Man na 9 weken met vermoorde moeder in krot:
„Ze dreigde
me met een
gesticht
Haat jegens buurt
bracht vrouw tot
moord op buurtkind
koelkasten
Overwerk voor M.-Oosten
wordt belastingvrij
Motie nieuwe
structuur
Twente
verworpen
Tegen vrouw
die haar man
doodschoot
3 jaar geeist
Vijf jaar eis
voor moord
op nicht
Wiel van wagen
door voorruit:
kind overleden
<B>
PRINSES
MARGRIET
OPENDE
ZIEKENHUIS
aalwijk krijgt
Finse
schoenfabriek
In Tweede Kamer t
MET ALLEEN ISRAËL
„Gebrek in Spanje
aan sociale
rechtvaardigheid**
GEVAAR
Telefoon met het
M.-Oosten weer
normaal
KROMMENIE
VINYL
ONPASSELIJK
'S NACHTS
Voor medeplegen
moord jaar cel
SANERING
HAAT
TERUG
WASSEN
Terbeschikhingstelling geëist
VERKOELD
MOEDER
Nieuwe Russische
ambassadeur
STUK HOUT
NACHTKLEDING
IN DE WAR
Nekkramp
lekkerrrr koud
WOENSDAG 21 JUNI 1967
DEN HAAG De staatssecretaris van Financiën, dr. F. H. M. Grapper-
haus, heeft enkele fiscale tegemoetkomingen verleend voor de actie van het Rode
Kruis ten bate van het Midden-Oosten.
Er zal geen loon- en inkomstenbelasting en premie voor A.O.W. en A.W.W.
worden geheven over loon voor overwerk. Daarbij is bepaald dat het overwerk
voor 1 oktober moet rijn verricht en dat de werkgever het loon moet overmaken
op postrekening 777 van het Nederlandsche Roode Kruis in Den Haag.
Van onze parlementaire redactie
DEN HAAG De Tweede Kamer
heeft met 77 tegen 45 stemmen de
motie van de socialist E.R. Wieldraaijer
afgewezen, waarin werd gevraagd om
een plan voor de herstructurering van
Twente. Alleen de Partij van de Ar
beid, de P.S.P., D.'66 en de C.P.N.
spraken zich voor de motie uit.
MAASTRICHT „Ik heb het uit
angst gedaan, alleen uit angst. Ik heb
geen moment gedacht aan de gevolgen,
ik deed het alleen om me te verdedi
gen, ik heb het niet gedaan om hem
dood te schieten".
Walda P.-M. (46) uit Sittard kon niet
lezen of schrijven, maar in rappe
woordenstromen die de president
slechts met moeite kon indammen,
stuurde deze zigeunerin voor de Maas
trichtse rechtbank recht aan op ont
slag van rechtsvervolging. Het zou
noodweer-exces zijn geweest toen zij
haar man op 20 januari doodschoot.
Direct nadat zij haar man in de huis
kamer met een serie schoten van het
leven had beroofd had zij ook een over
tuigend verhaal opgehangen bij de po
litie. Marokkanen zouden haar man
hebben doodgeschoten en zouden met
een auto zijn gevlucht. Ze had er een
nauwkeurig signalement bijgegeven,
maar al gauw was de politie duidelijk
geworden dat de kogels in de muur van
de huiskamer niet van de kant van de
voordeur waren gekomen, maar van de
kant van de keuken, waar Walda vol
gens haar verklaring had staan was
sen.
Later had Walda toegegeven dat ze
het pistool waarmee ze had geschoten,
vier dagen tevoren had geleend van
Willem E., een grondwerker die 25 jaar
lang kostganger bij het gezin was ge
weest en in die jaren een grote steun
voor Walda was geworden. De officier
eiste voor deze hulpvaardigheid later
op de dag een jaar gevangenisstraf
met aftrek tegen Willem.
Voor de achtergrond van haar daad
verwees Walda naar het slechte leven
dat zij bij haar man, een chronisch al
coholist die zich vaak agressief en sa
distisch gedroeg, had gehad.
De officier, mr. W. Moors, zag ech
ter geen reden voor 'n panische angst.
„Ze wilde niet doden maar ze stond
klaar om te doden", had een psychia
ter geconcludeerd. Daaruit meende mr.
Moors „opzet op de achtergrond" en
dus doodslag te kunnen afleiden, een
misdrijf dat hij bij deze duidelijk ver
minderd toerekeningsvatbare vrouw met
de milde straf van drie jaar gevangenis
met aftrek gecorrigeerd wilde zien-
De Maastrichtse advocaat mr. I. Her
mans, stelde daar tegenover dat Wal-
da's man in het huis van bewaring
hij had een straf uitgezeten voor drei
gen met een mes had beloofd een
voorbeeldig echtgenoot te worden, maar
dat hij tegelijkertijd had aangekondigd:
„Als ik thuiskom ruim ik er een paar
op. want ik kan gemakkelijk aan een
pistool komen".
De advocaat geloofde dat de man op
het fatale moment agressief was ge
worden met een knipmes dat later
naast de spiegel was gevonden en dat
er dus inderdaad sprake was geweest
van noodweerexces.
Geen schenkingsrecht zal worden
gevorderd wegens schenkingen aan het
Rode Kruis. Aangifte voor het schen
kingsrecht kan achterwege blijven.
Het Christelijk Nationaal Vakver
bond wil de uurloonactie voor Israël
uitgebreid zien tot de andere landen in
het Midden-Oosten. De Stichting van de
Arbeid heeft haar fiat aan deze sugges
tie gegeven. De opbrengst van de actie
zal ook worden besteed aan Arabische
vluchtelingen.
De vroegere ambassadeur van Israël
in Moskou, de heer Katriel Katz, die
met al zijn personeel was uitgewezen
en zondagmiddag op doorreis naar
Israël op Schiphol arriveerde, is gis
termiddag naar Tel Aviv vertrokken.
Slechts één uitgewezen personeelslid
ging met hem mee. De andere leden en
hun gezinnen zullen de komende dagen
vertrekken.
„Ik zal voorlopig in Israël gaan
werken voor het ministerie van buiten
landse zaken", zei de ambassadeur
voor zijn vertrek. Hij heeft geen
besprekingen gevoerd met de Neder
landse regering.
MADRID (Reuter) De Spaanse
rooms-katholieke bisschoppen beschou
wen het bestaande gebrek aan sociale
rechtvaardigheid als een gevaar voor
de godsdienstige eenheid in hun land.
Dat hebben ze laten weten in een ge
zamenlijke- boodschap die gisteren
werd gepubliceerd.
De bisschoppen staan op het stand
punt dat het sociale leven in Spanje,
individueel zowel als collectief, grondig
moet worden veranderd. „Als het
rooms-katholieke geloof die verandering
niet kan teweegbrengen" zo zeggen zij
„dan zou de eenheid onder de gelovi
gen wel eens kunnen worden verbro
ken".
Zij zagen geen of slechts heel weinig
gevaar in de aanneming van de wet op
de godsdienstvrijheid die maandag in
het parlement wordt behandeld. Niet
het toestaan van meer godsdiensten,
maar het verschil tussen de katholieke
sociale leer en de sociale rechtvaardig
heid in de praktijk zagen zij als een
gevaar voor geloofsverlies.
Uiterst conservatieve kringen in Span
je probeerden kortgeleden de wet op de
godsdienstvrijheid tegen te houden op
grond van de overweging dat ze een
bedreiging zou vormen voor de gods
dienstige eenheid van het land.
DELFT Het negenjarige zoontje
van de familie Jansen uit Delft is
gisteren in Wassenaar overleden aan
de gevolgen van een aanrijding, zon
dag in De Liert De heer en mevrouw
Jansen reden daar met hun twee
kinderen in een auto, toen een voor
hen rijdende wagen een wiel verloor.
Het wiel boorde zich via de voorruit
dwars door de wagen en verwondde
alle gezinsleden.
DEN HAAG (ANP) Het telegraaf-
en telefoonverkeer van ons land met
het Midden-Oosten komt langzamer
hand weer in meer normale banen.
De P.T.T. deelde mee, dat aanvragen
voor gesprekken weer in behandeling
kunnen worden genomen. In de regel
kunnen de gesprekken binnen enkele
dagen tot stand worden gebracht.
Het telegraafverkeer loopt zo goed
als normaal. Alleen met het westelijk
deel van Jordanië is nog geen tele
graafverkeer mogelijk en met de rest
van Jordanië en met Soedan kunnen
alleen telegrammen in verstaanbare
taal worden uitgewisseld. Wel blijft de
kans op enige vertraging bestaan.
Luchtpost bestemd voor de Verenig
de Arabische Republiek kan ook weer
worden verwerkt sinds de K.L.M. gis
teren de rechtstreekse dienst op Cairo
heeft hervat. Het verzenden van lucht
post voor Irak en Jordanië blijft nog
onmogelijk.
ADVERTENTIE
IETS NIEUWS OP DE VLOER?
0 RAALTE: Prinses Margriet heeft
gisteren de officiële opening ver
richt van het r.-fe. ziêkenhuis voor
vrouwelijke psychiatrische patiënten
„Sint Franciscushof" te Raalte. De
prinses onthulde een plaquette, die na
de beëindiging van de bouw in het ge
meenschapshuis zal worden geplaatst.
Ïrdwerktuigen: de strijkbouten
dzaag.
(Van een onzer verslaggevers)
DORDRECHT Even verbijsterend als 't feit, dat de 35-jarige Louis M.
negen weken lang is blijven wonen in de krotwoning, waar het lijk van zijn
vermoorde moeder lag (in enkele van onze edities konden we het bericht van
de moord gisteren nog publiceren), is de kalmte waarmee hij eergisteravond
na zijn arrestatie het relaas deed over de afschuwelijke wijze waarop hij zijn
moeder om het leven had gebracht.
van zijn moeder met driehonderd gul
den. Dat geld besteedde hij voor zijn
dagelijkse reisjes naar Rotterdam. Hij
at daar altijd in cafetaria's.
Ook kocht hij veel sigaretten, hoewel
hij voorheen niet rookte. Die sigaretten
had hij nu nodig om 's nachts de
penetrante lucht te kunnen weerstaan,
vertelde hij.
Later ontdekte hij ook het spaar
bankboekje van zijn moeder. Daar
stond bijna tienduizend gulden op. Met
een door hem zelf getekende machti
ging haalde hij driehonderd gulden
van het boekje. Bij zijn arrestatie had
hij daarvan nog honderd gulden op
zak.
Slechts één keer heeft Louis het plan
opgevat zijn moeder op het plaatsje
achter het huis te begraven, maar toen
kort daarna het huisje ernaast in
elkaar zakte en slopers aan de verdere
afbraak begonnen, zag hij van dit plan
af.
De slopers vreesden dat de verweer
de binnenmuur van het huisje zou
instorten toen de andere muren van
het huis ernaast waren afgebroken. Op
hun vragen of zij eens mochten kijken
of de muur van binnen misschien
gestut moest worden, kregen zij tel
kens ten antwoord: „Ik weet niet of
moeder dat wel goed vindt. Zij is er
niet. Wacht maar tot zij terug is".
Door de altijd gesloten overgordijnen
van het voorkamertje was niets te zien.
Een van de slopers keek maandagmid
dag door de brievenbus. Onmiddellijk
liet hij het klepje weer vallen. De man
werd onpasselijk van de lucht, die door
de spleet naar buiten kwam.
In overleg met de caféhoudster Ver
sluis van de overkant, die er ook van
overtuigd was, dat er een verdachte
lucht uit het huisje kwam, werd de
politie gebeld. Enkele omwonende had-
dn de laatste tijd de politie al attent
gemaakt op het zonderlinge gedrag van
Louis M.
Dat gebeurde o.a. toen een vrouw,
die Louis M. niet kende, hem op een
nacht voor het huisje zag staan van
een andere bejaarde alleenwonende
vrouw. De politie kwam, controleerde
zijn papieren en bevond de zaak in
orde.
De chef-bakker van een broodfa
briek in de buurt had Louis M. ook al
verschillende keren 's nachts op straat
zien rondscharrelen, maar ook daaraan
werd niets verdachts gezien. Bovendien
was Louis M. enkele malen bij de
vreemdelingendienst van de Dordtse
politie geweest voor zijn verblijfsver
gunning. Bij die gelegenheden viel
niets verdachts in zijn gedrag op.
Louis M. heeft in België normaal
zijn militaire dienst vervuld. Zijn gees
telijke toestand had toen blijkbaar
geen aanleiding gegeven hem af te
keuren. Morgen wordt hij aan de
officier van justitie voorgeleid.
AMSTERDAM Twee Finse
schoenfabrikanten hebben in Waalwijk
een gezamenlijke dochtermaatschappij
neergezet. Het bedrijf maakt sinds 1
april luxe damesschoenen en -laarzen,
speciaal voor de Europese Economische
Gemeenschap. Voorlopig wordt ge
werkt met dertig man personeel. Er is
een ruime orderportefeuille.
In de Groningse gemeente Delling-
wolde komt werk voor voorlopig veer
tig mensen. Victory kledingfabriek
Polak en Feldbrugge gaan er in een
leegstaande confectiefabriek herenkos
tuums en jassen fabriceren. Een deel
van het machinepark wordt overgeno
men. De mogelijkheid bestaat het per
soneel in de toekomst uit te breiden tot
200 man. Dellingwolde ligt in een
gebied met bijzonder veel werklozen.
DEN HAAG (ANP) Wegens me
deplegen van moord op zijn vader is
de negentienjarige tuinder J. C. M. B.
door de Haagse rechtbank veroordeeld
tot een jaar gevangenisstraf met aftrek
en terbeschikkingstelling van de rege
ring.
In overleg en in samenwerking met
z(jn moeder had B. op de verjaardag
van zijn vader parathion in een flesje
bier gedaan. Kort nadat zijn vader
ervan had gedronken, stierf hij.
De politie van Dordrecht was meteen
na de ontdekking in het keukentje van
het bouwvallige huis aan de Nieuw-
kerkstraat met patrouillewagens de
stad ingegaan op zoek naar de inwo
nende zoon van de vermoorde vrouw.
Hij werd na een uur rustig wandelend
op het Bagijnhof in Dordrecht aange
troffen. Heel voorkomend verklaarde
hij zich terstond bereid mee naar het
politiebureau te gaan. Onderweg maak
te hij een gemoedelijk praatje. Hij zei
te begrijpen, dat de politie hem weer
eens wilde spreken over zijn paspoort
en zijn verblijfsvergunning.
Louis M. heeft namelijk de Belgische
nationaliteit, ofschoon hij in 1932 in
Dordrecht is geboren. Zijn ouders
leefden reeds jaren lang gescheiden:
zijn vader in Antwerpen, zijn moeder
in Dordrecht. Louis die lichtelijk debiel
is, vertoefde nu eens bij zijn vader,
dan weer bij zijn moeder. Sinds enkele
maanden woonde hij bij zijn moeder in
het oudste stadsdeel van Dordrecht,
waar de krotwoningen worden gesloopt
in het kader van een groot sanerings
plan.
Louis toonde niet de minste vrees,
dat zijn gewelddaad al kon zijn ont
dekt, ook niet toen hij werd verhoord.
Toen hem werd gezegd, dat zijn moe
der vermoord in de keuken was ge
vonden, reageerde hij eerst met: „Hoe
weet u dat. bent u dan in huis
geweest?" Direct na het bevestigende
antwoord bekende hij dat hij zijn
moeder op maandag 17 of dinsdag 18
april had gedood.
De juiste datum wist hij niet meer,
maar uit de data van kranten, die hij
op de ruiten van het keukentje had
geplakt, nadat hij zijn gewelddaad had
gepleegd, bleek dat het inderdaad op
éen van deze twee ochtenden moet zijn
geweest. Ook wa« hij sindsdien niet
meer op zijn werk verschenen, in de
sociale werkplaats voor minder validen
aan de Edisonstraat te Dordrecht.
Louis M. vertelde dat hij na een
langzaam groeiende haat tegen zijn
ouders tot zijn daad was gekomen. Als
kind al had hij verschrikkelijke dagen
gehad.
Toen zijn vader tijdens de oorlog in
Duitsland ging werken, ging de moeder
mee. Het echtpaar bracht Louis in een
gesticht onder. Nadien is hij enkele
malen naar inrichtingen gestuurd. Nadat
hij volwassen was geworden bleef hij
door zijn zwakke geestelijke vermogens
min of meer op zijn ouders aangewezen.
Enkele maanden geleden was hij na
een periode bij zijn vader in Antwer
pen uit de sociale werkplaats van
Merksem weggelopen en weer naar
Dordt getrokken. Louis vertelde dat hij
niet welkom was, ofschoon de moeder
hem toch in haar huis duldde. Via
sociale zaken kreeg hij werk in de
werkplaats voor minder validen.
Hij voldeed daar als bankwerker
redelijk, maar zijn moeder schold hem
uit voor opvreter. Zij dreigde onop
houdelijk, dat zij hem weer naar een
gesticht zou sturen.
„Ik ging iedere morgen om zeven
uur met angst in het hart naar mijn
werk", zei Louis. „Moeder dreigde
bijna iedere ochtend, dat zij er die dag
werk van zou maken. Die morgen
kreeg ik opeens de opwelling haar te
doden. Toen zij met de rug naar mij
toegekeerd in de keuken bezig was,
greep ik de strijkbout en sloeg haar
daarmee op het achterhoofd".
De 68-jarige vrouw viel, maar was
niet dood. In razernij duwde hij haar
een prop in de mond en sloeg daarop
nog acht of negen maal met het
strijkijzer. Daarna greep hij de brood
zaag en sneed haar de hals af.
Direct daarop waste hij het bloed
van zijn handen en gezicht, slot het
huis af en vertrok per trein naar
Rotterdam. Hij meende, dat hij daar
onmiddellijk gearresteerd zou worden,
maar toen iedereen hem ongemoeid
liet, keerde hij 's avonds naar het huis
in Dordrecht terug. Hij dekte het lijk
met een deken. Op de achterruit van
het keukentje plakte hij kranten.
In de kleine duffe voorkamer waar
de flarden behang van de vochtige
muren neerhingen, viel hij op het bed
en sliep daar die nacht. Zo heeft hij
negen weken lang geleefd.
Hij verklaarde: „In het begin was
het een hel, maar gaandeweg wende ik
eraan, wat er in de keuken lag. Ik
overwon mijn weerzin en ging mij af
en toe in de keuken wassen. Daarbij
moest ik telkens over moeder heen-
„Er waren ook dagen, dat ik dat niet
durfde. Op zulke dagen waste ik mij
maar niet".
Alle dagen zwierf hij rond, meest
al door Rotterdam, waar hij per trein
heenging. Vrijwel iedere avond keerde
hij naar het huisje terug. Als hij niet
kon slapen, zwierf hij wat rond in de
afbraakbuurt.
Buurtbewoners die hem vroegen
waar zijn moeder was, vertelde hij dat
zij naar België was gegaan. Dat klonk
logisch; de vrouw bezocht vaker fami
lie in België.
De directeur van de sociale werk
plaats, N. Jongeneel, zei dat de absen
tie van M. op 18 april was gemeld.
„Drie maal is met enkele tussenpozen
een sociaal werker naar het huisje
gegaan om te kijken waar Louis M.
bleef, maar die kwam steeds voor een
gesloten deur. Wij hebben het toen
maar opgegeven en langzamerhand
zijn wij M. vergeten".
In huis vond Louis een spaarpotje
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM De deur van de Rotterdamse rechtszaal was nog niet toe of
een brede lach brak gisterochtend door op het blozende gezicht van Zwarte Jos.
Binnen was zij het toonbeeld van volstrekte onbewogenheid geweest: de vrouw
die op 2 februari verbijsterde door het doden van een negenjarig buurjongetje
aan de rustige Oldegaarde in Rotterdam-Zuid.
Trefzeker lijkt daardoor de eis van
officier van justitie mr. R. A. Schim
mel onvoorwaardelijke terbeschik
kingstelling van de regering. Onver
mogen om de gebeurtenissen te over
zien sprak al duidelijk uit de houding
van Zwarte Jos, beroepsnaam van de
32-jarige publieke vrouw Johanna Cor
nelia S. Voluit steunen kon mr. Schim
mel bovendien op over Jos uitgebrach
te psychiatrische rapporten en de ge
schiedenis van haar ellendig leven, dat
ook haar strafregister niet blanco had
gelaten.
Uiterst kort en strak was de recht
bank daarvoor onder leiding van de
militante mr. A. R. Jolles over de
contouren van het drama heengewan-
deld. Vragen waren er niet meer
over:
Met een hamer sloeg Zwarte Jos
op 2 februari in haar flatwoning haar
negenjarig buurjongetje Walter Ber
nard de Wildt in zijn spel de schedel
in.' Na een roffel slagen snoerde zij
zijn hals dicht met het touw, waaraan
de sleutel van de woning van Wal
tere moeder hing. Het jongetje echter
was toen al dood.
Een uur lang zat de vrouw inten
sief sigaretten rokend met zichzelf te
overleggen wat haar te doen stond-
Toen sneed zij de sleutel los, drong
de woning van Waltere moeder bin
nen en stal ruim vijfhonderd gulden
uit het televisiepotje plus een gouden
armband.
Koelbloedig propte zij hét kinder
lijk in een koffer, snoerde die met
rode koorden dicht en belde een taxi.
De volgende ochtend werd de koffer
in een plantsoen gevonden. Enkele
uren later werd Zwarte Jos gearres
teerd in het huis van haar moeder,
naar wie zij met haar nu bijna twee
jarig zoontje Robbie de wijk had ge
nomen.
Tijdens de verhoren al werd duide
lijk wat gisterochtend de officier
naar voren bracht: Haat en wraakge
voelens jegens de buurt waar zij sinds
enige tijd'woonde en de bewoners die
haar niet accepteerden ontlaadden zich
plotseling met een nietsontziende
kracht.
Een maand voor de uitbarsting was
de basis ervoor gelegd. Begin januari
verkoelde de vriendschappelijke ver
houding van Zwarte Jos met de moe
der van Walter, een alleenstaande
verpleegster, de enige in de buurt die
haar aankeek. Zwarte Jos, die voor
dien vaak Walter onder haar hoede
nam, als na schooltijd zijn moeder nog
niet was thuisgekomen, bemerkte dat
het jongetje instructie had gekregen
zoveel mogelijk uit haar buurt te blij
ven.
Tegen de wil van zijn moeder riep
Zwarte Jos Walter op 2 februari bij
zich. Samen speelden zij op de grond
in de huiskamer met de kleine Rob
bie. Toen greep zij naar de hamer.
De officier: „Ze was op dat moment
niet slechts bezeten van de gedachte
de jongen zwaar letsel toe te brengen.
Ze wilde afrekenen met haar omge
ving. Gezien haar persoonsstructuur
handelde zij dwangmatig".
De laatste opmerking vormde voor
hem geen beletsel bewezen te achten
dat Zwarte Jos de opzet had gehad te
doden. „Als je de psychiatrische rap
porten en de uitvoerige levensbeschrij
ving niet hebt gelezen, begrijp je niets
van wat zij heeft gedaan", zei mr.
Schimmel. En daarmee moest de vol
gepakte zaal, die door de beknoptheid
van de behandeling en halfgefluisterde
verklaringen nauwelijks een beeld kreeg,
het doen.
Volledig verstaanbaar was alleen
de raadsman, mr. C. W. Rütte. Hij
ontkende de opzet tot doden en zei
te twijfelen tussen gewone mishande
ling of zware mishandeling. Niettemin
ging hij volledig akkoord met de eis
tot terbeschikkingstelling.
In een flauwe poging iets van de
achtergrond van Zwarte Jos te belich
ten, wentelde hij een deel van de
schuld af op haar moeder: „Een door
en door slechte, profiterende en ja
loerse vrouw, die als een boze geest
het leven van mijn cliënte beheerste.
Zij droeg er toe bij dat Jos in haar
hele leven nooit iemand heeft gehad
die onvoorwaardelijk van haar hield".
Vrijdag over een week wijst de
rechtbank vonnis.
DEN HAAG (ANP). Tot ambassa
deur van de Sowjetunie in ons land is
benoemd de heer Vladimir Lavrov. De
nieuwe ambassadeur, die 48 jaar is, is
sinds 1947 diplomatiek vertegenwoordi
ger van de Sowjetunie. Hij is ambas
saderaad geweest in Washington, tij
delijk zaakgelastigde in Jemen en am
bassadeur in Kenya.
De heer Lavrov is ook staflid ge
weest van de centrale leiding van het
Russische ministerie van buitenlandse
zaken.
Hij volget in Den Haag de heer Toega-
rinov op die eind vorig jaar is overle
den.
MAASTRICHT Wat er precies in
de slaapkamer van de achttienjarige
Marianne in Beek was gebeurd had zij
nooit meer kunnen vertellen. De ander
die er de ochtend van 14 oktober aan
wezig was geweest, haar mans neef en
kostganger Herman E. P. (25), gaf er
gistermiddag voor de Maastrichtse
rechtbank wel een lezing van, maar
die was op zjjn minst onvolledig.
Hij zei, dat hij Marianne, wier man
George op dat tijdstip naar zijn werk
was, had gesmeekt George te vragen
hem nog in de echtelijke flat te laten
wonen. Marianne had hem er al eerder
uit willen hebben, omdat hij niet op
haar avances had willen ingaan en
George had sinds enkele weken Her
man ook gevraagd te vertrekken. Her
man zei, dat hij echter geen andere
kamer had kunnen vinden, omdat hij
als machinebankwerker die uit zijn
geboortestad Paramaribo naar Neder
land was gekomen om een avondstudie
te volgen, niet genoeg verdiende.
Marianne had de smeekbede naast
zich neergelegd. „Ze begon te schel
den", aldus Herman. Daarop had hij
uit het berghok een stuk hout gepakt
en had hij haar de schedel ingeslagen.
„In wanhoop", bezwoer hij de recht
bank.
De officier van justitie, mr. W.
Moors, zag de gang van zaken heel
anders en zijn opvatting had als sterke
grond, dat zij, in tegenstelling tot de
verklaring van Herman, klopte met de
gevonden sporen. Mr. Moors kon het
met Herman eens zijn, dat Marianne
pogingen had gedaan om hem te
verleiden. Zij had dat in brieven aan
kennissen wel geschreven en getuigen
hadden haar twee keer 's avonds laat
bij de deur van Hermans kamer
betrapt.
Dat Herman haar had weerstaan,
kon de officier alleen daaruit verkla
ren, dat er mogelijk door het Suri
naamse adatrccht voor hem een taboe
rustte op een verhouding met een
aangetrouwde nicht. „Hij was er de
man niet naar om een afschuw van
vrouwen te hebben", aldus de officier.
Verder bouwend aan zijn theorie,
ging mr. Moors ervan uit, dat Marian
ne die ochtend voor de eerste maal
succes met haar verleidingspogingen
had geboekt, nadat zij dat was
gebleken uit de verklaring van haar
man na het vertrek van George
aantrekkelijke nachtkleding had aan
getrokken.
Bij de sectie waren, behalve het
dodelijk hersenletsel, ook aanwijzingen
voor een wurgpoging aangetroffen. De
officier dacht, dat Herman zich daar in
hartstocht schuldig aan had gemaakt.
Nogmaals de theorie van het adat-
recht hanterend, leidde hij daar ook
het vervolg van het misdrijf uit af.
„Hij moet van zijn verboden gedrag
zijn geschrokken en toen, om alles te
dekken, het stuk hout hebben gehaald
en enige malen hebben toegeslagen".
Herman zei op alle vragen die op
deze lezing betrekking hielden, zenuw
achtig zwaaiend op zijn benen: Ik weet
het niet; ik was in dé war. De
psychiater en de psycholoog die Her
man hadden bekeken, hadden zich
achter dat in de war zijn geplaatst en
hadden daaruit een sterk verminderde
toerekeningsvatbaarheid afgeleid.
De raadsman, mr. Kom uit Maas
tricht, bepleitte op grond van de
rapporten ontslag van rechtsvervolging
en ter beschikkingstelling van de rege
ring, maar de officier wilde daar niet
aan. Hij eiste vijf jaar gevangenisstraf
met aftrek.
„De psychiater en de psycholoog
hebben niet in de beoordeling betrok
ken wat er volgens deskundigen die
ochtend in de slaapkamer is gebeurd
en daarmee wordt de waarde van hun
conclusies twijfelachtig", aldus mr.
Moors. „De rechtbank en ik kennen
immers ook een geval van iemand die
er in is geslaagd zes weken lang een
hele psychiatrische observatiekliniek
om de tuin te leiden".
DEN HAAG Bij een soldaat van
de A-compagnie van het Eerste Depot
Infanterie in de Isabellakazerne in Den
Bosch is nekkramp geconstateerd. De
soldaat, een negentienjarige Hagenaar,
is in het Centraal Militair Hospitaal in
Den Bosch opgenomen.
ADVERTENTIE
72120 D