SM AR TEGELD NOG GEEN GEMEENGOED
Congres in Den Haag op 8 en 9 april
Actie voor
adoptie van
Koreaantjes
Zorgen om lot
slachtoffers
concentratie
kamp
en
Den Haag wil eigen
regionale omroep
Subsidies niet
altijd gunstig
voor bezitters
van woning
Kernexplosies
voor vreedzame
doeleinden
Film verboden in België
Verschil
„Adeldom'
Litteken
Tegenwicht
Programma
Initiatief
Profijt
0 Een ongeluk met een gewonde:
voor het slachtoffer soms het be
gin van jaren vat) smart, die zo
noeilijk in geld is uit te drukken.
GRONINGEN .Jarenlang heeft
de mening postgevat dat de waarde
van onroerend goed alleen maar kan
toenemen. Het recente verleden heeft
ons wel het tegendeel geleerd. Wij
waarschuwen ernstig tegen een politiek,
die door overtrokken subsidieregelin
gen en te hoge financieringsgaranties
van de burger op kunstmatige wijze
een eigen-woningbezitter wil maken".
De directie van de Friesch-Groningse
Hypotheekbank, die dit in haar verslag
over 1967 zegt, meent dat door voorbij
te gaan aan rendement de politiek van
de regering in het kader van de bezits
vorming te ver is doorgevoerd.
„Vraag en aanbod zijn jarenlang ver
stoord geweest. Daardoor heeft de me
ning postgevat dat de waarde van on
roerend goed alleen nog maar kan stij
gen, terwijl het recente verleden het te
gendeel heeft geleerd". De directie ver
wacht dan ook grote prijsschommelin-
gen.
„Eigen-woningbezitters, die met be
hulp van overdreven subsidies en fi
nancieringsfaciliteiten met garantie
van de overheid de woning hebben be
trokken, zullen hieraan gekluisterd blij
ken te zijn. Op het moment dat zij zich
elders willen vestigen, zullen zij geen
koper vinden. Bezitsvorming heeft tot
doel de mensen gelukkiger te maken;
in deze gevallen wordt bezit tot last.
De onzekerheid in de politiek van rijks-
en lagere overheid heeft tot op heden
tot gevolg gehad, dat de prijsvorming
van onroerend goed een kunstmatig ka
rakter droeg".
De ontwikkeling op de kapitaalmarkt
was er in 1967 de oorzaak van dat de
bank haar taak een toevoeren van
een constante stroom kapitaal voor fi
nanciering van particuliere nieuwbouw
niet voldoende heeft kunnen vervul
len. De directie noemt de stijging van
de hypotheken in 1967 met f 23 miljoen
te gering. „Voor de stabilisatie van de
nieuwbouw op hoog niveau zijn even
wichtige verhoudingen op de kapitaal
markt noodzakelijk. Een juiste con-
junctuurpolitiek, gepaard aan het op
voeren van de besparingen, is hiervoor
een eerste vereiste".
Voor dit jaar verwacht de directie
van de Friesch-Groningsche geen ont
spanning op de kapitaalmarkt.
De bank nam in 1967 voor f 130 mil
joen aan schuldbekentenissen en pand
brieven uit de markt op, terwijl voor
f 79 miljoen werd afgelost De hypo
theekportefeuille steeg per saldo met
f 23,31 miljoen tot f 978.96 miljoen. De
pandbrieven stegen met f 51 miljoen tot
f 968,98 miljoen. De gemiddelde hypo
theekrente steeg van 5,9633 tot 6,2311
procent; de rentemarge verbeterde van
1,0649 tot 1,0735 procent.
De Friesch-Groningsche behaalde een
brutowinst van f 8,86 (v.j. f 6,70) mil
joen en een nettowinst van f 1,92 (v. j.
f 1,68) miljoen. Daaruit wordt per aan
deel f 86 (v.j. f 76) uitgekeerd.
BRUSSEL De film „Je suis cu-
rieuse" (ik ben nieuwsgierig) van een
Zweedse filmer, die slechte recensies
in de pers en voor de radio heeft ge
kregen, is door de politie in beslag ge
nomen, zo meldt de Belgische radio.
De film handelt over de vele liefdes
avonturen van een jong meisje.
Vergoedingen in ons
land nogal
"T\EN HAAG „In onze cultuur is de eerste keus van een huwelijkspart-
ner vooral van de lichamelijke verschijningsvorm van het meisje afhan
kelijk, ook al eisen partijen daarna in elkander nog meer kwaliteiten om tot
een blijvend contact te geraken".
Deze niet best lopende volzin over een zo poëtisch onderwerp als liefde
op het eerste geicht zou men niet verwachten in de bij uitstek prozaïsche ver
handelingen die rechterlijke vonnissen zijn. Toch is het een overweging uit een
door de Alkmaarse rechtbank gewezen vonnis, een overweging die aangeeft
op welke zijpaden een rechter zich moet begeven als hij zijn oordeel moet ge
ven over het moeilijkste deel van het schadevergoedingsrecht; het smartegeld.
ffialm-*
In het aangehaalde vonnis ging het
om de toekenning van smartegeld aan
een meisje dat op zevenjarige leeftijd
door de grove schuld van de chauffeur
was aangereden door een vrachtauto.
Zij had drie maanden in het zieken
huis gelegen en een misvormd been aan
het ongeluk overgehouden. Als smarte
geld eiste haar vader 25000 gulden, on
der meer omdat zijn dochter door de
ontsiering van haar been later een ver
minderde kans op 'n huwelijk zou heb
ben.
De rechtbank accepteerde dat argu
ment en bepaalde het smartegeld op
vijftienduizend gulden. De verzekeraar
van de vrachtauto, die tienduizend gul
den had aangeboden, had nog tegenge
worpen dat het beenletsel bij „een be
paalde ontwikkeling van de mode" door
kleding zou worden bedekt. Daartegen
over stelde de rechtbank „dat de steeds
grotere plaats die sport en spel in onze
cultuur innemen en de noodzaak van
het dragen van daarvoor geschikte kle
ding met zich brengen dat het argu
ment door gedaagde, aan bepaalde vor
men van mode ontleend, niet zwaar
mag tellen".
Dat soort argumenten kan bij een eis
van smartegeld worden gebruikt om
dat smartegeld een vergoeding van im
materiële schade is, van schade dus die
niet meetbaar is.
Het smartegeld is dus niet aan de
hand van kwitanties bewijsbaar, maar
uitsluitend afhankelijk van het overleg
tussen partijen en het persoonlijk oor
deel van de rechter en het blijkt dat de
Nederlandse rechter internationaal ge
zien nogal laag ligt bij de bepaling van
het smartegeld.
In Frankrijk en de Angelsaksische
landen liggen de bedragen veel hoger,
ook al stijgen de toegekende bedragen
in ons land nog steeds. Mr. J. M. Harm-
sen, die als hoofd van de juridische af
deling van de ANWB en redactiesecre
taris van het maandblad Verkeersrecht
veel met smartegeldzaken te maken
heeft, ziet als reden daarvoor een men-
taliteitsverschil: „De Nederlander vindt
het eigenlijk niet fatsoenlijk om voor
lichamelijk letsel geld aan te nemen".
Bij de toekenning van smartegeld
doet zich nog een groot verschil voor
tussen Nederland en vele andere landen.
Nederland kent geen smartegeld voor
nabestaanden. Mede daardoor is het
hier voor een schadeverzekeringsmaat
schappij veel goedkoper als een slacht
offer overlijdt dan wanneer het levens
lang invalide wordt. Aan nabestaan
den behoeft in Nederland door de scha-
deplichtige alleen een aanvulling op het
overblijvende inkomen (weduwenpen-
sioen bijvoorbeeld) te worden uitge
keerd.
Voor het verlies van een kind kan
men in Nederland geen smartegeld
krijgen, maar wel als dat kind in het
buitenland door iemands schuld om het
leven kofnt. Mr. Harmsen vindt die
buitenlandse regeling veel beter en dat
illustreert hij met een praktijkvoor
beeld:
„De ouders van 'n in Frankrijk omge
komen student kregen elk ongeveer
4200 gulden smartegeld toegekend door
een Franse rechtbank. Daar zie ik niets
onredelijks of onzedelijks in, want voor
de studie van die jongen hadden die
ouders zich grote financiële opofferin
gen moet getroosten en ze hadden gro
te verwachtingen van hem, immate-
rële het idee dat hun zoon als inge
nieur een goede plaats in de maatschap
pij zou krijgen en ook materiële,
want die jongen zou na zijn studie toch
ook wel zorgen dat zijn ouders het fi
nancieel iets gemakkelijker zouden krij
gen".
Zelfs een verloofde kan in zo n situa
tie smartegeld krijgen. In het geval
van de student weigerde zijn verloofde
daar echter aanspraken op te maken.
In het vonnis bracht de Franse recht
bank haar hulde voor „de adeldom
van haar gevoelens".
Ook een slachtoffer dat was blijven
leven kreeg tot voor kort in Nederland
soms geen smartegeld, al waren zijn
verwondingen die natuurlijk altijd
een bepaalde ernst moeten hebben om
aanspraken op smartegeld te kunnen
maken door de schuld van de tegen
partij ontstaan. Die tegenpartij kon
wel eens onvindbaar zijn of financieel
zo weinig draagkrachtig dat het smar
tegeld niet kon worden opgebracht.
In die gevallen voorziet tegenwoordig
het waarborgfonds van de wet die de
w.a.-verzekering verplicht stelde. Hier
geldt echter één beperking: als de
schuldige geen bestuurder van een
motorvoertuig (inclusief bromfiets) was
valt de zaak buiten het waarborgfonds.
Was de schuldige een voetganger of
fietser dan is het slachtoffer dus afhan
kelijk van de financiële draagkracht
van de schuldige, tenzij deze een alge
mene w.a.-verzekering heeft, die bij
voorbeeld vaders van jonge kinderen
vaak sluiten.
In de meeste gevallen is de tegen
partij van het slachtoffer een autover
zekeringsmaatschappij, die daar hun
vaste juristen voor hebben. Een van de
ze juristen deed in het Nederlands Ju
ristenblad van 16 december een poging
het smartegeld aan te vechten.
Hij zegt daarin onder meer het on
juist te vinden dat voor littekens smar
tegeld wordt gegeven, omdat dat een
vergoeding zou zijn voor een esthetische
schok die anderen voelen als ze het lit
teken zien. Mr. Harmsen stelt zich daar
lijnrecht tegenover op: „Het gaat niet
om die schok, maar om de uitwerking
die het zien van die schok heeft op de
drager van het litteken".
Volgens het artikel in het Juristen
blad zou het smartegeld als een ge
schenk worden aangevoeld, maar ook
dat is niet juist volgens mr. Harmsen.
„Ik heb dat nog nooit meegemaakt, de
ontvangers van het smartegeld vinden
het altijd ontoereikend als vergoeding
voor alles wat zij hebben geleden. Het
is evenmin juist dat gemiste levens
vreugde achteraf toch nooit kan wor
den ingehaald, want soms kan men zich
door het smartegeld bepaalde genoegens
veroorloven die de gemiste vreugde
weer vergoeden".
„LEVEN MET DE
WETENSCHAP'
A MSTERDAM De Koninklijke Ne-
derlandse Akademie van Wetenschap
pen en de Academische Raad beleggen
op 8 en 9 april in de Ridderzaal in Den
Haag een wetenschapscongres onder de
titel „Leven met de wetenschap". Dit
wetenschapscongres stelt èic hten doel
een bijdrage te leveren tot verdieping
van het uitzicht in de huidige stand van
de beoefening van de wetenschap en
van de resultaten voor zover thans
definieerbaar die bereikt ztfn op haar
verschillende hoofdterreinen: de na
tuurwetenschappen, de technische we
tenschappen, de wetenschappen van
het leven, de geestes- en de maatschap
pijwetenschappen en haar wisselwerkin
gen.
Getracht zal worden duidelijk te ma
ken waarom het een voorrecht en plicht
van staat en maatschappij is om de
vooruitgang van de wetenschap met al
le kracht te bevorderen en daarin ver
trouwen te hebben. Tevens zal gepoogd
worden de vraag te beantwoorden op
welke wijze de samenleving de meeste
vrucht kan ontvangen van de ook om
harentwil beoefende wetenschap, die
krachtens haar aard niet nationaal ge
bonden kan zijn, en in welke zin en wel
ke mate aan de wetenschap en derhal
ve ook aan de instellingen, waar zij be
oefend wordt, inspraak en gezag in sa
menleving en staat toekomt. Tenslotte
Het artikel kan worden gezien als
een poging van de kant van de verze
keringsmij'en de stijgende ten
dens die de toegekende smartegelden
vertonen, wat tegenwicht te geven. De
autoverzekeraars hebben als commer
ciële ondernemingen natuurlijk belang
bij zo laag mogelijke uitkeringen.
Daarom adviseert de ANWB in ge
vallen waarin aanspraken op smarte
geld mogelijk zijn en dat is al vrij
gauw als er sprake is van persoonlijk
letsel en verpleging in een ziekenhuis
nooit zelf te onderhandelen met de te
genpartij maar daar juridische bijstand
voor in te roepen. Wie lid is van een
vakbond kan daarvoor bijvoorbeeld bij
de juridisch adviseurs van zijn bond te
recht, wie lid is van de ANWB kan daar
advies krijgen en elke particulier kan
natuurlijk een advocaat zoeken die dit
voor hem wil behandelen. Dat moet bij
voorkeur een advocaat zijn die zich
in dit soort zaken heeft gespecialiseerd.
Ook het belang van die juridische bij
stand illustreert mr. Harmsen weer
met een voorbeeld: „Een meisje van
zeventien iaar had door een aanrijding
door een dronken student blijvend ern
stig onsierend letsel opgelopen. De ver
zekeraar van de student had alle mate
riële schade betaald en toen zelf tegen
de vader van het meisje gezegd: Denkt
u eens over smartegeld na. De vader
kwam bij ons en wij adviseerden hem
een advocaat te nemen. Die advocaat
vorderde voor de rechtbank een smar
tegeld van 25.000 gulden. De verzekeraar
had tweeduizend gulden geboden. Het
vonnis: 17.500 gulden".
DEN HAAG Vijf socialistische
Haagse gemeenteraadsleden hebben 'n
iniatiefvoorstel ingediend, waarin zü
aandringen op de totstandbrenging van
een regionale of lokale omroep. ZU wil
len de mogelijkheden tot de oprichting
van zo'n omroep laten onderzoeken, een
commissie van advies doen instellen en
voor deze voorbereidende werkzaamhe
den een subsidie van vijftienduizend
gulden beschikbaar stellen.
Een regionale omroep kan dienstbaar
gemaakt worden aan het onderwijs en
het cultuurbeleid, aldus de raadsleden
in hun voorstel. Ook 'n betere commu
nicatie tussen burgers en overheid kan
.er door bevorderd worden. Andere mo
gelijkheden zijn de arbeidsbemiddeling
en de lokale en regionale nieuwsvoor
ziening.
HEERENVEEN De heren M.
Ferwerda en H. Janssens, leraren
aan het Nassau College te Heeren
veen, hebben een plan uitgedokterd
voor de adoptie van Koreaanse kin
deren. Dit houdt in, dat men een
kind gaat behandelen als een ge-
zindslid dat van huis is. Men gaat
brieven schrijven en af en toe eens
een pakje sturen. Maar ook gaat
men zich bemoeien met de opvoe
ding van 't kind, 'n Koreaanse op
voeding, die met Nederlands geld
moet worden betaald. De kosten zijn
daarvoor geraamd op 60 gulden per
maand.
Thans kunnen reeds vijf kinderen
worden geadopteerd, maar de ini
tiatiefnemers zijn van mening dat
dit aantal snel zal groeien. Dezer
dagen ontvingen zij namelijk brie
ven uit heel Nederland omtrent na
dere inlichtingen.
In Heerenveen beschikt men over
een vertrouwd contactpunt in Korea
en dat is de heer Paik, directeur
van een weeshuis in Seoel, die als
zodanig reeds zorg draagt voor een
goede besteding van gelden afkom
stig van een soortgelijke actie in
de Verenigde Staten, waar reeds
300 kinderen op deze manier zijn ge
adopteerd. Blijkt 60 gulden per
maand misschien te veel van het
goede, dan is het mogelijk dit be
drag als familie bijeen te brengen.
Zo zijn momenteel reeds 15 gezin
nen „goed voor" vijf kinderen. Ziet
men op deze manier nog geen kans
om een kind te adopteren dan be
staat de mogelijkheid ten slotte ook
nog om van zijn sympathie te laten
blijken (op het gironummer 814657,
gironummer van de Coöperatieve
Raiffeissenbank te Heerenveen ten
name van rekening 18911 „Actie kind
in Korea" alleen giften van mini
mum 10 gulden per maand).
Deze actie houdt geen verband
met acties, welke kinderen uit Viët-
nam naar ons land willen laten over
komen om dan geadopteerd te wor
den. De Koreaanse kinderen worden
dus niet echt geadopteerd, maar er
wordt wel voor gezorgd dat ze niet
in de sloppen terecht komen, maar
een goede opvoeding krijgen, aldus
de initiatiefnemers.
wordt onder ogen gezien, welke roeping
de wetenschap, die door samenleving in
belangrijke mate bijdraagt tot de een
wording van de wereld, ook buiten de
grenzen van het eigen land heeft, met
een verantwoorde, op haar eigen begin
selen en vermogens steunende afweging
van belangen en plichten.
Nadat de congressisten verwelkomd
zullen zijn door mr. G. E. Langemeijer,
algemeen vorzitter van de Koninklijke
Nederlandse Akademie van Wetenschap
pen, zal het wetenschapscongres wor
den geopend door de minister van on
derwijs en wetenschappen. Daarna volgt
een algemene inleiding door prof. dr.
A. G. M. van Melsen over „De beteke
nis van de wetenschap" en een voor
dracht van prof. dr. H. Baudet over
„geschiedenis, a-wetenschappen en
maatschappij". In de middaguren spre
ken prof. dr. J. Lever over „natuurwe
tenschap en mensheid" en prof. dr. A.
de Moor over „sociale wetenschappen
en maatschappij".
De morgen van 9 april begint met
een referaat van prof. dr. H. B. G. Ca-
simir over „natuurwetenschappen en
maatschappij" gevolgd door een voor
dracht van prof. dr. A. de Froe, geti
teld: „de wisselwerking tussen genees
kunde en maatschappij". In de midag-
uren spreekt prof. dr. W. Drees jr.
over „de allocatie van de middelen: hoe
helpt de wetenschap" en prof. dr. J.
Tinbergen over „de betekenis van de
wetenschap voor de ontwikkelingslan
den".
Daarna wordt een samenvatting ge
geven door mr. G. E. Langemeijer, en
het congres zal worden gesloten door
dr. H. H. Jansen, voorzitter van de Aca
demische Raad.
Het initiatief dit congres te beleggen,
werd ingegeven door de volgende over
wegingen:
Kenmerkend voor alle moderne we
tenschap in haar snelle ontwikkeling is
dat zij diep ontledend in haar stof door
dringt en daardoor haar terrein steeds
in omvang ziet groeien. Het onderzoek
op elk gebied van wetenschap levert de
beoefenaar in toenemende mate nieuwe
kennis van de werkelijkheid. Daarme
de gaan aanzienlijke wijzigingen en
veelal het wegvalleri van traditionele
voorstellingen en opvattingen gepaard.
Dit geldt voor de gehele wereld en, al
zijn er grote verschillen in wetenschap
pelijke ontwikkeling tussen de landen,
nimmer heeft het wereldbeeld zo grote
veranderingen ondergaan als tijdens de
laatste twee generaties. Het dynami
sche karakter van de moderne weten
schap veroorzaakt een zich telkens her
nieuwende revolutie in 't menselijk den
ken en brengt mede dat de wetenschap,
zich bewust van de beperktheid van
haar telkenmale verkregen kennis, geen
enkele belemmering in de weg gelegd
wil zien aan verder gaande onderzoekin
gen en steeds open bMjft staan voor
daaruit te verwachten nieuwe vermeer
dering van kennis. De resultaten van
dit onafgebroken bezigzijn van de men
selijke geest dringen niet alleen in de
vorm van technische toepassingen,
maar ook als nieuwe uitgangspunten
voor het denken door tot in alle kringen
van de samenleving. Deze erkent het
belang van de beoefening der weten
schap, die zich in haar midden als een
natuurlijke levensuiting ontwikkelt, on
dermeer door haar zorg voor de instel
lingen van wetenschappelijk onderwijs
en onderzoek, door zich van de vruch
ten van het wetenschappelijke onder
zoek te bedienen en door een weten
schappelijke studie te eisen als voor
waarde voor de vervulling van vele
maatschappelijke functies.
Van de wetenschapsbeoefening zowel
in zuivere als in gerichte vorm profi
teert de samenleving en zij dankt er
welvaart en welzijn aan.
Anderzijds ervaart de samenleving,
dat de wetenschapsbeoefening steeds
toenemende financiële eisen stelt, waar
van zij slechts in goed vertrouwen kan
aannemen, dat deze gewettigd en on
vermijdelijk zijn en goed besteed wor
den, ook in haar eigen belang. Verder
ervaart zij, dat dit „leven met de we
tenschap", die zoveel en zulke ingrij
pende vernieuwingen voortbrengt, zo
wel individu als gemeenschap telkens
voor de meest fundamentele en uiterst
moeilijk oplosbare problemen van den
ken en handelen plaatst.
Goed nieuws uit Londen voor slordige mannen. Er is nu een kostuum op
de markt gebracht, dat vrijwel onverwoestbaar is. Bij het zitten rekt hei,
maar bij het opstaan valt alles weer keurig in de plooi. Het pak is gemaakt
van een kunststof. Bij een demonstratie in Londen dook iemand in een vijver
en bleek na drie uur weer correct gekleed te zijn (foto rechts) in hetzelfde pak.
T)EN HAAG. „Als Indische jaren
dubbel tellen, dan moeten jaren,
doorgebracht in een concentratie
kamp, vierdubbel tellen". Aldus luidt
de mening van de Amsterdamse psy
chiater dr. E. de Wind, lid van het
Comité International des Camps.
Dr. De Wind, die veel lijders aan „con
centratiekampsyndroom" onder zijn
patiënten telt, heeft met tal van ande
re medische experts geconstateerd, dat
deze slachtoffers, die nu omstreeks
50 jaar oud zijn en dus met de voor
de middelbare leeftijd normale con
frontatie met de dood gesteld wor
den, doorgaans sterk belast worden
met de herinnering aan de jarenlan
ge confrontatie met de dood in b.v.
Auschwitz. Dr. De Wind schat, dat
van de 6000 teruggekeerden er in de
afgelopen jaren ongeveer 2000 gestor
ven zijn. Gezien het feit dat in de
vernietigingskampen (eindstation
Auschwitz) alleen personen tussen de
20 en 35 jaar voorlopig het leven
werd gelaten, zijn deze 4.000 overge
blevenen omstreeks de 50 tot 55 jaar
oud.
Twintig procent daarvan kan zich goed
tot vrij goed handhaven. Veertig pro
cent is in zekere mate invalide en de
overige 40 pet. is niet of vrijwel niet
meer tot werken in staat.
XJet lijkt dr. De Wind redelijk de in-
validen en minder validen dezelfde
rechten toe te kennen als aan dege
nen, die aanspraak op verzetspen-
sioen kunnen maken (in deze rege
ling zijn ook de weduwen van Put
ten opgenomen). De meeste slacht
offers achten hulp krachtens de Bij
standswet of de Rijksgroepenrege-
ling vernederend. Toch hebben de
meesten geen moed of lust zich te
melden en te organiseren, omdat het
hun uiterst moeilijk valt opnieuw met
het gruwelijk verleden geconfronteerd
te worden. Zulks vooral na ruim 20
jaar wachten, hopen en teleurstellin
gen.
De medische wereld is pas vrij laat,
ongeveer vier jaar geleden, met het
vraagstuk van de lijdende en vaak
noodlijdende slachtoffers van de ver
nietigingskampen in aanraking geko
men. In West-Duitsland is aan deze
groep dezelfde rechten op vergoeding
en pensioen toegekend als aan ande
re nazi-slachtoffers. Hier te lande is
dat niet het geval. De betrokkenen, al
dus dr. De Wind, voelen dit als dis
criminatie. Hij verklaarde het feit
dat zij zich niet organiseren, zoals
zulks met oud-verzetslieden geschied
de, uit het afwezig zijn van groeps
vorming in de vernietigingskampen
en de volkomen staat van infantilis
me, waarin zij door voortdurende
doodsangst voor beulen, gaskamers
en crematoria zijn gebracht. Zij za
ten niet gevangen na een strijd voor
een ideaal, maar werden gewoon op
gepikt omdat ze Joden of zigeuners
waren. Dr. De Wind verwacht dan
ook niet, dat het gros van de slacht
offers, dat min of meer invalide is,
zich zal openbaren, voordat zij hun
concrete rechten kennen.
Tbr. De Wind, die tijdens een pers-
conferentie van het „Nederlands
Auschwitz-comité" het woord voerde,
distantieerde zich duidelijk van dit
particuliere comité. Hij wilde geen
oordeel over het al of niet bevlogen
zijn met een bepaalde politieke kleur
van dit comité vellen, maar hield
zich als arts en als CIC-lid aan een
volkomen privé-standpunt. Wel ver
klaarde hij met zoveel woorden, dat
het krakeel over het lot van de
slachtoffers evenals het gebruik van
de miljoenen doden uit vernietigings
kampen als politiek middel voor
pressie en propaganda uit den boze
en sterk in het nadeel van de nog le
vende en lijdende slaachtoffers is.
Tbp industrieel niveau z(jn Frans-
Amerikaanse besprekingen gaan
de over deelneming van Frankrijk aan
de uitvoering van het project-Plowsha
re. Dat Is het project dat voorziet in
vreedzame toepassingen van kernex
plosies, bij vooribeeld bij het winnen
van aardgas en aardolie in slecht toe
gankelijke gas- en olielage}». De be
sprekingen gaan tussen Nobel-Paso
Geonuclear, een Amerikaans-Europese
onderneming die zich op het vreedza
me gebruik van kernexplosies wil
gaan toeleggen, en het ganse commis
sariaat voor atoomenergie. Nobel-Paso
Geonuclear is eet» consortium dat in t
begin van dit jaar in Parijs werd ge
vormd. Aan Europese zijde maken 'n
Franse en een Belgische onderneming
er deel van uit.
Volgens het Amerikaanse blad Nu
cleonics Week zou de Amerikaanse re
gering deze besprekingen met lede ogen
aanzien omdat Franse deelneming aan
de uitvoering van het project-Plowshare
afbreuk zou kunnen doen aan haar
streven naar een non-proliferatiever
drag. Zo'n verdrag moet een uitbrei
ding van het aantal kernwapenmo-
gendheden tegengaan maar zal vol
gens de tegenstanders ervan ook de be
staande monopolie-posities op het ge
bied van splijtstoffen voor kerncentra
les verstevigen en de mogelijkheden
van vreedzaam gebruik van kernex
plosies sterk beperken.