JAARBEURS EN R.A.I. ZIJN TOONAANGEVEND; De mannen achter de zesenveertig spektakelstukken „Europese" generaal is in vrije tijd ..boer" Vijfendertig pet. nieuwe woningen is nodig voor alleenstaanden „Dienstplichtige militairen zijn lastige kostgangers" Bij strenge vorst neuswarmer Milva-kapitein M. Smeenk zegt: Over de knie I DE ZES BEST GEKLEDE VROUWEN TER WERELD „Wij verhuren standhouder 'n krijtstreep op vloer van een van onze hallen" Na iedere beurs klachten maaltijd" MACRO-KRATER EN MICRO-KRATER Snoep verstandig eet 'n appel INVLOEDRIJK GROOTSTE PROBLEEM VRAAG EN AANBOD NIEUWJAARSWENS SPECIALIST EEN FICTIE Snoep verstandig eet 'n appel HISWA VRIJGEZELLENBOND. Snoep verstandig eet 'n appel LASTIGE JONGENS STAKINGEN ADVERTENTIE V. BONN Jürgen Bennecke, de West- duitse generaal die binnenkort zijn hoofdkwartier in Brunssum (Zuid-Lim burg) betrekt als NaVo-commandant in Midden-Europa, is jarenlang boer ge weest. Sinds Nieuwjaarsdag zetelt op het Atlantische hoofdkwartier in Cas- teau bij Brussel een Westduitse gene raal die ook de landbouw als hobby heeft: luitenant-generaal Peter von Butler. Von Butler die zijn landgenoot ge neraal Wolf graaf Baudissin opvolgt als plaatsvervangend staf-chef van Shape, heeft zijn jeugd doorgebracht op een landgoed in het noorden van Beieren en leidde daar £a de oorlog geruime tijd een land- en bosbouwbe drijf waaraan hij ook nu nog zijn vrije uren besteedt. Von Butler, die economie gestudeerd heeft, diende tijdens de republiek van Weimar bij de Reichswehr. In de oor log was hij commandant van verschil lende tankeenheden, stafofficier, en tenslotte chef-staf van een tankkorps. Pas in 1956 trok hij het uniform aan van de Bundeswehr en vervulde Navo- functies in Fontainebleau en Parijs, hij voerde daarna het bevel over militai re eenheden in de Bondsrepubliek. Graaf Baudissin, Butlers voorgan ger die nu met pensioen gaat, is de geestelijke grondlegger van de West duitse Bundeswehr. Hij ontwierp het ideaal van de moderne soldaat die een „staatsburger in uniform" zou zijn en bij wie de vroegere kadaverdiscipline plaats zou moeten maken voor verre gaand individueel plichtsgevoel en ver antwoordelijkheidszin. Baudissin is een overtuigd voorvech ter van het Atlantische bondgenoot schap. Zijn opvattingen hebben dik wijls kwaad bloed gezet bij meer con servatieve wapenbroeders van de ou dere generaals. Dat bleek nog eens twee jaar geleden toen hij demonstra tief lid werd van de nieuwe vakbond voor militairen, het instituut dat alles behalve naar de zin was van de tradi tionalistische militairen. Baudissin^ denkbeelden gaan paral lel met de "geestelijke hervorming die zich ontwikkelt in de strijdkrachten van andere landen. Zijn hooggestemde idealen zijn weliswaar nog verre van verwezenlijkt maar zijn uit de moder ne Bundeswehr niet meer weg te den ken. Von Butler, de nieuwe man op Shape, is een militair van dezelfde geest. Door zijn vorige Navo-functies is hij sterk internationaal georiënteerd. Hij geldt als een man die met mensen van verschillende nationaliteiten soepel en zelfs hartelijk kan samenwerken. De jeugdig uitziende Von Butler, va der van drie kinderen, wordt op het Atlantische hoofkwartier de hoogstge- plaatste Europeaan na de Amerikaan se opperbevelhebber Lemnitzer en zijn chef-staf Parker. Met zijn geïntegreerde staf van vijfhonderd officieren van verschillen de nationaliteiten krijgt Von Butler, die de afdelingen inlichtingen, plan ning, operaties en verbindingen zal lei den, een invloedrijke plaats naast ge neraal Lemnitzer, de hoogste Navo- militair in Europa. UTRECHT Zij zeggen: „Het organiseren van 46 beurzen en vaktentoon stellingen dit jaar? Neen, wij zien daar niet tegen op. Het valt waarachtig wel mee met die zogenaamde rijstebrijberg van werk die ons te wachten staat". „Veel voorbereidingen hebben wij al achter de rug. Aan zo'n beurs begin je vaak al jaren van te voren. Die advertentie, waarin wij de 46 beurzen opsom men, is slechts een momentopname. Het is heus geen kwestie van: Hèhè, wij zijn vol in 1968 en dat moeten we ze nou eens vol trots gaan vertellen. Zo'n overzicht zouden wij ook al voor 1969 kunnen maken". Twee mannen, vergrijsd in het orga niseren van een showwereld, voor wie het op poten zetten van monster-vak- beurzen en -tentoonstellingen gesneden koek is. Zij spelen het klaar jaarlijks miljoenen belangstellenden naar de Amsterdamse RAI en naar de Utrecht se Jaarbeurshallen te trekken. De 63- jarige F. S. J, Paulen (RAI) en de 46- jarige W. F. Luca (Jaarbeurs). Twee organisatoren van tentoonstellingen en beurzen kijken naar ons. Jaarbeurs en RAI zijn op dit gebied toonaangevend. Dezer dagen heeft dit tweetal aange kondigd welke manifestaties dit jaar in de RAI en in de Jaarbeurs door hen zullen worden georganiseerd. De heer Paulen neemt er negentien voor zijn rekening (waaronder de inmiddels ge opende Horecava, Het Landbouwwerk tuig, een caravantentoonstelling, een expositie van bedrijfsauto's, Hiswa, he- renmodebeurs, slijtersvakbeurs, effi ciency beurs, Europort, enz.). De reste rende 27 manifestaties komen voor re kening van de Jaarbeurs (o.a. sportvak- buers, souvenirbeurs, Voorjaarsbeurs, internationale schoenenbeurs, Roka, in ternationale najaarsbeurs, Techni-Show en Reclame '69 enz.). Wat is het grootste probleem waarmee organisatoren van derge lijke gigantische vakbeurzen te maken hebben? PAULEN: Iedere keer opnieuw is het belangrijk dat je het lijstje met steeds dezelfde karweitjes nauwkeurig af werkt. Als je op dat punt een fout maakt, loop je het risico dat de hele beurs de mist in gaat Ik bedoel het ge ven van drukorders, indeling van expo sitieruimte, het laten maken van affi ches en noem maar op. LUCA: Ik ben het daar niet mee eens. Belangrijker vind ik, dat je zorgt dat jouw beurs niet samenvalt met een soortgelijke beurs in het buitenland. Wij kunnen geen evenwichtige beurs organiseren als er onvoldoende aanbod is van buitenlandse deelnemers. En die buitenlanders halen het natuurlijk niet in hun hoofd om aan twee van derge lijke beurzen tegelijk mee te doen. PAULEN: Het is een kwestie van vraag en aanbod. Wij moeten het be drijfsleven adviseren, welke tijdstippen voor een beurs het meest geschikt zijn. Dat kan soms eens in de paar jaar zijn. Na iedere beurs gaan wij met de op drachtgevers uit het bedrijfsleven dine ren. Dat noemen wij de „klachtenmaal tijd". Tijdens die etentjes wordt dan be sproken of de beurs een succes is ge weest of niet, of wij volgend jaar wéér zo'n beurs zuilen organiseren en er wor den suggesties uitgewisseld. Pas als be sloten is dat een beurs georganiseerd gaat worden, moeten wij onze kunsten gaan vertonen om uit de marktvijver te halen wat er in zit. LUCA: U moet weten dat wij ons bij iedere beurs uitputtend moeten verdie pen in de problemen en belangen van de betreffende branche. PAULEN: Ik weet nog goed dat toen ik voor de eerste keer de tentoonstel ling Het Landbouwwerktuig moest or- Het is met Nieuwjaarswensen als met wijnen: naarmate ze rijpen wor den ze beter. Daarom stond een bejaar de Fransman uit Nimes er goed op toen hij vorige week een Nieuwjaarskaartje bekeek. De wensen waren 52 jaar gele den op de bus gedaan door een vriend uit een dorp op 150 kilometer van Ni- mes. Een eenvoudige berekening leert, dat een schildpad met een vijfdaagse werkweek en drie weken vakantie per jaar daar inderdaad 52 jaar voor nodig heeft. ganiseren, ik naar Wageningen ben ge weest om mij in de materie in te gra ven. Een volgende keer dat je zo'n ten toonstelling organiseert ga je dan te werk volgens een vast patroon. Maar toch moet je er steeds opnieuw voor zorgen, dat je in zo'n branche geen nieuwigheden over het hoofd ziet die van belang kunnen zijn. Geeft u eens een karakterschets van een organisator van beurzen. LUCA: Een organisator van dit soort spektakels is een specialist. Hij moet geestelijk uiterst wendbaar zijn en de gave hebben om met verschillende din gen tegelijk, zelfs met verschillende beurzen tegelijk, bezig té zijn. PAULEN: Wij zijn eigenlijk kerels met extra antennes op ons hoofd die ons waarschuwen wanneer er iets in onze omgeving verkeerd gaat. Ik vind dat wij een verdraaid vaag vak heb ben. Onlangs had ik een gesprek met enkele studenten. Ik heb toen gezegd dat ons werk voor 99,9 procent is ge baseerd op public relations. Wij zijn klimaatscheppertjes. LUCA: Precies. Wij moeten zorgen dat de deelnemers aan onze beurzen een onbegrensd vertrouwen in ons, organi satoren, hebben. Dat is vaak een zeer moeizame taak. Ik heb het toch meege maakt dat aan de vooravond van de opening van de beurs een grote partij goederen ,van een deelnemer nog aan de Italiaanse grens stond. Wij moeten dan zorgen dat zo'n westie in orde komt. In dit geval is het ook in orde ge komen. Maar het vraagt heel wat ge duld en tact, voordat zo'n deelnemer op dat ogenblik een beetje vertrouwen in jouw vindingrijkheid heeft gekregen. Zo'n vertrouwen moet worden opge bouwd en dan duurt 't vaak nog jaren... PAULEN: Wij hebben een verrekt moeilijk te verkopen beroep. Wat ver huren wij zo'n standhouder eigenlijk? Een fictie, een krijtstreep op de vloer van een van onze hallen. Probeer in zo'n situatie maar eens een sfeer van vertrouwen op te bouwen. Wat komt er in de praktijk kijken bij het organiseren van tentoonstel lingen? LUCA: Voor de Jaarbeurs ligt dat iets anders dan voor de RAI. In Utrecht or ganiseren wij alleen beurzen van zware investeringsgoederen. Maar een klein deel van het publiek heeft daarvoor be langstelling. De RAI organiseert meer beurzen en tentoonstellingen die voor een bredere laag van het publiek inte ressant zijn. Neem nou bijvoorbeeld zo'n Techni- Show, die wij binnenkort in Utrecht krijgen. Alleen vakmensen hebben be langstelling daarvoor. Zo'n show stelt heel wat technische eisen aan ons en aan de hallen. Voor het laten draaien van alle tentoongestelde apparatuur ADVERTENTIE V WF. Luca van de Jaarbeurs (links) en p. S. J. Paulen van de R.A.I.: „...wij zien die rijstebrijberg werk niet zo... hebben wij bijvoorbeeld de beschikking over waterbuizen met een diameter van 2Vi meter. Dat zegt natuurlijk wel iets. Bij deze show zal een grote pers voor autocarrasserieën worden gedemon streerd en dat ding weegt maar liefst zeventig ton. Daar moeten dus speciale vloerconstructies voor komen, want on ze vloeren kunnen maar zeventien ton per vierkante meter hebben. PAULEN: Wij hebben natuurlijk ook wel eens van dit soort speciale beurzen. Denk maar aan de expositie van be drijfsauto's en aan de Hiswa, waarvoor toch ook schepen van zo'n 45 ton bij ons naar binnen worden gebracht. Het is dan een hele organisatie om zo'n joekel binnen te krijgen. Bij het transport door Amsterdam komt de politie er dan aan te pas, er moeten speciale vloercon structies in de RAI worden gelegd en er zijn exposanten die met het opbouwen van hun stands moeten wachten tot zo'n schip in een van de hallen voor anker is gegaan. LUCA: Tja, je vraagt je wel eens af of je het allemaal wel goed doet. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet weet. Voor mij staat in ieder geval vast dat een ideale organisator een man is die met de door hem op poten gezette beurs méér verkoopt dan dat hij zelf had kun nen verkopen. AMSTERDAM Bij een gemiddelde jaarproduktie van 125.000 woningen zouden gemiddeld ongeveer 44.000 wo ningen, d.w.z. 35 procent van de jaar produktie voor alleenstaanden moeten worden gereserveerd wil de woning nood voor deze groep in 1980 zijn opge heven. Dit schrijft de voorzitter van de Ne derlandse Vrijgezellenbond, ir. H. van der Velde, in het maandblad Ongehuw- denbelangen. De prognose met de nu reeds 300.000 van een woning voorziene alleenstaanden, geeft volgens hem een te bouwen aantal van 531.000 woningen voor alleenstaanden tot het jaar 1980. De heer v.d. Velde veronderstelt dat deze woningbehoefte zich voornamelijk zal voordoen in het westen van het land. De uitspraak, dat de woningnood voor de alleenstaanden - en speciaal de on- gehuwden on'der hen (een weduwe is ook alleenstaand en geniet in de mees te plaatsen prioriteit boven de onge- huwden) - in de grote steden van het Westen van het land eerder zal verer geren dan verbeteren, is op grond van bovengenoemde cijfers volgens de heer v.d. Velde wel aan te nemen. De Ne derlandse Vrijgezellenbond acht het zijn taak hier de alarmklok te luiden en de verantwoordelijke autoriteiten bij voortduring te wijzen op de ernst van deze problematiek,» aldus de voor zitter van de Nederlandse Vrijgezel lenbond. ADVERTENTIE LONDEN Een van de toonaange vende Londense modeontwerpers, Har dy Amies, heeft de strijd aangebonden tegen de mini kleding. Zijn mannequins toonden tijdens de eerste voorjaars show rokken, die in lengten varieer den van op de knie en net een paar centimeter daaronder tot twintig centi meter boven de grond. Hardy Amies is tot nu toe de enige, die de minimo- de heeft afgezworen. De best geklede vrouw ter wereld Is in 1967 de Amerikaanse mevrouw Wyatt Cooper geweest, beter bekend als Gloria Vanderbilt. Dit is in New York gepubliceerd door de schrijfster Eleanor Lambert, die van de vertegenwoordigers uit de mode-wereld de leiding kreeg om de lijst van de best geklede vrouwen sa men te stellen. De uitverkorenen zijn: mevr. Henri Ford, mevr. Charlotte Ford Niarchos (boven), mevr. Angier Biddle Duke (echtgenote van de Amerikaanse am bassadeur in Spanje), de actrice F aye Dunaway (midden), mevr. Hilaros Theodoracopulos (het vroegere model Betsy Pickering) en mevr. Wyatt Emo ry Cooper (de vroegere Gloria Van- dèrbilt). MËKÊÊMÊKÊÊfÊÊtËÊÊÊÊÊËKKKmmm: Milva-kapitein M. Smeenk heeft als voedingsadviseuse ook in de keuken van de kazerne gewerkt en weet dus waar ze over spreekt. Ze geeft niet alleen advies, maar zorgt ook met een staf keuringsambtenareh dat de centraal ingekochte „houdbare" le vensmiddelen voor de circa 65 dui zend militairen van land- en lucht macht van goede kwaliteit zijn. Haar hoofdkwartier in barak acht achter de Frederik-kazerne ih Den Haag ligt dichtbij de proefkeuken, waar de monsters van de leveranciers ge keurd worden. In het laatste voedingsbulletin, dat naar alle kazernes in Nederland en Duitsland gestuurd wordt, zijn uitvoe rig de verhogingen van de rantsoe nen vlees, fruit (tijdens de winter maanden) en de grotere keuzemoge lijkheden bij de maaltijden voor de soldaat beschreven. De nieuwe maat regel, die ook sambal en ketjap aan de rijsttafel toevoegde, is per 1 ja nuari 1968 ingegaan. De voedingsad viseuse heeft hier ook aan meege werkt. Voor de oorlog bestond het soldaten- menu uit rats-kuch-en-bonen, de on geveer dertig miljoen gulden die, voor de voeding van de militairen beschik baar is gesteld, wordt nu gebruikt voor een zo gevarieerd mogelijk rantsoen. De grotere welvaart heeft ook in de militaire voeding een spoor achter gelaten. „De diverse soorten stamppot zijn ongeveer verdwenen. Ook het spek en de vette randjes langs de runder- of varkenslapjes worden niet meer gegeten. Terwijl grote hoeveelheden, zoals stamppot en soep, beter voor een massa zijn klaar te maken", aldus kapitein WINNIPEG Deze Canadees geeft alle Nederlanders, die kampen met een koud aangezicht, het advies een neuswarmer te dragen. Bovendien flat teert zo'n neusmof. Smeenk..„De erwtensoep is bijvoor beeld nergens zo lekker als in dienst". Ze vindt de dienstplichtige militairen lastige jongens. „Als je ze vraagt wat ze nu eigenlijk willen eten, blij ven er maar vier soorten groenten over. Maakt de kok gestoofde andij vie, lusten ze de „ca^ouflagenetten" niet. Zet hij ze rauwe andijvie voor, krijgt hij te horen: we zijn geen ko nijnen. Appelmoes, doperwtjes, stoof- peertjes en sperziebonen gaan er al tijd wel in. Wel proberen de koks nu twee soorten groenten tegelijk op te dienen". Volgens kapitein Smeenk zijn de jon gens vrij conservatief in hun eetge woonten. „Probeert de kok iets nieuws, laten ze het meestal staan. Bij biefstuk tartaar hoor je: het ge hakt is niet gaar. Bij een rollade heet het: er zit touw in mijn vlees. Van het nagerecht wordt de laatste jaren wel veel v^rk gemaakt. Zoete gerechten blijven nooit staan". Kapi tein Smeenk heeft in de kazernekeu ken ontdekt dat gebakken aardap pels, vis of biefstuk voor eén paar duizend man onmogelijk zijn klaar te maken. „Bak je duizend croquetten, dan zijn de eerste niet meer te eten. Alle gebakken gerechten moeten met een opgediend worden. In een kleine kazernezal dit misschien nog gaan, in een grote beslist niet". De taak van de voedingsadviseuse bij de Intendance is niet alleen het keu ren van de gerechten, maar ook het schrijven van het maande lijks bulletin, het maken van militai re kookboeken en het samenstellen van de rantsoenenschaal. Deze rant- soenenschaal geeft een overzicht van hetgeen de soldaat per dag moet eten. Sinds'enkele dagen zijn de hoe veelheden aardappels en brood bij voorbeeld teruggebracht van 800 gram naar 700 en van 500 naar 400 gram. Deze schaal is zeer ruim geno men, zodat er meestal wat overblijft. Het kankeren op het eten is volgens kapitein Smeenk ook vaak een psy chologische kwestie. Wanneer de jon gen moeilijkheden in dienst heeft, re ageert hij ze af op het eten. Ook het „staken" rond etenstijd, neemt ze met een korreltje zout. „Als ze nu eerst van het eten zouden proeven en dan hun bord lieten staan, zou ik het nog begrijpen. In de praktijk blijven ze echter al weg als ze denken iets te krijgen, dat ze niet lusten. Ik vind het wel typerend, dat ze meestal in het begin van de maand, wanneer ze pas gevangen hebben, in de stad gaan eten en ze nooit „staken" met een platte beurs". De krater Tycho op de maan, waar op de Amerikaanse ruimtesonde Sur- veyor.-7 is afgestuurd, is een onderdeel van het maanlandschap waarvoor de selenologen (maankenners) bijzondere belangstelling hebben. Tycho is een van de jongste kraters op de maan en is daarom voor selenologen die meer willen weteto op de maan een prachtig studieobject. De belangstelling voor de krater Ty cho, die een middellijn van ongeveer tachtig kilometer heeft steeg toen in augustus van het vorig jaar de Lunar Orbiter 5 een prachtige foto van deze krater naar de aarde seinde Het ver moeden was namelijk gerezen dat Tycho het resultaat was van de inslag van een reusachtige metoor De krater Tycho. Microscopisch kleine kratertjes, ge vormd in de luchtledigheid van de we reldruimte, geven wetenschappelijke onderzoekers een indruk van hetgeen er gebeurt wanneer een voorwerp een oppervlakte treft met zeer grote snel heid. Dergelijke kratertjes zijn gevon den op hoogglanzende plaatjes roestvrij staal en filmstroken die aan de buiten zijde van onbemande kunstmanen van het type Agena enige maanden om de aarde hebben gedraaid. Op eeta foto van een van die krater tjes, gemaakt met een elektronenmi croscoop, is te zién hoe door de kracht van de inslag van een microme teoriet materiaal naar alle kanten bui tenwaarts is geworpen. De gladheid van het inwendige va^i het kratertje doet vermoeden dat onder het inslagpunt het oppervlak bij zeer grote hitte is ge smolten. Selenologen (maankenners) geloven dat iets dergelijks ook is gebeurd toen de hierboven genoemde krater Tycho werd gevormd. Kratertje, door een micrometeoriet u. een plaatje roestvrij staal geslagen.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1968 | | pagina 10