Onderminister kan kwestie tot oplossing brengen fiets voor niets! Familiebedrijfjes gingen aan leveranties te gronde Formateur Biesheuvel wil einde maken aan Europees 99 kahinetsprobleem Straks geen gevecht meer om stoelen in Brussel prijsvoordeel werkelijk een voordeel alleen voor een kwaliteitsprodukt Reeks wapen diefstallen is bendenwerk Twee jaar oude Groningse schoenenfabriek sluit Is Vier jaar voor mislukte bankoverval Vluchtige N.V.'s maakten slachtoffers „Geen normale manier van zaken doen VAN ONZE LEESTAFEL Duur prestige Sport en „Legioen" ZWART. VERZACHT Twee maal zekerheid voor voldoening. Achter elk Dobbelman wasmiddelvele proeven èn 234 jaar ervaring. Uw eerste en tweede zekerheid voor uitstekende was- resultaten. En toch talloze guldens besparing. Geen dure cadeautjes, verpakking en geen overbodige reclame. Dat bespaart u heel wat guldens! 3 kg matig schuimend voor de trommelwasmachine. Normale prijs 9.25; u betaalt slechts 6.50 u verdiént 3 kg schuimend voor de normale wasmachine. Normale prijs 9.40; u verdient 3.50; u betaalt slechts 5.90 DOBBELMAN - VAN BUITEN ZO GEWOON, TOCH ZO BUITENGEWOON IEDER ZIJN DEEL Sabena en KLM kwamen niet tot een nauwe samenwerking Museumdiefstal opgehelderd Ruiten ingegooid bij Lou; maand celstraf geëist IN GEVANGENIS N.V. OSTA Kerk met kanaries en aquariums APPELTJE? MARECHAUSSEE IS VAN MENING: Onuitvoerbaar Inleveren Ouders weigerden pasgeboren baby toediening bloed WOENSDAG 15 MAART 1967 ADVERTENTIE (Van onze redactie economie) DEN HAAG Minister Biesheuvel wil als kabinetsformateur de jaren oude en steeds ingewikkelder knoop doorhakken: Het beleid inzake de Euro pese Economische Gemeenschap behoort in eerste instantie toe aan het mi nisterie van Economische Zaken, waarbij het departement van Buitenlandse Zaken nog slechts als politiek coördinatiecentrum zal fungeren. De praktische uitwerking zou dan zijn: de benoeming van een staatssecretaris voor Europese Zaken aan het ministerie van Economische Zaken. De naam die nu al wordt genoemd is die van de heer L. de Block, die nu dez* zaken behartigt onder supervisie van minister Luns. t Praktisch van de geboorte van de Europese Economische Gemeenschap af is de vraag wie iu eigenlijk de Ne derlandse delegaties naar Brussel leidt, onbeantwoord gebleven. Klassiek zijn de verhalen waarbij ambtenaren van verschillende departementen elkaar van de stoelen sleuren. Bekend is dat amb tenaren van Buitenlandse Zaken niet op bijeenkomsten mochten komen, die wer den geleid door collega's van Economi sche Zaken. Venijnig was de opmerking in 1964 van het toenmalige Kamerlid Patijn, die veronderstelde dat het 's maandags op het Haagse station zwart moest zien van de ambtenaren van de veertien de partementen, die ieder met eigen op drachten naar Brussel vertrokken. Het vermoeden dat er iets haperde aan de samenwerking binnen de rege ring kreeg steeds meer het aanzien van zekerheid, vooral in vergelijking met de hechte Franse delegaties. Natuurlijk besefte elke nieuwe rege ring dat er iets moest gebeuren, maar even zeker is wat prof. Patijn in '65 zei: „Wij hebben de indruk dat de kwestie van coördinatie binnen 't kabinet, zeker wat de Europese politiek betreft, altijd in de verdrukking komt en daarna, bin nen de nieuwgevormde regering, als eerste twistpunt op tafel komt" De huidige samenwerking heeft nog steeds als basis de overeenkomst tus sen de toenmalige minister van Econo mische Zaken Zijlstra en diens collega van Buitenlandse Zaken Luns. Er zijn formele regelingen, beginnende binnen de regering in de Raad voor Europese Zaken, waarvan praktischalle minis ters deel uitmaken, plus hoge ambtena ren als bijvoorbeeld de permanente ver tegenwoordiger in Brussel, de heer Spie renburg. Dan is er een coördinatiecommissie, waarin ambtenaren uit alle bij de EEG betrokken departementen zitten en die staat onder leiding van de mi nister van Economische Zaken. Daar-, naast is er dan nog een Interdeparte mentale raad voor de handelspolitiek. Formeel klopt alles als een bus. In tussen echter staat de permanente ver tegenwoordiging, waarin ambtenaren van verschillende departementen wer ken, onder supervisie van Buitenlandse- Zaken. In Den Haag heeft dat departement een directoraat-generaal voor de Euro pese samenwerking, waar men zich ijverig bezighoudt met allerlei proble men, waarover men zich elders in Den Haag ook het hoofd breekt. Bij Land bouw bijvoorbeeld over het agrarische beleid, bij Economische Zaken over de Kennedy-ronde, handelspolitiek en der gelijke. Bij dat laatste departement bestaat het directoraat-generaal voor de Buiten landse Economische Betrekkingen (BEB) dat over het algemeen de voor rang geeft aan economische aspecten en, minder dan de collega's van Buiten landse Zaken, aan politieke aspecten van de zaak. Zo ontstond een reeks van misver standen, van dubbel werk, van elkaar overlappende en ook tegensprekende in structies aan ambtenaren die naar de onderhandelingstafel werden gestuurd. Dat Buitenlandse Zaken formeel de ccördinator is heeft de strubbelingen niet vermeden, dank zij de beminnelij ke figuur van staatssecretaris De Block wel verzacht. Het bleef voor sommi gen evenwel onvérteerbaar dat een staatssecretaris de leiding heeft van een ministersploeg. Het heeft mr. Bies heuvel pijnlijk getroffen dat mr. Luns, die zich als „beleidsminister" be schouwt, zijn collega's als „vakminis ters" betitelde. De kabinetsformateur streeft nu naar een oplossing, waarbij het departement van Economische Zaken wordt belast met de leiding van de dagelijkse gang van zaken. Bij dit ministerie moet de staatssecretaris voor Europese Zaken worden ingedeeld. De grote politiek blijft dan nog wel in handen van Bui tenlandse Zaken, maar de formateur is y ~eid het directoraat-generaal voor de Europese samenwerking rustig over te brengen naar Economische Zaken, bij of naast de BEB (Buitenlandse Econo mische Betrekkingen), waar men nu al vreest tot een louter technische onderaf deling te worden gedegradeerd. ADVERTENTIE 2.75 Staatssecretaris mr. L. de Block Dat niet alles in één departement wordt ondergebracht, wordt veroor zaakt door het Nederlandse staatskun dige bestel, waarin elke minister zijn eigen verantwoordelijkheid heeft en voor wat zijn zaken betreft niet onder geschikt is aan een premier, zoals in Engeland of Duitsland. T kabinetsformateur Biesheuvel heeft, om zijn plannen nader uit te werken, een commissie benoemd onder leiding van staatssecretaris De Block. Leden zijn verder thesaurier-generaal Van Lennep (Financiën) en directeur-gene raal Franke (Landbouw). Om onnodige troebelen te voorkomen, zijn geen amb tenaren van Buitenlandse en van Econo mische Zaken in de commissie be noemd. ROTTERDAM (ANP) Vier jaar ge vangenisstraf en onvoorwaardelijke ter beschikkingstelling van de regering kreeg de negentienjarige werkloze ban ketbakker René V. uit Rotterdam giste ren opgelegd. Hij had op 13 juni een gewapende roofoverval gepleegd op een bijkantoor van de Nederlandse Middepstandsbank in de Rotterdamse Prins Alexanderpol- der. De overval had hem - overigens voor korte tijd - 135.000 gulden opgele verd. Ook had hij spaarbankboekjes ver valst - buit twaalfduizend gulden - en tijdens de overval vijf schoten afgevuurd op twee bankbedienden, een taxichauf feur en twee wandelaars. René V. had alle te last gelegde feiten bekend. BRUSSEL (A.N.P.) Pogingen om tussen de Sabena en de K.L.M. tot een nauwe samenwerking te komen, zijn mislukt. Dit onthulde gisteren de heer W. Deswarte, directeur-generaal van de Belgische luchtvaartmaatschappij. Hij deelde mee d^t voor zulk een sa mengaan besprekingen zijn gevoerd tus sen ir. Posthumus, de voormalige staats secretaris van verkeer en waterstaat, en de heer Bertrand, de Belgische minister van verkeer. Tussen beide luchtvaartbe drijven bestaan goede betrekkingen, maar de onderhandelingen hadden geen succes. De heer Deswarte zei: „We leiden beide als luchtvaartmaatschappijen van kleine landen met een wereldluchtnet aan dezelfde kwalen. Voor ons beide is daarom een overeenkomst voor samen werking met een grote maatschappij van een groot land veel aantrekkelijker". Overigens lijdt de Sabena nog verlies, terwijl de meeste andere Europese maat schappijen winst boeken. De heer Des warte noemde als oorzaken: ongunstige aardrijkskundige ligging van Brussel ten opzichte van de grote luchtvaartcentra Parijs, Frankfort en Londen; veel sterker seizoenkarakter in het Belgische verkeer vergeleken met dat van andere maatschappijen; moeilijke financiële structuur. De Sabena leeft goeddeels van lenin gen, waarop zij vijf procent rente moet betalen, ook als er geen winst wordt ge maakt. Het maatschappelijk kapitaal be loopt circa 55 miljoen gulden, terwijl het vergeleken met andere Europese maat schappijen zeker 150 miljoen gulden zou moeten bedragen. HAARLEM (ANP) De Haarlemse politie heeft een 21-jarige behanger aan gehouden, die verdacht wordt van dief stal van drie lichtgroene zeventiende- eeuwse glazen roemers en een koperen zeventiende eeuwse lamp. De voorwerpen waren gestolen uit het Teylers museum in Haarlem, waar ver bouwingswerk gaande is. De glazen, die negenhonderd gulden waard zijn, en de lamp zijn teruggevonden in de dakgoot van de woning van de behanger. AMSTERDAM (ANP) De officier van justitie bij de Amsterdamse recht bank heeft gisteren tegen de dertigjarige B. van de K. uit Amsterdam een maand gevangenisstraf en een jaar ontzegging van de rijbevoegdheid geëist. Van de K. had op Nieuwjaarsdag na acht glazen de ruiten bij zijn moeder in gegooid en was daarna naar Muiderberg gereden, waar hij de ruiten van de villa van Lou de Palingboer ingooide. „Ik heb de pest aan de beweging van Lou, waar van mijn moeder elf jaar geleden aan hangster is geworden", was zijn motief. Na het ingooien van de ruiten was Van de K. naar binnen gegaan, maar onmid dellijk werd hij door een aantal vrouwen bij de keel gegrepen. Hij was blij toen de politie hem kwam arresteren. Sportieve wedstrijd met gelijke kansen voor iedereen! Vraag een wedstrijdkaart aan. Stuur een briefkaart, met 30 cent EXTRA aan geldige postzegels, alléén met uw naam en adres aan de "stichting: fiets!" Postbus 1580, Amsterdam en u ontvangt uw wedstrijdkaart binnen enkele dagen thuis. U kunt dan meedingen naar één van de fonkelnieuwe 2bjietsen DIT IS DE WEDSTRIJD Zoek tussen vandaag en 30 juni 1967 naar alle advertenties in de dagbladen, advertentiebladen, buurtbladen, tijdschriften enz. waarin het woord "fiets" staat. Knip die advertenties uit. Laat iedereen mee-verzamelen. De wedstrijdvoorwaarden staan precies omschreven op de kaart die u ontvangt. De 25 deelnemers die de meeste advertenties inzenden worden onze winnaare! Laat die reuze kans niet voorbij gaan. Win zo n soepel rijdende nieuwe fiet3! (Van een onzer verslaggevers) AMSTERDAM Tot in Italië, Frankrijk en België toe blijken kleine familie- bedrijfjes te gronde te zjjn gegaan aan hun leveranties aan één van de 15 N.V.'s die elkaar in Alkmaar en elders in twee jaar tjjds snel opvolgden. Betrokken bij al die N.V.'s was Joachim R. M., een 43-jarige Alkmaarse accountant. Alle vijf tien hadden dezelfde werkwyze: ze kochten in korte tijd veel goederen, die vlug tegen contante betaling werden verkocht zonder dat de leveranciers ooit een cent kregen. Als de n.v. na een paar maanden failliet ging was er van geld en goede ren weinig meer terug te vinden. „Dat is toch geen normale manier van zaken doen, dat kan toch niet alleen een kwestie van tegenslag zijn geweest", wilde de president van de Alkmaarse rechtbank gisteren van Joachim weten. In hoog tempo liet de rechtbank de bezwarende feiten de revue passeren en hoewel de tenlastelegging zich had beperkt tot twee van de vijftien n.v.'s, besloeg het horen van de getuigen al de hele dag. Begonnen werd met, het doorlichten van de N.V. Forta. Die was opgericht door Joachim samen met Cornelis B. uit Assendelft, een koopman van 57 jaar die Mj had leren kennen in een vorige n.v., die toevalligerwijs ook al failliet was gegaan. Jan G. M. B. (29), een handelsagent uit Zaandam werd ook uit deze failliete n.v. overgenomen om de verkoop voor zijn rekening te nemen. Daarvoor zaten Cornelis en Jan gisteren naast Joachim op het verdachtenbank je. In adresboeken, die ook al nooit wa ren betaald, zocht de nieuwe n.v. leve ranciers van de meest uiteenlopende ar tikelen, voornamelijk in het buitenland. „Zeker omdat dat makkelijker was", ver. onderstelde de president, maar Joachim w„s het daar helemaal niet mee eens. „Het buitenland is altijd wantrouwi ger", vond hij. Inderdaad hadden de buitenlandse leveranciers wel eens in formaties aan bankrelaties gevraagd en die waren nooit afwijzend geweest, maar wel vaag, in de trant van: Het is nog een jonge onderneming, maar wel erg actief. Om diepergaande informaties voor te blijven drong de N.V. Forta altijd aan op spoedige levering. „Onze relaties zit ten er op te wachten", werd dan ge schreven Als de leverancier later om geld kwam, was het verweer: „Die goederen zijn zo moeilijk verkoopbaar". Toen het faillissement voor de N.V. Forta al onafwendbaar was, wist de di rectie de zaak toch nog voor 10.500 gulden te verkopen aan een zekere Jan R. (36) uit Den Haag. Hij was een oude kennis van de inkoper van de N.V.: ze hadden elkaar in 1962 in het huis van bewaring ontmoet. Jan R. kreeg aanvankelijk een baan tje als verkoper bij Forta en werd daar na overdonderd met het voorstel dat hij directeur kon worden. „Dat was me nog nooit gebeurd", bekende hij gisteren met heimwee. Het directeurschap zou mogelijk wor den als hij voor 10.500 gulden de hele n.v. met alle lusten en lasten overnam. Bij familie leende hij dal geld bij el kaar. Op 18 oktober 1964 tekende hij de overdracht, zonder dat hij een balans, een verlies- en winstrekening of zelfs maar de boekhouding van het bedrijf had gezien. „Een argeloze sufferd", karakteriseer de een rechercheur hem. Joachim en Cornelis hadden hem ver zekerd dat er voor: tachtigduizend gul den aan goederen in de magazijnen stond en dat de schulden van de n.v. een ton bedroegen. Dat had hij zonder meer aangenomen, maar zodra de over dracht een feit was, besprongen de Van onze correspondent VALKENBURG De parochianen van de O.L. Vrouwekerk in Valkenburg hebben pastoor Th. A. F. Timmermans voorgesteld om wat meer sfeer in de pa rochiekerk te brengen. Dat zou moeten gebeuren door in de muurnissen kooien met kanaries en aquariums te bouwen. De pastoor voelt er wel wat voor. „Zo onder het motto van Alles wat ademt, looft den Heer", lacht hij er een beetje bij. Volgens kapelaan J. van Tuel zullen de gelovigen in het begin wat vreemd opkijken als zij de kanaries door de mis heen horen fluiteö. schuldeisers hem van alle kanten. De schulden bleken toen zeker twee ton te bedragen en de voorraad niet meer dan veertig mille. Jan R., die inmiddels voor een aan deel in de manipulaties met de andere n.v.'s van de Amsterdamse rechtbank anderhalf jaar gevangenisstraf opgelegd heeft gekregen, kon met zijn bescheiden capaciteiten Forta zeker niet van de ondergang redden. In februari 1965 werd het faillissement uitgesproken, dat later eindigde met een tekort van 214.000 gril den Joachim en Cornelis waren Inmiddels alweer druk in de weer met een nieuwe zaak, de N.V. Osva, die net als Forta handelde in artikelen variërend van meu belen en dekens tot speelgoed. Ook deze n.v. had geen lang leven ge leid. Dat kon ook moeilijk, want zij ver- k :ht de goederen meestal tegen dezelf de prijs als waarvoor ze waren inge kocht, of nog een lagere. Daardoor over kwam het de zoon van een Luikse fabri kant van isoleerflessen dat hij in een Nederlandse winkel een van „zijn" iso leerflessen zag staan voor een lagere prijs, dan hij ze kon leveren. Iets dergelijks gebeurde met tiendui zend vulpensets, die via een weduwe, die zelfstandig in Amsterdam een Itali aanse fabriek vertegenwoordigt, waren betrokken voor 1,10 gulden per stuk en die voor negentig cent de deur waren uitgegaan. Gisteren hoorde de weduwe van de president dat zij nooit een cent zal zien. Cornelis gaf toe dat hij in de zaak- Osva schuld had, maar bij Forta was hij te goeder trouw geweest, meende hij. Joachim ging zover niet. Hij wilde al leen schuld erkennen voor zijn activitei ten na 15 mei 1965, de datum waarop hij zijn functie van directeur had ver wisseld voor die van adviseur. De nu 53-jarige Johannes B. had hem opgevolgd en daardoor is hij in de zaak van Osva ook verdachte. Tot zijn ongenoegen overigens, „want ik heb al les gedaan om de crediteuren zoveel mogelijk tevreden te stellen. Ik heb nooit het oogmerk gehad goederen te kopen met de bedoeling ze niet te betalen", zei hij. Toen op 15 juli 1965 Osva failliet ging, was er behalve een onvolledige admi nistratie met mappen vol onbetaalde rekeningen en aanmaningen niet veel meer te halen. De leverancier van vijf honderd ventilatorkachels kreeg er van de curator precies één terug. Osva liet een tekort van 350.000 gulden achter. De president stelde gisteren met on verholen wantrouwen vast: „Het is niet gebleken dat er geld in het buitenland in veiligheid is gebracht, maar het zou toch niet onwaarschijnlijk zijn als er nog ergens een appeltje voor de dorst lag". In het buitenland blijven in ieder ge val fabrikanten over die met bloedend hart terugdenken aan „die mooie order uit Nederland". De rijksrechercheur R. Scherer, die voor deze zaak half Europa heeft afgereisd, vertelde: „In Milaan vond ik een leverancier die voor de order van Osva met zijn vrouw en kinderen dagenlang tot in de nacht had gewerkt en die door het uit blijven var. de betaling helemaal te gronde is gericht. De naqpi van Neder land heeft een geduchte knauw gekre gen. Elke leverancier die ik bezocht, be gon er weer over, zodat ik op het laatst maar begon met ijamens Nederland mijn excuses te maken". Het is een element dat de officier van justitie, jhr. mr. A. Reigersman, zeker zal laten meetellen als hij vanochtend in het requisitoir tot zijn eisen komt. DEN HAAG Het onderzoek van de marechaussee naar de diefstallen vuurwapens uit kazernes en legerplaat sen heeft de indruk gewekt, dat deze diefstallen het werk zijn van een geor ganiseerde bende, die jacht maakt op vuurwapens. Vrijwel overal waar vuurwapens uit militaire behuizingen zijn ontvreemd, zijn de inbrekers op dezelfde manier te werk gegaan. Ook is gebleken dat de dieven bijzonder goed thuis waren in de legerplaats. Zij wisten nauwkeurig waar zij de wapens moesten zoeken. De chef van generale staf der landstrijdkrachten heeft in een bespreking met de leger commandanten op maatregelen ter be veiliging van de wapens aangedrongen. De commandanten zijn verantwoorde lijk voor het gebruik en het bewaren van de wapens. De veiligste en meest ideale oplossing zou zijn het inrichten van centrale opbergplaatsen, waar de vuurwapens kunnen worden bewaard als de dienst afgelopen is en als de manschappen met verlof gaan. Deze maatregel blijkt echter vrijwel onuitvoerbaar. Ook blijkt het niet moge lijk de legerplaatsen, die meestal in dichtbeboste gebieden liggen, rondom afdoende te bewaken. Het wordt onmo gelijk geacht een zodanige surveillance met honden in te stellen dat niemand meer een legerplaats zou kunnen betre den. Daarvoor zijn niet voldoende man schappen ter beschikking. Vandaar dat de generale staf de commandanten in overweging heeft gegeven „binnen het raam van de mogelijkheden en overeen komstig de plaatselijke situatie" zelf standig maatregelen te treffen die het stelen van vuurwapens onmogelijk ma ken. De commandant van de Generaal Spoor- kazerne te Ermelo heeft als eerste maatregel afkondigd, dat alle man schappen na afloop van de dienst de af sluiter van hun vuurwapen moeten inle veren. Zonder dit apparaat is het wapen onbruikbaar. De plaats waar de afslui ters worden opgeborgen staat in Erme lo onder speciale bewaking. Overal zijn extra inspecties ingesteld op het afslui ten van de stalen kasten waarin de mi litairen hun persoonlijke uitrustingstuk ken opbergen. liet „Algemeen Dagblad" (onafhankel.) xx wijst op het vreemde feit, dat blijkbaar een onontkoombare noodzaak gevoeld wordt om te komen tot een universiteit in Willemstad op Curaeao. Daar is onlangs een officiële* commis- sle ingesteld, die de mogelijkheden moet onderzoeken voor een universiteit voor de Antillen en die de eventuele oprichting daarvan zou moeten voorbe reiden. In de Antillen alle eilanden tezamen! wonen 210.000 mensen. Minder dan in onze provincie met het kleinste Inwonertal, Zeeland, dus. Er zijn op die Antillen vier middelbare scholen, die samen nog geen 2500 leer lingen hebben. Waarom zal Willemstad nu wèl zo dringend een universiteit no dig hebben, en Maastricht, Leeuwar den, Assen of Middelburg niet? „Volgens ons is het antwoord: Die noodzaak is er totaal niet Hier is al leen een zaak van prestige aan de or de. Een duur prestige! Althans: duur voor Nederland. Tientallen Antillia- nen studeren in Nederland en over het algemeen met zeer bevredigende resultaten. Als zij om bepaalde rede nen niet in Nederland zouden kunnen of willen studeren dan kunnen zij dat ook doen aan een universiteit in het Caraïbische gebied, bijvoorbeeld op Jamaica of in Caracas. Is dat ver weg? Is ook Nederland te ver weg voor Antilliaanse studenten? Met het vliegtuig duurt de reis van Amster dam naar Willemstad nog geen et maal. Een universiteit op de Nederlandse Antillen zou wij zouden haast zeg gen: uiteraard betaald moeten worden met geld voor de ontwikke lingshulp, dat Nederland aan de An tillen ter beschikking stelt. Dat nu zouden wij onverantwoord vinden. Er is in de West nog ontzaglijk veel nodig, op allerlei gebieden. Men zit op die eilanden aan te kijken tegen een stel problemen op het gebied van werkvoorziening, industrialisatie, wa tervoorziening. havenaanleg, woning bouw, die verre van kinderachtig zijn. Voortdurend wordt er geklaagd dat ondanks de forse bedragen die Neder land dat gebied ter beschikking stelt, men er nog niet uit de voeten kan zo als men dat zou willen. Aan een universiteit speciaal voor de Antillen, die niet anders zou kun nen worden dan een bijzonder provin ciaals universiteitje met maar een handjevol studenten, zien wij geen en kele behoefte anders dan uit overwe gingen van prestige. Wij in Nederland weten ervan mee te praten hoe duur universiteiten zijn. En ook al staat de informateur op het standpunt, dat een nieuw kabinet ruimere bedragen zal moeten uittrekken voor ontwikkelings hulp, net lijkt ons toch onzin, dat er geld zal worden uitgegeven aan niet- strikt-nodige objecten, zolang er nog veel andere zaken heel noodzakelijk zijn. Met betrekking tot eventuele plan nen tot stichting van een universiteit op de Antillen moeten wij het spreek woord indachtig zijn: Al te goed is buurmans gek". In het kielzog van een aantal Ne- x derlandse top-sportmensen (Ard, Kees, Stien, Ajax; zijn in de afgelo pen maanden stevige aantallen Neder landers mee naar de stadions in binnen- en buitenland getrokken om hun helden aan te moedigen, en wat te delen in de glorie, zo constateert „Het Parool" (on- afh. soc.). Waarschijnlijk, in ieder ge val hopelijk, bestaat het grootste deel van die „fans" uit mensen die een op recht plezier aan de sport beleven, met een eerlijk gevoel voor de sport zelf en voor de sportiviteit. Hun aanwezig heid „buitengaats" en in de vaderland se arena's kan voor de betrokken sport mensen stimulerend en verwarmend zijn. „Helaas is in het legendarisch „le gioen" de laatste tijd ook een ander type luidruchtig vertegenwoordigd. Het type van de agressieve, brood dronken of alleen maar dronken ker misgast. Hij gaat niet mee om de sport, maar om zichzelf te beleven aan het succes van de topmensen. Hij is zélf de Kees of de Ard of de Cruijffie. Hij zélf veegt in hoogst ei gen persoon de vloer aan met de waardeloze prutsers van tegenstan ders. Hij zélf zal het die pokke-Noren of -Russen of -Tsjechen wel eens even op hun akelige nummer zetten, ze in de hoek trappen waar ze thuis horen, ze hun plaats laten weten. Beneveld door het succes van anderen, en voor zover dat niet voldoende is ook nog door plaatselijke alcoholica, gedragen zij zich op een manier die voor de sportmensen die zij begeleiden alleen maar hinderlijk is en voor ons land beschamend. Dit zijn dezelfde mensen die, als de favorieten eens falen of wat voor deze „fans" hetzelfde is al leen maar niet winnen, de helden van gisteren vandaag alweer verlooche nen en in de steek laten, door hun iedere solidariteit te onthouden of ze zelfs uit te schelden om hun verlies. Het zijn wrede makkers, waar geen sportman wat aan heeft en ongeveer het slechtste export-artikel dat wij hebben". MILAAN De ouders van een pas geboren kind uit Milaan zijn uit de iderlijke macht ontzet, omdat ze op godsdienstige gronden weigerden toe te staan dat de baby bloed werd toegediend om zijn leven te redden. De rechter, die door radeloze art sen in de arm was genomen, benoem de een dokter tot voogd. De ouders zijn Getuigen van Jehova. GRONINGEN De pas In 1965 in het Groningse Leek geopende schoenenfa briek Swedish Griffin zal worden gesloten. Hierdoor komen twintig mannen en tien meisjes zonder werk. Swedish Griffin ia een Nederlandse vestiging van het Zweedse concern, dat ook fabrieken heeft in Tsjecho-Slowakije, Zuid-Slavlë, Italië en Denemarken. In to taal zullen in de Europese vestigingen 850 mensen worden ontslagen. De vesti ging in Nederland, die in 1962 in een gemeentelijke industriehal in Leek startte, was oorspronkelijk opgezet in verband met de verwachte toetreding van Enge land tot de Europese Economische' Gemeenschap. Toen deze uitbleef begon men toch maar met de produktie. De verkoop resultaten op de Europese markt waren echter dermate teleurstellend dat tot sluiting moest worden overgegaan, 't Personeel is maandag van dit voor nemen op de hoogte gebracht. De directie overlegt nu met de vakbonden om tot 'n gunstige afvloeiingsregeling te komen.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 5