Chaos van onbegrepen dode dingen
werd boetende wereld van jaren her
Ook stenen zijn
kinderen van
moeder natuur
Op bezoek in Rhenen
Commissaris beklom
nieuwe torenflat
Nieuwe directeur
Raiffeisenbank
Visverbod in stadspark
om grasmat te ontzien
Auto in
Vallei vogels
loterij
Transport
Jaspii
Hoeksteen
Fossielen
Hooyer opent
melkzaak
Reconstructie
Margrietlaan
nu klaar
Donderend rolde het geluid van een hevige ontploffing langs de wanden
van een enorme zanderij. Een geweldige klei-af zetting zat de arbeiders al
jaren in de weg. Het stuk dynamiet maakte een einde aan een plaag, die
de kalkzandsteenfabricage ernstig belemmerde. Maar ook luidde die dreun
het begin in van een onderzoek naar de fossiele inhoud van deze ongeveer
een half miljoen jaar oude klei-afzetting.
Overal in Europa is men doende het leven, zoals dat in de oertijd ge
weest is op te sporen. Dfe wetenschapsmensen meenden evenwel alles reeds
te weten en lieten die klei blauw-blauw. En dat was ze: intens blauw van
kleur en op andere plekken roestbruin. In die laatste vonden wij hét
geheim: zaden van planten die hiér, in de rivierdelta van een half miljoen
jaar geleden, gegroeid hebben. Uit de grindlagen er boven rolden dag aan
dag botten en kiezen van dieren uit die tijd. Héél gewone mensen gingen
dat allemaal verzamelen, conserveren op eenvoudige wijze en in het labo
ratorium van de fabriek opbergen. Tot eindelijk een vermaard palaeonto-
loog kwam; het geduld van jaren werd beloond. Wat een chaos van onbe
grepen dode dingen gedacht werd te zijn, bleek een boeiende wereld 1
een half miljoen jaar geleden te worden weliswaar, maar toch zo zeldzaam
goed te herkennen. „En", zo zal men vragen, „kan dat nu zo maar, iedere
willekeurige leek ook?" Ja, waarom niet? Als men er maar oog voor
heeft
Wat zijn klei en zand? Hoe wer
den de grindbanken gevormd? En
dan dat tonnen zware rotsblok daar,
waar kwam dèt vandaan? „Oh", zo
redeneerde men vroeger dóódsim
pel, „stenen groeien in de grond."
Simpel ja, zo'n volksgeloof. Men
zocht wel naar de oplossing van al
dat vreemde. Wist men veel van
mineralen, metamorfose, erosie,
tectoniek, stuwing. Men „bedacht"
er de aller-allereenvoudigste oplos
sing voor. Stenen oprapen, thuis be-
kijken en bewaren doen „gewo
ne" mensen toch niet. Dat doen
eigenaardige lieden. En dan zegt
men het eens héél precies: mensen
met een eigen aard.
Dat er niets aan zo'n steen te zien
is dénkt men maar, maar dat veran
dert op slag als men met een excur
sie meegaat. Dan behoeft één deel
nemer maar een mooie agaat op te
rapen en niet wetend wat het is van
de excursieleider te horen te krijgen
wèt het is. Op slag worden alle
excursist schatdelvers. Dat is de er
varing
De hunnebedbouwers gebruikten
meest reusachtige rotsblokken van
graniet die op de rug van het landijs
uit Scandinavië naar het uiterste
grensgebied van de ijstijdgletsjers
kwamen afzakken. Het gevaarte in
de zanderij kwam zomaar uit de
zandwand vallen. Honderdduizenden
jaren zat het daar maar, een rood
bruin geval vol putjes en als de zon
erop schijnt schittert het als was het
met diamanten bezet. Met een loep
is nog meer moois te ontdekken.
In kleine ruimten zitten heldere,
puntige bergkristalletjes. Het is een
enorme roodbontzandsteen en kijkt
men eens rond in de zanderij, dan
heeft men zo tien grote en kleine
stukken bij elkaar. Dat is van het
transport over de bodem van de
Oer-rivier afkomstig. Die enorme
kei kon de rivier niet aanschui
ven. Ergens in het verre Middelge
bergte ligt de moederrots van dit
stuk steen.
Eens ontstond aan de rand een
scheur en iedere winter bevroor het
erin staande water. IJs is „uitge
zet" water en zo werd de scheur
steeds breder, net zo lang tot het
rotsblok losliet, van de berghelling
rolde en op de zware ijsvloer, die de
rivier bedekte, neerplofte.
De lente kwam in zicht en het
kruiende ijs werd in grote ijsschot-
sen verdeeld en de sterke stroom
voerde het rotsblok dat op zo'n
schots lag, mee naar de deltalanden
waar het op een moment op de on
dergelopen oeverlanden achterbleef.
Eeuwenlang werden er zand- en
grindlagen aangevoerd en het werd
totaal ingesloten in het lagenpakket.
En daar zat het dan in onze zande
rij, waar de gigantische stuwende
werking van een landijstong het mét
de omringende zanden hoog op
gestuwd had in het ontstane stuw-
wallencomplex. 't Is net een sprook
je, deze geschiedenis van een rots
blok, maar het is de waarheid en
niets dan de waarheid.
Over de bodem van de rivieren
schoof permanet grind naar zee en
dat vinden wij in de afgravingen te
rug als schuifstenen en als de
stroom erg sterk was in bepaalde
perioden in de vorm van nog vrij
onbehouwen brokken, maar altijd
wel afgeslepen. Van allerlei is daar
bij. De rivieren hebben hele geberg
ten gevloerd en er ligt dan ook veel
zuidelijk gesteente; materiaal dat
niet „thuis" te brengen is.
Een écht te determineren zwerf
steen kreeg de aanduiding gidsge-
steente mee. Wij kennen heel wat
gidsgesteenten van noordelijke her
komst uit de keileem waarover de
gletsjers naar Midden-Europa gle
den. Zo'n gletsjer of gletsjertong
verloor hier en daar wel delen van
de keileem die wij, geërodeerd, aan
of nabij de oppervlakte van de stuw
wallen vinden.
Bepalen wij ons nog even tot wat
de rivieren aangevoerd hebben, dan
zijn vooral het Duitse Middelgeberg
te, de Eifel, de Vogezen en de Ar
dennen de leveranciers geweest. Al
le klei, zand en grind van héél fijn
tot zeer grof toe is van door de ri
vier vermalen materiaal afkomstig
en dat is nog goed herkenbaar, ja
•er zijn nog gidsgesteenten onder.
Trachiet van de Drachenfels, her
kenbaar aan de fraaie tweelingkris
tallen van sanidien, een veldspaat-
soort. Deze meestal grijs verweerde
zwerfsteen is vrij eenvoudig te her
kenen. Andesiet van de Wolkenberg
uit het Zevengebergte is wat moei
lijker te determineren. Een echte
porfier zonder kwarts dus rose
of gelig van kleur bij doorslag en
aan de buitenkant krijtachtig ver
weerd.
Beter gaat het met melafier, een
paarsbruine of matbruine porfier,
waarbij het geluk de vinder gunstig
is als deze er fraaie agaatjes in aan
treft. Het zijn in feite zéér oude
diabaasgesteenten en de kris-kras
door elkaar liggende veldspaatstaaf-
jes wijzen vanzelf de weg, ook al
treft men geen agaatjes of soortge
lijke insluitsels aan.
En dan de echte agaten en ook het
als porselein doorschijnende, soms
fel oranje chalcedoon Ze werden
duizenden en nog eens duizenden ja
ren geleden door de kracht van het
rivierwater als het ware uit de rot
sen gespoeld of de steen waarin ze
gezeten hebben is al lang tot klei
vermalen door de rivier. Alleen de
ze harde insluitsels bleven dan over
en schoven met het bodemgrind mee
naar de Deltagebieden. Raapt men
er een op dan is de reactie veelal:
„Wat zou die mooi zijn als ze gesle
pen was". Dat is dan een sieraad
geheel van je Velf. En wij weten
héél goed dat in bergbeken bijvoor
beeld veel mooiere te vinden zijn.
De laaglanders zijn even verrukt
over het vinden van een stuk van en
kele centimeters.
IS
mmmmmmmsmmmmmmsmm
De mededeling, dat onze medewerker Adriaan P. de Kleuver zijn gehele
geologische en archeologische verzameling aan de gemeente Veenendaal
geschonken heeft en deze een ereplaats in het nieuwe raadhuis en in het
politiebureau zal krijgen, zal velen nieuwsgierig gemaakt hebben. Wij
plaatsen nu een artikel van de schenker, waarin hij de lezers op weg wit
helpen in bos en veld om ook genoegen aan de levenlozenatuur te be
leven.
mmrnmmmmm-mm. ->>< mmmm.mmmmmmmmMMMmmMmmmMmMMMmmM
kan hebben, een tapir en als klap
op de vuurpijl de tand van 'n nijl
paard. Een volkomen nieuwe oer
wereld was ontsloten.
Dit delen wij niet alleen mede om
dat het van zo groot wetenschappe
lijk belang is, maar veeleer om de
lezers tot activiteit te prikkelen. In
de omgeving zijn plekken waar zand
weggegraven wordt. Op wandelingen
heeft men daar wel eens wat rond
geneusd. Het grillig verloop van de
lagen maakte nieuwsgierig. Welnu
dan, kijk eens wat beter. Die klei
laag kan immers eenzelfde fossiele
inhoud hebben als daar bij Rhenen
aan de Rijn. Wij zijn er ten volle
van overtuigd dat men daar genoe
gen aan gaat beleven. Men haalt er
dan vanzelf een kenner bij, een pa-
lacontoloog liefst, want 't herkennen
van zaden bijvoorbeeld zou zonder
hulp beslist niet lukken.
Bovendien zal de wetenschap al
weer 'n stap verder komen door zo'n
vondst. De jacht op fossielen is nog
volledig open.
Bezit is aardig, maar toen de vol
le waarde (wetenschappelijke!) be
kend werd hebben wij alles naar het
Geologisch Instituut te Utrecht laten
verhuizen. Ieder die dat wil kan het
gaan bekijken.
In het stroomgebied van de Rijn
kan men overal wel de bloedrode
jaspis vinden. Onze Europese jaspis
soorten de meeste komen uit het
Duitse Lahn-Dill-gebied zijn van
helder rood tot paarsrood, zelden
groen, en hebben soms een fijne
adering van witte kwarts. Ook al
weer een steen die het geslepen
fantastisch doet.
Wanneer men zo aan het snuffe
len is langs de grindreep in een zan
derij en er op uit is de meer edele
stenen te bemachtigen zullen toch
ook de bizarre steentjes opvallen.
Een stukje versteend hout waaraan
de echte houtstructuur nog zichtbaar
is houtfabrikanten zijn er gek op
laat men niet liggen. Echt barn
steen evenmin. Maar dan moet men
wel binnen de ijstijdzone van Noord-
Europa zitten omdat, als echt Scan
dinavisch fossiel overblijfsel (ver
steend hars met soms insektenmum-
mies ingesloten), dat alleen met het
pleistocene landijs meegekomen kan
zijn. Pikzwarte stenen zijn lydiet,
dat altijd een rechthoekige vorm
heeft en als toetssteen bij de juwe
liers dienst doet, en ook nog een be
paalde soort kwartsiet. De blauw
zwarte kwartsieten met zuiver vier
hoekige kubusjes komen uit ijzerrij-
ke gebergten. Sla je zo'n steen door
dan zal men in het hart nog wel
niet verweerde pyriet in kubusvorm
aantreffen. Geen goud, al is het
geel
Al speurende ontdekt men dan ook
De rijkste vindplaatsen van zwerfstenen in Zuidoost-Utrecht vormen de
zanderijen van de kalkzandsteenfabrieken aan de Rijn bij Rhenen. Onze
medewerker Adriaan P. de Kleuver maakte van de groene Vogelenzang
bovenstaande tekening. De graafmachine doet thans dienst in het zand gat
van de firma Schoonhoven, vanwaar het meeste verwerkte zand thans
komt. Het grote gat op de tekening leverde de zeldzame palaeoritologisch
zo belangwekkende vondsten op uit de interglaciale periode tussen de 2e en
3e ijstijd, liggende tussen 450.000 en 400.000 jaar geleden. Hoe dus een
liefhebberij voor de wetenchap een uitzonderlijke bijdrage kan leveren is
daar dus terdege bewezen. De vondsten kwamen terecht in het Geologisch
Instituut van de Rijksuniversiteit te Utrecht en zijn daar bekend als Ver
zameling Vogelenzang van Adriaan P. de Kleuver".
in een snelvlietende beek te zetten
en zo de klei weg te laten spoelen.
Op de „bodem" blijven dan de tand
jes en schelprestjes achter. En o
wonder, daar vond men bij Rhenen
ineens een woelmuisje dat in Donau-
klei-afzettingen uit Hongarije aange
troffen was. Noch in Duitsland, noch
in Engeland had men het gevonden
in gelijk ontstane kleilagen. Maar
dan moest ongeveer een half miljoen
jaar geleden geheel West-Europa
geweest zijn, zo ongeveer als nu in
de Nijldelta het geval is, ja zelfs zo
als het bij de bovenloop van de Nijl
is.
de fossielen die de rivieren meege
voerd hebben: kalksteen met schel
pen, flinke stukken koraal, zand
steen met brachiopoden en soms ook
met afdrukken van Carböonplanten,
zeldzame verkiezelde stammetjes
van Lepidodendron, de zegelboom
uit het steenkolentijdvak.
Zo komen wij dan terecht bij de
fossiele resten van dieren die Euro
pa bewoond hebben voor er ook
maar één mens en dan bedoelen
wij echt mens in doorgedrongen
was. Begrijp schrijver nu goed,
want hij bedoelt de Deltagebieden
en niet de rotsholen uit de laatste
ijstijd en nog minder de woonplaat
sen van mensen uit het Neander
thal.
Door gelukkige omstandigheden
vonden wij dan de „fossiele" oer-
bedding van de Rijn bij Rhenen te
rug. En dan moet men handig ma
noeuvreren met allerlei bijkomstige
factoren en de juiste ligging recon
strueren om ook op andere plaatsen
zulke relicten aan te kunnen treffen.
Wij hebben hele stukken van de
zandwanden vergraven om het ver
loop van de klei-afzettingen te kun
nen volgen. Dat leverde lagen op
met zaden, takjes en muizentandjes,
afkomstig van levende wezens die
wel een half miljoen jaar geleden in
die klei hun visitekaartje achtergela
ten hebben. Of men dat zelf ook kan
bekijken? Zeker. Met 'n oud brood
mes „schilt" men de klei af en zie
daar, in het glanzende profiel zitten
de warmbruin gekleurde zaden en
takjes, vergaan uiteraard, maar
goed zichtbaar. Verder duizenden
schelpfragmentjes... en van die mui
zentandjes ziet U niets. Die moeten
er heel secuur uitgespoeld worden,
b.v. door een „kist" van horregaas
Eenmaal op de hoogte van deze
omstandigheden wilde de weten
schap ook de rest weten. Nu hadden
tientallen geïnteresseerden de afgra
vingen bezocht en het resultaat daar
van was dat heel wat fosielen mee
genomen waren. Het ter plaatse be
waard materiaal en wat schrijver
in zijn bezit had vormde dus de ba
sis voor het onderzoek.
Dit bevestigde de opgestelde hy
pothese volkomen. Wat gehouden
was voor resten van dieren uit de
koude ijstijdperioden bleek al ras
van tropische oorsprong te zijn:
twee soorten olifanten minstens,
twee neushoorns, een elandachtig
dier, een dwerghertje zoals alleen
in tropische moerasbossen geleefd
Schrijver van dit artikel wist voor
twintig jaren niet wat hij nog eens
zou vinden. Het eerste mee naar
huis genomen „mooie steentje" werd
in zijn geval de hoeksteen voor één
van de belangrijkste ontdekkingen
van de laatste jaren, de oerwereld
van planten en dieren uit het tropi
sche Europa van een half miljoen
jaar geleden. Dat kan voor iedereen
weggelegd zijn.
Op onze zwerftochten door bos,
heide en veld hebben wij al veel op
gemerkt, zoals stuwwallen van glet
sjertongen uit de verre ijstijden. Wij
ontdekten dat b.v. de kleiafzettin-
gen, de grindlagen, ja het gehele la
genpakket, zoals dat zichtbaar wordt
bij het afgraven van een heuvelrug,
secundair ligt. Men kan er nu bij ko
men. Dat is weer geheel anders met
de diep liggende keileem in de bodem
van Nederland, Noord-Duitsland, Po
len en een groot deel van Rusland.
In dit geval zijn wij aangewezen op
plekken waar door de werking van
de gletsjers delen van die keileem
onder het ijs vandaan geschoven wer
den of waar geweldige massa's smelt
water over de heuvelruggen gewerkt
werden.
Daar werd het aanwezige gesteen
te materiaal van zuidelijke herkomst
gemengd met noordelijke zwerfste
nen. Het laatste ligt dus altijd aan of
nabij de oppervlakte.
Zo komt het dat men bij bosont-
ginningen wel eens stoot op een ste-
nenveld met gesteenten uit Scandina
vië afkomstig. Voor de gesteentever-
zamelaars is dat altijd een aangena
me verrassing. Daar behoeft niet ge
graven te worden en heeft men het
maar voor het oprapen. Enorm is
dat geweest toen de polders in de
voormalige Zuiderzee droogvielen.
Dat kan men zo voortreffelijk gaan
bekijken in het tot museum ingerich
te kerkje van 't eilandje Schokland.
Als men dat moois daar allemaal ziet
liggen redeneert men misschien:
„Dat vind ik toch nooit". Tiendui
zenden trekken uit de grote steden
weg als 't vakantie is. Weg wil men
uit die menselijke steenwoestijnen.
De natuur in is het parool. Dit arti
kel is een wegwijzer bij het speuren
in de fascinerende wereld van oude
stenen.
RHENEN De commissaris der Koningin in de provincie Utrecht, mr.
Th. Graaf van Lynden van Sandenburg, bracht gisteren een werkbezoek aan
Rhenen in gezelschap van de chef van zijn kabinet, de heer mr. H. G. Engel-
berts. Aanvankelijk was het bezoek vastgesteld op vandaag, maar op verzoek
van de commissaris werd het een dag eerder gesteld. De griffier van de
staten was verhinderd. Het lag in de bedoeling, dat de commissaris aan de
grens van de gemeente nabij Amerongen zou worden opgewacht door
een escorte van de rijkspolitie. Dit escorte wachtte echter tevergeefs, daar het
hoge gezelschap Rhenen kwam binnen rijden via Veenendaal. De commissaris
der Koningin maakte hiervoor zijn excuus. Hij had verzuimd de routewijziging
te laten doorgeven.
Omstreeks twee uur in de middag
arriveerden de gasten uit Utrecht op
het gemeentehuis. Zij werden ontvan
gen door het voltallige college van bur
gemeester en wethouders, in tegen
woordigheid van de directeur van ge
meentewerken de heer J. Meijer.
Burgemeester Mr. L. Bosch ridder
van Rosenthal gaf een uiteenzetting
over de toestand van de gemeente, als
mede over de verhoudingen van het
college van burgemeester en wethou
ders met de ambtenaren en met de ge
meenteraad.
Uitvoerig werd gesproken over de re
creatievoorzieningen zoals onder meer
de jachthaven, over de industrialisatie,
zoals de voorgenomen onteigening van
het industrieterrein op „Remmerden",
waarvan de commissaris met veel be
langstelling kennis nam.
Na het onderhoud ten gemeentehuize
werd een rondrit door de gemeente ge
maakt. De commissaris der Koningin
kon kennis nemen va n„De Tollekamp",
het industrieterrein „Addenshoeve", de
picknickplaats aan de Autoweg, de
nieuwe wijken in het dorp Eist, de
nieuwe school aldaar, het sportvelden
complex in Eist, de zandafgraving
„Dikkenberg" aan de Oude Veense-
grindweg, het nieuw gebouwde „Koets
huis", de camping „Thijmse Bergh",
het bungalowpark „Domineesberg" en
de nieuwbouw van de kerk voor de af
deling Rhenen van de Nederlandse
Protestanten Bond.
Aan de Ribeslaan werd de in aan
bouw zijnde torenflat van nu dertien
verdiepingen beklommen, vanwaar het
gezelschap een prachtig panorama
kreeg voorgeschoteld over Rhenen en
de omgeving. Voor deze flat zijn reeds
350 aanvragen binnen. Ook het in de
buurt gelegen overdekte instructiebad
aan de „Lijsterberg" werd door de
Commissaris bezichtigd. Tijdens deze
bezichtiging waren schoolkinderen in 't
bad aan het zwemmen.
Ook het gemeentelijk sportpark
„Candia" werd bezocht, waar niet al
leen de nieuwe tennisbanen werden be
zichtigd, maar ook de sportvelden, de
korfbalterreinen en het in aanbouw
zijnde clubhuis voor de voetbalvereni-
RENSWOUDE. Het bestuur van de
Coöp. Raiffeisenbank te Renswoude
heeft met ingang van 21 augustus als
directeur benoemd de heer J. Prins te
Vaassen. De nieuw benoemde directeur
is thans werkzaam als assistent-direc
teur bfj de Raiffeisenbank te Vaassen.
ging. De Commissaris was onder de in
druk van hetgeen hier door zelfwerk
zaamheid tot stand wordt gebracht.
Na ten gemeentehuize afscheid te
hebben genomen van het college van
burgemeester en wethouders, bracht de
Commissaris der Koningin nog even
een persoonlijk bezoek aan de woning
van de burgemeester, waarna hij via
Eist en Amerongen weer naar Utrecht
vertrok.
SCHERPENZEEL Mevrouw Val-
kenburg-Gersen van de Beatrixlaan te
Scherpenzeel werd de gelukkige winna
res van de personenauto die als hoofd
prijs was uitgeloofd in de grote Vallei
vogels-loterij. De tweede prijs, een tv-
toestel ging naar de heer H. Schoonho
ven en de derde prijs een bromfiets
was voor de heer W. Verwey, beiden
eveneens uit Scherpenzeel. De maand-
prijs een bedrag van 50 gulden
werd gewonnen door de heer B. van Ga
len.
Deze trekking van de hoofdprijzen,
verricht door notaris Holsheimer te
Woudenberg, vromde de finale van de
ze geslaagde verloting.
VEENENDAAL Honderden jon
gens hebben deze zomer, al of niet
bijgestaan door hun vaders, gepoogd
de eventueel aanwezige vis in de vij
vers van het „stadspark" aan de haak
te slaan. Niemand heeft de vissers ooit
een strobreed in de weg gelegd, hoe
wel het vissen er officieel verboden is.
Bij alle ingangen van het park staan
bordjes „Verboden Toegang". Er is nu
ten overvloede door het college van B.
Dagelijks trekken tientallen jongens
gewapend met hengel en pierenpot
naar het stadspark om te proberen
een visje te verschalken.
en W. besloten, dat er „voorlopig" niet
gevist mag worden in de vijvers.
Wethouder Ant. de Ruiter vertelde
waarom er een visverbod is voor de
vijvers: „Het hele park is nog in aan
leg. Met die aanleg zijn duizenden
guldens gemoeid en het zou zonde zijn
om die hele grasmat nu meteen te la
ten vertrappen. Daarom heeft het col
lege besloten dat er voorlopig niet ge
vist mag worden. Wat er over een of
twee jaar gebeuren zal, kan ik nu nog
niet zeggen natuurlijk, maar het is
niet onmogelijk, dat er op het besluit
teruggekomen wordt.
In de afgelopen warme weken heb
ben we geen bezwaar gemaakt, als er
in het park gewandeld werd, of als er
kinderen op het gras speelden. We
begrijpen goed, dat het niet meevalt
in een flat te zitten. Om die reden is
er ook nog niet opgetreden tegen kin
deren die aan het vissen waren, maar
er mag beslist niet gevoetbald wor
den, en ook moet het vissen niet te
gek gaan worden. Die bordjes „Ver
boden Toegang" staan er om exces
sen te voorkomen. Het wordt te gek
als men er met auto's en bromfietsen
gaat rondtoeren, maar tegen wandelen
op de paden is eigenlijk geen bezwaar.
Met warme dagen wordt het ook wel
oogluikend toegestaan als men op het
SCHERPENZEEL Woensdag 9
augustus zal de heer G. H. Hooijer zijn
nieuwe zaak in zuivelprodukten en fris
dranken aan de Dorpsstraat openen.
Burgemeester mr. C. P. Hoytema van
Konijnenburg zal om 15.30 uur de of
ficiële opening verrichten.
De nieuwe zaak, alsmede het nieuwe
pand van de heer Hooijer is de laatste
tijd nogal eens in het nieuws geweest
in verband met de nieuwe geprojec
teerde weg naar Barneveld. Ook in de
Scherpenzeelse raad is hierover het no
dige gezegd.
gras zit, als er maar niet gevoetbald
wordt. Het is eigenlijk precies als
met een tuintje: daar moet je ook
eerst een jaar heel voorzichtig mee
zijn. Ons grote bezwaar tegen het vis
sen is dus, dat je de kans loopt, dat
alles vertrapt wordt, voor het goed is
aangelegd", aldus de heer De Ruiter.
De heer W. C. H. Dekker, hoofdin
specteur-korpschef van de politie,
heeft biet veel bezwaren tegen het vis
sen in de vijver: „We hebben nog
geen klachten gehad en zolang dat
niet gebeurt, geef ik geen bevel dat
er tegenop getreden moet worden. Een
andere zaak wordt het natuurlijk als
zoals al gebeurd is men in de
vijvers gaat snoeken, of er gewerkt
wordt met een hengel geaasd met vis.
Dat kan niet getolereerd worden,
want daarvoor is altijd een akte en 'n
schriftelijke vergunning vereist", al
dus de heer Dekker.
SCHERPENZEEL Eind voriga
week is de verlengde Prinses Margriet
laan voor het verkeer opengesteld.
Ruim een jaar geleden werd een be
gin gemaakt om deze straat door te
trekken naar de Dorpsstraat. Het oude
pand van de heer Koster werd ge
sloopt en er werd weer een nieuw win
kelpand opgebouwd. Enkele maanden
geleden werd aan de straat zelf begon
nen. De riolering werd gelegd en de
weg werd bestraat. Tevens is de toe
gang tot de Glashorst veranderd. De
Glashorst is nu een zijstraat geworden
van de verlengde Margrietlaan. De
Margrietlaan mondt nu uit op de Dorps
straat.
De doortrekking van de Margrietlaan
is belangrijk voor de gehele Oranje-
buurt. Men kan nu veel vlotter het dorp
bereiken.
Bovendien is hierdoor het zeer ge
vaarlijke punt Dorpsstraat-Willaerlaan,
waar de laatste tijd veel ongelukken
zijn gebeurd, enigszins ontlast.