ONDANKS TEGENSLAGEN GOEDE RESULTATEN
Tien jaren
Europese
Economische
Gemeenschap
PIONIERS VOCHTEN
TEGEN WANTROUWEN
De Gaulle: sloper van de
Europese Gemeenschap
HET OUDE EEG-HOOFDKWARTIER
Dennis Huggins vreest
voor zijn garage
horpanta
HORPANTA
HEEFT
VAN HAAR
Tearns van West-2 figureerden
in 9-districtentoernooi
Wel waar
Rekening
Panters waarschijnlijk niet naar centrale training
WAARMAKETS
DOUANE-UNIE
SAMENSPEL
VER VAN IDEAAL
DROGREDENEN
ONWAARDIG
VERMOEID
Falen
Gemakkelijk
Westerschelde te
riskant voor
Belgische tanker
Enkele olieprijzen
vandaag verlaagd
A an het eind van de Brusselse Wetstraat, nabij de jubelpoort van het halve
eeuwfeest der Belgische onafhankelijkheid, verrijst een kolossaal, ster
vormig kantoorpand. Het nieuwe gebouw is een overrompelend stuk moderne
architectuur. Weldra zullen daar de ambtenaren werken die in dienst zijn
van de Europese Economische gemeenschap. Wie voor het nieuwe gebouw
staat, ziet op enige afstand links en rechts andere kantoorpanden, waarin op
't ogenblik nog de diensten van de Europese Economische Gemeenschap aan
het werk zijn. De toeschouwer kan zich nauwelijks voorstellen, dat het pas
tien jaar geleden is, dat dit alles begon met alleen maar een papieren verdrag.
In januari 1958 vergaderden in een
kaal kantoor in Brussel negen mannen.
Zij waren zojuist door de regeringen
van de zes gemeenschapslanden in on
derling overleg aangewezen om Euro
pa's economische integratie aan te pak
ken.
Negen man, onder wie de Nederlan
der dr. S. L. Mansholt, die net in Ne
derland een duurrecord had gevestigd
als minister van Landbouw. Voorzitter
van de negen was de Duitse professor
W. Hallstein, een voormalige staats
secretaris, die een groot aandeel had
gehad in het tot stand brengen van het
verdrag tot oprichting van de Europese
Economische Gemeenschap, dat op 1
januari van dat jaar 1958 van kracht
was geworden. In het geheel telde de
nieuwe Commissie één Nederlander,
één Belg, één Luxemburger, twee
Fransen, twee Duitsers 'en twee Ita
lianen. Zij begonnen op die januaridag
1958 in Brussel met niets. Dat wil zeg
gen: als men afziet van dat EEG-Ver
drag, en van hun ervaring als minister
of politicus.
De legende wil dat Mansholt op zijn
eerste werkdag in Brussel in een win
keltje om de hoek wat schrijfgerei
ging kopen; er was niemand anders
om dat te doen. Op deze tocht ont
moette hij een Nederlandse journalist,
hem wel bekend uit Den Haag, die
verbaasd zei: „Pardon excellentie, wat
doet u hier?" Waarop Mansholt, met
zijn verse potlood en papier in de hand
antwoordde: „Ik moet Europa gaan in
tegreren!" Andere verhalen van tien
jaar geleden vermelden de spottende
opmerking: „Mansholt loopt net rond
of-ie nog een heel departement met
ambtenaren achter zich heeft staan.
Maar hij heeft er niet één Of: „Als
je de voorlichtingsdienst van de Euro
pese Gemeenschap opbelt, krijg je
Mansholt aan de telefoon". Ja, ook dat
kwam voor.
Tien jaar geleden moest de EEG, die
nu niet meer weg te denken is uit het
nationale en internationale economische
en politieke leven, waar gemaakt wor
den in de meest letterlijke zin van het
woord. Velen in de zes gemeenschaps
landen en daarbuiten geloofden er niet
of nauwelijks in. De negen pioniers wel,
evenals de ambtenaren van het eerste
uur, die veelal gevestigde posities had
den moeten opgeven om aan het Euro
pese experiment in Brussel te gaan
werken, levend van voorschotten op on
bekende salarissen, voorschotten die
een evenzeer kersverse Europese amb
tenaar dekte met zijn handtekening.
Z\j hebben 't gewonnen van de ongelo
vigen, ook al zijn hun geen teleurstel
lingen en tegenslagen gespaard geble
ven in die tien jaar.
In een geheel nieuw krachtenveld
van zes nationale belangen, die ver
schilden naar gelang er bijvoorbeeld
landbouw, verkeer, energie of belas-
tingpolitiek in het geding was, moest
de Commissie de nieuwe weg van het
gemeenschappelijke belang proberen te
vinden ente gaan!
Het EEG-Verdrag was als basis of
uitgangspunt van het Brusselse werk
slechts gedeeltelijk een krachtig instru
ment. Het opheffen van beperkingen op
handelsgebied tussen de zes landen zo
als de kwantitatieve beperkingen en de
douanerechten, was aan een duidelijk
tijdschema in het verdrag gebonden.
Andere zaken, zoals de gemeenschap
pelijke landbouwpolitiek, moesten op
het eigen gezag van de Commissie
worden uitgedacht en uitgewerkt.
Het is dan ook niet zó verwonderlijk
dat het bereiken van de douane-unie
van de zes, dus een vrij verkeer zon
der kwantitatieve beperkingen of doua
nerechten, op 1 juli 1968 een feit zal zijn
Wel is opmerkelijk dat dit punt aan
zienlijk eerder wordt bereikt dan in het
tijdschema van het verdrag was voor
zien (d.w.z. dan de opstellers van het
verdrag voor mogelijk hadden gehou
den). De industrie in de gemeenschap
heeft toen men eenmaal voor het feit
van de EEG stond, een gezonde dyna
miek vertoond en in een gunstige con
junctuur haar nieuwe mogelijkheden ge
zien. Zij vormde al gauw een nieuwe
drijvende kracht, die er mede de oor
zaak van was dat de afbraak der doua
netarieven tweemaal versneld kon wor
den door extra-verlagingen.
De negen; mannen van de EEG-Com-
missie (en hun v|jf collega's van de
andere Commissie die, eveneens in ja
nuari 1958 in Brussel, begonnen aan de
opbouw van de Euratomgemeenschap
van de Zes) zijn niet lang een wat ver
loren groepje in een uithoek van de
Belgische hoofdstad gebleven. Spoedig
werd de Europe Commissie een cen
trum van belangstelling voor velen,
wier belangen bij de economische inte
gratie in het geding kwamen. Vertegen
woordigers van beroepsorganisaties, in
dustrie en vakbonden, nationale en in
ternationale deskundigen, vonden al
gauw de weg naar „Brussel". Dat
werd toegejuicht door de Commissie
zelf, die niet in het luchtledige fraaie
integratieplannen ging zitten conci
piëren. Van het begin af heeft zij de
gewoonte gehad om belanghebbenden
uit de officiële en particuliere sfeer
nauw te betrekken bij het vooroverleg
over plannen, die zij voor de talloze on
derdelen van het integratieproces moest
uitwerken.
De regeringen van de zes landen had
den bovendien in 1958 permanente ver
tegenwoordigers benoemd, die zich met
volledige ambassadestaven in Brussel
vestigden om er, goeddeels in samen
werking met de commissie, de vergade
ringen voor te bereiden van de Europe
se ministerraden waarop de Europese
verordeningen in een samenspel tussen
commissie en ministers tot stand moes
ten komen.
Ook particuliere organisaties uit de
zes landen vestigden permanente ver
tegenwoordigingen in Brussel om dage
lijks de hand aan „de Europese pols"
te kunnen houden. En bovendien en
niet in de laatste plaats hebben zich
in de loop der jaren tientallen speciale
diplomatieke vertegenwoordigingen van
landen buiten de EEG in Brussel ge
vestigd, die in de rang van ambassa
deur officieel bij de Europese com
missie werden geaccrediteerd.
In juli van dit jaar is de Europese
top een nieuwe fase ingegaan. De com
missie van de EEG is samengevoegd
met de commissie van Euratom en de
Hoge Autoriteit, die sedert 1952 in
Luxemburg de EGKS, de Kolen- en
Staalgemeenschap leidde. De nieuwe
Europese commissie telt 14 man. Een
van haar hoofdtaken is, naast de voort
zetting der integratie, de voorbereiding
van een fusie van de verdragen zelf
waarbij de EEG, Euratom en EGKS
als afzonderlijke gemeenschappen wer
den opgericht. Met die fusie zal er één
Europese Gemeenschap komen.
De vroegere Belgische minister Jean
Rey, die sedert 1958 lid was van de
EEG-commissie, is voorzifter geworden
van de nieuwe Europese commissie.
Van de eerstelingen die in 1952 in
Luxemburg aan de opbouw van de EG
KS begonnen, is er in de nieuwe Euro
pese commissie nog één over: de Belg
Albert Coppé. Ook de Duitser Hellwig
is van de Hoge Autoriteit overgegaan
naar de nieuwe commissie, maar hij
heeft niet van het begin af in Luxem
burg gezeten. Uit de oude EEG- en
Euratomcommissies vinden we in de
nieuwe Europese commissie behalve
Rey ook de Nederlanders Mansholt en
Sassen, en de Duitser Von der Groe-
ben. Bij deze mannen van het eerste
uur hebben zich in de nieuwe commis
sie de anderen gevoegd die nu hun
krachten geven aan de Europese sa
menwerking.
In Brussel komt dit gebouw te staan, het nieuwe hoofdkwartier van de Europese Commissie. Het heeft vier vleugels van elk
12 kantoorverdiepingen. Ondergronds zijn er vier parkeerlagen. Eveneens ondergronds, onder het plein waaraan het gebouw
ligt, wordt een metrostation aangelegd. De 12 kantoorverdiepingen zijn opgehangen aan een skelet van gewapend beton
en staal, een 13e verdieping wordt daar nog bovenop gezet. Gelijkvloers zijn er alleen ruimten in het centrale blok; bij de
ingang zijn daar 24 liften. Onder de vleugels worden de tuinen doorgetrokken. De bouwkosten worden door de Belgische
regering betaald.
17r is geen andere conclusie mogelijk: 1967 is voor Europa een jaar van af-
-"-J braak geworden. Afbraak niet van de nationale grenzen, die door de
grote Franse staatsman Robert Schuman zijn betiteld als „absurde overblijf
selen uit het verleden". Maar afbraak van bijna alles wat nationale belangen,
idealen en verworvenheden, tot gemeenschappelijk bezit zou moeten maken,
dat de oorzaak van zoveel tegenstellingen in Europa zou moeten wegnemen.
Zeker, er zijn successen geboekt dit
jaar. Grote successen zelfs. Hoe moe
deloos vier jaar onderhandelingen ook
moge zijn, het welslagen van het we
reldwijde gesprek over verlaging van
de wereldhandel dus, kan niet hoog ge
noeg worden gewaardeerd. Nimmer te
voren hebben zoveel landen besloten
tot zo'n drastische verlaging van de
handelsbarrières over te gaan.
De zes landen van de Europese ge
meenschappen (Frankryk, Duitsland,
Italië en Benelux) zijn duidelijk als
eenheid opgetreden, hoeveel moeite
het ook heeft gekost die eenheid van
handelen tot stand te brengen.
De vreugde om dit welslagen is
evenwel al spoedig overschaduwd. Niet
zozeer door een tragische opleving van
de Amerikaanse zucht naar bescher
ming van de nationale industrie, hoe
dreigend ook voor de verwezenlijking,
van de internationale afspraken, maar
vooral door het feit dat aan de landen
in ontwikkeling geen wezenlijke aan
biedingen zijn gedaan.
Financiële steun is voor arme lan
den belangrijk. Vooruitzichten op zelfs
maar een bescheiden deel van de wel
vaart die een samenleving zich in deze
tijd kan scheppen, kunnen slechts wor
den geboden, indien de ontwikkelings
landen een volwaardige plaats in het
handelsverkeer verkrijgen. De Kenne-
dy-ronde heeft dat perspectief niet ge
geven en helaas moet men vrezen dat
ook de internationale conferentie voor
handel en ontwikkeling (Unctad) die in
New Delhi zal worden gehouden, ook
op dit punt tekort zal schieten.
Noch de inwerkingtreding van een
gemeenschappelijke prijs voor graan
op 1 juli, de overeenstemming over de
invoering van eenzelfde systeem van
omzetbelasting (op de toegevoegde
waarde), de samenvoeging van de drie
uitvoerende organen van de Europese
gemeenschappen, het akkoord over een
gemeenschappelijk landbouwbeleid,
noch andere kleinere resultaten kun
nen de enorme slagen goedmaken, die
de Europese eenwording heeft moeten
incasseren.
Juist in het jaar waarin in Rome op
plechtige wijze werd herdacht dat tien
jaar geleden de verdragen tot oprich
ting van de EEG en van Euratom wer
den getekend, moet men waarnemen
dat deze gemeenschappen in begin
sel toegerust met alle instrumenten die
tot een hechte federatie van volken
kunnen leiden ons steeds verder af
voeren van het. ideaal dat men zich
tien, vijftien jaar geleden had gesteld.
De gemeenschappen omvatten Europa
niet, laat staan het gehele westelijke
deel van de wereld.
Toen Frankrijk in 1950 tot eenheid
opriep, heeft Engeland zich van het
vasteland gekeerd, nog geheel be
dwelmd door de glorie van de laatste
restanten van een wereldrijk. Hoe
men over de vorige Britse poging tot
toetreding moge denken, het verzoek
van H mei om. het lidmaatschap van
de gemeenschappen, inclusief alle poli
tieke consequenties, was ernstig. Ein
delijk zou de EEG een economisch en
politiek gewicht kunnen krijgen, dat
haar in staat zou stellen mede-verant
woordelijkheid te dragen voor de we
reldpolitiek.
Toetreding van Engeland en in diens
kielzog van Ierland, Denemarken en
Noorwegen zou moeilijkheden geven.
De mogelijkheden voor een groter
evenwicht in landbouw, industrie en
handel, voor een minder in zichzelf be
sloten gemeenschap, voor de reeds te
lang ontbeerde jnedezeggenschap van
de staatsburger en dé kans orde in ei
gen huis te scheppen en te handhaven,
wegen met gemak op tegen de econo
mische problemen die Engeland mee
zou inbrengen.
De president van het zovele malen
verslagen en tot tweemaal toe door
Amerikanen en Britten bevrijde Frank
rijk, gedoogde evenwel niet dat zijn in
vloed binnen de gemeenschappen zou
worden verkleind. Zijn veto werd ver
huld in een stroom van drogredenen,
die evenwel zijn zeer persoonlijke af
keer van Britten en Amerikanen niet
konden verhullen.
De man die in 1940 zo enthousiast
was over Churchills voorstel een unie
van het moedig doorvechtende Enge
land met het zieltogende Frankrijk te
vormen, heeft dit jaar zijzn slopersha
mer onbarmhartig gehanteerd. Óveral
waar Frankrijk mee aan de conferen
tietafel zit, bespeurt men de afbraak,
het eng nationalisme.
Ruim 22 jaar na de oorlog heeft die
geest nog een angstwekkende aantrek
kingskracht. Trouwens wat Frankrijk
voor zichzelf opeist, kan het niet een
ander ontzeggen, zelfs Duitsland niet.
Mede daarom is de Franse politieke
lijn voor de Sovjetunie niet belangrijk
genoeg om enige concessie te doen ten
aanzien van een Duitse hereniging. De
beide Duitslanden zullen in de verre
toekomst eerst dan tot elkaar kunnen
komen, als de Sovjet-Unie en de andere
Oosteuropese volken de garantie heb
ben dat het gevreesde nationalisme zal
zijn ingekapseld in een Europese een
heid, waarin geen plaats is voor eigen
kernmacht, voor zover Europa ooit in
staat zal zijn iets meer te maken dan
een zwakke maar niettemin gevaarlijke
.S A
Het gebouw waar de E.E.G.-Commissie vele jaren heeft gewerkt. Het is w"»''1'"omr
een naam die al tot heel wat grapjes heeft geleid
Blijde Inkomstlaan te Brussel,
afspiegeling van de Russische en Ame
rikaanse kernmachten.
Tegen deze achtergrond vallen die
andere voorbeelden van 't afbraakpro
ces amper nog op. Het onwaardige en
onwaarachtige gesol met de vormgever
van de Europese Commissie, de Duitser
Hallstein, is tekenend voor de politie
ke stijl waarin we zijn verzeild ge
raakt. Deze man even kil als nijver,
moest verdwijnen, wilde men ooit tot
samenvoeging van de drie uitvoerende
organen komen. De hoogste Nederland
se onderscheiding was slechts 'n schra
le troost voor hem.
De EEG biedt Frankrijk nog enig
economisch soelaas en moet daarom,
ontdaan van hinderlijke bovennatio
nale elementen, in stand worden gehou
den. Euratom is het symbool van de
malaise. Op zich zou deze gemeenschap
de kern kunnen zijn van wat de Britse
premier zich voorstelt van een techno
logische gemeenschap, maar niemand
gelooft nog werkelijk in de toekomst
van Euratom. Uitgehold, zonder plan
nen voor de nabije toekomst, zon
der begroting voor het speurwerk
zelfs, vergaat een gemeenschap, die
Europa, zowel consument als industrie,
zoveel diensten had kunnen verlenen....
Tegenover deze onmacht iets gemeen
schappelijks tot stand te brengen, doet
de angst voor te grote Amerikaanse in
vloed op de Europese industrie wat
schijnheilig aan, zeker daar men nog
niet aan de verwezenlijking van een
Europees vennootschapsrecht van be
lang voor werkelijk Europese fusies
toe is.
In dit Europa heeft Nederland dit
jaar voortdurend verzet moeten aante
kenen tegen de heilloze ontwikkeling.
In verzet is Nederland even sterk, als
het in het nemen van initiatieven zwak
is. Zeker, een man als staatssecretaris
Keijzer weet nog uit de Europese ver
keerschaos, veroorzaakt door de West-
duitse minister Leber, te halen wat er
te halen valt. Maar steeds meer begint
men zich af te vragen of de Europese
held Luns die van zijn diplomatieke me
dewerkers amper kritiek gedoogt niet
vermoeid raakt van zijn reizen en trek
ken, van zijn populariteit.
Zelfs een door kabinetsformateur
Biesheuvel in het begin van 't jaar on
dernomen poging om de traditionele en
LONDEN Het begon al 's och
tends in alle vroegte op een ellendi
ge dag in het leven van Dennis Hug-
gins, die in South Ockenden in Es
sex woont. Er kwam een man van
publieke werken met de boodschap
dat ze een klein gat in de betonnen
oprit voor zijn garage moesten hak
ken om bij de hoofdafsluitkraan van
de waterleiding te kunnen komen.
Nietwaar aldus de heer Huggins,
daar zit geen afsluiter, ik heb er al
eens zelf naar gezocht, en niets ge
vonden.
Wel waar, beweerde de gemeente
man, die de plattegrond van de
buurt in zijn handen had, en hij
kreeg zijn zin, zoals meestal in dit
soort gevallen met mensen van de
gemeente.
Er arriveerde een arbeider met
een vervaarlijke slopershamer.
Daarmee begorf hij verwoed op de
fraaie betonnen oprit van de heer
Huggins los te rammen. De eerste
dreun viel om acht uur 's ochtends.
Het eerste gat leverde wel veel
stukken beton op, maar geen kraan.
„Zeker iets verder naar boven",
mompelde de arbeider en weer
zwaaide de hamer neer. 's Middags
om vier uur was de man nog aan
het werk, toen was er niets meer
over van de oprit, maar de kraan
was nog steeds niet gevonden.
Een woedende mijnheer Huggins
kwam gisteren de gemeente een re
kening brengen van 29 pond ster
ling: 25 voor de aanleg van een
nieuwe betonnen oprit, en vier pond
voor de taxi die hij nodig had om
naar zijn werk te kunnen. Zijn ei
gen auto kon de garage niet uit,
omdat zijn oprit was opgebroken.
Niemand had er blijkbaar aan ge
dacht eerst zijn wagen uit de gara
ge te halen.
Intussen weet nog geen mens
waar de hoofdafsluitkraan zit, maar
de gemeente moet hem vinden, om
dat er nieuwe woningen moeten wor
den aangesloten op het drinkwater
net.
„We zullen verder moeten gra
ven", waarschuwde de gemeente de
arme mijnheer Huggins, „desnoods
dwars door uw garage en uw tuin.
Er is kennelijk een fout gemaakt
toen uw huis werd gebouwd. Maar u
wordt schadeloos gesteld".
tengevolge van roos, verwaarlozing enz. Wacht
niet tot het anderen ook opvalt, maar pas tijdig de
krachtig werkende haarvoedingspreparaten
toe, zoals ook
mevr. G. Tuk-Noordermeer,
Helmerstr. 5 te Zwijndrecht.
dhr. Weustink,
Ootmarsumsestraat 270
te Oldenzaal.
die beiden leden aan haaruitval in meer of minder
ernstige mate. Nu als prachtig succes: weer een
gezonde haardos.
Neem daarom, als het u werkelijk ernst is, niet zomaar
iets, maar vertrouw uw haarbelangen toe aan da
TOPprodukten op dit gebied. Gebruik niet alleen bij
haaruitval en roos, maar ook bij ogenschijnlijk ge
zonde haardos de wetenschappelijk samengestelde
Horpanta-collectie:
Horpanta haarvoedingspreparaten (standaard v.a. f 2.80,
Horpanta forte v.a. f4.70), Horpanta shampoo's v.a. f 1.75,
Horpanta massage-olie v.a. f 1.55, Horpanta haarcrème v.a.
f2.20, Horpanta haute coiffure hairspray f4.65 - f6.20.
Heeft uw leverancier (drogist, apotheker, parf.zaak en de betere kapsalon)
het Horpanta produkt dat u wenst niet in voorraad, vraag hem dan da
fabriekte bellen (05100-27533) of de groothandel (Brocades, F.L. Vollemant
Zonen n.v., R'dam fil. Utrecht, Schuhmacher, Ten Doesschate, Velka,
Ebel-Ebels, Ekens, Grijpma de Hosson, H. Wal, Jongme, Broeking,
V. Rijn, Joling, Kroes, Knegtel, Elma, H.J. v. Berkom, Hahmes enz.)
Vraag een folder aan: Chem. Cosm. Ind. "Alvermij", Leeuwarden.
voor de slagvaardigheid van ons buiten
lands beleid funeste competentiestrijd
tussen „buitenlandse zaken" en „econo
mische zaken" op te ruimen, liep vast.
Tekenend voor het gebrek aan poli
tieke planning is wel de erkenning dat
op de avond dat Frankrijk zijn lang
verwacht veto tegen het Britse lidmaat
schap van de EEG uitsprak, zelfs geen
plan in ontwerp gereed was voor de ge
dragslijn die zou moeten worden ge
volgd. Het is beschamend voor een land
dat een dam tegen de gaullistische
stroom zegt te willen bouwen.
AMSTERDAM Zaterdag jl. werden in de Apollohal te Amsterdam de Neder
landse kampioenschappen afgewerkt voor jeugdteams tot de leeftyd van 20 jaar
van de Nederlandse Volleybal Bond (NeVoBo). Élk gewest vaardigde een team
voor jongens en meisjes af, in totaal negen stuks, naar dit 9-districten-toernooi.
In West-2 deden by de meisjes de Panters-aanvalsters Ditty Hiensch en Margriet
van de Grift mee en bij de jongens Peter Pilon. Dit district had weinig succes op
deze volleybaldag, want de meisjes eindigden als laatsten, terwijl de jongens
zich als zevende klasseerden.
Deze resultaten zijn edgenljik niet
verwonderlijk, want juist West 2 was
de afdeling, die het mist heeft geze-
lecteerd en vrijwel niet samen heeft
geoefend. Dit bleek vooral bij de da
mes, welk team pas op vrijdagavond
in Amsterdam werd samengesteld, zon
der dat er ook maar eenmaal werd sa
mengespeeld. Vooral de hoofdaanval-
sters, onder wie Ditty Hiensch, kregen
vrijwel geen bal op de juiste wijze aan
gegeven. Er zat geen enkel verband in
het team, hetgeen dan ook de oorzaak
werd van dit falen. Ditty Hiensch, die
alle wedstrijden meespeelde en Mar
griet van de Grift, die tweemaal haar
plaats moest afstaan, draaiden overi
gens goed mee en het is aan hun capa
citeiten geenszins te wijten dat de pl-oeg
zo laag eindigde. Het Gewest 2 van de
NeVoBo heeft voor de zoveelste maal
zijn les geleerd, dat er niet zo maar
een ploeg kan worden samengesteld en
naar een dergelijk zwaar toernooi kan
worden gezonden. Hierover zal, even
als in andere jaren ongetwijfeld nog
veel worden gezegd.
Bij de jongens was het eigenlijk het
zelfde. Peter Pilon was opgesteld als
derde hoofdaanvaller en werd zo nu en
dan ingezet om een falende collega te
vervangen. Hij deed dit voortreffelijk,
maar hij werd te weinig ingezet om in
gespeeld te geraken. Dit team deed het
iets beter, maar kwam niet verder dan
de 7e plaats. Ook hier hetzelfde .euvel:
niet voldoende ingespeeld.
Bij de meisjes werd Noord-1 kam
pioen en bij de jongens Zuid-2, waaruit
weer eens blijkt dat de westelijke dis
tricten de zaak bijzonder gemakkelijk
hebben opgevat. Het grote volleybalta
lent zit nu eenmaal in de westelijke
districten en dan past in feite geen la
ge klassering.
Er was voldoende talent op dit toer
nooi aanwezig in deze leeftijdscatego
rie. Het is dan ook vrijwel zeker dat
de Panters-spelers niet in aanmerking
zullen komen voor de centrale jeugd-
training, die nu hoofdzakelijk zal wor
den geformeerd uit nationale B-spelers
en -speelsters.
ROTTERDAM De Belgische tan
ker Fina Norvege (60.000 ton dead
weight), die met een lading olie op weg
was naar Antwerpen, is naar Rotter
dam gedirigeerd.
De rederij in Antwerpen heeft dit be
sluit genomen nadat vrijdagavond de
Noorse tanker Beaumont van 70.0Q0
ton op de Westerschelde was gestrand.
Hoewel de Noor zaterdagochtend door
vijftien sleepboten werd vlotgetrokken
wilde de maatschappij waartoe de Fina
Norvege behoort, geen risico nemen.
Het schip zal in Europoort gedeeltelijk
worden gelost en met het restant van
de lading naar Antwerpen varen.
DEN HAAG De prijs van de stook
olie gaat vandaag omlaag met 2,50 gul
den per 1000 liter. De bestaande kor
tingen op gas-, diesel- en huisbrand
olie dalen met 1,50 per liter.
Zoals bekend stemde het ministerie
van Economische Zaken indertijd in met
een prijsverhoging van deze produkten
in verband met de moeilijkheden in het
Midden-Oosten. Het ministerie heeft nu
meegedeeld dat de laatste tijd de geste
gen kosten niet zodanige wijzigingen
hebbën ondergaan dat een verdere aan
passing van de compensatie nodig is.