TIBET KWAMEN ZE HAAST NIET UIT
Lhasa Apso,
geen heilige
hond
meer
„ZORG OF VERZORGING"
VOOR EEN GOED GERIT
mayo
mayo
ARME ADEL LEEFT VAN LEEUWEN
Veel vraag
naar boek
over „pil"
LINGERIEMODE 1967
GRAPILLON
'n tafelklare
smulverrassing
BIJ DE LUNCH
wÊÊÊSSL
MINI-
LINGERIE
BEWAREN
VAN VLEES
't sukses van
de gastvrouw
EEN HOND OM MEE DOOR DE
POLDERS TE RENNEN.
Stuk of twaalf
Geen poedel
Stamboom
Rennen
Niet op schoot
Niet vals
Informatie van „Ivoren Kruis"
KANT EN KLAAR
APEN GENOEMD
NAAR POLITICI
OOK KINDEREN
FRUIT
1
VOORBEELD
TWEE FEITEN
AAN BANDEN
WENKEN
ADVERTENTIE
TTet kon gewoon. Gisteren hebben we aan het haar van vijf heilige honden
„gefrummeld" om even met hun bazin te spreken. Dat „frummelen"
mocht, want zo heilig dat alleen de Dalai Lama's in Tibet ze in het ge
heim mochten fokken, zijn de honden allang niet meer. Het gebeurt nu bij
voorbeeld ook in Zevenhuizen (dat in Zuid-Holland), in het huis van tand
arts J. Schneider. Alleen is het de eerste keer dat er in Nederland een nest
kleine Lhasa Apsootjes werd geboren en dat kon weer omdat mevrouw An
nie Schneider een kleine kennel heeft, waarin ze honden van bijna vergeten
rassen fokt. De Lhasa Apso dus en de ouderwetse schapendoes, die van Aap,
Noot, Mies het plaatje vlak naast Teun.
Ze is 36 jaar, maar ze ziet eruit
als 26 en samen met een reusachtige
waakhond komt ze naar buiten ren
nen om het hek voor de tuin open te
maken. Willen we eerst de hondenka
mer zien of de kleine Lhasa Apsoot
jes of, of... We staan voor een lege
papegaaiekooi, omdat tandarts Schnei
der papegaai Stoffeltje vaak mee
neemt als hij veel kinderen onder de
boor krijgt en ondertussen probeert
een volwassen heilige hond op onze
schoot te klimmen. Net een angora-
marmot in het groot en dat mogen
we rustig vertellen van zijn bazin,
want ze is bijvoorbeeld al doodsbang
om voor „een beetje schoothondjes-
mevrouw" te worden aangezien als
ze het haar van haar heilige honden
op de kop opbindt met een elastiekje.
„Eigenlijk zijn het helemaal geen
heilige honden meer", vindt ze. „Vroe
ger kwamen ze Tibet bijna niet uit,
dan gaf een Dalai Lama er alleen
één of twee ten geschenke aan zeer
belangrijke gasten."
De Lhasa Apso's zijn nog wel vrij
zeldzaam, maar Amerika fokt ze en
Engeland en de Duitsers zijn er even
eens druk mee bezig. Nederland heeft
er niet meer dan een stuk of twaalf,
schat mevrouw Schneider en dan
heeft ze daar haar eigen vijf puppies
el bij gerekend.
Waarom zitten er in uw kennel nu
Tibetaanse honden en ouderwetse
schapendoezen, mevrouw Schneider en
geen Ierse Setters, om maar even
een „gangbare" hond te noemen?
„Oh, dat wordt een heel ingewik
keld verhaal", roept ze. „Want vijf
tien jaar geleden bijvoorbeeld wist ik
helemaal niets van honden af. Het
enige ras dat ik kende was de poe
del, toevallig omdat een vriendin van
mij een poedel had. Wat er verder
allemaal rondliep was voor mij een
raadsel."
Er is wel 't een en ander gebeurd in
de tussentijd, want nu is mevrouw
Schneider aan het studeren voor het
voorbereidend examen voor de func
tie van keurmeesteres op hondenten
toonstellingen. En in haar kennel ren
nen nu acht honden rond als we de
kleine heilige hondjes even niet mee
rekenen.
Een poedel verder kwam ze niet
toen vrienden haar een hond cadeau
wilden doen. „Ik dacht tenminste
twee jaar lang dat het een poedel
was", zegt ze. „Dat is een heel gekke
geschiedenis, want iedereen vroeg
voortdurend aan mij: Zeg, wat is dat
toch voor een soort hond dat jij hebt.
Toen ben ik ook een beetje gaan twij
felen, totdat er een keer in een res
taurant mensen binnen kwamen met
precies zo'n hond als de mijne. Ik
ben naar hen toegestapt en wat
bleek? Het was helemaal geen poe
del maar een schapendoes."
Via omwegen is ze terecht gekomen
bij professor Jaski („Een heel be
roemd man in de wereld van honden
mensen") die haar vertelde dat haar
does allerlei uitstekende eigenschap
pen had voor de fokkerij.
„De schapendoes is er heel lang
uit geweest", vertelt ze. „Er waren
op een gegeven ogenblik maar heel
weinig exemplaren meer van. Toe
poel, ook al zo'n bekende man, heeft
toen besloten om de Nederlandse hon
derassen die verloren dreigden te
gaan, te handhaven. De moeilijkheid
was alleen dat niemand precies wist
welke kenmerken en eigenschappen
de schapedoes had, omdat het ras
helemaal verwaterd was. Toepoel zelf
heeft toen een zo goed mogelijk beeld
opgesteld en dat wordt nu als vast
staand aangenomen om de raszuiver
heid van zo'n hond te bepalen."
Met de Tibetaanse hondjes is het
ook al zo vreemd gegaan, want de
Tibetanen hadden wel vastgesteld hoe
een raszuivere Lhasa Apso er moest
uitzien, maar ze hadden volkomen
vergeten stambomen op te stellen.
Die stambomen zijn er nu wel.
Op de tentoonstellingen valt u ze
ker wel op met uw honden, mevrouw
Schneider?
„Jawel, alleen met de Tibetanen",
lacht de tandartsenvrouw, „want de
schapendoezen zijn niet internationaal
erkend, vanwege de nog incomplete
stambomen. Maar die tentoonstellin
gen zijn wel leuk. Voor mij zijn het
vakanties in het klein, want met een
kennel kun je moeilijk veertien da
gen vrijaf nemen."
Waar logeert ze dan tijdens zo'n
tentoonstelling in het buitenlanland,
willen we graag weten, want er zijn
massa's hotels die pertinent honden
weigeren. Maar dat levert voor haar
nooit problemen op, want de organi
satie van zo'n tentoonstelling zorgt
tevens voor adressen van hotels die
geen enkel bezwaar maken tegen gas
ten op vier poten.
De deur van de kamer vliegt open
en naar binnen rollen de waakhond
die Ferenka heet en een Hoverward
is en een handvol schapendoezen.
Leuke, gekke beesten om te zien,
die schapendoezen, niet te groot en
niet te klein, een hond om lekker
hard mee door de polders te rennen.
Gaat u proberen die hond „in" te
maken, zoals de boxers en de Schot
se collies, mevrouw Schneider?
„Lukt nooit", zegt ze, „al zou ik
het willen. Maar ik wil niet eens. Het
gaat me er alleen om mee te helpen
dat ras te behouden, om raszuivere
honden te krijgen. Schapendoezen zijn
leuke dieren en je kunt er alles mee
doen. Maar ik kan me zoiets hele
maal niet voorstellen naast een heel
sjieke winkelende mevrouw. Ik zag
pas een foto van een enorm mooie
vrouw, helemaal in het beige ,met
een geweldige windhond in precies de
zelfde kleur. Een combinatie, enorm.
Zo'n schapendoes zou dat mens een
figuur doen slaan. Maar hij is wel
gek op kinderen en dat is toch vrese
lijk belangrijk?"
Een hond om in een lange broek
naast te springen. En een Tibetaans
hondje is ook al niet speciaal om
voortdurend op de arm te worden
rondgedragen, al ziet hij er met zijn
zijdeachtige lange haren misschien
wel een beetje naar uit. Maar die Ti-
betaantjes rennen ook liever los naast
mensenbenen.
Als we het zoëven goed hebben be
grepen, toen mevrouw Schneider
praatte over het vaststellen van de
kenmerken van een honderas* is het
eigenlijk wel mogelijk om een geheel
nieuw ras te „verzinnen" en te fok
ken.
„Oh, maar dat is ook al gebeurd",
zegt ze. „De Dobbermann Pincher
rie komt me het eerst in de ge
dachten is gemaakt. Er werd ge
zocht naar een hond die voor alles
geschikt was en uit een aantal honde
rassen die aan de eisen voldeden is
toen de Dobbermann Pincher ont
staan."
wmmgm.
Niemand kan er meer omheen draaien; het is gewoon een kwestie van kiezen
of delen: of door verwaarlozing slachtoffer worden van veel pijn en vroeg
tijdig verlies van het gebit, of door een goede mond verzorging trachtten tand-
bedref te weren.
Nu wel even doorlezen, want dit gaat
iedere Nederlander aan, heel in het
bijzonder de ouders. Zij zijn het
tenslotte die verantwoordelijk zijn ten
opzichte van hun kinderen en hun
levensgeluk. Het Ivoren Kruis heeft
een juweel van een boekje uitgegeven,
dat eigenlijk iedereen in huis zou
moeten hebben. De ene gulden die
„Zorg of verzorging" kost, kan heel
veel guldens en nog meer leed uitspa
ren.
Deze nieuwste voorlichting van Het
Ivoren Kruis is een bijzonder plezierig
boekje; goed geschreven, gezellig maar
doordringen, en leuk geïllustreerd,
Ook kinderen om wie het in feite
voor een groot deel is begonnen
hebben er belangstelling voor.
Het boekje wil eigenlijk niet anders
dan op een goed gefundeerde manier
naar de juiste keuze leiden, met het
hoe en het waarom erbij. En een schat
aan goede raadgevingen.
Een enkel voorbeeld. Is snoepen
zonder schade mogelijk? Natuurlijk,
zegt Het Ivoren Kruis. Het gaat er
maar om, wat we onder snoep ver-
0 Mevrouw Annie Schneider uit
Zevenhuizen met een klein Lha
sa Apsootje een van de eerstgebo
renen in Nederland.
En dan wordt een algemeen ver
breid misverstand meteen uit de weg
0 Ze komt naar buiten rennen met
een Hovenvard en daar komen
dan nog eens twee van de heilige
hondjes uit Tibet bij. Geen dieren
om voortdurend op de arm rond te
worden gedragen, wel om naast men
senbenen door de polder te sprin
gen.
ADVERTENTIE
Kostelijk voor uw kinderen
alcoholvrij druivensap
geruimd: Duitse herders zijn niet vals
of onberekenbaar. Althans: van oor
sprong zijn ze het niet.
In de Tweede Wereldoorlog hebben
de Duitsers alle herder met de slecht
ste karakters bij elkaar gehaald en
zijn daarmee net zo lang gaan fokken
totdat ze een uiterst vals en onbere
kenbaar soort herder kregen. Eigen
schappen die er nu al weer zijn uit
gehaald.
„En dat is de sport", zegt mevrouw
Schneider. „Letten op alles bij het
fokken en proberen er het allerbeste
uit te halen."
0 Familietafereeltje achter het huis van een tandarts in Zevenhuizen. Het
liep allemaal een beetje uit de hand, omdat de ouderwetse schapendoezen
wilden rennen en de waakhond met de jonge honden wilde spelen. Ook al
daarom was het goed dat mevrouw Schneiders vrijwillige „hulpje" Anja
Blommendaal uit Gouda juist de kennel kwam binnen rollen.
In één week tijds zijn rond vijfdui
zend bestellingen binnen gekomen
voor het boekje, „Geboorteregeling, in
het bijzonder met de pil". Het was de
eerste week van de actie door het
maandblad Spreekuur Thuis (geredi
geerd door artsen). Het stelt het boek
tot 15 juli voor iedere belangstellende
beschikbaar tegen vergoeding van ne
gentig cent voor verzend-, porto- en
administratiekosten. Daarna zal de Uit
geversmaatschappij W. de Haan in Hil
versum het boek normaal in de handel
brengen.
Zelden zal over geboorteregeling, de
pil en zijn werking zo duidelijk zijn
geschreven als in dit boek. Dat is dan
te danken aan de Nederlandse vrou
wenarts dr. M. M. Madlener en de
heer W. A. C. Whitlau. Hun uiteenzet
tingen en beschouwingen zijn zo
glashelder, dat ieder misverstand of
niet begrijpen moet zijn uitgesloten.
Een enkel voorbeeld, uit het gedeelte
waarin de schrijvers het principiële
verschil uitleggen tussen de pil en an
dere methoden tot geboorteregeling:
Geboorteregeling wil zeggen: voorko
men van zwangerschap indien deze on
gewenst is. Zwangerschap ontstaat
wanneer een bevruchtbare vrouwelijke
eicel in contact komt met een manne
lijke zaadcel en daarmede samensmelt.
De traditionele methoden van geboorte
regeling zijn erop gericht te voorko
men, dat zaad- en eicellen met elkaar
in contact komen. Bij „de pil" gaat
men uit van een geheel ander be
ginsel: „de pil" voorkomt het ontstaan
van bevruchtbare, rijpe eicellen in het
lichaam van de vrouw." Kort en duide
lijk dus.
De schrijvers zijn uitgegaan van
twee feiten: het begrijpen van de wer
king van de pil vraagt om meer ken
nis, dus uitvoerige informatie, en: juist
door gebrek aan kennis staan tot nu
toe veel vrouwen wat huiverig tegeno
ver de pil, „hoe veilig en eenvoudig
deze methode van geboorteregeling
ook is."
Daarom geven de schrijvers op een
voudige maar wetenschappelijk verant
woorde manier uiteenzettingen over
bijvoorbeeld de vrouwelijke cyclus,
hormonen, de werking van ovulatie
remmers (de pil) en hun voordelen.
Zij staan stil bij de vraag, of er ook
nadelen zijn, geven aanwijzingen van
het juiste gebruik van de pil, (met dui
delijke tabellen erbij), beschrijven an
dere middelen tot geboortebeperking
en geven tenslotte een overzicht van
die beperking vroeger, nu en in de
toekomst.
Op de morele kant van de pil zijn
de schrijvers niet ingegaan. Wie daar
over wil praten, kan zich het beste wen
den tot een arts, of een geestelijke.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
\i é/rdVAKTELS
Czuiver
-jj-
i.i _ip.:lln.u r\r a 1 a '_j
wêêêê m
staan. Snoep hoeft geen toffee of lollie
of zuurtje te zijn. Dat kan ook een
handje noten zijn, een schoongeboende
wortel, een stukje rauwe bloemkool
(dat als noot smaakt), een appel of
peer, wat rozijntjes.
Veel moeilijker is de vervanging van
snoepgewoonten buitenshuis. Op school
bijvoorbeeld. Daar ligt het probleem
van het tracteren op verjaardagen.
Probeer maar eens, een kind daarvan
te weerhouden.
Dan komen de suggesties. Hoe be
hoeden we onze kinderen voor te veel
snoep, zou een onderwerp kunnen zijn
voor een ouderavond. Het schoolhoofd
en zijn onderwijzers zouden samen met
de oudercommissie kunnen bepalen,
dat het snoepen op school aan banden
wordt gelegd. Dan zouden kinderen het
gewoon (dus niet „gek") vinden, op
hun verjaardag rond te gaan met
appels of met zakjes met noten en
rozijnen.
Het tracteren op school zou beperkt
kunnen worden tot een koekje of een
(ongevuld) chocolaatje, en dan alleen
in de eigen klas. Het de hele school
doorgaan is een uitwas van de wel
vaart, die nog meer bederft dan het
gebit alleen.
Bijna vanzelfsprekend staat het
boekje vol wenken over onderwerpen
als doelmatige voeding, schooltandver-
zorging, duimzuigen, reguleren van
kindergebitten, goede tandverzorging.
Wie het boekje wil bestellen, kan via
een briefkaart met aan de adreszijde
één gulden extra aan geldige postze
gels, terecht bij Het Ivoren Kruis,
Hoogstraat 111, Rotterdam-I.
FRANKFORT Dezer dagen is in Frankfort de lingeriemode voor
1967 getoond. Op de foto v.l.n.r. lingerie voor het jaar 2000 gemaakt van
oranje satijn, in het midden een lange pantalon uit de collectie lolly Teena
en rechts een gestreepte combinatie van lycra.
Nu er aan kleding steeds minder
textiel te pas komt, wordt ook de lin
gerie minimaal. Dat was dit weekein
de op de lingerie-beurs in Frankfort
te zien waar voor onder de korte rok
ken combinaties werden getoond niet
veel bedekkender dan bikini's.
Het omvangrijkste waren de „bloo
mers", broekjes van kant en nylon
met bolle pijpen om onder wijde mi
nirokjes te dragen. Bij vele sets wer
den de onderjurken vervangen door
kleine Bermuda's, waarbij beha's
hoorden van hetzelfde materiaal.
Moet voorverpakt vlees na aankoop
direct worden uitgepakt; hoe lang is
de houdbaarheid ervan en komt de
beschrijving op etiketten wel altijd
overeen met de inhoud van de arti
kelen? Deze en nog veel meer vra
gen over huishoudelijke aangelegen
heden worden beantwoord in het de
zer dagen uitgekomen boekje „Over
bewaren gesproken" (Uitgave NIVE,
Den Haag).
In de met aardige tekeningen ver
luchte pocketuitgave wordt voorts
aandacht besteed aan bewaarruimten
en de houdbaarheid van de meest
voorkomende levensmiddelen. Ook
voor kampeerders zijn er nuttige
tips. De prijs van het boekje is f3,90.
ADVERTENTIE
WARMINSTER (Engeland) De
hertog van Bedford exploiteert munt-
automaten in zijn voorvaderlijk kas
teel. Baron Montagu de Beaulieu
heeft op zijn landgoed een automu
seum en de markies van Bath houdt
leeuwen, apen, olifanten en nijlpaar
den op Longleat.
Waarom doen zij datf ,Jk wil niet
namens de anderen spreken", zei de
zesde markies van Bath, „maar ik
doe het omdat ik wel moet. De leeu
wen verschaffen mij het aanvullende
inkomen, dat ik broodnodig heb om
dit enorme huis in stand te houden."
Longleat, het op 32 km afstand van
Bath gelegen huis van Lord Bath, is
een van de mooiste huizen van En
geland. Het is in 1580 door zijn voor
vader, Sir John Thynne, voltooid en
heeft 95 kamers met 365 ramen.
,flet kost drie ton per jaar alleen
aan onderhoud", zei de lord. Hij hui
verde en vervolgde: „Vier jaar gele
den stonden de zaken er erg slecht
voor. Ik moest voor 100.000 gulden
aan waardevolle aandelen verkopen
om het huis in stand te houden. ,J)e
gordijnen waren flarden en de kar
petten versleten, maar ik was vast
besloten Longleat, ondanks de ver
schrikkelijke belastingen, te behou
den. Ik wil het houden voor mijzelf en
mm
mijn zoon en zijn zoon en diens
zoon."
Zijn lang, onregelmatig gezicht
lichtte op toen hij vervolgde: ,JZn
toen kwamen de leeuwen. Om pre
cies te zijn ze zijn hier geïmpor
teerd. Mijn vriend de circusdirecteur
Jimmy Chipper field, kwam 'ns langs
en stelde me voor leeuwen op Long
leat te nemen. Ik was wat van mijn
stuk gebracht door dit voorstel maar
na een dag of veertien nadenken zei
ik: vooruit maar. Het kostte 1/20.000
gulden aan nieuwe paden, oppassers,
enz., maar we hadden het er in een
jaar uit", zei de lord stralend.
Bezoekers rijden nu met hun wa
gens op het landgoed tussen de leeu
wen door. Zij schijnen de toegangs
prijs van een Pond Sterling (ca.
f 10,60per auto met genoegen te be
talen.
„Sinds de leeuwen er zijn komen er
heel veel, die vervolgens het huis
gaan bekijken", legde de markies uit,
„en dat is de bedoeling. Ik heb nooit
een stuiver van het leeuwengeld voor
mezelf gehouden. Het is allemaal in
dit huis en de terreinen gestoken. U
moet weten dat ik het huis jaren ge
leden aan mijn zoon heb gegeven
om de successierechten te drukken.
Het is nu van hem."
Maar zijn die leeuwen dan niet ge
vaarlijk t
„Niet echt", antwoordde hij. „De
autobestuurders houden hun raampjes
dicht, maar dat hoeft eigenlijk niet.
In het begin is er een ongevalletje
geweest. Èen van de leeuwen een
erg kwade knaap sprong tegen een
Rolls Roys op en maakte een deuk
in het portier. Dat moesten we ver
goeden en de voorruit ook, maar nu
heb ik leeuwen, die zich heel keurig
gedragen."
Kortgeleden heeft Lord Bath ook
een kolonie apen laten komen en ze
geïnstalleerd op een eiland in het
midden van een meer bij Longleat
House. Sindsdien heeft hij aan de
apen nog een olifant en een drietal
nijlpaarden toegevoegd. Zijn apen
heeft Lord Bath oneerbiedig naar po
litici genoemd.
i
