Nes Ammim
om iets goed
te maken
DIKKE, TAAIE EN STINKENDE OLIE
De Gaulles prestige
VIJFTIG METER HOGE
flink aangetast
WA TERMUUR
TELESCOOPSCHIJF
CHRISTENEN HELPEN ISRAËL
ACHTERDOCHT VERDWENEN
Na verkiezingen in Frankrijk
VLIEGTUIG
VOOR GEZIN
ENVOOR
LOOPINGS
Opheldering van mysterieuze
ramp op Noordzee
TEGENSTAND
VRIENDEN
DE KLEINSTE
Tank voor besproeien
met chemicaliën
jf Kruiszeeën
TEL AVIV Een internationale christelijke nederzetting in Israël, Nes
Ammim, heeft voor de eerste maal haar steentje bijgedragen aan de Iraë-
lische economie. Israëlische kranten wijdden er een klein bericht aan: „Nes
Ammim exporteert eerste zending rozen". Men vertelde er niet bij dat het
kweken van die rozen de Nederlandse bijdrage was in het veelbesproken
project Nes Ammim, waaraan christenen uit vier landen, de Verenigde Sta
ten, Zwitserland, West-Duitsland en Nederland, deelnemen.
Vier jaar na de stichting is Nes Ammim een kleine maar dynamische col
lectieve gemeenschap in het noorden van Israël, acht kilometer ten noorden
van Akko. Het project werd opgezet in het zeer vruchtbare deel van West-
Galilea, niet ver van de Middellandse Zee.
Er wonen en werken dertien men
sen. Men hoort er vijf talen spreken:
Frans, Duits, Engels, Nederlands en
modern Hebreeuws. De totale neder
zetting bestaat uit vijf barakken, 112
hectare zware grond en drie honden.
„Nes Ammim is opgezet om iets
goed te maken van het leed dat het
joodse volk in de loop van de geschie
denis en speciaal tijdens de tweede
wereldoorlog heeft geleden" zegt de
81-jarige Nederlander Arie van Tol,
die zich in Nes Ammim al drie jaar
aan het kweken van rozen Wijdt.
Hij is afkomstig uit Aalsmeer en hij
voelt zich een pionier „in dienst van
de verzoening". Iedereen die hier
komt moet een verklaring tekenen dat
hij niet zal proberen Joden te be
keren, zegt hij.
Dat is nog een overblijfsel van de
aanvankelijke tegenwerking die de
stichting van Nes Ammim in Israël
ondervond. In het prille begin, toen
de eerste Zwitserse pionier er in een
onde bus woonde, stuitte het idee
voor het project en de uitvoering er
van op grote tegenstand. De veertien
omliggende joodse collectieve ge
meenschappen werkten de totstandko
ming van Nes Ammim openlijk tegen
Niet zozeer omdat ze concurrentie
vreesden, maar omdat de Israëli's
heel gevoelig zijn voor elke poging
om hen te bekeren. In eigen land ver
zetten zij zich hevig tegen iedere
vorm van zending. Na tweeduizend
jaar ballingschap en vervolging zijn
ze vijandig tegen de zending in het
algemeen.
Vooral de inwoners van de kibboets
Lachamie Hagettaot, drie kilometer
ten westen van Nes Ammim, hebben
zich vroeger hevig verzet tegen de
stichting van de internationale chris
telijke nederzetting. In die kibboets
wonen de joodse overlevenden uit het
ghetto van Warschau. Een indrukwek
kend museum herinnert er aan de gru
welen die de nazi's tegen de joden in
Polen hebben bedreven.
Maar him aanvankelijk vijandige
houding veranderde toen ze zagen dat
Nes Ammim geen verkapte zendings-
post was. „Nu zijn ze onze beste vrien
den" zegt Arie van Tol. Het wordt be
aamd door Bernard Rimonski, een 55-
jarige Poolse jood. die vijf jaar als
partisaan in de wouden van Polen en
Rusland tegen de Duitsers heeft ge
vochten. Nu beschermt hij met een
geweer in de hand de bananenplanta
ges van zijn kibboets.
Hoewel Nes Ammim mede wordt
gefinancierd door een Westduitae
groep worden er nog geen Duitsers
toegelaten. De omliggende nederzet
tingen hebben daar ernstig bezwaar
tegen „Misschien is dat over tien
jaar anders" aldus Arie van Tol. Ze
ker is het echter niet.
Katholieken worden trouwens even
min toegelaten. Nu niet en misschien
nooit. Nes Ammim. „Banier der na
ties" is een exclusieve protestantse
nederzetting, een plaats waar Ameri
kaanse methodisten, Nederlands Her
vormden, Duits-Evangelisten en Zwit
serse Freikirchmanner elkaar hebben
gevonden.
Els van Bemmel, een hoogblond 21-
jarig meisje uit Rotterdam, dat an
derhalf jaar in Nes Ammim werkt,
ziet de uitsluiting van katholieken zo:
„In de roomskatholieke kerk bestaat
niet zo veel belangstelling voor Is
raël. Bij ons in de Nederlandse Her
vormde kerk is dat anders. Er wordt
heel veel over Israël gesproken."
De dertien bewoners van Nes Am
mim leven dicht bij elkaar. Ze schui
ven elke dag aan een lange sobere
tafel in de hoofdbarak, die ook als
kerkgebouw dienst doet. Nes Ammim
is stellig de kleinste collectieve neder
zetting in Israël. Evenmin als in ande
re collectieve nederzettingen krijgen
de bewoners iedere week een loonzak
je. Ze ontvangen alleen zakgeld, zes-
Een Britse fabrikant heeft een nieuwe
grote Polyethyleen tank vervaardigd
voor het besproeien van gewassen met
chemicaliën. De tank, die naar men
aanneemt een van de grootste met een
gietvorm vervaardigde container voor
chemische vloeistoffen voor commer
cieel gebruik is, heeft een inhoud van
ongeveer 500 liter en maakt deel uit
van een op een tractor aangebrachte
sproei-installatie. De tank heeft een
voortreffelijke bestendigheid tegen che
micaliën en heeft een levensduur van
10-15 jaar.
tig gulden per maand en dat is in het
dure Israël niet veel.
Ze spreken nu nog overwegend Frans
of Engels. Het is echter uitdrukkelijk
de bedoeling dat er in de toekomst
uitsluitend Ivriet, modern Hebreeuws,
zal worden gesproken. Dit is om het
contact met Israël te vergemakkelij
ken.
De pioniers van Nes Ammim be
schouwen Israël niet als hun vader
land, maar als het Heilige land. Zij
komen slechts voor een paar jaar. Ze
krijgen een contract voor drie jaar
dat verlengd kan worden.
Arie van Tol uit Aalsmeer heeft
zijn contract verlengd. Hij heeft er
een goede reden voor. In Nazareth
heeft hij een christelijk Arabisch meis
je ontmoet met wie hij zich heeft
verloofd....
QVER TWEE maanden begint het toeristenseizoen in de badplaatsen
aan de kust van Cornwall. Wie deze foto ziet begrijpt dat er nu al bad
gasten zijn geweest die hoteliers en pensionhouders hebben laten weten dat
zij maar liever wegbleven. Letterlijk duimen dik drijft de olie op het water
in de havens, de baaien en in zee. Op de stranden en de kaden kan men
niet zonder laarzen lopen. Alles is bedekt door een dikke, taaie, stinkende
laag olie en het is haast niet te geloven dat er in Londen optimisten zijn die
voorspellen dat er nog voor de zomer afgerekend zal zijn met de vieze
troep.
m
m&mmm m - mmmmÊMmmmm mmmmm
STUTTGART Voor de kri
tische ogen van internationale ex
perts voltooide onlangs een nieuw
Duits sport-, instructie- en reis
vliegtuig, dat ook voor acrobatiek
geschikt werd bevonden, zijn eer
ste ongeveer een half uur durende
proefvlucht. De indruk en de re
sultaten waren zo veelbelovend,
dat de Siat 223 Flamingo onder
tussen in serieproduktie werd ge
nomen. Verschillende luchtvaart
maatschappijen hebben het plan
de vierpersoons cabinelaagdekker
voor de primaire vliegerscholing
aan te schaffen. Evenzo geschikt is
de met een vier cilinder Lycoming
ins puit motor (160-200 pk) uit
geruste machine voor particuliere
doeleinden, onverschillig of het
gaat om een haastige manager of
een enthousiaste sportvlieger. Zeer
geprezen werd de uitstekende ma-
neuvreerbaarheid van het voor 85
procent belaste geheel uit metaal
bestaande vliegtuig en de rolsta-
biliteit, die de machine wordt ver
leend door een neuswiel.
Ontwikkeld en gebouwd wordt
de Siat 223 door de Siebelwerke
ATG GmbH in Donauwörth, die
tot de Bölkow/Siat-groep beho
ren.
eenheid in Europa brengen kan, aan
zich voorbij te laten gaan.
Tot de gaullistische meerderheid in
het Franse parlement behoren Gis-
card d'Estaing en de zijnen. Een po
litieke groep die men niet zonder
meer als slaafse volgelingen van de
president kan aanduiden. Hun wapen
spreuk kan men vertalen als „Ja,
maar..." Giscard d'Estaing was mi
nister van Financiën en Economie en
in die functie gaf hij in Brussel en
Parijs er meermalen blijk van, meer
inzicht te hebben in de mogelijkheden
van de EEG dan zijn opperste chef.
Met deze groep zal de Gaulle nu re
kening moeten houden. De zuiver gaul
listische wijn zal in welke mate
dan ook versneden moeten worden.
Ongetwijfeld zal de befaamde Fran
se onderhandelingstechniek er wel
voor zorgen dat in Brussel menige ze
ge wordt behaald. De Duitse regering
van kanselier Kiesinger en zijn niet
geheel van gaullistische sympathieën
vrij te pleiten minister van Financiën
Strauss blijven onder zware druk.
De Britse premier Wilson behoeft er
voorlopig nog niet op te rekenen dat
hij op korte termijn door De Gaulle
zal worden omarmd als de nieuwe
partner in de gemeenschap.
Toch lijkt nu de tijd meer dan ooit
rijp voor een formeel Brits verzoek
om toelating tot de EEG. Dat verzoek
zal dan niet meer, maar ook niet min
der moeten inhouden dan een officiële
aanvaarding van de Europese verdra
gen en een verzoek om een overgangs
periode, waarin Engeland zich in ver
schillende fasen kan aanpassen aan
de inmiddels op het vasteland ge
groeide situatie.
Natuurlijk zal Wilson hierop niet di
rect een antwoord krijgen. Wel heeft
hij hiermee de beslissing verlegd van
Londen naar Brussel. Eerst dan ook
hebben zijn vrienden in de gemeen
schap een houvast, een formeel punt
ter onderhandeling.
Er zijn vele zake* die Frankrijk en
Engeland gemeen hebben. Hun beider
belangstelling bijvoorbeeld voor de
ontwikkeling van de Europese techno
logie, hun gelijklopende opvattingen
over de verhouding tot de communis
tische landen. Sinds het Amerikaanse
optreden in Viëtnam bovendien zal
Engeland in het standpunt van Pa
rijs meer de eigen gedachten herken
nen dan in dat van Washington.
De Franse president weet ook dat
het zijn land economisch gezien steeds
moeilijker zal vallen rich teweer te
stellen tegen de Duitse industriële en
technische kracht. Engeland zou voor
een beter evenwicht kunnen zorgen.
Deze overwegingen zouden de Franse
president er toe kunnen verleiden de
deur open te zetten voor Engeland.
De angst echter dat Groot-Brittannië
en niet langer Frankrijk de voornaam
ste plaats in de gemeenschap zal be
zetten, doet de Gaulle zoeken naar
motieven die de Europese weg van
Wilson onbegaanbaar moeten maken.
Wellicht zou een topconferentie van
regeringsleiders, zoals de Italiaanse
regering heeft voorgesteld, een begin
van een oplossing kunnen brengen. Er
is evenwel nog geen datum vastge
steld: het is zelfs allerminst zeker of
de Franse president zelf zal komen.
De Franse regering beraadt zich
welke wegen zij in de komende perio
de moet bewandelen. Zij zal heel wat
voorzichtiger moeten manoeuvreren
dan rij gewend was, want niet alleen
in het buitenland, maar ook in Frank
rijk beseft men dat de Gaulle de Gaul
le niet meer is.
De positie van Frankrijks president De Gaulle is deze maand een andere
geworden dan die van zo'n jaar geleden. De verkiezingen in het land dat
binnen de Europese Economische Gemeenschap zo vaak voor ernstige, poli
tieke moeilijkhalen zorgt, hebben het prestige van het staatshoofd aangetast.
HAMBURG In de late namiddag van de 23e februari 1967 verdronk de vier
koppige bemanning van de Duitse reddingkruiser „Adolph Bermpohi", nadat zy
kort tevoren de opvarenden van een in nood verkerende Nederlandse viskotter
had overgenomen. Ook de Nederlanders vonden de dood in de orkaan, die op deze
dag met een snelheid van 150 kilometer per uur over de Noordzee raasde. Ex
perts van het zeereddingswezen vonden het aanvankeiyk raadselachtig, hoe het
ongeluk kon gebeuren, daar de „Adolph Bermpohi" toch één van de zeven red
dingsboten van de „Deutsche Gesellschaft zur Rettung Schiffsbrüchiger" was, die
tot de modernste in hun soort behoren. Het scheepstype gaat voor uiterst veilig
door en zou praktisch niet kunnen zinken dank zy de luchtdicht afgesloten op
bouw, die zo'n grote opdrijvende kracht heeft, dat de romp by een kentering
automatisch weer zou worden opgericht. Bovendien bezitten deze boten een
dubbele wand, die het drijfvermogen ook dan nog garandeert, als de buitenste
wand lekgeslagen is.
Inderdaad werd de „Bermpohi" na
de storm weliswaar beschadigd,
maar met lopende dieselmotor
drijvend aangetroffen. Van de be
manning ontbrak elk spoor. Intussen
hebben oceanografen van het Hydro
grafische Instituut in Hamburg het
verloop van de catastrofe ongeveer
kunnen reconstrueren. Klaarblijkelijk
zijn de redders en de Nederlandse
vissers het slachtoffer geworden van
een zeer bijzondere zeenoodsituatie,
waarin zelfs zeelui met een jarenlan
ge ervaring slechts zelden of nooit ge
raken: men moet aannemen, dat de
redders en de geredden door een
enorm hoge muur van water gedood
werden, die slechts door samenwer
king van verschillende ongelukkige
omstandigheden kan ontstaan.
Het is niet de eerste maal. De her
verkiezing van De Gaulle als presi
dent in december is anders uitgelopen
dan de man die zich zo graag als de
„gids" van het Franse volk beschouwt
zich moet hebben voorgesteld. Eerst
in de tweede ronde verkreeg hij de
vereiste meerderheid. De parlements
verkiezingen van deze maand hebben
zijn aanhang in het parlement terug
gebracht tot net iets meer dan de helft
van het aantal zetels.
De Gaulle heeft zich nimmer veel
gelegen laten liggen aan de volksver
tegenwoordiging. Hij vindt het politie
ke spel ver beneden rijn hoge waar
digheid. Het feit dat hij zich omwille
van zijn aanhang min of meer in de
verkiezingsstrijd moest werpen, duidt
al aan dat hij door het Franse volk
niet zo als vanzelfsprekend meer aan
vaard wordt.
Toegegeven moet worden dat de
Europese eenwording tijdens de ver
kiezingsstrijd, evenmin overigens als
in Nederland, amper enige aandacht
heeft gekregen. Dat neemt niet weg,
dat de Franse verkiezingen invloed
zullen hebben op het doen en laten
van de Franse regering, ook in Brus
sel.
Men hoeft niet te verwachten dat
De Gaulle en zijn ministers plots be
keerd zullen worden tot het geloof in
een hechte Europese gemeenschap
geleid door een niet aan het nationale
maar aan het Europese Parlement
verantwoordelijke Commissie. Een re
ging met 'n krappe meerderheid en
een niet voor machtsverhoudingen
blinde president beseffen wel dat er
meer rekening moet worden gehouden
met het Franse volk. Moge dan h*t
enthousiasme voor de Europese een
heid politiek niet zo sterk leven ,fej
Frankrijk, de burger is niet zond'*'
meer bereid omwille van de overigens
verouderde politieke visie van de pre
sident de economische voordelen die
jKaWBÜiiSW
mmmmmÊÊÊmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm t
Zo ongeveer luidt de voor expert
als leken even opwindende ver
klaring van het Hamburgse insti
tuut: normaliter bereiken bij een or
kaan de golven van de Noordzee nau
welijks een hoogte van meer dan
acht meter. In de buurt van de kust
echter vooral daar, waar de bo
dem van de zee vol spleten is
worden de aanrollende golven van
tijd tot tijd afgeremd, zodat de af
stand tussen twee golfbergen vermin
dert en deze tevens enige meters ho-
ger worden.
Als nu ook nog twee soortgelijke
golfbergen uit verschillende richtingen
tegen elkaar botsen men spreekt
in dit geval van zogenaamde „kruis
zeeën" ontstaat een super-golfberg,
die ongeveer 60 procent hoger is dan
de beide golven, waaruit deze ont
stond.
Maar ook dit was nog niet het kri
tische punt bij dit dramatische gebeu
ren, want zelfs een golf van ongeveer
18 meter hoogte had normaliter voor
de bemanning geen gevaar opgele
verd. Pas wanneer zo'n golf vol
gens het oordeel van experts gebeurt
dat onder tienduizend gevallen een
keer zeer steil naar voren om
slaat en daarbij duizenden kubieke
meters lucht insluit, wordt de tegen
druk van de gecomprimeerde lucht zo
groot, dat bij het barsten van de reu-
zenbei enige honderden tonnen water
vijftig meter of nog hoger loodrecht
omhoog geslingerd knnnen worden.
Een op deze manier ontstane muur
van water veegde naar alle waar
schijnlijkheid tijdens het ineenstorten
de mannen van de „Adolph Berm
pohi" en de Nederlandse zeelieden
overboord.
Een ingenieur van Corning Glass Works te New York houdt nauwlettend
toezicht als de 366 centimeter grote, ruwe telescoopspiegel van gefuseerde
silica, bestemd voor het Europees Zuidelijk Observatorium, van een slijp-
tafel wordt gelicht om omgedraaid te worden gedurende de eerste eind-
bewerkingen in de V.S. De reusachtige schijf, met een dikte van 51 cm en
een gewicht van 11.57 metrieke tonnen, is het grootste voorwerp ooit van
GEFUSEERDE SILICA vervaardigd. De 508 cm grote telescoopspiegel te
Mount Palomar in Californië is de enige grotere telescoopschijf die er bestaat.
Coming is thans bezig met de vervaardiging van een 386 cm grote spiegel
van gefuseerde silica voor het Queen Elisabeth II Observatory in Canada.