Het ligt
maar zo
over de
vloer
VROUW PRESENTEERT VOOR RADIO
PROGRAMMA „SPORTSHOW"
Sociaal avontuur
in Brazilië
Kent u soms
Mao?
Europese jeugd koos
voor mini-mode
Willy Goudswaard „slaat"
er zich goed doorheen
Een nieuwe lenteeen nieuw kaartje
Getrouwd
Fluit en slagwerk
Vergroot
Spierpijn
Terugvallen
„Ik ben benieuwd of Cruyffie de weelde verdraagt
Schouder
Mannen
Luisteren
DKOD
Monsterboek
Vaag
Ontwerp
Avontuur
Langer
M- x v
WOENSDAG 22 MAART 1967
Sportieve slagwerkster
specialiste avant garde
Om de huisvrouw in de schoon
maaktijd voor nieuwe aanschaffin
gen op dat gebied objectieve voor
lichting te geven, is er in het Rotter
damse Bouwcentrum een uitgebrei
de tentoonstelling van de verschil
lende mogelijkheden voor vloerbe
dekking ingericht.
Op die expositie, tot acht april
aanstaande te bezichtigen, kunnen
de bezoeksters zich volledig laten in
formeren over hetgeen er in ons
land voor de bedekking van de vloe
ren zoal voorhanden is.
300 miljoen
Naar schatting wordt er jaarlijks
in ons land voor eerste inrichting en
vernieuwing bijna drieëntwintig mil
joen vierkante meter vezelige en bij
na acht miljoen vierkante meter glad
de vloerbedekking alleen al voor toe
passing in de woning aangeschaft.
Wanneer voor deze vloerbedekking
een gemiddelde waarde van onge
veer tien gulden per vierkante me
ter wordt aangehouden, betekent dit
een jaarlijkse omzet voor huishoude
lijke toepassingen van driehonderd
miljoen gulden.
Over de verschillende soorten veze
lige en gladde vloerbedekkingen kan
men op deze overzichtstentoonstel
ling van het Bouwcentrum volledige
inlichtingen krijgen. Men geeft er te
vens een overzicht van de verschil
lende merken en kleuren, de fabrica
gemethoden, de kosten, het onder
houd en de mogelijkheden van zelf
leggen, \yanneer gewenst zijn er des
kundigen ook persoonlijk behulp
zaam bij de uiteindelijke keuze.
De tentoonstelling opent met een
inleidend gedeelte, dat acht instruc
tieve panelen omvat. Allereerst wordt
daarbij gewezen op de belangrijkheid
van de functie van het vertrek en de
daaruit voortvloeiende eisen bij het
kiezen van vloerbedekkingen. Verder
op de variatie in prijzen en de voor
zieningen die bij bepaalde ondervloe
ren nodig zijn.
Het eerste paneel geeft een over
zicht van de verschillende soorten
vertrekken in huis en de voorwaar
den waaraan de vloerbedekking daar
in dient te voldoen. Het geeft ook aan
welk onderhoud zoals vegen, stofzui
gen, dweilen of schrobben, de ver
schillende soorten vloer eisen.
Op een tweede paneel is te zien uit
welke materialen men voor de ver
schillende vertrekken het best kan
kiezen. De vloerbedekkingen zijn daar
bij in vezelige en gladde soorten ver
deeld. Dan volgt een overzicht van de
prijzen, variërend van tien tot zestig
gulden per vierkante meter.
Over de vloeren die men zelf kan
leggen worden ook uitgebreide in
lichtingen gegeven. Daarbij wordt
er extra op gewezen dat men bij dit
„doe het zelf" goed op de leggings
voorschriften van de fabrikanten
dient te letten.
Het tweede gedeelte van de ten
toonstelling bestaat uit een overzicht
van de verschillende beschikbare pro-
dukten, ook weer verdeeld in vezeli
ge en gladde soorten. In de afdeling
van de gladde vloeren zijn monsters
te bekijken van linoleum, viitzeil,
plastic asbest, rubber en P.V.C. vloe
ren die er in ons land sinds een jaar
of vijf steeds meer inkomen.
Wat men met natuursteen als
vloerbedekking in de woning kan
doen is daar eveneens te zien. Aan
vloeren van hout en kurk wordt ver
der aandacht besteed. Nu vloeren van
kurk een afwerklaag hebben en daar
door makkelijker te onderhouden zijn,
gaat men deze om de gunstige ge
luiddempende eigenschappen meer
toepassen.
Bij de vezelige vloerbedekkingen
kan men alle soorten kokos bekijken,
|am de sterkte en de lage prijs nog
altijd erg gewild. Er wordt in die af
deling verder een heel uitgebreid
overzicht gegeven van alle voorhan
den zijnde wollen vloerbedekkingen in
geweven en geknoopte uitvoering.
Ook van de toepassing van syntheti
sche vezels op dit terrein en de mo
gelijkheden en onderhoudseisen van
haarvilt.
De tentoonstelling, waaraan een pe
riode van grondige voorbereiding
voorafging, is ingericht naar gege
vens van de rapporten „Functionele
Grondslagen van de Woning" en de
inlichtingen afkomstig van de Stich
ting Ratiobouw.
Nu de technische problemen van
de vervaardiging van de produkten
grotendeels overwonnen raken gaat
bQ de beproevingsmethoden van vloer
bedekkingen het kwaliteitsbewustzijn
meer tot uiting komen. Tegenwoordig
kunnen de fabrikanten wat zij voor
bedekking van de vloeren maken in
ternationaal laten keuren. In Brussel
en Parijs zijn daarvoor laboratoria.
De voor keuring aangeboden artike
len worden in dat kader ook in de
praktijkomstandigheden onderzocht.
OORSCHOTEN Ze aarzelt maar heel even. Dan komt het er re-
soluut uit: „Het moeilijkste stuk dat ik ooit in het orkest heb ge
speeld, is Doubles van Boulez. Maar veruit het lastigste stuk voor slag
werk-solo vind ik Cyclus van Stockhausen".
Sinds kort is de ranke, vlasblonde Willy Goudswaard (23) een unieke
figuur in de Nederlandse muziekwereld. Na drie seizoenen dienst zei ze
op 1 maart adieu tegen het Kunstmaandorkest en werd Nederlands eer
ste free lance slagwerkster.
In de kring van de avontgarde geldt Willy Goudswaard als een specia
liste. Jan van Vlijmen aarzelde niet toen zijn Sonate voor piano en drie in
strumentale groepen op 24 februari in Rotterdam in première ging. Voor
de razend moeilijke marimbasolo liet hij Willy Goudswaard aanrukken.
Haar leukste ervaring als vrouwe
lijk slagwerker: Toen een dirigent
op een receptie van het Kunstmaand
orkest Willy Goudswaard de eerste
klap hoorde geven, tikte hij af en
zei stomverbaasd: „Oh, ik dacht dat
u er gewoon maar zat.."
Zelf oordeelt ze: „Ik vind een
symfonie van Brahms natuurlek
heel fijn, maar je hebt er zo bitter
weinig in te doen. De nieuwe muziek
biedt voor het slagwerk veel interes
santere mogelijkheden. Daarom ben
ik zo „in" voor de muziek van onze
tijd".
Van haar standpunt uit gezien,
slaat Willy Goudswaard de spijker
feilloos op de kop. Het slagwerk, in
de klassieke en romantische muziek
niet meer dan een snufje specerij in
het orkest, is in onze tijd uitgegroeid
tot een welig bloeiende kruidentuin.
Niet voor niets werd vorig jaar on
der de hanebalken van Amsterdams
eerbiedwaardige Concertgebouw de
nieuwe slagwerkstudio gevestigd. En
niet zonder reden ging dat gepaard
met de oprichting van de Slagwerk
groep Amsterdam, waarin Willy
Goudswaard het enige vrouwèlijke
lid is.
99
„Het is begonnen met de pianostu
die bij Theo van der Pas op het
Koninklijk Conservatorium in Den
Haag", zegt ze. „Maar op de jeugd-
concerten van het Residentie Orkest
werd ik al heel jong geboeid door
het slagwerk. Op mijn zeventiende
ging ik bij Frans van der Kraan
slagwerk studeren, kwam twee jaar
later in het Westnederlands Symfo
nie-orkest en kreeg op mijn twintig
ste een engagement bij het Kunst
maandorkest. Een jaar geleden
trouwde ik met Jan Goudswaard,
fluitist bij het Residentie Orkest".
Vindt Nederlands eerste free
lance slagwerkster het dan eigenlijk
niet hoog tijd dat er eens een stuk
voor fluit en slagwerk wordt ge
schreven
Lachend zegt zij: „Daar wordt
voor gezorgd. Louis Andriessen heeft
al beloofd het voor ons te compone
ren".
Willy Goudswaard favoriete
sporten: tennis rti zwemmen en ge
ïnteresseerd in toneel en beeldende
kunst, heeft haar eerste solo-engage
menten overigens al te pakken. De
eerste drie dagen van deze week is
ze soliste op de concerten van de
Stichting Nieuwe Muziek in Rotter
dam, Amsterdam en Den Haag. Zij
gaet zich daar meten met het moei
lijkste solostuk voor slagwerk dat ze
ooit voor de neus heeft gehad: Cy
clus van Stockhausen.
De NCRV heeft een radiosport
programma „Sportshow" en in Gar
deren woont mevrouw Anneke van
der Stroom
Bij een voetbalwedstrijd die per
televisie wordt verslagen springt ze
op haar stoel, gilt soms, juicht ze
en grijpt ze met de handen in het
haar „omdat die sufferds niet ge
zien hebben dat de linksbuiten vrij
stond".
Dan ziet zij mannelijke meekij
kers denken: „Ja, nu ze het zegt,
maar hoe weet ze dat?" En daarom
is mevrouw Van der Stroom de
vrouw achter 't programma „Sport
show", de presentatrice en de vrouw
die zonodig alles organiseert in zo'n
uitzending, erf het nu over boksen
gaat of over tennis.
Ze is 28 jaar en vijf jaar was ze
een van de vaste radio-omroepstere
van de NCRV. Goed, maar hoe komt
een omroep*ter opeens terecht bij
een programma dat allerlei details
geeft over zwemmen en voetbal,
hockey en paardenrennen en alles
dat maar lets met sport heeft te ma
ken?
„Gewoon", vindt zijzelf, thuis in
Garderen, waar haar man een korf-
balkorf plaatst tussen de krokussen
in de tuin. „Ik was in vaste dienst als
omroepster, maar dat is onderintus-
sen veranderd in vaste medewerking".
Ze doet even alsof er weer een voet
balwedstrijd op het televisiescherm
Is: „Want hoe moet ik nu een huis
schoonhouden als dat alleen maar
zaterdags kan en als ik die zater
dag toevallig korfbal moet spelen?
En hoe lukt het me dan mijn man
nog eens een keertje te zien?"
„Het was toch geweldig leuk",
roept die man. Hij is beroepsofficier
bij de Luchtmacht en heeft wisselen
de diensttijden, net als enige tijd ge
leden zijn vrouw nog. „We ontmoet
ten elkaar zaterdags en als we dan
met de auto naar de korfbalclub re
den hadden we toch meer te vertel
en dan wie ook?"
Heel leuk, maar Anneke van der
Stroom besloot toch maar dat ze iets
minder moest gaan omroepen. Dat
was juist in de tijd dat Hilversum-3
werd geboren en daarmee het sport
programma „Sportshow", iedere za
terdagmiddag uit te zenden tussen
vijf en zes uur.
0 Ze is gek op korfballen en ze is
gek op stemmen. „Ik kan een toneel
speler een afschuwelijke man vin
den, maar als hij een prachtige
stem heeft, doe ik mijn ogen dicht
en luister alleen maar. Stemmen
vind ik even belangrijk als ogen en
handen. Misschien niet zo gek als je
voor de radio werkt".
devrouw Anneke van der Stroom:
„Een vrouw met de voetbaluitslagen,
dat kan helemaal niet, zeggen som
mige mannen. Maar een vrouw in een
sportprogramma geeft juist een beetje
tegenwicht".
O
die er maar bestaan, vermoed ik zo.
Hij heeft me gevraagd of ik het pro
gramma wilde presenteren en in
mijn geestdrift ben ik vergeten dat
ik zaterdagsmiddags eigenlijk moet
korfballen. Enfin, de club kan ook
wel zonder mij".
0 „Maar het team mist je toch wel!"
roept haar man.
Het team, dat is het tweede twaalf
tal van DKOD in Heelsum bij Arn
hem (De Korf Ons Doel). Het echt
paar Van der Stroom rijdt er een
keer per week heen, om te trainen.
En op de zaterdagmiddagen, als de
wedstrijden worden gespeeld, gaat
meneer alleen. Anneke van der
Stroom zit dan in Hilversum.
Istrumentarium: marimba, vibra
foon, xylofoon, vier tomtoms, kleine
trom, high hat, tamtam, gong, vier
koeklokken, spleettrommen, twee tri
angels, twee gueros en tamboerijn.
Stockhausen heeft de opstelling pre
cies voorgeschreven. Het wordt een
soort magische cirkel van blinkende
slaginstrumenten, waarin Willy
Goudswaard als onbetwiste heerse
res troont.
„Er was één probleem", zegt ze.
„De partituur van Stockhausen was
te klein. Ik sta er soms zo ver van
af, dat ik moeilijkheden met lezen
kreeg. Mijn man heeft er in zijn
vrije uurtjes wekenlang aan gewerkt
om de notatie drie maal vergroot op
kartons over te brengen. Ik hoef nu
niet meer om te slaan en last met
lezen is er ook niet meer".
„Jaap van der Zwan, de grote
man van het programma, wist dat
ik korfbalde", vertelt ze. „En ook
wel dat ik gek ben op alle sporten
Je hebt mannen die alles weten
van voetballen of van paardesport,
maar hoe word je nu de vrouw die
van alles een behoorlijke dosis weet?
Het recept van mevrouw Van der
Stroom: veel lezen, veel luisteren.
En verdernou, dat weet je ge
woon".
Ze wéét het gewoon. Ook al om
dat haar vader en moeder verwoede
korfballers waren. En als je man
dan nog korfbalt, tennist, wat bokst
(„hoewel dat gemeen en verschrik
kelijk is") en tussendoor ook nog
even parachute springt...
Overigens heeft de studie van „Cy
clus" Willy Goudswaard nog een
heel merkwaardig probleempje be
zorgd. Stochausen verlangt naast
ritmische precisie ook nog een soort
sportprestatie van de solist, omdat
hij zich snel van het ene naar het
andere instrument moet reppen.
„Van dat gespring had ik in het
begin behoorlijk spierpijn", lacht
Willy Goudswaard. „Maar ook dat
is over". Het enige probleem voor
de toekomst rest de vraag of ze
denkt genoeg engagementen te kun
nen krijgen als onafhankelijk slag
werkster
„Voor een man is zo'n free lance
baan wel een riskante zaak, maar
een vrouw kan toch altijd op haar
man terugvallen als het niet lukt",
zegt ze ontwapenend.
Jan Goudswaard weet dus wat
hem eventueel te wachten staat.
lVf^t de lente worden duizenden
nieuwe geluidjes geboren: ge
schreeuw, gegier, geblèr en gekrijs.
April en mei Immers zijn de maan
den met het hoogste geboortecijfer.
Alleen al de drukkerijen leveren
hiervoor het bewijs.
„Het drukken van geboortekaart
jes is in die tijd soms gewoon niet
bij te houden", aldus de heer E. F.
Maas van een uitgeverij in Haar
lem. „En deden de mensen nu maar
tijdig hun bestelling. Meestal wordt
de naam van het kind al een half
jaar tevoren vastgesteld. De keuze
van de geboortekaartjes is echter
vaak een zaak voor op de dag van
de bevalling. Dan glipt de vader
gauw even een winkel binnen en
zoekt gehaast een kaartje uit".
„Jammer eigenlijk", vindt de heer
Maas. „In geboortekaartjes is een
enorm grote sortering. Alleen al in
Nederland zijn er duizend verschil
lende uitvoeringen". Advies voor toe
komstige moeders: vraag bij de
boekhandel tijdig een monsterboek
ter inzage en doe dan een welbewus
te keus.
De geboortekaartjes hebben een
geheel eigen historie. Er zijn dorpen
waar al jaren achtereen voor iedere
nieuwe inwoner hetzelfde soort ge
boortekaartje wordt verstuurd. Vaak
ook werd vroeger alleen van het
eerste boorlingske melding gemaakt.
Voornamelijk op kaartjes van Oud-
hollends papier waarin een ooie
vaartje stond gedrukt.
Die kaartjes zijn nu wat uit de
tijd. Steeds meer komt er voorkeur
voor originele ontwerpen, waarin
modetendensen z(jn verwerkt. Zo
zijn er afbeeldingen met moderne
meubelen; bijvoorbeeld een Kenne-
dy-stoel, een open haardvuur en een
wieg in moderne vormgeving. Uiter
aard Is er ook veel kitsch bij de sor
tering", zegt de heer Maas. „Druk
van uitvoering en met veel kleur.
Het is maar net waar je van houdt.
Over het algemeen voelen de noor
derlingen meer voor een ingetogen
ontwerp. Het zuiden neigt naar veel
kleur en met fantasieën erin ver
werkt.
ningers en Friezen geneigd de ver
lovingskaart strak te houden of lie
ver helemaal achterwege te laten.
De aankondiging van het huwelijk
heeft wel terdege aandacht. Vele
monsterboeken met kaarten worden
doorgenomen voordat het toekomsti
ge echtpaar zijn keus bepaalt. Daar
zijn exemplaren met een luchtige te
kening van bruid en bruidegom in
galakledij; ranke paarden voor een
koets met gouden wielen, een huis
met tuintje en achter de ramen een
glimlachende bruid; zoek maar uit.
Overigens is de katholieke bevol
king wel helemaal afgestapt van ge
boortekaartjes met een religieuze
voorstelling. „In" zijn op het ogen
blik de kaartjes naar eigen ontwerp.
Tenzij de afdruk ook in eigen han
den blijft, komen die geboorte-aan
kondigingen dan wel wat duurder
uit.
Trouwlustige mensen zullen er al
tijd blijven, maar het aantal dat
zich wil verloven wordt steeds min
der", aldus de heer Maas. „Van de
80.000 huwelijken kondigen slechts
de helft van tevoren een verloving
aan. Meestal zijn de kaartjes simpel
van uitvoering met slechts ringen
of twee harten. Ook hier weer is er
wat smaak betreft een groot ver
schil tussen de noorderling en de
zuiderling. Nog meer dan de Bra
bander en Limburger zijn de Gro-
Belangrijk is dat wij de gezichts
uitdrukking altijd zo vaag mogelijk
houden", zegt de heer Maas. „Som
mige vrouwen knappen op de mooi
ste trouwkaarten af, wanneer het
bruidje geen enkele gelijkenis met
haar vertoont of wanneer de ge
zichtscontouren van de bruidegom
niet overeenkomen met de scherpe
trekken van haar man".
Ook de tekst van de trouwkaarten
is de laatste jaren gewijzigd. De
meeste paartjes stappen af van de
dubbele aankondiging: met toestem
ming van de ouders. Dat wordt he
lemaal niet meer of in vele gevallen
pas na het officiële nieuws vermeld.
Op deze manier willen de bruid en
bruidegom uiting geven aan hun
zelfstandig genomen beslissing, waar
in feite de ouders geheel buiten
staan. Het houdt mede verband met
het totaal willen afrekenen met de
vroegere mentaliteit te worden uit
gehuwelijkt.
STANDDAARBUITEN - Een jaar
lang is mevrouw Jf. Deykers-Blom-
merde (35, weduwe, huisvrouw, moe
der van twee kinderen) in Brazilië
geweest. Zij heeft daar sociaal werk
gedaan onder de straatarme bevol
king en zij heeft zieken verpleegd.
Zij was meegegaan met de missiona
ris pater H. Groote uit Standdaarbui-
ten om hem bij zijn werk te helpen.
Onlangs kwam zij na een jaar met
de boot in Nederland terug.
Vorig jaar, toen pater Groote met
vakantie in zijn geboorteplaats was,
vertelde hij mevrouw Deykers dat
Brazilië grote behoefte had aan so
ciaal werksters. „Ik besloot toen on
middellijk om met hem mee terug
te gaan. Mijn kinderen Ruud van
vijf jaar en Astrid van zeven jaar,
nam ik mee".
„De reis naar Brazilië en het ver
blijf daar moest ik zelf betalen. Pa
ter Groote had geen geld. Ik kreeg
ook geen salaris. Dat was mij van
tevoren verteld. Ik vond het niet
erg".
„Ik wilde proberen in Brazilië een
opvangcentrum te stichten voor an
dere jonge Nederlandse meisjes die
als maatschappelijk werkster of
als verpleegster naar dit missie-ge
bied zouden willen gaan. Dat is niet
gelukt.
Ik had onder de primitieve bevol
king in de rimboe willen werken.
Toen wij vier maanden in de bush-
bush zaten werd pater Groote over
geplaatst naar de miljoenenstad Sao
Paulo. Natuurlijk ging ik met hem
mee. Van mijn eigenlijke plannen
kwam toen niet veel meer terecht".
pastorie. Als ik er dan op uit moest
bleef hij thuis om op de kinderen te
passen. Hij hoefde niet zo vaak weg
als ik". Mevrouw Deykers heeft
weer haar intrek genomen in het
huisje aan de Dwarsstraat in Stand-
daarbuiten, waar zij woonde voordat
zij aan haar avontuur begon.
Mevrouw Deykers is teruggekomen
omdat haar visum maar een jaar
geldig was. Zij had graag langer
willen blijven. „Als ik geen kinderen
had zou ik morgen weer in Brazilië
zitten. Maar Ruud en Astrid moeten
naar school. Ik heb liever dat zij
Nederlands onderwijs krijgen".
„Ik woonde bij pater Groote in de
Maar waarom nu dat korfballen?
„Ik geloof dat ik niet geschikt ben
voor sporten waarin je individueel
naar voren moet komen", zegt ze.
„Ik bedoel, ik ben niet zo'n vecht-
stertje, ik sport voor mijn plezier.
Stel dat ik erg goed was in tennis
sen. Als ik moe werd, zou ik dood
eenvoudig geen zin hebben me te for
ceren. Ik zou denken: Lieve tegen
speelster, win jij maar fijn, je bent
toch beter dan ik. Gek hè. Bij een
teamsport moet je wel doorzetten,
anders verknoei je het voor de an
deren".
Het radioprogramma, dat is een
sport op zichzelf. Het is spannend,
vindt ze, en dat is juist wat ze nodig
heeft om prettig te kunnen werken.
„Laatst hadden we weer zoiets: ad-
Ie verslaggevers een beetje aan de
late kant met hun sportverhalen en
opeens zitten er drie in de studio.
Er was geen plaats meer, ik kon er
niet meer bij. Over hun schouders
hangend, heb ik toen de programma
onderdelen aangekondigd. Zoiets vind
ik prachtig".
Een keer heeft ze zelf een sport-
verslag bij elkaar gepraat. Ze leest
in iedere uitzending de uitslagen van
alle belangrijke sportwedstrijden op
die die dag zijn gespeeld. En de man
nen, hebben die nog iets te moppe
ren, als ze dat een vrouw horen doen
Inderdaad, dat hebben sommigen
een vrouw die voetbaluitslagen op
leest, dat kan helemaal niet, daar
kan ze niets van weten.
„Maar het is juist zo leuk", zegt
Anneke van der Stroom, „een vrouw
in een sportprogramma. Doorgaans
hoor je alleen maar mannen. Een
vrouw geeft wat tegenwicht, dat kan
de zaak enorm ten goede komen".
Van Cruyffie tenslotte vindt zij:
„Ik ben benieuwd of hij de weelde
dragen kan. Hij is beroemd, dus
moet hij oppassen. Ik weet het toch
zelf een beetje. Ik was erg goed in
korfballen. Iedereen kende me,
iedereen riep: Oh, wat ben jij goed.
Het is moeilijk om daar weerstand
aan te bieden, om te voorkomen dat
je van jezelf ook gaat vinden dat je
zo'n ster bent".
Mevrouw J. Deykers-Blommerde
Heeft zij uit puur idealisme deze
stap een jaar geleden gezet? „Nee",
zegt zij. „Ik ben nu eenmaal een
avontuurlijke tante. Iets wat onbe
kend is trekt mij aan".
Haar moeder, mevrouw Blommer-
de die bij haar om de hoek woont,
vult aan: „Ze is nergens bang voor.
Toen zij nog kind was merkte ik dat
al".
MOSKOU De Russische
schrQver Wladimir Toerkin, die
een maand lang december 1966
met een Russische delegatie in
China is geweest, heeft een staal
tje gegeven van een dagprogram
van radio-Peking, min of meer
kenmerkend voor alle dagen van
de week.
Het luidt als volgt:
05.50 uur: Dagopening met het
lied: Het Oosten is rood", ge
volgd door citaten uit de werken
of redevoeringen van Mao Tse-
toeng.
06.00 uur: Uiteenzetting over de
wijze, waarop de ideeën van Mao
moeten worden bestudeerd en in
praktijk worden gebracht.
07.10 uur: Citaten uit de wer
ken van Mao-Tse-toeng.
07.20 uur: Program over voor
zitter Mao.
07.35 uur: Muziekprogramma:
„Met voorzitter Mao voorwaarts
door de stormen en over de gol
ven. Voorzitter Mao is met ons".
08.30 uur: Liederen en gedich
ten van voorzitter Mao.
10.10 uur: Program, getiteld:
„Voorzitter Mao-de zon in de har
ten van de revolutionaire mensen,
waar ter wereld ook".
11.35 uur: Citaten uit de wer
ken van voorzitter Mao.
16.20 uur: Idem.
16.30 uur: Program, getiteld:
„Voorzitter Mao-de rode zon in
onze harten".
16.45 uur: Muziekprogramma:
„De ideeën van voorzitter Mao
verhelderen alles".
17.35 uur: „Geleid door de
ideeën van Mao Tse-toeng, vorde
ren wij op heldhaftige wijze".
18.20 uur: Citaten uit de wer
ken van voorzitter Mao.
19.00 uur: Hoe moet men de
ideeën van voorzitter Mao ver
spreiden en reageren.
20.20 uur: Citaten uit de .wer
ken van voorzitter Mao.
21.40 uur: Muziek bij citaten
uit de werken van voorzitter Mao.
21.45 uur: Programma op het
thema: „Voorzitter Mao, de rode
zon in onze harten".
22.00 uur: Citaten uit de wer
ken van voorzitter Mao.
22.10 uur: Muziek op citaten uit
de werken van voorzitter Mao.
T eerlingen van modescholen uit vijf Europese landen hebben in hotel
Ekkehard van het Zwitserse Sankt Gallen getoond hoe zij over mo
derne kleding denken. Uit Berlijn, Rome, Lugano, Londen en Arnhem
waren de modellen afkomstig, die voor deze wedstrijd in het ontwerpen
van jongeren bijeen werden gebracht.
In al die steden bleek de jeugd overwegend in geestige en gedurfde mini-
kleding te geloven. De fraaie kanten en katoenen weefsels die door de tex
tielindustrie van Sankt Gallen voor deze competitie beschikbaar waren
gesteld, werden door de jeugdige ontwerpers vooral tot die soort tiener-
stijl verwerkt.
He Romeinse modeschool bleek
vooral bedreven in het bedenken
van grappige vakantiekleding, be
stemd voor zonnige oorden. Naast
geborduurde weefsels werden ook be
drukte katoenen stoffen uit Zwitser
land tot dergelijke modellen ver
werkt.
Bij de inzendingen uit Londen viel
vooral de kantoorkleding in mini-
stijl op, ontworpen voor secretares
sen die graag met goed gevormde
benen pronken.
|Ae deelneemsters en deelnemers
uit Lugano zochten het meer
in volwassen chic met avondtoilet
ten en bijpassende mantels van kost
bare kant uit Sankt Gallen. Berlijn
kwam vrij ernstig voor de dag met
pakjes en mantels van geborduurde
katoenen stoffen. Over de inzending
uit die stad was de internationale
jury het minst enthousiast.
TAe modeafdeling van de Academie
voor beeldende Kunsten en
Kunstnijverheid uit Arnhem, die een
grote verscheidenheid van jeugdmo-
de naar deze internationale ontwerp
wedstrijd zond, oogstte meer succes.
Het strandensemble van gele frotté
met een kanten bikini, dat als ope
ning van de show werd getoond,
kreeg van de jury al dadelijk een ho
ge waardering. Tot de prijswinnende
ontwerpen behoorde ook de hierbij
afgebeelde regenmantel uit geruite
ciré, praktisch en geestig door hoge,
bijpassende laarzen en een helm
hoed met vizier aangevuld.
TAe aanstaande moeder die voor
een baby-uitzet wil zorgen staat
tegenwoordig voor een overstelpende
keuze. Zij is geneigd voor haar zui
geling alleen het beste goed genoeg
te vinden. Vraag is of dit nu juist
ook altijd het duurste moet zijn.
Het Gezins-Begrotings-Instituut, in
Rotterdam gevestigd, heeft er een
aantal van zijn medewerksters op
uit gestuurd om dat eens nader t«
Deze mantel van katoenen ciré met
bijpassende laarzen en helmhoed, In
Arnhem ontworpen, werd tijdens de
internationale modewedstrijd voor jon
geren in het Zwitserse Sankt Gallen
bekroond.
bekijken. De resultaten van die gron
dige verkenning zijn samengevat in
het boekje „De baby-uitzet".
Wat men voor baby nodig heeft is
daarin met de prijzen waaruit men
kan kiezen vermeld. Ter aanvulling
leverde het Voorlichtingsbureau van
de Voeding raadgevingen voor een
doelmatige voeding van de aan
staande moeder. Het boekje is aan
te vragen bij het Gezins-Begrotings-
Instituut, Botersloot 27 in Rotter
dam.