KATTEN EN T.V. Op oe's brilletje is „in mayo SALADES VELUWE HEEFT LAST VAN HET... WATER Weinig bloemen in kantoren mayo Hedendaagse predikant staat met beide voeten op de grond Strenge straffen voor olievervu iling UITLAATGASSEN AJORicA XadVn" Forse aderlating voor plaats in miniatuurstadje ♦NIEUWE BOEKEN- MAJORCA Modetaal voor de twieners V Felle kleuren, passend bij jurk kantenklaar in beel veel smaken en niet duur ook!: VANAF 90 CENT Bos bedreigd met verdrinking n tafelklare smulverrassing BIJ DE LUNCH AMATEURS CONCESSIE »-► Voortaan eens per maand: het nieuwe geel om de prettige vorm èn omdat u met 15 stuks beter uitkomt. 1.50 bij uw'drogist. STEUN TANKAUTO SCHIPHOL TE HOOG UNICUM mantels ZUUR GRAPILLON ROMANTISCH MOEILIJK SPECIALISTEN SALARIËRING Madurodani in stukjes de Oceaan DEN HAAG De directeur van Madurodam, de heer G. G. Jungerius, ziet met groot verlangen uit naar post van kasteel Drakensteyn, ook al begrijpt hij dat het prinselijk echtpaar zijn aandacht concentreert op prins Alexander. Op 3 juli besaat het Haagse miniatuurstadje vijftien jaar. Dan wordt de geheel met de hand gemaakte Westerkerk officieel in gebruik genomen. Indertijd keurde het Madurodamse gemeentebestuur de bouw van de kerk goed ter ere van het huwelijk van prinses Beatrix en prins Claus. De raad trok er veertigduizend gulden voor uit. Daarmee kon niet alleen een verkleinde kopie van de Westerkerk worden gemaakt, maar ook een van het Anne Frankhuis met voorplein. De heer Jungerius hoopt dat prinses Bea trix en prins Claus bij de ingebruikne ming zullen zijn. Voor de heer Jungerius ,die een jaar na de opening van Madurodam zijn werk begon, zijn bedragen van veer tigduizend gulden geen uitzondering. Zijn bedrijf, waarvan de winst ten goede komt aan studenten die me dische hulp nodig hebben, wordt op strikt zakelijke wijze geleid en vergt een jaarlijkse investering die in de tonnen loopt. Zonder moeite somt hij op: „Het Binnenhof kostte een paar jaar geleden ongeveer honderdduizend gulden, Ma durodam heeft aan miniatuur mensjes dertigduizend gulden uitgegeven en het schilderwerk van het Vredespaleis kost eenmaal per drie jaar ruim zesduizend gulden". Helemaal enthousiast wordt de 51- jarige directeur als hij spreekt over de spoorwegen van Madurodam. „Het hele traject van anderhalve kilometer lang is voor een deel door eigen personeels leden gemaakt. Hulpvaardige amateurs hebben ons in de eerste jaren geholpen met de bouw van wagons en locomo tieven .Zoals het spoorwegbedrijf nu draait, heeft het een waarde van een kleine twee miljoen gulden." Zijn cijfers worden bevestigd door hoofdingenieur W. J. Klaren, die door de Nederlandse Spoorwegen is belast met het toezicht op het onderhoud van het miniatuur zusterbedrijf. De 57- jarige heer Klaren begon zijn werk in 1951. Hij besteedt al zijn vrije tijd aan de Madurodamse spoorwegen. Het gevolg is dat de spoorwegen van het minia tuurstadje de werkelijkheid vooruit zijn. „Hier hebben de spoorwegen een beveiligingssysteem, waarbij de zeven treinen zich bij ieder blok melden en ervoor zorgen dat het verlaten blok gesloten blijft. Als concessie aan het publiek, dat graag seinen ziet, staat er een groot aantal langs de baan". Voor het onderhoud van het hele spoorwegbedrijf zijn dagelijks zes man ADVERTENTIE Tn de serie „portretten van vakan- tielanden" heeft uitgeverij Kla roen in Den Bosch een paperback over Majorca op de markt gebracht. De auteur J. Dominicus heeft er een prettig leesbaar boekje van gemaakt, dat een vracht aan nuttige reiswenken, routebeschrijvingen, kaartjes, histori sche feitjes, fotootjes en tips voor gastronomen bevat. Is men niet zo culinair „geschoold", dan kan de Ne derlander, die zich op dit romantische Balearen-eiland liever niet aan een experimxt tijdens lunch of diner waagt, terugvallen op zijn vertrouw de uitsmijter, want de Majorcanen passen zich razend snel aan bij de verlangens van de toeristen.... Dat moeten ze ook wel; de stroom vakantiegangers in de zomermaan den is immers groot. Elke vijf minu ten landt er dan een vliegtuig, dat velen voor een dag of veertien in het heerlijke subtropische klimaat van Majorca brengt. Dat deze elk jaar nog groeiende aan tal toeristen niet altyd ten goe de komen aan de eigenlijke charme van het eiland, mag wel blijken uit de hier en daar geplaatste kritische noot van de schrijver. Hij blijft even wel in verrukking over Majorca, vooral als hij vertelt over de mensen die er wonen, het landschappelijke schoon en de fijne hapjes en drank jes, waarvan men niet zo zeer in de buurt van de stranden, maar meer landinwaarts kan genieten. Dèar is nog veel terug te vinden van het oor spronkelijke schilderachtige Majorca waar de molens nog niet tot nacht clubs zijn misvormd, waar rust heerst en waar het contact met de vriendelijke bevolking een vakantie op dit eiland aanmerkelijk boeiender maakt. Voor de ƒ8.90 die „Portret van Majorca" kost, heeft men deze overzichtelijke en betrouwbare reis gids op zak. druk in de weer. Drie van hen beman nen om beurten het seinhuis in een officiële wisseldienst. Een van de an deren controleert de baan iedere mor gen nauwgezet. Sinds jaren treedt de heer Jungerius selectief op bij het aanbrengen van nieuwe gebouwen. „Het is geen kunst", zegt hij, „achttienduizend vierkante meter Madurodamse grond vol te bou wen. Het moet echter een stadje blijven dat de werkelijkheid zo sterk mogelijk benadert. Desnoods saneer ik een wijk als blijkt dat bepaalde gebou wen niet meer voldoen." Veel financiële steun ondervindt Madurodam van grote bedrijven die maar wat graag hun naam laten zien in een stadje waar ieder seizoen meer dan een miljoen bezoekers komen. Het is geen goedkope reclame. Met dertig duizend gulden per miniatuur is men goedkoop uit. Bij de bouw van het nu bijna vijftien jaar oude stadje gaven drie grote oliemaatschappijen gezamenlijk de autoweg, die zij geleidelijk bevolk ten met verkeer. In een nauwkeurig opgestelde overeenkomst hebben de drie oliereuzen uitgemaakt dat zij in Madurodam niet zullen concurreren. Als de een er zijn hoofdkantoor plaatst, mag de ander bijvoorbeeld een olietanker in de haven leggen. De hoeveelheid maatschappijvlaggetjes op het vliegveld is eerlijk verdeeld. Ook heeft elke oliemaatschappij er een gelijk aantal tankauto's staan. Voor een vorig jaar jubilerende oliemaatschappij, die eens fors in de bus wilde blazen, betekende het plaat sen van een moderne raffinaderij naar de werkelijkheid in het Botlekgebied een uitgave van bijna honderdduizend gulden. Dat is overigens niet de enige aderlating op het altaar van de re clame, want ieder jaar betaalt een gever nog eens twintig procent van de Directeur G. G. Jungerius weet dat zijn miniatuurstad Madurodam ieder jaar door meer mensen wordt bezocht. Trots zit hij naast een ouder wets stadswijkje, dat vooral buiten landers bewonderen. aanschaffingskosten voor het onder houd. Voor de oliemaatschappij komt dat neer op een kleine twintigduizend gulden per jaar. Directeur Jungerius speelt steeds met nieuwe plannen om zijn stadje actueel te houden. Graag zou hij zijn stad vergroot zien met het nieuwe Schiphol. „Ik zoek al maanden lang een milde gever, want het nieuwe Schiphol kost in miniatuur zeker een ton. Veel kans van slagen zie ik helaas niet", zegt hij spijtig. Om toch maar meer mensen naar Madurodam te krij gen, heeft- hij een listig plan ontwor pen, dat bij de K.L.M. in goede aarde is gevallen. Van november af kan de heer Jungerius stukjes Madurodam in het buitenland neerzetten. Vroeger ge beurde dat alleen in de wintermaanden met een enkel uit Madurodam geleend stadswijkje. Eind dit jaar kan de K.L.M. speciaal gebouwde miniaturen van miniatuur stad Madurodam naar New York en andere plaatsen vervoeren. „Natuurlijk is Drakensteyn daarbij en verder de Munttoren, een schaapskooi en een ouderwetse markt, een bollenveldje en Delftse geveltjes", zegt de heer Junge rius tevreden. De K.L.M. zal er in zijn kantoren in het buitenland een mooie blikvanger aan hebben en Madurodam zal er in de wereld weer wat bekender door wor den. „Mijn uitleenstadje", vertelt de heer Jungerius, „krijgt een oppervlak te van acht bij drieëneenhalve meter. Voor het vervoer zal het in veertig grote kisten verpakt zijn." „Weineen", zegt hij, „duur is het bouwpakket niet. Elk stadje kost vijf tigduizend gulden. Ik kan er tien jaar mee doen, dus dat is vijfduizend gulden per jaar", zegt hij achteloos met in het achterhoofd de totale waarde van zijn Madurodam: negen miljoen gulden. ADVERTENTIE Als van stijl en klasse houdt, kies dan: SHEFFIELD Een Engelse psycho loog heeft met een stalen gezicht mee gedeeld, dat hij vier jaar lang het ge drag van katten voor het tv-scherm heeft gadegeslagen en tot de conclusie is gekomen, dat ze niet houden van pro gramma's, waarin mensen de hoofdrol spelen. Neil Rackham, lector aan de univer siteit van Sheffield, verklaarde, dat hot ten het meest houden van tekenfilms en daarna van reclames. Van discussiepro gramma's vallen ze onmiddellijk in slaap Rackham heeft zijn conclusies geba seerd op bestudering van twaalf gese lecteerde katten, die in de proefjaren geregeld naar de tv hebben gekeken. Hij zei dat ze een duidelijke voor keur voor tekenfilms hebben om de muisachtige bewegingen van de figuren. Siamese katten zijn de meest harts tochtelijke tv kijkers. De tijd is voorbij dat uw tienerdoch ter naar een japonnenafdeling ging om een nieuwe jurk te kopen. In 1967 gaat zij naar een „boutique", of mooi er nog, een „boetiek" en koopt daar geen kleren die „in", maar „zzwipp", „pep" of „kinky" zijn, zoals ze vorig jaar „hip" en „blits" moesten zijn. Al deze woorden zijn in de plaats ge komen van het vroegere „knal", dat gebruikt werd toen twieners nog bak vissen heetten. Als uw dochter dit sei zoen „in" wil zijn, moet ze natuurlijk een mini-, maar liever nog een micro- rok dragen. Ook een shift een jurk zonder taille, ceintuur of sluiting, een bloomer een broekje tot net boven de knie dat gedragen wordt onder een mini-rok, of een djellabah een zeer wijde jurk zijn in. Verder is er ook nog de safari-look, die uw dochter er uit doet zien, alsof ze in de woestijn op zoek is naar de mijnen van koning Salomo. Wanneer de twiener ervan houdt een lange broek te dragen, heeft ze dit jaar een pantailleur aan. Dit is een broek met bijpassend lang of kort jasje. Indien u uw dochter een reuze groot plezier wilt doen, kijkt u dan eens op zolder, of daar nog een oud uniform hangt. Dat is dit jaar pas „zzwipp". DE brillen voor in de zon zijn ook al onder invloed van de rage voor felle kleuren gekomen. En het oude, metalen montuurtje van onze groot ouders is het allernieuwste om de gla zen waardoor men de wereld kleurig bekijkt op hun plaats te houden. „Grannies" heten de nieuwe zonne brillen die voor haar en voor hem bij moderne kleding voor de antieke toets gaan zorgen. Bij mini-rokjes en lange, sluike haren zijn ze dit voorjaar de juiste toevoeging om de ogen tegen fel licht te beschermen. De glazen van de „Grannies" zijn niet donker maar hebben fonkelende kleuren zoals dixie-groen, beatgeel, oranje, lila, rose en fel blauw. Men kan zo'n brilletje kiezen in de klem- van de kleding of in de tinten van de accessoires die daarbij worden ge dragen. Deze ouderwetse brillenmode ont stond doordat tieners van de „Rive Gauche" op de Parijse vlooienmarkt druk de metalen montuurtjes bij de rommelstalletjes kwamen uitzoeken. Toen zij deze wankele brilletjes weer ADVERTENTIE zagen dragen zochten de opticiens con tact met de fabrikanten die ze nog konden maken. Nu worden deze frames weer bij duizenden vervaardigd, ook voor ex port naar Amerika. Daar is zo'n „Grannie" echter het meest in trek als je goed kunt zien dat degenen die er een op heeft er nog in geslaagd is een echt oud exemplaar te bemachti gen. LINKS: Met zo'n „Grannie" op de neus kun je, als je wilt, de wereld kleurig bekijken. Het ouderwetse brille tje van oma of opa werd een moderne zonnebril met glazen in beatgeel, dixie- groen, rose of fel oranje. RECHTS: Ook voor mannen zo'n ouder wets brilletje als zonnebril in nieuwe trant met gekleurde glazen. ARNHEM Wftt sinds mensenheugenis niet is gebeurd: het hooggelegen Veluwemassief heeft ernstig te kampen met wateroverlast. Tot het „waters- noodgebied" behoren het natuurterrein Planken Wambuis, dat langs de weg Arnhem-Otterlo ligt, gedeelten van het bos langs de weg Harskamp-Stroe en het bos by Beerschoten. De wateroverlast is het gevolg van de abnormale hoeveelheid regen die vorig jaar is gevallen. Tussen de heuvels ver drinken in grote gebie den bomen en planten. De onder water staande bosgedeelten kunnen niet meer worden gered. In de lagere gedeelten zul len de houtopstanden af sterven. De stand van het grondwater zal voor lopig zo hoog blijven, dat bij een flinke regenbui de laagten in het terrein onmiddellijk weer blank staan. Volgens Staats bosbeheer is er geen an dere mogelijkheid voor de waterafvoer dan ver damping. „Het is een ramp, die zich heel langzaam heeft voltrokken", vertelt een ambtenaar van staats bosbeheer. „Na een vrij natte zomer is het de af gelopen winter niet veel beter geweest",. „Nor maal zakt het water in de hoge Veluwse grond direct weg. In tegenstelling tot de lager gelegen terreinen hebben de hoge re gedeelten op de Veluwe geen afwateringsstelsel en zijn ze niet opgenomen in de waterschappen. De regen werd aanvankelijk opge nomen door de goed doorlatende grond, maar op den duur werd de stand van het grondwater te hoog". Sinds de herfst van het vorige jaar staan sommige gedeelten van het bos nu al onder water. Als deze zomer niet te nat wordt, en het water verdampt is, zal het dode hout gerooid moeten worden en zal men nieuw hout moeten inplanten. Om hoeveel hectaren bos het precies gaat, kon Staats bosbeheer niet vertellen. Een ambtenaar van Rijkswa terstaat noemde het een uhicum, dat de eerste honderd tot honderd- vijftig jaar niet weer zal voorko men. ADVERTENTIE zuiver scheerwol Verkoopadressen worden gaarne verstrekt door Stibbe Postbus 9041 A'dam Heren, dat valt me weer een beetje tegen, want voor u zelf vindt u tulpen toch leuker dan rozen. Ter wijl vrouwen het veel prettiger vinden om rozen, anjers of fresia's te krijgen, of weg te geven. Het staat zwart op wit in een rapport dat op de knie van ir. N. C. Hof man ligt, in Den Haag. De heer Hofman is verbonden aan het Pro- duktschap voor Siergewassen en speciaal belast met de afdeling marktonderzoek. In datzelfde rap port is ook dit naar voren geko men: we doen met zijn allen veel te weinig aan bloemen en planten in kantoren. Sterker: we doen er vaak helemaal niets aan en heb ben niet één bloemetje in de buurt van ons bureau. En dat wij het Produktschap nu hevig gaan ver anderen. In het kantoortje van de heer Hofman staat één vaas met witte bloemen en daarnaast is een grote bos planten in een bak bezig een hele muur in beslag te gaan nemen. „Zelf gekocht en zelf laten aanleggen", zegt hij. „De kosten van die bloemen en planten in de bedrijven, die vormen ook een probleem. Over het hoe en wat daarvan moeten we nog eens uitvoerig praten. We gaan er ook een nieuwe enquête over houden. Uit dit eerste rapport" hij wijst op zijn knie „is in ieder geval duidelijk geworden dat de kantoren en bedreven in onze ogen als onderontwikkelde gebieden moeten worden beschouwd." Niemand kan het ontkennen: plan tenbakken en potten met snijbloemen in vertrekken waarin iedere dag ge werkt wordt, gepraat en gezwoegd, doen gewoon prettig aan. „Je ziet wel eens werkkamers met prachtig bak ken", zegt de heer Hofman, „maar in de meeste gevallen worden bloemen en planten toch vergeten. Ik wil niet vervelend zijn, maar als met een zuur gezicht 's morgens op je werk komt en je ziet bloemen en planten staan, lucht dat toch wel iets op. Je werkt met meer plezier in een kamer met bloe men dan tussen vier kale muren." De grote vraag was hoe komt het dat we daarvoor zo weinig doen. De conclusie van het rapport en de heer Hofman: men denkt er niet aan. Er moet toevallig een afspraak zijn met een bloemist die iedere week een of meer bossen bloemen brengt naar meneers bureau of er moet toevallig een secretaresse zijn die om alles denkt. „Het is een kwestie van organise ren", zegt de man van het Produkt schap voor siergewassen. ADVERTENTIE Kostelijk voor uw kinderen alcoholvrij druivensap LONDEN Schepen die schuldig bevonden worden aan vervuiling van de zee met olie zullen strenger ge straft worden, nu de huidige interna tionale wetgeving op dit gebied ver sterkt is. Het Britse ministerie van Handel heeft vijf statuaire verklaringen aan gekondigd die amendementen zullen vormen op de internationale conven tie voor de voorkoming van vervui ling van de zee door olie. Deze con ventie werd in 1954 door 34 landen aanvaard. De gebieden waar schepen hun olie niet mogen lozen zijn aanmerkelijk uitgebreid. Om de Britse eilanden zullen de verboden gebieden zich naar het westen over meer dan 1300 nautische mijlen uitstrekken over de Atlanti sche Oceaan en naar het zuiden tot Kaap Finisterre. De hele Noordzee en Het Kanaal zullen verboden ge bied zijn. De gebieden in de Middellandse Zee en andere gebieden zijn ook ver groot. Nieuwe schepen van 20.000 ton of meer, waarvoor bouwcontracten zijn geplaatst na vorige week donder dag, zal het verboden zijn olie waar ook op zee te lozen. De maximale boete voor het onwettig lozen van olie zal 10.000 gulden zijn. Wanneer bui tenlandse schepen dit doen buiten de Britse wateren, zal er melding van gemaakt worden bij hun regeringen. De regeringen van de landen die de conventie ondertekend hebben ver plichten zich overtreders te vervol gen als er voldoende bewijzen zijn. Onder de geamendeerde conventie zullen ook tankers van 150 ton of meer en andere schepen van 500 ton of meer vallen, voordien gold dit al leen voor tankers van 500 ton of meer. ADVERTENTIE AMSTERDAM De Ford Motor Company en de Mobil Oil Corporation heb ben het plan bekend gemaakt een gezamenlijk research project te ondernemen voor de ontwikkeling van benzine-voertuigen, die praktisch geen uitlaatgassen produceren. Het project dat op 1 mei is begonnen, vormt een aansluiting op metingen van uitlaatgassen die gedurende lange tijd door beide ondernemingen zijn verricht. De research zal tenminste 3 jaar duren, tenzij het doel reeds eerder wordt be reikt. Het wordt geschat dat in deze periode ruim 25 miljoen gulden zal worden besteed. Mogelijkheden zijn geschapen om anderen te laten deelnemen in het pro ject. Alle deelnemers zullen volledig toegang hebben tot en vrij gebruik kunnen maken van de resultaten van het onderzoek voor het bestrijden van luchtveront reiniging. Ford treedt op als leider van het project, dat gericht is op de bestudering van 'n groot aantal verschillende combinaties van motoren en brandstoffen. DEN HAAG Ds. O. V. Henkei (51), zelf gekleed in een combinatie met leren randjes en elleboogstukjes op het geruite jasje zegt: „Buitenstaanders zien de predikant als een man in een zwart pak en met een streng gezicht, die buiten de wereld en de maatschappij staat. Hy is voor hen een stuk folklore. „In werkelijkheid is de hedendaagse predikant net zo'n gewoon mens als ieder ander en staat hij met beide benen op de grond in de wereld van vandaag. In de predikantenvergaderin gen waar ik kom loopt er misschien nog één op de zes- of zevenhonderd in zwarte jas en streepjesbroek". Het is een van de twee onjuiste opvattingen omtrent het predikanten- bestaan die ds. Henkei als secretaris van de commissie voor het theologisch onderwijs uit de Nederlandse Her vormde Kerk aan het bestrijden is, opdat de belangstelling voor de theolo gische studie groter kan worden. De andere is: „Het romantische beeld van met Marietje in het pastorietje. „Die idylle van het zoete landleven bestaat niet meer. In onze moderne maatschappij is het verschil tussen platteland en stad uitgewist. Het isole ment is verbroken door de moderne telecommunicatiemiddelen en de ont wikkeling van het vervoer", meent ds. Henkei. Hij heeft als geboren Amster dammer twee Brabantse dorpsgemeen ten gediend en is nu al sinds 1953 in Den Haag predikant in algemene dienst. De dorpsidylle mag misschien vroe ger hebben aangeslagen, de moderne student ziet daar niets meer in. „En wie er wel voor voelt moeten wij niet hebben", stelt ds. Henkei zonder meer vast. „Zy zouden trouwens gedesillu sioneerd worden". Niet teleurgesteld worden volgens deze gebaarde propagandist van het theologisch hoger onderwijs, de stu denten die ervan uitgaan dat predikant een mooi maar moeilijk beroep is. In dit moeilijke beroep stijgt het aantal vacatures, niet alleen bij de Neder landse Hervormde Kerk. „Bij de andere protestantse groepe ringen ligt het precies zo. Een volgen de keer willen we ook gezamelijk de theologische studie propageren". Zelfs bij de Rooms-Katholieke Kerk is vol gens ds. Henkei de situatie niet anders. „Daar speelt bovendien nog mee de angst voor het celibaat". Bij de protestanten ligt dat met die angst eigenlijk andersom. Een predi kant die niet getrouwd is maakt min der kans beroepen te worden dan een gehuwde", verklaart ds. Henkei dat. lijkheden bepraat je liever met een gehuwde", vdrklaart ds. Henkei dat Overigens is de moderne predikant tegenwoordig lang niet altijd de leider van een gemeente. „Honderd jaar gele der. had je nog één dokter voor alles, maar nu zijn er voor alles specialisten. Zo is het bij de predikanten ongeveer ook. Net als onder andere academici is Ds. O. V. Henkei: een secreta resse dacht dat je bij een predi kant nooit mocht lachen hier sprake van een toenemende spe cialisatie. „De folder die de Nederlandse Her vormde Kerk op de gymnasia ver spreidt somt op: Gevangenispredikant, zendingspredikant, industriepredikant, ziekenhuispredikant, jeugdpredikant, krijgsmachtpredikant, studentenpredi kant. Trouwens, ook het werk van de „gewone" wijkpredikant verandert. „Ik ken Haagse wijken waar de predikant 125 tot 150 medewerkers heeft. De predikant in de grote stad dreigt van pastor tot manager te verworden," zegt ds. Henkei. De toenemende specialisatie doet het aantal vacatures stijgen en het belang van de actie onder het motto „Theolo gie studeren: een uitdaging in deze tijd" toenemen. Ds. Henkei gelooft in resultaat op korte termijn. De salariëring is volgens hem, ook in verhouding met andere beroepen, „re delijk, min of meer gelijk aan die van leraren bij het v.h.m.o." De studieduur een kleine zes jaar is niet groter dan van andere academische studies „en niet langer dan in omringende protestantse landen, wat niet van alle Nederlandse academische studies kan worden gezegd". Het belangrijkste doel is daarom voor ds. Henkei: Verbetering van het imago van de predikant. „Het beeld wordt nog te vaak bepaald door be paalde uitwassen die de meeste aan dacht trekken". „Het is zelfs zo sterk dat ik een secretaresse heb gehad, die hoewel ze toch uit een kerkelijk gezin kwam dacht dat je bij een predikant nooit mocht lachen".

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 9