OPTIMISME KAAST TELEURSTELLING ANS SCHUT CARRY GEYSSEN brons STIEN KAISER PROLONGEERDE TITEL Grote desillusie voor Russinnen Fred Anton Maier Europees kampioen FANTASTISCH DEBUUT VAN JAN BOLS Eindelijk de sterkste... VAN DE 15 MEDAILLES GINGEN ER 11 NAAR NEDERLAND Drie maal goud Slechts één bedreiging Desillusie Sterkste rijdster NEDERLANDERS KREGEN TWEEDE WAARSCHUWING Bewaarheid Terrein verloren De enige Tekort gedaan De Europese kampioenschappen hard rijden op de schaats zijn voor ons latod op een desillusie uitgelopen. Een desillusie vooral, omdat onze beide toprijders, Verkerk en Schenk, ver achterbleven bjj de Noren, die het verloren terrein in één klap herover den en op het ijs van het Bislet-sta- dion lieten zien dat ze geen genoegen wensten te hemen met de vooraan staande positie, die ons land in de af gelopen jaren innam. De revanche van de Russen is wat minder spre kend geweest, maar ze hadden nu toch weer een man op de tweede plaats en dat wijst erop dat ook zij bezig zijh weer aansluiting te krij gen. De Noren Fred Anton Maier en Magne Thomassen waren in de Europese kampioenschappen een klasse apart en daarbij staken de prestaties van een Schenk, Verkerk en Nottet zon der meer schril af. Onze lahdgenoten „gingen" niet in deze kampioen schappen, maar het is moeilijk om daarvoor zo zonder meer een oor zaak aan te geven. Toch hebben wij de indruk dat er aan de voorberei ding wel het een en ander heeft ge mankeerd. Coach Wim de Graaff verklaarde na af loop vato de wedstrijden dat er bij de voorbereidingen wat tegenslag was geweest. De meeste leden van de kernploeg zouden tengevolge van de griep een lelijke terugslag hebben ondervonden en bovendien hadden zij de laatste veertien dagen hauwelijks gelegenheid gehad om werkelijk te trainen doordat het trainingsschema lelijk in de war gestuurd was. De meeste geplande wedstrijden gingen niet door en de wedstrijden die wel gehouden werden, waren wat De Graaff noemde „regenwedstrijdeto". Wij kunnen het met die beweringen van de Nederlandse coach niet geheel eens zjjn. Er zit mogeljjk enige waarheid in, maar hij vergeet toch, dat reeds enkele weken geleden bij de wedstrijd Nederland Noprwegen duidelijk aan het licht trad dat de Noreto het verloren terrein aan het heroveren waren. Wij hebben overigens het gevoel dat de coaching en training onder leiding van Wim de Graaff aanzienlijk min der zijn dan indertijd onder Anton Huiskes. We moetent eerlijk zeggen dat we daarvoor nog geen duidelijke aanwijzingen hebben en gaan daarbij in hoofdzaak af op opmerkingen die meestal zijdelings door insiders en onze eigen schaatsers zijn ge daan. Zelfs geloven wij dat de fantastische resultateto, die onze rijders vorig jaar behaalden, nog te danken waren aan het werk dat Huiskes in het sei zoen daarvóór had verricht. Onzes in ziens had Huiskes meer overwicht en inspireerde hij onze topschaatsers veel meer dan De Graaaff. Een blij geluid naast dit teleurstellen de optreden van Schetok, Verkerk en Nottet en het matige werk van Jor- ritsma, vap wie we overigens niet zo veel hadden verwacht, is de uitste kende prestatie van de debutant in deze internationale strijd, de Hooge- vener Jan Bols. Bols eindigde zowaar als beste Nederlander op de 5e plaats ito het totaalklassement, leverde op zijn beste afstand, de 10 km, met een derde plaats een waarlijk schitteren de prestatie en demonstreerde en passant even dat hij ook op de korte afstanden, de 500 en 1500 meter, enor me vooruitgang heeft geboekt. Van Bols kunnen we nog veel plezier be- leveto, maar met dat alles is de basis voor toekomstige Nederlandse suc cessen toch maar 'bitter smal. Na Verkerk, Schenk, Nottet en Bols zien we momenteel nog weinig Neder landse schaatsers die op korte ter mijn kunnen meekomen in de inter nationale top. En dat ondanks het feit dat ons land momenteel met zijn fraaie kunstijsbanen toch meer dan voldoende trainingsgelegenheid biedt en vele jongeren de kans geeft tot een hoger niveau te komen. Met het bovenstaatode willen we be paald niet zeggen dat ons land nu plotseling ver naar een lager plan is gestuurd. Het is maar al te bekend dat het in de sport onmogelijk is al tijd op 't toppunt van zjjn kunnen te balancereto. Een terugslag was onver mijdelijk en moest op zeker moment komen. Waarom zouden een Schenk en een Verkerk zulks niet mogen on dervinden? Fred Anton Maier heeft toch ook enkele jaren met een inzito- king te kampen gehad. En hoe kwam htf terug. Driemaal een verbetering van een wereldrecord in betrekkelijk korte tijd en nu, eindelijk, een Euro pese titel. Naast de betrekkelijk sombere gelui den met betrekking tot onze heren, eeto fantastisch resultaat van onze da mes. Stien Kaiser overwon de enor me druk, die op haar rustte als titel verdedigster bij de wereldkampioen schappen en prolongeerde haar titel op magistrale wijze. De Apeldoornse Ans Schut boekte een schitterend re sultaat door in diezelfde wereldkam pioenschappen als tweede te eindigen en zowaar op de 3000 meter de we reldkampioene te verslaan. En alsof dat hog niet genoeg was legden de Nederlandse meisjes ook nog maar even door Garry Geyssen beslag op het brons. Daarnaast ontpopte zich Elly v. d. Brom als een meisje dat in de ko mende jaren nog tot grote resultaten kan komen. Een tiende plaats in het eindklassement, toog vóór Wil Burg- meyer, is toch voor een debutante een prestatie, die er zjjn mag. Haar derde plaats op de 500 meter achter Titova en Holum was zonder meer een verrassing. Al met al bracht dus het afgelopen weekeinde teleurstelling en vreugde op schaatsgebied. Teleurstelling voor wat betreft de heren, vreugde voor wat betreft de dames. Niettemin, bij de volgende Europese kampioen schappen zal o)is land toch weer met vijf rijders vertegenwoordigd kunnen zijn. Drie Nederlanders klasseerden zich namelijk bij de eerste twaalf. HELSINKI In de sfeervolle bar van Helsinki's Mery Hotellet stelden de Nederlanders het zaterdagavond al vast. In een lichtelijk overmoedige bui, mede veroorzaakt door het vergevorderde uur, lieten zij het in het hotel waar de Finse schaatsbond zijn tijdelijke hoofdkwartier heeft gevestigd, aan iedereen weten: goud, zilver en brons zal Oranje veroveren in het toernooi om het we reldkampioenschap hardrijden voor dames. Maar al tilden ze op dat uur niet zwaar aan het leven, hun zucht naar triomfen kwam niet alleen voort uit hun vrolijke gemoedsstemming. Nauwkeurige bestudering van de uitslagen van de eerste dag en gedegen rekenwerk lagen er tevens aan ten grondslag. Over een punt twijfelden ze nog: of ze de blonde Carry Geyssen dan wel Ans Schut al bij voorbaat het zilver moesten toekennen. Piet Zwanenburg was zondagmiddag, toen op de duizend meter de 21-jarige Russische kampioene Loedmilla Titova slechts zeer bescheiden winst had ge boekt, weliswaar nog iets voorzichtiger: „De eerste en tweede plaats zijn voor ons", zei de 54-jarige coach van de Nederlandse ploeg, nadat hij er zich zorg vuldig van had overtuigd, dat zijn pupillen elders hun bezigheden hadden, vooral uit de woorden van de joviale Rotterdammer sprak duidelijk hoe groot op de bijna verlaten Pirkkola piste van Helsinki de Nederlandse overmacht wel was. Immers, welke zekerheid moet een trainer niet hebben wanneer hij, nog voordat de strijd gestreden is, zijn prognoses al als een zekerheid durft prijs geven? Het legioen kreeg gelijk. Al gebiedt de eerlijkheid te zeggen, dat de sup porters zich in de vijfde of zesde plaats, die ze de 18-jarige debutante Elly van de Brom volgens de schaatsregle- menten nog een juniore... zaterdag in de kleine uurtjes reeds toekenden enigszins vergist hebben. Piet Zwanen burg kreeg zelfs meer, dan waarop hij zondagmiddag recht wilde doen gelden. Na een gouden Stien Kaiser, een zilve ren Ans Schut mocht hij ook een bron zen Carry Geyssen omarmen. Men hoef de echter beslist geen mensenkenner te zijn om te kunnen aanvoelen dat „Ome Piet" al veel eerder op die derde plaats had gerekend. Hoe sterk Oranje in de titelstrijd op de afgelegen Pirkkola-piste, waar een handjevol Nederlandse supporters doende was, om qua stemgeluid een ge slaagde greep naar de macht te doen, wel was, wijst de verdeling van de me dailles uit. Van de vijftien plakken ver overde het kwintet van coach Zwanen burg er....elf: drie gouden, vier zilveren en vier bronzen. Rusland, twee jaar ge leden nog oppermachtig, dankte aan Loedmilla Titova, dat tenminste twee gouden medailles naar Rusland gaan. De donkere Diana Holum bracht de Verenigde Staten het zilver op de sprint. Ook al een troostprijs voor een rijdster, die vorig jaar in Deventer verrassend derde werd in het eindklassement. Het resterende brons was voor de Finse Ka ja Mustonen. In de slotrace van het toernooi zorgde de blonde krachtrijd ster eindelijk voor sfeer rond de baan. In haar rit waarin Sigrid Sunby niet de minste tegenstand kon bieden, verbe terde ze het Finse record de enige recordverbetering van het toernooi op de 3000 meter. Ze beroofde Lidia Skoblikova tevens juist van de bronzen medaille. De kleine 28-jarige rijdster uit Jan Bols: voor iedereen een openba ring. Moskou, tijden de Olympische Spelen van Innsbrück goed voor de vier gou den medailles, heeft in Helsinki zich niet met eremetaal kunnen verrijken. Een illussie armer ging ze, in het zicht van de Winterspelen van Grenoble, naar man en kinderen. De Nederlandse overmacht in de ihn- se hoofdstad, waar de inwoners zater dagavond, toen bij windstilte de ther mometer een temperatuur van dertien graden onder nul aangaf, over milde weersomstandigheden spreken, is uiter mate groot geweest. Dat Oranje, schaatstechnisch gesproken, „op punten zou verliezen" was na de eerste dag ei genlijk al uitgesloten. De superieure wijze alleen al, waarop de cijfers we zen het tevoren al uit Ans Schut en Stien Kaiser hun drie kilometer zouden gaan rijden, liet daarover geen twijfel. Het te verwachten bescheiden verlies op de duizend meter was daardoor nau welijks van belang. Het enige gevaar, dat dreigde, was dat Loedmilla Titova door het winnen van drie van de vier afstanden reglementair titelhoudster zou worden. De Russische kampioene was inderdaad oppermachtig op de 500 meter. Maar hoezeer heeft zij gepoogd in de daarna volgende 1500 meter bene den het schema van Stien Kaiser te blij ven. Na 700 meter had de Russin een achterstand van slechts een enkele se conde. Zij had, noodgedwongen, haar krachten ongelijk verdeeld. Toen de bel voor de laatste ronde klonk was het verschil verdubbeld en alle gevaar gewe ken. Op de finish bedroeg de achter stand op de Nederlandse kampioene meer dan vier seconden. De titelstrijd in Finland werd een grote desillusie voor de Russinnen. Ver geefs poogden de supporters door een gescandeerd-: „Lii..sa, Lii..sa" en Mi..- la, Mi..la" de ster van het nog zo na bije verleden Lydia Skoblikova en Loed milla Titova, de vertegenwoordigster van de jeugd, nieuwe kracht te geven. Het was vergeefs. Tot op de grens van hun mogelijkheden gingen de Russische vertegenwoordigsters. De verkrampte wijze, waarop de vroeger zo stijlvolle Skoblikova reed, bewees dat. Er was geen ontkomen aan: de mogelijkheden om de superieure Nederlanders ook maar te evenaren ontbraken. Het moet voor de Russische official van middel bare leeftijd een grote zelfoverwinning hebben betekend om de Nederlandse kleedkamer binnen te stappen, toen de strijd gestreden was. „Waaraan danken jullie het succes?", vroeg hij aan Elly van de Brom. Het jeugdigste lid van de ploeg had weinig tijd nodig om tot een antwoord te komen: „Trainen, veel trai nen en conditie". Het blijft de vraag of de Rus uit de „magische" woorden de mogelijkheid vindt om nieuwe we reldkampioenes te vormen Stien Kaiser, weer ongenaakbaar En wat dan nog te zeggen van die on gelooflijke prestaties van de Nederlan der, waarvan de een nog mooier was dan de andere? Van die schitterende drieduizend meter, waarop Ans Schut aantootode, dat zij momenteel de sterk ste rijdster op de lange afstanden is. Het donkerblonde meisje uit Apeldoorn deed een geslaagde aanval op de 5.08.7, waardoor Stien Kaiser bij sneeuwval haar tweede wereldtitel had veilig ge- OSLO Fred Anton Maier, de 29-jarige gemeente-ambtenaar uit Toens- berg, heeft in de Noorse schaatsstempel, het historische Bislet-stadioen, einde lijk zijn grote dag gehad. Reeds vele malen waren de stormachtige toejuichin gen van de overvolle tribunes over hem uitgestort, want de sympathieke lange Noor had al vele heldenfeiten in de internationale schaatswereld op zijn naam staan. Nog nimmer echter was de aanvankelijk vooral als stayer ver maarde Maier, die zowel de wereldrecords op de 5000 als de 10.000 meter op zijn naam heeft (en gehad er echter in kunnen slagen een inteernationale titel te veroveren. Dit seizoen lag er echter zijn grote kans en met beide han den zou hij die aangrijpen. Met als basis een voor zijn doen sterke 500 meter (42.9) en als pronkjuweel een nieuw fantastisch wereldrecord op de 10.000 me ter (15 min. 20.3 sec.) veroverde hij de kroon van Europees kampioen 1968. Fred Anton Maier was het stralende middelpunt van een uitbundige huldi ging door duizenden Noren in het Bis- Ietstadion, waar de toejuichingen het oude bouwwerk uit zijn voegen dreig den te rukken. De Nederlandse oud kampioen van Europa, Kees Verkerk en Ard Schenk, die zo menigmaal op het erepodium Maier aan hun linker- of rechterzijde hadden gehad, waren er echter ditmaal niet bij om de hulde aan de kampioen te ondersteunen en... er in te delen. Zelfs op geen der afstanden bereikten zij het erepodium. Onze na tionale vlaggedrager was ditmaal de 23-jarige machine-bankwerker uit Hoo- geveen, Jan Bols, die zijn debuut in een internationaal kampioenschap maakte met een zeer eervolle vijfde plaats in het eindklassement en een magnifieke derde plaats op de 10.000 meter achter Per Willy Guttormsen, die in het eer ste paar tegen Ard Schenk de nieuwe wereldrecordtijd van 15.25.9 deed note ren, en Fred Anton Maier, die nauwe lijks een kwartier later deze tijd nog met 5.6 seconde verbeterde. Jan Bols reed 15 min 31.4 sec., waarmee hij bijna 24 seconden sneller was dan in de Nieuwjaarswedstrijd in hetzelfde stadion. Geen fanfares dus ditmaal voor de Nederlanders, van wie titelverdediger Kees Verkerk dit keer slechts achtste werd en Ard Schenk als zesde uit het strijdperk kwam. Peter Nottet, van wie de Noren hoge verwachtingen hadden na zijn overwinning in de Nieuwjaars wedstrijd, eindigde zelfs ver achterin het klassement, namelijk op de veer tiende plaats. Jorrit Jorritsma, die in de landenwedstrijd tegen Noorwegen in Deventer al teleurstelde, haalde het eindklassement niet. Na drie afstanden nam hij de zeventiende plaats in de klassering in. Wat in Deventer in de grote Neder laag tegen de Noren tot uitdrukking kwam, is in Oslo bewaarheid: Neder land heeft de macht in de schaatswe reld bij de heren (voorlopig?) moeten prijsgeven aan de Noren. In Fred Anton Maier, de dit seizoen teruggekomen Magne Thomassen en steeds sterker in Per Willy Guttormsen heeft Noor wegen op het ogenblik klassementsrij ders van hoge klasse niet alleen, maar ook specialisten, die vooral op de 5000 en 10.000 meter schier onverslaanbaar lijken. Met daarnaast de eveneens niet te onderschatten Svein Erik Stiansen en enkele matadoren op de 500 en 1500 meter als bijvoorbeeld Ivar Eriksen is Noorwegen op dit moment in staat een aanzienlijk sterkere ploeg samen te stellen dan Nederland, dat de knock out van Deventer nog niet te boven schijnt te zijn. En met de resultaten van dit weekeinde op tafel is het moeilijk het optimisme voor de Olympische Winter spelen in Grenoble te bewaren. Feiten zijn soms keihard en wanneer je daar mee wordt geconfronteerd, is het een gevoelige zaak. Jê kan de ogen er even wel niet voor sluiten, want gevolgen zijn dan des te ernstiger. Op de eerste dag reeds verloor de Nederlandse formatie de illusie dit maal in de goldrush te kunnen meeko men en te kunnen meedelen. Op de 500 meter, verrassend gewonnen door de Duitser Gerhard Zimmermann in 41. sec., verloor Ard Schenk al terrein op twee van zijn naaste concurrenten, de inmiddels dertigjarige Eduard Matuse- vitsj, die ook nu nog Ruslands beste representant bleef, waarmee de malaise in de Sovjet-schaatswereld het duide lijkst wordt ge'llustreerd en de Noorse kampioen Magne Thomassen. Zijn winst op Maier bedroeg weliswaar anderhal ve seconde, maar deze kon het grote verlies op de 5000 meter tegenover de nieuwe Europese kampioen niet com penseren. Want op de 5 km bewees Maier zijn grootheid door ondanks de moeilijke omstandigheden door lich te neerslag was het ijs bijzonder zwaar geworden (Klaas Schenk: „Het was als schuurpapier") tot de ongelofelijke tijd van 7 min. 41.7 sec. te komen. Maier was de enige, voor wie de pro blemen, die door de onverwacht zich te gen de schaatsenrijders kerende weer goden werden opgeworpen, niet sche nen te bestaan. „Het was echter wel mijn zwaarste rit, want deze'kostte mij erg veel kracht", verklaarde de dolge lukkige Maier, toen hij de kampioens medaille om de hals had hanger later. Zijn landgenoot Thomassen, die zich tweede plaatste, het Zweedse „enfant terrible" Jonny Nilsson en de fel op de titel beluste Matusevitsj waren met hem de enigen, die onder de acht mi nuten bleven. De afstand was evenwel groot, tenminste vijftien seconden...Met deze krachttoer maakte Maier een sprong naar de tweede plaats in het to taalklassement en nog slechts Thomas sen, die hem de week tevoren met mi niem verschil in Horten van de nationa- Kampioen Fred Anton Maier, volledig geconcentreerd in zijn rit naar de Europese titel en de verbetering van het wereldrecord op de 10 km. O le titel had afgehouden, had hij voor zich. Van de Nederlanders kwam de vechtjas Jan Bols het beste door de 5000 meter heen met een zeer respec tabele tijd van 8 min. 1.9 sec. Ard Schenk verloor'het contact met de top en zaterdagavond had Verkerd zeker heid, dat zijn Europese kampioenschap in de historie zou kunnen worden bij gezet. De topconditie was er niet en de „fighting spirit", welke juist door de Noren zo gevreesd werd, ontbrak even eens, behalve bij Jan Bols. Hij was ook degene, die ditmaal voor het nationale vlagvertoon zorgde en die, vooral na zijn grandioze race tegen Magne Tho massen 24 uur later op de 10.000 meter van de buitenlandse rijders de meest gevierde man werd. De aanmoedigin gen van zijn ploeggenoten tijdens zijn 10 km-race tegen Thomassen, die on danks sterk verweer er toch niet in kon slagen onze landgenoot te overvleuge len, had hij nauwelijks nodig. Vertrok ken op een schema van 15.38 schakelde hij over op een schema van 15.27. Hij kwam uit op slechts vier seconden daar boven. De hoop, dat de Nederlandse formatie zich zondag zou revancheren, spediaal op de 1500 meter, ging niet in vervulling. Bols profiteerde van de op dat moment zeer gunstige omstandig heden geen wind en glij-ijs en reed met 2.07.2 een nieuw persoonlijk record. Schenk en Verkerk, die door de opstekende wind gehandicapt waren ble ven er ruim boven. Matusevitsj was met 2.04.5 de snelste. Zijn winst op Maier, die ook van het „getij" profiteerde (2.06.7.), zou echter onvoldoende blijken met zijn krachtsexplosie op de 10.000 meter, waarbij hij als op vleugelen over het ijsovaal ging, zette Fred Anton Maier de kroon op zijn werk. Met hem heeft de schaatswereld een groot kam pioen, die jarenlang al de titel in het vizier had, maar deze eindelijk heeft kunnen schieten, mede omdat de Ne derlandse jagers ditmaal het door hem opgelegde hoge tempo niet konden vol gen. steld. Na 1800 meter lag ze een seconde onder de tijd van de wereldkampioene, na 2200 meter was de voorsprong ver dubbeld en bij het ingaato van de laat ste ronde bedroeg de marge zelfs vier seconden. Met een tijd van 5.04.8 stel de zij duidelijk haar kandidatuur voor het goud van Grenoble. De zege op de drie kilometer maakte, dat de Apel doornse, na drie afstanden nog achtste in de algemene rangschikking, tweede werd in het eindklassement. Er waren zoals gezegd veel grootse momenten voor Nederland. Tij dens dit „weekeinde van Piet Zwanen burg," die moeite had zijn ontroering te verbergen toen op de besneeuwde piste iedere Nederlander iedere andere Nederlander feliciteerde en. wat ijl tus sen sneeuw en ijs in de vrieskou 'het Wilhelmus klonk. Door de veelheid van feiten zou men geneigd zijn aan de pres tatie van Elly van de Brom vrij snel voorbij te gaan. Haar tiende plaats in het eindklassement spreekt minder tot de verbeelding. Toch is het een presta tie van formaat van de 18-jarige scho liere uit Amsterdam. Haar bronzen me daille op de sprint alleen al rechtvaar digde haar uitzending. Daarbij komt nog, dat zij waarschijnlijk op de duizend meter door de tijdwaarnemers is bena deeld. „Er is op de 1000 m geknoeid met de tijd van Elly", zei Henny Roos, als ISU bestuurslid door de internatio nale federatie afgevaardigd naar de plaats waar zijn landgenotes zulke triomfen boekten. „Ik ben er niet ach ter kunnen komen, wat er precies ge beurd is. Daardoor kon ik er dus niets meer aan doen. Maar ik ben er wel vrijwel zeker van, dat haar een secon de tekort is gedaan. Dat scheelt haar een halve punt. Elly maakte er beslist geen drama van. „Wat, zijn het neptijden, zei ze quasi verontwaardigd in de kleedkamer, terwijl jeugdige Finnen bedelden om haar handtekening, „dan hadden Willy en ik toch vierde en vijfde moeten wor den". OSLO Eindelijk heeft Fred Anton Maier, de Noorse Reus met de haviks neus, een internationale titel behaald. Tot nog toe was de ambtenaar uit Toensberg in zijn lange schaatsloop- baan daar nog niet in geslaagd. Slechts eenmaal mocht hij zich kampioen van zijn land noemen. Dat was in 1964. De in blakende vorm verkerende Viking zou zich nu echter op eigen Bisletijs onge naakbaar tonen. Op de eerste dag legde hij de basis van zijn uiteindelijke succes met een overwinning op de 5000 meter. Zijn tijd 7.41.7 was beduidend beter dan die van de als tweede eindigende Noor Magne Thomassen (7.57.6). Op het stroeve ijs van zaterdag bleek dat de Nederlan ders er dit keer niet aan te pas zouden komen. Slechts de Hoogeveener Jan Bols toonde vechtlust. Hij werd vijfde op de 5000 meter. In een nacht had het ijs van Bislet een volledige metamorfose ondergaan. Lenteachtig weer maakte het rijp voor wereldrecords. Op de 1500 meter bleef Eduard Matusevitsj nog juist boven de wereldtijd van Kees Ver kerk (2.04.5 tegen 2.03.9). Ook nu was Bols de snelste Nederlander. Met een nieuw persoonlijk record van 2.07.2 werd hij zesde. Lijdzaam moesten Kees Ver kerk en Ard Schenk toezien hoe zij op afstand werden gereden. De climax kwam op de marathon, de tienduizend meter. Eerst verbeterde de Noor Per Willy Guttormsen het wereldrecord van Maier. Hij bracht het op 15.25.9. Gut tormsen zag Maier echter wraak ne men. Met een magostrale 15.20.3 nam men. Met een magistrale 15.20.3 nam reldrecord weer in zijn bezit. Bols bleef vechten. Een bronzen medaille op de lange afstand werd zijn deel, waardoor hij als beste Nederlander in de eind rangschikking vijfde werd. Schenk moest zich met de zesde plaats tevre den stellen, terwijl titelverdediger Ver kerk op de achtste plaats kwam. Peter Nottet vertoefde met zijn veertiende positie m de achterhoede. Voor Jorrit Jorritsma was geen rit op de tien kilo meter weggelegd. Daarvoor was zijn prestatie op de 5000 m te zwak.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1968 | | pagina 7