Daan Thoomes speelt „zenuwmuziek"
Scherpe klanken afgewisseld
door melancholieke waterval
Zelfs het piepen van een
deur kan muziek zijn"
Niet gepolijst,
maar bizar en
shockerend
Fica ten Houte- de Lange
hield nieuw boek ten doop
AWm*
t
DENK ER EENS OVER NA
DAMMEN O door J. M. BOM
Schaduw
Spontaan
SCHAKEN
BRIDGE
CRYPTOGRAM
door H. KRAMER
D
door H. W. FILARSKI
1
1
8
n
7ë~~
Fr
kJ
V'i
3
TT"
TT"
ÉL
j n
V EEN EN DA A L Daan Thoomes speelt dwarsfluit, maar als hij gaat
spelen hoort men niet de muziek die men van dit eeuwenoude instrument ver
wacht. Daan Thoomes speelt op zijn eigen mattier dwarsfluit. Het soort muziek
dat hij speelt en waar hij van houdt wordt slechts door een kleine groep men
sen gewaardeerd. De meeste mensen kennen die muziek niet eens en als er een
goede uitvoering van is op de radio of televisie is men over het algemeen ge
neigd maar gauw de knop om te draaien. Men noemt het dan zenuwmuziek.
Toch is het de moeite waard er eens de tijd voor te nemen om deze muziek
aandachtig te beluisteren; en dan vooral zonder vooroordelen. Het is jazz.
eigentijdse. De meeste mensen die dit woord horen denken meteen aan een
orgie van klanken, wat het ook dikwijls is, maar dan in de goede betekenis.
De muziek van Thoomes is fel, scherp en onomwonden. Soms gaat dit plot
seling over in een lyrische, melancholieke waterval van tonen. Hoe hij ook
speelt, altijd gaat hij uit vati een bijna kinderlijk basisthema.
Dat deze muziek werkelijk boeiend
is als men er aandachtig naar luistert
bleek 4 nov. j.l. wel in de Openbare
Leeszaal van Wageningen. Daar speel
de Daan ter gelegenheid van de ope
ning van een expositie van Groep Acht.
Het publiek bestond grotendeels uit
mensen die zijn muziek voor de eerste
keer hoorden en iedereen was enthou
siast. Men omschreef zijn muziek als
„shockerend" en „bizar". De pers
schreef enkele lovende kritieken. Zijn
muziek is niet mooi en gepolijst zoals
we gewend zijn. Men moet bij hem de
schoonheid zoeken in 't ruwe en onge
cultiveerde.
Om deze muziek te kunnen spelen
moest Daan wel eerst de „gepolijste
muziek" onder de knie hebben. Hij
volgde fluitlessen aan het Muziekly-
ceum te Arnhem. Momenteel heeft
hij les van de bekende fluitiste van het
Amsterdams Concertgebouworkest,
mevr. Veldhuysen-Schriel. „Ik wil mijn
instrument volkomen beheersen en
foutloos kunnen bespelen", zegt Daan.
Dat is voor hem een van de eerste ver
eisten om eigentijdse jazz te kunnen
spelen. Het uiteindelijke streven van
Daan is het spelen van eigentijdse mu
ziek met een grote „M".
„We hebben enkele goede componis
ten in Nederland op dat gebied", zegt
Daan en hij noemt namen als De
Kruyff, Andriessen en Mengelberg. Nu
er toch namen genoemd worden vertelt
Daan meteen wie zijn favoriete fluitis
ten zijn: Koos Verheul in de klassieke
muziek en Chris Hinze op het gebied
van de jazz.
Als men hem ziet spelen verwacht
men elk ogenblik dat zijn hoofd uit el-
laar za! springen. Hij wordt vuurrood.
De aderen op zijn slapen zwellen op en
hij maakt korte, vlugge voorwaartse be
wegingen. Zijn fluit schijnt aan z'n han
den en mond te zijn vastgegroeid en
men verbaast zich zonder meer als hij
na afloop zijn instrument zo maar los
kan laten.
Zijn muziek schijnt bijzonder te zijn
voor experimentele openingen van ex
posities en andere gelcgëtiiMfden. Na die
vinden we ook bij de klassieke bena
dering. Charles de Wolff bijvoorbeeld
schreef een concert waarbij hij in
plaats van één noot er steeds drie no
teerde. Daar kunnen de musici er
een uit kiezen. Zo is die ene composi
tie van hem steeds weer anders. Dus
ook dat spontane. Dat vind ik zo
mooi".
Wordt die muziek dan niet vals?
„Vals bestaat niet", zegt Daan. En
hij verklaart dit door er op te wijzen,
dat men juist door sommige gedeelten
vals te spelen een heel nieuwe en inte
ressante kijk op de muziek krijgt. Men
zou kunnen zeggen dat op deze manier
een dimensie aan de muziek wordt toe
gevoegd.
„Trouwens alles is muziek. Zelfs het
piepen van een deur kan muziek zijn.
Dat vinden we ook in andere kunst
uitingen zoals dichten en schilderen te
rug". Daan schildert ook en schrijft
eveneens gedichten. Volgens hem ver
ruimt hij daarmee zijn instelling ten
opzichte van zijn muziek. „Maar dat
doe ik helemaal voor mezelf. Daar praat
ik liever niet over", voegt hij er aan
toe.
De bekende Eper schrijfster Fica ten Houte-de Lange is in zeker opzicht te
vergelijken met de Amerikaanse primitieve schilderes „Grandma Moses".
Deze dame begon op latere leeftijd met het beroeren van een penseel en haar
schilderijen getuigden altijd van een naïeve stijl. Mevrouw Fica ten Houte-de
Lange begon ook op latere leeftijd met schrijven. Inmiddels is zij gevorderd
tot twee boeken die allebei een impressie geven van een bepaald land. Haar
eerste pennevrucht „Waar de rumba lokt" gaat over het meest omstreden land
in Latijns-Amerika: Cuba. Aan politieke vraagstukken waagt zij zich echter
niet. Wel geeft zij in haar boek een duidelijk beeld van de volksgebruiken van
de Cubanen. „Waar de rumba lokt" is intussen een bestseller geworden. Het
boek is al aan zijn derde druk toe en werd vertaald in het Deens en het Duits.
Weit vindt Daan het boeiende van
zijn muziek of van de muziek waar
van hij houdt? „Ach, dat is zo uitge
breid", begint hij. „Je kunt de eigen
tijdse muziek op twee manieren be
naderen: de klassieke manier en de
jazzmanier. Bij de klassieke manier
worden de stukken helemaal opge
schreven. Bij de jazz slechts een
toonreeks en de rest is improvisatie.
Dit. geeft natuurlijk een geweldig
""intaan element aan de muziek. Dat
Zijn broer Mik speelt als drummer
ook eigentijdse jazz. Hij heeft op dit
gebied al verscheidene successen be
haald in de vorm van prijzen en radio
uitvoeringen.
Staat Daan in de schaduw van zijn
broer? „Nee", meent Daan. „Onze op
vattingen zijn geheel verschillend. Hij
is veel ritmischer. Ik besteed meer aan
dacht aan de melodie. Dat brengen on
ze instrumenten met zich mee". Daan
speelde ook al met zijn broer samen, bij
voorbeeld onlangs in Wageningen. Daar
bij was er geen sprake van dat Mik lei
der was.
„Bij ons is geen leider. We moeten in
deze muziek samen tot iets komen".
Wat vindt Daan van beat?
Is dat ook niet een vorm van eigen
tijdse muziek? „De beat die zich het
afgelopen jaar heeft ontwikkeld vind
ik een enorme vooruitgang, al moet ik
toegeven dat ik er niet veel van weet.
Ik vind drie groepen goed: „The
Beatles", „The Rolling Stones" en voor
al „The Mothers of Invention". Volgens
Daan zal de beat echter nooit worden
wat de klassieke muziek of de jazz is.
„Beat blijft commercieel", zegt hij.
Daan Thoomes (18) is een geboren
en getogen Veenendaler. In tegenstel
ling tot wat zijn muziek doet vermoe
den spreekt hij rustig en weloverwogen.
Als men hem hoort spelen verwacht
men dat hij zich met driftige, korte zin
netjes schreeuwend verstaanbaar maakt
om dan af te zakken tot onduidelijk ge
fluister.
Dezer dagen presenteerde Fica ten
Houte-de Lange in Antwerpen haar
tweede boek „De wind verhoort iedere
wens". Dat gebeurde tijdens de 31ste
Boekenbeurs. In de immers grote con
greszaal belichtte zij vele facetten van
haar nieuwste exemplaar. De schrijf
ster bleek een duidelijke vertelster te
zijn en nop meer dan dat. In een fel
groene jurk beklom zij het spreekge
stoelte met haar onafscheidelijke stola
en haar al even onmisbare kralenket
ting. Haar voordracht leek doortrokken
te zijn met een fikse dosis zenuwen.
Dan trok zij de stola over haar linker
schouder heen en even later zat deze
weer op de oude plaats. De directeur
van de Internationale Pers, de heer A.
J. Walvisch (voor zijn vrienden „Ap-
pie"), bedankte mevrouw Ten Houte
aan het slot van haar voordracht. Hij
zei ondermeer, dat zij behalve een goe
de schrijfster een uitstekend actrice
zou kunnen worden. Haar mimiek is
volgens hem onnavolgbaar goed en zij
gaat helemaal op in haar spel. Daar
voor had zij in Antwerpen een dank
baar publiek. Op de eerste rijen zaten
de supporters van de schrijfster. Uit
Den Haag en Wassenaar en uit Epe
waren de gezelschappen gekomen die
bijna alleen uit dames bestonden. Het
auditorium was rijk geschakeerd. Hier
en daar zat een „hippie" dat ondanks
de andere geaardheid van de schrijfster
toch vol aandacht heeft geluisterd. De
nonnetjes waren ook in groten getale
opgekomen, en zaten her en der ver
spreid in de zaal.
Fica ten Houte heeft een simpele en
daardoor gemakkelijk te begrijpen ma
nier van schrijven. Zij schuwt inge
wikkelde zinsbouwen en de in het boek
voorkomende personen laat zij al in het
begin opdraven. Daarom behoef je ook
niet de laatste bladzijde van het boek
open te slaan om te weten hoe het af
loopt. Doordat haar inmiddels overle
den man, door de hele wereld is getrok
ken en haar op zijn reizen meenam,
heeft mevrouw Ten Houte veel reisbe
levenissen meegemaakt. Daarvan heeft
zij geprofiteerd in haar twee boeken.
Het gegeven van „De wind verhoort ie
dere wens" is simpel. Duizenden schrij
vers en schrijfsters hebben dit onder
werp al behandeld. Daarom was het
voor de Eper schrijfster zo moeilijk een
aanvaardbaar verhaal te schrijven. Zij
is darin volkomen geslaagd.
Het Nederlandse echtpaar Gerda en
Bob maakt een vakantiereis door het
Als Daan speelt schijnt zijn fluit aan
zijn handen en mond te zijn vastge
groeid.
van Wageningen staan er tenminste nog
enkele op het programma. Gisteren
speelde Daan tijdens een dichtersavond
voor een Arnhems lyceum. In de toe
komst zal hij met tenorsaxofonist Peter
Bennink samen gaan spelen.
Het valt op dat bij al deze activitei
ten Veenendaal niet genoemd wordt.
„Nee, er is hier op dit gebied niets te
beleven."
Gaat hij daar niets aan veranderen?
„Nee, ik ben niet zo'n idealist. Ik zou
het bijzonder toejuichen als er op dit
gebied, iets in Veenendaal zou gebeuren
maar ik zal me daar echt niet voor uit
de naad gaan werken. Weet je, ik ben
een geboren en getogen Veenendaler,
maar toch voel ik me niet tot deze
plaats aangetrokken. De meeste men
sen met wie ik speel wonen in Arnhem
of in het westen van het land. Daar
breng ik- ook een .groot djeel van mijn
tijd door. Ik woon hier. Meer niet."
prachtige gebied van Sardinië en Sici
lië en beleeft vele avonturen, ontmoet
mensen van verschillende pluimage.
Mede door het samenspel van mythen
enlegenden in het reisverhaal is „De
wind verhoort iedere wens" meer ge
worden dan een roman mevr. Ten Houte,
bezit de kracht om met het woord dat
gene te bereiken, wat een goede schilder
lukt op het linnen. Daardoor lijkt het
voor lezer alsof hij zelf tot het inter
nationale reisgezelschap, waarin Gerda
en Bob meetrekken, behoort.
Een korte aantekening over de ver
schillende personen is hier zeker op
haar plaats. Allereerst natuurlijk over
Gerda en Bob, het echtpaar dat dol
graag per vrachtboot de oversteek
waagt naar de twee Italiaanse eilan
den, Sardinië en Sicilië. Hij is in het be
zit van een schildersezel; zij torst een
schrijfmachine met zich mee. De be
manning van de boot waarop het Hol
landse echtpaar reist, de Citta di Ales-
séndria bestaat uit het proto-type van
de Italiaanse bevolking. Roken en het
nuttigen van een glaasje wij behoren
tot de geliefkoosde bezigheden van de
equipage.
Als men in Sicilië is aangekomen
wordt natuurlijk het eiland bekeken.
Een reisbus met nog tal van andere
buitenlanders staat tot de beschikking
van Gerda en Bob. Als reisleidster doet
een blonde Siciliaanse dienst. Maar om
dat iedere Italiaan wordt geacht don
ker te zijn, wordt haar de bijnaam
„pikzwarte blondje" toegedacht. Een
Amerikaanse weduwe met nog genoeg
sex-appeal krijgt het predikaat „Pop
py" toegemeten, waarschijnlijk door
haar nogal op de voorgrond dringend
„ikje" en door haar pompeuze kleding.
Tenslotte blijft over een Turk die dui
delijk een oogje heeft laten vallen op
Poppy". Natuurlijk zijn de avances
niet zonder succes, zij het dat ..Poppy"
alleen maar flirt om de levende jool.
In de mythologie heeft Fica ten Hou
te zich terdege verdiept. De fragmenten
over dit onderwerp zijn boeiende inter
mezzo's, zoals bijvoorbeeld dat deel
over het oor van Dionysius en het lied
van de Anetusa-fontein. „De wind ver
hoort iedere wens", dat wordt uitgege
ven door de uitgeverij Andries Blitz te
Laren zal ook een goed verkocht boek
worden. Daar twijfelen wij niet aan,
mede door de prachtige afbeelding van
een schilderij dat door de echtgenoot
van mevrouw Ten Hout de Lange des
tijds op Sicilië werd geschilderd.
LS er een „toto" zou hebben bestaan
A om de einduitslag van de Ereklasse
competitie 1967 te voorspellen
en men zou daarin zowel LDV, „Gezellig
Samenzijn" (de titelhouder van '66!) als
Constant in de onderste regionen hebben
Seprojecteerd. dan zou ieder weldenkend
ammer met het bekende vingertje tegen
het voorhoofd hebben getikt. Doch zie. bij
het ingaan van de laatste ronde bevinden
alle drie ploegen zich nog in ernstig
degradatiegevaar, al lijkt de positie van
Ons Genoegen en Excelsior nog bedroe-
vender.
Vooral het Leldse LDV, met „toppers"
als Bronstring. Varkevlsser en Van Leeu
wen, had men zeker een hogere plaats
toegedacht. Toch heeft vooral Varkevis-
ser uitstekend gespeeld. Hieronder een
fraaie prestatie van hem in de wedstrijd
tegen koploper Josef Blankenaar:
Wit: M. R. C. Stahlberg (J.B.). Zwart:
C. Varkevlsser (LDV).
1. 32—28 16—21; 2. 31—26 18—22: 3. 37—31
11—16: 4. 41—37 7—11; 5. 34-29 1—7; 6.
38—32 21—27: 7. 32x21 16x27; 8. 37—32 27x
38; 9. 43x32 13—18; 10. 40—34.
Sterker is 4943. waardoor wit het cen
trum beter onder controle houdt. Nu
komt zwart direct in het offensief.
1019—23; 11. 28x19 14X23: 12. 31—27
22x31; 13. 26x37 10-14; 14. 33—28.
Hoewel niet ideaal meer, komt 35—30
meer in aanmerking. 1414—19; 15.
39—33 9-13: 16. 46-41 4-9; 17. 44—40.
ANDERE PLANNEN
Is blijkbaar bevreesd voor een over
m 3
w< i w
I 3
m dsc
S J
P 1
sas
JL
gang naar het klassieke genre door
2024), maar zwart heeft heel andere
plannen.
1717-22; 18. 28x17 11x22; 19. 32—28
23x32; 20. 37x17 12x21.
Wit meende hiermee de gevaren bezwo
ren te hebben. De Leidenaar hanteert
echter een aanvalswapen, dat de zoveel
oudere Amsterdammer onderschat: 21.
41—37 7—12; 22. 50—44 19—24!
Het gebrek aan formatiemogelijkheden
maakt deze „halve hekstelling", toch al
een buitengewoon moeilijk tegen te spe
len systeem, tot een zeer riskante aange-
tegenheid voor wit. Een van de „geluidlo
ze" dreigingen is b.v., dat 44—39 al direct
verliezend is door (18—22) met de onont
koombare dreiging (22—28).
23. 34—30. Beter is de opstelling aan da
rechtervleugel geheel intact te laten.
235—10; 24. 30x19 13x24; 25. 40—34
9—13: 26. 44—40 6—11; 27. 37—32 11—16; 28.
32—28 21-27! Heel sterk. 29. 42-38 18—22!
30. 28X17 12x21: 31. 48-42??
De beslissende fout. Voor onze lezers
hier de opgave: Aan welke strohalm had
wit zich hier moeten vastgrijpen?
Kort maar krachtig ging het nu: 31.
2—7; 32. 42-37 21-26; 33. 34-30 7—12;
34. 30x19 13x24: 35. 40-34 3—9!
Dwingt 49 ook nog naar 40. 36. 49—44
12—17; 37. 44—40 9—14; 38. 37—32 de eni
ge! 17—22!
39. 32x21 16x27; 40. 34—30 en zwart maak
te het „uit" door: 402631! 41. 30x19
14x34; 42. 40x29 31-37! 43. 35-30 37-41; 44.
29—23 20—24. 45. 30x19 41—46. Zwart gaf
op!
OPLOSSING
De stand was:
Wit: (De Descallard): 22, 27. 28, 31. 31,
34. 35, 36, 37, 38 (10 st.)
Zwart: (Tsjegolev) 6. 11. 12, 13. 14. II,
19. 20. 24 25 (10 st.)
Misschien had zwart in zijn voorbereke
ningen overzien, dat de doorbraak door:
(24—30) 35x15 (14—20) 15x24 (19x39) faalt op
38—33!! en zwart kan niet weglopen, om
dat dan weer 22—18' volgt. Een finesse
om te onthouden.
E Deense grootmeester Bent I.arsen
heeft onlangs aangekondigd, dat hij in
1969 wereldkampioen zal worden. Een
deel van de lange weg die hij hiervoor
af zal moeten leggen heeft hij al achter
de rug; het moeilijkste deel kandida
tentoernooi in 1968 en tweekamp tegen
Petrosjan ligt nog in het verschiet.
Bij deze aankondiging gaan mijn ge
dachten uit naar de uitspraak van Migu
el Najdorf na de oorlog: „Ik word we
reldkampioen". Die uitspraak is destijds
niet in vervuiling gegaan omdat er
tenslotte maar één de hoogste titel in de
wacht kan slepen, ondanks het feit dat
er verschillende spelers van dezelfde
kracht kunnen zijn. Dat was indertijd
met Najdorf stellig het geval. In zijn
goede dagen deed hij weinig of niets-
voor Botwinnik onder. Met Larsen is dat
evenzeer, of misschien nog wel meer het
geval. HIJ boekt het ene prachtige succes
na het andere. Achtereenvolgens: 2e
prijs in Dundee. Ie prijs in Havanna, le
prijs in Winnipeg (gedeeld met Darga)
en momenteel heeft hij stevig de leiding
in het Interzonale toernooi in Tunis. Di
rect daarna gaal hij in Palma di Mallor-
ca aan een sterk toernooi deelnemen.
Larsen is meester op alle wapens. Hier
onder zien we hoe hij met minder sterke
spelers omgaat.
Wit: B. LARSEN. Zwart: A. M. DA VIE.
(Dundee 1967.)
Engelse opening.
1. g2—g3. g7—g6 2. Lfl—g2, Lf8—g7 3.
C2C4, C7-C5 4. Pgl—f3. Pg8—f« 5. 0—0.
Pb8-C6 6. Pbl—C3, 0—0 7. d2—d3. d7-d6 8.
h2—h3, a7—a6
(Dat men geen partij remise kan ma
ken tegen een sterke tegenstander door
domweg zijn zetten na te doen heeft
menigeen reeds tot zijn schade en schan
de moeten ondervinden. Op 8h6 zou
b.v. kunnen volgen: 9. Le3. Le6 10. Dd2,
Dd7 11. Lxh6. Lxh3 12. Lxg7, Lxg2 13.
Lxf8, Lxfl en nu wint wit door 14. Dh6!.
Txf8 15. Pg5.)
9. Lel—e3, Ta8—b8 10. d3-d4
(Wit neemt het initiatief.)
10C5xd4 11. Pf3xd4, Lc8d7 12.
Tal—Cl. Pc6xd4
(Op het voor de hand liggende 12
Dc8 speelt wit niet 13. Kh2 maar veel
sterker 13. Pd5i, dreigend 14. Pxc6 en 15.
Pxe7t.) 13. Le3xd4, b7-b5 14. c4xb5, a6xb5
15. Ddl—d2. Dd8a5 16. Tel—C2!
(Dreigt 17. Pd5!, Dxd2 18. Pxe7t, Kh8 19.
Txd2, maar ook 17. Lxf6. Lxf6 18. Pd5,
Dxd2 19. Pxf6t. gxf6 20 Txd2.)
16e7-e5 17. Ld4e3, b5-b4 18.
Pc3d5, Pf6xd5 19. Lg2xd5, Ld7xh3
(De zwartspeler mag een ogenblik ge
dacht hebben dat Larsen zich vergist
heeft maar het vervolg leert anders. De
witspeler heeft zeer Juist getaxeerd dat
zijn positievoordeel van meer belang is
dan het verlies van een pion.) 20.
Tfl—cl. Tf8c8.
(Ook 20Tbc8 21. Txc8, LxcB is
onvoldoende wegens 22. Tc6 en nu faalt
22Td8 op 23. Lb6.)
21. Tc2xc8f. Tb8xc8 22. TclXC8t. Lh3xc8
23. Dd2—c2!. Lc8d7 24. Dc2—C4, Ld7—e8
De opgave van de week: hoe kan wit
in de diagramstelling de partij op een
voudige wijze beslissen?
De oplossing komt in de volgende ru
briek.
DA VIE
b c d e f g
LARSEN
OPLOSSING
De stand was:
Wit (Ree): Kgl, Db7. Tel en el, LM.
Pe4, pionnen a2, d4, d5. f2, g2, h2.
Zwart (Bouwmeester): Kg7, Dd7, Tal
en c8. Le7 en b5, pionnen a6, c7. f6, g6,
h7.
Het slot van de partij verliep als volgt:
23. d5—d6ü. e"xd6 24. Db7xd7, Lb5xd7 25.
Pe4c5! en hoe zwart ook speelt hij
blijft altijd een stuk achter.
DE partij uit de Amerikaanse selectie
wedstrijden die ik u vorige week
toonde is een haast klassiek voor
beeld van een winstvoering waarbij de
verleiding van een snit overwonnen moet
worden.
$A 8 5
10 8
O A B 5 4 2
AB8
SB1076
643
O 9 7
7653
N
W O
S
V B 9 75
V 10 8
H V 10 9
HV9432
C?A2
H 6 8
*42
Enkele zuidspelers gingen na hartenuit
komst down in vier schoppen. De foutieve
speelwijze was: slag 1 voor hartenaas.
slag 2 voor schoppenheer. daarna ruiten-
heer en vervolgens een snit met ruiten-
boer die mislukte. Oost incasseerde nu
een hartenslag en speelde klaverheer te
rug. genomen op tafel met klaveraas.
Hierna kan zuid niet van zijn verliezende
klavertje af (west troeft de derde ruiten)
en gaat één down.
Iemand vond de mooie oplossing: slag
1 hartenaas, slag 2 schoppenheer. slag 3
harten na waarna oost een slag moest
weggeven. Mijn vraag was: hoe kon het
nóg eenvoudiger?
Oplossing: slag 1 hartenaas. slag 2
schoppenheer en de troefverliesslag
blijkt. Nu nog twee hoge troeven spelen
en vervolgens eenvoudig ruitenaas, rui
tenheer en ruiten na. Oost wint, kan
een hartenslag incasseren en speelt kla
verheer terug. Nocrd wint met klaveraas
en nu kan de tafel (noord) een vierde
ruiten spelen, waarop zuid zijn klavertje
opruimt en west alleen nog maar schop
penboer maakt! Het enige wat voor deze
winstvoering nodig is. is dat de ruitens
3 2 verdeeld zijn of dat de westspeler
ruitenvrouw vierde heeft. Grappig is.
dat velen deze speelwijze wel zouden
vinden wanneer noords ruitenboer een
kleine ruiten was, terwijl zij juist door
de aanwezigheid van die ruitenboer in
de verleiding komen een gevaarlijke en
onnodige snit te maken.
De wedstrijd Nederland—Engeland
welke onlangs te Eindhoven voor talent
rijke jongere spelers werd gehouden
toonde aan dat sommige Nederlandse
spelers nog teveel ln „parenwedstrijd-
stijl" denken. Een typisch voorbeeld
daarvan zagen wij op de laatste speeldag
toen van Besouw—Keulemans een goed
vierhartencontract boden, waarin de
oostspeler echter het onderste uit de kan
wilde hebben.
West
A54
A V 8
<,-> 10
B 7 6 5 4 3
Oost
H 10 8
Q? H B 4 3 2
O H V 3
H 2
Oost gever, allen kwetsbaar, viertallen-
wedstrijd. Oost een harten NZ pasten
west twee klaver oost twee SA
west vier harten einde.
In slag 1 speelde zuid schoppen 2 die
op tafel (west) met schoppenaas werd
genomen. In slag 2 volgde ruiten tien,
oosts ruitenheer werd door zuid met het
aas gewonnen. In slag 3 vervolgde zuid
met schoppenvrouw die Oost met de heer
nam, in slag 4 werd ruitenvrouw ge
maakt waarop in west een schoppentje
afgegooid werd. Ruiten drie werd in de
5e slag nagespeeld. NZ bekenden en west
troefde in met harten acht. In slag 6
volgde klaver drie die noord met klaver
aas nam, waarna bij OW deze situatie was
ontstaan
West
a"v
B 7 6 5 4
Oost
10
QHB432
H
Contract vier harten, oost had reedt
twee slagen verloren. Noord was (met
klaveraas) aan slag en speelde nu harten
negen na, waarop de zuidspeler met de
harten vijf bekende. Hoe had oost nu
verder moeten spelen?
Horizontaal:
1. de honden worden op het vuur
gekeerd (11)
8. het komt niet van een andere
planeet (5)
9. dapper en niet klein van stuk
(11)
11. vroege vruchtenplukster (3)
12. pijnlijke ontmoetingsplaats (7)
15. in menige bedreigde stad kregen
ze het op de boterham (5)
16. als dit touw heel is, is het heel
lang (3)
17. meegemaakt, toch hoffelijk geble
ven (7)
18. dit deel van de strijdkrachten be
vat minder (5)
21. voor menige ondernemer het be
langrijkste onderdeel van zijn
zaak (5)
23. nog ouder en nog taaier (7)
25. onderkruiper (3)
26. bij de pinken (2, 3)
28. een merkwaardige aap; een jong
schaap schuilt d'r in (7)
31. het touw van de autobus (3)
33. hij leeft bij de gratie van het
recht van de sterkste (11)
35. deze maat is eerst uit de hemel
komen vallen (5)
36. industrieschool (11)
Verticaal:
1. dit pad is er niet meer (3)
2. militaire bende (5)
3. in de lagune zit een heer achter
een Chinese maat aan (5)
4. het zoogdier waar een veer in zit
(4)
5. krabtuig (5)
6. dat is voorbij (7)
7. bevroren grond (6)
10. de wachters lopen in een kring
(5)
13. natuurlijke melkfabrieken (5)
14. veel is het niet waard, maar al?
je het omkeert is het schattig (3)
15. rondkop (3)
17. dit dartele dier is niet versuft (2)
19. golft soms op het land (5)
20. een godheid heeft zich in dal
voertuig verstopt (2)
21. winkelvorsten (7)
22. dit deel van het lichaam komi
steeds te kort (3)
23. gastvrij keukengerief (3)
24. op de hei is meer dan één meisje
te zien (5)
25. hinderlijke kant van de schade
(6)
27. ordelijke lijn (5)
29. dat laat niet lang op zich wach
ten (5)
30. hij moet voor anderen bloeden
(5)
32. zwak, maar kleverig (4)
34. voor vrouwen meestal simpel,
voor mannen dikwijls sjiek (3)
Oplossing vorige
kruiswoordraadsel
Horizontaal: 1. hopen, 5. kales, 9
Erato, 11. Amor, 15. das, 16. Alem,
17. la, 19. stap, 21. Imam, 22. op, 23.
Ede, 25. ananassen. 28. are, 29. nerf.
31. dra, 32. pan, 33. Azer, 34. loop,
36. kamer, 38. odol, 40. stad, 42. rok,
43. Oder, 45. o.l., 47. open, 49. ener,
50. ei, 51. deeg, 52. gedegen, 53. Lent,
54. e.k., 55. roek, 57. Leda, 59. ge, 60.
Leon, 61. bes, 63. nota, 65. paar, 66.
baker, 68. Leda, 70. raaf, 71. sul, 72.
mes, 74. nerf, 76. ent, 77. fluitiste,
80. rei, 81. id., 82. waar, 83. term, 85.
nl., 86. raak, 87. tas, 89. leetti, 91.
spits, 92. Loplk, 93. niets.
Verticaal: 1. helen, 2. pa, 3. Ems,
4. nota, 6. ad, 7. lama, 8. es, 9. elan,
10. rem, 11. a.m., 12. opper, 14. rand,
16. amen, 18. adel, 20. park, 21. Isar,
22. Orel, 24. Eros, 26. naar, 27. spek,
28. Amor, 30. fotograaf, 33. aderla
ten, 35. pap, 37. modegek, 38. ode, 39.
bodem, 41. degen, 43. Onnen, 44. li
ter, 46. Lek, 48. nek, 49. eel, 50. eng,
56. oor, 58. dol, 60. laat, 61. Bali, 62.
semi, 64. ader, 65. pand, 66. buur, 67.
rest, 69. aren, 70. Reims, 71. slak, 73.
stel, 75. files, 77. faas, 78. trap, 79.
eren, 82. wat, 84. mei, 86. R.I.. 87. To,
88. si, 90. me.
t
2
5
6
7
Y'- j
9
10
is C
m
12
13
U
15
-
17
19
tl
20
21
22
23
25
V:. liiM
26
27
28
29
30
3Ï~~
•s ||1
32
•Jt
-
si
34
■■y
V
36~
f
