Pater Jan de Vries, met tien kubieke meter goederen, terug van ziekteverlof naar „zijn melaatsen" in Brazilië Eindelijk kan ik iets gaan doen Vooral de jeugd moet opgevangen worden" KLM-Aerocarto naar Rotterdam teruggekeerd Miss Bejaarde geridderd PLATONIUMPRIJS ZAL TEGEN 1990 DALEN Kamerontbinding is zijn specialiteit ff ff n Paraatheid kwam in gevaar op steeds drukker Schiphol Stier weigerde boos te worden MR. W. DE KWAADSTENIET VAN KAMPEN JONGE LANDEN DRIEHOEKSNET KLEURSTOF TIEN DAGEN EIGEN KEUS ELFDUIZEND CONTRACT NORMALE PRIJS PROTOTYPE MAANDAG 20 MEI 1968 i EINDHOVEN Vijftienhonderd ki- lometer van de mond van de Amazone in Brazilië wonen de honderden me laatsen aan wie pater Jan de Vries sinds acht jaar al zijn werkkracht heeft gewijd. Dat brak hem eind vorig jaar op. De doktoren geboden hem spoor slags met ziekteverlof te gaan. Daar aan knoopte hij tegelijk zijn vakantie vast en morgen vertrekt hij weer hele maal fit naar de pastorie in Manaus, waar een dikke dertig kilometer verder de rimboe in het nieuwe melaatsen dorp met ca. vijfhonderd mensen ligt. Thuis bij zijn ouders in Eindhoven vertelde hij erover. Hij is lang, deze missionaris met vriendelijke ogen ach ter brilleglazen. „Ik had een begin van een leveraandoening. Dat kan het ge volg zijn geweest van allerlei omstan digheden, zoals klimaat, eten en be paalde zorgen". Over dat laatste punt zei pater De Vries: „Er was een groep melaatsen die de ellendige behuizing niet wilde verlaten om naar de nieuwe, gerieflijke huisjes te gaan. Die mensen probeerden ook anderen over te halen om te blij ven. Bovendien wilden zij het geld van de Actie Amazonas in eigen handen hebben". Die weerspannige groep ls intussen tot twintig mensen geslonken. „Een paar maanden voor ik naar Nederland kwam, waren het er nog een honderd vijftig". Pater De Vries is daar blij om. „Het nieuwe dorp is aangebouwd bij een be staand kamp van duizend melaatsen Tezamen staan nu ongeveer 1550 var deze mensen onder geneeskundige con trole. Dat is juist het belangrijkst, wan: op deze manier kan het ziekteproce: worden stilgelegd. Door een goede ver zorging kunnen wonden dicht gaan, mei behulp van massage kan het gebruik van gehandicapte handen worden be vorderd". Hij laat een boekje met zelfgemaak te foto's zien van de nette huizenblok ken. Er zijn ook ruimten, waarin een kleermakerij, een schoenbakerij, 'n tim mermanswerkplaats, een smidse en een kapper zijn ondergebracht. Een zaal voor spiertraining en massage is in aanbouw. Dit alles kwam tot stand uit een hulp actie die tot een enorme sneeuwbal groeide. Pater De Vries: „Het succes ervan is in de eerste plaats te danken aan Anthony van Kampen. Als hij een paar jaar geleden niet in Brazilië wa? geweest en in Nederland niet zo over tuigend zijn gevoelens tot uitdrukking had gebracht, zou ik nooit zo ver zijn gekomen". Van Kampen schreef er het boek „Het land dat God vergat" over, hij pu bliceerde vele artikelen en hij hield tal van lezingen. Zijn lezers en toehoorders brachten in de afgelopen twee jaar vrij willig al meer dan een miljoen gulden bijeen. Ook onze lezers droegen hun steentje bij. Dfe missionaris betrekt er terecht ook de steun van zijn vader bij. „Hij werd twee jaar geleden gepensioneerd en hij heeft sindsdien tienduizend brieven be antwoord". Intussen gaat de actie door en Pater De Vries blijft er niet afzijdig bij staan. Tot een maand geleden had hij maar één ding niet gedaan: vakantie houden. Hij trok het land door om lezingen te ROTTERDAM KLM Aerocarto het luchtfotobedrijf van de KLM opereert weer van Rotterdam uit. Aangezien de paraatheid van het bedrijf op het drukke Schiphol hoe langer hoe meer in gevaar kwam, zUn de vier fotovliegtuigen nu op Zestienhoven gestationeerd. Het hoofdkantoor verhuisde van Schiphol naar Den Haag. Daar en in Delft z\jn de Nederlandse opdrachtgevers van KLM-Aerocarto gevestigd. De apparatuur ter waarde van miljoenen guldens verhuisde mee. Met een zucht van ver lichting hebben de werknemers de houten barakken op het oude Schiphol verla ten, waar het vooral in de laboratoria 23 jaar lang bijzonder moeilijk werken is geweest. Dit kwam vooral door de bodem van Schiphol, die als gevolg van trillingen ongeschikt was voor de uiterst nauw keurige apparatuur, die bijvoorbeeld bij het maken van kaarten wordt ge bruikt. KLM Aerocarto is namelijk niet al leen de maatschappij die op verzoek van bedrijven en particulieren plaatjes schiet van fabrieken, woonhuizen en boerderijen. De maatschappij is veel eerder een wetenschappelijk instituut dat jaarlijks voor miljoenen guldens op drachten krijgt van regeringen en dan ten nauwste is betrokken bij de ontwik keling van jonge landen. Want luchtfoto's zijn een onmisbaar hulpmiddel gebleken bij de inventarisa tie van de hulpbronnen van ontwikke lingslanden. Aan de hand van luchtfo to's kan bijvoorbeeld worden aange toond welke houtsoorten in een bepaald complex oerwoud voorkomen. Door eenvoudige metingen kan bovendien worden vastgesteld hoeveel kubieke me ter hout zich in dat gebied bevindt. Vooral in Suriname en in landen in het Midden- en Verre Oosten wordt op grote schaal van de diensten van KLM Aerocarto gebruik gemaakt. De Surinaamse regering gaf onlangs op dracht voor het hele land een driehoeks- net te meten. Zodra de metingen achter de rug zijn, staat iedere vierkante me ter grond in dit uitgestrekte land gere gistreerd, wat bij het uitgeven van con cessies van het grootste belang is. De apparatuur die voor dit doel wordt gebruikt is tot op een decimeter nauw keurig. KLM Aerocarto is de enige Europese maatschappij die over deze kostbare instrumenten beschikt Er werd kortgeleden voor het eerst gebruik van gemaakt op het Nederland se deel van het continentaal plat. Een oliemaatschappij wilde tot op de meter de plaats bepaald zien van een locatie waarop een booreiland aan het werk moest Hei eiland staat negentig kilo meter uit de kust en de plaatsbepaling was een probleem omdat door de krom ming van de aarde geen enkel punt zichtbaar was. De apparatuur van de KLM kan echter in de lucht afstanden meten tussen punten die onderling niet zichtbaar zijn. De luchtfotografie vindt bijna met de dag meer toepassingen. Zo wezen vorig jaar luchtfoto's de plaats aan waar de Amsterdamse afvalleiding het best in de Noordzee kon uitmonden. Daarbij werd met kleurstof gewerkt, die zich als een wolk in de zee verspreidt On der allerlei omstandigheden werden fo to's van de wolk gemaakt. Deze foto's wezen feilloos de plaats aan waar het materiaal uit de afvalleiding zou be zinken. De intensiteit van het strandbezoek bij de Flevopolder op verschillende tij den werd aangetoond met luchtfoto's. De luchtfotografie was ook behulpzaam bij het vaststellen van boomziekten in een bos bij Brussel. Zelfs zullen lucht foto's binnenkort een rol gaan spelen bij de bestrijding van de aardappelmoe heid, een gevreesde plantenziekte die complete oogsten kan vernielen. In ons land verricht KLM Aerocarto veel topografisch werk voor het mi nisterie van defensie. Daarvoor wor den ideale weersomstandigheden ver eist Per jaar zijn voor dit werk gemid deld maar tien dagen geschikt. Ieder half uur telt. Vandaar dat KLM Aerocarto hoge eisen stelt aan de eigen paraatheid. Juist daarom was Schiphol met zijn lange taxitijden niet meer bruikbaar. De verschillende diensten lagen er boven dien te veel over het veld verspreid. Op Zestienhoven kan men desnoods van de grasmat af starten. Zo is KLM Aerocarto althans de oparationele dienst in Rotterdam te ruggekeerd bijna een halve eeuw nadat Albert Plesman op het vliegveld Waal haven het initiatief nam voor een lucht fotobedrijf. houden en te preken, hij was actief op boekenmarkten en hij reisde enkele ma len naar Duitsland als er kans was op bijdragen. „Ontelbare en ongelooflijk aardige reacties heb ik gekregen", zei hij. „Er kwam een man uit de buurt van St. Oedenrode hier aan de deur. Htf had voor een uitvinding die hij in een meu belfabriek had gedaan, een premie van f 415 gekregen. H(j zei: Ik zou er een brommertje dat ik best kan gebruiken, voor kunnen kopen maar ik vind het voor uw actie toch beter besteed. Hij overhandigde de enveloppe met geld, die nog niet eens was opengemaakt". Een ander voorbeeld? „In Alkmaar hebben de leerlingen van de kweek school voor onderwljzers(essen) op straat gezongen en gecollecteerd. Er was een meisje bij dat een ladder op klom om de collectebus onder de neus van een schilder te duwen. Dat hebben die jongelui twee keer gedaan. De eer ste maal leverde dat f 13.500 op en daarna zelfs f 17.500. Ik vind dat fan tastisch". Overigens krijgt het ouderlijke huis dikwijls het aanzien van een pakhuis. Dag in, dag uit worden er pakjes en pakken bezorgd. Er zitten kleding en medicijnen in. Ook kreeg pater De Vries de beschikking over tien nog in goede staat verkerende gebruikte naai machines. Alles wordt in dankbaarheid aanvaard, maar het lijkt toch beter om hulp in de vorm van geld te bieden. Niet alle geschonken artikelen voldoen aan de omstandigheden, waaronder zij in het tropische gebied moeten worden gebruikt. Toch zal er zo'n tien kubieke meter aan goede gaven aan boord zijn van het Westduitse schip Lichtenstein, waarmee de pater dinsdag uit Rotterdam vertrekt voor een reis van ongeveer drie weken. Dan zal hij waarschijnlijk pas goed tot rust komen, hoewel zijn superieuren hem weken geleden al het consigne heb ben gegeven zich wat rustiger te hou den. Elke minuut van de dag denkt hij aan zijn melaatse vrienden in het verre land. Van een tiental zieken heeft hij in Eindhoven brieven gekregen. „Dat vond ik fijn, maar het verwonderde me niet". Op het ogenblik zijn meer dan tachtig MADRID De Spaanse matador Mi guel Mateo heeft bij een stierengevecht in Madrid gezorgd voor een incident, dat nimmer tevoren in een Spaanse arena is voorgekomen. De matador, bij de Spanjaarden beter bekend onder de naam „Miguelin", zat zaterdagavond tussen de toeschouwers, terwijl de in Spanje „aanbeden" stierenvechter El Cordobes doende was een stier uit te dagen. Tot verbijstering van het publiek, en waarschijnlijk ook van El Cordobes, sprong Miguelin in de arena, waar hij, gekleed in een alledaags burgerpak, op de uitdrukkingloos voor zich uit staren de stier toeliep, het beest bij de horens vatte en het enkele malen op de snuit zoende. Vervolgens dwong hij de stier in een kring om hem heen te lopen, waarna hij gemelijk tegen het apa thisch blijvende dier ging leunen. Toen de stier nog maar steeds niet kwaad wilde worden, riep Miguelin de zwart kijkende, maar niet reagerende matador El Cordobes toe: „Dit is geen stier". Hij ontving hierbij het instem mend applaus van de 24.000 toeschou wers. Het incident is terug te voeren op een vete tussen de twee matadors. Miguelin zegt dat El Cordobes een wedstrijd in het stierenvechten, om uit te maken wie de beste matador is, uit de weg gaat. Sommigen menen, dat El Cordo bes zijn successen te danken heeft aan het feit dat hij zorgvuldig geselecteer de stieren bestrijdt, die geen gevaar kunnen opleveren. De politie haalde Miguelirt uit de are na en sloot hem in een cel van het politiebureau op. De stier, die hij na El Cordobes had moeten bevechten, kreeg nu een andere torero. van de honderd nieuwe huisjes be woond. Hij verwacht dat over twee maanden het oude kamp helemaal zal zijn verlaten. Einde van de actie? „Neen, zeker niet. Het nieuwe zieken huis is wel grotendeels ingericht, maar het revalidatiecentrum kost ook veel geld. Ik heb wel verscheidene prachtige toezeggingen, maar we zijn er nog lang niet". Pater de Vries laat dikke cata logussen met oefenwerktuigen zien, waarvan hij heel wat kan gebruiken. Hij vertelt over de ongeveer 1600 me laatsen die gewoon tussen de gezonde mensen in Manaus wonen. „Aan hen moet ook aandapht worden geschon ken". Het is de bedoeling dat de melaatsen zoveel mogelijk een eigen en zelfstandig bestaan hebben in hun gemeenschap. In het nieuwe dorp zijn de burgemeester en de politie gekozen uit degenen die zelf aan deze ziekte lijden. Een twintig jonge meisjes die melaats zijn, werden voor de verpleging opgeleid. Onlangs zijn dertig jongens als ver kenners bij de padvinderij geïnstalleerd. Er zijn eigen sportclubs en er wordt aan totaal gedaan. Behalve een school voor de jeugd is er ook een school voor volwassenen op gang gekomen ter be strijding van het analfabetisme. Zestig ouderen maken er al gebruik van. Pater Jan de Vries is er blij om dat onder invloed van deze internationale actie (uit de Verenigde Staten, Canada, Ierland en België werd inmiddels ook financiële hulp ontvangen) de Brazili aanse regering ook meer en meer bij springt. Hij blijft beseffen dat het hard werken zal blijven om zoveel mogelijk melaatsen aan een menswaardig be staan te helpen. „Wat er nu wordt gedaan, is nog maar ten gunste van de eerste groep van naar schatting elfduizend melaat sen in het hele Amazonegebied. Het is vooral belangrijk dat we zo vlug moge lijk de jongeren opvangen. In het nieu we dorp zijn een kleine vijftig melaatse kinderen onder vijftien jaar. Voor hen kan veel worden gedaan om voortwoe kering van de ziekte tegen te gaan". Het is geen afgunst, hoewel pater De Vries toch wel wat jaloers kan zijn op Amerikaanse missionarissen in het Amazonegebied die over watervliegtui gen beschikken. Die kunnen in enkele uren uit en thuis zijn, waar hij ver scheidene dagen met een motorboot voor nodig heeft. Hij glimlacht bij de gedachte dat hem dit geluk ©ok nog eens zou zijn beschoren. Het zit er voorlopig zeker niet in, maar het blijft een blije pater: „Ik kan nu in elk geval iets doen, ik heb vijf jaar niets kunnen doen". KARLSRUHE Een consortium van Westduitse, Nederlandse en Belgische ondernemingen gaat een kerncentrale met een vermogen van 300 megawatt (300.000 kilowatt) bouwen die meer splijtstof moet gaan produceren dan hij ver bruikt. Het zal een proto-type worden van een snelle kweekreactor. Hij zal vermoedelijk in de buurt van Aken komen te staan. AMSTERDAM In Krasnapolsky te Amsterdam is „Miss Bejaarde" gekozen. De eer viel dit keer te beurt aan mevr. Hannie v.d. Berg (73) uit Amsterdam. Bij ge brek aan de wisselbeker, die nog steeds in het bezit van de vorige miss is, wordt mevr. v.d. Berg hier door organisator Rob Elson (19) geridderd in de „Orde van de Kousenband Eer het zover is moet de vereiste techniscse ervaring met het koelmid- del voor dit nieuwe type reactor vloeibaar natrium nog worden ver kregen. Dat gebeurt o.a. in een proef installatie die TNO en Neratoom gaan bouwen bij Hengele en die in 1970 ge reed moet komen. Neratoom maakt samen met Belgo- nucléaire, een grote groep Belgische ondernemingen en de Westduitse on dernemingen Siemens en Interatom deel uit van de groep ondernemingen die bovengenoemde snelle kweekreac tor samen willen gaan bouwen. Krachtens het enige tijd geleden ge sloten contract zal deze Nederlands- Duits-Belgische industriële samenwer king worden voortgezet wanneer om streeks 1980 de exploitatie van snelle kweekreactoren in een commercieel stadium is gekomen. In de kosten van het eerst nog te bouwen protoype dra gen Nederland en België met elk vijf tien procent bij. De resterende zeven tig procent is voor rekening van West- Duitsland. Het ziet er naar uit dat ook Luxem burg zich bij deze industriële samen werking zal aansluiten. In dat geval zal wellicht de naam Benedelux aan dit project worden gegeven. Aan het sluiten van het contract tussen Sie mens, Interatom, Neratoom, en Belgo- nucléaire gingen acht jaren van voor bereidend speur- en ontwikkelingswerk vooraf, waarvoor tot het einde van 1967 in totaal 280 miljoen mark (meer dan een kwart miljard gulden) was uitgege ven. Ongeveer een vijfde van die som werd uitgegeven voor splijtstoffen. (In verband met deze hoge kosten van splijtstoffen vroeg onlangs het Tweede-Kamerlid A. de Goede (D'66) opheldering aan minister Luns over berichten volgens welke Amerika de prijs van het voor dit project benodig de plutonium zou hebben verdubbeld. Het ging daarbij om een aanvullende hoeveelheid van duizend kilo pluto nium. Die splijtstof kost doorgaans bij aankoop van de Amerikaanse Commis sie voor Atoomenergie 43 dollar, of f 154,80 per gram! Kweekreactoren zullen na 1980 een geleidelijk groter wordend deel van de splijtstoffenproduktie overnemen van de bestaande leveranciers van brand stof voor de meeste kerncentrales. Die leveranciers zijn die Amerikaanse gas- diffusiefabrieken die verrijkt uranium produceren. Omstreeks 1990 al zal het kostbare bijprodukt van snel kweekre actoren plutonium naast verrijkt uranium verschijnen op de wereld markt van kernbrandstoffen. Tegen die tijd zal er ook een normale markt prijs voor plutonium zijn ontstaan. De hierboven al genoemde plutoniumprijs die de Amerikaanse Commissie voor Atoomenergie berekent is thans vast gesteld door de Amerikaanse regering op een kunstmatig hoog peil. In de komende jaren zal moeten blijken welk type snelle kweekreactor het beste zal zijn. Er komen thans twee typen in aanmerking. Dat zijn de al genoemde kweekreactor met na trium koeling, en een kweekreactor met stoomkoeling. Beide typen zullen in de eerste plaats als kerncentrales economisch verantwoord moeten pro duceren. Daarom is het zaak zo spoe dig mogelijk na te gaan welk van de twee de meeste voordelen zal hebben. Opdat men de twee typen zo goed mogelijk kan vergelijken zal er ook een prototype van een snelle kweekre actor met stoomkoeling worden ge bouwd. Ook die zal een vermogen heb ben van 300 megawatt (300.000 kilo watt). Een Westduits consortium, be staande uit AEG, Gutehoffnungshütte (GHH) en Man. is voornemens met de bouw van dat prototype in 1970 te be ginnen. Het Kernforschungszentrum (cen trum voor kernonderzoek) in Karls ruhe en het Reactor-Centrum Neder land in Petten werken aan de oplos sing van allerlei technische problemen die uit de weg moeten worden geruimd eer de bouw van een snelle kweekreac tor met stoomkoeling kan beginnen. Ook bij dit tweede project is ons land dus betrokken. Het schijnt echter niét de bedoeling te zijn dat de Nederland se industrie mettertijd zal deelnemen aan de bouw van dit type snelle kweek reactoren. De Westduitse industrie streeft naar samenwerking met Ameri kaanse ondernemingen. Ook de mede werking van de Zweedse industrie zal welkom zijn. Mr. W. de Kwaadsteniet, secretaris van de Anti-Revolutionaire Party, pro moveerde dezer dagen aan de Vrije Universiteit in Amsterdam tot doctor in de rechtsgeleerdheid op het proefschrift: „Het recht van Kamerontbin ding". Promotor was prof. mr. L. W. G. Scholten. Aan de vooravond van zjjn promotie lichtte de 39-jarige partijsecretaris z(jn stellingen voor ons toe. Promoveren op een staatsrechte lijk onderwerp vereist moed in een tijd waarin zelfs politici nau welijks de politieke ontwikkelingen kunnen bijbenen. Mr. W. de Kwaad steniet weet nu wel waaraan hij be gon toen hij negen jaar geleden be sloot de Kamerontbinding tot on derwerp van zijn proefschrift te ma ken. In 1966 had hij in weekends en vakanties voldoende kennis ver zameld om de bijpassende stellin gen te verdedigen, maar in de ok tobermaand van dat jaar werd hij secretaris van de Anti-Revolutio naire Partij en rekenden drs. Schmelzer en de zijnen af met het kabinet-Cals. De benoeming gaf meer werk, de kabinetscrisis ook. Toen het besluit viel de Kamer te ontbinden, moest mr. De Kwaadsteniet aan het werk om een nieuw hoofdstuk toe te voe gen. Het werk is nu bij. Zelfs de plei dooien vah drs. Den Uyl en mr. Van Mierlo voor vervroegde verkie zingen na het uittreden van de heer drukproeven maakte hij nog haas tig melding van het besluit tot Ka merontbinding, in België, op 1 maart. Hij koos het onderwerp omdat het na de ontbinding van 1959 zo actueel geworden was. Zijn studie mondde uit in een standaardwerk van 356 pagina's (Het recht van Ka merontbinding), dat bij Kluwer in Deventer werd vermenigvuldigd. Het is een vrij kostbare aanschaf (32,50 gulden) maar men vindt er dan ook alles in wat men ooit over Kamerontbinding zou willen weten. l~Je stellingen. De partijsecretaris is van mening dat de Kamer onder verantwoordelijkheid van een demissionair kabinet kan wor den ontbonden. Dat is sedert de in voering van dit recht in 1848 nog niet vertoond en het zou dus een prece dent betekenen. Wie daarop zijn kri tiek zou willen baseren, krijgt te horen: „Het leuke van een prece dent is juist dat je het op een gege ven moment kunt scheppen en op een precedent kun je iets bouwen". Leuker nog is het dat mr. De Kwaadsteniet zijn standpunten toe licht in het Dr. Kuyperhuis in Den Haag, waar Abraham Kuyper woon de en werkte en waar nu het bu reau is gevestigd. Tegen deze ach tergrond wordt de derde stelling pi kant: „Het ontbindingsrecht kan in ons land als regel niet gehanteerd worden om een uitspraak van het volk te verkrijgen, over een geschil tussen regering en Staten-Gene- raal". Wie dit leest moet uitgerekend aan Kuyper denken, die de hand had in de ontbinding van de Eerste Kamer in 1904. De Eerste Kamer had de Hoger-Onderwijswet verwor pen, waarin de doctoraten van bij zondere universiteiten, de V.U. bij voorbeeld, volledig werden erkend. Kuyper, grondlegger van de Vrije Universiteit, zinde dat natuurlijk al lerminst. En het was hem niet ontgaan dat de rechterzijde haar positie in de Provinciale Staten in middels had versterkt. Werd de Eerste Kamer ontbonden, dan kon hij een rechtse meerderheid terug verwachten. 7o gebeurde het ook en dat legt de vraag in de mond, hoe Kuy per over deze stelling van de anti revolutionaire partijsecretaris zou hebben gedacht. „Laten we voorop stellen dat Kuyper overal zijn eigen gedachten over had", zegt de politicus. De Kwaadsteniet. „Hij veranderde bo vendien nogal eens van gedachten, wat overigens niet verwerpelijk is omdat je in de politiek steeds met vernieuwing bezig moet zijn". Geen politieke manoeuvre dus? „We moeten niet zo gauw van po litieke manoeuvres spreken. In de Grondwet is het recht van Kamer ontbinding wel niet gelimiteerd, maar er moet toch een verstande lijke grond voor zijn. Doe je het in een situatie waarin iedereen het be zopen vindt, dan krijg je bij de ver kiezingen je trekken heus wel thuis. En dat geldt ook voor de Eerste Kamer". Kan een Kamerontbinding op een gegeven moment geen verkapt refe rendum zijn? „Niet in de strikte zin van het woord. Je krijgt nooit een uitspraak over een geschil tussen regering en parlement, want een uitspraak van de kiezer berust op talloze gronden. Om maar bij de A.R. Partij te blijven: De een stemt a.r. vanwege Zijlstra, de ander vanwege Biesheu vel, de derde omdat hij het program zo mooi vindt en zo kun je door gaan". riaarom ziet de jonge doctor, al heeft hij geen overwegende be zwaren, weinig heil in het invoeren van een referendum. „Je moet de problemen volstrekt simplificeren en in hoeverre is dat nu afgewo gen? We hebben het bij de referen da in Frankrijk gezien. Het was steeds „ja" voor de Gaulle, maar toen de Fransen een president moes ten kiezen merkten ze dat ze ook een ander konden nemen. Lecanuet bijvoorbeeld. Toen haalde de Gaulle het pas in de tweede ronde". Dr. De Kwaadsteniet heeft zich de afgelopen jaren niet alleen met Ka merontbindingen beziggehouden. Vol overtuiging verdedigt hij stelling vijftien: De zomertijd dient opnieuw te worden ingevoerd. „Het is een algemeen belang. Mensen die de he le dag binnen zitten zouden nog iets aan hun avond hebben. Wat heb je nu aan de wetenschap dat 's mor gens om vier of vijf uur de zon op gaat. Dan ligt iedereen nog op bed, behalve de agrariërs". Het is niet uitgesloten dat deze stelling de A.R. Partij op het plat teland stemmen gaat kosten. De boe ren hebben het niet zo op herinvoe ring van de zomertijd begrepen.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1968 | | pagina 6