Tentoonstellingen
<2}ohter op de L
vermis
Vertoning van stomme
films met explicateur
77
zMuzen
Vijfentwintig jaar
ontspanning voor
operetteliefhebbers
uit Apeldoorn en
verre omgeving
Voetballen
Water
f
Japans
Kijken
Brommen
Nieuwe serie
issen
Om u de waarheid te zeggen, zat ik wel een beetje beduusd
tegen het bericht aan te kijken. Want wie ik nu ooit als
hoofdpersoon van een gefilmde musical zal gedoodverfd hebben: stellig niet
mijn oude gezellige vriend, de bescheiden dierendokter.
Maar ja, onze ondernemende tijd staat voor niets en waarom zouden
we voor de variatie niet eens een figuur uit een kinderboek voor een
daverend kijkstuk laten opdraven? Vooral als die figuur al een eerbiedwaardige
staat van dienst achter de rug heeft.
Want hoe lang is het al niet geleden, dat wij de wonderlijke belevenissen
van die kleine hulpvaardige dikkerd met meer smaak en belangstelling
volgden, dan die van de zwaar gedeprimeerde hoofdpersonen uit de
volwassen romans van die tijd. Een tijd die ons trouwens weinig reden gaf
om te glimlachen, zo vlak na de Eerste Wereldoorlog. Ontreddering en
schaarste vandaag en een wereldcrisis overmorgen.
J-Joe volkomen onverwacht komt dan een zorgeloze fantasie over een
dokter die zijn mensenpraktijk eraan geeft om zich voortaan enkel
met dieren bezig te houden uit de sombere lucht vallen. Maar gelijk
had hij, want sprak hij niet vloeiend honds en paards en zwaluws en nog zo'n
paar dierentalen?
En nu, terwijl de avonturen van dr. Doolittle al jaren stukgelezen op onze
boekenplank staan, nu heeft de musicalrage opeens gedacht: Héééé
met dat ventje konden wij wel eens in zee gaan, daar zit een aardig
nummertje publiciteit in.
Maar dan zal er ook eventjes wat tegenaan gegooid worden. Zomaar
•en genoeglijk kereltje, dat tussen louter dieren rondscharrelt, is ons lang
niet spectaculair genoeg. We maken er natuurlijk een compleet beestenspul
van, want de kijkers zullen waar voor hun geld hebben. En dus huren
we even een topacteur, die we een complete cursus in het produceren van
dierengeluiden laten volgen. Vervolgens zetten we zo'n slordige duizend
personages, acteurs en figuranten om hem heen. We huren ook even
een circus en twee dierentuinen, aan vijftienhonderd beesten hebben we
denkelijk wel genoeg.
£)ie simpele tekst is ons ook wel wat te bescheiden: als we er eens
een stuk of veertien songs instopten, ter opvrolijking, ook in de
platenindustrie dan kan het niet missen of het wordt een grandioos
kijkspul.
De baten zullen natuurlijk formidabel zijn: de zoon en erfgenaam van de
schrijver beurt nu al een halve ton aan rechten per jaar en rekent op het
vijfvoudige als die musical eenmaal op wereldtournee is. En niet alleen
de bezitter van de auteursrechten en de filmmaatschappij, maar ook
de reclame-business heeft de waakse oortjes gespitst en grote winsten
verwacht van die kleine dokter. Immers, als de film aanslaat en waarom
zou het niet, gezien het succes van de boeken dan zou het wel aardig
zijn er een paar souvenirtjes aan over te houden. Kauwgum en ontbijtvlokken,
speldjes en insignes, vorken en lepels, ballonnen en speelgoed: dat wordt
geen goudmijn, maar een vol diamanten.
Een doorgewinterde heer in deze branche heeft al berekend, dat er over
een paar jaar zo'n tweehonderdmiljoen verkoopwaarde in 1 die Doolittle-
dingetjes zal zitten. Dat is nog andere koek dan die tweeëneenhalve ton voor
de erfgenaam.
Maar laat die zich troosten met de gedachte, dat zonder hem geen letter
Dolittle-avontuur op papier was gezet En daar zijn wij aangeland op
het punt waar wij een beetje stil ons hoofd gaan schudden.
^,*ant er gaapt naar ons ouderwets gevoelen zo'n hemelsbrede kloof
tussen deze overdadig gemonteerde musical en die allereerste velletjes
postpapier. Tussen die opgewekt rinkelende kassa's en dat onophoudelijk
kanongebulder, dat de geschiedenis van dr. Doolittle bij de geboorte
begroette.
De auteur immers lag als Brits officier in de Franse loopgraven en nog
afgezien van het gevaar is er moeilijk een eentoniger en naérgeestiger
verblijf te bedenken voor een jonge man met geest en fantasie. Hij had
iets, hoe simpel ook, nodig om de modder, de verveling en de dreiging
te vergeten en wat bleef hem anders over dan lange brieven naar
huis te schrijven? Over de schrikbarende werkelijkheid aan zijn vrouw,
over een gefantaseerd zonnig wonderland aan zijn kinderen. Zij waren, om
meer dan een reden, met die verhalen in briefvorm de koning te rijk.
Hoe rijk, vermoedden zij toen nog in de verste verte niet. Zelfs moeder
Lofting had geen flauw idee van de stapels bankbiljetten die deze gekreukelde
en gevlekte blaadjes vertegenwoordigden.
Zolang de oorlog duurde, streek zij ze na het voorlezen zorgvuldig glad
en borg ze weg: wie weet of zij niet onverwacht de enige tastbare
herinnering aan de schrijver zouden blijken. Maar toen vader Lofting
weer heelhuids tussen de mijnen in het Kanaal door was komen terugvaren,
zag zij meer in die velletjes veldpost. En met gepaste eerzucht preste
zij haar Hugh om dat spul voor de aardigheid toch eens naar een uitgever
te sturen. Want die kleine dikke dierendoktor was toch wel een heel
bijzonder personage.
Hoè bijzonder heeft zij waarschijnlijk nooit ten volle geweten.
J^n dat is maar goed ook. Want de sidderende vrees waarmee zij een halve
eeuw geleden naar de stap van de postbode luisterde en de diepe
zucht van opluchting waarmee zij de zoveelste dikke enveloppe van het
front opende, verdraagt zich toch slecht met dit kermislawaai.
„We hebben nou zo vaak Ajax op de tv
gehad, vanavond krijgen we eindelijk
weer eens voetbal te zien", voorspelde een
onverwoestbaar-Rotterdamse collega
dinsdagmorgen, toen we het hadden
over de wedstrijd Feijenoord-Arsenal, die
's avonds op het scherm zou komen. „Ja,
ze hebben intussen heel wat van Ajax kun
nen afkijken", antwoordde ik eh.... ob
jectief.
Nu bleek dat 's avonds helemaal niet
waar te. zijn, want Feijenoord voetbalt nog
in precies dezelfde stijl als waarin het eni
ge jaren geleden onze woensdagavonden
opluisterde: met veel gedribbel en tik-tak-
spel, heel anders dan de frisse (is dit nog
een objectieve kwalificatie?), lange cross-
passes en voorzetten „over de hele" van
Ajax. Maar Kindvall maakte twee schitte
rende doelpunten a la Abe Lenstra, dus we
bleven objectief.
En tevens dankbaar ten opzichte van de
KRO-tv, die ons zo'n gezellig avondje be
zorgde. De omroep van mr. Van Doorn (ik
heb me laten vertellen, dat hij een ver
woed Feijenoord-aanhanger isheeft nu
ook begrepen, dat sport een van de be
langrijkste ingrediënten van het tv-amu-
sement kan zijn. Kan zijn, want om aan
trekkelijk genoeg te zijn, moet zo'n voet
balwedstrijd wel een minimum aan span
ning en strijdlust bevatten. Dan kan zij de
kijker meer spelschoor»heid bieden dan on
der de nerveuze spanning van een niet-
vriendschappelijke wedstrijd vaak moge
lijk is. Die garantie zit er niet altijd in.
Het zou daarom een riskante onderne
ming zijn, met de regelmaat van een klok
dergeliike ontmoetingen uit te zenden. Aan
die van dinsdagavond vooral aan de
tweede helft ervan zullen velen lange
tijd goede herinneringen bewaren, net als
aan de nog niet vergeten afscheidswed-
strijd van Sir Stanley Matthews, destijds.
Door het sportieve karakter kregen we
weinig lichamelijk letsel te zien. De om-
roepster voorspelde dit al, door in de aan
kondiging te gewagen van „Geen catch-as
catch-can" en „geen boksen".
Dit betekende natuurlijk een vrije wor
steling met de TROS en een stootje onder
de gordel van de AVRO/RTN, de omroe
pen die zo gretig tegemoetkomen aan de
wensen van kijkers, die 's avonds zo
graag kijken naar mensen die elkaar let
terlijk te lijf gaan. Om haar goede ethi
sche beurt helemaal te vervolmaken liet
de KRO woensdagavond zelf ook iets ver
vallen dat naar gewelddadigheid neigt:
„De Wrekers."
AMERSFOORT:
„Zonnehof" (M3): „Zomer 1967", reisschetsen
van leden van Amersfoortse kunstenaars-
verenigingen (tot en met 26 november).
AMSTERDAM:
Stedelijk Museum: Tekeningen van Hannes
Postma (tot en met 10 december). Werk van
Roy Lichtenstein (tot en met 17 december).
Kunsthandel Ina Boerse: Aquarellen van
Maarten Kemper (tot en met 12 december).
Galerie Krikhaar: Magnetische sculpturen van
de Griekse kunstenaar Takis (tot 16 decem
ber).
Albert Dome Gallery: „Naïeve kunst uit par
ticulier bezit" (tot 31 december).
DELFT:
Ethnografisch Museum: „De Bataks op weg"
(tot en met 15 september 1968).
DEN HAAG:
Gemeentemuseum: Tekeningen en kleine re
liëfs van Zero-kunstenaar J. J. Schoonhoven
(tot en met 26 november). Overzicht grafisch
werk van Anton Heyboer (tot en met 26 no
vember). „Ingeving en vormgeving" (tot en
met 28 januari).
HILVERSUM:
Goois Museum: Schilderijen, grafiek en beeld
houwwerken van Géne Eggen (tot 4 decem
ber). Grafiek van Sipke Huismans (tot 4
december).
Een van de hoogtepunten uit het 25-jarig
bestaan van „De Kunstgroep" was de gala
voorstelling van Donizetti's „De Regiments
dochter" in de Stadsschouwburg te Arnhem, ge
geven ter gelegenheid van het eerste officiële
bezoek van koningin Juliana aan de provincie
Gelderland, in 1950. Op de voorste rij ziet U
staande van links naar rechts: Anton van Put;
Jan Holtland (regie), Etty de Jager, Loek Braak-
hekke, John van Resteren, Corrie Stenvert-
Reuvers, Wim van Scheyndel, Letty Scheld (ba-
letleiding) en Jo Kloppenburg (voorzitter).
f
JAN PASMAN: al tien jaar voorzitter
AMSTERDAM In het amsterdamse bio
scooptheater „De Uitkijk" zullen van 1 decem
ber af elke vrijdag- en zaterdagnacht stomme
films worden vertoond, waarbij de nu 79-jari-
ge explicateur Max Nabarro met heel zijn ar
senaal aan instrumenten voor de begeleiding
zal zorgen. Deze (besloten) voorstellingen wor
den verzorgd door de zojuist opgerichte „Old
Time Movie Club".
Men gelooft dat speciale voorstellingen met
films uit de beginperiode der filmerij bij zeer
velen grote aantrekkingskracht zullen hebben.
Deze voorspelling is o.a. gebaseerd op het gro
te succes van soortgelijke clubs in Amerika.
Om een juiste sfeer te scheppen zullen aan
weerszijden van het toneel in het theater gas
lantaarns worden geplaatst en ook de palmen-
pot op de piano zal niet ontbreken. Het ligt
in de bedoeling ook de eerste geluidsfilms te
vertonen.
den geregistreerd. Dat registreren doet
mep nu met een hoge frequentiecode
(15.000 Herz), die door het menselijk oor
niet kan worden vernomen. We hebben nu
alleen nog maar eenmaal in de zoveel
jaar een wél hoorbare toon om te
gillen: Toon Hermans, merkten we naar
aanleiding van het verdwijnen van de
bromtoon op. „Welnee", reageerde de col
lega, „we hebben toch ook nog Brom
snor!" En dat was natuurlijk een giller.
We hadden het daarnet over de uitzen
dingen van krachtsportevenementen door
de AVRO/RTN en de TROS. Beide omroe
pen hebben nog meer met elkaar gemeen:
de hoeveelheid water. Met dit verschil ech
ter, dat het bij de ene omroep in de na
men van de topfunctionarissen zit en bij
de andere in de programma's. De AVRO/
RTN beschikt over een Slotemaker, een
Van der Zee, een Wassenbergh en een
Vogt. De TROS onderneemt dikwijls een
„Voyage to the bottom of the sea", ver
telt graag „Het verhaal van de zee", laat
graag Rick de (in water geboren) kikker
over het scherm springen en heeft nu ook
de beschikking over Joan Haanappel, die
vroe Ter triomfen vierde op bevroren wa
ter. Maar ook bij de minder vaak terugke
rende TROS-programma's kun je nattig
heid voelen. Zo stond donderdagavond di
rect na „Het verhaal van de zee" een op
treden gepland van de percussie-groep van
Cees See....Daarna het toneelstuk „Een
pianostemmer", met Herbert Joeks in de
titelrol. Het werd niet geschikt geacht
voor jeugdige kijker. Misschien was men
bang, dat de kleintjes om tien voor tien de
tros dekens op hun bed zouden lossmijten,
naar Herbert Joeks zouden gaan zitten kij
ken en dan het geluid van kabbelend wa
ter zouden maken: „Kluk-kluk."
Via het derde programma van de BBC-
radio wordt vandaag een Japans hoorspel
in de oorspronkelijke taal uitgezonden. Het
is een poëtische fantasie, gebaseerd op de
geschiedenis van Ondine, de waternimf
die op een menselijk wezen verliefd wordt.
Een waternimf op de ethergolven dus.
Zouden veel menselijke wezens op deze
nimf-in-hoorspel-kleren verliefd worden?
De BBC verwacht van niet, maar zendt de
produktie van de Japanse radiomaatschap
pij vanwege haar grote culturele waarde
toch maar uit voor de weinige Britten, die
Japans verstaan. Deskundigen in Londen
hebben bekend gemaakt, dat dit er hoog
stens duizend zijn.
Tot dusver zijn hier in het westen voor
namelijk de Japanse „no"-spelen bekend
geworden. Voor de Britten die niet tot die
duizend goede verstaanders behoren, zal
het hoorspel ongetwijfeld ook een „no."-
spel zijn.
Van je collega's moet je het (soms) heb
ben. Gaven we vorige week de woordspe
ling van de man die „The Lone Ranger"
uitgerangeerd achtte, vandaag komt er
eentje van de man die het met ons had
over de bromtoon. U kent de bromtoon
toch nog wel? Of bent U 'm al vergeten?
Dat kan, want vanaf maandag jl. komt ie
niet meer uit Uw kijkkastje. Het geluid
hield verband met de uitzending van een
geluidscode, met behulp waarvan het aan
tal TV-toestellen dat aanstond moest wor-
Het Amerikaanse bureau voor de statis
tiek (in het land van Uncle Sam hebben
ze natuurlijk ook zo'n bureau!) heeft de
zer dagen medegedeeld, dat 94 van de
honderd Amerikaanse gezinnen minstens
één televisietoestel bezitten. Dit zou kun
nen betekenen, dat nog maar zes van de
94 gezinnen bezoek van hun buren ontvan
gen. Tenzij ze hun tweede toestel aan de
ze mensen hebben uitgeleend, natuurlijk.
Dan kan tenminste iedereen ongestoord
kijken.
KUNSTGROEP" IN 'T ZILVER
De VARA gaat misschien wel een nieu
we serie op het scherm brengen over de
samenstelling van de programma-coördi
natiecommissie van de NTS: „VARA-RA-
Boem, Van der Zee!".
KASTPAR
A Is een vereniging, die zich beweegt op
een van de voor de amateuristische mu
ziekbeoefening moeilijkst begaanbare wegen,
de operette, na 25 jaren de voor haar lig
gende toekomst met vertrouwen en optimis
me tegemoet ziet, is dat zeker een reden een
blik te slaan op de afgelegde weg, zich te
bezinnen op wat in die periode is geschied
en te bepeinzen wat haar in de nabije toe
komst te doen staat.
Zo'n vereniging is „De Kunstgroep", de
Apeldoornse operettevereniging, die thans
haar zilveren jubileum viert, daarbij dank
baar gedenkend, allen die haar op zo spon
tane wijze hebben gediend of dat nog doen.
Het is een gezonde vereniging met wilskracht
en doorzettingsvermogen.
/^oktober 1942. Twee Apeldoorners, Anton v.
Put en Tim Schutter, nemen een initia
tief. Zij verzamelen anderen om zich heen,
richten een operettevereniging op. Hoe zij 't
hebben aangedurfd midden in die donkere
oorlogstijd, zij hebben het zich waarschijn
lijk niet gerealiseerd. Maar zij deden het, en
de idee vond gretig weerklank. Leiders wer
den gezocht en gevonden, een keuze gemaakt.
„La; fille'dé Madame Angöt" vah'Lecócq, 'n
Frahsè'operette. De studie begint, een uitvoe
ring 'wordt voorbereid, de zaal, het oude Ti
voli wordt gehuurd.
Maar meteen waren er de moeilijkheden.
De beruchte Kultuurkamer stak er zijn neus
in, de nieuwe orde. Maar het bestuur van
„De Apeldoornse Kunstgroep" zoals de naam
van de nieuwbakken vereniging luidde, vond
er wat op. Geen openbare uitvoering? Goed,
maar een intieme besloten bijeenkomst, die
zou dienen om de in die jaren bekende en
algemeen geachte musicienne Josefine Lu-
lofs ter gelegenheid van haar jubileum te
huldigen, kon toch zeker wel worden toege
staan. Het mocht. En met die besloten, met
succes bekroonde uitvoering, was de basis
gelegd, het bestaansrecht bewezen.
De Kunstgroep ging gewoon door. Een nieu
we operette „Les Cloches de Corneville"
van het begin af heeft de Kunstgroep een
zwak gehad voor de Franse operette werd
in studie genomen.
In 1944 zou de opvoering zijn. Maar weer
kwam de Kultuurkamer een spaak in het
(goed draaiende) wiel steken. Was alle moei
te om de onder zware druk levende mensen
wat ontspanning te geven, dan weer ver
geefs geweest? Nee, want zie: op de voor
de opvoering .bepaalde dag, letterlijk op het
laatste ogenblik 's avonds 5 minuten voor 8,
terwijl het publiek in de Nieuwstraat in. drom
men voor de deur staat, krijgt de Kunst
groep toestemming voor één voorstelling. En
dan is het voorlopig gedaan. De Kunstgroep
gaat op non-actief.
Nauwelijks is de bevrijding een feit, of de
vereniging herneemt haar rechten. In samen
werking met de Canadezen worden in 1945 in
Tivoli acht voorstellingen gegeven van „Les
Cloches de Corneville", nu nog de lievelings
operette van de Kunstgroep. Het ensemble
komt tot bloei, ontplooit zich steeds meer. In
1946 „De dochter van de Tamboer-majoor",
in 1947 „Der Zigeunerbaron", in 1948 „La
Mascotte", in 1949 „The Desert Song".
In 1950 een hoogtepunt: De Kunstgroep
geeft, ter gelegenheid van het eerste officiële
bezoek van H.M. de Koningin aan de provin
cie Gelderland, in de Stadsschouwburg te
Arnhem een galavoorstelling van de opera
„De Regimentsdochter" van Donizetti.
In 1951 volgt „Victoria en haar huzaar", en
op grootse wijze wordt in 1952 het tienjarig
bestaan gevierd met „Die Fledermaus" van
Johann Strauss.
Langer wordt de lijst „Rose Marie", „Leich-
te Cavallerie", „1001 Nacht", „Frederike",
„Les Saltimbanques". In 1963 een reprise van
„The Desert Song" (op verzoek), in 1964 nog-
maalt „Les Cloches de Corneville" in 1965
een herhaling van „De dochter van de Tam
boer-majoor", in 1966 „Monica" van Nico
Destal. En als sluitstuk van 25 jaar noeste
arbeid op 20 januari a.s. de jubileumuitvoe
ring met „Blume von Hawaii" van Paul
Abraham.
JJehalve operette-uitvoeringen organiseerde
De Kunstgroep ook zogenaamde klein-
kunstavonden, waaraan de solisten van de
groep medewerkten. Hier duiken de namen
op van Kees Schilperoort en Henk Jansen v.
Galen.
Uit de Kunstgroep voortgekomen beroeps
solisten zetten op die avonden hun eerste
schreden op het concertpodium. Anton van
Put ijverde voor de oprichting van een sym
fonieorkest, en het tegenwoordige A.S.O. is
mede hieruit ontstaan.
In de periode kort na de oorlog, bestond
het bestuur uit Anton van Put, Tim Schutter,
(hij is tegenwoordig directeur van de VW te
Rotterdam), Han Braakhekke en Joop Lame-
ne.
Als solisten waren uitverkoren Loek Braak
hekke, Dora Kroneman, Suze Heins, (de te
genwoordige Suze van Woensel), Tim Schut
ter, Albert Kross, Corry Reuvers (tegen
woordig mevr. Stenvert), Leo van Woensel.
Dirigent was de onvergetelijke Felix Kwast,
en de regie had de eveneens onvergetelijke
Jan Holtland. De balletten werden verzorgd
door Jan Duyvetter. Opvolgers aan de di
rectielessenaar. waren Leo Pappenheim, Her
man Huls en Theo Boerboom. Regisseurs
Jan van Mantegem en Chris Reumer, beiden
van de Nederlandse Opera. Voorts dankt de
Kunstgroep veel aan Piet van der Meulen,
destijds bij toneelgroep Theater, nu bij het
Nieuw Rotterdams Toneel. Na hem werd en.
wordt de regie gevoerd door Jan Juin.
Na Jan Duyvetter fungeerde Letty Scheld
als balletmeester, die op haar beurt in 1954
werd opgevolgd door Theo Bransz, die een
belangrijke figuur bij de Kunstgroep is ge
worden, en wiens adviezen op hoge prijs wor
den gesteld. John van Kesteren en Joke
Knaap (de laatste thans een van de solisten
van de Opera Forum), zijn namen waarop
de Kunstgroep terecht trots is.
y^/ie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Dit
gezegde werd door de Kunstgroep in
praktijk gebracht. Acht jaar geleden ging bij
De Kunstgroep de Kinderoperette van start.
Mevrouw G. J. Pasman-Hurenkamp en me
vrouw A. Aberson gaven bezielende leiding
aan de jonge spruit, en verzetten er bergen
werk voor. Met Theo Boerboom aan de vleu
gel zijn de uitvoeringen voor de Kinderope-
rettès een jaarlijks terugkerend evenement
voor jong en oud. En voor de tienerjeugd nam
De Kunstgroep de „West Side Story" op het
programma. Het bestuur is er nog steeds
trots op, dat het als enige in Nederland en
daarbuiten deze bijzonder moeilijke musical
heeft gebracht, waarvoor het de toestem
ming kreeg van de componist persoonlijk,
Leonard Bernstein.
XJet huidige bestuur bestaat uit Jan Pas
man, voorzitter (sinds 1957), Chris Huls
hof, secretaris, Ger de Wilde, penningmees
ter, Victor Jonker, Wim Brouwer, Han Ver-
steege en mevrouw Corry Dolman, leden.
En naast alle namen die dit overzicht in
vogelvlucht van De Kunstgroep reeds ver
meldde, mag ook niet vergeten worden de re
petitor Ben Westerwol d.
De verhuizing van Tivoli naar de schouw
burg „Orpheus" betekende voor de Kunst
groep een grote verbetering. De accommo
datie die „Ornheus" te bieden heeft, is voor
een vereniging als De Kunstgroep onontbeer
lijk. En daarbij komt de bijzondere mede
werking van het personeel van „Orpheus"
onder leiding van Henk Riggeling, hij
heeft nu eenmaal een zwak voor het ama
teurisme als factor van niet te onder
schatten betekenis.
En van niet te onderschatten betekenis
voor cultureel Apeldoorn is ook De Kunst
groep, die wij gaarne met dit jubileum geluk
wensen. We hopen dat haar nog een lang le
ven beschoren mag zijn.
v. R
„De Kunstgroep" vierde de bevrijding in 1945
op haar wijze met een aantal uitvoeringen
van „Les Cloches de' Corneville", nog altijd een
van haar meest geliefde operetteq. Ter gelegen
heid van een en ander werd achter het oude
Tivoli deze foto gemaakt. Van links naar rechts:
Suze Heins, Tim Schutter, Renée van Viersen
(koorlid). Jan Holtland (regisseur) en John van
Kesteren.
Het Holland Festival heeft voor 1968
een prijsvraag uitgeschreven waaraan
Nederlandse en buitenlandse grafische
kunstenaars kunnen deelnemen. Er zullen
zes prijzen beschikbaar worden gesteld,
namelijk twee eerste van f 1500, twee
tweede van 1000 en twee derde prijzen
van f 750. De toekenning van de prijzen
aan Nederlandse kunstenaars en de be
slissing welke Nederlandse inzendingen op
een van H juni tot 5 augustus durende
expositie in het Gemeentemuseum in Den
Haag zullen worden toegelaten, zal gebeu
ren door een jury van vijf buitenlandse
kunstcritici. Deze jury zal in april volgend
jaar naar Nederland komen om de inzen
dingen te beoordelen. Een Nederlandse ju
ry zal aan de buitenlandse inzenders de
prijzen toekennen.
0 Het Koninklijk mannenkoor,fiie Ha-
ghesangers" zal op uitnodiging van de
Tsjechoslowaakse regering deelnemen aan
het tiende internationale koorfestival te Jih-
lava, dat gehouden wordt van 25 tot en
met 28 november. Het koor zal onder lei
ding staan van Jos Vranken. ,J)ie Haghe-
sangers" zullen als enig koor uit de Wes
terse landen aanwezig zijn op dit festival,
dat als een van de belangrijkste culturele
manifestaties geldt in Tsjechoslowakije.
Tijdens het festival zullen ,J)ie Haghe-
sanghers" 28 werken, waaronder het Euro
pees Drieluik van de Nederlandse compo
nist Henk Badings, ten gehore brengen. In
de geboorteplaats Dobris van de Tsjecho
slowaakse componist Dvorak worden door
het Haagse koor tijdens een herdenkings
concert Tsjechische koorwerken uitgevoerd.
,T>ie Haghesanghers", die dit jaar hun 50-
jarige bestaan herdachten, zullen zater
dagmorgen 25 november vanaf Schiphol
vertrekken. Dinsdagavond 28 november zul
len zij, eveneens per vliegtuig, terugkeren.
Op 27 november zal te Wenen een be
gin worden gemaakt met de opnamen
voor de kleurenfilm ,Jdayerling"aldus
heeft Metro-Goldwyn-Mayer bekendge
maakt. De hoofdrol in de film, die vele mil
joenen dollars zal kosten en die een uitbeel
ding zal geven van de tragische fbmance
tussen aartshertog Rudolph en Maria Vet-
sera, zal worden gespeeld door Omar Sha
rif. Sharif speelt Rudolph, terwijl Maria
wordt uitgebeeld door de Franse actrice
Catherine Deneuve. James Mason speelt
keizer Franz Joseph en Ava Gardner de
tragische keizerin Elisabeth.
