Gebit aan de kaak gesteld
Mode voor
mannen
Punt komma
Schilderij
van kleuter
op Londense
expositie
Daglicht
voor f 1,50
per jaar
„Lintjes99 wordet 'n
Duitsland schaaro
VOOR EN TEGEN VAN ENGELANDS
TOETREDING TOT DE E.E.G.
Voorlopig
blijft het
stil op 't
Binnenhof
Honing
Voor hulp
is f3 miljoen
nodig
Over scheren
SCEPSIS
VERTROUWEN
Zestig procent van de Nederlandse kinderen heeft afwijking
in kaak- en tandstelsel
MISSTAND
ADVIES
BEWAKEND
MOTIE
MERKWAARDIG
UITERSTEN
NIET MEER VOOR ELKE GEPENSIONEERDE
MAAR WEER 'N „ECHTE ONDERSC!' 'VNG"
KLASSEN
VIJF PROCENT
Britten blijven aan
de oppervlakte
Moeilijkheden moet
men niet overdrijven
Honderddertig
-uinig
Nadenken
AMSTERDAM Van alle Neder
landse kinderen heeft 55 tot 65 pro
cent een afwijking in het kaak- en
tandstelsel. Dertig tot vijftig procent
van het totale aantal kinderen zou
geholpen moeten worden; als er geld
en mankracht voor beschikbaar wa
ren.
1 Het gaat om drie miljoen gulden;
nog altijd een groot bedrag, maar klein
In vergelijking met de twee miljard
2gulden op de begroting van de Zieken
fondsraad. Mensen van de Ziekenfonds
raad zoeken nu naar financiële ruimte
binnen die begroting, anders gezegd:
naar mogelijkheden tot bezuinigen op
andere verstrekkingen.
Op die manier zouden de drie miljoen
voor orthodontische hulp beschikbaar
moeten komen.
Dat is bijzonder hard nodig. Van
iedere zevenhonderd kinderen komt er
in Nederland één op de wereld met een
hazelip of een gespleten gehemelte. Er
zijn talloze kinderen die verkeerd
ademhalen, met allerlei bijkomende
afwijkingen. Weer anderen hebben
spraakgebreken als gevolg van kaak-
orthopedische stoornissen.
Het is een sociaal-medische misstand
dat de orthodontische hulp niet wordt
vergoed. Er is voor fondspatiënten wel
een uitkering van vijftig gulden per
jaar, maar die valt in het niet bij de
bedragen die met de doorgaans lang
durige en dus kostbare behandelingen
zijn gemoeid.
Dezer dagen heeft de Ziekenfondsraad
in feite geweigerd een uitspraak te
doen. Een maand eerder enkele leden
waren afwezig hadden de stemmen
gestaakt. Dat was' uniek in de 35 leden
tellende raad. De hele geschiedenis doet
trouwens wat vreemd aan. Bovendien
speelt alles zich achter gesloten deuren
af.
Anderhalf jaar geleden bereikten de
Koninklijke Nederlandse maatschappij
tot bevordering der tandheelkunde en
de organisaties van ziekenfondsen
overeenstemming over een regeling
voor orthodontische hulp. De Zieken
fondsraad kreeg die zoals gebruikelijk
ter goedkeuring voorgelegd.
Een half jaar later ging er een
gunstig advies naar minister Veld
kamp. Toen er moest worden geadvi
seerd over de hoogte van de zieken
fondspremie voor dit jaar, meende de
raad dat de regeling voorlopig maar
moest worden opgeschort. Dat had
weer tot gevolg, dat er van vele kanten
aan de minister werd gevraagd niet
langer te talmen met het invoeren.
Toch zou de regeling alleen maar
van toepassing zijn voor een beperkte
groep patiënten. Er zijn nu eenmaal
niet voldoende specialisten en geld om
iedereen te kunnen helpen. Afgespro
ken was, dat alleen zwaar gehandicap
ten gratis zouden worden behandeld.
In minder zware, maar toch wel ern
stige gevallen zou het ziekenfonds een
belangrijk deel van de nota vergoeden.
Alle andere patiënten zouden zelf moe
ten betalen.
Voor het eerst in de geschiedenis
van de ziekenfondsen zou er sprake
zijn van een soort bewakende instan
tie. Een adviserende orthodontist zou
mede beslissen, of een patiënt wel of
De jarenlang verbreide opvatting
van de Britse edelman Lord Curzon,
dat bruin geen kleur is voor de
modieus geklede man, gaat niet meer
op. De international fashion council,
die haar hoofdkwartier heeft in Am
sterdam, introduceerde dezer dagen in
Londen een lenteshow van herenmode,
waarin de kleur bruin de boventoon
voerde. Omslagen om de broeken ko
men ook dit seizoen niet aan bod. De
colberts zijn veelal wijd uitlopend en
langer dan voorheen. De overhemden
hebben lange of extra korte punten
aan de boorden. Een model van Neder
landse makelij vertoonde als curiositeit
de das op de kraag van het colbert in
plaats van in het midden.
Een nouveauté voor mannen is het
artikel „stop". Het is bedoeld om
verwondingen na het scherer een anti
septisch halt toe te roepen. „Stop" ziet
er uit als een boekje lucifers. De kop
van de stokjes zijn wit. Bij bevochti
ging ervan heeft de stof een bloedstel
pende werking. Vooral voor vakantie
gangers is het boekje van twintig
lucifers bijzonder praktisch. Het ver
vangt het onhygiënische, ouderwetse
aluinblok.
Handig voor op reis is ook het
weggooi-schec-apparaatje, dat gemid
deld vijf maal kan worden gebruikt.
Het is zowel bedoeld voor de baard
van heren als voor epilatie van dames
én om hier en daar een ontsierend
donsje weg te halen.
Het Britse normalisatie-instituut dat
de invoering van het decimale stelsel
in Groot-Brittannië voorbereidt, heeft
er weer een probleem bij. Het onder
zoekt nu of er straks in 1971 een
punt of een komma moet worden ge
schreven in grote getallen. Aan tien
tallen boekhouders is al gevraagd
waaraan zij de voorkeur geven.
Het klinkt bijna ongeloofwaardig, maar toch is dit zesmaal één en dezelfde
jongen. Meer dan veel woorden maken de foto's duidelijk, wat een ortho
dontische behandeling voor een kind kan betekenen. Links driemaal de
jongen vóór de behandeling, rechts het verrassende resultaat daarna. De
kaakorthopedische afwijking was bij deze jongen de oorzaak van een ver
keerde ademhaling. Deze veroorzaakte op haar beurt weer klachten van
verschillende aard. Na de orthodontische behandeling waren niet alleen
de afwijkingen verdwenen, maar ook de regelmatig terugkerende ziekte
beelden.
niet geheel of gedeeltelijk op kosten
van zijn fonds zou worden behandeld.
De ouders zouden zich schriftelijk
bereid moeten verklaren alle aanwij
zingen van de specialist op te volgen.
De drie miljoen kosten komen onge
veer overeen met /100 procent zie
kenfondspremie.
In de vergadering van de raad
waarin de stemmen staakten, bleken
vertegenwoordigers van werkgevers en
werknemers te hebben tegengestemd.
Bekend is dat het bedrijfsleven niet
temin voor de verstrekking van de
gevraagde hulp is. Deze groep leden
vindt het kennelijk niet verantwoord
mee te werken aan een verdere ver
hoging van de fondspremie.
Tijdens de onlangs gehouden bijeen
komst kwam er een motie van een
der leden op tafel, met het voorstel in
deze vergadering niet te stemmen, en
de Commissie Verstrekkingen uit de
raad de opdracht te geven, „op de
kortst mogelijke termijn" binnen de
begroting geld te zoeken. Aldus ge
beurde bij acclamatie. De verschuiving
zou volgens de opdracht bij voorkeur
gezocht moeten worden onder die uit-
zou volgens de opdracht 331ijb voorkeur
gaven waarin de nieuwe vorm van
hulp thuis zou moeten horen.
Ingewijden menen intussen dat ver
schuiving binnen de begroting het
bepalen van prioriteiten in de hand
zou werken. Anderen houden het voor
mogelijk, dat door het opvoeren van de
doelmatigheid in de werkwijze van
werkwijze van ziekenfondsen kan wor
den bezuinigd op de uitgaven. Zij han
teren een sterk argument als zij zeggen,
dat een tijdige orthodontische behande
ling later in vele gevallen opneming in
een ziekenhuis voorkomt, dus geld be
spaart.
Merkwaardig genoeg betalen vak
verenigingen, die in de Ziekenfonds
raad tegen de verstrekking waren,
nogal eens voor hun leden de kosten
van een behandeling. Sommige zieken
fondsen doen dat ook, als er een
aanvullende verzekering is afgesloten.
Dat heeft al geleid tot de situatie
dat van twee patiënten in één straat de
een zelf moest betalen en de ander een
uitkering kreeg.
Voor de particuliere verzekering
geldt, dat een groot aantal maatschap
pijen de orthodontische hulp volledig
heeft uitgesloten. Zij is wel onderge
bracht bij het I.Z.A. en het I.Z.R. voor
gemeente- en rijksambtenaren.
Tot slot twee uitersten: Er lopen in
Nederland kinderen rond met een
hazelip of een gespleten gehemelte,
wier ouders door gebrek aan belang
stelling of verantwoordelijkheidsgevoel
niet de moeite hebben genomen naar
behandeling uit te zien; ook al waren
er geen financiële beletselen. Er zijn
ook ouders die vallen over één scheef
staande tand van hun kind. Deze
ouders stellen onredelijke eisen aan
hun kinderen en aan degenen die hen
zouden moeten behandelen.
Afgezien daarvan gaat het nu om het
sociale onrecht dat heel veel kinderen
niet de hulp krijgen die zij nodig heb
ben. Dat is, zeggen de orthodontisten,
de Maatschappij en de Ziekenfondsen,
een noodtoestand die in strijd is met de
volksgezondheid.
LONDEN De Royal Academy of
Arts heeft onthuld dat een van de
meestbesproken schilderijen op de
zomertentoonstelling het werk is van
een vijfjarig jongetje, dat het doek
schilderde toen hij drie was.
De veelbelovende kunstenaar is
Louis Lyons, de jongste exposant die
de Royal Academy ooit heeft gekend.
Dit record was 152 jaar in handen
van Landseer, die op zijn 13de werk
tentoonstelde.
Claude L. Lyons, de 72-jarige va
der van de kunstenaar, vertelde:
..Twee jaar geleden kwam Louis te
rug van een bezoek aan de dieren
tuin. Hij was erg opgewonden en
greep in een toestand van grote inspi
ratie naar zijn waterverfdoos en pen
selen."
Het resultaat was „Bomen en apen"
dat met een prijskaartje van 525 gul
den op de zomertentoonstelling hangt.
„We hebben het doek zo hoog ge
prijsd omdat hij niet wou dat het
verkocht werd", zei vader Lyons.
Maar het doek trekt veel belangstel
ling en de Academy verwacht dat het
zeker verkocht zal worden.
„Bomen en apen is iets uit Louis'
abstracte periode", zei de vader,, een
vroege Lyons, zou je kunnen zeggen."
Louis maakte zijn eerste tekening
op de bewaarschool toen hij tweeën
eenhalf was.
KING'S LYNN (Engeland) De 69-
jarige Fred Bulman weigert zijn ach
terstallige daglicht-rekeningen te vol
doen na 12 jaar steeds 1.50 te heb
ben neergeteld voor het licht dat door
zijn huiskamerraam valt.
De gemeente King's Lynn eist op
grond van een overeenkomst uit 1872
betaling voor het licht, dat afkom
stig is van het gemeentelijk park
naast Bulman's huis.
„Hij kan niet gedwongen worden
te betalen", erkende een ambtenaar
van de gemeentesecretarie. „De eni
ge wettige weg is, het licht af te
sluiten."
„De Heer in de hemel zorgt voor
het licht en de gemeente niet."
De burgemeester kon hem op één
punt geruststellen: het licht zal niet
worden afgesloten voordat overleg
met de gemeenteraad is gepleegd.
BONN Het tot traditie geworden „lintje" gaat in Duitsland weer eerv».
uitzondering worden. Bondspresident Lübke heeft nieuwe richtlijnen uitge
vaardigd voor het verlenen van de enige onderscheiding van de Bondsrepubliek,
het Bundesverdienstkreuz. Daarin wordt bepaald dat hoge ambtenaren, die
met pensioen gaan, en werknemers die het vijftig jaar of langer hebben uit
gehouden bij dezelfde firma voortaan niet meer hoeven te rekenen op een
ridderorde:
Het Bundesverdienstkreuz zal alleen
worden verleend aan burgers die zich
inderdaad bijzondere individuele ver
diensten jegens het land hebben ver
worven, maar die kunnen het lintje
dan ook al krijgen vanaf de leeftijd
van veertig jaar.
Tot dusver gold voor het Bundesver
dienstkreuz dat daarmee een „afgeslo
ten levensweg" moest worden geëerd.
In de praktijk kwam dat er op neer
dat de onderscheiding werd verleend
aan mensen van 65 jaar. -De hoge
onderscheiding had daardoor de kwa
lijke bijnaam verworven van „het
grafkruis" of wel het „bejaardenkruis".
Het Bundesverdienstkreuz kan wor
den toegekend in acht verschillende
klassen. Voor de nieuwe regeling van
Bondspresident Lübke kan in eerste
instantie de onderscheiding alleen in
de laagste klasse worden verleend,
daarna kan men, met vastgestelde
termijnen van een aantal jaren, door
verdere verdiensten in aanmerking ko
men voor de hoog gewaardeerde klasse
van de ridderorde.
Met de min of meer automatische
verlening van het Bundesverdienst
kreuz zal het nu uit zijn. De ridderor
de moet weer een echte onderscheiding
worden. Méér gewone burgers zullen
in aanmerking komen voor een lintje,
als zij zich tenminste verdienstelijk
hebben gemaakt.
De hogere klassen van de ridderorde
zullen echter meer en meer uitzonder
ing worden. In plaats van de tot
dusver gebruikelijke twaalf procent
zullen in de toekomst nog slechts vijf
procent van de onderscheidingen de
hogere groepen van het Bundesver
dienstkreuz betreffen.
Omdat voortaan meer mensen bene
den de 65 jaarde onderscheiding
zullen kunnen verwerven zal het Bun
desverdienstkreuz ook meer in de
openbaarheid kunnen worden gedra
gen. De nieuwe regeling stelt vast dat
„zij die zichzelf voordragen voor de
onderscheiding, daarop niet behoeven
te rekenen."
De nieuwe richtlijnen zijn geruime
tijd in studie geweest. Bondspresident
Lübke was er voorstander van het
Bundesverdienstkreuz weer tot een wer
kelijke individuele onderscheiding
te maken.
Onlangs nog had een 65-jarige ge
meentesecretaris van een grote stad in
Noord-Duitsland de onderscheiding ge
weigerd met de motivering dat hij er
niet voor voelde, „zijn aderverkalking
ook nog officieel te laten bevestigen".
DE TOETREDING VAN ENGELAND tot de Europese Economische Gemeen
schap vindt voor- en tegenstanders, in Engeland zelf, in Frankrijk vooral in
regeringskringen, maar ook in Nederland. Twee politici, beide oud-leden van
de Staten-Generaal en van het Europese Parlement, namelijk de socialist jhr.
mr. M. van der Goes van Naters en de K.V.P.-er, mr. P. A. Blaisse, denken
verschillend over een Brits lidmaatschap. Hieronder zijn hun opvattingen
weergegeven.
F)e Britse premier Wilson heeft nooit
iets gevoeld voor de Europese een
wording. Hij heeft ook altijd alleen ge
sproken óver douane-unie of gemeen
schappelijke markt, zorgvuldig vermij
dend het woord „gemeenschap" in zijn
mond te nemen. Zeker, de Britten zijn
wel bereid met anderen samen te wer
ken. Zij blijven, dan echter aan de op
pervlakte en weigeren dat samengaan
uit te diepen".
Jhr. mr. M. van der Goes van Na
ters (66) was van 1937 tot de laatste
verkiezingen lid van de Tweede Kamer
voor de Partij van de Arbeid. Na de
oprichting van de Raad van Europa in
1949 werd hij lid van de Raadgevende
vergadering en sinds het begin van het
Europese Parlement in 1952 maakte hij
deel uit van dit orgaan.
Zijn opvattingen stoelt hij op zijn er
varingen, daarbij echter met nadruk
verklarend, dat hij overtuigd is van de
noodzaak van een Verenigd Europa.
TAe Britten hebben meermalen be-
toogd dat er in hun land slechts
een soevereine macht is, te weten het
parlement. Het is voor hen ondenkbaar
dat daarboven een andere instelling
zou worden geplaatst. Zeker, in Enge
land beseft men terdege dat elk in
ternationaal verdrag met zich mee
brengt dat een klein deeltje soeverei
niteit wordt afgestaan. In die gevallen
zijn alle consequenties nauwkeurig om
schreven".
„In de Europese verdragen staat niet
alles zo exact aangegeven. Er is een
ontwikkeling. Veel moet nog worden
uitgewerkt en dat maakt de Britten
huiverig".
Dat Engeland dan toch wel die
„sprong in het duister" aandurft, weet
de heer Van der Goes te verklaren. Hij
haalt daarbij een uitspraak aan uit het
invloedrijke Britse weekblad The Eco
nomist: „Dank zij de Gaulle is de (on
afhankelijke) Commissie van de EEG
getemd. Hij heeft er twee jaar over ge
daan, maar nu is dat bovennationale
gezagsorgaan in de ijskast. Welnu",
vervolgt jhr. Van der Goes van Na
ters, „als de Britten die opvattingen in
derdaad hebben, dan is er in hun ogen
geen risico meer. Dan zijn zij nu in
staat de gemeenschap te degraderen
tot een weinigzeggend, zij het niet on
nuttig instituut van samenwerking".
Niet in het minst overtuigd van de
officiële Britse uitlatingen meent
hij„Zij hebben jaren geprobeerd de ge
meenschap van buitenaf onschadelijk te
maken. Ze hebben nu begrepen dat de
ontwikkeling beter kan worden afge
remd, als ze er zelf lid van zijn".
„Er is geen enkel bewijs dat zij plots
tot Europa zouden zijn bekeerd. Tot de
tegenstanders van toetreding zegt Wil
son dat die overdracht van soevereini
teit aan een Europees gezagsorgaan
wel meevalt. Op het vasteland, vertelt
hij evenwel dat het bovennationale ka
rakter van de gemeenschappen een
hoog goed is en op geen bezwaar van
de zijde van Engeland stuit".
„Welnu", concludeert de heer Van
der Goes, „de positie van Wilson zelf
is afhankelijk van het thuisfront. Hij
heeftstemmen nodig. Hij zal dan ook
handelen overeenkomstig de wensen
van de kiezers. Het verbaast mij alleen
maar dat zo weinigen hier dat gevaar
zien".
'poch wil de heer Van der Goes van
•Naters geen „neen" zeggen, nu de
Britten hun aanvragen hebben inge
diend. „Wat we wel moeten doen is "de
Britten duidelijk maken dat de Euro-
Jhr. mr. M. van der Goes van Naters:
„Uitspraken voor Britten luiden
anders
pese instellingen essentieel zijn voor de
gemeenschap. Dat er een onafhankelij
ke Commissie is, een Europees Hof van
Justitie. Het is de Engelsen nog niet
duidelijk dat deze weg de enige is om
ook uit hun moeilijkheden te raken".
„Nederland is maar een klein land.
Toch zijn onze levensbelangen nimmer
op het spel -»ezet. Ook Engeland zal
niet worden „ingemaakt" mede dank
zij een Commissie die alle belangen te
gen elkaar afweegt. Zolang de onder
handelingen zullen duren, moeten wij
Engeland en alle andere kandidaten
voorhouden dat deze instellingen het ge
heim zijn van het succes van de ge
meenschap".
Ihr. Van der Goes van Naters hoopt
op een goede afloop, maar hijzelf
voelt zich allerminst prettig als hij er
zijn gedachten over laat gaan. „Nu zul
len ze wel zeggen dat ik gaullist ben,
maar dat kan me dan niet schelen.
Vast staat dat Engeland ondanks zijn
lidmaatschap van de Europese Vrij
handelsassociatie de invoer extra be
lastte toen het moeilijk ging. Zeker ook
is dat in de overeenkomst tussen Lon
den en de Europese Gemeenschap voor
Kolen en Staal de mogelijkheid van mi
nistersconferenties zijn opgenomen. Zij
zijn nooit gehouden. De Britten hadden
er geen behoefte aan", constateert jhr.
Van der Goes van Naters nuchter.
-l/ier interessante partners willen tot
de Europese gemeenschappen toe
treden: Engeland, Denemarken, Noor
wegen en Ierland. Zij hebben zich niet
als wij ingeleefd in die gemeenschap.
Het is heel goed mogelijk dat zij de
druk van de oppositie binnen die ge
meenschap zullen vergroten".
Mr. P. A. Blaisse (56) was van 1952
af lid voor de KVP van de Tweede Ka
mer, later ook lid van het Europese
Parlement. H(j is een uitgesproken voor
stander van een Brits lidmaatschap van
de EEG, maar bezit voldoende werke
lijkheidszin om de nadelen te beseffen.
Er zijn moeilijkheden voor Engeland:
„De landbouwpolitiek moet drastisch
worden gewijzigd. De Europese land
bouwpolitiek verdraagt zich niet met
het Britse systeem van garanties voor
het inkomen van de boeren. De Brit
ten moeten mee-financieren. Toch zul
len de prijzen als gevolg hiervan met
ten hoogste vier procent stijgen en dat
kunnen zij wellicht over vijf jaar uit
smeren."
r\e moeilijkheden die het Gemenebest
met zich meebrengt moet men
niet overdrijven. Alleen de Nieuwzee-
landse boter en de Westindische suiker
vragen om een oplossing. De Britten
zullen wel willen voorkomen dat het ka
pitaalverkeer zich van hun land af
wendt. Ook dat is oplosbaar", meent
de heer Blaisse, „eventueel vast te leg
gen in een speciaal protocol".
Ook voor de EEG zijn er problemen.
Zo vraagt mr. Blaisse zich af: „Wel
ke garanties kan Engeland geven dat
de letter en vooral de geest van de ver
dragen worden geëerbiedigd, zeker
wanneer het zelf in moeilijke omstan
digheden komt te verkeren? Zal Enge
land ook zijn economie daadwerkelijk
inpassen in het gemeenschappelijke
systeem? Zal het voor bijvoorbeeld on-
ferrometalen, papier en textiel de conse
quenties trekken? Zal het de produktie
stopzetten, indien blijkt dat het elders
in de gemeenschap beter kan?"
Er zijn meer vragen die het oud-Ka
merlid zich stelt: „Zal het Britse lid
maatschap de Franse positie verster
ken? Is het bereid soevereiniteit op te
geven en een beslissing te aanvaarden
die tegen de wil van de Britten is ge
nomen? Zullen de Britten niet meewer
ken aan een verder afglijden van de ge
meenschap naar een loutere samenwer
king tussen nationale regeringen? En
Mr. P. A. Blaisse: „Britten kunnen
belangrijke bijdrage leveren ondanks
vragen
dan: Is Engeland zich terdege bewust
dat een gemeenschappelijk politiek be
leid het sluitstuk is van de economi
sche gemeenschap?"
Tl* aar dan hamert mr. Blaisse de
voordelen, die er voor iedereen
zijn op tafel:
1. De eenheid in Europa wordt door
Engelands toetreding groter. Als het
juist is dat we het maximum aan mo
gelijkheden die de maatschappij op al
lerlei gebied in zich bergt, niet afzon
derlijk kunnen bereiken, dan moeten
we het gemeenschappelijk doen. Hoe
groter die gemeenschap wordt hoe be
ter, mits de uitgangspunten van de ver
dragen blijven gehandhaafd.
2. Engeland kan met zijn toetreding
een belangrijke bijdrage leveren op fi
nancieel, economisch maar vooral tech
nologisch gebied.
3. Engeland heeft een oude en rijke
parlementaire traditie, die wjj in onze
gemeenschap zeker kunnen gebruiken.
4. Engeland en anderen kunnen het
politieke evenwicht in Europa ver
stevigen en dat is met name voor Ne
derland van belang. De Britten kunnen
bijdragen tot een harmonieus samen
spel tussen Frankrijk en Duitsland.
5. Het Engelse lidmaatschap kan
een extra garantie zijn tegen een stre
ven naar in zichzelf opsluiten op poli
tiek en economisch gebied. Engeland
heeft dit protectionisme nooit gewild.
Trouwens, Europa zou dan toch nog ge
spleten blijven en dat moet vroeg of
laat tot tweespalt leiden.
Met deze punten staat voor mr. Blais
se vast: „Engeland dient als lid te wor
den opgenomen, waarbij he'. beter is
dat eerst tussen de EEG en Londen
overeenstemming wordt bereikt, voor
aleer men de werkelijke besprekingen
opent met de Denen, Ieren en Noren".
\,ïen zal in al die onderhandelingen
duidelijkheid moeten verkrijgen
over de plaats van Europa in de we
reld, de verhouding tot de communis
tische landen, de ontwikkelingslanden,
tot de Verenigde Staten.
Er behoeft volgens mr. Blaisse niet
over alles volstrekte overeenstemming
te bestaan, over het buitenlands beleid
bijvoorbeeld niet. Men moet er zich
wel van bewust zijn, dat die vragen
aan de orde zullen komen, aldus de
man die hoopt en vertrouwt dat Enge
land straks loyaal zal meebouwen aan
een Verenigd Europa.
Het is vreemd, maar er is blijkbaar
niemand die zich erover verwondert
dat de Tweede Kamer zo weinig te
doen heeft en zo eens één keer in de
twee weken vergadert. Wij zijn blijk
baar een geduldig volkje, dat rustig
vertrouwt op de deugdelijke werking
van onze parlementaire machinerie.
Daar op het Binnenhof in Den Haag
loopt het wel, zal men misschien den
ken, maar de werkelijkheid is dat het
er eigenlijk helemaal niet zo geweldig
loopt. Het is er heel stil. De parlemen
taire molen maalt niet best.
Een dergelijke toestand van wind
stilte in de wetgevende en controleren
de arbeid van de Staten-Generaal
maar met name van de Tweede Ka
mer is overigens niet rampzalig of
gevaarlijk. Er wordt heus nog wel ge
regeerd en er dreigen evenmin nood
lottige situaties omdat allerlei beslis
singen niet worden genomen. Het be
stuurlijke leven gaat zijn gewone gang.
Daarover behoeft niemand zich onge
rust te maken.
Misschien is er hier of daar een
nurks die rondloopt met het verwijt
dat die 150 volksvertegenwoordigers
hun schadeloosstelling van twintig mil
le in deze tijd toch maar gemakkelijk
verdienen! Ter geruststelling en ver
troosting van die achterdochtige zielen
zij dan meegedeeld dat er waarlijk
nog wel iets anders in de Tweede Ka
mer is te doen dan uitsluitend openba
re vergaderingen houden.
Intussen liggen er bij de griffie van
de Tweede Kamer zo'n 130 stukkken op
afhandeling te wachten. Voor open
bare behandeling is niet meer dan een
dozijn wetsontwerpen gereed. Deze
wachten op een beslissing omtrent de
datum waarop ze zullen worden behan
deld.
De Tweede Kamer neemt dergelijke
beslissingen in deze tijd druppelsge
wijs. Met routinevoorstellen, zoals na
turalisaties, gaat zoiets vlot. Met ande
re stukken is het niet zo eenvoudig
om meteen vast te stellen dat zij dan
en dan in debat zullen komen. De oor
zaak daarvan ligt voornamelijk in de
regeringscrisis van 20 oktober van het
vorige jaar en de daaruit voortgevloei
de ministerswisselingen.
De nieuw optredende ministers moe
ten de tijd hebben om de erfenissen
die zij hebben overgenomen van hun
voorgangers te bekijken. Zij moeten
nagaan of zij bepaalde voorstellen van
het vorige kabinet nog willen handha
ven en zich vervolgens nog inwerken.
Daarmee is enige tijd gemoeid.
Er ligt niet veel dat meteen aan de
orde kan komen en zelfs daarmee is
de Tweede Kamer nogal zuinig. In de
ze maand komen er bijzonder weinig
interessante zaken aan de orde Toch
staan er voor de toekomst veel be
langrijke voorstellen op het lijstje, zo
als het wetsontwerp zware geneeskun
dige risico's, de ziektenkostenvoorzie-
ning voor ambtenaren, het telefoonge
heim en waarschijnlijk komt binnen
kort ook de regeling voor de opsporing
en winning van olie en gas op de
Noordzee gereed.
Maakt de Kamer dan nooit eens
schoon schip, zal men vragen. Het
antwoord is eenvoudig en kort: Neen,
dat kan niet. Er zijn zoveel oorzaken,
in en buiten de Kamer, politieke, eco
nomische, internationale en nog ande
re redenen waarom bepaalde stukken
niet in openbare behandeling kunnen
komen, dat de griffier nooit eens aan
het einde van de jaarlijkse zitting,
met de armen over elkaar voor een
leeg bureau zittend opgelucht kan vast
stellen: Hè, hè, dat hebben we gehad.
Hij en de Kamer behoeven nooit om
werk verlegen te zitten.
Er ligt nu een dertigtal ontwerpen
te wachten op de memorie van ant
woord, dat is het antwoord van de be
trokkenen minister op het voorlopig
verslag van de Kamer. Daarover moet
zo'n nieuwe bewindsman ook nog even
nadenken. Verder zijn er heel wat no
ta's, over de meest uiteenlopende za
ken: de antwoordplicht van de rege
ring aan het parlement, de zeehavens,
het sparen, leningen aan gemeenten,
nieuw militair strafrecht, vereenvou
diging van de sociale wetgeving en de
prijzen van melk en rundvee.
Tenslotte een aantal regeringsbrie-
ven over tal van verschillende dingen
en andere regeringsbescheiden, ook
nog een stuk of wat adressen aan de
Tweede Kamer en dan nog iets voor
parlementaire antiquairs, een motie
van Romme over de vraag of en hoe
maatschappelijke organen moeten wor
den betrokken bij wetgeving en be
stuur.
Dat was de inventarisatie van het
Binnenhof. En ook het antwoord op de
vraag waarom het er voorlopig nog
wel stilletjes blijft.
Het ziet ernaar ui; ai Nederland dit
jaar een land van melk en honing
wordt. Door het vrijwel droge weer van
de afgelopen weken hebben de bijen
volken zich ongehinderd kunnen ont
wikkelen, zodat de imkers verwachten
dit jaar een overvloedige oogst binnen
te kunnen halen.