Onderminister kan kwestie
tot oplossing brengen
fiets voor niets!
Familiebedrijfjes gingen aan
leveranties te gronde
Formateur Biesheuvel wil einde maken
aan Europees 99 kahinetsprobleem
Straks geen gevecht meer
om stoelen in Brussel
prijsvoordeel
werkelijk
een voordeel
alleen
voor een
kwaliteitsprodukt
Reeks wapen
diefstallen is
bendenwerk
Twee jaar oude Groningse
schoenenfabriek sluit
Is
Vier jaar voor
mislukte
bankoverval
Vluchtige N.V.'s maakten slachtoffers
„Geen normale
manier van
zaken doen
VAN ONZE LEESTAFEL
Duur prestige
Sport en „Legioen"
ZWART.
VERZACHT
Twee maal zekerheid voor voldoening. Achter elk
Dobbelman wasmiddelvele proeven èn 234 jaar ervaring.
Uw eerste en tweede zekerheid voor uitstekende was-
resultaten. En toch talloze guldens besparing. Geen
dure cadeautjes, verpakking en geen overbodige reclame.
Dat bespaart u heel wat guldens!
3 kg matig schuimend voor de
trommelwasmachine.
Normale prijs 9.25;
u betaalt slechts 6.50
u verdiént
3 kg schuimend voor de normale wasmachine.
Normale prijs 9.40; u verdient 3.50;
u betaalt slechts 5.90
DOBBELMAN - VAN BUITEN ZO GEWOON, TOCH ZO BUITENGEWOON
IEDER ZIJN DEEL
Sabena en KLM
kwamen niet
tot een nauwe
samenwerking
Museumdiefstal
opgehelderd
Ruiten ingegooid
bij Lou; maand
celstraf geëist
IN GEVANGENIS
N.V. OSTA
Kerk met kanaries
en aquariums
APPELTJE?
MARECHAUSSEE
IS VAN MENING:
Onuitvoerbaar
Inleveren
Ouders weigerden
pasgeboren baby
toediening bloed
WOENSDAG 15 MAART 1967
ADVERTENTIE
(Van onze redactie economie)
DEN HAAG Minister Biesheuvel wil als kabinetsformateur de jaren
oude en steeds ingewikkelder knoop doorhakken: Het beleid inzake de Euro
pese Economische Gemeenschap behoort in eerste instantie toe aan het mi
nisterie van Economische Zaken, waarbij het departement van Buitenlandse
Zaken nog slechts als politiek coördinatiecentrum zal fungeren. De praktische
uitwerking zou dan zijn: de benoeming van een staatssecretaris voor Europese
Zaken aan het ministerie van Economische Zaken. De naam die nu al wordt
genoemd is die van de heer L. de Block, die nu dez* zaken behartigt onder
supervisie van minister Luns.
t
Praktisch van de geboorte van de
Europese Economische Gemeenschap
af is de vraag wie iu eigenlijk de Ne
derlandse delegaties naar Brussel leidt,
onbeantwoord gebleven. Klassiek zijn
de verhalen waarbij ambtenaren van
verschillende departementen elkaar van
de stoelen sleuren. Bekend is dat amb
tenaren van Buitenlandse Zaken niet op
bijeenkomsten mochten komen, die wer
den geleid door collega's van Economi
sche Zaken.
Venijnig was de opmerking in 1964
van het toenmalige Kamerlid Patijn,
die veronderstelde dat het 's maandags
op het Haagse station zwart moest zien
van de ambtenaren van de veertien de
partementen, die ieder met eigen op
drachten naar Brussel vertrokken.
Het vermoeden dat er iets haperde
aan de samenwerking binnen de rege
ring kreeg steeds meer het aanzien van
zekerheid, vooral in vergelijking met de
hechte Franse delegaties.
Natuurlijk besefte elke nieuwe rege
ring dat er iets moest gebeuren, maar
even zeker is wat prof. Patijn in '65 zei:
„Wij hebben de indruk dat de kwestie
van coördinatie binnen 't kabinet, zeker
wat de Europese politiek betreft, altijd
in de verdrukking komt en daarna, bin
nen de nieuwgevormde regering, als
eerste twistpunt op tafel komt"
De huidige samenwerking heeft nog
steeds als basis de overeenkomst tus
sen de toenmalige minister van Econo
mische Zaken Zijlstra en diens collega
van Buitenlandse Zaken Luns. Er zijn
formele regelingen, beginnende binnen
de regering in de Raad voor Europese
Zaken, waarvan praktischalle minis
ters deel uitmaken, plus hoge ambtena
ren als bijvoorbeeld de permanente ver
tegenwoordiger in Brussel, de heer Spie
renburg.
Dan is er een coördinatiecommissie,
waarin ambtenaren uit alle bij de
EEG betrokken departementen zitten
en die staat onder leiding van de mi
nister van Economische Zaken. Daar-,
naast is er dan nog een Interdeparte
mentale raad voor de handelspolitiek.
Formeel klopt alles als een bus. In
tussen echter staat de permanente ver
tegenwoordiging, waarin ambtenaren
van verschillende departementen wer
ken, onder supervisie van Buitenlandse-
Zaken.
In Den Haag heeft dat departement
een directoraat-generaal voor de Euro
pese samenwerking, waar men zich
ijverig bezighoudt met allerlei proble
men, waarover men zich elders in Den
Haag ook het hoofd breekt. Bij Land
bouw bijvoorbeeld over het agrarische
beleid, bij Economische Zaken over de
Kennedy-ronde, handelspolitiek en der
gelijke.
Bij dat laatste departement bestaat
het directoraat-generaal voor de Buiten
landse Economische Betrekkingen
(BEB) dat over het algemeen de voor
rang geeft aan economische aspecten en,
minder dan de collega's van Buiten
landse Zaken, aan politieke aspecten
van de zaak.
Zo ontstond een reeks van misver
standen, van dubbel werk, van elkaar
overlappende en ook tegensprekende in
structies aan ambtenaren die naar de
onderhandelingstafel werden gestuurd.
Dat Buitenlandse Zaken formeel de
ccördinator is heeft de strubbelingen
niet vermeden, dank zij de beminnelij
ke figuur van staatssecretaris De Block
wel verzacht. Het bleef voor sommi
gen evenwel onvérteerbaar dat een
staatssecretaris de leiding heeft van
een ministersploeg. Het heeft mr. Bies
heuvel pijnlijk getroffen dat mr. Luns,
die zich als „beleidsminister" be
schouwt, zijn collega's als „vakminis
ters" betitelde.
De kabinetsformateur streeft nu naar
een oplossing, waarbij het departement
van Economische Zaken wordt belast
met de leiding van de dagelijkse gang
van zaken. Bij dit ministerie moet de
staatssecretaris voor Europese Zaken
worden ingedeeld. De grote politiek
blijft dan nog wel in handen van Bui
tenlandse Zaken, maar de formateur is
y ~eid het directoraat-generaal voor de
Europese samenwerking rustig over te
brengen naar Economische Zaken, bij
of naast de BEB (Buitenlandse Econo
mische Betrekkingen), waar men nu al
vreest tot een louter technische onderaf
deling te worden gedegradeerd.
ADVERTENTIE
2.75
Staatssecretaris mr. L. de Block
Dat niet alles in één departement
wordt ondergebracht, wordt veroor
zaakt door het Nederlandse staatskun
dige bestel, waarin elke minister zijn
eigen verantwoordelijkheid heeft en
voor wat zijn zaken betreft niet onder
geschikt is aan een premier, zoals in
Engeland of Duitsland.
T kabinetsformateur Biesheuvel heeft,
om zijn plannen nader uit te werken,
een commissie benoemd onder leiding
van staatssecretaris De Block. Leden
zijn verder thesaurier-generaal Van
Lennep (Financiën) en directeur-gene
raal Franke (Landbouw). Om onnodige
troebelen te voorkomen, zijn geen amb
tenaren van Buitenlandse en van Econo
mische Zaken in de commissie be
noemd.
ROTTERDAM (ANP) Vier jaar ge
vangenisstraf en onvoorwaardelijke ter
beschikkingstelling van de regering
kreeg de negentienjarige werkloze ban
ketbakker René V. uit Rotterdam giste
ren opgelegd.
Hij had op 13 juni een gewapende
roofoverval gepleegd op een bijkantoor
van de Nederlandse Middepstandsbank
in de Rotterdamse Prins Alexanderpol-
der. De overval had hem - overigens
voor korte tijd - 135.000 gulden opgele
verd.
Ook had hij spaarbankboekjes ver
valst - buit twaalfduizend gulden - en
tijdens de overval vijf schoten afgevuurd
op twee bankbedienden, een taxichauf
feur en twee wandelaars. René V. had
alle te last gelegde feiten bekend.
BRUSSEL (A.N.P.) Pogingen om
tussen de Sabena en de K.L.M. tot een
nauwe samenwerking te komen, zijn
mislukt. Dit onthulde gisteren de heer
W. Deswarte, directeur-generaal van de
Belgische luchtvaartmaatschappij.
Hij deelde mee d^t voor zulk een sa
mengaan besprekingen zijn gevoerd tus
sen ir. Posthumus, de voormalige staats
secretaris van verkeer en waterstaat, en
de heer Bertrand, de Belgische minister
van verkeer. Tussen beide luchtvaartbe
drijven bestaan goede betrekkingen,
maar de onderhandelingen hadden geen
succes.
De heer Deswarte zei: „We leiden
beide als luchtvaartmaatschappijen van
kleine landen met een wereldluchtnet
aan dezelfde kwalen. Voor ons beide is
daarom een overeenkomst voor samen
werking met een grote maatschappij van
een groot land veel aantrekkelijker".
Overigens lijdt de Sabena nog verlies,
terwijl de meeste andere Europese maat
schappijen winst boeken. De heer Des
warte noemde als oorzaken:
ongunstige aardrijkskundige ligging
van Brussel ten opzichte van de grote
luchtvaartcentra Parijs, Frankfort en
Londen;
veel sterker seizoenkarakter in het
Belgische verkeer vergeleken met dat
van andere maatschappijen;
moeilijke financiële structuur.
De Sabena leeft goeddeels van lenin
gen, waarop zij vijf procent rente moet
betalen, ook als er geen winst wordt ge
maakt. Het maatschappelijk kapitaal be
loopt circa 55 miljoen gulden, terwijl het
vergeleken met andere Europese maat
schappijen zeker 150 miljoen gulden zou
moeten bedragen.
HAARLEM (ANP) De Haarlemse
politie heeft een 21-jarige behanger aan
gehouden, die verdacht wordt van dief
stal van drie lichtgroene zeventiende-
eeuwse glazen roemers en een koperen
zeventiende eeuwse lamp.
De voorwerpen waren gestolen uit het
Teylers museum in Haarlem, waar ver
bouwingswerk gaande is. De glazen, die
negenhonderd gulden waard zijn, en de
lamp zijn teruggevonden in de dakgoot
van de woning van de behanger.
AMSTERDAM (ANP) De officier
van justitie bij de Amsterdamse recht
bank heeft gisteren tegen de dertigjarige
B. van de K. uit Amsterdam een maand
gevangenisstraf en een jaar ontzegging
van de rijbevoegdheid geëist.
Van de K. had op Nieuwjaarsdag na
acht glazen de ruiten bij zijn moeder in
gegooid en was daarna naar Muiderberg
gereden, waar hij de ruiten van de villa
van Lou de Palingboer ingooide. „Ik heb
de pest aan de beweging van Lou, waar
van mijn moeder elf jaar geleden aan
hangster is geworden", was zijn motief.
Na het ingooien van de ruiten was Van
de K. naar binnen gegaan, maar onmid
dellijk werd hij door een aantal vrouwen
bij de keel gegrepen. Hij was blij toen
de politie hem kwam arresteren.
Sportieve wedstrijd met gelijke kansen voor iedereen!
Vraag een wedstrijdkaart aan.
Stuur een briefkaart, met 30 cent EXTRA aan geldige postzegels,
alléén met uw naam en adres aan de "stichting: fiets!"
Postbus 1580, Amsterdam en u ontvangt uw wedstrijdkaart
binnen enkele dagen thuis. U kunt dan meedingen
naar één van de
fonkelnieuwe
2bjietsen
DIT IS DE WEDSTRIJD
Zoek tussen vandaag en 30 juni 1967 naar alle advertenties in
de dagbladen, advertentiebladen, buurtbladen, tijdschriften enz.
waarin het woord "fiets" staat.
Knip die advertenties uit. Laat iedereen mee-verzamelen. De
wedstrijdvoorwaarden staan precies omschreven op de kaart
die u ontvangt.
De 25 deelnemers die de meeste
advertenties inzenden worden
onze winnaare! Laat die reuze
kans niet voorbij gaan. Win zo n
soepel rijdende nieuwe fiet3!
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM Tot in Italië, Frankrijk en België toe blijken kleine familie-
bedrijfjes te gronde te zjjn gegaan aan hun leveranties aan één van de 15 N.V.'s
die elkaar in Alkmaar en elders in twee jaar tjjds snel opvolgden. Betrokken bij
al die N.V.'s was Joachim R. M., een 43-jarige Alkmaarse accountant. Alle vijf
tien hadden dezelfde werkwyze: ze kochten in korte tijd veel goederen, die vlug
tegen contante betaling werden verkocht zonder dat de leveranciers ooit een cent
kregen.
Als de n.v. na een paar maanden
failliet ging was er van geld en goede
ren weinig meer terug te vinden. „Dat
is toch geen normale manier van zaken
doen, dat kan toch niet alleen een
kwestie van tegenslag zijn geweest",
wilde de president van de Alkmaarse
rechtbank gisteren van Joachim weten.
In hoog tempo liet de rechtbank de
bezwarende feiten de revue passeren
en hoewel de tenlastelegging zich had
beperkt tot twee van de vijftien n.v.'s,
besloeg het horen van de getuigen al de
hele dag.
Begonnen werd met, het doorlichten
van de N.V. Forta. Die was opgericht
door Joachim samen met Cornelis B.
uit Assendelft, een koopman van 57 jaar
die Mj had leren kennen in een vorige
n.v., die toevalligerwijs ook al failliet
was gegaan. Jan G. M. B. (29), een
handelsagent uit Zaandam werd ook uit
deze failliete n.v. overgenomen om de
verkoop voor zijn rekening te nemen.
Daarvoor zaten Cornelis en Jan gisteren
naast Joachim op het verdachtenbank
je.
In adresboeken, die ook al nooit wa
ren betaald, zocht de nieuwe n.v. leve
ranciers van de meest uiteenlopende ar
tikelen, voornamelijk in het buitenland.
„Zeker omdat dat makkelijker was", ver.
onderstelde de president, maar Joachim
w„s het daar helemaal niet mee eens.
„Het buitenland is altijd wantrouwi
ger", vond hij. Inderdaad hadden de
buitenlandse leveranciers wel eens in
formaties aan bankrelaties gevraagd en
die waren nooit afwijzend geweest,
maar wel vaag, in de trant van: Het is
nog een jonge onderneming, maar wel
erg actief.
Om diepergaande informaties voor te
blijven drong de N.V. Forta altijd aan
op spoedige levering. „Onze relaties zit
ten er op te wachten", werd dan ge
schreven Als de leverancier later om
geld kwam, was het verweer: „Die
goederen zijn zo moeilijk verkoopbaar".
Toen het faillissement voor de N.V.
Forta al onafwendbaar was, wist de di
rectie de zaak toch nog voor 10.500
gulden te verkopen aan een zekere Jan
R. (36) uit Den Haag. Hij was een
oude kennis van de inkoper van de
N.V.: ze hadden elkaar in 1962 in het
huis van bewaring ontmoet.
Jan R. kreeg aanvankelijk een baan
tje als verkoper bij Forta en werd daar
na overdonderd met het voorstel dat hij
directeur kon worden. „Dat was me nog
nooit gebeurd", bekende hij gisteren
met heimwee.
Het directeurschap zou mogelijk wor
den als hij voor 10.500 gulden de hele
n.v. met alle lusten en lasten overnam.
Bij familie leende hij dal geld bij el
kaar. Op 18 oktober 1964 tekende hij de
overdracht, zonder dat hij een balans,
een verlies- en winstrekening of zelfs
maar de boekhouding van het bedrijf
had gezien.
„Een argeloze sufferd", karakteriseer
de een rechercheur hem.
Joachim en Cornelis hadden hem ver
zekerd dat er voor: tachtigduizend gul
den aan goederen in de magazijnen
stond en dat de schulden van de n.v.
een ton bedroegen. Dat had hij zonder
meer aangenomen, maar zodra de over
dracht een feit was, besprongen de
Van onze correspondent
VALKENBURG De parochianen
van de O.L. Vrouwekerk in Valkenburg
hebben pastoor Th. A. F. Timmermans
voorgesteld om wat meer sfeer in de pa
rochiekerk te brengen. Dat zou moeten
gebeuren door in de muurnissen kooien
met kanaries en aquariums te bouwen.
De pastoor voelt er wel wat voor. „Zo
onder het motto van Alles wat ademt,
looft den Heer", lacht hij er een beetje
bij. Volgens kapelaan J. van Tuel zullen
de gelovigen in het begin wat vreemd
opkijken als zij de kanaries door de mis
heen horen fluiteö.
schuldeisers hem van alle kanten. De
schulden bleken toen zeker twee ton te
bedragen en de voorraad niet meer dan
veertig mille.
Jan R., die inmiddels voor een aan
deel in de manipulaties met de andere
n.v.'s van de Amsterdamse rechtbank
anderhalf jaar gevangenisstraf opgelegd
heeft gekregen, kon met zijn bescheiden
capaciteiten Forta zeker niet van de
ondergang redden. In februari 1965 werd
het faillissement uitgesproken, dat later
eindigde met een tekort van 214.000 gril
den
Joachim en Cornelis waren Inmiddels
alweer druk in de weer met een nieuwe
zaak, de N.V. Osva, die net als Forta
handelde in artikelen variërend van meu
belen en dekens tot speelgoed.
Ook deze n.v. had geen lang leven ge
leid. Dat kon ook moeilijk, want zij ver-
k :ht de goederen meestal tegen dezelf
de prijs als waarvoor ze waren inge
kocht, of nog een lagere. Daardoor over
kwam het de zoon van een Luikse fabri
kant van isoleerflessen dat hij in een
Nederlandse winkel een van „zijn" iso
leerflessen zag staan voor een lagere
prijs, dan hij ze kon leveren.
Iets dergelijks gebeurde met tiendui
zend vulpensets, die via een weduwe,
die zelfstandig in Amsterdam een Itali
aanse fabriek vertegenwoordigt, waren
betrokken voor 1,10 gulden per stuk en
die voor negentig cent de deur waren
uitgegaan. Gisteren hoorde de weduwe
van de president dat zij nooit een cent
zal zien.
Cornelis gaf toe dat hij in de zaak-
Osva schuld had, maar bij Forta was
hij te goeder trouw geweest, meende
hij.
Joachim ging zover niet. Hij wilde al
leen schuld erkennen voor zijn activitei
ten na 15 mei 1965, de datum waarop
hij zijn functie van directeur had ver
wisseld voor die van adviseur.
De nu 53-jarige Johannes B. had hem
opgevolgd en daardoor is hij in de
zaak van Osva ook verdachte. Tot zijn
ongenoegen overigens, „want ik heb al
les gedaan om de crediteuren zoveel
mogelijk tevreden te stellen. Ik heb nooit
het oogmerk gehad goederen te kopen
met de bedoeling ze niet te betalen",
zei hij.
Toen op 15 juli 1965 Osva failliet ging,
was er behalve een onvolledige admi
nistratie met mappen vol onbetaalde
rekeningen en aanmaningen niet veel
meer te halen. De leverancier van vijf
honderd ventilatorkachels kreeg er van
de curator precies één terug. Osva liet
een tekort van 350.000 gulden achter.
De president stelde gisteren met on
verholen wantrouwen vast: „Het is niet
gebleken dat er geld in het buitenland
in veiligheid is gebracht, maar het zou
toch niet onwaarschijnlijk zijn als er
nog ergens een appeltje voor de dorst
lag".
In het buitenland blijven in ieder ge
val fabrikanten over die met bloedend
hart terugdenken aan „die mooie order
uit Nederland". De rijksrechercheur R.
Scherer, die voor deze zaak half Europa
heeft afgereisd, vertelde:
„In Milaan vond ik een leverancier
die voor de order van Osva met zijn
vrouw en kinderen dagenlang tot in de
nacht had gewerkt en die door het uit
blijven var. de betaling helemaal te
gronde is gericht. De naqpi van Neder
land heeft een geduchte knauw gekre
gen. Elke leverancier die ik bezocht, be
gon er weer over, zodat ik op het laatst
maar begon met ijamens Nederland mijn
excuses te maken".
Het is een element dat de officier van
justitie, jhr. mr. A. Reigersman, zeker
zal laten meetellen als hij vanochtend
in het requisitoir tot zijn eisen komt.
DEN HAAG Het onderzoek van de
marechaussee naar de diefstallen
vuurwapens uit kazernes en legerplaat
sen heeft de indruk gewekt, dat deze
diefstallen het werk zijn van een geor
ganiseerde bende, die jacht maakt op
vuurwapens.
Vrijwel overal waar vuurwapens uit
militaire behuizingen zijn ontvreemd,
zijn de inbrekers op dezelfde manier te
werk gegaan. Ook is gebleken dat de
dieven bijzonder goed thuis waren in de
legerplaats. Zij wisten nauwkeurig waar
zij de wapens moesten zoeken. De chef
van generale staf der landstrijdkrachten
heeft in een bespreking met de leger
commandanten op maatregelen ter be
veiliging van de wapens aangedrongen.
De commandanten zijn verantwoorde
lijk voor het gebruik en het bewaren
van de wapens. De veiligste en meest
ideale oplossing zou zijn het inrichten
van centrale opbergplaatsen, waar de
vuurwapens kunnen worden bewaard
als de dienst afgelopen is en als de
manschappen met verlof gaan.
Deze maatregel blijkt echter vrijwel
onuitvoerbaar. Ook blijkt het niet moge
lijk de legerplaatsen, die meestal in
dichtbeboste gebieden liggen, rondom
afdoende te bewaken. Het wordt onmo
gelijk geacht een zodanige surveillance
met honden in te stellen dat niemand
meer een legerplaats zou kunnen betre
den.
Daarvoor zijn niet voldoende man
schappen ter beschikking. Vandaar dat
de generale staf de commandanten in
overweging heeft gegeven „binnen het
raam van de mogelijkheden en overeen
komstig de plaatselijke situatie" zelf
standig maatregelen te treffen die het
stelen van vuurwapens onmogelijk ma
ken.
De commandant van de Generaal Spoor-
kazerne te Ermelo heeft als eerste
maatregel afkondigd, dat alle man
schappen na afloop van de dienst de af
sluiter van hun vuurwapen moeten inle
veren. Zonder dit apparaat is het wapen
onbruikbaar. De plaats waar de afslui
ters worden opgeborgen staat in Erme
lo onder speciale bewaking. Overal zijn
extra inspecties ingesteld op het afslui
ten van de stalen kasten waarin de mi
litairen hun persoonlijke uitrustingstuk
ken opbergen.
liet „Algemeen Dagblad" (onafhankel.)
xx wijst op het vreemde feit, dat
blijkbaar een onontkoombare noodzaak
gevoeld wordt om te komen tot een
universiteit in Willemstad op Curaeao.
Daar is onlangs een officiële* commis-
sle ingesteld, die de mogelijkheden
moet onderzoeken voor een universiteit
voor de Antillen en die de eventuele
oprichting daarvan zou moeten voorbe
reiden. In de Antillen alle eilanden
tezamen! wonen 210.000 mensen.
Minder dan in onze provincie met het
kleinste Inwonertal, Zeeland, dus. Er
zijn op die Antillen vier middelbare
scholen, die samen nog geen 2500 leer
lingen hebben. Waarom zal Willemstad
nu wèl zo dringend een universiteit no
dig hebben, en Maastricht, Leeuwar
den, Assen of Middelburg niet?
„Volgens ons is het antwoord: Die
noodzaak is er totaal niet Hier is al
leen een zaak van prestige aan de or
de. Een duur prestige! Althans: duur
voor Nederland. Tientallen Antillia-
nen studeren in Nederland en over
het algemeen met zeer bevredigende
resultaten. Als zij om bepaalde rede
nen niet in Nederland zouden kunnen
of willen studeren dan kunnen zij dat
ook doen aan een universiteit in het
Caraïbische gebied, bijvoorbeeld op
Jamaica of in Caracas. Is dat ver
weg? Is ook Nederland te ver weg
voor Antilliaanse studenten? Met het
vliegtuig duurt de reis van Amster
dam naar Willemstad nog geen et
maal.
Een universiteit op de Nederlandse
Antillen zou wij zouden haast zeg
gen: uiteraard betaald moeten
worden met geld voor de ontwikke
lingshulp, dat Nederland aan de An
tillen ter beschikking stelt. Dat nu
zouden wij onverantwoord vinden.
Er is in de West nog ontzaglijk veel
nodig, op allerlei gebieden. Men zit
op die eilanden aan te kijken tegen
een stel problemen op het gebied van
werkvoorziening, industrialisatie, wa
tervoorziening. havenaanleg, woning
bouw, die verre van kinderachtig zijn.
Voortdurend wordt er geklaagd dat
ondanks de forse bedragen die Neder
land dat gebied ter beschikking stelt,
men er nog niet uit de voeten kan zo
als men dat zou willen.
Aan een universiteit speciaal voor
de Antillen, die niet anders zou kun
nen worden dan een bijzonder provin
ciaals universiteitje met maar een
handjevol studenten, zien wij geen en
kele behoefte anders dan uit overwe
gingen van prestige. Wij in Nederland
weten ervan mee te praten hoe duur
universiteiten zijn. En ook al staat de
informateur op het standpunt, dat een
nieuw kabinet ruimere bedragen zal
moeten uittrekken voor ontwikkelings
hulp, net lijkt ons toch onzin, dat er
geld zal worden uitgegeven aan niet-
strikt-nodige objecten, zolang er nog
veel andere zaken heel noodzakelijk
zijn.
Met betrekking tot eventuele plan
nen tot stichting van een universiteit
op de Antillen moeten wij het spreek
woord indachtig zijn: Al te goed is
buurmans gek".
In het kielzog van een aantal Ne-
x derlandse top-sportmensen (Ard,
Kees, Stien, Ajax; zijn in de afgelo
pen maanden stevige aantallen Neder
landers mee naar de stadions in binnen-
en buitenland getrokken om hun helden
aan te moedigen, en wat te delen in de
glorie, zo constateert „Het Parool" (on-
afh. soc.). Waarschijnlijk, in ieder ge
val hopelijk, bestaat het grootste deel
van die „fans" uit mensen die een op
recht plezier aan de sport beleven, met
een eerlijk gevoel voor de sport zelf
en voor de sportiviteit. Hun aanwezig
heid „buitengaats" en in de vaderland
se arena's kan voor de betrokken sport
mensen stimulerend en verwarmend
zijn.
„Helaas is in het legendarisch „le
gioen" de laatste tijd ook een ander
type luidruchtig vertegenwoordigd.
Het type van de agressieve, brood
dronken of alleen maar dronken ker
misgast. Hij gaat niet mee om de
sport, maar om zichzelf te beleven
aan het succes van de topmensen. Hij
is zélf de Kees of de Ard of de
Cruijffie. Hij zélf veegt in hoogst ei
gen persoon de vloer aan met de
waardeloze prutsers van tegenstan
ders. Hij zélf zal het die pokke-Noren
of -Russen of -Tsjechen wel eens even
op hun akelige nummer zetten, ze in
de hoek trappen waar ze thuis horen,
ze hun plaats laten weten. Beneveld
door het succes van anderen, en voor
zover dat niet voldoende is ook nog
door plaatselijke alcoholica, gedragen
zij zich op een manier die voor de
sportmensen die zij begeleiden alleen
maar hinderlijk is en voor ons land
beschamend.
Dit zijn dezelfde mensen die, als
de favorieten eens falen of wat
voor deze „fans" hetzelfde is al
leen maar niet winnen, de helden van
gisteren vandaag alweer verlooche
nen en in de steek laten, door hun
iedere solidariteit te onthouden of ze
zelfs uit te schelden om hun verlies.
Het zijn wrede makkers, waar geen
sportman wat aan heeft en ongeveer
het slechtste export-artikel dat wij
hebben".
MILAAN De ouders van een pas
geboren kind uit Milaan zijn uit de
iderlijke macht ontzet, omdat ze op
godsdienstige gronden weigerden
toe te staan dat de baby bloed werd
toegediend om zijn leven te redden.
De rechter, die door radeloze art
sen in de arm was genomen, benoem
de een dokter tot voogd. De ouders
zijn Getuigen van Jehova.
GRONINGEN De pas In 1965 in het Groningse Leek geopende schoenenfa
briek Swedish Griffin zal worden gesloten. Hierdoor komen twintig mannen en
tien meisjes zonder werk.
Swedish Griffin ia een Nederlandse vestiging van het Zweedse concern, dat
ook fabrieken heeft in Tsjecho-Slowakije, Zuid-Slavlë, Italië en Denemarken. In to
taal zullen in de Europese vestigingen 850 mensen worden ontslagen. De vesti
ging in Nederland, die in 1962 in een gemeentelijke industriehal in Leek startte,
was oorspronkelijk opgezet in verband met de verwachte toetreding van Enge
land tot de Europese Economische' Gemeenschap. Toen deze uitbleef begon men
toch maar met de produktie.
De verkoop resultaten op de Europese markt waren echter dermate teleurstellend
dat tot sluiting moest worden overgegaan, 't Personeel is maandag van dit voor
nemen op de hoogte gebracht. De directie overlegt nu met de vakbonden om tot 'n
gunstige afvloeiingsregeling te komen.