NEDERLANDSE MENSENDIECK-BOND VEERTIG JAAR
'ewone alledaagse
'egmgen zo voo
mogelijk uit te voeren of
zo nodig te corrigeren
Giften zijn maar
een lapmiddel
„DAT GEFRUNNIK AAN JE GAAT OP DEN DUUR VERVELEN"
Extra jarig
met Bambus
Ria Bremer: steeds
iets anders en
toch dezelfde
„Teleac" begint met
muziekcursus
altijd n verfrissende
verrassing, e
Juwelendieven
veroordeeld
Kinderberscberming in geldnood
Fijn
idee! IElastisch katoen.
Een broekje dat rimpelloos past. Waar de pasvorm
nooit uitwast.Dat toch luchtig is, hygiënisch is.
Omdat 't katoen is. 'n Ideaal broekje. Nieuw van Tima.
OP BETER PEIL
REVALIDATIE
IN PUBERTEIT
NIET ERKEND
Weinig weerklank
Een voorbeeld
Vijftienjarig
meisje geeft
algebra-les
Bambus 2-in-l
shave lotion
APRIL 1968
BETER BEWEGEN KWEEKT ZELFVERTROUWEN
ZO NIET: krom gebogen
de vaat doen.
ZO WEL: aan de dage
lijkse afwas.
AMSTERDAM „De meeste
huisvrouwen doen de afwas in een ver
keerde houding. Zij staan krom gebo
gen boven de dagelijkse vaat."
„Als zij op de tram moeten wachten
zie je een andere fout. Met een scheve
heup steunen zij op een been. Vele
mensen denken dat zij in die kromme
houdingen makkelijker staan. Het te
gendeel is waar. Zij verdelen het ge
wicht niet over hun hele lichaam,
maar belasten een bepaald deel ervan.
De gevolgen kunnen niet uitblijven.
Met rugklachten gaan zij naar hun
huisarts of komen bij ons terecht.'*
Dit vertelt mevrouw J. M. van Blok
land Craanddjk, presidente van de
Nederlandsche Mensenddeck-Bond en
ondanks haar grote gezin nog werk
zaam als lerares in Arnhem. Wij spre
ken haar in Amsterdam, waar zij als
gastvrouw optrad tijdens een drie
daags internationaal congres in hote
Krasmapolsky. Bovendien vierde de
Mensendieck-Bond in ons land dezer
dagen het veertig jarig bestaan met
ruim honderd genodigden. Het onder
werp, waarmee dit congres zich in het
bijzonder bezig hield, is het „bewe
gen".
Ditzelfde motief was omstreeks de
eeuwwisseling voor mevrouw Bess M.
Mensendieck, geboren in Amerika,
aanleiding om een methode uit te den
ken en te ontwikkelen, die de mens in
staat stelt houding en beweging te ver
beteren en daarmee de gehele lichame
lijke en geestelijke conditie op een be
ter peil te houden.
In de beginperiode van de vrouwen
emancipatie vond de Amerikaanse dat
vooral haar vrouwelijke tijdgenoten
niet alleen geestelijk, maar ook licha
melijk bevrijd moesten worden. Waar
om zou zij een knellend korset en een
keurslijf dragen, die haar in haar na
tuurlijke en sierlijke bewegingen be
lemmerden? Mevrouw Mensendieck
gaf in een tijd, waar gymnastiek voor
vrouwen nog een taboe was, de eerste
lichamelijke oefeningen.
Nu mevrouw Mensendieck reeds tien
jaar dood is, wordt haar werk in vele
landen door honderden leraressen
voortgezet. De Nederlandse afdeling
werd in 1928 opgericht, toen dè eerste
groep leraressen in ons land onder lei
ding van de Amerikaanse afstudeerde.
De arts mevrouw A. O verduin richtte
dn dezelfde tijd een Mensendieck-oplei
ding op in Amsterdam en perfectio
neerde de theoretische grondslag.
Was het ideaal van de Amerikaanse
om de mens door diverse gymnasti
sche oefeningen lichamelijk te bevrij
den, deze oorspronkelijke opzet wordt
nog steeds in praktijk gebracht. Van
de ongeveer tweehonderd vijftig wer
kende leden in ons land geven de mees
ten les aan gehandicapten en revalida
tiecentra, ziekenhuizen en bejaarden
tehuizen. Ook de zogenaamde zwanger-
sohapscursussen worden door de lera
ressen van de Mensendieck-methode
gehouden.
Het typische kenmerk van deze me
thode is om de gewone alledaagse be
wegingen voor je lichaam zo voordelig
mogelijk uit te voeren of wanneer dit
nodig is te corrigeren. In deze tijd vin
den niet alleen vrouwen, maar ook
mannen baat bij de oefeningen. Me
vrouw Van Blokland geeft een voor
beeld: „Een lerares kreeg diverse ar
beiders van en papierfabriek bij zich,
die rugklachten hadden. Zij ontdekte
dat deze mensen de enorme rollen pa
pier verkeerd optilden. Het reuze ge
wicht kwam hoofdzakelijk op de on
derste rug ge wervels neer".
De presidente van de Ned. Mensen-
dieck-Bond heeft zelf als jong meisje
voordeel van de tweejarige opleiding
gehad. „Hoeveel meisjes weten in hun
puberteit met hun figuur geen raad.
Zij zijn te verlegen om een kamer bin
nen te komen. Zij lopen overal tegen
op. Kortom zij weten niet hoe zij hun
spieren moeten gebruiken. Na een in
tensieve lichamelijke scholing hebben
zij precies geleerd hoe zij hun armen
en hun benen moeten gebruiken. Zij
AMSTERDAM De Amsterdamse
rechtbank heeft gistermorgen de 36-
jarige kok Cyril E. F. en de 25-jarige
plaatwerker Siegfried I. I., beiden uit
Amsterdam veroordeeld tot anderhalf
jaar gevangenisstraf. Dat was drie
maanden minder dan was geëist.
De mannen hadden ingebroken bij
de juwelierszaak van de NV Regli in
de Kalverstraat. Toen zij door de
alarminstallatie in paniek raakten
vluchtten zij via het dak. Zij lieten
daarbij een spoor van horloges, man
chetknopen en bedeltjes achter. De
buit, die een waarde had van ruim
een ton, werd bijna geheel terugge
vonden.
ZO NIET: de voorjaars
bloemen plukken.
kennen de grenzen van hun eigen
lichaam. Dit geeft je enorm veel zelf
vertrouwen".
Inderdaad beweegt mevrouw van
Blokland zich soepel door de kamer.
De opleiding van de leerling of de be
handeling van een patiënt gebeurt indi
vidueel of in kleine groepjes van drie
tot vier mensen. De lerares doet de oe
feningen niet voor, zodat de leerling ze
na kan doen. De leerling moet zelf de
oefeningen „ontdekken". De lerares
dicteert de Mensendieck-methode aan
de leerling, die alleen gekleed in een
broekje tussen twee spiegels staat. De
spiegels hebben corrigerende werking.
Mevrouw Van Blokland vertelt dat
vooral de behandeling van reuma- en
poliopatiënten door de Mensendieck-
methode na de oorlog aan het werk
een grotere bekendheid hebben gege
ven. Toch zijn de leraressen nog
steeds niet wettelijk erkend, terwijl de
eerste besprekingen uit 1938 dateren.
Intussen hebben de fysio- en heil-
gymnasten wel deze erkenning gekre
gen. De presidente vindt het verdrie
tig dat het hoofdbestuur van deze heil-
gymnasten uit broodnijd de ziekenhui
zen schrijven dat de Mensendieck-lera-
ressen onbevoegd zijn. „En zolang wij
niet weten wanneer onze wettelijke er
kenning een feit wordt, kunnen wij
evenmin ons instituut in Amsterdam
uitbreiden. Ieder jaar moeten wij vele
meisjes teleurstellen omdat het insti
tuut maar op 25 berekend is. Zolang je
niet weet wat je je leraressen in de toe
komst kimt bieden, is het onverant
woord nu reeds aan een uitbreiding te
beginnen", aldus mevrouw Van Blok
land.
ZO WEL: soepel door de
knieën zakken.
ZO NIET: op een tram of
bus staan wachten.
ZO WEL: in een rechte ont
spannen houding.
ROTTERDAM De kinderbescher
ming in Nederland zoekt naar een uit
weg uit de noodsituatie waarin zij is ge
raakt. Zij komt bij de verzorging van
of hoede over meer dan veertigduizend
kinderen vele honderduizenden guldens
per jaar tekort.
Zij heeft in alle gelederen mensen
te weinig. Om niet ten onder te gaan
moeten de besturen en werkers van
bijna alle verenigingen zoveel ander
werk doen dat hun taak ten behoeve
van de kinderen daaronder lijdt. Er is
een zeer duidelijke nood, ook al is het
niet zo, dat kinderen niet te eten zou
den krijgen.
De kinderbescherming zoekt nu lan
delijk naar een nieuwe opbouw, ofwel:
naar de beste manier om haar mensen
en geld in afwachting van meer
zo goed mogelijk te gebruiken. Omdat
doel te bereiken wordt gedacht aan:
Samenwerking van telkens een
groep van kleinere tehuizen onder
één leiding. Door een groter aantal
mogelijkheden zou het nu beschikbare
personeel beter tot zijn recht kunnen
komen. Er zou dan meer tijd beschik
baar zijn voor de kinderen;
Het vormen van grotere organisa
torische eenheden, bijvoorbeeld bij
de instellingen voor gezinsvoogdij en
voogdij. Het resultaat zou tweeledig
zijn: de instellingen zouden de behoef
ten van de kinderen beter kunnen over
zien en de medewerkers een betere lei
ding kunnen geven.
De kinderbescherming is altijd een
verzameling gebleven van min of meer
individuele mensen. Voor de oorlog
was zij vastgelopen in een bepaald stra
mien. In de vijf oorlogsjaren zijn wel
variaties aangebracht, maar het bleef
een wilde groei zonder dat er sprake
was van een geheel.
In feite heeft de kinderbescherming
de aansluiting gemist op de in beweging
gekomen wereld. Zij stelde zich te wei
nig in op de nieuwe behoeften van de
kinderen en op de daardoor weer ver
anderende problemen van de ouders.
ADVERTENTIE
Modieus- model, comfortabel katoen. Blijvend wit en elastisch ook na eindeloos vaak wassen. Slip 2.95, panty 3,50.
HILVERSUM Zaterdag zullen de televisiekijkers haar
met een pruik van lange haren op in Regiovizier zien.
Twee weken geleden was zjj te bewonderen in de quiz
Wie van de Drie met een mooie krulletjespruik. Hoewel
het twee verschillende televisieprogramma's zjjn, is het
steeds dezelfde vrouw, namelijk de 26-jarige Ria Bre-
mer-Sitskoorn.
Willen wij het lijstje van haar werkzaamheden in Hil
versum volledig geven, dan moeten wij vermelden dat
zij ook een van de televisie-omroepsters is en tevens
meewerkt aan het AVRO-radio-journaal. Donkerblonde
Ria Bremer vertelt een beetje beduusd van haar vele
activiteiten. „Het is opeens erg snel gegaan. Twee jaar
geleden verzorgde ik nog de radio- en televisierubriek
van een landelijk dagblad".
Onder de schuilnaam Marie-Ann Tersteeg deed zij de
laatste jaren radiowerk. In de nacht van Open het Dorp
ontmoette zij de televisieregisseur (nu van sportpro
gramma's) Bob Bremer, met wie zij later trouwde.
Omroepster Ilse Wessel werd ziek en Lonneke Hoogland
was in verwachting, toen Ria Bremer hun plaats innam
voor het scherm. In het forum van de beroepenwed-
strijd Wie van de Drie werd zij de opvolgster van Kitty
Jansen, terwijl zij in oktober van het vorig jaar met een
eigen televisieprogramma, Regiovizier, begon.
„Toch hoef ik niet zo nodig", vertelt zij op een winderig
Hilversums terrasje in een eenvoudig jurkje en de weer
barstige korte haren boven haar ogen weggestoken met
een schuifspeldje. „Natuurlijk vind ik het werk wel fijn,
anders deed ik het niet. Nu wordt het wel wat veel.
Vooral van het omroepen zou ik graag afwillen. De hele
avond moet je naar allerlei programma's kijken, die je
niet interesseren om als er storing is met een opgedoft
gezicht voor de camera's te verschijnen. Vooral dat ge-
frunnik aan je haar en je gezicht gaat op den duur ver
velen".
Ria Bremer vindt 't amusant wanneer de mensen haar
in werkelijkheid zonder de glamour van het televisie
scherm niet herkennen. Na negen jaren in de journa
listiek voelt zij zich het beste thuis bij de reportage
afdeling. Zij is blij dat Regiovizier na de zomer twee
maal per maand op de maandagavond wordt uitgezon
den. Nu heeft haar eerste televisieprogramma de con
currentie van Swiebertje op het eerste net.
Zij wil beslist niet haar hele leven werken. „Je moet
altijd vrouw blijven", zegt zij. „En bij een vrouw komt
haar echtgenoot nu eenmaal op de eerste plaats, dan de
eventuele kinderen en pas op de derde plaats haar
werk".
Het enige goede resultaat van de te
genwoordige noodsituatie is de nood
zaak tot het zoeken van andere wegen.
Daarbij bestaat één gevaar: dat zij van
uit de narigheid een te mooie oplossing
wil vinden. Dat zou te veel tijd vergen
Vele instellingen zouden het dan niet
meer redden. Duizenden kirtderen zou
den niet meer geholpen kunen worden.
De moeilijkheden schuilen voor een
groot deel in de bronnen van inkomsten.
Dat zijn de rijkssubsidie als de grootste
bijdrage, aangevuld met bijvoorbeeld
een bedrag uit de opbrengst van de kin
derpostzegels, collecten fondsen en par
ticuliere giften.
In vroeger jaren was kinderbescher
ming grotendeels het werk van vrijwil
ligers of veel te laag betaalde mede
werkers. Er is nu wel meer geld be
schikbaar, maar in verhouding tot de
gijote achterstand die moest worden in
gehaald, nog veel te weinig. Doordat
de kinderbeschermers niet aan de weg
timmeren, is er weinig weerklank on
der de bévolking en in het parlement.
De overheid heeft al laten weten, dat
er voorlopig niet véél meer geld ter be
schikking zal komen. Wil dat verande
ren, dan zal de kinderbescherming
haar organisatie zelf zo duidelijk en
efficiënt mogelijk moeten maken. Daar
aan wordt nu plaatselijk en landelijk
werkt.
DOORN Kinderhuis Dennenoord
ligt aan de rand van Doorn in vijf hec
taren bos en open terreinen. Daarin en
daarop een paar wat verouderde hoofd
gebouwen, twee paviljoens en enkele
dienstwoningen. Er leven 70 kinderen
van drie tot achttien jaar, voor de helft
voogdijkinderen", voor de rest kinde
ren die door hun gedrag thuis te veel
moeilijkheden veroorzaakten.
Denlnenoord is één van de veertien
tehuizen van de Stichting De Opbouw
in Utrecht, landelijke voogdijvereni
ging en exploitante van tehuizen. Het
mag als voorbeeld gelden voor de situa
tie waarin de meeste Nederlandse te
huizen verkeren.
De jongens en meisjes moeten met
twaalf tegelijk één huiskamer delen en
met hun zessen een slaapkamer. Den
nenoord houdt 't op groepen van twaalf
in plaats van veertien, zoals het depar
tement van justitie heeft aangegeven.
„Dat is één van de redenen waardoor
wij met verlies werken", stelt mr. C.
Landheer vast. Hij is directeur van De
Opbouw. „Wie grotere groepen maakt
heeft minlder personeel nodig en komt
financieel beter uit. Wij hebben hier vijf
functionarissen meer dan de norm van
Justitie aangeeft. Die zijn volgens ons
nodig om het kind voldoende aandacht
te kunnen geven en de medewerkers
aan een 45-urige werkweek te helpen".
Om het in een rond cijfer te zeggen:
Dennenoord komt het komende jaar
naar schatting een 20.000 gulden te kort
Om dat gat te stoppen, moeten chari
tatieve instellingen en particuliere gif
ten helpen.
Directeur Verbeek zegt, dat zijn ge
bouwen „niet doelmatig" meer zijn.
Een van zijn liefste wensen: een eigen
slaapkamer en meer aangepaste leef
ruimte voor de kinderen. „Nu komen
we alleen maar aan de meest urgente
dingen toe. We tobben nu al een jaar
om aan veertig tot vijftigduizend gul
den te komen voor een nieuwe badka
mer, een brandtrap en vervanging van
een houten gedeelte in één van de twee
gebouwen. Het wachten is nog steeds
op toestemming en subsidie".
Wil het hoofdgebouw vroeger een
sanatorium geschikt gemaakt wor
den, dan is er een half miljoen nodig.
Zo zijn er tientallen tehuizen in Neder
land. Dat is de moeilijkheid voor het
departement.
De wil is goed. Bij velen leeft de wens
naar samenwerking. Maar: de kinder
bescherming zal, zo blijkt wel duide
lijk, over meer middelen moeten kun
nen beschikken, wil zij de hulp van an
deren kunnen ontberen.
ROTTERDAM De stichting Teleac
begint in september onder de titel No
ten en tonen met een muziekcursus
voor amateurs. De televisiecursus zal
bestaan uit vijfentwintig lessen.
Noten en tonen zijn bestemd voor
koorzangers, leden van muziekvereni
gingen en beoefenaars van huismuziek,
die de basis van hun muzikale ontwik
keling willen verstevigen.
MIAMI Een vijtien jarig meisje,
Edith Stern, gaat in september doce
ren aan de universiteit, van Michigan
in de Verenigde Staten. Zij zal de
jongste docente zijn in Amerika.
ADVERTENTIE
Nu met GRATIS
handige verstuiver
(waarde f3,25)
Idee voor cadeau
v.a. f5,95.