Meisjes „kieskeurig" uit
Amerika teruggekeerd
mg
ouders van
kinderen met
Spierdystrophie
Prenatale bloedtransfusie
Dertienjarige won
orgelconcours
Goede start van Regio-reeks
Oudste bankbiljet ter wereld
Acropolis verdwijnt stukje-bij-beetje
in de zakken van souvenirjagers
o
Trouwen met een
ster" is ook
niet alles.
Geef de Canadees
maar een huis
uit de fabriek!
Fusie van
„ye-ye"
en „bossa nova
„Iedereen, die
bij de pedalen kon,
mocht meedoenv
IJzeren maagd
is zoek
betadine
jodium
NA OPLEIDING TOT MONDHYGIËNISTE
Nieuwe poging
Interessant
Eise
n
In Nederland
Kous op de kop
Puike pruiken
Duits dronkje
Vakantie
Voetenwerk
Weet je wel
KROMMENIE
Acht doelpunten
Grootste legkaart ter wereld ligt in Athene
K'
Initiatief van Leeuwarder huisvrouw
In W-Duitsland
tien miljoen
telefoon
aansluitingen
LEO VAN DOESELAAR UIT DEN HAAG
MAAR HIJ VOETBALT OOK GRAAG
VINYLS
De echte r.die niet bijt!
an een vrouw de tandheelkunde beoefenen zonder tandarts te zijn? In
Amerika is dat allang geen punt van discussie meer. Sedert daar vijftig
jaar geleden het beroep van mondhygiëniste werd geïntroduceerd, is duidelijk
gebleken dat vrouwen de tandarts
kunnen vervangen.
bij een gedeelte van hun werk uitstekend
In de Ver. Staten werken omstreeks
twaalfduizend mondhygiënistes. Hun
arbeidsterrein ligt op het gebied van
gebitsreiniging, verwijderen van tand
steen, polijsten en röntgenfoto's ma
ken. De nadruk wordt echter gelegd
op het preventieve werk. Tijdens een
tweejaarlijkse opleiding aan een uni
versiteit, krijgen de kandidaten daar
om extra college in de zo belangrijke
voorlichtende taak van de tandverzor-
ging.
De preventie op het gebied van
mondverzorging heeft ook in Neder
land al jaren lang de volle aandacht.
In tegenstelling tot vele andere landen
staat men bij ons over het algemeen
positief tegenover het beroep van
mondhygiëniste. Al in 1929 werden een
aantal Nederlandse meisjes voor het
jonge beroep opgeleid.
Het streven van de Stichting oplei
ding mondhygiënistes in Den Haag om
tot verdere ontwikkeling te komen had
aanvankelijk weinig succes door tegen
werking en door financiële moeilijkhe
den. Twee jaar geleden heeft de stich
ting echter opnieuw een poging gedaan
het beroep van mondhygiëniste in ons
land in te voeren. Hiertoe werden
twaalf meisjes naar Amerika uitge
zonden voor een opleiding aan de uni
versiteit daar.
Een gedeelte van de groep is nu te
ruggekeerd; negen met het begeerde
diploma in de zak; drie moeten in ons
land een herexamen doen.
Eén van de geslaagde studentes,
Hanneke Beaumont (20) uit Den Bosch
is yan mening: „Deze opleiding kan
ik iedereen aanraden. Geweldig inte
ressant. Uiteraard moet je wel enige
belangstelling hebben voor de tandheel
kunde." Enkele vakken uit het studie
programma zijn: histologie, anatomie,
chemie, pharmacologic, bacteriologie,
voedingsleer, mondhygiëne, tandheel
kundige opvoeding en voorlichting,
volksgezondheidszorg, sociologie, psy
chologie en spreken in het openbaar.
Hanneke: „Ik ben ervan overtuigd, dat
wij veel kunnen doen om een goede
tandverzorging in ons land te bevorde
ren."
De plaatsingskansen van mondhy
giënisten liggen op een breed terrein:
schooltandverzorgingsdiensten, tand
heelkundig onderwijs, particuliere be
handeling. van gehandicapte kinderen
en militaire tandheelkundige verzor
ging.
hoge eisen stellen aan het voorkomen
en het optreden van de kandidate. Zij
moet goed haar woordje kunnen doen
en een persoonlijkheid zijn."
Andere eisen die worden gesteld zijn:
minimum leeftijd zeventien jaar, een
middelbare schoolopleiding, goede ge
middelde rapportcijfers over de laatste
twee schooljaren, een goede gezond
heid, en een behoorlijke kennis van de
Engelse taal. Verder wordt van de
meisjes een bijdrage van vierduizend
gulden per jaar gevraagd.
Het rijk betaalt per persoon dertien
en een half duizend gulden. Daar staat
tegenover dat de gediplomeerde mond
hygiëniste zich verplicht, na de oplei
ding, gedurende vijf jaar in de tand
heelkundige verzorging werkzaam te
zijn. Per jaar wordt dan eenvijfde van
de onkosten kwijtgescholden.
Voor de eerstvolgende uitzending
naar Amerika in september zijn zes
kandidaten uitgezocht. „Wij hopen dat
dit de laatste groep zal zijn", zegt de
heer Stork. „Het streven is in septem
ber van het volgend jaar in Nederland
met een eigen opleiding voor mondhy
giëniste te starten; helemaal volgens
het Amerikaanse systeem. Het succes
van de cursus hangt voor een groot
deel af van de wijze waarop de gedi
plomeerde meisjes hun nieuwe functie
in Nederland waar zullen maken."
Er loopt in Hollywood een slag
mensen rond, dat men het best kan
aanduiden met de term „sterhu-
wers". Zij maken er werk van te
trouwen met een ster van televisie
of film. Mannen en vrouwen zijn in
deze groep gelijk vertegenwoordigd.
De vrouwelijke sterhuwer is alles
welbeschouwd minder te laken dan
de mannelijke. Welk meisje zou im- 5
mers niet graag te rechter tijd wor-
den aangesproken met mevrouw Bur-
ton of mevrouw Niven of desnoods
mevrouw Sinatra?
Maar de grote sterren plegen na
een paar jaar nog wel eens de favo-
riete te laten vallen voor een nieu
we ontdekking. De sterhuwster blijft
achter met haar herinneringen en i
een fors bedrag aan alimentatie.
Haar „ik" ligt evenwel aan scher-
ven, de parties zijn voor haar voor-
bij en zij verdwijnt van het toneel.
Met de mannelijke sterhuwer ligt
het even anders. Hij kan van alles
zijn van acteur tot tandtechnicus.
Maar tanden als parels komen er
wel aan te pas.
Neem het geval dat hij trouwt met i
Gloria Glamour. Voor je het weet
heet hij meneer Glamour. En er
blijft hem niets anders over dan zijn
parels bloot te grijnzen.
Bij al deze diensten speelt steeds de
voorlichtende taak de belangrijkste rol.
De baan op zich heeft dus een sterk
educatief karakter, aldus tandarts J.
Stork, secretaris-penningmeester van
de stichting. „Vandaar dat we bij de
selectie voor uitzending naar Amerika
TJuizen die zo uit de fabriek komen
zijn op het ogenblik favoriet in
Canada. De woningen, met aluminium
bekleed hout, kosten niet meer dan
twee derde van gelijksoortige stenen
woningen: f 39.000,-. Deze prijs is in
clusief de grond alsmede de koelkast,
wasmachines, zowel voor kleding als
de afwas, en een elektrisch fornuis; al
les in de keuken ingebouwd. Het huis
heeft drie slaapkamers, twee badka
mers en een zit- en eetkamer. Het is
tevens voorzien van muur-tot-muurta
pijten en gordijnen. Het eerste jaar
zullen er ongeveer 2500 van deze hui
zen worden gebouwd. Er is een keus
uit zes verschillende modellen.
TAe luchtverontreiniging heeft een
aantal Keulse vrouwen danig par
ten gespeeld. Door ongunstige weers
omstandigheden is de zwaveloxyde van
een fabriek zo neergeslagen, dat de
nylonkousen van de dames geheel in
het niet verdwenen. Kousenfabrikanten
deden er hun voordeel mee.
"Druiken van synthetisch materiaal
maken op het ogenblik opgang in
Amerika. Het voordeel van de kunst
stofpruiken is, dat zij als gewoon haar
kunnen worden gewassen. Bovendien
hoeft het pruikje ter conservering niet
meer zorgvuldig over een houten hoofd
worden opgehangen. Het kan gewoon
worden neergevlijd.
"Voor alcoholminnenden heeft de
Bondsrepubliek onderzocht hoe
veel van het nat zij dagelijks zonder
gevaar tot zich kunnen nemen. De uit
slag luidde: 80 gram. Dat is de hoeveel
heid alcohol die in een goede fles wijn
zit. Bier is weliswaar één van de on
schuldigste alcoholhoudende dranken,
maar verlies niet uit het oog dat een
flesje zeshonderd calorieën bevat,
'■•uwen de expert*
Op 30 september' in Amersfoort: honderd veertig moeders en bijbehorende
vaders gaan er de vereniging oprichten, waarvoor pas viereneenhalve
maand geleden een moeder uit Leeuwarden het initiatief nam. Zij is mevrouw
G. J. L. Huisinga en wat zij wil is een club van ouders, die kinderen hebben,
lijdend aan spierdystrophie. Die vereniging is er nu, onder de naam „Voorlopig
oudercomité kinderen spierdystrophie". Straks is ze er helemaal officieel.
Vier en een halve maand is geen
lange tijd, om speurwerk te verrichten
op een terrein dat er eigenlijk nog he
lemaal niet is. „Alweer een vereniging
erbü?", werd mevrouw Huisinga ge
vraagd als ze met een paar van „haar"
ouders ergens kwam praten, „moet dat
nou?"
„En als we dan de zaak even hadden
uitgelegd", vertelt mevrouw Huisinga,
,dan zei iedereen: Ja, dat moet inder
daad, u hebt volkomen gelijk. Dan gin
gen ze na: overal is een vereniging voor,
maar niet voor de lijdertjes aan spier
dystrophie, kinderen met verlamde
arm- en beenspieren."
Daarom heeft bijvoorbeeld het Prin
ses Beatrixfonds alle medewerking toe
gezegd en daarom is er bijvoorbeeld
ook de heer A. Visser uit Ulrum, hoofd
van een Ulo, die ouders wil adviseren
over de schoolkeuze van kinderen met
spierdystrophie.
„Het loopt allemaal heel fijn", vindt
de vrouw die het initiatief nam, „en
een van de prettigste dingen is de sa
menwerking met het Prinses Beatrix
fonds. Dat betekent voor ons ook een
gedeeltelijke oplossing van de finan
ciële problemen, die in ieder geval voor
onze neus zullen worden gezet. Neem
nu ouders die voor hun kind een bed-
liftje willen, een rolstoel of een elek
trische schrijfmachine. Is dat voor de
eigen portemonnee een te groot pro
bleem, dan is het altijd mogelijk dat het
Prinses Beatrixfonds bijspringt."
Wat er voor de oprichting van de ver
eniging allemaal is gebeurd en nog
moet gebeuren doet mevrouw Huisinga
allemaal zelf, mét vijf vaders en moe
ders van haar groep en tussen alle te
lefoontjes, persoonlijke gesprekken en
vergaderingen door heeft ze ook nog
kans gezien iets te doen, wat ze zelf
„een leuk succesje" noemt.
gossa Nova" en „ye-ye", die lan
ge tijd elkaar vijanden zijn ge
weest in het gevecht om de gunst van
de Braziliaanse muziekfans, hebben be
sloten de strijdbijl te begraven en het
cevecht om hun voortbestaan gezamen
lijk te voeren. Deze in Brazilië popu
lairste twee muziekstijlen worden van
verschillende kanten bedreigd en som
mige top-idolen hebben hiertegen een
.verenigd front" gevormd.
De „bossa nova" nog steeds tame
lijk onbekend buiten Brazilië, ondanks
het succes van „Het meisje uit Ipane-
ma" en andere nummers is onder
verdeeld in verscheidene groepen en
bewegingen wat betreft stijl en regiona
le invloed. De onderlinge strijd om het
succes maakt hen vrijwel ontoeganke
lijk voor het grote publiek. „Bij ons
neemt de eneb zanger of zangeres niet
op wat een ander al gedaan heeft, om
dat ieder van ons zijn eigen repertoi
re heeft", zegt Elis Regina, die be
schouwd wordt als een der vijf beste
„bosëa nova" zangeressen van Brazi
lië. Het gevolg is, dat de Braziliaanse
fans niet veel keus hebben.
Terwijl de „Bossa Nova", te intel
lectueel is en een kleine groep vertol
kers telt, ligt het probleem bij de „ye-
ye" juiste andersom: te veel muzikan
ten en heel weinig kennis van muziek.
In een poging om de beroeps „ye-
ye" muzikanten te beschermen tegen
de invasie van jonge groepen waar
van sommige zelfs gratis spelen
heeft de „nationale orde van musici"
besloten degenen, die in het openbaar
willen spelen, muziekexamens af te ne-
Gitaristen, zangers en drummers zak
ken bij duizenden voor deze examens,
vooral in Bio, Sao Paulo en Belo Hori-
zonte, waar zij het talrijkst zijn. Ook
enkele der populairste idolen ondervin
den van deze maatregel last.
De beide bewegingen brengen dus
nu verschillende stijlen en uiteenlopen
de uitgangspunten tot elkaar als oplos
sing voor twee verschillende proble
men. Volgens waarnemers zal dit sa
mengaan de „ye-ye" rijper en intellec -
tueler maken en de „bossa nova" popu-
Tussen de stapels brieven die zij
kreeg van collega-ouders zat er een van
een gezin, waarin twee kindertjes spier
dystrophie hebben. Stapels problemen,
aan vakantie kon niet worden gedacht.
En toch, na die brief kon mevrouw
Huisinga laten weten: „Kom veertien
dagen met vakantie naar Gaasterland,
het kost niets, het huisje staat klaar en
een van de wethouders ook, om te hel
pen met het vervoer van de rolstoel-
tjes."
Hoe ze dat doet? Precies zoals ze met
mr. J. Klaasesz, commissaris der Ko
ningin in Zuid-Holland ging praten, de
voorzitter van het Prinses Beatrixfonds.
precies zoals ze artsen opbelt voor een
afspraak over „haar" kinderen en hun
ouders. Het lukt, omdat ze haar eigen
zoontje Lodewijk van negen heeft en
ouders kent die met dezelfde proble
men kampen, die allemaal zijn terug te
brengen tot dat ene woord „spierdystro
phie".
Om daar iets tegen te kunnen doen,
krijgen we er op 30 september een ver
eniging bij.
0 Dit is de één maand oude Ted
Lawrence Martens uit Raleigh in
de Amerikaanse staat N oord-C ar o li-
na, samen met zijn moeder, mevrouw
Rita Martens. Ted's leven is gered
doordat artsen in een ziekenhuis hem
reeds voor de geboorte ander bloed
hebben gegeven. Mevrouw Martens,
die in combinatie met haar
echtgenoot een moeilijke Rhesus-fac
tor in haar bloed heeft, had als ge
volg hiervan reeds driemaal een baby
ter wereld gebracht,die niet in leven
bleef.
OVIEDO (Spanje) De dam in de
Narcea in het noordwesten van Spanje
wordt bedreigd door een berg, die in
beweging is gekomen. De weg tussen
Cornellana en La Florida, ten zuidwes
ten van Oviedo, is reeds voor het ver
keer afgesloten. Overwogen wordt mas
saal beton te spuiten in de berg, om het
afbrokkelen en het gevaar van een aard
verschuiving af te wenden.
per iedere zes burgers is er in de
Duitse Bondsrepubliek een tele
foonaansluiting. Bovendien hebben
233.000 personen een telefoonaansluiting
aangevraagd.
Dit is bekendgemaakt ter gelegenheid
van de totstandkoming van de tienmil
joenste telefoonaansluiting in de Bonds
republiek. In 1948 waren er 1,9 miljoen
telefoonaansluitingen in het land, aldus
het ministerie, waaronder de Posterijen
vallen.
Het is gemakkelijker een minister te begroeten dan iemand van dertien jaar,
die zojuist ons nationale organistenconcours heeft gewonnen. De prestatie
is er wel een om ,,u" tegen te zeggen, maar hoe spreekt je de winnaar aan? Ik
stap binnen in de Haagse Wërkhovenstraat en zeg één keer ,,Dag, meneer Van
Doeselaar", maar schakel toch maar pijlsnel over op ,,Dag, Leo". En Leo is
dan de man, die in een geruit bloesje en een witte spijkerbroek neerploft op een
bank en in twee happen een feestkoek naar binnen werkt.
Dertien jaar, hij was de jongste deel
nemer aan het concours voor amateurs,
dat zich afspeelde in de Haagse Goede
Vrijdagkerk en hij werd meteen even
winnaar in de afdeling interprelatie. En
omdat het me erg moeilijk ljjkt om met
nauwelijks één meter zestig zo'n im
mens kerkorgel te bespelen, legt Leo
me direct even uit dat ik ernaast zit
met die gedachte.
Daar komt voetenwerk aan te pas en
een paar tenen en hielen in cowboy
sandalen even voor hoe je de laagste
regionen van een orgel bespeelt.
„Kijk", zegt Leo. „het was vroeger
voor mij het moeilijkst als ik op een
bankje moest zitten dat vrij hoog was.
Nu kan ik met mijn voeten bij alle pe
dalen, maar vroeger moest ik nog wel
eens rekken en dan deed ik het alleen
met mijn tenen. Maar dat geeft niks,
iedereen die bij de pedalen kan. mag
meedoen aan zo'n concours. Tot 35 jaar
dan, maar de oudste was dit jaar 32.
En we waren met zijn twintigen in mijn
afdeling."
Drie jaar bespeelt hij nu orgels en
vorig jaar heeft hij ook al meegedaan
aan het nationale concours. Hij kwam
nog in de halve finale ook, toen, grin
nikt hij. Had hij nooit verwacht, ook
niet dat hij dit keer winnaar zou wor
den. Wel een beetje gehoopt natuurlijk
want je offert niet voor niets voetbal-
tijd om iedere dag een paar uur op een
orgel te studeren.
„Maar het gaat allemaal heel spon
taan", zegt zijn moeder, „mijn man is
ook organist gewéest. wij zijn hier nog
al aan de muzikale kant."
En dat kan de buurvrouw van één-
hoog, die ook achter feestkoffie en
feestgebak zit, bevestigen. „Ja", roept
Leo, „laatst heb ik gehoord dat het
nogal doordreunt als je piano speelt,
want toen speelde u ook, boven." Het
klopt niet helemaal, want op het tijd
stip dat de winnaar van het orgelcon
cours noemt, werd er boven alleen stof
afgenomen, maar allah.
En wat die piano in de achterkamer
betreft, daar oefent hij op en daarvoor
krijgt hij trouwens ook les, een keer in
de maand.
Hij doet op de bank, op een denk
beeld-A' orgel, nog even iets voor en ik
T")e Zweedse politie zoekt naar een
ijzeren maagd". Andere men
sen speuren al 52 jaar naar haar,
want in 1915 verdween dit middel
eeuwse martelwerktuig op geheim
zinnige wijze uit de kathedraal van
Stockholm.
De „ijzeren maagd" is een soort
metalen overjas, waarboven een in
ijzer gegoten vrouwenkop. In de
„jas" bevinden zich scherpe, naar
binnen gerichte messen, die doordrin
gen in het lichaam van het slachtof
fer, dat in het werktuig wordt vast
gebonden.
In het jongste numer van het
Zweedse politieblad wordt een be
schrijving gegeven van de pogingen,
die particulieren al een halve eeuw
doen om de ijzeren maagdte vin
den. Het werktuig werd in 161/5 als
oorlogsbuit uit Praag naar Stock
holm overgebracht. Sinds de verdwij
ning in 1915 is de grimmige dame
spoorloos. Zelfs de laatste bekende
foto's van haar zijn een jaar gele
den verdwenen.
Vermoed wordtdat zij een pen
dant is van een andere beroemde
„ijzeren maagd", die in 191/5 bij een
luchtaanval op Neurenberg werd ver
nield.
Als eerste deel in de Regio-reeks, is
by de Hoornse uitgeverij „West-
Friesland" verschenen het in degelijk
plastic gestoken boek „Dit land boven
't IJ" door J. J. Schilstra - een in onze
ogen waardevol naslagwerk met veel
folkloristische, historische, bouw- en
waterstaatkundige wetenswaardigheden
over steden en dorpen in Noord-Hol
land benoorden het Noordzeekanaal.
Het is geen reisgids in de trant van:
„gaande van hier naar daar, ziet u ach
tereenvolgens dit en dat", maar een
heel plezierig boekwerk, waarin zeer
vele uiteenlopende zaken als dorps
structuur, oude tegels, molens, volks
kunst, huizenbouw, ambachten en kle
derdrachten onderwerpsgewijze worden
behandeld. De even talrijke als voor
treffelijke tekeningen van J. de Veen
geven het boek een fleurig aanzien.
Met deze eersteling heeft de Regio
reeks een veelbelovende start gemaakt,
die ons al met veel interesse doet uit
zien naar de delen over Friesland, Bra
bant en Amsterdam, die in voorberei
ding zijn.
In de Arbo-reeks van „De Arbeiders- I
pers" verscheen „Madame Leroux, in
damesmode" door Annelïese Meinert,
het uit het Duits vertaalde verhaal van
een lief Frans vrouwtje, dat als ver
tegenwoordigster van enkele Parijse
modezaken de zuidoostelijke provincie
bereist. Haar zakelijke ups en downs,
huiselijke besognes en amoureuze peri
kelen hoyden de lezer(es) 238 bladzijden
lang in hun ban. Het is een niet onaar
dige damesroman, die echter beslist
niet boven dit niveau uitkomt.
ADVERTENTIE
s-
-j.
IETS NIEUWS OF» DE VLOtR?
zal vast wel begrijpen dat deze demon
stratie bedoeld ;s „voor als je uitko
mend speelt, weet je wel." Ja, weet je
wel, uitkomend spelen betekent dat je
het wijsje goed hoort, leer ik even.
„En nu gaat u zeker vragen cf ik
later organist zal worden", oppert de
man naast me. Neen, ik vraag het niet,
want ik kan me voorstellen dat je dat
nog helemaal niet weet als je zojuist
bent overgegaan naar de tweede klas
van het gymnasium.
„Misschien wordt ie wel dokter", zegt
de buurvrouw. Hetgeen Leo vooralsnog
niet van plan is, maar hij weet wel dat
hij zijn hele leven orgel wil blijven spe-
-len, in ieder geval als amateur.
En dan vult hij aan: „Van mijn zesde
tot mijn tiende jaar heb ik harmonium
gespeeld. Dat kwam omdat we van
Zeeland naar Den Haag verhuisd wa
ren en zelf een harmonium kregen. En
toen heeft Gerard Akkerhuis - dat is
mijn leraar - me orgel laten spelen.
Daarvoor had ik het ook al wel eens
gedaan hoor, in een kerkdienst, op een
éénklaviers-orgel. Dat is erg eenvou
dig, want nu bespeel ik drie klavieren
en er zijn zelfs orgels, die hebben er
vijf."
En waarom speelt hij nu orgel en
geen blokfluit, bijvoorbeeld? „Omdat ik
helemaal niet goed kan blazen", roept
de organist. „Orgel is fijn, joh, wel een
verschrikkelijk groot instrument, maar
daarom juist. En ik heb denk ik al wel
acht keer een kerkdienst begeleid."
Iedere dag studeren, thuis op de piano
of in de naburige Paaskerk op het orgel.
Het enige nadeel zou kunnen zijn dat
Leo van Doeselaar geen lid kan zijn
van een voetbalclub, omdat"hijr achter
het orgel zit als er in de competitie
wordt gespeeld.
Maar hij is aanvoerder geweest van
het schoolelftal en nog steeds kan hij
zich top-scorer noemen. Acht doelpun
ten in één wedstrijd. - En de vakken
op school?
„Ik ben nog overgegaan met gemid
deld een zeven voor de hoofdvakken",
wordt er gemeld. „Aan biologie heb ik
een hekel en mijn liefste vakken - dat
zult u vast wel gek vinden - zijn Frans
en Latijn."
- En de meisjes in zijn klas, hoe rea
geren die op zijn orgelspel?
„Da's niet voor publikatie vatbaar",
beslist hij. maar zijn gezicht staat aar
dig tevreden. En dan gaat hij voetbal
len.
ADVERTENTIE
P de
Acropolis in het centrum
van Athene wordt met eindeloos
geduld gewerkt aan de grootste leg
kaart ter wereld die nooit zal wor
den afgemaakt. Daarvoor ontbreken te
veel in vorige eeuwen weggehaalde
stukken van het Parthenon en de om
ringende tempels, terwijl kleine stuk
jes, die bij het aan elkaar passen van
de grote hun nut zouden hebben, nog
dagelijks verdwijnen.
De Griekse bezorgdheid over het
wegraken van de puzzelstukjes komt
tot uiting in de beleefde vraag van de
geüniformeerde suppoost voor het Par
thenon, dat zelfs aangetast als het
is nog beschouwd wordt als mis
schien wel het mooiste stuk architec
tuur, dat de mens ooit gemaakt heeft.
„Alstublieft, niet de rots oprapen!",
zegt hij. Sommige toeristen kunnen dit
verzoek niet helemaal thuisbrengen.
De rots, zoals de Atheners de Acropo
lis noemen, is een geweldig 170 meter
honcr niafpau van rozp pn ^riize steen.
waar Hercules nog geen beweging in
zou kunnen krijgen.
Wie uitkijkt over de met honderden
tonnen marmer en steen bezaaide
Acropolis, begrijpt wat de man be
doelt. Overeind staan nog het geraam
te van het Parthenon met zijn 46 zui
len, dat van 477 tot 432 jaar voor
Christus gebouwd werd ter eeuwige
glorie van Athene, het kleine Nike-tem-
peltje, de restauranten van het voor
Poseidon bestemde Erechtheion en een
deel van de Propylaeën, de monumen
tale toegang tot de tempelheuvel.
De blokken scherven, die de rest
van de Acropolis bedekken, zijn alles
wat over is van alle andere tempels,
paleizen en standbeelden. De toeristen
zijn er sterk in om handjesvol ver
geeld marmer met sporen van een ont
werp mee te nemen.
Er liggen honderden tonnen scher
ven, maar de Acropolis trok vorig jaar
bijna een miljoen toeristen en deze
trots van Athene is al 2.000 jaar een
toeri sten- a ttra cti p
eeuwen
Perzen,
De kostbaarste stukken zijn
geleden door binnenvallende
Romeinen en Turken meegenomen.
Het Parthenon zelf is eens gebruikt
als christelijke kerk en later weer
veranderd in een mohammedaanse
kerk. Een garnizoenscommandant van
de Turkse artillerie heeft het een tijd
als harem voor zijn 40 vrouwen ge
bruikt.
In 1801 sleepte Lord Elgin de groot
ste buit in de wacht. Hij verscheepte
12 beelden en 56 blokken van de frie
zen van het Parthenon, naar het Britse
Museum, die de belegering van Troje,
de strijd met de Amazonen, de strijd
van de Centauren en de goden van de
Olympus uitbeelden.
Hij zei, dat hij de Griekse meester
werken op deze wijze van de Turken
wilde redden. Griekenland, dat sinds
dien voortdurend tevergeefs geprobeerd
heeft de friezen terug te krijgen om ze
weer op de tempel aan te brengen,
merkte bitter op: „Hij schijnt ze ook
van de Grieken gered te hebben...".
0 In de Volksbank te Luzern wordt op het ogenblik een tentoonstelling gehou
den van oude bankbiljetten. Er zijn 180.000 biljetten te zien uit bijna alle
landen ter wereld. Hier het biljet, dat door de deskundigen wordt gezien als het
oudste ter wereld; een Chinees biljet uit de tijd der Ming-dynastie.