OOSTERHOORN (DIRECTIE
STENMAN)INTERNE
FUSIE IS DE OORZAAK
Nieuwe fabriek te klein
Aantal vakmensen
naar Veenendaal
Pre-historie ligt in gang
bijAdriaan P. de Kleuver
Collectie stenen
voorwerpen voor
feest in Maurik
Ook de oude Veenendaler Driekus had
financiële moeilijkheden op het werk
Uit
oude
de
doos
Agenda voor
Arnhem
Weekagenda
Utrecht
JAN v. SCHUPPEN
Goodwill
Jongen stak
over en liep
tegen auto
Rik Valkenburg
Een spat in
het katoen
La mmegiespap
Spil
m
•:\:r
De lommerd
Actie in Amerongen
„Eten voor India"
had mager resultaat
VERHUIZEN
DONDERDAG 18 MEI 1967
VEENENDAAL De in aanbouw
zijnde fabriek van Aug. Stenman
Holland N.V. aan de Energielaan,
waaraan momenteel de laatste hand
wordt gelegd, is nu al te klein en zal
bovendien wat het interieur betreft
ingrijpend worden gewijzigd. Dit is
noodzakelijk geworden omdat het
produktie-pakket van het bedrijf, dat
tot op heden in hoofdzaak hang- en
sluitwerk voor deuren en ramen om
vatte, zal worden uitgebreid met een
afdeling die schroeven en kunststof
fen gaat veryaardigen. Aug. Sten
man heeft de gehele produktie van
het Diemense bedrijf Nettlefolds
overgenomen. Deze „interne fusie",
zoals ir. J. Oosterhoom, een der di
recteuren, het noemde, kreeg dezer
dagen definitief gestalte. Een twin
tig-tal vakmensen zal van Diemen
naar Veenendaal worden overge
plaatst; dit is minder dan de helft
van het totale produktie-personeel
van Nettlefolds. De overige perso
neelsleden werden door de reorga
nisatie overbodig of gaven de wens
te kennen liever niet naar Veenen
daal te willen verhuizen. Met de vak
bonden is overeenstemming bereikt
over een goede afvloeiingsregeling.
De produktie, die momenteel nog
plaats vindt in het oude fabriekspand
aan de Schoolstraat zal rond de maand
augustus worden overgebracht naar
de nieuwe fabriek aan de Energie
laan. Eén produktie-eenheid (voor
speciale scharnieren) zal in het oude
pand blijven. De overige ruimte zal
dienst gaan doen als magazijn voor
de eind-produkten.
De overname van Nettlefolds heeft
zich sneller voorgedaan dan men
aanvankelijk van plan was. „Nettle
folds en Stenman zijn zusterbedrijven
en maken beide deel uit van het
Guest, Keen en Nettlefolds Concern,
dat vestigingen over de hele wereld
heeft en dat rond 150.000 personeels
leden in dienst heeft", aldus de heer
Oosterhoorn.
„De leiding van het concern besloot
de produktie van de beide zusterbe
drijven in Veenendaal te concentre
ren, zo gauw de nieuwe fabriek die
we nu aan het bouwen zijn, gereed
is. Wij kwamen toen voor het pro
bleem te staan dat die nieuwe fabriek
niet groot genoeg is om er deze con
centratie in onder te brengen...."
Inmiddels is men begonnen het mo
derne fabriekspand aan de Energie
laan intern te verbouwen. „Er wor-
AMERONGEN Zoals in het gehe
le land is ook in Amerongen de op
brengst van de actie „Eten voor In
dia" ver achtergebleven bij de actie
van vorig jaar. Was toen de opbrengst
rond f 12.000.-, dit keer kwam er niet
meer dan f 786,92 uit de bus.
Dit bedrag is verdeeld als volgt: bus
gemeentehuis f 106,77; bus Nederl. Pro
testantenbond f 285,40; bus Gerefor
meerde Kerk f 183,25; bus Ned. Her
vormde Kerk f 211,50.
Overigens kan men nog steeds zijn
gaven storten op girorekening 100200,
ten name van „Eten voor India".
ADVERTENTIE
exclusief by hcrenkledingspecialisten
Voor VEENENDAAL is dat
den hele wanden afgebroken om een
heel nieuwe indeling te krijgen", zei
de heer J. A. Goossens, die samen
met de heer Oosterhoorn belast is
met de dagelijkse leiding van het Net-
tlefolds-gedeelte van Aug. Stenman.
De fabriek zal bovendien uitgebreid
moeten worden. Hiervoor heeft men
voldoende grond ter beschikking.
Naar men verwacht zal de nieuw
bouw omstreeks 1 juli gereed zijn. Be
gin augustus zal met de inrichting
worden begonnen. De inventaris zal
dan van de Schoolstraat naar
de Energielaan verhuizen, een onder
neming die in etappes zal verlopen,
om de produktie niet te stagneren.
In Diemen wordt de overplaatsing
van Nettlefolds naar Veenendaal be
treurd. „Vanzelfsprekend", is de re
actie van de heer Oosterhoorn. „Maar
wij beschouwen het als een verster
king van onze positie. We maken een
periode van expansie door en kunnen
nog veel personeel gebruiken."
Stenman heeft een grote adverten
tie-campagne op touw gezet om per
soneel aan te trekken. Diverse be
richten, dat er wat Nettlefolds betreft,
sprake zou zijn van slapte, worden
dan ook pertinent door de beide direc
teuren van de hand gewezen. „Inte
gendeel, de fusie betekent een enor
me uitbreiding van ons produktie-pro-
gramma. Bovendien komt nu het
hele verkoop-apparaat van het Die
mense bedrijf naar Veenendaal...."
De personeelsleden die in Veenen
daal zullen komen werken hebben in
middels met hun nieuwe woonplaats
kennis gemaakt. Voor een aantal van
Het oude pand van Aug. Stenman
Hofland N.V. aan de Schoolstraat.
hen is al huisvesting gevonden.
De nieuwe fabriek is gebouwd vol
gens het arbeidsbesparende pre-fab-
systeem. Naast nog andere voordelen
is het een winstpunt dat deze wijze
van bouwen een „demontabel" geheel
oplevert. Nu het pand in zijn oorspron
kelijke opzet gewijzigd zal worden
profiteert men hiervan.
VEENENDAAL „Wat daar ligt,
is iets heel aparts", zegt Adriaan P.
de Kleuver op een paar rijtjes ste
nen wyzend, die hy uitgestald heeft
in een bovenvertrek van zijn woning.
Zo op het eerste gezicht ziet de ar
geloze toeschouwer echt niet wat het
aparte is van die keitjes en steen-
scherven, maar bij nadere beschou
wing dringt het wel door, dat het ge
bruiksvoorwerpen uit het stenen tyd-
perk moeten zijn. Als de heer De
Kleuver zo'n steen in de handen neemt,
dan begint het te leven, dan doemen
er visioenen op van oorlogen, die dui
zenden jaren geleden uitgevochten
zijn. Half aapachtige mensen sprin
gen in het rond met een stuk steen
in de handen, waarmee ze elkaar de
hersens inslaan De Kleuver weet
het allemaal heel precies. Bij de ver
zameling, die bestemd is voor de ten
toonstelling in Maurik, ter gelegen
heid van het jubileum dat vrijdag en
zaterdag daar gevierd wordt, zijn de
voorwerpen afkomstig uit alle delen
van de wereld, maar ook uit de omge
ving van Veenendaal. De meeste voor
werpen heeft De Kleuver geleend van
de Rijksdienst voor het Oudheidkun
dig Bodemonderzoek (ROB) te Amers
foort.
De stenen, die de heer De Kleuver
thuishad vormden slechts een onder
deel van de tentoonstelling in Maurik,
die vrijdagavond na 7 uur en zater
dag de gehele dag te zien zal zijn.
Behalve de stenen voorwerpen zal er
een herbarium te bezichtigen zijn, een
groot aantal voorwerpen uit de middel
eeuwen, waaronder een viertal kan
nen en drinkbekers waarvan de oud
ste uit ongeveer 1100 na Chr. dateert,
een heel oud olielampje, dat licht gaf
door 'n stukje droog mos in olie te leg
gen, en dat aan te steken en een groot
aantal fossielen. In feite kan men de
geschiedenis van Maurik bezien van de
vroegste tijden af, tot nu toe.
Van elk voorwerp weet Adriaan de
Kleuver wel wat te vertellen. Bijvoor
beeld een rond stenen voorwerp, met
een aantal uitsteeksels erop: „Dat is
een „Goedendag" of „Morgenster"
ongeveer 2500 jaar oud. Die heb ik
gevonden in de Bennekomse Meent.
Deze vondst is uniek en heeft de op
lossing gebracht voor een probleem,
waarmee de geleerden al lang wor
stelden: de gaten, die men in hersen
pannen aantrof. Nu blijkt, dat ze ver
oorzaakt zijn door de uitsteeksels op
deze steen. Het was met recht een
moordwapen, iets verschrikkelijks. Bij
de Rijksdienst hadden ze zoiets nog
nooit gezien. Als de tentoonstelling af
gelopen is, gaat hij er voor een poos
je naar toe, dan kunnen ze hem be-
studeren en natekenen."
Bij de „voorraad" van Adriaan de
Kleuver zijn ook stukken vuursteen,
waar duidelijk te zien is, hoe men die
steen bewerkte. Ook de oudste mes
gen (vaktechnisch héét <^at „klingen
gen (vaktechnisch heeft dat „klingen
techniek"). Andere voorwerpen ko
men uit Mesopothamië. „Je zou kun
nen zeggen, dat deze uit het paradijs
komen, al zijn ze dan wel ouder, als
het paradijs uit de bijbel, namelijk
ongeveer 250.000 jaar". Hij heeft ook
een „vuistwig", een stuk gereedschap
om bijlen en hamers te vervaardigen.
Dat ding is naar schatting 400.000 jaar
oud en is volgens De Kleuver enig in
Europa. De verzekerde waarde van
al die stenen, is 2.000,„maar",
zo meent de heer De Kleuver, „voor
waard".
een liefhebber zijn ze nog veel meer
Tussen al die oude voorwerpen ligt
een bijzonder gaaf exemplaat van
zwarte diabaas. Het blijkt echter na
maak te zijn. „Die heb ik volgens de
pre-historische methode gemaakt, om
eens te kijken hoeveel werkuren er in
gingen. Ik heb er 28 uur aan gewerkt,
en als ze nu gemaakt moesten wor
den zo\} zo'n ding bij een arbeidsloon
van ƒ7,50 per uur op ƒ210,komen.
Zo kun je begrijpen hoe kostbaar een
dergelijk bezit voor de oermens was",
vertelt de heer De Kleuver.
„Moet je eens kijken", zegt de Vee-
nendaalse geoloog, „wat een mooie
rode steen de Neandertaler gebruik
te". Hij wijst hierbij op een paar pijl
punten. Eén van die pijlpunten heeft
hij aan een stokje bevestigd. „Dat is
een takje van een hazelaar, het origi
nele hout, dat voor deze pijlen ge
bruikt werd. Ik heb het er op de oude
wijze met vlas en hars aan bevestigd,
om te laten zien hoe het vroeger ge
beurde. De punt is niet scherp, dat is
ook niet belangrijk, het gaat om de zij
kanten, als die maar scherp genoeg
waren, kon men de pijl best gebrui
ken", wijst hij.
De heer De Kleuver is als bezeten
van die historische voorwerpen. Hij
spreekt er over alsof het levende din
gen zijn, en als hij gaat vertellen,
dan leven ze ook. Hij doet alles met
een idealisme, dat verademend aandoet
in deze nuchtere tijd, maar de mate
riële belangen van zijn Veenendaal
ziet hij niet over het hoofd: „Er is een
grote goodwill voor Veenendaal, door
dat ik zo actief ben", meent hij. In
de Maurikse feesten heeft hij een
groot aandeel. Dat begint vrijdag met
het uitspreken van de feestrede, maar
eigenlijk is het grote werk al door
hem gedaan: Een historische be
schrijving van het oude plaatsje. Het
boek is bijna uitverkocht, vertelde hij
en zal zeker herdrukt worden. De ten
toonstelling, die hij heeft ingericht be
handelt de mensen, dieren en voor
werpen van de vroegste tijd tot de
ijzertijd, via alle stadia van de steen
tijd. Via uitvoerige bijschriften bij elk
voorwerp wijst het de weg vanzelf. Als
men de verzameling stenen langsgelo
pen is, heeft men een heel verhaal
afgewerkt aangezien ieder voorwerp
in een logisch verband op het volgen
de volgt. Toch is de tentoonstelling
naar zijn gevoel niet helemaal af: „In
Amersfoort zag ik een pracht van een
sacrale wijnkan in de vorm van een
lam. Die zijn heel zeldzaam, omdat
de roomse kerk op een gegeven mo
ment voorschreef, dat alle gebruiks
voorwerpen van zilver of tin moesten
zijn. Die kan was echter privé-bezit
van die man en hoe graag ik hem ook
meegenomen zou hebben, hij wilde
hem niet afstaan, helaas".
Bij het afscheid zei De Kleuver nog:
„Zet er nou bij, dat die tentoonstel
ling alleen vrijdag en zaterdag open
is, want maandag moet de school
waarin zij gehouden wordt weer ge
bruikt worden. Als de mensen willen
gaan kijken dan kunnen ze dat niet
uitstellen".
STADSSCHOUWBURG
Zaterdag 20 mei 20 uur: Toneelgroep
Theater met „Mac Bird".
Dinsdag 23 mei 20 uur: Toneelgroep
Theater met „Hoe groen is Julia".
Woensdag 24 mei 20 uur: Balletstudio
Winja Marova met een openbare uit
voering.
Vrijdag 26 mei 20 uur: Nederlandse Co-
medie met een extra voorstelling van
,,'n Appel voor de dorst".
Hoofdstraat 90
Veenendaal
VEENENDAAL. Het 7-jarig zoontje
van de familie G. uit Veenendaal werd
woensdagmorgen gewond, toen hy op
de hoek van de Valleistraat/G. van
Schoonbekestraat tegen een auto aan
liep. De auto werd bestuurd door de
heer L. G. uit Rhenen.
Toen de heer G. uit de Gilbert van
Schoonbekestraat kwam en linksaf de
Valleistraat in wilde rijden, stonden
drie kinderen op het trottoir. Plotseling
stak er een- de weg over, met het ge
volg, dat de heer G. hem niet kon ont
wijken. De arts die eerste hulp verleen
de, achtte het noodzakelijk, dat het jon
getje per ambulance naar het Juliana-
ziekenhuis gebracht werd voor onder
zoek.
STADSSCHOUWBURG
Zaterdag 20 mei 20 uur: Nederlandse
Comedie met „Spoken in Spaanse
kant".
2k>ndag 21 mei 20 uur: Nederlandse Co
medie met „In wankel evenwicht".
Maandag 22 mei 20 uur: Toneelgroep
Ensemble met „Je went het toch niet
meer aan".
Dinsdag 23 mei 20 uur: Nederlandse
Comedie met „In wankel evenwicht".
Woensdag 24 mei 20 uur: Toneelgroep
Theater met „Hoe groen is Julia".
Donderdag 25 mei 20 uur: Toneelgroep
Centrum met „Man is Man".
Vrijdag 26 mei 20 uur: Nieuw Rotter
dams Toneel met „Oom Wanja".
CINÈ-CAVE
Oude Gracht 156
Iedere woensdag 21 uur: Café-chantant
en cabaret Domci-Domga.
VtERFKELDER
Oude Gracht 135
Iedere vrijdag, zaterdag en zondag
20.30 uur: Muzeval-cabaret met „Dat
kar. je in je zak steken".
NICOLAÏKERK
Iedere zaterdag 19.30 uur: Orgelvesper.
VEENENDAAL Terwijl Driekus z'n meisje Kee troost, nadat zij
hem verteld heeft dat ze pech en boetes had gehad, fluistert hij haar ook
iets in het oor.... Kee luistert verbaasd toe. Wat blijkt namelijk? Driekus
heeft deze week eenzelfde soort ervaring opgedaan als zij. Of beter ge
zegd, nog wat beroerder! zijn trop was heel wat groter. En nu had hij deze
zaterdagavond nog wel getrakteerd. Wat was er eigenlijk met Driekus aan
de hand geweest?....
Driekus had deze week enkele keren
'n „spat" in 't stuk katoen gehad, dat
hij aan het weven was, Als er een
draad breekt, wat elke dag tiental
len keren gebeurt, dan valt deze
draad tussen de andere draden van
de schering. Zo ontstaat in sommi
ge gevallen een „spat", een weef
fout die niet altijd weggewerkt kan
worden. De wever moet dit stuk ka
toen als het meer „spatten" heeft
dan zelf kopen.
Dit brengt soms grote financiële
moeilijkheden mee. Er is een rijks
daalder of nog meer mee gemoeid!
Driekus moest het stuk waar de
„spatten" inzaten, overnemen voor
drie gulden. Wat een strop! Hij had
beteuterd staan kijken toen de baas
ermee naar hem toe kwam. Hij
dacht direct aan Kee. Wat zou het
een teleurstelling voor haar zijn. Ze
waren juist zo lekker aan het spa
ren.
In die tijd echter was de collegia
liteit op de fabrieken een belangrij
ke factor. Enkele mede-arbeiders
boden Driekus gelijk aan om het
stuk katoen samen te kopen. Het
kwam zijn eer eigenlijk wel wat te
na, maar tenslotte had hij erin toe
gestemd, dat zij de helft zouden
overnemen, terwijl hij de andere
helft voor zijn rekening bleef ne
men.
Ja, in het oude Veenendaal werd
het „geluk" maar al te vaak be
dreigd door boetes en dergelijke...
Als Driekus zijn verhaal aan Kee
verteld heeft is het haar beurt hem
te „troosten", wat ze overigens met
élan doet!... Even later gaan ze
weer huiswaarts en passeren het
idyllische brugje bij de gerefor
meerde kerk aan de Vaartbrug
waar de gaslantaarn reeds brandde.
Het kwam er toch van! Na heel
wat jaartjes sparen en het zich al
lerlei dingen ontzien, hadden ze nog
een aardig kapitaaltje, enkele hon
derden guldens (een formidabele
som voor die tijd) bij elkaar gekre
gen. Ze konden zich daardoor be
hoorlijk „luxueus" installeren. De
rietmatten stoelen waren er geko
men en de gaatjesmatstoelen voor
de „voorkamer" eveneens. Ja, het
zag er piekfijn uit in hun huisje.
Ook het trouwfeest was gul gevierd.
Er waren zelfs wat taartjes op tafel
gekomen. Boerenjongens (rozijnen
op brandewijn) en boerenmeisjes
(abrikozen op brandewijn) was er
ook voldoende geweest. Niemand
kon een „natte vinger" op de brui
loft leggen. Het was allemaal goed
voor elkaar geweest."
Het huwelijk was nog maar nau
welijks een jaar oud of het gezin
Een fikse lap grond waar hij zijn
werd uitgebreid met een forse baby.
Ook dat gaf weer de nodige moei
lijkheden. Maar ook dan is er weer
de grote saamhorigheid. Wie fun
geert er namelijk als baker? Het is
Dien, de buurvrouw! Het gaat haar
goed af. De andere buurvrouwen
zorgen ervoor dat Kee elke dag, ne
gen dagen lang „lammegiespap"
krijgt (pap, bereid van melk met
fijngemaakte beschuit en wat sui
ker). Op hun beurt krijgen de bu
ren en hun kinderen een beschuit
met suikermuisjes. Tegenwoordig
is dat een traditie-gebaar, toen ech
ter een enorme traktatie!
Er kwam een mooie tijd voor
Driekus en Kee. Toen de baby, een
jongen, wat groter werd, speelde
vader Driekus maar wat graag met
het jongske. Evenals tegenwoordig
had ook hij er grote aardigheid in
te bemerken dat het kleintje hem
begon te kennen. Na een bepaalde
tijd kirde het ventje de vadernaam
al als Driekus thuis kwam. „Vao,
vao, Wimpie peerd-rijden?" riep
hij dan. Met een brede armzwaai
zette Driekus het ventje dan op zijn
schoot en begon, terwijl hij zijn be
nen snel ritmisch op en neer be
woog:
Hop paardje, op een draf,
Morgen is het zaterdag.
Komen de rijke heertjes,
Met hun bonte kleertjes.
Dan komt de akkerman
Die rijdt Wimpie achteran - eran -
erdnü!
Wat kraaide de kleuter dan van
plezier. Hij had zeker zoveel pret
als zijn leeftijdgenootjes nu hebben,
met duur speelgoed. En de vreugde
van het jochie was de blijdschap
van zijn „vao". En moeder de
vrouw, Kee, genoot niet minder bij
het dagelijks aanschouwen van de
ze tafereeltjes.
Na nog weer een paar jaartjes
mag Willem mee met vader naar
het „land". De akker die ergens
ligt en door Driekus naarstig wordt
bewerkt. Hij bouwt zijn eigen aard
appelen, boerenkool, andijvie, enz.
Hij beschikt over 35 „roeden" land.
handen aardig aan vol heeft. Maar
de tuin kon je vroeger niet missen,
waar moest je anders je eten van
daan halen?
Toen werd Driekus ziek. Het was
in het voorjaar. Het land lag er
troosteloos bij. Het moest nodig be
mest worden en omgespit. Maar
Driekus lag op ,bed met „spit in de
rug". Hij zou er wel een week of 6
mee zoet zijn. Hij voelde zich verre
van gelukkig als hij zijn buren er
met schop, hak en greep op uit zag
trekken, terwijl hij maar moest lig
gen. Na een maand was hij weer
zover dat hij een eindje kon lopen.
Zijn eerste tocht was naar het land.
Wie beschrijft zijn blijde verrassing
als hij merkt dat zijn akkertje er
keurig bijligt. Hij begrijpt onmid
dellijk dat zijn buren dat hebben op-
geknapt. Hij snapt alleen niet hoe
ze het zo mooi voor hem verborgen
hebben kunnen houden. Hij heeft
nog een fles „jonge" in huis. Die
gaat vanavond naar de buren. Dat
is zeker
De spaarcenten raken op. Zes we
ken zonder uitkering is te lang.
Zelfs voor verstandige mensen als
Driekus en Kee. De spoeling wordt
gaandeweg dunner. Sociale verzor
ging is er praktisch niet. Eén ding
was nog gunstig. Driekus was aan
gesloten bij een ziekenkas en ont
ving daaruit een rijksdaalder per
week. Maar dat was zelfs voor die
tijd onvoldoende. Hij moest tenslot
te wel aankloppen bij de diaconie.
Een moeilijke gang voor een man
als hij. Kon hij maar weer .werken!
Maar zover was het nog niet.
De paar kwartjes die hij van de
diaconie ontving (waar moesten zij
't ook vandaan halen) waren even
min voldoende om een redelijk be
staan te hebben. Daar kwam nog
bij dat Kee hem in het oor fluister
de dat zich weer een nieuwe bore
ling gemeld had. En dat juist nu!
Er was dan ook meer sprake van
angstige, dan van blijde verwach
ting. Nu waren Driekus en Kee diep
gelovige mensen, die verrassende
„uitreddingen" beleefden, waar we
in dit bestek niet op kunnen ingaan.
Maar toch dreigde er heel sterk de
gang naar de „lommerd"....
Wat was eigenlijk de lommerd?
De lommerd .in „het Gelderland"
was in deze dagen een druk bedrijf.
Velen brachten er 's maandagsmor
gens hun zondagse plunje heen. Za
terdagsmiddags als het loon was
gebeurd, werd het pand dan weer
ingelost. Door de nood gedreven
kochten soms ook arbeiders een lap
stof op afbetaling: wekelijks werd
een gedeelte van de prijs op hun
loon in mindering gebracht. En met
deze lap stof stapten ze regelrecht
naar de lommerd-
Op een keer was het zover dat
Driekus zijn zondagse pak op maan
dagmorgen naar de lommerd bren
gen moest. Gelukkig begon hij deze
week weer te werken. Zodoende kon
hij zaterdags, uiteraard met het no
dige verlies, z'n plunje weer terug
halen. Een poosje werkte hij halve
dagen en kreeg nog een paar dub
beltjes van de diakonie.
Uit meelij voor de kleine Wim
kocht hij daarvoor een keer wat
pinda's. Dan had dat jochie ook
weer eens wat. Een beter gesitueer
de broeder van zijn eigen kerkge
nootschap ziet Wimpie pinda's pel
len en vindt dat een verschrikkelijk
„verbrassen" van het geld van de
diakonie. De man gaat naar de do
minee en vertelt daar wat hij ge
zien heeft. Hij meent nu van de pre
dikant wel een pluimpje te zullen
ontvangen voor zijn attentheid. De
dominee zegt hem echter dat pin
da's een gezond voedsel is voor kin
deren en dat hij er ook maar eens
pinda's moet gaan bezorgen. Dat
kan er bij hem wel af. De man
voelt zich genomen en gaat moppe
rend de pastorie uit.
Gelukkig brak er voor Driekus en
Kee weer een betere tijd aan. Het
bleef goed gaan met de gezondheid
en toen de dochter geboren werd
een rijkeluiswens dus zag de toe
komst er weer zonnig uit.
En zo leefden de Veenendalers uit
die tijd hun leventje, bedreigd door
tal van verwikkelingen, maar te
vens omgeven door 'n sterke saam
horigheid.
v