Nederland moet I .S. verkochtworden Surveyor sprong op maan RIJKS POSTSPAARBANK RENTE TOT Schotse nationaliste in Londen DERTIG JAAR CEL VOOR DEBRAY JOHNSON POOGT VAN KRITIEK TELKENS WAT TE LEREN Proces Zuid-Afrika steeds meer nazistisch Schaap met 5 poten naar Amerika S.S.-beul in Beieren gepakt Lady Bird in vraaggesprek: Apollo-4 daalde te snel Eban: bi] vrede praten over grenzen WIJ ZUN ER WEL LAAT MEE DOKTOREN ZEGGEN: ZWITSERLAND RECLAMEFILMS VOETRAL GOODWILL Mond- en klauwzeer in Engeland desastreus Sal lal M ist van staatsgreep Skeletten gevonden in harem West inghouse ontkent ronselarij iNazi-taal Duitse Iioo<ï leraar ZATERDAG 18 NOVEMBER 1967 KAAPSTAD. Doktoren in het plaatselijk Groote Schuur Ziekenhuis hebben verklaard, dat de toestand in Zuid-Afrika begint te lijken op die In het voor-oorlogse nazi-DuitsIand. Zij kwamen bijeen om te protesteren tegen de schorsing zonder proces van hun collega, dr. Raymond Hoffenberg, op grond van de „wet tegen het com munisme". De minister van Justitie, Pelser, heeft herhaaldelijke eisen van doktoren en andere groeperingen om een reden voor de schorsing op te geven, naast zich neergelegd. In de verklaring lieten de doktoren weten, dat zij overwogen hadden mas saal bij het ziekenhuis ontslag te ne men en te weigeren verder nog te do ceren aan de medische faculteit, maar hiervan tenslotte met tegenzin hadden afgezien, wegens de nadelen die voor de zieken en studenten daaruit zouden voortvloeien. De weigering van Pelser om een aan klacht tegen Hoffenberg in te dienen of een andere democratische weg te vol gen „leidt steeds verder naar een toe stand in Zuid-Afrika welke vergelijk baar is met die welke voor de laatste oorlog in Duitsland ontstond en veel le den op de vergadering gaven uiting aan hun mening dat zich daarbij neerleggen de geschiedenis zou ingaan als schuld, vergelijkbaar met die welke het Duitse volk had in de begindagen van 't Hitler- regime", aldus de verklaring. PASADENA Op bevel van het ruimtevaartcentrum van Pasadena in Florida, heeft 't niaanschap „Surveyor- 6" een sprong van rond drie meter op de maan gemaakt. Met deze sprong, die 6,5 seconden duurde, willen de technici van het ApoIIo-maanproject meer te weten ko men over de mate van vastheid van de maanbodem, waarvan eens raketten langs radiografische weg moeten wor den gelanceerd voor de terugkeer naar de aaTde van een ruimtevoertuig. Ra ketten gaven de Surveyor de nodige energie voor de sprong. Het maanschip weegt op aarde 270 kilo en op de maan rond 45 kilo. Na de sprong zal de Surveyor in zijn nieuwe positie weer foto's van de maan kunnen maken. Deze foto's met die, wel ke al genomen zijn, zullen een stereo scopisch beeld van het maanlandschap geven. MÜNCHEN Het Beierse ministerie van Justitie heeft de arrestatie bekend gemaakt van oud SS-kapitein Anton Ganz (68), die in de tweede wereldoor log aan het hoofd heeft gestaan van twee concentratiekampen in Oostenrijk. Het ministerie zegt, dat Ganz ver volgd zal worden op beschuldiging van medeplichtigheid aan de dood van tal loze kampbewoners. In de kampen zyn vele gevangenen doodgemarteld. Ganz was chef van de kampen in Wiener Neustadt en Ebensee tussen midden 1943 en het einde van de oorlog. Ganz woonde onder zijn eigen naam in een afgelegen boerendorp in Beieren. Hij rentenierde. De justitie wist reeds lang dat hij een nazi-verleden had, maar kon niet voldoende bewijzen tegen hem verzamelen. Dit was een gevolg van het feit dat de meeste der kampbewoners overleden zijn. EINDHOVEN Hij zegt het allemaal heel direct. Zonder omwegen, zon der franje. Hij houdt van nuchter constateren en zegt daarom: „Ik vind het eigenlijk aan de late kant, dat wij nu pas met industriewerving in Amerika star ten. Er is al een hele stroom van kennis en belangen naar Europa gekomen, maar niet naar Nederland. Daardoor staan we in de kou. Dat moet verande ren, anders kunnen we het gelag betalen". Deze woorden komen uit de mond van de heer J. G. A. M. Hafkemeijer, die vandaag aan de slag gaat om Nederland in Amerika te verkopen. Als een vooruitgeschoven post van het ministerie van economische zaken gaat hij vanuit het consulaat generaal in New York Amerikaanse ondernemers voorlichten over vestigingsmogelijkhe den in Nederland. Enkele maanden ge leden toen in Den Haag werd besloten een industriepromotor in Amerika neer te zetten, zei men: „Dat moet een schaap met vijf poten zijn, een manne tjesputter die heel wat van Amerika weet en flink wat in zijn mars heeft". Dat is dus nu de 46-jarige John Haf kemeijer geworden. Hij werd geboren in Haarlem, bracht zijn jeugd en school jaren door in Wassenaar, studeerde in de oorlog enkele jaren illegaal econo mie in Rotterdam en dook daarna on der. Hij werd de grens over geholpen naar België, ging vandaar naar Frank rijk en kwam, toen een flink stuk van Europa al bevrijd was, in Zwitserland terecht. „Daar werd ik klandestien ge worven voor het leger en na een offi ciersopleiding in Londen, werd ik met nog 12 anderen verbindingsofficier en wel bij het derde (Amerikaanse) leger van generaal Patton. Mijn taak was het contact te onderhouden tussen dat leger en het Nederlandse commando", vertelt de heer Hafkemeijer. Later, toen de oorlog achter de rug was en er wat moeilijkheden waren met de Russen, reisde hij in een mis sie heel Europa door en was zijn taak, mee te helpen de verhoudingen tussen de geallieerden wat beter te maken. Hij sloot deze periode af met een dienstverband bij het ministerie van buitenlandse zaken, dat hem in Mün- chen neerzette als consul. „Dat duurde twee jaar en toen ging ik naar Amerika om in San Francisco aan de Berkeley universiteit te stude ren in de leer van de massacommuni catiemiddelen. Ik raakte daar hele maal thuis in de theorie van de publi citeit en leerde de organisatie van pers, radio en televisie kennen", zet hij met veel enthousiasme uiteen. Ook werkte de heer Hafkemeijer in een televisiestudio in Amerika waar reclamefilms werden gemaakt. Dat was in 1952 toen de t.v. in Amerika al helemaal „in" raakte, maar in Euro pa het beeldspektakel nog goed op gang moest komen. Na zijn studie werkte hij een half jaar in een bedrijf van te levisietoestellen in Engeland. „Ik kwam hierna terecht in allerlei acties die in Europa draaiden om de televisie er in te brengen. Dat duurde tot 1957, toen ik een aanbod van Phi lips kreeg en dat nam ik aan. Van de raad van bestuur van de onderneming kreeg ik grote opdrachten, die allemaal draaiden om de televisie", zegt de heer Hafkemeijer. Uit zijn ogen straalt ge voel van voldoening over het machtige werk dat hij in die tijd verzette. „Ik heb me ook nog druk bezigge houden met de moeilijkheden die er destiids waren tussen de omroepen in Europa en de voetbalclubs in verband met televisie-uitzendingen. Het ging er om, of de wedstrijden die op het scherm kwamen wel of niet betaald moesten worden. Philips liet me daarover pra ten met alle omroepen in Europa. Ik had in die tijd veel contact met Lo Brunt van deKNVB. Over wat ik allemaal zag en hoorde schreef ik een dik rapport, dat bijdroeg tot het oplos sen van de moeilijkheden", zegt de heer Hafkemeijer en hij gebaart daar bij breed. Omdat hij meer zag in public rela tions en verkoopbevordering in een breed vlak, ging hij bij Philips weg om zich zelfstandig in Brussel te ves tigen. Hij bleef nog wel het nodige doen voor het Eindhovense concern maar hij had ook veel om handen als coördinator bij t.v.-projecten voor ont wikkelingslanden. ADVERTENTIE De man door economische zaken" ge kozen om in Amerika te gaan spitten in de ondernemingswereld, zit vol be weging. No*7 voor hij officieel in dienst is van het ministerie, reist hij al stad en land af om links en rechts te pra ten over wat hij zoal kan doen voor plaatsen en gebieden die bedrijven kun nen gebruiken. „Ik ga doelbewust op die kringen van het Amerikaanse bedrijfsleven af, waar het hoogst noodzakelijk is dat ik er goodwill kweek voor Nederland. Ik zal dit met felheid doen want ik weet dat dit noodzakelijk is", zegt hij scherp En verder: „Ik heb altijd graag iets voor Ne derland willen doen. Maar ik begrijp dat je voor dit werk reuze link moet zijn. Met het opsnorren van onderne mers in een telefoonboek kun je geen relaties kweken. Daar heb je speurzin voor nodig", is zijn vaste mening. De heer Hafkemeijer is het type van de geboren verkoper. Als hij iets duide lijk wil maken leunt hij licht voorover, met zijn elleboog steunend op de tafel. Dan maakt hij dat verkopende vinger- gebaar. „In de probleemgebieden ga ik pra ten, maar ook in Rotterdam. Die ha ven is een geweldige troef. Ook voor de andere streken in het land. Een Amerikaan is wat afstanden betreft wel wat gewend. Voor hem maakt het niet zoveel uit, zijn grondstoffen in Rot terdam te laten binnenkomen en die dan te verwerken in een fabriek een paar hónderd kilometer verder", zegt hij met veel nadruk. Edoch: De buitenlandse concurren tie. Zal het lukken Nederland in Ame rika te verkopen terwijl een land als België zoveel gunstiger tegemoetkomin gen geeft bij industrievestiging? Het antwoord van de heer Hafke meijer komt deze keer niet zo snel. Maar toch klinkt er beslistheid in: „Het lijkt me wel mogelijk Ameri kanen naar Nederland te halen ook al hebben we van België concurrentie. Dat is een kwestie van verkopen. Al moet ik toegeven, dat de fiscale voor delen die de Belgen geven wel een zwa re handicap zijn". Maar daar staat de prestatie van de Nederlandse werknemer tegenover. „Kijk, ik geloof in de prestaties van onze werknemers. Het zijn geweldig goede werkers, tenminste... als ze goed worden geleid. Daar mankeert het wel aan. Ik heb de indruk dat er in Ne derland gebrek is aan bekwame, goed uitgebalanceerde bedrijfsleiders", zegt de heer Hafkemeijer. Dat kan zijn. Hoe het ook zij, de heer Hafkemeijer lijkt een goede lei der van het wervingsbedrijf in Ameri ka te worden. Is hij dus het schaap met vijf poten waarnaar werd gezocht? „Ach, ik heb in Den Haag gezegd, ik sta met vier poten goed op de grond. Die ene poot moet het maar vergeten. Maar ik zal ze laten zien dat ik kan lopen". ADVERTENTIE CEMENT WATER RUST VIS ETEN VOOR NOORD SUMATRA GIRO 79 11 00 R |J S T' TILBURG 400 aanhangers vergezelden de Schot se nationaliste, mevrouw Winifred Ewing tijdens haar reis naar de Britse hoofdstad, waar zij haar zetel in het par lement zou innemen. Op de voorgrond de nieuwgekozen afgevaardigde voor het Lagerhuis met haar echtgenoot en kinde ren Annabelle, Fergus en Terry. LONDEN Een desastreuze mond en klauwzeerepidemie teistert Noord- West-Engeland en de Midlands. Offici ële zegslieden hebben verklaard, dat de epidemie de ernstigste in de afgelo pen 40 jaar is. Donderdag is melding gemaakt van 55 bedrijven, waar nieuwe gevallen zijn geconstateerd. In totaal zijn thans 440 bedrijven door de ziekte getroffen. Reeds zijn meer dan 80.000 koeien, var kens en schapen afgemaakt. Sommige veefokkers wijten de epide mie aan de Argentijnse vleesimporten. In acht graafschappen, werken thans 300 vee-artsen koortsachtig in pogin gen de epidemie tot staan te brengen. Het eerste geval van mond- en klauw zeer werd op 25 oktober geconstateerd. Thans zijn er zovele gevallen, dat de invloed op de kleinhandelsprijzen van rund- en varkensvlees voelbaar begint te worden. Volgens de autoriteiten is het de zwaarste epidemie sinds 1924, toen op 14.000 bedrijven mond- en klauwzeer werd geconstateerd. BEIROET Oud-president Abdullah Sallal van Jemen heeft by voorbaat zijn zegen gegeven aan de staatsgreep waar door hy twee weken geleden uit zyn ambt werd ontzet. In een bericht van zijn correspondent in San'a meldt het Libanese blad Al Anwar, dat de Jemenitische president welbewust Jemen had verlaten „om bloedvergieten te voorkomen". Voor hij vertrok naar Bagdad en Mos kou zou Sallal aan de huidige republi keinse leider Abdel Rahman Iryani een brief geschreven hebben, waarin hij zegt: „ik weet alles wat er tegen mij wordt beraamd. Ik weet ook dat u ge kozen bent als mijn opvolger en ik vind dat goed, zolang u de republiek maar doet voortbestaan". Sallal heeft volgens Al Anwar beslo ten zijn verdere leven in Bagdad te slijten. Hij was in Bagdad toen hem het bericht fan de staatsgreep bereikte. CAMIRI De Franse schrijver-jour nalist Regis Debray, schuldig bevon den aan deelneming aan het guerrilla- verzet in Bolivia, is in Camiri veroor deeld tot de maximumstraf: dertig jaar cel. Ook de Argentijn Ciro Bustos heeft dertig jaar gekregen, zo is offi cieel bekendgemaakt. Debray zal zijn straf moeten uitzit ten in een klein militair fort op de grens van Bolivia en Paraguay, zo is uit goede bron vernomen. De bewaking zou door militairen van beide landen worden verzorgd. De vier Bolivianen die met Debray en Bustos terechtstonden, zijn vrijge sproken. De twee hoofdverdachten zijn op alle punten van de aanklacht schul dig bevonden. De vijf kolonels die de krijgsraad vormden waren unaniem in de vaststelling der vonnissen. Debray had donderdagmiddag laten weten dat het hem onverschillig bleef of hij tot dertig, twintig of tien jaar gevangenisstraf zou worden veroor deeld. „Eerlijk gezegd zou ik het liefst de maximumstraf krijgen", zei hij zelfs. Hij had eraan toegevoegd, dat hij „na er nog eens goed over te hebben nage dacht" zich niet meer zou verzetten tegen het idee van zijn uitwisseling te gen politieke gevangenen in Havana, waarover meermalen gesproken' is. De 27-jarige Debray en de Argentijn se kunstenaar Ciro Bustos zijn schuldig bevonden aan rebellie, moord en ge wapende roof na een geruchtmakend, stormachtig proces dat op 26 septem ber in Camiri begon. Tegen de Franse marxist was 30 jaar, tegen Bustos 20 jaar geëist. Volgens de aanklacht, had den zij zich aangesloten bij een guerril lagroep die geleid werd door de Cu baanse revolutionair Ernesto „Che" Guevara. Deze is zelf vorige maand na een gevecht met Boliviaanse troe pen zwaar gewond gevangen genomen en korte tijd later overleden. Debray ontkende bij het begin van het proces dat hij daadwerkelijk aan guerrilla-ac ties had deelgenomen en zei dat hij al leen naar Bolivia was gekomen om Guevara te interviewen. ADVERTENTIE DE ZON IN EEN FLES De Kuyper is er in geslaagd de zon in een fles te vangen. Bessen De Kuyper, gemaakt van zonrijpe bessen. En... let wel: Bessen De Kuyper nog steeds in de héleliter-fles. WASHINGTON Lady Bird Johnson heeft in een vraaggesprek met As sociated Press gezegd, dat de presi dent beredenerend en onderzoekend reageert op de stijgende kritiek die op hem wordt uitgeoefend, het hoofd koel houdt, met beide voeten op de grond blijft en naar beste vermogen doorgaat met zijn werk. Hij bindt zich niet strikt aan een bepaalde denkwijze, maar probeert wat hij altyd heeft gedaan te leren en te onderzoeken. De Johnsons naderen de voltooiing van vier jaar verblijf in het Witte Huis. Mevrouw Johnson zegt van die jaren, dat ze nooit eerder zo intens heeft geleefd. De haren van de president zijn grijzer geworden, hij heeft meer groeven in zijn gezicht, want het heeft veel van hem geëist, maar alles wat het heeft geëist is de moeite waard geweest, zegt mevrouw Johnson. De familie is nog nooit zo nauw met elkaar ver bonden geweest als thans. Mevrouw Johnson dringt er steeds bij haar man op aan dat hij zich met het golfspel ontspant en hoopt, dat hy weer eens in Texas zal gaan wo nen, om daar de jonge mensen te vertellen over zijn loopbaan. Mevrouw Johnson herinnert zich heel wat prettige dingen zoals dineren bij kaarslicht op het Truman-balkon met de president en hun dochter Lynda, het zorgen voor de hónden van de familie, het rijden met de kleinzoon in de kinderwagen in de tuin van het Witte Huis, ontroerende dingen, zoals de aanblik van de bruidsjapon van de jongste dochter Luci, uitgespreid op het grote bed van president Lincoln en ernstige za ken, zoals de ondertekening van de wet op de burgerrechten. Zij verwacht, dat het huwelijk van Lynda met Charles S. Robb, kapi tein bij de mariniers, weer dagen gaan worden om nooit te vergeten. Evenals elke andere moeder of schoonmoeder maakt ze zich er zor gen over, dat haar a.s. schoonzoon naar Viëtnam gaat. Ze zal voor hem bidden. Maar tegelijk is ze trots. Ze mag hem graag en is blij dat er mannen zijn zoals hij, „die voor ons vechten." Wat heeft ze gedacht van de anti-oor logsdemonstratie die enkele weken geleden bij het Pentagon is gehou den. Mevrouw Johnson zei: „In zeker op zicht was die demonstratie de vrucht van de welvaart en lankmoe digheid. Ik 'herinner me niet ooit zulk onconstructief werk te hebben gezien. In mij kookt een gevoel dat naar ik denk door miljoenen Ameri- WASHINGTON Generaal William Westmoreland, opperbevelhebber van de Amerikaanse strijdkrachten in Viët nam, heeft president Lyndon Johnson verslag uitgebracht. kanen wordt gedeeld dat we meer eerbied voor de wetten moeten heb ben en dat we die wetten strenger moeten toepassen." Of ze zich zorgen maakt over de ge zondheid van de president? Antwoord: „Ik ben altijd bezorgd, maar maak mij niet daadwerkelijk ongerust. Hij beschikt over vele vei ligheidskleppen Zo kan hij bijvoor beeld elke keer dat hij een vrij half uur op zijn agenda heeft een uiltje knappen. Dat is een geschenk uit de hemel waarvoor ik hem benijd." DOWNEY (Californië) Het onbe mande maanschip „Apollo-4" dat op 9 november een hoogte van 18.000 km heeft bereikt, is 225 km/u sneller naar de aarde teruggekeerd dan berekend was. Dit heeft echter geen problemen veroorzaakt, aldus hebben functionaris sen van de Amerikaanse dienst voor lucht- en ruimtevaart (NASA) bekend gemaakt. „Indien zich mensen aan boord be vonden hadden, zouden zij geen last hebben gehad van die te grote snel heid", aldus een woordvoerder. De 5.300 kg zware capsule wordt ten toongesteld in de fabriek van de bou wers, de North American Rockwell Corp., te Downey. Het eens zo fraaie zilverwitte uiterlijk van de Apollo-4 is geheel geblakerd. De werkelijke snelheid, die bij de te rugkeer naar de aarde werd bereikt was 40.100 km u. Berekend was een snelheid van 39.875 km/u. Door wrijvingswarmte steeg de tem peratuur aan de oppervalkte van het ruimteschip tot 4.500 graden Fahren heit. In de cabine was het echter geen ogenblik warmer dan 70 graden Fah renheit. NEW YORK. De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken. Abba Eban. heeft verklaard, dat Israël bereid is een deel van de gebieden, die in juni op de Arabieren zijn veroverd, terug te geven. In een vraaggesprek voor de televisie zei Eban, dat zijn regering nimmer heeft ver klaard, dat de bestandslijnen de definitieve grenzen moeten worden. „Anders blijft er niets over om te onder handelen. Wat wij hebben gezegd is, dat wij bij de vredesonderhandelingen met voor stellen over de definitieve grenzen zullen komen. Natuurlijk moeten wij naar hun voorstellen luisteren." Hij voegde hieraan toe. dat de bestaande grenzen tot aan de definitieve vredes regeling gehandhaafd zullen worden. Eban zei niet onder de indruk te zijn van de recente verklaringen volgens welke de Arabische staten bereid zijn IsraëEs be staansrecht te erkennen. „Mijn antwoord is. dat ik hun bestaans recht erken," aldus Eban. die hieraan toe voegde, dat Israël's bestaansrecht geen con cessie is, waarover onderhandeld kan wor den. ISTANBOEL Werklieden die bezig zyn met de restauratie van de harem van het Topkapi paleis in Istanboel, dat thans als museum dienst doet, heb ben de onthoofde skeletten opgegraven van drie mannen en twee vrouwen en een gouden muntstuk met de datum van hun terechtstelling: 1816. Sinds het begin van de restauratie werkzaamheden, aan het einde van het vorige decennium, zijn er in het geheel 18 skeletten gevonden. LONDEN Het Amerikaanse con cern Westinghouse heeft gereageerd op de beschuldiging van de Britse minis ter van Technologie, Wedgwood Benn, dat het concern er op uit is op een koopje aan kennis van Britse atoom zaken te komen, door geleerden aan trekkelijke voorwaarden te bieden. Vol gens een verklaring van het Londen- se kantoor van Westinghouse, heeft de onderneming niemand persoonlyk be naderd, maar alleen advertenties ge plaatst om sollicitanten op te roepen. In de verklaring wordt er op gewe zen dat de Britse programma's voor kernonderzoek worden beperkt, waar door mensen vrijkomen wier opleiding en ervaring Westinghouse, met haar snelgroeiende activiteit op het gebied van kernenergie, goed kan gebruiken. Minister Benn had er in een open brief bij Britse atoomgeleerden op aangedrongen, niet op de Amerikaanse aanbiedingen in te gaan. Twaalf natuurkundigen van het atoomcentrum in Dounreay (Schot land), waar wordt gewerkt aan de bouw van een kernreactor, die zeer goedkoop elektriciteit kan leveren, zou den in Londen met vertegenwoordigers van Westinghouse over een eventuele aanstelling gesproken hebben. 24 ge leerden zouden op een advertentie heb ben gereageerd. öolitieke processen hebben met recht eigenlijk weinig gemeen. Er wordt, mag men zeggen, nooit of vrijwel nooit recht in gesproken. De rechters zijn doorgaans lieden die met rechtspraak niets of bijna niets te maken hebben. De beklaagden zijn op het moment waarop zij op de be klaagdenbank plaats nemen, al bijna zeker van een veroordeling. De bedoeling van een politiek proces is namelijk nooit Recht te spreken, met inachtneming van de rechtsre gels of met consideratie van de per soonlijke omstandigheden van de ver dachte. Er wordt louter gehandeld ter verdedi ging of ontlasting van de rechtspre kende partij. De persoon van de be schuldigde is vaak maar van tweede rangs betekenis. Het vonnis als poli tieke uitspraak telt het meest. In de zittingszaal van de Hoge Raad aan het Plein in Den Haag zijn in de bezettingstijd vele politieke proces sen gevoerd, waarbij de bovenver melde uitspraken zeer zeker opgeld deden. Boven de recheer stond „echter de spreuk van de grote Nederlandse rechtsgeleerde Hugo de Groot, grond legger van het volkerenrecht: „Ubi iudicia deficiunt, incipit bellum", („Waar het recht tekort schiet, be gint het geweld"). De Duitsers, wier gevoel voor ironie nooit zozeer ontwikkeld is geweest, hebben nooit begrepen dat terwijl zij hun vonnissen uitspraken, hun eigen veroordeling reeds in steen boven hun hoofden hing vastgelegd. I-Iet is niet bekend of, en zo ja welke, spreuk er hangt boven de tafel van de rechters in de zittingszaal in Athene. Griekenland is een van de landen waar wij onze rechtsregels en onze rege ringsvorm vandaan hebben gehaald. Onze beschaving is op velerlei terrei nen beïnvloed door het Grieks-Ro meinse denken. Op het ogenblik is noch van de rechts regels, noch van democratie in Grie kenland bij de regering meer veel te bespeuren. Hoewel de kolonels die het regime heb ben gecreëerd en het in stand hou den, al bijna dagelijks met half be dekte, half openbare uitspraken ko men over een mogelijk herstel van de democratie in Griekenland en over een mogelijke datum voor ver kiezingen, blijkt steeds duidelijker, dat men nog met het ene, noch met het andere van plan is ernst te ma ken. Want dezelfde dag dat in Athene een monsterproces begon tegen een orga nisatie die met die terugkeer wel haast wilde maken, stond een van de weinige burgerministers een Ameri kaanse televisiemaatschappij te woord. In Griekenland zal deze opname wel nooit mogen worden uitgezonden, want de Amerikanen namen geen blad voor hun mond. En dat mag voor de export misschien niet geheel verboden zijn, voor binnenlands ge bruik zou het fataal zijn geweest. Tie Griekse minister kwam onder ve le ook tot deze uitspraak; dat kri tiek van de kranten helemaal niet on gewenst was, mits deze maar open lijk was. Nu is het niet goed in te zien hoe men in in een massamedium als een krant kri tiek zal kunnen leveren, zonder dat deze openlijk is. Maar in hetzelfde gesprek werd de journaliste, mevrouw Vlachoe, die wel kritiek had geuit, er van beschuldigd, „beledigend" te werken. En dezelfde dag werd een Griek in Saloniki, die het gewaagd had in het bijzijn van anderen een grammofoon plaat van de als „communist" bestem pelde componist Theodorakis te spelen tot vier jaar gevangenis veroordeeld, terwijl iemand die het gewaagd had kritiek te leveren op de Griekse ko ning, omdat hij het kolonelsbewind had gelegaliseerd, acht jaar kreeg. Dolitieke processen, inherent aan 1 dictatoriale regimes, zijn ook meest al, niet het juiste middel om de be volking op te voeden tot andere ge dachten. De uitwerking ervan is door gaans negatief p de beklaagden en op de bevolking die door het vonnis moet worden beïnvloed. En over de indruk die een dergelijk optreden in het buitenland maakt, moet men dan helemaal maar zwijgen. Concentratiekampen, massa-proces sen, geheime politie. Het lijkt of de klok in Griekenland vierentwintig jaar achter loopt. HAMBURG Een Duitse hoogle raar die op een studentenbetoging tij dens de rectoraatsoverdracht aan de Hamburgse universiteit op 9 november had gereageerd met de opmerking „jul lie horen allemaal in het concentratie kamp", is geschorst in afwachting van de uitslag van een disciplinair onder zoek. Volgens de officiële Hamburgse voor lichtingsdienst, heeft de betrokkene, de 56-jarige professor Bertold Spuler, die geschiedenis en cultuur van het nabije oosten doceert, al spijt betuigd over zijn uitlating en zelf met het onder zoek ingestemd. De studenten hadden op de bewuste dag met spreekkoren en spandoeken op onderwijshervorming aangedrongen.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1967 | | pagina 6