„Amsterdam nog intiem" Spaghetti tegen politie Onsmakelijkletterlijk en figuurlijk Grootste openluchtshow: Calgary Stampede ec^uiem Gij zult niet doden Ook krulletjes gaan eruit SHERRY PRESNELL „DOET IN EUROPA CULTUUR Iedereen Daad va» Bert Dag fantasie ORANJEFEESTEN IN DILLENBURG In VARA wellicht meer progressieve groeperingen Echtscheiding dreigt bij snurken ff oheTj cCrzfreen mo! in- soep JU AMSTERDAM De studenten zftn over de hele wereld in woeste beweging zon der ooit een internationale beweging te hebben gesticht. Hun bindmiddel is de toekomst, waarbij zij een vinger in de pap willen hebben. Zij wensen eenvoudig niet in een hoek lees een ontmenselijkte maatschappij te worden gedrukt. Hun eigen inbreng in de samenle ving willen zij niet op voorhand ont kracht zien door nonnen, instellingen, zieden en gewoonten die niet de hunne zijn. Getraind in wetenschappelijk denken voorzien zij botsingen en daar op lopen zij alvast vooruit om niet la ter maatschappelijk „ingepakt" te worden. In Amerika ligt de zaak anders. Het hangt er helemaal van af of een stu dent aan de Yale-, de Berkeley-, of Columbia University zit. of zich in Los Angeles voorbereidt. Aan die laatstge noemde universiteit bevoordeeld door een prettig klimaat, staan de studen ten niet zo te uiringen om stenen te gooien of een onschuldige personenau to in de fik te steken. Het in amerika ontstane begrip „kritische universi teit" dat zich op alle normen wil her oriënteren en vervolgens saneren, heeft niet veel wat op de Univercity of Southern California in Los Angeles U.C.L.A. Men komt daar wel emotio neel in beweging maar op een meer vreedzame wijze. Een van de onderdelen van de Ame rikaanse universiteiten is de drama division, School of performing arts (to neelschool). In Los Angeles trekt dit instituut zo'n 700 liefhebbers: studen ten die naast hun studie artistiek wil len bijtanken en cursussen volgen in alle kunstrichtingen, drama inclusief tele-communicatie. Zij laten in het Holland Festival zien en horen waarin zoiets kan uitmonden. Aan het Instituut voor dramatische kunst aan de Amsterdamse Nieuwe Doelenstraat, verbonden aan de ge meente-universiteit begonnen zij aan een serie voorstellingen die veel bijval kreeg. De dertig man tellende groep Festival Theatre USC-USA brengt daar in een comfortabele zaal stukken van Beckett, Albee, Jules Feiffer. de be roemde cartoonist, en Jean Cocteau. Zelfs een „achterbuurtmusical" Archy and Mehitabel van Kleinsinger ont breekt niet. Het thema, luhctig uitge werkt: wat is in het leven beter. Vei lige geborgenheid of opwindind ge vaar. Aan het laatste geeft de schrij ver Joe Darion de voorkeur. De ster van deze tot 35 minuten te ruggebrachte musical uit de „Gay twen ties" is Sherri FresnelL Zij vertegen woordigt de doorsnede van de groep die uit studenten is samengesteld, maar ook beroepsacteurs herbergt. „Ik, moeder van drie kinderen, haal de aan de universiteit het BA (Bache lor of arts) na drie jaar School of per forming arts. Daar ben ik toen mee gaan werken, hoewel het geen enkele faciliteit geeft bij het beroepstoneel. Ik doe veel televisieregie, ook als as sistente bij de NBC, en kan er wel van leven". Wie subsidieert zio'n toernee door Nederland? „Voor een klein deel de universiteit, of de ouders en voor de rest betalen wij zelf". „Als full-time tekstschrijver", aldus Chase Melien (25), „kon ik meekomen omdat alls kosten fiscaal aftrekbaar zijn". Zijn Europees debuut is met de een- acter Dealy Plaza over een rechtszaak tegen een politieke moordenaar. Sherri Presnell, de welgevormde ge laarsde benen beslist over elkaar slaand, voelt meer voor het niet-ver- bonden zijn. „Eigenlijk ben ik alleen maar echt betrokken geweest bij de universiteit. Die is klein, gezellig en veel problemen lieten wij in de zon smelten. De wereld wordt wel kleiner door de televisie, maar Amerika is zo groot. Daarom vind ik Amsterdam zo gezel lig en intiem". ROME Dr. Amadeo de Luca was niet tevreden over de kwaliteit van de spaghetti in een Romeins restaurant. Hij kwam daarom de vorige week met zijn eigen spaghetti plus een bief stuk aandragen. Toen men weigerde zijn maal te be reiden, werd hij zo woedend, dat hij zei dat hij hooggeplaatste vrienden had, die er wel voor zouden zorgen, dat het restaurant zou moeten worden gesloten. Toevallig zat in de nabijheid een po litiefunctionaris te eten, die geen dienst had. Hij probeerde de razende Napoli- taanse dokter te kalmeren, maar kreeg voor zijn moeite een schotel spaghetti over zijn hoofd. Dezer dagen werd De Luca wegens het 'molesteren van een politiefunctio naris veroordeeld tot vier maanden en tien dagen gevangenisstraf. NIET ALTIJD DEZELFDE LAPPEN (KLAPPEN Een goede vriend van mij mag graag z'n vertelsels aldus van start doen gaan: „Ik zal het u maar ronduit vertellen"". Die woorden wilde ik dan een keer van hem overnemen en zeggen: Ik zal het u maar ronduit vertellen; ik vind het NTS-journaal een van de slechtste onderdelen die er in Nederland op het scherm gebracht worden. Een serie sprekers „in het kader van" gelardeerd met werk van eigen men sen, die voor ons het koekhappen in Deventer registreerden, dan wel een ge kochte foto van een brandende boer derij reproduceren. Het is beslist niet moeilijk om te ontdekken, dat er meer mensen zo over denken. De kijker merkt dat niet van de ene dag op de andere, maar wie wil registreren die kan dat doen aan de hand van dat zinnetje: „Vroeger sloeg ik geen Journaal over, maar tegen woordig, ik weet het niet, het is oud nieuws of niet interessant." Van een ding weten we zeker dat we het voorgeschoteld krijgen. Er kan geen politieke partij ergens een congres houden, of enkele flitsen rollen onze ka mers binnen. Want het Journaal is ob jectief en'neutraal en elke partij krijgt dus zijn brokje film. Weet u hoe dat komt, dat het Jour naal zo beneden de maat is? Eenvou dig, omdat het aan alle concurrentie ontbreekt. In Amerika rennen zeven of acht verschillende nieuwsbrengers voor zeven of acht tv-stations over de schermen; in Engeland kan men van 't ene kanaal naar het andere draaien om het nieuws van een andere „groep" te bekijken en iedereen probeert zo actueel en geïnformeerd mogelijk te zijn. Bij ons niet. Het kijkgeld gaat over een tijdje met een geweldige klap om hoog. Iedereen moppert, maar ieder een betaalt omdat iedereen zijn toe stel wil houden en iedereen moet dan ook maar naar datzelfde Journaal kij ken, dat op het eerste en tweede net niets verschilt Er zijn mensen die het hebben over een monopolie-positie. Laten die men sen gelijk hebben! "y/erwonderd staan over iets geks doe ik allang niet meer. Ook niet over meneer Sjengske Drummen en meneer Willy Roberts, die op pinksterzondag (elk) een zak cement van vijftig kilo van de voet van de Gulpenberg naar Heer bij Maastricht hebben gedragen. „Dit nooit meer", brachten ze er bij aankomst moeilijk uit. Die verzuch ting zal op weinigen indruk hebben ge maakt, want geen mens heeft aan me neer Sjengske en meneer Willy ge vraagd om die zak cement een berg op te slepen en het is erg moeilijk om het nut ervan in te zien. Verwonderd was ik ook niet over de daad van meneer Sjefke Dassen, die 't zo nodig vond er een schepje bovenop te doen en zestig kilo kippenvoer de Val- kenburgse Cauberg op te dragen. Hij had misschien beter kunnen proberen de grootste opbrengst bij de Klaproos collecte te halen, maar dat moet me neer Sjefke allemaal zelf weten. Maar walgelijk wordt wel, wat nu meineer Bert Hagen in Arnhem gaat doen. Hij wil zich op 1 juli in een kist tweeëneenhalve meter onder de grond laten begraven om daar dan 105 dagen te blijven. Waarom? Omdat meneer Bert Hagen een werk loze kellner is, die denkt dat er na de ze daad een hele serie bedrijven is die zijn naam zullen willen gebruiken bij 't aanprijzen vam hun waren en dan me neer Bert daarvoor goed zullen beta len. Ik denk, dat meneer Bert Hagen de smaak van teveel Nederlandse bedrij ven onderschat Met de onsmakelijke prestaties van de een zal de ander moeilijk zijn pro- dukten willen en kunnen verkopen. Jn Den Haag bestaat een Voorlich tingsbureau voor de Voeding en dat is een nuttig bureau, daar twijfel ik geen seconde aan. Ik heb een lijstje gezien van dat bu reau en daarin wordt precies voorgere kend hoeveel men mag eten, om aan tweeduizend calorieën te komen. Nog maals: nuttig. Maar als ik ai die Nederlandse me nu's lees, niet alleen nu maar in al die lijstjes van voorlichters en anderen, dan valt me een ding op: lapjes, andij vie, custardvla. Wlah! Waarom altijd dat fantasieloze? Waarom in al die recepten en al die aanbevelingen altijd iets van „middel matig vette runderlap" en „halfvolvet- te jonge kaas"? Waarom altijd iets van „twee sneedjes waterbrood" en „in wa ter afgekookte groente?" Willen die Nederlandse vrouwen dat nu eigenlijk wel? Ligt al dat „ge-drie- in-de-pan" en „gewentelteef" nu wel in hun straatje? Kan er niet eens ge stoeid worden met niertjes of lever? Ik vind ook die uitdrukking want zo zie ik het „middelmatig vette run derlap" iets om gillend uit het raam te springen. We hebben ook „palappen" in ons land. Dat moet ook iets van een rund zijn. Kijk, daar zou ik nu wel eens vrou wen over willen horen, over die volle dig van fantasie gespeende eettoestan- den. Ik heb pas nog vain een man ge hoord: „Mijn vrouw wast niet; de was gaat in z'n geheel de deur uit. Mijn "l/an 4 tot en met 13 juli wordt in Calgary, in de staat Alberta, in het zuidwesten van Canada, een grandioze wildwest-show gehouden: de „Calgary Stampede". Vorig jaar trok deze stampede meer dan een half miljoen bezoe kers, en men verwacht, dat dit jaar nog vele duizenden meer ko men genieten van de donderende wagenraces, het „brahma" stierrij den en het temmen van wilde paar den. De „vriendelijke stad" de 311.000 bewoners van Calgary sla gen er werkelijk in deze benaming eer aan te doen is in deze week een circus van barbecues, straatdan sen, grootse optochten en een fan tastische toneelshow U kunt van vele vervoermidde len gebruik maken om in Calgary te komen. Zowel de trein als vlieg tuigverbindingen met Montreal en Ottawa zijn uitstekend. Ook de au towegen voldoen aan de hoogste ei sen. In de stad zijn een groot aan tal logeergelegenheden. U kunt er van verzekerd zijn, dat elk gewenst soort onderdak voorhanden is. Als u in die tweede week van ju li naar Canada komt om uw fami lie te bezoeken dan mag u in elk geval de „Calgary Stampede" niet missen. Deze stampede is de groot ste van in totaal ongeveer 30 stuks die in West-Canada worden gehou den. U kunt hier de moed bewonderer van cowboys, die wilde paarden temmen (een echte rodeo!), lachen met de clowns of ademloos de huif kar-races meemaken. Natuurlijk is er nog veel meer, waarvan u tijdens de Calgary Stam pede kunt genieten. Op de evenementenlijst van Cana da staan in de maanden juli en au gustus nog talloze andere attracties. Zoals het Vancouver International Festival, een festijn van toneel, mu sicals, beeldende kunst en ballet. Een paradijs voor degene die zich voor cultuur interesseert. Onder het motto „de mens en zijn wereld" wordt in Montreal een gi gantische tentoonstelling op het ex- po-terrein gehouden. 40 landen la ten zien hoe de mens van nu leeft en werkt vrouw kookt niet graag. Mijn vrouw heeft een hekel aan de keuken." Dan denk ik altijd: Wat zou ze nu wel leuk vinden? DEN HAAG Het begin van de 80- jarige oorlog wordt dit jaar ook in het Westduitse stadje Dillenburg de ge boorteplaats van Willem de Zwijger herdacht Ter herinnering aan het feit dat 400 jaar geleden prins Willem er vanuit deze stad met een leger op uit trok om de Nederlanden van de Spaan se overheersing te bevrijden, is voor 30/31 augustus en 1 september een uit gebreid feestprogramma opgesteld. Daarbij zullen ook de steden Breda, Diest en Orange met Dillenburg verenigd in de unie van Oranjesteden worden ingeschakeld. Vanuit deze plaatsen wordt een auto-sterrit naar Dillenburg gehouden, waar eeuwen oude ondergrondse vestingwerker afkomstig van het stamslot der Oran- je's te bezichtigen zullen zijn, die kortgeleden zijn blootgelegd. Minimumiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii IIIIIUIIIIIIIIllllllllllllllllllllllllKI J(L De stadsbus was bijna leeg op dit rustige uur in de vooravond. Een oude dame had zich kennelijk uit behoefte aan aanspraak, vlak achter de chauffeur geïnstalleerd. En zat daar waakzaam, rechtop, met beide handen kordaat om het tasje op haar zwarte schort geklemd, wakker mee te sturen. Niet dat dit dringend noodzakelijk was, want de chauffeur was een magere zwijgzame vijftiger met handen die het stuurwiel hielden alsof het een stuk beproefd gereedschap was. Het verkeerslicht sprong op rood. en hij bracht de bus met een geruisloos gemak tot stilstand naast het trottoir. De motor spon „Je kunt niet voorzichtig genoeg wezen", meende de oude dame hardop, als besluit van een lange gedachtenketen. „Zo ben je gezond en zo lig je in het ziekenhuis. Dat zie je nu weer aan die jongen, die Kennedy". Met een ruk keerde het grijzend hoofd met de uniformpet zich naar de spreekster. Het was de dag van de moordaanslag, en de chirurgen stonden nog met intense aandacht gebogen over het roerloze hoofd van de jonge man die enkele uren tevoren de levendige welbespraakt» leider van een drukke verkiezingscampagne was geweest. „Hoe is het met hem? Leeft hij nog?" Wat had deze eenvoudige bestuurder van een provinciale stadsbus voor belang bij leven of sterven van Robert Kennedy, welgestelde zoon van een invloedrijke familie, senator en kandidaat voor het presidentschap van het machtigste en belangrijkste land ter wereld? Geen enkel belang dan het algemeen menselijk dat hij stelde in het lot van elke zwaargewonde vader van een groot gezin. Zijn beroep was er vol van. „Leven nog wel", zei de oude dame, maar zij schudde meewarig haar grijze hoofd, met het foeilelijke hoedje. „Ik heb net nog even naar de nieuwsberichten geluisterd. Ze zijn nog met hem bezig, maar het is een dubbeltje op zijn kant". Het zat haar wél hoog, minstens tot de broche aan het halsboord van haar grijze jurk met zwarte bloemetjes. „Ze zijn tegenwoordig zo knap met dat soort dingen", meende de chauffeur. „Ze geven de lui nou al het hart van een ander. Ga er één staan. Vandaag hoor je je eigen tikkertje en morgen dat van een dooie. Zetten er gewoon een nieuwe motor in als de ouwe het laat afweten. Maar nieuwe hersens, daar zijn ze nog niet aan toe", betreurde het grijze dametje in alle ernst. „En zit er bij hem een kogel in en als ze die eruit krijgen, blijft hij misschien leven. Maar dat is dan ook alles". Niet spreken met de bestuurder. Stellig niet als een verkeerslicht verspringt. Maar de oude dame kon daar geen rekening mee houden. Zij moest haar bezorgheid aan iemand kwijt, al was het aan een man in uniform die zij niet eens bij name kende. „Hoezo niet alles?" De bus zwenkte soepel om de moeilijke hoek. „Wel, ze zeggen: Als hij het haalt blijft hij zijn hele leven blind. En invalide. Kan hij zich niet meer bewegen". „Dan kun je maar beter dood zijn", zei de mannenstem afgebeten. Een jong» kerel als hij, in de kracht van zijn leven en dan een volslagen wrak. Laten die dokters hun best maar doen, daar zijn ze voor. Maar voor mij mag het mislukken. „En dat arme vrouwtje dan, met nog wel een kleine op komst? Het is wat om er zo voor te komen staan met een groot gezin". „Het moet een goeie kerel geweest zijn", peinsde de man achter het stuur. „Ik heb me laten vertellen dat hij het voor de arme lui opnam. En voor de negers. Hij was pas nog op de begrafenis van die vermoorde dominee geweest. Welja, op zulke goeie lui moet vooral geschoten worden, en raak. Maar de kwaaie rakkers worden oud". Het zwarte hoedje knikte instemmend. „Waarom mag een fatsoenlijk mens het niet voor die negers opnemen? Kunnen zij er iets aan doen dat z» met een zwart vel geboren zijn? Dat zit maar aan de buitenkant En op de binnenkant komt het tenslotte aan". „Wat dat betreft", gromde de bestuurder, „ken ik wel een paar blanken die van binnen zo zwart zijn als een moriaan. Jammer, dat ze die lui daarop niet kunnen doorlichten. En als ze dan ook nog de macht in handen krijgen kunnen ze een hoop kwaad doen zonder dat iemand een vinger uitsteekt. Maar de eerste de beste driftkop kan zomaar een doodgoeie man overhoop schieten, die hem geen strobreed in de weg heeft gelegd. U kunt er hier wel uit dat scheelt weer een eind lopen". Zij stond op, klein, grijs, kaarsrecht. Een persoonlijkheid ondanks dat malle hoedje. Een gebeurtenis die de wereld verbijsterde had zij, samen met een man van haar slag, tot de alledaagse menselijke proportie» teruggebracht. Het requiem voor Robert Kennedy, zo hartelijk zo welgemeend, was bijna ten einde. Voor wat eraan ontbrak keerde zij zich op de treeplank om. „Weet je met wie ik nog het meest te doen heb? Met de moeder van die moordenaar". SASKIA iiiiiiminiRiiitiimiiiiiimiiiiHiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiitniiiitiiii iiiiiiiHniniimiiimiiuiiiniiniiinwiiimiiHiiiiiiiiiiiHiniiHMiiiuwi De een is pas 25, maar wel al chef van de verkeerspolitie in Heerlen. De ander is veertig en wat hij zelf noemt „iemand met een late roeping", omdat hij eerst uitvoerig bij de Mariniers diende, voordat hij kapelaan werd. Beiden zaten ze als twee samenzweer ders in het huis van de priester, in de Heerlense Zondagstraat: inspecteur Herbert Gerard Berends en kapelaan B. de Vries. Waarbij de inspecteur grinnikte: „Ik moet mijn preek voor de zaterdag- en zondagmissen nog voorbereiden en de kapelaan moet zeg gen hoe dat moet". Want in het ko mende weekeinde staat kapelaan De Vries zijn plek in de Pius X-kerk af, om inspecteur Berends in uniform te laten preken over het vijfde gebod: Gij zult niet doden. Het moet vreselijk druk worden in die kerk. zondag, want de halve politiemacht van Heerlen heeft al aan gekondigd naar de inspecteur te ko men luisteren. Maar er is in die kerk van kapelaan De Vries al meer ge beurd (een maatschappelijk werker op de preekstoel, over het werk onder zieken). En dat allemaal omdat de ka pelaan iemand is die zegt: „We moe ten de zaken in een kerk actueel ma ken". En dat betekent volgens kapelaan De Vries niet dat hijzelf steeds een probleem levensgroot naar voren schuift, maar dat in zijn plaats een „autoriteit" op het bedoelde gebied de zaken even kort en duidelijk komt stel len. Met voorbeelden uit de praktijk. Dat moet kunnen, volgens kapelaan De Vries, die zegt: „Ik rijd zelf auto en ik kan hopen voorbeelden van een afschuwelijk gedrag op de weg aanha len. Goed, dat neemt iedereen dan keurig aan. Maar als nu inspecteur Berends dit weekeinde op de preek stoel staat, dan staat daar een bekend man uit Heerlen in zijn uniform. Ie mand van wie iedereen weet: Als hij het zegt, is dat ook zo. De inspecteur is op verkeersgebied een deskundige, ik niet". De chef van de Heerlense ver keerspolitie heeft al talloze malen op voorzichtiger autorijden („tégen de mensen die rijden als een smid") aangedrongen, waar hij dat in het openbaar maar kon, maar wat vindt hij nu van veiliger-verkeer-via-de- kerk? Is die kerk, als acties als „De Zwarte Zes" bijvoorbeeld niet veel helpen, de uitgelezen plek mensen nog eens met hun neus midden in de geva ren te drukken, die ze met z'n allen op de weg veroorzaken? „Ik verwacht helemaal niet de ver keersonveiligheid eens even drastisch te gaan verminderen". is zijn ant woord. Ook hij is van mening dat men met hemzelf op de preekstoel de zaak sneller zal accepteren dan een zelfde preek van kapelaan De Vries. Kapelaan B. de Vries HILVERSUM De VARA wil zich als socialistische omroep ook gaan openstellen voor andere politieke en maatschappelijke organisaties. Een speciale commissie uit het hoofdbe stuur heeft voorstellen gedaan voor een ingrijpende statutenwijziging, waardoor alle werknemersorganisaties en alle vooruitstrevende politieke groe peringen in het hoofdbestuur van de VARA kunnen worden vertegenwoor digd. Verwacht wordt dat het hoofdbe stuur zich begin juli over de voorstel len zal uitspreken. De verenigingsraad van de VARA zal het rapport op zijn vergadering op 23 en 24 augustus be handelen. De voorgestelde structuurwijziging houdt een toenadering in tot die groe peringen, die langs democratische weg ingrijpende hervormingen nastreven op cultureel, economisch en sociaal terrein. De VARA denkt hierbij onder meer aan D'66, PSP en de Radikalen. Volgens de huidige statuten vaardi gen de P.v.d.A. en het NVV ieder een lid af naar het hoofdbestuur, dat nu zeventien leden telt. Het rapport stelt een uitbreiding voor van het hoofd bestuur met zes leden die andere groe peringen kunnen vertegenwoordigen. AMSTERDAM De weelderige krullen-kapsels, die vele vrou wen deze zomer met plezier dragen, zijn ook gedoemd te verdwijnen. De reactie op deze haarlijn is in di verse Europese steden nu reeds merkbaar. Wil de vrouw de mode op de voet volgen dan zal zij in het najaar moeten afzien van het flat teuze beweeglijke kapsel en over schakelen op een strak, koel en fu turistisch model. TAe Spaanse kapper Isaac Blanco die prinses Gracia van Monaco tot zijn klantenkring mag rekenen, heeft in Madrid als een der eersten deze nieuwe haarlijn gelanceerd. Hij verwerkt het kapsel van zijn mannequins in een wrong en beeld houwt hoog op hun hoofd een stella ge met allerlei verschillende vor men. "jyTinder extreem maar toch ook in een futuristische stijl maakte de bekende Amsterdamse kapper Loek Limburg het haar van zqn mo dellen op. Hij stak hun kapsel ook in een platte wrong weg. In plaats van de vreemde stellages van de Spanjaard plaatste hy er recht afge sneden kwastjes of in een spiraal vorm gedraaide haarstukken op. Commige vrouwen zullen het ver- dwijnen van de romantische haarlijn erg naar vinden. Al was het alleen al omdat ze met de pas ge kochte fraaie krullenpruik niet meer zo vaak op feestèn kunnen pronken. Anderen zijn waarschijnlijk blij de regelmatige bezoeken aan de kap per, die voor de mooie krullenkop- jes verantwoordelijk is, af te schaf fen. LONDEN Anderhalf miljoen hu welijken in Engeland verkeren in ge vaar, als gevolg van het snurken van een van de partners, variërend van een zacht gesteun tot een oorverdo vend lawaai, zegt de keel- neus- en oorarts Ian Robin in een rapport. Na bestudering van 200 gevallen kwam Robin tot de ontdekking, dat er snurkers zijn die een geluidsvolume van 69 decibel produceren, hetgeen praktisch gelijk is aan het lawaai van een pneumatische boor (70-90 decibel). Vijftig procent van de gevallen kan geheel worden genezen, maar voor twintig procent, dat is 300.000 echtpa ren, blijft de toestand hopeloos.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1968 | | pagina 13