KATTEN EN
T.V.
Op oe's brilletje is „in
mayo
SALADES
VELUWE HEEFT LAST
VAN HET... WATER
Weinig bloemen
in kantoren
mayo
Hedendaagse predikant
staat met beide voeten
op de grond
Strenge straffen voor
olievervu iling
UITLAATGASSEN
AJORicA XadVn"
Forse aderlating voor plaats in miniatuurstadje
♦NIEUWE BOEKEN-
MAJORCA
Modetaal voor
de twieners
V
Felle kleuren, passend bij jurk
kantenklaar
in beel veel smaken
en niet duur ook!:
VANAF 90 CENT
Bos bedreigd met verdrinking
n tafelklare
smulverrassing
BIJ DE LUNCH
AMATEURS
CONCESSIE
»-► Voortaan
eens per maand:
het nieuwe
geel
om de prettige vorm èn
omdat u met 15 stuks
beter uitkomt.
1.50
bij uw'drogist.
STEUN
TANKAUTO
SCHIPHOL
TE HOOG
UNICUM
mantels
ZUUR
GRAPILLON
ROMANTISCH
MOEILIJK
SPECIALISTEN
SALARIËRING
Madurodani
in stukjes
de Oceaan
DEN HAAG De directeur van Madurodam, de heer G. G. Jungerius, ziet
met groot verlangen uit naar post van kasteel Drakensteyn, ook al begrijpt hij
dat het prinselijk echtpaar zijn aandacht concentreert op prins Alexander. Op
3 juli besaat het Haagse miniatuurstadje vijftien jaar. Dan wordt de geheel
met de hand gemaakte Westerkerk officieel in gebruik genomen.
Indertijd keurde het Madurodamse
gemeentebestuur de bouw van de kerk
goed ter ere van het huwelijk van
prinses Beatrix en prins Claus. De
raad trok er veertigduizend gulden
voor uit. Daarmee kon niet alleen een
verkleinde kopie van de Westerkerk
worden gemaakt, maar ook een van
het Anne Frankhuis met voorplein. De
heer Jungerius hoopt dat prinses Bea
trix en prins Claus bij de ingebruikne
ming zullen zijn.
Voor de heer Jungerius ,die een jaar
na de opening van Madurodam zijn
werk begon, zijn bedragen van veer
tigduizend gulden geen uitzondering.
Zijn bedrijf, waarvan de winst ten
goede komt aan studenten die me
dische hulp nodig hebben, wordt op
strikt zakelijke wijze geleid en vergt
een jaarlijkse investering die in de
tonnen loopt.
Zonder moeite somt hij op: „Het
Binnenhof kostte een paar jaar geleden
ongeveer honderdduizend gulden, Ma
durodam heeft aan miniatuur mensjes
dertigduizend gulden uitgegeven en het
schilderwerk van het Vredespaleis kost
eenmaal per drie jaar ruim zesduizend
gulden".
Helemaal enthousiast wordt de 51-
jarige directeur als hij spreekt over de
spoorwegen van Madurodam. „Het hele
traject van anderhalve kilometer lang
is voor een deel door eigen personeels
leden gemaakt. Hulpvaardige amateurs
hebben ons in de eerste jaren geholpen
met de bouw van wagons en locomo
tieven .Zoals het spoorwegbedrijf nu
draait, heeft het een waarde van een
kleine twee miljoen gulden."
Zijn cijfers worden bevestigd door
hoofdingenieur W. J. Klaren, die door
de Nederlandse Spoorwegen is belast
met het toezicht op het onderhoud van
het miniatuur zusterbedrijf. De 57-
jarige heer Klaren begon zijn werk in
1951.
Hij besteedt al zijn vrije tijd aan de
Madurodamse spoorwegen. Het gevolg
is dat de spoorwegen van het minia
tuurstadje de werkelijkheid vooruit
zijn.
„Hier hebben de spoorwegen een
beveiligingssysteem, waarbij de zeven
treinen zich bij ieder blok melden en
ervoor zorgen dat het verlaten blok
gesloten blijft. Als concessie aan het
publiek, dat graag seinen ziet, staat er
een groot aantal langs de baan".
Voor het onderhoud van het hele
spoorwegbedrijf zijn dagelijks zes man
ADVERTENTIE
Tn de serie „portretten van vakan-
tielanden" heeft uitgeverij Kla
roen in Den Bosch een paperback
over Majorca op de markt gebracht.
De auteur J. Dominicus heeft er een
prettig leesbaar boekje van gemaakt,
dat een vracht aan nuttige reiswenken,
routebeschrijvingen, kaartjes, histori
sche feitjes, fotootjes en tips voor
gastronomen bevat. Is men niet zo
culinair „geschoold", dan kan de Ne
derlander, die zich op dit romantische
Balearen-eiland liever niet aan een
experimxt tijdens lunch of diner
waagt, terugvallen op zijn vertrouw
de uitsmijter, want de Majorcanen
passen zich razend snel aan bij de
verlangens van de toeristen....
Dat moeten ze ook wel; de stroom
vakantiegangers in de zomermaan
den is immers groot. Elke vijf minu
ten landt er dan een vliegtuig, dat
velen voor een dag of veertien in het
heerlijke subtropische klimaat van
Majorca brengt.
Dat deze elk jaar nog groeiende aan
tal toeristen niet altyd ten goe
de komen aan de eigenlijke charme
van het eiland, mag wel blijken uit
de hier en daar geplaatste kritische
noot van de schrijver. Hij blijft even
wel in verrukking over Majorca,
vooral als hij vertelt over de mensen
die er wonen, het landschappelijke
schoon en de fijne hapjes en drank
jes, waarvan men niet zo zeer in de
buurt van de stranden, maar meer
landinwaarts kan genieten. Dèar is
nog veel terug te vinden van het oor
spronkelijke schilderachtige Majorca
waar de molens nog niet tot nacht
clubs zijn misvormd, waar rust
heerst en waar het contact met de
vriendelijke bevolking een vakantie
op dit eiland aanmerkelijk boeiender
maakt. Voor de ƒ8.90 die „Portret
van Majorca" kost, heeft men deze
overzichtelijke en betrouwbare reis
gids op zak.
druk in de weer. Drie van hen beman
nen om beurten het seinhuis in een
officiële wisseldienst. Een van de an
deren controleert de baan iedere mor
gen nauwgezet.
Sinds jaren treedt de heer Jungerius
selectief op bij het aanbrengen van
nieuwe gebouwen. „Het is geen kunst",
zegt hij, „achttienduizend vierkante
meter Madurodamse grond vol te bou
wen. Het moet echter een stadje
blijven dat de werkelijkheid zo sterk
mogelijk benadert. Desnoods saneer ik
een wijk als blijkt dat bepaalde gebou
wen niet meer voldoen."
Veel financiële steun ondervindt
Madurodam van grote bedrijven die
maar wat graag hun naam laten zien
in een stadje waar ieder seizoen meer
dan een miljoen bezoekers komen. Het
is geen goedkope reclame. Met dertig
duizend gulden per miniatuur is men
goedkoop uit.
Bij de bouw van het nu bijna
vijftien jaar oude stadje gaven drie
grote oliemaatschappijen gezamenlijk
de autoweg, die zij geleidelijk bevolk
ten met verkeer. In een nauwkeurig
opgestelde overeenkomst hebben de
drie oliereuzen uitgemaakt dat zij in
Madurodam niet zullen concurreren.
Als de een er zijn hoofdkantoor
plaatst, mag de ander bijvoorbeeld een
olietanker in de haven leggen. De
hoeveelheid maatschappijvlaggetjes op
het vliegveld is eerlijk verdeeld. Ook
heeft elke oliemaatschappij er een
gelijk aantal tankauto's staan.
Voor een vorig jaar jubilerende
oliemaatschappij, die eens fors in de
bus wilde blazen, betekende het plaat
sen van een moderne raffinaderij naar
de werkelijkheid in het Botlekgebied
een uitgave van bijna honderdduizend
gulden. Dat is overigens niet de enige
aderlating op het altaar van de re
clame, want ieder jaar betaalt een
gever nog eens twintig procent van de
Directeur G. G. Jungerius weet dat
zijn miniatuurstad Madurodam
ieder jaar door meer mensen wordt
bezocht. Trots zit hij naast een ouder
wets stadswijkje, dat vooral buiten
landers bewonderen.
aanschaffingskosten voor het onder
houd. Voor de oliemaatschappij komt
dat neer op een kleine twintigduizend
gulden per jaar.
Directeur Jungerius speelt steeds
met nieuwe plannen om zijn stadje
actueel te houden. Graag zou hij zijn
stad vergroot zien met het nieuwe
Schiphol. „Ik zoek al maanden lang
een milde gever, want het nieuwe
Schiphol kost in miniatuur zeker een
ton. Veel kans van slagen zie ik helaas
niet", zegt hij spijtig. Om toch maar
meer mensen naar Madurodam te krij
gen, heeft- hij een listig plan ontwor
pen, dat bij de K.L.M. in goede aarde
is gevallen. Van november af kan de
heer Jungerius stukjes Madurodam in
het buitenland neerzetten. Vroeger ge
beurde dat alleen in de wintermaanden
met een enkel uit Madurodam geleend
stadswijkje.
Eind dit jaar kan de K.L.M. speciaal
gebouwde miniaturen van miniatuur
stad Madurodam naar New York en
andere plaatsen vervoeren. „Natuurlijk
is Drakensteyn daarbij en verder de
Munttoren, een schaapskooi en een
ouderwetse markt, een bollenveldje en
Delftse geveltjes", zegt de heer Junge
rius tevreden.
De K.L.M. zal er in zijn kantoren in
het buitenland een mooie blikvanger
aan hebben en Madurodam zal er in de
wereld weer wat bekender door wor
den. „Mijn uitleenstadje", vertelt de
heer Jungerius, „krijgt een oppervlak
te van acht bij drieëneenhalve meter.
Voor het vervoer zal het in veertig
grote kisten verpakt zijn."
„Weineen", zegt hij, „duur is het
bouwpakket niet. Elk stadje kost vijf
tigduizend gulden. Ik kan er tien jaar
mee doen, dus dat is vijfduizend
gulden per jaar", zegt hij achteloos
met in het achterhoofd de totale
waarde van zijn Madurodam: negen
miljoen gulden.
ADVERTENTIE
Als van stijl en klasse houdt, kies dan:
SHEFFIELD Een Engelse psycho
loog heeft met een stalen gezicht mee
gedeeld, dat hij vier jaar lang het ge
drag van katten voor het tv-scherm
heeft gadegeslagen en tot de conclusie
is gekomen, dat ze niet houden van pro
gramma's, waarin mensen de hoofdrol
spelen.
Neil Rackham, lector aan de univer
siteit van Sheffield, verklaarde, dat hot
ten het meest houden van tekenfilms en
daarna van reclames. Van discussiepro
gramma's vallen ze onmiddellijk in
slaap
Rackham heeft zijn conclusies geba
seerd op bestudering van twaalf gese
lecteerde katten, die in de proefjaren
geregeld naar de tv hebben gekeken.
Hij zei dat ze een duidelijke voor
keur voor tekenfilms hebben om de
muisachtige bewegingen van de figuren.
Siamese katten zijn de meest harts
tochtelijke tv kijkers.
De tijd is voorbij dat uw tienerdoch
ter naar een japonnenafdeling ging om
een nieuwe jurk te kopen. In 1967
gaat zij naar een „boutique", of mooi
er nog, een „boetiek" en koopt daar
geen kleren die „in", maar „zzwipp",
„pep" of „kinky" zijn, zoals ze vorig
jaar „hip" en „blits" moesten zijn.
Al deze woorden zijn in de plaats ge
komen van het vroegere „knal", dat
gebruikt werd toen twieners nog bak
vissen heetten. Als uw dochter dit sei
zoen „in" wil zijn, moet ze natuurlijk
een mini-, maar liever nog een micro-
rok dragen. Ook een shift een jurk
zonder taille, ceintuur of sluiting, een
bloomer een broekje tot net boven
de knie dat gedragen wordt onder een
mini-rok, of een djellabah een zeer
wijde jurk zijn in. Verder is er ook
nog de safari-look, die uw dochter er
uit doet zien, alsof ze in de woestijn
op zoek is naar de mijnen van koning
Salomo. Wanneer de twiener ervan
houdt een lange broek te dragen, heeft
ze dit jaar een pantailleur aan. Dit is
een broek met bijpassend lang of kort
jasje. Indien u uw dochter een reuze
groot plezier wilt doen, kijkt u dan
eens op zolder, of daar nog een oud
uniform hangt. Dat is dit jaar pas
„zzwipp".
DE brillen voor in de zon zijn ook
al onder invloed van de rage voor
felle kleuren gekomen. En het oude,
metalen montuurtje van onze groot
ouders is het allernieuwste om de gla
zen waardoor men de wereld kleurig
bekijkt op hun plaats te houden.
„Grannies" heten de nieuwe zonne
brillen die voor haar en voor hem bij
moderne kleding voor de antieke toets
gaan zorgen. Bij mini-rokjes en lange,
sluike haren zijn ze dit voorjaar de
juiste toevoeging om de ogen tegen fel
licht te beschermen.
De glazen van de „Grannies" zijn
niet donker maar hebben fonkelende
kleuren zoals dixie-groen, beatgeel,
oranje, lila, rose en fel blauw. Men
kan zo'n brilletje kiezen in de klem-
van de kleding of in de tinten van
de accessoires die daarbij worden ge
dragen.
Deze ouderwetse brillenmode ont
stond doordat tieners van de „Rive
Gauche" op de Parijse vlooienmarkt
druk de metalen montuurtjes bij de
rommelstalletjes kwamen uitzoeken.
Toen zij deze wankele brilletjes weer
ADVERTENTIE
zagen dragen zochten de opticiens con
tact met de fabrikanten die ze nog
konden maken.
Nu worden deze frames weer bij
duizenden vervaardigd, ook voor ex
port naar Amerika. Daar is zo'n
„Grannie" echter het meest in trek
als je goed kunt zien dat degenen die
er een op heeft er nog in geslaagd is
een echt oud exemplaar te bemachti
gen.
LINKS: Met zo'n „Grannie" op de
neus kun je, als je wilt, de wereld
kleurig bekijken. Het ouderwetse brille
tje van oma of opa werd een moderne
zonnebril met glazen in beatgeel, dixie-
groen, rose of fel oranje.
RECHTS: Ook voor mannen zo'n ouder
wets brilletje als zonnebril in nieuwe
trant met gekleurde glazen.
ARNHEM Wftt sinds mensenheugenis niet is gebeurd: het hooggelegen
Veluwemassief heeft ernstig te kampen met wateroverlast. Tot het „waters-
noodgebied" behoren het natuurterrein Planken Wambuis, dat langs de weg
Arnhem-Otterlo ligt, gedeelten van het bos langs de weg Harskamp-Stroe
en het bos by Beerschoten. De wateroverlast is het gevolg van de abnormale
hoeveelheid regen die vorig jaar is gevallen.
Tussen de heuvels ver
drinken in grote gebie
den bomen en planten.
De onder water staande
bosgedeelten kunnen niet
meer worden gered. In
de lagere gedeelten zul
len de houtopstanden af
sterven. De stand van
het grondwater zal voor
lopig zo hoog blijven, dat
bij een flinke regenbui
de laagten in het terrein
onmiddellijk weer blank
staan. Volgens Staats
bosbeheer is er geen an
dere mogelijkheid voor
de waterafvoer dan ver
damping.
„Het is een ramp, die
zich heel langzaam heeft
voltrokken", vertelt een
ambtenaar van staats
bosbeheer. „Na een vrij
natte zomer is het de af
gelopen winter niet veel
beter geweest",. „Nor
maal zakt het water in
de hoge Veluwse grond direct
weg. In tegenstelling tot de lager
gelegen terreinen hebben de hoge
re gedeelten op de Veluwe geen
afwateringsstelsel en zijn ze niet
opgenomen in de waterschappen.
De regen werd aanvankelijk opge
nomen door de goed doorlatende
grond, maar op den duur werd de
stand van het grondwater te
hoog".
Sinds de herfst van het vorige
jaar staan sommige gedeelten van
het bos nu al onder water. Als
deze zomer niet te nat wordt, en
het water verdampt is, zal het
dode hout gerooid moeten worden
en zal men nieuw hout moeten
inplanten. Om hoeveel hectaren
bos het precies gaat, kon Staats
bosbeheer niet vertellen.
Een ambtenaar van Rijkswa
terstaat noemde het een uhicum,
dat de eerste honderd tot honderd-
vijftig jaar niet weer zal voorko
men.
ADVERTENTIE
zuiver
scheerwol
Verkoopadressen worden gaarne verstrekt door Stibbe Postbus 9041 A'dam
Heren, dat valt me weer een beetje
tegen, want voor u zelf vindt u
tulpen toch leuker dan rozen. Ter
wijl vrouwen het veel prettiger
vinden om rozen, anjers of fresia's
te krijgen, of weg te geven. Het
staat zwart op wit in een rapport
dat op de knie van ir. N. C. Hof
man ligt, in Den Haag. De heer
Hofman is verbonden aan het Pro-
duktschap voor Siergewassen en
speciaal belast met de afdeling
marktonderzoek. In datzelfde rap
port is ook dit naar voren geko
men: we doen met zijn allen veel
te weinig aan bloemen en planten
in kantoren. Sterker: we doen er
vaak helemaal niets aan en heb
ben niet één bloemetje in de buurt
van ons bureau. En dat wij het
Produktschap nu hevig gaan ver
anderen.
In het kantoortje van de heer
Hofman staat één vaas met witte
bloemen en daarnaast is een grote bos
planten in een bak bezig een hele
muur in beslag te gaan nemen. „Zelf
gekocht en zelf laten aanleggen", zegt
hij. „De kosten van die bloemen en
planten in de bedrijven, die vormen
ook een probleem. Over het hoe en wat
daarvan moeten we nog eens uitvoerig
praten. We gaan er ook een nieuwe
enquête over houden. Uit dit eerste
rapport" hij wijst op zijn knie
„is in ieder geval duidelijk geworden
dat de kantoren en bedreven in onze
ogen als onderontwikkelde gebieden
moeten worden beschouwd."
Niemand kan het ontkennen: plan
tenbakken en potten met snijbloemen
in vertrekken waarin iedere dag ge
werkt wordt, gepraat en gezwoegd,
doen gewoon prettig aan. „Je ziet wel
eens werkkamers met prachtig bak
ken", zegt de heer Hofman, „maar in
de meeste gevallen worden bloemen en
planten toch vergeten. Ik wil niet
vervelend zijn, maar als met een zuur
gezicht 's morgens op je werk komt en
je ziet bloemen en planten staan, lucht
dat toch wel iets op. Je werkt met
meer plezier in een kamer met bloe
men dan tussen vier kale muren."
De grote vraag was hoe komt het
dat we daarvoor zo weinig doen. De
conclusie van het rapport en de heer
Hofman: men denkt er niet aan. Er
moet toevallig een afspraak zijn met
een bloemist die iedere week een of
meer bossen bloemen brengt naar
meneers bureau of er moet toevallig
een secretaresse zijn die om alles
denkt.
„Het is een kwestie van organise
ren", zegt de man van het Produkt
schap voor siergewassen.
ADVERTENTIE
Kostelijk voor uw kinderen
alcoholvrij druivensap
LONDEN Schepen die schuldig
bevonden worden aan vervuiling van
de zee met olie zullen strenger ge
straft worden, nu de huidige interna
tionale wetgeving op dit gebied ver
sterkt is.
Het Britse ministerie van Handel
heeft vijf statuaire verklaringen aan
gekondigd die amendementen zullen
vormen op de internationale conven
tie voor de voorkoming van vervui
ling van de zee door olie. Deze con
ventie werd in 1954 door 34 landen
aanvaard.
De gebieden waar schepen hun olie
niet mogen lozen zijn aanmerkelijk
uitgebreid.
Om de Britse eilanden zullen de
verboden gebieden zich naar het
westen over meer dan 1300 nautische
mijlen uitstrekken over de Atlanti
sche Oceaan en naar het zuiden tot
Kaap Finisterre. De hele Noordzee
en Het Kanaal zullen verboden ge
bied zijn.
De gebieden in de Middellandse
Zee en andere gebieden zijn ook ver
groot. Nieuwe schepen van 20.000 ton
of meer, waarvoor bouwcontracten
zijn geplaatst na vorige week donder
dag, zal het verboden zijn olie waar
ook op zee te lozen. De maximale
boete voor het onwettig lozen van olie
zal 10.000 gulden zijn. Wanneer bui
tenlandse schepen dit doen buiten de
Britse wateren, zal er melding van
gemaakt worden bij hun regeringen.
De regeringen van de landen die de
conventie ondertekend hebben ver
plichten zich overtreders te vervol
gen als er voldoende bewijzen zijn.
Onder de geamendeerde conventie
zullen ook tankers van 150 ton of
meer en andere schepen van 500 ton
of meer vallen, voordien gold dit al
leen voor tankers van 500 ton of
meer.
ADVERTENTIE
AMSTERDAM De Ford Motor Company en de Mobil Oil Corporation heb
ben het plan bekend gemaakt een gezamenlijk research project te ondernemen
voor de ontwikkeling van benzine-voertuigen, die praktisch geen uitlaatgassen
produceren.
Het project dat op 1 mei is begonnen, vormt een aansluiting op metingen van
uitlaatgassen die gedurende lange tijd door beide ondernemingen zijn verricht.
De research zal tenminste 3 jaar duren, tenzij het doel reeds eerder wordt be
reikt. Het wordt geschat dat in deze periode ruim 25 miljoen gulden zal worden
besteed. Mogelijkheden zijn geschapen om anderen te laten deelnemen in het pro
ject. Alle deelnemers zullen volledig toegang hebben tot en vrij gebruik kunnen
maken van de resultaten van het onderzoek voor het bestrijden van luchtveront
reiniging.
Ford treedt op als leider van het project, dat gericht is op de bestudering van 'n
groot aantal verschillende combinaties van motoren en brandstoffen.
DEN HAAG Ds. O. V. Henkei (51), zelf gekleed in een combinatie met leren
randjes en elleboogstukjes op het geruite jasje zegt: „Buitenstaanders zien de
predikant als een man in een zwart pak en met een streng gezicht, die buiten de
wereld en de maatschappij staat. Hy is voor hen een stuk folklore.
„In werkelijkheid is de hedendaagse
predikant net zo'n gewoon mens als
ieder ander en staat hij met beide
benen op de grond in de wereld van
vandaag. In de predikantenvergaderin
gen waar ik kom loopt er misschien
nog één op de zes- of zevenhonderd in
zwarte jas en streepjesbroek".
Het is een van de twee onjuiste
opvattingen omtrent het predikanten-
bestaan die ds. Henkei als secretaris
van de commissie voor het theologisch
onderwijs uit de Nederlandse Her
vormde Kerk aan het bestrijden is,
opdat de belangstelling voor de theolo
gische studie groter kan worden. De
andere is: „Het romantische beeld van
met Marietje in het pastorietje.
„Die idylle van het zoete landleven
bestaat niet meer. In onze moderne
maatschappij is het verschil tussen
platteland en stad uitgewist. Het isole
ment is verbroken door de moderne
telecommunicatiemiddelen en de ont
wikkeling van het vervoer", meent ds.
Henkei. Hij heeft als geboren Amster
dammer twee Brabantse dorpsgemeen
ten gediend en is nu al sinds 1953 in
Den Haag predikant in algemene
dienst.
De dorpsidylle mag misschien vroe
ger hebben aangeslagen, de moderne
student ziet daar niets meer in. „En
wie er wel voor voelt moeten wij niet
hebben", stelt ds. Henkei zonder meer
vast. „Zy zouden trouwens gedesillu
sioneerd worden".
Niet teleurgesteld worden volgens
deze gebaarde propagandist van het
theologisch hoger onderwijs, de stu
denten die ervan uitgaan dat predikant
een mooi maar moeilijk beroep is. In
dit moeilijke beroep stijgt het aantal
vacatures, niet alleen bij de Neder
landse Hervormde Kerk.
„Bij de andere protestantse groepe
ringen ligt het precies zo. Een volgen
de keer willen we ook gezamelijk de
theologische studie propageren". Zelfs
bij de Rooms-Katholieke Kerk is vol
gens ds. Henkei de situatie niet anders.
„Daar speelt bovendien nog mee de
angst voor het celibaat".
Bij de protestanten ligt dat met die
angst eigenlijk andersom. Een predi
kant die niet getrouwd is maakt min
der kans beroepen te worden dan een
gehuwde", verklaart ds. Henkei dat.
lijkheden bepraat je liever met een
gehuwde", vdrklaart ds. Henkei dat
Overigens is de moderne predikant
tegenwoordig lang niet altijd de leider
van een gemeente. „Honderd jaar gele
der. had je nog één dokter voor alles,
maar nu zijn er voor alles specialisten.
Zo is het bij de predikanten ongeveer
ook. Net als onder andere academici is
Ds. O. V. Henkei: een secreta
resse dacht dat je bij een predi
kant nooit mocht lachen
hier sprake van een toenemende spe
cialisatie.
„De folder die de Nederlandse Her
vormde Kerk op de gymnasia ver
spreidt somt op: Gevangenispredikant,
zendingspredikant, industriepredikant,
ziekenhuispredikant, jeugdpredikant,
krijgsmachtpredikant, studentenpredi
kant. Trouwens, ook het werk van de
„gewone" wijkpredikant verandert.
„Ik ken Haagse wijken waar de
predikant 125 tot 150 medewerkers
heeft. De predikant in de grote stad
dreigt van pastor tot manager te
verworden," zegt ds. Henkei.
De toenemende specialisatie doet het
aantal vacatures stijgen en het belang
van de actie onder het motto „Theolo
gie studeren: een uitdaging in deze
tijd" toenemen. Ds. Henkei gelooft in
resultaat op korte termijn.
De salariëring is volgens hem, ook in
verhouding met andere beroepen, „re
delijk, min of meer gelijk aan die van
leraren bij het v.h.m.o." De studieduur
een kleine zes jaar is niet groter
dan van andere academische studies
„en niet langer dan in omringende
protestantse landen, wat niet van alle
Nederlandse academische studies kan
worden gezegd".
Het belangrijkste doel is daarom
voor ds. Henkei: Verbetering van het
imago van de predikant. „Het beeld
wordt nog te vaak bepaald door be
paalde uitwassen die de meeste aan
dacht trekken".
„Het is zelfs zo sterk dat ik een
secretaresse heb gehad, die hoewel
ze toch uit een kerkelijk gezin kwam
dacht dat je bij een predikant nooit
mocht lachen".