Meisjes „kieskeurig" uit Amerika teruggekeerd mg ouders van kinderen met Spierdystrophie Prenatale bloedtransfusie Dertienjarige won orgelconcours Goede start van Regio-reeks Oudste bankbiljet ter wereld Acropolis verdwijnt stukje-bij-beetje in de zakken van souvenirjagers o Trouwen met een ster" is ook niet alles. Geef de Canadees maar een huis uit de fabriek! Fusie van „ye-ye" en „bossa nova „Iedereen, die bij de pedalen kon, mocht meedoenv IJzeren maagd is zoek betadine jodium NA OPLEIDING TOT MONDHYGIËNISTE Nieuwe poging Interessant Eise n In Nederland Kous op de kop Puike pruiken Duits dronkje Vakantie Voetenwerk Weet je wel KROMMENIE Acht doelpunten Grootste legkaart ter wereld ligt in Athene K' Initiatief van Leeuwarder huisvrouw In W-Duitsland tien miljoen telefoon aansluitingen LEO VAN DOESELAAR UIT DEN HAAG MAAR HIJ VOETBALT OOK GRAAG VINYLS De echte r.die niet bijt! an een vrouw de tandheelkunde beoefenen zonder tandarts te zijn? In Amerika is dat allang geen punt van discussie meer. Sedert daar vijftig jaar geleden het beroep van mondhygiëniste werd geïntroduceerd, is duidelijk gebleken dat vrouwen de tandarts kunnen vervangen. bij een gedeelte van hun werk uitstekend In de Ver. Staten werken omstreeks twaalfduizend mondhygiënistes. Hun arbeidsterrein ligt op het gebied van gebitsreiniging, verwijderen van tand steen, polijsten en röntgenfoto's ma ken. De nadruk wordt echter gelegd op het preventieve werk. Tijdens een tweejaarlijkse opleiding aan een uni versiteit, krijgen de kandidaten daar om extra college in de zo belangrijke voorlichtende taak van de tandverzor- ging. De preventie op het gebied van mondverzorging heeft ook in Neder land al jaren lang de volle aandacht. In tegenstelling tot vele andere landen staat men bij ons over het algemeen positief tegenover het beroep van mondhygiëniste. Al in 1929 werden een aantal Nederlandse meisjes voor het jonge beroep opgeleid. Het streven van de Stichting oplei ding mondhygiënistes in Den Haag om tot verdere ontwikkeling te komen had aanvankelijk weinig succes door tegen werking en door financiële moeilijkhe den. Twee jaar geleden heeft de stich ting echter opnieuw een poging gedaan het beroep van mondhygiëniste in ons land in te voeren. Hiertoe werden twaalf meisjes naar Amerika uitge zonden voor een opleiding aan de uni versiteit daar. Een gedeelte van de groep is nu te ruggekeerd; negen met het begeerde diploma in de zak; drie moeten in ons land een herexamen doen. Eén van de geslaagde studentes, Hanneke Beaumont (20) uit Den Bosch is yan mening: „Deze opleiding kan ik iedereen aanraden. Geweldig inte ressant. Uiteraard moet je wel enige belangstelling hebben voor de tandheel kunde." Enkele vakken uit het studie programma zijn: histologie, anatomie, chemie, pharmacologic, bacteriologie, voedingsleer, mondhygiëne, tandheel kundige opvoeding en voorlichting, volksgezondheidszorg, sociologie, psy chologie en spreken in het openbaar. Hanneke: „Ik ben ervan overtuigd, dat wij veel kunnen doen om een goede tandverzorging in ons land te bevorde ren." De plaatsingskansen van mondhy giënisten liggen op een breed terrein: schooltandverzorgingsdiensten, tand heelkundig onderwijs, particuliere be handeling. van gehandicapte kinderen en militaire tandheelkundige verzor ging. hoge eisen stellen aan het voorkomen en het optreden van de kandidate. Zij moet goed haar woordje kunnen doen en een persoonlijkheid zijn." Andere eisen die worden gesteld zijn: minimum leeftijd zeventien jaar, een middelbare schoolopleiding, goede ge middelde rapportcijfers over de laatste twee schooljaren, een goede gezond heid, en een behoorlijke kennis van de Engelse taal. Verder wordt van de meisjes een bijdrage van vierduizend gulden per jaar gevraagd. Het rijk betaalt per persoon dertien en een half duizend gulden. Daar staat tegenover dat de gediplomeerde mond hygiëniste zich verplicht, na de oplei ding, gedurende vijf jaar in de tand heelkundige verzorging werkzaam te zijn. Per jaar wordt dan eenvijfde van de onkosten kwijtgescholden. Voor de eerstvolgende uitzending naar Amerika in september zijn zes kandidaten uitgezocht. „Wij hopen dat dit de laatste groep zal zijn", zegt de heer Stork. „Het streven is in septem ber van het volgend jaar in Nederland met een eigen opleiding voor mondhy giëniste te starten; helemaal volgens het Amerikaanse systeem. Het succes van de cursus hangt voor een groot deel af van de wijze waarop de gedi plomeerde meisjes hun nieuwe functie in Nederland waar zullen maken." Er loopt in Hollywood een slag mensen rond, dat men het best kan aanduiden met de term „sterhu- wers". Zij maken er werk van te trouwen met een ster van televisie of film. Mannen en vrouwen zijn in deze groep gelijk vertegenwoordigd. De vrouwelijke sterhuwer is alles welbeschouwd minder te laken dan de mannelijke. Welk meisje zou im- 5 mers niet graag te rechter tijd wor- den aangesproken met mevrouw Bur- ton of mevrouw Niven of desnoods mevrouw Sinatra? Maar de grote sterren plegen na een paar jaar nog wel eens de favo- riete te laten vallen voor een nieu we ontdekking. De sterhuwster blijft achter met haar herinneringen en i een fors bedrag aan alimentatie. Haar „ik" ligt evenwel aan scher- ven, de parties zijn voor haar voor- bij en zij verdwijnt van het toneel. Met de mannelijke sterhuwer ligt het even anders. Hij kan van alles zijn van acteur tot tandtechnicus. Maar tanden als parels komen er wel aan te pas. Neem het geval dat hij trouwt met i Gloria Glamour. Voor je het weet heet hij meneer Glamour. En er blijft hem niets anders over dan zijn parels bloot te grijnzen. Bij al deze diensten speelt steeds de voorlichtende taak de belangrijkste rol. De baan op zich heeft dus een sterk educatief karakter, aldus tandarts J. Stork, secretaris-penningmeester van de stichting. „Vandaar dat we bij de selectie voor uitzending naar Amerika TJuizen die zo uit de fabriek komen zijn op het ogenblik favoriet in Canada. De woningen, met aluminium bekleed hout, kosten niet meer dan twee derde van gelijksoortige stenen woningen: f 39.000,-. Deze prijs is in clusief de grond alsmede de koelkast, wasmachines, zowel voor kleding als de afwas, en een elektrisch fornuis; al les in de keuken ingebouwd. Het huis heeft drie slaapkamers, twee badka mers en een zit- en eetkamer. Het is tevens voorzien van muur-tot-muurta pijten en gordijnen. Het eerste jaar zullen er ongeveer 2500 van deze hui zen worden gebouwd. Er is een keus uit zes verschillende modellen. TAe luchtverontreiniging heeft een aantal Keulse vrouwen danig par ten gespeeld. Door ongunstige weers omstandigheden is de zwaveloxyde van een fabriek zo neergeslagen, dat de nylonkousen van de dames geheel in het niet verdwenen. Kousenfabrikanten deden er hun voordeel mee. "Druiken van synthetisch materiaal maken op het ogenblik opgang in Amerika. Het voordeel van de kunst stofpruiken is, dat zij als gewoon haar kunnen worden gewassen. Bovendien hoeft het pruikje ter conservering niet meer zorgvuldig over een houten hoofd worden opgehangen. Het kan gewoon worden neergevlijd. "Voor alcoholminnenden heeft de Bondsrepubliek onderzocht hoe veel van het nat zij dagelijks zonder gevaar tot zich kunnen nemen. De uit slag luidde: 80 gram. Dat is de hoeveel heid alcohol die in een goede fles wijn zit. Bier is weliswaar één van de on schuldigste alcoholhoudende dranken, maar verlies niet uit het oog dat een flesje zeshonderd calorieën bevat, '■•uwen de expert* Op 30 september' in Amersfoort: honderd veertig moeders en bijbehorende vaders gaan er de vereniging oprichten, waarvoor pas viereneenhalve maand geleden een moeder uit Leeuwarden het initiatief nam. Zij is mevrouw G. J. L. Huisinga en wat zij wil is een club van ouders, die kinderen hebben, lijdend aan spierdystrophie. Die vereniging is er nu, onder de naam „Voorlopig oudercomité kinderen spierdystrophie". Straks is ze er helemaal officieel. Vier en een halve maand is geen lange tijd, om speurwerk te verrichten op een terrein dat er eigenlijk nog he lemaal niet is. „Alweer een vereniging erbü?", werd mevrouw Huisinga ge vraagd als ze met een paar van „haar" ouders ergens kwam praten, „moet dat nou?" „En als we dan de zaak even hadden uitgelegd", vertelt mevrouw Huisinga, ,dan zei iedereen: Ja, dat moet inder daad, u hebt volkomen gelijk. Dan gin gen ze na: overal is een vereniging voor, maar niet voor de lijdertjes aan spier dystrophie, kinderen met verlamde arm- en beenspieren." Daarom heeft bijvoorbeeld het Prin ses Beatrixfonds alle medewerking toe gezegd en daarom is er bijvoorbeeld ook de heer A. Visser uit Ulrum, hoofd van een Ulo, die ouders wil adviseren over de schoolkeuze van kinderen met spierdystrophie. „Het loopt allemaal heel fijn", vindt de vrouw die het initiatief nam, „en een van de prettigste dingen is de sa menwerking met het Prinses Beatrix fonds. Dat betekent voor ons ook een gedeeltelijke oplossing van de finan ciële problemen, die in ieder geval voor onze neus zullen worden gezet. Neem nu ouders die voor hun kind een bed- liftje willen, een rolstoel of een elek trische schrijfmachine. Is dat voor de eigen portemonnee een te groot pro bleem, dan is het altijd mogelijk dat het Prinses Beatrixfonds bijspringt." Wat er voor de oprichting van de ver eniging allemaal is gebeurd en nog moet gebeuren doet mevrouw Huisinga allemaal zelf, mét vijf vaders en moe ders van haar groep en tussen alle te lefoontjes, persoonlijke gesprekken en vergaderingen door heeft ze ook nog kans gezien iets te doen, wat ze zelf „een leuk succesje" noemt. gossa Nova" en „ye-ye", die lan ge tijd elkaar vijanden zijn ge weest in het gevecht om de gunst van de Braziliaanse muziekfans, hebben be sloten de strijdbijl te begraven en het cevecht om hun voortbestaan gezamen lijk te voeren. Deze in Brazilië popu lairste twee muziekstijlen worden van verschillende kanten bedreigd en som mige top-idolen hebben hiertegen een .verenigd front" gevormd. De „bossa nova" nog steeds tame lijk onbekend buiten Brazilië, ondanks het succes van „Het meisje uit Ipane- ma" en andere nummers is onder verdeeld in verscheidene groepen en bewegingen wat betreft stijl en regiona le invloed. De onderlinge strijd om het succes maakt hen vrijwel ontoeganke lijk voor het grote publiek. „Bij ons neemt de eneb zanger of zangeres niet op wat een ander al gedaan heeft, om dat ieder van ons zijn eigen repertoi re heeft", zegt Elis Regina, die be schouwd wordt als een der vijf beste „bosëa nova" zangeressen van Brazi lië. Het gevolg is, dat de Braziliaanse fans niet veel keus hebben. Terwijl de „Bossa Nova", te intel lectueel is en een kleine groep vertol kers telt, ligt het probleem bij de „ye- ye" juiste andersom: te veel muzikan ten en heel weinig kennis van muziek. In een poging om de beroeps „ye- ye" muzikanten te beschermen tegen de invasie van jonge groepen waar van sommige zelfs gratis spelen heeft de „nationale orde van musici" besloten degenen, die in het openbaar willen spelen, muziekexamens af te ne- Gitaristen, zangers en drummers zak ken bij duizenden voor deze examens, vooral in Bio, Sao Paulo en Belo Hori- zonte, waar zij het talrijkst zijn. Ook enkele der populairste idolen ondervin den van deze maatregel last. De beide bewegingen brengen dus nu verschillende stijlen en uiteenlopen de uitgangspunten tot elkaar als oplos sing voor twee verschillende proble men. Volgens waarnemers zal dit sa mengaan de „ye-ye" rijper en intellec - tueler maken en de „bossa nova" popu- Tussen de stapels brieven die zij kreeg van collega-ouders zat er een van een gezin, waarin twee kindertjes spier dystrophie hebben. Stapels problemen, aan vakantie kon niet worden gedacht. En toch, na die brief kon mevrouw Huisinga laten weten: „Kom veertien dagen met vakantie naar Gaasterland, het kost niets, het huisje staat klaar en een van de wethouders ook, om te hel pen met het vervoer van de rolstoel- tjes." Hoe ze dat doet? Precies zoals ze met mr. J. Klaasesz, commissaris der Ko ningin in Zuid-Holland ging praten, de voorzitter van het Prinses Beatrixfonds. precies zoals ze artsen opbelt voor een afspraak over „haar" kinderen en hun ouders. Het lukt, omdat ze haar eigen zoontje Lodewijk van negen heeft en ouders kent die met dezelfde proble men kampen, die allemaal zijn terug te brengen tot dat ene woord „spierdystro phie". Om daar iets tegen te kunnen doen, krijgen we er op 30 september een ver eniging bij. 0 Dit is de één maand oude Ted Lawrence Martens uit Raleigh in de Amerikaanse staat N oord-C ar o li- na, samen met zijn moeder, mevrouw Rita Martens. Ted's leven is gered doordat artsen in een ziekenhuis hem reeds voor de geboorte ander bloed hebben gegeven. Mevrouw Martens, die in combinatie met haar echtgenoot een moeilijke Rhesus-fac tor in haar bloed heeft, had als ge volg hiervan reeds driemaal een baby ter wereld gebracht,die niet in leven bleef. OVIEDO (Spanje) De dam in de Narcea in het noordwesten van Spanje wordt bedreigd door een berg, die in beweging is gekomen. De weg tussen Cornellana en La Florida, ten zuidwes ten van Oviedo, is reeds voor het ver keer afgesloten. Overwogen wordt mas saal beton te spuiten in de berg, om het afbrokkelen en het gevaar van een aard verschuiving af te wenden. per iedere zes burgers is er in de Duitse Bondsrepubliek een tele foonaansluiting. Bovendien hebben 233.000 personen een telefoonaansluiting aangevraagd. Dit is bekendgemaakt ter gelegenheid van de totstandkoming van de tienmil joenste telefoonaansluiting in de Bonds republiek. In 1948 waren er 1,9 miljoen telefoonaansluitingen in het land, aldus het ministerie, waaronder de Posterijen vallen. Het is gemakkelijker een minister te begroeten dan iemand van dertien jaar, die zojuist ons nationale organistenconcours heeft gewonnen. De prestatie is er wel een om ,,u" tegen te zeggen, maar hoe spreekt je de winnaar aan? Ik stap binnen in de Haagse Wërkhovenstraat en zeg één keer ,,Dag, meneer Van Doeselaar", maar schakel toch maar pijlsnel over op ,,Dag, Leo". En Leo is dan de man, die in een geruit bloesje en een witte spijkerbroek neerploft op een bank en in twee happen een feestkoek naar binnen werkt. Dertien jaar, hij was de jongste deel nemer aan het concours voor amateurs, dat zich afspeelde in de Haagse Goede Vrijdagkerk en hij werd meteen even winnaar in de afdeling interprelatie. En omdat het me erg moeilijk ljjkt om met nauwelijks één meter zestig zo'n im mens kerkorgel te bespelen, legt Leo me direct even uit dat ik ernaast zit met die gedachte. Daar komt voetenwerk aan te pas en een paar tenen en hielen in cowboy sandalen even voor hoe je de laagste regionen van een orgel bespeelt. „Kijk", zegt Leo. „het was vroeger voor mij het moeilijkst als ik op een bankje moest zitten dat vrij hoog was. Nu kan ik met mijn voeten bij alle pe dalen, maar vroeger moest ik nog wel eens rekken en dan deed ik het alleen met mijn tenen. Maar dat geeft niks, iedereen die bij de pedalen kan. mag meedoen aan zo'n concours. Tot 35 jaar dan, maar de oudste was dit jaar 32. En we waren met zijn twintigen in mijn afdeling." Drie jaar bespeelt hij nu orgels en vorig jaar heeft hij ook al meegedaan aan het nationale concours. Hij kwam nog in de halve finale ook, toen, grin nikt hij. Had hij nooit verwacht, ook niet dat hij dit keer winnaar zou wor den. Wel een beetje gehoopt natuurlijk want je offert niet voor niets voetbal- tijd om iedere dag een paar uur op een orgel te studeren. „Maar het gaat allemaal heel spon taan", zegt zijn moeder, „mijn man is ook organist gewéest. wij zijn hier nog al aan de muzikale kant." En dat kan de buurvrouw van één- hoog, die ook achter feestkoffie en feestgebak zit, bevestigen. „Ja", roept Leo, „laatst heb ik gehoord dat het nogal doordreunt als je piano speelt, want toen speelde u ook, boven." Het klopt niet helemaal, want op het tijd stip dat de winnaar van het orgelcon cours noemt, werd er boven alleen stof afgenomen, maar allah. En wat die piano in de achterkamer betreft, daar oefent hij op en daarvoor krijgt hij trouwens ook les, een keer in de maand. Hij doet op de bank, op een denk beeld-A' orgel, nog even iets voor en ik T")e Zweedse politie zoekt naar een ijzeren maagd". Andere men sen speuren al 52 jaar naar haar, want in 1915 verdween dit middel eeuwse martelwerktuig op geheim zinnige wijze uit de kathedraal van Stockholm. De „ijzeren maagd" is een soort metalen overjas, waarboven een in ijzer gegoten vrouwenkop. In de „jas" bevinden zich scherpe, naar binnen gerichte messen, die doordrin gen in het lichaam van het slachtof fer, dat in het werktuig wordt vast gebonden. In het jongste numer van het Zweedse politieblad wordt een be schrijving gegeven van de pogingen, die particulieren al een halve eeuw doen om de ijzeren maagdte vin den. Het werktuig werd in 161/5 als oorlogsbuit uit Praag naar Stock holm overgebracht. Sinds de verdwij ning in 1915 is de grimmige dame spoorloos. Zelfs de laatste bekende foto's van haar zijn een jaar gele den verdwenen. Vermoed wordtdat zij een pen dant is van een andere beroemde „ijzeren maagd", die in 191/5 bij een luchtaanval op Neurenberg werd ver nield. Als eerste deel in de Regio-reeks, is by de Hoornse uitgeverij „West- Friesland" verschenen het in degelijk plastic gestoken boek „Dit land boven 't IJ" door J. J. Schilstra - een in onze ogen waardevol naslagwerk met veel folkloristische, historische, bouw- en waterstaatkundige wetenswaardigheden over steden en dorpen in Noord-Hol land benoorden het Noordzeekanaal. Het is geen reisgids in de trant van: „gaande van hier naar daar, ziet u ach tereenvolgens dit en dat", maar een heel plezierig boekwerk, waarin zeer vele uiteenlopende zaken als dorps structuur, oude tegels, molens, volks kunst, huizenbouw, ambachten en kle derdrachten onderwerpsgewijze worden behandeld. De even talrijke als voor treffelijke tekeningen van J. de Veen geven het boek een fleurig aanzien. Met deze eersteling heeft de Regio reeks een veelbelovende start gemaakt, die ons al met veel interesse doet uit zien naar de delen over Friesland, Bra bant en Amsterdam, die in voorberei ding zijn. In de Arbo-reeks van „De Arbeiders- I pers" verscheen „Madame Leroux, in damesmode" door Annelïese Meinert, het uit het Duits vertaalde verhaal van een lief Frans vrouwtje, dat als ver tegenwoordigster van enkele Parijse modezaken de zuidoostelijke provincie bereist. Haar zakelijke ups en downs, huiselijke besognes en amoureuze peri kelen hoyden de lezer(es) 238 bladzijden lang in hun ban. Het is een niet onaar dige damesroman, die echter beslist niet boven dit niveau uitkomt. ADVERTENTIE s- -j. IETS NIEUWS OF» DE VLOtR? zal vast wel begrijpen dat deze demon stratie bedoeld ;s „voor als je uitko mend speelt, weet je wel." Ja, weet je wel, uitkomend spelen betekent dat je het wijsje goed hoort, leer ik even. „En nu gaat u zeker vragen cf ik later organist zal worden", oppert de man naast me. Neen, ik vraag het niet, want ik kan me voorstellen dat je dat nog helemaal niet weet als je zojuist bent overgegaan naar de tweede klas van het gymnasium. „Misschien wordt ie wel dokter", zegt de buurvrouw. Hetgeen Leo vooralsnog niet van plan is, maar hij weet wel dat hij zijn hele leven orgel wil blijven spe- -len, in ieder geval als amateur. En dan vult hij aan: „Van mijn zesde tot mijn tiende jaar heb ik harmonium gespeeld. Dat kwam omdat we van Zeeland naar Den Haag verhuisd wa ren en zelf een harmonium kregen. En toen heeft Gerard Akkerhuis - dat is mijn leraar - me orgel laten spelen. Daarvoor had ik het ook al wel eens gedaan hoor, in een kerkdienst, op een éénklaviers-orgel. Dat is erg eenvou dig, want nu bespeel ik drie klavieren en er zijn zelfs orgels, die hebben er vijf." En waarom speelt hij nu orgel en geen blokfluit, bijvoorbeeld? „Omdat ik helemaal niet goed kan blazen", roept de organist. „Orgel is fijn, joh, wel een verschrikkelijk groot instrument, maar daarom juist. En ik heb denk ik al wel acht keer een kerkdienst begeleid." Iedere dag studeren, thuis op de piano of in de naburige Paaskerk op het orgel. Het enige nadeel zou kunnen zijn dat Leo van Doeselaar geen lid kan zijn van een voetbalclub, omdat"hijr achter het orgel zit als er in de competitie wordt gespeeld. Maar hij is aanvoerder geweest van het schoolelftal en nog steeds kan hij zich top-scorer noemen. Acht doelpun ten in één wedstrijd. - En de vakken op school? „Ik ben nog overgegaan met gemid deld een zeven voor de hoofdvakken", wordt er gemeld. „Aan biologie heb ik een hekel en mijn liefste vakken - dat zult u vast wel gek vinden - zijn Frans en Latijn." - En de meisjes in zijn klas, hoe rea geren die op zijn orgelspel? „Da's niet voor publikatie vatbaar", beslist hij. maar zijn gezicht staat aar dig tevreden. En dan gaat hij voetbal len. ADVERTENTIE P de Acropolis in het centrum van Athene wordt met eindeloos geduld gewerkt aan de grootste leg kaart ter wereld die nooit zal wor den afgemaakt. Daarvoor ontbreken te veel in vorige eeuwen weggehaalde stukken van het Parthenon en de om ringende tempels, terwijl kleine stuk jes, die bij het aan elkaar passen van de grote hun nut zouden hebben, nog dagelijks verdwijnen. De Griekse bezorgdheid over het wegraken van de puzzelstukjes komt tot uiting in de beleefde vraag van de geüniformeerde suppoost voor het Par thenon, dat zelfs aangetast als het is nog beschouwd wordt als mis schien wel het mooiste stuk architec tuur, dat de mens ooit gemaakt heeft. „Alstublieft, niet de rots oprapen!", zegt hij. Sommige toeristen kunnen dit verzoek niet helemaal thuisbrengen. De rots, zoals de Atheners de Acropo lis noemen, is een geweldig 170 meter honcr niafpau van rozp pn ^riize steen. waar Hercules nog geen beweging in zou kunnen krijgen. Wie uitkijkt over de met honderden tonnen marmer en steen bezaaide Acropolis, begrijpt wat de man be doelt. Overeind staan nog het geraam te van het Parthenon met zijn 46 zui len, dat van 477 tot 432 jaar voor Christus gebouwd werd ter eeuwige glorie van Athene, het kleine Nike-tem- peltje, de restauranten van het voor Poseidon bestemde Erechtheion en een deel van de Propylaeën, de monumen tale toegang tot de tempelheuvel. De blokken scherven, die de rest van de Acropolis bedekken, zijn alles wat over is van alle andere tempels, paleizen en standbeelden. De toeristen zijn er sterk in om handjesvol ver geeld marmer met sporen van een ont werp mee te nemen. Er liggen honderden tonnen scher ven, maar de Acropolis trok vorig jaar bijna een miljoen toeristen en deze trots van Athene is al 2.000 jaar een toeri sten- a ttra cti p eeuwen Perzen, De kostbaarste stukken zijn geleden door binnenvallende Romeinen en Turken meegenomen. Het Parthenon zelf is eens gebruikt als christelijke kerk en later weer veranderd in een mohammedaanse kerk. Een garnizoenscommandant van de Turkse artillerie heeft het een tijd als harem voor zijn 40 vrouwen ge bruikt. In 1801 sleepte Lord Elgin de groot ste buit in de wacht. Hij verscheepte 12 beelden en 56 blokken van de frie zen van het Parthenon, naar het Britse Museum, die de belegering van Troje, de strijd met de Amazonen, de strijd van de Centauren en de goden van de Olympus uitbeelden. Hij zei, dat hij de Griekse meester werken op deze wijze van de Turken wilde redden. Griekenland, dat sinds dien voortdurend tevergeefs geprobeerd heeft de friezen terug te krijgen om ze weer op de tempel aan te brengen, merkte bitter op: „Hij schijnt ze ook van de Grieken gered te hebben...". 0 In de Volksbank te Luzern wordt op het ogenblik een tentoonstelling gehou den van oude bankbiljetten. Er zijn 180.000 biljetten te zien uit bijna alle landen ter wereld. Hier het biljet, dat door de deskundigen wordt gezien als het oudste ter wereld; een Chinees biljet uit de tijd der Ming-dynastie.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 4