Engeland kan al jaren niet
van
zijn
v
oten af
Project verslond tientallen
miljoenen guldens
Vervalser geeft
van oplichting
verslag
P.T.T.
Bij tienjarige T.E.E. accent
snelheid en frequentie
op
VERVOER VAN
PER SCHIP EN PER SPOOR
Drankmisbruik amper taboe
PRINCESS"-DRAMA BEGON
AL TIJDENS DE OORLOG
SNELLE VERBINDINGEN
TUSSEN 100 STEDEN
Prins Philip
vindt paard
oerdom dier
DOBBELSPEL
OMBIJBELS
NIEUWE BOEKEN*
Gebaai
West-Du it sla nel beeft momenteel
plannen voor nieuwbouw, maar
Bekende feiten
Restaurant
Advertentie
Obstakels
Paradepaardje der Europese spoorwegen
Tot in centrum
Enquête Eind j 11 111 til
vakantie-
uittocht
Netwerk
VERSCHUIVITSG
OPTIMISME
VW7est-Duitsland heeft plannen voor nieuwe vliegboten. Engeland daarente-
gen kan niet van zijn vliegboten afraken, hoewel men er sinds 1958 niet
meer mee heeft gevlogen. In dat jaar heeft de Britse luchtmacht ze vaarwel ge
zegd. De zeereddingsdienst van de RAF en van de marine gingen over op heli
kopters. In 1954 is een van de drie prototypen van de reuzenvliegboot SR-45
voor het eerst en tevens het laatst in de lucht geweest. Nog alijd liggen er twee
van, zorgvuldig „in de watten" gelegd tegen de inwerking van de elementen,
in de Solent bij Calshot, in de buurt van Southampton.
Het drama van de Princess, zoals dit type vliegboot heet, begon nog tijdens
de Tweede Wereldoorlog. Het eerste van een hele kostbare reeks, die de Britse
belastingbetalers sinsdien hebben moeten verwerken. Het eerste van de vele mil
joenen verslindende vliegtuigen die sinds 1945 naar de sloper zijn gestuurd. De
Princess heeft het land meer dan 180 miljoen gulden gekost.
In 1943 begon de vliegtuigfabriek
van Saunders-Roe in Cowes op het
eiland Wight in opdracht van het
ministerie van bevoorrading aan het
ontwerp van de SR-45. Ze waren
bestemd voor de BOAC die er zonder
tussenlandingen mee van Engeland
naar Amerika wilde vliegen. In 1946
begon de eigenlijke bouw van de drie
luchtreuzen die elk 230 passagiers
zouden kunnen vervoeren die zouden
baden in alle luxe die men maar kon
bedenken. Schitterende slaapplaatsen,
weelderige cocktailbars en dergelijke
zouden er komen.
De Princess werd een vliegboot van
140 ton, ze kreeg zes motoren haar
lengte was 45 meter, de spanwijdte van
haar vleugels ruim 65 meter. Feiten die
provinciale staten van Hampshire maar
al te bekend zijn want daar heeft men
er sinds 1954 al tegen aan moeten
kijken. Men kan ze niet wegkrijgen
hoewel men dringend om het stuk
water verlegen zit waar twee van de
Prinsessen in liggen. Daar zou name
lijk een watersportcentrum komen.
Toen de eerste van de drie vliegbo
ten eenmaal gereed was, zag de toe
stand er in de internationale luchtvaart
heel anders uit dan men tijdens de
oorlog had kunnen bevroeden. De
razendsnelle ontwikkeling van de
straalmotor was daar een belangrijk
reden van. Op het ogenblik dat de
Princess voor het eerst het luchtruim
in ging wist BOAC al dat de motoren
ervan veel te zwak waren; bovendien
deden er zich allerlei technische moei
lijkheden voor.
Een transatlantische vlucht met dit
soort enorm zware vliegboten zou veel
te lang duren, was de tragische conclu
sie die men in 1954 trok. Het inkapse
len van de drie eerste en laatste van
het type SR-45 kon beginnen. De
Cornet kwam voor de Princess in de
plaats. Toch heeft de BOAC nog tot
1951 met vliegboten gevlogen en wel
op de dienst Southampton - Johannes
burg. Dat gebeurde met het type
Solent. In dat jaar zette deze genatio
naliseerde Britse luchtvaartmaateschap-
pij er definitief een streep onder:
vliegboten voor passagiersvervoer zijn
niet langer economisch, aldus het von
nis.
Intussen zat de Britse regering in de
maag met de drie Slapende Prinsessen
0 De kostbaarste vliegboot uit de
Engelse luchtvaartgeschiedenis,
de Princess.
en hadden de arme belastingbetalers
het drama aanschouwd van een andere
luchtreus, de Brabazon. Met dit gewel
dige passagiersvliegtuig waar ook al
fantastische plannen voor bestonden is
voor 120 miljoen gld. naar de slopers
hamer verwezen. Dat gebeurde ten
minste zonder aarzelen, het drama van
de vliegboten sleept zich nog altijd
voort....
Allerlei lieden hebben sinds 1954
allerlei plannen ingediend voor de
vliegboten. Telkens was er wel weer
iemand, of de een of andere groep
belanghebbenden met een lucratief
schijnend voorstel. Een bekende Engel
se radio- en televisieproducent en
conferencier, Hughie Green, die zelf
vliegt, wilde ze voor drie en een half
miljoen gulden kopen. Hij zou er een
dienst mee beginnen voor twee vluch
ten per w^ek tussen Southampton en
New York.
Een ander wilde een van de reuzen
kopen om er op het water een restau
rant in te beginnen. De bekende pop
zanggroep, de Bachelors, kwam er voor
over uit Ierland om te bekijken of een
van de Slapende Prinsessen tot nacht
club kon worden omgetoverd. Ze bleef
slapen. De RAF zou ze ombouwen tot
draagvleugelboten. Ook dat gebeurde
niet. In 1958 onderzocht een Ameri
kaans consortium de mogelijkheid om
er motoren in aan te brengen die
zouden worden aangedreven door mid
del van kernenergie. Ook dat hebben
de Prinsessen niet mogen beleven.
De zaak van de drie vliegboten
kwam herhaaldelijk ter sprake in het
Begin vorig jaar werden acht Amsterdamse studenten veroordeeld door de
rechtbank te Amsterdam wegens oplichting van de P.T.T. en de Rijkspostspaar
bank voor een kleine twee ton.
Het betrof een van de meest geraffineerde en doordachte oplichtingen ooit in
Nederland gepleegd en de president van de rechtbank trad b\j de behandeling van
de zaak opzettelijk niet in technische details om te voorkomen, dat anderen de
waterdichte methode van de studenten zouden gaan volgen.
Het brein achter de oplichtingen, de
27-jarige student Theo Kars, die tot
twee jaar en drie maanden werd
veroordeeld, denkt daar vanuit zijn
bewust onethische opvattingen geheel
anders over. Hij publiceerde bij de
Bezige Bij „De vervalsers", waarin
nauwkeurig staat omschreven hoe het
allemaal in zijn werk is gegaan, tot
groot ongenoegen van de P.T.T.
Kars waarschuwt zijn lezers dat hij
veel authentieke gegevens en techni
sche details heeft weggelaten; de ach
terflap vermeldt echter dat het wel
een authentiek verslag van de oplich
tingsaffaire betreft. Ondanks deze te
genstrijdige verklaringen maakt het
boek volstrekt duidelijk hoe het sys
teem werkte zodat de P.T.T. gewaar
schuwd is.
Buitenlandse postwissels werden hier
vervalst en op tientallen kantoren
verzilverd. Bij de tweede actie opende
men spaarbankboekjes op naam van
studenten die van niets wisten. De
ingelegde bedragen werden valselijk
opgevoerd en met valse papieren werd
het nooit gestorte bedrag tijdens een
bliksemactie geïnd voordat het contro
lesysteem van de P.T.T. in werking
kon komen. Een gedeelte van het geld
werd gebruikt om het literaire tijd
schrift „Tegenstroom" in leven te hou
den. Hierin werd iedere Nederlandse
schrijver gekraakt, behalve W. F. Her
mans.
Kars begint zijn roman met een
schets van de personen en hun opvat
tingen die zeer onthullend is, maar niet
briljant geschreven. Hij gebruikt een
voudig de bijpassende adjectieven om
wat kleur te geven. Dat houdt hij het
hele boek vol. Zelfs op de spannendste
ogenblikken is hij niet in staat deze
spanning voldoende over te dragen,
terwijl hij daarvoor toch alle „grond
stoffen" ruimschoots bezat.
Kars zelf zou het boek in zijn
Tegenstroom" ongetwijfeld genadeloos
hebben gekraakt. Dat doen wij niet.
Ten eerste omdat het een uniek en
boeiend verslag blijft, ten tweede om
dat Kars een vlot verteller is. Het boek
maakt echter wel duidelijk dat hij als
oplichter meer capaciteiten heeft dan
als literator.
Onthullend is de tekening van de
sfeer en de verhoudingen binnen het
groepje oplichters. Ze zijn er voortdu
rend op uit elkaar te benadelen, te
chanteren, te vernederen en te mislei
den. Zoals de hele oplichting komt dat
voort uit hun gemeenschappelijk de
vies: onethisch en amoreel leven. Kars
zelf is ook wat dat betreft de meester,
wat hij eigenlijk met de publikatie van
zijn boek wederom bewijst. Immers,
met dit boek is zijn kans op een
normaal bestaan goeddeels tenietge
daan.
Binnen de groep waren meesters en
bedienden, die zelfs bij het kopen van
een stropdas verplicht waren bevelen
op te volgen op straffe van uitstoting
en (geestelijke) vernedering. Kars
maakt van de gelegenheid gebruik om
zijn knechten voor het laatst te verne
deren en zichzelf (als Max) vol mis-
piaatse (jdelheid als het ongenaakba
re genie te etaleren. Dat kan tot op
zekere hoogte een verdienste worden
genoemd vanwege de objectiviteit. Ge
zien de feiten overtrekt hij zijn toch al
niet geringe vindingrijkheid. Tijdens
de rechtszaak bleek dat het zonder de
P.T.T.-er „Herman" nooit was gelukt.
In het boek wordt de rol van deze
tipgever heel klein gehouden.
Het slot van het boek is onbevredi
gend, omdat niet geheel duidelijk
wordt hoe men tegen de lamp liep.
Gesuggereerd wordt dat de zoon van
een reactionaire vader de zaak heeft
verraden.
Kars had meer van zijn vervalsers in
boekvorm kunnen maken, hoewel het
een boeiend geschrift blijft, vooral
voor P.T.T.-ers.
D. P. J. van Reeuwijk
Lagerhuis. In 1961 sprak een der
afgevaardigden zelfs over „die welbe
kende punten in het landschap van de
Solent." Hij gaf de minister van lucht
vaart onder luid gelach de raad de
commissie voor de monumenten uit de
oudheid er eens over te raadplegen....
In 1963 hakte de regering de knoop
eindelijk door: er verscheen een adver
tentie in de kranten, de drie vliegboten
werden te koop aangeboden. Samen
met nog een heleboel andere zaken
waar de overheid af wilde.
In december van dat jaar kwam zich
een gegadigde melden waar zaken mee
werden gedaan. Pas na enkele maan
den onthulde de minister van lucht
vaart dat een onderneming met zetel in
de Bahama-eilanden de drie Prinsessen
had gekocht, de twee in Calshot en de
derde vliegboot die op Wight was
gebleven. De koopprijs, zo maakte de
minister bekend, bedroeg 300.000 gul
den.
De nieuwe eigenaar van de vliegbo
ten, Cargo Sales Ltd., wilde ze laten
overbrengen naar de Verenigde Staten.
Daar zouden ze worden verbouwd. Het
plan was om de vliegboten dan te
gebruiken voor het vervoer van zeer
zware lasten zoals raketten voor de
Amerikaanse ruimtevaarders en grote
onderdelen voor kernenergiecentrales.
Ook dit bleek weer een van de
talloze plannen voor de Slapende Prin
sessen die onuitvoerbaar bleken. Ten
minste tot nu toe. Cargo Sales is in
financiële moeilijkheden geraakt waar
door het ambitieuze voornemen met
de drie vliegboten niet kon doorgaan.
Zo zit men in Calshot nog steeds
opgescheept met de enorme obstakels
op het water waar de liefhebbers van
watersport zo naar hunkeren. Provin
ciale Staten dreigen nu met een proces
om Corga Sales te dwingen di vliegbo
ten weg te halen. Het slopen van de
eenzame prinses op Wight is intussen
begonnen maar haar zusters slapen
nog rustig in de Solent.
De Trans-Europ-Expres (T.E.E.) viert dezer dagen zijn tweede lustrum.
In 1957 besloten zeven Europese spoorwegmaatschappijen mede dank-
Jj het initiatief van de toenmale president van de Nederlandse Spoorwegen,
ir. F. Q. den Hollander, dit geheel nieuwe railvervoer in te stellen. Tien
jaar geleden snelden de eerste rood-gele treinen door Europa. Het waren er
toen nog tien, maar dit aantal is nu uitgegroeid tot 25. In 1957 werden zeven
tig belangrijke handels- en industriesteden aangedaan, maar dat zijn er intus
sen honderd geworden. Per dag vervoeren de T.E.E.-treinen nu ongeveer
12.500 reizigers, gemiddeld legt een T.E.E.-trein op een dag 500 kilometer
af. tezamen met de 24 andere treinen dus 12.500 kilometer. In doorsnee maken
circa 500 reizigers van een T.E.E.-verbinding gebruik.
Niet alleen het comfort van deze spe
ciale treinen, maar ook de frequentie
en de snelheid zijn in de afgelopen ja
ren opgevoerd. In 1957 legde een T.E.E.-
trein de afstand Amsterdam - Parijs af
in zes uur. De nieuwste T.E.E. doet er
nu iets meer dan vier uur over.
Hun snelheid bedraagt gemiddeld
ruim 110 kilometer per uur, maar op
sommige trajecten zoals tussen Augs
burg en München wordt nu al met
een snelheid van 140 kilometer per uur
gereden. De dieseltractie, waarmee vroe
ger de T.E.E.-treinen werden getrokken,
zal over enkele jaren geheel door elek
trische zijn vervangen. Hierdoor zullen
de snelheden nog hoger kunnen worden.
De top zal straks liggen bij de 160 km
per uur.
Het is duidelijk, dat de snelle T.E.E.-
verbindingen hierdoor het vliegtuig een
steeds grotere concurrentie zullen aan
doen. Immers, als men van Amsterdam
naar München vliegt, is men nog niet
in het centrum...
Mr. J. M. Ubbens, stafmedewerker bij
de afdeling Dienstregeling van de Ne
derlandse Spoorwegen, vindt, dat de
T.E.E.-treinen grote voordelen bieden,
maar bovendien zijn deze treinen over
het algemeen goedkoper dan het vlieg
tuig. Vooral de zakenman is in de
T.E.E. geïnteresseerd, aldus de heer
Ubbens, omdat hij in het centrum van
de stad instapt en non-stop doorrijdt
naar zijn volgende einddoel, waar hij
ook weer in het centrum wordt afgele
verd. Bovendien rijden de treinen altijd,
ook bij mist, gladheid en vorst.
T.E.E.-treinen rijden er nu in Neder
land, België, Luxemburg, Duitsland,
Frankrijk, Italië, Zwitserland. maar
ook al in Oostenrijk. Toch is de T.E.E.
in Europa geen eenheid. De heer Ub
bens vindt het wenselijk, dat er wat
meer eenheid tussen de verschillende
organisaties tot stand zou komen, maar
eenvoudig is dat niet. Het enige punt,
dat alle T.E.E.-treinen gemeen hebben,
is de kleur: wijnrood-geel.
Alle treinen in de verschillende lan
den hebben hun eigen namen gekregen,
zoals bijvoorbeeld de „Tinico" (Zürich-
Milaan, die deze afstand in vier uur af
legt, maar daar zit dan ook een hoogte-
De Britse spoorwegen hebben een
klinkend antwoord gegeven op
de steeds luidere kreet van de scheep
vaart: containers (laadkisten) hebben
de toekomst! Zij gaan in het voorjaar
van 1968 tweemaal per dag een dienst
met containerschepen onderhouden
tussen Harwich en Zeebrugge. In de
Engelse haven is er aansluiting op het
lijnennet, waarop speciale container-
treinen rijden.
In Engeland zijn al 23 van zulke
lijndiensten tussen veertien industrie-
en havengebieden. Plannen voor nog
zeventien diensten zijn in voorberei-
dig. De Britse spoorwegen voeren nu
besprekingen met de spoorwegmaat
schappijen op het Europese vasteland
om aansluitende treinen in te leggen
tussen Zeebrugge en de belangrijkste
centra aan deze kant van de Noordzee
en Het Kanaal. Het gemeenschappelijk
bureau Transcofer (de internationale
spoorwegorganisatie voor transcontai
ners) bestudeert te Parijs de mogelijk
heden.
Wat Groot-Brittannië inmiddels tot
stand heeft gebracht, vergt kapitalen.
Het eerste in uitvoering genomen plan
vergt 120 miljoen. Een aanvullend
plan van zeventig miljoen gulden staat
op stapel. Groot-Brittannië ligt in elk
geval een slag voor en het is prachtig
materieel dat het gebruikt.
Deze dagen was het te zien op het
terrein van Müller-Progress aan de
Prirtses Beatrixhaven te Rotterdam.
Daarna was 't te Amsterdam te bezich
tigen bij de Container Terminal.
Een contodnertrein verlaat het Londense goederenstation York Way, op weg
naar Glasgow.
verschil van 1900 meter tussen, omdat
de Gotthard-pas moet worden „geno
men"), de „Oiseau bleu" (Brussel -
Noord Parijs - Noord), de .Diamant'
(Dortmund - Brussel - Zuid), de „Mont-
cenis" (Lyon - Milaan), de „Ile de
France" (Amsterdam - Parijs-Noord),
de „Edelweiss" (Amsterdam - Zürich),
de ,;Rheingold" (Amsterdam - Genève)
en de „Mistral" (Parijs - Nice).
Sinds kort zijn de T.E.E.-verbindin-
gen uitgebreid met een nieuwe trein,
namelijk de „Rembrandt", die rijdt
van Amsterdam via München naar
Zürich. De naam voor deze nieuwe
trein is bedacht door de heer Ubbens,
die van mening is, dat deze naam wel
zal aanslaan in het buitenland.
De heer Ubbens vindt het opmerke
lijk, dat de passagiers van de T.E.E.-
treinen de laatste tijd niet meer alleen
zakenmensen zijn. Steeds meer toeris
ten maken van deze verbindingen ge
bruik, hetgeen volgens de heer Ubbens
mede het gevolg is van de gestegen
welvaart in Europa. Volgens hem, zijn
ook de snelheid (de toeristen zijn het
filerijden beu), het comfort en het
mooie uitzicht in de zogenaamde „Aus-
sichtwagen" dingen, die de mensen
aantrekken.
T.E.E.-treinen uit tal van plaatsen in
Europa.
Vanuit Amsterdam rijden bijvoorbeeld
tweemaal per dag treinen in beide rich
tingen naar Brussel en Parijs en twee
maal per dag is er een verbinding met
München, Basel en Frankfort.
In de afgelopen tien jaar is 't T.E.E.-
materieel steeds verbeterd en aange
past aan de omstandigheden. De ver
nieuwingen zullen ook in de komende
jaren worden toegepast. Daarbij zal de
nadruk worden gelegd op de service.
Opvoering van de snelheid en verhoging
van de frequenties, zoals nu al ge
beurt op de nieuwe route van de T.E.E.
„Rembrandt", geven ook voor de toe
komst een duidelijk antwoord op de
vraag naar een nog betere service voor
de reiziger.
Prins Philip, echtgenoot van konin
gin Elizabeth II, vindt paarden oerdom
me dieren. „God heeft een massa die
ren geschapen", zei hij „en het dom
ste van alle is het paard".
De prins maakte onlangs kennis met
het paard Ranger. Dit gebeurde tijdens
een bezoek aan Scunthorpe in verband
met de uitreiking van prijzen voor on
dernemingslust aan jonge mensen. Hij
aaide Ranger om de neus, weigerde 'n
uitnodiging om het dier te berijden en
gaf zijn mening over de geestvermo
gens van paarden.
Zijn opmerking is wellicht het gevolg
van een ervaring, die hij laatst bij 't
polospel opdeed: hij viel toen van zijn
pony.
De heer Ubbens deelde mee, dat bin
nenkort de Commission T.E.E. (waarbij
alle organisaties van TJE.E.-verbindin-
gen zjjn aangesloten) een psychologisch
marktonderzoek in enkele Europese
landen zal houden. Vele trein- bus- en
vliegreizigers zullen vragen worden ge
steld waarom zij per trein, bus of vlieg
tuig reizen. Op deze manier willen de
T.E.E.-organisaties te weten komen
wat de T.E.E.-reizigers in het bijzonder,
maar ook anderen, voor eisen aan het
vervoer stellen.
Op het ogenblik vertrekken dagelijks
Achttien kinderen hebben van de
week voor het altaar van de 12de eeuw-
se parochiekerk te St. Ives (Engeland)
gedobbeld om bijbels. Aan het dobbel
spel ging een schriftlezing door de
hulpprediker vooraf. De dobbelaars, al
len kinderen onder de 12, wierpen de
stenen twee aan twee. De inzet werd
gevormd door negen in zwart leder ge
bonden bijbels.
Het ritueel is vastgelegd in het testa
ment van dr. Robert Wilde, die in 1675
vijftig pond naliet voor de aanschaf
van de bijbels. Tot vorig jaar werd 't
bijbelse dobbelspel op school of in de
open lucht gespeeld, maar ds. Jennings
achtte de kerk een betere plaats.
„Ik sta temidden van de dobbelende
kinderen. De beide ouderlingen tellen
de punten. Het is een plezierig en nut
tig spel", zei hij. „Ik heb een paar on
prettige brieven ontvangen van mensen,
die tegen het dobbelspel zijn, maar ik
geloof, dat zij zich op een verkeerd
standpunt stellen. Wij beschouwen het
spelletje als een ouderwets en histo
risch ritueel. Ik zie niets oneerbiedigs
in dobbelen in de kerk".
De tienjarige Lynn Smith, een van de
winnaars, zei: „Het was een verdraaid
opwindend spelletje en ik ben wat blij
met mijn prijs!"
In Engeland bestaat een „liner train"
uit vijftien van zulke platte wagens,
waarop de containers door middel van
een soort pen-en-gat constructie vlug
en stevig kunnen worden bevestigd.
Deze treinen razen met een snelheid
van 120 km van begin- naar eindpunt
van de kriskras door het land lopende
lijnen. Elke week worden zo 1500
containers vervoerd.
De containers die nu op het vaste
land worden gedemonstreerd, hebben
internationale standaardafmetingen. Er
zijn dichte laadkisten met lengten van
drie, zes en negen meter.
In een zes meter lange, geïsoleerde
container voor vlees en bederfelijke
goederen blijft de temperatuur ten
minste drie dagen gehandhaafd. Daar
toe wordt ijs van buiten in een
langwerpige bunker op het dak gela
den. Er Is een negen meter lange
container, waarvan de wanden bestaan
uit waterdichte gordijnen van nylon
die eenvoudig opzij kunnen worden
geschoven. Er zijn ook open containers
van zes en negen meter lengte die met
een kraan van boven af kunnen wor
den geladen.
¥>ij zijn vertrek als officier van justi-
tie uit Maastricht heeft mr. P.
Schenkenberg van Mierop schokkende
dingen gezegd over het drankmisbruik
en de gevolgen daarvan in Zuid-Lim
burg. Hij vertelde dat hij in de zes
jaar dat hij officier van justitie was
geweest in Maastricht, alle overtredin
gen van het wetboek van strafrecht
was tegengekomen. Grondoorzaak van
een rijke schakering misdaden achtte
mr. Van Mierop het drankmisbruik, dat
aanleiding is tot vermogensdelicten, ge
weldpleging, ordeverstoring en voor
al zedendelicten. Als speciaal facet
van dat laatste noemde mr. Van Mie
rop de bloedschande tussen vader en
dochters.
Zoals hij tijdens een telefonisch on
derhoud verklaarde, heeft mr. Van
Mierop niets nieuws verteldin alle
handboeken over de Nederlandse crimi
naliteit staat Zuid-Limburg zowel in va
riatie als in hoeveelheid bovenaan de
statistiek. Dat roept de kreet „het don
kere zuiden" in herinnering.
Interessant is echter dat mr. Van
Mierop zo sterk de nadruk heeft gelegd
op het drankmisbruik, de bron van veel
kwaad, „dat" aldus mr. Van Mierop
„wordt geaccepteerd en slechts
zwak wordt veroordeeld".
l~¥eze beklemtoning is daarom inte
ressant omdat drankmisbruik in
Nederland nauwelijks een taboe is te
noemen. In de beginjaren van de so
cialistische jeugdbeweging is drankmis
bruik met veel geestdrift en idealisme
bestreden. Deze bestrijding heeft toen
ook andere groepen geïnspireerd, maar
de drankbestrijders vormden en
vormen nog steeds ietwat zonderling
geachte groepjes, die de publieke opi
nie welwillend beziet, maar nauwelijks
au sérieux neemt.
Men heeft bijvoorbeeld nooit de alge
mene veroordeling gegeven, die men
wel met veel hartstocht heeft opgeroe
pen tegen een niet met de burgerfat
soensnormen overeenkomend seksueel
gedrag. Een meisje dat „moet trou
wen" of dat ongehuwd een kind krijgt,
wordt doorgaans zwaarder veroordeeld
dan de man die zich doorlopend aan
overmatig drankmisbruik schuldig
maakt.
Het is vooral opvallend dat in het zui
den van Nederland, waar de seksuele
taboes zo zwaar hebben gedrukt en
nog drukken het drankmisbruik al
tijd in het anekdotische vlak is getrok
ken. De literatuur, en met name de
moppenblaadjes, zijn daarvan een over
tuigend bewijs.
De samenleving wordt elke seconde
van de dag en nacht ontelbare malen
bedreigd door drankmisbruik: ver
keersongelukken, aanrandingen, vecht
partijen, joy-riding en andere vermo
gensdelicten, en zoals mr. Van Mie
rop uit de ervaring van zijn praktijk
vertelde: het misbruiken van kinderen
door hun ouders.
W/anneer men nu de schier ontelbare
congressen, lezingen en schriftu
ren beziet waarin vele geestelijke lei
ders van Nederland in de afgelopen
twee jaren alle hoogstanden van reto
riek en kronkeling bedrijven om hun
verpletterende bezorgdheid over de
veranderingen in het seksuele leven
kenbaar te maken, dan kan men zich
afvragen of deze geestelijke leiders hun
krachten niet veel beter en doeltreffen
der zouden kunnen besteden.
Men kan stellen dat seksuele bande
loosheid ook een groot kwaad en gevaar
is. De discussies over de seksualiteit
handelen echter doorgaans niet over
losbandigheid, maar over het al dan
niet aanvaarden van nieuwe normen,
waartegen de tegenstanders zich dan
verzetten met een schrikbeeld van los
bandigheid die het gevolg zou kunnen
zijn van de nieuwe normen.
Het vreemde is nu dat bijna alle
verrichtingen op seksueel gebied door
loodzware taboes waren en zijn
belast, terwijl het veel grotere kwaad
van drankmisbruik groter omdat het
de bron is van een oeverloos terrein
van misdaden amper een taboe
heeft opgeroepen.
Hoe men overigens ook over de norm
verschuiving op seksueel gebied mag
denken, mr. Van Mierop heeft weer
eens duidelijk gemaakt dat er zaken
zijn, die meer opwinding, verdieping en
discussie behoeven.
Tyir. Van Mierop zei dat een bestrij
ding van het drankmisbruik tien
tallen jaren zal vergen. Er zou dus een
klemmende reden kunnen zijn voor
geestelijke leiders in Limburg en an
dere delen van Nederland om hun
energie en aandacht te richten op de
bestrijding van dit wezenlijke kwaad-
Zij hebben dan de eerste tientallen
jaren hun handen vol.
UTRECHT In 1966 hebben cir
ca drie miljoen Nederlanders hun
zomervakantie buiten ons land door
gebracht en het ziet er naar uit, dat
dit aantal in de komende maanden
nog met een half miljoen zal worden
overtroffen. Het vorig jaar (in zomer
en winter) namen 175.000 vakantie
gangers het vliegtuig (omzet 89 mil
joen gulden), 80.000 reisden per trein
(omzet 24 miljoen gulden) en 413.000
prefereerden de touring-car (omzet
58 miljoen gulden).
Mr. A. Borst, secretaris van de
Algemene Nederlandse Vereniging
van reisbureaus, verwacht het ko
mende seizoen opnieuw een stijging
van het aantal vakantiereizen naar
het buitenland. Hoewel 1967 geen
sensationele records zal gaan ople
veren, rekent mr. Borst toch op een
toeneming van het aantal vlieg-,
trein- en busreizen met tien tot twin
tig procent.
Een algemene en duidelijke waar
neembare tendens is volgens de heer
Borst de verschuiving van de zomer
vakanties naar de maand juni. Vroe
ger lag de vakantieperiode altijd in
juli, maar dit jaar als gevolg van
de vakantiespreiding, waardoor on
der meer de bouwvakkers de eerste
twee weken van juli al met vakantie
gaan hebben de meeste van de
500 Nederlandse reisbureaus meer
reizen voor juni op hun programma
staan en die zijn inmiddels volge
boekt. De grote „vakantieuittochten"
worden dan ook eind juni/begin juli
en midden augustus verwacht.
De directeur van de Nederlandse
Reisvereniging, de heer C. van
Zwijndrecht, is ook optimistisch ge
stemd over het aantal vakantieboe
kingen. „Weliswaar hebben we een
teruggang gehad op het moment, dat
de kranten dagelijks over de ver
slechterde economische toestand in
ons land schreven, maar", aldus de
heer Van Zwijndrecht, „de mens ver
geet nu eenmaal snel en zodoende is
de gang er eind april weer volledig
ingekomen". Volgens hem is er nog
altijd een steeds grotere vraag naar
vliegreizen, terwijl voor de over het
algemeen goedkopere bus- en trein
reizen de belangstelling stabiel of da
lende is.
Verschillende uitgevers zonden ons de
volgende pasverschenen boeken:
„Vlucht naar de top" door Jan Aerst,
een geïllustreerd boek over de dui
vensport (Uitgave N. Kluwer
12,50).
„Marian" door Nel van der Zee, ro
man voor oudere meisjes (Uitgave
„West-Friesland"
„Verboden terrein" door Toog Zuur-
veen, roman voor jonge vrouwen
(Uitgave „West-Friesland").
„Lente is een nieuw begin" door Joan
Walsh Anglund, een charmant ge
schenkboek met „lieve" plaatjes en
tekstjes (Uitgave Zomer en Keuning
3,75).
„Gebouw en getal", wetenschappe
lijke verhandelingen, gebundeld door
het Rotterdamse Bouwcentrum t.g.v.
de 65ste verjaardag van president
directeur ir. J. van Ettinger.
„Gas gambols", een boekje met car
toons over gas, door de N.A.M. be
doeld als relatiegeschenk voor gas-
technici, die deze maand in Hamburg
voor een congres bijeen zijn.
B. en W. van Den Haag hebben een
gebaar gemaakt. Zij stellen op verzoek
van de Haagse afdeling van'het jubile
rende Rode Kruis voor een straat naar
de organisatie te noemen. Nu maar
