SM AR TEGELD NOG GEEN GEMEENGOED Congres in Den Haag op 8 en 9 april Actie voor adoptie van Koreaantjes Zorgen om lot slachtoffers concentratie kamp en Den Haag wil eigen regionale omroep Subsidies niet altijd gunstig voor bezitters van woning Kernexplosies voor vreedzame doeleinden Film verboden in België Verschil „Adeldom' Litteken Tegenwicht Programma Initiatief Profijt 0 Een ongeluk met een gewonde: voor het slachtoffer soms het be gin van jaren vat) smart, die zo noeilijk in geld is uit te drukken. GRONINGEN .Jarenlang heeft de mening postgevat dat de waarde van onroerend goed alleen maar kan toenemen. Het recente verleden heeft ons wel het tegendeel geleerd. Wij waarschuwen ernstig tegen een politiek, die door overtrokken subsidieregelin gen en te hoge financieringsgaranties van de burger op kunstmatige wijze een eigen-woningbezitter wil maken". De directie van de Friesch-Groningse Hypotheekbank, die dit in haar verslag over 1967 zegt, meent dat door voorbij te gaan aan rendement de politiek van de regering in het kader van de bezits vorming te ver is doorgevoerd. „Vraag en aanbod zijn jarenlang ver stoord geweest. Daardoor heeft de me ning postgevat dat de waarde van on roerend goed alleen nog maar kan stij gen, terwijl het recente verleden het te gendeel heeft geleerd". De directie ver wacht dan ook grote prijsschommelin- gen. „Eigen-woningbezitters, die met be hulp van overdreven subsidies en fi nancieringsfaciliteiten met garantie van de overheid de woning hebben be trokken, zullen hieraan gekluisterd blij ken te zijn. Op het moment dat zij zich elders willen vestigen, zullen zij geen koper vinden. Bezitsvorming heeft tot doel de mensen gelukkiger te maken; in deze gevallen wordt bezit tot last. De onzekerheid in de politiek van rijks- en lagere overheid heeft tot op heden tot gevolg gehad, dat de prijsvorming van onroerend goed een kunstmatig ka rakter droeg". De ontwikkeling op de kapitaalmarkt was er in 1967 de oorzaak van dat de bank haar taak een toevoeren van een constante stroom kapitaal voor fi nanciering van particuliere nieuwbouw niet voldoende heeft kunnen vervul len. De directie noemt de stijging van de hypotheken in 1967 met f 23 miljoen te gering. „Voor de stabilisatie van de nieuwbouw op hoog niveau zijn even wichtige verhoudingen op de kapitaal markt noodzakelijk. Een juiste con- junctuurpolitiek, gepaard aan het op voeren van de besparingen, is hiervoor een eerste vereiste". Voor dit jaar verwacht de directie van de Friesch-Groningsche geen ont spanning op de kapitaalmarkt. De bank nam in 1967 voor f 130 mil joen aan schuldbekentenissen en pand brieven uit de markt op, terwijl voor f 79 miljoen werd afgelost De hypo theekportefeuille steeg per saldo met f 23,31 miljoen tot f 978.96 miljoen. De pandbrieven stegen met f 51 miljoen tot f 968,98 miljoen. De gemiddelde hypo theekrente steeg van 5,9633 tot 6,2311 procent; de rentemarge verbeterde van 1,0649 tot 1,0735 procent. De Friesch-Groningsche behaalde een brutowinst van f 8,86 (v.j. f 6,70) mil joen en een nettowinst van f 1,92 (v. j. f 1,68) miljoen. Daaruit wordt per aan deel f 86 (v.j. f 76) uitgekeerd. BRUSSEL De film „Je suis cu- rieuse" (ik ben nieuwsgierig) van een Zweedse filmer, die slechte recensies in de pers en voor de radio heeft ge kregen, is door de politie in beslag ge nomen, zo meldt de Belgische radio. De film handelt over de vele liefdes avonturen van een jong meisje. Vergoedingen in ons land nogal "T\EN HAAG „In onze cultuur is de eerste keus van een huwelijkspart- ner vooral van de lichamelijke verschijningsvorm van het meisje afhan kelijk, ook al eisen partijen daarna in elkander nog meer kwaliteiten om tot een blijvend contact te geraken". Deze niet best lopende volzin over een zo poëtisch onderwerp als liefde op het eerste geicht zou men niet verwachten in de bij uitstek prozaïsche ver handelingen die rechterlijke vonnissen zijn. Toch is het een overweging uit een door de Alkmaarse rechtbank gewezen vonnis, een overweging die aangeeft op welke zijpaden een rechter zich moet begeven als hij zijn oordeel moet ge ven over het moeilijkste deel van het schadevergoedingsrecht; het smartegeld. ffialm-* In het aangehaalde vonnis ging het om de toekenning van smartegeld aan een meisje dat op zevenjarige leeftijd door de grove schuld van de chauffeur was aangereden door een vrachtauto. Zij had drie maanden in het zieken huis gelegen en een misvormd been aan het ongeluk overgehouden. Als smarte geld eiste haar vader 25000 gulden, on der meer omdat zijn dochter door de ontsiering van haar been later een ver minderde kans op 'n huwelijk zou heb ben. De rechtbank accepteerde dat argu ment en bepaalde het smartegeld op vijftienduizend gulden. De verzekeraar van de vrachtauto, die tienduizend gul den had aangeboden, had nog tegenge worpen dat het beenletsel bij „een be paalde ontwikkeling van de mode" door kleding zou worden bedekt. Daartegen over stelde de rechtbank „dat de steeds grotere plaats die sport en spel in onze cultuur innemen en de noodzaak van het dragen van daarvoor geschikte kle ding met zich brengen dat het argu ment door gedaagde, aan bepaalde vor men van mode ontleend, niet zwaar mag tellen". Dat soort argumenten kan bij een eis van smartegeld worden gebruikt om dat smartegeld een vergoeding van im materiële schade is, van schade dus die niet meetbaar is. Het smartegeld is dus niet aan de hand van kwitanties bewijsbaar, maar uitsluitend afhankelijk van het overleg tussen partijen en het persoonlijk oor deel van de rechter en het blijkt dat de Nederlandse rechter internationaal ge zien nogal laag ligt bij de bepaling van het smartegeld. In Frankrijk en de Angelsaksische landen liggen de bedragen veel hoger, ook al stijgen de toegekende bedragen in ons land nog steeds. Mr. J. M. Harm- sen, die als hoofd van de juridische af deling van de ANWB en redactiesecre taris van het maandblad Verkeersrecht veel met smartegeldzaken te maken heeft, ziet als reden daarvoor een men- taliteitsverschil: „De Nederlander vindt het eigenlijk niet fatsoenlijk om voor lichamelijk letsel geld aan te nemen". Bij de toekenning van smartegeld doet zich nog een groot verschil voor tussen Nederland en vele andere landen. Nederland kent geen smartegeld voor nabestaanden. Mede daardoor is het hier voor een schadeverzekeringsmaat schappij veel goedkoper als een slacht offer overlijdt dan wanneer het levens lang invalide wordt. Aan nabestaan den behoeft in Nederland door de scha- deplichtige alleen een aanvulling op het overblijvende inkomen (weduwenpen- sioen bijvoorbeeld) te worden uitge keerd. Voor het verlies van een kind kan men in Nederland geen smartegeld krijgen, maar wel als dat kind in het buitenland door iemands schuld om het leven kofnt. Mr. Harmsen vindt die buitenlandse regeling veel beter en dat illustreert hij met een praktijkvoor beeld: „De ouders van 'n in Frankrijk omge komen student kregen elk ongeveer 4200 gulden smartegeld toegekend door een Franse rechtbank. Daar zie ik niets onredelijks of onzedelijks in, want voor de studie van die jongen hadden die ouders zich grote financiële opofferin gen moet getroosten en ze hadden gro te verwachtingen van hem, immate- rële het idee dat hun zoon als inge nieur een goede plaats in de maatschap pij zou krijgen en ook materiële, want die jongen zou na zijn studie toch ook wel zorgen dat zijn ouders het fi nancieel iets gemakkelijker zouden krij gen". Zelfs een verloofde kan in zo n situa tie smartegeld krijgen. In het geval van de student weigerde zijn verloofde daar echter aanspraken op te maken. In het vonnis bracht de Franse recht bank haar hulde voor „de adeldom van haar gevoelens". Ook een slachtoffer dat was blijven leven kreeg tot voor kort in Nederland soms geen smartegeld, al waren zijn verwondingen die natuurlijk altijd een bepaalde ernst moeten hebben om aanspraken op smartegeld te kunnen maken door de schuld van de tegen partij ontstaan. Die tegenpartij kon wel eens onvindbaar zijn of financieel zo weinig draagkrachtig dat het smar tegeld niet kon worden opgebracht. In die gevallen voorziet tegenwoordig het waarborgfonds van de wet die de w.a.-verzekering verplicht stelde. Hier geldt echter één beperking: als de schuldige geen bestuurder van een motorvoertuig (inclusief bromfiets) was valt de zaak buiten het waarborgfonds. Was de schuldige een voetganger of fietser dan is het slachtoffer dus afhan kelijk van de financiële draagkracht van de schuldige, tenzij deze een alge mene w.a.-verzekering heeft, die bij voorbeeld vaders van jonge kinderen vaak sluiten. In de meeste gevallen is de tegen partij van het slachtoffer een autover zekeringsmaatschappij, die daar hun vaste juristen voor hebben. Een van de ze juristen deed in het Nederlands Ju ristenblad van 16 december een poging het smartegeld aan te vechten. Hij zegt daarin onder meer het on juist te vinden dat voor littekens smar tegeld wordt gegeven, omdat dat een vergoeding zou zijn voor een esthetische schok die anderen voelen als ze het lit teken zien. Mr. Harmsen stelt zich daar lijnrecht tegenover op: „Het gaat niet om die schok, maar om de uitwerking die het zien van die schok heeft op de drager van het litteken". Volgens het artikel in het Juristen blad zou het smartegeld als een ge schenk worden aangevoeld, maar ook dat is niet juist volgens mr. Harmsen. „Ik heb dat nog nooit meegemaakt, de ontvangers van het smartegeld vinden het altijd ontoereikend als vergoeding voor alles wat zij hebben geleden. Het is evenmin juist dat gemiste levens vreugde achteraf toch nooit kan wor den ingehaald, want soms kan men zich door het smartegeld bepaalde genoegens veroorloven die de gemiste vreugde weer vergoeden". „LEVEN MET DE WETENSCHAP' A MSTERDAM De Koninklijke Ne- derlandse Akademie van Wetenschap pen en de Academische Raad beleggen op 8 en 9 april in de Ridderzaal in Den Haag een wetenschapscongres onder de titel „Leven met de wetenschap". Dit wetenschapscongres stelt èic hten doel een bijdrage te leveren tot verdieping van het uitzicht in de huidige stand van de beoefening van de wetenschap en van de resultaten voor zover thans definieerbaar die bereikt ztfn op haar verschillende hoofdterreinen: de na tuurwetenschappen, de technische we tenschappen, de wetenschappen van het leven, de geestes- en de maatschap pijwetenschappen en haar wisselwerkin gen. Getracht zal worden duidelijk te ma ken waarom het een voorrecht en plicht van staat en maatschappij is om de vooruitgang van de wetenschap met al le kracht te bevorderen en daarin ver trouwen te hebben. Tevens zal gepoogd worden de vraag te beantwoorden op welke wijze de samenleving de meeste vrucht kan ontvangen van de ook om harentwil beoefende wetenschap, die krachtens haar aard niet nationaal ge bonden kan zijn, en in welke zin en wel ke mate aan de wetenschap en derhal ve ook aan de instellingen, waar zij be oefend wordt, inspraak en gezag in sa menleving en staat toekomt. Tenslotte Het artikel kan worden gezien als een poging van de kant van de verze keringsmij'en de stijgende ten dens die de toegekende smartegelden vertonen, wat tegenwicht te geven. De autoverzekeraars hebben als commer ciële ondernemingen natuurlijk belang bij zo laag mogelijke uitkeringen. Daarom adviseert de ANWB in ge vallen waarin aanspraken op smarte geld mogelijk zijn en dat is al vrij gauw als er sprake is van persoonlijk letsel en verpleging in een ziekenhuis nooit zelf te onderhandelen met de te genpartij maar daar juridische bijstand voor in te roepen. Wie lid is van een vakbond kan daarvoor bijvoorbeeld bij de juridisch adviseurs van zijn bond te recht, wie lid is van de ANWB kan daar advies krijgen en elke particulier kan natuurlijk een advocaat zoeken die dit voor hem wil behandelen. Dat moet bij voorkeur een advocaat zijn die zich in dit soort zaken heeft gespecialiseerd. Ook het belang van die juridische bij stand illustreert mr. Harmsen weer met een voorbeeld: „Een meisje van zeventien iaar had door een aanrijding door een dronken student blijvend ern stig onsierend letsel opgelopen. De ver zekeraar van de student had alle mate riële schade betaald en toen zelf tegen de vader van het meisje gezegd: Denkt u eens over smartegeld na. De vader kwam bij ons en wij adviseerden hem een advocaat te nemen. Die advocaat vorderde voor de rechtbank een smar tegeld van 25.000 gulden. De verzekeraar had tweeduizend gulden geboden. Het vonnis: 17.500 gulden". DEN HAAG Vijf socialistische Haagse gemeenteraadsleden hebben 'n iniatiefvoorstel ingediend, waarin zü aandringen op de totstandbrenging van een regionale of lokale omroep. ZU wil len de mogelijkheden tot de oprichting van zo'n omroep laten onderzoeken, een commissie van advies doen instellen en voor deze voorbereidende werkzaamhe den een subsidie van vijftienduizend gulden beschikbaar stellen. Een regionale omroep kan dienstbaar gemaakt worden aan het onderwijs en het cultuurbeleid, aldus de raadsleden in hun voorstel. Ook 'n betere commu nicatie tussen burgers en overheid kan .er door bevorderd worden. Andere mo gelijkheden zijn de arbeidsbemiddeling en de lokale en regionale nieuwsvoor ziening. HEERENVEEN De heren M. Ferwerda en H. Janssens, leraren aan het Nassau College te Heeren veen, hebben een plan uitgedokterd voor de adoptie van Koreaanse kin deren. Dit houdt in, dat men een kind gaat behandelen als een ge- zindslid dat van huis is. Men gaat brieven schrijven en af en toe eens een pakje sturen. Maar ook gaat men zich bemoeien met de opvoe ding van 't kind, 'n Koreaanse op voeding, die met Nederlands geld moet worden betaald. De kosten zijn daarvoor geraamd op 60 gulden per maand. Thans kunnen reeds vijf kinderen worden geadopteerd, maar de ini tiatiefnemers zijn van mening dat dit aantal snel zal groeien. Dezer dagen ontvingen zij namelijk brie ven uit heel Nederland omtrent na dere inlichtingen. In Heerenveen beschikt men over een vertrouwd contactpunt in Korea en dat is de heer Paik, directeur van een weeshuis in Seoel, die als zodanig reeds zorg draagt voor een goede besteding van gelden afkom stig van een soortgelijke actie in de Verenigde Staten, waar reeds 300 kinderen op deze manier zijn ge adopteerd. Blijkt 60 gulden per maand misschien te veel van het goede, dan is het mogelijk dit be drag als familie bijeen te brengen. Zo zijn momenteel reeds 15 gezin nen „goed voor" vijf kinderen. Ziet men op deze manier nog geen kans om een kind te adopteren dan be staat de mogelijkheid ten slotte ook nog om van zijn sympathie te laten blijken (op het gironummer 814657, gironummer van de Coöperatieve Raiffeissenbank te Heerenveen ten name van rekening 18911 „Actie kind in Korea" alleen giften van mini mum 10 gulden per maand). Deze actie houdt geen verband met acties, welke kinderen uit Viët- nam naar ons land willen laten over komen om dan geadopteerd te wor den. De Koreaanse kinderen worden dus niet echt geadopteerd, maar er wordt wel voor gezorgd dat ze niet in de sloppen terecht komen, maar een goede opvoeding krijgen, aldus de initiatiefnemers. wordt onder ogen gezien, welke roeping de wetenschap, die door samenleving in belangrijke mate bijdraagt tot de een wording van de wereld, ook buiten de grenzen van het eigen land heeft, met een verantwoorde, op haar eigen begin selen en vermogens steunende afweging van belangen en plichten. Nadat de congressisten verwelkomd zullen zijn door mr. G. E. Langemeijer, algemeen vorzitter van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschap pen, zal het wetenschapscongres wor den geopend door de minister van on derwijs en wetenschappen. Daarna volgt een algemene inleiding door prof. dr. A. G. M. van Melsen over „De beteke nis van de wetenschap" en een voor dracht van prof. dr. H. Baudet over „geschiedenis, a-wetenschappen en maatschappij". In de middaguren spre ken prof. dr. J. Lever over „natuurwe tenschap en mensheid" en prof. dr. A. de Moor over „sociale wetenschappen en maatschappij". De morgen van 9 april begint met een referaat van prof. dr. H. B. G. Ca- simir over „natuurwetenschappen en maatschappij" gevolgd door een voor dracht van prof. dr. A. de Froe, geti teld: „de wisselwerking tussen genees kunde en maatschappij". In de midag- uren spreekt prof. dr. W. Drees jr. over „de allocatie van de middelen: hoe helpt de wetenschap" en prof. dr. J. Tinbergen over „de betekenis van de wetenschap voor de ontwikkelingslan den". Daarna wordt een samenvatting ge geven door mr. G. E. Langemeijer, en het congres zal worden gesloten door dr. H. H. Jansen, voorzitter van de Aca demische Raad. Het initiatief dit congres te beleggen, werd ingegeven door de volgende over wegingen: Kenmerkend voor alle moderne we tenschap in haar snelle ontwikkeling is dat zij diep ontledend in haar stof door dringt en daardoor haar terrein steeds in omvang ziet groeien. Het onderzoek op elk gebied van wetenschap levert de beoefenaar in toenemende mate nieuwe kennis van de werkelijkheid. Daarme de gaan aanzienlijke wijzigingen en veelal het wegvalleri van traditionele voorstellingen en opvattingen gepaard. Dit geldt voor de gehele wereld en, al zijn er grote verschillen in wetenschap pelijke ontwikkeling tussen de landen, nimmer heeft het wereldbeeld zo grote veranderingen ondergaan als tijdens de laatste twee generaties. Het dynami sche karakter van de moderne weten schap veroorzaakt een zich telkens her nieuwende revolutie in 't menselijk den ken en brengt mede dat de wetenschap, zich bewust van de beperktheid van haar telkenmale verkregen kennis, geen enkele belemmering in de weg gelegd wil zien aan verder gaande onderzoekin gen en steeds open bMjft staan voor daaruit te verwachten nieuwe vermeer dering van kennis. De resultaten van dit onafgebroken bezigzijn van de men selijke geest dringen niet alleen in de vorm van technische toepassingen, maar ook als nieuwe uitgangspunten voor het denken door tot in alle kringen van de samenleving. Deze erkent het belang van de beoefening der weten schap, die zich in haar midden als een natuurlijke levensuiting ontwikkelt, on dermeer door haar zorg voor de instel lingen van wetenschappelijk onderwijs en onderzoek, door zich van de vruch ten van het wetenschappelijke onder zoek te bedienen en door een weten schappelijke studie te eisen als voor waarde voor de vervulling van vele maatschappelijke functies. Van de wetenschapsbeoefening zowel in zuivere als in gerichte vorm profi teert de samenleving en zij dankt er welvaart en welzijn aan. Anderzijds ervaart de samenleving, dat de wetenschapsbeoefening steeds toenemende financiële eisen stelt, waar van zij slechts in goed vertrouwen kan aannemen, dat deze gewettigd en on vermijdelijk zijn en goed besteed wor den, ook in haar eigen belang. Verder ervaart zij, dat dit „leven met de we tenschap", die zoveel en zulke ingrij pende vernieuwingen voortbrengt, zo wel individu als gemeenschap telkens voor de meest fundamentele en uiterst moeilijk oplosbare problemen van den ken en handelen plaatst. Goed nieuws uit Londen voor slordige mannen. Er is nu een kostuum op de markt gebracht, dat vrijwel onverwoestbaar is. Bij het zitten rekt hei, maar bij het opstaan valt alles weer keurig in de plooi. Het pak is gemaakt van een kunststof. Bij een demonstratie in Londen dook iemand in een vijver en bleek na drie uur weer correct gekleed te zijn (foto rechts) in hetzelfde pak. T)EN HAAG. „Als Indische jaren dubbel tellen, dan moeten jaren, doorgebracht in een concentratie kamp, vierdubbel tellen". Aldus luidt de mening van de Amsterdamse psy chiater dr. E. de Wind, lid van het Comité International des Camps. Dr. De Wind, die veel lijders aan „con centratiekampsyndroom" onder zijn patiënten telt, heeft met tal van ande re medische experts geconstateerd, dat deze slachtoffers, die nu omstreeks 50 jaar oud zijn en dus met de voor de middelbare leeftijd normale con frontatie met de dood gesteld wor den, doorgaans sterk belast worden met de herinnering aan de jarenlan ge confrontatie met de dood in b.v. Auschwitz. Dr. De Wind schat, dat van de 6000 teruggekeerden er in de afgelopen jaren ongeveer 2000 gestor ven zijn. Gezien het feit dat in de vernietigingskampen (eindstation Auschwitz) alleen personen tussen de 20 en 35 jaar voorlopig het leven werd gelaten, zijn deze 4.000 overge blevenen omstreeks de 50 tot 55 jaar oud. Twintig procent daarvan kan zich goed tot vrij goed handhaven. Veertig pro cent is in zekere mate invalide en de overige 40 pet. is niet of vrijwel niet meer tot werken in staat. XJet lijkt dr. De Wind redelijk de in- validen en minder validen dezelfde rechten toe te kennen als aan dege nen, die aanspraak op verzetspen- sioen kunnen maken (in deze rege ling zijn ook de weduwen van Put ten opgenomen). De meeste slacht offers achten hulp krachtens de Bij standswet of de Rijksgroepenrege- ling vernederend. Toch hebben de meesten geen moed of lust zich te melden en te organiseren, omdat het hun uiterst moeilijk valt opnieuw met het gruwelijk verleden geconfronteerd te worden. Zulks vooral na ruim 20 jaar wachten, hopen en teleurstellin gen. De medische wereld is pas vrij laat, ongeveer vier jaar geleden, met het vraagstuk van de lijdende en vaak noodlijdende slachtoffers van de ver nietigingskampen in aanraking geko men. In West-Duitsland is aan deze groep dezelfde rechten op vergoeding en pensioen toegekend als aan ande re nazi-slachtoffers. Hier te lande is dat niet het geval. De betrokkenen, al dus dr. De Wind, voelen dit als dis criminatie. Hij verklaarde het feit dat zij zich niet organiseren, zoals zulks met oud-verzetslieden geschied de, uit het afwezig zijn van groeps vorming in de vernietigingskampen en de volkomen staat van infantilis me, waarin zij door voortdurende doodsangst voor beulen, gaskamers en crematoria zijn gebracht. Zij za ten niet gevangen na een strijd voor een ideaal, maar werden gewoon op gepikt omdat ze Joden of zigeuners waren. Dr. De Wind verwacht dan ook niet, dat het gros van de slacht offers, dat min of meer invalide is, zich zal openbaren, voordat zij hun concrete rechten kennen. Tbr. De Wind, die tijdens een pers- conferentie van het „Nederlands Auschwitz-comité" het woord voerde, distantieerde zich duidelijk van dit particuliere comité. Hij wilde geen oordeel over het al of niet bevlogen zijn met een bepaalde politieke kleur van dit comité vellen, maar hield zich als arts en als CIC-lid aan een volkomen privé-standpunt. Wel ver klaarde hij met zoveel woorden, dat het krakeel over het lot van de slachtoffers evenals het gebruik van de miljoenen doden uit vernietigings kampen als politiek middel voor pressie en propaganda uit den boze en sterk in het nadeel van de nog le vende en lijdende slaachtoffers is. Tbp industrieel niveau z(jn Frans- Amerikaanse besprekingen gaan de over deelneming van Frankrijk aan de uitvoering van het project-Plowsha re. Dat Is het project dat voorziet in vreedzame toepassingen van kernex plosies, bij vooribeeld bij het winnen van aardgas en aardolie in slecht toe gankelijke gas- en olielage}». De be sprekingen gaan tussen Nobel-Paso Geonuclear, een Amerikaans-Europese onderneming die zich op het vreedza me gebruik van kernexplosies wil gaan toeleggen, en het ganse commis sariaat voor atoomenergie. Nobel-Paso Geonuclear is eet» consortium dat in t begin van dit jaar in Parijs werd ge vormd. Aan Europese zijde maken 'n Franse en een Belgische onderneming er deel van uit. Volgens het Amerikaanse blad Nu cleonics Week zou de Amerikaanse re gering deze besprekingen met lede ogen aanzien omdat Franse deelneming aan de uitvoering van het project-Plowshare afbreuk zou kunnen doen aan haar streven naar een non-proliferatiever drag. Zo'n verdrag moet een uitbrei ding van het aantal kernwapenmo- gendheden tegengaan maar zal vol gens de tegenstanders ervan ook de be staande monopolie-posities op het ge bied van splijtstoffen voor kerncentra les verstevigen en de mogelijkheden van vreedzaam gebruik van kernex plosies sterk beperken.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1968 | | pagina 7