Dr. Van Egeraat was
de situatie beu
in nieuw boek
over Suriname
„Op nieuwe N.V. 's is scherper
toezicht dringend nodig
nur
die
Spijtk
iezers onder jonge
anti-revolutionairen
zijn
„Middenstanders
wèl dynamisch"
JANDEHAKTDG
Toeristisch directeur kon niet met staf
en bestuur van instituut overweg
Bloemen uit Hawaii
Oud burgemeester j^jjjp|, |>(>||ó(>j H. Post levert kritiek op
zwoegt nog op kritiek van Dreesmann
de begroting...
Fel requisitoir in zaak van vluchtige N.\ .'s
Tegen 4 mannen
3 jaar geëist
RONDUIT SLECHT
SPELDEPR1KKEN
DEUR DICHT
Weer Ned. vlees
naar Frankrijk
Echtpaar met auto
verongelukt
ZWAARSTE STRAF
GEMEENSCHAP
ZONDEBOK
Gemeenten praten
over uitlenen
van agenten
aan Amsterdam
STICHTING
ONVOLDOENDE
MUIL
Rustige verkiezing
in Suriname
schrijver van best-sellers als
Hollands Glorie, Het ziekenhuis,
Het Hemelbed, Gods Geuzen,
heeft een nieuw,
grandioos boek geschreven
Deze ongewoon boeiende roman stond al direct op de Amerikaanse
best-seller-lijst en werd ook gekozen tot BOOK OF THE MONTH
NUB DIE introduceert prachtige
kwaliteitsnylons in modieuze tinten
de lengte die bij u past!
Stap nu de lente in met nieuwe nylons van NUR DIE.
Uw kruidenier heeft ze voor u.
DONDERDAG 16 MAART 1967
(Van een onzer verslaggevers)
ULVENHOUT „Er ontstaan de wildste geruchten over mij. Ik ben 't beu.
Er moet helderheid komen. Ik ga weg omdat ik niet langer kan werken met
mijn staf én omdat het bestuur niet achter mij staat". De heer L. van Egeraat
legt de nadruk op elk woord. Hij maakt een vermoeide indruk.
Ruim een week geleden diende hij
zijn ontslagaanvraag in als directeur
van het Nederlands instituut voor toe
risme in Breda en sindsdien is zijn
huis een gekkenhuis. Brieven van ver
ontwaardigde leerlingen („U is een man
op wie men altijd kan bouwen"; „Wij
vinden het erg jammer dat u ons gaat
verlaten"), bloemen en telefoontjes
maakten de man van de reisgidsen dui
delijk dat hij ook veel medestanders
had.
Er wordt gegist. Van Egeraat zou niet
capabel zijn geweest, een slecht docent,
een slecht directeur. Van Egeraat was
te hautain, te arrogant.
Maar de voorzitter van het dagelijks
bestuur, mr. Jansen, heeft vrijwel geen
commentaar en zegt alleen maar: „De
heer Van Egeraat heeft bij ons een
ontslagaanvraag ingediend en deze heb
ben wij voor kennisgeving aangenomen.
Wat zegt u? Hij had een contract met
ons van twee jaar? Weet ik niets van".
De heer Van Egeraat staat paf over
deze opmerking. Het gebruinde gezicht
van de man, die van zichzelf zegt dat
hij wel eens te hooghartig kan spreken
(„Maar ik meen er niets van") krijgt
een verbeten uitdrukking als hij re
ageert met: „Een contract van twee
jaar? Hier is het. Er staat in dat ik
met ingang van 1 februari 1966 tot aan
het einde van het tweede leerjaar (dat
is dus juli 1968) benoemd ben als waar
nemend directeur. Ondertekend door de
heer Jansen".
Het conflict tussen het bestuur van
de nog zo nieuwe school en de direc
teur ervan is nu beland in het stadium:
nietes-welles.
Overigens, ook de verhouding tussen
de heer Van Egeraat en een aantal vast
aan de school verbonden docenten die
lid zijn van de staf is ronduit slecht, al
maanden. Het staat vrijwel vast, de
heer Van Egeraat staaft het met een
brief van de staf, dat vooral deze ver
houding de oorzaak is geweest van de
ontslagaanvraag van de directeur. De
docenten waren het met vele van zijn
beslissingen niet eens en lieten dit mer
ken.
In de bewuste brief staat onder
meer: „Wij kunnen u niet meer als di
recteur en docent toerisme tegenover
de studenten verdedigen", (reactie van
een aantal studenten: „Wij vinden dit
ronduit een schandelijke opmerking").
Vervolt7 anne-marie paling
Dr. Van Egeraat: „In oktober kreeg
ik van het bestuur nog alle lof toege
zwaaid, maar daarna kon ik plotseling
niets goeds meer doen. Wat ik ook in
voerde, de staf van docenten was tegen
mij en klaagde over mij bij het bestuur.
Zo liet ik, vlak voor de kerstvakantie,
de leerlingen 's middags om twaalf uur
al naar huis gaan. De staf was boos
dat hij hier niet in was gekend".
Zo waren er tientallen speldeprikken.
In een brief van 24 februari liet de heer
Van Egeraat in drie vol getikte vellen
weten, dat hij zonder steun van het be
stuur niet langer zijn werk naar beho
ren kon verrichten en ook zijn verant
woordelijkheid niet langer kon aanvaar
den.
Verwijten over en weer. De adjunct
directeur A. van der Meiden (voorheen
tien jaar lang perschef bij het instituut
Kerk en Wereld) en de drs. in de ge
schiedenis P. C. Huilmand: „Wij herin
neren ons niets van het geval, waarbij
de heer Van Egeraat de scholieren eer
der naar huis stuurde. Een breuk tussen
hem en ons? Geen commentaar."
De heer Van der Meiden is een man
die het overigens allemaal nogal krach
tig weet te zeggen. Nu een tamelijk
groot aantal leerlingen niet onder stoe
len of banken steekt dat zij het heen
gaan van hun directeur betreuren, zegt
hij: „Ik zou eigenlijk een onderzoek
moeten instellen wie dat zijn, wie het
hebben gedurfd om met een journalist
hierover te praten. Zij kunnen dan be
ter opduvelen. Zij hebben zich niet met
deze zaak te bemoeien."
Een aantal leerlingen doet dat wel.
Zij moesten enkele dagen geleden een
..donderpreek" van adjunct-directeur
Van der Meiden aanhoren (,Jn jullie be
lang en dat van de heer Van Egeraat
verzoek ik jullie je er buiten te houden")
en direct daarop werd hen door de heer
Van Egeraat weer gezegd dat zij, wat
hem betrof, niet hoefden te zwijgen.
De heer Van Egeraat: „Zij maakten
het me te moeilijk. De staf wilde op
een gegeven ogenblik, dat niet ik de
beslissingen zou gaan nemen op school,
maar dat dit gezamenlijk diende te ge
beuren. Dat deed voor mij mede de
deur dicht."
De heer Van der Meiden: „Weet ik
niets van."
Thuis in haar bungalow wacht me
vrouw Van Egeraat op de dingen die
komen gaan. Zij is een kalme, nuchte
re vrouw, maar in deze dagen knijpt zij
haar handen vaak dicht om zich te
beheersen.
„Je hebt fouten", zegt ze tegen haar
man, „maar nu wordt je onrecht aan
gedaan."
Het dagelijks bestuur van het Neder
lands wetenschappelijk instituut voor
toerisme ziet dat anders. Maar het
zwijgt. Ten onrechte.
Na de spijtoptanten kennen we nu ook de spijtkiezers. De bedroefde stemmers
worden gevonden bij de anti-revolutionaire stemgerechtigden en daarvan de
jongste lichting. Wat Biesheuvel nu allemaal aan het doen is, is kwaad in hun
ogen. Zij hebben een open brief gestuurd aan het Centraal Comité van de ARP,
om hun ongenoegen over het verbond met de VVD te luchten.
De jonge anti-revolutionairen begin
nen vriendelijkheidshalve met de me
dedeling dat hun partij voor de verkie
zingen goede woorden had gesproken,
die samen te vatten zijn in de leuze
„evangelische radicaliteit". Verwacht
mocht daarom worden dat de partij na
Rotterdams burgemeester W. Thomas
sen heeft gisteren in de Ahoy'-hal de
bloemententoonstelling Lentiade ge
opend. Zijn vrouw kreeg bij deze ge
legenheid een bosje Hawaiiaanse or
chideeën aangeboden, dat nog geen
24 uur daarvoor in de buurt van Ho
nolulu was geplukt en met een vlieg
tuig naar Rotterdam was gevlogen.
de verkiezingen in elk geval serieus
contact zou gaan zoeken met anderen,
die ook een radicale aanpak wensten
van de verdeling van de welvaart in
de wereld (lees: de PvdA).
Dat is niet gebeurd, constateren de
spijtstemmers. „Het gaat", zeggen zij,
„bij de formatie niet meer om offers
die gebracht moeten worden voor een
rechtvaardige samenleving, maar om
relatieve bezuinigingen. Het was een
mooi plan, een belasting speciaal voor
ontwikkelingshulp: wij vragen ons nu af
of dit voorstel tijdens de kabinetsforma
tie zelfs maar genoemd is. Wel horen
wij nu spreken over verminderen van
het aantal goedkope woningen. Is dit de
realisering van de leuze. „De AR voor
kleinen en verdrukten?" zo vragen de
nieuwe verontrusten zich af.
De klaagzang eindigt: „Wij vrezen nu
dat de werkelijke vernieuwing ook niet
van de AR zal komen. Dit schrijven
wij nu opdat de AR zich duidelijk reali-
sere waarom velen op haar hebben ge
stemd".
Ondertekenaars van de verklaring
zijn: P. J. Boukema, G. A. de Bruyne,
J. P. Feddema, B. de Gaay Fortman,
L. de Graaf, D. Th. Kuiper, J. de Jon
ge, A. van Noord, J. van Putten, J. J.
P. Verburgh en W. in 't Veld.
Voor de televisie heeft de anti-revolu
tionaire kabinetsformateur gisteravond
op hun brief gereageerd. Hij vond het
jammer, dat de bezwaarden hem niet
hadden opgebeld. Dan had de zaak uit
gepraat kunnen worden. Met het bestuur
van de Arjos, dat soortgelijke kritiek
had, was hij eveneens om de tafel gaan
zitten en in dat gesprek had de anti-re
volutionaire jeugd veel begrip voor de
situatie gekregen, zei mr. Biesheuvel.
Later op de avond zei de formateur
nog dat men niet moet denken dat al
leen met de PvdA een christelijk-socia-
le politiek is te voeren. „Je moet altijd
rekening houden met de noodzaak van
compromissen", zo verdedigde hij zich.
ADVERTENTIE
DR. L. VAN EGERAAT
daar was niet mee te werken
He gemeenteraad van het Noordhol-
landse Twisk heeft gisteravond
het besluit genomen om samen met
Abbebroek een commies aan te stel
len, zodat oud-burgemeester J. Pier-
hagen van Twisk eindelijk rustig kan
gaan genieten van zijn pensioen. De
oud-burgemeester, sinds 1 augustus
vorig jaar gepensioneerd, zwoegt in
zijn eentje aan de begroting van
Twisk. Er is geen ambtenaar die het
werk kan overnemen.
„Ach, ik deed het ook toen ik bur
gemeester was. Ik heb me nu op ver
zoek van burgemeester P. Krom van
Abbebroek, die na mij ook burgemees
ter van Twisk is geworden en met wie
ik bevriend ben, bereid verklaard in
te springen", legde de heer Pierhagen
ons uit.
„Ik doe het alleen dit jaar, hoor.
Als de commies er is, doet hij het
voortaan. Burgemeester Krom heeft
nogal wat functies en hij had er geen
tijd voor. Het is ook een heel werk".
„Er is geen verschil met een grote
gemeente. In het klein is alles vrijwel
hetzelfde. Alleen de bedragen zijn
kleiner voor de gewone dienst zo'n
zes ton en voor de kapitaaldienst 1,75
miljoen gulden. Maar de zaak sluit
niet. Alleen weet ik nog niet hoe groot
het tekort zal zijn. Dat weet ik over
een week, denk ik".
De heer Pierhagen, die bijna 27 jaar
burgemeester is geweest, waarvan zes
in Opperdoes en ruim twintig in
Twisk, verricht het begrotingskarwei
pro deo. „Uit vriendschap jegens bur
gemeester Krom", verklaart hij. „Ove
rigens ben ik niet de enige oud-burge
meester die nog iets doet, hoor. In
Medemblik hebben ze er een die het
archief doet".
DEN HAAG Frankrijk laat weer
vlees uit Nederland toe, nadat het zijn
grens wegens het hier heersende mond
en klauwzeer enige maanden had geslo
ten. Het land stelt nog wel als voor
waarde dat het vlees afkomstig moet
zijn uit de provincies Groningen, Fries
land. Noord-Holland, Zeeland en Noord-
Brabant. Een en ander is gisteren in de
Franse staatscourant gepubliceerd.
Van een onzer verslagggevers
AMSTERDAM Terwijl in Surina
me bijna 150.000 kiezers naar de stem
bus gingen om een nieuw parlement te
kiezen, werd in Amsterdam een nieuwe
documentaire over Suriname geïntrodu
ceerd. Han Hansen en Gabri de Wagt
stelden de afgelopen maanden het boek
„Wat doen we in Suriname?" samen en
de L'itgevery Polak en Van Gennep gaf
het voor hen uit.
Oorspronkelijk was het de opzet dat
rde gevolmachtigde minister van Surina
me, dr. J. F. E. Einaar, over het boek
zou gaan discussiëren met mr. G. J. P.
Cammelbeek, lid van de Eerste Kamer
voor de Partij van de Arbeid. Mr. Cam
melbeek was gisteren wèl in Amster
dam, dr. Einaar niet. De gevolmachtid
de minister had de proeven van het
boek gelezen en dat was voor hem vol
doende aanleiding om niet te komen.
Bovendien zit hij inmiddels in Surina
me.
Wie het boekje doorleest, begrijpt al
heel snel waarom de gevolmachtigd mi
nister ontstemd was. Hansen en De
Wagt laten niets na om de persoon en
het beleid van premier Pengel te kriti
seren. Surinaamse oppositiebladen wor
den uitvoerig geciteerd. Objectief mag
men dit werk dus zeker riiet noemen,
„maar", zei gistermiddag Gabri de
Wagt, „dat is ook niet de opzet ge
weest". Hij hoopte dat het boek zou bij
dragen tot het vaststellen van een dui
delijke termijn waarbinnen Suriname
onafhankelijk moet worden.
(Van onze correspondent)
AMERSFOORT Op de ryksweg na-
by Amersfoort zyn gisteren twee men
sen verongelukt. De 75-jarige A. van der
B. uit Zeist reed met zijn auto door de
middenberm en ramde toen een beton
nen paal. Hy was op slag dood. Zijn
vrouw, die naast hem zat moest met
ernstige verwondingen naar een zieken
huis worden gebracht, waar zij enige
tijd later is overleden.
(Van een onzer verslaggevers)
ALKMAAR „Ik vraag me af of de controle op de oprichting van nieuwe
naamloze vennootschappen niet moet worden verbeterd". De officier van justitie,
jhr. mr. A. Reigersman, oefende gisteren voor de Alkmaarse rechtbank in zijn re
quisitoir tegen de accountant Joachim R. M. (43) en zyn drie medeverdachten,
„handelaren in lege N.V.'s", kritiek op die controle.
„In de eerste plaats worden nieuwe
n.v.'s te lichtvaardig ingeschreven door
de Kamers van Koophandel. In de twee
de plaats verlijden de notarissen de op
richtingsaktes zonder te kijken of de
n.v.'s wel een reële basis hebben en in
de derde plaats geeft het ministerie van
Justitie een verklaring van geen be
zwaar af."
Dat nam voor de officier evenwel niet
de grote verantwoordelijkheid weg die
hij bij de verdachten zag liggen voor
het onbetaald blijven van een half mil
joen gulden voor grotendeels buiten
landse leveranties aan de N.V. For-
tas en de N.V. Osva. Het waren de twee
in de telastlegging genoemde n.v.'s uit
de rij van vijftien stuks die kort na el
kaar waren opgericht om even vlug
weer failliet te gaan en waar de naam
van Joachim als een rode draad door
heen liep.
Daarom zou deze man met een ver
boven het gemiddelde uitreikende intel
ligentie, die al jong het diploma van
het Nederlands Instituut voor Accoun
tancy haalde maar daar wegens oneer
lijk gedrag als Hd werd geschrapt, ook
de zwaarste straf moeten hebben. Drie
jaar' gevangenisstraf met aftrek luidde
de eis van jhr. mr. Reigersman. „De
rampspoeden die hij aanrichtte lieten
hem onbewogen. Hij was een gespleten,
op zich zelf gerichte figuur die zich
graag liet gelden en laatdunkend deed
tegenover ieder die iets minder van fi
nanciële zaken wist dan hij."
De advocaat van de accountant, mr.
Th. Ph. van Raalte, haakte ook op het
psychiatrisch rapport in, omdat daarin
een behandeling was aanbevolen. „Na
een ernstig auto-ongeluk in 1959 is er
een breuk in zijn persoonlijkheid opge
treden. Zijn neergang leek daarna niet
meer te stuiten, maar die door dit pro
ces is gestuit, moet er ook iets met hem
gebeuren en moeten we hem niet alleen
maar opsluiten."
Mr. Van Raalte had uitgerekend dat
een gedetineerde de gemeenschap ge
middeld 45 gulden per dag kost. „Als
hij de geëiste straf krijgt moet de ge
meenschap dus nog 59 mille op hem toe
leggen en dan moet de gemeenschap in
die tijd ook zijn gezin nog onderhouden."
De raadsman dacht dat kosten van de
detentie beter zouden worden besteed
als de accountant tijdens zijn straf zou
worden verpleegd in de Van der Hoeven-
kliniek in Utrecht.
Tegen de mededirecteur van Joachim,
de 57-jarige Cornelis B., eiste de offi
cier twee jaar en zes maanden gevange
nisstraf met aftrek. Als een van de be
wijzen voor de te last gelegde flesse-
trekkerijen zag mr. Reigersman de keu
ze van de namen van de n.v.'s. De Os-
va droeg de naam van een bekend Ita
liaans concern en dat wekte bij de ve
le kleine Italiaanse leveranciers de in
druk dat de Alkmaarse Osva daar iets
mee te maken had. Hetzelfde trucje
was toegepast in Duitsland met de naam
van een groot bedrijf en in België met
de naam van een warenhuis.
Voor Jan G. M. B. uit Zaandam die
bij de Fortas en Osva de izikoop had 1
verzorgd, kwam een heel andere eis uit
de bus. De Amsterdamse rechtbank
heeft hem al drie jaar opgelegd voor
zijn aandeel in de andere vijftien n.v.'s
en daarom dacht zijn advocaat dat er
geen nieuwe straf bij kon komen. De
officier wilde hem echter toch nog vier
maanden opgelegd zien. „Hij is in 1962
al wegens verduistering veroordeeld en
heeft een onscrupuleuze zakenmentali-
teit", aldus mr. Reigersman
De laatste verdachte, Johannes B.
(53), was pas in een laat stadium di
recteur van de Osva geworden. „Hij
fladderde nogal eens uit zijn gezin weg
en kon daardoor heel wat geld aan", al
dus het requisitoir van mr. Reigers
man, dat door vele herhalingen en op
sommingen bijna tweeëneenhalf uur
duurde. „Ook nadat het duidelijk had
moeten worden dat de zaak fout zat is
hij doorgegaan en heeft hij ook ongedek
te cheques aangeboden om krediteuren
zoet te houden." Ook ai omdat Johan
nes eerder was veroordeeld voor dief
stal moest volgens de officier de straf
voor hem anderhalf jaar gevangenis
straf luiden.
De raadsman, mr. F. Zeiler, ging
daar fel tegen in. „Hij kwam argeloos
in de zaak toen de te last gelegde or
ders al waren geplaatst. Hij heette di
recteur, maar de inkoper verdiende
(Van onze correspondent)
HAARLEM De burgemeesters en
korpschefs van negentien gemeenten in
Noord-Holland gaan morgenmiddag in
Haarlem praten over het verzoek van
de burgemeester van Amsterdam, mr.
G. van Hall, politiemannen uit hun ge
meenten beschikbaar te stellen aan de
Amsterdamse politie.
De commissaris der Koningin in
Noord-Holland, mr. F. T. Kranenburg,
zal de bespreking leiden. Verder zullen
aanwezig zijn de directeur-generaal
voor de openbare orde en veiligheid,
mr. J. Mijnlief, en de procureur-gene
raal in Amsterdam, mr. R. Gelinck.
Tot dusver verlenen de Rijkspolitie
en de Koninklijke Marechaussee de
Amsterdamse politie bijstand bij de
handhaving van de orde.
De mobiele eenheid van de Amster
damse politie heeft vier nieuwe com
mandanten gekregen, die om beurten
de leiding zullen hebben. Zij vervangen
het viertal dat in november 1966 werd
aangesteld. De „nieuwelingen" zullen,
indien nodig, worden bijgestaan door
het drietal dat eerst met de leiding
werd belast. Het team van leidingge
vende mensen is hiermee tot elf uitge
breid.
De mobiele eenheid komt voort uit de
vroegere karabijnbrigade. Zij bestaat
uit pelotons speciaal opgeleide man
schappen uit het Amsterdamse politie
korps, aangevuld met Rijkspolitie en
Marechaussee. De eenheid werd vorige
zomer opgericht, toen Amsterdam gere
geld door rellen werd getroffen die hun
hoogtepunt vonden in het grote oproer
van 14 juni.
twee keer zoveel. Hij moest alleen de
gehoorzame zondebok zijn: hij mocht
s.o.s. seinen, tei'wijl de kapitein en de
eerste stuurman in de reddingboot weg
voeren.
Hoe kan de officier mijn cliënt ver
wijten dat hij niet tijdig argwaan heeft
gekoesterd. Op 4 mei 1965 gaf de bank
nog een goede informatie over de Osva,
hoewel die bank wist dat ze er bij een
andere bank was uitgetrapt. Als die
bank geen argwaan had, hoe kon mijn
cliënt die dan hebben?"
Mr. Zeiler had nog scherpere pijlen
op zijn kunstig gespannen boog.
„De curator in het faillissement van
Fortas had 24 februari 1965 de officier
al een uitvoerig exposé met zware be
schuldigingen jegens de drie andere ver
dachten gestuurd, maar dat bleef onbe
antwoord. In maart kwam de advocaat
mr. Zoetmulder namens een krediteur
met een klacht bij de officier. Pas toen
hij had gerapporteerd kreeg hij ant
woord: „Er kon niet van een strafbare
aangelegenheid worden gesproken",
schreef de officier. Als zelfs de officier
van justitie de manipulaties toen niet
strafbaar achtte, hoe had mijn cliënt
dat dan wel moeten beseffen?"
AMSTERDAM De heer H(erman) Post (58) windt er geen doekjes om. Re
soluut is z(jn oordeel: „Dreesmann zit er naast. Maar dan ook volkomen". Neen,
boos is hy niet geworden. Dat is nooit verstandig. Bovendien vindt hy de geleerde
directeur van het warenhuis een te aardige vent. Maar gelijk had Dreesmann niet,
toen hy zyn felle verwyten tot de middenstanders richtte, toen hy hem, inclusief
z.yn organisatie, gebrek aan durf, visie en ondernemersbloed verweet.
De vitale directeur van het Centraal Instituut Midden- en Kleinbedryf de
dienstverlenende organisatie van de vier middenstandsbonden weet nameiyk
beter. In het splinternieuwe kantoor aan een woelige Sloterplas In Amsterdam
schildert hy een dynamischer portret van de winkelier.
Hij vertelt van zijn ondernemers
die zich voor tonnen in de schuld ste
ken om koning klant modern te bedie
nen. Alleen al via zijn instituut staat
gemiddeld zo'n vijftig miljoen uit, vaak
verkregen op het enige onderpand „on
der nemerskwaliteit".
Hij noemt ook activiteiten van de
bonden: „Mijnheer Dreesmann weet
blijkbaar niet dat we sinds januari 8
bedrijfsconsulenten op de weg hebben,
die met hulp van specialisten
zaken doorlichten en adviezen geven. We
gaan het woord doorlichting zo popu
lair maken, dat tenslotte iedere winke
lier zich afvraagt: „Moet dat bij mij
ook niet gebeuren?"
De joviale hulp in nood van de winke
lier, die al zoveel jaren met het bijltje
hakt, brengt nog een ander wapen in
stelling: „Zou de regering soms vele
miljoenen aan een verkreukelde midden
stand verspillen?" Want sinds februari
kunnen de mensen die hun zaak willen
sluiten of opknappen bij de overheid
aankloppen. Er is een Stichting ontwik
keling en sanering van het midden- en
kleinbedrijf opgericht, waarvan de heer
Post secretaris is, die dit jaar zeven
tot acht miljoen gulden mag uitkeren.
Voor de jaren die volgen zullen nog ve
le miljoenen nodig zijn.
De stichting wordt overstroomd met
aanvragen. De winkelsluiters zijn ver
in de meerderheid. De secretaris is ge
schrokken van het leed dat na vele ja
ren eindelijk naar buiten kwam. Van zie
ken en bejaarden, van mensen die geen
uitkomst meer zien en reikhalzend uit
kijken naar het ogenblik dat de over
heid de sluiting van de zaak verzacht
met een bescheiden pensioen.
Ordner 1601-1950 meldt:
„Ik ben 57 jaar en leef sinds het
overlijden van mijn man van het ver
lies van de zaak en een weduwenpen-
sioen. We waren nergens tegen verze
kerd. Ziekenhuis en begrafenis, alles
heb ik moeten betalen".
„Wij hebben een bakkerij. Mijn om
zet is 's winters acht zak bloem en zo
mers negen zak bloem".
„Ik ben kleermaker. Mijn inkomen
is sinds 1961 teruggelopen van 3.963
naar 1.457 gulden".
„Ik ben schoenmaker, 76 jaar en
verdien twaalf gulden per week".
„Ik heb een groentezaak. De laat
ste jaren loopt de omzet terug. Nu is
er weer een supermarkt bij gekomen
en het is voor mij haast niet doenlijk
meer de zaak voort te zetten".
„Eenendertig jaar lang ben ik hor
logemaker en mijn inkomen is nu ge
daald tot 5000 gulden."
„Een kastelein schrijft minister Bak
ker: „Ik ben 58 en ernstig ziek. De
dokter verbiedt me de zaak voort te zet
ten. maar sociale zaken kan me niet
helpen. De mensen van de bijstandswet
zeggen: Verkoop je zaak maar, maak
de centjes op en kom dan nog maar
eens terug. Het gevolg is dat ik toch
in de zaak sta, van elf uur 's morgens
en tot vier uur 's middags. De verdien
sten zijn echter onvoldoende om van te
leven".
Er zijn nu vijfduizend brieven in de
dossiers aan de Sloterplas opgeborgen.
Daarvan zijn er nog geen tweehonderd
van mensen die ontwikkelingshulp wen
sen. Bijna de helft van hen die willen
sluiten, zijn kruideniers, slagers, melk
boeren. Daarnaast springen naar voren
schoenherstellers, textielhandelaars, bin
nenschippers, fietsenmakers, kolenboe
ren en kappers.
De vrouw van een kapper schrijft:
„Heren, leg deze brief niet onverschillig
opzij. Maar laat ons toch zo vlug mo
gelijk iets horen, zodat er misschien
weer een klein beetje de zon voor ons
gaat schijnen. We zitten momenteel to
taal aan de grond. Mijn man kan er
niet langer tegenop en ligt al weken
ziek op bed. Onze inkomsten zijn op
het ogenblik nihil". De kapper verdien
de het laatste jaar 3.700 gulden.
Voor de heer Post is het een marte
ling deze brieven door te lezen. Maai
de aanvragen bewijzen voor hem niet
de nood van de hele vaderlandse mid
denstand. Tot uiting komt slechts wat
jaren verborgen bleef. Het leed van men
sen die de veranderde koopgewoonten
van hun publiek niet de baas konden
worden. De buurtzaken die hun klandi
zie kwijt raakten aan gezellige winkel
centra waar de zelfstandige winkelier
overigens wel zijn plaats als speci
aalzaak behield en zal behouden.
Jaarlijks sluiten gemiddeld 11.000 win
keliers hun zaak, uitgebannen door de
moderne winkelpaleizen. Een cijfer ove
rigens, dat op een totaal van 280.000
middenstandsbedrijven in ons land aan
betekenis inboet. Dat er zich nu in en
kele weken tijd zo'n vijfduizend „sa
neerders" meldden, vindt de heer Post
dan ook helemaal niet zo vreemd.
Een flink aantal heeft de overheids
steun gewoon afgewacht, heel begrijpe
lijk, vindt hij. De hoofdcommissaris in
de padvinderij bestrijdt echter vinnig
dat met dit sombere cijfer de toestand
van de winkelstand wordt gekarakteri
seerd. Van gejammer houdt hij niet.
Medelijden kan hij missen.
Probleem van de heer Post is slechts
Hoe krijgen we de afwikkeling tijdig
voor eikaart Dit jaar wil de stichting
nog 2000 mensen uit de brand helpen.
In juni komen de eersten aan bod. De
overigen zullen geduld moeten hebben
met de sluiting. Voor menig noodlijden
de winkelier zal dat een zware beproe
ving zijn.
PARAMARIBO De algemene ver
kiezingen voor het Surinaamse par
lement, die gisteren werden gehou
den, zijn rustig verlopen. De propa
gandisten van de elf deelnemende par
tijen waren de harde woorden tijdens
de verkiezingsstrijd vergeten, en
brachten de dag in goede verstandhou
ding door op de stembureaus om de
kiezers te instrueren hoe zyn hun inge
wikkelde stembiljet moesten invullen.
Enkele uren na de opening van de
stembureaus kreeg de politie bericht
dat twee stembussen in Paramaribo
spoorloos waren verdwenen. Verder de
den vele geruchten de ronde over de
slechte bezorging van de oproepings-
kaarten, die onregelmatigheden als
dubbel stemmen tot gevolg zouden heb
ben gehad. Of die geruchten juist zijn
zal vandaag blijken; om half één (Ne
derlandse tijd) zal met het tellen van
de stemmen worden begonnen.
Het nieuwe Surinaamse parlement
zal 39 zetels tellen, drie meer dan het
oude.
ADVERTENTIE
DEKANIEIN
Revu brengt, na de grote
politieke enquête, na het
wereldschokkende verslag
van Manchester's „Dood van
President", wéér
groots werk: DE KAPITEIN.
Reeds nu als vervolgverhaal
in Revu van deze week.
