Kwaliteit voor minder
Toronto"moet Toon
Hermans testen
LONDENSE MODE-INDR UKKEN
Frilly-look,
veel ruches
centra op
de ronde
prijzen
tour
aardbeien
vanille .f
sinas ;ga
sticks w
noot
muskaat
slaolie
fruit
salade
gulden.
Drie weeskinderen wachten
op toewijzing.... aan wie
Steeds meer vrouwen kiezen
bromfiets als vervoermiddel
AMERIKAANSE SUPERMA RKTDESKUNDIGE
HUISVROUW WORDT PRIJSBEWUSTER"
Drie soorten
Kant en klaar
Supermarkten
niet te krap
opzetten
Bekendmaking
Geslaagd bij
Magnolia
Half september naar Canada
Frisco
gemaakt
van
volrijpe
verse
aardbeien
ROTTERDAM „Vrouwen zijn niet onder één noe
mer te brengen. Vooral mannen maken die foutook de
mannen die gaan over de winkels waar de huisvrouw
haar dagelijkse inkopen doet."
De man die dit zegt is de Amerikaan M. J. O'Connor,
directeur van het Supermarktinstituut in Chicago. In die
functie moet hy de vrouwen kennen. Complete studies
heeft hij gemaakt van de huisvrouw.
Niet voorspellen
JFrompy"
Met chauffeur
TERWIJL FAMILIE EN PLEEGOUDERS
NOG STEEDS OVERLEG PLEGEN
TOUWTREKKEN
Bock geschreven
Banda
busje a 50 gram
Brillant
per blik a 425 gram
OPLICHTER GEGREPEN
Samen met vierhonderd vakbroeders
besprak de heer O'Connor vorige week
in Rotterdam het Hef en leed in de we*
reld van de supermarkt. Vier dagen
lang had de Internationale organisatie
van grootwinkelbedrijven haar tenten
opgeslagen in De Doelen.
De heer O'Connor kent drie soorten
huisvrouwen:
De categorie die niet van koken of
kokkerellen houdt, en haar liefde
voor man en gezin liever op een an
dere manier tot uiting laat komen.
Daarvoor wil zij tijd vrij maken en
koopt dus kant-en-klaar voedsel.
Een tweede type is de moeder die
haar verknochtheid aan het gezin
uitdrukt door middel van het lekkers
dat zij op tafel brengt.
De derde soort is de liefhebster, die
niet alleen voor het genoegen van
man en kinderen, maar vooral ook
voor haar eigen plezier kokkerelt.
„De generatie van na de tweede we
reldoorlog is steeds meer van de eerste
categorie. Zij zijn meer ontwikkeld,
hebben meer onderwijs gekregen en
zijn vooral ook kritischer.
De jonge huisvrouw van die genera
tie doet dan ook liever iets anders dan
in de keuken staan", meent de gebruin
de Amerikaan met zijn donkere stem.
Losjes legt hij zijn benen op tafel
en vervolgt: „Op die klanten gaan wij
ons ook richten. Het kant-en-klare
voedsel vormt een steeds groter deel
van het assortiment. Voor de liefheb
sters zijn in veel van de dertigduizend
supermakten in Amerika „boutiques"
voor de fijnproefster ingericht".
Voor de huisvrouw in de „States"
ls .volgens de heer O'Connor een ding
van het allergrootste gewicht: „De
prijs. Zij wil zoveel mogelijk besparen
op voedsel en kleding. Van het inko
men kan alleen op het deel, dat daar
aan opgaat zeventien procent
iets worden afgeknabbeld. Uiteraard
wil zij ook kwaliteit. Hoe zij dan wordt
bediend of hoe de inrichting van de
winkel ls, kan haar niet zoveel sche
len".
ROTTERDAM De Europese
supermarkten moeten niet te
krap worden opgezet. Vooral zal
voor voldoende parkeerruimte
moeten worden gezorgd. Dat
vindt de Amerikaanse voorzitter
van de Internationale organisa
tie van grootwinkelbedrijven
(CIES) de heer J. E. Fernandes.
De heer Fernandes, die direc
teur is van Fernandes Super
markets, meent dat Europa kan
leren van de fouten die er in de
Verenigde Staten zijn gemaakt.
„Het blijkt vaak dat men de win
kels niet op de groei heeft ge
bouwd. In Europa moet men toch
al op kleine schaal bouwen, waar
door het probleem ook moeilij
ker ligt."
De Europese huisvrouw zal volgens
hem er net zo over gaan denken.
„Ook zij krijgt dadelijk een autootje,
meer vrije tijd en wordt prijsbewus
ter".
Een man die de lage prijzen tot het
kenmerk van zijn 213 supermarkten
heeft gemaakt, is de directeur van
Wakefern Food Corporation in New
Yersey: De heer David Silverberg, die
tra").
damse Doelen. Zijn jaarlijkse omzet:
2,7 miljard gulden.
„De huisvrouw moet er van op aan
kunnen, dat zij bij ons de laagste prij
zen krijgt. Wij brengen merkartikelen
van hoge kwaliteit onder eigen merk
tegen een veel lagere prijs. Als wij
geen eigen merk van een artikel kun
nen voeren, dan zorgen we er toch
voor dat de keus zo groot mogelijk is',
legt de graag glimlachende veertiger
uit.
Net zo belangrijk als de prijs vindt
hij: „De klanten moeten pijlsnel wor
den geholpen. Met elektronische appa-
M. J. O'Connor: studie van huisvrouwen.
RHENEN B. en W. van Rhenen
brengen ter openbare kennis dat zij op
dinsdag 9, woensdag 10 en donderdag
11 juli 1968 langs de normale route een
vrachtauto zullen laten rijden, waar
mee grof tuin- en huishoudafval kan
worden meegegeven. Hierbij dient het
volgende in acht te worden genomen:
1. alle vuil dient netjes te worden ver
pakt en gebundeld;
2. ieder pak, doos of bundel mag niet
zwaarder zijn dan 15 kg;
3. er wordt geen grotere hoeveelheid
dan 1 m3 meegenomen;
4. ofschoon wel op dezelfde dag wordt
gereden als met de roltrommelauto,
dient men het grof vuil vroegtijdig
langs de weg te zetten omdat het tijd
stip van ophalen niet gelijk is aan dat
van het ledigen van de emmers.
Voorts wijzen we er nogmaals op dat
bij het ledigen van vuilnisemmers in
geen geval grof vuil wordt meegeno
men. zodat het langs de weg zetten op
andere dagen 4an de hierboven ge
noemde geen zin heeft.
Degenen die meer dan 1 m3 grof vuil
heeft mee te geven dient dit aan ge
meentewerken op te geven voor de le
of 3e donderdag van de maand, waar
na dit vuil tegen betaling van f 2,50
per m3 zal worden meegenomen.
Voor zwaar vuil, zoals steenpuin, bo
men en dergelijke is een bedrag van
f 5.- per m3 verschuldigd.
Met nadruk wordt erop gewezen dat
de maandagroute op donderdag wordt
gereden.
Rhenen, 3 juli 1968
B. en W. van Rhenen
De secretaris W. C. Pieters
De burgemeester mr J. Deen l.b.
EDE Bij het Studiecentrum Mag
nolia te Ede slaagden voor het diploma
algemene ontwikkeling met typen:
D. Chr. van Dam, A. H. A. Janssen,
R. W. M. Matthijssen, J. C. Pauw, G.
E. Pol. C. S. van Rhee, J. Roozeboom,
P. B. W. Vermolen, G. J. Wessels.
Eén kandidaat werd afgewezen.
ratuur maken wij de rekening op en
zorgen dat de klant aan de kassa niet
hoeft te wachten.
Tot de service die de supermarkt
geeft, rekent hij ook lange openings
tijden en een ruim parkeerterrein
(„iedereen komt met de auto naar de
ver van de stad gelegen winkelcen
tra".
„De piek van de verkopen ligt nog
steeds in de weekeinden. De laatste da
gen van de week zijn wij ook 's avonds
open en zelfs op zondag. Dat kan om
dat in Amerika in het algemeen de su-
permakrten voor de helft met los per
soneel werken, zoals scholieren en
huisvrouwen.
Verschuiving in de winkeltijden heeft
ook tot gevolg: „De huisvrouwen bren
gen hun man mee. Samen maken zij
een kritische keus. Maar de man pakt*
af en toe wel eens een extraatje mee".
De heer Silverberg ziet dat graag
om nog een andere reden: „Hoe druk
ker het in de winkel is, hoe beter. Er
moet een opgewonden sfeer hangen.
Bovendien: de mensen gaan altijd naar
plaatsen waar het druk is, waar wat
aan de hand is".
En daar zorgt „general manager"
Silverberg wel voor
Toon Hermans gaat „De Grote Plas" over. Op 16 september vliegt hij naar
Canada; drie dagen later begint hij in Toronto a'an een serie voorstellingen.
En Toon Hermans zou naar Amerika gaan? Wordt dat dan nu ineens Cana
da? Moment, graag, er valt nogal wat te vertellen.
„Ik heb heel lang gewacht", zei Toon
Hermans. „Er is al zoveel over ge
schreven, maar het blijft een moei
lijke zaak. Thuis heb ik mijn Ame
rikaanse show op een videcfrecorder
en kan dus alles tot in de kleinste
details bekijken. Al zeg ik het zelf:
het is gewoon een goede show,
maar de moeilijkheden liggen op het
organisatorische vlak".
T ONDEN „Het is niet dat we lui zijn", zegt Tony Armstrong, de dertig
jaar oude mode-ontwerper, die in Londen tot de „veelbelovenden"
wordt gerekend. „Wij willen graag in Europa verkopen, maar Nederland
bijvoorbeeld is een heel moeilijke markt; erg gesloten. In feite zouden we graag
in de EEG komen, dat zou alles veel eenvoudiger maken.
Hij staat verlegen in de kleine kantoor
ruimte van zijn atelier. Zijn vrouwe
lijke compagnon, de 25-jarige Hilary
Dyzer, zit op een hoge kruk, waar
ze haar benen omheen geslingerd
heeft. De arme Tony krijgt nauwe
lijks kans een woord te zeggen het
zijn Hilary of een oudere dame met
een glad jong gezicht, die zich ont
popt als de zakelijk leidster van Arm
strong, die vertellen hoe goed Tony
is. Hij heeft, zoals de meeste succes
volle Britse ontwerpers, de Royal
Academy of Art bezocht, heeft daar
na een paar jaar als coupeur gewerkt
en begon toen te ontwerpen. In 1964
opende hij zijn boetiek in Walton
Street, waar hij alleen kleren van
zichzelf verkoopt, die dikwijls zijn
uitgevoerd in speciaal voor hem ver
vaardigde stoffen.
Hij is vooral een goed vakman, die af
werking belangrijker vindt, dan
avant-gardistische modegrillen. Zijn
modellen worden in diverse grote wa
renhuizen verkocht en zijn prijzen lig
gen gemiddeld iets boven die van de
andere boetieks. „Maar de kwaliteit
is beter", meent de zakelijk leidster
met een suikerzoete glimlach.
De zomercollectie van Armstrong be
vatte erg veel wit Op de show in de
Pheasantry Club werden prachtige
avondjurken getoond van geborduur
de witte organza, er was een maxi-
jurk van witte Crimplene en een vol
maakt gesneden, broekpak van wit
linnen, met een lang, aangesloten jas
je. Wat de komende herfst en winter
betreft, is Armstrong teruggekomen
van lichte kleuren. „Ik heb een aan
tal mantels in maxi-lengte gemaakt,
maar de rest is gewoon kort. Je kunt
niet tevoren zeggen wat het wordt,
dit jaar. Als het koud weer wordt zal
er erg veel maxi komen, daar ben ik
van overtuigd. De jurken hebben lan
ge mouwen, ja. Het is onzinnig om
een winterjurk te maken zonder mou
wen".
Tony Armstrong, die zegt dat hij niet
wordt beïnvloed door de Franse haute
couture („die toevallig een voor
sprong op ons heeft"), meent dat de
tijd voor modegrapjes voorbij is. „De
vrouwen willen draagbare kleding
hebben van goede kwaliteit en met
een hedendaags karakter".
Is er een bepaald type vrouw voor wie
hij ontwerpt? Hij schudt het hoofd en
zegt: „Nee, ik heb niemand speciaal
op het oog. Dat is de fout van alle
vrouwelijke ontwerpers: ze denken al
tijd aan zichzelf, of aan de vrouw die
ze zouden willen zijn". Als Armstrong
wordt weggeroepen voor de telefoon,
zegt Hilary Dyzer: „Hij heeft een lie
velingsmannequin, Ruth, die lang,
slank en blond is. We noemen dat
„frompy". Hij houdt van dat gedis
tingeerde type".
Janet Lyle van „Annacat" stuurt
haar lage, rode sportwagen behendig
door het drukke verkeer in Chelsea.
Ze zegt: „Ik kom net terug uit New
York, waar in september een nieuwe
zaak van me wordt geopend, en daar
moest ik helemaal omschakelen op
rechts verkeer. Dat is even lastig,
maar daarna heb je toch het gevoel
dat het natuurlijker is".
Ze zet ons af voor haar winkel in Pel-
ham Street, bij Brompton Street en
gaat de wagen parkeren. „Annacat"
ziet er niet bijzonder hip uit als win
kel, er is praktisch niets gedaan aan
het interieur. Maar in de korte tijd
dat we op de eigenares zitten te
wachten stroomt de zaak vol. Ik ont
dek Rita Tushingham in een blauw
linnen pakje met een hoofd vol klei
ne krulletjes.
Een Amerikaanse, die zeker de zestig
gepasseerd meet zijn, past een blauw
wit geruit jurkje met een hoge omge
slagen kraag en een met wit kant af
gezet befje.
De andere vrouwen in de winkel zijn
duidelijk vermogend dc chauffeur
wachtend in een auto voor de deur,
de gebruinde armen vol rinkelende
gouden armbanden. Binnen een half
uurtje verdwijnt de Amerikaanse met
haar jeugdige katoentje, koopt de
filmster met het lelijke gezicht een
blouse en een lange huisjapon van ge
bloemde voile en zien we drie meis
jes hetzelfde katoenen jurkje kopen,
dat Janet Lyle aanheeft. Het is een
o verslag jurk van cloqué met gerim
pelde wit katoenen kantstroken langs
de hals tot in de taille en bovendien
langs de onderkant van de halve mou
wen. Fris en fleurig inderdaad en
dat voor maar honderdtwintig gul
den. Meei dan een dozijn zullen er
niet van worden gedragen in elk ge
val.
In de kantoorruimte onder de win
kel zitten twee mannen, die duidelijk
van de belastingdienst zijn. de boe
ken te controleren. Janet Lyle, die de
„elegante dynamo" van „Annacat"
wordt genoemd, is nu 23 jaar. Ze is
aanvankelijk kleuterverzorgster ge
weest. Maar met een hele familie die
in de textiel zat en een goed gevoel
voor mode, kon het haast niet anders
of ook zij opende een boetiek. Haar
specialiteit is avondkleding. Ze ge
bruikt veel brokaat in warme kleu
ren en fluweel en natuurlijk voile, dat
een enorme opgang heeft gemaakt de
laatste jaren.
De „Annacaf'-vestiging in New York
is tot stand gekomen in samenwer
king met de fotograaf Patrick Earl of
Lichfield, en ze is terecht tevreden
met de plaats: Madison Square, bij
de 25th Street.
Haar modellen worden behalve in Ame
rika ook verkocht in de Scandinavi
sche landen, in Frankrijk en in
Gstaad, Zwitserland, waar de „Anna-
cat"-boetiek drie maanden in de zo
mer en drie maanden in de winter is
geopend.
Is er een omschrijving mogelijk van de
speciale „Annacaf'-stijl? Met een
half oog op een antracietkleurig ge
breid jurkje, dat een thuiswerker haar
komt laten zien voor de wintercollec
tie, zegt Janet Lyle: „Op het ogen
blik is het de frilly-look, de ruches die
overal aan zitten. Voor de komende
winter weet ik het nog niet. Ik ben
zo achter geraakt door m'n vestiging
in New York".
«HSWiÉ
Annacatheten de modewinkels
van de 23-jarige Janet Lyle, die
ook in New York een vestiging krijgt
en de stijl die Janet momenteel lan
ceert is de „frilly-look". Ofwel jurken
met ruches en kantjes, overal waar
dat mogelijk is, zoals dit fotomodel
laat zien.
AMSTERDAM In een tehuis in
Halfweg wachten drie kinderen Huis
man, wier ouders in november bij een
auto-ongeluk in Australië om het leven
kwamen, op de beslissing bij wie zij
uiteindelijk in huis zullen komen. Tot
bij hun aankomst, zaterdagochtend
vroeg, op Schiphol wisten zij niet be
ter of burgemeester H. J. J. Aalders
van Uitgeest en zijn vrouw die zelf
kinderloos zijn zouden hun nieuwe
vader en moeder worden.
In de familie van de omgekomen
ouders, die vijftien jaar geleden naar
Australië emigreerden, is evenwel on
enigheid gerezen over de toewijzing
van de weesjes. De meningen zijn ver
deeld over de vraag of de kinderen in
een „neutraal" gezin moeten worden
opgenomen of dat zij binnen de familie
moeten blijven.
Er kwam verzet tegen, de voorlopige
toewijzing door de Raad voor de Kin
derbescherming in Alkmaar aan de Uit-
geester burgemeester. Bij deze toewij
zing zou bovendien een weg zijn ge
volgd, die formeel niet helemaal juist
zou zijn geweest.
De kinderen werden zaterdagochtend
na hun aankomst terstond in een ka
mertje van de Koninklijke Marechaus
see gelaten. Met geen enkel familielid
mochten zij in contact komen. Ook niet
met burgemeester Aalders, die hen op
Schiphol zou komen afhalen en die al
grote plannen had gemaakt om het de
kinderen naar de zin te maken en te
bereiken, dat zij zo snel mogelijk in hun
nieuwe omgeving gewend zouden raken.
Urenlang duurde het beraad tussen
familie, een vertegenwoordiger van de
officier van justitie in Haarlem, onder
wiens ressort Schiphol valt, en van Ra
den voor de kinderbescherming uit
Haarlem en Alkmaar.
Gevolg van de touwtrekkerij was, dat
de elfjarige Marianne Huisman, haar
zusje Caroline van vijf en hun ander
half jaar oude broertje John-Peter za
terdag niemand anders te zien kregen
dan „officiële" mensen en dat zij naar
een tehuis gingen zonder ooms of tan
tes te hebben gezien, noch de man en
de vrouw van wie zij hadden gedacht,
dat die voortaan voor hen zouden zor
gen.
Omdat men er zaterdag niet uit
kwam, bevestigde de officier van jus
titie in Haarlem een schikking van de
Raad voor de kinderbescherming om
de kinderen eerst in een tehuis in Half
weg onder te brengen om naderhand
een definitieve beslissing te nemen.
Hang op Broadway in New York een
plakkaat met „Toon Hermans" erop,
dan kun je er net zo goed een han
gen met Piet Janssen, vindt hij zelf.
„Die kent ook niemand daar".
„De Amerikanen willen me in flash
zien, in een fles dus en die fles is Ca
nada", aldus Toon Hermans. „Daar
in het Canadese Toronto, komen de
Amerikaanse producers kijken. Vin
den ze me goed genoeg, zeggen de
kritieken „Ja, hij is het", dan willen
ze me boeken voor Broadway en an
deren willen dat dan voor Westend in
Londen".
„Als ik uit Canada terug kom moet ik
kunnen zeggen: Dan en dan ga ik naar
Broadway en naar Londen. Is dat
niet zo, dan is dit mijn laatste sprong
over de Oceaan geweest en blijf ik
verder in mijn winkeltje in Nederland
en omgeving".
Toon Hermans laat wel eerst even zijn
landgenoten zien wat hij in Canada
(en wellicht in Amerika dus) gaat
doen. Zijn Amerikaanse show gaat in
gala-première in de Stadsschouw
burg van Maastricht op 9 augustus.
Een bijzondere avond, een gala
avond, „onder patronage van de gou
verneur van Limburg mr. dr. Ch.
van Rooy en de Amerikaanse Con
sul-generaal Seaborn P. Foster".
,,'t Zit me nog niet helemaal snor",
vond Hermans zelf. „Je weet niet hoe
het Nederlandse publiek reageert op
zo'n Amerikaanse show. Maar in
Knokke zei een manager: Of ze het
verstaan of niet, da kan me nikske
schelen, ze komen toch want ze wil
len de vertoning zien. Toen dachten
we: dan proberen we het in Neder
land ook".
Op 9 augustus dus in Maastricht, op de
10de in Heerlen, 13 augustus in Eind
hoven, (15 augustus Knokke), 19 au-
Knokke en 23 augustus Oostende), 26
augustus Nijmegen en 2 tot en met
5 september in Scheveningen.
Tien maanden heeft Toon Hermans
niet op het toneel gestaan. „Het is
net als met een fietser, ik moet weer
in vorm komen", sprak hij.
Maar stil gezeten heeft hij allerminst.
„Ik heb een boek geschreven", gaf
hij toe. „Met veel nonsensikale ge
vallen. Een lijvig boek met grollen
en grappen. In september komt het
bij Bruna uit. Hoe het heet? Wacht
eens, ik geloof alleen maar TOON".
Een paar stukjes eruit:
„Een non van Sint Antonius was dol
op bruine bonius
maar broeder Bonifatius hield meer
van speculatius
En hoofdzuster Cornelia was gek op
pieterselia
alleen zuster Oephelia zei steeds:
Kammfjnietschelia.
Ik mag wat verder bladeren en het is
natuurlijk weer de Hermans, die met
de bestaande woorden is gaan spe
len. Ziehier:
Zier ik zee? Zier jij zee?
nee mijn liefje geen van twee.
Swezer ik? Swezer jij?
Schat we swezeren allebei.
Of deze:
Een arme monnik in Geleen
viel van 'n regenboog
nu loopt ie met een houten been
en één Schiermonnikoog.
Half september dus naar Canada voor
twaalf voorstellingen daar in drie
weken. „Er is me gezegd, dat het
een belevenis is om te kijken, hoe
vader er met zijn vaandel in het En
gels afkomt".
Maar waarom moet Toon Hermans nu
zo nodig de oceaan over? Hijzelf:
„Het zou zo prettig zijn als ze in
Amerika zien, dat er ook grappige
mensen in Nederland wonen en niet
alleen polderjongens, die met een
bos tulpen van de ene molen naar de
andere rennen".
O
Aanbiedingen geldig Lm. 13 juli
Het periodiek onderzoek onder rij
wielhandelaren heeft uitgewezen, dat
er in het eerste kwartaal van 1968 meer
fietsen zijn verkocht aan kopers tussen
de 25 en 65 jaar (37,11 procent van het
totaal) dan over het eerste en laatste
kwartaal van 1967 (respectievelijk 35,
en 29,53 procent).
Verder blijkt het percentage ver
kochte vouw- en minifietsen aanzienlijk
te zijn gestegen vergeleken bij het eer
ste kwartaal van 1967: van 1,4 tot 5,44
procent. De vrouwelijke kopers legden
de meeste belangstelling voor dit s<x>rt
fietsen aan de dag.
Bij de bromfietsenverkoop is het per
centage aan de groep van 50- tot 65-ja
rigen geleverde brommers opvallend
gestegen: 5,4 procent van het totaal in
het eerste kwartaal van het afgelopen
jaar, 7,65 procent in het vierde kwar
taal van 1967 en 10,59 procent in het
eerste kwartaal van dit jaar. Ook aan
mensen van boven de 65 werden meer
brommers verkocht, in de leeftijds
groep onder de 50 liep de verkoop ech
ter terug. De brommer met vering is
duidelijk in opmars.
Vooral vrouwen kopen de lichte,
comfortabele brommer (in het eerste
kwartaal van 1968 ruim het dubbele
van het aantal in dezelfde periode
vorig jaar). De vrouwen zijn de mannen
aan het inhalen: het verschil in brom
fietsaankopen dat in het eerste kwartaal
van het vorig jaar nog 11 procent be
droeg, is nu teruggelopen tot 7 procent.
AMSTERDAM Wegens verduiste
ring en flessetrekkerij heeft de Amster
damse politie de 23-jarige werkloze kan
toorbediende L. D. S. gearresteerd.
De man zou een gehuurde auto heb
ben verkocht en van de opbrengst een
bandrecorder hebben gekocht. Boven
dien kocht hij in de afgelopen maan
den voor 3500 gulden aan kleren, gram
mofoonplaten en meubelen tegen af
gifte van ongedekte cheques op de Ge
meentegiro Amsterdam. Hij liep nog ir
de proeftijd van een vorige straf.
