spijt van „Ik heb er helemaal geen vallen Auto's zijn het duurst in Nederland FORS HERSTEL DUITSE ECONOMIE Als oorlogsmisdadiger was gegrepen en uitgeleverd: Fransman vestigde nieuw record koordzitten Geschil Wilson- The Move bijgelegd A VOND-PAK MIS Door Beernink Interview met mr. G. E. Langemeijer 99 „geroepen Geen dividend Hoogenstraaten DE GAULLE VERKEEK ZICH. STAATSSECRETARIS VAX VEEX XA OVERSTAPJEGEMEEXTE-RIJK NIET ZO GROOT W XIEUWE VOORZITTER EUROPESE COMMISSIE LOOPT XIET AAX FRAXSE LEIBAXI) NIEUWE IMPULSEN GEHEKELD ZWARE DRUK E.E.G.-LAXDEX VERGELEKEX PR1JZEX MIDDENPOSITIE GEEN DOODSTRAF VW7ANNEER Rajakovic vorige week in Zitid-Slavië zou zijn gearresteerd en als de Zuidslavische regering vervolgens deze oorlogsmisdadiger aan Nederland had uitgeleverd, dan was Rajakovic hier in ons land onder worpen geworden aan de bijzondere rechtspleging. De uitlevering van Rajakovic zou juridisch gestoeld hebben op de inter nationale overeenkomst, dat op 8 augustus 1945 in Londen werd besloten. Daarin werd bepaald, dat universele oorlogsmisdadigers zouden worden be recht door een internationaal militair gerechtshof. Oorlogsmisdadigers die hun wandaden in een aanwijsbaar land hadden gepleegd, zouden in dat land worden berecht. Nederland tekende op 27 september 1945 dit .Agreement of London". Voordien had de Nederlandse rege ring al enkele besluiten genomen om na de oorlog landverraad, oorlogsmis daad en alles wat daarmee samen hangt te kunnen berechten. Op 22 de cember 1943 verschenen in het staats blad enkele besluiten, waarin het bui tengewone strafrecht en de oprichting van buitengewone rechtscolleges wer den vastgesteld. Deze besluiten bleken in de na-oor log se praktijk niet geeheel te voldoen: bij arrest van 17 februari 1947 casseer de de Bijzondere Raad van Cassatie een vonnis over een buitenlander, om dat de raad de bevoegdheid van de Nederlandse rechter in twijfel trok. Dat leidde tot een wijziging van het besluit buitengewone rechtspleging: op 10 juli 1947 aanvaardde het parle ment een wet, dat aan het besluit art. 27a toevoegde, waarin steunend op het Agreement of Londen de be voegdheid van de Nederlandse rech ter om over buitenlanders te oordelen werd vastgesteld. Over de bijzondere rechtspleging in het algemeen en over de situatie die zou zijn ontstaan als Rajakovic aan Nederland was uitgeleverd, had een onzer redacteuren een vraaggesprek met mr. G. J. Langemeijer, eertijds advocaat-fiscaal (te vergelijken met of ficier van justitie) bij de Bijzondere Raad van Cassatie, thans procureur- generaal bij de Hoge Raad. Mr. G. E. Langemeijer werd in 1904 geboren. Hg studeerde rech ten in Leiden en werd in 1929 ambtenaar openbaar ministerie bg het kantongerecht te Amster dam. Na de oorlog werd mr. Lange meijer advocaat-fiscaal by de bij zondere raad van cassatie, tevens werd hij toen benoemd tot bui tengewoon hoogleraar inleiding rechtswetenschappen in Leiden. In 1947 werd mr. Langemeijer advocaat-generaal en tien jaar later procureur-generaal bij de Hoge Raad. Hoewel mr. Langemeijer dit laatste ambt nog vervult, is hij in de afgelopen drie jaren vrijge maakt voor de functie van com missaris ter voorbereiding van 't derde en zesde boek van het nieuw Burgerlijk wetboek. Toen hij die functie kreeg, nam mr. Langemeijer ontslag als buiten gewoon hoogleraar. Minister Beernink (Binnenlandse Za ken) heeft mr. C. van Veen uit Gronin gen naar Den Haag gehaald. Hij ken de de Groninger gemeentesecretaris uit de tijd dat deze als chef van de afde ling algemene zaken werkte op de se cretarie in Rijswijk. In 1960 werd de nu 45-jarige staats secretaris gemeentesecretaris in Hoo- geveen, waar de huidige minister van Verkeer en Waterstaat, drs. J. A. Bak ker, toen burgemeester was. In 1964 ging mr. Van Veen als gemeentesecre taris naar Groningen. STAATSSECRETARIS C. van Veen (Binnenlandse Zaken) is enkele maanden geleden uit het verre Groningen naar Den Haag gekomen om hier onder meer het ambtenarenbeleid op zich te nemen. Zijn start was voor het overheids personeel niet zo plezierig. Er kwamen berichten naar buiten over het terug brengen van de kinderbijslagen tot die, welke in het bedrijfsleven worden be taald en over beperkingeen in het wetsontwerp voor de eigen ziektekostenrege ling. Is de staatssecretaris nu erg geluk kig met zijn verhuizing van Groningen naar Den Haag? Zijn antwoord is „ja". „Ik heb er he lemaal geen spijt van, dat ik deze functie heb aangenomen. Toen Beer nink me vroeg, heeft hij me gewaar schuwd. „Je komt niet tussen gouden bergen terecht", zei hij. „Je zult het be paald niet gemakkelijk krijgen." „Vergeet bovendien niet, dat ik meer te doen heb dan alleen voor de ambte naren te zorgen. De centrale mechani sche administratie, de Rijkspsychologi- sche Dienst, de problemen der nieuwe bestuursvormen zitten ook in mijn por tefeuille." De staatssecretaris lacht graag; hij doet onbevangen. Dat leverde hem op het congres van de jubilerende Arka, enige weken geleden, de bittere opmer king van oud-voorzitter mr. G. A. A. Boot op: „U weet niet hoe gespannen de situatie op dit congres is over de door u voorgestelde maatregelen." In zijn werkkamer zei mr. Van Veen „Ik huppel niet over de zaken heen. Na tuurlijk heb ik het met mijn voorstellen tot bezuinigingen beslist niet gemakke lijk. Ik probeer zo zorgvuldig mogelijk te zijn in mijn afwegingen en ik wil be slist zo weinig mogelijk onaangenaam heden met de ambtenarenbonden. Toch is mijn situatie niet uitzonderlijk moei lijk. Het is voor de minister van Finan ciën of, om een ander voorbeeld te noe men ,voor mijn collega van onderwijs, ook niet gemakkelijk. Gelukkig is het hele kabinet in zijn afweging van moge lijkheden erg eensgezind." Toen mr. Van Veen naar Den Haag kwam, was hij geen nieuweling op het terrein van het personeelsbeleid. Als ge meentesecretaris van Hoogeveen en la ter van Groningen had hij ook met de bonden moeten onderhandelen. Als lid van de promotiecommissie moest hij elk jaar meebeslissen of een commies een rangetje hoger mocht en of de re ferendaris er een extra periodiek bij bij kon krijgen. „Ik geef toe, deze pro blemen waren wel gemakkelijker dan die, waar ik nu voor sta." Is er een verschil in „klimaat" tus sen de onderhandelingen in gemeente lijke sfeer en de besprekingen op cen traal niveau? Mr. Van Veen kan er nog geen defini tief antwoord op geven. „Ik heb nog maar enkele vergaderingen van de cen trale commissie van het georganiseerd overleg meegemaakt, maar ik moet wel zeggen dat de sfeer allerplezierigst was. Neen, ik heb niet de indruk dat het gevecht hier harder is dan bij het overleg in de gemeenten, hoewel het na- tuulijk om belangrijker zaken gaat." Er wordt vaak gezegd, dat de ambte naren proberen van twee walletjes te eten. Aan de ene kant houden ze vast aan die arbeidsvoorwaarden, die beter zijn dan in het bedrijfsleven bijvoor beeld het welvaartsvaste pensioen maar daarentegen kijken ze ook met „„o- j.::—„„-l1^ dertiende maan, die in vele onderne mingen wordt betaald. „Het verschil in arbeidsvoorwaarden voor het overheidspersoneel en voor het bedrijfsleven is niet zo groot", meent de staatssecretaris. „Ik heb hier onlangs nog een rapport over gelezen. Op sommige punten hebben ambtena ren een streepje voor, op andere terrei nen lopen ze weer wat achter. Maar neem het de bonden eens kwalijk dat ze proberen er zoveel mogelijk uit te slepen." „Toen ik pas was benoemd, zei een van de bondsbestuurders tegen me: „Excellentie, als wij bij u komen kost het u geld." Dat is nu eenmaal hun taak. Ik zit aan de andere kant van de tafel en ik zal moeten proberen om alle belangen zo evenwichtig mogelijk tegen elkaar af te wegen. Het resultaat kan dan voor de ambtenaren wel eens ver velend zijn, zoals onlangs is gebleken. de de een LONDEN Het geschil tussen Britse premier Harold Wilson en popgroep „The Moves" is voor Londense rechtbank bijgelegd. Wilson diende een aanklacht in nadat de „The Moves" kaarten hadden ver zonden om hun nieuwe plaat aan te prijzen. Daarop was Wilson zittend op een bed afgebeeld. De groep bood hier voor verontschuldigingen aan en beloof de opbrengst van de plaat aan door de premier aan te wijzen liefdadigheidsin stellingen te schenken. Als gemachtigde van Wilson trad op de bekende advocaat en vroegere con- .n+Soxrp rninïcfpr Oiiintiri Hn"" VOOR RAJAKOVIC „TTet is al weer heel wat jaren geleden", zegt mr. Langemeijer. ,Jn 1952 is JA je Bijzondere Raad van Cassatie opgeheven, maar de tijd van de Bij zondere Raad zal altijd mij wel bijblijven". „De eerste cassatie-zaken dienden in december 1945 er moest toen wor den beslist over het vonnis tegen Max Blokzijl en dat tegen de Block van Schellingen, de adjudant van Mussert". „Dat kon zo kort na de bevrijding, omdat er bjj de bijzondere rechtspleging slechts één groep mogelijk was. Van 'n veroordeling door een tribunaal of 'n bij zonder gerechtshof kon men onmiddellijk in beroep gaan bij de Bijzondere Raad voor Cassatie. Een ander verschil met de gewone Hoge Raad was, dat de Bijzon dere Raad van Cassatie ook de bevoegdheid had over de strafmaat te oordelen". II „Achteraf is die laatste bevoegdheid bitter nodig geweest, want er werd bij de verschillende tribunalen en hoven nogal gedifferentieerd geoordeeld over vergelijkbare gevallen?. Tebf u het er als jurist moeilijk mee gehad dat bij de bijzondere rechtspleging de nulla-poenaregel (een feit moet voor het begaan strafbaar ge steld zijn in de wet) opzij werd gezet „Neen, het was onvermijdelijk. Er waren nu eenmaal verschrikkelijke misdaden begaan, die in de gewone wet niet strafbaar waren gesteld, om dat zij niet waren voorzien". Mr. Langemeijer zegt: „Het verschil tussen tribunaal en bijzonder gerechts hof was aanvankelijk gedacht in het verschil in zwaarte van het misdrijf. Dat is niet helemaal volgehouden. Om dat in de tribunalen ook niet-juristen meestal verzetsmensen zaten, kwam er al spoedig de bepaling dat alle vonnissen moesten worden onder worpen aan een hoge autoriteit, meest al was dat de president van het gewo ne hof." Prof. Langemeijer zegt: „Gezien het min of meer chaotische begin er werden meer dan honderdduizend ar restaties verricht heeft de bijzonde re rechtspleging toch niet slecht ge werkt. Bij die ruim honderdduizend ge vangen genomen verdachten waren er zeer velen die of onschuldig of slechts in zeer beperkte mate schuldig bleken. Dit onrecht is voor een goed deel weg gewerkt door minister J. H. van Maar seven die de voorwaardelijke en on voorwaardelijke buitenvervolgingstel- ling invoerde, waardoor duizenden men sen uit internering konden worden ont slagen." Hfijn de straffen in het begin de bijzondere rechtspleging veel zwaarder geweest dan later f van niet „Ja, dat is zo. Om dat te corrigeren is er al vrij spoedig op zeer grote schaal van gratieverlening gebruik ge maakt, al bleef het wel een onrecht, dat het gratiebeleid van de opeenvol gende ministers nogal eens afweek". „Er zijn in Nederland veertig dood vonnissen voltrokken. Deze zijn alle langs de bijzondere raad van cassatie gegaan. Ik zou er niet één kunnen op noemen, waarvan ik achteraf heb moe ten zeggen dat het doodvonnis ten on rechte werd voltrokken. In Nederland zijn ongeveer 360 doodvonnissen uitge sproken. Daarvan heeft de bijzondere raad van cassatie ongeveer 2/3 gewij zigd in gevangenisstraf. Van het restant (154) is in 114 gevallen gratie verleend", leend". are Rajakovic in Nederland ge komen, dan zou er door de Am sterdamse rechtbank een speciaal rechts college zijn gevormd am hem te be rechten. Dit speciale college had de norm van de bijzondere rechtspleging moeten hanteren. Was er ook een spe ciale Hoge Raad voor het hoger beroep nodig geweest* Mr. Langmeijer: „Neen, bij de wet van 13 mei 1948 werd de opheffing van de speciale rechtscolleges mogelijk ge maakt. De opheffing is zeer geleidelijk gegaan. Als laatste werd de bijzonde re raad van cassatie in 1952 opgeheven. Sindsdien zijn de rechtbanken in de plaats van de bijzondere hoven en de Hoge Raad in de plaats van de bijzon dere raad getreden. Zou de Hoge Raad dus een vonnis dat stoelt op de bijzon dere rechtspleging, te beoordelen krij gen, dan zou hij zeker weer bevoegd zijn om zijn oordeel over de strafmaat uit te spreken". ^ou er een mogelijkheid zijn ge- weest dat Rajakovic ter dood zou zijn veroordeeld f „Laat ik nu heel voorzichtig zijn'. Naar mijn persoonlijk inzicht lijkt het mij menselijkerwijze uitgesloten dat iemand na 22 jaar nog ter dood wordt veroordeeld en dat dit vonnis wordt voltrokken. Zelfs al zou het doodvon nis zijn uitgesproken dan lijkt het mij naar analogie van de bijzondere rechtspleging in haar laatste jaren dat zo'n doodvonnis in gratie zou zijn gewijzigd. ALKMAAR Hoogenstraaten Con serven, die vorig jaar het dividend nog verhoogde van 7V« tot 10 procent, zal over het afgelopen boekjaar 1966-1967 geen dividend kunnen uitkeren. De re denen daarvoor zijn: kostenstijging, prijsdaling en een extra voorziening bij de waardering van de voorraden. De omzet kon nog wel toenemen het indexcijfer kwam can 171 op 174 maar onder invloed van het zachte win terweer daalden de prijzen in het laat ste kwartaal van het boekjaar, zodat de winst terugliep. De aanzienlijk hogere produktiekosten konden niet geheel op gevangen worden. Een gunstig teken is dat de belangrij ke uitbreiding van de produktie-appara- tuur in het begin van het nieuwe boek jaar gereed kwam, waardoor aanzien lijk hogere dagprodukties werden be reikt. De directie verwacht hiervan een kostenbesparing. Voor het lopende boekjaar zal veel afhangen van de be zettingsgraad van de nieuwe appara tuur. De investeringen in het afgelopen boekjaar hebben 613.085 (vorig jaar f 125,129) bedragen De brutowinst liep terug van f 1,11 tot 1,05 miljoen. Het winstsaldo daal de tot f 8.331 (v.j. f 68.925). Voorgesteld wordt dit bedrag naar nieuwe rekening over te boeken. Voor de financiering van de uitbrei ding werd een 12-jarige lening van f finn nnn e^ioten Het ministerie van justitie deelt mee: „Nederland heeft ongeveer zes tig tribunalen en vijf bijzondere ge rechtshoven gehad". „De tribunalen hebben in totaal 39.925 vrijheidsstraffen opgelegd. De bijzondere gerechtshoven hebben 585 vrijheidsstraffen langer dan 15 jaar uitgesproken, 149 maal levenslang". „89.635 geïnterneerden zijn (on voorwaardelijk buiten vervolging ge steld". „Er zijn 35 Nederlanders en vijf buitenlanders geëxecuteerd". Een avond-pak, gemaakt van een glinsterend materiaal, geshowd door de Weense boutique „CM". PRESIDENT DE GAULLE moet wel bitter teleurgesteld z(jn In de voorzitter van de Europese Commissie, de 65-jarige Belg Jean Rey. Maandanlag heeft Frankrgk zich verzet tegen een herbenoeming van de Duit ser Halistein, die niet aarzelde de Franse politiek te hekelen. De regering in Pa rijs steunde toen en met succes de kandidatuur van Rey. Deze man was zich nooit te buiten gegaan aan kritiek op het Franse beleid. H( had getoond een bekwaam onderhandelaar te zgn. Kortom: Rey leek nu net het type man dat Frankrijk graag in de Europese Commissie wil hebben: de deskundige technocraat zonder politieke ambities. In het Europese Parlement en later nog in de gemeenschappelijke bijeen komst met de raadgevende vergadering van de Raad van Europa, bleek de heer Rey helemaal niet zo'n ambtelijk uit voerder van ministeriële besluiten te willen zijn. De Commissie is een poli tiek orgaan, weliswaar benoemd door de zes regeringen, maar verantwoor ding verschuldigd tegenover het Euro pese Parlement. En tegenover deze ver gadering ontvouwde Rey het program ma van zijn Commissie, een politiek programma. Vriendelijk en zonder een onvertogen woord, zich strikt houdend aan de po litieke speelruimte die de Europese ver dragen aan de Commissie laten, vertel de Rey dat uitbreiding van de gemeen schap met Engeland en andere landen wel moeilijkheden zal veroorzaken, maar dat uitbreiding „een zeer grote vooruitgang" zal betekenen. Alsof dat al niet genoeg is om de woede van De Gaulle op te roepen, noemde Rey even later ook nog de nieuwe politieke impulsen die kunnen uitgaan van een versterking van de Eu ropese instellingen (inclusief Parlement en Commissie) en van het gemeen schappelijk beleid in diverse sectoren. Mocht een scherp luisterend parle mentslid hebben gemeend dat Rey ook voorstander was van een regelmatig contact van de Commissie met de zes dan werd dit wantrouwen gelijk mét Franse hoop de bodem ingeslagen door de opmerking: De Commissie kent slechts het verdrag. Contact met de re geringen houdt in een voortdurende po ging de regeringen te overtuigen van 't nut van de plannen die de Commissie heeft ingediend en nog wil indienen. Voegt men bij deze opmerkingen ook nog de mening van Rey dat de associa tie van Griekenland met de EEG voor lopig maar in de ijskast moet worden gezet, dan is het beeld van een van zijn politieke verantwoordelijkheden over tuigd man vrijwel compleet. Dat Rey zich in zo korte tijd als Eu ropees staatsman zou ontpoppen, is al verbazingwekkend, zeker voor hen die veronderstelden dat de Belg heel om zichtig, heel tactisch, sluipend haast, zou optreden. Opmerkelijker nog is dat Rey er voortdurend de nadruk op leg de dat hij sprak mede namens zijn der tien collega's. Termen als „onze Commissie", „wij", laten aan duidelijkheid niets te wensen over, zeker niet als Rey later zegt: „Wij beschouwen ons niet alleen als de beheerders van de gemeenschap, maar wij willen er ook de bezielers van zijn". In die geest is het dan niet zo vreemd dat Rey onderonsjes tussen Engeland en Frankrijk over uitbreiding van de gemeenschappen hekelt. Hij wil op kor te termijn de onderhandelingen laten beginnen. Het rapport van de Commis sie wijst ook duidelijk in die richting. Het college van veertien mannen is sis eenheid verantwoordeliik voor het beleid. Dat betekent dus ook dat de nieuwe Franse leden Deniau en Barre die als Gaullisten zijn gedoodverfd, of zijn overstemd of ook overtuigd zijn ge raakt van de redelijkheid van de visies van mannen als Rey en onze landge noot Mansholt. Zonder al te voorbarig te willen zijn zou dat laatste niet als iets uitzonder lijk moeten worden beschouwd. De er varing in Brussel leert nu eenmaal dat zelfs de grootste sceptici na lang of kor te termijn, onder de invloed raken van het werk en de Europese geest. Moge Barre dan inderdaad een buitenstaan der zijn geweest, Deniau heeft jaren lang in Brussel gewerkt en heeft een grote, vrij constructieve rol gespeeld bij de onderhandelingen die in 1962 met Engeland zijn gevoerd. In de Franse verwijten aan het adres van Rey klinkt amper verborgen woe de door: Rey had niets mogen zeggen over het rapport dat nog aan de minis terraad moet worden aangeboden. De nationale regeringen zijn gepasseerd ten behoeve van een bijeenkomst van parlementariërs. Optimisten die de beraadslagingen in Straatsburg nauwlettend hebben ge volgd menen nu dat het Frankrijk wel ^el moeilijk zal vallen onder de zwa re buitenlandse, maar ook binnenland se druk uit te komen. Zij geloven dat de onderhandelingen met Engeland in derdaad vrij spoedig zullen beginnen Nu is dat laatste zeer wel mogelijk, maar niemand kan de garantie geven dat die onderhandelingen niet zozeer gerekt zullen worden, dat er in feite nog niets gebeurt. Van het grootste belang is de houding die de vijf partners van Frankrijk (Duitsland, Italië en Benelux) zullen aannemen, wanneer de sabotage inder daad duidelijk wordt. De Vijf zijn het eens over de wenselijkheid van een Brits lidmaatschap. Hun opvattingen echter lopen sterk uiteen over het ant woord op de vraag: „Wat moet er ge beuren als Frankrijk inderdaad actief of passief verzet pleegt?" BRUSSEL/ROTTERDAM Een auto is in Nederland gemiddeld duur der dan in welk ander land van de Eurepose gemeenschap dan ook. Het verschil in prijs is meer dan 24 procent, vergeleken met de laagste prijs elders. Het Bureau voor de Statistiek in de Europese gemeenschappen heeft dat uitgerekend. In april heeft het bureau de prij zen van 215 soorten artikelen in wa renhuizen en winkels in Frankrijk, Duitsland, Italië en Benelux nage gaan. Vastgesteld werd, dat men in Duitsland voordelig terecht kan voor elektrische huishoudelijke appara ten, radio- en televisietoestellen, speelgoed, fototoestellen en auto's. Levensmiddelen en medicijnen zijn in Duitsland aan de dure kant. In Frankrijk daarentegen zijn de levensmiddelen goedkoper. Ook de prijzen voor medicijnen, schrijfbe hoeften, zwart-witfilmpjes zijn vrij gunstig. Duur zijn textiel, elektrische huishoudelijke apparaten, radio- en televisietoestellen en vooral benzi ne. In Nederland liggen levensmidde len, textiel, huisraad, schoonmaak artikelen, schoonheidsmiddelen en benzine onder het gemiddelde prijs peil. Auto's zijn daarentegen duur der. Italië, België en Luxemburg ne men een middenpositie in. Uitzonde ringen zijn de goedkope kleuren- filmpjes in België, de goedkope was machines, maar ook de dure levens middelen en benzines in Italië. Intussen hebben de Nederlandse levensmiddelenzaken verschillende prijskaartjes moeten veranderen. Vooral de artikelen waarin meel is verwerkt zijn in prijs gestegen. Onderstaand overzicht houdt ove rigens niet in dat de artikelen van alle merken in prijs zijn gestegen of gedaald. Tegenover een prijsstij ging bij het ene merk staat soms zelfs een prijsdaling by het andere. paneermeel toast (groot pak) maizena (200 gram) aardappelmeel (200 gram) sago (200 gram) speculaas (450 gram) wafelkoeken (per pak) chocoladepastilles (100 gram) boterhamvlokken (200 gram) gestampte muisjes (200 gram) lange macaroni (een kilo) spaghetti (250 gram) vermicelli (gesneden per kilo) cakemeel (600 gram) zelfrijzend bakmeel (500 gram) bakpoeder diverse puddingpoeders (65 gram) tumtum (per ons) dubbelzoute drop (per ons) jujubes (per ons) boterhamworst in blik (1800 gram) casselerrib (per ons) gebraden gehakt (per ons) fruitcocktail (in blik van 248 gram) chocoladekorrels (200 gram) sperziebonen (in literblik) diverse jams (per pot) diverse huishoudjams (per pot) bruine bonen (500 gram) witte bonen (500 gram) fritessaus (per liter) paarderookvlees (per ons) ananas (per blik 241 gram) winkel - Prijs- prUs styglng in centen in centen 42 2 42 2 31 3 29 1 36 1 118 3 68 3 120 20 80 5 75 2 124 12 46 3 118 8 140 5 r 66 1 9 1 27 3 42 2 47 2 55 5 612 18 106 3 102 5 108 10 prfls- daling- in centen 49 6 125 5 157 2 124 2 80 13 85 8 220 10 79 3 69 16 uy^>v- Wkm."' SAINT ETI EN NE De gevierde koorddanser Heury heeft een nieuw re cord „koord-zitten" gevestigd door gedurende meer dan 366 uren achter elkaar op de dunne draad te „wonen". Hier staat hij, tijdens zijn poging, in zijn sober verblijf. BONN „Het gevaar van een economische crisis is be zworen. We kunnen rekenen op een verdere opleving, zon der gevaarlgke overspanning". Deze optimistische uitspraak deed dezer dagen de West- duitse minister van Economische Zaken, Schiller, die zich tot nog toe zeer terughoudend had geuit over de vooruit zichten van de Westduitse conjuctuur. Tegelijkertijd ko men de economische onderzoekinstituten in de Bondsrepu bliek in een gezamenlgke prognose tot de slotsom, dat het weer bergopwaarts gaat met de economie. Het Westduitse bedrijfsleven krijgt langzamerhand weer vertrouwen in de toekomst. De ondernemers durven ein delijk weer te investeren. Sinds augustus is de binnen landse vraag naar investeringsgoederen stijgende. De ex port, die door zijn weergaloze groei West-Duitsland in de een eerste zes maanden van dit jaar heeft behoed voor ernstige economische inzinking, blijft verder stijgen. De industriële produktie is sinds de zomer langzaam be zig haar achterstand ten opzichte van 1966 in te lopen. Waarschijnlijk zal tegen het eind van dit jaar het peil van eind 1966 weer zijn bereikt, al ligt de produktie dan nog steels ten achter bij die van eind 1965. Bij de machine industrie ligt het aantal opdrachten al weer duidelijk bo ven dat van vorig jaar. Ook in de lange tijd stagnerende bouwnijverheid komt weer beweging door nieuwe opdrach ten van overheid en particulieren. Het werklozenpercentage is, zij het zeer langzaam, nu teruggelopen tot 1,6. Vele bedrijven heffen de verkortin gen van hun arbeidstijden weer op. De zes Volkswagen fabrieken, die onlangs hun weekeindproduktie hebben her vat, trekken weer nieuwe arbeidskrachten aan.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 9