Nederlandse ploeg had Haast
(voor)in de derde etappe
Favoriet Roy Emerson en vier andere
geplaatsten voor titel uitgeschakeld
Italiaan Polidori
in leidersmaillot
Nijdam moest naar huis
Grote sprongen
in klassement
.DOORGAAN ZEKER VERANTWOORD'
Oldenburg twee
keer in tijdnood
Valencia won
Spaanse voetbalbeker
Phakadze sterker
dan Moreion
Janssen miste bijna de slag
Stormachtig besluit van eerste Wimbledonweek
Non-playing captain dokter Stuur:
Beslissing
Bijna gemisl
Nieuwe leiders
Uit medelijden
Vechtlust
Verdienstelijk
Niet ontevreden
Ver uit
AMIENS „We hebben met opzet Cees Haast naar voren geschoven. Het
kan straks in de bergen van pas komen, want ik geloof dat het een Tour wordt,
die Gimondi, Poulidor, Aimar en Janssen nog niet hebben gewonnen". Met de
zo woorden aan de finish van de derde etappe in Amiens openbaarde Jan Jans
sen de tactiek van de Nederlanders in dit weekeinde, waarin Cees Haast er
zondag inderdaad in slaagde met de beslissende vlucht mee te gaan en dank
zij een tijdwinst van 2 min. 13 sec. de sprong van de 105e naar de 8e plaats in
het algemeen klassement te maken. Natuurlijk is het belangrijk wanneer Haast,
in tegenstelling tot het vorige jaar, toen hij in een der vlakke aanloopritten
naar het hooggebergte de slag miste en met minuten achterstand aan de cols
moest beginnen, nu met voorsprong bij de Alpen zal aankomen. Daarom was
de Nederlandse equipe dik tevreden toen zondag de winst van meer dan vijf
minuten op de kopgroep onderweg tenslotte op de Promenade de la Hotoie
in een marge van 2 min. 13 sec. resulteerde. Daardoor raakte Haast ongeveer
anderhalve minuut voor op grote mannen als Poulidor, Gimondi, Aimar en
uiteraard Jan Janssen.
De kleine Brabander profiteerde van
het feit, dat in de kopgroep voor het
overige slechts onbelangrijke figuren
zaten, die het fiat van de azen kregen
voor hun langdurige uittocht. Aan de
andere kant was het gebrek aan klas
se een handicap zoals Haast later toe
lichtte. „Als ze elkaar hadden willen
en kunnen verstaan hadden we zeker
tien minuten gepakt". Het klonk te
optimistisch evenals zijn verhaal over
de eindsprint, die in een zege van de
Italiaanse „Primavera" Mario Basso
was geëindigd. „Ik pakte het wiel van
de Franse nationaal Riotte, die naar
mijn mening de snelste moest zijn,
maar toen wij allemaal links op de
weg reden zag ik aan de andere kant
Basso naar voren gaan. Ik had bij de
Italiaan moeten blijven, dan had ik
misschien ook nog wel bonificatie kun
nen meepikken".
trokken zoals in de groep van 27 ren
ners na 33 km, waarbij Jan Janssen,
Huub Zilverberg, Cees Haast en Wim
Schepers onder meer Aimar, Gimondi
en Poulidor controleerden. In het eer
ste uur werden toen niet minder dan
49 km afgelegd. Bij de beslissende
ontsnapping tenslotte liet Oranje, dat
ook in Jo de Roo en Jos van der Vleu
ten arbeidzame jagers had gehad, ver
stek gaan. Jammer, want de kopgroep
van dertien, waaruit de Belg Willy
van Neste als winnaar tevoorschijn
kwam, bezette ook de eerste dertien
plaatsen in de algemene klassering.
En dat dank zij een tijdwinst van iets
meer dan 40 seconden...
Zondag ging het in het begin van de
rit over de glooiende Normandische
heuvels, waarin de tweede wereldoor
log de Amerikanen de Duitsers voor
zich uitjoegen, al niet anders. Nu maak
ten Van der Vleuten, vervolgens Sche
pers en Haast, daarna Gerben Kars
tens en Jo de Roo en ook Bas Malie
paard deel uit van kleine groepjes, die
in de eerste 60 km het tempo zo om
hoog joegen, "dat uiteindelijk een half
uur voor het snelste tijdschema de rit
afliep. Jan Janssen liet zich in deze
periode niet zien en miste bijna de
grote slag, toen na 70 kilometer een
groep van 30 renners onder wie Gi
mondi, Pingeon, Simpson, Poulidor,
Van Looy en Otano ontsnapten.
„Het was even gevaarlijk want ach
terin deed niemand wat om die groep
in te halen", erkende Janssen later.
Het liep allemaal goed af, ook omdat
Maliepaard, Karstens, Harings, Haast
en Van der Vleuten wel voorin
uiteraard alles deden om het tempo te
drukken. Maar toch heeft Jan Janssen
15 kilometer lang in spanning gezeten.
Die extra tijdwinst ontging Haast
nu, omdat hij achter Basso, Riotte en
de Belg Spruyt op de vierde plaats
eindigde. Seconden tellen toch nog zo
zwaar. Dat blijkt wel uit het feit, dat
de voorsprong van de leider in het al
gemeen klassement de Italiaan Poli
dori) op nummer laatst (de Luxem
burger Johnny Schleck) slechts vier
min en 16 sec bedraagt.
Vooraan in de klassering zijn de
verschillen uiteraard nog veel kleiner.
Daarom kon het gebeuren dat de gele
trui tweemaal van eigenaar verwissel
de. Zaterdag nam spurtwinnaar Willy
van Neste het leidersmaillot over van
de Spanjaard Errandonea. die intus
sen na een val in het begin van de
rit van St. Malo naar Caen uit de
tour is gestapt, zondag moest de Belg
het begeerde tricot afstaan aan de
„primavera" Giancarlo Polidori. Met
de groene trui is het al niet anders ge
steld. Godefroot, zaterdagavond leider
in het puntenklassement, is thans voor
bijgestreefd door Grosso.
In beide ritten van het weekeinde is
het overigens zeer heet toegegaan.
Vooral naar Caen volgden de ontspan
ningen elkaar in sneltreinvaart op.
Steeds waren er Nederlanders bij be-
Nadat Huub Harings nog met Porta-
lupi en Jacquemin aan de haal was
geweest, ontstond na 110 km de ont
snapping, die Cees Haast zover naar
voren bracht. Dumont, Ventura Diaz,
Letort, Polidori, Paul van Spruyt, Ge
net, Basso, Hill, Riotte en Bayssière
en toen ging de deur dicht. Want ter
wijl deze groep een voorsprong van
vijf en een halve minuut na 154 km op
bouwde, werden door de hoofdmacht
verdere demarrages in de kiem ge
smoord. Daardoor mislukte onder
meer de poging van Wim Schepers om
het Oranje-aandeel in de vuurlinie op
de gewenste kwantiteit te brengen.
De kopgroep streed heftig verder,
maar slaagde er toch niet in meer uit
te lopen. Zij moest zelfs aanvankelijk
weer wat terrein prijsgeven (het was
4.50 na 182 km), maar op de Cöte du
Petitblamont na precies 200 km) wa
ren Haast en zijn makkers weer op
het uitgangspunt terug. Het wekte wat
verbazing toen Haast er niet in slaag
de als eerste op deze „berg" van de
vierde categorie aan te komen. „Die
Cöte kwam voor mij als een verras
sing en toen zat ik te klein", was de
verklaring van kleine Cees voor het
missen van een premie van 300 franc.
Dat de voorsprong nog weer slonk tot
2 min 13 sec was een normale zaak,
want tegen het einde begint de meute
de stal te ruiken.
Alle Nederlanders gingen in de gro
te groep over de finish, ook Wim Sche
pers, die een paar km voor Amiens
een lekke band had gekregen, maar
door Jo de Roo en Jos van der Vleuten
veilig de haven werd binnengeloodst.
AMIENS Na zijn goede begin
een vijfde plaats op de eerste dag
is de Duitser Horst Oldenburg twee
keer in ernstige moeilijkheden ge
weest. 's Avonds in St. Malo ging Ol
denburg met z n ploeggenoten
Puschel, Peffgen en Boelke wat langs
het strand wandelen. Onbekend als de
vier waren met het verschijnsel van
eb en vloed, werden zij verrast door
het opkomende getij. Blootsvoets, met
de broekspijpen hoog opgestroopt,
stond het viertal na een waarschu
wing van de attente Peffgen, nog op
tijd op het veilige strand. In de twee
de etappe werd de Akenaar Olden
burg verrast door het hoge tempo.
Vlak voor de bezemwagen kwam hij
op het al door toeschouwers over
spoelde circuit van Caen aan, net als
Henk Nijdam, de andere laatkomer.
Dit keer was er geen redding voor
Oldenburg. De tijdslimiet is onver
biddelijk.
0 De Italiaan Marino Basso gaat hier
juichend over de eindstreep. Respec
tievelijk 2, 3 en 4 werden v.l.n.rRiotte,
Spruyte en onze landgenoot Cees Haast.
Emerson, tijdens dit Wimbledon niet
in zijn allerbeste vorm, verloor tegen
Pilic de eerste set, maar veroverde de
tweede met veel moeite met 75. Pi
lic, enigszins gehandicapt door een ge-
AMIENS Henk Nijdam zat al*
versteend toen wij hem zaterdagavond
de boodschap kwamen brengen dat hij
door de jury uit de koers was geno
men omdat hij zich langdurig aan de
liaisonwagen had vastgehouden. „Er
is niks van waar", kreet hij uit. Maar
even later, toen Jan Janssen, die recht
tegenover hem aan tafel zat, zei: „Zeg
het nou ronduit, heb je het gedaan of
niet?" kwam het er stotterend uit: „Ik
heb me een keertje aan de tweede auto,
die door Willy Bosch wordt bestuurd,
vastgehouden". „Dan is er weinig meer
aan te doen", besliste Janssen. „Hoe
heb je zo dom kunnen zijn. Ze zijn de
eerste dagen zo streng, omdat ze er
liever dertig dan tien renners uitzet
ten", was het oordeel van Janssen.
Henk Nijdam zei niets meer. Hij liet
het hoofd hangen en kauwde met lan
ge tanden de gekookte vis naar binnen.
Wout Wagtmans probeerde hem op te
beuren door te zeggen dat hij er zeker
wat aan zou gaan doen. Maar de
Wout, die drommels goed besefte wel
ke grove overtreding Nijdam had be
gaan, wist dat hij vrijwel geen kans
van slagen zou hebben.
Het lukte ook niet. Wagtmans zocht
tourbaas Felix Levitan in diens hotel
op, maar hoe hij ook pleitte, het be
sluit bleef gehandhaafd. Wel bereikte
Wagtmans dat de 50 francs boete, die
Nijdam naast zijn uitsluiting waren op
gelegd omdat hij zich ook nog door een
perswagen had laten ravitailleren wel
licht kwijtgescholden zou worden. Maar
uiteraard was dat van ondergeschikt
belang. Voor Henk Nijdam, die driemaal
aan het grote avontuur was begonnen
en steeds zij het vaak met moeite
Parijs had gehaald, was de tour afgelo
pen. De andere leden van de ploeg za
ten er stilletjes bij toen het definitieve
vonnis werd bekendgemaakt. Adieu
Henk Nijdam, in 1966 en 1964 winnaar
van een etappe, een prettige kameraad
met een groot karakter, waardoor hij
steeds weer de voor hem ongrijpbare
bergen op het nippertje had kunnen be
dwingen. Het drama-Nijdam op de twee
de dag „dan rijd ik altijd slecht"
was al in het begin van de rit van St.
Malo naar Caen begonnen. Toen de eer
ste heuvels zich aandienden, was Nij
dam een van de eersten, die moest los
sen. Zijn onverzettelijkheid bracht de
man uit Zundert weer bij, maar luttele
km verder herhaalde de geschiedenis
Het werd een lijdensweg voor Nij
dam, die 50 km voor de finish definitief
de grote groep uit het zicht zag ver
dwijnen. Hij was totaal kapot. Zijn ge
bruinde kaken toonden grauw en toen
vergreep hij zich aan de regels van het
tourspel door zich aan de liasonwagen
een tijdlang vast te houden. Wagtmans
heeft daarover later maar toen was
het al te laat Willy Bosch onder
houden.
De mecanicien heeft wellicht uit me-
MADRID Valencia heeft zondag in
Madrid beslag gelegd op de Spaanse
voetbalbeker. In de eindstrijd zegevier
de de club uit Valencia met 21 over
Atletico Bilbao, na bij de rust reeds
met 10 te hebben voor gestaan. Ruim
110.000 toeschouwers woonden de wed
strijd in het Bernabeu Stadion bij.
0 Setubal en Academica hebben zich
geplaatst voor de finale van het
toernooi om de Portugese voetbalbeker.
Academica versloeg Braga met 41.
Setubal speelde met 44 gelijk tegen
FC Porto, maar komt in de finale door
dat het de eerste wedstrijd won.
Henk Nijdam: totaal uitgeput..
O
delijden gehandeld. Bovendien is het
ook zijn eerste Tour en was hij dus
niet op de hoogte van de strengheid van
de heren rechters. Volkomen ontred
derd, met een achterstand van bijna 21
minuten, kwam Henk Nijdam tenslotte
op het circuit Prairie in Caen binnen.
Daar had iedereen nog drie ronden
moeten rijden, maar voor Nijdam was
dat onmogelijk omdat het publiek al op
het circuit was gestroomd. Toen nog
had Nijdam goede hoop, omdat hij via
Jacques Goddet, die het onmogelijke
van de situatie inzag, in de uitslag
werd opgenomen. Het was een droom,
waaruit Nijdam lutteke uren later ruw
werd wakker geschud. Ook de Neder
landse journalisten (vertegenwoordi
gers van Panorama en de Haagse
Post), die onderweg Henk Nijdam een
bidon met koffie hadden gegeven
Nijdam zelf zegt, dat hij de drank niet
heeft aangepakt ondervonden het
scherpe recht in de Tour. Zonder par
don zijn zij uit de koers gezet.
onze landgenoten en landgenotes, wa
ren voor ons aanleiding tot een kort ge
sprekje met non-playing captain dok
ter Stuur.
„Inderdaad", zo gaf dokter Stuur
toe, „is de vorm van Betty momenteel
beneden peil. Ze heeft waarschijnlijk
de laatste tijd wat teveel gespeeld en
kan mentaal niet meer tegen de situa
tie op. Bovendien mogen we niet verge
ten dat ze maandenlang van huis is ge
weest en dat ook hierin een oorzaak
kan liggen voor haar teruglopende
vorm. Maar alles bij elkaar kan ik
toch bepaald niet zeggen dat de pres
taties van het Nederlands ploegje zijn
tegengevallen. Natuurlijk, het is te
leurstellend wanneer een partij wordt
verloren en op zo'n moment vraag je
je af of die nederlaag nodig was ge
weest. Maar wanneer je dan enkele
dagen later kijkt naar de resultaten
van degenen, die je landgenoten heb
ben uitgeschakeld, dan moet je achter
af toch toegeven dat er niet gek is ge
speeld.
Neem als voorbeeld Lidy Jansen-
Venneboer. Zij werd uitgeschakeld door
de Amerikaanse De Fina en misschien
had ze die partij kunnen en moeten
winnen. Haar zege op de Australische
Fay Toyne was toch een knappe pres
tatie en haar nederlaag tegen De Fint
toch geen schande, want diezelfde De
Fina zette ook de sterke Karen
Krantzcke aan de kant.
Ada Bakker heeft een heel knappe
twee sets-overwinning behaald op de
Amerikaanse mrs. Knode en je kunt
bepaald niet zeggen dat ze de geplaat
ste Frangoise Durr slecht partij heeft
gegeven. Astrid Suurbeek heeft tegen
de Zuidafrikaanse mrs. Godwin mijns
inziens ook heel redelijk gespqeld. En
Trudy Groenman won toch maar van
Tym en van Hogan. Om dan van
Baksheeva, die Lesley Turner tot drie
sets dwong, te verliezen, vind ik even
min een schande. Tom Okker, dat is
toch wel bekend had het geluk be
paald niet op zijn hand tegen Manda-
rino. Jan Hajer. dat moet ik toegeven,
heeft tegen Mekuerjea bepaald een
grote stommiteit uitgehaald toen hij
op advies van iemand uit het publiek
de derde set bij een 30 achterstand
cadeau gaf en zijn tegenstander daar
door gelegenheid gaf zich in te slaan.
Een ding mogen wij echter niet ver
geten: de eerste week van Wimbledon
en vooral de eerste dagen zijn voor
vele deelnemers somber. Kijk maar
eens, wie er dan sneuvelen. Talrijke
spelers, die gezien hun kwaliteiten ten
minste bij de laatste acht behoren,
vliegen eruit. Terwijl ze dat toch zeker
niet verdienen. Het beste voorbeeld:
Santana en Roche."
„Acht u het, gezien de tot nu toe be
reikte resultaten in de laatste Wimble-
donjaren, verantwoord door te gaan?"
„Natuurlijk is dat verantwoord. We
hebben een groep spelers en speelsters
waarvan we echt wel wat mogen ver
wachten. De slechten vallen vanzelf af,
hoewel het natuurlijk prettiger zou zijn
wanneer ze zelf tijdig zouden inzien
niet geschikt te zijn. Persoonlijk ge
loof ik bijvoorbeeld dat Betty Stöve
mentaal niet is opgewassen tegen een
toernooi als Wimbledon. Over Trudy
behoeven we niet te praten, want die
heeft zelf aangekondigd er mee te stop
pen."
„Maar wie hebben we bij de jeugd
achter de hand als werkelijke gegadig
den voor de komende jaren?"
Dokter Stuur aarzelde geen moment
met zijn antwoord :„Ik heb bijzonder
veel vertrouwen in Freddy Hemmes
en Judith Salome. We moeten natuur
lijk afwachten wat ze op dit niveau zul
len doen, maar ze hebben het in zich.
Lidy Jansen-Venneboer is, vergeleken
bij vorig jaar, enorm vooruit gegaan
en Ada Bakker heeft vele kwaliteiten.
Astrid Suurbeek is voor mij nog steeds
een vraagteken .omdat ze altijd enorm
met de zenuwen te kampen heeft. Ze
is echter een enorme vechtersbaas.
Een werkelijk talentvolle jongen is
voorts Peter Soeters, maar de vraag is
of hij zich voldoende aan tennis kan
wijden zonder dat zijn studie in ge
drang komt. Ook Jan Hordijk heeft wel
aanleg. Van Niek Fleury verwacht ik
eigenlijk niet zoveel. Hij heeft een heel
goede dubbel gespeeld hier op Wimble
don, maar zal nooit een sterk enkel
spel-speler worden. Al met al geloof ik
dat we moeten doorgaan en moeten
blijven zoeken naar jeugdig talent.
Waarom zou het er in andere landen
wel zijn en niet bij ons...?"
AMIENS Door de kleine verschil
len in het algemeen klassement is een
vrij zuinige tijdwinst vaak al toereikend
voor een enorme sprong in het klasse
ment. Cees Haast bijvoorbeeld klom
zondag 97 plaatsen door zijn vierde
plaats in de derde etappe. Maar hij
werd in dit weekeinde nog overtroffen
door Jean Pierre Genet en Mario Bas
so. Genet vloog zaterdag precies 100
plaatsen omhoog door zijn aanwezigheid
in de kopgroep, en Basso, de winnaar
van zondag, steeg zelfs 105 treden. Voor
beiden betekende het een extra premie
van 500 francs (375 gulden), waarbij
voor Basso nog eens de 2000 francs voor
de ritoverwinning kwam.
LEIPZIG De Russische sprinter
Omar Phakadze heeft zaterdag in Leip
zig tijdens internationale wielerwed
strijden de Franse wereldkampioen Da
niel Moreion verslagen. Verder won een
Oostduitse ploeg van Italië in een ach
tervolgingswedstrijd over vier km. De
tijd van de Oostduitsers: 4.36.0.
de. Koch verklaarde na afloop van de
partij, dat hij zich onnoemlijk had ge
ërgerd aan een televisie-uitzending,
waarin Jack Kramer, de baas van de
tennisprofs, had beweerd dat Koch
geen schijn van kans zou hebben tegen
Pasarell en in straight sets zou verlie
zen. „Dat zullen we dan eens zien",
had hij gedacht. En hij heeft het laten
zien...
Wie ook iets liet zien was de 18-jari
ge Amerikaanse Rosemary Casals, 'n
nichtje van de beroemde cellist Pablo
Casals, slechts 1.60 groot, maar met een
dosis vechtlust, waarvan iedereen elke
dag weer perplex staat. Ze had in haar
partij tegen Maria Esther de Bueno
een bijzonder zwakke start, want ze be
gon met het verliezen van haar servi-
cegame en was in no time de eerste
set kwijt. In de tweede set joeg ze
haar tempo plotseling enorm omhoog
en de Braziliaanse kon het vanaf dat
moment niet meer bijbenen. Ze begon
talrijke misslagen te produceren. Even
snel als Casals de eerste set had verlo
ren, won ze de tweede. De derde en
beslissende set begon sensationeel, om
dat beide speelsters hun eerste twee
servicegames verspeelden. Maria de
Bueno was daarmee vrijwel aan het
einde van haar krachten. Rosemary
Casals liet haar tegenstandster met
snijdend scherpe backhand-volleys van
het kastje naar de muur lopen en sloeg
smashes, die het effect hadden van een
bominslag. Op het eerste beste match
point maakte ze de partij uit.
Mary-Ann Eisel ontnam haar als 5e ge
plaatste hypernerveuze landgenote Nan
cy Richey alle illusies en zegevierde in 3
sets, terwijl de als zevende geplaatste
Zuidafrikaanse Annette van Zijl in drie
sets ten onder ging tegen de Australi
sche Judy Tegart. Ook Mary Ann Eisel
is pas 19 jaar oud. Jan O'Neill-Lehane
sneuvelde tegen de Amerikaanse
Kathy Harter en Lesley Turner riep
de Russische Baksheeva een halt toe.
Bovendien bereikten de kwartfinales de
als eerste geplaatste Billy Jean King-
Moffitt en de beide Britse speelsters
Virginia Wade en Ann Jones.
In het gemengd dubbelspel behaal
den onze landgenote Trudy Groenman
en haar Duitse partner Edda Buding
een verdienstelijke en verdiende over
winning op de Zweedse Lundquist en
Sandulf. Vooral Trudy speelde ditmaal
heel sterk. In de op dezelfde middag
gespeelde tweede ronde werd de Ne
derlands-Duitse combinatie evenwel
met 62 en 61 uitgeschakeld door
de sterke Britse dubbel Jones-Wade.
Astrid Suurbeek speelde in de eerste
ronde om de All England Plate, het
troosttoernooi voor de speelster en spe
ler, die in de eerste of tweede ronde
van het grote toernooi worden uitge
schakeld, een heel goede wedstrijd te
gen de Britse mrs. Roberts, die ze in
drie sets (75, 36, 62) versloeg. As,
zoals ze door haar vele vrienden en
vriendinnen wordt genoemd, speelde
heel taktisch en bestookte voortdurend
de zwakke backhand van haar tegen
standster. Op 51 verspeelde zij twee
matchpoints en op 52 had ze er nog
eens drie nodig om de buit binnen te
hale. Lidy Jansen-Venneboer en Betty
Stöve kwamen in het dames dubbelspel
een ronde verder tegen de zwakke
Zweedse combinatie Andersom-Pegel.
Het werd een lange lijdensweg, want
Betty Stöve is volkomen uit vorm,
waardoor vrijwel al het werk door Li
dy Jansen-Venneboer moest worden
gedaan. Pas in de tweede set kwam
Betty Stöve tot redelijker spel. Onze
landgenoten grepen de eerste set met
63, overleefden in de tweede set op
78 drie setpoints en veroverden ten
slotte op de service van Lidy de set
met 108. De aantrekkelijke Zweedse
Pegel zorgde voor de vrolijke noot
toen ze, nadat ze bij een smash van
Betty Stöve door de bal was geraakt,
de steel van haar racket op Betty richt
te en geluiden maakte als of er een
mitrailleur werd afgevuurd.
Het zwakke spel van Betty Stöve en
de onzes inziens over het geheel geno
men, wat tegengevallen prestaties van
(Door Aat de Boer)
WIMBLEDON Wimbledon 1967 lijkt het meest opwindende en verrassende
tennistoernooi te worden sinds 1877, toen voor het eerst de wedstrijden om het
officieuze wereldkampioenschap der tennis„amateurs" werden gehouden. Nooit
in de geschiedenis is het voorgekomen, dat op één dag vijf geplaatste spelers en
speelsters werden uitgeschakeld. Dat gebeurde zaterdag. De grootste verrassing
was ongetwijfeld de nederlaag, die de als tweede geplaatste Australiër Roy Emer
son te incasseren kreeg van de 27-jarige Joegoslaaf Nicola Pilic. Voorts werd de
Zuidafrikaan Cliff Drysdale verslagen door de Brit Roger Taylor. De Amerikaan
Charley Pasarell, die in de eerste ronde Manuel Santana de voet dwars zette,
bereikte ook niet de kwartfinales, omdat hij het tegen de 21-jarige Braziliaan
Thomas Koch niet kon bolwerken. Het gevolg van dit alles is, dat hoogstens één
geplaatste speler de halve finales en mogelijk de finale kan bereiken. In de kwart
finale namelijk komen twee overgebleven geplaatste spelers, de Australiërs New-
come en Fletcher, tegen elkaar uit zodat in elk geval een van beiden wordt uitge
schakeld. Opmerkelijk is het, dat er zich bij de acht kwartfinalisten liefst vier
linkshandige spelers bevinden, te weten Nicola Pilic, Roger Taylor, Thomas Koch
en de Australiër Ray Ruffels, die zich plaatste via een overwinning op de Roe
meen Tiriac. De „lefthanders" zijn blijkbaar toch moeilijk bespeelbaar. Voor het
eerst sinds vele jaren staat er nu geen Amerikaan in de kwartfinales. Bij de da
mes sneuvelden de als tweede geplaatste Maria Esther de Bueno, de als vijfde
geplaatste Nancy Richey en de als zevende geplaatste Annette van Zijl. Opval
lend is hier de doorbraak van de jeugd.
blesseerde pols, greep de derde set,
waarna zich een enerverende en op
windende strijd ontwikkelde. Bij 22
forceerde Pilic een service-break maar
bij 54 op zijn service kreeg Emerson
toch nog een mogelijkheid zich op ge
lijke hoogte met de Roemeen te wer
ken en zijn poging om groot slem te
bereiken met succes te bekronen.
Emerson kwam op game-point maar
verspeelde zijn kans door een misslag
op een eenvoudige scoringskans. De
Roemeen veroverde via een ace het
eerste matchpoint, dat Emerson koel
bloedig met een backhandvolley te niet
deed. Nogmaals kreeg de Australiër
de mogelijkheid de game te veroveren
toen de nerveuze Pilic een forehand
volley achter de baseline plaatste,
maar via een smash op een te korte
lob van Emerson sprong de stand
weer naar deuce.
Pilic's volgende service was vele
centimeters uit. Het opgewonden en
gespannen publiek riep „out, out",
maar de umpire kende Pilic het punt
en daarmee een matchpoint toe. De
sportieve Emerson reageerde slechts
met naar de lijn staren en zich vervol
gens schouderophalend te prepareren
op de volgende service. De eerste ser
vice ging uit. Op de tweede trachtte
Emerson een topspin-backhand te
slaan, maar hij sloeg de bal buiten de
lijnen. Pilic wierp van vreugde zijn
racket hoog in de lucht en sprong ver
volgens over het net om de gelukwen
sen van Emerson in ontvangst te ne
men. De laatste heeft na afloop ver
klaard er niet aan te denken nu prof
te worden.
Op het broeihete Centercourt vochten
intussen de Brit Roger Taylor en de
Zuidafrikaan Cliff Drysdale een strijd
op leven en dood uit om een plaats in
de kwartfinales. Het was zeker geen
mooie partij tennis, die zij ten beste
gaven, maar de spanning vergoedde
alles. Het werd op de eerste plaats een
duel om de langste adem en die bleek
Taylor in het stof en de warmte te
hebben. De beslissing viel pas na vijf
sets, waarbij Taylor in de laatste set
zijn tegenstander uitputte door con
stant te lobben. „Ik kon het net een
minuut langer volhouden dan Drysda
le", verklaarde Taylor na afloop van
de partij. „We waren beiden volkomen
leeggespeeld." Sinds 1963 is het niet
meer voorgekomen dat een Brit de
kwartfinales van Wimbledon bereikte.
Aan het eind van de middag, toen de
temperatuur iets draaglijker was ge
worden, vond Charley Pasarell in een
service- en volleyduel zijn waterlo te
gen de Braziliaan Thomas Koch. Ook
hier viel de beslissing pas na vijf sets,
waarbij de laatste pas op 86 eindig-
o
0 Roy Emerson: verrassend verslagen....
