ONDANKS TEGENSLAGEN GOEDE RESULTATEN Tien jaren Europese Economische Gemeenschap PIONIERS VOCHTEN TEGEN WANTROUWEN De Gaulle: sloper van de Europese Gemeenschap HET OUDE EEG-HOOFDKWARTIER Dennis Huggins vreest voor zijn garage horpanta HORPANTA HEEFT VAN HAAR Tearns van West-2 figureerden in 9-districtentoernooi Wel waar Rekening Panters waarschijnlijk niet naar centrale training WAARMAKETS DOUANE-UNIE SAMENSPEL VER VAN IDEAAL DROGREDENEN ONWAARDIG VERMOEID Falen Gemakkelijk Westerschelde te riskant voor Belgische tanker Enkele olieprijzen vandaag verlaagd A an het eind van de Brusselse Wetstraat, nabij de jubelpoort van het halve eeuwfeest der Belgische onafhankelijkheid, verrijst een kolossaal, ster vormig kantoorpand. Het nieuwe gebouw is een overrompelend stuk moderne architectuur. Weldra zullen daar de ambtenaren werken die in dienst zijn van de Europese Economische gemeenschap. Wie voor het nieuwe gebouw staat, ziet op enige afstand links en rechts andere kantoorpanden, waarin op 't ogenblik nog de diensten van de Europese Economische Gemeenschap aan het werk zijn. De toeschouwer kan zich nauwelijks voorstellen, dat het pas tien jaar geleden is, dat dit alles begon met alleen maar een papieren verdrag. In januari 1958 vergaderden in een kaal kantoor in Brussel negen mannen. Zij waren zojuist door de regeringen van de zes gemeenschapslanden in on derling overleg aangewezen om Euro pa's economische integratie aan te pak ken. Negen man, onder wie de Nederlan der dr. S. L. Mansholt, die net in Ne derland een duurrecord had gevestigd als minister van Landbouw. Voorzitter van de negen was de Duitse professor W. Hallstein, een voormalige staats secretaris, die een groot aandeel had gehad in het tot stand brengen van het verdrag tot oprichting van de Europese Economische Gemeenschap, dat op 1 januari van dat jaar 1958 van kracht was geworden. In het geheel telde de nieuwe Commissie één Nederlander, één Belg, één Luxemburger, twee Fransen, twee Duitsers 'en twee Ita lianen. Zij begonnen op die januaridag 1958 in Brussel met niets. Dat wil zeg gen: als men afziet van dat EEG-Ver drag, en van hun ervaring als minister of politicus. De legende wil dat Mansholt op zijn eerste werkdag in Brussel in een win keltje om de hoek wat schrijfgerei ging kopen; er was niemand anders om dat te doen. Op deze tocht ont moette hij een Nederlandse journalist, hem wel bekend uit Den Haag, die verbaasd zei: „Pardon excellentie, wat doet u hier?" Waarop Mansholt, met zijn verse potlood en papier in de hand antwoordde: „Ik moet Europa gaan in tegreren!" Andere verhalen van tien jaar geleden vermelden de spottende opmerking: „Mansholt loopt net rond of-ie nog een heel departement met ambtenaren achter zich heeft staan. Maar hij heeft er niet één Of: „Als je de voorlichtingsdienst van de Euro pese Gemeenschap opbelt, krijg je Mansholt aan de telefoon". Ja, ook dat kwam voor. Tien jaar geleden moest de EEG, die nu niet meer weg te denken is uit het nationale en internationale economische en politieke leven, waar gemaakt wor den in de meest letterlijke zin van het woord. Velen in de zes gemeenschaps landen en daarbuiten geloofden er niet of nauwelijks in. De negen pioniers wel, evenals de ambtenaren van het eerste uur, die veelal gevestigde posities had den moeten opgeven om aan het Euro pese experiment in Brussel te gaan werken, levend van voorschotten op on bekende salarissen, voorschotten die een evenzeer kersverse Europese amb tenaar dekte met zijn handtekening. Z\j hebben 't gewonnen van de ongelo vigen, ook al zijn hun geen teleurstel lingen en tegenslagen gespaard geble ven in die tien jaar. In een geheel nieuw krachtenveld van zes nationale belangen, die ver schilden naar gelang er bijvoorbeeld landbouw, verkeer, energie of belas- tingpolitiek in het geding was, moest de Commissie de nieuwe weg van het gemeenschappelijke belang proberen te vinden ente gaan! Het EEG-Verdrag was als basis of uitgangspunt van het Brusselse werk slechts gedeeltelijk een krachtig instru ment. Het opheffen van beperkingen op handelsgebied tussen de zes landen zo als de kwantitatieve beperkingen en de douanerechten, was aan een duidelijk tijdschema in het verdrag gebonden. Andere zaken, zoals de gemeenschap pelijke landbouwpolitiek, moesten op het eigen gezag van de Commissie worden uitgedacht en uitgewerkt. Het is dan ook niet zó verwonderlijk dat het bereiken van de douane-unie van de zes, dus een vrij verkeer zon der kwantitatieve beperkingen of doua nerechten, op 1 juli 1968 een feit zal zijn Wel is opmerkelijk dat dit punt aan zienlijk eerder wordt bereikt dan in het tijdschema van het verdrag was voor zien (d.w.z. dan de opstellers van het verdrag voor mogelijk hadden gehou den). De industrie in de gemeenschap heeft toen men eenmaal voor het feit van de EEG stond, een gezonde dyna miek vertoond en in een gunstige con junctuur haar nieuwe mogelijkheden ge zien. Zij vormde al gauw een nieuwe drijvende kracht, die er mede de oor zaak van was dat de afbraak der doua netarieven tweemaal versneld kon wor den door extra-verlagingen. De negen; mannen van de EEG-Com- missie (en hun v|jf collega's van de andere Commissie die, eveneens in ja nuari 1958 in Brussel, begonnen aan de opbouw van de Euratomgemeenschap van de Zes) zijn niet lang een wat ver loren groepje in een uithoek van de Belgische hoofdstad gebleven. Spoedig werd de Europe Commissie een cen trum van belangstelling voor velen, wier belangen bij de economische inte gratie in het geding kwamen. Vertegen woordigers van beroepsorganisaties, in dustrie en vakbonden, nationale en in ternationale deskundigen, vonden al gauw de weg naar „Brussel". Dat werd toegejuicht door de Commissie zelf, die niet in het luchtledige fraaie integratieplannen ging zitten conci piëren. Van het begin af heeft zij de gewoonte gehad om belanghebbenden uit de officiële en particuliere sfeer nauw te betrekken bij het vooroverleg over plannen, die zij voor de talloze on derdelen van het integratieproces moest uitwerken. De regeringen van de zes landen had den bovendien in 1958 permanente ver tegenwoordigers benoemd, die zich met volledige ambassadestaven in Brussel vestigden om er, goeddeels in samen werking met de commissie, de vergade ringen voor te bereiden van de Europe se ministerraden waarop de Europese verordeningen in een samenspel tussen commissie en ministers tot stand moes ten komen. Ook particuliere organisaties uit de zes landen vestigden permanente ver tegenwoordigingen in Brussel om dage lijks de hand aan „de Europese pols" te kunnen houden. En bovendien en niet in de laatste plaats hebben zich in de loop der jaren tientallen speciale diplomatieke vertegenwoordigingen van landen buiten de EEG in Brussel ge vestigd, die in de rang van ambassa deur officieel bij de Europese com missie werden geaccrediteerd. In juli van dit jaar is de Europese top een nieuwe fase ingegaan. De com missie van de EEG is samengevoegd met de commissie van Euratom en de Hoge Autoriteit, die sedert 1952 in Luxemburg de EGKS, de Kolen- en Staalgemeenschap leidde. De nieuwe Europese commissie telt 14 man. Een van haar hoofdtaken is, naast de voort zetting der integratie, de voorbereiding van een fusie van de verdragen zelf waarbij de EEG, Euratom en EGKS als afzonderlijke gemeenschappen wer den opgericht. Met die fusie zal er één Europese Gemeenschap komen. De vroegere Belgische minister Jean Rey, die sedert 1958 lid was van de EEG-commissie, is voorzifter geworden van de nieuwe Europese commissie. Van de eerstelingen die in 1952 in Luxemburg aan de opbouw van de EG KS begonnen, is er in de nieuwe Euro pese commissie nog één over: de Belg Albert Coppé. Ook de Duitser Hellwig is van de Hoge Autoriteit overgegaan naar de nieuwe commissie, maar hij heeft niet van het begin af in Luxem burg gezeten. Uit de oude EEG- en Euratomcommissies vinden we in de nieuwe Europese commissie behalve Rey ook de Nederlanders Mansholt en Sassen, en de Duitser Von der Groe- ben. Bij deze mannen van het eerste uur hebben zich in de nieuwe commis sie de anderen gevoegd die nu hun krachten geven aan de Europese sa menwerking. In Brussel komt dit gebouw te staan, het nieuwe hoofdkwartier van de Europese Commissie. Het heeft vier vleugels van elk 12 kantoorverdiepingen. Ondergronds zijn er vier parkeerlagen. Eveneens ondergronds, onder het plein waaraan het gebouw ligt, wordt een metrostation aangelegd. De 12 kantoorverdiepingen zijn opgehangen aan een skelet van gewapend beton en staal, een 13e verdieping wordt daar nog bovenop gezet. Gelijkvloers zijn er alleen ruimten in het centrale blok; bij de ingang zijn daar 24 liften. Onder de vleugels worden de tuinen doorgetrokken. De bouwkosten worden door de Belgische regering betaald. 17r is geen andere conclusie mogelijk: 1967 is voor Europa een jaar van af- -"-J braak geworden. Afbraak niet van de nationale grenzen, die door de grote Franse staatsman Robert Schuman zijn betiteld als „absurde overblijf selen uit het verleden". Maar afbraak van bijna alles wat nationale belangen, idealen en verworvenheden, tot gemeenschappelijk bezit zou moeten maken, dat de oorzaak van zoveel tegenstellingen in Europa zou moeten wegnemen. Zeker, er zijn successen geboekt dit jaar. Grote successen zelfs. Hoe moe deloos vier jaar onderhandelingen ook moge zijn, het welslagen van het we reldwijde gesprek over verlaging van de wereldhandel dus, kan niet hoog ge noeg worden gewaardeerd. Nimmer te voren hebben zoveel landen besloten tot zo'n drastische verlaging van de handelsbarrières over te gaan. De zes landen van de Europese ge meenschappen (Frankryk, Duitsland, Italië en Benelux) zijn duidelijk als eenheid opgetreden, hoeveel moeite het ook heeft gekost die eenheid van handelen tot stand te brengen. De vreugde om dit welslagen is evenwel al spoedig overschaduwd. Niet zozeer door een tragische opleving van de Amerikaanse zucht naar bescher ming van de nationale industrie, hoe dreigend ook voor de verwezenlijking, van de internationale afspraken, maar vooral door het feit dat aan de landen in ontwikkeling geen wezenlijke aan biedingen zijn gedaan. Financiële steun is voor arme lan den belangrijk. Vooruitzichten op zelfs maar een bescheiden deel van de wel vaart die een samenleving zich in deze tijd kan scheppen, kunnen slechts wor den geboden, indien de ontwikkelings landen een volwaardige plaats in het handelsverkeer verkrijgen. De Kenne- dy-ronde heeft dat perspectief niet ge geven en helaas moet men vrezen dat ook de internationale conferentie voor handel en ontwikkeling (Unctad) die in New Delhi zal worden gehouden, ook op dit punt tekort zal schieten. Noch de inwerkingtreding van een gemeenschappelijke prijs voor graan op 1 juli, de overeenstemming over de invoering van eenzelfde systeem van omzetbelasting (op de toegevoegde waarde), de samenvoeging van de drie uitvoerende organen van de Europese gemeenschappen, het akkoord over een gemeenschappelijk landbouwbeleid, noch andere kleinere resultaten kun nen de enorme slagen goedmaken, die de Europese eenwording heeft moeten incasseren. Juist in het jaar waarin in Rome op plechtige wijze werd herdacht dat tien jaar geleden de verdragen tot oprich ting van de EEG en van Euratom wer den getekend, moet men waarnemen dat deze gemeenschappen in begin sel toegerust met alle instrumenten die tot een hechte federatie van volken kunnen leiden ons steeds verder af voeren van het. ideaal dat men zich tien, vijftien jaar geleden had gesteld. De gemeenschappen omvatten Europa niet, laat staan het gehele westelijke deel van de wereld. Toen Frankrijk in 1950 tot eenheid opriep, heeft Engeland zich van het vasteland gekeerd, nog geheel be dwelmd door de glorie van de laatste restanten van een wereldrijk. Hoe men over de vorige Britse poging tot toetreding moge denken, het verzoek van H mei om. het lidmaatschap van de gemeenschappen, inclusief alle poli tieke consequenties, was ernstig. Ein delijk zou de EEG een economisch en politiek gewicht kunnen krijgen, dat haar in staat zou stellen mede-verant woordelijkheid te dragen voor de we reldpolitiek. Toetreding van Engeland en in diens kielzog van Ierland, Denemarken en Noorwegen zou moeilijkheden geven. De mogelijkheden voor een groter evenwicht in landbouw, industrie en handel, voor een minder in zichzelf be sloten gemeenschap, voor de reeds te lang ontbeerde jnedezeggenschap van de staatsburger en dé kans orde in ei gen huis te scheppen en te handhaven, wegen met gemak op tegen de econo mische problemen die Engeland mee zou inbrengen. De president van het zovele malen verslagen en tot tweemaal toe door Amerikanen en Britten bevrijde Frank rijk, gedoogde evenwel niet dat zijn in vloed binnen de gemeenschappen zou worden verkleind. Zijn veto werd ver huld in een stroom van drogredenen, die evenwel zijn zeer persoonlijke af keer van Britten en Amerikanen niet konden verhullen. De man die in 1940 zo enthousiast was over Churchills voorstel een unie van het moedig doorvechtende Enge land met het zieltogende Frankrijk te vormen, heeft dit jaar zijzn slopersha mer onbarmhartig gehanteerd. Óveral waar Frankrijk mee aan de conferen tietafel zit, bespeurt men de afbraak, het eng nationalisme. Ruim 22 jaar na de oorlog heeft die geest nog een angstwekkende aantrek kingskracht. Trouwens wat Frankrijk voor zichzelf opeist, kan het niet een ander ontzeggen, zelfs Duitsland niet. Mede daarom is de Franse politieke lijn voor de Sovjetunie niet belangrijk genoeg om enige concessie te doen ten aanzien van een Duitse hereniging. De beide Duitslanden zullen in de verre toekomst eerst dan tot elkaar kunnen komen, als de Sovjet-Unie en de andere Oosteuropese volken de garantie heb ben dat het gevreesde nationalisme zal zijn ingekapseld in een Europese een heid, waarin geen plaats is voor eigen kernmacht, voor zover Europa ooit in staat zal zijn iets meer te maken dan een zwakke maar niettemin gevaarlijke .S A Het gebouw waar de E.E.G.-Commissie vele jaren heeft gewerkt. Het is w"»''1'"omr een naam die al tot heel wat grapjes heeft geleid Blijde Inkomstlaan te Brussel, afspiegeling van de Russische en Ame rikaanse kernmachten. Tegen deze achtergrond vallen die andere voorbeelden van 't afbraakpro ces amper nog op. Het onwaardige en onwaarachtige gesol met de vormgever van de Europese Commissie, de Duitser Hallstein, is tekenend voor de politie ke stijl waarin we zijn verzeild ge raakt. Deze man even kil als nijver, moest verdwijnen, wilde men ooit tot samenvoeging van de drie uitvoerende organen komen. De hoogste Nederland se onderscheiding was slechts 'n schra le troost voor hem. De EEG biedt Frankrijk nog enig economisch soelaas en moet daarom, ontdaan van hinderlijke bovennatio nale elementen, in stand worden gehou den. Euratom is het symbool van de malaise. Op zich zou deze gemeenschap de kern kunnen zijn van wat de Britse premier zich voorstelt van een techno logische gemeenschap, maar niemand gelooft nog werkelijk in de toekomst van Euratom. Uitgehold, zonder plan nen voor de nabije toekomst, zon der begroting voor het speurwerk zelfs, vergaat een gemeenschap, die Europa, zowel consument als industrie, zoveel diensten had kunnen verlenen.... Tegenover deze onmacht iets gemeen schappelijks tot stand te brengen, doet de angst voor te grote Amerikaanse in vloed op de Europese industrie wat schijnheilig aan, zeker daar men nog niet aan de verwezenlijking van een Europees vennootschapsrecht van be lang voor werkelijk Europese fusies toe is. In dit Europa heeft Nederland dit jaar voortdurend verzet moeten aante kenen tegen de heilloze ontwikkeling. In verzet is Nederland even sterk, als het in het nemen van initiatieven zwak is. Zeker, een man als staatssecretaris Keijzer weet nog uit de Europese ver keerschaos, veroorzaakt door de West- duitse minister Leber, te halen wat er te halen valt. Maar steeds meer begint men zich af te vragen of de Europese held Luns die van zijn diplomatieke me dewerkers amper kritiek gedoogt niet vermoeid raakt van zijn reizen en trek ken, van zijn populariteit. Zelfs een door kabinetsformateur Biesheuvel in het begin van 't jaar on dernomen poging om de traditionele en LONDEN Het begon al 's och tends in alle vroegte op een ellendi ge dag in het leven van Dennis Hug- gins, die in South Ockenden in Es sex woont. Er kwam een man van publieke werken met de boodschap dat ze een klein gat in de betonnen oprit voor zijn garage moesten hak ken om bij de hoofdafsluitkraan van de waterleiding te kunnen komen. Nietwaar aldus de heer Huggins, daar zit geen afsluiter, ik heb er al eens zelf naar gezocht, en niets ge vonden. Wel waar, beweerde de gemeente man, die de plattegrond van de buurt in zijn handen had, en hij kreeg zijn zin, zoals meestal in dit soort gevallen met mensen van de gemeente. Er arriveerde een arbeider met een vervaarlijke slopershamer. Daarmee begorf hij verwoed op de fraaie betonnen oprit van de heer Huggins los te rammen. De eerste dreun viel om acht uur 's ochtends. Het eerste gat leverde wel veel stukken beton op, maar geen kraan. „Zeker iets verder naar boven", mompelde de arbeider en weer zwaaide de hamer neer. 's Middags om vier uur was de man nog aan het werk, toen was er niets meer over van de oprit, maar de kraan was nog steeds niet gevonden. Een woedende mijnheer Huggins kwam gisteren de gemeente een re kening brengen van 29 pond ster ling: 25 voor de aanleg van een nieuwe betonnen oprit, en vier pond voor de taxi die hij nodig had om naar zijn werk te kunnen. Zijn ei gen auto kon de garage niet uit, omdat zijn oprit was opgebroken. Niemand had er blijkbaar aan ge dacht eerst zijn wagen uit de gara ge te halen. Intussen weet nog geen mens waar de hoofdafsluitkraan zit, maar de gemeente moet hem vinden, om dat er nieuwe woningen moeten wor den aangesloten op het drinkwater net. „We zullen verder moeten gra ven", waarschuwde de gemeente de arme mijnheer Huggins, „desnoods dwars door uw garage en uw tuin. Er is kennelijk een fout gemaakt toen uw huis werd gebouwd. Maar u wordt schadeloos gesteld". tengevolge van roos, verwaarlozing enz. Wacht niet tot het anderen ook opvalt, maar pas tijdig de krachtig werkende haarvoedingspreparaten toe, zoals ook mevr. G. Tuk-Noordermeer, Helmerstr. 5 te Zwijndrecht. dhr. Weustink, Ootmarsumsestraat 270 te Oldenzaal. die beiden leden aan haaruitval in meer of minder ernstige mate. Nu als prachtig succes: weer een gezonde haardos. Neem daarom, als het u werkelijk ernst is, niet zomaar iets, maar vertrouw uw haarbelangen toe aan da TOPprodukten op dit gebied. Gebruik niet alleen bij haaruitval en roos, maar ook bij ogenschijnlijk ge zonde haardos de wetenschappelijk samengestelde Horpanta-collectie: Horpanta haarvoedingspreparaten (standaard v.a. f 2.80, Horpanta forte v.a. f4.70), Horpanta shampoo's v.a. f 1.75, Horpanta massage-olie v.a. f 1.55, Horpanta haarcrème v.a. f2.20, Horpanta haute coiffure hairspray f4.65 - f6.20. Heeft uw leverancier (drogist, apotheker, parf.zaak en de betere kapsalon) het Horpanta produkt dat u wenst niet in voorraad, vraag hem dan da fabriekte bellen (05100-27533) of de groothandel (Brocades, F.L. Vollemant Zonen n.v., R'dam fil. Utrecht, Schuhmacher, Ten Doesschate, Velka, Ebel-Ebels, Ekens, Grijpma de Hosson, H. Wal, Jongme, Broeking, V. Rijn, Joling, Kroes, Knegtel, Elma, H.J. v. Berkom, Hahmes enz.) Vraag een folder aan: Chem. Cosm. Ind. "Alvermij", Leeuwarden. voor de slagvaardigheid van ons buiten lands beleid funeste competentiestrijd tussen „buitenlandse zaken" en „econo mische zaken" op te ruimen, liep vast. Tekenend voor het gebrek aan poli tieke planning is wel de erkenning dat op de avond dat Frankrijk zijn lang verwacht veto tegen het Britse lidmaat schap van de EEG uitsprak, zelfs geen plan in ontwerp gereed was voor de ge dragslijn die zou moeten worden ge volgd. Het is beschamend voor een land dat een dam tegen de gaullistische stroom zegt te willen bouwen. AMSTERDAM Zaterdag jl. werden in de Apollohal te Amsterdam de Neder landse kampioenschappen afgewerkt voor jeugdteams tot de leeftyd van 20 jaar van de Nederlandse Volleybal Bond (NeVoBo). Élk gewest vaardigde een team voor jongens en meisjes af, in totaal negen stuks, naar dit 9-districten-toernooi. In West-2 deden by de meisjes de Panters-aanvalsters Ditty Hiensch en Margriet van de Grift mee en bij de jongens Peter Pilon. Dit district had weinig succes op deze volleybaldag, want de meisjes eindigden als laatsten, terwijl de jongens zich als zevende klasseerden. Deze resultaten zijn edgenljik niet verwonderlijk, want juist West 2 was de afdeling, die het mist heeft geze- lecteerd en vrijwel niet samen heeft geoefend. Dit bleek vooral bij de da mes, welk team pas op vrijdagavond in Amsterdam werd samengesteld, zon der dat er ook maar eenmaal werd sa mengespeeld. Vooral de hoofdaanval- sters, onder wie Ditty Hiensch, kregen vrijwel geen bal op de juiste wijze aan gegeven. Er zat geen enkel verband in het team, hetgeen dan ook de oorzaak werd van dit falen. Ditty Hiensch, die alle wedstrijden meespeelde en Mar griet van de Grift, die tweemaal haar plaats moest afstaan, draaiden overi gens goed mee en het is aan hun capa citeiten geenszins te wijten dat de pl-oeg zo laag eindigde. Het Gewest 2 van de NeVoBo heeft voor de zoveelste maal zijn les geleerd, dat er niet zo maar een ploeg kan worden samengesteld en naar een dergelijk zwaar toernooi kan worden gezonden. Hierover zal, even als in andere jaren ongetwijfeld nog veel worden gezegd. Bij de jongens was het eigenlijk het zelfde. Peter Pilon was opgesteld als derde hoofdaanvaller en werd zo nu en dan ingezet om een falende collega te vervangen. Hij deed dit voortreffelijk, maar hij werd te weinig ingezet om in gespeeld te geraken. Dit team deed het iets beter, maar kwam niet verder dan de 7e plaats. Ook hier hetzelfde .euvel: niet voldoende ingespeeld. Bij de meisjes werd Noord-1 kam pioen en bij de jongens Zuid-2, waaruit weer eens blijkt dat de westelijke dis tricten de zaak bijzonder gemakkelijk hebben opgevat. Het grote volleybalta lent zit nu eenmaal in de westelijke districten en dan past in feite geen la ge klassering. Er was voldoende talent op dit toer nooi aanwezig in deze leeftijdscatego rie. Het is dan ook vrijwel zeker dat de Panters-spelers niet in aanmerking zullen komen voor de centrale jeugd- training, die nu hoofdzakelijk zal wor den geformeerd uit nationale B-spelers en -speelsters. ROTTERDAM De Belgische tan ker Fina Norvege (60.000 ton dead weight), die met een lading olie op weg was naar Antwerpen, is naar Rotter dam gedirigeerd. De rederij in Antwerpen heeft dit be sluit genomen nadat vrijdagavond de Noorse tanker Beaumont van 70.0Q0 ton op de Westerschelde was gestrand. Hoewel de Noor zaterdagochtend door vijftien sleepboten werd vlotgetrokken wilde de maatschappij waartoe de Fina Norvege behoort, geen risico nemen. Het schip zal in Europoort gedeeltelijk worden gelost en met het restant van de lading naar Antwerpen varen. DEN HAAG De prijs van de stook olie gaat vandaag omlaag met 2,50 gul den per 1000 liter. De bestaande kor tingen op gas-, diesel- en huisbrand olie dalen met 1,50 per liter. Zoals bekend stemde het ministerie van Economische Zaken indertijd in met een prijsverhoging van deze produkten in verband met de moeilijkheden in het Midden-Oosten. Het ministerie heeft nu meegedeeld dat de laatste tijd de geste gen kosten niet zodanige wijzigingen hebbën ondergaan dat een verdere aan passing van de compensatie nodig is.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1968 | | pagina 4