Man na 9 weken met vermoorde moeder in krot: „Ze dreigde me met een gesticht Haat jegens buurt bracht vrouw tot moord op buurtkind koelkasten Overwerk voor M.-Oosten wordt belastingvrij Motie nieuwe structuur Twente verworpen Tegen vrouw die haar man doodschoot 3 jaar geeist Vijf jaar eis voor moord op nicht Wiel van wagen door voorruit: kind overleden <B> PRINSES MARGRIET OPENDE ZIEKENHUIS aalwijk krijgt Finse schoenfabriek In Tweede Kamer t MET ALLEEN ISRAËL „Gebrek in Spanje aan sociale rechtvaardigheid** GEVAAR Telefoon met het M.-Oosten weer normaal KROMMENIE VINYL ONPASSELIJK 'S NACHTS Voor medeplegen moord jaar cel SANERING HAAT TERUG WASSEN Terbeschikhingstelling geëist VERKOELD MOEDER Nieuwe Russische ambassadeur STUK HOUT NACHTKLEDING IN DE WAR Nekkramp lekkerrrr koud WOENSDAG 21 JUNI 1967 DEN HAAG De staatssecretaris van Financiën, dr. F. H. M. Grapper- haus, heeft enkele fiscale tegemoetkomingen verleend voor de actie van het Rode Kruis ten bate van het Midden-Oosten. Er zal geen loon- en inkomstenbelasting en premie voor A.O.W. en A.W.W. worden geheven over loon voor overwerk. Daarbij is bepaald dat het overwerk voor 1 oktober moet rijn verricht en dat de werkgever het loon moet overmaken op postrekening 777 van het Nederlandsche Roode Kruis in Den Haag. Van onze parlementaire redactie DEN HAAG De Tweede Kamer heeft met 77 tegen 45 stemmen de motie van de socialist E.R. Wieldraaijer afgewezen, waarin werd gevraagd om een plan voor de herstructurering van Twente. Alleen de Partij van de Ar beid, de P.S.P., D.'66 en de C.P.N. spraken zich voor de motie uit. MAASTRICHT „Ik heb het uit angst gedaan, alleen uit angst. Ik heb geen moment gedacht aan de gevolgen, ik deed het alleen om me te verdedi gen, ik heb het niet gedaan om hem dood te schieten". Walda P.-M. (46) uit Sittard kon niet lezen of schrijven, maar in rappe woordenstromen die de president slechts met moeite kon indammen, stuurde deze zigeunerin voor de Maas trichtse rechtbank recht aan op ont slag van rechtsvervolging. Het zou noodweer-exces zijn geweest toen zij haar man op 20 januari doodschoot. Direct nadat zij haar man in de huis kamer met een serie schoten van het leven had beroofd had zij ook een over tuigend verhaal opgehangen bij de po litie. Marokkanen zouden haar man hebben doodgeschoten en zouden met een auto zijn gevlucht. Ze had er een nauwkeurig signalement bijgegeven, maar al gauw was de politie duidelijk geworden dat de kogels in de muur van de huiskamer niet van de kant van de voordeur waren gekomen, maar van de kant van de keuken, waar Walda vol gens haar verklaring had staan was sen. Later had Walda toegegeven dat ze het pistool waarmee ze had geschoten, vier dagen tevoren had geleend van Willem E., een grondwerker die 25 jaar lang kostganger bij het gezin was ge weest en in die jaren een grote steun voor Walda was geworden. De officier eiste voor deze hulpvaardigheid later op de dag een jaar gevangenisstraf met aftrek tegen Willem. Voor de achtergrond van haar daad verwees Walda naar het slechte leven dat zij bij haar man, een chronisch al coholist die zich vaak agressief en sa distisch gedroeg, had gehad. De officier, mr. W. Moors, zag ech ter geen reden voor 'n panische angst. „Ze wilde niet doden maar ze stond klaar om te doden", had een psychia ter geconcludeerd. Daaruit meende mr. Moors „opzet op de achtergrond" en dus doodslag te kunnen afleiden, een misdrijf dat hij bij deze duidelijk ver minderd toerekeningsvatbare vrouw met de milde straf van drie jaar gevangenis met aftrek gecorrigeerd wilde zien- De Maastrichtse advocaat mr. I. Her mans, stelde daar tegenover dat Wal- da's man in het huis van bewaring hij had een straf uitgezeten voor drei gen met een mes had beloofd een voorbeeldig echtgenoot te worden, maar dat hij tegelijkertijd had aangekondigd: „Als ik thuiskom ruim ik er een paar op. want ik kan gemakkelijk aan een pistool komen". De advocaat geloofde dat de man op het fatale moment agressief was ge worden met een knipmes dat later naast de spiegel was gevonden en dat er dus inderdaad sprake was geweest van noodweerexces. Geen schenkingsrecht zal worden gevorderd wegens schenkingen aan het Rode Kruis. Aangifte voor het schen kingsrecht kan achterwege blijven. Het Christelijk Nationaal Vakver bond wil de uurloonactie voor Israël uitgebreid zien tot de andere landen in het Midden-Oosten. De Stichting van de Arbeid heeft haar fiat aan deze sugges tie gegeven. De opbrengst van de actie zal ook worden besteed aan Arabische vluchtelingen. De vroegere ambassadeur van Israël in Moskou, de heer Katriel Katz, die met al zijn personeel was uitgewezen en zondagmiddag op doorreis naar Israël op Schiphol arriveerde, is gis termiddag naar Tel Aviv vertrokken. Slechts één uitgewezen personeelslid ging met hem mee. De andere leden en hun gezinnen zullen de komende dagen vertrekken. „Ik zal voorlopig in Israël gaan werken voor het ministerie van buiten landse zaken", zei de ambassadeur voor zijn vertrek. Hij heeft geen besprekingen gevoerd met de Neder landse regering. MADRID (Reuter) De Spaanse rooms-katholieke bisschoppen beschou wen het bestaande gebrek aan sociale rechtvaardigheid als een gevaar voor de godsdienstige eenheid in hun land. Dat hebben ze laten weten in een ge zamenlijke- boodschap die gisteren werd gepubliceerd. De bisschoppen staan op het stand punt dat het sociale leven in Spanje, individueel zowel als collectief, grondig moet worden veranderd. „Als het rooms-katholieke geloof die verandering niet kan teweegbrengen" zo zeggen zij „dan zou de eenheid onder de gelovi gen wel eens kunnen worden verbro ken". Zij zagen geen of slechts heel weinig gevaar in de aanneming van de wet op de godsdienstvrijheid die maandag in het parlement wordt behandeld. Niet het toestaan van meer godsdiensten, maar het verschil tussen de katholieke sociale leer en de sociale rechtvaardig heid in de praktijk zagen zij als een gevaar voor geloofsverlies. Uiterst conservatieve kringen in Span je probeerden kortgeleden de wet op de godsdienstvrijheid tegen te houden op grond van de overweging dat ze een bedreiging zou vormen voor de gods dienstige eenheid van het land. DELFT Het negenjarige zoontje van de familie Jansen uit Delft is gisteren in Wassenaar overleden aan de gevolgen van een aanrijding, zon dag in De Liert De heer en mevrouw Jansen reden daar met hun twee kinderen in een auto, toen een voor hen rijdende wagen een wiel verloor. Het wiel boorde zich via de voorruit dwars door de wagen en verwondde alle gezinsleden. DEN HAAG (ANP) Het telegraaf- en telefoonverkeer van ons land met het Midden-Oosten komt langzamer hand weer in meer normale banen. De P.T.T. deelde mee, dat aanvragen voor gesprekken weer in behandeling kunnen worden genomen. In de regel kunnen de gesprekken binnen enkele dagen tot stand worden gebracht. Het telegraafverkeer loopt zo goed als normaal. Alleen met het westelijk deel van Jordanië is nog geen tele graafverkeer mogelijk en met de rest van Jordanië en met Soedan kunnen alleen telegrammen in verstaanbare taal worden uitgewisseld. Wel blijft de kans op enige vertraging bestaan. Luchtpost bestemd voor de Verenig de Arabische Republiek kan ook weer worden verwerkt sinds de K.L.M. gis teren de rechtstreekse dienst op Cairo heeft hervat. Het verzenden van lucht post voor Irak en Jordanië blijft nog onmogelijk. ADVERTENTIE IETS NIEUWS OP DE VLOER? 0 RAALTE: Prinses Margriet heeft gisteren de officiële opening ver richt van het r.-fe. ziêkenhuis voor vrouwelijke psychiatrische patiënten „Sint Franciscushof" te Raalte. De prinses onthulde een plaquette, die na de beëindiging van de bouw in het ge meenschapshuis zal worden geplaatst. Ïrdwerktuigen: de strijkbouten dzaag. (Van een onzer verslaggevers) DORDRECHT Even verbijsterend als 't feit, dat de 35-jarige Louis M. negen weken lang is blijven wonen in de krotwoning, waar het lijk van zijn vermoorde moeder lag (in enkele van onze edities konden we het bericht van de moord gisteren nog publiceren), is de kalmte waarmee hij eergisteravond na zijn arrestatie het relaas deed over de afschuwelijke wijze waarop hij zijn moeder om het leven had gebracht. van zijn moeder met driehonderd gul den. Dat geld besteedde hij voor zijn dagelijkse reisjes naar Rotterdam. Hij at daar altijd in cafetaria's. Ook kocht hij veel sigaretten, hoewel hij voorheen niet rookte. Die sigaretten had hij nu nodig om 's nachts de penetrante lucht te kunnen weerstaan, vertelde hij. Later ontdekte hij ook het spaar bankboekje van zijn moeder. Daar stond bijna tienduizend gulden op. Met een door hem zelf getekende machti ging haalde hij driehonderd gulden van het boekje. Bij zijn arrestatie had hij daarvan nog honderd gulden op zak. Slechts één keer heeft Louis het plan opgevat zijn moeder op het plaatsje achter het huis te begraven, maar toen kort daarna het huisje ernaast in elkaar zakte en slopers aan de verdere afbraak begonnen, zag hij van dit plan af. De slopers vreesden dat de verweer de binnenmuur van het huisje zou instorten toen de andere muren van het huis ernaast waren afgebroken. Op hun vragen of zij eens mochten kijken of de muur van binnen misschien gestut moest worden, kregen zij tel kens ten antwoord: „Ik weet niet of moeder dat wel goed vindt. Zij is er niet. Wacht maar tot zij terug is". Door de altijd gesloten overgordijnen van het voorkamertje was niets te zien. Een van de slopers keek maandagmid dag door de brievenbus. Onmiddellijk liet hij het klepje weer vallen. De man werd onpasselijk van de lucht, die door de spleet naar buiten kwam. In overleg met de caféhoudster Ver sluis van de overkant, die er ook van overtuigd was, dat er een verdachte lucht uit het huisje kwam, werd de politie gebeld. Enkele omwonende had- dn de laatste tijd de politie al attent gemaakt op het zonderlinge gedrag van Louis M. Dat gebeurde o.a. toen een vrouw, die Louis M. niet kende, hem op een nacht voor het huisje zag staan van een andere bejaarde alleenwonende vrouw. De politie kwam, controleerde zijn papieren en bevond de zaak in orde. De chef-bakker van een broodfa briek in de buurt had Louis M. ook al verschillende keren 's nachts op straat zien rondscharrelen, maar ook daaraan werd niets verdachts gezien. Bovendien was Louis M. enkele malen bij de vreemdelingendienst van de Dordtse politie geweest voor zijn verblijfsver gunning. Bij die gelegenheden viel niets verdachts in zijn gedrag op. Louis M. heeft in België normaal zijn militaire dienst vervuld. Zijn gees telijke toestand had toen blijkbaar geen aanleiding gegeven hem af te keuren. Morgen wordt hij aan de officier van justitie voorgeleid. AMSTERDAM Twee Finse schoenfabrikanten hebben in Waalwijk een gezamenlijke dochtermaatschappij neergezet. Het bedrijf maakt sinds 1 april luxe damesschoenen en -laarzen, speciaal voor de Europese Economische Gemeenschap. Voorlopig wordt ge werkt met dertig man personeel. Er is een ruime orderportefeuille. In de Groningse gemeente Delling- wolde komt werk voor voorlopig veer tig mensen. Victory kledingfabriek Polak en Feldbrugge gaan er in een leegstaande confectiefabriek herenkos tuums en jassen fabriceren. Een deel van het machinepark wordt overgeno men. De mogelijkheid bestaat het per soneel in de toekomst uit te breiden tot 200 man. Dellingwolde ligt in een gebied met bijzonder veel werklozen. DEN HAAG (ANP) Wegens me deplegen van moord op zijn vader is de negentienjarige tuinder J. C. M. B. door de Haagse rechtbank veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf met aftrek en terbeschikkingstelling van de rege ring. In overleg en in samenwerking met z(jn moeder had B. op de verjaardag van zijn vader parathion in een flesje bier gedaan. Kort nadat zijn vader ervan had gedronken, stierf hij. De politie van Dordrecht was meteen na de ontdekking in het keukentje van het bouwvallige huis aan de Nieuw- kerkstraat met patrouillewagens de stad ingegaan op zoek naar de inwo nende zoon van de vermoorde vrouw. Hij werd na een uur rustig wandelend op het Bagijnhof in Dordrecht aange troffen. Heel voorkomend verklaarde hij zich terstond bereid mee naar het politiebureau te gaan. Onderweg maak te hij een gemoedelijk praatje. Hij zei te begrijpen, dat de politie hem weer eens wilde spreken over zijn paspoort en zijn verblijfsvergunning. Louis M. heeft namelijk de Belgische nationaliteit, ofschoon hij in 1932 in Dordrecht is geboren. Zijn ouders leefden reeds jaren lang gescheiden: zijn vader in Antwerpen, zijn moeder in Dordrecht. Louis die lichtelijk debiel is, vertoefde nu eens bij zijn vader, dan weer bij zijn moeder. Sinds enkele maanden woonde hij bij zijn moeder in het oudste stadsdeel van Dordrecht, waar de krotwoningen worden gesloopt in het kader van een groot sanerings plan. Louis toonde niet de minste vrees, dat zijn gewelddaad al kon zijn ont dekt, ook niet toen hij werd verhoord. Toen hem werd gezegd, dat zijn moe der vermoord in de keuken was ge vonden, reageerde hij eerst met: „Hoe weet u dat. bent u dan in huis geweest?" Direct na het bevestigende antwoord bekende hij dat hij zijn moeder op maandag 17 of dinsdag 18 april had gedood. De juiste datum wist hij niet meer, maar uit de data van kranten, die hij op de ruiten van het keukentje had geplakt, nadat hij zijn gewelddaad had gepleegd, bleek dat het inderdaad op éen van deze twee ochtenden moet zijn geweest. Ook wa« hij sindsdien niet meer op zijn werk verschenen, in de sociale werkplaats voor minder validen aan de Edisonstraat te Dordrecht. Louis M. vertelde dat hij na een langzaam groeiende haat tegen zijn ouders tot zijn daad was gekomen. Als kind al had hij verschrikkelijke dagen gehad. Toen zijn vader tijdens de oorlog in Duitsland ging werken, ging de moeder mee. Het echtpaar bracht Louis in een gesticht onder. Nadien is hij enkele malen naar inrichtingen gestuurd. Nadat hij volwassen was geworden bleef hij door zijn zwakke geestelijke vermogens min of meer op zijn ouders aangewezen. Enkele maanden geleden was hij na een periode bij zijn vader in Antwer pen uit de sociale werkplaats van Merksem weggelopen en weer naar Dordt getrokken. Louis vertelde dat hij niet welkom was, ofschoon de moeder hem toch in haar huis duldde. Via sociale zaken kreeg hij werk in de werkplaats voor minder validen. Hij voldeed daar als bankwerker redelijk, maar zijn moeder schold hem uit voor opvreter. Zij dreigde onop houdelijk, dat zij hem weer naar een gesticht zou sturen. „Ik ging iedere morgen om zeven uur met angst in het hart naar mijn werk", zei Louis. „Moeder dreigde bijna iedere ochtend, dat zij er die dag werk van zou maken. Die morgen kreeg ik opeens de opwelling haar te doden. Toen zij met de rug naar mij toegekeerd in de keuken bezig was, greep ik de strijkbout en sloeg haar daarmee op het achterhoofd". De 68-jarige vrouw viel, maar was niet dood. In razernij duwde hij haar een prop in de mond en sloeg daarop nog acht of negen maal met het strijkijzer. Daarna greep hij de brood zaag en sneed haar de hals af. Direct daarop waste hij het bloed van zijn handen en gezicht, slot het huis af en vertrok per trein naar Rotterdam. Hij meende, dat hij daar onmiddellijk gearresteerd zou worden, maar toen iedereen hem ongemoeid liet, keerde hij 's avonds naar het huis in Dordrecht terug. Hij dekte het lijk met een deken. Op de achterruit van het keukentje plakte hij kranten. In de kleine duffe voorkamer waar de flarden behang van de vochtige muren neerhingen, viel hij op het bed en sliep daar die nacht. Zo heeft hij negen weken lang geleefd. Hij verklaarde: „In het begin was het een hel, maar gaandeweg wende ik eraan, wat er in de keuken lag. Ik overwon mijn weerzin en ging mij af en toe in de keuken wassen. Daarbij moest ik telkens over moeder heen- „Er waren ook dagen, dat ik dat niet durfde. Op zulke dagen waste ik mij maar niet". Alle dagen zwierf hij rond, meest al door Rotterdam, waar hij per trein heenging. Vrijwel iedere avond keerde hij naar het huisje terug. Als hij niet kon slapen, zwierf hij wat rond in de afbraakbuurt. Buurtbewoners die hem vroegen waar zijn moeder was, vertelde hij dat zij naar België was gegaan. Dat klonk logisch; de vrouw bezocht vaker fami lie in België. De directeur van de sociale werk plaats, N. Jongeneel, zei dat de absen tie van M. op 18 april was gemeld. „Drie maal is met enkele tussenpozen een sociaal werker naar het huisje gegaan om te kijken waar Louis M. bleef, maar die kwam steeds voor een gesloten deur. Wij hebben het toen maar opgegeven en langzamerhand zijn wij M. vergeten". In huis vond Louis een spaarpotje (Van een onzer verslaggevers) ROTTERDAM De deur van de Rotterdamse rechtszaal was nog niet toe of een brede lach brak gisterochtend door op het blozende gezicht van Zwarte Jos. Binnen was zij het toonbeeld van volstrekte onbewogenheid geweest: de vrouw die op 2 februari verbijsterde door het doden van een negenjarig buurjongetje aan de rustige Oldegaarde in Rotterdam-Zuid. Trefzeker lijkt daardoor de eis van officier van justitie mr. R. A. Schim mel onvoorwaardelijke terbeschik kingstelling van de regering. Onver mogen om de gebeurtenissen te over zien sprak al duidelijk uit de houding van Zwarte Jos, beroepsnaam van de 32-jarige publieke vrouw Johanna Cor nelia S. Voluit steunen kon mr. Schim mel bovendien op over Jos uitgebrach te psychiatrische rapporten en de ge schiedenis van haar ellendig leven, dat ook haar strafregister niet blanco had gelaten. Uiterst kort en strak was de recht bank daarvoor onder leiding van de militante mr. A. R. Jolles over de contouren van het drama heengewan- deld. Vragen waren er niet meer over: Met een hamer sloeg Zwarte Jos op 2 februari in haar flatwoning haar negenjarig buurjongetje Walter Ber nard de Wildt in zijn spel de schedel in.' Na een roffel slagen snoerde zij zijn hals dicht met het touw, waaraan de sleutel van de woning van Wal tere moeder hing. Het jongetje echter was toen al dood. Een uur lang zat de vrouw inten sief sigaretten rokend met zichzelf te overleggen wat haar te doen stond- Toen sneed zij de sleutel los, drong de woning van Waltere moeder bin nen en stal ruim vijfhonderd gulden uit het televisiepotje plus een gouden armband. Koelbloedig propte zij hét kinder lijk in een koffer, snoerde die met rode koorden dicht en belde een taxi. De volgende ochtend werd de koffer in een plantsoen gevonden. Enkele uren later werd Zwarte Jos gearres teerd in het huis van haar moeder, naar wie zij met haar nu bijna twee jarig zoontje Robbie de wijk had ge nomen. Tijdens de verhoren al werd duide lijk wat gisterochtend de officier naar voren bracht: Haat en wraakge voelens jegens de buurt waar zij sinds enige tijd'woonde en de bewoners die haar niet accepteerden ontlaadden zich plotseling met een nietsontziende kracht. Een maand voor de uitbarsting was de basis ervoor gelegd. Begin januari verkoelde de vriendschappelijke ver houding van Zwarte Jos met de moe der van Walter, een alleenstaande verpleegster, de enige in de buurt die haar aankeek. Zwarte Jos, die voor dien vaak Walter onder haar hoede nam, als na schooltijd zijn moeder nog niet was thuisgekomen, bemerkte dat het jongetje instructie had gekregen zoveel mogelijk uit haar buurt te blij ven. Tegen de wil van zijn moeder riep Zwarte Jos Walter op 2 februari bij zich. Samen speelden zij op de grond in de huiskamer met de kleine Rob bie. Toen greep zij naar de hamer. De officier: „Ze was op dat moment niet slechts bezeten van de gedachte de jongen zwaar letsel toe te brengen. Ze wilde afrekenen met haar omge ving. Gezien haar persoonsstructuur handelde zij dwangmatig". De laatste opmerking vormde voor hem geen beletsel bewezen te achten dat Zwarte Jos de opzet had gehad te doden. „Als je de psychiatrische rap porten en de uitvoerige levensbeschrij ving niet hebt gelezen, begrijp je niets van wat zij heeft gedaan", zei mr. Schimmel. En daarmee moest de vol gepakte zaal, die door de beknoptheid van de behandeling en halfgefluisterde verklaringen nauwelijks een beeld kreeg, het doen. Volledig verstaanbaar was alleen de raadsman, mr. C. W. Rütte. Hij ontkende de opzet tot doden en zei te twijfelen tussen gewone mishande ling of zware mishandeling. Niettemin ging hij volledig akkoord met de eis tot terbeschikkingstelling. In een flauwe poging iets van de achtergrond van Zwarte Jos te belich ten, wentelde hij een deel van de schuld af op haar moeder: „Een door en door slechte, profiterende en ja loerse vrouw, die als een boze geest het leven van mijn cliënte beheerste. Zij droeg er toe bij dat Jos in haar hele leven nooit iemand heeft gehad die onvoorwaardelijk van haar hield". Vrijdag over een week wijst de rechtbank vonnis. DEN HAAG (ANP). Tot ambassa deur van de Sowjetunie in ons land is benoemd de heer Vladimir Lavrov. De nieuwe ambassadeur, die 48 jaar is, is sinds 1947 diplomatiek vertegenwoordi ger van de Sowjetunie. Hij is ambas saderaad geweest in Washington, tij delijk zaakgelastigde in Jemen en am bassadeur in Kenya. De heer Lavrov is ook staflid ge weest van de centrale leiding van het Russische ministerie van buitenlandse zaken. Hij volget in Den Haag de heer Toega- rinov op die eind vorig jaar is overle den. MAASTRICHT Wat er precies in de slaapkamer van de achttienjarige Marianne in Beek was gebeurd had zij nooit meer kunnen vertellen. De ander die er de ochtend van 14 oktober aan wezig was geweest, haar mans neef en kostganger Herman E. P. (25), gaf er gistermiddag voor de Maastrichtse rechtbank wel een lezing van, maar die was op zjjn minst onvolledig. Hij zei, dat hij Marianne, wier man George op dat tijdstip naar zijn werk was, had gesmeekt George te vragen hem nog in de echtelijke flat te laten wonen. Marianne had hem er al eerder uit willen hebben, omdat hij niet op haar avances had willen ingaan en George had sinds enkele weken Her man ook gevraagd te vertrekken. Her man zei, dat hij echter geen andere kamer had kunnen vinden, omdat hij als machinebankwerker die uit zijn geboortestad Paramaribo naar Neder land was gekomen om een avondstudie te volgen, niet genoeg verdiende. Marianne had de smeekbede naast zich neergelegd. „Ze begon te schel den", aldus Herman. Daarop had hij uit het berghok een stuk hout gepakt en had hij haar de schedel ingeslagen. „In wanhoop", bezwoer hij de recht bank. De officier van justitie, mr. W. Moors, zag de gang van zaken heel anders en zijn opvatting had als sterke grond, dat zij, in tegenstelling tot de verklaring van Herman, klopte met de gevonden sporen. Mr. Moors kon het met Herman eens zijn, dat Marianne pogingen had gedaan om hem te verleiden. Zij had dat in brieven aan kennissen wel geschreven en getuigen hadden haar twee keer 's avonds laat bij de deur van Hermans kamer betrapt. Dat Herman haar had weerstaan, kon de officier alleen daaruit verkla ren, dat er mogelijk door het Suri naamse adatrccht voor hem een taboe rustte op een verhouding met een aangetrouwde nicht. „Hij was er de man niet naar om een afschuw van vrouwen te hebben", aldus de officier. Verder bouwend aan zijn theorie, ging mr. Moors ervan uit, dat Marian ne die ochtend voor de eerste maal succes met haar verleidingspogingen had geboekt, nadat zij dat was gebleken uit de verklaring van haar man na het vertrek van George aantrekkelijke nachtkleding had aan getrokken. Bij de sectie waren, behalve het dodelijk hersenletsel, ook aanwijzingen voor een wurgpoging aangetroffen. De officier dacht, dat Herman zich daar in hartstocht schuldig aan had gemaakt. Nogmaals de theorie van het adat- recht hanterend, leidde hij daar ook het vervolg van het misdrijf uit af. „Hij moet van zijn verboden gedrag zijn geschrokken en toen, om alles te dekken, het stuk hout hebben gehaald en enige malen hebben toegeslagen". Herman zei op alle vragen die op deze lezing betrekking hielden, zenuw achtig zwaaiend op zijn benen: Ik weet het niet; ik was in dé war. De psychiater en de psycholoog die Her man hadden bekeken, hadden zich achter dat in de war zijn geplaatst en hadden daaruit een sterk verminderde toerekeningsvatbaarheid afgeleid. De raadsman, mr. Kom uit Maas tricht, bepleitte op grond van de rapporten ontslag van rechtsvervolging en ter beschikkingstelling van de rege ring, maar de officier wilde daar niet aan. Hij eiste vijf jaar gevangenisstraf met aftrek. „De psychiater en de psycholoog hebben niet in de beoordeling betrok ken wat er volgens deskundigen die ochtend in de slaapkamer is gebeurd en daarmee wordt de waarde van hun conclusies twijfelachtig", aldus mr. Moors. „De rechtbank en ik kennen immers ook een geval van iemand die er in is geslaagd zes weken lang een hele psychiatrische observatiekliniek om de tuin te leiden". DEN HAAG Bij een soldaat van de A-compagnie van het Eerste Depot Infanterie in de Isabellakazerne in Den Bosch is nekkramp geconstateerd. De soldaat, een negentienjarige Hagenaar, is in het Centraal Militair Hospitaal in Den Bosch opgenomen. ADVERTENTIE 72120 D

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 6