t!
HOLLAND FESTIVAL
IN ONZE STREEK
Arnhem
Zwolle
Deventer
Willem Duys ziet „Knokke" als een uitdaging
<2)<?£ Let
eens ze
Jarige kunstenaars
oJïCuzen
Unieke expositie in
nieuwe Kunsthalle
van de stad Keulen
W
Da
Duizend objecten
Eigen cultuurgoed
0 Vrijdag 16 juni Grote of 8t.
Michaëlskerk, 20 uur: Concert „Schnit-
gerprijs Zwolle", door het Noordelijk
Philharmonisch Orkest, het Koor der
Nederlandsche Bachvereeniging en het
Toonkunstkoor Bekker uit Groningen.
Dirigent: Charles de Wolff. Solisten:
Leo Ketelaars, bariton en Albert de
Klerk, orgel.
issen
Vergaderen
Lollig
Tevreden
In orde
Er moest eens scriptie gemaakt worden, en dat was, naar een
ingewijde moeder mij verzekerde, geen halve maatregel. Al was
ik er, alles vernomen hebbende, in mqn jonge jaren ook
graag mee opgezadeld geweest. Liever dan alle geslachtsregels
met alle uitzonderingen van het zelfstandig naamwoord uit mijn
geplaagde hoofd te leren. Een kennis die my weliswaar tot de huidige
dag haarscherp is bijgebleven, maar zonder enig praktisch nut na alle diverse
spellingsherzieningen. Maar goed iedere tijd heeft zijn voor en tegen. Wij
hadden toen de ruimte en de rust voor niets, en het jonge volk van nü
zit beter in de duiten en maakt scripties. En daar komt, voor wie
het goed wil doen, ook zo het een en ander voor kijken. Al was het alleen
maar het naar huis zeulen van folianten en het snuffelen naar
illustratie-materiaal.
T\e moeder die mij deze inlichtingen verschafte, was terepht onder de indruk
van al het werk dat haar dochter bij al haar verdere taken in dezen
had verzet. Een tijdperk uit de geschiedenis, en dan niet een van de
gemakkelijkste en direct aansprekende, was haar als onderwerp toegewezen.
En zij had er met jeugdig elan om zo te zeggen de tanden in gezet.
En bij al dat gesnuffel en gewroet was zoveel interessants tevoorschijn
gekomen dat het steeds moeilijker werd een verstandige keuze te doen.
Maar na een half jaar ongeveer stond de zaak toch aardig op poten alleen
de plaatjes waren wel een hele opgave extra gebleken. Want juist
over dit tijdperk werd de laatste tijd niet zo heel veel gereproduceerd in tijd
schriften, weekbladen of kranten. En het lieve kind kon in haar ijver toch
moeilijk plaatwerken en geschiedenisboeken gaan ruïneren.
Zo had de hele familie, maar moeder vooral, met dochterliefs scriptie
meegeleefd, en met een zucht geconstateerd dat het geval nu werkelijk
op een oor na gevild was. En dat ook was dan de opgave om de
goedgekeurde tekst in het net te schrijven.
En wilt u nu geloven, zo vertrouwde deze zelfde meelevende moeder mij
toe, dat ik het eigenlijk jammer vind dat er niets meer op te zoeken
en na te pluizen valt? Want ik heb ook dapper meegedaan, en hoe verder
ik kwam, hoe meer ik erin verdiept raakte. Wat is dat alles interessant om
te lezen. Zo'n tijd wordt zodoende levend voor je, en komt opeens veel dichterbij.
Ook al, omdat er toch nog zoveel van over is. Huizen, kerken,
schilderijen, beeldhouwwerken als ik er nu naar ga kijken weet ik er
bij voorbaat al iest van, en dan heb ik er nog te meer bewondering voor. Neem
zo'n kathedraal, waaraan soms een eeuw lang gebouwd is. Niet vlot
achter elkaar natuurlijk maar het was dan toch maar zo dat die allereerste
bouwvakkers hun kerk nooit kant en klaar gezien hebben. Wij wel en
als wij er zo het een en ander over gelezen hebben, nemen wij niet alleen
ons petje af, maar blijven ermee in de hand staan.
IT'ijk, dat komt er dan toch maar van dat lezen en napluizen over iets dat in
haar schooljaren alleen maar een bladzijde uit het geschiedenisboek
was geweest. Een bladzijde met een paar jaartallen, een stuk of wat namen,
en dan meest nog van vechtersbazen, die allang begraven en vergeten
zijn. Maar wat de gewone handwerkslui, schilders, beeldhouwers, bouwarbeiders,
zilversmeden, drukkers en boekbinders gemaakt hebben, dat is nog altijd
present en wij kunnen het gaan bekijken.
Ja, het is mooi werk geweest, dat snuffelen in al die boeken. Dan
merk je pas hoeveel boeiende en wetenswaardige bijzonderheden in allerhande
bibliotheken en oude tijdschriften gewoonen liggen te wachten tot iemand
eens belangstelling voor ze heeft.
Dan zou je voor jezelf o, heel eenvoudig natuurlijk ook wel eens zo'n
scriptie willen maken. Of, op zijn minst, een of ander tijdperk voor je
eigen genoegen bestuderen als je zo'n gewichtig woord gebruiken mag.
jf/at let u?. Heb ik haar op de Vrouw af gevraagd. Het is niet iedereen
gegeven om onder leiding te studeren. Maar het staat iedereen volkomen
vrij om voor zichzelf iets aan de weet te willen komen. Om zich eens
uitgebreid te verdiepen in een onderwerp dat om de een of andere reden
interessant lijkt.
Er bestaat nog altijd een droevig misverstand, vooral by wie zich
doodgewone huisvrouwen plegen te noemen: dat studeren altijd een of ander
diploma ten doel moet hebben. En dat men voor alle studie wel buitengewoon
geleerd en met schoolse kennis volgepropt moet zijn. Gelieve u dat nu
eindelijk eens uit het lieve schrandere hoofd te zetten. Studeren, van iets
een studie maken, kan een puur plezier zijn, een liefhebberij die
iedereen ter hand kan nemen. Mits natuurlijk behoorlijk uitgerust met
gezond verstand, belangstelling en volharding. Weliswaar loopt men, zonder
deskundige leiding, wel spoediger gevaar, door ai die aardige bomen het
grote bos niet meer te zien, maar dat bezwaar leert men aldoende wel aardig te
omzeilen. Als men in de wandeling door dat onbekende woud maar een
machtig genoegen blijft beleven.
laarom behoeft niemand het met een bedrukt gezicht te betreuren dat zy
alleen maar de lagere school heeft doorlopen, en van vreemde talen
zo goed als geen begrip heeft. Op die lagere school heeft men toch in
elk geval lezen geleerd, en de openbare bibliotheken zijn voor ieder
toegankeiyk.
Sterker nog: ook bij uitstek deskundigen zyn volstrekt niet ongenegen een
belangstellende leek te woord te staan over hun speciale vak. Als u een
liefhebster van planten en kruiden bent, moet u maar eens gaan
praten met een hortolanus van een of andere botanische tuin. Hij zal
u met het grootste genoegen rondleiden en desgewenst de oren van het
hoofd praten met genoeg bijzonderheden voor twee scripties. Want de
onderwerpen liggen voor het grijpen, en een schrift plus ballpoint zijn voor
iedereen nog wel te bekostigen.
Een portret ir.
glas van de Ro
meinse keizer Au
gustus, voor het eerst
getoond op de expo
sitie Romeinen aan
de Rijn" in de
Kunstholle te Keu
len. Het portret,
waarschijnlijk ver
vaardigd in de laat
ste levensjaren of
kort na de dood van
de keizer, is slechts
4,6 centimeter hoog.
Door de bijzonder
fijne modellering, de
originaliteit en de
ongeschonden staat
is dit kopje een
kunstvoorwerp van
unieke betekenis.
«4
Zoals bekend is, wordt van 15 juni
tot en met 15 juli a.s. weer het
Holland Festival gehouden. Ook in
onze omgeving zijn er in het kader van
dit festival diverse manifestaties. Ten
gerieve van onze lezers geven wij daar
om een overzicht van deze evenemen
ten. Misschien kunt u het lijstje uit
knippen en er uw voordeel (en dat van
|j uw eventuele zomergasten) mee doen!
0 Vrijdag 23 juniStadsschouwburg20
uur: Thyestesvan Hugo Claus, door
lf „Toneel Vandaag" uit Brussel. Regie:
Hugo Claus. Hoofdrollen: Ton Lutz, Ru-
di van VlaanderenAlex van Roy en en
Wies Andersen.
Claus baseerde zijn stuk op een tekst
van Seneca, die op zijn beurt de stof
j ontleende aan Griekse tragedieschrij
vers. Het werk heeft het kwaad dat
met kwaad wordt vergolden als thema.
„ROMEINEN AAN DE RIJN"
Tetwat verscholen achter de volkshoge-
school staat aan de Neumarkt te Keu
len de nieuwe Kunsthalle. Deze is thans ge
opend met een tentoonstelling onder het
motto „Romeinen aan de Rijn". Inderdaad:
het modernste museum van de Domstad is
ingewijd met de oudste voortbrengselen van
Europese kunst en cultuur. Er was trouwens
nog een andere reden: het bouwwerk is
zoals alle nieuwbouw nog erg vochtig.
Het zou niet verstandig zijn geweest het mu
seum te openen met een expositie van schil
derijen.
"Tke kunstwerken uit het Romèinse tydperk
hebben reeds eeuwen overleefd; een beetje
vochtigheid meer of minder in de nieuwe
Kunsthalle schaadt niet meer. Bovendien: de
Romijsen behoren in Keulen eigenlijk tot de
intiemste familie. Nog heden ten dage vindt
men overal in de Domstad hun sporen en de
aanleg van de Stadtautobahn en de U-Bahn
heeft wederom vele Romeinse vondsten aan
het licht gebracht. Ook zien de Keulenaren er
geen been in, vanwege een pas ontdekt stuk
Romeinse muur het tracé van een verkeers
weg of spoorbaan te verplaatsen. Tenslotte
waren het de Romeinen die tweeduizend jaar
geleden de ,,Colonia Claudia Ara Agrippinen-
sis" stichtten en daarmede de grondslag leg
den voor de langdurige culturele traditie van
de stad.
De tentoonstelling is evenwel niet gebonden
aan Keulen alleen. Integendeel: geografisch
bekeken omvat de documentatie over het leven
der Romeinen aan de Rijn die tenslotte niet
maar alleen oorlogen hebben gevoerd of ves
tingen gebouwd, maar ook de basis hebben
gelegd voor een cultuur die vele eeuwen is
gebleven de beide Romeinse provincies Op
per- en Neder-Germanië (met de hoofdsteden
Mainz en Keulen), het oostelijke Belgica met
Trier als hoofdstad en het gebied aan beide
oevers van de Rijn van Avenches in het wes
telijk deel van Zwitserland tot Valkenburg en
Leiden aan de oorspronkelijke Rijnmond.
De expositie omvat ongeveer duizend objec
ten, bijna allemaal oorspronkelijk werk en
voor een deel nog nooit in het openbaar ge
toond. Meer dan 60 musea uit binnen- en bui
tenland daaronder uit Amersfoort, Amster
dam, Brussel, Den Haag, Groningen, Heerlen,
Leeuwarden, Leiden, 's-Hertogenbosch,
Luxemburg, Nijmegen, Maastricht, Utrecht
en Valkenburg hebben aan de tentoonstel
ling meegewerkt. De catalogus, een lijvig
werk over de Romeinse geschiedenis, telt 500
pagina's en kost 10 mark. Hij bevat artikelen
van de hand van bekende geleerden.
Men vindt op de tentoonsteling niet alleen
de traditionele attributen van de veroveraars,
zoals militaire uitrustingsstukken, maar ook
foto's en modellen van grootse technische
werken die de Romeinen hebben gebouwd, ste
nen gedenktekenen van hun architectuur, por
tretten van hun keizers in brons en marmer
en een ongelooflijke hoeveelheid kostbare
tmcmaimimem&tmemtmtmemBtweMtmtmi
sec MSttOMBe*
kunstvoorwerpen, waarvan men zich alleen
maar kan afvragen hoe het mogelijk is ge
weest, dat zij twintig eeuwen trotseerden.
Het is een waarlijk unieke tentoonstelling,
zoals men die in onze generatie ook wel niet
meer beleven zal. Zij illustreert dat de inwo
ners van Nederland, België en Germanië bijna
Romeinse volkeren zouden zijn geworden, als
verscheidene Romeinse veldheren geen tacti
sche en strategische fouten hadden gemaakt.
De militaire communiques van de veldheren
waren echter dermate positief, dat Tiberius
in Rome dacht dat Germanië, de Lage Lan
den en België vast in Romeinse handen en
gepacificeerd waren. Zodoende trok hij bijna
alle legioenen uit het hoge noorden terug. De
beslissing daartoe viel in Mogontiacum, het
tegenwoordige Mainz, misschien wel onder de
invloed van de wijn, die de Romeinen en pas
sant ook hadden meegebracht. Het is dan ook
aan hen te danken, dat het Zevengebergte bij
Bonn het noordelijkste wijngebied van Europa
is.
Toen de legioenen weg waren, brak in Ger
manië een opstand uit. De haastig terugge
stuurde troepen werden in het jaar 9 na Chris
tus vernietigd in de befaamde „Varusslag",
volgens de traditie in het Teutoburgerwoud,
ofschoon volgens de jongste research de
krachtmeting daar helemaal niet schijnt te
hebben plaatsgehad!
De Romeinse legioenen, die Germanië be
zetten, sleepten niet alleen helmen, pantserbe-
slag en onderscheidingen mee, doch ook mar
meren tegels en mozaïekwerk. Overal waar
de Romein zich bevond, wenste hij op echt Ro
meinse bodem te staan. De opperofficieren en
hoge beambten bouwden paleizen en villa's
met het comfort, dat zij in Rome gewend wa
ren: warme baden, amfitheaters, verwarmde
bodems en waterleidingen. Aan zo'n waterlei
ding was het onder meer te danken, dat Keu
len in de Romeinse tyd het smakelijke Eifel-
water kon drinken, in plaats van het dubieuze
water uit de Rijn, waarmede de Keulenaren-
in deze tijd van moderne beschaving genoegen
moeten nemen.
De Romeinen waren rijk genoeg om zich de
kostbaarste dingen uit Rome te laten nastu
ren. Wat zij niet konden laten komen, lieten
zy ter plaatse vervaardigen door Romeinse
kunstenaars, de eerste gastarbeiders in de ge
schiedenis van Duitsland. Zij werden daarbij
geholpen door de omstandigheid, dat de pro-
duktie van keizerportretten een Romeins mo
nopolie was. Concurrentie van de autochtone
bevolking behoefde daarbij niet te worden ge
vreesd. Anders was het met de vervaardiging
van de beeldenaars van andere Romeinen; die
mochten ook door kunstenaars uit de Ger
maanse provincies worden geproduceerd. De
Germanen bewezen toen al hun aanleg tot
grootindustrieel. Bij de glas- en keramiekpro-
duktie hebben zij de Romeinen het een en an
der kunnen leren.
Desondanks is er geen twijfel aan, dat de
Romeinen de Germanen niet alleen militair,
maar ook cultureel hebben overwonnen. Zij
hebben er in totaal ook 500 jaar de tyd voor
gehad. Sindsdien heeft een vreemde bezetting
nooit meer zolang geduurd. Zodoende hebben
de Romeinen het leven langs en aan de Rijn,
van Zwitserland tot aan de Noordzee, op zeer
beslissende wijze beïnvloed en gevormd, tot
in onze dagen toe.
0 Woensdag 5 juli Stadsschouw
burg, 20 uur: The Alvin Aïley Dance
Theatre, negerballet uit New York. Bal
letten op muziek van onder anderen Du
ke Ellington en Dizzie Gillespie en mu
ziek uit de neger-folklore.
Dit gezelschap wordt tot de beste en
beroemdste van de Amerikaanse dans
theaters gerekend. Het werd in 1958
opgericht door de uit Los Angeles af
komstige danser en choreograaf Alvin
Ailey.
0 Zaterdag 8 juli Stadsschouwburg,
20 uur: „V Eteé" van Romain Weingar-
ten door Productioyis d'Aujourd'hui uit
Parijs. Regie: Jeam-Franois Adagm.
Met Dominique Labourier, Richard Le-
duc, Nicolas Bataille en Romain Wein-
garten.
Het stuk van Weingarten, die als een
van de grootste hedendaagse schrijvers
wordt beschouwd, gaat over een huis
waarin twee kinderen en twee katten
wonen en de gevolgen die de komst van
een liefdespaar in dat huis op hen heeft.
0 Maandag 10 juli Stadsschouw
burg, 20 uur: „Hamlet" van William
Shakespeare, door The Bristol Old Vic
Company uit Bristol. Regie: Val May.
In de hoofdrollen onder anderen Richard
Pasco en Barbara Leigh-Hunt.
De enige voorstelling buiten de grote
steden van Shakespeare's befaamde tra
gedie, waarvan de inhoud genoeg be
kend is. Bekend is ook de „Bristol Old
Vic", want het gezelschap, dat in 1946
werd opgericht, luisterde ook reeds het
Holland Festival van 1964 op.
0 Woensdag 28 juni Stadsschouw
burg, 20 uur: „Thyestes" van Hugo
Claus. Zie voor nadere bijzonderheden
onder „Arnhem".
Op het programma staat de eerste uit
voering van „Muziek voor orgel en ko
perblazers" van Albert de Klerk. Verder
het Concerto voor orgel en orkest op.
7 no. 1 van Handel, de Michaëlskantate
no. 50 van J. S. Bach en het Te Deum
van Van der Horst.
Deze maand zijn er weer verschillende be
kende kunstenaars jarig. Hier volgen de
data en de namen:
15 juni: Hans Grünhut, de man die vele
Weense liedjes in ons land bekend heeft
gemaakt. (65 jaar).
17 juni: Igor Strawinksy, de vermaarde
Russische, in 1934 tot Fransman en in
1945 tot Amerikaan genaturaliseerde
componist en dirigent. (85).
24 juni: Johan de Meester, toneelspeler en
regisseur. (70).
28 juni: Wim Sonneveld en Rens van Dorth,
twee Nederlandse kleinkunstenaars, die
elk 50 jaar worden. Bovendien Richard
Rodgers, componist van beroemde musi
cals als „Oklahoma", „South Pacific",
„The King and I" en „The Sound of Mu
sic". (65).
30 juni: Lena Home, de bekende Ameri
kaanse jazz-zangeres. (50).
mmm
Üillis
WÊÊÊÈ
wm
0 Tot en met 20 augustus wordt in het
Centraal Museum in JJtrecht de expo
sitie ,^Keuze van moderne schilderijen uit
eigen bezit" gefUc^n. De tentoonstelling
omvat de belangrijkste 60 schilderijen, die
deel uitmaken van het bezit aan moderne
schilderkunst van het Centraal Museum,
o.w. Breitner, Maris, Sluyters, een vroege
Van Gogh, Kees Verwey en vele anderen.
Hedendaagse Hongaarse keramiek wordt
van 2 juni tot en met 2 juli geëxposeerd
in Maliebaan 42 in Utrecht, een afdeling
van het Centraal Museum. Deze expositie
omvat gebruiks- en siervoorwerpen, deco
ratieve en monumentale keramiektableaus,
e.d.
0 Op 16 juni wordt in de zalen van het
Prentenkabinet in het Rijksmuseum in
Amsterdam een tentoonstelling geopend
van het grafische werk van Hercules
Seghers, gecombineerd met tekeningen
van kunstenaars die als zijn voorlopers
beschouwd worden. Deze tentoonstelling
zal een overzicht geven van alle prenten
die van deze landschapskunstenaars, wier
werk de moderne kunst op zoveel punten
raakt, bekend zijn. Verschillende prenten
zullen niet in één, maar in meer-
exemplaren worden getoond om duidelijk
tot uiting te laten komen, hoe Seghers van
elke druk iets anders heeft willen maken.
Hiertoe werd het bezit van het Amster
damse Prentenkabinet, dat de grootste Se-
gherverzaméling ter wereld bezit, uitge
breid met exemplaren uit de prentverza
meling te Londen, Berlijn, Parijs en Dós-
seldorf, zodat de bezoeker voor het eerst
het gehele oeuvre van Seghers kan over
zien. Door deze confrontatie met de kunst
van Seghers en die van zijn tijdgenoten
zal het de bezoeker mogelijk zijn, de bij
zondere plaats die Seghers in zijn tijd in
nam duidelijk te zien, terwijl hij tegelij
kertijd zal kunnen zien waarop Seghers
heeft voortgebouwd. De tentoonstelling
zal tot en met 3 september geopend blij-
DE meer dan kapitale villa aan de Bus-
sumse Brediusweg is een goed ge
lukt decor voor romantische Willem (zon
der O) Duys, bekend door zijn Vuist, het
Wilhelmus, Muziekmozaïek en voor
lopig voor een seizoen door Knokke.
In een zaal van een kamer speelt hij ner
veus vogeltje in een kooitje: staat, zit,
iuopt, praat, rookt en doet alles wat een
mens maar onrustig maakt. Op zijn bu
reau een paniekerige wanorde.
Duys drukt tegelijk een bandrecorder
en een stopwatch in. Hij zegt: „Ik moet
precies een half uur muziek hebben". Dat
is dan voor een gewestelijke omroep in
België, een van de vele officiële schnab
bels die platendirecteur Duys (Iramac)
van zijn geldgevers mag hebben.
Duys gaat zitten, bestelt koffie, schuift
sigaretten aan en zucht: „In mijn grand-
gala-tijd had ik het veel rustiger. Acht
maanden rust en vier maanden pezen. Dat
is er nu allemaal niet meer bij. Wil je
sherry? Nee hè, dat is nog te vroeg". Het
is tien uur 's ochtends.
De telefoon gaat, voor de vijfde maal
binnen tien minuten. Duys: „Verdomme,
ik wil niemand meer hebben... Nee, ik
ben in vergadering". Na vijftien minuten
kan er eindelijk gepraat worden. Over
Knokke, het festival van Lou van Rees,
een naam die dit jaar door Willem Duys
zal worden gedragen. Kan dat er eigen
lijk nog wel bij
Duys: „Voor de zaak met Knokke had
ik mijn vrije tijd nog in balans, toen stond
ik nog wel eens op de tennisbaan. De laat
ste weken is er niets meer van gekomen".
Waarom geeft tennisfanaticus Willem
Duys het spel van tennis voor de mage
re knikkers van het Knokke liedjesfesti
val?
Duys: „Knokke is voor mij een kostelijk
festival, enige sfeer, gewoon een lollige
week. Iedereen leeft vreselijk mee met
de ploeg, ook met de concurrentie; en de
uiensoep, enfin dat weet je zelf wel. Dan
is er de kans voor de artiesten, dat ze iets
bereiken, zonder risico dat ze plat vallen.
De Nederlanders die in Knokke hebben ge
zongen, hebben daar nog nooit blijvend
letsel opgelopen. Met het Eurovisie song
festival is dat heel anders, daar is alles
toegespitst op één liedje. In Knokke kom
je in ieder geval twee keer op en daar
gaat het trouwenè om de hele ploeg".
Binnen drie maanden heeft Willem Duys
zijn keus voor Knokke (het festival duurt
van 7 tot 13 juli) moeten maken. Hij is
pas op het laatste moment en feitelijk op
eigen verzoek aangesteld als held- Hij
zegt: „Ja, ik heb ook wel die geruchten
gehoord dat de Casinodirecteuren Lou v.
Rees dit jaar niet wilden hebben, omdat
hij al te vaak heeft gewonnen. Maar ik
weet er niks van, hoor, ik heb met de he
ren helemaal geen contact gehad. Ik heb
hier alleen een bevestiging dat ik ben aan
gesteld als leider van de Nederlandse
ploeg, meer niet".
In de afgelopen weken heeft Willem
Duys met welwillende medewerking
van onder anderen Lou van Rees 37
De vijf voor Knokke '67;
van links af: Jerry, Con
nie, Marianne, Patricia en
Andy.
zangers en zangeressen van het lichte
lied gehoord. Met zijn keus is hij dik te
vreden: „In alle eerlijkheid is deze ploeg
de meest professionele die ooit is damen-
gesteld. Er zitten misschien minder uit
schieters bij dan in de jaren van Van
Rees, maar hier zit ook geen enkele zwak
ke stee in. Geen van allen hebben ze ster
allures. Ze komen vrijwel dagelijks bij
elkaar omdat ze schik hebben".
In 1963 leidde Willem Duys ook een
ploeg naar Knokke. Het werd het zwart
ste jaar voor onze nationale amusements-
trots. Duys nu: „Ik was toen nog nooit in
Knokke geweest. Dat was mijn fout; ik
kende de sfeer niet. Nu wel- Ik ben echt
niet over een nacht ijs gegaan. Ik had
zoveel keus, dat ik met gemak nog een
vrijwel gelijkwaardige ploeg had kunnen
samenstellen. Lou heeft het al die jaren
gezocht in een arsenaal van bekende men
sen, dat wordt steeds moeilijker. Ik heb
van iedereen suggesties gekregen, ben
gaan luisteren, kijken. Ik ben kriskras
door het land geweest".
Hoewel Lou van Rees dit jaar dus geen
ploegleider is, zal zijn schaduw Willem
Duys niet loslaten. Als jurylid reist de
waterskiënde impresario mee naar Knok
ke. Wrijving voorziet Willem Duys (nog)
niet.
Hij zegt: „Lou? Ik pieker er niet over.
Mijn standpunt is dat ik er alles aan heb
gedaan om een voortreffelijke ploeg sa
men te stellen. Arrangementen, presenta
tie, repertoire, aankleding; alles is in orde.
Ik heb de top-arrangeur Philip Wymore
tot mijn beschikking. Dat kost geld, maar
hij is het waard".
Het geld van de arrangeur moet met
reis- en verblijfkosten van de ploeg, de
kosten voor de persconferenties, 't brief
papier „en al dat andere" worden betaald
van het honorarium dat elke ploegleider
van 't casino in Knokke krijgt: tweedui
zend gulden. Duys: „Daar kan je niet rijk
van worden. Maar daar gaat het mij ook
niet om. Lou heeft de eerste twee, drie
jaar er ook geld bij moeten leggen. De
laatste jaren heeft hij wel wat verdiend,
omdat de ploeg toen steeds in de finale
kwam. Zo'n afspraak als hij heeft gemaakt
wil ik ook. Als de ploeg in de finale komt,
deel ik mee in de winst: een zesde deel
Willem Duys en Lou van Rees, twee
„Knokke-rs" op één bank.
wat maakt, heb je voor het thuisfront
van de mogelijke eerste prijs (vijftiendui
zend gulden) of een zesde van de eventue
le tweede prijs (7.500 gulden)".
Om het geld doet Duys het dus niet;
omdat hij het lollig vindt, voor een deel,
maar ook omdat hij een idealist is. Duys:
„Voor mij is Knokke een zuivere uitda
ging. Ik vind dat het niveau van de Ne
derlandse showbusiness nog een heel eind
opgekrikt kan worden. Als je een goede
ploeg samenstelt, die bovendien in Knokke
mooi werk gedaan".
Bij Lou van Rees was de publiciteit 'n
belangrijk ding. Zijn impresariaat drijft
voor een groot deel op de persoonlijke po
pulariteit die hij elk jaar weer uit Knokke
haalt. Willem Duys doet het helemaal niet
om de publiciteit, zegt hij- „Ik ben hele
maal niet zo, het komt meer naar me
toe. Kritiek ook, veel kritiek, maar ik
heb een brede rug. Nee, voor de publici
teit doe ik het zeker niet. Er zijn nu zo'n
tweehonderd verschillende foto's van de
Knokke-ploeg gemaakt, maar er is er maar
één waar ik ook op sta. Ik loop nooit zo
op de voorgrond. Het gaat om de ploeg.
Het zijn zo verdomd aardige mensen, ze
eten bij me".
