„EENRAUW EN BEOEDIG
Stuurman Veis in Ede was een
van de laatste walvisvaarders
HOF STRENGER DAÏV
DE RECHTBANK WAS
„Fabriek" verwerkte een j Weekagenda
walvis in 20 minuten Arnhem
nachtstroom
Ongeboren
babies van
zes meter
PUEM n u.
Zwaardere eisen tegen bekende
provo's wegens opruiing
Brand gesticht
na ruzie over
t.v.-programma
Verkoopster
J. SCHEFFER EN ZN.
Loos alarm in
Lage Vuursche
Elektrische heetwater-voorziening
is goedkoper dan u denkt!
MET DE HAND
OVERWINTEREN
VER NAAR T ZUIDEN
Collecte voor
be j aarden tocht
EENHEDEN
REDELIJKE KANS
INSPECTEURS
Slecht Meer houdt
bloesem pracht tegen
Radiobericht werd
slecht beluisterd
GRATIS ZOMERREIS-
PROGRAMMA 1967
Reisbureau DE HAAS N.V.
ZATERDAG 8 APRIL 1967
EDE Sinds enige jaren zijn we
weer walwisvarende natie af. In 1964
ging de drijvende traanfabriek de
„Willem Barendsz" in Japanse handen
over en sindsdien zijn het alleen de
Russen en de Japanners, die deze jacht
bedrijven.
Op het ogenblik is Nederland nog
wel bij de walvisvaart geïnteresseerd;
nauwelijks een jaar later kwam het
moederschip met de visrechten weer
in het bezit van de Nederlandse Maat
schappij voor de Walvisvaart en werd
doorverkocht aan Zuid-Afrika, met
dien verstande, dat de maatschappij
een flink aandelenpakket in haar bezit
hield.
Op de Amsterdamse Beurs steeg de
koers van de oprichtersbewijzen van
440,tot 840,omdat men deze
week van elders een bod verwacht.
Misschien wordt dus over enkele da
gen de laatste draad, die ons met deze
aangelegenheid verbindt, verbroken.
Onze laatste Nederlandse walvis
vaarders hebben deze periode in hun
leven afgesloten en ergens anders
emplooi gezocht.
De voormalige eerste stuurman van
de Willem Barendsz, de heer J.. Veis,
woont in Ede, dat wil zeggen, hij be
steedt de tijd, dat hij niet een tanker
door alle wereldzeeën loodst, hier aan
zijn gezin. Hij heeft zeven keer een reis
aan boord van de Willem Barendsz
meegemaakt.
Tussen twee tanker-reizen in konden
wij hem „vangen" voor een praatje
over de walvisvaart. In zijn huis in het
Beatrixpark, waar geen materiele her
inneringen het smaakvolle interieur be
ïnvloeden, bouwt deze rustige man met
bedachtzaam uitgesproken woorden een
beeld op van dit „rauw en bloedig be
drijf'.
„Inderdaad een „rauw en bloedig"
bedrijf, want er werd nog met de hand
geslacht. Het beest werd dood aan
boord afgeleverd en dan ontleed. Het
•pek werd afgesneden, het traan eruit
gekookt en gezuiverd en in tanks op
geslagen. De grote stukken vlees filets
noemden we die werden eraf ge
haald en diep-gevroren. Ze waren be
stemd om na afloop van de reis aan
fabrieken te worden verkocht, die er
onder andere kattenbrood van maak
ten. Wat overbleef aan vlees en been
deren werd aan stukken gesneden en
gezaagd en in de kookketels gestort.
Daarna werd stoom in de ketels gebla
zen totdat er een soort drab overbleef.
Uit dit drab werd nog vet gehaald en
van het restant werd vismeel gemaakt.
In het begin werd er nog veel over
boord gegooid, wat de „fabriek" niet
meer kon verwerken, maar de laatste
jaren voer een Japans schip mee, dat
ongeveer 7500 ton vlees in diepvries
kon bergen en daardoor werd toen de
hele walvis produktief gemaakt en al
leen de ingewanden werden weggegooid.
Het verwerken van het kadaver duur
de ongeveer 20 minuten.
Maar voordat die walvis aan boord
was, stroomde er heel wat water do ,r
de zee," besloot hij zijn realistische be
schrijving van het verwerken van de
gevangen walvis.
In Nederland werd in 1946 een tan
ker omgebouwd tot de eerste walvis
vaarder: De Willem Barendsz". „Je
kon niet spreken van honderd procent,"
vertelt de heer Veis, „zelf heb ik niet
op dat schip gevaren, maar ik heb er
wel verhalen over gehoord. Het was
tenslotte een hulpmiddel, de bedoeling
was in de eerste plaats om na de oor
log de vetpositie weer enigszins op peil
te brengen. De nieuwe Willem Barendsz
was een complete drijvende fabriek
met een traanstokerij aan boord". In
de loop van het gesprek spreekt hij
dan ook steeds over de „fabriek" als
hij het over de Willem Barendsz heeft
„In het najaar vertrokken we uit Am-
iterdam", vertelt hij. „Via Curasao,
waar brandstof werd ingenomen, ging
het naar Kaapstad. Daar voegden de
jagers de boten die voor de eigenlijke
jacht werden gebruikt en die daar
„overwinterden" zich bij de fabriek.
Het is wel zomers warm daar", licht
hij toe, „maar de term is nu eenmaal
„overwinteren."
De jagers werden daar dan van voed
sel en vangstmateriaal voorzien. We za
ten namelijk niet stil van Amsterdam
naar Kaapstad, in die tijd werd het
vangstmateriaal in orde gebracht. Ook
werd tijdens het eerste deel van de
reis het „werkdek" gemaakt. Het schip
heeft een stalen bodem met daarop een
planken vloer. Iedere reis werd hierop
nog een planken vloer getimmerd, die
aan het einde van de vangst dan weer
werd opgebroken. Dan was er trouwens
niets meer van over," voegt hij er
glimlachend aan toe. De bemanning
werd hier aangevuld, meest met Zuid-
Afrikaners. De bezetting van zo'n ex
peditie was heel groot", legt hij uit."
Op het moederschip alleen al waren
400 man.
Het gros bestond uit fabrieksarbei
ders. Dan was er ook nog een voile-
dige bezetting van de medische dienst:
artsen en verplegers; het schip was
goed uitgerust". (Waarschijnlijk dacht
hij op dit ogenblik aan de verhalen, die
over de eerste Willem Barendsz in om
loop zijn geweest). „Een zeer goed uit
gerust hospitaal met operatie-zaal en
röntgenafdeling. Het aantal jagers va-
rieërde van 12 tot 15 en die hadden elk
een gemiddelde bezetting van 21 man.
Over het werk zelf vertelt de heer
Veis, dat er ontzettend hard gewerkt
moest worden. Er was een twee-ploegen
stelsel van elk twaalf uur. Iedereen
moest tien uren per etm^l werken, de
andere uren waren, indien nodig, over
werk. Voor de weinige vrije tijd waren
wel voorzieningen getroffen; er was
een grote mess-room waar films kon
den worden vertoond, een leesbiblio
theek, er waren grammofoonplaten enz.
„Een penetrante traanlucht was na
tuurlijk onvermijdelijk op een walvis
vaarder, maar daaraan was iedereen
gauw gewend. We deden daaraaq wat
we konden: telkens als een vangst ver
werkt was werd het dek met heet wa
ter schoongespoten."
Wie er nooit geweest is heeft van het
poolgebied over het algemeen een voor
stelling van een gigantische bevroren
wereld. En dan vraagt men zich af,
hoever men hier met een schip kan
doordringen. „In het begin van het sei
zoen konden we niet ver zuidelijk ko
men," vertelt de heer Veis, maar
naarmate het seizoen vorderde week
het ijs terug en aan het eind van het
seizoen kwamen we soms terecht op ze
ventig graden zuiderbreedte. Al die tijd
zagen we geen mens. Of ja, een of twee
maal in al die tijd kwam een tanker
de fabriek van bunkers voorzien". Dat
blijkt weer een zeemansterm te zijn,
vertaald wil het zeggen dat er brand
stof olie voor de fabriek werd ge
bracht. „We konden niet genoeg mee
nemen, om het hele seizoen te draaien".
En tenslotte concludeert hij nog „Nee
het heeft niets gemeen met de vroege
re walvisvangst, of het moest zijn dat
het een hard leven is en ruw werk.
maar verder is het een zeer zakelijk
bedrijf met de bedoeling zoveel moge
lijk te produceren".
OVERBERG Evenals voorgaande
jaren wordt er door de gehele bevol
king van Overberg ook dit jaar weer
een tocht aangeboden aan de bejaar
den. Sinds 1947 is dit elk jaar weer 'n
belevenis voor de bejaarden waar ze
zeer dankbaar voor zijn. Het is nu de
20ste keer, dat een dergelijke tocht in
voorbereiding is. Aan het comité „Auto
tocht Bejaarden Amerongen" is door
het gemeentebestuur vergunning ver
leend voor het houden van een huis
aan huis lijstencollecte in de week van
maandag 10 april tot en met zaterdag
15 april
Evenals alle voorgaande jaren hoopt
het comité weer op veel financiële
steun om de bejaarden weer een on
vergetelijke dag te bezorgen.
AMSTERDAM Tegen drie bekende Amsterdamse provo's, die betrokken v
geweest by de samenstelling, vervaardiging en verspreiding van Provo nr. 7 (ver
schenen in februari 1966), waarin de bekende anonieme „subversieve" brief was
gepubliceerd, heeft de procureur-generaal by het Amsterdamse gerechtshof vrfj-
dag, terzake van opruiing en het ter verspreiding in voorraad hebben van een
opruiend geschrift, hogere gevangenisstraffen geëist dan waartoe de rechtbank
het drietal in eerste instantie had veroordeeld.
Tegen de 23-jarige ideoloog Roel
H. G. van D. eiste hij terzake van het
vervaardigen acht weken gevangenis
straf en tegen de 21-jarige kunstschil
der Rob St., die hij in mindere mate
verantwoordelijk achtte voor het ver
vaardigen, vorderde hij zes weken.
De eis tegen de 31-jarige constructeur
Luud M. H. Sch. sedert kort voor Provo-
vo lid van de Amsterdamse gemeen
teraad, die exemplaren van Provo in
zijn woning in voorraad had gehad,
vroeg de procureur-generaal vier we
ken. De rechtbank had Van D. tot zes
weken met aftrek en St. en Sch. resp.
tot vier en drie weken veroordeeld.
De procureur-generaal, mr. G. H. C.
van Dijken, zei dat bij lezing van de
brief het voor een objectieve beschou
wer duidelijk is, dat deze een oproep
inhoudt en aanzet tot strafbare feiten.
Enige ironie staat er niet in. De hele
brief gaat tegen de technocraten, de
machthebbers bij wie men het streven
meent te hebben vastgesteld om de
binnenstad te willen ontvolken. Dat
wil men tegengaan en daarvoor wor
den er middelen in de brief aangege
ven, aldus mr. Van Dijken.
„Volgens de verdachten, is de brief
bedoeld als humor, satire en ironie.
Ik heb geprobeerd dat er in te lezen,
maar noch in de tekst noch in de
strekking daarvan is er iets over te
vinden. Hoezeer men ook zoekt naar
de mogelijkheid van een relativering
door humor en satire, men kan het
daarin niet vinden". De lezer moet,
naar de mening van de procureur-ge
neraal, aannemen, dat het ernstig
wordt bedoeld. De tijd, waarin Provo
nr. 7 verscheen, moet ook in aanmer
king worden genomen. Er was een ex
plosieve toestand in Amsterdam en er
waren elementen, die op relletjes uit
waren.
Ernstige zaak'
We gingen weg voor minstens een
half jaar, dus er moest heel wat wor
den ingeslagen. En als dat alles in or
de was vertrok de expeditie om de zuid
naar de antarctische wateren. Na het
vertrek uit Kaapstad zag je niets an
ders dan water, ijs en lucht.
En af en toe zeehonden op IJsschot
sen en soms pinguïns. En vissen, ten-
minte, dat hoopten we. Vooral de laat
ste jaren liep de walvisstand erg terug.
Sommige soorten, die begin '60 nog ge
vangen mochten worden, daar mag nu
helemaal niet meer op gejaagd worden.
De laatste keren haalden we het kwan
tum niet eens, het uitzenden van een
expeditie was niet meer economisch
verantwoord.".
Dat „kwantum" behoeft enige toelich
ting: „internationaal werd geregeld hoe
veel gevangen mocht worden. Dat werd
UTRECHT De officier van Justi
tie by de rechtbank in Utrecht heeft
tegen de 19-jarige leerling-elektricien
M. H. uit Amersfoort een gevangenis
straf van twaalf maanden geëist,
waarvan twee voorwaardelijk, met een
proeftijd van drie jaar. Verdachte had
17 december vorig jaar brand ge
sticht op de zolder van een tehuis
voor jongens van de maatschappij
Zandbergen in Amersfort. Daarbij
was een schade ontstaan van f 10.000,-.
De jongen, die in dit tehuis woonde,
had op de bewuste avond ruzie gekre
gen met een jeugdleider over een tele
visieprogramma. Hij was in een boze
bui op het dak geklommen om de t.v.-
antenne onklaar te maken. Bij deze po
ging zakte hij gedeeltelijk door het
dak en kwam aldus op de zolder te
recht. Hier ontdekte hij toen wat
karton, dat hij in brand stak.
De officier van Justitie, mr. G. W.
von Meyenfeldt, hield verdachte voor,
dat er een ernstig strafbaar feit was
gepleegd. Temeer omdat het hier een
oud gebouw met veel hout be
trof. Bovendien veroorzaakte de brand
een grote rookontwikkeling, die gemak
kelijk de dood van de enkele in het ge
bouw aanwezige personen had kunnen
veroorzaken.
Uit het psychiatrisch rapport bleek,
dat de jongeman als verminderd toe
rekeningsvatbaar moet worden be
schouwd. Hij staat bekend als een
zeer agressieve jongen. Volgens de
raadsman, heeft zijn jeugdige cliënt
de brand niet opzettelijk gesticht. Hij
kwalificeerde de jongeman als een
„nerveus onzeker kind".
De rechtbank doet over veertien da
gen uitspraak.
landelijk toegewezen; per walvisvarend
land zoveel eenheden en dat werd ie
der jaar opnieuw vastgesteld. In de la
tere jaren is daarin een tamelijk ver
warde situatie ontstaan. Was de expe
ditie in het antarctische gebied, dan
was het zaak de eenheden zo snel mo
gelijk bij elkaar te krijgen. Het zoge
naamde seizoen was maar een beperkt
aantal maanden, de opening en de slui
ting werden ook ieder jaar opnieuw
vastgesteld.
Avontuurlijk is de walvisvaart hele
maal niet. Als vaart is het zelfs dood.
Het enige sportieve element is het van
gen zelf, maar dat doen de jagers".
Wat de gevaarsfaktor betreft, daarover
is hij gauw uitgepraat: „In een beroep
dat op zee uitgeoefend wordt zit altijd
een risico-faktor, kijk maar naar de
Torrey Canyon", trekt hij een verge
lijking naar zijn huidige werkterrein.
„Bij de walvisvangst zijn het de be
manningsleden van de jagers, die het
meest aan gevaar bloot staan, en dat
hangt weer af van de vaardigheid van
de harpoenier. De ene „gunner", zoals
ze worden genoemd, is wilder dan de
andere, dat hangt vaak ook samen met
de leeftijd. Jongere mensen nemen eer
der risico's dan oudere."
Er zit volgens hem een sportief ele
ment in de jacht: ,J)e walvis heeft een
redelijke kans de dans te ontspringen,
ze kunnen veel sneller zwemmen, dan
een jager kan varen. De kunst is, ze
in een bepaalde richting t$ laten zwem
men, want alleen in die richting heeft
heeft de „gunner" een trefkans.
Aan boord van de jagers zijn harpoen
kanonnen, waarvan de reikwijdte maar
100 tot 130 meter is. De harpoen heeft
in de kop een granaat met springlading
en tijdontsteking, door de ontploffing
wordt de walvis dan een wond toege
bracht. Ook met slecht weer werd ge
jaagd dat heb je daar vaak en
dat was uiteraard een gevaarlijke on
derneming, dan kwamen er nogal eens
verwondingen voor. Meestal ontstonden
die. doordat de gunner verward raakte
in de meer dan een kilometer lange
staaldraad die aan de harpoen verbon
den is. Een deel van de lijn ligt naast
het kanon opgeschoten en bij zulk weer
was het voor de man moeilijk zich op
de been te houden. Een dodelijk onge
luk door de vangst heb ik nooit mee
gemaakt. Wel zijn er een paar mensen
omgekomen, toen een stoomketel uit
elkaar sprong, maar dat stond los van
het bedrijf, dat had overal kunnen ge
beuren".
„Op de walvisvaart wordt een stren
ge contröle uitgeoefend," vertelt de
heer Veis verder. „Aan boord waren al
tijd twee rijks-inspecteurs, die tot taak
hadden toe te zien, dat men zich aan
de voorschriften hield. In de eerste
plaats de minimum-maten van de ge
vangen vis. Die maten waren voor ie
dere soort walvis anders, voor de meest
gevangen soort, de „vinvis" was dat
ongeveer zestien meter. Nu kon je zo'n
walvis niet als «en ondermaats voren
tje overboord gooien als hij te klein
was. De walvis werd dus wel normaal
verwerkt, maar de bemanning aan
boord van de jager, waar de ondermaat
se vis gevangen was, had er wel pijn
aan, want die kreeg voor deze vis geen
bonus".
Hij legt uit: „Iedereen aan boord
werkte op bonus, dat wil zeggen voor
een deel van de totale opbrengst. Ze
kijken dus wel goed uit, want dan is
al hun werk voor niets geweest; het is
beslist geen makkelijk karweitje, het
vangen van zo'n beest." De bemanning
van de andere schepen hoefde er niet
onder te lijden, want die hadden er
geen schuld aan.
Een „koe en een kalf" mogen ook
niet geschoten worden. Het kalf zwemt
naast de moeder en volgt nauwkeurig
al haar bewegingen. Maar een geoe
fend gunner ziet het direct. Dan was
er nog een bepaalde maximumtijd die
tussen de dood van het beest en het
verwerken van het kadaver mag ver
lopen. Als het niet mogelijk is het lijk
binnen een bepaalde tijd te verwerken
bijvoorbeeld door drukke vangst, dan
mag niet gejaagd worden.
Een van de ellendigste dingen van de
walvisvaart vindt de heer Veis, dat het
niet te zien is, of een walvis drachtig
is. „Herhaaldelijk werden drachtige
dieren geschoten en dan ging het kalf
met de koe het sop in. Dat kwam de
walvisstand ook al niet ten goede. Als
een beest aan boord was, stelde de in-
spekteur het geslacht vast en van een
vrouwelijk beest of het drachtig was.
In dat geval werd ook de maat van de
foetus vastgesteld en dat liep nogal
eens uiteen: van een paar centimeter
tot ongeveer zes meter.
BETUWE. Als het niet gauw be
ter en zachter weer wordt, zal de bloei
van de Betuwe pere- en pruimebo-
men langer op zich laten wachten,
dan men aanvankelijk veronderstelde.
Door de uitzonderlijk zachte winter
en de bijzonder geringe hoeveelheid
vorst, hadden de bloemknoppen aan de
vruchtbomen zich dit jaar al vroeg
sterk ontwikkeld. Al een paar weken
staan in feite de pere- en pruime-
bomenknoppen op openspringen. Had
den we de laatste twee weken wat
meer zon en hogere temperaturen ge
had, dan zouden deze vruchtbomen
nu volop in bloei hebben gestaan en
zouden de kersebomen snel zijn ge
volgd.
Twee weken geleden kon de eerste
Betuwe-bloei worden waargenomen.
Zo hier en daar staan nog enkele van
de allervroegst bloeiende pruimeras
sen, de ouderwetse Engelsekroos.
Ze zijn intussen al uitgebloeid.
Schroomvallig kan men een enkele
bloem zien in de vroeg bloeiende ker
serassen maar van een massale bloei
is nog geen sprake.
Het koude en natte weer houdt alles
tegen, wat misschien ook als een voor
deel kan worden gezien met het oog
op de dikwijls in april voorkomende
sterke nachtvorsten.
STADSSCHOUWBURG
Zaterdag 8 april 20 uur: Musical „Heer
lijk duurt het langst."
Zondag 9 april 20 uur: Musical „Heer
lijk duurt het langst."
Maandag t.m. zaterdag besloten voor
stellingen.
MUSIS SACRUM
Donderdag 13 april 20 uur: Het Gelders
Orkest o.l.v Carl von Garaguly, met
medewerking van Ricardo Odnoposoff
viool.
Het publiceren van een dergelijke
brief, die als een opruiend geschrift
moet worden beschouwd is een ernsti
ge zaak, aldus de procureur-generaal.
Deze hield Sch. diens in een kranten
interview gedane uitlating voor, waar
in hij het marineoptreden in de hal
van het C.S. toeschreef aan in een be
paald ochtendblad gepubliceerde arti
kelen.
Als men dit zegt, aldus de procu
reur-generaal, moet men zich niet ont
trekken aan zijn eigen verantwoorde
lijkheid. Van D. merkte in dit ver
band op, dat na de verschijning van
Provo nr. 7 ruim een jaar geleden, er
niets was gebeurd.
„Waartoe „De Telegraaf" opruit
wordt ook uitgevoerd", zei Van D. Na
dat de artikelen over de stationsjeugd
waren gepubliceerd, kwamen prompt
de marine en andere elementen, die
de jongeren te lijf gingen. „Dat kan
Gevraagd
Schoenhandel
RHENEN - Tel. 2353
niet van ons gezegd worden", aldus
deze provo. Sch. zei nog, dat na het
artikel in „De Telegraaf" over de
provoboot de vernieling van het schip
was gevolgd, die tot een schade van
f 3000 heeft geleid.
Roel van D. zei bij de ondervra
ging door de president dat de brief
geen opruiing is, maar in de eerste
plaats als een lacher moet worden be
schouwd. „Het is helemaal niet de be
doeling geweest, dat de wenken, die
wij gaven, opgevolgd zouden worden.
Het ging hier om stedebouwkundige
misdaden. Er is eèn jaar verlopen en
er is niets gebeurd", aldus Van D.
Het Hof wijst 21 april arrest.
LAGE VUURSCHE Een enorme
klap (naar later bleek veroorzaakt
door een vliegtuig, dat de geluids
barrière doorbrak), onmiddellijk ge
volgd door sirenegeloei, heeft vrij*
dagmiddag voor enige paniek ge
zorgd in Lage Vuursche. De eige
naar van hotel „De Kastanjehof"
deelde de opgeschrikte pers met een
onbewogen gezicht mee, dat de sire
ne het sein vormde voor marechaus
see en politie om de weg af te zet
ten.
Enkele journalisten rukten ogenblikke
lijk uit om dit gebeuren met eigen
ogen te aanschouwen. Toen zij even
later onverrichterzake terugkeerde,
bleek, dat zij een grapje te serieu»
hadden genomen: de sirene van d«
brandweer wordt in Lage Vuursch»
elke vrijdag om half een even ge
probeerd.
De post van de Rijksvoorlichtings
dienst in Lage Vuursche was 's och
tends al overstroomd met telefoontje»
van kranten en particulieren, die vroe
gen of het waar was, dat prinse»
Beatrix moeder was geworden van
een tweeling. De bellers uit Maas
tricht, Arnhem, Amsterdam en Den
Haag kregen een ietwat verbaasd
maar resoluut „neen" te horen: op
Drakensteyn was nog niets dat wees
op de geboorte binnen enkele dagen
van een prins of prinses.
Desondanks staken op verschillend»
plaatsen in het land mensen enthou
siast de vlag uit. Uit enkele gemeen
ten is zelfs feestelijk klokgelui ge
rapporteerd.
De RVD was niet de enige instantie,
die talloze telefoontjes te verwerken
kreeg. Ook bij de ANP- en krantere
dacties, de radionieuwsdienst en de
omroepverenigingen stond de tele
foon zo nu en dan roodgloeiend.
Na veel speurwerk en nadat de om
roepverenigingen de bandjes van d»
's ochtends uitgezonden program
ma's nog eens hadden beluisterd,
werd de vermoedelijke bron van het
gerucht ontdekt: in het persover
zicht van het AVRO-journaal om tien
over acht was gezegd, dat de span
ning in Lage Vuursche toenam en dat
deze indruk nog werd versterkt, door
dat de journalisten als het ware op
de stoep van Drakensteyn liggen.
Meer niet. Maar „slecht luisteren"
is een verschijnsel, waarmee de om
roepen wel vaker worden geconfron
teerd....
VRAAG VLUG EVEN AAN
(100 pagina's)
Bijvoorbeeld
5 dagen Rüdesheim 132.50
MET OOK UW HEERLIJKE.
VOORDELIGE VAKANTIE
14 dagen Madrid-Granada-Barcelona 510.
20 dagen Spanje-Portugal 815.
20 daagse rondreis Joegoslavië 865.
20 daagse rondreis Joegoslavië-Hongarije-
Tsjechoslowakije 985.
21 dagen Zuid-Spanje - Tanger 880.
10 dagen Tsjechoslowakije 255.
12 dagen Costa Dorada (Spanje) 810.
12 dagen Adriatische kust (Italië) 315.
Huurappartem. Costa Dorada v.a. 175.p. week.
Alle reizen zijn volledig verzorgd. U logeert in
uitst. hotels. Vraag het gratis progr. aan bij
VeenendaaJ - Kerkewyk 87-93 - Tel. 08385-2845
Lid A.N.V.R.
Alléén met een elektrische boiler profiteert u van het lage nachtstroom-
tarief. Dat tarief geldt dan óók 2 of 3 uur lang op élke werkdag en
gedurende het gehéle weekend! En... voor alle elektrische apparaten
die u gebruikt: lampen, stofzuiger, radio, strijkijzer, wasmachine, koel
kast, TV en fornuis. Reken eerst goed voordat u een keuze maakt tussen
elektrische en een ander soort heetwater-voorziening. Houdt rekening
met het voordeel van de nachtstroom voor M uw verbruik.
Catharijnesingel 32, Utrecht, tel. 030-23041
VÉÉLHEET
WATERVOOR
WEINIG CELD
