NEDERLANDSE MENSENDIECK-BOND VEERTIG JAAR 'ewone alledaagse 'egmgen zo voo mogelijk uit te voeren of zo nodig te corrigeren Giften zijn maar een lapmiddel „DAT GEFRUNNIK AAN JE GAAT OP DEN DUUR VERVELEN" Extra jarig met Bambus Ria Bremer: steeds iets anders en toch dezelfde „Teleac" begint met muziekcursus altijd n verfrissende verrassing, e Juwelendieven veroordeeld Kinderberscberming in geldnood Fijn idee! IElastisch katoen. Een broekje dat rimpelloos past. Waar de pasvorm nooit uitwast.Dat toch luchtig is, hygiënisch is. Omdat 't katoen is. 'n Ideaal broekje. Nieuw van Tima. OP BETER PEIL REVALIDATIE IN PUBERTEIT NIET ERKEND Weinig weerklank Een voorbeeld Vijftienjarig meisje geeft algebra-les Bambus 2-in-l shave lotion APRIL 1968 BETER BEWEGEN KWEEKT ZELFVERTROUWEN ZO NIET: krom gebogen de vaat doen. ZO WEL: aan de dage lijkse afwas. AMSTERDAM „De meeste huisvrouwen doen de afwas in een ver keerde houding. Zij staan krom gebo gen boven de dagelijkse vaat." „Als zij op de tram moeten wachten zie je een andere fout. Met een scheve heup steunen zij op een been. Vele mensen denken dat zij in die kromme houdingen makkelijker staan. Het te gendeel is waar. Zij verdelen het ge wicht niet over hun hele lichaam, maar belasten een bepaald deel ervan. De gevolgen kunnen niet uitblijven. Met rugklachten gaan zij naar hun huisarts of komen bij ons terecht.'* Dit vertelt mevrouw J. M. van Blok land Craanddjk, presidente van de Nederlandsche Mensenddeck-Bond en ondanks haar grote gezin nog werk zaam als lerares in Arnhem. Wij spre ken haar in Amsterdam, waar zij als gastvrouw optrad tijdens een drie daags internationaal congres in hote Krasmapolsky. Bovendien vierde de Mensendieck-Bond in ons land dezer dagen het veertig jarig bestaan met ruim honderd genodigden. Het onder werp, waarmee dit congres zich in het bijzonder bezig hield, is het „bewe gen". Ditzelfde motief was omstreeks de eeuwwisseling voor mevrouw Bess M. Mensendieck, geboren in Amerika, aanleiding om een methode uit te den ken en te ontwikkelen, die de mens in staat stelt houding en beweging te ver beteren en daarmee de gehele lichame lijke en geestelijke conditie op een be ter peil te houden. In de beginperiode van de vrouwen emancipatie vond de Amerikaanse dat vooral haar vrouwelijke tijdgenoten niet alleen geestelijk, maar ook licha melijk bevrijd moesten worden. Waar om zou zij een knellend korset en een keurslijf dragen, die haar in haar na tuurlijke en sierlijke bewegingen be lemmerden? Mevrouw Mensendieck gaf in een tijd, waar gymnastiek voor vrouwen nog een taboe was, de eerste lichamelijke oefeningen. Nu mevrouw Mensendieck reeds tien jaar dood is, wordt haar werk in vele landen door honderden leraressen voortgezet. De Nederlandse afdeling werd in 1928 opgericht, toen dè eerste groep leraressen in ons land onder lei ding van de Amerikaanse afstudeerde. De arts mevrouw A. O verduin richtte dn dezelfde tijd een Mensendieck-oplei ding op in Amsterdam en perfectio neerde de theoretische grondslag. Was het ideaal van de Amerikaanse om de mens door diverse gymnasti sche oefeningen lichamelijk te bevrij den, deze oorspronkelijke opzet wordt nog steeds in praktijk gebracht. Van de ongeveer tweehonderd vijftig wer kende leden in ons land geven de mees ten les aan gehandicapten en revalida tiecentra, ziekenhuizen en bejaarden tehuizen. Ook de zogenaamde zwanger- sohapscursussen worden door de lera ressen van de Mensendieck-methode gehouden. Het typische kenmerk van deze me thode is om de gewone alledaagse be wegingen voor je lichaam zo voordelig mogelijk uit te voeren of wanneer dit nodig is te corrigeren. In deze tijd vin den niet alleen vrouwen, maar ook mannen baat bij de oefeningen. Me vrouw Van Blokland geeft een voor beeld: „Een lerares kreeg diverse ar beiders van en papierfabriek bij zich, die rugklachten hadden. Zij ontdekte dat deze mensen de enorme rollen pa pier verkeerd optilden. Het reuze ge wicht kwam hoofdzakelijk op de on derste rug ge wervels neer". De presidente van de Ned. Mensen- dieck-Bond heeft zelf als jong meisje voordeel van de tweejarige opleiding gehad. „Hoeveel meisjes weten in hun puberteit met hun figuur geen raad. Zij zijn te verlegen om een kamer bin nen te komen. Zij lopen overal tegen op. Kortom zij weten niet hoe zij hun spieren moeten gebruiken. Na een in tensieve lichamelijke scholing hebben zij precies geleerd hoe zij hun armen en hun benen moeten gebruiken. Zij AMSTERDAM De Amsterdamse rechtbank heeft gistermorgen de 36- jarige kok Cyril E. F. en de 25-jarige plaatwerker Siegfried I. I., beiden uit Amsterdam veroordeeld tot anderhalf jaar gevangenisstraf. Dat was drie maanden minder dan was geëist. De mannen hadden ingebroken bij de juwelierszaak van de NV Regli in de Kalverstraat. Toen zij door de alarminstallatie in paniek raakten vluchtten zij via het dak. Zij lieten daarbij een spoor van horloges, man chetknopen en bedeltjes achter. De buit, die een waarde had van ruim een ton, werd bijna geheel terugge vonden. ZO NIET: de voorjaars bloemen plukken. kennen de grenzen van hun eigen lichaam. Dit geeft je enorm veel zelf vertrouwen". Inderdaad beweegt mevrouw van Blokland zich soepel door de kamer. De opleiding van de leerling of de be handeling van een patiënt gebeurt indi vidueel of in kleine groepjes van drie tot vier mensen. De lerares doet de oe feningen niet voor, zodat de leerling ze na kan doen. De leerling moet zelf de oefeningen „ontdekken". De lerares dicteert de Mensendieck-methode aan de leerling, die alleen gekleed in een broekje tussen twee spiegels staat. De spiegels hebben corrigerende werking. Mevrouw Van Blokland vertelt dat vooral de behandeling van reuma- en poliopatiënten door de Mensendieck- methode na de oorlog aan het werk een grotere bekendheid hebben gege ven. Toch zijn de leraressen nog steeds niet wettelijk erkend, terwijl de eerste besprekingen uit 1938 dateren. Intussen hebben de fysio- en heil- gymnasten wel deze erkenning gekre gen. De presidente vindt het verdrie tig dat het hoofdbestuur van deze heil- gymnasten uit broodnijd de ziekenhui zen schrijven dat de Mensendieck-lera- ressen onbevoegd zijn. „En zolang wij niet weten wanneer onze wettelijke er kenning een feit wordt, kunnen wij evenmin ons instituut in Amsterdam uitbreiden. Ieder jaar moeten wij vele meisjes teleurstellen omdat het insti tuut maar op 25 berekend is. Zolang je niet weet wat je je leraressen in de toe komst kimt bieden, is het onverant woord nu reeds aan een uitbreiding te beginnen", aldus mevrouw Van Blok land. ZO WEL: soepel door de knieën zakken. ZO NIET: op een tram of bus staan wachten. ZO WEL: in een rechte ont spannen houding. ROTTERDAM De kinderbescher ming in Nederland zoekt naar een uit weg uit de noodsituatie waarin zij is ge raakt. Zij komt bij de verzorging van of hoede over meer dan veertigduizend kinderen vele honderduizenden guldens per jaar tekort. Zij heeft in alle gelederen mensen te weinig. Om niet ten onder te gaan moeten de besturen en werkers van bijna alle verenigingen zoveel ander werk doen dat hun taak ten behoeve van de kinderen daaronder lijdt. Er is een zeer duidelijke nood, ook al is het niet zo, dat kinderen niet te eten zou den krijgen. De kinderbescherming zoekt nu lan delijk naar een nieuwe opbouw, ofwel: naar de beste manier om haar mensen en geld in afwachting van meer zo goed mogelijk te gebruiken. Omdat doel te bereiken wordt gedacht aan: Samenwerking van telkens een groep van kleinere tehuizen onder één leiding. Door een groter aantal mogelijkheden zou het nu beschikbare personeel beter tot zijn recht kunnen komen. Er zou dan meer tijd beschik baar zijn voor de kinderen; Het vormen van grotere organisa torische eenheden, bijvoorbeeld bij de instellingen voor gezinsvoogdij en voogdij. Het resultaat zou tweeledig zijn: de instellingen zouden de behoef ten van de kinderen beter kunnen over zien en de medewerkers een betere lei ding kunnen geven. De kinderbescherming is altijd een verzameling gebleven van min of meer individuele mensen. Voor de oorlog was zij vastgelopen in een bepaald stra mien. In de vijf oorlogsjaren zijn wel variaties aangebracht, maar het bleef een wilde groei zonder dat er sprake was van een geheel. In feite heeft de kinderbescherming de aansluiting gemist op de in beweging gekomen wereld. Zij stelde zich te wei nig in op de nieuwe behoeften van de kinderen en op de daardoor weer ver anderende problemen van de ouders. ADVERTENTIE Modieus- model, comfortabel katoen. Blijvend wit en elastisch ook na eindeloos vaak wassen. Slip 2.95, panty 3,50. HILVERSUM Zaterdag zullen de televisiekijkers haar met een pruik van lange haren op in Regiovizier zien. Twee weken geleden was zjj te bewonderen in de quiz Wie van de Drie met een mooie krulletjespruik. Hoewel het twee verschillende televisieprogramma's zjjn, is het steeds dezelfde vrouw, namelijk de 26-jarige Ria Bre- mer-Sitskoorn. Willen wij het lijstje van haar werkzaamheden in Hil versum volledig geven, dan moeten wij vermelden dat zij ook een van de televisie-omroepsters is en tevens meewerkt aan het AVRO-radio-journaal. Donkerblonde Ria Bremer vertelt een beetje beduusd van haar vele activiteiten. „Het is opeens erg snel gegaan. Twee jaar geleden verzorgde ik nog de radio- en televisierubriek van een landelijk dagblad". Onder de schuilnaam Marie-Ann Tersteeg deed zij de laatste jaren radiowerk. In de nacht van Open het Dorp ontmoette zij de televisieregisseur (nu van sportpro gramma's) Bob Bremer, met wie zij later trouwde. Omroepster Ilse Wessel werd ziek en Lonneke Hoogland was in verwachting, toen Ria Bremer hun plaats innam voor het scherm. In het forum van de beroepenwed- strijd Wie van de Drie werd zij de opvolgster van Kitty Jansen, terwijl zij in oktober van het vorig jaar met een eigen televisieprogramma, Regiovizier, begon. „Toch hoef ik niet zo nodig", vertelt zij op een winderig Hilversums terrasje in een eenvoudig jurkje en de weer barstige korte haren boven haar ogen weggestoken met een schuifspeldje. „Natuurlijk vind ik het werk wel fijn, anders deed ik het niet. Nu wordt het wel wat veel. Vooral van het omroepen zou ik graag afwillen. De hele avond moet je naar allerlei programma's kijken, die je niet interesseren om als er storing is met een opgedoft gezicht voor de camera's te verschijnen. Vooral dat ge- frunnik aan je haar en je gezicht gaat op den duur ver velen". Ria Bremer vindt 't amusant wanneer de mensen haar in werkelijkheid zonder de glamour van het televisie scherm niet herkennen. Na negen jaren in de journa listiek voelt zij zich het beste thuis bij de reportage afdeling. Zij is blij dat Regiovizier na de zomer twee maal per maand op de maandagavond wordt uitgezon den. Nu heeft haar eerste televisieprogramma de con currentie van Swiebertje op het eerste net. Zij wil beslist niet haar hele leven werken. „Je moet altijd vrouw blijven", zegt zij. „En bij een vrouw komt haar echtgenoot nu eenmaal op de eerste plaats, dan de eventuele kinderen en pas op de derde plaats haar werk". Het enige goede resultaat van de te genwoordige noodsituatie is de nood zaak tot het zoeken van andere wegen. Daarbij bestaat één gevaar: dat zij van uit de narigheid een te mooie oplossing wil vinden. Dat zou te veel tijd vergen Vele instellingen zouden het dan niet meer redden. Duizenden kirtderen zou den niet meer geholpen kunen worden. De moeilijkheden schuilen voor een groot deel in de bronnen van inkomsten. Dat zijn de rijkssubsidie als de grootste bijdrage, aangevuld met bijvoorbeeld een bedrag uit de opbrengst van de kin derpostzegels, collecten fondsen en par ticuliere giften. In vroeger jaren was kinderbescher ming grotendeels het werk van vrijwil ligers of veel te laag betaalde mede werkers. Er is nu wel meer geld be schikbaar, maar in verhouding tot de gijote achterstand die moest worden in gehaald, nog veel te weinig. Doordat de kinderbeschermers niet aan de weg timmeren, is er weinig weerklank on der de bévolking en in het parlement. De overheid heeft al laten weten, dat er voorlopig niet véél meer geld ter be schikking zal komen. Wil dat verande ren, dan zal de kinderbescherming haar organisatie zelf zo duidelijk en efficiënt mogelijk moeten maken. Daar aan wordt nu plaatselijk en landelijk werkt. DOORN Kinderhuis Dennenoord ligt aan de rand van Doorn in vijf hec taren bos en open terreinen. Daarin en daarop een paar wat verouderde hoofd gebouwen, twee paviljoens en enkele dienstwoningen. Er leven 70 kinderen van drie tot achttien jaar, voor de helft voogdijkinderen", voor de rest kinde ren die door hun gedrag thuis te veel moeilijkheden veroorzaakten. Denlnenoord is één van de veertien tehuizen van de Stichting De Opbouw in Utrecht, landelijke voogdijvereni ging en exploitante van tehuizen. Het mag als voorbeeld gelden voor de situa tie waarin de meeste Nederlandse te huizen verkeren. De jongens en meisjes moeten met twaalf tegelijk één huiskamer delen en met hun zessen een slaapkamer. Den nenoord houdt 't op groepen van twaalf in plaats van veertien, zoals het depar tement van justitie heeft aangegeven. „Dat is één van de redenen waardoor wij met verlies werken", stelt mr. C. Landheer vast. Hij is directeur van De Opbouw. „Wie grotere groepen maakt heeft minlder personeel nodig en komt financieel beter uit. Wij hebben hier vijf functionarissen meer dan de norm van Justitie aangeeft. Die zijn volgens ons nodig om het kind voldoende aandacht te kunnen geven en de medewerkers aan een 45-urige werkweek te helpen". Om het in een rond cijfer te zeggen: Dennenoord komt het komende jaar naar schatting een 20.000 gulden te kort Om dat gat te stoppen, moeten chari tatieve instellingen en particuliere gif ten helpen. Directeur Verbeek zegt, dat zijn ge bouwen „niet doelmatig" meer zijn. Een van zijn liefste wensen: een eigen slaapkamer en meer aangepaste leef ruimte voor de kinderen. „Nu komen we alleen maar aan de meest urgente dingen toe. We tobben nu al een jaar om aan veertig tot vijftigduizend gul den te komen voor een nieuwe badka mer, een brandtrap en vervanging van een houten gedeelte in één van de twee gebouwen. Het wachten is nog steeds op toestemming en subsidie". Wil het hoofdgebouw vroeger een sanatorium geschikt gemaakt wor den, dan is er een half miljoen nodig. Zo zijn er tientallen tehuizen in Neder land. Dat is de moeilijkheid voor het departement. De wil is goed. Bij velen leeft de wens naar samenwerking. Maar: de kinder bescherming zal, zo blijkt wel duide lijk, over meer middelen moeten kun nen beschikken, wil zij de hulp van an deren kunnen ontberen. ROTTERDAM De stichting Teleac begint in september onder de titel No ten en tonen met een muziekcursus voor amateurs. De televisiecursus zal bestaan uit vijfentwintig lessen. Noten en tonen zijn bestemd voor koorzangers, leden van muziekvereni gingen en beoefenaars van huismuziek, die de basis van hun muzikale ontwik keling willen verstevigen. MIAMI Een vijtien jarig meisje, Edith Stern, gaat in september doce ren aan de universiteit, van Michigan in de Verenigde Staten. Zij zal de jongste docente zijn in Amerika. ADVERTENTIE Nu met GRATIS handige verstuiver (waarde f3,25) Idee voor cadeau v.a. f5,95.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1968 | | pagina 9