OPTIMISME
KAAST
TELEURSTELLING
ANS SCHUT
CARRY GEYSSEN
brons
STIEN KAISER PROLONGEERDE TITEL
Grote desillusie
voor Russinnen
Fred Anton Maier
Europees kampioen
FANTASTISCH DEBUUT
VAN JAN BOLS
Eindelijk de sterkste...
VAN DE 15 MEDAILLES GINGEN ER 11 NAAR NEDERLAND
Drie maal goud
Slechts één bedreiging
Desillusie
Sterkste rijdster
NEDERLANDERS KREGEN TWEEDE WAARSCHUWING
Bewaarheid
Terrein verloren
De enige
Tekort gedaan
De Europese kampioenschappen hard
rijden op de schaats zijn voor ons
latod op een desillusie uitgelopen. Een
desillusie vooral, omdat onze beide
toprijders, Verkerk en Schenk, ver
achterbleven bjj de Noren, die het
verloren terrein in één klap herover
den en op het ijs van het Bislet-sta-
dion lieten zien dat ze geen genoegen
wensten te hemen met de vooraan
staande positie, die ons land in de af
gelopen jaren innam. De revanche
van de Russen is wat minder spre
kend geweest, maar ze hadden nu
toch weer een man op de tweede
plaats en dat wijst erop dat ook zij
bezig zijh weer aansluiting te krij
gen.
De Noren Fred Anton Maier en Magne
Thomassen waren in de Europese
kampioenschappen een klasse apart
en daarbij staken de prestaties van
een Schenk, Verkerk en Nottet zon
der meer schril af. Onze lahdgenoten
„gingen" niet in deze kampioen
schappen, maar het is moeilijk om
daarvoor zo zonder meer een oor
zaak aan te geven. Toch hebben wij
de indruk dat er aan de voorberei
ding wel het een en ander heeft ge
mankeerd.
Coach Wim de Graaff verklaarde na af
loop vato de wedstrijden dat er bij de
voorbereidingen wat tegenslag was
geweest. De meeste leden van de
kernploeg zouden tengevolge van de
griep een lelijke terugslag hebben
ondervonden en bovendien hadden zij
de laatste veertien dagen hauwelijks
gelegenheid gehad om werkelijk te
trainen doordat het trainingsschema
lelijk in de war gestuurd was. De
meeste geplande wedstrijden gingen
niet door en de wedstrijden die wel
gehouden werden, waren wat De
Graaff noemde „regenwedstrijdeto".
Wij kunnen het met die beweringen
van de Nederlandse coach niet geheel
eens zjjn. Er zit mogeljjk enige
waarheid in, maar hij vergeet toch,
dat reeds enkele weken geleden bij
de wedstrijd Nederland Noprwegen
duidelijk aan het licht trad dat de
Noreto het verloren terrein aan het
heroveren waren.
Wij hebben overigens het gevoel dat de
coaching en training onder leiding
van Wim de Graaff aanzienlijk min
der zijn dan indertijd onder Anton
Huiskes. We moetent eerlijk zeggen
dat we daarvoor nog geen duidelijke
aanwijzingen hebben en gaan daarbij
in hoofdzaak af op opmerkingen die
meestal zijdelings door insiders
en onze eigen schaatsers zijn ge
daan.
Zelfs geloven wij dat de fantastische
resultateto, die onze rijders vorig
jaar behaalden, nog te danken waren
aan het werk dat Huiskes in het sei
zoen daarvóór had verricht. Onzes in
ziens had Huiskes meer overwicht en
inspireerde hij onze topschaatsers
veel meer dan De Graaaff.
Een blij geluid naast dit teleurstellen
de optreden van Schetok, Verkerk en
Nottet en het matige werk van Jor-
ritsma, vap wie we overigens niet zo
veel hadden verwacht, is de uitste
kende prestatie van de debutant in
deze internationale strijd, de Hooge-
vener Jan Bols. Bols eindigde zowaar
als beste Nederlander op de 5e plaats
ito het totaalklassement, leverde op
zijn beste afstand, de 10 km, met een
derde plaats een waarlijk schitteren
de prestatie en demonstreerde en
passant even dat hij ook op de korte
afstanden, de 500 en 1500 meter, enor
me vooruitgang heeft geboekt. Van
Bols kunnen we nog veel plezier be-
leveto, maar met dat alles is de basis
voor toekomstige Nederlandse suc
cessen toch maar 'bitter smal. Na
Verkerk, Schenk, Nottet en Bols zien
we momenteel nog weinig Neder
landse schaatsers die op korte ter
mijn kunnen meekomen in de inter
nationale top. En dat ondanks het
feit dat ons land momenteel met zijn
fraaie kunstijsbanen toch meer dan
voldoende trainingsgelegenheid biedt
en vele jongeren de kans geeft tot
een hoger niveau te komen.
Met het bovenstaatode willen we be
paald niet zeggen dat ons land nu
plotseling ver naar een lager plan is
gestuurd. Het is maar al te bekend
dat het in de sport onmogelijk is al
tijd op 't toppunt van zjjn kunnen te
balancereto. Een terugslag was onver
mijdelijk en moest op zeker moment
komen. Waarom zouden een Schenk
en een Verkerk zulks niet mogen on
dervinden? Fred Anton Maier heeft
toch ook enkele jaren met een inzito-
king te kampen gehad. En hoe kwam
htf terug. Driemaal een verbetering
van een wereldrecord in betrekkelijk
korte tijd en nu, eindelijk, een Euro
pese titel.
Naast de betrekkelijk sombere gelui
den met betrekking tot onze heren,
eeto fantastisch resultaat van onze da
mes. Stien Kaiser overwon de enor
me druk, die op haar rustte als titel
verdedigster bij de wereldkampioen
schappen en prolongeerde haar titel
op magistrale wijze. De Apeldoornse
Ans Schut boekte een schitterend re
sultaat door in diezelfde wereldkam
pioenschappen als tweede te eindigen
en zowaar op de 3000 meter de we
reldkampioene te verslaan. En alsof
dat hog niet genoeg was legden de
Nederlandse meisjes ook nog maar
even door Garry Geyssen beslag op
het brons.
Daarnaast ontpopte zich Elly v. d.
Brom als een meisje dat in de ko
mende jaren nog tot grote resultaten
kan komen. Een tiende plaats in het
eindklassement, toog vóór Wil Burg-
meyer, is toch voor een debutante
een prestatie, die er zjjn mag. Haar
derde plaats op de 500 meter achter
Titova en Holum was zonder meer
een verrassing.
Al met al bracht dus het afgelopen
weekeinde teleurstelling en vreugde
op schaatsgebied. Teleurstelling voor
wat betreft de heren, vreugde voor
wat betreft de dames. Niettemin, bij
de volgende Europese kampioen
schappen zal o)is land toch weer met
vijf rijders vertegenwoordigd kunnen
zijn. Drie Nederlanders klasseerden
zich namelijk bij de eerste twaalf.
HELSINKI In de sfeervolle bar van Helsinki's Mery Hotellet stelden de
Nederlanders het zaterdagavond al vast. In een lichtelijk overmoedige bui,
mede veroorzaakt door het vergevorderde uur, lieten zij het in het hotel waar
de Finse schaatsbond zijn tijdelijke hoofdkwartier heeft gevestigd, aan iedereen
weten: goud, zilver en brons zal Oranje veroveren in het toernooi om het we
reldkampioenschap hardrijden voor dames. Maar al tilden ze op dat uur niet
zwaar aan het leven, hun zucht naar triomfen kwam niet alleen voort uit hun
vrolijke gemoedsstemming. Nauwkeurige bestudering van de uitslagen van de
eerste dag en gedegen rekenwerk lagen er tevens aan ten grondslag. Over een
punt twijfelden ze nog: of ze de blonde Carry Geyssen dan wel Ans Schut al
bij voorbaat het zilver moesten toekennen.
Piet Zwanenburg was zondagmiddag, toen op de duizend meter de 21-jarige
Russische kampioene Loedmilla Titova slechts zeer bescheiden winst had ge
boekt, weliswaar nog iets voorzichtiger: „De eerste en tweede plaats zijn voor
ons", zei de 54-jarige coach van de Nederlandse ploeg, nadat hij er zich zorg
vuldig van had overtuigd, dat zijn pupillen elders hun bezigheden hadden,
vooral uit de woorden van de joviale Rotterdammer sprak duidelijk hoe groot
op de bijna verlaten Pirkkola piste van Helsinki de Nederlandse overmacht wel
was. Immers, welke zekerheid moet een trainer niet hebben wanneer hij, nog
voordat de strijd gestreden is, zijn prognoses al als een zekerheid durft prijs
geven?
Het legioen kreeg gelijk. Al gebiedt
de eerlijkheid te zeggen, dat de sup
porters zich in de vijfde of zesde plaats,
die ze de 18-jarige debutante Elly van
de Brom volgens de schaatsregle-
menten nog een juniore... zaterdag
in de kleine uurtjes reeds toekenden
enigszins vergist hebben. Piet Zwanen
burg kreeg zelfs meer, dan waarop hij
zondagmiddag recht wilde doen gelden.
Na een gouden Stien Kaiser, een zilve
ren Ans Schut mocht hij ook een bron
zen Carry Geyssen omarmen. Men hoef
de echter beslist geen mensenkenner te
zijn om te kunnen aanvoelen dat „Ome
Piet" al veel eerder op die derde plaats
had gerekend.
Hoe sterk Oranje in de titelstrijd op
de afgelegen Pirkkola-piste, waar een
handjevol Nederlandse supporters
doende was, om qua stemgeluid een ge
slaagde greep naar de macht te doen,
wel was, wijst de verdeling van de me
dailles uit. Van de vijftien plakken ver
overde het kwintet van coach Zwanen
burg er....elf: drie gouden, vier zilveren
en vier bronzen. Rusland, twee jaar ge
leden nog oppermachtig, dankte aan
Loedmilla Titova, dat tenminste twee
gouden medailles naar Rusland gaan.
De donkere Diana Holum bracht de
Verenigde Staten het zilver op de sprint.
Ook al een troostprijs voor een rijdster,
die vorig jaar in Deventer verrassend
derde werd in het eindklassement. Het
resterende brons was voor de Finse
Ka ja Mustonen. In de slotrace van het
toernooi zorgde de blonde krachtrijd
ster eindelijk voor sfeer rond de baan.
In haar rit waarin Sigrid Sunby niet de
minste tegenstand kon bieden, verbe
terde ze het Finse record de enige
recordverbetering van het toernooi
op de 3000 meter. Ze beroofde Lidia
Skoblikova tevens juist van de bronzen
medaille. De kleine 28-jarige rijdster uit
Jan Bols: voor iedereen een openba
ring.
Moskou, tijden de Olympische Spelen
van Innsbrück goed voor de vier gou
den medailles, heeft in Helsinki zich
niet met eremetaal kunnen verrijken.
Een illussie armer ging ze, in het zicht
van de Winterspelen van Grenoble,
naar man en kinderen.
De Nederlandse overmacht in de ihn-
se hoofdstad, waar de inwoners zater
dagavond, toen bij windstilte de ther
mometer een temperatuur van dertien
graden onder nul aangaf, over milde
weersomstandigheden spreken, is uiter
mate groot geweest. Dat Oranje,
schaatstechnisch gesproken, „op punten
zou verliezen" was na de eerste dag ei
genlijk al uitgesloten. De superieure
wijze alleen al, waarop de cijfers we
zen het tevoren al uit Ans Schut en
Stien Kaiser hun drie kilometer zouden
gaan rijden, liet daarover geen twijfel.
Het te verwachten bescheiden verlies
op de duizend meter was daardoor nau
welijks van belang. Het enige gevaar,
dat dreigde, was dat Loedmilla Titova
door het winnen van drie van de vier
afstanden reglementair titelhoudster
zou worden. De Russische kampioene
was inderdaad oppermachtig op de 500
meter. Maar hoezeer heeft zij gepoogd
in de daarna volgende 1500 meter bene
den het schema van Stien Kaiser te blij
ven. Na 700 meter had de Russin een
achterstand van slechts een enkele se
conde. Zij had, noodgedwongen, haar
krachten ongelijk verdeeld. Toen de bel
voor de laatste ronde klonk was het
verschil verdubbeld en alle gevaar gewe
ken. Op de finish bedroeg de achter
stand op de Nederlandse kampioene
meer dan vier seconden.
De titelstrijd in Finland werd een
grote desillusie voor de Russinnen. Ver
geefs poogden de supporters door een
gescandeerd-: „Lii..sa, Lii..sa" en Mi..-
la, Mi..la" de ster van het nog zo na
bije verleden Lydia Skoblikova en Loed
milla Titova, de vertegenwoordigster
van de jeugd, nieuwe kracht te geven.
Het was vergeefs. Tot op de grens van
hun mogelijkheden gingen de Russische
vertegenwoordigsters. De verkrampte
wijze, waarop de vroeger zo stijlvolle
Skoblikova reed, bewees dat. Er was
geen ontkomen aan: de mogelijkheden
om de superieure Nederlanders ook
maar te evenaren ontbraken. Het moet
voor de Russische official van middel
bare leeftijd een grote zelfoverwinning
hebben betekend om de Nederlandse
kleedkamer binnen te stappen, toen de
strijd gestreden was. „Waaraan danken
jullie het succes?", vroeg hij aan Elly
van de Brom. Het jeugdigste lid van de
ploeg had weinig tijd nodig om tot een
antwoord te komen: „Trainen, veel trai
nen en conditie". Het blijft de vraag
of de Rus uit de „magische" woorden
de mogelijkheid vindt om nieuwe we
reldkampioenes te vormen
Stien Kaiser, weer ongenaakbaar
En wat dan nog te zeggen van die on
gelooflijke prestaties van de Nederlan
der, waarvan de een nog mooier was
dan de andere? Van die schitterende
drieduizend meter, waarop Ans Schut
aantootode, dat zij momenteel de sterk
ste rijdster op de lange afstanden is.
Het donkerblonde meisje uit Apeldoorn
deed een geslaagde aanval op de 5.08.7,
waardoor Stien Kaiser bij sneeuwval
haar tweede wereldtitel had veilig ge-
OSLO Fred Anton Maier, de 29-jarige gemeente-ambtenaar uit Toens-
berg, heeft in de Noorse schaatsstempel, het historische Bislet-stadioen, einde
lijk zijn grote dag gehad. Reeds vele malen waren de stormachtige toejuichin
gen van de overvolle tribunes over hem uitgestort, want de sympathieke lange
Noor had al vele heldenfeiten in de internationale schaatswereld op zijn
naam staan. Nog nimmer echter was de aanvankelijk vooral als stayer ver
maarde Maier, die zowel de wereldrecords op de 5000 als de 10.000 meter op
zijn naam heeft (en gehad er echter in kunnen slagen een inteernationale
titel te veroveren. Dit seizoen lag er echter zijn grote kans en met beide han
den zou hij die aangrijpen. Met als basis een voor zijn doen sterke 500 meter
(42.9) en als pronkjuweel een nieuw fantastisch wereldrecord op de 10.000 me
ter (15 min. 20.3 sec.) veroverde hij de kroon van Europees kampioen 1968.
Fred Anton Maier was het stralende
middelpunt van een uitbundige huldi
ging door duizenden Noren in het Bis-
Ietstadion, waar de toejuichingen het
oude bouwwerk uit zijn voegen dreig
den te rukken. De Nederlandse oud
kampioen van Europa, Kees Verkerk en
Ard Schenk, die zo menigmaal op het
erepodium Maier aan hun linker- of
rechterzijde hadden gehad, waren er
echter ditmaal niet bij om de hulde aan
de kampioen te ondersteunen en... er in
te delen. Zelfs op geen der afstanden
bereikten zij het erepodium. Onze na
tionale vlaggedrager was ditmaal de
23-jarige machine-bankwerker uit Hoo-
geveen, Jan Bols, die zijn debuut in een
internationaal kampioenschap maakte
met een zeer eervolle vijfde plaats in
het eindklassement en een magnifieke
derde plaats op de 10.000 meter achter
Per Willy Guttormsen, die in het eer
ste paar tegen Ard Schenk de nieuwe
wereldrecordtijd van 15.25.9 deed note
ren, en Fred Anton Maier, die nauwe
lijks een kwartier later deze tijd nog
met 5.6 seconde verbeterde. Jan Bols
reed 15 min 31.4 sec., waarmee hij
bijna 24 seconden sneller was dan in
de Nieuwjaarswedstrijd in hetzelfde
stadion.
Geen fanfares dus ditmaal voor de
Nederlanders, van wie titelverdediger
Kees Verkerk dit keer slechts achtste
werd en Ard Schenk als zesde uit het
strijdperk kwam. Peter Nottet, van wie
de Noren hoge verwachtingen hadden
na zijn overwinning in de Nieuwjaars
wedstrijd, eindigde zelfs ver achterin
het klassement, namelijk op de veer
tiende plaats. Jorrit Jorritsma, die in de
landenwedstrijd tegen Noorwegen in
Deventer al teleurstelde, haalde het
eindklassement niet. Na drie afstanden
nam hij de zeventiende plaats in de
klassering in.
Wat in Deventer in de grote Neder
laag tegen de Noren tot uitdrukking
kwam, is in Oslo bewaarheid: Neder
land heeft de macht in de schaatswe
reld bij de heren (voorlopig?) moeten
prijsgeven aan de Noren. In Fred Anton
Maier, de dit seizoen teruggekomen
Magne Thomassen en steeds sterker
in Per Willy Guttormsen heeft Noor
wegen op het ogenblik klassementsrij
ders van hoge klasse niet alleen, maar
ook specialisten, die vooral op de 5000
en 10.000 meter schier onverslaanbaar
lijken. Met daarnaast de eveneens niet
te onderschatten Svein Erik Stiansen en
enkele matadoren op de 500 en 1500
meter als bijvoorbeeld Ivar Eriksen is
Noorwegen op dit moment in staat een
aanzienlijk sterkere ploeg samen te
stellen dan Nederland, dat de knock out
van Deventer nog niet te boven schijnt
te zijn. En met de resultaten van dit
weekeinde op tafel is het moeilijk het
optimisme voor de Olympische Winter
spelen in Grenoble te bewaren. Feiten
zijn soms keihard en wanneer je daar
mee wordt geconfronteerd, is het een
gevoelige zaak. Jê kan de ogen er even
wel niet voor sluiten, want gevolgen
zijn dan des te ernstiger.
Op de eerste dag reeds verloor de
Nederlandse formatie de illusie dit
maal in de goldrush te kunnen meeko
men en te kunnen meedelen. Op de 500
meter, verrassend gewonnen door de
Duitser Gerhard Zimmermann in 41.
sec., verloor Ard Schenk al terrein op
twee van zijn naaste concurrenten, de
inmiddels dertigjarige Eduard Matuse-
vitsj, die ook nu nog Ruslands beste
representant bleef, waarmee de malaise
in de Sovjet-schaatswereld het duide
lijkst wordt ge'llustreerd en de Noorse
kampioen Magne Thomassen. Zijn winst
op Maier bedroeg weliswaar anderhal
ve seconde, maar deze kon het grote
verlies op de 5000 meter tegenover de
nieuwe Europese kampioen niet com
penseren. Want op de 5 km bewees
Maier zijn grootheid door ondanks de
moeilijke omstandigheden door lich
te neerslag was het ijs bijzonder zwaar
geworden (Klaas Schenk: „Het was als
schuurpapier") tot de ongelofelijke
tijd van 7 min. 41.7 sec. te komen.
Maier was de enige, voor wie de pro
blemen, die door de onverwacht zich te
gen de schaatsenrijders kerende weer
goden werden opgeworpen, niet sche
nen te bestaan. „Het was echter wel
mijn zwaarste rit, want deze'kostte mij
erg veel kracht", verklaarde de dolge
lukkige Maier, toen hij de kampioens
medaille om de hals had hanger later.
Zijn landgenoot Thomassen, die zich
tweede plaatste, het Zweedse „enfant
terrible" Jonny Nilsson en de fel op de
titel beluste Matusevitsj waren met
hem de enigen, die onder de acht mi
nuten bleven. De afstand was evenwel
groot, tenminste vijftien seconden...Met
deze krachttoer maakte Maier een
sprong naar de tweede plaats in het to
taalklassement en nog slechts Thomas
sen, die hem de week tevoren met mi
niem verschil in Horten van de nationa-
Kampioen Fred Anton Maier, volledig
geconcentreerd in zijn rit naar de
Europese titel en de verbetering van
het wereldrecord op de 10 km.
O
le titel had afgehouden, had hij voor
zich. Van de Nederlanders kwam de
vechtjas Jan Bols het beste door de
5000 meter heen met een zeer respec
tabele tijd van 8 min. 1.9 sec. Ard
Schenk verloor'het contact met de top
en zaterdagavond had Verkerd zeker
heid, dat zijn Europese kampioenschap
in de historie zou kunnen worden bij
gezet.
De topconditie was er niet en de
„fighting spirit", welke juist door de
Noren zo gevreesd werd, ontbrak even
eens, behalve bij Jan Bols. Hij was ook
degene, die ditmaal voor het nationale
vlagvertoon zorgde en die, vooral na
zijn grandioze race tegen Magne Tho
massen 24 uur later op de 10.000 meter
van de buitenlandse rijders de meest
gevierde man werd. De aanmoedigin
gen van zijn ploeggenoten tijdens zijn
10 km-race tegen Thomassen, die on
danks sterk verweer er toch niet in kon
slagen onze landgenoot te overvleuge
len, had hij nauwelijks nodig. Vertrok
ken op een schema van 15.38 schakelde
hij over op een schema van 15.27. Hij
kwam uit op slechts vier seconden daar
boven. De hoop, dat de Nederlandse
formatie zich zondag zou revancheren,
spediaal op de 1500 meter, ging niet in
vervulling. Bols profiteerde van de op
dat moment zeer gunstige omstandig
heden geen wind en glij-ijs en
reed met 2.07.2 een nieuw persoonlijk
record. Schenk en Verkerk, die door de
opstekende wind gehandicapt waren ble
ven er ruim boven. Matusevitsj was met
2.04.5 de snelste. Zijn winst op Maier,
die ook van het „getij" profiteerde
(2.06.7.), zou echter onvoldoende blijken
met zijn krachtsexplosie op de 10.000
meter, waarbij hij als op vleugelen
over het ijsovaal ging, zette Fred Anton
Maier de kroon op zijn werk. Met hem
heeft de schaatswereld een groot kam
pioen, die jarenlang al de titel in het
vizier had, maar deze eindelijk heeft
kunnen schieten, mede omdat de Ne
derlandse jagers ditmaal het door hem
opgelegde hoge tempo niet konden vol
gen.
steld. Na 1800 meter lag ze een seconde
onder de tijd van de wereldkampioene,
na 2200 meter was de voorsprong ver
dubbeld en bij het ingaato van de laat
ste ronde bedroeg de marge zelfs vier
seconden. Met een tijd van 5.04.8 stel
de zij duidelijk haar kandidatuur voor
het goud van Grenoble. De zege op de
drie kilometer maakte, dat de Apel
doornse, na drie afstanden nog achtste
in de algemene rangschikking, tweede
werd in het eindklassement.
Er waren zoals gezegd veel
grootse momenten voor Nederland. Tij
dens dit „weekeinde van Piet Zwanen
burg," die moeite had zijn ontroering
te verbergen toen op de besneeuwde
piste iedere Nederlander iedere andere
Nederlander feliciteerde en. wat ijl tus
sen sneeuw en ijs in de vrieskou 'het
Wilhelmus klonk. Door de veelheid van
feiten zou men geneigd zijn aan de pres
tatie van Elly van de Brom vrij snel
voorbij te gaan. Haar tiende plaats in
het eindklassement spreekt minder tot
de verbeelding. Toch is het een presta
tie van formaat van de 18-jarige scho
liere uit Amsterdam. Haar bronzen me
daille op de sprint alleen al rechtvaar
digde haar uitzending. Daarbij komt
nog, dat zij waarschijnlijk op de duizend
meter door de tijdwaarnemers is bena
deeld. „Er is op de 1000 m geknoeid
met de tijd van Elly", zei Henny Roos,
als ISU bestuurslid door de internatio
nale federatie afgevaardigd naar de
plaats waar zijn landgenotes zulke
triomfen boekten. „Ik ben er niet ach
ter kunnen komen, wat er precies ge
beurd is. Daardoor kon ik er dus niets
meer aan doen. Maar ik ben er wel
vrijwel zeker van, dat haar een secon
de tekort is gedaan. Dat scheelt haar
een halve punt.
Elly maakte er beslist geen drama
van. „Wat, zijn het neptijden, zei ze
quasi verontwaardigd in de kleedkamer,
terwijl jeugdige Finnen bedelden om
haar handtekening, „dan hadden Willy
en ik toch vierde en vijfde moeten wor
den".
OSLO Eindelijk heeft Fred Anton
Maier, de Noorse Reus met de haviks
neus, een internationale titel behaald.
Tot nog toe was de ambtenaar uit
Toensberg in zijn lange schaatsloop-
baan daar nog niet in geslaagd. Slechts
eenmaal mocht hij zich kampioen van
zijn land noemen. Dat was in 1964. De
in blakende vorm verkerende Viking zou
zich nu echter op eigen Bisletijs onge
naakbaar tonen.
Op de eerste dag legde hij de basis
van zijn uiteindelijke succes met een
overwinning op de 5000 meter. Zijn tijd
7.41.7 was beduidend beter dan die van
de als tweede eindigende Noor Magne
Thomassen (7.57.6). Op het stroeve ijs
van zaterdag bleek dat de Nederlan
ders er dit keer niet aan te pas zouden
komen. Slechts de Hoogeveener Jan
Bols toonde vechtlust. Hij werd vijfde op
de 5000 meter. In een nacht had het ijs
van Bislet een volledige metamorfose
ondergaan. Lenteachtig weer maakte
het rijp voor wereldrecords. Op de 1500
meter bleef Eduard Matusevitsj nog
juist boven de wereldtijd van Kees Ver
kerk (2.04.5 tegen 2.03.9). Ook nu was
Bols de snelste Nederlander. Met een
nieuw persoonlijk record van 2.07.2 werd
hij zesde. Lijdzaam moesten Kees Ver
kerk en Ard Schenk toezien hoe zij op
afstand werden gereden. De climax
kwam op de marathon, de tienduizend
meter. Eerst verbeterde de Noor Per
Willy Guttormsen het wereldrecord van
Maier. Hij bracht het op 15.25.9. Gut
tormsen zag Maier echter wraak ne
men. Met een magostrale 15.20.3 nam
men. Met een magistrale 15.20.3 nam
reldrecord weer in zijn bezit. Bols bleef
vechten. Een bronzen medaille op de
lange afstand werd zijn deel, waardoor
hij als beste Nederlander in de eind
rangschikking vijfde werd. Schenk
moest zich met de zesde plaats tevre
den stellen, terwijl titelverdediger Ver
kerk op de achtste plaats kwam. Peter
Nottet vertoefde met zijn veertiende
positie m de achterhoede. Voor Jorrit
Jorritsma was geen rit op de tien kilo
meter weggelegd. Daarvoor was zijn
prestatie op de 5000 m te zwak.