefen-
meester bij VRC.
DOVO bleef in de derde klasse tot 't
seizoen 61/62. De daaraan vooraf graan
de competitie eindigt DOVO op de 6e
plaats. In de competitie van '61-'62 dus
in de tweede klasse en een mooie
tweede plaats op de eindranglijst.
Het seizoen '62-'63 verloopt ook suc
cesvol. Een derde plaats. Het jaar daar
op weinig succes, een 8e plaats op de
ranglijst. De competitie '64-'65 wordt
met een vijfde plaats afgesloten, sei
zoen '65-'66 is het de vierde plaats en
dan nu, na zeven jaar, kampioen van
de tweede klasse C. De interdistricts-
competitie is al enkele jaren ingevoerd
(in 1962). DOVO was er een voor
stander van.
Dat was in het kort DOVO's historie,
de laagte- en dieptepunten. Maar in al
die jaren is zoveel gebeurd, zijn er
moeilijkheden en zijn er vooruitgangen
geweest. Het laatste won het van het
eerste.
De samenvatting van de geschiedenis
van DOVO is nog niet af. Er zijn din
gen, buiten de verrichtingen van het
eerste elftal om, die even belangrijk
zijn.
DOVO heeft spelers aan het Neder
lands Zaterdagelftal geleverd. Cobus
Klumpenaar was de eerste. Jean
Kroesbergen, Bertus Kroesbergen,
Klaas van Hall, Teus van Laar en Ad
van Manen volgden. Momenteel is het
Nico Diepeveen, die als Veenendaals
voetbalambassadeur de naam van DO
VO voor de gehele plaats eigenlijk
hooghoudt. Nico Diepeveen maakt
zelfs kans voor de selectie van het
Olympisch zaterdag/zondag elftal ge
kozen te worden.
Op 10 maar jl. werd Diepeveen nog
benaderd door een niet nader te noe
men semi-prof-vereniging.
Rinie Bruxvoort, Diepeveen's maat
in de voorhoede van DOVO, nam het
aanbod van een semi-profclub wel aan.
Hij ging naar Wageningen en speelt
er nog steeds, hoewel hij in een vraag
gesprek blijk gaf van een nog niet afge
nomen liefde voor DOVO.
Van Manen, Van Hall en Van Laar
(thans trainer van het Ederveense Ad
vendo) zijn tijdens hun internationale
carrière nog in Zwitserland, België en
Frankrijk geweest. Wegens zijn huwe
lijk kon Klaas van Hall in 1963 niet
mee naar Frankrijk.
Jean Kroesbergen, één van de popu
lairste figuren bij DOVO, was de eer
ste speler, die naar aanleiding van zijn
250-ste wedstrijd werd gehuldigd. Hij
bleef niet de enige. Teus van Laar.
Klaas van Hall. Roen Schoeman, Teus
van Hardeveld en Bertus Kroesbergen
(kortgeleden) viel de zelfde huldiging
ten deel.
We blijven nog even bij Jean Kroes
bergen, broer van Bertus en Wim, ook
allebei bekende namen bij DOVO.
Jean Kroesbergen; als semiprof
heeft hij bij Wageningen gespeeld.
Twee keer brak hij zijn been, in 1961
en in 1965, en het betekende een hard
aankomende knauw. Maar deze
DOVO-man in hart en nieren zal nog
lang geen afscheid nemen van het
voetbal, hoewel hij op 12 juli 1964 af
scheid nam als trainer. Hij bleef spelen,
totdat hij in 1965 voor de tweede maal
zijn been brak. Nu is hij jeugdleider.
DOVO heeft met wisselend succes
om de KNVB-beker gestreden. We
schreven het al, in 1960 werd op glo
rieuze wijze de beker gewonnen in de
finale, tegen Huizen. In 1964 werden de
Veenendalers met 3-0 verslagen tegen
Huizen. Het was een grote teleurstel
ling voor heel DOVO, want jarenlang
was DOVO duidelijk de meerdere van
de mannen uit Huizen geweest.
In 1962 kwam DOVO tot de derde
rpnde. De ploeg werd gewipt door
plaatsgenoot GVW. Met 3-1 toonde
GVW zich sterker.
DOVO 2, het reserve-elftal bij vele
verenigingen een stiefkind, heeft zich
door de jaren heen altijd een geduchte
formatie getoond en was altijd een goe
de steun voor het eerste elftal in de
vorm van invallers, die zich meerma
len van een vaste plaats verzekerden.
De prestaties van het tweede elftal?
In 1961 eindigde het als derde op de
eindranglijst, in 1962 kampioen, in 1963
een tweede plaats, in 1964 een vierde
plaats, in 1965 kampioen en in 1966 ein
digend als derde.
De Jeugd willen wij niet voorbijgaan.
Het juniorteam was altijd een tegen
stander om rekening mee te houden.
Dit jaar vlot het niet zo bijzonder; een
groot aantal junioren ging over naar de
senioren. De vervangers zijn gemid
deld nog bijzonder jong.
De jeugd van DOVO heeft onbewust
voor veel internationaal contact ge
zorgd. In augustus 1961 kwam de En
gelse jeugdclub Dunston Boys met
twee elftallen naar Veenendaal. De
wedstrijd van de A-junioren werd een
prachtige wedstrijd. DOVO won met
4-3. Dit bezoek van de Engelsen is
eigenlijk de oorzaak geweest, dat het
bestuur aan buitenlandse reizen voor
de jeugd ging denken. In april 1962,
met Pasen, vertrekken de A-junioren
van DOVO voor vier dagen naar Enge
land. Onder hen bevinden zich Nico
Diepeveen en Jaap Rebergen. Het
wordt voor de Veenendalers een onver
getelijke reis. Er wordt gespeeld tegen
Bridges en Pound Hill Club in Crawley.
DOVO is een constant groeiende
vereniging. In het seizoen 61/62 heeft
de club vier seniorenelftallen, nu zijn
het er acht. Momenteel kan DOVO
trots zijn op 22 elftallen, acht senioren
dus,. 3 juniorenteams, 4 adspiranten-
teams en zeven welpenelftallen. In no
vember 1966 wordt het 500e lid geno
teerd. Sindsdien is dat aantal reeds
met enkele tientallen overschreden. In
1961 was het ledental ongeveer de helft
van nu.
Het bestuur van DOVO is de laatste
jaren vrij constant gebleven. De laat
ste wijziging had in 1963 plaats, toen
tijdens een buitengewone algemene le
denvergadering P. van Wakeren zijn
functie ter beschikking stelde en H. v.
Beek zijn plaats innam. In 1966 wordt
het bestuur in verband met de groei
van de vereniging met twee leden uit
gebreid. Thans maken 11 bestuursleden
de dienst uit.
Op 22 augustus 1964 speelt DOVO zijn
eerste wedstrijd op het nieuwe Sport
park Panhuis, tegen Oranje Nassau.
De wedstrijd winnen de roodwitten met
4-1.
Met de verhuizing naar het Sport
park wordt DOVO niet alleen buur
man van GVW, maar er gebeurt nog
iets belangrijks: DOVO krijgt een Ont
spanningscommissie. Deze commissie,
bestaande uit vijf DOVO-leden, waar
van één bestuurslid, heeft een belang
rijke plaats in de DOVO-gemeenschap
ingenomen. Acties met glazen, speld
jes, klaverja8avonden, spelavonden,
voor de jeugd, één keer een geslaagd
tuinfeest, feestavonden, doelpuntenac-
ties, kortom, deze Ontspanningscom
missie valt bij DOVO niet meer weg
te denken. Zij is een begrip geworden.
Het is door de genoemde Ontspan
ningscommissie, dat DOVO zich zo
snel aan de verhuizing heeft aange
past. Toch, de ouderen in de DOVO-fa-
milie denken nog weieens met wee
moed aan het oude veld.
Vorig jaar boekte DOVO veel succes
met de organisatie van twee toernooi
en, het Stenman- en het Firettotoernool.
Het laatste toernooi, dat gehouden
werd op Tweede Pinksterdag en waar
voor de Hollantor fraaie prijzen be
schikbaar stelde, is een enorm succes
geworden en zal ook dit Jaar weer ge
organiseerd worden, zelfs met interna
tionale deelneming (Duitsland).
DOVO, een bloeiende vereniging met
een actief bestuur. Een trainer, de
heer M. Hol, 'een man van weinig woor
den. hard, maar menselijk. Trainer
Hol is aan zijn derde seizoen bij
DOVO bezig en heeft de sympathie
van alle spelers verworven.
Tot slot, laten wij deze mensen niet
vergeten, de jeugd- en elftalcommissie
bestaat uit harde werkers, die veel
voor de vereniging over hebben en
veel van hun vrije tijd in het belang
van DOVO opofferen.
En dan het allerlaatste, het had
eigenlijk bovenaan moeten staan,
DOVO, ook onze gelukwensen en ga
verder op de weg, die... wel, waarop
je hu bent...
ADVERTENTIE
