spijt
van
„Ik heb er helemaal
geen
vallen
Auto's zijn het duurst
in Nederland
FORS HERSTEL DUITSE ECONOMIE
Als oorlogsmisdadiger was gegrepen en uitgeleverd:
Fransman vestigde nieuw
record koordzitten
Geschil Wilson-
The Move bijgelegd
A VOND-PAK
MIS
Door Beernink
Interview met
mr. G. E.
Langemeijer
99
„geroepen
Geen dividend
Hoogenstraaten
DE GAULLE VERKEEK ZICH.
STAATSSECRETARIS VAX VEEX XA
OVERSTAPJEGEMEEXTE-RIJK
NIET ZO GROOT
W
XIEUWE VOORZITTER EUROPESE COMMISSIE
LOOPT XIET AAX FRAXSE LEIBAXI)
NIEUWE IMPULSEN
GEHEKELD
ZWARE DRUK
E.E.G.-LAXDEX VERGELEKEX PR1JZEX
MIDDENPOSITIE
GEEN DOODSTRAF
VW7ANNEER Rajakovic vorige week in Zitid-Slavië zou zijn gearresteerd
en als de Zuidslavische regering vervolgens deze oorlogsmisdadiger
aan Nederland had uitgeleverd, dan was Rajakovic hier in ons land onder
worpen geworden aan de bijzondere rechtspleging.
De uitlevering van Rajakovic zou juridisch gestoeld hebben op de inter
nationale overeenkomst, dat op 8 augustus 1945 in Londen werd besloten.
Daarin werd bepaald, dat universele oorlogsmisdadigers zouden worden be
recht door een internationaal militair gerechtshof. Oorlogsmisdadigers die
hun wandaden in een aanwijsbaar land hadden gepleegd, zouden in dat land
worden berecht. Nederland tekende op 27 september 1945 dit .Agreement
of London".
Voordien had de Nederlandse rege
ring al enkele besluiten genomen om
na de oorlog landverraad, oorlogsmis
daad en alles wat daarmee samen
hangt te kunnen berechten. Op 22 de
cember 1943 verschenen in het staats
blad enkele besluiten, waarin het bui
tengewone strafrecht en de oprichting
van buitengewone rechtscolleges wer
den vastgesteld.
Deze besluiten bleken in de na-oor
log se praktijk niet geeheel te voldoen:
bij arrest van 17 februari 1947 casseer
de de Bijzondere Raad van Cassatie
een vonnis over een buitenlander, om
dat de raad de bevoegdheid van de
Nederlandse rechter in twijfel trok.
Dat leidde tot een wijziging van het
besluit buitengewone rechtspleging:
op 10 juli 1947 aanvaardde het parle
ment een wet, dat aan het besluit art.
27a toevoegde, waarin steunend op
het Agreement of Londen de be
voegdheid van de Nederlandse rech
ter om over buitenlanders te oordelen
werd vastgesteld.
Over de bijzondere rechtspleging in
het algemeen en over de situatie die
zou zijn ontstaan als Rajakovic aan
Nederland was uitgeleverd, had een
onzer redacteuren een vraaggesprek
met mr. G. J. Langemeijer, eertijds
advocaat-fiscaal (te vergelijken met of
ficier van justitie) bij de Bijzondere
Raad van Cassatie, thans procureur-
generaal bij de Hoge Raad.
Mr. G. E. Langemeijer werd in
1904 geboren. Hg studeerde rech
ten in Leiden en werd in 1929
ambtenaar openbaar ministerie
bg het kantongerecht te Amster
dam.
Na de oorlog werd mr. Lange
meijer advocaat-fiscaal by de bij
zondere raad van cassatie, tevens
werd hij toen benoemd tot bui
tengewoon hoogleraar inleiding
rechtswetenschappen in Leiden.
In 1947 werd mr. Langemeijer
advocaat-generaal en tien jaar
later procureur-generaal bij de
Hoge Raad.
Hoewel mr. Langemeijer dit
laatste ambt nog vervult, is hij in
de afgelopen drie jaren vrijge
maakt voor de functie van com
missaris ter voorbereiding van 't
derde en zesde boek van het
nieuw Burgerlijk wetboek. Toen
hij die functie kreeg, nam mr.
Langemeijer ontslag als buiten
gewoon hoogleraar.
Minister Beernink (Binnenlandse Za
ken) heeft mr. C. van Veen uit Gronin
gen naar Den Haag gehaald. Hij ken
de de Groninger gemeentesecretaris uit
de tijd dat deze als chef van de afde
ling algemene zaken werkte op de se
cretarie in Rijswijk.
In 1960 werd de nu 45-jarige staats
secretaris gemeentesecretaris in Hoo-
geveen, waar de huidige minister van
Verkeer en Waterstaat, drs. J. A. Bak
ker, toen burgemeester was. In 1964
ging mr. Van Veen als gemeentesecre
taris naar Groningen.
STAATSSECRETARIS C. van Veen (Binnenlandse Zaken) is enkele maanden
geleden uit het verre Groningen naar Den Haag gekomen om hier onder
meer het ambtenarenbeleid op zich te nemen. Zijn start was voor het overheids
personeel niet zo plezierig. Er kwamen berichten naar buiten over het terug
brengen van de kinderbijslagen tot die, welke in het bedrijfsleven worden be
taald en over beperkingeen in het wetsontwerp voor de eigen ziektekostenrege
ling.
Is de staatssecretaris nu erg geluk
kig met zijn verhuizing van Groningen
naar Den Haag?
Zijn antwoord is „ja". „Ik heb er he
lemaal geen spijt van, dat ik deze
functie heb aangenomen. Toen Beer
nink me vroeg, heeft hij me gewaar
schuwd. „Je komt niet tussen gouden
bergen terecht", zei hij. „Je zult het be
paald niet gemakkelijk krijgen."
„Vergeet bovendien niet, dat ik meer
te doen heb dan alleen voor de ambte
naren te zorgen. De centrale mechani
sche administratie, de Rijkspsychologi-
sche Dienst, de problemen der nieuwe
bestuursvormen zitten ook in mijn por
tefeuille."
De staatssecretaris lacht graag; hij
doet onbevangen. Dat leverde hem op
het congres van de jubilerende Arka,
enige weken geleden, de bittere opmer
king van oud-voorzitter mr. G. A. A.
Boot op: „U weet niet hoe gespannen
de situatie op dit congres is over de
door u voorgestelde maatregelen."
In zijn werkkamer zei mr. Van Veen
„Ik huppel niet over de zaken heen. Na
tuurlijk heb ik het met mijn voorstellen
tot bezuinigingen beslist niet gemakke
lijk. Ik probeer zo zorgvuldig mogelijk
te zijn in mijn afwegingen en ik wil be
slist zo weinig mogelijk onaangenaam
heden met de ambtenarenbonden. Toch
is mijn situatie niet uitzonderlijk moei
lijk. Het is voor de minister van Finan
ciën of, om een ander voorbeeld te noe
men ,voor mijn collega van onderwijs,
ook niet gemakkelijk. Gelukkig is het
hele kabinet in zijn afweging van moge
lijkheden erg eensgezind."
Toen mr. Van Veen naar Den Haag
kwam, was hij geen nieuweling op het
terrein van het personeelsbeleid. Als ge
meentesecretaris van Hoogeveen en la
ter van Groningen had hij ook met de
bonden moeten onderhandelen. Als lid
van de promotiecommissie moest hij
elk jaar meebeslissen of een commies
een rangetje hoger mocht en of de re
ferendaris er een extra periodiek bij
bij kon krijgen. „Ik geef toe, deze pro
blemen waren wel gemakkelijker dan
die, waar ik nu voor sta."
Is er een verschil in „klimaat" tus
sen de onderhandelingen in gemeente
lijke sfeer en de besprekingen op cen
traal niveau?
Mr. Van Veen kan er nog geen defini
tief antwoord op geven. „Ik heb nog
maar enkele vergaderingen van de cen
trale commissie van het georganiseerd
overleg meegemaakt, maar ik moet wel
zeggen dat de sfeer allerplezierigst
was. Neen, ik heb niet de indruk dat
het gevecht hier harder is dan bij het
overleg in de gemeenten, hoewel het na-
tuulijk om belangrijker zaken gaat."
Er wordt vaak gezegd, dat de ambte
naren proberen van twee walletjes te
eten. Aan de ene kant houden ze vast
aan die arbeidsvoorwaarden, die beter
zijn dan in het bedrijfsleven bijvoor
beeld het welvaartsvaste pensioen
maar daarentegen kijken ze ook met
„„o- j.::—„„-l1^
dertiende maan, die in vele onderne
mingen wordt betaald.
„Het verschil in arbeidsvoorwaarden
voor het overheidspersoneel en voor
het bedrijfsleven is niet zo groot",
meent de staatssecretaris. „Ik heb hier
onlangs nog een rapport over gelezen.
Op sommige punten hebben ambtena
ren een streepje voor, op andere terrei
nen lopen ze weer wat achter. Maar
neem het de bonden eens kwalijk dat
ze proberen er zoveel mogelijk uit te
slepen."
„Toen ik pas was benoemd, zei een
van de bondsbestuurders tegen me:
„Excellentie, als wij bij u komen kost
het u geld." Dat is nu eenmaal hun
taak. Ik zit aan de andere kant van de
tafel en ik zal moeten proberen om alle
belangen zo evenwichtig mogelijk tegen
elkaar af te wegen. Het resultaat kan
dan voor de ambtenaren wel eens ver
velend zijn, zoals onlangs is gebleken.
de
de
een
LONDEN Het geschil tussen
Britse premier Harold Wilson en
popgroep „The Moves" is voor
Londense rechtbank bijgelegd.
Wilson diende een aanklacht in nadat
de „The Moves" kaarten hadden ver
zonden om hun nieuwe plaat aan te
prijzen. Daarop was Wilson zittend op
een bed afgebeeld. De groep bood hier
voor verontschuldigingen aan en beloof
de opbrengst van de plaat aan door de
premier aan te wijzen liefdadigheidsin
stellingen te schenken.
Als gemachtigde van Wilson trad op
de bekende advocaat en vroegere con-
.n+Soxrp rninïcfpr Oiiintiri Hn""
VOOR RAJAKOVIC
„TTet is al weer heel wat jaren geleden", zegt mr. Langemeijer. ,Jn 1952 is
JA je Bijzondere Raad van Cassatie opgeheven, maar de tijd van de Bij
zondere Raad zal altijd mij wel bijblijven".
„De eerste cassatie-zaken dienden in december 1945 er moest toen wor
den beslist over het vonnis tegen Max Blokzijl en dat tegen de Block van
Schellingen, de adjudant van Mussert".
„Dat kon zo kort na de bevrijding, omdat er bjj de bijzondere rechtspleging
slechts één groep mogelijk was. Van 'n veroordeling door een tribunaal of 'n bij
zonder gerechtshof kon men onmiddellijk in beroep gaan bij de Bijzondere Raad
voor Cassatie. Een ander verschil met de gewone Hoge Raad was, dat de Bijzon
dere Raad van Cassatie ook de bevoegdheid had over de strafmaat te oordelen".
II
„Achteraf is die laatste bevoegdheid
bitter nodig geweest, want er werd bij
de verschillende tribunalen en hoven
nogal gedifferentieerd geoordeeld over
vergelijkbare gevallen?.
Tebf u het er als jurist moeilijk
mee gehad dat bij de bijzondere
rechtspleging de nulla-poenaregel (een
feit moet voor het begaan strafbaar ge
steld zijn in de wet) opzij werd gezet
„Neen, het was onvermijdelijk. Er
waren nu eenmaal verschrikkelijke
misdaden begaan, die in de gewone
wet niet strafbaar waren gesteld, om
dat zij niet waren voorzien".
Mr. Langemeijer zegt: „Het verschil
tussen tribunaal en bijzonder gerechts
hof was aanvankelijk gedacht in het
verschil in zwaarte van het misdrijf.
Dat is niet helemaal volgehouden. Om
dat in de tribunalen ook niet-juristen
meestal verzetsmensen zaten,
kwam er al spoedig de bepaling dat
alle vonnissen moesten worden onder
worpen aan een hoge autoriteit, meest
al was dat de president van het gewo
ne hof."
Prof. Langemeijer zegt: „Gezien het
min of meer chaotische begin er
werden meer dan honderdduizend ar
restaties verricht heeft de bijzonde
re rechtspleging toch niet slecht ge
werkt. Bij die ruim honderdduizend ge
vangen genomen verdachten waren er
zeer velen die of onschuldig of slechts
in zeer beperkte mate schuldig bleken.
Dit onrecht is voor een goed deel weg
gewerkt door minister J. H. van Maar
seven die de voorwaardelijke en on
voorwaardelijke buitenvervolgingstel-
ling invoerde, waardoor duizenden men
sen uit internering konden worden ont
slagen."
Hfijn de straffen in het begin
de bijzondere rechtspleging
veel zwaarder geweest dan later f
van
niet
„Ja, dat is zo. Om dat te corrigeren
is er al vrij spoedig op zeer grote
schaal van gratieverlening gebruik ge
maakt, al bleef het wel een onrecht,
dat het gratiebeleid van de opeenvol
gende ministers nogal eens afweek".
„Er zijn in Nederland veertig dood
vonnissen voltrokken. Deze zijn alle
langs de bijzondere raad van cassatie
gegaan. Ik zou er niet één kunnen op
noemen, waarvan ik achteraf heb moe
ten zeggen dat het doodvonnis ten on
rechte werd voltrokken. In Nederland
zijn ongeveer 360 doodvonnissen uitge
sproken. Daarvan heeft de bijzondere
raad van cassatie ongeveer 2/3 gewij
zigd in gevangenisstraf. Van het restant
(154) is in 114 gevallen gratie verleend",
leend".
are Rajakovic in Nederland ge
komen, dan zou er door de Am
sterdamse rechtbank een speciaal rechts
college zijn gevormd am hem te be
rechten. Dit speciale college had de
norm van de bijzondere rechtspleging
moeten hanteren. Was er ook een spe
ciale Hoge Raad voor het hoger beroep
nodig geweest*
Mr. Langmeijer: „Neen, bij de wet
van 13 mei 1948 werd de opheffing van
de speciale rechtscolleges mogelijk ge
maakt. De opheffing is zeer geleidelijk
gegaan. Als laatste werd de bijzonde
re raad van cassatie in 1952 opgeheven.
Sindsdien zijn de rechtbanken in de
plaats van de bijzondere hoven en de
Hoge Raad in de plaats van de bijzon
dere raad getreden. Zou de Hoge Raad
dus een vonnis dat stoelt op de bijzon
dere rechtspleging, te beoordelen krij
gen, dan zou hij zeker weer bevoegd
zijn om zijn oordeel over de strafmaat
uit te spreken".
^ou er een mogelijkheid zijn ge-
weest dat Rajakovic ter dood zou
zijn veroordeeld f
„Laat ik nu heel voorzichtig zijn'.
Naar mijn persoonlijk inzicht lijkt het
mij menselijkerwijze uitgesloten dat
iemand na 22 jaar nog ter dood wordt
veroordeeld en dat dit vonnis wordt
voltrokken. Zelfs al zou het doodvon
nis zijn uitgesproken dan lijkt het mij
naar analogie van de bijzondere
rechtspleging in haar laatste jaren
dat zo'n doodvonnis in gratie zou zijn
gewijzigd.
ALKMAAR Hoogenstraaten Con
serven, die vorig jaar het dividend nog
verhoogde van 7V« tot 10 procent, zal
over het afgelopen boekjaar 1966-1967
geen dividend kunnen uitkeren. De re
denen daarvoor zijn: kostenstijging,
prijsdaling en een extra voorziening bij
de waardering van de voorraden.
De omzet kon nog wel toenemen
het indexcijfer kwam can 171 op 174
maar onder invloed van het zachte win
terweer daalden de prijzen in het laat
ste kwartaal van het boekjaar, zodat de
winst terugliep. De aanzienlijk hogere
produktiekosten konden niet geheel op
gevangen worden.
Een gunstig teken is dat de belangrij
ke uitbreiding van de produktie-appara-
tuur in het begin van het nieuwe boek
jaar gereed kwam, waardoor aanzien
lijk hogere dagprodukties werden be
reikt. De directie verwacht hiervan
een kostenbesparing. Voor het lopende
boekjaar zal veel afhangen van de be
zettingsgraad van de nieuwe appara
tuur. De investeringen in het afgelopen
boekjaar hebben 613.085 (vorig jaar
f 125,129) bedragen
De brutowinst liep terug van f 1,11
tot 1,05 miljoen. Het winstsaldo daal
de tot f 8.331 (v.j. f 68.925). Voorgesteld
wordt dit bedrag naar nieuwe rekening
over te boeken.
Voor de financiering van de uitbrei
ding werd een 12-jarige lening van
f finn nnn e^ioten
Het ministerie van justitie deelt
mee: „Nederland heeft ongeveer zes
tig tribunalen en vijf bijzondere ge
rechtshoven gehad".
„De tribunalen hebben in totaal
39.925 vrijheidsstraffen opgelegd. De
bijzondere gerechtshoven hebben 585
vrijheidsstraffen langer dan 15 jaar
uitgesproken, 149 maal levenslang".
„89.635 geïnterneerden zijn (on
voorwaardelijk buiten vervolging ge
steld".
„Er zijn 35 Nederlanders en vijf
buitenlanders geëxecuteerd".
Een avond-pak, gemaakt van een
glinsterend materiaal, geshowd door
de Weense boutique „CM".
PRESIDENT DE GAULLE moet wel bitter teleurgesteld z(jn In de voorzitter
van de Europese Commissie, de 65-jarige Belg Jean Rey.
Maandanlag heeft Frankrgk zich verzet tegen een herbenoeming van de Duit
ser Halistein, die niet aarzelde de Franse politiek te hekelen. De regering in Pa
rijs steunde toen en met succes de kandidatuur van Rey.
Deze man was zich nooit te buiten gegaan aan kritiek op het Franse beleid. H(
had getoond een bekwaam onderhandelaar te zgn. Kortom: Rey leek nu net
het type man dat Frankrijk graag in de Europese Commissie wil hebben: de
deskundige technocraat zonder politieke ambities.
In het Europese Parlement en later
nog in de gemeenschappelijke bijeen
komst met de raadgevende vergadering
van de Raad van Europa, bleek de heer
Rey helemaal niet zo'n ambtelijk uit
voerder van ministeriële besluiten te
willen zijn. De Commissie is een poli
tiek orgaan, weliswaar benoemd door
de zes regeringen, maar verantwoor
ding verschuldigd tegenover het Euro
pese Parlement. En tegenover deze ver
gadering ontvouwde Rey het program
ma van zijn Commissie, een politiek
programma.
Vriendelijk en zonder een onvertogen
woord, zich strikt houdend aan de po
litieke speelruimte die de Europese ver
dragen aan de Commissie laten, vertel
de Rey dat uitbreiding van de gemeen
schap met Engeland en andere landen
wel moeilijkheden zal veroorzaken,
maar dat uitbreiding „een zeer grote
vooruitgang" zal betekenen.
Alsof dat al niet genoeg is om de
woede van De Gaulle op te roepen,
noemde Rey even later ook nog de
nieuwe politieke impulsen die kunnen
uitgaan van een versterking van de Eu
ropese instellingen (inclusief Parlement
en Commissie) en van het gemeen
schappelijk beleid in diverse sectoren.
Mocht een scherp luisterend parle
mentslid hebben gemeend dat Rey ook
voorstander was van een regelmatig
contact van de Commissie met de zes
dan werd dit wantrouwen gelijk mét
Franse hoop de bodem ingeslagen door
de opmerking: De Commissie kent
slechts het verdrag. Contact met de re
geringen houdt in een voortdurende po
ging de regeringen te overtuigen van 't
nut van de plannen die de Commissie
heeft ingediend en nog wil indienen.
Voegt men bij deze opmerkingen ook
nog de mening van Rey dat de associa
tie van Griekenland met de EEG voor
lopig maar in de ijskast moet worden
gezet, dan is het beeld van een van zijn
politieke verantwoordelijkheden over
tuigd man vrijwel compleet.
Dat Rey zich in zo korte tijd als Eu
ropees staatsman zou ontpoppen, is al
verbazingwekkend, zeker voor hen die
veronderstelden dat de Belg heel om
zichtig, heel tactisch, sluipend haast,
zou optreden. Opmerkelijker nog is dat
Rey er voortdurend de nadruk op leg
de dat hij sprak mede namens zijn der
tien collega's.
Termen als „onze Commissie", „wij",
laten aan duidelijkheid niets te wensen
over, zeker niet als Rey later zegt:
„Wij beschouwen ons niet alleen als de
beheerders van de gemeenschap, maar
wij willen er ook de bezielers van zijn".
In die geest is het dan niet zo vreemd
dat Rey onderonsjes tussen Engeland
en Frankrijk over uitbreiding van de
gemeenschappen hekelt. Hij wil op kor
te termijn de onderhandelingen laten
beginnen. Het rapport van de Commis
sie wijst ook duidelijk in die richting.
Het college van veertien mannen is
sis eenheid verantwoordeliik voor het
beleid. Dat betekent dus ook dat de
nieuwe Franse leden Deniau en Barre
die als Gaullisten zijn gedoodverfd, of
zijn overstemd of ook overtuigd zijn ge
raakt van de redelijkheid van de visies
van mannen als Rey en onze landge
noot Mansholt.
Zonder al te voorbarig te willen zijn
zou dat laatste niet als iets uitzonder
lijk moeten worden beschouwd. De er
varing in Brussel leert nu eenmaal dat
zelfs de grootste sceptici na lang of kor
te termijn, onder de invloed raken van
het werk en de Europese geest. Moge
Barre dan inderdaad een buitenstaan
der zijn geweest, Deniau heeft jaren
lang in Brussel gewerkt en heeft een
grote, vrij constructieve rol gespeeld
bij de onderhandelingen die in 1962 met
Engeland zijn gevoerd.
In de Franse verwijten aan het adres
van Rey klinkt amper verborgen woe
de door: Rey had niets mogen zeggen
over het rapport dat nog aan de minis
terraad moet worden aangeboden. De
nationale regeringen zijn gepasseerd
ten behoeve van een bijeenkomst van
parlementariërs.
Optimisten die de beraadslagingen in
Straatsburg nauwlettend hebben ge
volgd menen nu dat het Frankrijk wel
^el moeilijk zal vallen onder de zwa
re buitenlandse, maar ook binnenland
se druk uit te komen. Zij geloven dat
de onderhandelingen met Engeland in
derdaad vrij spoedig zullen beginnen
Nu is dat laatste zeer wel mogelijk,
maar niemand kan de garantie geven
dat die onderhandelingen niet zozeer
gerekt zullen worden, dat er in feite
nog niets gebeurt.
Van het grootste belang is de houding
die de vijf partners van Frankrijk
(Duitsland, Italië en Benelux) zullen
aannemen, wanneer de sabotage inder
daad duidelijk wordt. De Vijf zijn het
eens over de wenselijkheid van een
Brits lidmaatschap. Hun opvattingen
echter lopen sterk uiteen over het ant
woord op de vraag: „Wat moet er ge
beuren als Frankrijk inderdaad actief
of passief verzet pleegt?"
BRUSSEL/ROTTERDAM Een auto is in Nederland gemiddeld duur
der dan in welk ander land van de Eurepose gemeenschap dan ook.
Het verschil in prijs is meer dan 24 procent, vergeleken met de laagste prijs
elders. Het Bureau voor de Statistiek in de Europese gemeenschappen heeft
dat uitgerekend.
In april heeft het bureau de prij
zen van 215 soorten artikelen in wa
renhuizen en winkels in Frankrijk,
Duitsland, Italië en Benelux nage
gaan. Vastgesteld werd, dat men in
Duitsland voordelig terecht kan voor
elektrische huishoudelijke appara
ten, radio- en televisietoestellen,
speelgoed, fototoestellen en auto's.
Levensmiddelen en medicijnen zijn
in Duitsland aan de dure kant.
In Frankrijk daarentegen zijn de
levensmiddelen goedkoper. Ook de
prijzen voor medicijnen, schrijfbe
hoeften, zwart-witfilmpjes zijn vrij
gunstig. Duur zijn textiel, elektrische
huishoudelijke apparaten, radio- en
televisietoestellen en vooral benzi
ne.
In Nederland liggen levensmidde
len, textiel, huisraad, schoonmaak
artikelen, schoonheidsmiddelen en
benzine onder het gemiddelde prijs
peil. Auto's zijn daarentegen duur
der.
Italië, België en Luxemburg ne
men een middenpositie in. Uitzonde
ringen zijn de goedkope kleuren-
filmpjes in België, de goedkope was
machines, maar ook de dure levens
middelen en benzines in Italië.
Intussen hebben de Nederlandse
levensmiddelenzaken verschillende
prijskaartjes moeten veranderen.
Vooral de artikelen waarin meel is
verwerkt zijn in prijs gestegen.
Onderstaand overzicht houdt ove
rigens niet in dat de artikelen van
alle merken in prijs zijn gestegen
of gedaald. Tegenover een prijsstij
ging bij het ene merk staat soms
zelfs een prijsdaling by het andere.
paneermeel
toast (groot pak)
maizena (200 gram)
aardappelmeel (200 gram)
sago (200 gram)
speculaas (450 gram)
wafelkoeken (per pak)
chocoladepastilles (100 gram)
boterhamvlokken (200 gram)
gestampte muisjes (200 gram)
lange macaroni (een kilo)
spaghetti (250 gram)
vermicelli (gesneden per kilo)
cakemeel (600 gram)
zelfrijzend bakmeel (500 gram)
bakpoeder
diverse puddingpoeders (65 gram)
tumtum (per ons)
dubbelzoute drop (per ons)
jujubes (per ons)
boterhamworst in blik (1800 gram)
casselerrib (per ons)
gebraden gehakt (per ons)
fruitcocktail (in blik van 248 gram)
chocoladekorrels (200 gram)
sperziebonen (in literblik)
diverse jams (per pot)
diverse huishoudjams (per pot)
bruine bonen (500 gram)
witte bonen (500 gram)
fritessaus (per liter)
paarderookvlees (per ons)
ananas (per blik 241 gram)
winkel -
Prijs-
prUs
styglng
in centen
in centen
42
2
42
2
31
3
29
1
36
1
118
3
68
3
120
20
80
5
75
2
124
12
46
3
118
8
140
5
r 66
1
9
1
27
3
42
2
47
2
55
5
612
18
106
3
102
5
108
10
prfls-
daling-
in centen
49
6
125
5
157
2
124
2
80
13
85
8
220
10
79
3
69
16
uy^>v-
Wkm."'
SAINT ETI EN NE De gevierde koorddanser Heury heeft een nieuw re
cord „koord-zitten" gevestigd door gedurende meer dan 366 uren achter elkaar
op de dunne draad te „wonen". Hier staat hij, tijdens zijn poging, in zijn sober
verblijf.
BONN „Het gevaar van een economische crisis is be
zworen. We kunnen rekenen op een verdere opleving, zon
der gevaarlgke overspanning".
Deze optimistische uitspraak deed dezer dagen de West-
duitse minister van Economische Zaken, Schiller, die zich
tot nog toe zeer terughoudend had geuit over de vooruit
zichten van de Westduitse conjuctuur. Tegelijkertijd ko
men de economische onderzoekinstituten in de Bondsrepu
bliek in een gezamenlgke prognose tot de slotsom, dat het
weer bergopwaarts gaat met de economie.
Het Westduitse bedrijfsleven krijgt langzamerhand weer
vertrouwen in de toekomst. De ondernemers durven ein
delijk weer te investeren. Sinds augustus is de binnen
landse vraag naar investeringsgoederen stijgende. De ex
port, die door zijn weergaloze groei West-Duitsland in de
een
eerste zes maanden van dit jaar heeft behoed voor
ernstige economische inzinking, blijft verder stijgen.
De industriële produktie is sinds de zomer langzaam be
zig haar achterstand ten opzichte van 1966 in te lopen.
Waarschijnlijk zal tegen het eind van dit jaar het peil van
eind 1966 weer zijn bereikt, al ligt de produktie dan nog
steels ten achter bij die van eind 1965. Bij de machine
industrie ligt het aantal opdrachten al weer duidelijk bo
ven dat van vorig jaar. Ook in de lange tijd stagnerende
bouwnijverheid komt weer beweging door nieuwe opdrach
ten van overheid en particulieren.
Het werklozenpercentage is, zij het zeer langzaam, nu
teruggelopen tot 1,6. Vele bedrijven heffen de verkortin
gen van hun arbeidstijden weer op. De zes Volkswagen
fabrieken, die onlangs hun weekeindproduktie hebben her
vat, trekken weer nieuwe arbeidskrachten aan.