Gebit aan de kaak gesteld Mode voor mannen Punt komma Schilderij van kleuter op Londense expositie Daglicht voor f 1,50 per jaar „Lintjes99 wordet 'n Duitsland schaaro VOOR EN TEGEN VAN ENGELANDS TOETREDING TOT DE E.E.G. Voorlopig blijft het stil op 't Binnenhof Honing Voor hulp is f3 miljoen nodig Over scheren SCEPSIS VERTROUWEN Zestig procent van de Nederlandse kinderen heeft afwijking in kaak- en tandstelsel MISSTAND ADVIES BEWAKEND MOTIE MERKWAARDIG UITERSTEN NIET MEER VOOR ELKE GEPENSIONEERDE MAAR WEER 'N „ECHTE ONDERSC!' 'VNG" KLASSEN VIJF PROCENT Britten blijven aan de oppervlakte Moeilijkheden moet men niet overdrijven Honderddertig -uinig Nadenken AMSTERDAM Van alle Neder landse kinderen heeft 55 tot 65 pro cent een afwijking in het kaak- en tandstelsel. Dertig tot vijftig procent van het totale aantal kinderen zou geholpen moeten worden; als er geld en mankracht voor beschikbaar wa ren. 1 Het gaat om drie miljoen gulden; nog altijd een groot bedrag, maar klein In vergelijking met de twee miljard 2gulden op de begroting van de Zieken fondsraad. Mensen van de Ziekenfonds raad zoeken nu naar financiële ruimte binnen die begroting, anders gezegd: naar mogelijkheden tot bezuinigen op andere verstrekkingen. Op die manier zouden de drie miljoen voor orthodontische hulp beschikbaar moeten komen. Dat is bijzonder hard nodig. Van iedere zevenhonderd kinderen komt er in Nederland één op de wereld met een hazelip of een gespleten gehemelte. Er zijn talloze kinderen die verkeerd ademhalen, met allerlei bijkomende afwijkingen. Weer anderen hebben spraakgebreken als gevolg van kaak- orthopedische stoornissen. Het is een sociaal-medische misstand dat de orthodontische hulp niet wordt vergoed. Er is voor fondspatiënten wel een uitkering van vijftig gulden per jaar, maar die valt in het niet bij de bedragen die met de doorgaans lang durige en dus kostbare behandelingen zijn gemoeid. Dezer dagen heeft de Ziekenfondsraad in feite geweigerd een uitspraak te doen. Een maand eerder enkele leden waren afwezig hadden de stemmen gestaakt. Dat was' uniek in de 35 leden tellende raad. De hele geschiedenis doet trouwens wat vreemd aan. Bovendien speelt alles zich achter gesloten deuren af. Anderhalf jaar geleden bereikten de Koninklijke Nederlandse maatschappij tot bevordering der tandheelkunde en de organisaties van ziekenfondsen overeenstemming over een regeling voor orthodontische hulp. De Zieken fondsraad kreeg die zoals gebruikelijk ter goedkeuring voorgelegd. Een half jaar later ging er een gunstig advies naar minister Veld kamp. Toen er moest worden geadvi seerd over de hoogte van de zieken fondspremie voor dit jaar, meende de raad dat de regeling voorlopig maar moest worden opgeschort. Dat had weer tot gevolg, dat er van vele kanten aan de minister werd gevraagd niet langer te talmen met het invoeren. Toch zou de regeling alleen maar van toepassing zijn voor een beperkte groep patiënten. Er zijn nu eenmaal niet voldoende specialisten en geld om iedereen te kunnen helpen. Afgespro ken was, dat alleen zwaar gehandicap ten gratis zouden worden behandeld. In minder zware, maar toch wel ern stige gevallen zou het ziekenfonds een belangrijk deel van de nota vergoeden. Alle andere patiënten zouden zelf moe ten betalen. Voor het eerst in de geschiedenis van de ziekenfondsen zou er sprake zijn van een soort bewakende instan tie. Een adviserende orthodontist zou mede beslissen, of een patiënt wel of De jarenlang verbreide opvatting van de Britse edelman Lord Curzon, dat bruin geen kleur is voor de modieus geklede man, gaat niet meer op. De international fashion council, die haar hoofdkwartier heeft in Am sterdam, introduceerde dezer dagen in Londen een lenteshow van herenmode, waarin de kleur bruin de boventoon voerde. Omslagen om de broeken ko men ook dit seizoen niet aan bod. De colberts zijn veelal wijd uitlopend en langer dan voorheen. De overhemden hebben lange of extra korte punten aan de boorden. Een model van Neder landse makelij vertoonde als curiositeit de das op de kraag van het colbert in plaats van in het midden. Een nouveauté voor mannen is het artikel „stop". Het is bedoeld om verwondingen na het scherer een anti septisch halt toe te roepen. „Stop" ziet er uit als een boekje lucifers. De kop van de stokjes zijn wit. Bij bevochti ging ervan heeft de stof een bloedstel pende werking. Vooral voor vakantie gangers is het boekje van twintig lucifers bijzonder praktisch. Het ver vangt het onhygiënische, ouderwetse aluinblok. Handig voor op reis is ook het weggooi-schec-apparaatje, dat gemid deld vijf maal kan worden gebruikt. Het is zowel bedoeld voor de baard van heren als voor epilatie van dames én om hier en daar een ontsierend donsje weg te halen. Het Britse normalisatie-instituut dat de invoering van het decimale stelsel in Groot-Brittannië voorbereidt, heeft er weer een probleem bij. Het onder zoekt nu of er straks in 1971 een punt of een komma moet worden ge schreven in grote getallen. Aan tien tallen boekhouders is al gevraagd waaraan zij de voorkeur geven. Het klinkt bijna ongeloofwaardig, maar toch is dit zesmaal één en dezelfde jongen. Meer dan veel woorden maken de foto's duidelijk, wat een ortho dontische behandeling voor een kind kan betekenen. Links driemaal de jongen vóór de behandeling, rechts het verrassende resultaat daarna. De kaakorthopedische afwijking was bij deze jongen de oorzaak van een ver keerde ademhaling. Deze veroorzaakte op haar beurt weer klachten van verschillende aard. Na de orthodontische behandeling waren niet alleen de afwijkingen verdwenen, maar ook de regelmatig terugkerende ziekte beelden. niet geheel of gedeeltelijk op kosten van zijn fonds zou worden behandeld. De ouders zouden zich schriftelijk bereid moeten verklaren alle aanwij zingen van de specialist op te volgen. De drie miljoen kosten komen onge veer overeen met /100 procent zie kenfondspremie. In de vergadering van de raad waarin de stemmen staakten, bleken vertegenwoordigers van werkgevers en werknemers te hebben tegengestemd. Bekend is dat het bedrijfsleven niet temin voor de verstrekking van de gevraagde hulp is. Deze groep leden vindt het kennelijk niet verantwoord mee te werken aan een verdere ver hoging van de fondspremie. Tijdens de onlangs gehouden bijeen komst kwam er een motie van een der leden op tafel, met het voorstel in deze vergadering niet te stemmen, en de Commissie Verstrekkingen uit de raad de opdracht te geven, „op de kortst mogelijke termijn" binnen de begroting geld te zoeken. Aldus ge beurde bij acclamatie. De verschuiving zou volgens de opdracht bij voorkeur gezocht moeten worden onder die uit- zou volgens de opdracht 331ijb voorkeur gaven waarin de nieuwe vorm van hulp thuis zou moeten horen. Ingewijden menen intussen dat ver schuiving binnen de begroting het bepalen van prioriteiten in de hand zou werken. Anderen houden het voor mogelijk, dat door het opvoeren van de doelmatigheid in de werkwijze van werkwijze van ziekenfondsen kan wor den bezuinigd op de uitgaven. Zij han teren een sterk argument als zij zeggen, dat een tijdige orthodontische behande ling later in vele gevallen opneming in een ziekenhuis voorkomt, dus geld be spaart. Merkwaardig genoeg betalen vak verenigingen, die in de Ziekenfonds raad tegen de verstrekking waren, nogal eens voor hun leden de kosten van een behandeling. Sommige zieken fondsen doen dat ook, als er een aanvullende verzekering is afgesloten. Dat heeft al geleid tot de situatie dat van twee patiënten in één straat de een zelf moest betalen en de ander een uitkering kreeg. Voor de particuliere verzekering geldt, dat een groot aantal maatschap pijen de orthodontische hulp volledig heeft uitgesloten. Zij is wel onderge bracht bij het I.Z.A. en het I.Z.R. voor gemeente- en rijksambtenaren. Tot slot twee uitersten: Er lopen in Nederland kinderen rond met een hazelip of een gespleten gehemelte, wier ouders door gebrek aan belang stelling of verantwoordelijkheidsgevoel niet de moeite hebben genomen naar behandeling uit te zien; ook al waren er geen financiële beletselen. Er zijn ook ouders die vallen over één scheef staande tand van hun kind. Deze ouders stellen onredelijke eisen aan hun kinderen en aan degenen die hen zouden moeten behandelen. Afgezien daarvan gaat het nu om het sociale onrecht dat heel veel kinderen niet de hulp krijgen die zij nodig heb ben. Dat is, zeggen de orthodontisten, de Maatschappij en de Ziekenfondsen, een noodtoestand die in strijd is met de volksgezondheid. LONDEN De Royal Academy of Arts heeft onthuld dat een van de meestbesproken schilderijen op de zomertentoonstelling het werk is van een vijfjarig jongetje, dat het doek schilderde toen hij drie was. De veelbelovende kunstenaar is Louis Lyons, de jongste exposant die de Royal Academy ooit heeft gekend. Dit record was 152 jaar in handen van Landseer, die op zijn 13de werk tentoonstelde. Claude L. Lyons, de 72-jarige va der van de kunstenaar, vertelde: ..Twee jaar geleden kwam Louis te rug van een bezoek aan de dieren tuin. Hij was erg opgewonden en greep in een toestand van grote inspi ratie naar zijn waterverfdoos en pen selen." Het resultaat was „Bomen en apen" dat met een prijskaartje van 525 gul den op de zomertentoonstelling hangt. „We hebben het doek zo hoog ge prijsd omdat hij niet wou dat het verkocht werd", zei vader Lyons. Maar het doek trekt veel belangstel ling en de Academy verwacht dat het zeker verkocht zal worden. „Bomen en apen is iets uit Louis' abstracte periode", zei de vader,, een vroege Lyons, zou je kunnen zeggen." Louis maakte zijn eerste tekening op de bewaarschool toen hij tweeën eenhalf was. KING'S LYNN (Engeland) De 69- jarige Fred Bulman weigert zijn ach terstallige daglicht-rekeningen te vol doen na 12 jaar steeds 1.50 te heb ben neergeteld voor het licht dat door zijn huiskamerraam valt. De gemeente King's Lynn eist op grond van een overeenkomst uit 1872 betaling voor het licht, dat afkom stig is van het gemeentelijk park naast Bulman's huis. „Hij kan niet gedwongen worden te betalen", erkende een ambtenaar van de gemeentesecretarie. „De eni ge wettige weg is, het licht af te sluiten." „De Heer in de hemel zorgt voor het licht en de gemeente niet." De burgemeester kon hem op één punt geruststellen: het licht zal niet worden afgesloten voordat overleg met de gemeenteraad is gepleegd. BONN Het tot traditie geworden „lintje" gaat in Duitsland weer eerv». uitzondering worden. Bondspresident Lübke heeft nieuwe richtlijnen uitge vaardigd voor het verlenen van de enige onderscheiding van de Bondsrepubliek, het Bundesverdienstkreuz. Daarin wordt bepaald dat hoge ambtenaren, die met pensioen gaan, en werknemers die het vijftig jaar of langer hebben uit gehouden bij dezelfde firma voortaan niet meer hoeven te rekenen op een ridderorde: Het Bundesverdienstkreuz zal alleen worden verleend aan burgers die zich inderdaad bijzondere individuele ver diensten jegens het land hebben ver worven, maar die kunnen het lintje dan ook al krijgen vanaf de leeftijd van veertig jaar. Tot dusver gold voor het Bundesver dienstkreuz dat daarmee een „afgeslo ten levensweg" moest worden geëerd. In de praktijk kwam dat er op neer dat de onderscheiding werd verleend aan mensen van 65 jaar. -De hoge onderscheiding had daardoor de kwa lijke bijnaam verworven van „het grafkruis" of wel het „bejaardenkruis". Het Bundesverdienstkreuz kan wor den toegekend in acht verschillende klassen. Voor de nieuwe regeling van Bondspresident Lübke kan in eerste instantie de onderscheiding alleen in de laagste klasse worden verleend, daarna kan men, met vastgestelde termijnen van een aantal jaren, door verdere verdiensten in aanmerking ko men voor de hoog gewaardeerde klasse van de ridderorde. Met de min of meer automatische verlening van het Bundesverdienst kreuz zal het nu uit zijn. De ridderor de moet weer een echte onderscheiding worden. Méér gewone burgers zullen in aanmerking komen voor een lintje, als zij zich tenminste verdienstelijk hebben gemaakt. De hogere klassen van de ridderorde zullen echter meer en meer uitzonder ing worden. In plaats van de tot dusver gebruikelijke twaalf procent zullen in de toekomst nog slechts vijf procent van de onderscheidingen de hogere groepen van het Bundesver dienstkreuz betreffen. Omdat voortaan meer mensen bene den de 65 jaarde onderscheiding zullen kunnen verwerven zal het Bun desverdienstkreuz ook meer in de openbaarheid kunnen worden gedra gen. De nieuwe regeling stelt vast dat „zij die zichzelf voordragen voor de onderscheiding, daarop niet behoeven te rekenen." De nieuwe richtlijnen zijn geruime tijd in studie geweest. Bondspresident Lübke was er voorstander van het Bundesverdienstkreuz weer tot een wer kelijke individuele onderscheiding te maken. Onlangs nog had een 65-jarige ge meentesecretaris van een grote stad in Noord-Duitsland de onderscheiding ge weigerd met de motivering dat hij er niet voor voelde, „zijn aderverkalking ook nog officieel te laten bevestigen". DE TOETREDING VAN ENGELAND tot de Europese Economische Gemeen schap vindt voor- en tegenstanders, in Engeland zelf, in Frankrijk vooral in regeringskringen, maar ook in Nederland. Twee politici, beide oud-leden van de Staten-Generaal en van het Europese Parlement, namelijk de socialist jhr. mr. M. van der Goes van Naters en de K.V.P.-er, mr. P. A. Blaisse, denken verschillend over een Brits lidmaatschap. Hieronder zijn hun opvattingen weergegeven. F)e Britse premier Wilson heeft nooit iets gevoeld voor de Europese een wording. Hij heeft ook altijd alleen ge sproken óver douane-unie of gemeen schappelijke markt, zorgvuldig vermij dend het woord „gemeenschap" in zijn mond te nemen. Zeker, de Britten zijn wel bereid met anderen samen te wer ken. Zij blijven, dan echter aan de op pervlakte en weigeren dat samengaan uit te diepen". Jhr. mr. M. van der Goes van Na ters (66) was van 1937 tot de laatste verkiezingen lid van de Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid. Na de oprichting van de Raad van Europa in 1949 werd hij lid van de Raadgevende vergadering en sinds het begin van het Europese Parlement in 1952 maakte hij deel uit van dit orgaan. Zijn opvattingen stoelt hij op zijn er varingen, daarbij echter met nadruk verklarend, dat hij overtuigd is van de noodzaak van een Verenigd Europa. TAe Britten hebben meermalen be- toogd dat er in hun land slechts een soevereine macht is, te weten het parlement. Het is voor hen ondenkbaar dat daarboven een andere instelling zou worden geplaatst. Zeker, in Enge land beseft men terdege dat elk in ternationaal verdrag met zich mee brengt dat een klein deeltje soeverei niteit wordt afgestaan. In die gevallen zijn alle consequenties nauwkeurig om schreven". „In de Europese verdragen staat niet alles zo exact aangegeven. Er is een ontwikkeling. Veel moet nog worden uitgewerkt en dat maakt de Britten huiverig". Dat Engeland dan toch wel die „sprong in het duister" aandurft, weet de heer Van der Goes te verklaren. Hij haalt daarbij een uitspraak aan uit het invloedrijke Britse weekblad The Eco nomist: „Dank zij de Gaulle is de (on afhankelijke) Commissie van de EEG getemd. Hij heeft er twee jaar over ge daan, maar nu is dat bovennationale gezagsorgaan in de ijskast. Welnu", vervolgt jhr. Van der Goes van Na ters, „als de Britten die opvattingen in derdaad hebben, dan is er in hun ogen geen risico meer. Dan zijn zij nu in staat de gemeenschap te degraderen tot een weinigzeggend, zij het niet on nuttig instituut van samenwerking". Niet in het minst overtuigd van de officiële Britse uitlatingen meent hij„Zij hebben jaren geprobeerd de ge meenschap van buitenaf onschadelijk te maken. Ze hebben nu begrepen dat de ontwikkeling beter kan worden afge remd, als ze er zelf lid van zijn". „Er is geen enkel bewijs dat zij plots tot Europa zouden zijn bekeerd. Tot de tegenstanders van toetreding zegt Wil son dat die overdracht van soevereini teit aan een Europees gezagsorgaan wel meevalt. Op het vasteland, vertelt hij evenwel dat het bovennationale ka rakter van de gemeenschappen een hoog goed is en op geen bezwaar van de zijde van Engeland stuit". „Welnu", concludeert de heer Van der Goes, „de positie van Wilson zelf is afhankelijk van het thuisfront. Hij heeftstemmen nodig. Hij zal dan ook handelen overeenkomstig de wensen van de kiezers. Het verbaast mij alleen maar dat zo weinigen hier dat gevaar zien". 'poch wil de heer Van der Goes van •Naters geen „neen" zeggen, nu de Britten hun aanvragen hebben inge diend. „Wat we wel moeten doen is "de Britten duidelijk maken dat de Euro- Jhr. mr. M. van der Goes van Naters: „Uitspraken voor Britten luiden anders pese instellingen essentieel zijn voor de gemeenschap. Dat er een onafhankelij ke Commissie is, een Europees Hof van Justitie. Het is de Engelsen nog niet duidelijk dat deze weg de enige is om ook uit hun moeilijkheden te raken". „Nederland is maar een klein land. Toch zijn onze levensbelangen nimmer op het spel -»ezet. Ook Engeland zal niet worden „ingemaakt" mede dank zij een Commissie die alle belangen te gen elkaar afweegt. Zolang de onder handelingen zullen duren, moeten wij Engeland en alle andere kandidaten voorhouden dat deze instellingen het ge heim zijn van het succes van de ge meenschap". Ihr. Van der Goes van Naters hoopt op een goede afloop, maar hijzelf voelt zich allerminst prettig als hij er zijn gedachten over laat gaan. „Nu zul len ze wel zeggen dat ik gaullist ben, maar dat kan me dan niet schelen. Vast staat dat Engeland ondanks zijn lidmaatschap van de Europese Vrij handelsassociatie de invoer extra be lastte toen het moeilijk ging. Zeker ook is dat in de overeenkomst tussen Lon den en de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal de mogelijkheid van mi nistersconferenties zijn opgenomen. Zij zijn nooit gehouden. De Britten hadden er geen behoefte aan", constateert jhr. Van der Goes van Naters nuchter. -l/ier interessante partners willen tot de Europese gemeenschappen toe treden: Engeland, Denemarken, Noor wegen en Ierland. Zij hebben zich niet als wij ingeleefd in die gemeenschap. Het is heel goed mogelijk dat zij de druk van de oppositie binnen die ge meenschap zullen vergroten". Mr. P. A. Blaisse (56) was van 1952 af lid voor de KVP van de Tweede Ka mer, later ook lid van het Europese Parlement. H(j is een uitgesproken voor stander van een Brits lidmaatschap van de EEG, maar bezit voldoende werke lijkheidszin om de nadelen te beseffen. Er zijn moeilijkheden voor Engeland: „De landbouwpolitiek moet drastisch worden gewijzigd. De Europese land bouwpolitiek verdraagt zich niet met het Britse systeem van garanties voor het inkomen van de boeren. De Brit ten moeten mee-financieren. Toch zul len de prijzen als gevolg hiervan met ten hoogste vier procent stijgen en dat kunnen zij wellicht over vijf jaar uit smeren." r\e moeilijkheden die het Gemenebest met zich meebrengt moet men niet overdrijven. Alleen de Nieuwzee- landse boter en de Westindische suiker vragen om een oplossing. De Britten zullen wel willen voorkomen dat het ka pitaalverkeer zich van hun land af wendt. Ook dat is oplosbaar", meent de heer Blaisse, „eventueel vast te leg gen in een speciaal protocol". Ook voor de EEG zijn er problemen. Zo vraagt mr. Blaisse zich af: „Wel ke garanties kan Engeland geven dat de letter en vooral de geest van de ver dragen worden geëerbiedigd, zeker wanneer het zelf in moeilijke omstan digheden komt te verkeren? Zal Enge land ook zijn economie daadwerkelijk inpassen in het gemeenschappelijke systeem? Zal het voor bijvoorbeeld on- ferrometalen, papier en textiel de conse quenties trekken? Zal het de produktie stopzetten, indien blijkt dat het elders in de gemeenschap beter kan?" Er zijn meer vragen die het oud-Ka merlid zich stelt: „Zal het Britse lid maatschap de Franse positie verster ken? Is het bereid soevereiniteit op te geven en een beslissing te aanvaarden die tegen de wil van de Britten is ge nomen? Zullen de Britten niet meewer ken aan een verder afglijden van de ge meenschap naar een loutere samenwer king tussen nationale regeringen? En Mr. P. A. Blaisse: „Britten kunnen belangrijke bijdrage leveren ondanks vragen dan: Is Engeland zich terdege bewust dat een gemeenschappelijk politiek be leid het sluitstuk is van de economi sche gemeenschap?" Tl* aar dan hamert mr. Blaisse de voordelen, die er voor iedereen zijn op tafel: 1. De eenheid in Europa wordt door Engelands toetreding groter. Als het juist is dat we het maximum aan mo gelijkheden die de maatschappij op al lerlei gebied in zich bergt, niet afzon derlijk kunnen bereiken, dan moeten we het gemeenschappelijk doen. Hoe groter die gemeenschap wordt hoe be ter, mits de uitgangspunten van de ver dragen blijven gehandhaafd. 2. Engeland kan met zijn toetreding een belangrijke bijdrage leveren op fi nancieel, economisch maar vooral tech nologisch gebied. 3. Engeland heeft een oude en rijke parlementaire traditie, die wjj in onze gemeenschap zeker kunnen gebruiken. 4. Engeland en anderen kunnen het politieke evenwicht in Europa ver stevigen en dat is met name voor Ne derland van belang. De Britten kunnen bijdragen tot een harmonieus samen spel tussen Frankrijk en Duitsland. 5. Het Engelse lidmaatschap kan een extra garantie zijn tegen een stre ven naar in zichzelf opsluiten op poli tiek en economisch gebied. Engeland heeft dit protectionisme nooit gewild. Trouwens, Europa zou dan toch nog ge spleten blijven en dat moet vroeg of laat tot tweespalt leiden. Met deze punten staat voor mr. Blais se vast: „Engeland dient als lid te wor den opgenomen, waarbij he'. beter is dat eerst tussen de EEG en Londen overeenstemming wordt bereikt, voor aleer men de werkelijke besprekingen opent met de Denen, Ieren en Noren". \,ïen zal in al die onderhandelingen duidelijkheid moeten verkrijgen over de plaats van Europa in de we reld, de verhouding tot de communis tische landen, de ontwikkelingslanden, tot de Verenigde Staten. Er behoeft volgens mr. Blaisse niet over alles volstrekte overeenstemming te bestaan, over het buitenlands beleid bijvoorbeeld niet. Men moet er zich wel van bewust zijn, dat die vragen aan de orde zullen komen, aldus de man die hoopt en vertrouwt dat Enge land straks loyaal zal meebouwen aan een Verenigd Europa. Het is vreemd, maar er is blijkbaar niemand die zich erover verwondert dat de Tweede Kamer zo weinig te doen heeft en zo eens één keer in de twee weken vergadert. Wij zijn blijk baar een geduldig volkje, dat rustig vertrouwt op de deugdelijke werking van onze parlementaire machinerie. Daar op het Binnenhof in Den Haag loopt het wel, zal men misschien den ken, maar de werkelijkheid is dat het er eigenlijk helemaal niet zo geweldig loopt. Het is er heel stil. De parlemen taire molen maalt niet best. Een dergelijke toestand van wind stilte in de wetgevende en controleren de arbeid van de Staten-Generaal maar met name van de Tweede Ka mer is overigens niet rampzalig of gevaarlijk. Er wordt heus nog wel ge regeerd en er dreigen evenmin nood lottige situaties omdat allerlei beslis singen niet worden genomen. Het be stuurlijke leven gaat zijn gewone gang. Daarover behoeft niemand zich onge rust te maken. Misschien is er hier of daar een nurks die rondloopt met het verwijt dat die 150 volksvertegenwoordigers hun schadeloosstelling van twintig mil le in deze tijd toch maar gemakkelijk verdienen! Ter geruststelling en ver troosting van die achterdochtige zielen zij dan meegedeeld dat er waarlijk nog wel iets anders in de Tweede Ka mer is te doen dan uitsluitend openba re vergaderingen houden. Intussen liggen er bij de griffie van de Tweede Kamer zo'n 130 stukkken op afhandeling te wachten. Voor open bare behandeling is niet meer dan een dozijn wetsontwerpen gereed. Deze wachten op een beslissing omtrent de datum waarop ze zullen worden behan deld. De Tweede Kamer neemt dergelijke beslissingen in deze tijd druppelsge wijs. Met routinevoorstellen, zoals na turalisaties, gaat zoiets vlot. Met ande re stukken is het niet zo eenvoudig om meteen vast te stellen dat zij dan en dan in debat zullen komen. De oor zaak daarvan ligt voornamelijk in de regeringscrisis van 20 oktober van het vorige jaar en de daaruit voortgevloei de ministerswisselingen. De nieuw optredende ministers moe ten de tijd hebben om de erfenissen die zij hebben overgenomen van hun voorgangers te bekijken. Zij moeten nagaan of zij bepaalde voorstellen van het vorige kabinet nog willen handha ven en zich vervolgens nog inwerken. Daarmee is enige tijd gemoeid. Er ligt niet veel dat meteen aan de orde kan komen en zelfs daarmee is de Tweede Kamer nogal zuinig. In de ze maand komen er bijzonder weinig interessante zaken aan de orde Toch staan er voor de toekomst veel be langrijke voorstellen op het lijstje, zo als het wetsontwerp zware geneeskun dige risico's, de ziektenkostenvoorzie- ning voor ambtenaren, het telefoonge heim en waarschijnlijk komt binnen kort ook de regeling voor de opsporing en winning van olie en gas op de Noordzee gereed. Maakt de Kamer dan nooit eens schoon schip, zal men vragen. Het antwoord is eenvoudig en kort: Neen, dat kan niet. Er zijn zoveel oorzaken, in en buiten de Kamer, politieke, eco nomische, internationale en nog ande re redenen waarom bepaalde stukken niet in openbare behandeling kunnen komen, dat de griffier nooit eens aan het einde van de jaarlijkse zitting, met de armen over elkaar voor een leeg bureau zittend opgelucht kan vast stellen: Hè, hè, dat hebben we gehad. Hij en de Kamer behoeven nooit om werk verlegen te zitten. Er ligt nu een dertigtal ontwerpen te wachten op de memorie van ant woord, dat is het antwoord van de be trokkenen minister op het voorlopig verslag van de Kamer. Daarover moet zo'n nieuwe bewindsman ook nog even nadenken. Verder zijn er heel wat no ta's, over de meest uiteenlopende za ken: de antwoordplicht van de rege ring aan het parlement, de zeehavens, het sparen, leningen aan gemeenten, nieuw militair strafrecht, vereenvou diging van de sociale wetgeving en de prijzen van melk en rundvee. Tenslotte een aantal regeringsbrie- ven over tal van verschillende dingen en andere regeringsbescheiden, ook nog een stuk of wat adressen aan de Tweede Kamer en dan nog iets voor parlementaire antiquairs, een motie van Romme over de vraag of en hoe maatschappelijke organen moeten wor den betrokken bij wetgeving en be stuur. Dat was de inventarisatie van het Binnenhof. En ook het antwoord op de vraag waarom het er voorlopig nog wel stilletjes blijft. Het ziet ernaar ui; ai Nederland dit jaar een land van melk en honing wordt. Door het vrijwel droge weer van de afgelopen weken hebben de bijen volken zich ongehinderd kunnen ont wikkelen, zodat de imkers verwachten dit jaar een overvloedige oogst binnen te kunnen halen.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 7