JAARBEURS EN R.A.I. ZIJN TOONAANGEVEND;
De mannen achter
de zesenveertig
spektakelstukken
„Europese"
generaal is
in vrije tijd
..boer"
Vijfendertig pet.
nieuwe woningen
is nodig voor
alleenstaanden
„Dienstplichtige
militairen zijn
lastige
kostgangers"
Bij strenge vorst neuswarmer
Milva-kapitein M. Smeenk zegt:
Over de knie
I DE ZES BEST GEKLEDE
VROUWEN TER WERELD
„Wij verhuren
standhouder
'n krijtstreep
op vloer van
een van onze
hallen"
Na iedere beurs
klachten
maaltijd"
MACRO-KRATER EN
MICRO-KRATER
Snoep
verstandig
eet 'n appel
INVLOEDRIJK
GROOTSTE PROBLEEM
VRAAG EN AANBOD
NIEUWJAARSWENS
SPECIALIST
EEN FICTIE
Snoep
verstandig
eet 'n appel
HISWA
VRIJGEZELLENBOND.
Snoep
verstandig
eet 'n appel
LASTIGE JONGENS
STAKINGEN
ADVERTENTIE
V.
BONN Jürgen Bennecke, de West-
duitse generaal die binnenkort zijn
hoofdkwartier in Brunssum (Zuid-Lim
burg) betrekt als NaVo-commandant in
Midden-Europa, is jarenlang boer ge
weest. Sinds Nieuwjaarsdag zetelt op
het Atlantische hoofdkwartier in Cas-
teau bij Brussel een Westduitse gene
raal die ook de landbouw als hobby
heeft: luitenant-generaal Peter von
Butler.
Von Butler die zijn landgenoot ge
neraal Wolf graaf Baudissin opvolgt
als plaatsvervangend staf-chef van
Shape, heeft zijn jeugd doorgebracht
op een landgoed in het noorden van
Beieren en leidde daar £a de oorlog
geruime tijd een land- en bosbouwbe
drijf waaraan hij ook nu nog zijn vrije
uren besteedt.
Von Butler, die economie gestudeerd
heeft, diende tijdens de republiek van
Weimar bij de Reichswehr. In de oor
log was hij commandant van verschil
lende tankeenheden, stafofficier, en
tenslotte chef-staf van een tankkorps.
Pas in 1956 trok hij het uniform aan
van de Bundeswehr en vervulde Navo-
functies in Fontainebleau en Parijs, hij
voerde daarna het bevel over militai
re eenheden in de Bondsrepubliek.
Graaf Baudissin, Butlers voorgan
ger die nu met pensioen gaat, is de
geestelijke grondlegger van de West
duitse Bundeswehr. Hij ontwierp het
ideaal van de moderne soldaat die een
„staatsburger in uniform" zou zijn en
bij wie de vroegere kadaverdiscipline
plaats zou moeten maken voor verre
gaand individueel plichtsgevoel en ver
antwoordelijkheidszin.
Baudissin is een overtuigd voorvech
ter van het Atlantische bondgenoot
schap. Zijn opvattingen hebben dik
wijls kwaad bloed gezet bij meer con
servatieve wapenbroeders van de ou
dere generaals. Dat bleek nog eens
twee jaar geleden toen hij demonstra
tief lid werd van de nieuwe vakbond
voor militairen, het instituut dat alles
behalve naar de zin was van de tradi
tionalistische militairen.
Baudissin^ denkbeelden gaan paral
lel met de "geestelijke hervorming die
zich ontwikkelt in de strijdkrachten
van andere landen. Zijn hooggestemde
idealen zijn weliswaar nog verre van
verwezenlijkt maar zijn uit de moder
ne Bundeswehr niet meer weg te den
ken.
Von Butler, de nieuwe man op
Shape, is een militair van dezelfde
geest. Door zijn vorige Navo-functies
is hij sterk internationaal georiënteerd.
Hij geldt als een man die met mensen
van verschillende nationaliteiten soepel
en zelfs hartelijk kan samenwerken.
De jeugdig uitziende Von Butler, va
der van drie kinderen, wordt op het
Atlantische hoofkwartier de hoogstge-
plaatste Europeaan na de Amerikaan
se opperbevelhebber Lemnitzer en zijn
chef-staf Parker.
Met zijn geïntegreerde staf van
vijfhonderd officieren van verschillen
de nationaliteiten krijgt Von Butler,
die de afdelingen inlichtingen, plan
ning, operaties en verbindingen zal lei
den, een invloedrijke plaats naast ge
neraal Lemnitzer, de hoogste Navo-
militair in Europa.
UTRECHT Zij zeggen: „Het organiseren van 46 beurzen en vaktentoon
stellingen dit jaar? Neen, wij zien daar niet tegen op. Het valt waarachtig wel
mee met die zogenaamde rijstebrijberg van werk die ons te wachten staat".
„Veel voorbereidingen hebben wij al achter de rug. Aan zo'n beurs begin je
vaak al jaren van te voren. Die advertentie, waarin wij de 46 beurzen opsom
men, is slechts een momentopname. Het is heus geen kwestie van: Hèhè, wij
zijn vol in 1968 en dat moeten we ze nou eens vol trots gaan vertellen. Zo'n
overzicht zouden wij ook al voor 1969 kunnen maken".
Twee mannen, vergrijsd in het orga
niseren van een showwereld, voor wie
het op poten zetten van monster-vak-
beurzen en -tentoonstellingen gesneden
koek is. Zij spelen het klaar jaarlijks
miljoenen belangstellenden naar de
Amsterdamse RAI en naar de Utrecht
se Jaarbeurshallen te trekken. De 63-
jarige F. S. J, Paulen (RAI) en de 46-
jarige W. F. Luca (Jaarbeurs). Twee
organisatoren van tentoonstellingen en
beurzen kijken naar ons. Jaarbeurs en
RAI zijn op dit gebied toonaangevend.
Dezer dagen heeft dit tweetal aange
kondigd welke manifestaties dit jaar in
de RAI en in de Jaarbeurs door hen
zullen worden georganiseerd. De heer
Paulen neemt er negentien voor zijn
rekening (waaronder de inmiddels ge
opende Horecava, Het Landbouwwerk
tuig, een caravantentoonstelling, een
expositie van bedrijfsauto's, Hiswa, he-
renmodebeurs, slijtersvakbeurs, effi
ciency beurs, Europort, enz.). De reste
rende 27 manifestaties komen voor re
kening van de Jaarbeurs (o.a. sportvak-
buers, souvenirbeurs, Voorjaarsbeurs,
internationale schoenenbeurs, Roka, in
ternationale najaarsbeurs, Techni-Show
en Reclame '69 enz.).
Wat is het grootste probleem
waarmee organisatoren van derge
lijke gigantische vakbeurzen te maken
hebben?
PAULEN: Iedere keer opnieuw is het
belangrijk dat je het lijstje met steeds
dezelfde karweitjes nauwkeurig af
werkt. Als je op dat punt een fout
maakt, loop je het risico dat de hele
beurs de mist in gaat Ik bedoel het ge
ven van drukorders, indeling van expo
sitieruimte, het laten maken van affi
ches en noem maar op.
LUCA: Ik ben het daar niet mee eens.
Belangrijker vind ik, dat je zorgt dat
jouw beurs niet samenvalt met een
soortgelijke beurs in het buitenland.
Wij kunnen geen evenwichtige beurs
organiseren als er onvoldoende aanbod
is van buitenlandse deelnemers. En die
buitenlanders halen het natuurlijk niet
in hun hoofd om aan twee van derge
lijke beurzen tegelijk mee te doen.
PAULEN: Het is een kwestie van
vraag en aanbod. Wij moeten het be
drijfsleven adviseren, welke tijdstippen
voor een beurs het meest geschikt zijn.
Dat kan soms eens in de paar jaar zijn.
Na iedere beurs gaan wij met de op
drachtgevers uit het bedrijfsleven dine
ren. Dat noemen wij de „klachtenmaal
tijd". Tijdens die etentjes wordt dan be
sproken of de beurs een succes is ge
weest of niet, of wij volgend jaar wéér
zo'n beurs zuilen organiseren en er wor
den suggesties uitgewisseld. Pas als be
sloten is dat een beurs georganiseerd
gaat worden, moeten wij onze kunsten
gaan vertonen om uit de marktvijver
te halen wat er in zit.
LUCA: U moet weten dat wij ons bij
iedere beurs uitputtend moeten verdie
pen in de problemen en belangen van
de betreffende branche.
PAULEN: Ik weet nog goed dat toen
ik voor de eerste keer de tentoonstel
ling Het Landbouwwerktuig moest or-
Het is met Nieuwjaarswensen als
met wijnen: naarmate ze rijpen wor
den ze beter. Daarom stond een bejaar
de Fransman uit Nimes er goed op toen
hij vorige week een Nieuwjaarskaartje
bekeek. De wensen waren 52 jaar gele
den op de bus gedaan door een vriend
uit een dorp op 150 kilometer van Ni-
mes. Een eenvoudige berekening leert,
dat een schildpad met een vijfdaagse
werkweek en drie weken vakantie per
jaar daar inderdaad 52 jaar voor nodig
heeft.
ganiseren, ik naar Wageningen ben ge
weest om mij in de materie in te gra
ven. Een volgende keer dat je zo'n ten
toonstelling organiseert ga je dan te
werk volgens een vast patroon. Maar
toch moet je er steeds opnieuw voor
zorgen, dat je in zo'n branche geen
nieuwigheden over het hoofd ziet die
van belang kunnen zijn.
Geeft u eens een karakterschets
van een organisator van beurzen.
LUCA: Een organisator van dit soort
spektakels is een specialist. Hij moet
geestelijk uiterst wendbaar zijn en de
gave hebben om met verschillende din
gen tegelijk, zelfs met verschillende
beurzen tegelijk, bezig té zijn.
PAULEN: Wij zijn eigenlijk kerels
met extra antennes op ons hoofd die
ons waarschuwen wanneer er iets in
onze omgeving verkeerd gaat. Ik vind
dat wij een verdraaid vaag vak heb
ben. Onlangs had ik een gesprek met
enkele studenten. Ik heb toen gezegd
dat ons werk voor 99,9 procent is ge
baseerd op public relations. Wij zijn
klimaatscheppertjes.
LUCA: Precies. Wij moeten zorgen
dat de deelnemers aan onze beurzen een
onbegrensd vertrouwen in ons, organi
satoren, hebben. Dat is vaak een zeer
moeizame taak. Ik heb het toch meege
maakt dat aan de vooravond van de
opening van de beurs een grote partij
goederen ,van een deelnemer nog aan
de Italiaanse grens stond. Wij moeten
dan zorgen dat zo'n westie in orde
komt. In dit geval is het ook in orde ge
komen. Maar het vraagt heel wat ge
duld en tact, voordat zo'n deelnemer op
dat ogenblik een beetje vertrouwen in
jouw vindingrijkheid heeft gekregen.
Zo'n vertrouwen moet worden opge
bouwd en dan duurt 't vaak nog jaren...
PAULEN: Wij hebben een verrekt
moeilijk te verkopen beroep. Wat ver
huren wij zo'n standhouder eigenlijk?
Een fictie, een krijtstreep op de vloer
van een van onze hallen. Probeer in
zo'n situatie maar eens een sfeer van
vertrouwen op te bouwen.
Wat komt er in de praktijk kijken
bij het organiseren van tentoonstel
lingen?
LUCA: Voor de Jaarbeurs ligt dat iets
anders dan voor de RAI. In Utrecht or
ganiseren wij alleen beurzen van zware
investeringsgoederen. Maar een klein
deel van het publiek heeft daarvoor be
langstelling. De RAI organiseert meer
beurzen en tentoonstellingen die voor
een bredere laag van het publiek inte
ressant zijn.
Neem nou bijvoorbeeld zo'n Techni-
Show, die wij binnenkort in Utrecht
krijgen. Alleen vakmensen hebben be
langstelling daarvoor. Zo'n show stelt
heel wat technische eisen aan ons en
aan de hallen. Voor het laten draaien
van alle tentoongestelde apparatuur
ADVERTENTIE
V
WF. Luca van de Jaarbeurs (links)
en p. S. J. Paulen van de R.A.I.:
„...wij zien die rijstebrijberg werk niet
zo...
hebben wij bijvoorbeeld de beschikking
over waterbuizen met een diameter van
2Vi meter. Dat zegt natuurlijk wel iets.
Bij deze show zal een grote pers voor
autocarrasserieën worden gedemon
streerd en dat ding weegt maar liefst
zeventig ton. Daar moeten dus speciale
vloerconstructies voor komen, want on
ze vloeren kunnen maar zeventien ton
per vierkante meter hebben.
PAULEN: Wij hebben natuurlijk ook
wel eens van dit soort speciale beurzen.
Denk maar aan de expositie van be
drijfsauto's en aan de Hiswa, waarvoor
toch ook schepen van zo'n 45 ton bij ons
naar binnen worden gebracht. Het is
dan een hele organisatie om zo'n joekel
binnen te krijgen. Bij het transport door
Amsterdam komt de politie er dan aan
te pas, er moeten speciale vloercon
structies in de RAI worden gelegd en er
zijn exposanten die met het opbouwen
van hun stands moeten wachten tot zo'n
schip in een van de hallen voor anker
is gegaan.
LUCA: Tja, je vraagt je wel eens af
of je het allemaal wel goed doet. Ik
moet eerlijk zeggen dat ik het niet weet.
Voor mij staat in ieder geval vast dat
een ideale organisator een man is die
met de door hem op poten gezette beurs
méér verkoopt dan dat hij zelf had kun
nen verkopen.
AMSTERDAM Bij een gemiddelde
jaarproduktie van 125.000 woningen
zouden gemiddeld ongeveer 44.000 wo
ningen, d.w.z. 35 procent van de jaar
produktie voor alleenstaanden moeten
worden gereserveerd wil de woning
nood voor deze groep in 1980 zijn opge
heven.
Dit schrijft de voorzitter van de Ne
derlandse Vrijgezellenbond, ir. H. van
der Velde, in het maandblad Ongehuw-
denbelangen. De prognose met de nu
reeds 300.000 van een woning voorziene
alleenstaanden, geeft volgens hem een
te bouwen aantal van 531.000 woningen
voor alleenstaanden tot het jaar 1980.
De heer v.d. Velde veronderstelt dat
deze woningbehoefte zich voornamelijk
zal voordoen in het westen van het
land.
De uitspraak, dat de woningnood voor
de alleenstaanden - en speciaal de on-
gehuwden on'der hen (een weduwe is
ook alleenstaand en geniet in de mees
te plaatsen prioriteit boven de onge-
huwden) - in de grote steden van het
Westen van het land eerder zal verer
geren dan verbeteren, is op grond van
bovengenoemde cijfers volgens de heer
v.d. Velde wel aan te nemen. De Ne
derlandse Vrijgezellenbond acht het
zijn taak hier de alarmklok te luiden
en de verantwoordelijke autoriteiten
bij voortduring te wijzen op de ernst
van deze problematiek,» aldus de voor
zitter van de Nederlandse Vrijgezel
lenbond.
ADVERTENTIE
LONDEN Een van de toonaange
vende Londense modeontwerpers, Har
dy Amies, heeft de strijd aangebonden
tegen de mini kleding. Zijn mannequins
toonden tijdens de eerste voorjaars
show rokken, die in lengten varieer
den van op de knie en net een paar
centimeter daaronder tot twintig centi
meter boven de grond. Hardy Amies
is tot nu toe de enige, die de minimo-
de heeft afgezworen.
De best geklede vrouw ter wereld
Is in 1967 de Amerikaanse mevrouw
Wyatt Cooper geweest, beter bekend
als Gloria Vanderbilt.
Dit is in New York gepubliceerd
door de schrijfster Eleanor Lambert,
die van de vertegenwoordigers uit de
mode-wereld de leiding kreeg om de
lijst van de best geklede vrouwen sa
men te stellen.
De uitverkorenen zijn: mevr. Henri
Ford, mevr. Charlotte Ford Niarchos
(boven), mevr. Angier Biddle Duke
(echtgenote van de Amerikaanse am
bassadeur in Spanje), de actrice F aye
Dunaway (midden), mevr. Hilaros
Theodoracopulos (het vroegere model
Betsy Pickering) en mevr. Wyatt Emo
ry Cooper (de vroegere Gloria Van-
dèrbilt).
MËKÊÊMÊKÊÊfÊÊtËÊÊÊÊÊËKKKmmm:
Milva-kapitein M. Smeenk heeft als
voedingsadviseuse ook in de keuken
van de kazerne gewerkt en weet dus
waar ze over spreekt. Ze geeft niet
alleen advies, maar zorgt ook met
een staf keuringsambtenareh dat de
centraal ingekochte „houdbare" le
vensmiddelen voor de circa 65 dui
zend militairen van land- en lucht
macht van goede kwaliteit zijn. Haar
hoofdkwartier in barak acht achter
de Frederik-kazerne ih Den Haag ligt
dichtbij de proefkeuken, waar de
monsters van de leveranciers ge
keurd worden.
In het laatste voedingsbulletin, dat
naar alle kazernes in Nederland en
Duitsland gestuurd wordt, zijn uitvoe
rig de verhogingen van de rantsoe
nen vlees, fruit (tijdens de winter
maanden) en de grotere keuzemoge
lijkheden bij de maaltijden voor de
soldaat beschreven. De nieuwe maat
regel, die ook sambal en ketjap aan
de rijsttafel toevoegde, is per 1 ja
nuari 1968 ingegaan. De voedingsad
viseuse heeft hier ook aan meege
werkt.
Voor de oorlog bestond het soldaten-
menu uit rats-kuch-en-bonen, de on
geveer dertig miljoen gulden die, voor
de voeding van de militairen beschik
baar is gesteld, wordt nu gebruikt
voor een zo gevarieerd mogelijk
rantsoen. De grotere welvaart heeft
ook in de militaire voeding een spoor
achter gelaten. „De diverse soorten
stamppot zijn ongeveer verdwenen.
Ook het spek en de vette randjes
langs de runder- of varkenslapjes
worden niet meer gegeten. Terwijl
grote hoeveelheden, zoals stamppot
en soep, beter voor een massa zijn
klaar te maken", aldus kapitein
WINNIPEG Deze Canadees geeft
alle Nederlanders, die kampen met
een koud aangezicht, het advies een
neuswarmer te dragen. Bovendien flat
teert zo'n neusmof.
Smeenk..„De erwtensoep is bijvoor
beeld nergens zo lekker als in dienst".
Ze vindt de dienstplichtige militairen
lastige jongens. „Als je ze vraagt
wat ze nu eigenlijk willen eten, blij
ven er maar vier soorten groenten
over. Maakt de kok gestoofde andij
vie, lusten ze de „ca^ouflagenetten"
niet. Zet hij ze rauwe andijvie voor,
krijgt hij te horen: we zijn geen ko
nijnen. Appelmoes, doperwtjes, stoof-
peertjes en sperziebonen gaan er al
tijd wel in. Wel proberen de koks
nu twee soorten groenten tegelijk op
te dienen".
Volgens kapitein Smeenk zijn de jon
gens vrij conservatief in hun eetge
woonten. „Probeert de kok iets
nieuws, laten ze het meestal staan.
Bij biefstuk tartaar hoor je: het ge
hakt is niet gaar. Bij een rollade
heet het: er zit touw in mijn vlees.
Van het nagerecht wordt de laatste
jaren wel veel v^rk gemaakt. Zoete
gerechten blijven nooit staan". Kapi
tein Smeenk heeft in de kazernekeu
ken ontdekt dat gebakken aardap
pels, vis of biefstuk voor eén paar
duizend man onmogelijk zijn klaar te
maken. „Bak je duizend croquetten,
dan zijn de eerste niet meer te eten.
Alle gebakken gerechten moeten met
een opgediend worden. In een kleine
kazernezal dit misschien nog gaan,
in een grote beslist niet".
De taak van de voedingsadviseuse bij
de Intendance is niet alleen het keu
ren van de gerechten, maar ook het
schrijven van het maande
lijks bulletin, het maken van militai
re kookboeken en het samenstellen
van de rantsoenenschaal. Deze rant-
soenenschaal geeft een overzicht van
hetgeen de soldaat per dag moet
eten. Sinds'enkele dagen zijn de hoe
veelheden aardappels en brood bij
voorbeeld teruggebracht van 800
gram naar 700 en van 500 naar 400
gram. Deze schaal is zeer ruim geno
men, zodat er meestal wat overblijft.
Het kankeren op het eten is volgens
kapitein Smeenk ook vaak een psy
chologische kwestie. Wanneer de jon
gen moeilijkheden in dienst heeft, re
ageert hij ze af op het eten. Ook het
„staken" rond etenstijd, neemt ze
met een korreltje zout. „Als ze nu
eerst van het eten zouden proeven en
dan hun bord lieten staan, zou ik het
nog begrijpen. In de praktijk blijven
ze echter al weg als ze denken iets
te krijgen, dat ze niet lusten. Ik vind
het wel typerend, dat ze meestal in
het begin van de maand, wanneer ze
pas gevangen hebben, in de stad gaan
eten en ze nooit „staken" met een
platte beurs".
De krater Tycho op de maan, waar
op de Amerikaanse ruimtesonde Sur-
veyor.-7 is afgestuurd, is een onderdeel
van het maanlandschap waarvoor de
selenologen (maankenners) bijzondere
belangstelling hebben. Tycho is een
van de jongste kraters op de maan en
is daarom voor selenologen die meer
willen weteto op de maan een prachtig
studieobject.
De belangstelling voor de krater Ty
cho, die een middellijn van ongeveer
tachtig kilometer heeft steeg toen in
augustus van het vorig jaar de Lunar
Orbiter 5 een prachtige foto van deze
krater naar de aarde seinde Het ver
moeden was namelijk gerezen dat Tycho
het resultaat was van de inslag van een
reusachtige metoor
De krater Tycho.
Microscopisch kleine kratertjes, ge
vormd in de luchtledigheid van de we
reldruimte, geven wetenschappelijke
onderzoekers een indruk van hetgeen
er gebeurt wanneer een voorwerp een
oppervlakte treft met zeer grote snel
heid. Dergelijke kratertjes zijn gevon
den op hoogglanzende plaatjes roestvrij
staal en filmstroken die aan de buiten
zijde van onbemande kunstmanen van
het type Agena enige maanden om de
aarde hebben gedraaid.
Op eeta foto van een van die krater
tjes, gemaakt met een elektronenmi
croscoop, is te zién hoe door de
kracht van de inslag van een microme
teoriet materiaal naar alle kanten bui
tenwaarts is geworpen. De gladheid van
het inwendige va^i het kratertje doet
vermoeden dat onder het inslagpunt het
oppervlak bij zeer grote hitte is ge
smolten.
Selenologen (maankenners) geloven
dat iets dergelijks ook is gebeurd toen
de hierboven genoemde krater Tycho
werd gevormd.
Kratertje, door een micrometeoriet u.
een plaatje roestvrij staal geslagen.