Het ligt maar zo over de vloer VROUW PRESENTEERT VOOR RADIO PROGRAMMA „SPORTSHOW" Sociaal avontuur in Brazilië Kent u soms Mao? Europese jeugd koos voor mini-mode Willy Goudswaard „slaat" er zich goed doorheen Een nieuwe lenteeen nieuw kaartje Getrouwd Fluit en slagwerk Vergroot Spierpijn Terugvallen „Ik ben benieuwd of Cruyffie de weelde verdraagt Schouder Mannen Luisteren DKOD Monsterboek Vaag Ontwerp Avontuur Langer M- x v WOENSDAG 22 MAART 1967 Sportieve slagwerkster specialiste avant garde Om de huisvrouw in de schoon maaktijd voor nieuwe aanschaffin gen op dat gebied objectieve voor lichting te geven, is er in het Rotter damse Bouwcentrum een uitgebrei de tentoonstelling van de verschil lende mogelijkheden voor vloerbe dekking ingericht. Op die expositie, tot acht april aanstaande te bezichtigen, kunnen de bezoeksters zich volledig laten in formeren over hetgeen er in ons land voor de bedekking van de vloe ren zoal voorhanden is. 300 miljoen Naar schatting wordt er jaarlijks in ons land voor eerste inrichting en vernieuwing bijna drieëntwintig mil joen vierkante meter vezelige en bij na acht miljoen vierkante meter glad de vloerbedekking alleen al voor toe passing in de woning aangeschaft. Wanneer voor deze vloerbedekking een gemiddelde waarde van onge veer tien gulden per vierkante me ter wordt aangehouden, betekent dit een jaarlijkse omzet voor huishoude lijke toepassingen van driehonderd miljoen gulden. Over de verschillende soorten veze lige en gladde vloerbedekkingen kan men op deze overzichtstentoonstel ling van het Bouwcentrum volledige inlichtingen krijgen. Men geeft er te vens een overzicht van de verschil lende merken en kleuren, de fabrica gemethoden, de kosten, het onder houd en de mogelijkheden van zelf leggen, \yanneer gewenst zijn er des kundigen ook persoonlijk behulp zaam bij de uiteindelijke keuze. De tentoonstelling opent met een inleidend gedeelte, dat acht instruc tieve panelen omvat. Allereerst wordt daarbij gewezen op de belangrijkheid van de functie van het vertrek en de daaruit voortvloeiende eisen bij het kiezen van vloerbedekkingen. Verder op de variatie in prijzen en de voor zieningen die bij bepaalde ondervloe ren nodig zijn. Het eerste paneel geeft een over zicht van de verschillende soorten vertrekken in huis en de voorwaar den waaraan de vloerbedekking daar in dient te voldoen. Het geeft ook aan welk onderhoud zoals vegen, stofzui gen, dweilen of schrobben, de ver schillende soorten vloer eisen. Op een tweede paneel is te zien uit welke materialen men voor de ver schillende vertrekken het best kan kiezen. De vloerbedekkingen zijn daar bij in vezelige en gladde soorten ver deeld. Dan volgt een overzicht van de prijzen, variërend van tien tot zestig gulden per vierkante meter. Over de vloeren die men zelf kan leggen worden ook uitgebreide in lichtingen gegeven. Daarbij wordt er extra op gewezen dat men bij dit „doe het zelf" goed op de leggings voorschriften van de fabrikanten dient te letten. Het tweede gedeelte van de ten toonstelling bestaat uit een overzicht van de verschillende beschikbare pro- dukten, ook weer verdeeld in vezeli ge en gladde soorten. In de afdeling van de gladde vloeren zijn monsters te bekijken van linoleum, viitzeil, plastic asbest, rubber en P.V.C. vloe ren die er in ons land sinds een jaar of vijf steeds meer inkomen. Wat men met natuursteen als vloerbedekking in de woning kan doen is daar eveneens te zien. Aan vloeren van hout en kurk wordt ver der aandacht besteed. Nu vloeren van kurk een afwerklaag hebben en daar door makkelijker te onderhouden zijn, gaat men deze om de gunstige ge luiddempende eigenschappen meer toepassen. Bij de vezelige vloerbedekkingen kan men alle soorten kokos bekijken, |am de sterkte en de lage prijs nog altijd erg gewild. Er wordt in die af deling verder een heel uitgebreid overzicht gegeven van alle voorhan den zijnde wollen vloerbedekkingen in geweven en geknoopte uitvoering. Ook van de toepassing van syntheti sche vezels op dit terrein en de mo gelijkheden en onderhoudseisen van haarvilt. De tentoonstelling, waaraan een pe riode van grondige voorbereiding voorafging, is ingericht naar gege vens van de rapporten „Functionele Grondslagen van de Woning" en de inlichtingen afkomstig van de Stich ting Ratiobouw. Nu de technische problemen van de vervaardiging van de produkten grotendeels overwonnen raken gaat bQ de beproevingsmethoden van vloer bedekkingen het kwaliteitsbewustzijn meer tot uiting komen. Tegenwoordig kunnen de fabrikanten wat zij voor bedekking van de vloeren maken in ternationaal laten keuren. In Brussel en Parijs zijn daarvoor laboratoria. De voor keuring aangeboden artike len worden in dat kader ook in de praktijkomstandigheden onderzocht. OORSCHOTEN Ze aarzelt maar heel even. Dan komt het er re- soluut uit: „Het moeilijkste stuk dat ik ooit in het orkest heb ge speeld, is Doubles van Boulez. Maar veruit het lastigste stuk voor slag werk-solo vind ik Cyclus van Stockhausen". Sinds kort is de ranke, vlasblonde Willy Goudswaard (23) een unieke figuur in de Nederlandse muziekwereld. Na drie seizoenen dienst zei ze op 1 maart adieu tegen het Kunstmaandorkest en werd Nederlands eer ste free lance slagwerkster. In de kring van de avontgarde geldt Willy Goudswaard als een specia liste. Jan van Vlijmen aarzelde niet toen zijn Sonate voor piano en drie in strumentale groepen op 24 februari in Rotterdam in première ging. Voor de razend moeilijke marimbasolo liet hij Willy Goudswaard aanrukken. Haar leukste ervaring als vrouwe lijk slagwerker: Toen een dirigent op een receptie van het Kunstmaand orkest Willy Goudswaard de eerste klap hoorde geven, tikte hij af en zei stomverbaasd: „Oh, ik dacht dat u er gewoon maar zat.." Zelf oordeelt ze: „Ik vind een symfonie van Brahms natuurlek heel fijn, maar je hebt er zo bitter weinig in te doen. De nieuwe muziek biedt voor het slagwerk veel interes santere mogelijkheden. Daarom ben ik zo „in" voor de muziek van onze tijd". Van haar standpunt uit gezien, slaat Willy Goudswaard de spijker feilloos op de kop. Het slagwerk, in de klassieke en romantische muziek niet meer dan een snufje specerij in het orkest, is in onze tijd uitgegroeid tot een welig bloeiende kruidentuin. Niet voor niets werd vorig jaar on der de hanebalken van Amsterdams eerbiedwaardige Concertgebouw de nieuwe slagwerkstudio gevestigd. En niet zonder reden ging dat gepaard met de oprichting van de Slagwerk groep Amsterdam, waarin Willy Goudswaard het enige vrouwèlijke lid is. 99 „Het is begonnen met de pianostu die bij Theo van der Pas op het Koninklijk Conservatorium in Den Haag", zegt ze. „Maar op de jeugd- concerten van het Residentie Orkest werd ik al heel jong geboeid door het slagwerk. Op mijn zeventiende ging ik bij Frans van der Kraan slagwerk studeren, kwam twee jaar later in het Westnederlands Symfo nie-orkest en kreeg op mijn twintig ste een engagement bij het Kunst maandorkest. Een jaar geleden trouwde ik met Jan Goudswaard, fluitist bij het Residentie Orkest". Vindt Nederlands eerste free lance slagwerkster het dan eigenlijk niet hoog tijd dat er eens een stuk voor fluit en slagwerk wordt ge schreven Lachend zegt zij: „Daar wordt voor gezorgd. Louis Andriessen heeft al beloofd het voor ons te compone ren". Willy Goudswaard favoriete sporten: tennis rti zwemmen en ge ïnteresseerd in toneel en beeldende kunst, heeft haar eerste solo-engage menten overigens al te pakken. De eerste drie dagen van deze week is ze soliste op de concerten van de Stichting Nieuwe Muziek in Rotter dam, Amsterdam en Den Haag. Zij gaet zich daar meten met het moei lijkste solostuk voor slagwerk dat ze ooit voor de neus heeft gehad: Cy clus van Stockhausen. De NCRV heeft een radiosport programma „Sportshow" en in Gar deren woont mevrouw Anneke van der Stroom Bij een voetbalwedstrijd die per televisie wordt verslagen springt ze op haar stoel, gilt soms, juicht ze en grijpt ze met de handen in het haar „omdat die sufferds niet ge zien hebben dat de linksbuiten vrij stond". Dan ziet zij mannelijke meekij kers denken: „Ja, nu ze het zegt, maar hoe weet ze dat?" En daarom is mevrouw Van der Stroom de vrouw achter 't programma „Sport show", de presentatrice en de vrouw die zonodig alles organiseert in zo'n uitzending, erf het nu over boksen gaat of over tennis. Ze is 28 jaar en vijf jaar was ze een van de vaste radio-omroepstere van de NCRV. Goed, maar hoe komt een omroep*ter opeens terecht bij een programma dat allerlei details geeft over zwemmen en voetbal, hockey en paardenrennen en alles dat maar lets met sport heeft te ma ken? „Gewoon", vindt zijzelf, thuis in Garderen, waar haar man een korf- balkorf plaatst tussen de krokussen in de tuin. „Ik was in vaste dienst als omroepster, maar dat is onderintus- sen veranderd in vaste medewerking". Ze doet even alsof er weer een voet balwedstrijd op het televisiescherm Is: „Want hoe moet ik nu een huis schoonhouden als dat alleen maar zaterdags kan en als ik die zater dag toevallig korfbal moet spelen? En hoe lukt het me dan mijn man nog eens een keertje te zien?" „Het was toch geweldig leuk", roept die man. Hij is beroepsofficier bij de Luchtmacht en heeft wisselen de diensttijden, net als enige tijd ge leden zijn vrouw nog. „We ontmoet ten elkaar zaterdags en als we dan met de auto naar de korfbalclub re den hadden we toch meer te vertel en dan wie ook?" Heel leuk, maar Anneke van der Stroom besloot toch maar dat ze iets minder moest gaan omroepen. Dat was juist in de tijd dat Hilversum-3 werd geboren en daarmee het sport programma „Sportshow", iedere za terdagmiddag uit te zenden tussen vijf en zes uur. 0 Ze is gek op korfballen en ze is gek op stemmen. „Ik kan een toneel speler een afschuwelijke man vin den, maar als hij een prachtige stem heeft, doe ik mijn ogen dicht en luister alleen maar. Stemmen vind ik even belangrijk als ogen en handen. Misschien niet zo gek als je voor de radio werkt". devrouw Anneke van der Stroom: „Een vrouw met de voetbaluitslagen, dat kan helemaal niet, zeggen som mige mannen. Maar een vrouw in een sportprogramma geeft juist een beetje tegenwicht". O die er maar bestaan, vermoed ik zo. Hij heeft me gevraagd of ik het pro gramma wilde presenteren en in mijn geestdrift ben ik vergeten dat ik zaterdagsmiddags eigenlijk moet korfballen. Enfin, de club kan ook wel zonder mij". 0 „Maar het team mist je toch wel!" roept haar man. Het team, dat is het tweede twaalf tal van DKOD in Heelsum bij Arn hem (De Korf Ons Doel). Het echt paar Van der Stroom rijdt er een keer per week heen, om te trainen. En op de zaterdagmiddagen, als de wedstrijden worden gespeeld, gaat meneer alleen. Anneke van der Stroom zit dan in Hilversum. Istrumentarium: marimba, vibra foon, xylofoon, vier tomtoms, kleine trom, high hat, tamtam, gong, vier koeklokken, spleettrommen, twee tri angels, twee gueros en tamboerijn. Stockhausen heeft de opstelling pre cies voorgeschreven. Het wordt een soort magische cirkel van blinkende slaginstrumenten, waarin Willy Goudswaard als onbetwiste heerse res troont. „Er was één probleem", zegt ze. „De partituur van Stockhausen was te klein. Ik sta er soms zo ver van af, dat ik moeilijkheden met lezen kreeg. Mijn man heeft er in zijn vrije uurtjes wekenlang aan gewerkt om de notatie drie maal vergroot op kartons over te brengen. Ik hoef nu niet meer om te slaan en last met lezen is er ook niet meer". „Jaap van der Zwan, de grote man van het programma, wist dat ik korfbalde", vertelt ze. „En ook wel dat ik gek ben op alle sporten Je hebt mannen die alles weten van voetballen of van paardesport, maar hoe word je nu de vrouw die van alles een behoorlijke dosis weet? Het recept van mevrouw Van der Stroom: veel lezen, veel luisteren. En verdernou, dat weet je ge woon". Ze wéét het gewoon. Ook al om dat haar vader en moeder verwoede korfballers waren. En als je man dan nog korfbalt, tennist, wat bokst („hoewel dat gemeen en verschrik kelijk is") en tussendoor ook nog even parachute springt... Overigens heeft de studie van „Cy clus" Willy Goudswaard nog een heel merkwaardig probleempje be zorgd. Stochausen verlangt naast ritmische precisie ook nog een soort sportprestatie van de solist, omdat hij zich snel van het ene naar het andere instrument moet reppen. „Van dat gespring had ik in het begin behoorlijk spierpijn", lacht Willy Goudswaard. „Maar ook dat is over". Het enige probleem voor de toekomst rest de vraag of ze denkt genoeg engagementen te kun nen krijgen als onafhankelijk slag werkster „Voor een man is zo'n free lance baan wel een riskante zaak, maar een vrouw kan toch altijd op haar man terugvallen als het niet lukt", zegt ze ontwapenend. Jan Goudswaard weet dus wat hem eventueel te wachten staat. lVf^t de lente worden duizenden nieuwe geluidjes geboren: ge schreeuw, gegier, geblèr en gekrijs. April en mei Immers zijn de maan den met het hoogste geboortecijfer. Alleen al de drukkerijen leveren hiervoor het bewijs. „Het drukken van geboortekaart jes is in die tijd soms gewoon niet bij te houden", aldus de heer E. F. Maas van een uitgeverij in Haar lem. „En deden de mensen nu maar tijdig hun bestelling. Meestal wordt de naam van het kind al een half jaar tevoren vastgesteld. De keuze van de geboortekaartjes is echter vaak een zaak voor op de dag van de bevalling. Dan glipt de vader gauw even een winkel binnen en zoekt gehaast een kaartje uit". „Jammer eigenlijk", vindt de heer Maas. „In geboortekaartjes is een enorm grote sortering. Alleen al in Nederland zijn er duizend verschil lende uitvoeringen". Advies voor toe komstige moeders: vraag bij de boekhandel tijdig een monsterboek ter inzage en doe dan een welbewus te keus. De geboortekaartjes hebben een geheel eigen historie. Er zijn dorpen waar al jaren achtereen voor iedere nieuwe inwoner hetzelfde soort ge boortekaartje wordt verstuurd. Vaak ook werd vroeger alleen van het eerste boorlingske melding gemaakt. Voornamelijk op kaartjes van Oud- hollends papier waarin een ooie vaartje stond gedrukt. Die kaartjes zijn nu wat uit de tijd. Steeds meer komt er voorkeur voor originele ontwerpen, waarin modetendensen z(jn verwerkt. Zo zijn er afbeeldingen met moderne meubelen; bijvoorbeeld een Kenne- dy-stoel, een open haardvuur en een wieg in moderne vormgeving. Uiter aard Is er ook veel kitsch bij de sor tering", zegt de heer Maas. „Druk van uitvoering en met veel kleur. Het is maar net waar je van houdt. Over het algemeen voelen de noor derlingen meer voor een ingetogen ontwerp. Het zuiden neigt naar veel kleur en met fantasieën erin ver werkt. ningers en Friezen geneigd de ver lovingskaart strak te houden of lie ver helemaal achterwege te laten. De aankondiging van het huwelijk heeft wel terdege aandacht. Vele monsterboeken met kaarten worden doorgenomen voordat het toekomsti ge echtpaar zijn keus bepaalt. Daar zijn exemplaren met een luchtige te kening van bruid en bruidegom in galakledij; ranke paarden voor een koets met gouden wielen, een huis met tuintje en achter de ramen een glimlachende bruid; zoek maar uit. Overigens is de katholieke bevol king wel helemaal afgestapt van ge boortekaartjes met een religieuze voorstelling. „In" zijn op het ogen blik de kaartjes naar eigen ontwerp. Tenzij de afdruk ook in eigen han den blijft, komen die geboorte-aan kondigingen dan wel wat duurder uit. Trouwlustige mensen zullen er al tijd blijven, maar het aantal dat zich wil verloven wordt steeds min der", aldus de heer Maas. „Van de 80.000 huwelijken kondigen slechts de helft van tevoren een verloving aan. Meestal zijn de kaartjes simpel van uitvoering met slechts ringen of twee harten. Ook hier weer is er wat smaak betreft een groot ver schil tussen de noorderling en de zuiderling. Nog meer dan de Bra bander en Limburger zijn de Gro- Belangrijk is dat wij de gezichts uitdrukking altijd zo vaag mogelijk houden", zegt de heer Maas. „Som mige vrouwen knappen op de mooi ste trouwkaarten af, wanneer het bruidje geen enkele gelijkenis met haar vertoont of wanneer de ge zichtscontouren van de bruidegom niet overeenkomen met de scherpe trekken van haar man". Ook de tekst van de trouwkaarten is de laatste jaren gewijzigd. De meeste paartjes stappen af van de dubbele aankondiging: met toestem ming van de ouders. Dat wordt he lemaal niet meer of in vele gevallen pas na het officiële nieuws vermeld. Op deze manier willen de bruid en bruidegom uiting geven aan hun zelfstandig genomen beslissing, waar in feite de ouders geheel buiten staan. Het houdt mede verband met het totaal willen afrekenen met de vroegere mentaliteit te worden uit gehuwelijkt. STANDDAARBUITEN - Een jaar lang is mevrouw Jf. Deykers-Blom- merde (35, weduwe, huisvrouw, moe der van twee kinderen) in Brazilië geweest. Zij heeft daar sociaal werk gedaan onder de straatarme bevol king en zij heeft zieken verpleegd. Zij was meegegaan met de missiona ris pater H. Groote uit Standdaarbui- ten om hem bij zijn werk te helpen. Onlangs kwam zij na een jaar met de boot in Nederland terug. Vorig jaar, toen pater Groote met vakantie in zijn geboorteplaats was, vertelde hij mevrouw Deykers dat Brazilië grote behoefte had aan so ciaal werksters. „Ik besloot toen on middellijk om met hem mee terug te gaan. Mijn kinderen Ruud van vijf jaar en Astrid van zeven jaar, nam ik mee". „De reis naar Brazilië en het ver blijf daar moest ik zelf betalen. Pa ter Groote had geen geld. Ik kreeg ook geen salaris. Dat was mij van tevoren verteld. Ik vond het niet erg". „Ik wilde proberen in Brazilië een opvangcentrum te stichten voor an dere jonge Nederlandse meisjes die als maatschappelijk werkster of als verpleegster naar dit missie-ge bied zouden willen gaan. Dat is niet gelukt. Ik had onder de primitieve bevol king in de rimboe willen werken. Toen wij vier maanden in de bush- bush zaten werd pater Groote over geplaatst naar de miljoenenstad Sao Paulo. Natuurlijk ging ik met hem mee. Van mijn eigenlijke plannen kwam toen niet veel meer terecht". pastorie. Als ik er dan op uit moest bleef hij thuis om op de kinderen te passen. Hij hoefde niet zo vaak weg als ik". Mevrouw Deykers heeft weer haar intrek genomen in het huisje aan de Dwarsstraat in Stand- daarbuiten, waar zij woonde voordat zij aan haar avontuur begon. Mevrouw Deykers is teruggekomen omdat haar visum maar een jaar geldig was. Zij had graag langer willen blijven. „Als ik geen kinderen had zou ik morgen weer in Brazilië zitten. Maar Ruud en Astrid moeten naar school. Ik heb liever dat zij Nederlands onderwijs krijgen". „Ik woonde bij pater Groote in de Maar waarom nu dat korfballen? „Ik geloof dat ik niet geschikt ben voor sporten waarin je individueel naar voren moet komen", zegt ze. „Ik bedoel, ik ben niet zo'n vecht- stertje, ik sport voor mijn plezier. Stel dat ik erg goed was in tennis sen. Als ik moe werd, zou ik dood eenvoudig geen zin hebben me te for ceren. Ik zou denken: Lieve tegen speelster, win jij maar fijn, je bent toch beter dan ik. Gek hè. Bij een teamsport moet je wel doorzetten, anders verknoei je het voor de an deren". Het radioprogramma, dat is een sport op zichzelf. Het is spannend, vindt ze, en dat is juist wat ze nodig heeft om prettig te kunnen werken. „Laatst hadden we weer zoiets: ad- Ie verslaggevers een beetje aan de late kant met hun sportverhalen en opeens zitten er drie in de studio. Er was geen plaats meer, ik kon er niet meer bij. Over hun schouders hangend, heb ik toen de programma onderdelen aangekondigd. Zoiets vind ik prachtig". Een keer heeft ze zelf een sport- verslag bij elkaar gepraat. Ze leest in iedere uitzending de uitslagen van alle belangrijke sportwedstrijden op die die dag zijn gespeeld. En de man nen, hebben die nog iets te moppe ren, als ze dat een vrouw horen doen Inderdaad, dat hebben sommigen een vrouw die voetbaluitslagen op leest, dat kan helemaal niet, daar kan ze niets van weten. „Maar het is juist zo leuk", zegt Anneke van der Stroom, „een vrouw in een sportprogramma. Doorgaans hoor je alleen maar mannen. Een vrouw geeft wat tegenwicht, dat kan de zaak enorm ten goede komen". Van Cruyffie tenslotte vindt zij: „Ik ben benieuwd of hij de weelde dragen kan. Hij is beroemd, dus moet hij oppassen. Ik weet het toch zelf een beetje. Ik was erg goed in korfballen. Iedereen kende me, iedereen riep: Oh, wat ben jij goed. Het is moeilijk om daar weerstand aan te bieden, om te voorkomen dat je van jezelf ook gaat vinden dat je zo'n ster bent". Mevrouw J. Deykers-Blommerde Heeft zij uit puur idealisme deze stap een jaar geleden gezet? „Nee", zegt zij. „Ik ben nu eenmaal een avontuurlijke tante. Iets wat onbe kend is trekt mij aan". Haar moeder, mevrouw Blommer- de die bij haar om de hoek woont, vult aan: „Ze is nergens bang voor. Toen zij nog kind was merkte ik dat al". MOSKOU De Russische schrQver Wladimir Toerkin, die een maand lang december 1966 met een Russische delegatie in China is geweest, heeft een staal tje gegeven van een dagprogram van radio-Peking, min of meer kenmerkend voor alle dagen van de week. Het luidt als volgt: 05.50 uur: Dagopening met het lied: Het Oosten is rood", ge volgd door citaten uit de werken of redevoeringen van Mao Tse- toeng. 06.00 uur: Uiteenzetting over de wijze, waarop de ideeën van Mao moeten worden bestudeerd en in praktijk worden gebracht. 07.10 uur: Citaten uit de wer ken van Mao-Tse-toeng. 07.20 uur: Program over voor zitter Mao. 07.35 uur: Muziekprogramma: „Met voorzitter Mao voorwaarts door de stormen en over de gol ven. Voorzitter Mao is met ons". 08.30 uur: Liederen en gedich ten van voorzitter Mao. 10.10 uur: Program, getiteld: „Voorzitter Mao-de zon in de har ten van de revolutionaire mensen, waar ter wereld ook". 11.35 uur: Citaten uit de wer ken van voorzitter Mao. 16.20 uur: Idem. 16.30 uur: Program, getiteld: „Voorzitter Mao-de rode zon in onze harten". 16.45 uur: Muziekprogramma: „De ideeën van voorzitter Mao verhelderen alles". 17.35 uur: „Geleid door de ideeën van Mao Tse-toeng, vorde ren wij op heldhaftige wijze". 18.20 uur: Citaten uit de wer ken van voorzitter Mao. 19.00 uur: Hoe moet men de ideeën van voorzitter Mao ver spreiden en reageren. 20.20 uur: Citaten uit de .wer ken van voorzitter Mao. 21.40 uur: Muziek bij citaten uit de werken van voorzitter Mao. 21.45 uur: Programma op het thema: „Voorzitter Mao, de rode zon in onze harten". 22.00 uur: Citaten uit de wer ken van voorzitter Mao. 22.10 uur: Muziek op citaten uit de werken van voorzitter Mao. T eerlingen van modescholen uit vijf Europese landen hebben in hotel Ekkehard van het Zwitserse Sankt Gallen getoond hoe zij over mo derne kleding denken. Uit Berlijn, Rome, Lugano, Londen en Arnhem waren de modellen afkomstig, die voor deze wedstrijd in het ontwerpen van jongeren bijeen werden gebracht. In al die steden bleek de jeugd overwegend in geestige en gedurfde mini- kleding te geloven. De fraaie kanten en katoenen weefsels die door de tex tielindustrie van Sankt Gallen voor deze competitie beschikbaar waren gesteld, werden door de jeugdige ontwerpers vooral tot die soort tiener- stijl verwerkt. He Romeinse modeschool bleek vooral bedreven in het bedenken van grappige vakantiekleding, be stemd voor zonnige oorden. Naast geborduurde weefsels werden ook be drukte katoenen stoffen uit Zwitser land tot dergelijke modellen ver werkt. Bij de inzendingen uit Londen viel vooral de kantoorkleding in mini- stijl op, ontworpen voor secretares sen die graag met goed gevormde benen pronken. |Ae deelneemsters en deelnemers uit Lugano zochten het meer in volwassen chic met avondtoilet ten en bijpassende mantels van kost bare kant uit Sankt Gallen. Berlijn kwam vrij ernstig voor de dag met pakjes en mantels van geborduurde katoenen stoffen. Over de inzending uit die stad was de internationale jury het minst enthousiast. TAe modeafdeling van de Academie voor beeldende Kunsten en Kunstnijverheid uit Arnhem, die een grote verscheidenheid van jeugdmo- de naar deze internationale ontwerp wedstrijd zond, oogstte meer succes. Het strandensemble van gele frotté met een kanten bikini, dat als ope ning van de show werd getoond, kreeg van de jury al dadelijk een ho ge waardering. Tot de prijswinnende ontwerpen behoorde ook de hierbij afgebeelde regenmantel uit geruite ciré, praktisch en geestig door hoge, bijpassende laarzen en een helm hoed met vizier aangevuld. TAe aanstaande moeder die voor een baby-uitzet wil zorgen staat tegenwoordig voor een overstelpende keuze. Zij is geneigd voor haar zui geling alleen het beste goed genoeg te vinden. Vraag is of dit nu juist ook altijd het duurste moet zijn. Het Gezins-Begrotings-Instituut, in Rotterdam gevestigd, heeft er een aantal van zijn medewerksters op uit gestuurd om dat eens nader t« Deze mantel van katoenen ciré met bijpassende laarzen en helmhoed, In Arnhem ontworpen, werd tijdens de internationale modewedstrijd voor jon geren in het Zwitserse Sankt Gallen bekroond. bekijken. De resultaten van die gron dige verkenning zijn samengevat in het boekje „De baby-uitzet". Wat men voor baby nodig heeft is daarin met de prijzen waaruit men kan kiezen vermeld. Ter aanvulling leverde het Voorlichtingsbureau van de Voeding raadgevingen voor een doelmatige voeding van de aan staande moeder. Het boekje is aan te vragen bij het Gezins-Begrotings- Instituut, Botersloot 27 in Rotter dam.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 13