f
...als uw gedachten nu uitgaan naar'n zuinige wagen onder de §000 gulden...
555
rFIAT
885
„Gevoel voor stijl
is nog geen behoudendheid"
BARUCHS „BALLADE DER
ZIELIGE MAKKERS
Mevrouw Biesheuvel
blijft laconiek
HET „GEZICHT"
VAN DE C.H.U.
IFIAT
DOO
FIAT
Moet ik dan in broek en trui naar de Kamer?"
Liever Aerdenhout dan het Catshuis
r
V. V.D. WIL AAN
HAAR IMAGE
GAAN BOUWEN
Uitroeien van
vliegen door
„geboorte
beperking
Autofabrieken
meldden veel
gebreken aan
Y.S.-regering
-\
99
Fouten
Andere kanten
Familieruzie
Nog dommer
Instructief
WOENSDAG 15 MAART 1967
ADVERTENTIE
>v
sunroof
2 cil., 4-takt, 499,5 cc, 22 pk, 95 km/u.,
luchtkoeling, neerklapbare achterbank,
open dak, ruitensproeiers, autokachel en
defrosters, centrifugaal oliefilter, carros
serie m.Aqualit-behandeling.
Compleet: (laken bekleding) f 3745,-
coach
4 cil., 767 cc, 32 pk, 110 km/u., centri
fugaal oliefilter, autokachel en defrosters,
ruitensproeiers, neerklapbare achterbank,
carrosserie met Aqualit behandeling (anti-
roest).
Compleet: (laken bekleding) f 4195,-
giardiniera
2 cil., 4-takt, 499,5 cc, 22 pk, 95 km/u.,
luchtkoeling, neerklapbare achterbank,
open dak, ruitensproeiers, autokachel en
defrosters, centrifugaal oliefilter, carros
serie m.Aqualit-behandeling.
Compleet: f 4150,-
4 cil., 843 cc, 42 pk, 125 km/u., gesloten
koelsysteem, 4 versnellingen volledig ge
synchroniseerd, regelbare air conditioning
en verwarming met aanjager, carrosserie
met Aqualit-behandeling.
Compleet: (laken bekleding) f 4945,-
WASSENAAR „De V.V.D. is in de ogen van velen nog steeds een behou
dende partij. Waarom? Omdat wordt gezegd: Het merendeel van haar aanhang
bestaat uit welgestelden, die willen behouden wat ze hebben. Het is voor een
groot deel onze schuld dat die indruk nog bestaat. De liberalen hebben zich
veel te weinig geïnteresseerd voor hun image. In tegenstelling tot andere par
tijen denk maar aan D'66 en aan de Partij van de Arbeid hebben wij ons
ook bijna niet met publiciteit beziggehouden. Dat moet snel veranderen".
Deze woorden komen uit de mond van Wassenaars burgemeester mr. W. J.
Geertsema, de man die, keurig in het stijve pak gekleed met zijn kleine grij
zende snorretje en met een wat deftig-Leidse tongval door velen wordt gezien
als de typische vertegenwoordiger van de liberale „burger-heren".
MR. W. J. GEERTSEMA.
WASHINGTON. Sedert 1 januari
zijn bij de Amerikaanse regering po
tentiële gebreken gemeld in meer dan
670.000 personenauto's, vrachtwagens
en bussen. De meldingen van binnen-
en buitenlandse fabrikanten betroffen
voornamelijk de modellen 1967.
Uit gegevens van het departement
van handel blijkt dat de meeste voor
reparaties teruggevraagde wagens af
komstig waren van de Amerikaanse
grote drie General Motors, Ford cm
Chrysler. Het betrof een grote ver-
verscheidenheid van mogelijke gebre
ken, zoals aan onderdelen van het rem-
systeem, de stuurkolom en de ruite-
wissers. Behalve de grote drie bericht
ten nog drie andere Amerikaanse en
zeven buitenlandse producenten meldin
gen.
Van sommige mogelijke effecten is
door de fabrikanten in het openbaar
melding gemaakt. Dit wa"s echter niet
in alle gevallen zo de nieuwe wet op
de verkeersveiligheid vereist dit ook
niet. Wel wordt het melden aan het
ministerie en het bericht geven aan de
eigenaars verplicht gesteld.
De buitenlandse maatschappijen die
meldingen deden waren Rolls Royce,
Jaguar, Porsche, BMW, Datsun, Volks
wagen en Renault. Een van de grootste
meldingen was die van General Motors,
die in januari meldde dat de stuurko-
lommen van meer dan 269.000 wagens
mogelijk verkeerd gericht waren. Het
betrof Chevrolet, Pontiac, Oldsmobile
en Buick. Ford liet in februari 217.000
Fords en Mercuries controleren op een
mogelijke fout in de rembekrachtiging
die bij koud weer zou kunnen weige
ren. Verder liet Ford 5900 Thunder-
birds controleren op mogelijke lasfou-
ten in de spaken van het stuur.
Chrysler controleerde 122.215 wagens
van het merk Plymouth op mogelijk
niet functioneren van de ruitewissers
bij lage temperaturen. Verder werden
10.745 Plymouths, Chrysler Imperials
en Dodge Darts nagekeken op een fout
in re remcilinder en 6.555 Chryslers
en Imperials op de mogelijkheid van
schuren van de bedrading op het rem-
systeem.
Al deze gevallen zijn nog op dezelfde
dag aan de overheid gemeld.
„Ik weet dat ik deze image heb, maar
ik geloof dat ze helemaal fout is. Ik
vind het bijzonder vervelend, maar wat
kan ik er aan doen? Moet ik dan in
trui en broek of om het wat minder
extreem te stellen: in een sportcomhi-
natie naar de Tweede Kamer gaan
om mijn indruk op de mensen te ver
beteren? Dat zou niet bij mij passen,
dat zou onnatuurlijk zijn en dan schiet
je er niets mee op".
„Ik geloof niet in een onnatuurlijke
manier van benadering. Ik zou het bij
voorbeeld niet in mijn hoofd halen om
de gemeenteraad zonder jacquet en
ambtsketen voor te zitten. Is dat nu uit
de tijd? Is het een ouderwetse opvat
ting? Er bestaat toch ook nu nog een
zekere stijl, die ik niet graag zou la
ten schieten".
„Iets anders ls, dat ik in mijn hele
doen en laten zoals waarschijnlijk
wel alle kamerleden fouten maak
die kunnen worden verbeterd. Het zou
heel nuttig zijn als we een expert op
het terrein van de public relations had
den, die ons zei: doe dit nu niet of doe
dat zo. Zo'n figuur hoeft niet een
soort Raspoetin van de VVD te wor
den, die zich indirect ook met het be
leid gaat bemoeien, maar hij zou onge
twijfeld voor een hele hoop kleinere,
praktische dingen uiterst nuttig zijn".
Nog even terug naar het jaquet. Het
is opgevallen dat bij de beëdiging van
de nieuwe Tweede Kamer alleen de li
berale fractie zonder uitzondering in
pandjesjas was gekleed.
„Het viel me op dat ditmaal niet
alle leden van de confessionele partijen
in jacquet waren", reageert Geertse
ma. „Vier jaar geleden was dit nog
wel zo. Zo'n beëdiging is tenslotte een
belangrijke gebeurtenis. Duidt enig ge
voel voor stijl dan beslist op behoudend
heid?"
De VVD heeft de naam een werkge
verspartij te zijn. Is het nu juist om
een werkgever in de fractie op te ne
men, die jarenlang een belangrijke fi
guur in zijn verbond is geweest?
„Wij zijn tegen elke vorm van dis
criminatie. Een van de eerste vormen
hiervan zou zijn om een goede man
uit je fractie te weren, alleen omdat hij
werkgever is. Dat is nu toch wel echt
het andere uiterste. Je moet terwille van
je image nu ook geen onjuiste dingen
gaan doen".
„Er zitten heel andere kanten aan de
ze zaak", zegt Geertsema, nadat hij
zijn ochtendkoffie heeft opgedronken.
„Het gaat bijvoorbeeld om de manier
waarop je de dingen zegt. Wij hebben
veel verantwoordelijkheidsgevoel en wij
zijn gewoon bang om een moeilijk pro
bleem simpel te vertellen.
We zouden weieens een nuance kun
nen vergeten en daardoor de waarheid
tekort doen. Ik geloof dat dit fout is.
We hoeven nu ook geen demagogen te
worden, maar waarom geen details
weglaten als de zaak er duidelijker door
wordt?"
„Een voorbeeld. Als wij, op grond
van onze liberale beginselen, zeggen
dat het financiële en economische even
wicht eerst moet worden hersteld en
dat er daarom o.a. een sober loonbe-
leid moet worden gevoerd, wordt er di
rect gezegd: Hoor die V.V.D. nu, ze
gunt de werkende man weer niets".
„Wij zouden dan niet te veel over
conjuncturele en structurele impulsen
moeten gaan praten, maar duidelijk
zeggen: lieve mensen, wat willen jul
lie? Vijf procent meer in je loonzakje
betekent nu een hogere belasting en ho
gere prijzen. Wat heb je daar aan? Je
snijdt alleen in eigen vlees, want je
werkt er aan mee dat je straks, als je
gepensioneerd bent, voor je gulden
weer minder kunt kopen".
„Nog een voorbeeld: het plan-Joe-
kes. De Kamer had zich toen toch echt
wel mogen realiseren wat het betekent
om een alternatief op een begroting te
geven. Het resultaat was dat iedereen
er op in hakte, zelfs zonder werkelijke
waardering voor dit unieke initiatief uit
te spreken. We hebben er toen echt niet
uitgehaald wat er toch wel in zat".
„We hebben ons tot nu toe ook veel
te weinig gelegen laten liggen aan pu
bliciteit. De Partij van de Arbeid orga
niseert bijvoorbeeld enorme congressen
en ze laat over alle mogelijke zaken
rapporten maken. Ze zijn wel niet alle
maal wereldschokkend, maar uit een
oogpunt van publiciteit toch wel belang
rijk.
Als er in Deventer mensen worden
ontslagen, ggan er socialistische Ka
merleden heen en dan worden er pers
conferenties en interviews gegeven.
Onze Kamerleden zijn er ook geweest,
maar daar maakten we geen tam tam
van. We hebben het wat onze presenta
tie betreft gewoon fout gedaan en we
moeten daar snel iets aan gaan doen".
Misschien komt er vandaag tijdens de
Jaarvergadering van de V.V.D. in Rot
terdam wel een fris initiatief.
H. F. Heymans.
Huize Biesheuvel in Aerdenhout.
In de grote steden vindt men nog wel van die oude
volksbuurten, waar ruzies in een gezin het karakter van
een openbare vermakelijkheid plegen te krijgen. De
huizen zijn er klein en gehorig, de mensen vaak emotio
neel. Een familietwist, begonnen in de tuin of op de
stoep, zet zich voort in de woning, maar de ramen staan
open op een warme avond en overal schuiven de buren
dan ook hun ramen open en hangen ver naar buiten om
mee te genieten van de vuile was die bij de familie X.
naar buiten wordt gesmeten.
Aan zo'n fikse familieruzie die met alle geweld ten aan
horen van „de buurt" moet worden uitgevochten, doet
ons een net verschenen boek denken: „Links af/naar
rechts", geschreven door F. Baruch, oud-hoofdredacteur
van het communistische dagblad De Waarheid (Uitgeve
rij Kruseman).
Baruch is een cammunist van de oude stempel; hij is even
in de zestig, was al voor de oorlog redacteur van het toen
malige communistische Volksdagblad, werd in 1945 lid van
het dagelijks bestuur van de C.P.N., later hoofdredacteur
van De Waarheid. In 1965 werd hij ontslagen, in 1966 als
lid van de partij geroyeerd
^FUn neergang, betoogt hij, is vooral het werk geweest van
P. de Groot, de „sterke man" der Nederlandse com
munisten. Van P. de Groot deugt volgens Baruch zo wei
nig, dat hjj 175 pagina's 'nodig heeft om een pittige fami
lieruzie te maken, waarbjj een fikse portie van P. de
Groots vuile was op straat wordt uitgestald.
Een boek dat duidelijk uit rancune is geschreven moet men
natuurlijk behoedzaam beetpakken. Al uit het voorwoord
valt af te leiden dat de lezer niet een
zeer objectief en zakelijk verslag van
een ontwikkeling behoeft te verwachten;
daarvoor is de betoogtrant van stonde
af aan te emotioneel.
Waarom is F. Baruch boos op P. de
Groot? Waarom is blijkens Baruchs
royement die boosheid wederkerig
Omdat de C.P.N. in het conflict tussen
Moskou en Peking de kant der Chinezen
heeft gekozen en omdat, naar Baruchs
woorden, „het merendeel van de leden
van de C.P.N. nu nog niet precies weet
wat er met zijn partij is gebeurd" want
we citeren nu nog even het voorwoord
„voorzitter P. de Groot en zijn naaste
strijdmakkers hebben zich grote moeite
getroost, voor de eigen aanhang de wer
kelijke stand van zaken te verduisteren.
Die neemt schouderophalend kennis van
de dagelijkse speldeprikken in de rich
ting van Moskou en de leden weten ook
dat De Groot de enige ware vertolker
van de communistische ideeën in de we
reld is. Of ze het ook geloven, is een
andere kwestie."
STERKE MANPAUL DE GROOT.
]Y[u, dat „merendeel" der Nederlandse
communisten moet dan volgens Ba
ruch, jarenlang naaste medewerker van
De Groot, nog dommer zyn dan men
toch al geneigd ls aan te nemen.
En bovendien is het uit Baruchs woor
den duidelijk dat zij in deze dictatoriaal
geregeerde party nog minder in te bren
gen hebben dan lege briefjes.
Wij houden overigens tegen dat de ge
middelde Nederlandse communist niet
zou weten dat zijn C.P.N. de Chinese
koers vaart; het is nationaal en inter
nationaal herhaaldelijk gezegd en ge
schreven, en met zoveel nadruk dat een
communist er echt niet meer „schouder
ophalend kennis van kan nemen."
Baruch echter zegt: Niet de C.P.N.,
maar alleen P. de Groot wil dat. „De
Groot moet nü eenmaal van alles een
kwestie maken" en dat komt „door zijn
rancuneus karakter (pagina 101).
Trouwens, daar zegt Baruch ook
dat De Groot niet terugschrikt
„voor de grofste verdraaiingen als het
erom gaat zijn huidige zienswijze te
rechtvaardigen." De Groot is zelfs bezig,
zegt Baruch, systematisch het verhaal
van zijn leven te herschrijven inclu
sief een periode tegen het einde van de
oorlog die Baruch „duister" noemt. Een
jofele verdachtmaking.
Overigens: voor het herschrijven van
zijn historie behoeft men waarachtig
niet pro-Chinees te zijn; de Russen her
schrijven hun recente geschiedenis voort
durend al naar gelang wie aan de
macht is.
yVaarom is Baruchs „ballade der zielige
makkers", waarin een lamme aan
een blinde verwijt dat de C.P.N. een
machteloos groepje is en blijft, toch ei
genlijk zo instructief?
Omdat er duidelijk uit blijkt wat een
kinderkamer van politieke warhoofden
die C.P.N. eigenlijk is. Een kinderkamer
waarin zoals vaker in kinderkamers
het „zelfoverschattinkje spelen" het
meest geliefkoosde tijdverdrijf is. Die
zelfoverschatting blijkt vooral uit de pas
sages waar Baruch verhaalt van het be
raad in de leiding van de C.P.N. of men
zich „al dan niet solidair" zal verklaren
met bijvoorbeeld opvattingen van de
P.v.d.A. of van de vakbonden, en welke
„politieke lijn" men zal gaan volgen, en
of men al dan niet achter de regering
zal staan"... alsof iemand in Nederland
wakker zal liggen van spanning over
enig besluit dat de leiding van de C.P.N.
ooit neemt of heeft genomen.
De leiding van de C.P.N. doet alles
met een aplomb alsof er werkelijk van
enige politieke macht sprake is. Daar
is nooit sprake van geweest Noch tn
1937, toen de communisten 3,3 procent
der stemmen bij de Kamerverkiezingen
kregen, noch dertig jaar later, toen zij
3,6 procent verwierven. Cijfers waaruit
dertig jaren van politieke machteloos
heid blijken.
De verdienste van Baruchs boek is het
dat hij zij het ongewild in zijn ran
cune zo duidelijk aantoont waardoor die
machteloosheid wordt veroorzaakt: door
het stelselmatig onderschatten van het
gezonde verstand van de gemiddelde
Nederlander.
WANNEER een premier in wording met veel nadruk vertelt dat hij niet van
plan is in een fraai landgoed als het Catshuis te gaan wonen, rijst onmiddellijk
de vraag hoe de man er dan op dit moment bijzit.
Mr. B. W. Biesheuvel woont in Aerdenhout, waar het met de verkrotting nog
al meevalt. De architect die zijn huis indertijd op papier zette had er welis
waar geen behoefte aan het aantal wereldwonderen uit te breiden, maar het
werd wel een royaal geheel.
Minister Biesheuvel woont er al ja
ren en tot zijn opperste genoegen.
Het is daarom niet stoutmoedig om te
veronderstellen dat hij er ook als mi
nister-president zal resideren. Hij wordt
dan de eerste premier in de Overste
den Oudenlaan te Aerdenhout.
Mevrouw Biesheuvel blijft laconiek
onder alle politiek emoties. „Het is
best mogelijk dat mijn man geen goede
bezetting bijeen kan krijgen", opperde
zij voorzichtig. In dat geval is van een
minister-presidentsvrouw geen sprake.
Door deze nuchtere, zakelijke instel
ling „zo ben ik" valt met me
vrouw Biesheuvel over een potentiële
nieuwe taak te praten. „Het is al
lemaal nog te voorbarig", weert zij af.
„Bovendien ben ik niet gewend mij
zorgen voor de dag van morgen te ma
ken."
9*
CAPRI (Italië). Het schilderachti
ge eiland Capri is uitgekozen tot proef-
terrein voor een experiment, ten doel
hebbende vast te stellen of het moge
lijk is door sterilisering van fruitvlie
gen een einde aan .hun voortplanting
te maken om beschadiging van vrucht
bomen te voorkomen:
De Italiaanse commissie voor de
kernenergie en de te Rome gevestigde
Voedsel- en Landbouworganisatie van
de VN (FAO) zijn de initiatiefnemers
tot dit plan.
Grote aantallen door bestraling in
atoomlaboratoria onvruchtbaar ge
maakte vliegen zullen over het gehele
eiland worden losgelaten om zich te
mengen onder de daar reeds aanwezi
ge vruchtbare fruitvliegen.
Men gaat uit van de theorie, dat de
vliegen niet in staat zijn, onderscheid
te maken tussen de vruchtbare en de
onvruchtbaar gemaakte. De geleerden
nemen aan, dat het geboortecijfer zal da
len naarmate meer onvruchtbare vliegen
op 't eiland worden losgelaten en dat
Capri tenslotte vrij van vliegen zal zijn.
Dit experiment, waarmede in april
wordt begonnen, is nooit tevoren in
Europa uitgevoerd en kan grote econo
mische gevolgen hebben. De fruitvliegen
veroorzaken nl. omvangrijke schade
aan de fruitproduktie in het gehele
Middellandse Zeegebied.
Toch is mevrouw Biesheuvel danig in
haar rust gestoord. Zodra bekend was
dat haar man een formatie-opdracht
had gekregen, stond de telefoon in hui
ze Biesheuvel niet stil. Wanhopig be
kent zijn vrouw: ,,'s Avonds heb ik de
stop er gewoon uitgetrokken. De kinde
ren werden er zo onrustig van."
Dappere belangstellenden gingen de
volgende morgen rustig door. Mevrouw
Biesheuvel begrijpt al die belangstel
ling voor haar persoon niet. „Ik vind
mijn violen mooier dan mijzelf."
Mr. J. W. van Gelder, die op eigen
verzoek niet meer in de Tweede Kamer
terugkwam, is blij met de commissie-
Scholten die door het dageiyks be
stuur van de CHU is ingesteld om na
te gaan wat er aan de image van de
Unie schort. Maar de oud-secretaris
van de CHU meent dat er meer moet
gebeuren. Hij noemt op:
1. Een groep mensen die representa
tief is voor het denken in de CHU
moet zich op de consequenties van de
veranderde situaties voor de Unie be-
bezinnen.
2. Het beleggen van meerdaagse con
ferenties over dat thema.
3. Nauwer contact met ARP en KVP.
Veel protestanten staan ook nu nog
afkerig tegenover tegenover de KVP,
schrijft mr. Van Gelder in het jongste
nummer van het christelijk-historische
weekblad De Nederlander. „Maar is
dat vaak niet een gevolg van gebrek
aan inzicht in wat zich in die KVP
heeft ontwikkeld en nog steeds aan het
veranderen is?"
„Ik bedoel niet", zegt mr. Van Gel
der, „dat we de Unie nu maai- zo gauw
mogelijk moeten opheffen. Wel dring ik
er op aan dat wij nu diepgaand onder
zoeken of de CHU in deze vorm in de,
toekomst moeten blijven bestaan en zo
neen, aan welke voorwaarden dan zal
moeten worden voldaan wil zij zich
met andere groepen kunnen verenigen."
„Wij moeten vooral ook de jeugd van
ons volk dienen. Ik dacht dat de jeugd
van nu misschien nog wel meer bereid
is tot een persoonlijke inzet dan des
tijds wijzelf. Daarop wijzen tal van
prestaties en uitingen van de jeugd. De
indringende vraag voor ons is of wij
ook op politiek terrein die jeugd
niet in de kou laten staan. Of wij haar
een aanvaardbaar antwoord pogen te
geven op haar vraag wat op staatkun
dig terrein werkelijk waard is ervoor
te strijden."
