„Vrouwen moeten
kunnen meebomen
over politiek"
„Echt 'n heel
zoete baby"
Verhelderend
werk over
leven van
Eskimo's
LMIim
can balm
Baby-look
bij Lanvin
PADDESTOELHUISJES IN ZWITSERLAND
KAMERLID MEJ. KOK:
Vcstdijks zoon één jaar
Duitsers vinden
Frankrijk een
rumoerig land
Baljurken in
Wenen verbrand
zemen
zonder
zorgen
De zeem, die ook uitgekookt
kan worden. Reeds v.a. 3,95
Conclusie
Studie afmaken
Opvoeding
BOEKENNIEUWS
Geen last
Babykleding
Ook Bonnie niet!
Mantels
Stukje hond
Handen vol haar
„Dag schatje"
Ambacht
VRIJDAG 26 JANUARI 1968
iHTERHMWJïïir
RUWE HANOtHl
HOENSBROEK „De Europese huisvrouw is niet allen verantwoordelijk
voor haar gezin, maar ook voor het leven in haar straat, in haar stad, kort
om in de hele wereld. We kunnen nog zoveel wetten maken, die de gelijk
schakeling van de vrouw tot onderwerp hebben, als ze zelf niet meewerkt,
heeft het geen zin".
ADVERTENTIE
Mejuffrouw G. S. H. M. Kok (46),
Tweede-Kamerlid van de Katholieke
Volkspartij, heeft dit pleidooi ook tij
dens de Raadgevende vergadering van
de Raad van Europa in Straatsburg ge
houden. We spreken met haar in haat
werkkamer die ze in het ouderlijk huis
in Hoensbroek inrichtte, omdat ze de
provincie Limburg in de Kamer verte
genwoordigt.
Voordat ze eind verleden jaar naar
de Verenigde Naties in New York werd
afgevaardigd, heeft ze in de Raad van
Europa in Straatsburg een rapport aan
geboden over de politieke, sociale en
economische positie van de vrouw in
de achttien aangesloten landen van de
Raad.
In de conclusie zegt mej. Kok dat on
danks de wetten in de Europese landen,
die man en vrouw gelijke rechten toe
kennen, er in de praktijk nog wel wat
aan ontbreekt. Als ambtenaar bij de
overheid krijgt ze hetzelfde loon als
haar mannelijke collega, in het be
drijfsleven nog niet. Volgens mejuffrouw
Kok ligt de oorzaak ook wel bij de vrou
wen zelf.'Er zijn veel minder vrouwen
georganiseerd dan mannen.
Op het einde van het rapport voor de
Raad van Europa pleit mej. Kok voor
meer voorlichting. Misschien in de
vorm van een brochure, zoals „Europe
an Partnership". „Maar", gaat mej.
Kok verder als ze een toelichting op
het rapport geeft, „de vrouw moet zich
ook realiseren dat gelijke kansen ook
gelijke plichten met zich meebrengen.
In ons land worden steeds meer meis
jes in de gelegenheid gestald ook uni
versitair onderwijs te volgen. Gaat zo'n
meisje na twee jaar trouwen, dan geeft
ze vaak haar studie op. Ik zou het rede
lijk vinden als ze toch haar studie af-
maaktè. ^Ze wordt door de gemeenschap
in staat gesteld te studeren, dan mag de
gemeenschap van haar ook iets terug
verlangen".
„Soms vragen ze me wel eens op le
zingen, wat houdt dat nou in „bewust en
verantwoordelijk leven". Ik geef dan
dit voorbeeld. Als in de huiselijke kring
de politiek ter sprake komt, splitst het
gezelschap zich vaak in tweeën. De
mannen zetten hele bomen op, terwijl
de vrouwen zich in een hoekje terug
trekken en beginnen over de kinderen,
de school en de nieuwste wonderpan.
Waarom kan de huisvrouw met haar
vaak praktische inzicht ook niet aan het
gesprek deelnemen?"
„De opvoeding van de kinderen", zo
gaat mej. Kok verder, „is grotendeels
nog de taak van de huisvrouw. Vroeger
kon ze haar kinderen precies vertellen,
wat ze in de bepaalde situaties moes
ten den. Nu kan dat niet meer. Ze zal
haar kinderen moeten leren zelf een
oplossing voor hun problemen te vin
den. Als ze bewust leeft en via kranten,
radio en televisie op de hoogte blijft
van wat er in de wereld gebeurt, zal ze
een betere opvoedster zijn.
Mej. Kok is zoals ze zelf zegt
acht jaar geleden met een salto mor-
tale in de politiek terecht gekomen.
Toch heeft ze geen spijt van haar be
sluit. Nu kan ze als maatschappelijk
werkster op een bredere basis werken
en deelnemen aan de activiteiten in de
diverse commissies van het Neder
landse parlement, de Raad van Euro
pa en sinds enkele maanden in een
commissie van de Verenigde Naties.
Luxe Seesink 13 cic
TUBINGEN (West-Duitsland) Bij
na 70 procent van de geënquêteerden
bij 'n Westduits opinie-onderzoek be
schouwt Frankrijk als een rumoerig
land dat geplaagd wordt door stakingen
en spanning, zo heeft het Wickert Insti
tuut in Tubingen meegedeeld.
Verder bleek een meerderheid van de
2.010 geënquêteerden tegen het beleid
van president De Gaulle te zijn.
Op de vraag over hun eerste reactie
op het woord Frankrijk antwoordde 67
procent, dat het een land in moeilijkhe
den is, 57 procent noemde de mode,
élégance en charme en 51 procent de
gastronomie, gastvrijheid en levens
stijl. 38 procent was tegen het beleid
van De Gaulle, 27 procent steunde dit
en 25 procent had geen mening.
Op de vraag of Frankrijk eerlijk
naar samenwerking met W.-Duitsland
streeft antwoordde 40 procent ja, 18
procent zei ja, maar vond dat dit stre
ven tot bepaalde gebieden beperkt was
en 42 procent zei nee.
67 procent had gehoord van het Frans-
Duitse verdrag van vriendschap en sa
menwerking en 33 procent had daarvan
geen weet. 19 procent was sinds het
verdrag vijf jaar geleden ondertekend
werd naar Frankrijk geweest. 18 pro
cent had voordien het land bezocht en
63 procent had nooit een bezoek aan
Frankrijk gebracht.
Het onderzoek werd gehouden onder
auspiciën van de EEG.
flank zy de moderne communicatie-
middelen en de reismogelijkheden
is er thans vrij veel bekend over
landen en Volken waarvan men het
bestaan enige tientallen jaren gele
den nauwelijks vermoedde. De bin
nenlanden van Afrika en Azië, zelfs
het tot voor kort vrij ontoegankelij
ke Tibet, bergen weinig geheimen
meer voor de in landen en volkeren
geïnteresseerde Europeaan. Een uit
zondering moet echter gemaakt wor
den voor het hoge noorden en de al
daar levende Eskimo's, over wier
leven, gewoonten en gebruiken nog
maar weinig tot de wereld is doorge
drongen. Het is niet zozeer de af
stand die wel te overbruggen is als
wel de bittere omstandigheden waar
onder men in het hoge noorden leeft,
die veel onderzoekers ervan heeft
afgehouden intensief kennis te ma
ken met de Eskimo's. Dat zijn men
sen die zich op raadselachtige wijze
al vele duizenden jaren geleden heb
ben weten aan te passen aan het
harde poolklimaat.
Een van de weinigen die wat meer
weet te vertellen over land en volk
in het hoge noorden^ éen gebied dat
overigens thans weer volop in de be
langstelling is komen te staan, is de
Deense ontdekkingsreiziger Peter
Freuchen, die vijftig jaar onder de
Eskimo's heeft geleefd en in zijn
boek „Mijn leven onder de Eski
mo's" aan de hand van talrijke ver
halen, opgetekend uit eigen ervarin
gen, een fascinerend verslag weet te
geven,van het leven dat zich onder
de Eskimo's afspeelt.
Freuchen kwam al in 1906 naar het ho
ge noorden. Maakte verschillende
expedities naar het toen onbekende
Thule op de noordelijke kust van
Groenland thans een Amerikaan
se luchtmachtbasis huwde een
Eskimo-meisje en kreeg daardoor 'n
inzicht in de psychologie en het voor
ons denken wat vreemde gedragspa
troon van een der meest onbekende
volken ter wereld.
Peter Freuchen kende de Eskimo's be
ter dan wie ook ter wereld en be
schreef in zijn boek een met veel
fraaie foto's uitgevoerd werk dat een
uitgave is van de NV Arbeiderspers
te Amsterdam het dagelijks leven
van de Eskimo, zijn godsdienstige
opvattingen, de gebruiken bij huwe
lijk en dood en op wel zeer aantrek
kelijke wijze de dierenwereld in de
poolstreken. In het boek komt ook
duidelijk naar voren dat dit in het
barre noorden levende, en vaak voor
onbeschaafd gehouden volk, een zeer
hoog ontwikkelde cultuur bezit. Voor
al het hoofdstuk „Milieu en her
komst" bevat een schat aan gege
vens over land en volk en over de
banden die de Eskimo's eens met
het vasteland van Noord-Amerika ge
had moeten hebben.
De Deen Freychen vertelt onderhou
dend en boeiend en brengt u al ver
tellend tal van wetenswaardige bij
zonderheden aan de man die men
vrijwel nergens anders vindt. Freu
chen is overigens, vooral in Dene
marken, geen onbekende figuur. Hij
schreef verschillende werken over de
poolvisserij, over de rendieren en hij
nam tijdens de laatste oorlog actief
deel aan het Deense verzet tegen de
Duitsers. Hij stierf tien jaar geleden
en geniet nog vandaag de dag een
grote vermaardheid onder de Eski
mo's. In de dertiger jaren werkte hij
mee aan de op zijn geschriften geba
seerde film „Eskimo", waarin hij
zelf speelde.
Het thans vollèdige werk werd uitste
kend uit het Engels vertaald door W.
J. P. Scholtz, de fraaie foto's van
landschappen, dieren en mensen in
het hoge noorden werden verzameld
door H. Joseph.
Peter Freuchen: „Mijn leven
onder de Eskimo's". Uitgave NV.
De Arbeiderspers te Amsterdam.
Pr(js f 19,—.
L. 8.
WENEN Mondain Wenen is enige
duizenden baljurken armer na een
brand in het modehuis van Adlmüller
aan de Körtnerstrasse in het stadscen
trum.
De politie deelde mee dat de brand
waarschijnlijk veroorzaakt was door
oververhitting van een kachel in het
drie verdiepingen tellende gebouw,
Hoewel de brandweer minder dan
een uur nodig had voor het blussen
werd een volledige collectie baljurken
vernietigd.
HANDCREME
uw handen vragen erom
(Van een onzer verslaggevers)
TTVE jarige stond in de box, lachte meteen toen we binnenkwamen en stak
een hand uit. Eén heel jaar is hij donderdag geworden, de donkerharige
Dirk, zoon van Nederlands produktiefste literator Simon Vestdijk.
Vader en zoon droegen alle twee bretels: Dirk kleine rode, zijn vader van
'n kleur die we niet konden ontwaren, want toen we binnenkwamen in die ka
mer aan de Torenlaan in Doorn had de romanschrijver, dichter, essayist, arts
en dr. z'n colbert al aangeschoten over z'n donkerblauwe hemd en alleen zijn
bruine sloffen demonstreerden: Ik ben thuis en ik wens op m'n gemak te zit
ten.
Dr. S. Vestdijk zoals het in kleine
sierlijke witte lettertjes op de voor
deur staat geschilderd stak een ste
vige sigaar op nadat hij sigaretten had
uitgedeeld en zakte diep in zijn stoel
weg, zijn rug naar het raam gekeerd.
Meneer Vestdijk,'als mannen on
der elkaar, was het niet even wennen
zo'n baby in huis, vroegen we aan de
romanschrijver, die in oktober zeven
tig jaar wordt.
„Wennen? Neen, niet in het minst",
was zijn antwoord. „Ik heb niet de
minste last van Dirk gehad. Nou, ja,
toen hij tandjes kreeg, dan huilde hij
natuurlijk wel eens, maar als ik op dat
moment moest werken zette ik de stof
zuiger aan en dan hoor je niets".
De jonge en innemende mevrouw A.
C. M. Vestdijk-van der Hoeven beaam
de vanuit een andere stoel, terwijl ze
een stuk opgerookte sigaret in een as
bak liet verdwijnen: „Neen, echt een
zoete baby, beslist. Wij zijn gewend
om laat op te staan en daaraan heb
ben we Dirk ook meteen gewend. Hij
PARIJS Dat in Parijs de coutu
riers ditmaal in de nieuwe collecties
meer algemene ideeën geven voor de
mode dan bepaalde lijnen voorschrij
ven, bleek zowel op de show van Lan
vin als Patou.
Sinds bij Lanvin de ontwerper Jules
Crahay wordt geassisteerd door de
jonge Amerikaanse echtgenote van de
zoon van de oprichter van dat mode
huis is het meer dure boetiek dan cou
ture wat daar wordt getoond.
De voorjaarsshow was een bonte ver
zameling van stijlen en lijnen, met de
korte rok in de meerderheid, hoewel
vele details aan 1930 herinnerden. De
pakjes hebben bij Lanvin een lang jas
je met een hoge kraag, een ceintuur
en een rechte korte rok of plooirok.
De nonchalante cardigan-mantels
zonder kraag zijn eveneens van een
ceintuur voorzien. De ;,Baby Lock"
geeft de korte jurken, waarbij de ruim
te uit een gesmockt of geplooid schou
derpasje ontspringt, een naïef aan
zien.
Die jurken, op babykleding geïnspi
reerd, zijn ook uitgevoerd in bonte
Mexicaanse strepen. De romantische
zwarte of donkerblauwe kostschoolach
tige jurken worden opgefleurd door
grote kragen van wit organdi met een
camelia onder de kin.
Brede, witlederen ceintuurs omvat
ten de taille bij de smokingjurken voor
de avond, die een zwart bovenstuk heb
ben, aangevuld door een wijde rok in
felle kleuren. De fisëta-jurken van
crêpe zijn van bonte borduursels in
strepen of kinderlijke bloemfpatro-
nen voorzien.
Helemaal van struisveer, in ver
schillende kleuren vervaardigd zijn de
korte, wijde cocktail jurken in tentstijl.
En op Indiaanse tenten lijken de lan
ge Inca-mantels voor 's avonds, van
zwarte of kleurig gestreepte zijde ver
vaardigd. De Sultanagewaden van be
drukte mousseline hebben wijde trech
termouwen, aangevuld door een lange
sjaal, die om het hoofd is gewikkeld.
De Bonnie-baretten in felle kleuren
deden ook bij Lanvin denken aan de
gangsterfilm, „Bonny and Clyde"; die
hier in Moulin-Rouge de Franse pre
mière beleefde. Lange rokken tot op
de kuit en Bonnie-alpino's werden veel
gedragen in de zaal voor de eerste
Franse vertoning van die Amerikaan
se film, die hier nu al maanden lang
de mode beïnvloedt.
De hoofdrolspeelster, Faye Duna-
way, gaf het voorbeeld met een witte
mantel in 1930 lengte, helemaal met
struisveren afgezet. Net als hier bij de
modehuizen wist zij echter niet tussen
lang of kort te kiezen. Onder haar
mantel tot op de kuit droeg zij een
heel kort mini-jurkje.
Met een swingende stijl nam Michel
Goma het bij Patou op tegen die lan
gere 1930-mode. Bij de pakjes van Pa
tou worden korte spencerjasjes met een
centuur op wijde gegeerde rokken of
plooirokken gedragen. Er horen blou
ses bij met een hoge col. Een hoog
bord hebben ook de soepele jersey
jurken met een lang lijf, een brede
ceintuur en swingende, korte charles
tonrokken.
De mantels door Michel Goma ont
worpen, zijn mannelijk van lijn. Het
zijn ranke redingotes met smalle cein
tuurs of een soort ulsters met brede
opstaande kraag en opgezette zakken.
Herenhoeden met brede rand of kleine
strak om het hoofd sluitende hoedjes,
die op badmutsen lijken, bekronen de
ze swingende voorjaarsmode. Bij som
mige jurken is het lange, sluike lijfje
boven een wijde rok, van een wit plas
tron voorzien.
wacht rustig tot ik kom en als hij zich
verveelt, wandelt hij wat door zijn
bed".
Dirk Simon Vestdijk zelf intussen
stapte door zijn box, trok eens aan het
gymnastiektoestel en maakte series
keuvelgeluiden, die te voorschiin kwa
men uit een bijzonder tevreden ge
zicht, wq^rin een grote hoeveelheid on
deugendheid verborgen zit.
„Hij is gewoon erg lief", sprak zijn
vader. „Die tandjes, nou ja, kan hij
ook niks aan doen". Mevrouw Vest
dijk: „En doorgaans ging het meer
om een vuile broek".
In de achterkamer, vlak naast de
box van Dirk, zat 'n zwarte poedel,
die zeer binnenkort een aantal jongen
op de wereld gaat brengen. De hond
is niet zo erg gek op Dirk Simon Vest
dijk, want de kleine vingertjes grijpen
alle kanten op en zijn niet geïnteres
seerd in het feit of het ogen of staart
betreft, als het maar een stukje hond
is dat hij vasthoudt.
Dwars door de twee kamers rende
een kleine poes. Zeker een jonkie, ver
onderstelde ik. „Weineen", aldus de
auteur, „al twee keer een nest jongen
gehad. Een zwerver, tijd geleden ko
men aanlopen".
De zwerver begon met een tweede
poes te stoeien, terwijl een derde rustig
op een verhoging alles door bijna dicht
geknepen ogen lag te bekijken. Het
werd mevrouw Vestdijk wat te rumoe
rig en ze zei: „Vooruit jongens, ga in
de gang spelen, daar heb je de ruimte"
waarop twee poezen ijlings naar de
aangewezen plek vertrokken als waren
het gehoorzame schoolkinderen.
Gaan die poezen op hun eentje ook
naar buiten, de tuin in, vroeg ik aan
de op 17 oktober 1898 in Harlingen ge
boren Simon Vestdijk, die in Amster
dam medicijnen studeerde, een jaar
of zes arts was (ook scheepsarts) en
zich sinds 1929 aan de letteren wijdt.
„Dat is een ingewikkelde zaak",
lachte de heer Vestdijk. „De ene
is onmiddellijk zwanger als ze buiten
komt, dus die houden we maar binnen.
De tweede gaat naar de buren, eet
daar en gaat vervolgens ook daar op
de divan liggen en dat vinden we niet
prettig, dus ook binnen bljjven. En de
derde vertoont geen enkele neiging om
naar buiten te willen. Zo nou weet u
het".
Aan de hand van zijn moeder kwam
de donderdag jarige Dirk Simon door
de kamer stappen, op weg naar zijn
beroemde vader. „Geef mij je sigaar
maar", vond mevrouw Vestdijk en te
gen ons: „Dirk pakt alles, sigaren, si
garetten, asbakken".
Wel, de bril en de neus van Simon
Vestdijk waren ook zeer interessante
objecten voor zijn zoon en intussen
vertelde zijn moeder: „Het is een vre
selijk ondernemend ventje en hij lijkt
precies op zijn vader. We hebben pas
één complex in hem ontdekt: een snoe-
ren-complex. Hij trekt alle snoeren uit
de stopcontacten, tot en met dat van
de radio en hij doet het rustig vanuit
zijn box. We wisten niet dat we zoveel
snoeren in huis hadden".
Over de jarige Dirk die op zijn va
ders schoot zat te spelen hoorden we
intussen, dat hij al twee keer naar de
kapper is geweest. „Hij heeft zoveel
haar", zei mevrouw Vestdijk.
Maar voor Dirk kan 'het geen haar
genoeg zijn en regelmatig heeft hij
handen vol met haar te pakken, wan
neer een van de poezen hem passeert
en hij tien vingers uitsteekt.
Meneer Vestdijk, u bent ook arts,
bekijkt u uw zoon wel eens als arts?
„Och, je voelt je eigenlijk geen arts
meer", aldus de schrijver, „omdat je
het vak niet uitoefent. En er is wel het
een en ander gebeurd in de medische
wereld en andere zaken zijn verou
derd".
Hoeveel boeken heeft u nu precies
geschreven?
De heer Vestdijk lachte. „Ja", zei
hij, „ik moest ze onlangs zelf gaan tel
len, want ze wilden het weten voor dat
boekje „Vestdijk in kaart". Ik wist het
echt niet uit mijn hoofd, maar het ble
ken er toch achtentachtig te zijn".
En bent u bezig met nummer 89?
„Jawel, dat zeker. Eigenlijk zijn het
er meer, want er ligt nog het een en
ander dat nog niet uitgekomen is", al
dus Simon Vestdijk. „Het zullen er nu
wel 91 of 92 zijn". Hij duwde zijn
neus tegen Dirk en zei „Dag schatje".
„Terug tot Ina Damman", was het
eerste boek in 1934, voorafgegaan door
verzenbundels. Dat is dan ongeveer ne
gentig boeken geleden
Hoe komt iemand in vierendertig
jaar aan een dergelijk geweldige pro-
duktie? Ik heb het de heer Vestdijk, iri
Groningen doctor honoris causa gewor
den, zelf gevraagd.
„Och, vlijt hè, ik geloof dat het ge
woon vlijt is", antwoordde hij.
U beschouwt uw werk dus als een
ambacht?
„Ja dat vind ik een goed Idee: een
ambacht, dat Is de meest gezonde ma
nier van bekijken", aldus de litera
tor in Doom.
ADVERTENTIE
MODE-BEELDEN
Een model uit het modehuis Esterel. Links een
Mexicaanse poncho, gemaakt van grof linnen, be
stikt met zijde in verschillende kleuren; rechts een avond
japon van paarse zijde. Als hoofddeksel een ,,helm" met
pluimen.
Q Grappige, mouwloze jurkjes uit de collectie van Es
terel. Door eenvoudig verschillende accessoires aan
te knopen kan men van hetzelfde jurkje uiteenlopende
modelletjes" maken.
0 ,,Sail away" heet deze creatie uit de nieuwe voor
jaarscollectie van de Londense ontwerper Hartnell.
De mouwen hebben een driekwart-lengte. De hoed is ge
maakt door Simone Mirman.
0 Paddestoelhuisjes, zoals hier op een maquette afgebeeld, zullen in groten getale
verrijzen bij Altwis in het Zwitserse kanton Luzern. Het zijn weekendhuisjes,
ontworpen door een architectenbureau in Zurich. Het wachten is alleen nog op de bouw
vergunning.
Q Twee modellen uit de nieuwe hoedencollectie van
Carven (Parijs). Boven: een grote hoed van turquoise
stro met een klein sluiertje; onder een grote, tweekleu
rige hoed met neergeslagen rand.
,,Bambin" noemde Carven deze hoed, die is ver
vaardigd van grof gevlochten stro; de kleuren zijn
beige en aardbei-rood.
0 Een Mexicaanse bruidsjapon uit Parijs, ontworpen
door Ést er el en gemaakt van opengewerkte zijde
gabardine. Bij de zalmkleurige japon hoort een hoofd
deksel dat is geïnspireerd op de quetzal", een Mexi
caanse helm.
I
