Scotland Yard is dag en nacht in touw
Mer kinderen gedood; dader nog onbekend
Traliewerk tegen
storende impulsen
ELKE AVOND EEN VECHTPARTIJ
Duitsers winkelen
graag per auto
Belangstelling
voor kruiden
FIETS VOOR DRIE PERSONEN
In 1980 3,5 min.
auto's in België
KUNST- EIWIT IN VOEDSEL
Tokio groeit
ook de
grond in
ONRUST IN
ENGELAND
OVER MOORD
OP KLEINE
MEISJES
L
LONDEN De A-34 is
een drukke verkeers
weg in de Engelse Mid
lands die sinds vorig
jaar januari lugubere
gedachten opwekt.
Vooral sinds zaterdag
19 augustus van dit
jaar, toen om half drie
's middags Christine
Darby, een aardig fris
meisje van zeven jaar,
werd ontvoerd uit de
straat waar zij woonde.
Drie dagen later werd
het lijkje gevonden in
het bos van Cannock
Chase op nauwelijks
vijf kilometer van de
plaats waar in januari
1966 de lijken werden
ontdekt van twee an
dere meisjes, een van
vijf en een van zes jaar.
Dat bos ligt aan de
A-34. De politie is er
van overtuigd dat de
drie kinderen door de
zelfde man zijn ver
moord. Hij is nog niet
gevonden.
„J
Christine Darby woonde
met haar ouders en groot
ouders in Camdenstreetin
een arbeiderswijk van de
industriestad Walsalleen
kleine 20 km ten noord
westen van Birmingham.
De A-34 loopt dwars door
Walsall. Margaret Reynolds
(6), een van de twee meis
jes die vorig jaar in het bos
langs deze weg vermoord
werden gevondenwoonde
in een deel van Birming
ham waar de A-34 ook
doorheen loopt.
VERKRACHT
GETUIGE
PROE VEIS
VRAGENLIJ STEN
W AARHEEN
Drukte neemt toe in
antiek ivinkeltje
NOG ALTIJD
BETER
DRIEHOISDERD
Geneesm iddelen
JACHT OP EEN SADIST
Het andere meisje, Diane Tift,
kwam uit Bloxwich, pal bij Walsall
aan de A-34 en de tienjarige Jane Tay
lor die vorig jaar augustus verdween,
woonde in Mobberley in Cheshire, ver
der naar het noordwesten, maar ook
dicht bij de A-34. Haar lijk is nooit ge
vonden. Diane Tift verdween in de
cember 1965, Margaret Reynolds in
september 1965; zij was op weg naar
school.
Detective super-intendant Ian For
bes van de moordbrigade van Scotland
Yard uit Londen die het onderzoek
bij Wallsall leidt, is ervan over
tuigd dat de sadistische moordenaar
iemand is die in de buurt woont. Hij
is bang dat deze man spoedig weer zal
proberen toe te slaan. Vooral daarom
is hij dag en nacht in de weer met ve
le honderden geharde en hoogst be
kwame rechercheurs en andere poli
tiemannen om de man op te sporen.
Hij gunt zich maar vier of vijf uur
slaap per nacht.
„Wij zijn op jacht naar een mon
ster", zegt de super-intendant, „een
sluw beest, en ik ben vast van plan
hem te pakken te krijgen. Ik ben er
zeker van dat hij maar een paar kilo
meter weg woont. De man naar wie ik
zoek heeft er een sadistisch plezier in,
de pijn die hij veroorzaakt te zien.
Daarom ben ik ervan overtuigd dat hij
Christine op klaarlichte dag heeft ge
dood, waarschijnlijk drie uur na haar
ontvoering".
Het onderzoek heeft uitgewezen dat
het meisje op afschuwelijke manier is
verkracht, ze is door verstikking om
het leven gekomen. Ze heeft zich tot
het laatst waarschijnlijk nog proberen
te verweren. Dat heeft de politie opge
maakt uit de manier waarop haar kle-
CHRISTINE DARBY
ren over een grote afstand in het
bos verspreid lagen. Alles is gevon
den, op haar linkerschoentje na.
Vooral daarop concentreert de politie
zich de laatste dagen sterk, want de
plaats waar het ligt kan een verdere
belangrijke aanwijzing geven over de
weg die de moordenaar heeft gevolgd.
Christine speelde op straat met een
paar vriendjes. Meestal keek haar
grootmoeder van 71 jaar uit het raam
van haar huis naar haar kleinkind.
Die ramzalige zaterdagmiddag ge
beurde dat niet. „Ik dacht dat het vei
lig was, want het ,was erg druk op
straat en ze speelde zo leuk met haar
twee kameraadjes", zei ze later.
Een van de jongetjes met wie het
meisje speelde, een knaapje van acht
jaar, wiens naam geheim wordt gehou
den, is de belangrijkste getuige die de
politie heeft. Hij heeft gezien hoe
Christine werd ontvoerd.
Er kwam een man van tussen de
dertig en veertig jaar met een licht
blauwe auto aangereden. Hij stopte bij
de kinderen en vroeg Christine de
weg naar een straat in de buurt. De
man had een plaatselijk accent, dat
bleek uit de manier waarop hij de
naam van de straat uitsprak. Hij
vroeg of Christine hem de weg wilde
wijzen. Zij stapte in, de man keerde
zijn auto en dat is het laatste dat men
van het kind heeft gezien, aldus het
relaas van de jongen.
De 48-jarige Lilian Darby, de moe
der van het meisje haar enig kind
heeft sinds de ontvoering verteld
dat ze Christine bij herhaling had be
zworen nooit met vreemden mee te
gaan en vooral nooit in hun auto. „Ze
kwam altijd direct thuis als ze in
moeilijkheden was", vertelde me-
Deze man achter „tralies" is geen misdadiger; hij ging zelfs vrijwillig in
de kooi. Hij behoort tot het team van technici van Siemens laborato
ria in München, dat rondom zijn werkruimten een raatvormig traliewerk
volgens het principe van de kooi van Faraday liet aanbrengen. Michael Fa
raday, de nu honderd jaar geleden gestorven Engelse natuurkundige en
chemicus, was de ontdekker van de elektrische inductie, van de elektrolyse,
het diamagnetisme en van de samenhang van licht en elektriciteit. Het tra
liewerk op de foto schermt het inwendige van een ruimte af tegen het bin
nendringen van elektromagnetische golven. In dit bijzondere geval gaat het
om het afschermen van wetenschappelijke proeven tegen storende impul
sen, die door het straatverkeer worden veroorzaakt en die bii exacte metin
gen de gevoelige instrumenten beïnvloeden.
vrouw Darby. „Ze ging nooit alleen
naar school en was nog nooit eerder
met een vreemde meegegaan."
De kranten in Engeland staan sinds
deze tragische ontvoering vol met ar
tikelen waarin men de vraag stelt:
Wat moeten we onze kinderen vertel
len? De meeste deskundigen, psychia
ters en de politie zijn het erover eens
dat mannen die meisjes ontvoeren en
verkrachten op het oog meestal heel
normale mensen zijn. Dikwijls met
een gewoon gezinsleven.
De moorden plegen ze in de mees
te gevallen niet met voorbedachten
rade; ze komen daartoe nadat ze door
hun seksuele afwijking zo zijn opge
zweept door de nabijheid van hun jon
ge slachtoffer, dat ze buiten hun zin
nen raken.
In Cannock heeft de man van de
moordbrigade van Scotland Yard die
door de politie van Staffordshire te
hulp is geroepen, zijn hoofdkwartier
ingericht in een leegstaand gebouw.
„Moord-hoofdkwartier" staat daar
op de deur. Heel koel en zakelijk, zo
als de politie nu eenmaal werkt. Het
staat door middel van een gesloten tv-
circuit in directe verbinding met
het hoofdbureau van politie van Wal
sall. Op deze manier kan de 53-jarige
super-intendant Formes tegelijk zijn
mannen in beide plaatsen instrueren.
De Britse politie heeft iets dergelijks
nog nooit eerder gedaan.
Een van de knapste tekenaars van
Scotland Yard heeft een zogenaamde
Identikit-tekening gemaakt van de
moordenaar met behulp van de be
schrijving van de kinderen die met
Christine Darby speelden op 19 augus
tus: smal gezicht, donker, kort ge
knipt haar. Sommigen zeggen dat hij
starende ogen had. Hij droeg een wit
overhemd en een grijs gestreept sport
jasje.
In het politie-laboratorium van Bir
mingham zijn intensieve proeven ge
daan met alles wat de politie op en in
de buurt van Christines lijkje heeft
gevonden. Van de grond er omheen,
van de takken waarmee haar bijna
naakte lichaam was bedekt, tot ver in
T^erwtfl wolkenkrabbers het sil
houet van Tokio tegen de lucht
beginnen te veranderen, groeit de
stad ook nog in een andere richting
namelijk naar beneden. Deze groei
heeft een groot aantal onderaardse
wijken doen ontstaan, vaak vier lagen
diep, waar inwoners van Tokio wer
ken, zich vermaken en winkelen in
kantoren, winkels, nachtclubs en res
taurants. Er is zelfs een onderaards
hotel.
Evenals de wolkenkrabbers, zijn de
ondergrondse stadsuitbreidingen het
gevolg van de duizelingwekkende ver
hoging van de grondprijzen. Een vier
kante meter goed terrein aan de Gin-
za (de voornaamste boulevard van To
kio) kost bijna 10.000 gulden.
De ondergrondse uitbreiding van To
kio de grootste stad ter wereld met
een bevolking van elf miljoen zielen
is na de tweede wereldoorlog begon
nen, maar pas kort geleden populair
geworden. Naar schatting beslaan de
onderaardse wijken tezamen thans
meer' dan 107,5 vierkante km onder
deze enorme stad van 1960 vierkante
kilometer.
Er bevinden zich ondergrondse wij
ken onder zo goed als alle grote wa
renhuizen, zakenwijken en grote ver
keersaders. Vele zijn met elkaar ver
bonden door brede, luchtige gangen,
waar in de winter en in regenachtige
seizoenen velen een schuilplaats kun
nen vinden.
Boven het straatniveau verrijst in
de nabijheid van het gebouw van de
Diet, het Japanse parlement, de eer
ste echte wolkenkrabber van Tokio,
het Ksaoemigaseki-gebouw, dat 36
verdiepingen zal tellen en ongeveer
166 meter hoog zal zijn, als hetin
maart is voltooid.
Tientallen jaren heeft een veilig
heidswet in verband met vaak voorko
mende aardbevingen de hoogte van de
gebouwen beperkt tot 34 meter, maar
in verband met nieuwe bouwmetho
den is deze wet in 1963 ingetrokken.
de omtrek zijn monsters genomen die
zijn geanalyseerd. Ook de kleren van
het kind zijn natuurlijk onderzocht
evenals de afdruk van een autoband
die in de buurt van de lugubere plek
is ontdekt.
Het jongetje dat Christines ontvoe
ring heeft gezien is herhaaldelijk on
dervraagd over de auto van de man
die haar meenam. Men heeft hem
speelgoedmodellen laten zien en kleu
renkaarten in de hoop dat hij het type
zou herkennen. Vele keren al heeft de
politie huis-aan-huis in Camdenstreet
en in honderden woningen in de buurt
om inlichtingen gevraagd. Ook over
het verkeer op de bewuste zaterdag.
Precies een week later werd alle pas
sagiers van de stadsbussen in de buurt
stuk voor stuk vragen gesteld in de
hoop mensen te vinden die de zaterdag
van de ontvoering ook in de buurt wa
ren.
Het weekeinde na de ontvoering zijn
er in het bos van de drie en misschien
vier moorden, drieduizend biljetten
opgehangen met een opvallende foto
van Christine en een plattegrond van
de plek waar ze is gevonden. Er' wer
den twintigduizend biljetten met vra
gen uitgereikt aan mensen die er kwa
men picknicken en wandelen. Twintig
meisjes die op nauwelijks een kilome
ter van de bewuste plek zijn geweest,
toen Christine moet zijn vermoord,
zijn stuk voor stuk aan de tand ge
voeld.
Op deze manier heeft de politie een
zo volledig mogelijk beeld gekregen
van alles wat er op die rampzalige
zaterdagmiddag in en rondom Cam
den Street in Walsall, op de A 34 en
in het bos van Cannock Chase is ge
beurd. De reconstructie van het ver
keer kan daarbij waardevolle aanwij
zingen opleveren over de auto waar
mee Christine Darby naar haar einde
ls gereden. Kleur en type staan nu
vast.
Ook proberen Ian Forbes en zijn
mannen er achter te komen waar de
moordenaar met het meisje is heenge
gaan nadat'zè bij hem was ingestapt.
Er moeten tussen de ontvoering en het
tijdstip van de moord twee tot drie
uur hebben gelegen. Heeft hij haar er
gens mee naar toe genomen om een
ijsje te eten of om haar met snoep ge
rust te stellen?
Nog dagelijks trekken vele tiental
len politiemannen met honden het bos
in op zoek naar het linkerschoentje
van Christine en andere aanwijzingen.
Een agent werd daarbij twee keer
door een adder gebeten, maar het zoe
ken gaat door.
De grote zomerkermis van Ham
burg, „Hummelfest" geheten, is 'n
attractie rijker. Elke avond wordt er
in 'n geweldig groot aquarium, waar
in 17.000 liter water kan, een strijd
geleverd tussen een man en een kro
kodil, die 3,60 meter lang is en bijna
200 kilo weegt. De artiest, die dit
shownummertje aan 't publiek toont,
is de 27-jarige Lothar Schultze, die na
een ,,fair gevecht" toch telkens van
de krokodil wint. Als de strijd ten ein
de is legt Lothar zijn hoofd in de bek
van het lieve diertje. Leuk om naar
te kijken, hoor!
UTRECHT Ruim 60 procent van
de Duitse autobezitters gebruikt op
werkdagen hun auto om ermee te
gaan winkelen. Op zaterdag is dit per
centage zelfs 90 procent.
Deze cijfers zijn ontleend aan een
enquête, die een Duitse werkgroep van
het midden- en grootbedrijf in de de
tailhandel heeft gehouden onder ruim
400.000 personen in een groot aantal
Westduitse steden. Het is gebleken,
dat verkeerscongesties en parkeerpro
blemen de autobezitters in het geheel
niet weerhouden om de spitsuren per
auto boodschappen te gaan doen.
Van het openbaar vervoer wordt op
werkdagen door slechts 30 - 55 procent
van de winkelende klanten gebruik ge
maakt. In kleinere steden zelfs maar
30 procent. Uit de enquête is voorts
gebleken, dat in de grote steden 13
procent van de winkelbezoekers te
voet de magazijnen bezoekt, in steden
met 250.000 a 500.000 inwoners circa
26 procent en in steden met minder
dan 50.000 inwoners ongeveer 40 pro
cent.
Volgens de werkgroep blijkt uit dit
onderzoek duidelijk, dat in de winkel
wijken in de centra van grote steden
grote aandacht moet worden geschon
ken aan de behoeften van de gemotori
seerde klanten.
j^rurden mogen meer en meer „in"
raken: tussen peterselie en sij-
kerijkruid ligt nog een lange weg van
onwetendheid, onwennigheid en een
stuk historie dat niet zonder meer
door iedereen te overbruggen is. Niet
elke huisvrouw, die er een zogenaam
de jackpot met dille, tijm en bieslook
op nahoudt, is dan ook een kruid
kundige.
Jacob Hooy was dat echter wel. In
1743 vestigde hij aan de Kloveniers
burgwal in Amsterdam een drogerij
enwinkel en er was geen meneer of
mevrouw, geen kamenierster en geen
knecht die niet op zijn tijd de weg
naar de winkel van Jacob kon vinden
Want tegen elke kwaal echt of ver
meend was een kruid gewassen.
Jacob Hooy had het goed bekeken;
zijn zaak floreerde en werd een inter
nationaal bekende kruidenhandel.
Wie vandaag aan de Kloveniers
burgwal gaat kijken, vindt er hetzelf
de winkeltje nog terug. Er worden nog
al de kruiden verkocht, die Jacob
Hooy zijn klanten aanbeval. Alleen is
er nu een moderne drogisterij toon-
bank achterin het pand gezet, zodat
iedereen er terecht kan of het nu is
voor een buisje aspirine of voor sijke-
rijkruid.
Een kwartiertje weggedrukt in een
hoek van de winkel staan luisteren
geeft je genoeg zekerheid omtrent de
belangstelling die er bestaat voor
kruiden. „Meneer ik zou graag wat
kruiden tegen nierstenen hebben. Be
staan die?"
Het geloof aan de geneeskracht van
het kruid is beslist niet verdwenen.
De heer Oldeboom, die in zijn antie
ke winkeltje de klanten bedient, geeft
goede adviezen aan wie êrnaar vraagt.
Want al ontbreken de patentgenees
middelen in zijn drogisterij niet, hij
beschouwt het als een vaststaand
feit, dat heel wat kruiden een betere
genezende werking vertonen dan veel
middeltjes in fraaie verpakking. Maar
er staat tegenover dat het oordeelkun
dig gebruik van kruiden aan een
kruidkundige moet worden overgela
ten.
Helaas zijn we in Nederland, in te
genstelling tot Duitsland en Engeland,
waar zelfs een opleiding is voor kruid
kundigen, niet zo verwend met kennis
van het kruid. Daar helpt de verhoog
de belangstelling van de laatste jaren
en de vergrote doe-het-zelf-mentali-
teit van kruidenkweeksters in de dop
geen lieve moederen aan.
Achter het winkeltje waarin de
laden, de potten en opschriften nog
echt antiek zijn ligt het magazijn
van de firma. Je komt er door een
doolhof van gangetjes; het moet vroe
ger het spinhuis van een klooster zijn
geweest. Nu liggen er de balen en
staan er de dozen opgeslagen, ge
vuld met kruiden van velerlei her
komst.
Namen van ver overzee, van Ceylon
en Calcutta, prijken op de balen. En
de vreemdste kruidennamen staan op
de labels: sennepeulen, lavas, majo-
raan.
Vaak ook volgt er direct achter
waarvoor de kruiden bestemd zijn:
bloedzuivering, zenuwen, reuma- Drie
honderd soorten kruiden verkoopt
men in het winkeltje van Jacob Hooy,
als in de tijd dat Jacob zijn drogerij
begon: de amatrice met wat keuken
kruiden heeft nog wat in te halen!
UTRECHT Volgens Belgische
verkeersdeskundigen zal in 1980 het
Belgische autopark 3,5 miljoen wagens
tellen (thans 1.980.000 auto's). Indien
al deze auto's tegelijk de weg op zou
den gaan, dan zouden op de Belgische
wegen van het begin tot hgt eind vijf
files auto's naast elkaar moeten rij
den. Bumper aan bumper zouden de
auto's een file vormen van 15.750 kilo
meter lang.
Dit vreemde voertuig baarde wel
enig opzien op de Westberlijnse
Kurfiirstendamm: een fiets voor drie
personen. Broederlijk naast elkaar za
ten drie jongemannen op een comfor
tabel beklede bank. Remmen, verlich
ting, achteruitkijkspiegel, claxon,
handpomp, alles was „kompleet" aan
de fiets. En toch riep een bezorgde
voorbijganger de politie erbij om een
onderzoek te laten instellen naar het
merkwaardige voertuig. De fiets is
een constructie van drie monteurs, die
het ding in hun vrije tijd in elkaar
hebben gezet. De politieman nam de
jongemannen mee naar het bureau
om daar de driewieler aan een tech
nische controle te laten onderwerpen.
Alles klopte en de monteurs kregen
een vergunning.
waarna Japanse aannemers hogere
gebouwen begonnen neer te zetten.
Men verwacht, dat Tokio tegen het
einde van 1968 zijn tweede wolken
krabber zal hebben, die nog een ver
dieping hoger zal worden dan de eer
ste.
gegaan of zij niet tot ongewenste sen-
sibiliteitsverschijnselen aanleiding
kunnen geven."
DEN IIAAG De Gezondheidsraad
heeft het verzoek ontvangen na te
gaan of het wenselijk is dat toevoeging
van synthetische eiwitbouwstoffen aan
levensmiddelen zal worden geregeld
bij de Warenwet, de Geneesmiddelen
wet en andere wetten. Het verzoek is
afkomstig van dr. R. J. H. Kruisinga,
de staatssecretaris van Sociale Zaken
en Volksgezondheid.
Het verzoek houdt verband met
proeven met toevoeging van het kunst
matig gefabriceerde aminozuur lysine
aan tarwemeel en andere plantaardi
ge levensmiddelen die arm zijn aan
lysine. Lysine stimuleert de opbouw
van eiwitten in het lichaam. Het ver
zoek houdt ook verband met onderzoe
kingen die zijn gericht op de produk-
tie van lysinerijke stoffen uit bijpro-
dukten van de olie-industrie-
De Nederlandse Staatsmjnen produ
ceren al geruime tijd lysine in een
proeffabriek in Geleen. Oorspronkelijk
was het de bedoeling dat de daar ge
fabriceerde lysine zou worden toege
voegd aan veevoer. Onlangs echter
maakte DSM bekend dat elf ton lysine
was toegevoegd aan een voorraad van
5500 ton tarwemeel die een Westduit
se charitatieve instelling aan India
had geschonken.
De Shell en andere oliemaatschap
pijen onderzoeken de mogelijkheid van
produktie van „kunstmatig eiwt" uit
afvalprodukten van de olie-industrie.
„De waarde van dergelijke produk-
ten", aldus het ministerie van Sociale
Zaken en Volksgezondheid, „moet uit
het oogpunt van volksgezondheid
nauwkeurig worden beoordeeld. In de
eerste plaats zal een systeem moeten
worden ingesteld volgens hetwelk de
consument wordt ingelicht over de
werkelijke eiwitwaarde. Voorts zal ex
perimenteel moeten worden vastge
steld in welke mate bepaalde toege
voegde eiwitfracties kunnen worden
verteerd. Ook zal moeten worden na-
Het is aannemelijk dat dr. Kruisin
ga zich nu tot de Gezondheidsraad
met dit verzoek heeft gewend omdat
dsm omstreeks het einde van dit jaar
in Geleen een lysinefabriek in bedrijf
zal stellen die jaarlijks 3000 ton lysine
zal fabriceren. Dat is voldoende voor
„verrijking" van 150.000 ton tarwe
meel.
Dr. Kruisinga wil er blijkens de me
dedeling van zijn departement ook nu
al rekening mee houden dat in de toe
komst kunstmatig vervaardigde ami
nozuren zullen worden toegevoegd aan
geneesmiddelen. De wet op de genees
middelenvoorziening zal daarbij zo
nodig op tijd moeten worden aange
past.
