SEKTE VAN ZWARTE JANNETJE WAS MYSTERIEUS GEDOE
Als ze de deur
uitging werden
lopers uitgelegd
Gevaar voor opheffing
Padvinderij groeit,
leiders ontbreken
Verrassingen in
competitie DCE
Werk van
Mik Thoomes
in raadhuis
Knopen
door
Adriaan
P. de Kleuver
Gebrul
Wantrouwen
Sex
Op bol
HET GEMAK
DIENT DE MENS...
Betaal per kwartaal
Uniform wordt nog slechts
spaarzaam gebruikt
Oriënteringsrit
M.A.C. „Sticht"
Collecte voor
kerstfeest
Prov. Staten
18 oktober bijeen
Ze noemden haar bruid
van Christusen er ivaren er
zelfs die er Vrouwtje van
Christus99 van maakten. In
feite was zij een even wonder
lijke figuur als de moderne
christus die Lou Voorthuizen
meer bekend als Lou de pa
lingboerpleegt uit te hangen.
Wie al die eretitels evenwel
voor Zwarte Jannetje bedacht
Bezoekt heden onze
D. G. SCHANS en ZN.
Automobilist reed
bromfietser klem
WOENSDAG 27 SEPTEMBER 1967
f00000000000000000*
WB00000000000000000000B00000000000000B00000000000000000000000B00000000000000000000000000*"000*
100000000000000000000k
heeft valt moeilijk uit te ma
ken. Noemde zij zich zélf
99bruid van Christus'' dan zou
dat op zich zelf nog niet té gek
geweest zijn. J an soortgelijke
taal bedienen zich nóg wel sen
timentele vrouwtjes uit ex
treem reformatorische krin
gen. Dat is zo'n beetje de tale
Kanaans die dan gesproken
wordt en waaraan iemand die
het jargon van gemeenplaatsen
niet machtig is met recht geen
touw kan vastknopen. Deze
99eigengeestelijke woorden
schat wisselen ze dan ook bij
voorkeur uit als ze huiselijk
met geestverwanten onder el
kaar zijn. Meestal mensen met
geringe geestelijke gaven9 die
het Woord geheel en al voor
hun kleine bevattingsvermo
gen pasklaar maken. En deze
halsstarigen zijn dan nog de
lastigsten. Die zien wel iets in
het mysterieuze gedoe van zo'n
Louja óók voorheen in
Zwarte Jannetje. Het moet tot
geruststelling van het nage
slacht gezegd worden dat er
onder de thans levenden bitter
weinig Veenendalers van oude
stam zullen zijn wiens groot
ouders tot de daadwerkelijke
Jannetje-aanbidders behoor
den. Als in veel andere geval
len kwamen die uit andere
streken van het land; in Zwar
te Jannetjes geval overwegend
uit Polsbroekzodat de sekte
ook wel aangeduid werd als
Polsbroekers.
Wié was die Zwarte Jannetje dan wel? Een donkergelokt, wat excen
triek meisje dat aanvankelijk voorbestemd was onderwijzeres te worden
en er al spoedig de brui aan gaf om dat toch zo vrouwelijke beroep uit te
gaan oefenen. Ze kon uren voor zich heen zitten staren, bijtend op een
potlood en dót maakte de ouders soms bang, want het was zo totaal tégen
de aard van het in wezen vrolijke meisje.
De vader van Jannetje Hootsen
(zo staat ze in de burgerlijke stand
ingeschreven) was een eerbaar wol
kammer, één van de meer dan vijf
tig kleine baasjes die Veenendaal
omstreeks het midden van de vorige
eeuw in deze opmerkelijke bedrijfs
tak kende.
De Hootsens behoorden tot wat men
noemde de gegoede burgerstand.
Naast het wolkammen hadden velen
van hen nog een kleine boerderij of
een verveningsbedrijfje. Vader Hoot
sen nu hield een paar koeien en zo
staat in de burgerlijke stand soms
dan ook veehouder en landbouwer.
Haar moeder moet een vriende
lijke en eenvoudige, heel knappe en
altijd in 't zwart geklede vrouw ge
weest zijn. Deze ouders waren stren
ge orthodox-protestantse mensen en
gaven hun kinderen een opvoeding
die daarmede in overeenstemming
was.
Jannetje Hootsen werd geboren op
8 maart 1860. Ze ging naar schoolt
naar de kerk en naar catechisatie
en legde, als in die kringen gebruike
lijk, zo zonder er veel bij na te den
ken belijdenis des geloofs af. Daar
aan gaat in die kringen niets bijzon
ders vooraf. Alles wat dominee er
in pompte was immers waar en
wie daar ja en amen op zei zat goed.
Maar bij Jannetje niet! Nu is dat
op zichzelf een verheugend teken
van leven. Maar als men op eigen
houtje de exegeet gaat uithangen ko
men er in de geest wel knopen te zit
ten die niemand er uit kan halen en
die het slachtoffer er zelfs niet uit
wenst te laten halen.
Bovendien kriebelt in het bloed de
donkere ondergrond van het „zware"
voorgeslacht mee, alle goede en
kwade eigenschappen springen er in
rond van ouders, grootouders en ga
zo maar door. En zit men eenmaal
in het donker en voelt men er zich
veilig dan komen zulke mensen
nooit meer in het licht.
Jannetje kreeg de bibber als ze
aan de hel dacht. Het angstzweet
brak haar 's nachts aan alle kanten
uit. Geen aardse macht kon haar
meer redden. En zoals dat bij dit
soort geëxalteerde vrouwen vooral
gebruikelijk is volgde de zogenaamde
„bekering". Dat is het moment
waarop zulke mensen plotseling de
tale Kanaans gaan spreken. Dit met
gemeenplaatsen doorspekte geeste
lijke dialect herkennen de ingewij
den onmiddellijk. Nadat de satan Jan
netje met vuisten gebeukt en murw
geslagen 'had, zo vertelde zij, werd
ze verslonden door de drie maal hei
lige God, de Drieëenige, en deze zie-
lestrijd, hoe louterend voor Jannetje
die dan ook geweest mag zijn en in
feite een héél normaal reformato
risch verschijnsel was, deze „daad
werkelijke bekering" zou zo totaal
anders uitpakken.
Aanvankelijk zeiden de trotse fa
milieleden tot ieder die het horen
wilde: „Ja, onze Jannetje heeft nou
het goeie gevonden". Maar het was
niet zo'n best adres, want hoe men
het ook wendt of keert, wat deze
knappe donkere meid er van maak
te grenst vanaf dat moment van die
zg. bekering aan het waanzinnige.
Zij moet ergens krank van geest ge
weest zijn maar net niet erg genoeg
om voor gek versleten te worden.
Alleen maar enigszins verward.
Jannetje begon haar geestelijke
belevenissen aan de mensen te ver
tellen en er waren er die zich geest
verwant voelden. Toen het al te
dol werd vielen de meesten haar
weer af, maar een kern van getrou
wen begon haar dusdanig op te
schroeven dat ze totaal van slag
raakte. Ze wilde gaan getuigen van
de wondere zaken die ze beleefd
had.
Ze zei de kerk vaarwel en schaar
de zich onder „het volkie".
Haar broer ging ook voor een ech
te doorgeleide door en als die met
een pak sajet de boer op ging dan
praatte hij over zijn zuster. Zo
kwam ze in het conventiekelwezen
zelfs de door zondaren bezoedelde
straatstenen niet mocht belopen.
Recht voor het statige huis liet hij
een deftige stenen brug bouwen met
middenop een ijzeren hek dat op slot
kon. Als nu Jannetje elders moest
gaan preken of huppelen werd het
hek geopend en van de huisdeur over
de brug heen naar het in 't Gelder
land voor de Gelderse Waag gereed
staande particuliere rijtuig van Jan
netje een loper uitgelegd. Omdat ze
bij haar leven al voor een heilige
gehouden werd en haar de eeuwige
onsterfelijkheid was aangemeten,
daarom waren die brug, die loper
en dat rijtuig er. Een zo'n heilig
wezen kon de onreine aarde immers
niet betreden.
terecht, bij de praatgrage gezel
schapsmensen die elkaar hun beke
ringsverhalen opdisten.
Het bleek dat de welbespraakte
Jannetje Hootsen ze wat radheid van
tong betrof allemaal overtrof. In de
familiekring evenwel wantrouwde
men haar bedoelingen. Mogelijk ken
de men haar beter dan wie ook. Ze
vond het heerlijk als ze zo bewie
rookt werd. En al hoger rees haar
ster.
Toch was ze niet altijd zo luidruch
tig en kon ze een tijd lang onbewo
gen voor zich heen zitten te staren.
Dan was ze bezig met wat in haar
kring de gemeenschap met de Geest
van Christus genoemd werd. Het
waren bij haar op het laatst halluci
naties waarbij ze zich zo dicht bij
Christus waande dat dit op een
soort verliefdheid ging lijken.
De Juiste afstand tussen haar
Schepper en zichzelf werd duidelijk
uit het oog verloren. In zulke geval
len beginnen dit soort mensen te
jij-en en te jou-en tegen God en dat
is dan zo'n beetje 't summum van de
reeds gesignaleerde tale Kanaans.
Dan inééns rees Jannetje met wijd
gespreide armen van haar stoel op
en schreeuwde het uit: „Al wat aan
Hem is, is gans begeerlijk". Spet
tend gaf dan het een of andere fa
milielid te kennen: „Is 't vat weer
zo vol dèère?"
Neen, in haar directe omgeving
moest men van dat drukke gepreek
van Jannetje niet veel hebben. Dus
keerde zij deze ongelovigen de rug
toe, en zocht haar heil bij ,,'t vol
kie", een groep lieden die vonden
dat de kerken te veel de aandacht
op het verstand legden en dat ver
stand verblindde de mensen zodat
ze God niet duidelijk weer konden
zien. De dominees waren volgens
die mensen fakkeldragers van satan
De vermaarde brug over de Boveneind se grift waarover het Veenen
daal se orakel Zwarte Jannetje plechtstatig schreed als ze, gaande over
een van de huisdeur naar de overzijde van de brug gelegde loper haar
rijtuig wilde bereiken. Niet over de door zondige stervelingen besmette
bodem ging zij maar over de aan haar gewijde brug.
en over de traditionele kerkzang
dachten ze erg revolutionair.
Jannetje had eens geprofeteerd
dat haar broer Dirk op de troon van
David zou komen. De in hun gewo
ne doen statige, harde boeren uit
Polsbroek, Molenaarsgraaf, Schoon
hoven en zowaar zelfs een paar uit
Veenendaal pakten elkaar dan bij de
hand na Jannetje op een op een ta
fel geplaatste stoel gehesen te heb
ben en huppelden dan in reidans
rond haar, al maar zingend van:
„Dirk onze jongste zoon, die zal zit
ten op Davids troon". Dat zweepte op
't laatst Jannetje zo op dat ze be
gon te gillen en van de weeromstuit
op de tafel danspasjes begon te ma
ken.
Wie heeft via de t.v. het oorver
dovende krijsen van een horde jon
geren die hun fans op het toneel wel
dood zouden willen drukken, niet al
eens gehoord. Het kan dus, zo'n
massa begoocheling. Jannetje is nog
in ons.
Op zondag gingen bij al deze men
sen de luiken dicht. En het was in
Polsbroek in huizen van haar aan
hangers dan een drukte van jewelste.
Van heinde en verre kwamen de
broeders en de zusters naar wat zij
gingen noemen de Bruid van Chris
tus. Jannetje had alle moeite licha
melijke liefde en geestelijke liefde
als twee verschillende componenten
te bekijken. Zij liet zich door haar
gevoelens zo intens overmannen dat
werkelijk van sex gesproken kon
worden.
Daarvan gaf zij in de wijze van
bewegen en wat „dansen" genoemd
werd duidelijk blijk. Dan viel ze uit
geput onder het uitroepen van de
woorden: „O zaligheid, hemelse za
ligheid" in de armen van de een of
andere aanbidder. Zulke vertoningen
met dit extatische slot stonden die
domme, stinkend rijke boeren uit
Zuidholland en Utrecht met stomme
verbazing aan te zien. Zwarte Jan
netje werd hun privé heilige. Een
tastbare!
Helemaal buiten de aardse liefde
schijnt Zwarte Jannetje nu ook weer
niet gekund te hebben. Twee min
naars drongen naar haar hand, twee
broers, Teunis en Jan Hoogendoorn.
Teunis was rijk en liet voor de aan
beden stichteres van het Janne-
tjesgeloof aan de Boveneindse grift
te Veenendaal een deftig herenhuis
bouwen.
Het is een schepping van archi
tect Van Stuivenberg, oerdegelijk en
kennelijk voor de eeuwigheid bedoeld
„De Vallei" zetelt er thans. En ja,
toen kwamen de broers naar Vee
nendaal. Teunis behartigde meer de
geestelijke belangen van Jannetje
en Jan regelde de financiën.
Men vertelt nóg dat Jannetje het
principe van de vrije liefde huldig
de. Maar ach, men mompelt zo veel
en wat is er soms van waar. Zwarte
Jannetje liet dit alles zich welgeval
len. Het is altijd nog een open vraag
of ze van zichzelf sprak de Bruid
van Christus te zijn dan wel of een
hysterisch geworden troep aanbid
ders dit in haar begon te zien.
Teunis Hoogendoorn deed nog
meer. Onze Zwarte Jannetje was
in zijn ogen zo'n goddelijk wezen,
dat zij met haar knooplaarzen aan
Hoe de Veenendalers deze verto
ning verwerkt hebben laat zich den
ken. Het maakte de omwonenden
soms bang. Uit het deftige huis klonk
op zondag soms gegil en gebrul en
de mannen stampten onder het zin
gen van de nieuwe Davidische hym
ne met stokken de maat op de
grond. Op 't laatst deed de politie
een inval. Maar er bleek niets ern
stigs aan de hand te zijn. Alléén
maar een paar fanatieke boeren
en een hees geschreeuwde vrouw.
Toch bleef men waakzaam. In het
dorpje Appeltern aan de Maas was
bij een soortgelijk samentreffen van
de een of andere sekte in 1900 bij een
boerenknecht de satan er zo hardhan
dig uitgeknuppeld dat de jonge man
aan de gevolgen overleed. Toen in
Veenendaal telkens onlusten over
het voorgenomen afschaffen van de
ossenmarkt voorkwamen legerde men
marechaussee in Veenendaal. Deze
groep gerechtsdienaars hield ook
een oogje in het zeil waar het tot
eventuele bloedbaden ten huize van
Zwarte Jannetje mocht dreigen te
komen. Alle angst evenwel bleek on
gegrond. Met dan dat vreemdsoortige
zondagse vertier, voor de rest leef
den ze als gegoede burgers, be
moeiden zich met niemand en omdat
alles zich achter gesloten deuren af
speelde weet men van de eigenlijke
ceremoniën maar weinig af.
In Polsbroek heeft een vroegere
aanhanger er wel eens wat over ver
teld. Daar werden inderdaad vroeg
tijdige twisttesten van de stramme
boeren afgenomen. Het is bekend
dat als Jannetje begon te „profete
ren" er een wit laken over haar ge
hangen werd. Maar zelfs de meest
ingewijden wisten niet te vertellen
wat zij alzo brabbelde. Zelf preken
deed ze al lang niet meer. Jannetje
hield meer van voor zich heen zitten
staren en zo de geest over zich te la
ten komen en dan van haar heerlijke
gevoelens blijk te geven.
Een dikke boer hield zich dan on
ledig met toespraken in de bijeen
komsten. Dat ging dan werkelijk zo.
De man ging voor een preekstoeltje
staan, gaf met de rechtervuist een
forse slag op de statenbijbel en riep
dan met een donderende stem: „De
geest komt krachtig over". Dan volg
de de toespraak en wie Uwer had er
niet wat voor over de inhoud van
zulk een merkwaardige preek te ken
nen!
Ze waren b.v. zo verblind dat
vaccinatie van het vee bij mond- en
klauwzeer als zondig ervaren werd.
Ze weigerden bovendien hun pet af
te nemen voor de kantonrechters te
Schoonhoven toen ze wegens het
niet nakomen van de vaccinatie
voorschriften moesten terecht
staan. Politiemensen namen de pet
ten toen van de hoofden en ze wens
ten deze niet meer in ontvangst te
nemen en gingen na afloop nieuwe
kopen. Geld van in beslag genomen
en verbeurd verklaard vee wilden
ze nadien evenmin aannemen.
Een nieuwe stunt werd eveneens
met boeten gehonoreerd. Ze haal
den de kinderen van school, zeggend
dat ze wel van God geleerd zouden
worden. Toen te Polsbroek in 1898
de inhuldigingsfeesten ter gelegen
heid van de kroning van koningin
Wilhelmina gehouden werden haal
den de volgelingen van Zwarte Jan
netje zich de haat van de hele ge
meenschap op de hals door de vlag
niet uit te steken. Ruiten werden in
gesmeten en voor alle zekerheid
timmerden de sektaristen toen maar
planken voor de vensters of deden
de luiken dicht.
Ook zondags, want dan was de
belangstelling van het volk bijzonder
gericht op de plaatsen van samen
komst, meestal in schuren bij kapi
tale boerderijen, waar soms meer
dan honderd mensen het steeds
wonderlijker wordende gedrag aan
het heilig verklaarde Veenendaalse
„Vrouwtje van Christus" met stom
me verbazing kwamen aanschou
wen.
Dit was wat anders dan 't kille ge
doe in de kerken. Deze vrouw
bracht de mensen de kop op hol zo
als ze hó&r eerst totaal van de wijs
gebracht hadden.
Overzien wij dit alles nuchter dan
moet deze vrouw in feite tot de psy
chopaten te rekenen zijn geweest.
In onze dagen is het de vermaarde
Lou de palingboer die onnozele zie
len zo weet te imponeren dat hij als
een „koning des hemels" in Muider-
berg kan zetelen, zoals Zwarte Jan
netje het als „koningin des hemels"
in haar mooie huis aan de Bo-
veneindse grift (eigenlijk genaamd
de Geldersche wijk!) zetelde. Ge
heel de geschiedenis door kan men
parallellen vinden. Het opmerkelijk
ste in zulke gevallen is dat zulke
mensen door de volgelingen al spoe
dig voor onsterfelijk gehouden wor
den.
't Werd niks met het geloof aan
Zwarte Jannetje. Ze overleed plotse
ling op 3 december 1919 en haar
dood betekende het einde van de
rond haar opgekomen sekte.
Haar eeuwigheid op aarde duurde
maar 59 jaar en geen sterveling
heeft nog weet van dat merkwaardi
ge geloof, een geloof dat een creatie
was van domme en totaal verdwaas
de mensen die op aarde reeds een
voorproefje van de Hemelse zalig
heden wilden genieten, mensen die
bitter ontgoocheld stonden te kijken
toen zij bemerkten dat een mensen
leven maar een mensenleven is. Als
een bloem...
000000000000000000000000000000000000000000M
1.000000000000000000001
Zo is het en zo zal het wel altijd
blijven. Dat geldt ook voor u als
lezer(es) van het dagblad De
Vallei, want het is veel gemakke
lijker voor u (én voor onze be
zorgers) en het bespaart incasso
kosten als u per kwartaal in
plaats van per week of per maand
uw abonnementsgeld betaalt.
En het „toppunt" van gemak:
machtig ons, als u een giroreke
ning hebt, het abonnementsgeld
daarvan automatisch af te schrij
ven. Een desbetreffend machti
gingsformulier zenden wij u op
aanvraag gaarne toe.
Maak het U zelf gemakkelijk
Heden, woensdag
VEENENDAAL
Consistorie Ger. Gem. Fluiterstr. 19.30
uur: Jaarvergadering studiever. SGP
„Petrus Datheen". Inleider G. van de
Berg.
OVERBERG
Hervormde kerk 19.30 uur: Afscheid ds.
C. van Viegen.
BIOSCOOP
Luxortheater Veenendaal 19.30 uur: „De
Prooi".
Morgen, donderdag
VEENENDAAL
Pniëlkerk Hoofdstraat 19.30 uur: Zen
dingsavond plaatselijke Chr. Geref.
Kerken. Sprekers ds. H. P. Brandsma
en ds. J. Brons.
BIOSCOOP
Luxortheater Veenendaal 19.30 uur:
„Jerry Cotton beukt er op los".
VEENENDAAL Een zeer bloeiende vereniging loopt het risico opgeheven
te worden, wegens gebrek aan goede leiding. Dit gevaar bedreigt de volgend
jaar 30 jaar oude padvinderij in Veenendaal, die momenteel ongeveer 100 le
den telt, maar veel te weinig leiders en leidsters heeft om het verkennersspel
goed te laten functioneren. Reeds eerder is de troep „Valleijagers" samenge
smolten met de „Zwervers", door hetzelfde euvel. Op dit moment zou de
groep de „Zwervers" gesplitst moeten worden, omdat het aantal leden te
groot wordt.
"Ik moet er eerstdaags mee ophou
den, omdat ik er onderhand te oud voor
word", aldus de leider van de Veenen
daalse padvinderij, de heer A. H. van
Pijpen. „Er is gelukkig iemand, die
een goede ervaring in het werk heeft
omdat hij vroeger enkele jaren mee
gewerkt heeft in de leiding, en na een
studieperiode dit weer wil opvatten,
maar dat gaat voor andere vacatures
niet op. We hebben dringend behoefte
aan leiding voor de welpen, zowel man
nelijke als vrouwelijke, in de leeftijd
van 18 tot 22 jaar. Daarboven zoeken
we enkele (mannelijke) leiders voor de
verkenners, die een leeftijd van 20 tot
25 jaar moeten hebben.
Ervaring in de padvinderij is niet
vereist, die had ik eigenlijk ook niet.
Toen ik de leiding kreeg, was mijn eni
ge ervaring de korte tijd, die ik als
kleine jongen als welp had doorge
bracht. Alleen belangstelling voor deze
vorm van jeugdwerk en de bereidheid
een deel van de vrije tijd eraan te ge
ven is noodzakelijk. Een leider van de
padvinderij moet in de week plannen
maken voor hetgeen er op zaterdag ge
daan wordt. We moeten trouwens lang
zamerhand weer naar twee groepen
toe, omdat de ene veel te groot wordt",
aldus de heer Van Pijpen.
VERANDERING
De padvinderij is vergeleken bij vroe
ger sterk veranderd. Was het vroeger
een „vrij exclusieve" aangelegenheid
thans bestaat de Veenendaalse troep
jongens uit alle lagen der bevolking.
Ook het „semi-militaire", dat de pad
vinderij zo lange tijd kenmerkte
voornamelijk een gevolg van het dra
gen van een uniform is voorbij. Het
is tegenwoordig niet meer toegestaan,
dat padvinders in uniform optreden bij
allerlei gebeurtenissen, die met het
verkennersspel niets te maken hebben.
„Natuurlijk zijn we nog altijd bereid te
helpen, indien er een beroep op ons ge
daan wordt," aldus de heer Van Pijpen,
„maar dat gebeurt niet meer in uni
form, zodat het publiek daarvan eigen
lijk niets merkt.
Nog onlangs waren 14 van de 16 „ge
wonden" bij de Rode Kruisoefening
padvinders. De jongens hebben enkele
jaren geleden een cursus brandbestrij
ding gevolgd, terwijl het vorige seizoen
een cursus EHBO doorlopen werd. Op
die manier kunnen we in veel gevallen
hulp bieden, maar dat gebeurt niet
meer als padvinderij, dus niet meer in
uniform."
De belangstelling voor de padvinderij
is groeiende, meent de heer Van Pij
pen, iets wat voor een deel het gevolg
is van de vergrote belangstelling voor
het kamperen. Dat is vanouds een van
de grote aantrekkelijkheden van deze
beweging.
Momenteel beschikt de Veenendaalse
troep over een aantal tweepersoonsten
ten, die regelmatig gebruikt worden
door jongelui, die een weekend gaan
„Hiken", dat is zelfstandig kamperen
en dan geheel voor zichzelf zorgen. „De
periode dat men naar het buitenland
ging, in het kielzog van pa en moe is
aan het aflopen. De jongelui willen zelf
standig zijn en daaraan helpt de pad
vinderij mee, door ze te leren hoe ze
zich als kampeerders moeten gedra
gen".
VEENENDAAL Het college van
burgemeester en wethouders heeft met
de jonge Veenendaalse kunstenaar Mik
Thoomes onderhandeld over de aan
koop van een van zijn scheppingen. In
ieder geval zal het werk van zijn hand
bestemd zijn voor het nieuwe raadhuis.
Naast Hedda Buys is Mik Thoomes de
enige Veenendaalse kunstenaar die aan
de verfraaiing van het nieuwe raadhuis
heeft medegewerkt. Mik Thoomes is
bezig aan het derde leerjaar van de
Rijks Academie voor Beeldende Kunst
te Arnhem. Hij exposeerde al eerder
in kunstgalerij „Het Lanteerntje" te
Veenendaal.
LEERSUM Zondag 1 oktober or
ganiseert de MAC ,,'t Sticht" een oriën
teringsrit voor auto's, motoren en
scooters over een afstand van 40 km.
De start is om half drie bij Hotel Smit,
Amersfoortseweg 26 in Doorn, waar
vanaf 14.00 uur kan worden ingeschre
ven.
AMERONGEN Teneinde het kerst
feest voor de kinderen van de hervorm
de zondagsschool weer mogelijk te ma
ken, wordt er een huis aan huiscollecte
gehouden.
Deze jaarlijkse collecte, die noodza
kelijk is om het feest te kunnen laten
slagen, vindt nu plaats in de week van
2 tot 7 oktober.
ADVERTENTIE
GASSHOW
Keuze uit 50 modellen in het
N.Y.Y.-gebouw, Tuinstraat, Veenendaal.
Ni|verheidslaan 35 Veenendaal.
VEENENDAAL De bromfietser
J. van N. uit Veenendaal passeerde
gistermiddag op de Hoofdstraat, tegen
over het gemeentehuis een vrachtauto,
die men aan het lossen was. Op zijn
beurt passeerde een automobilist, de
heer J. A. I. uit Amersfoort, de brom
fietser.
Vanuit tegenovergestelde richting na
derde een personenauto, waardoor de
doorgang voor de heer I. wat smal
werd. Hij raakte de bromfietser, die
viel. De bromfiets werd beschadigd,
evenals de auto van de heer I.
ARNHEM Provinciale Staten van
Gelderland komen op woensdag 18 ok
tober in openbare vergadering bijeen
in het Huis der Provincie te Arnhem.
De vergadering begint 's morgens om
half elf.
EDERVEEN Maandagavond werd
bij de damclub DCE weer een aantal
wedstrijden gespeeld voor de onderlin
ge competitie. Er werden 7 partijen ge
speeld, waarbij enkele verrassende" uit
slagen werden genoteerd. G. Vlastuin,
die deel uitmaakt van het eerste acht
tal, verloor van R. Hendriks. J. de Ko
ning, ook van het eerste achttal, kwam
in een spannende partij tegen B. van
Beek niet verder dan remise. Verder
behaalde Dikkenberg zijn eerste winst
punten door v. Hunnik in het eindspel
te verslaan.
De verdere uitslagen waren: St. Vier-
winden - H. v. Nieuwamerongen 20.
J. Boeve - W. Veldhuizen 20, D. v.
Heerdt - H. v. Nieuwamerongen 20.
J. Slotboom - St. Vierwinden 02.
Zondag aanstaande speelt DCE de
eerste competitiewedstrijd thuis tegen
BSDV. uit Barneveld. De leden, die niet
in het achttal spelen, spelen voor de
onderlinge competitie.