Tuchtcollege acht vaders
klacht gegrond
IB RAIFFEISENBANK
Man wurgde kameraad
tijdens proefverlof
Schietpartij in woonwagenkamp
bleef nog duister
Chefarine „4" doet
wonderen bij pijn of griep!
Zoeken naar
delfstoffen
beteugeld
VAN ONZE IEESTAFEL
Confectiefabriek
Gazan sluit
in Schiedam
Amsterdammers
bekennen
roofoverval
VERPLICHTE
BLOEDPROEF
BEPLEIT
spaarbank en alle bankzaken
Weiniï fleur bij
dageijks werk
Burgemeester
gaf slecht
voorbeeld
Familievete voor Utrechtse rechtbank
Verjaarde vormen
Lief en voorlopig
Arts: Operatie van al een jaar bewusteloos
meisje duurde aan het eind te lang99
„GEDRAAI"
Drie kruisverenigingen
vormen stichting
MARTELGANG
HULP
ADVIES
mm
MET GOEDKEURING
VAN DE SENAAT
GEEN BEZWAAR
waar men
véél meer
doet
dan sparen
JAAR CELSTRAF GEËIST
Dodelijke val bij
schoonmaken
„Kom binnen!"
Vliegtuig landde
op
vliegtuig
Andere plaats
D'
Neder lander doet
het in Australië
zeer goed
De vier middelen, verenigd in Cheiarine
„4" - elk afzonderlijk al beroemd - wer
ken tezamen nög beter en helpen vaak
ook dan wanneer andere middelen falen.
De combinatie is ideaal om pijn of griep
snel en doeltreffend te bestrijden.
WOENSDAG 3 MEI 1967
Van een onzer verslaggevers
ENSCHEDE Het College voor Medisch Tuchtrecht in Zwolle heeft de
klacht gegrond verklaard, die de 51-jarige Enschedese verkoopleider W. J. B.
Versluis heeft ingediend tegen een Enschedese narcotiseur. De betrokken arts
diende de 22-jarige dochter van de heer Versluis op 14 april van het vorige
jaar in het ziekenhuis Ziekenzorg een narcose toe, waaruit het meisje niet
meer is ontwaakt. Zij ligt nog steeds bewusteloos. De kans dat zij ooit nog zal
genezen is, menselijkerwijze gesproken, uitgesloten. De narcose was toegediend
bij een lichte operatie, die de 22-jarige Mia aan haar hielen wilde laten ver
richten.
Nog niet bekend was gisteren of te
gen de arts nu ook een strafrechtelijke
vervolging zal worden ingesteld. De Al
melose officier van justitie, mr. C. H.
Nuis zei daarover: „Ik weet het nog
niet. Deze zaak ligt zo bijzonder ge
compliceerd en heeft zoveel facetten
dat ik me daarover eerst diepgaand
zal moeten beraden".
Mr. Nuis volstond verder met mee
te delen dat het College voor medisch
Tuchtrecht in Zwolle in een uitspraak
de klacht van de heer Versluis ge
grond heeft verklaard. „De Inhoud van
die uitspraak ken ik echter niet. Die is
ook niet openbaar. Slechts als op een
ingediende klacht afwijzend wordt ge
reageerd, wordt dat naar buitenuit mee
gedeeld".
Hierdoor komt het ook dat de vader
van Mia Versluis en haar verloofde
de 26-jarige Geert Vrijs, van het Me
disch Tuchtrecht niets hebben gehoord.
..Mij is alleen meegedeeld", aldus de
heer Versluis, „dat ik wel niets meer
zou horen wanneer mijn klacht als ge
grond werd beschouwd. Daarop heb ik
tegen de betrokken anaesthesist, de
chirurg en de directie van het zieken
huis een klacht ingediend. Wat ik wil
is, dat er recht wordt gedaan. Zeker
na alles wat er na „de fout" op de
operatiekamer is gebeurd".
„Die fout", aldus de heer Versluis,
„had ik kunnen vergeten en vergeven.
Wat ons echter het grootste verdriet
heeft gedaan is het gedraai, de leu
gens en de onmenselijkheid achteraf.
Dat is botweg onrecht geworden. On
recht tegenover ons en tegenover onze
dochter".
Dan vertelt hij, af en toe bewogen,
het verhaal van zijn dochter. Het is
de lijdensweg van een jong meisje dat
DEN HAAG De confectiefabriek
Gazan NV in Den Haag gaat haar be
drijf in Schiedam sluiten. Daardoor ko
men op korte termijn ruim honderd
werknemers zonder werk, onder wie
vooral veel meisjes zullen zijn. Met de
vakbonden is overeenstemming bereikt
over een afvloeiingsregeling.
De sluiting van het bedrijf vloeit
voort uit de kleine omvang van de voor
jaarsbestellingen en de aarzeling van de
detaillisten bij het plaatsen van orders
voor het najaar. Gazan heeft vestigin
gen in Den Haag, Schiedam en Lier
(België). In deze bedrijven bij elkaar
werken ongeveer 550 mensen. In de af
gelopen maanden werd al personeel
ontslagen in het Belgische bedrijf.
Van het personeel in Schiedam kun
nen ongeveer dertig mensen aan de
slag gaan in de hoofdvestiging van het
bedrijf in Den Haag.
Mutsaerts' Kinderwagenfabriek N.V.
in Tilburg heeft 26 mensen uit de pro-
duktieafdeling onslagen. Dit is een ge
volg van de verminderde vraag naar
produkten van het bedrijf, onder ande
re door de felle buitenlandse concurren
tie. Een fikse tegenstander is vooral
Italië waar, volgens de directie van
Mutsaerts, de industrie werkt met steun
van de overheid.
Van onze correspondent.
HEYTHUYSEN De Rijkspolitie in
Heythuysen heeit met de politie
van Amsterdam en de Koninklijke
Marechausseer de gewapende roofover
val in de nacht van 11 op 12 februari
op de familie Maarschalk in Heythuy
sen opgelost. Een bende van vier Am
sterdammers (waaronder twee 21-jarige
dienstplichtige militairen) is, verdacht
van deze overval, in Roermond opge
sloten. Ze hebben alle vier bekend.
De Rijkspolitie van Heythuysen noch
de officier van justitie, mr. J. J. Deles-
cen, in Roermond wilde gisteren over
de oplossing van de geruchtmakende
overval mededelingen doen. Vast staat,
dat de politie op het spoor van de over
vallers is gekomen, toen vorige maand
een van de militairen wegens een ander
misdrijf werd gedetineerd. Aan het eind
van de vorige week sloeg deze militair
door en bekende zijn aandeel in de
Heythuysense overval. De drie anderen
konden maandag en gisteren worden
aangehouden.
De overvallers dwongen de heer
Maarschalk en zijn vrouw, hun drieja
rig kleinkind, hun dochter en haar
verloofde in het toilet te gaan. Daarin
hebben zij tweeëneenhalf uur opgeslo
ten gezeten. De buit van de overval
bedroeg elfhonderd gulden en wat sie
raden.
Een vierde man had buiten op de
uitkijk gestaan. Hij was de vroegere
verloofde van de dochter des huizes.
Van onze correspondent
UTRECHT De drie landelijke
kruisverenigingen, het Groene Kruis,
Wit-Gele Kruis en Oranje-Groene
Kruis, hebben in Utrecht de Stichting
Samenwerkende Landelijke Kruisvere
nigingen opgericht. De drie verenigin
gen zijn van plan alle taken, die zich
voor een gezamenlijke aanpak lenen,
in de nieuwe stichting te ontwikkelen.
wilde trouwen en dat een paar knob
beltjes aan haar hielen wilde laten
weghalen, omdat ze zo moeilijk met
hoge hakken overweg kon. Die ijdel-
heid is haar fataal geworden.
Op de operatiekamer is een fout ge
maakt, maar door wie? De medische
wereld wil het de heer Versluis niet
zeggen. „Academici dekken elkaar al
tijd", zegt hij. „Niet dat ik bloed wil
zien. Ik wil alleen dat de man die
mijn dochter geestelijk verminkte, ge
straft zal worden. Daar heb ik", her
haalt hij, „recht op".
Voor Mia Versluis begon de martel
gang op 14 april 's middags om twee
uur. „De patiënte", stelt de anaesthe
sist in zijn verweerschrift aan het Col
lege voor medisch tuchtrecht, „werd
op gebruikelijke wijze op bed in slaap
gebracht". Daarna werd zij met bed
en al naar de operatiekamer gereden.
In zijn verweerschrift stelt de arts ver
volgens vast: „Dit aanrijden geschied
de met de nodige ruwheid. Deze ruw
heid", zo vervolgt hij „had tot gevolg
dat er hard met het bed van de pa
tiënte tegen het narcosetoestel werd
aangereden. Een sissend geluid maakte
mij er opmerkzaam op, dat er eeu gas
ontsnapte, dat ik voor deze anaesthe-
sie (narcose) niet zou gebruiken".
De arts vervolgt dan met er op te
wijzen dat de handels van de „verouder
de toestellen", op een zeer gevaarlijke
plaats zitten. Hoewel de huidskleur van
de patiënte onbevredigend was werd
de operatie toch voortgezet en aan
een been voltooid.
„Hierin stemde ik toe", aldus de
narcotiseur. „Achteraf bekeken had ik
dit niet goed moeten vinden. Volgen.'
mij heeft het afmaken van de opera
tie te lang geduurd en is dit misschier
fataal geweest voor de patiënte".
Toen de toestand van Mia Versluis
snel achteruit ging de bij de operatie
betrokken chirurg spreekt in zijn ver
weerschrift zelfs van een „livide"- ge
laatskleur (lijkkleur) en van „hart
en ademstilstand" is de hulp van
een cardioloog (hartspecialist) inge
roepen. Er is toen hartmassage toege
past, maar toen de kleur van het meis
je beter werd besliste het operatie
team toch nog met het andere been te
beginnen.
Toen de operatie was voltooid bleek
de toestand van Mia Versluis zeer ern
stig. Toch heeft het vele uren geduurd
voordat de familie van de ernst van de
toestand van het meisje op de hoogte
werd gebracht. Pas 's nachts om twee
uur vertelde een hartspecialist aan de
vader van Mia dat zijn dochter in le
vensgevaar verkeerde.
De anaesthetist liet zich pas de an
dere ochtend om half negen zien. Hij
sprak toen over complicaties, een mo
gelijke hartkwaal, waarnaan ook de
vader van het meisje lijdt. Pas later
hoorde de vader van het ontsnapte
gas op de operatiekamer en van fouten
die gemaakt zouden zijn.
Het hoogtepunt in het drama met
Mia Versluis kwam in de ochtend van
19 september De anaesthetist nam toen
ouders en verloofde van Mia apart.
„Hij heeft ons toen voorgesteld de ca
nule waardoor Mia kunstmatig in le
ven wordt gehouden, uit het lichaam
te trekken. Toen wij hem vroegen wat
dit zou betekenen, heeft hij gezegd:
dan volgt de dood."
De ouders van Mia Versluis hebben
daarop het advies ingewonnen van een
predikant, 's Avonds werd volgens de
heer Versluis ten huize van de familie
over dit punt een tweede gesprek ge
houden, waarbij zowel de betrokken
arts als de predikant aanwezig was.
„De arts heeft toen de mogelijkheid
om Mia door middel van de canule uit
haar lijden te helpen herhaald. De pre
dikant heeft dit zwart op wit voor het
MIA VERSLUIS
medisch Tuchtcollege verklaard", al
dus de heer Versluis.
In zijn verweerschrift tegen deze aan
tijging verklaart de anaesthesist: „Het
verzoek de canule te verwijderen heb
ik nooit gedaan. Wel heb ik getracht
de mening van de familie Versluis af
te tasten, om bij een eventueel optre-
dnde complicatie deze niet meer te
corrigeren".
Welke stappen er tegen de anaes
thesist zijn genomen? Welke stappen er
nog zullen volgen tegen de chirurg? Te
gen het ziekenhuis? Het College voor
medisch tuchtrecht zwijgt er over als
het graf. De voorzitter mr. D. Sanders
uit Zwolle, gistermiddag in een tele
foongesprek: „Ik mag beslist niets zeg
gen. Ik ben tot geheimhouding ver
plicht."
Door wie?
„Door de medische tuchtwet".
Vindt u dat die wet nog past in de
huidige samenleving
„Daar kan ik wel iets over vertellen.
Binnenkort kunt u daarover iets van
mijn hand lezen."
Waarin?
„Dat kan ik nu weer niet vertellen."
Vast staat dat de narcotiseur sinds
1 mei niet meer in het betrokken zie
kenhuis werkt. Tussen de fatale datum
van 14 april 1966 en zijn vertrek is
ruim een jaar verstreken. Een jaar
waarin Geert Vrijs zijn meisje is trouw
gebleven. Zoveel hij kan bezoekt hij
haar. Soms, zoals de ouders van Mia,
zelfs driemaal per dag. Tegen alle uit
spraken in blijft hij maar op genezing
hopen.
„Ik geloof niet dat ik me bij de eer
ste de beste tegenslag moet neerleggen",
is zijn sobere commentaar. „Op Ko
ninginnedag kenden we elkaar vijf
jaar."
Van onze parlementaire redacteur
DEN HAAG De Eerste Kamer
heeft gisteren zonder hoofdelijke stem
ming de Wet opsporing delfstoffen aan
genomen. Dit wetsontwerp, dat eigenlijk
een noodverband is, wil de vrijheid van
het zoeken naar delfstoffen aan banden
leggen. Volgens de nog steeds bestaande
mijnwet van 1810, mag iedereen die van
de grondeigenaar vergunning krijgt,
naar delfstoffen zoeken. Hjj moet echter
wel een conceorie hebben om ze te win
nen.
Het gevolg van deze vrijheid ia ge
weest. dat bijvoorbeeld in Friesland en
op de Waddeneilanden enige tijd ge
leden een chaos ontstond. Allerlei olie
maatschappijen prikten naar lievelust.
Het noodwetje, dat straks moet worden
vervangen door een geheel nieuwe mijn
wet voor het vasteland, schrijft nu voor
dat ook voor het zeeken naar delfstoffen
een vergunning vat de overheid nodig is.
De senaat had geen enkel bezwaar
tegen deze tijdelijke wet. Alleen hadden
de CH-afgevaardigde mr. J. Btihrmann
en de KVP'er ir. C. E. P. M.
Raedts bedenkinggi tegen de bepaling,
dat b(j het verlenm van een concessie
voor de winning vin gas of olie aan de
vinder „een zeken voorrang" zou wor
den gegeven. Ze vilden meer zekerheid
voor de maatschajpy, die als eerste een
winbare hoeveelhéd olie of gas heeft
aangeboord. Mlniëer De Block (econo
mische zaken) wide echter niet verder
gaan dan nu in hft wetsontwerp staat.
„In beginsel is er voorrang voor de
vinder", zei hy, „naar ik kan me niet
sterker binden. Het is een moeilijke
zaak. Er kan bjjvoorbeeld geiyktydig
door twee maatsihappyen in eenzelfde
veld zijn geboord. Wie is dan de eerste
vinder?"
De senaat nam met deze uitleg toch
wel genoegen.
ADVERTENTIE
IN HOLUUID
STAAT SN HUIS
De Raiffeisenbank
doet alle bankzaken,
ook reisdeviezen.
Gemakkelijk voor u
DEN HAAG Rof. dr. W. Froentje
pleit in het Nederlands Juristenblad
voor het invoeren van een wettelijke
bepaling waarbij let deelnemen aan
het verkeer met eei bepaald alcoholge
halte in het bloed strafbaar wordt ge
steld. Een bloedpoef zou verplicht
moeten worden.
Hij meent dat he aantal ongelukken
jaarlijks met vijftinduizend zou afne
men, terwijl het aatal dodelijke onge
lukken met ongever driehonderd zou
kunnen vermindera.
In de praktijk >et prof. Froentjes
een alcohoJgeha/te Van 0,0 promille als
de enige weteoach^pelijke aanvaard
bare grens. H-t stillen van de
DEN HAAG Zelf had Jan B. (38) helemaal niet met proefverlof gewild. „Ik
zei dat ik liever in de zomer ging, maar de afdelingsarts stond erop". Zo kwam
Jan drie dagen voor Kerstmis in de vr(je maatschappij terug; v(jf weken later
wurgde hy in dronkenschap een kameraad.
op 0,5 proille
ten van een
of drie bor
zeker geva
een limiet v
Froentjes de
gebruikers",
„leveren ook
duidelijk gev
grens
t neer op het toela-
>"fco>olgebniii*
in feite ook van een
Het toelaten van
pro mille vindt prof.
tente grens. „Veel weg-
sthrijft de hoogleraar,
aai beneden reeds een
r ia het verkeer op."
DEN HAAG Bloemen en planten
zijn in de maste bedrijven nog taboe.
„Een sterke if een mentaliteit vastge
roeste weerst»d", aldus wordt gecon
stateerd In ee statistisch rapport in
opdracht van het produktschap voor
siergewassen ttgevoerd.
Driekwart v*i de ondervraagde man
nen en de helt van de ondervraagde
werkende vrotwen, bleken niets te
doen aan een |loem of plant by het
werk.
Van de 1993 mensen die deelnemen
aan het consumentenonderzoek, vond
ongeveer een kwart de prijzen van de
bloemen te hoog. Welgestelden kopen
vaker bloemen dan de anderen. De
laagste welstandsklasse koopt veel
kunstbloemen.
Gisteren, voor de Haagse rechtbank,
bleek dat niet alleen Jan tegen het
proefverlof was geweest. Zijn raads
man vertelde dat de directrice van de
Kruisberg in Doetinchem, de inrichting
waar hij als ter beschikking van de
regering gestelde naar ieders volle te
vredenheid verbleef, er ook tegen ge
kant was geweest.
De psychiater, die hem een paar jaar
geleden had onderzocht, had destijds
al gewaarschuwd tegen opheffing van
de terbeschikkingstelling. Jan was im
mers ook al van 1952 tot 1963 ter be
schikking van de regering gesteld ge
weest en na de opheffing daarvan wa
ren er ook dadelijk weer nieuwe feiten
op *Uji toch al lange straflijst versche-
De psychiater had bovendien ge
waarschuwd tegen opname in centra
als die van het Leger des Heils, omdat
daar voor Jan niet voldoende toezicht
op zijn drankmisbruik kon worden ge
oefend. Niettemin kreeg hij in zijn
proefverlof een plaatsing in het cen
trum van het Leger des Heils in Den
Haag. waar hij tussen alcoholisten te
rechtkwam.
De kapitein van het Leger des Heils
die dit centrum beheerde had gezegd:
„Ik kende hem nog van vroeger. Hij
was er niet op vooruitgegaan". Het
Leger des Heils wilde'een psychiater
vragen of dit wel de juiste omgeving
voor hem was, maar voordat dat was
gebeurd, was het al weer fout gegaan
met Jan.
„Ik moest daar om half elf 's avonds
binnen zijn, maar ik zakte wel eens
door", vertelde hij de rechtbank blij
moedig. Dat had hij ook op de avond
van 27 januari gedaan, samen met zijn
kameraad Gerard uit hetzelfde tehuis.
Op aanraden van Gerard had Jan in
de loop van de avond in een café op
het Spui zijn polshorloge voor een tien
tje van de hand gedaan, „want dan
kunnen we de hele nacht blijven drin
ken". Het tientje was snel in de la van
de kasteleines beland, waar al een aan
tal guldens van Gerard en Jan lagen.
Van onze correspondent
ALMELO. De Almelose recht
bank heeft gisteren de 55-jarige burr
gemeester van Losser, J. P. A. M. van
der E. veroordeeld tot een boete van
vijftienhonderd gulden en ontzegging
van de rijbevoegdheid voor vier maan
den met aftrek. Hij had onder invloed
van alcohol in zijn auto gereden. De
eis was een boete van duizend gulden
en intrekking van het rijbewijs voor
vier maanden.
Tijdens een dronkenmansrit was de
burgemeester in Borne tegen een lan
taarnpaal gebotst en in Enschede had
hij nog eens twee verkeerszuilen on
dersteboven gereden.
AMSTERDAM De 33-jarige me
vrouw C. M. van Eunen is uit een
raam van haar woning op de vierde
verdieping in de Beethovenstraat in
Amsterdam gevallen. Bij aankomst in
het ziekenhuis was zij overleden.
De politie vermoedt, dat zij bij het
schoonmaken van de Kamer is uitge
gleden en voorover door het geopende
raam is gevallen. Een van haar slip
pers zat vastgeklemd onder de verwar
ming, de andere lag een eind verder in
de kamer.
verslaggevers
ben ervan over-
voor de Utrechtse
Van een onzer
UTRECHT „Ik
tuigd", zei gisteren
rechtbank een Amersfoortse politie
man, „dat we nog geen vijf procent te
weten komen van wat er in een woon
wagenkamp gebeurt". Dat was een
schot in de roos, want de zaak waar
het om ging een schiet- en kloppar
tij in het Amersfoortse kamp werd
ondanks de uitvoerige behandeling al
lerminst doorzichtig.
Al deed de officier van justitie, mr.
F. G. Wüstenberg, in zijn requisitoir
of het allemaal _o eenvoudig was als
één en één is twee, zijn eisen tegen de
twee verdachten weerspiegelden de ve
le onzekerheden die waren overgeble
ven. Tegen de veertigjarige Pieter B.,
koopman/woonwagenbewoner onder de
naam Rooie Piet, vorderde hij we
gens poging tot doodslag anderhalf
jaar gevangenisstraf met aftrek. Tegen
's mans twintigjarige zoon Pieter eiste
hij wegens het opzettelijk toebrengen
van zwaar lichamelijk letsel een jaar
met aftrek.
Het betoog in het requisitoir had
hogere eisen doen vermoeden. De offi
cier had weliswaar onderkend dat niet
alles zo helder was als glas, hij gaf
toch een vlotte lezing van het gebeurde
op zaterdagavond 21 januari.
De troebelen waren de bewuste avond
begonnen in het nabij het woonwagen
kamp gelegen café iCarel de Stoute.
Vader en zoon B. waren er verzeild
geraakt in een woordentwist met Jozef
Donkervoort, zoon van de man die la
ter op de avond door kogelvuur en sla
gen met spaden zou worden geveld.
De twist was met een sisser afgelo
pen, maar toch had vader Donkervoort
(52) alias de Chinees tegen mid
dernacht aanleiding gevonden verhaal
te gaan halen bij vader B„ alias Rooie
Piet. Dat was het punt waarop de ver
klaringen uiteengingen.
Volgens de Chinees en zijn drie zoons,
en met hen ging de officier mee, ge
beurde er dit: Hij was in stilte, ge
volgd door zijn zoen Henk (28), op de
wagen van B. senior afgekuierd om de
zaak uit te praten. „Ha, Chinees,
kom binnen dan kunnen we eens pra
ten", had Rooie Piet geroepen, maar
op hetzelfde ogenblk had hij vijf, zes
kogels uit een revolver gelost. Een ko
gel had de Chinees geraakt in de lin
kerpols
Terwijl zoon Henk de schutter, Rooie
NEW YORK Een De Hooiland Dom
vliegtuig van Yankee Airlines, met
elf personen aan boord, is maandag
avond op La Guar dia luchthaven bo
ven op een sportvliegtuigje geland.
De drie inzittende* van dit laatste
vliegtuigje kwamen om het leven.
De eerste en tweede piloot van de De
Hooiland Dove, moesten in een zie
kenhuis worden opgenomen. Hun toe
stand ia goed. Geen der sndere inzit
tenden werd gewond.
De luchthavendirectie heeft bekendge
maakt, dat de De Baviland Dove toe
stemming had om te landen en dat
de aanwezigheid ra» het sportvlieg
tuigje op de landingsbaan onverklaar
baar is.
Piet, aanvloog, hadden twee zoons van
de belager met schoppen op de Chi
nees ingeslagen. Pas toen Henk zijn 2
broers was gaan halen, was de familie
B. gevlucht. De Chinees bleef bloedend
achter met zeer zware verwondingen
aan het hoofd.
Daartegenover stonden de verklarin
gen van vader en zoon B. Zij hadden
helemaal niet horen schieten. Rooie
Piet had alles met zijn blote handen
afgedaan en niet hij, maar de familie
Donkervoort was het gevecht begonnen.
Zijn zoon herinnerde zich uitsluitend
dat hij een schop had gehanteerd om
er mee op los te slaan.
Omdat het schieten dank zij de wond
en de daarin gevonden kogel wel vast
stond. greep de jfficier de verklaringen
van vader en zoon B. dankbaar aan om
ze toe te voegen aan zijn bewijs. „Ze
zijn zo leugenachtig, dat ze juist daar
door tot het bewijs bijdragen", zei hij.
Hij bezwoer vader Donkersloot, die
nog niet geheel hersteld was van zijn
verwondingen, zich te beheersen, zodat
de vete tussen beide MB'lies niet. op
nieuw bloed zou eisen. De familie B.
had inmiddels haar woonwagen „parti
culier" ondergebracht in Soest, omdat
zij het in het Amersfoortse kamp niet
langer kon harden.
De raadsman van Rooie Piet en zijn
zoon bracht daarop naar voren en
dat was het enige wezenlijke dat hij
bijdroeg dat zijn cliënten nog een
wraakoefening van de familie Donker
voort te wachten stond in de vorm van
een civiel proces. De Chinees was op
de gedachte gekomen in een civiel pro
ces twaalfduizend gulden te eisen als
schadevergoeding.
Gerard ging op een gegeven ogenblik
even naar het Leger des Heils terug
om geld te halen en van dat geld zou
hij door Jan voorgeschoten drank beta
len. Jan had daarom gevraagd toen ze
tegen enen buiten waren beland en op
zoek waren gegaan naar een auto,
waarin ze zouden kunnen slapen.
Gerard had gezegd dat het Leger des
Heils al dicht was geweest toen hij er
was aangekomen. Jan was boos gewor
den zo had hij bij de politie en de
rech ter-commissaris verteld; gisteren
kon hij het zich allemaal niet meer
herinneren en had gedreigd: „Je
betaalt me of ik vermoord je".
„Ik heb niets, dus vermoord me
maar", was het simpele antwoord ge-
wijze zijn areigerrtem waai -gemaaivt.
Hij legde een knoop in de sjaal die
Gerard om zijn hals droeg en trok die
stevig aan. Het lichaam liet hij op het
Binnenhof, vlak voor de Ridderzaal
achter, maar hij kwam nog één keer
terug om voor alle zekerheid nog een
zakdoek om Gerards nek te knopen.
Gerard was te dronken geweest om
zich te verzetten. „In zijn bloed zat
3,4 promille alcohol, dat heb ik nog
nooit eerder meegemaakt, hij moet wel
stapelzat zijn geweest", verbaasde de
president, prof. mr. W. F. C. van Hat-
tum zich.
Na zijn daad had Jan een voorbijgan
ger verteld dat hij zijn vriend had ver
moord. Bij het onderzoek van de poli
tie kwam vervolgens uit dat hij drie
weken tevoren een soort generale re
petitie had gehouden met een andere
kennis uit het tehuis van het Leger
des Heils, een zekere Joep.
Ook met Joep had hij in dronken
schap ruzie gekregen en ook bij hem
had hij een sjaal om de hals geknoopt.
Door hard schreeuwen had Joep echter
bijtijds alarm kunnen slaan. De Haag
se politie had daarop volstaan met bei
de mannen ter ontnuchtering op te slui
ten. De volgende ochtend waren ze zon
der meer op vrije voeten gesteld, nadat
Jan met een handdruk zijn excuses
had aangeboden. „Joep, het spijt me,
dat ik je gisteravond heb willen ver
moorden".
„De politie heeft blijkbaar de ernst
van dat voorval niet ingezien", consta
teerde de president. Voor prof. mr. Van
Hattum was dat een van de drie keren
dat hij zich gisteren kritisch uitliet over
de Haagse politie. Zij had ook nagela
ten na de wurging op het Binnenhof
het alcoholgehalte in het bloed van Jan
te laten meten en proces-verbaal te
maken over een sjaal die zij tijdelijk
van Jan in beslag had genomen.
„De Haagse politie weet dat blijk
baar niet, maar als je een sjaal toont
aan een verdachte is die volgens het
wetboek van strafvordering in beslag
genomen, of daarvan nu een papiertje
is gemaakt of niet", aldus de president.
De officier van justitie, mr. dr. H.
van 't Veer, eiste één jaar gevangenis
straf met aftrek. Bovendien zou Jan
voor de voortzetting van de terbeschik
kingstelling daarna niet meer naar de
zelfde inrichting in Doetinchem terug
moeten keren.
Jan betreurde dat. „Ik zou wel graag
naar die inrichting terug willen", zei
hij met kinderlijke hoop in zijn stem.
En over de daad zelf: „Ik kan het me
niet goed voorstellen". Voor de
nog
toehoorders bleef er evenwel
deze zaak niet voorstelbaar.
meer in
gr wordt wel gezegd, dat het hof af
stand moet doen van allerlei uiter
lijk vertoon, dat niet meer van deze
tijd Is. maar dat geldt niet voor het hof
alleen, constateert de „Leeuwarder Cou
rant" (onafli.).
„De wekenlange wacht voor Draken-
steyn, de haastige verhuizing van de
publiciteitskudde naar Utrecht en de
anticlimax, toen het verheugende be
richt er eenmaal was. lieten zien dat
verjaarde vormen niet alleen binnen
de paleishekken tieren. Goed. men zat
daar nu eenmaal in Lage Vuursche.
men trok door die aanwezigheid an
deren, van clochards tot breisters, aan
en daardoor werd het fenomeen tot
nieuws, maar het had niet gehoeven.
De televisie-uitzending van het pers
centrum was een merkwaardige flop,
waar niemand na het pompeuze voor
lezen van het communiqué meer iets
zinnigs te zeggen had en waar de
helft van de opnamen uit ruggen be
stond.
Een volgende keer, want er zullen nog
wel volgende keren zijn, maar niet
weer. Eén telefoontje van de plaats
waar de bevalling plaatsvindt, naar
het ANP in Den Haag, en een minuut
later is het hele land op de hoogte. Er
zullen altijd mensen zijn, die toch
naar de hekken van Drakensteyn of
Het Loo of van een ziekenhuis tijgen,
maar veel nieuws bieden die niet. Het
kan best zonder. Een volgende keer
kan ook de militaire bewaking aan de
poort wel inrukken. De batterijen, die
de saluutschoten losten, waren ook al
over tijd: radio en televisie werken
nu eenmaal sneller dan het militaire
apparaat. Dat schieten heeft overi
gens ook alle zin verloren: het zal
met de andere poespas achterwege
kunnen blijven. Alleen zullen we wel
nooit van de beschuiten met muisjes
afraken, ook al moet zich de eerste
man nog melden, die dat knisterige
feestgruis werkelijk op prijs stelt".
„Friese Koerier" (onafh. soc.) is
niet zo erg te spreken over het
rapport „Het noorden op weg naar het
jaar 2000", dat de bestuurscommissie
Noorden des Lands deze week heeft ge
publiceerd. Het is geen boek, dat op
wekt tot grote geestdrift. Dat wil niet
zeggen, dat het slecht is. Het is alleen
geen plan. Het is zoals de schrijvers
het zelf ook noemen, een „studie", die
in een aantal conclusies uitmondt. Die
conclusies zijn nogal vaag. Als het een
echt plan zou zijn, dan zou het een op
somming moeten bevatten van noodza
kelijke maatregelen in hun gewenste
volgorde en met een schatting van de
kosten. Er staan wel maatregelen in
opgesomd, maar in zulke algemene ter
men. dat er geen echt beleid mee te
voeren valt. Wie weten wil wat er nu
volgens de drie noordelijke provinciale
besturen het eerst gebeuren moet, die
komt daar in dit boekje niet achter.
„Hoofdbezwaren zijn: 1. het plan is
geen plan. omdat het geen rangorde
van maatregelen bevat; 2. er ont
breekt een taakverdeling tussen ho
gere en lagere overheden: 3. er is,
behalve op enkele punten geen bewe
ging van de onderling strijdige be
langen van de 3 provinciën; 4. er
ontbreekt een pleidooi voor een dj"&§,-
vernieuwing van het Haagse beleid
zijn schuchter en schraal. Tegenover
die nadelen staan verschillende posi
tieve kanten: 1. het boekje bevat een
nuttig en goed bijgewerkt overzicht
tot begin 1967; 2. er staat een rede
lijke kritiek in op de nota over de
ruimtelijke ordening: 3. verscholen in
de tekst zijn allerlei voorstellen te
vinden, die dan wel geen samenhang
hebben gekregen, maar die toch wel
aangeven hoeveel er nog te verbete
ren is. Als wij positieve en negatieve
kanten van het boekje afwegen, dan
geven de negatieve voor ons de door
slag. Wat ons het meeste heeft te
leurgesteld in dit „nieuwe perspec
tief" is het gebrek aan strijdvaardig
heid. Het is allemaal zo lief en voor
lopig. Het is niet concreet. De rege
ring kan er niet veel mee beginnen,
omdat zij nu weer niet weet, wat het
noorden zelf het eerste wil. Het noor
den wil zo verschrikkelijk veel, dat
het allemaal toch niet in één keer
kan. De Bestuurscommissie moet dat
zelf ook wel hebben begrepen, want
er is geschreven en op persconferen
ties gezegd, dat er nog allerlei nieu
we detailstudies nodig zijn. We heb
ben dus nog wat te verwachten. Daar
zal het dan van moeten komen. Dat
is naar onze mening een onjuiste
methode. Zeker tegenover de rege
ring, die we nu hebben en die in de
regeringsverklaring duidelijk heeft
gemaakt niet allereerst bezorgd te
zijn over de problemen van het noor
den. Het was beter geweest, als
Friesland, Groningen en Drente met
een hard stuk op tafel zouden zijn ge
komen, waaraan iedereen houvast
heeft: rijk, provincie, gemeente en
particuliere organisaties. Dat is er
niet van gekomen. Daarom schiet
het boekje naar ons gevoel tekort.
Het doet geen recht aan de werke
lijkheid, die meer eist dan. hier wordt
gevraagd".
MELBOURNE De wel zeer onder
nemende 22-jarige Nederlandse immi
grant Rolf Schreuder. die reeds een
modesalon, een boerderij met onge
veer 13 ha grond en verscheidene ande
re bedrijven bezit heeft voor een groot
bedrag de televisie-studio „DYT Pro
ductions", waar hij twee jaar geleden
als boekhouder in dienst trad, aange
kocht.
ADVERTENTIE
Vier middelen in Un ablet helpen snel en-deen wonderen!
t
