Aandacht voor situatie in Midden-Oosten Forse kritiek van Esjkoi op Engeland On tevredenheid over Heath HERINNERINGEN AAN EEN BITTE RE TIJD Swetlana's memoires en de vloek over Beria Wilson komt tussenbeide in stakingsgeschil Formidabele maggi Goud-Vleesbouillon Wedstrijd VEL RESOLUTIE OP CONGRES R.-K.-LEKEN OVER GEBOORTEREGELING Huurlingen gaan Boekavoe ontruimen Monsterproces in Athene bejronnen CONGRES TORIES BEGONNEN Inbeslagneming „bruinboek" opgeheven Veeg uit de panvoor vakbondsleiders Schilders vragen subsidieregeling CH Frankrijk Contacten PROGRESSIEF MORELE CRISIS MIDDEN-OOSTEN Nobelprijs voor geneeskunde naar drie geleerden Geen geheim Niet imponerend Lusteloos Rapport-Enschede Raadsleden willen alle getuigen verklaringen lezen GUNSTIG ONDERMIJNEND Wedstrijdformulier op elk pak DONDERDAG 19 OKTOBER 1967 „LAAT ECHTPAREN ZELF BESLISSEN" ROME Ruim drieduizend roomskatholieke leken hebben gisteren in Rome een congres beëindigd met het aannemen van een resolutie, waarin er bij de paus op wordt aangedrongen roomskatholieke echtparen zelf te la ten beslissen over geboorteregeling. De krachtig gestelde oproep heeft de kwestie van de geboorteregeling, waarover al jaren in de roomskatholieke kerk wordt gedebatteerd, maar waarin nog steeds geen beslissing is genomen, opnieuw toegespitst. ADVERTENTIE de harde matras met alle comfort van een zachte! TEL AVIV Premier Levy Esjkol van Israël heeft in zeer krachtige be woordingen de Britse politiek t.a.v. het Midden-Oosten aangevallen, die vol gens hem is ingegeven door „oliebelan- gen". In een vraaggesprek met het blad Yedioth Aharonoth zegt Esjkol „onge rust en ontevreden" te zijn over deze politiek, die er op gericht zou zijn, her opening van het Suezkanaal tot stand te brengen dank zij ontruiming van de Sinai door de Israëlische troepen .Deze politiek van de Britse regering noemt de Israëlische premier „een herleving van de geest van Ernest Bevin", de Britse minister van Buitenlandse Zaken na de tweede wereldoorlog wiens hou ding door Israël als duidelijk pro-Ara bisch werd beschouwd. Premier Esjkol heeft voorts de hoop uitgesproken, dat Frankrijk zich zal houden aan de verplichtingen die het een jaar geleden is aangegaan met be trekking tot de levering van wapens aan Israël, welke sedert het begin van de Israëlisch-Arabische vijandelijkheden in juni JL onder embargo werd gesteld. Esjkol heeft te verstaan gegeven, dat hij alle reden heeft om te verwachten, dat de V.S. Israël de wapens zullen inle veren die zij hebben beloofd. Jordanië zou er „in zijn eigen be lang" goed aan doen te beletten, dat terroristen via Jordanië Israël binnenko men. Premier Esjkol heeft de indruk, dat de „burgerlijke ongehoorzaamheid" van de zijde der Arabische bevolking in de bezette gebieden aan het verdwij nen is. Dit komt volgens hem omdat deze Arabische bevolking behoefte heeft aan openbare diensten en naarmate de toestand zich normaliseert zullen, zo verwacht Esjkol, de contacten tussen de Arabieren en de Israëlische autori teiten zich uitbreiden. Esjkol herhaalde, dat zijn regering bereid is met Egypte te onderhandelen over heropening van het Suezkanaal, mits de vrijheid van scheepvaart voor alle landen wordt gewaarborgd. De Israëlische premier is tegen elk voor stel om het Israëlisch-Arabische con flict door tussenkomst van een derde te regelen. GENÈVE. De blanke huurlingen en Katangese rebellen te Boekavoe, Kon go, zijn bereid volgende week de stad te ontruimen. Dat werd gisteren in Ge neve meegedeeld door Laurent Marti, een functionaris van het Internationale Rode Kruis die in Boekavoe had ge sproken met de huurlingenleider Jean Schramme. Sinds acht augustus houden de huur lingen Boekavoe bezet dat geheel is omsingeld door eenheden van het Kon golese leger. Bij de evacuatie van de stad zullen eerst de gewonden, acht blanke huurlingen en 67 Katangese gendarmen, met vliegtuigen naar het eiland Malta worden overgebracht. De duizend rebellerende Katangese militairen zullen vervolgens door mid del van een luchtbrug naar Zambia worden gevlogen. Daar zal hun werk worden aangeboden in de landbouw. De resolutie legt er de nadruk op dat her kerkelijk leergezag een duidelijk standpunt in de kwestie zal moeten in nemen, maar voegt er tegelijkertijd aan toe, dat dit beperkt zal moeten blij ven tot de „fundamentele morele en geestelijke waarden". Het kerkelijk ge zag dient volgens de resolutie geen we tenschappelijke of technische oplossin gen aan de hand te doen, maar de keu ze van de middelen tot geboortenrege- ling over te laten aan de ouders. De resolutie, die met grote meerder heid werd aangenomen, geeft de paus er een duidelijke indruk van hoe de roomskatholieke leken over het alge meen over het probleem van de ge- boor tenregeling denken. Het Congres, 't eerste sinds het Tweede Vaticaanse Concilie, nam onmiddellijk na het be gin al zo'n progressieve houding aan, dat de paus zondag in een preek waar schuwde voor ondermijning van het ker kelijk gezag. Gisteren hield kardinaal Gracias, de aartsbisschop van Bombay, de leken voor dat bij het zoeken naar hervormin gen binnen de kerk niet „het kind met het badwater mag worden weggegooid". Hij zei dat niet te ontkennen viel dat de kerk op het ogenblik een „intellectu ele en morele crisis" doormaakte. „Er is echter nog geen eeuw geweest waar in het christendom niet een of andere crisis had te overwinnen", zo voegde de kardinaal er aan toe. Aan het aannemen van de resolutie is overigens een rumoerig debat voor af gegaan. Het hoofd van de Libanese delegatie brandmerkte de resolutie als „ketterij" en liep woedend de zaal uit. Hij volgde daarmee het voorbeeld van professor Manzini, directeur van de Os- servatore Romano, die even tevoren kwaad was weggelopen omdat de afge vaardigden weigerden zijn resolutie over de katholieke pers in stemming te brengen. Toen de afgevaardigden ten slotte be gonnen te redetwisten over allerlei voorbehoedmiddelen, snelde een vrou welijke Algerijnse afgevaardigde naar de microfoon en riep de zaal in: „Hou PAUS PAULUS kerkelijk gezag alstublieft op. Het is hier geen medisch congres". Het Congres nam voorts een resolu tie aan, gericht tegen het „permanen te schandaal van de oorlog" In deze resolutie werd speciaal aandacht ge vraagd voor de vluchtelingen in 't Mid den-Oosten. Voorts werd gepleit voor de geleidelijke afschaffing van kernwa pens. j^DRAKA ADVERTENTIE de harde matras met alle comfort van een zachte! STOCKHOLM De Nobelprijs voor de geneeskunde is dit jaar toegekend aan drie geleerden, een Zweed en twee Amerikanen. Zij delen de prijs ter waarde van 320.000 Zweedse kronen (ruim tweehonderd duizend gulden). Het zijn de in Finland geboren Zweedse onderdaan Ragnar Granit, die op het ogenblik als gast doceert aan de universiteit van Oxford; George Wald, professor in de biochemie te Harvard, en dr. Haldan Hartline, fysioloog aan de Rockefeller Universiteit te New York. Het werk waarvoor zij de Nobelprijs hebben gekregen lag op het gebied van de onderlinge werking van oog en her senen. ATHENE Een militaire rechtbank In de Griekse hoofdstad Athene is gis teren begonnen met de behandeling van een proces tegen 38 mensen, die wor den beschuldigd van pogingen het Griekse bewind omver te werpen. Ook zouden zij een reeks bomaansla gen op openbare gebouwen hebben ge pleegd. De aanklacht vermeldt verder het negeren van militaire bevelen en het drukken en verspreiden van vlug schriften tegen de regering. Onder de verdachten zijn twee dienstplichtige sol daten, twaalf meisjes en studenten, drukkers en arbeiders. De vijf leiders van de groep, twee drukkers en drie studenten in de econo mie, kunnen volgens de aanklager ter dood worden veroordeeld als zij schul dig worden bevonden. Verwacht wordt dat het proces twee of drie dagen zal duren. (Van onze correspondent) LONDEN Met een voorsprong van 3 pet op de socialisten, zoals het jong ste opinieonderzoek heeft aangetoond, zijn de Britse Conservatieven gisteren in de badplaats Brighton hun jaarlijkse conferentie begonnen. Een conferentie, waarbij tevens het honderdjarig be staan van de partij wordt gevierd. Reden te over dus voor veel gejuich en lofzangen, zou men zo zeggen, zeker omdat de Tories vorige maand klinken de overwinningen hebben behaald toen ze bij tussentijdse verkiezingen twee Lagerhuiszetels aan de socialisten ont worstelden. Toch is het niet allemaal vrolijkheid en tevredenheid in Brighton. Zondag onthulde de Sunday Times namelijk dat maar 38 pet van de Conservatieven te vreden is met hun tegenwoordige leider Edward Heath. Het is allang geen ge heim dat hij maar matig in aanzien staat bij zijn eigen politieke vrienden maar dat het zo erg is kwam toch als een verrassing. Toen Heath indertijd werd gekozen als opvolger van Sir Alec Douglas-Ho me als leider van de Conservatieve partij, waren de verwachtingen hoog gespannen. Hij had een uitstekende re putatie bij voor- en tegenstanders als leider van de Britse onderhandelende delegatie in Brussel tijdens de eerste poging van Engeland om lid te worden van de EEG. Hij had daarna bovendien een goede naam gekregen als een door tastend minister van Handel. Maar als partijleider is Heath voor velen een grote teleurstelling geworden. En we beleefden de wonderlijke paradox dat het aanzien van zijn partij sinds de la- bouroverwinning van 1966 gestadig is gestegen, maar dat dat van Heath voort durend is achteruit gegaan. De grootste handicap van Heath is dat hij niet over de grote handigheid beschikt in woord en daad, waarmee premier Wilson de Britten telkenmale weet te imponeren, ook al twijfelen ook nog zovelen aan de uitkomst van wat hij hun voorspelt. Bovendien is Heath op de tv en bij zijn optreden in het openbaar geen pakkende figuur. Er is nog iets anders: Heath is een heel andere leider van de Tories dan zijn voorgangers. Hij komt uit een heel andere sociale klasse. Veel traditioneel denkende Tories zijn daar nog steeds niet aan gewend. Dan is er een feit waar alle leiders van de oppositie mee worstelen, zeker zij die nog geen premier zijn geweest: het is buitengewoon frustrerend om niet aan de macht te zijn. Een deel van de onlustgevoelens daardoor ontstaan heeft zich omgezet in ontevredenheid over Heath. De wetenschap dat Wilson nog zeker drie jaar in het zadel zit, maakt dit gevoel niet zwakker. De Conservatieven ondervinden ver der de gevolgen van de algemene ma laise die in Engeland bestaat op poli tiek gebied. Veel Britten geloven het wel, wie er ook aan de macht is. Onze problemen blijven onopgelost, zeggen zij. Waarom zullen we ons druk maken om die politici die ons toch allemaal maar blij maken met een dode mus? Ondanks dit alles is er geen sprake van dat de positie van Heath in gevaar is. Dat is hem gisteren al duidelijk ge maakt, toen de nieuwe voorzitter van de Tory-partij, Barber, hem bewierook te. Deze week zullen de Tories uiteenzet ten welke plannen zij hebben voor En geland: lagere belastingen, meer aan sporingen, hervorming van de vakbon den, van het sociale-verzekeringswezen, hulp vooral voor wie het nodig heeft. ¥n het gouden-jubileumjaar van de Sovjetrussische staat hebben de leiders in het Kremlin zich aanvan kelijk ongerust gemaakt over de pu- blikatie van de memoires van Sta- lins dochter Swetlana Alliloejewa, die haar „twintig brieven aan een vriend" in 1963, tien jaar na de dood van haar beruchte vader, schreef. Voor de Russische inlichtingendienst zal het niet zo'n groot karwei zijn geweest om tjjdig de politieke waar de van haar „herinneringen" vast te stellen; die werd, zo mogen we op maken uit het verdere verloop der verwikkelingen, door de Russen niet hoog aangeslagen. Toen Swetlana naar het Westen vluchtte en bekend werd, dat de memoires in de Ver enigde Staten zouden worden ge drukt, vreesde men in Moskou, dat zij op verzoek van de Amerikanen het manuscript in een voor de Sov- jeti-Unie ongunstige zin zou herschrij ven en dat zou bijzonder slecht van pas komen bij de viering van de vijftigste verjaardag van de oktober revolutie. Om deze narigheid te voor komen bemachtigde de Sovjet-rege ring een tweede manuscript van Swetlana's brieven en speelde dat slim in handen van enige Westeuro- pese bladen. Nu het boek inmiddels op de markt is kan men in Moskou een zucht van verlichting slaken; er is nauwelijks iets aan de originele tekst (die overeenkwam met 't Rus sische manuscript) veranderd en de brieven hebben geen enkele politieke betekenis. |7en bijdrage tot de vorming van een beter oordeel over de machtsperiode van haar vader kan men Swetlana's boek niet noemen. Daarvoor is de argumentering te emotioneel, de situatietekening te eng en is haar mening soms in strijd met feiten, zoals die in het Westen en in Rusland bekend en erkend zijn. We nemen het haar overigens niet kwalijk, dat zij haar vader, ondanks de misdaden waarvoor hij aanspra kelijk was, toch in bescherming wil nemen (er bestond immers een band van genegenheid tussen vader en kind). Haar visie op zijn handelwij ze is evenwel bezijden de waarheid. Zij schildert Stalin af als een wat zielige man, die het slachtoffer was geworden van „het systeem" en van een machtskliek met Beria als dia bolisch middelpunt; een dictator die de door hemzelf opgeroepen krach ten niet meer kon beteugelen. "17ertellend over Beria verliest Swet lana haar beheersing, zoals het blijkt uit de volgende passage van haar boek: „Hij (Beria) was uiterst opgewon den, zijn toch al weerzinwekkende gezicht vertrok ieder ogenblik van de hartstochten die hem verscheur den. En zijn hartstochten waren: eerzucht, wreedheid, sluwheid, macht en nog eens macht. En even verder over hem: „Dit was een prachtig eigentijds type van een listige lakei, de belichaming van Oosterse sluwheid, kuiperij en hui chelachtigheid, waarin hij zelfs va der gestrikt had, hoewel die over 't algemeen moeilijk te bedriegen viel. Veel van wat deze hydra had ge- wrocht viel nu als een smet op va ders naam. Op vele punten waren zij samen schuldig, maar dat Law- renti (Beria) in vele gevallen vader listig heeft weten te bedriegen en daarbij in zijn vuistje lachte, dat lijdt voor mij geen twijfel. En dat hadden allen „in de top" begrepen". Het is juist dat Beria een zeer machtig man was tijdens het stali nistische tijdperk, maar hij kon zo snel carrière in de politiek maken door het grote vertrouwen, dat Sta lin in hem stelde. Uit Swetlana's boek en ook uit andere bronnen blijkt dat aandrang op Stalin is uit geoefend om de „zuiveringen" (een eufemisme voor moord en deporta tie) van Beria te controleren en aan banden te leggen. Van Beria's oppo nenten eiste Stalin hun argumenten met feiten kracht bij te zetten, maar hij verzuimde aan Beria bewijzen te vragen voor zijn willekeurige be schuldigingen en terreurdaden. Als staatshoofd-dictator blijft Stalin pri mair schuldig aan de dood van vele honderdduizenden, die dikwijls wer den vermoord of gedeporteerd zon der precies te weten waarom. A an zijn doodsbed heeft Swetlana „oprechte tranen" gezien in de ogen van Worosjylov, Malenkov, Boelganin en Kroestsjef. Het is mo gelijk dat hier sprake is geweest van oprechtheid, doch van deze bewo genheid bij Stalins dood is na 1953 niet veel meer gebleken in de toen gevolgde politieke beleidslijn en dat is maar gelukkig ook! Swetlana's herinneringen vormen, wanneer men de passages over haar vader als politieke figuur heeft gere lativeerd, een lezenswaardig boek; het geeft een goede indruk van het Russische leefmilieu in de jaren na de revolutie, waarin twijfels ten op zichte van de „ijzeren leefregels", die de partij alle kameraden ge bood, opbloeiden. Er was een vloek uitgesproken over alle „als uitingen van bougeoisie" beschouwde luxueu ze dingetjes als parfum en een paar modieuze kleren. Maar de beginse len van de regering waren niet zo streng of men zag wel kans door de mazen van het net te glippen. Stalin leefde sober en liep vrijwel nooit anders dan in zijn uniformach tige pakken; toch hield hij er de naar onze mening uitermate „bur gerlijke" gewoonte op na vrijwel elk halfjaar een van zijn buitenhui zen te laten verbouwen. /"kok voor degenen, aan wie hij veel genegenheid verschuldigd was, zijn vrouw, kinderen en familieleden, toonde Stalin zich een afschuwelijk mens, bij wie het uiteindelijk nie mand heeft kunnen uithouden. Ongevoelig en zelfs hardvochtig is hij jegens zijn oudste zoon Jasja (uit zijn eerste huwelijk), volgens Swetlana een sympathieke en fat soenlijke man. Stalin gaf weinig om hem en liet dat ook duidelijk blijken. In een wanhopige gemoedsgesteld heid wilde hij een einde aan zijn le ven maken, schoot in de keuken van het Kremlin een kogel door zich heen, maar werd slechts gewond. Stalin die van deze mislukte poging tot zelfmoord hoorde, zag hierin een aanleiding tot grove spot: „Ha, wat een misser!", zou hij uitgeroepen hebben. Ook Stalins (tweede) echtgenote en Swetlana's moeder kon zich niet langer verzetten tegen het zware le ven, dat zij als Ruslands „first la dy" en als eega van een zo moeilij ke man, moest leiden. Zij pleegde zelfmoord na een kleine ruzie met haar echtgenoot. Voor Swetlana werd deze toedracht verborgen gehouden; eerst tien jaren later moest zij in een Amerikaans tijdschrift lezen, wat er in werkelijkheid met haar moeder was gebeurd. "IVa de dood van zijn tweede vrouw heeft Stalin bij velen de schuld gezocht voor deze zelfmoord, behal ve bij degene die het meeste er toe had bijgedragen dat zij tot die daad kwam, namelijk Stalin zelf. Swetlana's tweede broer Wasili ge noot aanvankelijk alle genegenheid van zijn vader, werd gevleid door onbetrouwbare lieden, geplaatst op allerlei hoge posten, die hij niet aan kon, raakte aan de drank en stierf na een heilloos leven met de verbit tering van een man die weet, dat hij voor niemand veel heeft bete kend. Jasja werd door de Duitsers in een krijgsgevangenkamp doodge schoten; Stalin ondernam geen enke le poging om zijn leven te redden, ook niet toen de nazi's hem aanbo den zijn zoon te ruilen voor een hooggeplaatste Duitser, die in han den van de Russen was gevallen. Stalins familie ontkwam niet aan de zuiveringsacties, die door de ge heime politie op touw werden gezet. Talrijke ooms, tantes en kennissen werden omgebracht, gevangengezet of gedeporteerd. Uiteindelijk zijn er van Stalins familie zo velen van to neel verdwenen, dat men begrip kan hebben voor Arthur Koestiers op merking in The Sunday Times, dat dit relaas hem sterk doet denken aan Agatha Christie's vermaarde „Tien kleine negertjes". A 11e liefde die Stalin kon opbren gen richtte hij, zo mogen we uit het boek concluderen, op Swetlana. Zijn op kinderlijke toon gevoerde correspondentie met haar is moeilijk in overeenstemming te brengen met zijn lompe en ontactische manieren. De briefjes aan zijn dochter besluit hij vaak met „Ik kus je, mijn mus je, heel, heel stevig" of met: „Het secretarisje van mevrouw Setanka (Swetlana), de arme I. Stalin". Maar de liefde voor dit kind toonde hij weer niet bij haar huwelijksproble men. Zijn achterdocht ging zelfs zover dat hij er geen been in zag Swetla na te verdenken van tegen de staat gerichte opvattingen. Swetlana's brieven bestaan uit dui delijke, poëtische en soms wat zoete schilderingen van haar directe om geving, de mensen, de natuur, de wreedheden, een beetje vreugde en ...het vertrouwen in God en de overwinning van het goede. Tussen de tragische gebeurtenissen door le zen we van de spaarzame verzetjes, die Stalin zich gunde. Een avondje naar films kijken in het Kremlin bijvoorbeeld; dan raakte de dictator zo in de ban van wat hij zag, dat hij twee of meer films achtereen liet draaien, waarna de genodigden om twee uur 's nachts naar bed konden gaan Vermoeiende avondjes! Cwetlana komt uit het boek als *n aardige, intelligente en soms wat onbegrijpelijke vrouw te voor schijn, die onderhoudend kan vertel len over een wereld, die tot het ver leden behoort, maar waarvan het leed tot op de dag van vandaag in talloze Russische harten schrijnt. C. VAN DITSHUIZEN. „Swetlana Alliloejewa. Twintig brieven aan een vriend"; uitgeve rij Elsevier te Amsterdam; prys f 16,90. FRANKFORT Een rechtbank in Frankfort heeft gisteren de gerechte lijke inbeslagneming van het Oostduit- se „Bruinboek" opgeheven. Tegen deze uitspraak is geen beroep mogelijk. Een kantonrechter had dinsdag het boek op de „Buchmesse" in beslag la ten nemen, omdat daarin president Lübke zou worden belasterd. Volgens 't „Bruinboek over oorlogs- en nazi-mis dadigers in de Bondsrepubliek" zou Lübke aan de bouw van concentratie kampen hebben meegewerkt. De Bonds president heeft de in 't boek afgedruk te stukken al als vervalsingen aange merkt, maar hij had afgezien van een inbeslagneming. De kantonrechter had voor zijn optre den als motief aangevoerd, dat hij in noodgevallen zelfstandig kan optreden als uitstel van handelen gevaar zou op leveren. De rechtbank besliste echter, dat de openbare aanklager in Frankfort alle gelegenheid had gehad zelf op te treden. Dat hij dit niet had gedaan was zijn zaak. De inbeslagneming geschied de vijf uur voor de sluiting van de boe kenbeurs. De openbare aanklager had hier direct protest tegen aangetekend. AMSTERDAM De Amsterdamse raadsleden J. ten Brink en A. J. Brug- geman (beiden pac.soc.) willen dat de niet in het rapport \an de Commis- sie-Enschedé opgenomen getuigenver klaringen alsnog aan de Amsterdamse raad ter kennis worden gebracht. (Van onze correspondent) LONDEN Premier Wilson vond gisteren de tjjd gekomen om tussenbeide te komen in het arbeidsconflict in de Britse havens. In de haven van Liverpool wordt al v(jf weken lang zo goed als niet meer gewerkt. Ook in Londen z(jn veel stakers. De Britse export wordt daardoor zwaar getroffen: er ligt voor ze ker een miljard gulden aan goederen te wachten op verscheping naar het bui tenland. Wilson riep de minister van Arbeid, Gunter, bij zich en de leider van de transportarbeidersbond. Cousins, die in allerijl van een reis door Mexico was teruggekomen. Voorlopig heeft Wilson zijn hoop gevestigd op bemiddeling. Voor noodmaatregelen van de regering vindt hij het nog te vroeg. Dat kan pas gebeuren indien de aanvoer van nood zakelijke voorraden gevaar loopt. De opzienbarende interventie van Wil son hij heeft er een bezoek aan Glas gow voor uitgesteld kwam voor hem weer op een buitengewoon gunstig tijd stip. Het nieuws ervan verdrong dat van de eerste dag van de conferentie der Conservatieve partij naar de twee de plaats! Wilson weet altijd voor der gelijke stunts te zorgen als het hem te pas komt. Met dit al wil niet worden gezegd dat de toestand niet ernstig is. Vooral om dat er ook bij de spoorwegen chaos dreigt door een conflict met twintigdui zend treingeleiders op goederentreinen. Door dit conflict hebben de Britse spoorwegen al ongeveer 20 miljoen gul den verloren. Bij de spoorwegen gaat het om een actie die door de vakbeweging wordt gesteund, maar in alle andere geval len er zijn er meer dan in de ha vens zijn het wilde stakingen die Engeland treffen, in veel gevallen uitge lokt door communisten en trotzkisten. Sommige vakbondsbestuurders, en gis teren ook de minister van Arbeid, Gun ter, zien in dit alles een sinister com munistisch ondermijningscomplot „Er is geen twijfel mogelijk of de commu nistische partij is er op uit om dit een winter te maken van ontwrichting", al dus de minister van Arbeid, „met als doel om onze hoop op economisch her stel te vernietigen en om de sociaal-de mocratische beweging naar de onder gang te brengen". Minister Gunter gaf ook de vakbonds leiders een flinke veeg uit de pan: die hebben de macht over hun leden voor een deel verloren, zei hij. De vakbewe ging moet er voor zorgen, dat overeen komsten die zij namens haar leden sluit, ook worden nagekomen. Gebeurt dat niet dan moet iemand natuurlijk or de op zaken stellen. Hiermee waarschu- ADVERTENTIE GUNTER Complot de de minister van Arbeid dat er voor de regering een tijd kan komen dat er niets anders op zit dan maatregelen te nemen om de arbeiders te dwingen na te komen wat zij vrijwillig op zich ne men. Met andere woorden: het houden van wilde stakingen strafbaar stellen, zoals onder meer de Conservatieven be pleiten. DEN HAAG. De schilders willen 1.800.000 gulden op tafel leggen voor be strijding van de seizoenwerkloosheid. De regering zal daar een flink bedrag bij moeten doen in de vorm van een subsidieregeling. Dit zei gisteren de voorzitter van de Nederlandse katholie ke bond van schilderspatroons „St. Lu cas", de heer H. A. Kok, op de jaar vergadering van de organisatie. Hij zei dat de schilders de gevolgen hebben ondervonden van het slechter worden van de economie. Een groot probleem vormt daarbij de werkloos heid onder de pas opgeleide jongeren in het bouwbedrijf. Bij de schilders viel deze werkloosheid mee, maar grote waakzaamheid is geboden. De seizoenwerkloosheid heeft zich in de afgelopen winter vooral als gevolg van de dalende conjunctuur zeer doen gelden. Volgens de heer Kok moeten tijdig maatregelen worden genomen. Hij vond dat nu het ogenblik is aange broken voor een subsidieregeling.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 11