een grote toekomst
ZIEZO - ZATERDAG 12 AUGUSTUS 1967
Veluwse vliegers voorspellen
W ie in deze nieuwe ontwikkeling
geloven? Bepaald niet in de eerste plaats de
Nederlandse regering. Nederland is in West-
Europa het enige land waar de man die een
vliegtuig voor zijn bedrijf koopt, weeldebe
lasting moet betalen tot ongeveer éénderde
van de prijs van het vliegtuig en de benzine
moet kopen tegen het volle pond. In het bui
tenland is dat anders. Overal in Europa
wordt de „kleine luchtvaart" bevorderd met
belastingvrije benzine, met de aanleg van
grote aantallen kleine vliegveldjes, met sub
sidies voor hen die hun vliegtuig gebruiken
om zaken te doen. Frankrijk geeft de koper
van een zakenvliegtuig de helft van de kost
prijs van het toestel als subsidie... in Neder
land echter schijnt het woord „sportvlieg-
tuig" de fiscus dusdanig te fascineren, dat
het de aspirant-zakenvlieger bepaald niet
aantrekkelijk wordt gemaakt om zijn „vleu
gels" wat verder uit te slaan.
D e heer Kruyssen wil een duide
lijk onderscheid maken tussen de echte
sportvlieger, de man die van het ene punt
je op de kaart naar het andere puntje vliegt,
zonder radio en de zakenvlieger, die een
goed geoutilleerde kist moet hebben, een
eigen vlieger, of er zelf iets voor zal moeten
doen, om zakenreizen in binnen- en buiten
land onder vrijwel aile omstandigheden te
kunnen ondernemen. Dat is niet maar zo even
een brevetje halen en hup, ik ben zakenvlie
ger. Voor verantwoorde vluchten komt nog
wel het een en ander kijken en daarom zal
volgens de heer Kruyssen voor de vlieger in
vaste dienst bij een onderneming, zoals de
particuliere chauffeur nu, toekomst zijn.
D e jonge, centrale figuur op Teu
ge, is de administrateur van de Vliegclub,
plaatsvervangend havenmeester en de man
aan de radio, B. Jolink, die de binnenko
mers en uitvliegen van minuut tot minuut
bijhoudt. Hij heeft de cijfers van Teuge di
rect bij de hand. Eén ding valt aan de
hand van de papieren duidelijk in het oog,
namelijk dat in de lijst van nieuwe leerlin
gen namen zitten van wie men vrijwel met
zekerheid mag aannemen dat zij de vliegkunst
gaan beoefenen met een speciaal doel. In die
lijst staat bijvoorbeeld ir. Goudappel, de be
kende verkeersdeskundlge en planoloog, die
D e heer De Goey is het ondenk
baar dat hij voor zo'n zakenreis een man
drie dagen moet missen, laat staan dat er
een mogelijkheid is om met z'n drieën te
gaan. Honderdduizenden kilometers heeft hij
zich In het buitenland door het verkeer moe
ten wurmen zo nu en dan met een brok
in de keel... (zo, zo, dat ging nét goed...).
Hij zegt dan ook: de zakenvlieger kan niet
meer terug, hij zou zich in een andere eeuw
F
I
Nee, aan de toegangshekken van
vliegveld Teuge bij Apeldoorn staan ze nog
niet in queue. We hadden ze er anders wèl
verwacht de jongelui die voor zeventig
gulden hun brevet in de zweefvliegerij kun
nen halen. Stelt u zich eens voor: veertig
keer met een zweefkist naar boven, theore
tische en praktische instructie van de in
structeur en dan solo naar het brevet, spe
lend met wind en wolken. Elke schooljongen
met goede cijfers voor algebra en meetkun
de en die nog geen bril nodig heeft, kan
zweefvlieger worden en dat kost hem zeven
tig gulden, iets meer misschien dan hij in
één week als vakantiewerker verdient in een
patates-frites-kraam
Daarom verwacht men ze in de rij voor de
toegangshekken van Teuge. Ervaren vliegers,
vaders van zoons, hebben er wel een verkla
ring voor dat ze er niet zijn. Om zweefvlie
ger te worden moet je je wel inspannen
lichamelijk (kisten sjouwen en onderhouden)
en geestelijk (wat meteorologie bestuderen
en vliegtuigbouw). In de loop der jaren,
sinds de tijd dat iedere jongen droomde van
de luchtvaart, zijn er andere ontspannings
mogelijkheden gekomen die minder inspan
ning vragen van de jongelui.
\l liegveld Teuge groeit niettemin
tegen de verdrukking in, zou men haast zeg
gen. De animo voor de luchtvaart bij de jon
gelui mag dan misschien niet helemaal gelij
ke tred houden met de ontwikkeling, met 127
motor-vliegende leden, 79 zweefvliegende le
den, 16 belangstellende leden en nog eens 34
leerlingen die nog geen lid van de officiële
club zijn, is er toch iets gaande op dit Ve-
luwse vliegveld, dat eerst langzaam, maar
nu in versneld tempo een rol gaat spelen in
de algemene luchtvaart. Dagelijks vliegt het
er af en aan uit binnen- en buitenland,
soms tientallen kisten per dag met allerlei
bestemmingen.
0 p het moment dat wij even spra
ken met de havenmeester van Teuge, de
luchtvaart-routinier A. L. Bauling, kwam er
een Apeldoorns vlieger terug uit Düsseldorf:
„Een bespreking gehad met zakenrelaties
even op een ochtend...". Er steeg een zaken
man uit Deventer op voor een zakenreis naar
Kopenhagen: ,,'n Machinefabriek bekijken...
ik ben vanavond terug.." en bracht de direc
teur van een automobielbedrijf zijn cliënt
even naar Amsterdam om er een nieuwe wa
gen te zien.
Terwijl zweefvliegers zich in een van de
hoeken van het vliegveld trainden voor het
brevet, maakte een Duitse bankier, die voor
een bespreking in Arnhem moest zijn, een
geslaagde landing, vloog een Apeldoornse
familie naar Schiphol om daarvandaan met
de K.L.M. verder te vliegen naar Canada en
zat er nog net een gaatje in voor onze foto
graaf voor een luchtopname van de nieuw-
bouwplannen van Lelystad en een foto van
het Veluwesirand bij Hardrwijk.
n de kringen van de luchtvaart
is de ontwikkeling van Teuge natuurlijk niet
onopgemerkt gebleven. „Teuge Internatio
nal", zei eens de radioman van het vliegveld
over de radio en kreeg toen uit Amsterdam
terug: „Hier vliegveldje Schiphol." Er wordt
soms heerlijk over en weer geschertst; toch
zijn er die geloven dat het geen tien jaar
meer zal duren dat we het Veluwse vlieg
veldje, zoals het er nu bij ligt, niet meer zul
len terugkennen. Het gaat step-by-step waar
schijnlijk niet zo snel als de zakenvliegerij
in Amerika, maar dat die ontwikkeling ook
hier voor de deur ligt, staat volgens de men
sen van Teuge die tot de pioniers van de
particuliere vliegerij behoren, zo vast als een
paal boven water. „De Nederlandse regering
kijkt nog tegen het bezit van een vliegtuig
aan, zoals ze dertig jaar geleden tegen het
bezit van ene auto aankeek...", kenschetst
een van hen de trage gang van zaken in Ne
derland. „Maar goed, komen doet 't toch.
't Is alleen jammer dat 't weer op z'n elf-en-
dertigst moet gaan..."
e particuliere zakenvliegerij
het vliegen van de zakenman met een eigen,
geleend of gehuurd vliegtuig, door hemzelf
of door 'n beroepsvlieger - is 't onderwerp
van bijgaand verhaal dat een onzer redac
teuren schreef naar aanleiding van enkele
gesprekken met zakenmensen van de Velu-
we, die al enkele jaren ervaring hebben met
het maken van zakenreizen met eigen toe
stel.
Het clubhuis van vliegveld Teuge
behangen met luchtvaartcuriosa is al
lang niet meer uitsluitend het trefpunt van
mensen die van vliegen houden, eruit vliegen
voor de sport of anderszins de vliegerij als
vrijetijdsbesteding beleven. Het kleine, oerge
zellige clubje van weleer bestaat nog wel en
zal ook wel blijven bestaan, maar er tussen
door mengen zich vele vreemde vogels. Teu
ge is in de loop der jaren een Internationaal
vliegveld geworden; buitenlandse gasten op
doorreis treft men er vrijwel elke dag. Het is
een komen en gaan, de radio staat niet stil,
de Alpha's, Bravo's, Charlies, de Papa's,
Yankees en Zoeloes en al die andere combi
naties der registratietekens vliegen de radio
kamer binnen en staan dan even later op het
bescheiden platformpje.
Teuge International lijkt een wat hoog
dravende combinatie, maar 't is zo. Dit jaar
waren er onder de duizenden starts en lan
dingen al meer dan vijfhonderd buitenlandse
vluchten. De kring rondom dit vliegveld
wordt steeds groter. Ook de kring van de
„eigen" mensen die als zweefvlieger begon
nen, overstapten op de sportkist en die zich
later nauwelijks verder waagden dan Apel
doorn of Deventer. Nu vliegen clubleden van
Teuge, meegegroeid met het veldje, naar al
le delen van Europa, om er zaken te doen.
Men kan ze weliswaar op de vingers van een
paar handen tellen, maar goed, ze z ij n er
en het zijn de voorlopers van een nieuwe
vorm van luchtvaart die weinig bekendheid
geniet, maar die in Amerika al vele jaren
gemeengoed is geworden: de zakenvliegerij.
„Het is jammer om het te moeten consta
teren", zegt de voorzitter van de Vliegclub
Teuge en Havenmeester A. L. Bauling,
„maar helaas wordt het gebruik van het
vliegtuig als zakenmiddel sterk geremd door
fiscale maatregelen." Hij wil niet direct het
Amerikaanse voorbeeld aanhalen, maar in
vergelijking tot andere Europese landen
loopt Nederland helemaal achteraan. In ons
land gaat het om enkele tientallen zaken-
vliegers, in het buitenland zijn het er duizen
den. Op deze manier wordt ook elk initiatief
om tot de ontwikkeling van een eigen kleine
vliegtuigindustrie te komen, bij voorbaat de
kop ingedrukt. „Als we er niet wat aan gaan
doen, dan missen we de boot", zegt de heer
Bauling.
De fiscale last voor de zakenvlieger in Ne
derland is overigens niet 'n probleem van
vandaag of gisteren. Toen deze kleine lucht
vaart jaren geleden begon te groeien tegen
de verdrukking in en vergelijkend materiaal
uit het buitenland voorhanden was, is de
overheid op de situatie geattendeerd, maar
tot nu toe schijnt de regering inderdaad, zo
als een van de zakenviiegers het zei: „tegen
het bezit van een vliegtuig aan te kijken zo
als zij dat dertig jaar geleden deed tegen het
bezit van een auto.."
De heer Bauling is overigens van
alle belemmeringen voor de algemene lucht
vaart niet ondersteboven. „Komen doet 't
toch", zegt hij. „Niemand kan de ontwikke
ling van het verkeer, of dat nu verkeer op de
weg of verkeer in de lucht is, tegenhouden."
We zullen alleen, als we de boot missen, de
volgende boot moeten nemen en tenslotte
gaat er misschien nog wel een boot...
Het feit dat verschillende industriëlen toch
overaaan tot de aanschaf van een vliegtuig
„Teuge
Internationa!"
voor zakelijke doeleinden, bewijst dat het
kennelijk de moeite (en de kosten) loont.
De heer A. de Zeeuw, papierfabrikant in
Eerbeek, zegt dat hij zich nauwelijks meer
een situatie kan voorstellen voor zijn bedrijf
zonder vliegtuig. Zijn vliegtuig is ge
middeld drie van de vijf dagen per week in
de lucht. Bij de aanschaf voor het bedrijf
van dit toestel is nauwkeurig nagegaan wel
ke voordelen het vliegtuig als vervoermiddel,
zowel in het binnenland als in het buiten
land, biedt. „Wij hebben tot de aanschaf be
sloten", vertelde ons de heer De Zeeuw. En
het blijkt geen misrekening te zijn. Zijn za-
kentoestel kost ongeveer negentig gulden per
vlieguur. In enkele tientallen minuten vlie
gen mensen er mee naar Beek in Limburg,
naar Rotterdam, naar een nevenbedrijf in
Oudenbosch (waar vijf minuten van de fa
briek een vliegveldje is) en worden buiten
landse reizen naar Düsseldorf, Hamburg,
Frankfurt en Londen gemaakt. De reizen zijn
uit-en-thuis geen dagen meer, maar
uren.
D e heer De Zeeuw vindt dat twee
voordelen bij het zakenvliegtuig direct moe
ten opvallen. Het is voor zijn bedrijf niet in
de eerste plaats het bedrag van de reiskosten
dat weegt, „maar doorslaggevend is", zegt
de heer De Zeeuw, „hoe lang ben ik de man
kwijt. En daarbij komt: tegenover urenlang
gewriemel in het verkeer staat een comfor
tabele vlucht van enkele tientallen minuten.
En dan tenslotte: reizen per trein of per auto
maakt menig mens mentaal moe, duf, mat."
Had uw bedrijf een vliegtuig gehad als u
zelf niet was terechtgekomen in de sport-
vHegerij?
„Nee, natuurlijk niet", zegt de heer De
Zeeuw. „Dan zat ik in dezelfde situatie ais
mijn collega's, die 't niet kennen en niet we
ten, want - als ik eens een schatting mag
maken dan zouden in de hoek Zwolle
Apeldoorn Zutphen - Arnhem toch zeker
veertig vijftig industrieën en ondernemin
gen een eigen vliegtuig mogen (of moeten)
hebben." De heer De Zeeuw ziet overigens
voor de toekomst, ondanks een misschien
wat schuchter begin door onbekendheid, een
sterke ontwikkeling in deze kleine lucht
vaart, met Teuge over tien jaar als een flink
vliegveld met toren, verkeersleiding, regle
menten en de man met de rode pet... „He
laas", zegt hij e. even bij, „want hoe mooi
en goed het dan ook allemaal zal gaan, het
zal ten koste gaan van de fijne, gemoedelijke
sfeer van het clubje vliegers van weleer."
Zo denken meer vliegers van Teuge er
over; de ontwikkeling van veldje naar haven
zien ze allemèdl omdat de luchtvaart ook
de particulier straks meer zal bieden dan
iedere andere vorm van verkeer. Al onze ge
sprekspartners de een met wat meer er
varing in de zakenvliegerij dan de ander
hebben vanuit hun vliegtuigen het beste
zicht op de overvolle wegen van Nederland.
Met de dag worden die wegen voller, duurt
de reis langer, wordt de auto als vervoer
middel gevaarlijker en worden de communi
catiemogelijkheden geringer. Een handvol
op Teuge heeft de luchtweg gekozen, ook
met de nadelen van ons nu niet bepaald gun
stig klimaat. Maar de toekomst is het wèl,
zeggen ze!
D e eerste zakenvlieger van de
Teugse club is de heer P. M. de Goey, direc
teur van de Machinefabriek Werklust. „Met
vooropgezet doel", zegt hij, „ben ik in 1956
gaan vliegen." Bereisd als hij was op dé weg
zag hij al gauw dat hij contacten, vooral die
in het buitenland, zou gaan missen. In 1961
werd zijn toestel het eerste zakenvliegtuig
van Teuge.
Wij spraken deze ondernemer op het mo
ment dat hij net was teruggekeerd van een
De papierfabrikant A. de Zeeuw uit Eer
beek, wiens kist op Teuge ai heel wat
starts en landingen heeft gemaakt voor za
kenreizen. De heer De Zeeuw zegt, dat er
in de omgeving van Teuge (Apeldoorn, Zwol
le, Zutphen en Arnhem) zeker nü al zo'n
veertig tot vijftig zakenvliegtuigen zouden
moeten zijn, als men maar wist welke moge
lijkheden het vliegtuig voor de onderneming
biedt.
len aan dit enorme concern, ook niet aan de
talloze andere luchtvloten van grote onderne
mingen, maar wel heel eenvoudig aan de
kleine zakenman in Amerika die al lang op
het vliegtuig is overgestapt. Ook hij kan zich,
na de ontdekking van de mogelijkheden op
dit gebied, niet meer voorstellen zelfs niet
meer veroorloven met een klant per auto
naar Antwerpen te reizen om daar een nieuw
Amerikaans model te bekijken. Voor hem is
een uurtje vliegen niet alleen onvergelijkbaar
met een vermoeiende autotocht van vele
uren, maar die twee zijn voor hem zelfs
twee tegenstellingen.
Antwerpen heen-en-terug betekent voor
hem: of een dag reizen en 's avonds bek-af
zijn, of even gezellig heen en weer.
,,Bij verschillende ontwikkelingen zie
bijvoorbeeld het groot-winkelbedrijf loper
wij in het straatje van de Amerikanen" en
de heer Kruyssen is er vast van overtuigd dat
dat ook het geval is met de zakenvliegerij.
Men realiseert zich niet of nauwelijks, dat de
zakenvliegerij in Amerika in alle opzichten
veel omvangrijker is dan de activiteiten van
alle grote luchtvaartmaatschappijen in Ame
rika samen „We komen er wel", zegt de
heer Kruyssen, „alleen... we lopen tien jaar
achter... en dat zal zo blijven, zolang de
overheid alle andere luchtvaart dan die van
de grote maatschappijen ziet als alleen
maart sport, hobby en Spielerei".
en vraag nog aan de heer Bau
ling: hoe ziet u Teuge over tien jaar? Wel
aan: een groot vliegveld voor de algemene
luchtvaart, zeker een accommodatie
voor zeventig vliegtuigen (waarvan minstens
de helft zakenvliegtuigen), een verkeerstoren
met radio en radiobakens, nachtverlichting
en behalve veel zakenverkeer ook goederen
vervoer.
Voila, niet zo pessimistisch dus, maar dat
zijn de vliegers van Teuge tenslotte geen van
allen („een technische en economische ont
wikkeling is eenvoudigweg niet te remmen").
Al valt er dan op Teuge wel eens een hard
woord over het onbegrip in Nederland ten
aanzien van de kleine luchtvaart.
Sinds een maand is mr. P. van Vollenhoven lid van de Vliegclub Teuge. In korte tijd haalde
hij zijn Vliegbrefet op een Piper Super Cub en hij is thans aan het „overlessen" op de club-
kist van Teuge, een Piper Cherokee. Deze foto werd een week geleden op het vliegveld gemaakt.
Prinses Margriet was van een vakantiereis op Schiphol aangekomen en wat was eenvoudiger
om de reis naar Apeldoorn óók door de lucht te maken Samen met het clublid, de zakenvlie
ger H. Kruyssen, bracht mr. Van Vollenhoven zijn echtgenote thuis.
Net een week geleden landde op vliegveld Teuge de eerste Nederlandse Oceaanvlieger.
Dat was de heer Mesdag uit Arnhem, een zakenvlieger die bij zijn aankomst uit Amerikai
door de Havenmeester hartelijk werd verwelkomd. Een paar dagen later arriveerden op Teuge
twee Deense zakenmensen die eveneens - zij het dan via de noordelijke Atlantische route -
de oversteek hadden gemaakt.
De eerste sportvlieger van Teuge die een
eigen kist kocht voor zijn bedrijf om zijn
vliegvaardigheid te benutten voor zakenrei
zen, was de heer P. M. de Goey. Voor hem
en verschillende andere zakenviiegers is er
nauwelijks meer een weg terug. In de kleine
particuliere luchtvaart is men het er wel
over eens dat het goed uitgeruste toestel
voor binnen- en buitenlandse reizen in alle
opzichten te verkiezen is boven alle andere
mogelijkheden. Door de lucht reist men niet
alleen sneller, ook comfortabeler en vooral
veiliger en zelfs ondanks het feit dat de
overheid de zakenvlieger nu niet bepaald de
hand reikt in bepaalde gevallen goed
koper.
teruggeplaatst voelen. Bovendien ziet de heer
De Goey verschillende representatieve kan
ten aan de zakenvliegerij. Een van de eerste
zakenviiegers in Nederland, een meubelfa
brikant, hebben wij eens horen zeggen dat
hij verschillende transacties kon sluiten
niet in de eerste plaats doordat hij er vlug bij
was, maar doodeenvoudig doordat men ver
trouwen stelde in de zakenman met toch wel
enige toekomstvisie.
Nog een zakenvlieger niet een
man die zich er speciaal op toegelegd heeft,
want dat zijn er maar weinigen. K. Kruys
sen, directeur van 'n automobielfabriek, was
in zijn jonge jaren straaljagerpiloot bij de
Nederlandse Luchtmacht. Na zijn diensttijd
kon hij het vliegen niet laten en wisselde de
„jet" voor de één-pitter van een sportkistje.
Nu is hij in dubbel opzicht zakenvlieger,
want behalve zakenreizen voor zijn automo
bielbedrijf (veel naar Eindhoven, Amster
dam, Rotterdam en Antwerpen) staan op zijn
programma reizen in binnen- en buitenland
voor een ander dealership. De heer Kruys
sen verkoopt namelijk ook vliegtuigen (voor
Piper in Oost-Nederland en hij is importeur
van enkele Franse toestellen). Men behoeft
zo'n man nauwelijks te vragen welke toe
komst hij ziet in de zakenvliegerij. „Er is
bespreking^ fn Düsseldorf. Even heen en
weer, op <|p ochtendje. In het logboek van
zijn „Whiskey India Lima", de registratiete
kens van de Italiaanse kist, een SIAI Mar-
chetti, kan,'men de voorbeelden die pleiten
voor de zakenvliegerij, bij bosjes wegpluk
ken.
Daar is er eentje: reis naar Rendsburg
(Noord-Duitsland): demonstratie - instructie
van pas geleverde machine. Directeur, tech
nische man en demonstrateur samen in de
kist. Achtiuur vertrek van Teuge, tien minu
ten voor lien in Rendsburg, demonstratie,
bespreking, junch, drie uur 's middags terug
in Apeldopwt. Kosten 3 uur 40 minuten vlie
gen f 190,- per uur (all-in), dat is de man
ruim hondj|]fd gulden. In Rendsburg zegt of
denkt menoèvendien: vlot geregeld!
vrijwel^ie lak, onderneming of In
dustrie méM| „zonder directe of
indirecte internationale contacten of bindin
gen I Die ontwmHHK^HHËÈteeds verder."
Daarom ergert de^Hn|raH|sèn zich een
beetje aan het feit aa|niet alleen de
buitenstaanders, maaM^k de overheid, die
toch beter weten moet - de particuliere vlie
ger uitsluitend zien als de nfjkaard met een
dure hobby en daarbij alle andere mogelijk
heden van het particuliere of zfnfenvjjegtuig
voorbijzien.
Wéér krijgen wij op tafel de voorbeelden
van vluchten die duidelijk illustreren op wel
ke wijze het snelle en veilige vervoermiddel
door de lucht de zakenman tegemoet kan tre
den. Philips in Eindhoven heeft tot nu toe in
Nederland de grootste zakenluchtvloot: zeven
toestellen waaronder een tweemotorige
straalkist. „Elke morgen", zegt de heer
Kruyssen, „knort al vroeg als wij nog op één
oor liggen, een Beech Baron van Philips met
functionarissen naar de Philips-vestigingen in
Noord-Nederland. Dat is dan nog alleen
maar binnenlands vervoer. Overal in Euro
pa is 't even heen en terug en speciaal
naar die plaatsen die niet iedere dag door de
lijndiensten worden aangedaan."
Maar we behoeven ons niet eens te spiege-
ons eens verteld heeft dat hij zonder vliegtuig
In de zeer nabije toekomst gehandicapt zal
zijn bij zijn werk. Talloze plannen op zijn te
kentafel krijgen reeds gestalte aan de hand
van luchtopnamen.
En daar staat de naam van een jonge we
genbouwer, een van de grootsten van Neder
land; een naam van een stedebouwkundig
ingenieur, een landbouwdeskundige, een as
suradeur, een makelaar. Er is ook een heel
jonge man bij, wiens vader een industrie-
eel, het vliegbrevet even belangrijk vindt als
het diploma van het gymnasium.
Het zijn er nog maar een handvol. De heer
Kruyssen zegt een beetje spijtig: „Zolang
men niet geconfronteerd is met de grote
mogelijkheden van het particuliere luchtver
voer, zolang kan men het nut er van jam
mer genoeg niet beoordelen."
I ot slot: de heer Jolink ontvangt
«pp Teuge de belangstellenden en adspiran-
ten; hij stelt ze voor aan de instructeurs, re
gelt van alles en nog wat.
Maar om alvast een indruk te krijgen: aan
alle plannen om eens in de lucht te gaan
gaat een vliegmedische keuring in Soester-
berg vooraf. Kosten f 100,-. Herhalingen
voor personen beneden de 40 jaar eenmaal
per twee jaar, voor ouderen eenmaal per
jaar. Dan kennismaking, proeflesje, dertig
uren lesvliegen (na ongeveer 10 uren de
eerste solorondjes)Xtheorie (navigatie, me-
teorologie, aëro-dynèmica en luchtvaartwet
geving) en tenslotte het theoretisch en prak
tisch examen voor het Vliegbewijs A. Totale
kosten f 2500,-.
Zweefvliegen kost op T||tge f 217,50 (voor
de heie opleïdi ertig starts en theo-
ring noodzakelijk,
n goede cijfers
voof wlkunde) kost deze zeittfe opleiding
5C
del-vliegtoHmm^^^m men kan er
ballonvaren^...En voor
een beetjl^^^^^^^^^^^HÉe
komst,
misschien ook ncKv
interplanetair op
r - - -> - - M
De heer A. L. Bauling, nu al meer dan
dertig jaar voorzitter van de Vliegclub
Teuge en Havenmeester (links) en de heer
B. Jolink, administrateur. Twee generatiet
met grote verwachtingen van wat nog komen
gaat met name op het gebied van de
„kleine luchtvaart".