Grebbebocht werd
met spoed uit de
duisternis gehaald
Raakt Rhenen
bioscoop kwijt?
Instuif bijeen
voor jubileum
Logboek van een Rhenense kapitein
Zes weken slepen op zee
„Als de nood aan de
man komt gaat er een
siddering door *t schip"
Pluimpje
voor
Rhenen
Brand in
Scherpenzeel
en
Snert
bonnen
NU WEL VOLDOENDE VERLICHT
MIST
AGENDA
door kapitein
L. Westd ijk
van de „Thames"
Bejaardenzang
voor bejaarden
Ds. J. Overduin
u uw
10550
11079
BIJ COÖPERATIE
Geduld
Volle kracht
Koppig
Juichend
*h
1 mam'
DONDERDAG 5 OKTOBER 1967
RHENEN De gevaarlij
ke Grebbebocht heeft ver
lichting gekregen.
In onze krant van dinsdag vestigden
wij de aandacht op de nog steeds on
verlichte gevaarlijke bocht in de steile
helling van de Grebbeberg tegenover
hotel „De Grebbe", waar veertien da
gen geleden een ernstig auto-ongeluk
plaats vond en waar sindsdien een
scheve lantaarnpaal stond die geen
licht meer gaf. Wij schreven letterlijk:
...„wanneer op korte termijn wordt in
gegrepen, kan dat betekenen dat er
mensenlevens kunnen worden ge
spaard".
Nog geen vier en twintig uur later,
om precies te zijn gistermiddag om
streeks half drie verscheen er ter plaat
se een grote oplegger met zwaailicht,
waarop een metershoge lantaarnpaal
lag, die bestemd was om de vernielde
paal te vervangen. De employés van
de PUEM verklaarden opdracht te heb
ben ontvangen de paal nog dezelfde dag
te plaatsen en er vooral voor te zorgen,
dat de lamp dezelfde avond nog zou
branden.
Met drie man is men ongeveer twee
en een half uur bezig geweest en toen
de duisternis inviel, brandde in de ge
vaarlijke bocht weer de openbare ver
lichting.
Nu is het wachten nog op natrium-
verlichting. Van de zijde van het ge
meentebestuur maakt men ons erop at
tent, dat reeds lang overeenstemming
is bereikt over een aan te brengen na-
triumverlichting vanaf het Viaduct tot
in de Rhenense Nude. Maar ook die
verlichting, die er toe kan bijdragen
dat het verkeer over de thans nog in
diepe duisternis gehulde drukke hoofd
verkeersweg aanzienlijk meer wordt be
veiligd, laat tot nog toe nog steeds op
zich wachten.
I niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiui'i'i/iitmiii/tiiiiiiiiiiii/iifin/ê j
RHENEN De A.N.W.B. heeft een
5 interessant boekje laten verschijnen S
onder de titel „Winkelen met de auto J
en te voet". Hierin worden voorbeel- j
5 den aangehaald van verkoopcentra
uit binnen- en buitenland. Temidden 5
5 van deze reeks troffen we twee foto's s
s aan van Rhenen's binnenstad. De toe-
5 lichting luidt als volgt:
S „Voetgangersgebieden zullen, vooral
5 in kleinere steden, nauwelijks meer
dan een enkele straat in beslag 5
nemen. In vele gevallen is een al- S
gehele scheiding niet nodig en kunnen
j zeer goede resultaten worden ver-
kregen, door te zorgen voor ruime
5 voetgangersstroken, waarbij de rijweg
5 eventueel versmald in gebruik
blijft. Het gaat de voetganger niet om
overmaat aan ruimte. Een „aange-
5 klede" brede stoep kan al veel aan de 5
wensen tegemoet komen en dit vormt 5
vaak een goede aanzet voor een latere j
algehele reconstructie van de betref-
fende straat. 5
v Hoe deze met uiterst logische en sim- 5
5 pele werkwijze verbluffende resul- j
taten mogelijk zijn, leert ons de situa- 5
J tie in Rhenen. Hier is bij de herbouw 5
5 weer een voetgangersmilieu verkre-
5 gen, dat toch in directe relatie staat
met de hoofdweg.
S Dit charmante voorbeeld geeft in de
5 meest simpele vorm alle criteria voor s
5 het voetgangersgebied: toegankelijk,
een eigen wereldje, dat toch relatie
dagblad DE VALLEI?
Bel:
tot 17.30 uur
van 17.30
19.30 uur
Zaterdags
16.30—17.30
uur.
SCHERPENZEEL Woensdagoch
tend om half zeven werd de Scherpen-
zeelse brandweer gealarmeerd. Bij de
coöperatie „Ons Belang" deed zich
volgens de heer De Man, de bedrijfs
leider, een enorme rookontwikkeling
voor. Door alle ramen en deuren te
sluiten kon de brandweer voorkomen
dat het vuur om zich heen zou grijpen.
Nadat enkele leden van de brandweer
zich, beschermd met zuurstofappara
ten, overtuigd hadden van de oorzaak
ging men tot blussen over. De brand
vond zijn oorsprong in het kolenhok
in de bakkerij. Door het tactische op
treden van de Scherpenzeelse brand
weer kon erger worden voorkomen.
Voor acht uur kon men weer inrukken.
De schade is nog niet bekend.
Er staat nu wel een lantaarn (links) in de Grebbebocht.
RHENEN „Gaat Rhenen zijn enige
bioscoop verliezen?" Deze vraag wordt
in Rhenen steeds actueler. Wij hadden
gisteravond een telefonisch onderhoud
met de exploitant in Badhoevedorp, die
de zaak nog niet zo somber inzag.
„Het zal van allerlei factoren afhan
gen", zei de heer Wierda, „of ik in
Rhenen zal kunnen blijven draaien.
Niet alleen het bestuur van het „Eigen
Gebouw" heeft het in de hand, ook het
gemeentebestuur zal water bij de „be-
lasting"wijn moeten doen. Ik kan met
talrijke voorbeelden uit andere gemeen
ten aantonen, dat Rhenen met zijn ver
makelijkheidsbelasting aan de zeer ho
ge kant zit. Daar zal aan gedokterd
moeten worden".
De heer Wierda draait zijn films in
het „Eigen Gebouw" aan de Eikenlaan.
Vrijdag heeft hij een bespreking met
het bestuur, dat dit gebouw heeft ver
pacht aan een exploitant. „Ik houd te
veel van het bioscoopwerk om het zo
maar te laten varen", zegt de heer
Wierda. „Bovendien heb ik een taak
in Rhenen, net zo goed als in andere
gemeenten, namelijk om de jeugd van
de straat te houden. Zolang ik de lei
ding heb en zal hebben gaat het tij
dens de bioscoopvoorstellingen in het
„Eigen Gebouw" ordelijk toe. Dat moet
zo blijven.
Het zou jammer zijn voor Rhenen,
wanneer ik zou moeten besluiten er
mee op te houden".
Wethouder Deen te midden van de enthousiaste „instuivers"
RHENEN Gisteren bestond de Instuif in Rhenen tien jaar. Voor het ge
meentebestuur was dit aanleiding de acht leiders van de Stichting Jeugdzorg-
werk hulde te brengen. In overleg met het bestuur van de VVV en de RMC
werd voor deze gelegenheid de algemene geschenkenbon ten doop gehouden
door wethouder mr. J. Deen. Men wist eigenlijk niet wat voor een presentje
men de Instuifleiders zou aanbieden. En hoewel de geschenkenbon nog ter
perse is, was het voor VVV en RMC een welkome gelegenheid aan de voor
avond van de verschijning van deze primeur het gemeentebestuur de eer te ge
ven de eerste bonnen te laten uitgeven.
Mr. Deen zette in „Bella Vista" dui
delijk uiteen wat eigenlijk de bedoe
ling van deze actie gaat worden. De
ontvangers van de bon kunnen deze be
steden bij een RMC-winkelier, die aan
de actie deelneemt en op de reclame
folders met zijn naam en adres voor
komt. Bij deze schenking sprak de
wethouder de hoop uit, dat het werk
van de instuif in Rhenen nog vele ja
ren doorgang mag hebben. Uit naam
van burgemeester Bosch ridder van
Rosenthal bood de wethouder de aan
wezige jeugd een rondje cola aan. De
leiders, die de geschenkenbon in ont
vangst mochten nemen waren de heer
en mevrouw Cuperi en de heren Both,
Hulshof, Van de Heuvel, Kriek en Van
de Bovenkamp.
De jeugd werd tijdens deze lustrum
avond rijkelijk getrakteerd op snert,
gratis klaar gemaakt door de kok van
het bejaardencentrum De Tollekamp.
Ook mr. Deen genoot van twee borden
soep met worst en kluif.
Heden, donderdag
VEENENDAAL
Brandweerkantine 18-22 uur: Bloemen
tentoonstelling.
SKF-kantine 19.30 uur: Prijsklaverjas-
sen.
Gebouw Leger des Heils 19.30 uur:
Welkom nieuwe commandant kapi
tein B. Outhuijsen.
SCHERPENZEEL
Eierhal 19.30 uur: Winkeliersbeurs. Aan
overzijde Vermaakcentrum voor de
jeugd.
BIOSCOOP
Luxortheater Veenendaal 19.30 uur:
„De adelaar van het Eskader".
Morgen, vrjjdag
VEENENDAAL
Brandweerkantine 14-17 en 19-22 uur:
Bloemententoonstelling.
RENSWOUDE
De Hof 14-16 uur: Afscheid coöp. di
recteur H. v. Setten.
SCHERPENZEEL
Eierhal: Winkeliersbeurs. Aan overzijde
vermaakcentrum.
BIOSCOOP
Luxortheater Veenendaal: 19.30 uur:
„De adelaar van het regiment".
Het is 1 augustus, als de Nederlandse zeesleepboot „THAMES" even in de
haven van Maassluis binnenligt om, na een periode van dienstverlening aan
olieboorinstallaties op het continentale plat in de Noordzee, van bemanning
te verwisselen. Zes maanden heeft de oude bemanning dienst gedaan en is aan
een welverdiend verlof toe, zij zullen nog een stuk van de zomer in Nederland
genieten om daarna, wanneer twee tot drie maanden zijn verstreken op hun
beurt weer een andere sleepboot van L. Smit Co's Internationale Sleep
dienst te gaan aflossen.
De nieuwe leden van de bemanning
installeren zich aan boord en de
„Thames" wordt zeeklaar gemaakt
om enkele dagen „stationsdienst" te
gaan verrichten op de Noordzee. Dit
houdt in, dat zy langzaam op en neer
varend tussen de Nederlandse en En
gelse kust de oren en ogen wijd open,
als een jachthond tussen de scheepvaart
zal bewegen, gereed om haar vierdui
zend paardekrachten en uitgebreid
bergings- en brandblusmaterieel daar
in te zetten, waar dit ten gevolge van
een bepaald ongeval kan worden ver
langd.
De „Thames" kiest zee en bepaalt,
rustig stampend met langzaam draaien
de machine, van uur tot uur haar juiste
positie. Dit behalve door verkenning
van vuurtorens en lichtschepen, boeien
en andere bakens, ook met de aan
boord zijnde RADAR, de Richtingzoe
ker, het Echolood en het radionaviga
tiesysteem. De telegrafist aan boord
luistert zo veel mogelijk uit naar het
scheepvaart-etherverkeer terwijl er op
de brug een speciale zend-ontvangappa-
ratuur aanstaat, waarmee rechtstreeks
verbinding met het kantoor te Maas
sluis wordt onderhouden om zo alle be
langrijke berichten direct te kunnen
beschouwen op hun waarde in een be
paald hulpverleningsgeval.
Ruikt zo'n binnenkomend bericht
maar naar een noodgeval, dan zal er
een siddering van enthousiasme door
het gehele schip en zijn bemanning
trekken.
Daverend zal dan de „Thames" zich
een weg ploegen, door haar automati
sche stuurinrichting geleid trachten als
eerste hulpverlenende vaartuig op de
rampplaats aan te komen. Maar het is
rustig en alle energie wordt in toom ge
houden. Het blijft rustig „snuffelen",
waarbij het geduld op de proef wordt
gesteld.
Er komen instructies binnen voor het
verslepen van een supertanker van
Schiedam naar Antwerpen. Het schip,
de „Fina Norvège" van 65.000 ton, heeft
een lengte van 250 meter en is ruim 32
meter breed. Om u een beeld te geven
van de massa van dit schip, denkt u het
zich eens in, staande op het Fred, van
de Paltshof te Rhenen. Zorgvuldig
wordt dit reisje voorbereid, want
rekening houdend met tij stromen en
nauwe vaarwaters dient precies
volgens een schema te worden ge
varen. Zes havensleepboten zeulen
het gevaarte uit een haven van Schie
dam, draaien het slaags op de ri
vier en dan schuiven aan weerszijden
de sleepboten „Thames" en „Maas-
bank" onder de geweldige voorsteven
door om hun trossen in te sluiten. Met
hulp van twee havenboten achter langs
zij de „Fina", om het schip zoveel mo
gelijk in bedwang te houden, glijdt het
transport over het begin van de eb-
stroom de Nieuwe Waterweg af. Een
maal in zee worden de trossen op 300
meter lengte gevierd en zetten de zee
slepers pas goed hun schouders eron
der. In het nauwe Oostgat tussen West-
Capelle en Vlissingen, worden de tros
sen weer kort genomen en gaat het met
het vloedtij mee naar binnen. We lig
gen voor op het tijdschema en moeten
op de rede van Vlissingen gaande hou
den, zodat op later tijdstip de nauwste
en felst stromende gedeelten van de
Schelderivier gunstig genomen kunnen
worden. Zeer voorzichtig manoeuvre
rend gaat het nu stroomopwaarts, waar
bij de „Fina" zich geduldig als een
enorme olifant laat leiden. Nabij Ant
werpen komen havensleepboten assiste
ren, om het gevaarte veilig langs de
afgemeerde schepen van de Schelde-
kade te bewegen. Dan wordt de „Tha
mes" losgegooid en de „Fina Norvège"
door de havensleepboten gezwaaid
d.i. rondgesleept en afgemeerd.
Volle kracht gaat de „Thames" naar
Le Havre, waar een zandzuiger ligt te
wachten die zo nodig eveneens naar
Antwerpen dient te worden gebracht.
Dit is wat genoemd wordt een „snoep
reisje" en met een vaart van 8 mijl
per uur sleuren we het vaartuig achter
ons aan. Na het afleveren keert de
„Thames" weer terug naar de Noord
zee en zal ter hoogte van Great Yar
mouth de befaamde stationsdienst weer
opnemen.
In dichte mist wordt de Engelse kust
genaderd en juist wanneer er voorbe
reidingen worden getroffen om een goe
de ankerplaats op te zoeken, achter de
zandbanken, komt Scheveningen-radio
met een dringend telefoongesprek,
waaruit blijkt dat de „Thames" met de
meeste spoed wordt verlangd bij de na
bij Terneuzen gestrande Engelse tan
ker „British Lantern". Spoedig dave
ren beide motoren weer op uiterst
vermogen en wordt in uiterste con
centratie op de brug en observerend in
het radarapparaat door het matige
tot slechte zicht het aanlopen van Vlis
singen verkend.
Wanneer we bij de tanker aankomen
zijn reeds een reeks Belgische rivier
sleepboten vastgemaakt. De sleepboten
„Oostzee" en „Maasbank" zijn onder
weg van Hoek van Holland en met het
eerstvolgende hoge tij, zal met totaal
vijftien sleepboten worden getracht de
ongelukkige Brit van de zandbank af te
trekken.
De „British Lantern" zit slecht. Het
26.000 ton metende schip heeft 40.000
ton ruwe olie geladen. Bij laag water
zit de tanker op de rand van de bank
hoog uit het water en het is lang niet
denkbeeldig dat de „British Lantern"
een soortgelijk geval als de „Torrey
Canyon" op de Engelse westkust zal
kunnen worden. Pogingen tot vlotsle-
pen bij het eerste tij mislukken. De
tanker zit onwrikbaar, ondanks de to
taal 23.000 paardekrachten die aan alle
kanten van het schip trekken. Elk tij
laag water doet de kansen op breken
sterk toenemen en de „British Lan
tern" komt in het middelpunt van de
belangstelling te staan.
Teneinde het schip iets lichter te
maken, worden ijlings olielichters
langszij de tanker gebracht, die in to
taal een 2000 ton lossen. Welk een ge
vaarlijk werk dit is blijkt uit het ont
ploffen van een der lichters. De gassen
hangen rondom het schip. In „crude-
oil" zitten nog immers alls bestandde
len.
Maar het derde tij hoogwater, gehol
pen door een westelijk briesje, geeft
zoveel rijzing aan het water, dat de sle
pers succes hebben. Op het topje van
hoog water begint de „British Lantern"
langzaam om haar lengte te draaien.
„Thames", „Oostzee" en „Maasbank"
scheuren uit alle macht en hoog kolkt
het water op tussen de schepen. De
peilingen van torentjes en vaste mer
ken aan de wal veranderen langzaam
en dan opeens begint de „British Lan
tern" steeds sneller achteruit mee te
komen.
De sleepboten achter worden losge
gooid en die voor vaststaan zwenken
haar rond in de richting van de rede
van Vlissingen. Zegevierend passeert
de „Thames" met haar collega's de
Vlissingse boulevard, waar het intussen
zwart van de toeschouwers staat en het
verstopt zit van de auto's.
De „Thames" viert een weekendje
thuis en dan luidt de opdracht: Een be
tonnen dok van Vlaardingen naar Malta
te verslepen. Dit is een zorgelijk reis
je, want het dok is reeds 25 jaar oud
en gebeurt er njaar iets mee, dan zal
het letterlijk als een baksteen achter
ons wegzinken.
Allerlei voorzorgen worden genomen
om dit vervoer zo veilig mogelijk te
doen geschieden. Er wordt vernomen,
dat een Joegoslavische sleepboot er
mee onderweg is geweest, maar het na
een dag heeft opgegeven. De vaart was
niet meer dan enkele mijlen per uur
geworden en zodra het dok op zee was,
ging de sleep in de kop liggen. Enkele
maatregelen worden genomen om her
haling hiervan te voorkomen en met 'n
briesje kracht 4 tot 5 slepen we het be
tonnen geval naar zee. Eenmaal buiten
neemt de wind nog toe tot kracht 5 tot
6 en er gaat een koppige zee lopen. Het
dok ligt als een rots in het water en de
zee spat als branding hoog boven alles
uit. Een kleine collega sleepboot be
sluit met haar sleep terug te keren van
wege nog slechtere weerberichten, maar
we houden het er op dat de soep meest
al heter wordt opgediend, dan dat ze
wordt gegeten.
We doen het voorzichtig aan en lig
gen zeer langzaam onze sleep recht in
de zee op te houden. Er wordt wat naast
de gebruikelijke scheepvaartroute ge
stuurd voor het geval het dok toch
mocht zinken. Maar niets bijzonders
gebeurt en de volgende dag vlakt de
zee wat af. Het ws--dt mooi weer en dan
gaat het volle kracht verder.
De vaart loopt op tot 5'/i mijl per
uur, de weergoden zijn ons gunstig ge
zind en rustig wordt de beruchte Golf
van Biscaye doorgelopen, de Middel
landse Zee bereikt en net als de weer
berichten naar stormachtig weer gaan
ruiken wordt op een avond La Valetta
op Malta bereikt, waardoor we ook
weer veilig van dit zorgenkind af zijn.
„Ga naar de sleepboot „Oceaan", zegt
Rotterdam ons en neem haar sleep
over met bestemming Augusta op Sici-
1
i
s
De motorsleepboot Thames waarvan de heer L. Westd ijk, die in Rhenen woont, kapitein is, in volle zee gefoto
grafeerd.
lië". Juichend loopt de „Thames" naar
het westen teneinde, naar verwach
ting, haar collega ter hoogte van Lis
sabon te ontmoeten. Het is nog volop
zomer in de Middellandse Zee en dicht
onder de Spaanse kust genieten we van
het mooie uitzicht op de wal. De rots
van Gibraltar komt recht vooruit in
zicht en juist als koers wordt gesteld
door de Straat, zit er een dringend tele
foongesprek met Rotterdam voor ons
in. Weer een tanker in moeilijkheden,
weer een supertanker; ditmaal de
35.168 ton metende Italiaanse „Ercole"
geladen met 16.000 ton fuel-oil heeft
kortsluiting in haar machinekamer ge
had en heeft geen stoom en geen elek
triciteit meer. Op topsnelheid stuift de
„Thames" dwars door het door de
Straat van Gibraltar koersende scheep
vaartverkeer heen, op de hielen gevolgd
door de Noorse sleepboot „Hercules".
De positie van de tanker is aanvanke
lijk niet verontrustend. De dichtstbij
zijnde wal is 17 mijlen ver en in de
richting van de wind 30-35 mijlen. Maar
al gauw blijkt duidelijk hoe hier niet
de wind, doch wel de sterke zeestromen
parten spelen. Een nieuwe positie meldt
de tanker: vier mijl uit de rotsige kust.
We moeten voortmaken. Koortsachtig
wordt de juiste positie van de „Tha
mes" bijgehouden. Op het achterdek
ligt alles klaar, maar een zorg is: zal
de bemanning de zware sleepdraad bo
ven op het hoge voorschip van de tan
ker kunnen krijgen; er is geen stoom,
er is een winchkracht
De zon gaat precies half zeven onder
in een heiige kim en in het laatste
schemerlicht wordt om kwart voor ze
ven de tanker bereikt. We praaien de
brug van het schip en verzoeken alle
beschikbare mensen naar het voorschip
te dirigeren, aan welk verzoek maar al
te graag wordt voldaan. De tanker zit
nu nog maar twee mijl uit de rotsige
hoge en steile kust en drijft er nog
steeds snel naar toe. De „Thames" past
aan stuurboordzijde aan. De manoeu
vre mislukt, want de tanker blijkt te
snel van ons af te drijven. Dan snel
rond voor de steven langs en het over
bakboord geprobeerd. Wild werken
schroef en roer om de „Thames" met
haar achterschip vlak onder de ver bo
ven ons uitstekende voorsteven te draai
en.
Deze is zo hoog, dat er geen denken
aan is om een lyn op te gooien. We
zouden het nooit kunnen bereiken. De
Italianen laten een dunne lijn vallen en
daarop wordt van onze zijde een zwaar
dere manillalijn vastgestoken, die op
haar beurt weer op onze sleeptros is be
vestigd. Vrijwel de voltallige Italiaanse
bemanning trekt nu de tros al zagend
naar boven en juist wanneer de „Tha
mes" opnieuw iets dreigt af te drijven
en het gewicht van de staaldraad te
veel zal worden in de handen van de
mannen, komt de verlossende roep van
boven: Made Fast.
I oorzichtig
Heel voorzichtig, nog zonder kracht
te zetten, vaart de „Thames" haar tros
uit, stuurt langzaam rond tussen tanker
en rotskust door, die nu op 1 mijl is
om de genaderd en houdt voorlopig
recht noordwest, om de „Ercole" uit de
kust vandaan te trekken.
In het halfduister doemt deze als een
monster op. We gebruiken ons sterke
zoeklicht, om de „Ercole" nu in volsla
gen duisternis gehuld te belichten. De
sleepdraad wordt nog wat gevierd.
„Volle kracht", rinkelt het weer naar
de machinekamer. De tros spant zich
en langzaamaan gaan we vaart lopen.
De snelheid wordt nu 7 mijl en reeds
de volgende morgen om 10 uur stapt
bij Gibraltar de loods aan boord en
wordt de „Ercole" op veilige anker
plaats in de baai gebracht. Het „job"
is binnen en hollen is het nu naar col
lega Oceaan, die intussen Kaap St.
Vincent is genaderd. In de nacht wordt
haar sleep op zee overgenomen. Vele
handen maken licht werk en in een half
uurtje zien we het heklicht van de
„Oceaan" alweer verdwijnen. Een pon
ton beladen met zware buizen. Deze
zullen worden gelost te Augusta en de
ponton moet leeg terug naar Rotter
dam.
Zo U wilt zullen we er wat van het
prachtige zomerse weer op Iaden, dat
hier nog steeds in de Middellandse Zee
heerst. We hopen dan voor de volgende
opdracht nog een weekendje bij moe
der te zijn. dik tevreden met bijna 7000
sleepmijlen en twee flinke hulpverle-
ningsgevallen in acht weken achter de
rug.
VEENENDAAL. Dinsdagmiddag
werd de eerste ontspanningsmiddag
voor de bejaarden van het nieuwe
winterseizoen gehouden in het OCB-ge-
bouw. Een groot aantal bejaarden kon
genieten van het optreden van het Be
jaardenkoor, dat onder leiding van de
heer W'. Budding gevormd is uit bewo
ners van het Hervormd Bejaardencen
trum „De Engelenburgh".
Behalve met koorzang werd de mid
dag gevuld met declamaties en piano
spel. De declamatie werd verzorgd door
mej. W. Oosterbeek, mevrouw Van
Nieuw Amerongen en de heer Geere-
stein. De twee laatstgenoemden zijn
tevens lid van het bejaardenkoor. Me
vrouw Bax en de heer Budding speel
den enkele quatre-mains op de piano,
wat tot de hoogtepunten van deze goed
geslaagde bejaardenmiddag hoorde.
Volgende week dinsdag zal mej. J.
Sligter uit Utrecht een en ander vertel
len over „SOS per telefoon", een on
derwerp dat vooral voor alleenstaande
bejaarden zeker interessant zal zijn.
RENSWOUDE. Donderdagavond 12
oktober spreekt de Veenendaalse emeri
tuspredikant ds. J. Overduin in gebouw
Rehoboth. De bijeenkomst begint om
acht uur. Er is gelegenheid tot het stel
len van vragen.
