SEKTE VAN ZWARTE JANNETJE WAS MYSTERIEUS GEDOE Als ze de deur uitging werden lopers uitgelegd Gevaar voor opheffing Padvinderij groeit, leiders ontbreken Verrassingen in competitie DCE Werk van Mik Thoomes in raadhuis Knopen door Adriaan P. de Kleuver Gebrul Wantrouwen Sex Op bol HET GEMAK DIENT DE MENS... Betaal per kwartaal Uniform wordt nog slechts spaarzaam gebruikt Oriënteringsrit M.A.C. „Sticht" Collecte voor kerstfeest Prov. Staten 18 oktober bijeen Ze noemden haar bruid van Christusen er ivaren er zelfs die er Vrouwtje van Christus99 van maakten. In feite was zij een even wonder lijke figuur als de moderne christus die Lou Voorthuizen meer bekend als Lou de pa lingboerpleegt uit te hangen. Wie al die eretitels evenwel voor Zwarte Jannetje bedacht Bezoekt heden onze D. G. SCHANS en ZN. Automobilist reed bromfietser klem WOENSDAG 27 SEPTEMBER 1967 f00000000000000000* WB00000000000000000000B00000000000000B00000000000000000000000B00000000000000000000000000*"000* 100000000000000000000k heeft valt moeilijk uit te ma ken. Noemde zij zich zélf 99bruid van Christus'' dan zou dat op zich zelf nog niet té gek geweest zijn. J an soortgelijke taal bedienen zich nóg wel sen timentele vrouwtjes uit ex treem reformatorische krin gen. Dat is zo'n beetje de tale Kanaans die dan gesproken wordt en waaraan iemand die het jargon van gemeenplaatsen niet machtig is met recht geen touw kan vastknopen. Deze 99eigengeestelijke woorden schat wisselen ze dan ook bij voorkeur uit als ze huiselijk met geestverwanten onder el kaar zijn. Meestal mensen met geringe geestelijke gaven9 die het Woord geheel en al voor hun kleine bevattingsvermo gen pasklaar maken. En deze halsstarigen zijn dan nog de lastigsten. Die zien wel iets in het mysterieuze gedoe van zo'n Louja óók voorheen in Zwarte Jannetje. Het moet tot geruststelling van het nage slacht gezegd worden dat er onder de thans levenden bitter weinig Veenendalers van oude stam zullen zijn wiens groot ouders tot de daadwerkelijke Jannetje-aanbidders behoor den. Als in veel andere geval len kwamen die uit andere streken van het land; in Zwar te Jannetjes geval overwegend uit Polsbroekzodat de sekte ook wel aangeduid werd als Polsbroekers. Wié was die Zwarte Jannetje dan wel? Een donkergelokt, wat excen triek meisje dat aanvankelijk voorbestemd was onderwijzeres te worden en er al spoedig de brui aan gaf om dat toch zo vrouwelijke beroep uit te gaan oefenen. Ze kon uren voor zich heen zitten staren, bijtend op een potlood en dót maakte de ouders soms bang, want het was zo totaal tégen de aard van het in wezen vrolijke meisje. De vader van Jannetje Hootsen (zo staat ze in de burgerlijke stand ingeschreven) was een eerbaar wol kammer, één van de meer dan vijf tig kleine baasjes die Veenendaal omstreeks het midden van de vorige eeuw in deze opmerkelijke bedrijfs tak kende. De Hootsens behoorden tot wat men noemde de gegoede burgerstand. Naast het wolkammen hadden velen van hen nog een kleine boerderij of een verveningsbedrijfje. Vader Hoot sen nu hield een paar koeien en zo staat in de burgerlijke stand soms dan ook veehouder en landbouwer. Haar moeder moet een vriende lijke en eenvoudige, heel knappe en altijd in 't zwart geklede vrouw ge weest zijn. Deze ouders waren stren ge orthodox-protestantse mensen en gaven hun kinderen een opvoeding die daarmede in overeenstemming was. Jannetje Hootsen werd geboren op 8 maart 1860. Ze ging naar schoolt naar de kerk en naar catechisatie en legde, als in die kringen gebruike lijk, zo zonder er veel bij na te den ken belijdenis des geloofs af. Daar aan gaat in die kringen niets bijzon ders vooraf. Alles wat dominee er in pompte was immers waar en wie daar ja en amen op zei zat goed. Maar bij Jannetje niet! Nu is dat op zichzelf een verheugend teken van leven. Maar als men op eigen houtje de exegeet gaat uithangen ko men er in de geest wel knopen te zit ten die niemand er uit kan halen en die het slachtoffer er zelfs niet uit wenst te laten halen. Bovendien kriebelt in het bloed de donkere ondergrond van het „zware" voorgeslacht mee, alle goede en kwade eigenschappen springen er in rond van ouders, grootouders en ga zo maar door. En zit men eenmaal in het donker en voelt men er zich veilig dan komen zulke mensen nooit meer in het licht. Jannetje kreeg de bibber als ze aan de hel dacht. Het angstzweet brak haar 's nachts aan alle kanten uit. Geen aardse macht kon haar meer redden. En zoals dat bij dit soort geëxalteerde vrouwen vooral gebruikelijk is volgde de zogenaamde „bekering". Dat is het moment waarop zulke mensen plotseling de tale Kanaans gaan spreken. Dit met gemeenplaatsen doorspekte geeste lijke dialect herkennen de ingewij den onmiddellijk. Nadat de satan Jan netje met vuisten gebeukt en murw geslagen 'had, zo vertelde zij, werd ze verslonden door de drie maal hei lige God, de Drieëenige, en deze zie- lestrijd, hoe louterend voor Jannetje die dan ook geweest mag zijn en in feite een héél normaal reformato risch verschijnsel was, deze „daad werkelijke bekering" zou zo totaal anders uitpakken. Aanvankelijk zeiden de trotse fa milieleden tot ieder die het horen wilde: „Ja, onze Jannetje heeft nou het goeie gevonden". Maar het was niet zo'n best adres, want hoe men het ook wendt of keert, wat deze knappe donkere meid er van maak te grenst vanaf dat moment van die zg. bekering aan het waanzinnige. Zij moet ergens krank van geest ge weest zijn maar net niet erg genoeg om voor gek versleten te worden. Alleen maar enigszins verward. Jannetje begon haar geestelijke belevenissen aan de mensen te ver tellen en er waren er die zich geest verwant voelden. Toen het al te dol werd vielen de meesten haar weer af, maar een kern van getrou wen begon haar dusdanig op te schroeven dat ze totaal van slag raakte. Ze wilde gaan getuigen van de wondere zaken die ze beleefd had. Ze zei de kerk vaarwel en schaar de zich onder „het volkie". Haar broer ging ook voor een ech te doorgeleide door en als die met een pak sajet de boer op ging dan praatte hij over zijn zuster. Zo kwam ze in het conventiekelwezen zelfs de door zondaren bezoedelde straatstenen niet mocht belopen. Recht voor het statige huis liet hij een deftige stenen brug bouwen met middenop een ijzeren hek dat op slot kon. Als nu Jannetje elders moest gaan preken of huppelen werd het hek geopend en van de huisdeur over de brug heen naar het in 't Gelder land voor de Gelderse Waag gereed staande particuliere rijtuig van Jan netje een loper uitgelegd. Omdat ze bij haar leven al voor een heilige gehouden werd en haar de eeuwige onsterfelijkheid was aangemeten, daarom waren die brug, die loper en dat rijtuig er. Een zo'n heilig wezen kon de onreine aarde immers niet betreden. terecht, bij de praatgrage gezel schapsmensen die elkaar hun beke ringsverhalen opdisten. Het bleek dat de welbespraakte Jannetje Hootsen ze wat radheid van tong betrof allemaal overtrof. In de familiekring evenwel wantrouwde men haar bedoelingen. Mogelijk ken de men haar beter dan wie ook. Ze vond het heerlijk als ze zo bewie rookt werd. En al hoger rees haar ster. Toch was ze niet altijd zo luidruch tig en kon ze een tijd lang onbewo gen voor zich heen zitten te staren. Dan was ze bezig met wat in haar kring de gemeenschap met de Geest van Christus genoemd werd. Het waren bij haar op het laatst halluci naties waarbij ze zich zo dicht bij Christus waande dat dit op een soort verliefdheid ging lijken. De Juiste afstand tussen haar Schepper en zichzelf werd duidelijk uit het oog verloren. In zulke geval len beginnen dit soort mensen te jij-en en te jou-en tegen God en dat is dan zo'n beetje 't summum van de reeds gesignaleerde tale Kanaans. Dan inééns rees Jannetje met wijd gespreide armen van haar stoel op en schreeuwde het uit: „Al wat aan Hem is, is gans begeerlijk". Spet tend gaf dan het een of andere fa milielid te kennen: „Is 't vat weer zo vol dèère?" Neen, in haar directe omgeving moest men van dat drukke gepreek van Jannetje niet veel hebben. Dus keerde zij deze ongelovigen de rug toe, en zocht haar heil bij ,,'t vol kie", een groep lieden die vonden dat de kerken te veel de aandacht op het verstand legden en dat ver stand verblindde de mensen zodat ze God niet duidelijk weer konden zien. De dominees waren volgens die mensen fakkeldragers van satan De vermaarde brug over de Boveneind se grift waarover het Veenen daal se orakel Zwarte Jannetje plechtstatig schreed als ze, gaande over een van de huisdeur naar de overzijde van de brug gelegde loper haar rijtuig wilde bereiken. Niet over de door zondige stervelingen besmette bodem ging zij maar over de aan haar gewijde brug. en over de traditionele kerkzang dachten ze erg revolutionair. Jannetje had eens geprofeteerd dat haar broer Dirk op de troon van David zou komen. De in hun gewo ne doen statige, harde boeren uit Polsbroek, Molenaarsgraaf, Schoon hoven en zowaar zelfs een paar uit Veenendaal pakten elkaar dan bij de hand na Jannetje op een op een ta fel geplaatste stoel gehesen te heb ben en huppelden dan in reidans rond haar, al maar zingend van: „Dirk onze jongste zoon, die zal zit ten op Davids troon". Dat zweepte op 't laatst Jannetje zo op dat ze be gon te gillen en van de weeromstuit op de tafel danspasjes begon te ma ken. Wie heeft via de t.v. het oorver dovende krijsen van een horde jon geren die hun fans op het toneel wel dood zouden willen drukken, niet al eens gehoord. Het kan dus, zo'n massa begoocheling. Jannetje is nog in ons. Op zondag gingen bij al deze men sen de luiken dicht. En het was in Polsbroek in huizen van haar aan hangers dan een drukte van jewelste. Van heinde en verre kwamen de broeders en de zusters naar wat zij gingen noemen de Bruid van Chris tus. Jannetje had alle moeite licha melijke liefde en geestelijke liefde als twee verschillende componenten te bekijken. Zij liet zich door haar gevoelens zo intens overmannen dat werkelijk van sex gesproken kon worden. Daarvan gaf zij in de wijze van bewegen en wat „dansen" genoemd werd duidelijk blijk. Dan viel ze uit geput onder het uitroepen van de woorden: „O zaligheid, hemelse za ligheid" in de armen van de een of andere aanbidder. Zulke vertoningen met dit extatische slot stonden die domme, stinkend rijke boeren uit Zuidholland en Utrecht met stomme verbazing aan te zien. Zwarte Jan netje werd hun privé heilige. Een tastbare! Helemaal buiten de aardse liefde schijnt Zwarte Jannetje nu ook weer niet gekund te hebben. Twee min naars drongen naar haar hand, twee broers, Teunis en Jan Hoogendoorn. Teunis was rijk en liet voor de aan beden stichteres van het Janne- tjesgeloof aan de Boveneindse grift te Veenendaal een deftig herenhuis bouwen. Het is een schepping van archi tect Van Stuivenberg, oerdegelijk en kennelijk voor de eeuwigheid bedoeld „De Vallei" zetelt er thans. En ja, toen kwamen de broers naar Vee nendaal. Teunis behartigde meer de geestelijke belangen van Jannetje en Jan regelde de financiën. Men vertelt nóg dat Jannetje het principe van de vrije liefde huldig de. Maar ach, men mompelt zo veel en wat is er soms van waar. Zwarte Jannetje liet dit alles zich welgeval len. Het is altijd nog een open vraag of ze van zichzelf sprak de Bruid van Christus te zijn dan wel of een hysterisch geworden troep aanbid ders dit in haar begon te zien. Teunis Hoogendoorn deed nog meer. Onze Zwarte Jannetje was in zijn ogen zo'n goddelijk wezen, dat zij met haar knooplaarzen aan Hoe de Veenendalers deze verto ning verwerkt hebben laat zich den ken. Het maakte de omwonenden soms bang. Uit het deftige huis klonk op zondag soms gegil en gebrul en de mannen stampten onder het zin gen van de nieuwe Davidische hym ne met stokken de maat op de grond. Op 't laatst deed de politie een inval. Maar er bleek niets ern stigs aan de hand te zijn. Alléén maar een paar fanatieke boeren en een hees geschreeuwde vrouw. Toch bleef men waakzaam. In het dorpje Appeltern aan de Maas was bij een soortgelijk samentreffen van de een of andere sekte in 1900 bij een boerenknecht de satan er zo hardhan dig uitgeknuppeld dat de jonge man aan de gevolgen overleed. Toen in Veenendaal telkens onlusten over het voorgenomen afschaffen van de ossenmarkt voorkwamen legerde men marechaussee in Veenendaal. Deze groep gerechtsdienaars hield ook een oogje in het zeil waar het tot eventuele bloedbaden ten huize van Zwarte Jannetje mocht dreigen te komen. Alle angst evenwel bleek on gegrond. Met dan dat vreemdsoortige zondagse vertier, voor de rest leef den ze als gegoede burgers, be moeiden zich met niemand en omdat alles zich achter gesloten deuren af speelde weet men van de eigenlijke ceremoniën maar weinig af. In Polsbroek heeft een vroegere aanhanger er wel eens wat over ver teld. Daar werden inderdaad vroeg tijdige twisttesten van de stramme boeren afgenomen. Het is bekend dat als Jannetje begon te „profete ren" er een wit laken over haar ge hangen werd. Maar zelfs de meest ingewijden wisten niet te vertellen wat zij alzo brabbelde. Zelf preken deed ze al lang niet meer. Jannetje hield meer van voor zich heen zitten staren en zo de geest over zich te la ten komen en dan van haar heerlijke gevoelens blijk te geven. Een dikke boer hield zich dan on ledig met toespraken in de bijeen komsten. Dat ging dan werkelijk zo. De man ging voor een preekstoeltje staan, gaf met de rechtervuist een forse slag op de statenbijbel en riep dan met een donderende stem: „De geest komt krachtig over". Dan volg de de toespraak en wie Uwer had er niet wat voor over de inhoud van zulk een merkwaardige preek te ken nen! Ze waren b.v. zo verblind dat vaccinatie van het vee bij mond- en klauwzeer als zondig ervaren werd. Ze weigerden bovendien hun pet af te nemen voor de kantonrechters te Schoonhoven toen ze wegens het niet nakomen van de vaccinatie voorschriften moesten terecht staan. Politiemensen namen de pet ten toen van de hoofden en ze wens ten deze niet meer in ontvangst te nemen en gingen na afloop nieuwe kopen. Geld van in beslag genomen en verbeurd verklaard vee wilden ze nadien evenmin aannemen. Een nieuwe stunt werd eveneens met boeten gehonoreerd. Ze haal den de kinderen van school, zeggend dat ze wel van God geleerd zouden worden. Toen te Polsbroek in 1898 de inhuldigingsfeesten ter gelegen heid van de kroning van koningin Wilhelmina gehouden werden haal den de volgelingen van Zwarte Jan netje zich de haat van de hele ge meenschap op de hals door de vlag niet uit te steken. Ruiten werden in gesmeten en voor alle zekerheid timmerden de sektaristen toen maar planken voor de vensters of deden de luiken dicht. Ook zondags, want dan was de belangstelling van het volk bijzonder gericht op de plaatsen van samen komst, meestal in schuren bij kapi tale boerderijen, waar soms meer dan honderd mensen het steeds wonderlijker wordende gedrag aan het heilig verklaarde Veenendaalse „Vrouwtje van Christus" met stom me verbazing kwamen aanschou wen. Dit was wat anders dan 't kille ge doe in de kerken. Deze vrouw bracht de mensen de kop op hol zo als ze hó&r eerst totaal van de wijs gebracht hadden. Overzien wij dit alles nuchter dan moet deze vrouw in feite tot de psy chopaten te rekenen zijn geweest. In onze dagen is het de vermaarde Lou de palingboer die onnozele zie len zo weet te imponeren dat hij als een „koning des hemels" in Muider- berg kan zetelen, zoals Zwarte Jan netje het als „koningin des hemels" in haar mooie huis aan de Bo- veneindse grift (eigenlijk genaamd de Geldersche wijk!) zetelde. Ge heel de geschiedenis door kan men parallellen vinden. Het opmerkelijk ste in zulke gevallen is dat zulke mensen door de volgelingen al spoe dig voor onsterfelijk gehouden wor den. 't Werd niks met het geloof aan Zwarte Jannetje. Ze overleed plotse ling op 3 december 1919 en haar dood betekende het einde van de rond haar opgekomen sekte. Haar eeuwigheid op aarde duurde maar 59 jaar en geen sterveling heeft nog weet van dat merkwaardi ge geloof, een geloof dat een creatie was van domme en totaal verdwaas de mensen die op aarde reeds een voorproefje van de Hemelse zalig heden wilden genieten, mensen die bitter ontgoocheld stonden te kijken toen zij bemerkten dat een mensen leven maar een mensenleven is. Als een bloem... 000000000000000000000000000000000000000000M 1.000000000000000000001 Zo is het en zo zal het wel altijd blijven. Dat geldt ook voor u als lezer(es) van het dagblad De Vallei, want het is veel gemakke lijker voor u (én voor onze be zorgers) en het bespaart incasso kosten als u per kwartaal in plaats van per week of per maand uw abonnementsgeld betaalt. En het „toppunt" van gemak: machtig ons, als u een giroreke ning hebt, het abonnementsgeld daarvan automatisch af te schrij ven. Een desbetreffend machti gingsformulier zenden wij u op aanvraag gaarne toe. Maak het U zelf gemakkelijk Heden, woensdag VEENENDAAL Consistorie Ger. Gem. Fluiterstr. 19.30 uur: Jaarvergadering studiever. SGP „Petrus Datheen". Inleider G. van de Berg. OVERBERG Hervormde kerk 19.30 uur: Afscheid ds. C. van Viegen. BIOSCOOP Luxortheater Veenendaal 19.30 uur: „De Prooi". Morgen, donderdag VEENENDAAL Pniëlkerk Hoofdstraat 19.30 uur: Zen dingsavond plaatselijke Chr. Geref. Kerken. Sprekers ds. H. P. Brandsma en ds. J. Brons. BIOSCOOP Luxortheater Veenendaal 19.30 uur: „Jerry Cotton beukt er op los". VEENENDAAL Een zeer bloeiende vereniging loopt het risico opgeheven te worden, wegens gebrek aan goede leiding. Dit gevaar bedreigt de volgend jaar 30 jaar oude padvinderij in Veenendaal, die momenteel ongeveer 100 le den telt, maar veel te weinig leiders en leidsters heeft om het verkennersspel goed te laten functioneren. Reeds eerder is de troep „Valleijagers" samenge smolten met de „Zwervers", door hetzelfde euvel. Op dit moment zou de groep de „Zwervers" gesplitst moeten worden, omdat het aantal leden te groot wordt. "Ik moet er eerstdaags mee ophou den, omdat ik er onderhand te oud voor word", aldus de leider van de Veenen daalse padvinderij, de heer A. H. van Pijpen. „Er is gelukkig iemand, die een goede ervaring in het werk heeft omdat hij vroeger enkele jaren mee gewerkt heeft in de leiding, en na een studieperiode dit weer wil opvatten, maar dat gaat voor andere vacatures niet op. We hebben dringend behoefte aan leiding voor de welpen, zowel man nelijke als vrouwelijke, in de leeftijd van 18 tot 22 jaar. Daarboven zoeken we enkele (mannelijke) leiders voor de verkenners, die een leeftijd van 20 tot 25 jaar moeten hebben. Ervaring in de padvinderij is niet vereist, die had ik eigenlijk ook niet. Toen ik de leiding kreeg, was mijn eni ge ervaring de korte tijd, die ik als kleine jongen als welp had doorge bracht. Alleen belangstelling voor deze vorm van jeugdwerk en de bereidheid een deel van de vrije tijd eraan te ge ven is noodzakelijk. Een leider van de padvinderij moet in de week plannen maken voor hetgeen er op zaterdag ge daan wordt. We moeten trouwens lang zamerhand weer naar twee groepen toe, omdat de ene veel te groot wordt", aldus de heer Van Pijpen. VERANDERING De padvinderij is vergeleken bij vroe ger sterk veranderd. Was het vroeger een „vrij exclusieve" aangelegenheid thans bestaat de Veenendaalse troep jongens uit alle lagen der bevolking. Ook het „semi-militaire", dat de pad vinderij zo lange tijd kenmerkte voornamelijk een gevolg van het dra gen van een uniform is voorbij. Het is tegenwoordig niet meer toegestaan, dat padvinders in uniform optreden bij allerlei gebeurtenissen, die met het verkennersspel niets te maken hebben. „Natuurlijk zijn we nog altijd bereid te helpen, indien er een beroep op ons ge daan wordt," aldus de heer Van Pijpen, „maar dat gebeurt niet meer in uni form, zodat het publiek daarvan eigen lijk niets merkt. Nog onlangs waren 14 van de 16 „ge wonden" bij de Rode Kruisoefening padvinders. De jongens hebben enkele jaren geleden een cursus brandbestrij ding gevolgd, terwijl het vorige seizoen een cursus EHBO doorlopen werd. Op die manier kunnen we in veel gevallen hulp bieden, maar dat gebeurt niet meer als padvinderij, dus niet meer in uniform." De belangstelling voor de padvinderij is groeiende, meent de heer Van Pij pen, iets wat voor een deel het gevolg is van de vergrote belangstelling voor het kamperen. Dat is vanouds een van de grote aantrekkelijkheden van deze beweging. Momenteel beschikt de Veenendaalse troep over een aantal tweepersoonsten ten, die regelmatig gebruikt worden door jongelui, die een weekend gaan „Hiken", dat is zelfstandig kamperen en dan geheel voor zichzelf zorgen. „De periode dat men naar het buitenland ging, in het kielzog van pa en moe is aan het aflopen. De jongelui willen zelf standig zijn en daaraan helpt de pad vinderij mee, door ze te leren hoe ze zich als kampeerders moeten gedra gen". VEENENDAAL Het college van burgemeester en wethouders heeft met de jonge Veenendaalse kunstenaar Mik Thoomes onderhandeld over de aan koop van een van zijn scheppingen. In ieder geval zal het werk van zijn hand bestemd zijn voor het nieuwe raadhuis. Naast Hedda Buys is Mik Thoomes de enige Veenendaalse kunstenaar die aan de verfraaiing van het nieuwe raadhuis heeft medegewerkt. Mik Thoomes is bezig aan het derde leerjaar van de Rijks Academie voor Beeldende Kunst te Arnhem. Hij exposeerde al eerder in kunstgalerij „Het Lanteerntje" te Veenendaal. LEERSUM Zondag 1 oktober or ganiseert de MAC ,,'t Sticht" een oriën teringsrit voor auto's, motoren en scooters over een afstand van 40 km. De start is om half drie bij Hotel Smit, Amersfoortseweg 26 in Doorn, waar vanaf 14.00 uur kan worden ingeschre ven. AMERONGEN Teneinde het kerst feest voor de kinderen van de hervorm de zondagsschool weer mogelijk te ma ken, wordt er een huis aan huiscollecte gehouden. Deze jaarlijkse collecte, die noodza kelijk is om het feest te kunnen laten slagen, vindt nu plaats in de week van 2 tot 7 oktober. ADVERTENTIE GASSHOW Keuze uit 50 modellen in het N.Y.Y.-gebouw, Tuinstraat, Veenendaal. Ni|verheidslaan 35 Veenendaal. VEENENDAAL De bromfietser J. van N. uit Veenendaal passeerde gistermiddag op de Hoofdstraat, tegen over het gemeentehuis een vrachtauto, die men aan het lossen was. Op zijn beurt passeerde een automobilist, de heer J. A. I. uit Amersfoort, de brom fietser. Vanuit tegenovergestelde richting na derde een personenauto, waardoor de doorgang voor de heer I. wat smal werd. Hij raakte de bromfietser, die viel. De bromfiets werd beschadigd, evenals de auto van de heer I. ARNHEM Provinciale Staten van Gelderland komen op woensdag 18 ok tober in openbare vergadering bijeen in het Huis der Provincie te Arnhem. De vergadering begint 's morgens om half elf. EDERVEEN Maandagavond werd bij de damclub DCE weer een aantal wedstrijden gespeeld voor de onderlin ge competitie. Er werden 7 partijen ge speeld, waarbij enkele verrassende" uit slagen werden genoteerd. G. Vlastuin, die deel uitmaakt van het eerste acht tal, verloor van R. Hendriks. J. de Ko ning, ook van het eerste achttal, kwam in een spannende partij tegen B. van Beek niet verder dan remise. Verder behaalde Dikkenberg zijn eerste winst punten door v. Hunnik in het eindspel te verslaan. De verdere uitslagen waren: St. Vier- winden - H. v. Nieuwamerongen 20. J. Boeve - W. Veldhuizen 20, D. v. Heerdt - H. v. Nieuwamerongen 20. J. Slotboom - St. Vierwinden 02. Zondag aanstaande speelt DCE de eerste competitiewedstrijd thuis tegen BSDV. uit Barneveld. De leden, die niet in het achttal spelen, spelen voor de onderlinge competitie.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 3