Eenzaam graf in een gouden lijst
VLAKBIJ T PASTORALE
RENSWOUDE LIGT NOG
EEN OASE VAN STIL TE
„Ziekenzorg" kampt met
tekort van ruim 3 mille
Beroep op leden om
vrijwillige bijdrage
MIST
10550
11079
üniefuM»
RTTV verpletterde Oldra 2
opnieuw met 10-0
De levende natuur is
vaak een sprookje
Ondanks 2000 leden
Nieuwe zaal
in Rhenen
Hazelaars
Specht
Bingo na
boerenkool
door
Adriaan
P. de Kleuver
Schrik
i
Voetballers
gaan kaarten
Tafeltennis
Voorkom
nodeloos leed
bij slachten
u uw
Alléén als er
Uniekaas op staat,
sta ik in
voor de kwaliteit
GEEN ALCOHOL BIJ SNELVERKEER
WOENSDAG 20 DECEMBER 1967
Hmmimimmi
Een verrukkelijke herfstdag was het. Wij waren over Achterberg en
Over berg gereden om te bekijken wat er alzo nog aan ongeschonden
boerderijtjes te vinden is. Wij ontdekten er één onder Veenendaal aan
de Middelbuurtseweg zo gaaf en zo mooi dat wij dit fijne historische
monumentje zo wel hadden willen kopen. Aan de Dijk in Achterberg
hebben wij even stilgestaan bij dat nog zo gaaf bewaarde Dijkerhuis dat
zéker op de monumentenlijst thuis hoort. Verder de bijzonder mooie
langgevel'hofstede met de waterput erbij op de oude Achterbergse eng-
gronden. Al met al is er nog maar weinig gaaf intact. Stuyvenes in Ach
terberg ziet er ook nog netjes uit en dan nog twee schilderachtige gevels
langs de oude Cuneraweg. In Oyerberg aan de Dwarsweg een bijzonder
mooi complex met nog twee schaapskooien er naast en niet te vergeten
het juweel van een hofstede „de Hucht" en ook nog wel „Het Eind" en
„Nieuw-Amerongen met de wonderbare bandlinde voor de gevel. In het
zuidelijke gebied van Renswoude heb je nog het fraaie complex de Klei
ne kliert en dan is het in dit deel wel zo'n beetje het einde wat betreji
oude historische boerderijen.
We wilden „Engelaar" ook nog
gaan bekijken en reden daarvoor
naar „De Dennen" om vandaar te
gaan wandelen via de Groeperkade.
Ik had mijn metgezel erop voorbe
reid dat hem veel moois te wachten
zou staan en het werd een korte,
maar zó vol aan natuurbelevenissen
rijke wandeling, dat het me een ge
noegen is u er deelgenoot van te ma
ken.
Herfst... tijd van vergankelijkheid.
Dat maken de dichters ervan. Maar
ook vol weemoed. Een lange, lange
zomer en die van 1967 was lang
hebben wij geleefd met groen om
ons heen. Herst... mist en regen.
Maar deze novembermiddag niet.
Klaar en vriendelijk scheen de laag
staande zon over de velden. Wat is
dat een heerlijk beleven om alles zo
in strijklicht te zien.
De al kalende rode eiken hadden
hun handgrote bladeren grotendeels
laten vallen en stroef schuifelden wij
door dit blad heen. 't Is maar een
smal pad óver de kade en aan de
linkerkant hebben wij éven stil ge
staan bij het witgeschilderde houten
kruis. Eens klonken daar de schoten
van een Duits vuurpeloton, 't Zou
ongepast zijn er zonder meer langs
te lopen. Dit is zo'n stil plekje waar
bij je denkt: „Wat waren dat toch
voor mensen die zo'n lieflijk plekje
opzochten om er medemensen te
gaan doodschieten?" We zijn er zwij
gend aan voorbijgegaan.
Ineens staat er een wit kruis aan
een landweggetje. Héél eenzaam.
Daar beleefden wij hét wonder. Er
staan wat coniferen rond dat houten
kruis en de zon overgoot de plek
met puur goud. In dit gouden schijn
sel zwierden languit honderden en
nog eens honderden ragfijne spindra-
den, herfstdraden, die tezamen één
trillend gouden weefsel vormden.
Dat is dan een moment om nooit
meer te vergeten.
Een paar grote blauwe bosduiven
stoven met veel geklapper uit de
hakhoutwalle- op en wij keken el
kaar eens aan. Komt hier in deze
tijd van het jaar ooit wel eens
iemand? Wij lieten ons dus maar
drijven op het gevoel van verlaten
heid en eenzaamheid toen wij over
de kade onze weg vervolgden naar
de schans. Een gedruis drong tot ons
door en dan kom je op het bruggetje
over de doorstroming van de Lun-
terse beek. De damsluis is verstel
baar en als je naar beneden gaat is
er constant een miniatuur waterval
letje.
Ineens was hij daar in een metaal-
glanzend met roestrood pakje; een
snel naar het water neerschietende
ijsvogel. Fel lichtte het blauw van de
rug even op en toen dook hij het wa
ter in dat langs de kant al tot rust
gekomen was. We maakten samen
uit dat dit een goed visplekje
was. Komt een alvertje of een gren
deltje in de stroomversnelling te
recht dan heeft het zoveel met zich
zelf te stellen dat het de geduldig op
de loer zittende ijsvogel niet op kan
merken. Dié weet zijn kostje dus ge
kocht.
Deze keer was weer raak. In de
jachtijver moet de vogel ons niet
opgemerkt hebben, maar toen de
buit binnen was wel. Met een zilver-
schitterende prooi in de donkere
grijosnavel vloog ons flonkerende ju
weel een eind stroomopwaarts. Aan
z ij n tafel geen gluurders.
Wij wandelden door tot we een
klaphekje door moesten. Een in
herfsttooi gestoken eikenlaan kruist
door de Groeperkade. Die laan slin
gert om het oude goed „Engelaar"
heen. Een groene specht fladderde
van boom tot boom, een beetje uit
het lood geslagen door onze plotselin
ge verschijning.
In een weilandje naast de netge-
schilderde woning met luiken in de
kleuren van de Taets van Ameron-
gens, stond een stier. Een kolossaal
zwartbont beest dat wat op de voor
poten begon te deinen, zo van „ik
lust je wel rauw" maar geen van
ons beiden wilde de toreador uit
gaan hangen.
Bij het sluisje werden onze blikken
getroffen door een paar al volop in
de bloeiknoppen zittende hazelaars.
Er zijn twee bomen, of beter gezegd
één boomsoort en één struikvorm
waar ik persoonlijk veel van houd.
Ze herinneren mij aan een tijd van
rust met niets om je heen dan hei
develden waar eerst een teerrose
waas over ligt dat overgaat in een
broedendwarm paars, een paars dat
ik nog slechts ken van de vergane
zomer op plekken waar rond „De
Ossenberg" de heide penetrant geur
de en er zo warmbloedig bijstond.
Op die heide stonden de berken.
Neen, geen bos van omhoogschieten-
de, altijd in beweging zijnde berken-
stammen zoals rond de Leersumse
plassen, maar slechts hier en daar
een berk voluit gekroond met in het
voorjaar een meigroen tuintje en in
de nazomer met gouden lovertjes
behangen, de ruwe stammen vol re-
genscheuren en slordig zittende bast.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiimiiii
RHENEN Gisteravond kwam de vereniging „Ziekenzorg" in het wykgebouw
aan de Nieuwe Veenendaalseweg in jaarlijkse algemene ledenvergadering byeen.
Van de ruim tweeduizend leden waren er 6 aanwezig. Het bestuur, dat gister
avond met een achttal achter de „groene" tafel zetelde, was over deze opkomst
bijzonder goed te spreken. Als regel komt er niemand. En dan te bedenken dat
over het verslagjaar 1966 een exploitatierekening werd behandeld die sloot met
een bedrag aan baten en lasten van f 117.630,22. Er bleek over genoemd jaar een
tekort te zijn van f 3.339,73.
Op vragen uit de vergadering op
welke wijze men dit gat dacht te stop
pen werd besloten tegen het uitschrij
ven van de nieuwe contributiekaarten
begin 1968 een beroep te doen op de
leden naast de contributie een vrijwil
lige bijdrage te storten. Op vragen
waar de oorzaak moet worden gezocht
van de geringe belangstelling voor
„Ziekenzorg" van de zijde van de inge
zetenen antwoordde het bestuur, onder
voorzitterschap van dokter B. Stege-
man, dat het werk van de vereniging
de mensen niet aanspreekt. Overigens
was men er niet ondersteboven van.
Welke vereniging, zo vroeg men zich
af, kan bogen op grote belangstelling
tijdens vergaderingen?
ADVERTENTIE
dagblad DE VALLEI?
Bel:
tot 17-80 uur
van 17.30—
19.30 uur
uur.
Zaterdags
16.30—17.30
De heer J. Hovestad, secretaris-pen
ningmeester van „Ziekenzorg" bracht
zijn gebruikelijke jaarverslag uit. Het
bestond uit een droge opsomming van
cijfers; zoveel bezoeken afgelegd bij
aanstaande moeders, zoveel bezoeken
gebracht voor hulpverlening, zoveel
personen „afgelegd", kortom het was
weer een lange reeks, zowel in Rhenen
als in Eist. In 1966 was bovendien een
stagezuster in opleiding.
Het financieel overzicht zat goed in
elkaar, zo goed. dat de kascommissie,
bij monde van de heer Van Daalen, de
penningmeester een compliment bracht
en de vereniging feliciteerde met een
kracht als de heer Hovestad.
Aan contributies was f 30.605,70 ont
vangen, aan subsidies f 43.591.43. Hoe
wel de contributie niet aan de hoogste
kant is, wilde het bestuur voor 1968
niets weten van een verhoging. Wel
zal men - om in medische termen te
spreken - de vinger aan de pols hou
den.
Nadat de heren K. van Boeyen en
W. Roelofsen in de nieuwe kascommis
sie waren gekozen, werd de heer D.
Dirkse, periodiek aftredend, herkozen
als bestuurslid.
De voorzitter deelde aan het slot van
de vergadering nog mede, dat de mi
nister van Volksgezondheid een perso
neelsstop heeft afgekondigd. Dat wil
zeggen, wanneer de vereniging tot uit
breiding wil overgaan van het aantal
wijkverpleegsters zal uitvoerig moeten
worden aangetoond dat een dergelijke
uitbreiding gewettigd is.
Tijdens de rondvraag werd geïnfor
meerd door één van de aanwezige le
den naar het instituut gezinsverzor
ging. Uit de antwoorden bleek, dat
men momenteel bezig is contacten te
leggen met omliggende gemeenten, cm-
dat de minister als subsidie-eis stelt,
dat men minstens 50.000 zielen nodig
heeft om een centrum voor gezinsver
zorging te stichten. Men wil komen tot
een centrum, waarin alle gezindten
zijn vertegenwoordigd.
RHENEN. In de „Instuif" in „Bel
la Vista" wordt voor de leden op don
derdag 28 december 's avonds om half
zeven een boerenkoolfuif gegeven.
Daarna wordt een spelletje bingo ge
speeld.
RHENEN Met een enthousiaste
toespraak opende wethouder mr. J.
I)een gistermiddag de nieuwe zaal van
de heer A. Th. Onink aan de Munt
straat, genaamd „De Munt".
De dochter van de eigenaar overhan
digde de wethouder de sleutel, waarna
alle genodigden het gebouw konden be
treden. De heer Onink heeft hier iets
tot stand gebracht waarop heel Rhenen
bijzonder trots mag zijn, aldus wet
houder mr. Deen.
Er ligt een parketvloer in het mid
den, die alle kritiek kan doorstaan.
Rondom de vloer staan gezellig de ta
feltjes en de stoeltjes geschaard, hier
en daar met een gedempte verlichting
op de achtergrond. De grote lampen
zijn allemaal in stijl gehouden. Er is
veel kristal in verwerkt. De bar is al
even smaakvol opgebouwd met veel en
warm aandoend houtwerk. De achter
het gebouw liggende keuken is groot
en van alle technische gemakken voor
zien. De toiletten voor dames en heren
ontbreken evenmin en ook daaraan
zijn geen kosten gespaard.
Onder de velen die de openingsrecep
tie bijwoonden bevonden zich onder an
dere wethouder T. van Lienden en een
vertegenwoordiging van het bestuur
van de RMC, waarvan de heer Onink
vanaf de oprichting lid is.
Veel bloemen en geschenken werden
aangedragen, hetgeen de toch al fees
telijke inrichting een nóg feestelijker
tintje bezorgde.
voer brachten erover. Wat is er van E
geworden? Een oase van heerlijke
rust. Er is nooit een ;schot gevallen E
anders dan van jagers op fazanten E
en hazén. We zagen ze beide. Met
oorverdovend veel geraas stoof een
fazanthaan op uit zijn middagdutje. E
Wij keerden rustig op onze schre-
den terug. Er smiesperden wat kool-
meesjes in de struiken; er vlogen E
wat spreeuwen over de velden; er E
buitelden zelfs als kleine aapjes twee
staartmeesjes door het ijle takjesge-
wriemel van de berken. En dan... in- E
eens dat vréémde geluid. „Een vo-
gel. maar welke?" j
Ik liet in gedachten een hele vo- E
gelplaat afdraaien. „Dat is 'm", zei E
ik, „de regenroep van een zwarte
specht." En ja, in wijde golven vloog
ze langs de eikenlaan. Die was dus E
van plan om te overwinteren! Of ze E
kwam uit de bossen van Scandina-
vië. Wie zal 't zeggen? In ieder ge-
val een fijne ontmoeting.
Het was een beetje gaan waaien. E
Nu zijn berken bijna nooit rustig.
Dan moet het volslagen wipdstil zijn.
Maar dié middag was al héél goed
te bemerken hoe stoeilustig berken E
zijn. Alles stond beneden nog roer- E
loos en als de wind even een duwtje E
ergens tegenaan gaf, dan dwarrel-
den er nog wel bladeren van de
struiken, maar bóven het hakhout
uit staken de berken hun kop in de E
wind. Berken met hun ruige uiterlijk
en welige pruikebol zijn wildebras-
sen. Een beetje wel de kwajongens j
onder de bomen. Vréémd ook een E
beetje want met het ouder worden E
gaan ze op vriendelijke mannetjes
met een gelaat vol rimpeltjes lijken. i
Onze berken op de taluds van de E
Groeperkade zijn evenwel nog elas- E
tisch en jong en vormen een fijne E
nuancering tussen het winterse groen
van de eikenstammen.
Ook hazelaarstruiken verdienen
ieders belangstelling. Vooral als ze,
zoals in de schans van Engelaar aan
een beek staan.
In.een bundel yertaalde sprookjes,
door' de Gebroeders Grimm verza
meld, staat het verhaaliAsse
poester. Dat schone, verwaarloosde
prinsesje 'nam eëft takje van een ha
zelaar en plantte dat op het graf van
haar overleden rpoeder, de voormali
ge koningin. In dat tot wasdom ge
komen stekje kwam het sneeuwwitte
vogeltje dat haar introduceerde aan
het hof van de koning die voor zijn
zoon een gemalin zocht. Een fijnge
voelig verhaal, waar grote compo
nisten (Verdi) en grote filmmannen
(Walt Disney) hun beste krachten
aan gegeven hebben; een verhaal
met zo'n diepe inhoud dat je als vol
wassene jezelf er niet voor behoeft
te schamen het schoop te, yindepj
verhaal met een.gróéiend stekje ha
zelaar.
Daar staan ze*dsft"i 'biTde" Édnférsb
beek. Barstend vol leven. De dood
zal het niet winnen van het leven,
want straks, als de prille lente weer
warmte zal brengen, dan zal dat la
tente leven weer ontspringen aan de
koele bodem, nieuwe sappen aanvoe
rend en als eerste herauten zullen
dan al op zonnige januaridagen die
hazelaarkatjes bij ieder windzuchtje
omwolkt worden met een stoffijn
stuifmeelpoeder. Zó vol van beloften
zitten daar de hazelaars.
De schans is in het midden van de
achttiende eeuw opgeworpen. Ze
wildeh in tijd van dsgigipg ropd
het d^rp Renswoude iern water-
Vrije'' zone' scheppen' öp bepaalde
punten zou geschut komen te
staan. Ook hiér, op dit vredige
plekje. De Emmikhui^erberg zou
'n vuurspuwend monster worden,
een krater vol verderf óm zich heen
zaaiend geschut.
Zo dachten prins Frederik Hendrik
en die na hem zijn plannen ten uit-
■iniHimiiiimiiiMmimimimimiiiiimimiHimimnimi,,
Bij het hoekje waar het bos „De
Dennen" aansluit bij het berceau E
van de kade, stoven twee eekhoorn-
tjes de bomen in en, grappenmakers
als dat zijn, keken telkens twee paar
kraaloogjes van achter de stammen E
waarin ze pijlsnel zich verschanst E
hadden, in onze richting. Eén zat al
weer gauw bij het plekje waar van-
daan ze gevlucht waren, aan een
sparappel te knauwen.
Zo zijn de dieren van het bos nu E
eenmaal. Even is er schrik, maar in
de beschutting van de dekking ver-
geten. ze weer snel. Midden op het E
paadje zaten twee egels die hele- E
maal geen haast maakten om weg te
- komen. Ze zijn veel vertrouwelijker
en dichtbij gekomen waren ze nog
doende onder wat bijeengewaaid blad
te kruipen. Ze zijn zich ook wel een E
beetje bewust van hun privé-beveili-
ging. Dat kost menige egel het le-
voedsel de wegen over. Tientallen
egels zijn dit jaar in onze omgeving
tot kokosmatjes gereden.
Wat een middag! En dan zo on- E
verwachts. De mooiste belevenissen E
op een plekje waar middenin de
week nooit een mens een voet zet.
Adriaan P. de Kleuver E
ADVERTENTIE
zegt de kaasbaas van de
Nederlandse Kaas Unië
Wie kan het beter wètert
Onze kaasbaas is onze
keurmeester en keurt de
kaas voordat ze naar de
winkel gaat. A I I e e n de
Kaas Unie kent zo'n
scherpe controle en
selectie. A I I e e n de Kaas
Unie garandeert u daarom
de leeftijd èn de kwaliteit
van de kaas! Uniekaas
da's de beste kaas!
ZIE TOE dat u werkelijk
krijgt.
Groen jonge kaas; rood jong
belegen; blauw belegen; p.urs
extra belegengeel oud;
bruin m overjarige kaas
ELST. De voetbalvereniging „Mus
ketiers" organiseert donderdagavond
21 december een zogenaamde Kerst
kaartavond in het clubhuis bij hotel
„Stuyvenberg". Bij voldoende deelne
ming zal men kunnen klaverjassen en
schudjassen. Voor de prijswinnaars
zijn een aantal mooie prijzen beschik
baar.
RHENEN RTTV 1 heeft ook in de laatste wedstrijd van de eerste com
petitiehelft geen moeite gehad met zijn tegenstander Oldra 2. Evenals in Arn
hem werd het een 100 overwinning.
V. d. Broek had tegen Langen drie games nodig (1621, 2110 en 2112),
dóch de beide'andere tegenstanders leverden geen moeilijkheden op. Tegen Ha
mers werden het ook nog drie games (21—16. 1421 en 21—13), maar tegen
Egging werd het tweemaal 2114.
V.d. Brink had het tegen Langen nog
al moeilijk. Desondanks werd het een
overwinning in 3 games (21/10-18/21 en
21/15). In de beide andere partijen
versloeg hij eveneens zijn tegenstan
ders. Tegen Egging werd het 21/7 en
21/15 en tegen Hamers zelfs 21/10 en
21/3.
v. Breenen won met bijzonder veel
inspanning van Egging. De cijfers wa
ren 21/13 - 15/21 - 21/19. Beide andere
tegenstanders werden ook kansloos ver
slagen. Tegen Hamers werd het 21/7
en 21/16 en tegen Langen 21/13 en 21/12.
Het dubbel werd door v.d. Broek en
v. Breenen gewonnen met 2 x 21/14,
waardoor het weer 10-0 werd.
In de promotiegroep heeft dit team
goede kans om kampioen te worden.
De start hiervan is half januari. De
eindstand in deze groep is daardoor als
volgt geworden.
1. RTTV 8-14; 2. Stv. Climax 2 8-12;
3. Tios 2 8-9; 4. Nizo 1 8-5; 5. Oldra
2 8-0.
OLDRA 1 - RTTV 2: 7-3
C. Lieftink deed het in dit team het
best. Hij won 2 partijen en moest al
leen in de zeer sterke v. Wolveren z'n
meerdere erkennen.
W. de-Grootmulder won van één te
genstander en J. Engelaar stelde teleur
door zonder winst te blijven.
Ondanks deze nederlaag komt dit
team toch in de promotiegroep, die wel
zwaar zal zijn voor deze spelers.
RTTV 3 - RIT AC I: 9-1
H. v. Holland en O. Meijer bleven
beiden ongeslagen, doch A. Udo moest
in mej. B. v.d. Weerthof zijn meerdere
erkennen. Ook het-dubbel bracht winst
voor team 3. Voor dit team dus ook
plaatsing in de promotiegroep.
RTTV 4 - SKF I: 8-2
J. Notermans bleef ongeslagen. H.
Huntekerslag en O. Weyssenfeld ver
loren van v.d. Berg. Door wirist in het
dubbel werd het tenslotte 8-2. Ook voor
dit team plaatsing in de promotiegroep.
RTC I - RTTV 5: 3-7
E. v. Hees, J. v.d. Brink en B. Mid
del wonnen ieder 2 maal. Door winst
in het dubbel werd het een 3-7 overwin
ning. Hierdoor werd net niet de promo
tiegroep bereikt maar deze 3 spelers
spelen tegen Winstpunt I uit Veenen
daal. De verdere uitslagen zijn als
volgt: RTTV 7 - SKF 3 - 10-0; SKF 4-
RTTV 9 - 9-1.
Op 19 december is er weer het tradi
tionele St.-Nicolaasfeest. Naast tafel-
tennismatches zijn er diverse andere
wedstrijden met prijzen.
iimmiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiHiiimiiiiiiiiiiHiiiim
De Nederlandse Vereniging
tot Bescherming van Dieren schrijft
ons, dat er elk jaar rond de feestdagen
vaak door ondoordachtzaamheid, soms
ook door wreedheid, bij het slachten
van kleine dieren nodeloos wordt gele
den door pluimvee en konijnen. Node
loos, omdat er tal van abattoirs zijn
waar men voor een gering bedrag die
ren kan laten slachten, een karwei,
waarvoor men ook bij veel bona-fide
poeliers terecht kn. Êr wordt overi
gens op gewezen, dat het kwellen van
dieren door de wet strafbaar is. Door
de inspecteurs van de dierenbescher
ming zal er dan ook in samenwerking
met de politie nauwlettend op worden
toegezien, dat de normen van redelijk
heid niet worden overschreden.
Beste lezers en lezeressen, wij zijn
in deze tijd van het - jaar met al ons
denken en doen uit de wijde natuur tot
binnen de enge grenzen van ons huis
teruggedrongen en buiten levert thans
de natuur niets op, of het moet zijn,
dat we vermaak hebben in de grillige
onbestendigheid van het weer. Sneeuw-
buitjes, vorst, regen en slijk, ja, zelfs
zacht maart weer, zoals we dat soms in
de Kerstweek kunnen hebben, wisselen
elkaar af en daarom worden we van
moeder Natuur om deze tijd het meest
vervreemd. We zijn thans vaders, echt-
genoteh, moeders, kinderen, zusters,
broeders in de volste zin des woord.
Maar neen, zo erg is het toch eigen
lijk niet. Steeds wekt de een of andere
telg van flora aangename herinnerin
gen op aan de thans door de winter
geketende plantenwereld.
Volgens de kalender is het nu eigen
lijk pas winter, doch dat neemt niet
weg, dat wij om deze tijd reeds de
eerste gewaarwordingen der hoop voe
len opzwellen. Immers de Kerstnacht
ontleent zijn aantrekkelijkheid aan de
winter en het contrast van het gure en
koude weer daarbuiten, van de lange
donkere avonden (met een fonkelende
Kerstboom) i^ er onafscheidelijk aan
verbonden.
De thans van de aarde afgewende zon
is door tal van helder lichtende lamp
jes of kaarsjes vervangen, en de warmte
die daarvan opstijgt, brengt de wiekjes
wan het molentje, dat er bovenop ge
plaatst is, langzaam in beweging, even
als de weer toenemende zonnewarmte
straks de stof door het plantenrijk in
een kringloop rond zal voeren.
De kinderen staren de bewegingen
van het molentje met bewondering aan,
omdat zij de oorzaak er van niet ken
nen of vermoeden.
Zo gaat het ook de mens ten opzich
te van de bewegingen die als de direc
te uitingen van het leven te beschou
wen zi. -ï. De wetenschap, die zich het
onderzoek van het leven ten doel stelt,
is nog maar aan de eerste letter van
het alfabet. Het is nog maar kort ge
leden, dat het leven voor ons niets an
ders dan een prentenboek zonder tekst
was.
De viering van nieuwjaar sluit als 't
ware bij die van het Kerstfeest aan. De
hogere betekenis, die men aan de Nieuw
jaarsdag toekende, gaf vaak aanlei
ding tot de bewering, dat eigenlijk
iedere nacht een nieuwjaarsnacht en
een even geschikte tijd is voor wensen
en plannen voor het op de morgen
nieuw aar. te vangen leven.
De opmerkzaamheid, waarmee wij
over enige weken het begin van het
lengen der dagen waarnemen, is een
teken hoezeer wij in geheel ons leven
en werken door de bron van het licht
beheerst worden.
Beste lezers en lezeressen, vanaf de
ze plaats wens ik u een echt mooi en
vrolijk Kerstfeest toe.
E. J. GRIJSEN - RHENEN
