Altijd denken dat 't nog net even kan TOCH NOC AKKOORD OVER ZUIVEL-C.A.O. wttmm OVER WEGEN SCHRIK VOOR MACHINISTEN MOMENTEN utt Schoen wringt Waarom bezorgd Barcelona Remmen Meer zondaars Uitbreiding van continu-arbeid onontkoom baar Twee jongens Buurtbewoners grepen aanrander Koningin zal IJ-tunnel openen LIMBURGSE B.P. ACHTER HARMSEN VAN ONZE LEESTAFEL „Plagiaat^ bij reinigingsmiddel KOSMOS-230 Verbetering van ca. 6 procent De ZATERDAG 6 JULI 1968 V'V" genua l/s$abon [hallorca tunis madeira algiers asablanca LAS PAhMAS TTRBCHT In de machinstenkamer hoog boven de Utrechtse perrons zitten de „meesters" tussen twee reizen door bij een kop koffie. Eén van hen zegt: „Ik heb niet veel te vertellen. Je krijgt bijna elke dag zowat een hartverlamming". Hij heeft bij elkaar vijf mensen doodgereden op overwegen. Daarom houdt hij niet van publiciteit. M. P. uit Amsterdam, 25 jaar bij het spoor, waar van 19 als ihachinst. Dat is voldoende. Zijn gedachten en herinneringen ko men bij horten en stoten. „Het ergste zijn de branieschoppers, die op 'n over wegspelletjes gaan spelen: wie het langst durft te blijven staan, of rondjes durft te rijden. Soms gaat het om geld, soms om indruk te maken tegenover 'n meisje." „Wij denken wel eens, dat automobi listen expres hard komen aanrijden en dan ineens op hun rem gaan staan. Als je zoiets ziet, staat alles van binnen even stil. Je geeft een stoot op de fluit en je rijdt door. Als je dicht bij een overweg bent. houd je een trein toch niet meer." meer." Zou remmen niet net op het nippertje een ongeluk kunnen voorkomen? „Als wij altijd zouden gaan remmen, worden we bang en kunnen we er wel mee ophouden. Dadelijk ga ik naar Eindhoven; als ik nu al aan de overwe gen onderweg moet gaan denken, is het geen werken meer." Een oudere collega, die jarenlang op stoomlocs heeft gestaan, komt er bij: „Het moment zelf is het ergste. Je wordt koud en heet tegelijk. Je maag komt onder je keel te hangen." Hij illustreert het met een voorbeeld, dat sterk in zijn herinnering is blijven hangen. „Ik reed tussen Ede en De Klomp. In de vertfe zie ik een hele fa milie op de fiets achter elkaar op een overweg afgaan. Hoewel ik fluit wat ik kan, gaat de vader de overweg over, dan de moeder, een grote dochter, een zoon. Ik ben er bijna als een jonget je zich met fiets en al laat omvallen en zich in de sloot het leven redt. Wat er dan allemaal in je omgaat!" M.P. neemt de draad weer op „Kleine kinderen", zegt hy, „zjjn speels, ze kruipen zo een overweg op, onder de gesloten bomen door. School kinderen gedragen zich beter dan oude ren. Werknemers die beslist die ene trein willen halen, zijn helemaal erg. Zij denken altijd dat het nog net even kan. Wij staan er machteloos tegen over, maar ik zou ze graag een pak rammel geven." Machinisten hebben tijdens het onder zoek waarvan wij melding maakten, niet gauw geturfd op hun formulier. Als zij iets opgaven waren zij hard ge- Studiedag over automatisering AMSTERDAM De stichting het Ne derlands Studiecentrum voor Adminis tratieve Automatisering heeft gisteren ter gelegenheid van haar 10-jarig be staan in 't RAI-congrescentrum in Am sterdam een studiedag gehouden, waar aan door enkele honderden zowel Ne derlandse als buitenlandse deskundigen werd deelgenomen. Prof. dr? H. J. van der Schroeff, hoogleraar aan de univer siteit van Amsterdam en oud-voorzitter van de stichting, belichtte in zijn rede dé economische problemen rond de computer. In dit verband* sprak hij ook over de sociale gevolgen van de auto matisering: „of men wil of niet, de eco nomische consequenties van de voort schrijdende automatisering zullen niet nalaten hun stempel te zetten op het sociale patroon van onze samenleving". Ofschoon ik alle begrip heb voor de sociale bezwaren van continu-arbeid en het ploegenstelsel komt het mij voor, dat bij de in de toekomst te verwach ten ontwikkeling de uitbreiding van de ploegendienst onontkoombaar zal zijn". In het kader van de economische ver houdingen in ons land ziet prof. Van der Schroeff voor de ontwikkeling van de administratie automatisering, naast de samenwerking van bedrijven en instel lingen in de gemeenschappelijke exploi tatie van een computerinstallatie, de exploitatie in coöperatief verband en de mogelijke instelling van een openbaar nutsbedrijf, grote mogelijkheden in de uitbesteding van het te automatiseren werk. WEINIG KENNIS Prof. J. J. A. Vollebergh, directeur van het Gemeenschappelijk Instituut voor toegepaste Psychologié in Nijme gen, sprak in zijn rede over de sociale consequenties van de automatisering. Over dit probleem beschikt men volgens hem over nog te weinig feitenkennis. De tot nu toe verrichte onderzoekingen hebben in het algemeen betrekking op concrete vraagstukken in individuele ondernemingen. Dit heeft ertoe geleid, dat veel onderzoekresultaten nauwe lijks voor derden beschikbaar komen. schrokken. De conclusie ligt voor de hand: er zijn veel meer zondaars dan de machinisten hebben gemeld of heb ben kunnen waarnemen. Zij hebben al leen de bijna-ongelukken geturfd, waar bij de mensen net op tijd voor de trein weg konden komen, of op het laatste moment hadden kunnen stoppen. Daarom ook even dit lijstje. In de zelfde maand april als waarin het on derzoek is gehouden, waren er op be veiligde overwegen- tien botsingen met een trein en negen op niet-beveiligde. Verder 32 aanrijdingen bij overweg installaties. Over de vijf doden in zijn herinne ring zegt machinist P.: „Ik heb geen fout gemaakt. Het is anders dan wan- J 0 Beter een halve minuut later op de plaats van bestemming, dan een botsing met een aanstormende 5 trein te riskeren. neer ik, ook buiten mijn schuld iemand met een auto zou doodrijden. Maar 't feit blijft even erg." Het ergste wat hem is overkomen, ge beurde op de overweg onder Houten, vlak bij Utrecht. Hij zag twee jongens, ieder op een fiets, komen aanrijden. Later hoorde hij, dat zij net voor hun eindexamen waren geslaagd en zich die dag verdienstelijk hadden gemaakt bij de kersenpluk. Machinist P.: „Ik denk: dat gaat fout. Je hebt van die dagen waarop 'n voorgevoel je waarschuwt. De ene jon gen stopte, de andere reed door. Na tuurlijk op slag dood'." Zijn die vijf een schaduw over uw le ven? „Nee, gelukkig niet. Voor de nabe staanden vind ik het erg. Ik heb ze een kaartje gestuurd. Zelf doet het me wei nig." UTRECHT De bij de collectieve arbeidsovereenkomst voor de zuivelin dustrie betrokken partyen hebben gisteren alsnog overeenstemming be reikt over een nieuwe cao voor het contractjaar 1 april 196831 maart 1969. De besprekingen werden in april geschorst, omdat men het over enkele zaken en met name over de pensioenregeling niet eens kon worden. Onder de zui- vel-cao vallen ongeveer 21.000 zuivelbewerkers en 6000 man administratief per soneel. De overeengekomen loonsverhoging en arbeidstijdverkorting betekenen op jaarbasis een verbetering van plm. zes procent. Met de totstandkoming van deze c.a.o. is een belangrijke wens van de vakbon den in vervulling gegaan, namelijk het afsluiten van één contract voor de ge hele zuivelindustrie. Tot nu toe bestond er een afzonderlijke c.a.o. voor het ad ministratieve personeel. De werkgevers zijn ten dele tege moet gekomen aan de door de vakbon den gevraagde verhoging in centen in plaats van in procenten: de functieio nen gaan omhoog met twee procent plus drie gulden in de week. De salaris sen van het administratieve personeel worden met 4,5 procent verbeterd. Het loon van de melkbezorgers zal met min stens f6,67 per week stijgen, terwijl de zaterdagtoeslag van vijf op zes gulden wordt gebracht. Prestatiebeloning De verschillende prestatietoeslagen (kwaliteitspremie. waarderingspremie, overbruggingspremie en prestatiebelo ningspremie) worden in de nieuwe c.a.o. niet meer genoemd. Het contract bepaalt alleen, dat de werkgever „een vorm van prestatiebeloning" moet toe passen. Zolang dat niet gebeurt, moet een dervingspremie worden gegeven van minimaal vijftien procent. Verwer king van een deel der toeslagen in het functieloon, waarover lang is gepraat, wordt dit jaar nog niet gerealiseerd. Wel is een andere regeling voor de be taling van overuren overeengekomen, evenals voor de diplomatoeslagen en voor de vergoeding van de kosten voor het behalen van diploma's. Het aantal weken waarin zes dagen gewerkt mag worden is teruggebracht van tien op vijf. Op 1 november wordt de arbeidstijd van de zuivelbewerkers verkort van 45 tot 43,75 uur per week en voor het administratief personeel van 42 tot 41,5 uur. Pensioenen Ten aanzien van de pensioenen is overeengekomen, dat een stukje pen sioen van achterliggende dienstjaren zal worden ingebouwd. Degenen die al met pensioen zijn na een volledig dienstverband krijgen per 1 juli een gulden per week meer. De pensioenen van hen die na 1 juli worden gepensio neerd gaan ook omhoog. De pensioen overeenkomst is afgesloten voor één jaar. Men wil aan de hand van de toe passing in de praktijk nagaan, hoe een meerjarige overeenkomst na 1 juli 1969 er uit moet zien. De heer J. Koster, secretaris van de Algemene Nederlandse Agrarische Be- drijfsbond, vindt dat er „enige mate van voldoening" kan zijn over het feit, dat er tenslotte toch nog overeenstem ming over de c.a.o. is bereikt, ook om dat de werknemersorganisaties op een aantal belangrijke punten alsnog in het gelijk zijn gesteld. Hij karakteriseerde hetgeen thans is bereikt als „verbete ringen die er minimaal moesten ko men." UTRECHT De Utrechtse politie heeft donderdag een aanrander kunnen insluiten dank zij enkele tientallen buurtbewoners, die de man na een wil de achtervolging in zijn kraag konden grijpen. De politie kon de man „afha len" in het. huis van het negentienja rige meisje, dat hy een kwartier daar voor op de Merwedekade had overval len en waar men hem heen had ge bracht voor een confrontatie met zijn slachtoffer. De aanranding gebeurde om half elf. De dader, de negentienjarige Utrechtse drukker Van der P. kneep de keel van het meisje zo hard dicht, dat ze even buiten bewustzijn raakte. Daarna slaagde ze erin, hard te gillen. Ze alarmeerde daarmee de 26-jarige heer J. Oskam die juist over de Ba- lijebrug kwam aanfietsen. Hij bedacht zich geen ogenblik en sprong van de brug af om te hulp te snellen. Daarbij kneusde hij zijn enkel en verwondde hij zijn knieën zodanig, dat hij later in het ziekenhuis behandeld moest wor den. Aangezien Van der P. het op een lopen zette, klom de heer Oskam weer naar boven om zijn fiets te halen. Hij zette de achtervolging in, maar inmid dels zaten ook al enkele tientallen man nen uit de buurt de aanrander na. De heer Oskam sneed Van der P. enkele straten verder de weg af en smeet hem zijn fiets voor de voeten. De aanrander werd daarop door hem en enkele van de intussen gearriveerde hard lopende buurtbewoners gegrepen en naar het huis van het meisje ge bracht, dat herr. direct als haar aan valler herkende. De wurgende greep van Van der P. had bij het meisje zoveel sporen nage laten, dat ze door haar huisarts moest worden behandeld. DEN HAAG Koningin Juliana zal woensdag 30 oktober de officiële inge bruikstelling verrichten van de IJ-tun nel te Amsterdam. i. is""1? 1 i 1 -F -r V Tk schrijf u vanaf het Djemae el- Fua-plein in Marrakesj, de hoofdstad van Zuid-Marokko. Ik heb bij de schrijverij die ik in mijn le ven gepleegd heb zo nogal wat uit eenlopende decors gehad, maar nog nooit een zo exotisch als nu. Op een steenworp afstand zijn twee slangen bezweerders bezig, even verder links boeit een sprookjesverteller een he le krans van mensen, ik hoef maar een paar stappen te lopen om ook bij een Koran-uitlegger te rade te gaan en telkens schrik ik van een standwerker die met een stem als een klok een waar aanprijst die ik nog nooit op een markt te koop heb gezien: water! Apeldoorn is hier wel heel ver weg. Alleen slanglederen tassen, niemand die een slang be zweert. Ondenkbaar een predikant of priester die gehurkt op de Markt zittend, vlijtig bladerend in de Hei lige Schrift raad voor mensen zoekt. Al onze sprookjes staan in boeken. En wie een glas water bestelt, roept bij de ober maar één gedachte op: meneer, mevrouw moet een tabletje innemen. HEERLEN De Limburgse afde ling van de Boerenpartij heeft zich af gescheiden van de voorzitter de heer H. Koekoek. De lysttrekker van de Limburgse boeren, de heer J. W. Rouwette uit Gulpen, heeft aangekon digd met zijn viermansfractie in de Provinciale Staten te zullen blijven zitten. De Limburgse afdeling heeft nu gekozen voor de groep-Harmsen. Met hem hebben reeds diverse bespre kingen plaatsgehad, onder meer over de in de toekomst te voeren politieke gedragslijn en over de eventuele nieu we naam voor de nieuwe partij. De schoenindustrie zit in moeilijkhe den. De rentabiliteit nadert het nul punt en daalt nog steeds. Zoals ande re industrietakken die het structureel, zwaar te verduren hebben, heeft de schoenindustrie besloten een onder zoek te laten verrichten om uit te vin den waar de schoen wringt en wat er aan te repareren valt. Dit onderzoek is voorafgegaan door een lijvig voor onderzoek om na te gaan welke proble men vooral in het definitieve rapport behandeld moeten worden. Een dege lijke voorbereiding dus", zo schrijft de Volkskrant (r.k.). Het blad ver volgt: „Aan die gelegenheid kleven ove rigens wel problemen. Immers, ter wijl het onderzoek voortduurt, dreigt het gevaar dat een aantal bedrijven de strijd niet langer kan volhouden en ten onder gaat. Ter- wille van de snelheid zou het beter zijn geweest het vooronderzoek te laten overlopen in een diepgaand structuurrapport, op basis waarvan direct - waarschijnlijk met rijks- steun - fundamentele problemen aangepakt kunnen worden. Want tijd is niet alleen geld. In dit geval betekent het ook werkgelegenheid". „Gezien de gevaren van de trage gang van zaken heeft de Beleids commissie Structuuronderzoek Schoenindustrie voor speurwerk- en onderwij s-projecten reeds thans overheidssteun gevraagd. Maar het is de vraag of deze verzoeken over tuigend genoeg zijn nu ze niet wor den ingepast in een algemeen her structureringsplan. Zo'n plan zal ze ker concentratie en modernisering van de betrekkelijke ambachtelijke, traditionele en uit overwegend klei ne ondernemingen opgebouwde schoenindustrie aan de orde stel len". „Specialisatie, sanering en sa menvoeging brengen, gezien de mo dewisselingen, ongetwijfeld grote problemen mee, maar er kan in deze versnipperde bedrijfstak niet lang meer mee gewacht worden. De buitenlandse concurrentie dwingt ertoe. Het afweren van die concur rentie kan op de duur geen oplos sing zijn. Temeer niet omdat de schoenindustrie in toenemende ma te te maken zal krijgen met veran deringen in de internationale ar beidsverdeling. Arbeidsintensieve en betrekkelijk ambachtelijke pro- dukties zullen steeds meer worden overgenomen door de landen in ont wikkeling. Dit proces kan - mits het geleidelijk verloopt - niet blijvend worden afgeremd." Uit De Telegraaf (onafh.) het volgen de commentaar: De gezamenlijke vakbonden hebben de minister van Economische Zaken laten weten, dat zy ernstig bezorgd zyn over de mogelijke gevolgen van de fu sies in de Nederlandse scheepsbouw- wereld, met het oog op de toekomstige werkgelegenheid in deze sector. Het lig? voor de hand, dat de vak bonden als behartigers van de be langen van hun leden de spectacu laire ontwikkeling in de Nederlandse scheepsbouwwereld volgen en het spreekt ook vanzelf, dat zij daar over zoveel mogelijk inlichtingen willen verkrijgen". „Hoe zij over deze ontwikkeling bij voorbaat hun ernstige bezorgd heid kunnen uitspreken, is onbegrij pelijk. Er hebben zich in het laatste decennium aanzienlijke wijzigingen voltrokken in de scheepsbouw. Een land als Engeland, ook in 1959 met een aandeel van 25 pet. nog de eer ste scheepsbouwnatie ter wereld, is teruggevallen tot de derde plaats met het bescheiden aandeel van 8,1 pet. „Reeksen van stakingen en over jarige werkmethoden zijn verant woordelijk voor deze teruggang. Ne derland, dat van de vijfde tot de elfde plaats terugviel, heeft het er niet veel beter afgebracht. De Neder landse werven hadden de handicap te klein te zijn om de modernisering op grootscheepse wijze aan te pak ken, en er zijn in de scheepsbouw wereld nogal wat controversen, zo wel tussen Amsterdam en Rotter dam als tussen Rotterdamse scheeps bouwers onderling, hetgeen de sa menwerking niet bevorderd heeft". „De scheepsbouwnaties, die met grote schreden naar voren zijn ge komen, zijn Japan, dat met een aan deel van 50 pet met grote voor sprong de eerste plaats heeft ver worven, en Zweden, dat alle overi ge landen voorbijgestreefd heeft' „Juist in deze landen heeft de mo dernisering een zeer grote vlucht genomen, waardoor de produktivi- teit krachtig is gestegen, en er niet alleen grote orders konden worden verkregen, maar ook hoge lonen konden worden uitbetaald". „De fusies die thans in Nederland tot stand zijn gekomen of op stapel staan, kunnen het begin zijn van een nieuwe ontwikkeling in het be lang van het land en in het belang van alle werknemers in de scheeps- bouwindustrie". Tk had mij voorgenomen mij niet zomaar gewonnen te geven aan deze stad aan de rand van de'Saha ra, die de faam heeft een over het Atlas-gebergte geworpen roos te zijn. Ik wil graag kritisch rondlopen in steden die een legende zijn. Dat Winston Churchill Marrakesj zo on eindig verheerlijkte, was voor mij juist een reden .om me wat schrap te zetten. Maar ik hield het niet lang vol. Marrakesj is een der machtig ste steden die ik in mijn leven heb gezien. Ik was altijd verrukt van de poorten van Kampen en Zierikzee en van de wallen van Naarden en Hat- tem. Denkt u zich in: Marrakesj heeft een middeleeuwse stadsmuur J van twaalf kilometer met negen poor- g ten. Ik wist, dat Marrakesj een fraai stadspark had, met palmen. S Schrikt u niet: het is 13.000 hectare groot, zo ongeveer de Kroondomei- men van Het Loo, en er staan 150.000 machtige palmen. Deze stad is zo imponerend, dat de reisgidsen je als kladblokjes uit de hand vallen. Maar ik zou hier voor geen geld willen wonen. Ik zou als ze me vroe gen hier burgemeester te worden en in een paleis te trekken op mijn knieën naar de belissende man willen gaan om hem te smeken of het ook over mocht gaan. Ik voel me hier vreemd, in-en-in vreemd en zal zeker blij zijn als ik vanavond weer op het schip ben. Ik voel me in deze stad ook een buitenstaander, die er nooit in zal komen. Dat niet alleen, omdat ik de Koutoubia, de hoofdmoskee en het hart van de stad, met mijn chris tenvoeten niet mag ontheiligen, maar ook omdat dit hele oriëntaalse leven nergens aansluit op de ritmen van mijn bestaan. In de medina, de in- S heemse wijk van stegen, voelde ik me zelfs bedreigd. En dat kwam niet alleen, omdat de gids ons wel vijf keer waarschuwde de portemonnaie uit de achterzak te halen en de da mes telkens bezwoer de handtas on der de arm te nemen. Ik beken u eer lijk, dat ik me daar als een kudde dier heb gedragen en nooit twee me ter achter onze groep ben aangeko men. Dat we bij die rondgang stevig uit gescholden werden, ook door kinde ren, zal ik nooit kwalijk nemen. Als ik in vodden daar gestaan had, had ik die troep keurig geklede dames en heren met hun filmtoestellen en g camera's ook uitgemaakt voor kapi- talisten. We liepen daar als een re solutie voor de Tweede Wereldhan- delsconferentie in New Delhi. Ston- 5 den ze daar dan echt in vodden? S vraagt u. Ik moge het u verzekeren. i T.n al rlio clnnnon an dacran lianan In al die sloppen en stegen liepen ze van oud tot jong in' kleren, die het Leger des Heils meteen had ver brand. In lorren. Ik had het over die christenvoeten van mij. Vat u dat alleen op als een sociologische aanduiding. Ik was al lesbehalve een christen in die me dina. Jezus, Franciscus en Kagawa hadden hun jasje aan zo'n stakker gegeven. Ik bedenk nu, dat ik die kant ook wel eens uit had mogen denken. Ik heb tenslotte nog wel een jasje aan boord. Kagawa gaf zelfs een keer zijn enige broek weg en kon toen dagen de straat niet op. Wij willen eigenlijk alleen per giro helpen. Voor u mij veroordeelt: had u uw jasje uitgedaan en zo'n stumper in de hand gedrukt? Tk zit boordevol impressies. En deze brief moet af voor over een half uur de bus naar Casablanca vertrekt (niet bepaald Apeldoorn So- phiaplein tot Zutphen Station; 241 ki lometer; wel een ritje). Ik ben diep onder de indruk van de armoede hier en van de ontzaglijke tegenstel lingen. Uit achterbuurten gekomen die men nergens in Nederland kan vinden en ook een eeuw geleden bij ons niet bestonden, lunchten wij in Hotel El Saad, een hotel zo grandi oos, dat elk Gelders hotel, ook het voornaamste er een logement bij wordt. Zalen waar je je ogen op uit kijkt, een indrukwekkend park er om heen, eigen fonteinen en een zwembad bij de terrassen, zoals je alleen in Hollywood verwacht. Je vraagt je af hoe lang die sociale disharmonie blijft bestaan. En of men hier wel scherp acht geeft op de lessen van de Russische revolutie. Ontzaglijke sociale kloven nodigen uit tot geweld. Ik ben ook diep onder de indruk van de ontmoeting hier van over oude tijden en de moderne wereld. Nota bene: als ik weer naar de slan genbezweerders en hun gehurkte trommelaars wil, moet ik over een zebrapad, dat er zo uit ziet als in Apeldoorn. Op weg hierheen pas seerden we schamele hutten en... ra darinstallaties. Ik zag herders met hun kudden, die zo uit de Bijbel wa ren weggelopen, alleen: behalve met een staf waren ze ook gewapend met een transistor-radio. Ik zag (en rook) in Marrakesj een leerbereidingsveld met wasputten die zevenhonderd jaar oud waren en nog steeds werden ge bruikt (er waren vele mensen be zig) en ik zag vliegtuigen landen en dalen. Midden in een middeleeuwse wereld worden golflinks aangelegd en waterski-cursussen gegeven, ik zag hier in Marraskesj alleen ge sluierde vrouwen, in Casablanca ont dekte ik als een symbool een geslui erde vrouw die bij een bushalte stond te wachten naast een meisje met een mini-rokje, zo kort, dat ik een tele visiereclame parafraserend dacht: korter kan het niet. Ze stonden nog te praten ook. fce koning van Marokko, Hassan II resideert in deze dagen in zijn paleis in Marrakesj. Het is ons niet bepaald ontgaan. De hele stad vlagt, en wel zo uitbundig als Nederland vlagde in mei 1945. Zelfs de armoe digste stulp heeft een rood doekje met de vijfpuntige ster en behalve de huizen, de bussen, de koetsjes vlaggen-ook de bomen. En de por tretten van Hassan ziet men bij* hon derden. Je vraagt je natuurlijk af in hoeverre dit alles spontaan is. In 1953 hielp de pascha van Marakkesj de vader van Hassan afzetten en ver bannen. En die pascha zaaide kar- revrachten haat tegen de huidige dy nastie. We bemerkten de aanwezigheid van Zijne Majesteit ook, omdat de hele binnenstad afgegrendeld was voor het verkeer. Hassan was ter moskee voor het vrijdag-gebed en zolang hij niet in het paleis terug was, mocht er geen wagen de city in. Overal en overal werd onze bus teruggestuurd. Tenslotte hebben we die maar ergens geparkeerd en zijn gaan lopen. On^e gids, een Marok kaan, moest overal hele sonnetten voor politiemannen en militairen op zeggen, maar n,a de laatste terzine mochten we weer verder. Zijn laat ste declamatie, met gebaren van het theater en een weergaloze rijk dom van onverstaanbare klanken, ditmaal gericht tot iemand van de politie die men het „een hoge mie ter zijn" van het pak kon aflezen, leidde ertoe, dat we plotseling vóór de dranghekken, op het allereerste rijtje belandden, achter de ruggen van de afzetting, (de vele militairen keken strak het publiek in.) De slangenbezweerders van Marrakesj'. S T^r was veel zand gestrooid, het zou du6 kennelijk een ruiterstoet zijn. 'k Moest wel denken: er gaat een man bidden en een stad van een kwart miljoen inwoners staat op haar kop, het verkeer in tientallen straten ligt stil, een hele kazerne is uitge rukt. Naast me stond iemand met een bedrukt gezicht. Zijn gedachten ra dend zei ik: „Ik hoop niet, dat ze hem in deze bocht vermoorden, want dan staan wij in het schootsveld." Antwoord: ik dacht ook aan Seraje- vo. U merkt aan het feit, dat u deze brief krijgt, dat het goed is gegaan, 'k Vond het wel benauwde ogenblik ken, toen Hassan vlak langs ons voorbij reed. Al die militairen ke ken geen seconde naar de stoet, maar stonden gespannen klaar om een aanslagpleger neer te schieten. Ze salueerden zelfs niet voor hun vorst. Maar ja, dat saluut zou zijn dood kunnen zijn. Dat koning Hassan in aantoc] was, hoorden we al een tijd van voren. Ineens vingen we flarden mu ziek op, heel ver weg, die zich daar na verdichtten en toen steeds luider werden. Verder hoorden we steeds nader bij komend „hi"-gekrijs. De Nederlander juicht of roept, de Ma rokkaan stoot heel lichte klankjes uit. Toen de koning er eindelijk was, reed hij door een lucht van geluiden. Gegil zonder meer en gilkreten waarin je de naam Hassan onder scheidde. Hij was te paard en als de Paus geheel in het wit gekleed, zijn staatsiekaros reed leeg in de stoet mee. Dat wit was indrukwek kend temidden van die eindeloze stoet in het purper geklede ruiters, die hem voorafging en volgde. Die ..ruiters reden overigens stapvoets; de muzikanten en een heel gezel schap hoogwaardigheidsbekleders dat in de stoet meeliep konden de paarden goed bij houden. De eerste indruk van Hassan was: GEEN STERKE FIGUUR. Het was geen heerser op zijn ros, maar iemand met een zwak lijdend, alles ondergaand gezicht, waarop je meende te lezen: dit alles hoort er ook bij, en even later: het is een noodlot om koning te zijn. Maar die indruk week, toen vlakbij ons een vrouw ver achter de dranghekken een brief omhoog hief. De koning hield zijn paard in en met een ge baar en een gezicht zo streng en ge biedend als ik nooit in mijn leven gezien heb wenkte hij een dienaar de brief voor hem te halen. Die stoof toen het publiek in. Nog even keek Hassan om, met de controle rende blik van onze koningin Wil- helmina, of zijn bevel uitgevoerd werd, toen reed hij weer met een weke gelaatsuitdrukking verder. TTet zal in dit land wel nodig zijn, dat de wereldlijke en geestelijke heerser (Hassan is ook de eerste iman van Marokko) zich met ooster se pracht en praal laat omringen. Die staatsieparasol boven zijn hoofd zal ook als er geen straaltje zon is wel moeten, en zijn gang naar zijn kerk zal wel een luisterrijke ceremo nie moeten zijn. Maar hopelijk zal hij, als hij in zijn gewone pakje in zijn kamer zit, ook vlijtig zitten te studeren in de handboeken van de sociale en politieke wetenschappen. Als hij dit land niet maatschappelijk verheft, zal ook hij door de geschie denis uit het zadel worden gewor pen. En menig Arabier staat klaar om ook dit koningspaard ten val te brengen. De praalstoet werd gesloten met een ambulance-auto... DE NHAAG De Novaline-onderne- ming NV in Den Haag mag een vloei stof, waarmee gemakkelijk insekten van auto's kunnen worden gewassen, niet langer met nagenoeg identieke kleur en opschriften in de handel brengen zoals de NV European Sales Organization (ESO) N.V. uit Monster reeds doet. Dit heeft de president van de recht bank in Den Haag, mr. G. Witsen Eli- as gisteren beslist in het kort geding, dat ESO had aangespannen. De ene NV brengt Mukosol en de andere No- vatol op de markt als reinigingsmidde len om vliegensvlug auto's van insek ten te bevrijden. Novaline moet nu binnen veertien dagen de in roulatie gebrachte flessen met het reinigings middel terugnemen en mag ook geen reclame meer maken voor het middel, dat qua kleur en verpakking overeen komst vertoont met het spul, dat ESO op de markt brengt. MOSKOU De Russen hebben gis teren de 230ste satelliet in de Kosmos- serie voor wetenschappelijk onderzoek van de ruimte in een baan om de aar de gebracht. Volgens het persbureau Tass heeft de satelliet een omlooptijd van 93 minuten met als grootste af stand tot de aarde 580 kilometer en als kleinste 290 kilometer.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1968 | | pagina 6