Kinderen speelden met vuur
Schade afgebrand
rij tuigenmuseum
„Het Braghteland"
is eigenlijk niet in
geld uit te drukken
Voortaan
alleen
auto 's
IN BOETSEREN VINDT
MEN ZICHZELF TERUG"
WfiARgödn we heen?
n
Nieuwe VVV-
informatrice
MIST
VSW vergroot
finish-
capaciteit
Instructiebad
dinsdag dicht
Pottenbakkerij in Leersum
toeristische trekpleister
Ome Jan
en tante
Nel maken
kunst(en)
Paasvuur aan
Wester singel
Opbrengst collecte
VOETBALPROGRAMMA
Ingeving
Lieide
Sterren konden
„Tripple Cross
niet redden
Plannen
U UW
10550
11079
LUXOR THEATER
V
Afd. Utrecht
Zelfrespect
Vader
«- Stofzuigen
ZATERDAG 13 APRIL 1968
RHENEN „Ik ben er helemaal niet opstandig door, dat mijn prachtige
collectie oude sjezen en oude automobielen voor het grootste gedeelte is
afgebrand", vertelde gisterochtend de heer Bart Drost, eigenaar van de
„Pako" op Remmerden. „Ik ben wat dat betreft nogal gemakkelijk inge
steld. Wanneer iemand me bedriegt kan ik kwaad worden en dat doet me
veel verdriet, maar ik ga er verder van uit, dat ik niet opstandig mag wor
den, wanneer ik iets heb verworven, dat ik later weer moet misten". De heer
Drost maakte een bijzonder rustige indruk en praatte over de brand in zijn
museum zonder dat hij de indruk wekte, erg opgewonden te zijn over de
ramp die hem trof.
„Neen, de verzameling was niet verze
kerd. Dat is onmogelijk, want de
waarde is feitelijk niet in geld uit te
drukken. Wat verloren is gegaan is
niet vervangbaar. Twintig jaar gele
den ben ik ermee begonnen, ik kocht
altijd het beste en het mooiste en
dubbele exemplaren heb ik niet". Of
de heer Drost nog een exemplaar be
zat, waaraan hij het meest gehecht
was? „Ja, een Friese sjees, waar ik
jaren naar heb gezocht, voorzien van
prachtig snijwerk, maar die is totaal
verloren gegaan". De heer Drost weet
intussen wat de oorzaak was van de
brand. „Kinderen hebben een vuur
tje gestookt", zegt hij gelaten.
„Ik was de bewuste avond niet thuis.
Tegen mijn gewoonte in belde ik van
uit een eetgelegenheid bij Den Bosch
mijn vrouw om te vragen of er nog
wat bijzonders was. Dat moet be
paald een ingeving zijn geweest. Ze
vertelde me toen heel rustig van de
brand. Ik kon zo het motel uithollen,
want ik had nog niets besteld en een
half uur later stond ik bij de puinho
pen aan de Vissersweg in Eist.
Het was toen al donker geworden en de
brandweer was al ingerukt. Pas de
volgende dag kon ik de schade over
zien.
Van de vier ongerestaureerde oude
auto's is er één gered. Het is een Mi
nerva met schuivenmotor. In de tele
visierubriek „Achter het stuur" is
deze wagen een keer behandeld. Het
is een bijzonder zeldzaam exemplaar.
Het waren weliswaar geen „old ti
mers", want de oudste is van 1936,
maar toch zijn ze onvervangbaar.
Onder de verloren gegane automobielen
is ook nog een Ford-cabriolet. Zelfs
de motor is totaal verbrand, en die
was nog puntgaaf. Ook een Adler-ca-
briolet van 1939 is onder de „slachtof
fers". Dit merk bestaat helemaal niet
meer".
Waarom de heer Drost aan deze hobby
is begonnen. „Uit liefde voor 't paard
dat heb ik van mijn vader. Verder
heb ik veel interesse voor het am
bacht en juist die oude boerenkarren
geven daarvan nog zo'n duidelijk
beeld. U moet niet vergeten dat men
vroeger alleen maar werkte met een
trekmes en een zaag. En als je dan
ziet, wat men daarmee maakte aan
pracht en praal, dan wordt je er nu
nog stil van".
Het museum, dat de naam draagt „Het
Braghteland", was wel open gesteld
voor het publiek. „Ik heb er eigen
lijk nooit werk van gemaakt om het
onder de aandacht te brengen van de
mensen, maar echte liefhebbers, soms
hele groepen, waren altijd welkom, al
was het midden onder mijn werk. Ik
ging dan altijd persoonlijk mee om
tekst en uitleg te geven. Ook de boe
renwoning trok. Daarin stonden veel
kleinoden van waarde. Die woning
was ook gemeubileerd".
Brandweerlieden probeerden alles om
een deel van de verzameling te red
den.
klap op de vuurpijl! Wanneer het
klaar is ga ik naar een andere boer
derij, aan dezelfde weg. Die is veel
groter, ligt rustieker, 25 m van de
weg, heeft een groot achterhuis met
tabaksschuur, die ik wil restaureren.
Dan ga ik praktisch alles aan oude
rijtuigen verkopen en schakel ik vol
ledig over op oude automobielen".
Ook daarvoor heeft de heer Drost een
reden. „Feitelijk moet er constant bij
de collectie gestookt worden. Zoals 't -•
er nu stond had het veel te lijden van
mist en neerslag. Weliswaar stonden
de houten rijtuigen zoveel mogelijk
binnen wanneer de winterdag aan
kwam, maar wanneer het buiten soms
warmer was dan binnen, liep het wa
ter van het houtwerk af. „Ik kan dat;
niet aanzien", zegt de heer Drost.
„Wanneer ik iets verzamel, moet het
in goede staat blijven.
Dat zal in het nieuwe onderkomen wel
kunnen, want ik ben van plan daarin
centrale veiwarming te laten aanleg
gen. Hoewel er dus hoofdzakelijk
auto's zullen overblijven, houd ik wel
enkele van de mooiste oude rijtuigjes
aan".
Voor de boerderij bij het afgebrande
museum heeft de heer Drost voor de
toekomst een andere bestemming.
Daar komt een antiekverzameling. Er
zullen ook antiquiteiten worden geres
taureerd.
Bart Drost heeft door de brand waarde
vol bezit verloren. Hjj treurt er niet
om, integendeel, zjjn brein zit al weer
dagblad DE VALLEI?
t Bel:
tot 17.80 uur
van 17.80—
10.80 uur
Zaterdags
16.3017.30
uur
VEENENDAAL In verband met
belangrijke produktieverhoging van
Staflex plakbare tussenvoeringen zal de
Koninklijke Veenendaalsche Stoomspin
nerij en Weverij N.V. haar finish-afde-
iing van 800 m2 tot 1700 m2 uitbreiden.
Het machinepark van deze afdeling zal
verdubbeld worden.
Naast het bleken zal men in deze af
deling ook sanforiseren en diverse
kunstharsbewerkingen uitvoeren.
De gehele uitbreiding zal vóór eind
1968 gerealiseerd zijn.
Aangezien de bewerkingen in de fi-
nish-afdeling weinig arbeidsintensief
zijn, zal hierdoor het aantal werkne
mers slechts weinig stijgen.
VEENENDAAL Door werkzaam
heden aan het bassin en het interieur
is het instructiebad dinsdag 16 april de
gehele dag voor het publiek gesloten.
99
VEENENDAAL Als een aantal
klinkende namen voldoende waarborg
is voor een goede film. dan zou „Tri
ple Cross" uitstekend moeten zijn. In
deze film bewijzen echter Trevor Ho
ward, Christhoper Plummer, Gert Frö-
be, Romy Schneider en Yul Brynner
dat een veld van sterren een matig ver
haal niet kan verheffen.
Het is de film, gebaseerd op het boek
„The Eddy Chapman Story", het ver
haal van een brandkastkraker, die in
de tweede wereldoorlog als geheim
agent van de Duitsers in Engeland ge
dropt wordt, zich door de Engelsen als
hun. agent weer naar Duitsland laat
sturen en aan het eind van de oorlog
na de inval in Normandië door de
Duitsers weer naar Engeland gestuurd
wordt.
Eddy Chapman, de gangster-spion
laat zich door beide partijen betalen.
Weet beide partijen te overtuigen van
zijn gezindheid voor de „goede zaak"
welke, hangt van het land af waar
in hij op dat moment verblijft en
ziet ondertussen nog kans een aantal
meisjes waaronder een „Zweedse
gravin" (Romy) en medewerkster van
de chef der Duitse spionage „Von Grü-
nen" het hof te maken.
De film had te weinig harde momen
ten om een echte avonturenfilm te wor
den, en te weinig komische om hem
als lachfilm te laten slagen. Het had
van beide wat.
Van maandagmiddag t.e.m. woens
dag draait „Paniek in Tokio". Een grie
zelfilmpje uit de Japanse keuken. Toe
gang 14 jaar.
LEERSUM De grootste toeristische attractie van Leersum is niet het
bloemencorso, de oude kerk of de bosrijke omgeving maar het pottenbakkers
echtpaar Jan en Nel Houkes. Op de 30.000 folders die onlangs van de Leer-
sumse V.V.V. verschenen staat voor op de omslag een foto van het echtpaar.
Hun huis op de Tombeweg, aan de rand van het bos, is helemaal op het toe
risme ingesteld, 's Zomers staan de deuren van de pottenbakkerij wijd open
zodat men van de weg, of beter gezegd van het bospad af het echtpaar aan
het werk kan zien. Van een schuur kan men aan de wegzijde een halve wand
openslaan z.odat de toeristen rustig alle daar tentoongestelde keramiek kun
nen bekijken.
Behalve dit toeristische aspect neemt het echtpaar Houkes ook op een an
dere manier een belangrijke plaats in de dorpsgemeenschap in. Nel Houkes
geeft in Leersum les in pottenbakken, waarvoor een grote belangstelling be
staat. Sinds kort gebeurt dat lesgeven niet meer alleen in ,,het Pottenbakkers
huis"maar ook in een der bijgebouwen van de boerderij ,,Het Hof"Jan
Houkes is naast pottenbakker een groot kunstschilder. Hij noemt zichzelf een
kunstenmaker. Misschien hervat hij binnen afzienbare tijd weer het geven van
schilderlessen.
In de harten van de Leersumse jeugd
neemt het echtpaar als „Ome Jan" en
„Tante Nel" nog een aparte plaats in.
Zij waren de grote stimulators tot ver
wezenlijking van de boerderij „Het
Hof" als onderkomen voor de beatclub
„De Weerwolf". Ook nu nog leven zij
intens met de beatjeugd mee.
Elf jaar geleden kwamen de heer en
mevrouw Houkes vanuit Gouda naar
Amerongen. Na vier jaar in Ameron-
gen te hebben gewoond vestigden zij
zich in „het Pottenbakkershuis" te
Leersum. Een oude boerderij met er
omheen 2200 m2 grond met gras en
veel bomen en struiken. Aan het huis
vastgebouwd: de pottenbakkerij, het
atelier en een rommelkamertje. In de
boerderij een grote gezellige, ruig in
gerichte huiskamer. Drie wanden han
gen vol met schilderijen van Jan. Aan
de vierde wand zijn schappen bevestigd
waarop talloze vazen, kruiken, potten,
kommen en borden staan van Jan en
Nel samen. In het midden van de ka
mer, rond de kachel enkele gemakke
lijke stoelen. In een ervan ligt lui weg
gezakt Jan Luitzen Houkes, grijs en
ruig behaard. In een andere stoel de
charmante Nel Houkes. Tussen hen in,
voor de warme kachel, de katten Neel-
tje en Bastiaan.
Als Nel (ook nog boetseerster en
beeldhouwster) gevraagd wordt of zij
in haar lesgeven nog iets meer ziet dan
iemand leren een potje te bakken veert
Jan uit zijn stoel op. „Laat mij eerst
dit even zeggen, Nel", begint hij vlug,
„Pottenbakkep is zo mooi! Neem bij
voorbeeld alleenwonende gepensioneer
de dames. Ze vervelen zich ik weet niet
wat. Als ze dan gaan boetseren of pot
tenbakken is dat een openbaring voor
ze. Ze hebben weer wat anders te doen
gekregen dan breien en borduren". Dan
begint Nel. Ze vertelt hoe mensen zich
zelf kunnen terugvinden in pottenbak-
VEENENDAAL Ondanks de on
gunstige week vrijwel gelijktijdig
met „Kom over de brug" heeft de
collecte voor het Rheumafonds in Vee-
nendaal een mooie opbrengst gehad. I"n
totaal kwam er f6550,- bijeen, wat
f 1450,- meer was dan vorig jaar.
In tegenstelling tot de verzameling rij
tuigen was die boerenwoning wel ver
zekerd. De rest niet, want wat is daar
van eigenlijk de reële waarde?" De
heer Drost legt dan uit, dat al die
oude rijtuigjes, sjezen en oude auto's
eigenlijk onvervangbaar zijn en dat
de waarde niet in geld is uit te druk
ken. Of hij er nu de brui aan geeft?
„Ik ga de boel weer opbouwen, eerst
op dezelfde plaats. En dan komt de
VEENENDAAL Buurtbewoners
van de Westersingel trouw bijgestaan
door de jeugd hebben tegenover de
de flats aan de westelijke rondweg
enkele karrevrachten takken en ander
brandbaar materiaal bijeen gebracht om
te kunnen genieten van een groot Paas
vuur. Het ligt in de bedoeling de stapel
op de avond van Tweede Paasdag om
half acht aan te steken.
RHENEN De informatrice van de
Rhenense VVV, mevrouw Van Veeneti-
daal-de Caluwé, heeft zich definitief uit
haar werkkring teruggetrokken om zich
nu volledig voor haar gezin te gaan in
zetten. Het bestuur van de VVV heeft
nog geen opvolgster bbenoemd. Wel is er
een oproep geplaatst. De eerste sollici
taties zijn binnen en er zal binnenkort
een beslissing vallen. Het kantoor op het
Fred. v.d. Paltshof is achter niet gesloten.
Mevrouw A. Higgins, echtgenote van
'n Amerikaan, die momenteel in het bui
tenland vertoeft, werd bereid gevonden
zolang in te vallen totdat er een nieuwe
informatrice is aangesteld. Mevrouw Hig
gins, die vloeiend haar talen spreekt en
onderwijzeres is geweest woont nog te
Wageningen. Eind van dit jaar vertrekt
zij naar de Ver. Staten om zich daar
bij haar echtgenoot te voegen.
4e klasse H-West:
FortitudoSVF
Zwaluwen VooruitJSV
VeenendaalMidlandia
KDS—Utrecht
De MeernCandia '66
EMSVreeswijk
le klasse B:
VSKHoogland
Utrechtse BoysBrederodes
Roda '46—Patria
Stichtse BoysDe Meeuwen
2e klasse B:
R.-K. UnitasMaluku Muda
HoutenBarneveld
Oranje-WitScherpenzeel
3e klasse B:
HDSDcrestad
En AvantRivierwijkers
SVMMRUC
Fa ja LobiAres
VEENENDAAL
RHENEN, Eigengebouw 14.3017.00
Receptie ANB, 50-jarig bestaan.
Maandag 14 april
VEENENDAAL, Westersingel, 19.30
uur: Paasvuur.
Dinsdag 16 april
VEENENDAAL, OCB-gebouw 20.00
uur: Filmvoorstelling NCR(eis)V.
BIOSCOOP
Luxor Theater Veenendaal, zaterdag
19.30 uur, zondag 15.00 en 19.30
uur: „Triple cross" maandag 15.00
en 19.30 uur: „Paniek in Tokio".
TENTOONSTELLING
Raadhuis Veenendaal, tot en met 24
april, dagelijks 9.0012.30, 13.30
17.30 en 19.0021.00 uur: „Uit hart
en handen", tentoonstelling van
Veenendaalse vrijetijdsschilders.
UTRECHT
Zaterdag 13 april
STADSSCHOUWBURG, 20 uur: To
neelgroep Centrum met „Slippers".
NICOLAIKERK, 19.30 uur: Orgel
vesper.
MUZEVALTHEATER, 21 uur: Caba
ret Hennie Oliemuller met „Lief
zijn voor de muis".
Zondag 14 april
STADSSCHOUWBURG, 20 uur: To
neelgroep Centrum met „Slippers".
Maandag 15 april
STADSSCHOUWBURG, 20 uur: To
neelgroep Centrum met „Slippers".
Dinsdag 16 april
STADSSCHOUWBURG, 14 uur.
Scapino-ballet met jeugdvoorstel
ling. „Surprise", „Het verloren
shawltje", „Carnaval van de die
ren".
Donderdag 18 april
STADSSCHOUWBURG, 20 uur: To
neelgroep Theater met „Drieko
ningenavond".
TIVOLI, 20.15 uur: Provincieconcert
(busconcert) USO, o.l.v. Paul Hup-
berts, m.m.v. Yossef Zivoni, viool.
Werken van Beethoven, Lalo en
Ravèl.
Vrijdag 19 april
STADSSCHOUWBURG. 20 uur: De
Utrechtse Operette met „Duizend
en één nacht" van Johann Strauss,
m.m.v. An Ouwerkerk, Marga de
Boer, Simon van Os en Anne
Meyer.
Zaterdag 20 april
STADSSCHOUWBURG, 20 uur: Ne
derlandse Comedie met „Het huis
waar harten breken".
NICOLAIKERK, 19.30 uur: Orgel-
vesper.
MUZEVALTHEATER, 15 uur: Kin
dervoorstelling. Poppenkast „Jan
Klaassen en de betoverde patates
frites", en optreden van gooche
laar Pajoha.
MUZEVALTHEATER, 21 uur: Caba
ret Hennie Oliemuller met „Lief
zijn voor de muis".
BIOSCOPEN
Voorstellingen werkdagen 14.30.
18.45 en 21 uur. Paasdagen 14.15,
16.30, 18.45 en 21 uur.
CAMERA. Oude Gracht 156: „Met
jouw tanden in mijn nek". Zater
dag 23.15 uur: „De muis die brul
de".
CITY, Voorstraat 89, „Matt Helm en
de verdrukkers".
FILM ACH, Vredenburg 29, 10.30,
12.30, 14.30, 16.30: Nieuws, „IJsco-
toeristen", en speciale vakantie
films.
PALACE, Vredenburg 29, 18.45 en
21 uur: „Verboden jungledrift".
Zaterdag 23.30 uur: „Django".
OLYMPIA, Amsterdamsestraatweg
350, geen middagvoorts, op dins
dag. Tot en met zondag: „Invasie
op Ambushbay". Maandag t.m.
woensdag \,Frankie en Johnnie".
REMBRANDT, Oude Gracht 73: al
le dagen voorstellingen als zondag:
„Zo gezegd, zo gedaan".
SCALA, Potterstraat, 13.45, 17 en
20 uur: „Doctor Dolittle".
STUDIO, Oude Gracht 154, voorst.
15 min later: „Liefdesdossier van
een telefoniste".
VREEBURG, Vredenburg 8a, 14.30
en 20 uur: „De twaalf veroordeel
den". Zaterdag 23.15 uur: „Sam
van hiernaast".
ARNHEM
Maandag 15 april
MUSIS SACRUM, 20.00 uur: Concert
en bal door de „Dutch Swing Col
lege Band".
GROTE KERK. 17.00 uur: Orgelbe
speling door Hendrik Huisinga uit
Oosterbeek, werken van Bach,
Dumage, Reger, Franck en Vieme.
Dinsdag 16 april
STADSSCHOUWBURG, 20.00 uur:
Toneelgroep Centrum met „Slip
pers".
Woensdag 17 april
STADSSCHOUWBURG, 20.00 uur:
Cabaret Pepijn met „Dag en nacht"
MUSIS SACRUM, 20.00 uur: Het
Gelders Orkest, o.l.v. Bart van
Beinum, m.m.v. Bernard Kruysen,
bariton. Werken van Torelli, Han
del, Reger, Ravèl en Debussy.
Donderdag 18 april
STADSSCHOUWBURG, 20.00 uur:
Toneelgroep Theater met „Einde
loze liefde".
BIOSCOPEN
Voorstellingen 14.30, 18.45 en 21.00
uur.
REMBRANDT, Velperplein, 14.30 en
19.30u ur: „Dr. Dolittle".
PALACE, Bakkerstraat: „De vier
kante rekruut".
SASKIA, Looierstraat: „Blow-up".
LUXOR, Willemsplein: „De laatste
gangster". Zaterdag 23.30 uur:
„Vreemde neigingen"; zondag en
maandag 12 uur: „Laurel en Hardy
in Wonderland".
STUDIO-A, Lange Wal" „Winden
waaien om de rotsen".
ken en boetseren. Hoe ze hun proble
men, een stuk van zichzelf in hun hob
by leggen. Een frappant voorbeeld
hiervan dateert uit de tijd dat ze les
gaf op een inrichting voor geesteszie
ken: „Een vrouwelijke patiënt daar
distantieerde zich van alles en iedereen
in de inrichting. Ik ben toen met haar
gaan praten en tenslotte ging ze boet
seren. Ze maakte alleen maar manne
tjes, platte figuren. Als ze die klaar
had nam ze een mes en doorstak ze
haar werk. Niet één keer, maar wel
vijftig keer achter elkaar. De doktoren
hebben hier veel van geleerd. De oor
zaak dat ze tweemaal zelfmoord had
willen plegen en tenslotte ziek werd lag
in haar huwelijk".
Bij normale, gezonde mensen kan
boetseren het zelfrespect versterken.
„De mensen komen hier na eindelijk de
drempelvrees te hebben overwonnen.
Ze vertellen dan dat ze graag potten
bakken of boetseren willen leren, maar
dat ze zo onhandig zijn en het nooit on
der de knie zullen krijgen", vertelt Nel.
Zij moedigt de mensen dan aan om
toch les te nemen, omdat iedereen het
kan leren. „En dat is echt zo! Later
zien ze dat zelf ook en dat is gewoon
geweldig. „In het begin gaat ze wat
voorzichtig te werk. Als de nieuwelin
gen met blozende kaken het eerste bak
je komen laten zien toont de lerares
waardering voor het werk. „Maar later
peur ik alles eruit wat erin zit".
Nel heeft geen opleiding gehad in
haar creatieve werk. „Ze is gewoon een
natuurtalent", verzekert Jan, waarop
Nel een bedenkelijk „Nou, nou, nou",
laat volgen. Het echtpaar Hoekes maakt
ook werk, dat meer op het grote publiek
is afgestemd. „Je kunt wel de artiest
uithangen, maar je moet ook nog eten"
zegt Jan. Nel voegt hieraan toe dat Jan
voor geen grijntje zakelijk is. „Ik heb
gelukkig een Joodse grootvader gehad.
Er zit bij mij nog een beetje zakelijk
heid in het bloed".
Nel is in Gouda geboren. Jan Luit
zen is een echte Rotterdammer. Hij is
de zoon van de overleden kunstschilder
Zweitse Houkes. „Mijn vader mocht
geen kunstschilder worden. Mijn groot
vader, die majoor was, een echte ijzer
vreter, was daar erg op tegen. Die
sloeg met z'n staf op tafel en brulde:
„Eten". Nel merkt lachend op: „De
kunst heb je van je vader en het ijzer-
vreten van je grootvader."
Jan gaat verder: „Ik mocht van
mijn vader ook geen kunstenaar wor
den. Ik moest maar een ander beroep
kiezen". Na de lagere school en de
MULO ging Jan toen naar de Analis-
tenschool in Rotterdam. Hij ging wer
ken als laborant op het laboratorium
van de BPM. „En het gekke is, bij
mijn glazuur-technieken kan ik mijn
analisten-opleiding heel goed gebruiken.
Zo zie je maar dat je niets voor niets
doet". In de tweede wereldoorlog dook
Jan onder in Friesland. Na de oorlog
volgde hij een opleiding voor fotograaf
aan een fotobureau. Hij werd daarna
persfotograaf bij het ANP. Zijn vader
ging hem toen schilderlessen geven.
„Van hem heb ik de echte oude tech
nieken geleerd. Die leren ze tegenwoor
dig niet meer. Ze rotzooien maar wat
Tante Nel en ome Jan Houkes
JAN HOUKES
openbaring
aan. Ik vind het prachtig dat het mag
in Nederland. Ik heb werk van Russi
sche kunstenaars gezien. Dat is gewoon
verschrikkelijk. Die mensen lopen vijf
tig jaar achter. Het is geweldig dat de
kunstenaars hier mogen maken wat ze
willen, maar ik geloof dat al die expe
rimenten niet serieus genomen moe
ten worden". Jan Houkes is er zeker
van dat acht van de tien jonge kunste
naars charlatans zijn. Hij vraagt zich
dan ook af waar het allemaal naar toe
gaat. Hij hoopt dat er uit al die expe-
rimenten een nieuwe vormgeving te
voorschijn zal komen. „Misschien wel
een nieuwe kunst. Picasso zei eens:
„Ik snap niet waarom ze mijn werk
altijd willen begrijpen. Men probeert
toch ook niet de zang van een vogel te
begrijpen". Het gaat mij er maar om
of er serieus gewerkt wordt. Misschien
zijn we in een overgangsperiode".
Behalve hét schilderonderricht "fran
zijn vader volgde Jan Houkes dé dag
school van de Academie voor Beelden
de Kunsten in Rotterdam. In de avond
uren ging hij toen bordenwassen en
stofzuigen in een restaurant. Na die
tijd was hij hospitant op de kunstaca
demie in Den Haag. En voor hij nar
Leersum kwam had hij als kunstschil
der een eigen atelier in Gouda. Jan
Houkes verkocht aan het rijk als con
traprestatie veertig doeken. Na zijn
studiereizen door Frankrijk en Italië
kocht het rijk nog eens elf gouaches.
Het pottenbakken leerde Jan in Gouda.
Het echtpaar Houkes heeft veel ge
zworven. Jan heeft een grote voorlief
de voor Frankrijk. „Frankrijk heeft al
les, behalve woestijn", zegt hij. Parijs
kent hij beter dan z'n geboorte stad.
De enige streek waar hij nog niet ge
weest is in Frankrijk is het Basken
land. Nu woont hij in het rustige Leer
sum, waar ook zijn vrouw zich thuis-
voelt. „We moesten weg uit de stad.
Daar zitten al onze vrienden. Je kon er
geen cent overhouden. Als er een doek
verkocht werd, was het meteen een
feestje bouwen.
We hebben nu in Amsterdam nog een
fijne vriendenkring en hier kunnen we
goed werken. We hebben het ontzettend
druk. Vooral in het vakantie-seizoen
met de toeristen komen dan excursies
en scholen kijken. Ik wou dat ik zes
handen had. Het is hier een heerlijke
streek met een fijne bevolking", zegt
Nel tot besluit, want Jan herinnert
liaar eraan dat ze om acht uur moet
lesgeven en dat er eerst ook nog gege
ten moet worden. „Ach ja, ik heb ook
een geheugen als een zeef", lacht Nel.
Ze zou de hele avond wel door kunnen
vertellen.
JBIasf
m t
w
