Voor overval
in IJsselstein
eisen van 8 en 6 jaar
Zeshonderd man
kregen ontslag
DUIKBOOT-ORDER
NU DEFINITIEF
NAAR FRANKRIJK
„Alkyone" na stranding naar de sloper
koelkasten
GENERAL BANDEN" IN HOOFDSTAD DICHT
Kamer ondanks
bedenkingen
akkoord met
wetsontwerp
ontwikkeling
Niet aantrekkelijk
Verboden vergift
BANKROVERS
SPRAKEN AF:
WE ZULLEN
NIET GAAN
SCHIETEN"
n
Presbyterianen
tegen oecumenisehe
huwelijkssluiting
Proeftijd
Twee auto's
Bekend
Universiteit
Ongelooflijk
We wilden
niet karig zijn
Schuldeisers
Linnaeushof
willen wachten
't Mooiste bruin
lekkerrrr koud
Limburger eet
het meeste
OPHAALDIENST
VOOR
AUTOWRAKKEN
BABY STIKT IN
BED
ipssws""
WOENSDAG 24 MEI 1967
UTRECHT „Het zijn geen beroepsmisdadigers. Zij vormden geen bende
die jaar in jaar uit opereert, met een strenge discipline, maar we hebben hier
te maken met knapen die elk voor zich tot dit misdrijf zijn gekomen. Ik wil
ook wel geloven dat het niet hun bedoeling was hun vuurwapens te ge
bruiken'".
Na een requisitoir in deze milde trant vielen gisteren de eisen van de officier
van justitie, mr. G. W. von Meyenfeldt, tegen de deelnemers aan de overval
op de Middenstandsbank in IJsselstein loodzwaar in de zaal van de Utrechtse
rechtbank. Tegen Willy J. van den T., met zijn 29 jaar de oudste van het drie
tal, vorderde de officier acht jaar gevangenisstraf met aftrek. Hij had al een
pistool gehad en had voor een tweede gezorgd.
DEN HAAG De Tweede Kamer
heeft gistermiddag, zij het niet zonder
bedenkingen, het wetsontwerp goedge
keurd om de algemene overeenkomst be
treffende tarieven en handel de GATT
aan te vullen met een hoofdstuk over
handel en ontwikkeling. De bedoeling
van dit nieuwe hoofdstuk is om de kloof
tussen arme en rijke landen te verklei
nen.
De ontwikkelingslanden moeten ge
makkelijker op de internationale han
delsmarkt kunnen opereren, en dit zal
mogelijk worden gemaakt door lagere
invoerrechten voor hun produkten vast
te stellen. Bovendien zullen deze pro
dukten, zo staat in het vierde hoofd
stuk van de GATT, bij voorkeur moeten
worden gekocht.
Niet streng
De fractie van D'66 stelde zich wel
heel kritisch op tegen het door de
ministers De Block (economische za
ken) en Udink (ontwikkelingshulp)
verdedigde wetsontwerp. Mr. dr. M. J.
J. A. Imkamp vond nl. dat de bepalin
gen niet streng genoeg zijn. Er zijn
alle mogelijke ontsnappingsclausules
opgenomen, die het landen gemakke
lijk maken om zich aan hun verplich
tingen te onttrekken.
„Dat is niet de bedoeling", zo ver
weerde mr. De Block zich. „We moeten
echter een redelijke zekerheid heb
ben dat een ruime invoer van produk
ten uit onderontwikkelde landen ons
niet kapot maakt". De bewindsman
wees op de textielindustrie, waarmee
hij tevens de bezorgde vraag van de
anti-revolutionair drs. J. Boersma over
de gevaren voor deze bedrijfstak be
antwoordde.
Plastic hemd
„Wat betekent de principiële bereid
heid van de Nederlandse regering om
de invoerrechten te verlagen, als deze
tot gevolg zou hebben dat we onze
textielindustrie geheel of gedeeltelijk
moeten afstoten? Is het plastic hemd
nader dan de katoenen rok?" zo had
drs. Boersma gevraagd.
„We moeten de textiel inderdaad de
tijd geven om zich aan de nieuwe
situatie aan te passen", vond minister
De Block. Overigens was drs. Boersma
toch ook niet zo gelukkig met de
ontsnappingsclausules in de overeen
komst. Hij was bang dat er landen
zullen zijn die al te lichtvaardig bin
nenlandse economische moeilijkheden
zullen aanvoeren om zich aan het
verdrag te onttrekken.
Begrafenistempo
De k.v.p.'er drs. Th. E. Westerterp
vond dat er door de aanvaarding van
het wetsontwerp pas een begin is
gemaakt met de regeling van goede
economische verhoudingen tussen arme
en rijke landen. Drs. Boersma sloot
zich hierbij aan. Hij noemde het
nieuwe hoofdstuk „een stapje vooruit
in de goede richting, maar het gaat in
begrafenistempo". Ook minister De
Block vond dat de aanvaarding van dit
hoofdstuk pas een begin is.
EDINBURGH (Schotland) Aan
de tiende algemene jaarvergadering
van de presbyteriaanse kerk van
Schotland zal worden verzocht, de
geestelijken van de kerk te ontraden
deel te nemen aan de voltrekking van
gemengde huwelijken, gemeenschappe
lijk met de r.-k. kerk, omdat de hou
ding van het Vatikaan ten aanzien van
huwelijken van katholieken met pro
testanten „duidelijk onaanvaardbaar"
wordt geacht zolang de kerk van Rome
vasthoudt aan het standpunt, dat de
geldigheid van een gemengd huwelijk
afhankelijk is van onderwerping aan
haar eigen kerkelijk recht.
Willy had ook de tip gegeven voor
de overval op het postkantoor van
Duivendrecht. Hij had daar niet aan
meegedaan. De daders hadden na hun
arrestatie verteld dat zij aanvankelijk
een postkantoor in Amsterdam-oost
hadden willen overvallen. Willy had
hun evenwel gezegd: „Ik weet een
beter doel".
Hij was er met hen heen gereden,
had de auto voor de deur geparkeerd en
de motorkap opengeslagen om al „re
parerend" de situatie te verkennen. „U
zou dus nog vervolgd kunnen worden
voor medeplichtigheid aan die over
val", hield de oudste rechter hem
gisteren voor. Volgens zijn raadsman
had hij echter nauwelijks beseft dat
hij met het geven van die raad inzake
Duivendrecht iets strafbaars deed. „Hij
heeft er ook niets voor gekregen".
Tegen de mededaders van Willy, de
24-jarige rij-instructeur Cornelis B. en
de even oude loodgieter Johan van R.,
luidde de eis zes jaar gevangenisstraf
met aftrek. Bij de laatste wilde de
officier het psychiatrisch rapport vol-
voorwaardelijk ter beschikking van de
gen en daarom vroeg hij Johan ook
regering te stellen, met zonodig psy
chiatrische behandeling tijdens de drie
jaar proeftijd.
Johan had nog in de proeftijd van
een vorige veroordeling gelopen toen
hij 1 september met Cornelis en Willy
de Nederlandsche Middenstandsbank in
IJsselstein uitkoos als doelwit voor een
roofoverval. De keus viel op dit bank
kantoor omdat het in een zo waterrijke
omgeving lag, want ze wilden gebruik
maken van wat de president gisteren
noemde „een nieuwe variant" op het
gebied van bankroven: een aftocht per
boot, de plezierboot van Willy.
Hij had zijn kompanen leren kennen
als klanten in de Amsterdamse bar
waar hij werkte. Daarbij was gebleken
dat zij in ieder geval één ding gemeen
hadden: ernstige financiële moeilijkhe
den.
Op de laatste avond dronk men zich
moed in en vervolgens voeren de drie
via de Lek naar IJsselstein. 's Och
tends vroeg haalden zij de twee auto's
op die bij de overval zouden worden
gebruikt: een kleine witte Fiat en een
donkere Amerikaanse Ford die daar
voor speciaal op de automarkt was
gekocht.
In de Ford reden de drie overvallers
naar de bank, Willy en Cornelis met
een pistool op zak. Gemaskerd storm
den zij het kantoor binnen. Willy riep:
„Rustig blijven, dan gebeurt er niets".
Maar wat was er gebeurd als er een
bankbediende was gaan gillen, wilde
de president, mr. B. M. van de Werk,
gisteren weten. „Dan waren we gauw
weggegaan, we zijn geen misdadigers",
antwoordde Cornelis.
„We hadden tevoren afgesproken dat
we niet op mensen zouden richten of
schieten", bezwoeren de drie verdach
ten de rechtbank.
Ja, maar Cornelis heeft toch maar
een schot afgevuurd, zo wierp de
president tegen. Dat was gebeurd toen
Cornelis op de terugweg naar de
ingang een vrouw tegen het lijf was
gelopen (Johan, die over de balie was
gesprongen was toen nog niet klaar
met het vullen van zijn weekeindtas
met geld, wat hem gisteren deed
verzuchten: „Wij zijn er ook niet
geschikt voor").
Cornelis had de vrouw bij de schou
der gepakt. „Om haar voor vallen te
behoeden", zei hij. „Om haar uit zijn
weg te duwen", meende de officier.
Daarbij was een schot afgegaan dat
een schroeiplek aan de mantel van de
vrouw had veroorzaakt. Willy, die het
gezien had, wist wel een verklaring:
„Hij heeft haar met twee handen
gepakt, hoewel hij in zijn ene hand het
pistool had".
De rechtbank tilde er zwaar aan,
maar de advocaat van Cornelis, mr. J.
Boor, pleitte: „Zij hebben op alle
verklaring over dit punt toch ook
geloof. Als ze van plan waren geweest
te schieten, hadden ze er toch niet mee
volstaan één patroon in elk pistool te
doen".
De pistolen waren overboord gegaan
toen het drietal op de Lek voer. Met de
Ford waren ze naar een buitenwijk
van IJsselstein gereden, waar hun Fiat
klaar stond en met die Fiat hadden ze
aan de Lekdijk de boot opgezocht. Het
plan de Fiat het water in te rijden
mislukte, zodat de politie hen aan de
hand van dat spoor snel op de hielen
zat.
Over de radio in de boot hoorden ze
dat de politie dacht aan een vlucht
over water en daarom stapten Johan
en Conelis bij Lekkerkerk af. Zij
werden daar gearresteerd. Willy werd
met zijn boot door de Rotterdamse
rivierpolitie opgewacht, gewaarschuwd
door een vliegtuigje van de Rijkspolitie
dat de boot uit de lucht had gesigna
leerd.
Deze politiële samenwerking deed de
officier de loftrompet steken over „de
plichtsbetrachting van iedere politieman
afzonderlijk op zijn eigen plaats". Mr.
G. ter Laan, die Johan verdedigde,
vond dat de lof niet moest worden
overdreven. „Ze zijn de politie als
gebraden duiven in de mond gevlogen;
het was toch dom een zo langzaam
vervoermiddel als een boot te gebrui
ken".
Mr. Ter Laan had meer kritische
opmerkingen. Hij had gehoord dat
Willy bij een college psychiatrie aan
de studenten was „getoond". „Ik ben
ervan geschrokken dat dit bij de
Utrechtse universiteit mogelijk is", al
dus mr. Ter Laan. Willy was op dat
moment in de psychiatrische observa
tiekliniek van het gevangeniswezen
geobserveerd. De conclusie van die
observatie was dat hij als enige van
de drie duidelijk verminderd toere
keningsvatbaar was.
Willy's raadsman, mr. dr. Th. E. E. van
Schaik, vond dat de officier daar geen
rekening mee had gehouden. Hij ont
kende bovendien dat Willy voor een
zwaardere straf in aanmerking zou
moeten komen dan zijn kompanen.
„Deze oud-bokskampioen van het leger
heeft ondanks conflicten tussen li
chaam en geest altijd zijn strafregister
blanco weten te houden. Een lange
straf zou slecht op hem werken, dat
zou onrechtvaardig zijn.
Mr. Ter Laan vertelde president
noch officier hadden met één woord
over de inhoud van de psychiatrische
en reclasseringsrapporten gerept dat
Johan van kindsbeen af aan een
geestelijk gebrek had geleden. „Wat
zijn handen presteren grenst aan het
ongelooflijke, maar geestelijk blijft hij
overal steken."
Johans advocaat besloot zijn pleidooi
met een beroep op de rechtbank de
eisen van de officier in haar vonnis te
matigen. „De rechtbank moet geen
verbittering wekken, maar bij hen de
gedachte wekken dat zij hun straf
terecht krijgen. Ik vraag me af of de
eisen van de officier daarvoor niet
rijkelijk hoog zijn."
AMSTERDAM De General Banden en Rubber Maatschappij Holland heeft
gistermiddag haar Amsterdamse fabriek gesloten. Ongeveer 600 werknemers
raakten daarmee hun baan kwjjt. De helft van hen zijn buitenlanders, afkomstig
uit vjjf verschillende landen.
De onderneming, dochter van het Amerikaanse concern General Tire and Rub
ber Company, heeft sinds 1952 gepoogd vaste voet op Europese bodem te krijgen.
De felle concurrentiestrijd leidde keer op keer tot miljoenenverliezen. Het eer
ste kwartaal van dit jaar leverde al een verlies van 1,1 miljoen op. In april werd
daar nog eens 700.000 gulden aan toegevoegd.
ADVERTENTIE
Daarom moeten we ons nu matigen met
adverteren
Toegegeven. U zou er niets van geweten
hebben als we de kwaliteit van Navy Club
'n tikkeltje kariger hadden aangepakt. Of
als die 25 smakelijke Amerikanen wat
minder verzorgd waren ingepakt. Wij wel.
Want Navy Club zou dan nooit zo'n suc
ces zijn géworden. Zelfs niet voor die in
teressante prijs van 1,25; lage prijs alleen
zegt tenslotte niets. Misschien hadden we
Navy Club toch voor 1,50 moeten brengen.
Voor die prijs was het óók 'n bijzonder
goede sigaret geweest. En dan hadden we
dat ook met lekker grote advertenties
kunnen vertellen. Enfin. Met zo'n krap
kleintje gaat 't ook. Navy Club. 25 pure
Amerikanen. U rookt er goed van voor
1,25. Eunt.
Voor de vakbonden was het al jaren
duidelijk dat het bedrijf aan een zijden
draad hing. Over de lonen bij de onder
neming waren zij lang niet ontevreden.
Eerst gold er de landelijke c.a.o. voor
de rubberindustrie. Toen daarmee te
weinig personeel kon worden aange
trokken werd een aparte overeenkomst
gesloten, die in belangrijk hogere lonen
voorzag. Een voorman verdiende bij
General Banden ongeveer 280 gulden
per week.
De vakbonden vrezen dan ook dat de
mensen niet tegen hetzelfde loon weer
aan de slag zullen raken. Voor de ont
slagenen is een financiële regeling ge
troffen die uitgaat boven het wettelijk
minimum.
Zie elders in dit blad:
Tire moest stoppen".
.General
Exterieur van de fabriek van de Ge
neral Banden en Rubber Maatschap
pij Holland N.V. aan de Westhavenweg
in Amsterdam, die gisteren gesloten is.
Van een onzer verslaggevers
HAARLEM Voor de Linnaeushof,
de lusttuin op de grens van Heemstede
en Bennebroek, ziet de toekomst er
weer hoopvol uit. De resultaten zijn dit
jaar tot dusver boven verwachting.
Mede daarom adviseerden de bewind
voerders de Haarlemse rechtbank gis
teren tot het definitief verlenen van
surséance van betaling.
Het was maar een enkeling onder de
schuldeisers van de N.V. Linnaeushof
die gisteren tegen uitstel van betaling
stemde en het faillissement van de hof
eiste. Een overweldigende meerderheid
van de crediteuren wilde echter wel op
zijn geld wachten om zo de hof de
gelegenheid te geven, zich te reorgani
seren en zich weer gezond te maken.
De Haarlemse rechtbank moet nu
nog laten weten of die ook zo veel
goede mogelijkheden voor de Lin
naeushof ziet. Zo ja, dan zal volgende
week dinsdag voor de tijd van een jaar
definitief surséance van betaling wor
den verleend. Zo niet, dan zal op die
dag het faillissement worden uitge
sproken.
SCHIEDAM Nederland zal Zuid-Afrika geen onderzeeboten leveren. De or
der voor de drie schepen waarvan Wilton-Fjjenoord-Bronswerk er twee had
kunnen bouwen en de Koninklijke Maatschappij De Schelde één is nu
definitief naar Frankrijk gegaan.
Dat deelde ir. J. E. Woltjer, lid van de.raad van bestuur van Wilton-Fijenoord-
Bronswerk, gisteren mee in de jaarlijkse vergadering van aandeelhouders.
ADVERTENTIE
beschermt
tegen
zonnebrand flHHULÜJUi
ADVERTENTIE
71220 D
UTRECHT De Limburgers
kopen de helft van hun brood „ver
pakt en gesneden", de Zeeuwen
maar 9,5 procent.
Voor de grote steden ligt het
percentage tussen veertig en
vijftig en het landelijke gemiddel
de is 33. Dr. J. Kreiken, voorzitter
van de raad van groot winkelbe
drijven in het bakkersbedrijf, zei
dit gisteren tijdens een bijeen
komst van het congres Zelfbedie
ning in Utrecht.
Dr. Kreiken voorzag goede kan
sen voor de supermarkt om in de
toekomst een g)«oot deel van de
broodverkoop te gaan verzorgen.
In Amerika gaat nu al 72 procent
van de broodverkoop via deze za
ken.
ROTTERDAM - Het Griekse
vrachtschip „Alkyone", dat op 18
maart op de Zuiderpier in Hoek
van Holland strandde, heeft gas
teren zijn laatste reis gemaakt:
het losgetrokken schip voer de
Nieuwe Waterweg af op weg naar
Hendrik Ido Ambacht, waar het
gesloopt zal worden.
DEN HAAG De provincie Zuid-
Holland wil een stokje steken voor het
steeds toenemende aantal autowrakken
langs de wegen en op de terreinen van
de sloperijen. Zij denkt aan een gewes
telijke ophaaldienst, maar breekt zich
nog het hoofd over de kosten.
Het is de bedoeling dat de wegge
sleepte wrakken naar Rotterdam gaan,
waar de auto's in persen zullen worden
samengedrukt tot pakketjes schroot die
daarna aan de Hoogovens zullen wor
den verkocht.
De directies van de twee werven moe
ten nu naar vervangende orders uitzien
om de werkgelegenheid op peil te hou
den. Werknemers, die Wilton had moe
ten aanstellen voor de order op de
onderzeeërs, hebben al bericht gekregen,
dat zij niet hoeven te komen.
„Het wordt erg moeilijk als je
industrie en politiek door elkaar gaat
halen", verzuchtte ir. Woltjer in de
aandeelhoudersvergadering. „De werf-
directies zullen nu met de autoriteiten
moeten gaan bespreken op welke wijze
de marine van een ander land zeker
heid kan worden gegeven, dat hetgeen
wordt besteld en betaald, ook wordt
geleverd".
Op een vraag van een aandeelhouder
of Nederland op het gebied van marine
orders voor andere mogendheden één
lijn trekt met andere Europese landen,
zei mr. J. J. Oyevaar, de voorzitter van
de raad van commissarissen en lid van
de commissie van toezicht van Wilton
Fijenoord Bronswerk: „Neen, wij
doen dat op onze manier". Later
merkte hij nog op: „Ik geloof, dat er
een zeer grote werkloosheid moet ko
men voor wij ons verstand gaan
gebruiken".
Deze order zou 1000 mensen voor twee
jaar werk hebben gegeven. Niet uitge
sloten was, dat er de eerstkomende vijf
jaar voor twee miljard aan orders voor
de Nederlandse industrie uit zouden
zijn voortgekomen. Daarbij zouden dan
binnen een a twee jaar nog eens drie
onderzeeërs zijn. De Nederlandsche
Vereenigde Scheepsbouwbureaux in
Den Haag zijn nu bezig met een land
in Zuid-Amerika, dat een paar fregat
ten nodig heeft.
Over de gang van zaken dit jaar
deelde ir. Woltjer mee, dat de cijfers
over de thans verstreken periode van
1967 bevestigen, wat in het jaarverslag
over 1966 stond: de toekomst kan met
vertrouwen tegemoet worden gezien.
In Haagse politieke kringen was men
niet verrast over het bericht dat de
order van de drie onderzeeërs nu
definitief naar Frankrijk gaat. „Ik heb
de indruk dat de Zuidafrikaanse rege
ring allang met de Fransen aan het
praten was. Ik zie de brief van de
scheepswerven als een laatste poging
om de order nog voor Nederland te
redden", zei ons het socialistische
Tweede-Kamerlid G. Ruygers.
LEEUWARDEN (ANP) Het bijna
twee maanden oude dochtertje van
mevrouw S. Visser uit Leeuwarden is
in haar ledikantje gestikt. De moeder
had haar dochter de fles gegeven. Toen
zij ongeveer een uur later bij het
bedje kwam, bleek dat het meisje had
overgegeven. Waarschijnlijk is het in
het braaksel gestikt.
SCHIEDAM Bewoners van huizen
die eigendom zijn van de gemeente
Schiedam, mogen voortaan zelf de vlag
uitsteken. B. en W. hadden enige tijd
geleden belist dat er op de flatgebou
wen alleen centraal gevlagd zou mogen
worden. Daar had een klein deel van
de bewoners bezwaar tegen. De ge
meenteraad stelde zich met 24 stem
men voor en twaalf tegen achter de be
zwaren van de huurders.
J£en wereld, waarin de boerdery
door het laboratorium of de koe
door de reageerbuis vervangen zou
worden, lijkt CBTB-voorzitter Rinze
Zijlstra niet de meest aantrekkelijke.
En rubriekschrijver Flex is het in
„T r o u w" (a.r.) volkomen met hem
eens.
Zelfs de meest stedelijke stads
mens roept zijn kind in de trein
geestdriftig toe: kijk een koe! in de
veronderstelling dat het kind na de
tiende koe nog geboeid zijn neus te
gen het coupé-raampje zal plakken.
Ook molens vervullen een nuttige
functie in het bezighouden van kinde
ren bij lange treinreizen. Al begin
nen we meer oog te krijgen voor de
schoonheid in het landschap van
elektrische centrales en viaducten,
toch zijn we nog niet zo gehecht aan
deze bouwsels, dat we er schilderijen
van in onze huiskamers hangen.
Mooi en natuurlijk is blijkbaar voor
ons vooral wat we al eeuwen ge
wend zijn. Toch is ook die molen en
die boerderij eens een hypermodern
bouwsel geweest, waar men raar te
genaan keek.
Een wereld zonder koeien, we moe
ten er niet aan denken. Maar denk
nu die koe eens helemaal weg uit
ons leven. En stel u dan eens de
reacties voor, die het volgende plan
zou ontvangen. We vangen een zoog
dier in het wild en gaan er net zo
lang mee fokken tot het de erfelijke
afwijking krijgt elke dag een plas
melk te geven, ongeacht of het jon
gen heeft of niet.
Die melk drinken wij dan op. Is
het beest wat ouder, dan slachten we
het om ons als voedsel te dienen.
Paren mag het beest niet meer. We
bevruchten het kunstmatig. Het af
tappen van de melk uit het dier ge-
geschiedt machinaal. De voorstel
ler van dat plan hadden we ook
maar een enge jongen gevonden, die
op een rare manier aan de natuur
wilde knoeien, 't Is maar wat je ge
wend bent.
De wereld van het jaar 2000 is voor
ons zonder enige twijfel niet aantrek
kelijk, maar laten we nu niet den
ken dat Hugo de Groot zich nu op
z'n gemak zou hebben gevoeld in on
ze cultuur. Sinds de stoomtrein ver
dwenen is, vinden wij dit voertuig
mooi. In musea staan we weemoe
dig naar de mooie oude locomotie
ven te kijken, maar voor onze vade
ren was het een verschrikkelijk le
lijk monster.
Uitingen van gehechtheid aan het
bestaande zijn oprecht en diep-men-
selijk. Maar we moeten ze wel bij
onszelf herkennen als tijdsgebonden.
Zoals de mensen over 100 jaar zich
op hun gemak zullen voelen in hun
tijd, zo afschuwelijk zou die voor ons
zijn, om te beleven. We zijn er niet
aan gewend.
We knoeien dus en wèl boerderij
en? En tegen laboratoria en reageer
buizen als vervanging? Ik kan er
niet over oordelen op welke wijze
men voorkomen kan dat over 100
jaar nog berichten in de krant ver
schijnen zoals de melding in de
krant van donderdag dat hongerige
Indiërs het huis van een voedselhan-
delaar in brand staken. Moet het
door vervaardiging van synthetisch
voedsel, zoals prins Bernhard in
Montreal voorstelde? Of kan het op
de oude vertrouwde manier? Een
ding weet ik wel. En dat is dat we
nooit mogen wennen aan het ver
schijnsel dat mensen van honger
sterven. Dat is niet normaal. Dat is
veel ongewoner dan het vervangen
van koeien door reageerbuizen en
boerderijen door laboratoria. En als
we om de normale toestand te berei
ken, dat ieder mens op aarde te
eten heeft, aan eel nieuws moeten
wennen, dan moet dat maar. Deze
wereld is ook niet aantrekkelijk".
jyjinister Lardinois gaat het gebruik
van de landbouwvergiften aldrin,
dieldrin en heptachloor verbieden.
Aanleiding is de grote vogelsterfte in
Drente, waar dit voorjaar duizenden
vogels werden gedood en sommige
soorten met uitroeiing worden be
dreigd. „De Volkskrant" (r.k.) merkt
naar aanleiding niervan op:
„Het probleem der chemische be
strijdingsmiddelen is een wereldpro
bleem en zeker niet nieuw. Al in het
voorjaar van 1960 stierven in Ne
derland tweehonderdduizend vogels
door in de landbouw gebruikte be
strijdingsmiddelen. Welke desastreu
ze gevolgen onoordeelkundig gebruik
van bestrijdingsmiddelen kan heb
ben, werd het eerst duidelijk in Ame
rika. Rachel Carson gaf daaraan in
haar geruchtmakende boek Dode
Lente tal van voorbeelden. Hoewel
de grote aantallen dode vogels en an
dere dieren tot de verbeelding spre
ken, mag dat de aandacht niet af
leiden van een veel ernstiger kant
van het probleem. De door de mens
gebruikte bestrijdingsmiddelen ter
bescherming van het gewas beteke
nen evenzeer voor de mensheid een
gevaar, omdat de mens ze met zijn
voedsel naar binnen kan krijgen. De
binnenkort verboden bestrijdings
middelen behoren tot de zogeheten
gechloreerde koolwaterstoffen, die in
het menselijk lichaam niet of nauwe
lijks worden afgebroken, zich opho
pen en op den duur het leven bedrei
gen.
De tijd waarin ten aanzien van de
chemische bestrijdingsmiddelen gold
dat uitsluitend de economie het van
de voorzichtigheid won, is nu hope
lijk in Nederland voorbij. Maar daar
mee is de kous niet af. De steeds
groeiende wereldbevolking kan, wil
er voldoende voedsel worden gepro
duceerd, de middelen tegen ziekten
en insekten die de gewassen bedrei
gen, vooralsnog niet ontberen. Daar
om zoeken de geleerden op vele
plaatsen ter wereld naar voor mens
en dier gevaarloze middelen. Die
speurtocht is zo belangrijk dat de
overheid internationale samenwer
king bij het wetenschappelijk onder
zoek moet stimuleren".
ADVERTENTIE
