Montessori-kind tegenwoordig geen unicum Indonesië helpen in Nederland „UIT HET KIND HALEN WAT ER IN ZIT" may o Supermarkt voor vele honderden diplomaten Voor de TV Zorgvuldige controle van douaniers VOOR KNUTSELAARS IN EIGEN TUIN OP AUTOPED BOODSCHAPPENLIJSTJES „IN HET GROOT EN EEUWIG WACHTEN DE MANNEN n uitkomst voor kamerbewoners Ook neer niet al te ijverig zijn..... Onderwijs zonder glimlach is een onmogelijkheid IDEALISME VERSCHIL GROEPE1S ONGEHINDERD HANDIG VERPAKT Kleding in blik Kostelijk voor uw kinderen GRAPILLOM alcoholvrij .(druivensap TOLK LADIES9 SERVICE WASLIJSTEN MA NIELS MEER OBSER VEREN DAN BETOGEN AMSTERDAM In 1914 ontstak Maria Montessori tijdens een pedagogisch congres de vonk: zij leg de in figuurlijke zin de fundering voor de eerste Mon tessorischolen in Nederland. Scholen is een wat groot woord, want het begon met kleuterklasjes in de toen geijkte suites van particuliere woningen. Het enthousiasme was er niet minder om. Het vond zijn uitweg in de oprichting van de Neder landse Montessori Vereniging in 1917. Nu, vijftig jaar later, is het Montessori-onderwijs niet meer weg te denken. De Montessorianen hebben vier eigen lycea, twee Ulo- en vijftig lagere scholen, bijna tweehonderd kleuterklasjes en een dertigduizend leer lingen. Wie ermee in contact komt, ondergaat een paar din gen als bijzonder treffend: de overgave en vreugde waarmee de kinderen leren, het enthousiasme onder de leiders en leidsters .ofwel de leerkrachten. Hier zijn er twee, vertegenwoordigers van de nieuwe generatie, vol vuur, maar niet blind voor het verschil tussen toen en nu. De ene: mejuffrouw E. a Cohen (31), elf jaar in het Montessorionderwijs, hoofdleidster van de tien kleuterklassen aan de Amsterdamse Montesso rischool: de ander: Peter van Eeden (33 en kleinzoon van de grote Frederik), hoofd van de lagere Montessorischool aan het Am sterdamse Albert Hahnplantsoeo. Beiden zijn lid van het hoofdbestuur van de NMV. DEN HAAG Indonesische vrou wen in Nederland hebben een vereni ging opgericht. Onder de naam Per- win zamelen zij geld in om in hun land de nood bij natuurrampen te hel pen lenigen. Hun fonds onderhoudt drie scholen en heeft een van de 22 weeshuizen met drieduizend kinderen in Djakarta geadopteerd. Dat alles Is in de drie afdelingen Apeldoorn, Amsterdam en Den Haag al drie jaar lang aan de gang. In de kantine van de Indonesische ambassade aan de Tobias Asserlaan maken de Haagse leden er zijn er zeventig, maar lang niet iedereen kan koken sinds anderhalve maand maaltijden klaar. Voor 1,50 gulden kunnen het personeel en de altijd gro te stroom bezoekers hier lunchen. Een groen schhoolschrift toont een keurig optelsommetje van vijfhonderddertien gulden winst. Eens per maand gaat er een cheque van honderd dollar naar mevr. Nasoetion, de leidster van alle Indonesische vrouwenorganisaties. De kooksters zullen waarschijnlijk ook naar buiten optreden. Er is hun een plaats toegezegd op de Passar Malan, de grote jaarmarkt, die in Den Haag altijd bezoekers uit heel Neder land trekt. Politiek gezien vinden de vrouwen het niet zo verstandig om hun activi teiten uit te breiden tot kantoren en andere grote bedrijven. De leden, die zich bezig houden met voorlichting op het gebied van foto graferen, make-up, breien en opvoe ding, sturen ook kleren en tijdschrif ten naar het moederland. De drie afdelingen tellen samen bij na driehonderd leden. Zij weten, dat leidsters in de begin periode bij Maria Montessori in Ita lië cursussen zijn gaan volgen. Van daar brachten zij leermaterialen mee naar Nederland, of zij maakten die zelf: rekenstokken, losse letters, kra len in eenheden van tien en honderd. Van subsidie was nog geen sprake. De dames moesten in hoofdzaak „be staan" van giften van ouders. Het was het echte pionierswerk, zeker ook van de kant van de vaders en moe ders. Hoofdleidster a Cohen wordt hele maal enthousiast over die begintijd: „De mensen toen moeten een idealis me hebben gehad dat nu moeilijk voorstelbaar is. Zij hebben een groot stuk van het eigen leven aan 't ideaal gewijd. Door de fascinerende persoon lijkheid werd Maria Montessori ver afgood. Wij-kunnen dat nu moeilijk meer beoordelen. De leidsters toen moesten tegen de kritiek inwerken; wij krijgen het tegenwoordig kant en klaar op een bordje". Beiden accepteren, dat zij in een moderne tijd leven, waarin veel is veranderd. Zij: „We moeten ons daar bij aanpassen, maar ik mis toch wel vaak het vuur, dat de vroegere leidsters moet hebben bezield." Peter van Eeden („Montessorikind sinds mijn derde jaar"). Toch blijft de Montessori-leerkracht zich ook nu onderscheiden van de traditio nele onderwijzer door een grotere do sis idealisme. Ik geloof, dat Montes sorianen naast liefde voor hun vak iets extra hebben. Behalve een doce rende hebben wij een dienende taak." Het gaat hierom: „Wij willen uit een kind halen wat er in zit. Een traditionele school moet zich door het klasse-gemiddelde wel houden aan 't programma. Een Montessoriaan heeft de gelegenheid, de persoonlijke ga- De Amsterdamse Montessorischool heeft haar vijftigjarig bestaan al achter de rug. Leerlingen hebben toen de kinderopera Van den Vos Reynaerds opgevoerd. Zaterdag middag 10 juni zal de televisie er een uitzending van anderhalf uur aan besteden. In dezelfde week verschijnt een grammofoon plaat met 45 minuten muziek en zang uit het spel. ven van ieder afzonderlijk kind zoveel mogelijk te ontwikkelen. Wij hebben méér een observerende dan een be togende taak. Pas als je dat goed doet, kun je een kind, gegeven zijn aanleg, zo ver mogelijk brengen." „Akkoord", zegt zij, „maar ook de kinderen zijn veranderd; zij zijn nu onrustiger, vlugger afgeleid. Zij heb ben een langere aanloopperiode no dig. Wij moeten ons daarbij aanpas sen, onder andere door een veelvuldig contact met de ouders. Wij zelf moe ten eigenlijk ook een kind van onze tijd zijn. Dat houdt in, dat een oude re leider of leidster het wel eens moeilijk heeft." Zij heeft zelf nooit tegenzin gehad in het naar een Montessorischool gaan. Haar vriendinnetjes op een ge wone school hadden dat wel. Als ik vraag: Bestaan er nog ech te Montessorikinderen, blijkt er ver schil van opvatting. Zij vindt kenne lijk van wel. Peter van Eeden: „Ik geloof van niet. Door de onderwijsvernieuwing krijgen ook leerlingen van traditione le scholen meer dan vroeger gelegen heid tot ontplooiing. Het Montessori kind de bezienswaardigheid die eigengereid was, zelfstandig dacht en vol eigen initiatieven zat is niet meer zo'n unicum als vroeger. Toch is het ook nu nog een uitzondering, als een leerling geen animo, in een vak heeft. Geluk en plezier in het le ren zijn kenmerken van de Montesso rischool." Zij zijn het weer roerend eens als zij vaststellen dat werken op een Montessorischool alleen maar goed is als iemand er zich voor honderd pro cent aan geeft. „Onderwijs zonder glimlach is onmogelijk." Aangenomen, maar hoe bereikt u dat? We gaan kijken, eerst in de kleuter klassen, later in de lagere school. Om te beginnen zijn de lokalen geen collegezaaltjes, maar een soort werk plaatsen. De „werkers" mogen er praten (mits niet storend) en van de een naar de ander lopen om hulp te vragen of te bieden. Er bestaan geen klassen, maar groepen van verschillende leeftijden. Overgaan of zitten blijven is er niet bij. Ieder kind werkt in zijn eigen tempo aan een eigen taak. Het heeft een vr(je werkkeuze, zodat het indien dat nodig is, dagen achter elkaar aan één vak kan besteden. Dit zijn de voordelen: Een leerling van een Montessorischool loopt niet de kans op een minderwaardigheids gevoel als gevolg van zitten blijven. Een kind dat minder goed In bijvoor beeld rekenen is, hoeft geen achter blijver te zijn. Het heeft immers de gelegenheid met rekenen langer bezig te zijn dan een vluggere leerling. Hier blijkt het voordeel, dat de meeste leerlingen van een lagere Montessori school een dito kleuterschool hebben bezocht. Leidster Cohen: „Daar hebben zij de goede werkinstelling meegekregen. Hoewel het belangrijk is, dat de kin deren op zo'n kleuterschool de begin selen van lezen, schrijven en rekenen hebben geleerd, hechten wij toch meer waarde aan de juiste instelling. Daaronder verstaan wij: het afmaken van een zelf gekozen werkje, het aan leren van zin voor orde en netheid. Dat is een goed ding in deze chaoti sche wereld." In de klassen openbaart zich de grote betekenis van deze woorden. De kinderen blijken noch door het ge praat en geloop noch door het bezoek te worden gehinderd in hun concen tratie. Ook de kleintjes gaan onver stoorbaar verder met hun ontdekkin gen in de wereld van letters en cij fers. Dank zij de speciale leermate rialen zijn er op de kleuterschool die vlot uit een boek lezen, sommen ma ken en al aardig schrijven. Het visue le element heeft hen meer geholpen, dan menige langdurige uitleg zou hebben bereikt. Niet voor niets heten de leerkrach ten leidster of leider, in de meest letterlijke zin verstaan zij onder lei den: kinderen helpen bij het zich ont wikkelen met behulp van materialen. Zij bepalen het tempo, maar zij sti muleren ook. ADVERTENTIE •i Naast een blik doperwten en spina zie kan de vrouw nu ook een jurk in blik in haar boodschappenmand depo neren. De uit Amerika afkomstige kle ding in blik is sedert kort verkrijg baar bij Gerzon in Amsterdam, Rot terdam en Den Haag. De japon in 't mini-omhulsel is gemaakt van geruw de nylon en bedrukt met felle kleuren. Het model heeft een tentlijn, het is heel even geplisseerd en heeft een ^malle bindceintuur. Voor het openen van het blik is geen opener nodig. De deksel kan er zo worden afgehaald, zodat de klant eerst kan passen. Aardige bijkomstig heid: de verpakking van de jurk doet het als koekjestrommel uitstekend. Prijs van 't blik met inhoud: f 98,-. Over een paar maanden gaan de ruim tweeduizend leden van de Neder landse Montessori Vereniging twee dagen feest vieren; omdat hun NMV dan vijftig jaar zal bestaan en omdat er in Nederland ongeveer even lang Montessori-onderw\js zal zijn gegeven. Drs. H. J. Jordan, de eerste voorzitter van de vereniging, vat haar beteke nis in een paar woorden samen: „Er is een toenemende vraag naar Montes sori-onderwijs. Dank zU onze vereniging is er in de Onderwijswet een uit zonderingsbepaling gekomen. Onze kleuter-, lagere en middelbare scholen hebben daardoor de vrijheid gekregen die z(j voor hun ontwikkeling nodig hadden. Verschillende bepalingen die voor andere scholen wel gelden, zijn op ons niet van toepassing". Een moeilijkheid is, dat er te weinig geschoolde leidsters en leiders beschik baar zijn. Dat is volgens drs. Jordan een gevolg van de Kweekschoolwet. Vroeger kon den de toekomstige leerkrachten, na het behalen van de lagere akte, een tweejarige cursus voor het Montessori-onderwijs volgen. Na vijf jaar kweek school doen zij dat niet meer. Aan de gemeentekweekschool in Amsterdam bestaat nu een opleiding voor het kleuter- en het lager Montessori-onder wijs. Met het voor jaar komt het werk in eigen tuin weer op gang, niet alleen voor planten en zaaien maar ook voor „doe-het-zelf' op andere manieren. Bij uitgeverij Ploegsma in Am sterdam is een boek verschenen dat „Knutselen en bouwen in eigen tuin" heet. Het is 'n uitgebreid tuin- boek, vooral ge richt op andere vrijetijdsbesteding rondom het huis. Er worden tips in gegeven voor het zelfmaken uit ver schillende materi alen van allerlei dingen die het eigen stukje grond kunnen verfraaien. Het boek, geschreven door F. Wind- scheif uit Darmstadt, is in de oor spronkelijke uitgave door „De Vereni ging van Tuinliefhebbers" bekroond. Het bevat 341 schetsen en duidelijke constructietekeningen voor beginnen de en meer gevorderde knutselaars. Men kan er in vinden hoe men boven het zitje buiten zelf een markies kan maken, hoe men zonneschermen in el kaar zet of fraaie afrasteringen en pergola's. Voor het zelf maken van siervijvers, zandbakken en speelhoek- jes voor de kinderen worden ook voor beelden gegeven. Raad aan de echtgenotes van thuis meestal bezige mannen: let er wel op dat uw man niet te lang achter elkaar met zware karweien bezig blijft! Te ijverig altijd maar weer aan de slag thuis na een drukke dagtaak in de werkkring zien vele artsen als oor zaak van oververmoeidheid, vooral bij mannen van boven de veertig. Dit boek maakt uw man duidelijk dat hij ook kan knutselen in de tuin zonder zich in plaata van prettig te ontspan nen te overspannen. ADVERTENTIE IGEBR. STEUR KV) Mode uit Leningrad is te zien op de Wereldtentoonstelling te Montreal. De mannequins tonen voornamelijk wintersportkleding en winterkleding, afgezet met Russisch bont. In alle motieven zijn oude motieven te her kennen van nationale kostuums en van ikonen. Het model op deze foto heeft echter duidelijk de invloed van de mini-mode en het ruimtevaarttijd perk ondergaan. In Italië komt de autoped er weer in, voor de jeugd en volwassenen, om zich vrij en middelmatig snel langs boulevards en bospaden te bewegen. Speciale autopeds als een lage fiets en van een stevige rem voorzien, werden daarvoor ontworpen. Bij zoiets hoort ook een speciale mo de, dacht de couturière Albertina, die in Florence een collectie toonde, ont worpen voor deze nieuwe soort van lichaamsbeweging. Vlotte, korte jurkjes maakte zij in dat kader van tricot en in vele zonnige kleuren. Jurken met handige plooirok- 1'es en voor het sportieve accent van torte, opmerkelijke stropdassen voor zien. (Van onze redactie voor de vrouw) ROTTERDAM Honderden di plomaten over de hele wereld doen dagelijks inkopen in Rotter dam. Op lange waslijsten geven zij bestellingen op, die normaliter over een heel jaar in het huishoudboekje worden genoteerd. Alcohol en ballpoints, babykleren, la kens, dekens, bonbons, sigaretten, fietsen, poppen, hondevoedsel, diapro jectors, hoogtezonnen tot aa.i closet-rol len toe, worden vrij van invoerrechten geleverd door de Netherlands Supply Compagny (NSC), Mathenesserlaan te Rotterdam. Naast de zusterbedrijven in Enge land en Denemarken vormt de NSC een unieke supermarkt voor de diplo matieke wereld. „Wij hebben alleen an twaalfduizend debiteuren", zegt de di recteur van de NSC, de heer J. J. Luy endijk. „Voornamelijk ambassades en internationale instellingen, zoals de UNESCO, de EEG, de EGKS en de NATO. Het totaal aantal klanten in ons bedrijf schat ik op veertigdui zend." Zestien jaar geleden is de heer Luy endijk met zijn internationaal geo riënteerde zaak op kleine schaal begon nen. Een paar jaar later nam hij een tolk in dienst, die tegelijk als public relations-assistente optrad. Al spoedig maakte de actieve vrouw en moeder van zes kinderen, promotie. Zij trouwde met de baas en treedt thans op als adjunct-directrice van de NSC. „Wat mijn werk precies in houdt?" Mevrouw E. LuyendijkDom van Rombeeck, representatief in een nauwsluitend mantelpak, overdenkt een bescheiden antwoord. Haar man is haar voor. „Ik kan gerust zeggen dat mijn vrouw een geweldige bijdrage heeft geleverd tot de ontwikkeling van dit bedrijf. Zij heeft de hele wereld afgereisd om zaken te doen. Dat wil zeggen om artikelen direct van de bron te kunnen betrekken Zo was mevrouw Luyendijk in Enge land om de fabrikant van whisky voor haar klantenkring te winnen. Naar Ame rika reisde zij om een contract met een tabaksfabriek af te sluiten. Naar Noorwegen en China, naar Denemar ken en Japan. „Eerlijk gezegd weet ik alleen nog maar in welk land ik niet ben geweest," zegt mevrouw Luyen dijk. Achttien jaar is zij journaliste geweest. Geboren op Midden-Java en aldaar getogen begon zij haar journa listieke loopbaan als schrijfster van de society-rubriek. Nadien heeft zij bij verscheidene kranten gewerkt; onder meer de Haagse Post. Andere kwaliteiten van de in Wasse naar wonende vrouw komen aan het licht als zij het centrale pand van de NSC aan de Mathenesserlaan laat zien. Een fris in de verf gezet, zeer sfeervol aangekleed huis, waar de ontvangstver- trekken (voor diplomaten) zijn gemeu bileerd met stijlvolle meubels. Heel licht hangt er een geur van parfum. „Wie het pand heeft ingericht? Ikzelf," zegt mevrouw Luyendijk. Voor de echtgenotes van de diploma ten heeft mevrouw Luyendijk jaren gê- Mevr. E. Luyendijk-Dom van Rombeeck: veertigduizend klanten! leden een speciale service in het leven geroepen: de ladies' service. „Daarmee ben ik hier eigenlijk begonnen," zegt zij. Uit een la haalt zij een foldertje, dat door haar zelf is geïllustreerd. In sierlijke rode letters worden er artike len in aangeprezen als foundation, cosmetica, japonnen, textiel en huishoudelijke apparaten. Het folder tje is uitgegroeid tot een dik boek- werk^ waarin honderden artikelen alfa betisch staan genoteerd. De voorraad is opgeslagen in twee magazijnen: een voor het binnenlands en een voor het buitenlands verkeer. In het entrepot aan de Stieltjesstraat worden voornamelijk de internationale bestellingen afgedaan. Dagelijks gaat er een ton vracht de deur uit voor verzending naar het buitenland. Eenzelfde hoeveelheid aan goederen komt elke dag weer binnen. Bij de in- en uitvoer oefent de douane bij de poort steeds strenge controle uit. „Zij kunnen iedereen die langskomt te al len tijde fouilleren," vertelt mevrouw Luyendijk. „Mij kennen ze natuurlijk maar als er eens een dag een nieuwe douane staat zullep ze mij evenmin ontzien." Waarom de diplomaten zoveel bestel lingen tegelijk doen? „ZQ hoeven dan slechts één keer een beroep te doen op het voor hen geldende libre permis (vrijbrief van douanerechten)," legt de heer Luyendijk uit. „Via ons bedrijf hebben ze alles ineen. Uiteraard zijn de vrachtkosten, vooral per vliegtuig, niet gering. Maar het totale bedrag scheelt altijd nog aanmerkelijk met de normale verkoopprijs." Stapels luchtpost puilen elke morgen uit de brievenbus van het centrale bu reau. Daar zijn ook bestellingen bij van Amerikaanse warenhuizen die spe ciaal zijn bedoeld voor diplomaten. De ze opdrachten bedragen minimaal 10.000,-. Ook de min of meer privé-bestellingen zijn echter niet mis. „Waslijsten vol". De heer Luyendijk wuift met de hand. „Dikwijls doet de ambassadeur de wensen van zijn secre taresse en bedienden erbij". Ook komt het wel voor dat er slechts vijf regeltjes op de invullijst staan. Zo'n order luidt dan ongeveer als volgt: veertig kisten whisky, twin tig kisten champagne, vijftien kisten sherry, driehonderd dozen bier en als hartigheidje nog een honderd busjes pinda's erbij. Ze kunnen het krijgen zoals ze het hebben willen, is het prin cipe van de NSC. ADVERTENTIE zuiver scheerwol Verkoopadressen worden gaarne verstrekt door Stibbe Postbus 9041 A'dam Eén verwijt zal de man de vrouw altijd blijven doen: dat hij steeds op haar moet wachten. Vooral getrouwde mannen hebben met dit euvel te kam pen. Is er 's avonds om zeven uur 'n diner, om vijf minuten voor die tijd staat mevrouw nog toilet te maken. Heeft hij een afspraak met haar in een restaurant, op tijd zijn is er niet bij. Zelfs als de vrouw vertelt dat haar echtgenoot vader zal worden, be tekent dat zij hem eerst nog negen maanden hierop laat wachten. Berekend is dat als een man gemid deld één uur per dag op zijn vrouw moet wachten en dat is nog niet eens zo'n gek gemiddelde, aldus des kundigen hij tegen z'n gouden brui loft twee volle jaren van zijn leven met het nodige ongeduld heeft doorge bracht. Eén keer in hun leven laten de vrouwen de man niet wachten, zo luidt verder de uitslag van het tijd rovende onderzoek: bijna steeds is 't antwoord direct ja als hij haar ten huwelijk vraagt. De Japanse mode-industrie heeft geen wegwerpkleding, maar japon nen van jutezakken geïntroduceerd. Op de zeer duurzame jurken worden aller lei teksten gedrukt.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 15