Zwak voor „aanbieding van de
„Nederlandse vrouwen zijn
altijd op koopjes uit..."
Een paar tips voor meer
vakantieplezier in Spanje
Pas op voor wijn
en.... olijfolie
may o
Toeristen hebben vaak een
verkeerde indruk van Italië
Jurkj es beschilderen
Meer ruimte
nodig voor de
schatten van
Elizabeth II
JAPANSE BLOEMSCHIKKUNST
Gebruik de
claxon vaak
kiil
•i
Gerieflijke
daghotels
nog weinig
bekend
THEEDOEK????
EEN LUCHTIG
JUMPERTJE
„IS DE MELK DAAR WEL TE VERTROUWEN..."
DE DOEK DIE DIRECT
DROOGT^H
Mini-bankin
Engeland
kant en klaar
in heel veel smaken
en niet duur ook!
ANAF 90 CENT
SCHOUDERHAM
ACHTERUIT
OPVIJZELEN
De verstandige vrouw
kiest eens per maand
het frisse, zuivere verband
v.a. -,85 bij uw drogist
NIET OPDRINGEN
VRESELIJK DOM
MELK
MODELBLADEN
REIZEN
De wegen
De treinen
Openingstijden
J
Lekker eten
(Van onze verslaggeefster)
Met zijn allen verslaan we alle mevrouwen met een huishoudportemonnee,
waar ook ter wereld: er is geen land te verzinnen waar zoveel huishoudjam
wordt gekocht als in Nederland. Nergens gaan we zo grif in op de „speciale
aanbiedingen van de week" als bij (Mis, nergens worden zoveel goedkope zuid
vruchten in boodschappentassen gestopt en niemand koopt zovaak tonijn in
gelei in plaats van een blik roze zalm als de Nederlandse vrouwen.
Met is geen verwijt (wel een beet
je, natuurlijk), maar een constatering,
op grond van cijfers. Een van de
mannen die die cijfers kent is de heer
J. Lindeloo en hij is, bijvoorbeeld,
voorzitter van de Algemene Neder
landse Kruideniersbond. Hij zegt:
„Nederland is het vuilnisvat van
Europa. Wat je nergens kwijt kunt,
gooi dat maar bij ons op de markt
en het wordt gekocht".
Met de heer Lindeloo zitten we in
een mini-kantoortje, in een van zjjn
drie zelfbedieningslevensmiddelenza-
ken in Den Haag. We praten over het
vak van kruidenier en hoe dat er
straks gaat uitzien maar eerst even
die zijsprong naar de klant en haar ge
woonten: een Nederlandse vrouw met
een man die op zijn tijd ook meedeelt
in de stijging van dat wat „welvaart"
heet.
„Het is niet waar, dat iemand die in
een zelfbedieningszaak rondstapt met
een boodschappenmandje méér koopt
dan hij of zij eigenlijk van plan was",
zegt de heer Lindeloo. „Goed, zij mag
dan iets kopen dat niet op het lijstje
staat, een pak havermout bijvoorbeeld.
Maar de volgende keer koopt zij dat
pak havermout niet: omdat er dan
wordt gedacht: oh ja, een pak haver
mout heb ik nog in de kast staan".
Een feit is ook dat de aankoop van
levensmiddelen achterblijft bij de stij
ging van de welvaart. Er is uitgere
kend dat bij iedere gulden die een man
méér verdient, zijn vrouw het bedrag
dat zij aan levensmiddelen uitgeeft,
maar met zestiende procent laat stij
gen, gemiddeld. Een pietepeuterige
stijging, dus.
Maar meneer Lindeloo, iemand kan
toch niet meer eten dan de maag ver
dragen kan?
„Helemaal waar", zegt de voorzitter
van de Kruideniersbond en voegt er
fijntjes lachend aan toe: „Maar je
kunt wel béter gaan eten. Tafel-jam
inplaats van" huishoud-jam en een blik
goede roze zalm in plaats van een blik
je uit de aanbieding-van-de-week.
Ik bedoel maar. De Nederlandse
vrouwen zijn altijd op de koopjes uit.
En wij kruideniers, doen daaraan weer
mee door al die speciale aanbiedin
gen".
„De concurrentie, we werken altijd
met de goedkope kwaliteiten. Ergens
is dat dom. Maar ligt dat nu aan de
Nederlandse dames of aan ons, ze vra
gen er toch om? Ik zou het een wis
sel-werking willen noemen".
En Nederland is ook het land van de
margarine in plaats van de roomboter
en we blijven bij de goedkope
schouderham, terwijl de Belgische me
vrouwen vrijwel altijd afvliegen op de
goede achter-ham.
En de man die dat allemaal in zijn
zaak verkoopt? Dat is straks en ook
nu al de man met het diploma HBS-A
in zijn zak of het diploma van de mid
delbare Detailhandels-vakschool, horen
we van de heer Lindeloo. En dat is
dan nog maar het begin. Want de krui
denier van nu die het tenminste nog
een paar jaar wil volhouden moet
geen man meer zijn die zakjes suiker
afweegt, maar een complete onderne
mer. De heer Lindeloo heeft er het zij
ne over gezegd, op de jaarvergadering
van de Kruideniersbond.
En als de heer Lindeloo iets zegt,
doelt hij op zelfbedieningszaken, niet
op de éénmanswinkel met een knechtje
om boodschappen rond te brengen. De
grootwinkelbedrijven daarbij uitgezon
derd, want die vormen een hoofdstuk
apart (ze hebben 24 procent van het
marktaandeel, tegen de zelfstandigen
68 procent. Het deel dat overblijft komt
toe aan de coöperaties).
De kruideniers-stand vliegt achter
uit. De mannen met de winkel van
zichzelf alléén sluiten voortdurend en
voorgoed, maar daarentegen komen er
genoeg zelfbedieningszaken bij.
En aan het hoofd daarvan staat een
man die in feite iets heel anders is dan
•en „kruidenier".
„Nu ja", zegt de heer Lindeloo
„als ik moet vertellen wat mijn beroep
is, zeg ik doodeenvoudig: de man die
u voor u heeft is kruidenier. Vraag aan
de grote Albert Heijn wat hij is, en hij
zegt hetzelfde. Gekke gezichten inte
resseren ons niet. Het begrip „kruide
nier" moet alleen een wat betere klank
krijgen. Als je het woord uitspreekt
denken de mensen aan kruideniers-po
litiek, aan een wat zuinig mannetje,
- l
"■hS.-.V.VI&C >S
ADVERTENTIE
dat wikt en weegt. Om het eens ge
woon te zeggen: onze image moet wat
opgevijzeld worden".
Hij praat over wat hij noemt een
„antiek en verouderd begrip": iemand
heeft de lagere school achter de rug,
is getest, is afgekeurd voor alle ba
nen wordt dus kruidenier. En niets is
minder waar, horen we van hem.
Stel nu, meneer Lindeloo, dat we het
opeens in ons hoofd krijgen om kruide
nier te worden. Wat gaat er dan alle
maal met ons gebeuren?
„U zou het meteen kunnen probe
ren", grinnikt de heer Lindeloo, „maar
niemand zou u geld geven om een zaak
te beginnen. We gaan uit van een di
ploma dat minstens na een Ulo-oplei
ding is gehaald, het liefst na een
HBS".
Hij praat over de kruideniers-vak
school, de ondernemers-opleiding, het
diploma super-markt, het diploma
groente en fruit, het diploma brood.
„Wordt u er nog niet gek van", zegt
hij. Helemaal, we hebben het begre
pen; je opent niet zomaar een zelfbe
dieningszaak in levensmiddelen.
„Wat van de kruideniers van nu en
van straks wordt verwacht", vertelt de
heer Lindeloo, „is dat ze een bedrijf
tot grotere hoogten brengen. Die men
sen moeten economische verhandelin
gen kunnen lezen en begrijpen, die
mensen moeten vooruit kijken. De
kruidenier van nu en straks is niet per
se een meneer in een net pak die in
een privé-kantoor zit, maar wel iemand
die zijn klanten niet bedient, maar ad
viseert. En onder adviseren versta ik
dan niet opdringen".
Nu we u toch bij de hand hebben,
meneer Lindeloo, er belde vanmorgen
iemand op, boos over het feit, dat hij
bij zijn kruidenier alleen maar melk
in kartonnetjes kon kopen en niet meer
in flessen en dat was alles bij elkaar
drie cent duurder.
„Praat me niet over melk", zegt hij,
„wij verkopen het ook, temeer omdat
er in deze buurt geen melk-bezorging
meer is. Goed, daarvoor zou ik spe
ciaal nog een diploma moeten halen,
als ik ook slagroom, yoghurt en vla
wilde verkopen. Dat wordt te gek, we
willen ook van al die speciale diplo
ma's af. Eén groot, vast diploma, dat
is de oplossing voor iemand die kruide
nier wil worden en van alles in zijn
zaak wil verkopen. Niet meer dat
aparte. Maar om op uw vraag terug te
komen: het is natuurlijk vreselijk dom
van die kruidenier om alleen maar
melk in kartonnetjes te verkopen en
niet meer in flessen".
Hij stapt de zaak in en wijst: melk
in kartonnen, melk in flessen en melk
in plastic zakken, waarvan er twee
door een mevrouw in een boodschap
penmand worden gestopt. \Ve horen dat
melk in kartonnen, al is ze dan duur
der, langer houdbaar is omdat ze niet
lichtgevoelig meer is. En melk in plas
tic en melk in flessen is dat wel.
mmmfm
Hjjiiiiiii
ADVERTENTIE
DDD
DDIS
Een nieuw vermaak in de Duitse universiteitsstad Göttingen is het be
schilderen van de mini-jurkjes van de vrouwelijke studenten. Er ontstaan
dan in ieder geval creaties die in de winkel niet te koop zijn
LONDEN De schatten van ko
ningin Elizabeth II van Engeland be
ginnen uit de beschikbare ruimte te
groeien. Wat zijn dat voor schatten?
Diamanten colliers, „oude meesters",
gouden dolken met gevesten van edel
stenen en paarlen.
Met elk jaar van haar regering
die in 1952 is begonnen is het aan
tal van deze kostbaarheden toegeno
men en het vermeerdert nog steeds,
grotendeels tengevolge van het aloude
gebruik van het uitwisselen van ge
schenken tussen vorsten
Toen koning Feis al van Saoedi-
Arabië kortgeleden in Engeland op
bezoek was, bracht hij een diamanten
collier en een van goud vervaardigde
palmboom voor de koningin mee. Eli
zabeth van haar kant schok hem een
gouden keten en een grote zilveren
schaal.
Men zegt, dat de koningin van En
geland meer diamanten colliers bezit
dan welke vrouw ter wereld ook.
De koningin heeft een paleis te Lon
den, n.l. Buckingham Palace, twee
kastelen te Windsor en Balmoral en
het grote landhuis Sandringham in
Norfolk, die allen tezamen verscheide
ne honderden kamers tellen.
Koningin Elizabeth is, naar verluidt,
eigenares van meer dan 500 model
bladen van Leonardo da Vinei. De
waarde van een ervan werd onlangs
geschat op een miljoen pond sterling.
De meeste van de meer verganke
lijke zaken worden bewaard in gewel
ven met temperatuurregeling onder
Buckingham Palace.
De zorg voor de schatten van de
koningin is toevertrouwd aan brigade
generaal Geoffrey Hardy-Roberts, de
huismeester van de koningin.
Hij heeft honderden geschenken met
smaak verdeeld over de verschillende
kamers.
Een kamer ziet er al gauw als een
museum uit, als zij al te veel wordt
volgepropt met voorwerpen, hoe kost
baar en mooi die ook zijn, maar de
paleiskamers zien er tot dusverre uit
als paleiskamers.
De koningin en haar gemaal, prins
Philip, reizen veel in het buitenland.
Elke keer komen zij met geschenken
beladen terug. In 1961 schonk de ma-
haradja van Jaipoer hare majesteit
een dolk met een greep van jade, be
zet met diamanten, robijnen en saf
fieren. Ook gaf hij haar een paar uit
Smaragd gesneden olifanten, niet veel
hoger dan zeveneneenhalve centime
ter. Bij een bezoek aan Sierra Leone
in Afrika werd de koningin een onge
slepen diamant ter grootte van een
luiveëi aangeboden.
Nikita Kroestsjef schonk de konin
gin een mantel van Russisch sabel
bont.
HEDEMAN
ALMELO
Het zou vanzelfsprekend moeten zijn,
maar het is het niet. Wie naar Spanje
(of naar welk land ook) gaat, hoort
zijn vakantieadres bij familie of ken
nissen achter te laten. Men kan dan,
als er iets gebeurt, direct worden
gewaarschuwd, desnoods via de alarm
centrale van de A.N.W.B.
FEESTEN: Op 7 juli is het groot feest
in Pamplona. Half augustus begint een
feestweek in San Sebastian. Een lijst
waarop alle feesten staan die interes
sant zijn voor toeristen, ligt klaar op
het Spaans Nationaal Bureau voor
Vreemdelingenverkeer in Den Haag.
GELD: Een gulden is gelijk aan zestien
en een halve peseta. Eén peseta komt
dus overeen met zes centen.
Honden mogen alleen de grens over,
wanneer hun niets mankeert en ze
tegen hondsdolheid zijn ingeënt. Dit
moet staan omschreven in een ver
klaring van de dierenarts.
HOTELS: In elke Spaanse boekhandel
zijn boekjes te krijgen (Guia de
Hoteles de Espana) waarin alle hotels
in Spanje staan beschreven. Prijs van
de gids: tweehonderd peseta's.
KLEDING. Bikini (op het strand) en
short (op straat) mag. In bepaalde
gevallen (zoals bij het bezoek aan een
kerk) dient men zich beter te be
dekken.
Kruiers vragen per koffer ongeveer
vijf peseta's. Daarvoor brengen zij de
bagage naar de uitgang van het station
en roepen zij ook nog een taxi.
LIEFDE: een teer punt. In een boekje
van het Spaans Verkeersbureau staat
er dit over: „Als u er neiging toe
mocht hebben, toont u dan uw teerhar
tige gevoelens aan de Spaansen die
nog niet zijn getrouwd. Maar u moet
vooral niet vergeten, dat de Spaanse
over het algemeen erg „moeilijk" is en,
al is zij nog zo verliefd, de slechte
gewoonte heeft het haar minnaar
zwaar te laten verduren, tot zij er vast
van verzekerd is dat hij ernstige
trouwplannen heeft."
MEENEMEN: U kunt tot een maxi
mum van 25.000 peseta's meenemen
over de grens; als u tenminste in
Spanje vervaardigde artikelen hebt
gekocht. De uitvoer van sigaretten en
alcohol is beperkt: respectievelijk
tweehonderd stuks en één fles.
PRIJZENEnkele voorbeelden. De
beste zitplaats in een van de grote
bioscopen in Madrid of Barcelona kost
25 tot 35 peseta's; een paar schoenen
moet driehonderd tot zeshonderd pese-
mmmm
ta's opbrengen, een grote koffer van
bordpapier is 150 peseta's waard en
een fles uitstekende Spaanse cognac
kost ongeveer 45 peseta's. Spanje
wordt duurder, maar het kan er (ver
geleken met Nederland) nog steeds
best mee door.
Sigaretten worden, evenals andere
rookartikelen, overal verkocht: in de
„estancos" (tabakswinkels), maar ook
in bars, cafés en cafétaria's.
TAXI'S: Gebruikelijk wordt de taxi
chauffeur een fooi gegeven van hoog
uit tien procent. Dit geldt ook voor
kelners.
(Van onze correspondent)
MADRID Er ligt in de Spaan» 'ïeken een medicijn klaar dat
Estrepto-enterol heet. Het helpt uitste "X tegen darmstoornissen en is
daarom zeer in trek bij de duizenden toe. ui, die zich voor de eerste keer
in hun leven wagen aan een onvervalste Spaanse maaltijd, inclusief de on
vermijdelijke knoflook en de olijfolie. Het eten blijkt vaak (te) zwaar op de
maag te liggen. Het moet even wennen.
Wie zich ook in Spanje liever wil
houden aan maaltijden die met marga
rine zijn toebereid is aangewezen op
een „menu para turistas", dat tegen
woordig in veel hotels wordt geser
veerd. Het menu bestaat uit drie
gangen plus wat brood en wijn. De
prijs is ongeveer tachtig peseta's: 4,80
gulden. Duurder kan natuurlijk ook.
De klasse van een eethuis wordt
aangegeven door getekende vorkjes.
Twee vorkjes bovenaan de spijskaart
betekent „schappelijke prijzen", vier
vorkjes wil zeggen „hier bent u al gauw
gauw een gulden of twaalf kwijt".
Er wordt in Spanje volgens Neder
landse maatstaven laat gegeten. De
lunch komt na twee uur op tafel, het
avondeten (ook warm) na negen 's-
avonds.
De wijn is in Spanje laag in prijs
(een liter tafelwijn kost zo'n veertig
cent), maar het alcoholgehalte mag er
zijn. Wie 's avonds nog moet autorij
den kan zich daarom beter houden aan
niet te grote hoeveelheden gaseosa:
ijsgekoelde gazeuse, voor vier peseta's
(24 cent) per liter.
De smalle drukke wegen in Spanje
zitten vol bochten, die vaak niet zijn
opgehoogd. De bermen bestaan uit rul
zand, wat passeren tot een hachelijke
zaak maakt. Wie zich op de Spaanse
wegen waagt, doet er goed aan eerst
na te gaan hoe slecht of goed het
uitgestippelde traject is. Nog een tip:
veel claxonneren is een gebiedende eis
voor elke automobilist die bergop
waarts rijdt of een kromming in de
weg nadert. Een waarschuwing: Spanje
is verhoudingsgewijs, na Japan, het
land met de meeste verkeersongeluk
ken. Het vorige jaar vielen daarbij
4374 doden.
Een trein in Spanje rijdt in de bergen op
z'n hardst 80 kilometer per uur. Wie
van doorrijden houdt kan beter geen
(goedkoop) boemeltreintje (correo) ne
men, maar een „rapido" of de nacht
expres.
Gerieflijke (dure) treinen zijn de TER
ENFIELD (Engeland) Dezer da
gen is te Enfield een minibank ge
opend. Aan de gevel van Barclays
Bank hangt een klein apparaat, waar
uit de klanten dag en nacht een be
drag van 10 pond kunnen opnemen.
Een speciale kaart met een code
nummer wordt in het apparaat ge
plaatst. Na het indrukken van een co-
denummerknop komen de contanten
uit het apparaat tevoorschijn.
Volgens Sir Thomas Blend, direc
teur van Barclays, is dit het eerste
apparaat van zijn soort ter wereld.
en de Talgo, die vooral op lange
trajecten de voorkeur verdienen.
Openbare kantoren zijn zelden voor
11 uur open. Om één uur sluiten zij al
weer. De banken werken tot vier uur
door. Van de winkels zijn de krui
denierszaken het langst open: tot acht
of negen uur 's avonds. Ze zijn dicht
tussen een en vier uur 's middags.
Leuk jumpertje voor de vakantie,
heel luchtig en u kunt het zelf met
dralon-garen breien en haken. Slechts
250 gram garen is er voor nodig; im
mers draion weegt niet veel.
wwmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
ADVERTENTIE
AMSTERDAM Mevrouw Marie Antoinette Cerlini Veraa, directrice
van het Nationaal Italiaans Verkeersbureau in Amsterdam, legt haar
handen zwaar op het grote bureau in de grote kamer en zegt: „Wat een
onzin, toch. Soms komen hier mensen die ons in alle ernst vragen of de melk
in Italië wel is te vertrouwen. Of je die niet eerst moet koken. Nou vraag
ik je. Bij ons werd de melk al eerder gepasteuriseerd dan in Nederland. Dat
weet ik honderd procent zeker. Mijn eigen schoonvader was er direct bij
betrokken.
De Nederlandse IKEB AN A-CLUB organiseerde dezer
dagen in Esplanade te Utrecht een demonstratie bloem
schikken door twee Japanse docenten, professor Chika
Mihara en miss Ki Kue Itoh, vati de Sogetsu en Ohara-
school in Japan. Op de foto: miss Ki Kue Itoh tijdens
de demonstratie*
De wolk is al weer overgedreven.
Mevrouw Gerlini, van geboorte Neder
landse, maar opgevoed in Italië en ge
trouwd met een Italiaan, lacht nu breed
uit. „Je kunt het natuurlijk de mensen
niet kwalijk nemen, dat ze niet beter
weten", zegt ze vergoelijkend.
„Wat ook bijna niemand weet is dat
we in Italië aardappels in overvloed ver
bouwen. Niemand hoeft die dingen mee
te sjouwen als hij op reis gaat. En dan
nog iets: Ik kreeg eens een brief van
een toeriste die een kunstbeen had. Ze
wilde weten of men haar in Italië wel
kon helpen als haar iets zou overko
men. Ik heb haar teruggeschreven dat
in alle grote steden van ons land ortho
pedische ziekenhuizen zijn, met chirur
gen die internationale bekendheid heb
ben".
Volgens mevrouw Cerlini zijn er nog
betrekkelijk weinig Nederlanders, die
weten dat Italië een groot aantal „Dag
hotels" („albergi Diurni") rijk is, die
altijd in de buurt van een station staan.
„Die hotels zijn speciaal bestemd
voor mensen die even op adem willen
komen. Men kan er niet overnachten,
maar wel is het mogelijk om er voor en
kele uren een kamer met bed te huren,
om er wat te werken (men verhuurt
schrijfmachines) of om een bad te ne
men. In een daghotel lopen schoen
poetsers rond, men kan er zich laten
knippen of pedicuren en het is zelfs
mogelijk om er een Turks bad te ne
men".
„Italië is een schoon land", zegt me-
der, tandenborstels, kammen en zo
meer".
„Een speciale plaats neemt de „Sa-
Ie e Fabacchi" in, waar sigaren, siga
retten, lucifers, zout, postzegels en an
sichtkaarten worden verkocht. Deze ta-
baccheria zijn vaak ondergebracht bij
de bars, maar een bar is niet altijd
een tabaccheria".
Het brengt haar op een ander onder
werp: „In een en hetzelfde café wor
den verschillende prijzen gerekend voor
(bijvoorbeeld) een en hetzelfde kopje
espresso. Dat kost aan de bar „Al ban
co" gemiddeld 35 lire, maar aan een
tafeltje „al tavolino" vijftig lire. Het
extra geld is voor de bediening.
vrouw Cerlini. „In een slagerswinkel
kun je van de vloer eten. Er hangt in
de zomer nooit vlees uitgestald. Alles
wordt bewaard in grote frigidaires".
En nu ze het toch over slagers heeft:
„In Florence en omstreken heet een
biefstuk niet „bistecca", maar bistecca
alia fiorentina". Een bistecca is een
dun lapje, meestal gegrild, vlees dat uit
stekend smaakt".
„Er zijn", zegt mevrouw Cerlini,
„twee soorten kruidenierswinkels: de
Pizzicheria en de Drogheria. Bij de
eerste koopt men: boter, kaas, ham,
worstsoorten, eten in blik, olie en azijn;
b(j de tweede: koffie, thee, suiker, krui
den, zeep, soda en de meest voorkomen
de parfumerieartikelen, zoals talkpoe-
Het Italiaanse brood mag er volgens
haar, in elk opzicht zijn. „Onze bak
kers maken alles: van het landelijke on
gezouten brood („pane casareccio") tot
kunstige kleine broodjes toe. Wie per se
brood wil hebben om er boterhammen
van te snijden moet vragen naar „pane
a casetta".
Ook het eten in Italië kan ze ieder
een van harte aanbevelen: in de restau
rants waar de menu's vaak zijn aange
past aan de smaak van de toeristen, of
in de trattoria's, de meer eenvoudige
restaurants. Hier is het eten puur Ita
liaans. In de rosticceria's tenslotte kun
nen de gasten, staande aan de bar,
iets eten, maar ook is het mogelijk om
een portie kip, rollade, vis, gevulde pa
prika's etc. mee naar huis te nemen.
Mevrouw Cerlini heeft tot slot nog
een paar dingen op haar hart. Het eer
ste: „Waarom nemen de toeristen al
tijd zo veel eten in blik mee, als ze op
reis gaan? Italië zit vol met verso
groente". Het tweede: „De wijn in Italië
is koppiger dan u denkt. Begin met
mondjesmaat en: drink, na het zonne
baden ook niet van die grote glazen met
ijskoude limonade of zo. Dat is onge
zond".
