Rusland boekt successen in
de Middellandse Zee
Militaire raad
zuivert leger
n
Korea
Philby adviseur inzake
propaganda tegen V.S.
Baunsgaard
formateur in
Denemarken
WAT SEDERT CA THAR INA DE GROTE
ONMOGELIJK SCHEEN LIJKT NU TE LUKKEN
Israels zege
bracht de NA V0
slechts nadelen
Onze militaire
medewerker schrijft
Weer 45 officieren uit functie
in Griekenland
Auto en juwelen
verdwenen
Ex-echtgenote over dubbelspion:
Ernstige rellen
in India
V.S.-soldaten
vragen
asiel
in Frankrijk
NOG MEER
ONZEKER
GELDNOOD
GEHEUGEN
ZATERDAG 27 JANUARI 1968
De uitdrukking is van wijlen Sir Winston Chur
chill en het is (dus) een kernachtige typering: „Het
Middellandse Zeegebied is de zachte onderbuik van
Europa". De ministers van Defensie van de NAVO-
landen hadden die woorden als een spreuk aan de
muur kunnen hangen toen zy vorige maand in Brus
sel de militaire positie van de NAVO onder de loep
namen, want het Middellandse-Zeegebied heeft veel
van hun t(jd in beslag genomen. Eigenlijk voor het
eerst in de negentien NAVO-jaren, want de aan
dacht is bijna altijd geconcentreerd geweest op de
landdreiging door Midden-Europa.
Waarom nu die speciale aandacht voor de zuide
lijke flank? Omdat de Sovjet-Unie zich plotseling
een aantal faciliteiten in dit gebied verworven heeft
die een jaar geleden nog bijna ondenkbaar waren.
In februari/maart van het vorig jaar schreef onze
militaire medewerker over de snel slechter wor
dende situatie in het gebied rond de Middellandse
Zee en het Midden-Oosten. Op 5 juni 1967 ontbrand
de de strijd tussen Israël en de Arabische landen.
In zes maal 24 uur was de zaak beslist: zonder di
recte hulp van wie dan ook zegevierde het kleine
Israël over zijn veel grotere buurlanden. Een triomf
dus mede voor het met Israël sympathiserende Wes
ten? Integendeel: de vreemde situatie doet zich voor
dat juist de Sovjet-Unie er beter van geworden is.
Zoveel beter dat de mogelijkheid bestaat dat Euro
pa in dit gebied plotseling voor een strategisch fait
accompli zal komen te staan een ernstige zaak,
gegeven 't feit dat onze kortste verbindingsweg met
Azië door dit gebied loopt en dat uit dit gebied een
groot deel van Europa's economie wordt gecontro
leerd door middel van de olie.
Over het hoe en waarom van deze ontwikkeling
schrijft vandaag onze militaire medewerker.
Sedert de Athener Themistocles 500
jaar voor Christus verklaarde dat
„degene die de heerschappij ter zee
heeft, alles beheerst", is er wel het een
en ander veranderd. Onder meer is de
heerschappij in de lucht een bijzonder
voorname factor geworden, maar toch
is er nog steeds een kern van waarheid
in deze eeuwenoude bewering. De be
tekenis van de Middellandse Zee voor
Europa komt duidelijk tot uiting als
men zich realiseert dat haar blauwe
water dagelijks door 2600 handels
schepen wordt bevaren en dat onge
veer 1200 van deze schepen tot de
NAVO-landen behoren. Van alle wa
ren die bij onze drie zuidelijke NAVO-
bondgenoten, Griekenland, Italië en
Turkije, worden ingevoerd komt 99
procent per boot het land binnen en
slechts 1 procent door de lucht. Het
belang van het Suez-kanaal is (nog
steeds) bijzonder groot; terwijl Euro-
pa's olievoorziening voor een groot
deel afhankelijk is van de landen uit
het Midden-Oosten en Noord-Afrika.
Voor wat de militaire geografie be
treft, verwijs ik u naar het kaartje.
Twee uiterst belangrijke punten komen
daar sterk na^r voren:
de drie NAVO-landen Italië,
Griekenland en Turkije hebben
elk een zeer lange zeegrens en zijn
voor wat betreft onderlinge steun
volkomen afhankelijk van het zee-
en luchtruim;
de Sovjet-Unie kan slechts via de
twee uiterste einden van de Mid-
landse Zee de Straat van Gi
braltar en de Bosporus/Dardanel-
len toegang tot die zee krijgen
en beide toegangen worden (nu nog)
door de NAVO gecontroleerd en
beheerst.
"Deeds in de tijd van Catharina de
Grote was vrije toegang tot en mi
litaire invloed in de Middellandse Zee
één van Ruslands hartewensen. Erg
succesvol was men daar echter niet
mee. Tot voor enkele jaren patrouilleer
de de rode vloot slechts in het Ooste
lijk deel van de Middellandse Zee. Het
derde Sovjet „ESKADRA" was toen
slechts een zeer klein verband met een
voortdurend wisselende samenstelling.
Het waren meestal schepen die behoor
den tot de Zwarte Zeevloot die enkele
weken in de Middellandse Zee bleven.
Deze vlooteenheid had geen enkele vas
te basis in het Middellandse-Zeege
bied, maar „bezocht" enkele vrienschap-
pelijke havens. De vloot werd op zee
verzorgd vanaf vrachtschepen in be
schutte wateren waar ze weinig opvie
len.
Nu, begin 1968, hebben we te maken
met een vijftigtal oorlogsschepen en een
dozijn onderzeeërs, hetgeen over de
laatste drie jaren 'n toeneming met niet
minder dan 600 pet. betekent. Zeer be
langrijk zijn de 12 onderzeeboten, waar
van er 2 nucleaire aandrijving hebben
en waarschijnlijk over nucleaire wa
pens beschikken. Voor een deel komen
deze onderzeeboten uit het Oostzèe- en
Noordzeegebied. Eveneens belangrijk
is het viertal landingsschepen van het
samen te stellen
NAVO MZ-esl
3-6 schepen
ANKERPLAATSEN 'RODE ESKADRA'
VERZORGINGSHAVENS 'RODE ESKADRA'
GEPLANDE BASIS 'RODE ESKADRA'
GEPLANDE RAKETBASIS
50 SCHEPEN
200 VLIEGTUIGEN
25.000 MAN
basis NAPELS
'RODE ESKADRA'
A5-55 SCHEPEN
12-ONDERZEEBOTEN
ATHENE Het militaire bewind heeft gisteren 45 hooggeplaatste officie
ren uit hun functie ontheven of met pensioen gestuurd. Het betreft hier
officieren die ervan worden beschuldigd de zijde van koning Constantijn te
hebben gekozen tijdens diens mislukte staatsgreep op 13 december vorig
jaar.
type „Alligator". Zo'n landingsschip
kan een geheel gemotoriseerd modern
infanteriebataljon tegelijk vervoeren en
op open stranden ontschepen. Hier
door heeft dit derde „ESKADRA" de
mogelijkheid 'n geheel marine-infante-
rie-regiment tegelijk aan land te zetten,
hetgeen ongeveer overeenkomt met de
capaciteit van de Amerikaanse 6e vloot
op dit gebied.
Een ander opmerkelijk feit 1» de mo-
lijkheid geleide raketten vanaf deze
vlooteenheid in te zetten tegen zee- en
landdoelen. De Russen ontwikkelden
schip-schip raketten sedert 1957 en aan
vankelijk werd hierover slechts geglim
lacht in het Pentagon. Die tijd is echter
voorbij. De drie raketten die in de na
middag van de 21e oktober werden af
geschoten op de Israëlische torpedo
jager Eilath, markeren een wapentech-
nische voorsprong op dit gebied. Deze
raketten naderden, zoals beschreven
door de Israëlische Commandant van
de Eilath, op een verkeerde koers,
maar veranderden plotseling van vlieg
richting en de eerste trof midscheeps;
de tweede sloeg enige minuten later in
de machinekamer in. Een derde sloeg
anderhalf uur later in het brandende
wrak en een vierde explodeerde enige
minuten later boven de plaats waar het
schip gezonken was.
De Amerikanen werken met ballisti
sche (niet bestuurbare) raketten van
het Polaris type.
W/at is nu toch de reden dat dagene
wat in de loop der historie de Rus
sen nooit is gelukt, nu plotseling op de
drempel van verwezenlijking lijkt te
staan? Allereerst zijn de gewijzigde po
litieke verhoudingen na Wereldoorlog II
hier schuld aan. De landen langs de
zuidelijke oever van de Middellandse
Zee waren vrijwel alle gebieden, die on
der beheer of bescherming stonden van
een grote Europese mogendheid en ver
wierven na 1945 hun zelfstandigheid.
Toch konden ze nog niet buiten econo
mische en militaire steun. Vrijwel al
deze landen worden bewoond door Ara
bieren die de staat Israël liever vandaag
dan morgen zien verdwijnen. Uit oppor-
tuniteitsoverwegingen steunt de Sovjet-
Unie de Arabieren, voorziet ze van of
fensieve wapens en maakt ze langzaam
maar zeker economisch en militair van
zich afhankelijk. Men vist in troebel
water ten koste van het Westen. Een
tweede reden is het ontbreken van suc
ces voor de Sovjet-Unie in de afgelo
pen 20 jaar in haar streven naar over
heersing van West-Europa. De Navo
Een van de Russische „Alligator"-
landingsschepen, die in de toekomst
de ruggegraat zullen gaan vormen van de
Sovjet-invasievloot.
damde succesvol de Sovjet-expansie in
Midden-Europa in en nu probeert men
de Europese defensie via de flanken te
omtrekken. Talloze ontwikkelingen en
gebeurtenissen geven hun goede moed
dat het ditmaal zal slagen. Immers:
Moskou verdiept zijn penetratie in
Egypte, Syrië en Algerije. Duizenden
Russische technici instrueren de Ara
bieren hoe met verfijnd oorlogsmate-
rieel om te gaan. Misschien herinne
ren we ons nog dat ook het Viëtnam-
conflict eens begon met Amerikaanse
adviseurs en technici.
De Gaulle trekt, als vriendschapsge
baar tegenover de Arabieren, zijn
eenheden 10 jaar voor het aflopen
van het contract terug uit 's werelds
sterkste atoomvrije marinebasis
Mers el Kebir. Deze basis beschikt
over 5 km ondergrondse wegen en is
nota bene met steun van Navo-gelden
gebouwd. Velen zijn bang dat de
Russen in de toekomst over deze ba
sis zullen kunnen gaan beschikken in
ruil voor economische en militaire
hulp.
Griekenland is eveneens een bron
van gevaar. Zullen de Russen de com
munistische guerrilla's werderom
gaan activeren om ook hier hun in
vloed te vergroten?
Uiteraard zal de Sovjet-Unie niets
nalaten om het conflict tussen Ara
bieren en Israëliërs warm te houden.
In feite is dit wel één van de belang
rijkste punten. Men herinnert zich in
Moskou heel goed hoe veel sterker
men uit de vorige krachtmeting te
voorschijn kwam ondanks het verlies
der Arabieren. Wat in Cuba weivoor-
bereid mislukte schijnt in het Middel
landse-Zeegebied al improviserend
tot succes te leiden.
Egypte, Syrië en Algerije staan het
rode ESKADRA met hun grote ha
vens nu reeds ter beschikking voor
reparaties en verzorging. Vooral
Egypte, dat over Russische oorlogs
schepen beschikt, komt hier van pas
omdat het de reservedelen voor deze
schepen ter beschikking heeft. Er is
een melding dat de Egyptenaren de
basis MERSA MATRUK als vlootba-
sis ter beschikking hebben gesteld.
Hoe dan ook de Russische schepen
blijven onder het mom van vriend-
schapsbezoeken weken en zelfs maan
den in Port Said. De bekende anker
plaatsen die u op het kaartje ziet aan
gegeven worden regelmatig benut en
laten niet na de Noordafrikaanse lan
den te intimideren.
Ook de ingang tot de Rode Zee heeft
de Sovjet-aandacht. Geheel Zuid-Ara-
bië staat nu min of meer vijandig te
genover het Westen. De Engelsen ver
laten Aden en de enig overgebleven
basis BAHRAIN ligt in politiek in
stabiel gebied en kan eenvoudig een
tweede Aden worden. De Soedan
heeft nauwe banden met de Sovjet-
Unie aangegaan en het Westers ge
zinde Ethiopië dreigt omsingeld te
worden. Een tangbeweging is bezig
zich te sluiten rond het gehele Mid
dellandse-Zeegebied.
och zijn er nog wel wat lichtpunt
jes. Zolang Rusland geen vliegdek
schepen of een aantal eigen luchtbases
rond de Middellandse Zee heeft, blijft
de Sovjet-marine, ondanks haar sterk
te, een instrument dat zich beter leent
voor politieke demonstraties en intimi
datie dan voor daadwerkelijk gevecht.
Zonder luchtmacht is een vloot name
lijk blind en bijna weerloos. Hier
wreekt zich bij de Sovjets het ontbre
ken van vliegdekschepen. Een tweetal
Sovjet-vliegdekschepen is in aanbouw,
waarvan er één momenteel proef vaart
in de Zwarte Zee, doch het schijnt hier
slechts te gaan om helikopterschepen,
nodig voor het steunen van landingsope
raties. Het gebrek aan inlichtingen
noopt de Sovjets „vissersschepen" voor
zien van elektronische apparatuur in te
zetten overal daar waar Navo-vlooteen
heden oefenen. In oorlogstijd is zoiets
echter niet mogelijk.
Buiten de 6e Amerikaanse vloot zijn
er dan natuurlijk ook nog de vlooteen-
heden van Italië, Griekenland en Tur
kije, waarvan bijvoorbeeld de Italiaan
se vloot alleen al groter is dan het rode
ESKADRA. Deze vlooteenheden be
schikken echter niet over geleide wa
pens of nucleaire middelen.
De vorming van een Navo-eskader,
waartoe besloten werd op de ministers-
vergadering in december 1967, is even
eens een positief punt. Niet dat deze
schepen zeer groot gewicht in de mili
taire schaal leggen, doch hun aanwezig
heid naast de Amerikaanse 6e vloot
accentueert de verbondenheid en kan
voorkomen dat de Sovjets de wil tot
weerstand van de Europese Navo-lan-
den onderschatten.
Landen als Ethiopië en Marokko en
tot op zekere hoogte nog Lybië zijn
Westers gezind en verdienen volledige
hulp en steun. Juist daarom is de
grootst mogelijke aandacht der Russen
op deze landen gericht.
Kort samengevat: Er ontwikkelt zich
een zeer gevaarlijke situatie op de »ui-
delijke flank van de Navo. Slaagt de
Sovjet-Unie er in om enkele Noord
afrikaanse landen tot sateliet te ma
ken teneinde zodoende eigen marine-
en luchtbases te verwerven, eventueel
gecombineerd met vliegdekschepen,
'dan wordt de situatie explosief. Veelal
zeer goed* ingelichte £ngelse inlichtin
genfunctionarissen hebben voor het lo
pende jaar 1968 het volgende voor
speld:
Intensevering van de politiek om de
Verenigde Staten te isoleren van Euro-
pa.
Het verder dichtdrukken van de stra
tegische tangbeweging om het Midden-
Oosten;
Het verkrijgen van volledige contro
le over de Rode Zee en versterken van
de positie in de Middellandse Zee;
Al het mogelijke doen om chaos in
Afrika te bevorderen en het ondermij
nen van de positie van Zuid-Afrika eb
Rhodesië.
Volgende maal wil ik de wat minder
spectaculaire, doch eveneens bijzonder
interessante Navo-noordflank bezien.
Onder hen die gisteren uit het leger
werden gezet bevinden zich 1 ui tenant-
generaal Constantine Dovas, de vroege
re chef van de koninklijke huishouding
en waarnemend premier in 1961, luite
nant-generaal George Peridis, comman
dant van het derde legerkorps in Noord-
Griekenland, waar Constantijn zijn te-
genrevolutie had willen lanceren, luite
nant-generaal Constantine Kollias, com
mandant van het eerste legerkorps in
Larisa, Midden-Griekenland, dat ook 'n
rol speelde bii de mislukte staatsgreep
van de koning, luitenant-generaal John
Manetas, stafchef van het leger, Ores
tes Vidalis, stafchef van het derde le
gerkorps in Noord-Griekenland, Andre
as Hoerschelmann, commandant van
de pantserdivisie van het derde leger
korps.
Van de 45 in de Griekse staatscou
rant van gisteren genoemde officieren
zijn er 33 uit het leger gezet. De overi
gen worden met pensioen gestuurd.
De actie tegen de officieren werd op
touw gezet door een speciale, uit vijf
leden bestaande militaire raad, die sa
mengesteld werd na de mislukte staats
greep van de koning.
Onder hen die uit hun rang werden
ontzet bevinden zich vijf luitenants-ge
neraal, zes majoors-generaal, zeven bri
gade-generaals en vijftien kolonels.
Van de met pensioen gezonden officie
ren hadden twee de rang van brigade
generaal en tien die van kolonel.
Volgens betrouwbare woordvoerders
is dit de eerste zuiveringsactie van de
uit vijf man bestaande legercommissie.
Verwacht wordt dat dergelijke acties
ook zullen worden uitgevoerd in mari
ne- en luchtmachtkringen.
In de tijd tussen de mislukte coup
van de koning en diens vlucht daarop
naar Rome, zijn volgens de berichten
in totaal meer dan 200 officieren, die
sympathie voor de koning koesterden,
ontslagen of met pensioen gestuurd.
Volgens de zegslieden werden ook
veel officieren overgeplaatst naar min
der belangrijke posten.
De vrijlating van de Griekse com
ponist Mikis Theodorakis die giste
ren werd verwacht, is weer onzeker ge
worden. De justitie zegt namelijk in
zijn dossier nog een aanklacht te heb
ben gevonden, die eerst moet worden
nagegaan. Een beslissing hierover
wordt spoedig verwacht.
Een rechtbank in Athene oordeelde
donderdag, dat Theodorakis geen ge
vaar vormt voor de openbare veiligheid
en dus op vrije voeten kan worden ge
steld. Aanvankelijk is hij ervan beschul
digd het militaire bewind ten val te
willen brengen.
PERSONALIA
Binnenkort is de benoeming te ver
wachten van de heer G. Elshove tot
dusver tijdelijk zaakgelastigde der Ne
derlanden te Santo Domingo tot hare
majesteits buitengewoon en gevolmach
tigd ambassadeur aldaar.
KOPENHAGEN Koning Frederik
van Denemarken heeft gisteren de lei
der van de (anti-militaristiSche) soci
aal-liberalen, de zevenenveertigjarige
Hilmar Baunsgaard, als kabinetsfor
mateur aangewezen. De sociaal-libera
len, ook wel radicalen genoemd won
nen bij de verkiezingen van enkele da
gen geleden veertien zetels en bezetten
nu 27 van de 179 zetels in het Deense
parlement.
De verkiezingen leidden tot het af
treden van de sociaal-democratische
minderheidsregering van Jens Otto
Krag. De sociaal-democraten vielen te
rug van 69 tot 62 zetels.
De leiders van de rechtse partijen
hadden gezamenlijk Baunsgaard als
kabinetsformateur aanbevolen. De ra
dicale leider deelde na een onderhoud
met de koning mee dat hij zal streven
naar een kabinet op zo breed mogelij
ke basis. De drie rechtse groeperingen
behalve de sociaal-liberalen, de con
servatieven (37 zetels) en de gematig
de liberalen (boerenpartij), die 34 ze
tels hebben beschikken samen over
98 zetels. Baunsgaard denkt een dag of
drie, vier nódig te hebben om tot een
conclusie te komen.
Aangenomen wordt dat Baunsgaard
samenwerking met de sociaal-demo
craten niet uitsluit.
De in 1920 te Slagelse op Se el and ge
boren Hilmar Baunsgaard, directeur
van een organisatie van marktonder
zoek in Kopenhagen, kwam tien jaar
geleden in het parlement. Van 1961 tot
1963, toen de sociaal-liberalen met de
sociaal-democraten een coalitie vorm
den was hij minister van Handel.
Daarna trad zijn partij uit de regering
en werd Baunsgaard voorzitter van de
radicale fractie. Hij behoort in zijn
partij tot de rechtervleugel.
ROTTERDAM In Rotterdam is
donderdag een auto gestolen, met een
kostbare inhoud, namelijk voor een
waarde van circa f 50.000 aan juwe
len, klokken, wekkers en horloges. De
ze auto, een Citroën ID (kenteken FV
8179), stond geparkeerd op de Bran
dersplaats in Rotterdam.
"jVTEW YORK Eleanor Philby, de Amerikaanse ex-vrouw van de Sovjet-
-I- spion Harold (Kim) Philby, zegt te geloven dat haar vroegere echtgenoot
tegenwoordig werkt als adviseur inzake anti-Amerikaanse propaganda.
„Ik kan me wel zo'n beetje voorstellen wat hty tegenwoordig doet", zei me
vrouw Philby op een persconferentie In New York. „Subversieve propaganda
was tenslotte ztyn sterkste zijde In de oorlog. Ik geloof dat z(jn memoires ook
bedoeld z(jn om de Amerikanen op stang te jagen".
Philby's memoires, waarin hij vertelt
van zijn 30 jaar als spion voor Rusland
terwijl hij zogenaamd werkzaam was
als topfiguur in de Britse geheime
dienst, zijn in Europa gepubliceerd en
worden nu in de Verenigde Staten te
koop aangeboden. In het boek doet hij
een aanval op de Amerikaanse CIA.
„Ik neem aan dat de KGB (de Russi
sche veiligheidsdienst) het boek eerst
eens goed bekeken heeft", zo zei me
vrouw Philby.
De 53-jarige mevrouw Philby woont
tegenwoordig in Tunesië. Zij kwam de
ze week naar Amerika in verband met
het verschijnen van haar boek „The spy
1 loved". Ze zag Philby het laatst ruim
2 V» jaar geleden in Moskou. Ze vertel
de het boek geschreven te hebben en
verhalen te hebben verkocht aan
tijdschriften, omdat ze in geldnood zat.
„Kim kon me geen financiële zekerheid
geven". Ze verteld-» dat ze haar vroe
gere man had geschreven en dat hij
haar toestemming tot de publikaties
gaf.
Mevrouw Philby merkte op dat haar
ex-echtgenoot, die nu in Moskou ge
trouwd is met de ex-vrouw van de Brit
se spion Donald MacLean, ook verant
woordelijk is voor het boek van de Sov
jet-spion Gordon Lonsdale. „Ik weet ze
ker dat hij dat heeft geschreven", zei
ze. „Ik heb het voorwoord gelezen. Dat
behelsde al zijn ideën. Ik had het ei
genlijk niet mogen zien, maar ik heb
wel eens geholpen met het typen er
van".
„Toen ik in Moskou was, werkte hij
op andere manieren voor de KGB. Hij
had voortdurend besprekingen met ze.
Hij wist ontzettend veel over het Mid
den-Oosten en niet veel minder over
Afrika. Hij heeft een fantastisch geheu
gen". De heer en mevrouw Philby
trouwden in 1959 in Beiroet, waar ze
bleven wonen tot hij in het begin van
1963 vedween en in Moskou opdook als
een overloper.
Heeft hij ooit laten blijken dat hij
een dubbelagent was, een „superapion"
voor Rusland?
„Hij leefde altijd volgens een bepaald
plan, een „niveau" noemde hij dat", zo
antwoordde ze. „Ik was zijn z.g. Ame
rikaanse niveau. Nu is het Rusland
voor hem. Hij zou een uitstekend acteur
zijn geweest".
Maar, zei ze, toch waren er wel aan
wijzingen geweest Een van die aanwij
zingen was toen George Blake, ook een
PHILBY
anti-Amerikanisme
Brit die voor communisten spioneerde,
door de Engelsen uit Beiroet naar Lon
den werd teruggeroepen en beschul
digd werd van spionage. „Kim deed
overdreven ongeïnteresseerd, alsof het
hem niet aanging. Hij was te onverschil
lig, nu ik er aan terugdenk", aldus me
vrouw Philby. „Er waren ook andere
dingen. Hij beschouwde Castro als een
groot man. Ik niet. En de dood van
Loemoemba, daar was hij erg van on
der de idruk. Ik geloof niet dat hij
zich in Moskou erg verveelt. Hij houdt
van het land en heeft 30 jaar discipline
gekend" zo besloot mevr. Philby.
GAOEHATI Circa drieduizend stu
denten en scholieren hebben gisteren
onder kreten als „dood aan mevrouw
Gandhi" en .Assam voor de Assamie-
ten", in de stad Gaoehati in Noordoost-
India fabrieken, winkels en auto's in
brand gestoken, ruiten ingegooid en al
le uithangborden met opschriften in het
Engels en Hindi omlaag getrokken. De
autoriteiten hebben een uitgaansver
bod afgekondigd. Onder de politie vie
len zes gewonden. In Assam is al de he
le week gedemonstreerd tegen plannen
van het centrale bestuur om de staat
te reorganiseren teneinde tegemoet te
komen aan eisen van bergstammen in
zake autonomie.
Tn de Koreaanse oorlog, die in ju
ni 1950 uitbrak en tot juli 1953
duurde, ontlaadde zich de spanning
die vijf jaar „koude oorlog" had op
gehoopt. De oorzaak van de koude
oorlog was gelegen in de scherpe ide
ologische tegenstellingen tussen de
westerse wereld en de communisti
sche wereld, met name tussen de
Verenigde Staten en de Sovjet-Unie
de twee grote overwinnaars van de
tweede wereldoorlog.
Bijna onmiddellijk na het ineenstorten
van nazi-Duitsland hadden die te
genstellingen zich geopenbaard. Voor
de Amerikanen en voor een groot
deel van de westerse landen was het
communisme even barbaars als het
pas verslagen nazisme.
Vervuld van grote zorgen zagen de
westerse leiders hoe Oost-Europa ge
heel in de greep van de Sovjet-Unie
kwam. Met afschuw constateerden
zij dat de marxistische ideologie zich
steeds verder over de wereld uit
breidde.
De oprichting van de NAVO da
Noord Atlantische Verdragsorganisa
tie beteugelde de expansiedrift
van het communisme in West-Euro
pa, maar de Sowjetunie had intussen
rijke oogstgebieden elders in de we
reld ontdekt
Tn Azië en Afrika ontwaakte een
steeds krachtiger wordend na-
tionaliteitsbewustzijn. De Aziatische
en Afrikaanse volken wensten zich te
bevrijden van het koloniale juk, dat
zo lang op hun schouders had ge
drukt en keerden zich tegen hun
vroegere westerse meesters.
De heersers in het Kremlin grepen
met beide handen de mogelijkheden
aan die hun werden geboden door
het vacuüm, dat ontstond door het
wegvallen van de vroegere heersers.
De enige rivaal van betekenis die de
Sovjet-Unie te duchten had was Ame
rika, dat geen koloniaal verleden had
en dat kostbare dollars had aan te
bieden. Zo verplaatste zich de koude
oorlog die aanvankelijk in West-
Europa in volle hevigheid had ge
woed, naar Azië.
De later door de leiders van het Krem
lin beleden leer van de vreedzame
coëxistentie, die de scherpe kanten
van het ideologische conflict en de
magische vrees van de westerse lan
den voor het communisme zou weg
nemen, was in deze Stalin-periode
nog ondenkbaar.
Door de felheid waarmee de „koude
oorlog" in Azië werd gevoerd, leek
een krachtproef tussen het „rode" en
het „kapitalistische" blok onvermij
delijk. Die kwa~ in 1950 en werd
uitgevochten op het schiereiland Ko
rea.
Na het einde van de oorlog in 1945 was
het noordelijke deel van Kore i be
zet door de Russen en het zuidelijke
deel door troepen van de Verenigde
Staten. Precies zoals zij dat in Oost-
Europa hadden gedaan vormden de
Russen in het noorden een commu
nistische volksrepubliek.
Het Zuiden riep zich daarop uit tot een
„onafhankelijke" republiek. Ook na
de terugtrekking van de Russische
en Amerikaanse troepen uit Noord
en Zuid-Korea, bleven de twee repu
blieken economische steun ontvangen
van respectievelijk de Sovjetunie en
de Verenigde Staten.
Ideologisch groeiden de twee republie
ken steeds verder van elkaar af. Aan
de grens die werd gevormd door de
38ste breedtegraad, deden zich voort
durend incidenten voor.
In juni 1950 brak de oorlog uit. Noord-
koreaanse troepen rukten Zuid-Korea
binnen en liepen dit land in enkele
dagen bijna onder de voet. De aan
val kwam pas tot staan toen de Zuid-
koreanen steun kregen van de Ame-
rkaanse luchtmacht, die met zware
bombardementen de Noordkoreaanse
troepen onophoudelijk bestookte.
Grote Amerikaanse troepenzendingen
dwongen de Noord-Koreanen tenslotte
tot de terugtocht.
TTe kansen leken geheel gekeerd. In
steeds sneller tempo rukten de
Amerikaanse en Zuidkoreaanse legers
naar de rivier Jaloe op. Op het ogen
blik dat de beslissende nederlaag voor
Noord-Korea nabii leek, kregen de
Noordkoreanen steun van het Chinese
leger.
Tienduizenden Chinezen rolden als
een grote gigantische menselijke tank
over de Amerikaanse linies. De Chine
se stoomwals rukte meedogenloos ver
der op en in 1951 viel Seoel, de hoofd-
stau van Zuid-Korea, in Chinese han
den.
Door de westerse wereld ging een ril
ling van vrees. Voor vele westerlingen,
in afschuw voor het communisme groot
gebracht, rammelden de communisten
al aan de poorten van de vrije wester
se wereld. Een commissie van de Uno
was tot de conclusie gekomen, dat
Noord-Korea de aanval was begonnen.
Een duidelijk geval dus van communis
tische agressie. De vrijheid was in ge
vaar. „Op ten strijde" was de leus, die
in alle westerse landen weerklank vond.
De vrijwilligers stroomden toe. Ook
de Verenigde Staten zonden steeds
meer troepen naar Korea. Voor de ge
combineerde druk moesten de Chinezen
wijken. Zij ontruimden Seoel en trok
ken zich in noordelijke richting terug.
TYe geallieerde legers slaagden er
echter niet in de kracht van het
Chinese leger te breken. In het najaar
van 1951 won het Chinese leger de slag
bij Namsi. De strijd golfde nog enige
tijd op en neer en verstarde tenslotte in
de buurt van de 38ste breedtegraad.
Van dat ogenblik af was het duide
lijk dat geen van beide partijen de oor
log in zijn voordeel zou kunnen beslis
sen. Er kwamen onderhandelingen op
gang, die zich anderhalf jaar lang
moeizaam voortsleepten, maar op 27
juli 1953 tenslotte bekroond werden met
een wapenstilstand.
METZ Twee jonge Amerikaanse
soldaten, een blanke en een neger, die
van hun bij Saarbrücken gelegerde een
heid zijn weggelopen, hebben in Frank
rijk asiel gevraagd. Beiden zijn in een
jeep over de Frans-Duitse grens geko
men. In de loop van de nacht meldden
zij zich bij de politie in Metz.
