Mien en Jozefien
NCRV brengt hedenavond
„Het Zwanenmeer" op tv
Beeldhouwerstekeningen uit
„Kröller-Müller" op t.v.
Kindertoneelstuk
door „Arena"
Invloed KTV op
kleedgewoonten
de appe)£
bloeien
Nieuwe theatergroep
opgericht
UIT DE KERKEN
Winst communisten
voortqezet
RADIp" en TELEVISIEPROGRAMMA'S
VANAVOND
MORGEN
PILOOT STORM
RECHTER TIE
TEKKO TAKS
TELEVISIE
EEI T.V. LANGENBERG
In „Openbaar Kunstbezit" via Nederland 2:
Ontwikkel ingshulp
voor lange adem
Winst Indoheem
uit cosmetica
Deel dividend
K.V.T. uit
reserve
Prins Claus gaf
soldaat „lift"
na 2
MAANDAG 2 OKTOBER 1967
123
De Will Bend Film Corporation had
eerst Mona de Rez en haar huwe
lijksplannen doodgezwegen. Alle gro
te mannen voorspelden, dat het wel
zou blussen, na de beschrijving, die
Diggers van de bruidegom had gege
ven.
Toen het ernst werd met de trou
werij, kwam Diggers bij Mona om
inlichtingen voor de publicity. Het
zou een groots opgezette, zeer ro
mantische reclame worden.
Mona lachte hem allervriendelijkst
uit. Zij vroeg diezelfde dag telefo
nisch Will Bend persoonlijk te spre
ken, en vertelde hem, dat zij, indien
het publicity-department iets méér
durfde te melden dan haar huwelijk
na de voltrekking daarvan, op stel en
sprong alle contact zou verbreken.
„Bedoel je contact of contract??"
informeerde de machthebber koel
tjes.
„Beide", antwoordde Mona. „Ik
blijf voor je werken, zolang als wij
het samen goed kunnen vinden, dear
Will. Mijn man heeft daar niets te
gen. Maar ik verwacht eerbiediging
van mijn wensen. Tot ziens". En zij
hing de haak op, alsof zij de mach
tigste was.
Zij trouwden op de dag, dat de
lente begon. Het was een koude dag,
met een strak-blauwe hemel. In de
plantsoenen stonden krokussen en tul
pen, het was een dwaas voorjaar,
waarin alle bloemen voor of na hun
tijd bloeiden.
„Net als wij", zei Mona. Dat was
in de trouw-auto, naar het stadhuis.
Hun getuigen waren Alexander
Verbrinke en de dansleraar. Als ge
hoorzame kinderen zaten er verder
Elisa, de boksleraar en een secreta
ris van het Amerikaanse consulaat
bij. De Lange had niet aanwezig
kunnen zijn.
Coen miste hem, toen zij daar in
de trouwkamer zaten, en luisterden
naar de wethouder, die stotterde en
slecht Engels sprak. Coen nam hem
dat niet kwalijk, want alles tezamen
deed hem denken aan een onvoldoen
de voorbereid toneelstuk. Er waren
achteraf te weinig mensen. Dat riep
een huishoudelijkheid op, die allen
lacherig maakte.
Buiten stond toch nog een man van
het film-journaal. Dat was afschuwe
lijk, want ze brulden allemaal van 't
lachen om een mop van de Ameri
kaanse secretaris.
Thuis, bij Elisa en Lex, vonden ze
een klein stapeltje telegrammen:
Will Bend, Diggers, Gladys Barry
de kamenier, Freule Eline Borgh van
Wynendael, Braam en echtgenote.
En juist, toen zij aan tafel zouden
gaan, arriveerde er nog een tele
gram: „Wel gefeliciteerd! Veel ge
luk! Heden dochter Mona geboren".
De ondertekening was „Kees Gaal-
ders".
Het was de clou van de hele brui
loft. Alleen Coen was even stil. „Ar
me Lange!" zei hij. „Dat 'ie nou op
de mooiste dag van mijn leven nog
niet eens hier kan zijn dat hij moet
ondertekenen met die naam!..."
Want voor hem zou de Lange altijd
„Lange" blijven.
Mona was diep getroffen. „Wat lief,
om haar naar mij te noemen! Ik zal
het kindje mijn kleinste parelsnoer
geven", zei ze. Het leek wel, of alles
zot moest klinken, die dag.
Zie je, lezer, dat is het verhaal
over Coen. Hier zouden wij gevoege
lijk de tuin weer kunnen uitwandelen,
en zelfs de hekken sluiten, als ik niet
nog één klein verhaaltje had, dat als
slot-akkoord wat lieflijker klinkt:
Twee jaar later werd er op de
„Wynendael" een zoon geboren. Dat
is nu wel niet zo ontroerend voor bui
tenstaanders maar het treffende
was daarbij, dat hij in het voorjaar
arriveerde, juist, toen de wilde appels
bloeiden.
Coen telefoneerde naar de Lange en
naar Lex om het hun te vertellen.
Maar naar de tantes zond hij de
chauffeur met een gemakkelijke wa
gen: die gaf een brief af.
De chauffeur kwam alleen in die
deftige auto terug. De groeten, had
den de freules gezegd. En gefelici
teerd.
Coen wilde van teleurstelling niet
eens wagen, of het misschien alleen
die kleine magere was geweest, met
het witte krulhaar...
3623. In normale omstandigheden zou piloot Storm het
natuurlijk niet in zijn hoofd gehaald hebben om zulke
zware apparaten op een betrekkelijk dunne ijskorst te
brengen. Maar de omstandigheden waren nu eenmaal
niet normaal. Zijn brein was immers vervuld van de
vreemde ideeën en impulsen, die de Plutonische god
heid daar in had geplant. Het ruimteschip waarmee hij
zelf van de Aarde was gekomen, hetgeen hij op dat mo
ment niet besefte, was het doel van zijn excursie aan
het hoofd van die massa ratelende en rollende machi
nes. Hij wilde dus in een rechte lijn naar dat doel op-
rukken. De wetten van de zwaartekracht zouden hem
evenwel dwarsbomen, want de oppervlakte van het ge
stolde gasmeer was niet in staat zoveel gewicht te dra
gen. De witte korst brak achter hem open en verzwolg
de voorste rij machinesVerbijsterd staarde Arend
ernaar en toen ontstak hij opeens in een vreselijke woe
de. Terwijl hij zo stond te tieren en met de zwarte hal
ter te schudden, scheurde de ijskorst steeds verder, zo
dat hijzelf tot zijn verbluffing moest constateren, dat
ook alles onder hém begon te golven en kraken. Ver
geefs zocht hij een uitweg
30. „Tja", zegt kolonel Mow, enigszins in de war ge
bracht door de vraag van de Rechter, „het is inderdaad
een vreemde zaak dat Soe's zegel niet in zijn etui zat.
We hebben het gevonden in zijn bureaula, en het zit
dus in de tweede enveloppe. Zal ik die voor u openma
ken?" „Dat is niet nodig", antwoordt de Rechter. „Ver
telt u mij eens, was het in overeenstemming met
Soe's karakter om zijn zegel te laten slingeren? Was hij
nogal slordig in die dingen?" „Juist niet", moet Mow
toegeven. „Hij was het toppunt van stiptheid en disci
pline. U weet dat hij luitenant Kao wilde degraderen
omdat zijn koppelriem niet deugde. Welnu, hij was
even streng voor zichzelf als voor anderen." „Dan weet
ik wel genoeg", zegt Rechter Tie. „Als het enigszins
mogelijk is, zou ik nu graag de commandant willen
spreken." „Laten we gaan kijken of hij vrij is", zegt
Mow. „Waarschijnlijk is de conferentie net afgelopen."
De kolonel brengt Rechter Tie een Tsjiac Tai naar de
grote vergaderzaal. Tot een van de wachters die bij de
deur op post staan zegt Rechter Tie: „Vraag comman
dant Fang of hij mij ontvangen wil. Ik heb belangrijke
nieuwe aanwijzingen verzameld inzake de moord op on
dercommandant Soe, waaruit zal blijken dat kapitein
Tsjeng onschuldig veroordeeld is. De zaak gedoogt
geen uitstel."
16. De waard, die zich achter de toonbank in een leeg
vat verstopt had, gluurde voorzichtig over de rand
van de ton toen hij iema id met normaal stemgeluid
hoorde roeoen. En toen hij hoorde wót Tekko riep,
kwam hij vliegensvlug uit zijn benauwde schuilplaats
tevoorschijn. „Ah, er valt iets te verdienen!" mompel
de de dikke herbergier. „Zaken zijn zaken!" Hij maak
te licht en kwam onderdanig naar Tekko toe om te
vragen: „Waarmee kan ik de edele heer van dienst
zijn? Slecht weertje wat?" „Hondeweer!" beaamde
Tekko volmondig. „Breng me maar gauw een kop kof
fie met een scheutje dinges erin! En hang die natte
doek voor me te drogen, wil je?" De waard haastte
zich om aan Tekko's verzoek te voldoen en toen kwa
men de boeren jn het oude mannetje ook weer één
voor één opduiken. „Bent u hier soms voor zaken?"
vroeg de herbergier, terwijl hij een dampend kop kof
fie voor Tekko neerzette. „Nee, ik ben met vakantie!"
antwoordde onze vriend. „Maar wat waren jullie aan
het doen in het donker?"
„Oheh....de lamp woei uit toen U binnenkwam!"
stotterde de waard „En....eh...we zochten naar lucifers
die ik in de consternatie...eh.. ik bedoel in de gauwig
heid op de grond had laten vallen
We zijn zo dikwijls te snel ontgoo- E
cheld.
Een uur later reed een wagentje 5
met een nieuw paardje ervoor de op- jjj
rijlaan van het Huis in.
Zij waren er alle drie. En Braam,
die hun de monumentale voordeur
opende, was niet vlug genoeg om hen
aan te dienen: ze groetten hem, en
waren reeds voorbij, de trap op...
Nog altijd liep Agneta vooraan.
Zij zagen, dat in de holten van de
trapleuning vier prachtige nieuwe
potten stonden: wit Delfts; zoals zij
ook opgemerkt hadden, hoe een nieu
we stenen ridder mét een hoofd en
een zwaard en een duidelijk wapen
schild, de wacht hield bij het bordes.
Een kraam-verpleegster wees hun
de weg naar de juiste kamer. Daar
traden zij binnen, met vreemd strak
ke gezichten, als getemde schikgodin
nen.
„Good morning", zei Agneta tegen
het wildvreemde kraambed.
Zij zag een smal, donker vrouwtje,
dat een afgematte glimlach van
schitterend witte tanden naar haar
zond: „U bent tante Lientje!..." ant
woordde Mona, in bijna accentloos r
Nederlands.
Het was een pijnlijk compliment.
„Ik ben Agneta", zei de oudste zus
ter. En als zij zich schaamde, dan
wist zij dit even voorbeeldig te ver
bergen, als Mona haar verbazing.
Zij brachten bloemen en wijn, en
vroegen naar de gezondheid en naar
het verloop van de bevalling.
Mona maakte een bijzonder gunsti
ge indruk. Per slot was zij toch een
zorgvuldig opgevoede vrouw van de
wereld, en zij had voor de film al zo
vaak in een gebeeldhouwd bed met
een hemel gelegen.
De tantes praatten beschaafd, niet
te druk. Ze dronken kandeel en aten
tulband. Het was hun een heerlijke
ontroering, dat Coenraad zo vasthield
aan de traditie.
Ze vonden het kindje lief, en be
loofden, spoedig eens weer te zullen
komen.
Toen stonden zij op de bovengang;
en de deur van de portrettenkamer
was open. Wij weten niet, of Agneta
een ijdeltuit was, of dat haar beheer
sing haar die dag in de steek liet.
Ze ging er naar binnen, en haar zus
ters volgden haar met de aarzelende
gretigheid van spijbelende scholieren.
En ja, daar hing het grote doek,
waarop zij drieën pronkten; de lijst
bevatte, aan hun voeten, de namen:
Eline, Agneta, Christina. De vier
hoeken van de lijst droegen het wa
pen Borgh van Wynendael. Maar
de achtergrond!... Die toonde de
Rode Salon..., terwijl ze in hun eigen
kleine huis geposeerd hadden, te
gen de porte brisé met het blauwe
gobelin...
(Wordt vervolgd)
Het nieuwe tv-seizoen is gisteren dan
„officieel" gestart. Veel nieuwtjes dus,
al dan niet bestaande uit gehele of ge
deeltelijke vernieuwingen van oude be
kende programma's. Laten we maar
met het begin beginnen: „Monitor".
Twee items sprongen er naar mijn me
ning uit. Allereerst het gesprek met de
Griekse kunstenaars en intellectuelen
over de toestand in hun land, al was 't
bepaald niet de eerste keer dat dit on
derwerp op 't scherm kwam. Het twee
de opvallende intern was dat van
Jurriaan Andriessen, die liet zien hoe
een componist een orkestpartituur
schrijft. Na de uitleg kregen we niet
alleen de uitvoering, maar ook de par
tituur van het gespeelde gedeelte uit
Mozarts „Eine kleine Nachtmusik" te
zien. Een waardevol onderdeeltje, mis
schien wel een beetje schooltelevisie
achtig, maar in welk programma zou het
ten behoeve van de volwassen kijkers
beter terecht kunnen dan in „Moni
tor"? Van de voetbalwedstrijden kre
gen we slechts één minuut FC Twente-
NEC te zien, „toevallig" ook nog het
moment waarop Dik van Dijk de Twen
tenaren via een penalty aan hun 1-0
overwinning hielp. Een aardig stukje
Nederlandse „Dik van Dijk-show", maar
één minuutje voetbal op anderhalf uur
„Marathon" hoeft voor mij echt niet
meer.
Voor de kinderen was er „Paulus de
Boskabouter" (kort en goed) en „De
eenzame ruiter" (strip-achtig getekende
avonturen van een Dick Bos-achtige
held). De jeugd kwam deze zondag
trouwens wel aan haar trekken, want
's avonds waren er de terugkeer van
Pipo de Clown (Petra krijgt ook al een
vrijetijdsprobleem) en de eerste afleve
ring van „Axel Nort", een Vlaamse se
rie met een beetje Maigret-sfeer (Mar
cel Hendrickx was commissaris, er zat
een waarzegster in, er waren veel
straatopnamen) en een verrijking van
onze Vlaamse-woordenschat, (eenzel-
vigheidskaart", indentiek aan identi
teitsbewijs).
Ook de grote mensen kregen gister
avond hun n auwe series. Allereerst
Dimitri Frenkel Franks „Een zekere
Jozefien" over een eenzame verkoop
ster in een lingeriezaak („Het geluk
hangt aan een dun schouderbandje"),
kordaat gespeeld door Els Bouwman.
Ook Winnifred Bosboom, Lex Goud
smit en Leen Jongewaard waren de rol
len op het lijf geschreven. Geen ver
haal om te brullen, maar wel om te ge
nieten van allerlei menselijke trekjes
en staaltjes van goede beeldregie.
Het „vervreemdingseffect" door com
mentaar en statische illustraties werd
niet alleen in „Een zekere Jozefien",
maar ook in Hugo Claus' „De Getuigen"
(de eerste van een serie eenakters voor
de VPRO-televisie) met succes toege
past. Het wrange verhaal over een drie
tal vieze ouwe kerels die een jongeman
het slachtoffer laten worden van hun
nieuwsgierigheid naar de gedragingen
van een licht meisje werd voortreffe
lijk gespeeld. De collages waarmee de
fantasieën van het drietal in beeld wer
den gebracht waren ook knap vervaar
digd, al kan men zich voorstellen dat er
mensen zijn die deze plaatjes ter voor
koming van al te jeugdige kijkers lie
ver wat later op de beeldbuis hadden
willen zien, bijvoorbeeld na een ver
vroegde start van „Forum". In dat ge
val was het interessant geweest eens te
onderzoeken, in hoeverre het gesprek
over onze discriminaties en vooroorde
len preventief had gewerkt ten opzich
te van evpntuéle kritiek op een minder
heidsprogramma als „De Getuigen".
Nu werd ons door een aantal intellec
tuelen onder rustige en heldere leiding
van dr. Trimbos achteraf duidelijk ge
maakt, dat we bewuste en onbewuste
discriminaties en vooroordelen tegen
over onze medemensen (met name de
vertegenwoordigers van minderheden
in onze Nederlandse samenleving) het
beste kunnen uitroeien door onze kinde
ren tot verdraagzaamheid op te voeden
en de belangen te ontmaskeren, die de
achtergrond kunnen vormen van een
houding, tegenover die minderheid aan
genomen vanuit de sociaal-economische
structuur waarvan we het dikwijls dis
criminerende produkt zijn. Overigens
lijkt „Forum", ondanks 't belang van de
onderwerpen, meer 'n radioprogramma
dan bijvoorbeeld „ja, nee, geen me
ning". Toch hoort deze discussieserie
op de tv thuis, want heel veel mensen
luisteren 's avonds niet meer naar de
radio.
HILVERSUM I
18.00 Nws. 18.15 Act. 18.25 Ik verbind
u doorpraatje. 18.30 De tafel van
(half) zeven, gevarieerd progr. 19.30
Nws. 19.35 RVU Vriend-Vijand-Vriend,
door W. J. C. M. van Lanschot. NRU:
20.05 Nationale Kinderpostzegelactie
1967. 20.10 Promenade-ork.: mod. muz.
20.40 Toneel nu!: progr. over mod. to -
neelstukken. 21.10 Uitzending in samen
werking met de Joodse Gem. in Am
sterdam: 1. Reportage onthulling mo
nument te Edam; 2. Nieuwjaarsrede
door Opperrabijn A. Schuster. 21.40
Muz. tijdens het werk: programma
over het gebruik en de mogelijkheden
van de zogenaamde functionele muz.
22.10 Lichte grammofoonmuz. 22.20
Bond zonder Naam: Naastenliefde kent
geen Mini-mode, lezing. 22.30 Nws.
22.40 Act. 22.55 Stereo: Muzikaal klank
beeld. 23.30 Stereo: Lichte grammofoon
muz. 23.55-24.00 Nws.
HILVERSUM II
18.00 Stereo: Lichte ork. muz. en
zangsolisten. 18.20 Uitzending van de
Pacifistisch Socialistische Partij. 18.30
Nws. en weerpraatje. 18.45 Act. 19.00
Op de man af. praatje. 19.05 Muz. en
dienst: klass. muz. (opn). 19.30 Stereo:
Metrolope-ork.: amusementsmuz. 20.10
Het grote podium: I Stereo: Omroep-
ork., groot Omroepkoor en solisten:
mod. muz.; II. Noordelijk Filharmo
nisch Ork., koren en solisten: mod. ge
wijde muz. 22.15 Literama: radiokro
niek over boeken, schrijvers en toneel.
22.30 Nws. 22.40 Avondoverdenking.
22.50 Stereo: NCRV-Vocaal ensemble:
Werken uit de Nederlandse Scholen.
23.15 Vertolkers beluisterd: klassieke
pianorecital: vergelijking verschillen
de interpretaties. 23.55-24.00 Nieuws.
NEDERLAND I
NTS: 18.55 Pipo de Clown. 19.00 Jour
naal. STER: 19.03 Reclame. CVK/IKOR
KRO: 19.07 In kleur: In die dagen, ver
telling voor kinderen. CVK/IKOR/
RKK: 19.12 Kenmerk, de wekelijkse ac-
tualiteitenrubr. over kerk en samenle
ving. NCRV: 19.32 Hier en nu: actuali-
teitenrubr. STER: 19.56 Reclame. NTS:
20.00 Journ. STER: 20.16 Reclame. NTS:
20.20 Wat een dag: reportage van de
officiële opening van de nieuwe NTS-
studio's I en II door Z.K.H. Prins Bern-
hard. NCRV: In kleur: 21.00 Het Zwa-
nenmeer ballet. (Unitel-produktie).
22.55 Avondsluiting. NTS: 23.00-23.05
Journ.
NEDERLAND II
NTS: 18.55 Pipo de Clown. 19.00 Jour
naal. AVRO: 19.03 Vjoew, tiener-maga
zine. NTS: 20.20 Journaal en weerover-
zicht. STER: 20.16 Reclame. AVRO:
20.20 Ballet-Festival: beroemde dansers
en beroemde pas-de-deux. 21.00 Het
loon van de angst (Le salaire de la
peur), film. STER: 22.55 Reclame. NTS
23.00-23.05 Journ.
HILVERSUM I.
18.00 Nws. 18.15 Actualiteiten. 18.25
Zing met ons mee: instrumentaal en
semble en zangsolisten. 18.50 Orgelspel,
evergreens. 19.00 Ontmoetingspunt: dis
cussierubriek voor actuele zaken. 19.30
Nieuws. 19.35 Hersengymnastiek. 20.00
Tot uw orders: gevar. programma voor
de militairen. 21.00 Schatten der toon
kunst: licht ensemble en zangsolisten:
Duitse cabaretliedjes. 21.40 Stereo: Mu
ziek uit Engeland en Tirol (opn.).
22.00 Blijf zitten waar je zit, documen
taire over lange gevangenisstraffen.
22.30 Nws. 22.40 Act. NRU: 22.55 Muz.
van deze eeuw: Biennale Zagreb 1967:
Nieuwe muziek uit Oost-Europa. 23.55-
24.00 Nieuws.
HILVERSUM II.
18.00 Licht ensemble en solisten: volks
muziek. 18.20 Uitzending van de Com
munistische Partij van Nederland. 18.30
Nieuws. 18.45 Actualiteiten. 19.05 De
Bisschoppensynode in Rome. 19.10 Licht
ensemble en solisten. 19.40 Conciliepost
bus. 19.45 Zoekend geloven: godsdien
stige vorming in deze tijd. 20.00 Moder
ne kamermuziek. 20.45 Het Grootkruis
en de Maarschalkstaf, hoorspel. 21.50
Stereo: Kerkorgelconcert: oude muz.
22.30 Nws. 22.40 Overweging. 22.45 De
zingende kerk: gedachten over muzika
le vormgeving en vernieuwing in de li
turgie. 23.00 Context: magazine waarin
op de dingen wordt doorgepraat. 23.30
Zin in liedjes: liedjesprogramma. 23.55-
24.00 Nws.
HILVERSUM III
VARA: 9.00 Nws. 9.02 NAR: Nederland
se artiesten Revue op de plaat. 10.00
Nieuws. 10.02 Klink Klaar, programma
voor twintigers, dertigers en ouderen.
(11.00 Nws.). 12.00 Nws. 12.02 Zorro,
programma voor tieners. 13.00 Nieuws.
13.02 Ekspres: lichte platen. (14.00
Nws.). 15.00 Nws. 15.02 Er-Jee-Em Drie
16.00 Nieuws. 16.02 Mix: 120 minuten
rijp en groen op alle toeren (17.00
Nieuws).
MAANDAG 2 OKTOBER 1967
DUITSLAND I
10.00 Nws. 10.05 Journ. (herh. v. gis
teren). 10.20 Sportprogr. 10.50 Lichte
koorzang. 11.30 Film. 12.00-13.30 Act.
kroniek. 16.40 Nws. 16.45 Filmdocumen
taire. 17.30 Voor de vrouw. 18400-18.05
Nws. (Region, progr.: NDR: 18.05 Act.
18.19 Sportprogr. 18.53 Zandmannetje.
19.00 Act. 19.26 TV-film. 19.59 Progr-
overz. WDR: 18.05 Nws. 18.10 Progr.
over de dierenriemtekens. 18.25 Act.
(18.50-19.00 Goedenavond). 19.10 TV-
film. 19.40 Natuurfilm. 19.45 Progr.-
overz.) 20.00 Journ. en weeroverz. 20.15
Filmreportages. 21.00 Vragenspel. 21.45
Ruimtevaartprogr. 22.30 Journ., com
mentaren en weeroverz. 22.50 Film. 0.10
Journ.
Vanavond zendt de NCRV-tv om
21.00 uur via Nederland I de grote
kleurenproduktie „Het Zwanenmeer"
uit, een sprookjesachtig ballet in vier
Het meest interessante tv-program-
ma van gisteren was naar mijn me
ning „Een mens is maar een mens",
waarin Netty Rosenfeld er in slaagde,
binnen twintig minuten de opgewekt
heid én de levensernst van Lou de pa
lingboer en zijn Mien te portretteren.
Een meesterlijk interview, waarin Net
ty Rosenfeld medeleven en afstand,
journalistieke nieuwsgierigheid en jour
nalistiek respect evenwichtig verdeelde.
Zelfs de voortreffelijke opvoering van
„De Getuigen" kon, althans mij, deze
uitzending niet doen vergeten.
J. v.d. K.
bedryven op muziek van Peter Iljitsj
Tsjaikofsky. De enscenering door Ru-
dolf Noerejef is opgezet aan de hand
van de oorspronkelijke versie uit 18fö
van Marius Petipa en Lew Iwanof.
De rol van Prins Siegfrid wordt ge
danst door Rudolf Noerejef, de dubbel
rol Odette/Odille door Margot Fon-
teyn, die in 1956 in de adelstand werd
verheven, als erkenning van haar bui
tengewone verdiensten. Overigens
heeft zij onlangs besloten zich uit het
theaterleven terug te trekken. Verder
ziet men leden van het ballet van de
Weense Staatsopera. De muzikale lei
ding is in handen van John Lanchber-
ry, een van de dirigenten van het Ro
yal Ballet in Londen en de regie be
rust bij de specialist voor deze produk-
ties Truck Branns.
Met ingang van het nieuwe seizoen
worden de programma's van de Stich
ting Openbaar Kunstbezit op Neder
land 2 uitgezonden en wel een maal
per twee weken op donderdagavond
van 19.45 tot 20.00 uur.
Voor de eerste maal geschiedt dit op
donderdag 5 oktober. Het onderwerp is
dan „Beeldhouwerstekeningen". Aan dit
programma, waarin o.m. eer. interview
is opgenomen met de beeldhouwers
Wessel Couzijn en Carel Visser, wordt
medewerking verleend door drs. R. W.
D. Oxenaar, de directeur van het Rijks
museum Kröller-Muller. Hetzelfde on
derwerp wordt behandeld in de radio
uitzending van zaterdag 7 oktober.
„Openbaar Kunstbezit" tekent bij de
uitzending het volgende aan: Zo goed
als een architect een ontwerptekening
moet maken als hij wil gaan bouwen,
zo goed hebben beeldhouwers vaak
constructietekeningen nodig om aller
hande nuchtere, technische kwesties op
te lossen, zoals gewicht, evenwicht,
spankracht van het materiaal, even
tueel de invloed van weer en wind.
Maar een beeldhouwer kan daarnaast
vrij tekenen, dat wil zeggen tekeningen
maken als doel in zichzelf. Dezelfde
thema's die we uit zijn beelden kennen,
verschijnen dan in een vrijere vorm, vol
onverwachte fantasie, in een opzet mis
schien, die in klei, brons of ijzer niet
te realiseren is. Voor veel beeldhouwers
is tekenen daarom een bron van inspi
ratie. Er zijn er die hun werk geregeld
tekenend begeleiden. Anderen kennen
perioden van tekenen, die telkens weer
een rustpunt geven, een kans tot ver
nieuwing.
Soms zijn de tekeningen echte fi
guurstudies, al komt dat in de huidige
beeldhouwersgeneratie minder voor
dan vroeger. Soms legt een tekening
een stadium vast, vlak voor het „ech
te", ruimtelijke beeld. Het materiaal,
waarin het moet worden uitgevoerd, is
als het ware van het papier al af te le
zen. Andere tekenineen geven een goede
indruk van de lange weg, die er kan
liggen tussen de eerste inval en het vol
tooide beeld. Vrijwel steeds getuigen
beeldhouwerstekeningen er van, dat ze
zijn gemaakt door sterk ruimtelijk den
kende mensen.
Het Rijksmuseum Kröller-Muller op
de Hoge Veluwe (waarvan de samen
steller van de uitzending, drs. R. W. D.
Oxenaar, directeur is) bezit sinds 1961
een beeldentuin, die vorig jaar weer
sterk werd uitgebreid. Met de beelden
collectie groeide er een verzameling van
beeldhouwerstekeningen, die inmiddels
binnen de hele museum-collectie een
eigen gezicht heeft gekregen. Uit deze
collectie zijn de afbeeldingen gekozen,
die de abonnees van „Openbaar Kunst
bezit" inmiddels hebben ontvangen.
AMSTERDAM In Amsterdam is
opgericht de theatergroep „Bewe
gingstheater Bewth". De opzet is om
de resultaten die de „Werkgroep Be
wegingstheater" in de afgelopen jaren
heeft geboekt, vaker in het openbaar
te brengen.
De groep streeft een vorm van thea
ter na, waarbij naast de regisseur, ook
de leden en het publiek voortdurend in
vloed op de composities kunnen uitoe
fenen. Hoewel mime het uitgangspunt
is, en de basistechniek van de spelers,
wordt en verruiming nagestreefd met
beeldende elementen, gesproken
woord, film, geluid etc. De leiding be
rust bij Frits Vogels, Arnold Hamal-
berg (beeldende vormgeving) en Luc
Boyer, zakelijke leiding: Ben Zwaai.
Verder maken van het gezelschap deel
uit: Nanneke Bakker, Jeroen Bal,
Klaske Bruinsman, Naomi Duveen,
Enny Maijer, Netta van Pelt en Hein
Vrasdonk.
De groep is uitgenodigd op 2 novem
ber deel te nemen aan het Jeugdfesti-
val Noord-Holland 1067. Gestreefd
wordt dit seizoen naar een 30-tal voor
stellingen.
DEN HAAG. Toneelgroep „Arena
heeft voor de zesde keer een stuk van
Jan Staal op het programma genomen
en het vijfde dat Berend Boudewijn re
gisseerde: „Het laatste loverbos",
waarvoor Lisette van Meeteren decors
en kostuums ontwierp en Han Reiziger
de muziek voor de lichtvoetige liedjes
schreef, en dat zaterdagmiddag in Di-
ligentia in Den Haag in première ging.
„Het laatste loverbos" is een natuur
reservaat met een hoge muur er om
heen, een bejaardencentrum voor wat er
overbleef aan kabouters, aardmannetjes,
elfjes, heksen, vogels en beesten die
niet in van benzinedampen vervulde
lucht kunnen leven. Ook een Indiaan
komt zich als laatste van zijn geslacht
in het loverbos verbergen. Daarover
wordt vegaderd, want er mogen offi
cieel geen mensen in het bos. Het origi
nele kindertoneelwerk met humor en
spanning bacht de toeschouwer(tje)s
afwisselend tot daverend lachen en het
inhouden van de adem, en tot slot tot
een applaus dat met juichkreten werd
ondersteept omdat alles goed was afge
lopen.
Voor dit laatste zogden aardmannetjes
Krummel Koks Kippesoep (Lex Schoo-
rel), Indiaan Grote Arendsneus (John
Smit), Opa Krummel (John Soer), Heks
Fiedelgonda (Truus Dekker), Roekie
Ka (Anja Jansen Schuiling), konijn
Snuffelneus (Co Stedelinck), Ouwe Elf
(Tatiana Radier) en kabouter Wiebe
Wieringa (John Kelly).
Geref. Kerken:
Beroepen: te Brussel, als evangelisa
tie-predikant: H. Eikelboom te Hein-
kenszand; te Geldermalsen en te Elburg
D. van Santen te Suawoude.
De kerkeraad van Apeldoorn is voor
nemens als geestelijk verzorger van de
stichting „Groot-Schuylenburg" te be
roepen: Tj. Zuidema te Lollum.
Bedankt: voor De Lier: M. E. van
Heesen te Uden-Grave.
Baptisten gemeenten:
Beroepen: te Zwolle: M. Cohen te
Alphen aan de Rijn.
SCHIPHOL „Het effect van vele
belangrijke investeringen in ontwikke
lingslanden is nu nog nauwelijks te
zien, maar zal eerst over een aantal ja
ren blijken. In de jaarvergadering
Fonds en de Wereldbank is er op gewe
zen dat ontwikkelingshulp een proces
van lange adem is. Wat deze hulp be
treft, moet er echter nog veel meer ge
beuren". Dit zei minister Witteveen za
terdag bij zijn aankomst op Schiphol
uit Rio de Janeiro, waar vorige week
de jaarvergadering werd gehouden.
Het plan van de president van de
Wereldbank, George Woods om de
jaarlijkse bijdrage aan de International
Development Association (I.DA) te
verviervoudigen tot 1 miljard dollar,
is volgens minister Witteveen niet te
realiseren. Het grootste probleem bij
de verhoging van de bijdrage aan de
I.D.A. is dat de Verenigde Staten wel
aan een uitbreiding willen meewerken,
maar niet ten koste van de eigen beta
lingsbalans.
RIJSWIJK Ondanks enkele tegen
slagen heeft Indoheem in het eerste
halfjaar betere resultaten geboekt dan
in dezelfde periode van vorig jaar. De
eerste zes maanden werden geken
merkt door hergroepering en sanering
van de binnen de onderneming gebleven
bedrijven in Utrecht. Deze ingrijpende
reorganisatie is thans vrijwel voltooid.
De hiermee gemoeide kosten zijn be
langrijk uitgegaan boven de raming,
waarbij nog kwam een terughoudend
heid van de markt voor de in Utrecht
vervaardigde produkten in het eerste
halfjaar. In de algemene marktsituatie
is intussen een verandering ten goede
gekomen.
Hier tegenover hebben de andere sec
toren van het concern zich gunstig ont
wikkeld. Vooral de cosmetische afde
ling toont dit jaar tot nu toe betere re
sultaten dan vorig jaar. Ook de buiten
landse vestigingen hebben beter ge
werkt.
MOORDRECHT. De aandeelhou
ders Koninklijke Vereenigde Tapijtfa-
briek wordt voorgesteld het dividend
over 1966/1967 te verlagen van 24 tot 18
pet. op de gewone en van 9 3/5 tot
8,4 pet. op de preferente aandelen.
Hiervan moet respectievelijk 2Vi en een
half procent uit de dividend-reserve ko
men.
BURCULO De negentienjarige
militair Arjen Poepjes is dezer dagen
thuisgebracht door prins Claus. De
jongen wilde goedkoop en snel thuis
komen en stak daarom langs de weg
zijn duim omhoog. Er stopte al spoe
dig een auto, met prins Claus achter
het stuur.
Waar hij naartoe moest? „Naar
Borculo", zei Arjen Poepjes. En op de
vraag waar dat precies lag, antwoord
de hij dat het stadje ongeveer tien ki
lometer van Lochem ligt. „Dat treft
dan mooi", reageerde prins Claus,
„want ik moet naar Diepenheim".
De prins reed vervolgens elf kilo
meter om en zette Arjen Poepjes vlak
bij zijn huis af.
In Frankrijk
PARIJS In de zondag gehouden
tweede stemronde van de kantonale ver
kiezingen in Frankrijk hebben de com
munisten hun winst van vorige week ge
consolideerd. Zij wonnen 41 zetels in de
parlementaire raden. Alleen de uitslag
van een Corsicaans district moet nog
binnenkomen. In totaal moesten 1718
zetels worden gekozen. De communis
tische winst bedraagt 80 procent van de
56 zetels die zij bezetten voor de ver
kiezingen begonnen.
De federatie van niet-communistisch
links van Frangois Mitterrand verloor
elf zetels en behaalde er 444, de Gaul
listen wonnen er 18 en hebben nu 180
zetels behaald.
In het gebied van Parijs, met zes
nieuwe departementen, werden 78 com
munistische vertegenwoordigers geko
zen op 192 in totaal. Welke partijen een
meerderheid hebben behaald, zal pas
vast komen te staan, na de eerste ver
gadering van de departementale ra
den, als de onafhankelijken of gematig
den zich bij de grote groeperingen voe
gen.
De opkomst was iets minder dan vo
rige week, 57,38 procent, tegenover vo
rige zondag 57,33 pet.
UTRECHT Volgens de stichting
Mitex zal bij een goede aanpak de
kleurentelevisie een grote invloed kun
nen gaan uitoefenen op de kleedge
woonten van de Nederlandse man en
vrouw.
Bij de Firato in Amsterdam stond
bijna alles in het teken van de kleu
rentelevisie. Philips heeft nu ongeveer
3.000 kleurentoestellen verkocht en men
verwacht dat eind van dit jaar 10.000
van deze apparaten in de Nederlandse
huiskamers zullen staan.
Uit marktonderzoek ingen is gebleken
dat bij de kleur in de reclame de im
pact veel groter is en nog groter wordt
als de kleur functioneel wordt toege
past. De reclamepsycholoog dr. Dich
ter vindt kleur bijzonder belangrijk,
want, zo zegt hij, kleur is emotie. Bij
het zien van kleuren heeft men minder
behoefte aan het gesproken woord, de
zintuigen worden gestimuleerd en alles
wordt voor de kijker „opwindender".
O
MONTREAL Uit 36 gastvrouwen
op Expo '67 in Montreal is de 20-jarige
Joanna Woodman uit Londen tot Mis:-
Expo '67 gekozen.
De Nederlandse MargrietMeursing
(26) uit Zwolle werd tweede en Sarah
Shamir (21) uit Tel Aviv derde.
