Chaos van onbegrepen dode dingen werd boetende wereld van jaren her Ook stenen zijn kinderen van moeder natuur Op bezoek in Rhenen Commissaris beklom nieuwe torenflat Nieuwe directeur Raiffeisenbank Visverbod in stadspark om grasmat te ontzien Auto in Vallei vogels loterij Transport Jaspii Hoeksteen Fossielen Hooyer opent melkzaak Reconstructie Margrietlaan nu klaar Donderend rolde het geluid van een hevige ontploffing langs de wanden van een enorme zanderij. Een geweldige klei-af zetting zat de arbeiders al jaren in de weg. Het stuk dynamiet maakte een einde aan een plaag, die de kalkzandsteenfabricage ernstig belemmerde. Maar ook luidde die dreun het begin in van een onderzoek naar de fossiele inhoud van deze ongeveer een half miljoen jaar oude klei-afzetting. Overal in Europa is men doende het leven, zoals dat in de oertijd ge weest is op te sporen. Dfe wetenschapsmensen meenden evenwel alles reeds te weten en lieten die klei blauw-blauw. En dat was ze: intens blauw van kleur en op andere plekken roestbruin. In die laatste vonden wij hét geheim: zaden van planten die hiér, in de rivierdelta van een half miljoen jaar geleden, gegroeid hebben. Uit de grindlagen er boven rolden dag aan dag botten en kiezen van dieren uit die tijd. Héél gewone mensen gingen dat allemaal verzamelen, conserveren op eenvoudige wijze en in het labo ratorium van de fabriek opbergen. Tot eindelijk een vermaard palaeonto- loog kwam; het geduld van jaren werd beloond. Wat een chaos van onbe grepen dode dingen gedacht werd te zijn, bleek een boeiende wereld 1 een half miljoen jaar geleden te worden weliswaar, maar toch zo zeldzaam goed te herkennen. „En", zo zal men vragen, „kan dat nu zo maar, iedere willekeurige leek ook?" Ja, waarom niet? Als men er maar oog voor heeft Wat zijn klei en zand? Hoe wer den de grindbanken gevormd? En dan dat tonnen zware rotsblok daar, waar kwam dèt vandaan? „Oh", zo redeneerde men vroeger dóódsim pel, „stenen groeien in de grond." Simpel ja, zo'n volksgeloof. Men zocht wel naar de oplossing van al dat vreemde. Wist men veel van mineralen, metamorfose, erosie, tectoniek, stuwing. Men „bedacht" er de aller-allereenvoudigste oplos sing voor. Stenen oprapen, thuis be- kijken en bewaren doen „gewo ne" mensen toch niet. Dat doen eigenaardige lieden. En dan zegt men het eens héél precies: mensen met een eigen aard. Dat er niets aan zo'n steen te zien is dénkt men maar, maar dat veran dert op slag als men met een excur sie meegaat. Dan behoeft één deel nemer maar een mooie agaat op te rapen en niet wetend wat het is van de excursieleider te horen te krijgen wèt het is. Op slag worden alle excursist schatdelvers. Dat is de er varing De hunnebedbouwers gebruikten meest reusachtige rotsblokken van graniet die op de rug van het landijs uit Scandinavië naar het uiterste grensgebied van de ijstijdgletsjers kwamen afzakken. Het gevaarte in de zanderij kwam zomaar uit de zandwand vallen. Honderdduizenden jaren zat het daar maar, een rood bruin geval vol putjes en als de zon erop schijnt schittert het als was het met diamanten bezet. Met een loep is nog meer moois te ontdekken. In kleine ruimten zitten heldere, puntige bergkristalletjes. Het is een enorme roodbontzandsteen en kijkt men eens rond in de zanderij, dan heeft men zo tien grote en kleine stukken bij elkaar. Dat is van het transport over de bodem van de Oer-rivier afkomstig. Die enorme kei kon de rivier niet aanschui ven. Ergens in het verre Middelge bergte ligt de moederrots van dit stuk steen. Eens ontstond aan de rand een scheur en iedere winter bevroor het erin staande water. IJs is „uitge zet" water en zo werd de scheur steeds breder, net zo lang tot het rotsblok losliet, van de berghelling rolde en op de zware ijsvloer, die de rivier bedekte, neerplofte. De lente kwam in zicht en het kruiende ijs werd in grote ijsschot- sen verdeeld en de sterke stroom voerde het rotsblok dat op zo'n schots lag, mee naar de deltalanden waar het op een moment op de on dergelopen oeverlanden achterbleef. Eeuwenlang werden er zand- en grindlagen aangevoerd en het werd totaal ingesloten in het lagenpakket. En daar zat het dan in onze zande rij, waar de gigantische stuwende werking van een landijstong het mét de omringende zanden hoog op gestuwd had in het ontstane stuw- wallencomplex. 't Is net een sprook je, deze geschiedenis van een rots blok, maar het is de waarheid en niets dan de waarheid. Over de bodem van de rivieren schoof permanet grind naar zee en dat vinden wij in de afgravingen te rug als schuifstenen en als de stroom erg sterk was in bepaalde perioden in de vorm van nog vrij onbehouwen brokken, maar altijd wel afgeslepen. Van allerlei is daar bij. De rivieren hebben hele geberg ten gevloerd en er ligt dan ook veel zuidelijk gesteente; materiaal dat niet „thuis" te brengen is. Een écht te determineren zwerf steen kreeg de aanduiding gidsge- steente mee. Wij kennen heel wat gidsgesteenten van noordelijke her komst uit de keileem waarover de gletsjers naar Midden-Europa gle den. Zo'n gletsjer of gletsjertong verloor hier en daar wel delen van de keileem die wij, geërodeerd, aan of nabij de oppervlakte van de stuw wallen vinden. Bepalen wij ons nog even tot wat de rivieren aangevoerd hebben, dan zijn vooral het Duitse Middelgeberg te, de Eifel, de Vogezen en de Ar dennen de leveranciers geweest. Al le klei, zand en grind van héél fijn tot zeer grof toe is van door de ri vier vermalen materiaal afkomstig en dat is nog goed herkenbaar, ja •er zijn nog gidsgesteenten onder. Trachiet van de Drachenfels, her kenbaar aan de fraaie tweelingkris tallen van sanidien, een veldspaat- soort. Deze meestal grijs verweerde zwerfsteen is vrij eenvoudig te her kenen. Andesiet van de Wolkenberg uit het Zevengebergte is wat moei lijker te determineren. Een echte porfier zonder kwarts dus rose of gelig van kleur bij doorslag en aan de buitenkant krijtachtig ver weerd. Beter gaat het met melafier, een paarsbruine of matbruine porfier, waarbij het geluk de vinder gunstig is als deze er fraaie agaatjes in aan treft. Het zijn in feite zéér oude diabaasgesteenten en de kris-kras door elkaar liggende veldspaatstaaf- jes wijzen vanzelf de weg, ook al treft men geen agaatjes of soortge lijke insluitsels aan. En dan de echte agaten en ook het als porselein doorschijnende, soms fel oranje chalcedoon Ze werden duizenden en nog eens duizenden ja ren geleden door de kracht van het rivierwater als het ware uit de rot sen gespoeld of de steen waarin ze gezeten hebben is al lang tot klei vermalen door de rivier. Alleen de ze harde insluitsels bleven dan over en schoven met het bodemgrind mee naar de Deltagebieden. Raapt men er een op dan is de reactie veelal: „Wat zou die mooi zijn als ze gesle pen was". Dat is dan een sieraad geheel van je Velf. En wij weten héél goed dat in bergbeken bijvoor beeld veel mooiere te vinden zijn. De laaglanders zijn even verrukt over het vinden van een stuk van en kele centimeters. IS mmmmmmmsmmmmmmsmm De mededeling, dat onze medewerker Adriaan P. de Kleuver zijn gehele geologische en archeologische verzameling aan de gemeente Veenendaal geschonken heeft en deze een ereplaats in het nieuwe raadhuis en in het politiebureau zal krijgen, zal velen nieuwsgierig gemaakt hebben. Wij plaatsen nu een artikel van de schenker, waarin hij de lezers op weg wit helpen in bos en veld om ook genoegen aan de levenlozenatuur te be leven. mmrnmmmmm-mm. ->>< mmmm.mmmmmmmmMMMmmMmmmMmMMMmmM kan hebben, een tapir en als klap op de vuurpijl de tand van 'n nijl paard. Een volkomen nieuwe oer wereld was ontsloten. Dit delen wij niet alleen mede om dat het van zo groot wetenschappe lijk belang is, maar veeleer om de lezers tot activiteit te prikkelen. In de omgeving zijn plekken waar zand weggegraven wordt. Op wandelingen heeft men daar wel eens wat rond geneusd. Het grillig verloop van de lagen maakte nieuwsgierig. Welnu dan, kijk eens wat beter. Die klei laag kan immers eenzelfde fossiele inhoud hebben als daar bij Rhenen aan de Rijn. Wij zijn er ten volle van overtuigd dat men daar genoe gen aan gaat beleven. Men haalt er dan vanzelf een kenner bij, een pa- lacontoloog liefst, want 't herkennen van zaden bijvoorbeeld zou zonder hulp beslist niet lukken. Bovendien zal de wetenschap al weer 'n stap verder komen door zo'n vondst. De jacht op fossielen is nog volledig open. Bezit is aardig, maar toen de vol le waarde (wetenschappelijke!) be kend werd hebben wij alles naar het Geologisch Instituut te Utrecht laten verhuizen. Ieder die dat wil kan het gaan bekijken. In het stroomgebied van de Rijn kan men overal wel de bloedrode jaspis vinden. Onze Europese jaspis soorten de meeste komen uit het Duitse Lahn-Dill-gebied zijn van helder rood tot paarsrood, zelden groen, en hebben soms een fijne adering van witte kwarts. Ook al weer een steen die het geslepen fantastisch doet. Wanneer men zo aan het snuffe len is langs de grindreep in een zan derij en er op uit is de meer edele stenen te bemachtigen zullen toch ook de bizarre steentjes opvallen. Een stukje versteend hout waaraan de echte houtstructuur nog zichtbaar is houtfabrikanten zijn er gek op laat men niet liggen. Echt barn steen evenmin. Maar dan moet men wel binnen de ijstijdzone van Noord- Europa zitten omdat, als echt Scan dinavisch fossiel overblijfsel (ver steend hars met soms insektenmum- mies ingesloten), dat alleen met het pleistocene landijs meegekomen kan zijn. Pikzwarte stenen zijn lydiet, dat altijd een rechthoekige vorm heeft en als toetssteen bij de juwe liers dienst doet, en ook nog een be paalde soort kwartsiet. De blauw zwarte kwartsieten met zuiver vier hoekige kubusjes komen uit ijzerrij- ke gebergten. Sla je zo'n steen door dan zal men in het hart nog wel niet verweerde pyriet in kubusvorm aantreffen. Geen goud, al is het geel Al speurende ontdekt men dan ook De rijkste vindplaatsen van zwerfstenen in Zuidoost-Utrecht vormen de zanderijen van de kalkzandsteenfabrieken aan de Rijn bij Rhenen. Onze medewerker Adriaan P. de Kleuver maakte van de groene Vogelenzang bovenstaande tekening. De graafmachine doet thans dienst in het zand gat van de firma Schoonhoven, vanwaar het meeste verwerkte zand thans komt. Het grote gat op de tekening leverde de zeldzame palaeoritologisch zo belangwekkende vondsten op uit de interglaciale periode tussen de 2e en 3e ijstijd, liggende tussen 450.000 en 400.000 jaar geleden. Hoe dus een liefhebberij voor de wetenchap een uitzonderlijke bijdrage kan leveren is daar dus terdege bewezen. De vondsten kwamen terecht in het Geologisch Instituut van de Rijksuniversiteit te Utrecht en zijn daar bekend als Ver zameling Vogelenzang van Adriaan P. de Kleuver". in een snelvlietende beek te zetten en zo de klei weg te laten spoelen. Op de „bodem" blijven dan de tand jes en schelprestjes achter. En o wonder, daar vond men bij Rhenen ineens een woelmuisje dat in Donau- klei-afzettingen uit Hongarije aange troffen was. Noch in Duitsland, noch in Engeland had men het gevonden in gelijk ontstane kleilagen. Maar dan moest ongeveer een half miljoen jaar geleden geheel West-Europa geweest zijn, zo ongeveer als nu in de Nijldelta het geval is, ja zelfs zo als het bij de bovenloop van de Nijl is. de fossielen die de rivieren meege voerd hebben: kalksteen met schel pen, flinke stukken koraal, zand steen met brachiopoden en soms ook met afdrukken van Carböonplanten, zeldzame verkiezelde stammetjes van Lepidodendron, de zegelboom uit het steenkolentijdvak. Zo komen wij dan terecht bij de fossiele resten van dieren die Euro pa bewoond hebben voor er ook maar één mens en dan bedoelen wij echt mens in doorgedrongen was. Begrijp schrijver nu goed, want hij bedoelt de Deltagebieden en niet de rotsholen uit de laatste ijstijd en nog minder de woonplaat sen van mensen uit het Neander thal. Door gelukkige omstandigheden vonden wij dan de „fossiele" oer- bedding van de Rijn bij Rhenen te rug. En dan moet men handig ma noeuvreren met allerlei bijkomstige factoren en de juiste ligging recon strueren om ook op andere plaatsen zulke relicten aan te kunnen treffen. Wij hebben hele stukken van de zandwanden vergraven om het ver loop van de klei-afzettingen te kun nen volgen. Dat leverde lagen op met zaden, takjes en muizentandjes, afkomstig van levende wezens die wel een half miljoen jaar geleden in die klei hun visitekaartje achtergela ten hebben. Of men dat zelf ook kan bekijken? Zeker. Met 'n oud brood mes „schilt" men de klei af en zie daar, in het glanzende profiel zitten de warmbruin gekleurde zaden en takjes, vergaan uiteraard, maar goed zichtbaar. Verder duizenden schelpfragmentjes... en van die mui zentandjes ziet U niets. Die moeten er heel secuur uitgespoeld worden, b.v. door een „kist" van horregaas Eenmaal op de hoogte van deze omstandigheden wilde de weten schap ook de rest weten. Nu hadden tientallen geïnteresseerden de afgra vingen bezocht en het resultaat daar van was dat heel wat fosielen mee genomen waren. Het ter plaatse be waard materiaal en wat schrijver in zijn bezit had vormde dus de ba sis voor het onderzoek. Dit bevestigde de opgestelde hy pothese volkomen. Wat gehouden was voor resten van dieren uit de koude ijstijdperioden bleek al ras van tropische oorsprong te zijn: twee soorten olifanten minstens, twee neushoorns, een elandachtig dier, een dwerghertje zoals alleen in tropische moerasbossen geleefd Schrijver van dit artikel wist voor twintig jaren niet wat hij nog eens zou vinden. Het eerste mee naar huis genomen „mooie steentje" werd in zijn geval de hoeksteen voor één van de belangrijkste ontdekkingen van de laatste jaren, de oerwereld van planten en dieren uit het tropi sche Europa van een half miljoen jaar geleden. Dat kan voor iedereen weggelegd zijn. Op onze zwerftochten door bos, heide en veld hebben wij al veel op gemerkt, zoals stuwwallen van glet sjertongen uit de verre ijstijden. Wij ontdekten dat b.v. de kleiafzettin- gen, de grindlagen, ja het gehele la genpakket, zoals dat zichtbaar wordt bij het afgraven van een heuvelrug, secundair ligt. Men kan er nu bij ko men. Dat is weer geheel anders met de diep liggende keileem in de bodem van Nederland, Noord-Duitsland, Po len en een groot deel van Rusland. In dit geval zijn wij aangewezen op plekken waar door de werking van de gletsjers delen van die keileem onder het ijs vandaan geschoven wer den of waar geweldige massa's smelt water over de heuvelruggen gewerkt werden. Daar werd het aanwezige gesteen te materiaal van zuidelijke herkomst gemengd met noordelijke zwerfste nen. Het laatste ligt dus altijd aan of nabij de oppervlakte. Zo komt het dat men bij bosont- ginningen wel eens stoot op een ste- nenveld met gesteenten uit Scandina vië afkomstig. Voor de gesteentever- zamelaars is dat altijd een aangena me verrassing. Daar behoeft niet ge graven te worden en heeft men het maar voor het oprapen. Enorm is dat geweest toen de polders in de voormalige Zuiderzee droogvielen. Dat kan men zo voortreffelijk gaan bekijken in het tot museum ingerich te kerkje van 't eilandje Schokland. Als men dat moois daar allemaal ziet liggen redeneert men misschien: „Dat vind ik toch nooit". Tiendui zenden trekken uit de grote steden weg als 't vakantie is. Weg wil men uit die menselijke steenwoestijnen. De natuur in is het parool. Dit arti kel is een wegwijzer bij het speuren in de fascinerende wereld van oude stenen. RHENEN De commissaris der Koningin in de provincie Utrecht, mr. Th. Graaf van Lynden van Sandenburg, bracht gisteren een werkbezoek aan Rhenen in gezelschap van de chef van zijn kabinet, de heer mr. H. G. Engel- berts. Aanvankelijk was het bezoek vastgesteld op vandaag, maar op verzoek van de commissaris werd het een dag eerder gesteld. De griffier van de staten was verhinderd. Het lag in de bedoeling, dat de commissaris aan de grens van de gemeente nabij Amerongen zou worden opgewacht door een escorte van de rijkspolitie. Dit escorte wachtte echter tevergeefs, daar het hoge gezelschap Rhenen kwam binnen rijden via Veenendaal. De commissaris der Koningin maakte hiervoor zijn excuus. Hij had verzuimd de routewijziging te laten doorgeven. Omstreeks twee uur in de middag arriveerden de gasten uit Utrecht op het gemeentehuis. Zij werden ontvan gen door het voltallige college van bur gemeester en wethouders, in tegen woordigheid van de directeur van ge meentewerken de heer J. Meijer. Burgemeester Mr. L. Bosch ridder van Rosenthal gaf een uiteenzetting over de toestand van de gemeente, als mede over de verhoudingen van het college van burgemeester en wethou ders met de ambtenaren en met de ge meenteraad. Uitvoerig werd gesproken over de re creatievoorzieningen zoals onder meer de jachthaven, over de industrialisatie, zoals de voorgenomen onteigening van het industrieterrein op „Remmerden", waarvan de commissaris met veel be langstelling kennis nam. Na het onderhoud ten gemeentehuize werd een rondrit door de gemeente ge maakt. De commissaris der Koningin kon kennis nemen va n„De Tollekamp", het industrieterrein „Addenshoeve", de picknickplaats aan de Autoweg, de nieuwe wijken in het dorp Eist, de nieuwe school aldaar, het sportvelden complex in Eist, de zandafgraving „Dikkenberg" aan de Oude Veense- grindweg, het nieuw gebouwde „Koets huis", de camping „Thijmse Bergh", het bungalowpark „Domineesberg" en de nieuwbouw van de kerk voor de af deling Rhenen van de Nederlandse Protestanten Bond. Aan de Ribeslaan werd de in aan bouw zijnde torenflat van nu dertien verdiepingen beklommen, vanwaar het gezelschap een prachtig panorama kreeg voorgeschoteld over Rhenen en de omgeving. Voor deze flat zijn reeds 350 aanvragen binnen. Ook het in de buurt gelegen overdekte instructiebad aan de „Lijsterberg" werd door de Commissaris bezichtigd. Tijdens deze bezichtiging waren schoolkinderen in 't bad aan het zwemmen. Ook het gemeentelijk sportpark „Candia" werd bezocht, waar niet al leen de nieuwe tennisbanen werden be zichtigd, maar ook de sportvelden, de korfbalterreinen en het in aanbouw zijnde clubhuis voor de voetbalvereni- RENSWOUDE. Het bestuur van de Coöp. Raiffeisenbank te Renswoude heeft met ingang van 21 augustus als directeur benoemd de heer J. Prins te Vaassen. De nieuw benoemde directeur is thans werkzaam als assistent-direc teur bfj de Raiffeisenbank te Vaassen. ging. De Commissaris was onder de in druk van hetgeen hier door zelfwerk zaamheid tot stand wordt gebracht. Na ten gemeentehuize afscheid te hebben genomen van het college van burgemeester en wethouders, bracht de Commissaris der Koningin nog even een persoonlijk bezoek aan de woning van de burgemeester, waarna hij via Eist en Amerongen weer naar Utrecht vertrok. SCHERPENZEEL Mevrouw Val- kenburg-Gersen van de Beatrixlaan te Scherpenzeel werd de gelukkige winna res van de personenauto die als hoofd prijs was uitgeloofd in de grote Vallei vogels-loterij. De tweede prijs, een tv- toestel ging naar de heer H. Schoonho ven en de derde prijs een bromfiets was voor de heer W. Verwey, beiden eveneens uit Scherpenzeel. De maand- prijs een bedrag van 50 gulden werd gewonnen door de heer B. van Ga len. Deze trekking van de hoofdprijzen, verricht door notaris Holsheimer te Woudenberg, vromde de finale van de ze geslaagde verloting. VEENENDAAL Honderden jon gens hebben deze zomer, al of niet bijgestaan door hun vaders, gepoogd de eventueel aanwezige vis in de vij vers van het „stadspark" aan de haak te slaan. Niemand heeft de vissers ooit een strobreed in de weg gelegd, hoe wel het vissen er officieel verboden is. Bij alle ingangen van het park staan bordjes „Verboden Toegang". Er is nu ten overvloede door het college van B. Dagelijks trekken tientallen jongens gewapend met hengel en pierenpot naar het stadspark om te proberen een visje te verschalken. en W. besloten, dat er „voorlopig" niet gevist mag worden in de vijvers. Wethouder Ant. de Ruiter vertelde waarom er een visverbod is voor de vijvers: „Het hele park is nog in aan leg. Met die aanleg zijn duizenden guldens gemoeid en het zou zonde zijn om die hele grasmat nu meteen te la ten vertrappen. Daarom heeft het col lege besloten dat er voorlopig niet ge vist mag worden. Wat er over een of twee jaar gebeuren zal, kan ik nu nog niet zeggen natuurlijk, maar het is niet onmogelijk, dat er op het besluit teruggekomen wordt. In de afgelopen warme weken heb ben we geen bezwaar gemaakt, als er in het park gewandeld werd, of als er kinderen op het gras speelden. We begrijpen goed, dat het niet meevalt in een flat te zitten. Om die reden is er ook nog niet opgetreden tegen kin deren die aan het vissen waren, maar er mag beslist niet gevoetbald wor den, en ook moet het vissen niet te gek gaan worden. Die bordjes „Ver boden Toegang" staan er om exces sen te voorkomen. Het wordt te gek als men er met auto's en bromfietsen gaat rondtoeren, maar tegen wandelen op de paden is eigenlijk geen bezwaar. Met warme dagen wordt het ook wel oogluikend toegestaan als men op het SCHERPENZEEL Woensdag 9 augustus zal de heer G. H. Hooijer zijn nieuwe zaak in zuivelprodukten en fris dranken aan de Dorpsstraat openen. Burgemeester mr. C. P. Hoytema van Konijnenburg zal om 15.30 uur de of ficiële opening verrichten. De nieuwe zaak, alsmede het nieuwe pand van de heer Hooijer is de laatste tijd nogal eens in het nieuws geweest in verband met de nieuwe geprojec teerde weg naar Barneveld. Ook in de Scherpenzeelse raad is hierover het no dige gezegd. gras zit, als er maar niet gevoetbald wordt. Het is eigenlijk precies als met een tuintje: daar moet je ook eerst een jaar heel voorzichtig mee zijn. Ons grote bezwaar tegen het vis sen is dus, dat je de kans loopt, dat alles vertrapt wordt, voor het goed is aangelegd", aldus de heer De Ruiter. De heer W. C. H. Dekker, hoofdin specteur-korpschef van de politie, heeft biet veel bezwaren tegen het vis sen in de vijver: „We hebben nog geen klachten gehad en zolang dat niet gebeurt, geef ik geen bevel dat er tegenop getreden moet worden. Een andere zaak wordt het natuurlijk als zoals al gebeurd is men in de vijvers gaat snoeken, of er gewerkt wordt met een hengel geaasd met vis. Dat kan niet getolereerd worden, want daarvoor is altijd een akte en 'n schriftelijke vergunning vereist", al dus de heer Dekker. SCHERPENZEEL Eind voriga week is de verlengde Prinses Margriet laan voor het verkeer opengesteld. Ruim een jaar geleden werd een be gin gemaakt om deze straat door te trekken naar de Dorpsstraat. Het oude pand van de heer Koster werd ge sloopt en er werd weer een nieuw win kelpand opgebouwd. Enkele maanden geleden werd aan de straat zelf begon nen. De riolering werd gelegd en de weg werd bestraat. Tevens is de toe gang tot de Glashorst veranderd. De Glashorst is nu een zijstraat geworden van de verlengde Margrietlaan. De Margrietlaan mondt nu uit op de Dorps straat. De doortrekking van de Margrietlaan is belangrijk voor de gehele Oranje- buurt. Men kan nu veel vlotter het dorp bereiken. Bovendien is hierdoor het zeer ge vaarlijke punt Dorpsstraat-Willaerlaan, waar de laatste tijd veel ongelukken zijn gebeurd, enigszins ontlast.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 3