Buitenechtelijke kinderen
in Rusland krijgen nu
verzonnen) vadersnaam
cl
e nooa een
eucj.
d m a li en
EGYPTISCHE VROUWEN STRIJDEN TEGEN
VEELWIJVERIJ EN ECHTSCHEIDING
ressieve
verkoop-
politiek
Huwelijk in gevangenis
met „penvriend in"
BELANGRIJKE
HERVORMINGEN
IN HUWELIJKS
WETGEVING
Ag
PAS OP VOOR
BACTERIËN
Voor-alles-en
nog-wat-
bon wint
meer veld
H°
Sovjet-man gaat niet langer
vrijuit: 1 uelerschapsprocessen
worden thans mogelijk gemaakt
EEN KAPSEL VAN F30.000,
Bustocht
Verhalen
Eerste aanvallen
Vadersnaam
KRAAMT ARIEVEN
Grootste zoetekauwen
van Europa
DONDERDAG li JULI 1968
Stalin nam de mannen .,in bescherming" om
de na de Tweede Wereldoorlog in gevaar ge
komen bevolkingstoename te stimuleren.
MOSKOU Achtentwintig jaar en meer dan zes miljoen onwettige kinderen na
dat Stalin de Sovjet-man heeft vrijgesteld van elke verantwoordelijkheid voor
buitenechtelijk geboren kinderen, zal de Sovjet-wet thans worden veranderd.
De nieuwe wet zal vaderschapsprocessen mogelijk maken.
Zij zal voorts een ongehuwde moeder toestaan, haar kinderen by de burgerlijke
stand te laten inschreven onder een verzonnen vadersnaam, zodat zy niet in de
documenten, die een Sovjet-burger zijn leven lang vergezellen, het brandmerk
van een onwettige geboorte behoeven mee te slepen.
Dit zijn belangrijke hervormingen in een nieuwe huwelijkswet, die, naar ver
wacht wordt, zeker door de Opperste Sovjet het parlement van de Sovjet-Unie
zal worden aangenomen.
Het zijn hervormingen, die vele rechtsgeleerden, sociologen en anderen in de Sov
jet-Unie, onder wie veel vrouwen, al op zijn minst 14 jaar hebben nagestreefd.
De'geheel uit mannen bestaande leiding van de communistische partij heeft er
lang tegen gevochten.
De SER is tegen agressieve verkoop
methoden, zo hebben we allemaal kun
nen lezen? Wat is agressief verkopen?
Wanneer een juffrouw in een winkel
me iets opdringt en me met van alles
en nog wat dreigt wanneer ik niet
koop? Ik dacht, dat zoiets niet voor
kwam. Wat is het dan wel?
Ieder van ons past er wel voor op
dat hij zich iets laat aansmeren. Toch
komt het voor. Er zijn lieden die hun
klanten op een heel geraffineerde ma
nier een artikel in de maag weten te
splitsen. De methodes zijn velerlei:
Colporteurs die aan de deur komen
met onder andere naai- en wasmachi
nes. Gratis filmvoorstellingen die uit
draaien op een demonstratie van snel
kookpannen die zo goed voor de gezond
heid zijn. De verkopers dreigen met
verschrikkelijke ziektes als zo'n pan
niet wordt gebruikt.
Het onverwacht aanspreken van va
kantiegangers die op het strand liggen
te bruinen of zich anders vermaken en
die niet in het minst bedacht zijn op
een verkooppraatje over bijvoorbeeld
mixers. In vakantiestemming rolt het
geld gemakkelijker, denken de verkopers
en vaak klopt hun psychologie.
Het slijten van stofjes „die net van
de Jaarbeurs komen", en na de slui
ting voor een spotprijs van de hand
gaan. Breimachines die zichzelf terug
verdienen.
Een van de laatste trucs is cc bus
tocht. Daarin zoeken de verkopers* nu
hun heil omdat gemeenten steeds va
ker weigeren hun zaaltjes te verhu
ren. De toekomstige klanten meest
ouden van dagen krijgen een uitno
diging voor een gratis bustochtje. Zelfs
de koffie onderweg kost niets.
Op een stil plekje krijgt het gezel
schap quasi-wetenschappelijke lezingen
aan te horen, waarin de gruwelen van
teumatiek, kwaaltjes van de oude dag
en vooral de funeste werking van de
koude op het gestel breed worden uitge
meten.
De gulle gastheren weten raad: zij
hebben een elektrische deken die deze
nachtmerrie uit de wereld helpt. De
wonderdeken gaat grif van de hand.
Achteraf blijkt hij veel te duur en vaak
ook ondeugdelijk.
Dit soort praktijken noemt de SER
agressief. Ongewild komen de klanten
voor de koop te staan en worden voor
af ontvankelijk gemaakt met afgrijse
lijke verhalen.
De SER wil nu bereiken dgt de ge
dupeerden hun klachten doorgeven aan
de Nederlandse Consumentenbond. Ook
wordt gedacht aan een bij de wet inge
steld orgaan, dat de klachten opvangt.
De klachten gaan door naar de minis
ter van economische zaken. In overleg
met een cpeciale commissie beslist de
ze of de verkoper tijdelijk zijn prak
tijken moet Btakem Hoe meer eenslui
dende klachten er binnenkomen, hoe
groter die kans uiteraard is.
Volgens de Nederlandse Consumen
tenbond is er een uitzondering: de ver
koop van boeken. De vrijheid van druk
pers maakt het onmogelijk iemand de
ze verkoop te beletten. En daar tornt
men niet aan.
De nieuwe wet komt in de plaats van
het familie-edict van Stalin van 1914,
dat is uitgevaardigd tegen het einde
van de Tweede Wereldoorlog, die de
Sovjet-Unie 20 miljoen levens heeft ge
kost en slechts vier mannen op elke
zes vrouwen in de vruchtbare leeftijd
had overgelaten.
Het edict was het andere uiterste van
de ruime opvattingen van de Bolsjewis
tische revolutionairen over huwelijk,
echtscheiding en wettigheidsopvattingen
die de „echtscheidingen per briefkaart"
van de twintiger jaren mogelijk hadden
gemaakt.
Echtscheidingen werden toen zeer
moeilijk en kostbaar. Ze kostten veelal
het loon van twee maanden of meer.
Vaderschapsprocessen waren onmoge
lijk en een onwettig kind kon niet de
naam van zijn vader voeren.
De woordvoerders van Stalin legden
uit, dat dit de heiligheid van het
Sovjet-gezin zou beschermen.tegen echt
scheiding of gevaar van processen.
Later gaven woordvoerders toe, dat
het beoogde en bereikte resultaat
een hoger geboortecijfer was om de
verliezen van de oorlog goed te ma
ken, ongeacht of de kinderen in het
beschermde gezin of buitenechtelijk
werden geboren.
Al een jaar na de dood van Stalin
(in 1953) begonnen hervormers het edict
aan te vallen.
Waarom, vroegen zij, mislukte huwe
lijken in stand houden? Waarom onwet
tige kinderen brandmerken door in al
hun wettelijke papieren een ruimte open
te laten, waar de naam van een vader
behoorde te staan?
En wat betreft het beschermen van
de heiligheid van het gezin: niet vader
schapsprocessen en alimentatiebetalin
gen konden huwelijken uiteenrukken,
maar juist die buitenechtelijke verhou
dingen, waartoe het edict de mannen
aanmoedigde, zo redeneerden zij.
In 1961 begin de Opperste Sovjet een
hervorming te bestuderen, maar er ge
beurde niets. Tenslotte werd, nadat
Chroestsjow in 1964 was afgezet, het
gedeelte van het edict, dat betrekking
had op echtscheidingen, bij decreet ver
anderd.
De Sovjet-Unie heeft thans een ruime
echtscheidingswet. krachtens welke
plaatselijke rechtbanken huwelijken
kunnen ontbinden. Eenvoudig omdat ze
schipbreuk hebben geleden zonder dat
bewijs van speciale gronden of het vast
stellen van schuld nodig is.
De hangende huwelijks- en gezinswet
omvat deze echtscheidingscode plus de
hervorming inzake onwettige kinderen.
De nieuwe wet maakt het mogelijk,
dat de vader en de moeder van een
buitenechtelijk geboren kind de geboor
te gemeenschappelijk aangeven, maar
als de vader weigert, kan het vader
schap door een rechtbank worden vast
gesteld.
Dit kan echter slechts gebeuren voor
kinderen, geboren na het in werking
treden van de wet. De vaders van de
naar schatting acht miljoen sinds het
edict van 1944 geboren onwettige kinde
ren gaan dus vrijuit.
Maar die kinderen en toekomstige on
wettige kinderen, die de vader weigert
mee aan te geven of wier vader door
de rechtbanken niet kan worden aange
wezen, zullen krachtens de nieuwe wet
toeh een vadersnaam kunnen krijgen.
Die naam kan worden samengesteld
uit de familienaam van de moeder en
elke voornaam of middennaam, die de
moeder zal verkiezen.
Russische middennamen worden af
geleid van de voornaam van de vader.
De rest van de nieuwe huwelijks- en
gezinswet, die op 4 april in ontwerp is
gepubliceerd voor discussie, sluit zich
aan bij de vroegere Sovjet-praktijk en
bepaalt: „Ouders moeten hun kinderen
opvoeden in de geest van de morele
code van een bouwer aan het communis
me".
De wet bepaalt voorts, dat slechts
burgerlijke registratie een huwelijk gel
dig maakt, een godsdienstige plechtig
heid heeft geen waarde en dat het bur
gerlijk huwelijk wordt voltrokken in een
plechtige atmosfeer. De minimum leef
tijd, waarop men kan trouwen, is 18 jaar
maar kan worden verlaagd tot 16.
De wet staat een vrouw toe, haar
eigen naam te behouden en te wonen
waar zij wil, maar bepaalt, dat een hu
welijk niet geldig is, indien het is ge
sloten zonder de bedoeling een gezin te
stichten.
«llfl
ROME Dit kapsel, opgemaakt met blpemen-juwelen, vertegenwoordigt een waarde
van 30.000 gulden. Het is een creatie uit de nieuwe haarmode-collectie van Femme
Sistina voor herfst en winter.
WERL (Duitsland) De 34-jarige
Heihz Kalkkuhl is dezer dagen
in het huwelijk getreden met de 23-ja-
rige Indonesische Ie Hok Lian en de
ambtenaar van de burgerlijke stand
noemde het een heel gewoon huwelijk.
Maar zo gewoon was het nu ook
weer niet. De plechtigheid vond plaats
in de spreekkamer van de gevangenis
van Werl en twee uur na het huwelijk
moest Kalkkuhl weer naar zijn cel.
waar hij levenslange gevangenisstraf
uitzit wegens moord op een cipier.
Kalkkuhl heeft in de gevangenis En
gels gestudeerd en leerde zijn Ie Hok
Lian kennen door een briefwisseling
tussen „penvrienden" in Werl en Sema-
rang op Java.
Toen zij elkaar bijna twee jaar had
den geschreven had de moeder van
„Zomerdiarree" of buikgriep
zegt u misschien. „Helemaal niet", zegt
het Voorlichtingsbureau voor de voeding
in Den Haag, „wat men in deze warme
tijd griep noemt, is maar al te vaak
een voedselvergiftiging, veroorzaakt
door bacteriën, vooral de salmonella-
bacterie."
Dat wordt dus oppassen voor die
bacteriën, die zelfs op vers vlees kunnen
voorkomen, hoewel ze pas een gevaar
gaan vormen wanneer ze in groten getale
le zijn. Vaak worden ze via de handen
overgebracht in het eten dat wordt
klaargemaakt (handen wassen dus,
steeds) en vooral bij temperaturen tus
sen de 20 en JfO graden Celsius voelen
ze zich zeer plezierig.
Dat laten ze dan merken, door zich
binnen een half uur te splitsen er kun
nen in twaalf uur uit één bacterie vijf
tien miljoen exemplaren ontstaan.
Daarom adviseert het Voorlichtings
centrum: bewaar het eten koel en werk
zo min mogelijk met de bekende Neder
landse „resten". Vlees na aankoop met
een uitpakken, meteen bereiden of in de
ijskast opbergen. Want zowel bij lage
als zeer hoge temperaturen krijgen de
bacteriën het te kwaad bij 80 graden
Celsius gaan ze dood en bij nul graden
richten ze bijvoorbeeld ook geen schade
meer aan).
Over hoge temperaturen gesprokent
eten is betrouwbaar in deze tijd wan-
p 1'abten minste vijftien minuten dqpr
en door verwarmd is gentfeest. Viees
mogelijk helemaal gaar laten worden
en liefst geen rauwe tartaar of rauw ge-
haki eten of „snel proeven voor het
klaarmaken".
Dus: hygiëne, koeling, verhitting
vijanden der bacteriën.
Kalkkuhl de reis van Ie Hok Lian naar
Duitsland betaald, waar zij hem eind af
gelopen jaar in de gevangenis bezocht.
Hun trouwplannen werden aanvanke
lijk gedwarsboomd door de plaatselijke
officier van justitie, maar een recht
bank besliste dat Kalkkuhl het recht
had te trouwen, zelfs in de gevangenis.
Kalkkuhl heeft vier kinderen uit een
vorig huwelijk.
DEN HAAG De man, die voor een
paar honderd gulden boekenbonnen ge
kregen had, wilde geen boek, maar een
grasmaaimachine. Hij piekerde zich
suf, zag een hiaat en vulde dit op, door
een universele geschenkbon te creëren.
Twee jaar geleden begon de Vereni
ging voor Vreemdelingenverkeer in
Hengelo deze nieuwe „voor-alles-en-
nog-wat-bon" uit te geven. Het afgelo
pen najaar werd aan het systeem iets
gewijzigd, waarna de VVV-Rotterdam
tot uitgifte ervan overging. De resulta
ten zijn thans zover, dat nu ook in Den
Haag de universele geschenkbon zijn in
trede heeft gedaan.
VVV-directeur mr. T. Landheer ver
telde in Nieuwspoort in Den Haag, dat
uitgifte van de bon een extra dienst
aan de middenstand is. Hij heeft goe
de hoop dat de bon een instrument is
waarmee detailhandelbedrijven wordt
aangetoond, dat de VVV de bedrijven
voor hun lidmaatschap diensten ver
leent.
De bonnen zijn in vaste coupures ver
krijgbaar bij de VVV-kantoren in de re
sidentie en bij een bankinstelling met
tien vestigingen in Den Haag. De waar
de van de bonnen loopt van een rijks
daalder tot en met f 500. Heeft iemand
een bon, maar wil hij de waarde in ge
deelten besteden, dan kan hij de bon bij
de VVV wisselen in kleinere coupures.
Hij kan ze eventueel besteden bij meer
dan vijftig zaken, waaronder winkels in
boeken, bloemen of grammofoonplaten
maar ook banketbakkers, confectiebe
drijven, kappers, fotospullen, juwelen,
huishoudelijke artikelen, radio's enz.
De deelnemende winkeliers, allen lid
van de VVV, betalen als contributie
voor deelneming drie pet. van de waar
de van de door hen ontvangen bonnen.
Mr. Landheer verwacht, dat de uni
versele geschenkbon in een behoefte
voorziet, gezien de ervaringen er mee
in Rotterdam. Hij wees op de mogelijk
heden om dit initiatief naar diverse
kanten uit te breiden, zodat ook in an
dere plaatsen deze bonnen verkrijbaar
worden en de bonnen ook in verschil
lende plaatsen kunnen worden besteed.
In elk geval is aangetoond dat de uni
versele geschenkbon 'n uitkomst is voor
vele gevers en voor evenzovele ontvan
gers, meent de VW-directeur.
Wat kost een bevalling met nazorg
van moeder en kind thuis en wat kost
het in een kraaminrichting of zieken
huis?
Deze vraag heeft de Consumenten
bond beantwoord met een overzicht van
de diverse tarieven in de tien grootste
steden van het land.
Daaruit blijkt dat een bevalling thuis
niet voordeliger hoeft te zijn dan in
het ziekenhuis, en dat er tussen de zie
kenhuizen binnen éénzelfde stad vaak
nog aanmerkelijk tarief-varschil be
staat.
DEN HAAG De Nederlanders zijn
zonder meer de grootste zoetekauwen
van Europa. Uit de suikerbalans die
door de Europese gemeenschap gepu
bliceerd is, blijkt dat in Nederland het
gebruik van suiker per hoofd van 40,8
kg in 1958 steeg tot 44,8 kg in 1967. Het
gemiddelde verbruik in Europa steeg
van 27,2 tot 31 kg.
In de rij van de „van-zoet-houders"
komt België in de Gemeenschap op de
tweede plaats: het 'verbruik nam daar
van 32,2 kg in 1958 toe tot 38.4 kg in
1967. De derde plaats wordt nu door
Frankrijk bezet waar het verbruik steeg
van 27.9 tot 32.1 kg. De Duitsers hebben
de verzadigingstoestand bereikt: al 10
jaar lang is het verbruik daar 30.3 kg
per hoofd. Het snelst neemt het suiker-
verbruik in Italië toe, waar de eetge
woonten zich onder de toenemende in
vloed van de industrialisatie en de stij
gende levensstandaard steeds meer wij
zigen. Van 19 kg in 1958 bedraagt het
verbruik nu al 26 kg per hoofd per
jaar.
Zij sprong van haar fiets met een paraplu aan de arm en een
stijf opgerold wit papier in de hand, toen wist ik het al. Een ruikertje
van de bloemist betekent een zorg minder in een gezin waar sinds
Pasen een constante deinig heeft geheerst vanwege die fatale drie voor
aardrijkskunde. En aangezien ik sindsdien een maand of wat heb
meegesleuteld om die drie omhoog te schroeven diende ik solidair mee mot
alle proefwerken en zomaar gewone beurten. Een enerverend
bedrijf, dat kan ik u verzekeren.
Want er dwaalde ook nog ergens een vijf rond op die lijst en in gezelschap
van deze drie zou dat uitlopen op niet minder dan een catastrofe. Tenzij
ik haar wilde uitleggen hoe zij dat dikke boek met die knotsen van
lessen onder de knie kon krijgen. Zij begreep ter wereld niet hoe de jongen*
dat unaniem een fijn vak konden vinden.
Een fijn vak? Maar dat is aardrijkskunde toch: het ligt er maar aan hoe j«
het bekijkt.
Dertig bladzijden Afrika als proefwerk, nu ja, de plaatjes niet meegerekend
natuurlijk. En dat zijn er nog al wat en heel mooie ook. Prachtige foto's,
het lijken stuk voor stuk wel illustraties voor een reclame-folder.
Maak eens een interessante reis dwars door Afrika, geheel verzorgd,
fooien inbegrepen.
Zou je niet op slag je koffer gaan pakken en een enkele reis naar Schiphol
nemen, als je de centjes ervoor had?
O ja, als je het zó bekeek. Maar het ging hier jammer genoeg niet om een
plezierreisje, was het maar waar. Je moest thuis op je stoel blijven
zitten en dat al-le-maal uit je hoofd leren. En als je dan al een hekel aan
het vak had.
[o, wacht eens even. Daar zit al het eerste likdoorntje, waar de schoen
knelt. Als zij dat „naar" nu eens uit haar hoofd zette en die hele
pluk Afrika als een interessant verhaal opvatte dat je voor je genoegen
doorlas. De moeilijke dingen over windrichtingen en bodemgesteldheid en
passant even op een papiertje zetten en verder de zaak als een
plezierreis beschouwen.
Om kort te gaan, wij hebben met vereende krachten van de nood een deugd
gemaakt en ons door een werkelijk onderhoudende en deskundige
reisleider door heel Afrika laten voeren. Wij hebben gedwaald door de
zwoele bloemenpracht der moorse tuinen, door de nauwe straatjes der
oude moorse steden. Op de rug van een kameel hebben wij bij maanlicht
de pyramiden bewonderd. Aan de bron van een oase gezeten in de
schaduw der palmen: de voet in het water, de kruin in het vuur. Wij zijn
ogen tekort gekomen in het Zuidafrikaanse wildpark met al die
loslopende leeuwen en olifanten. Wij hebben bewonderend toegekeken hoe
handig de negervrouwen in haar dorpen maïs malen en koeken bakken
volgens een eeuwenoud bijbels recept.
En onder de hand hebben wij van dat alles kleine aantekeningen gemaakt,
om die dertig bladzijden behoorlijk in te korten. Want er is geen
sterveling geboren, behalve misschien een geroutineerde toneelspeler, die
zo'n enorme pluk drukwerk in zijn geheugen weet te stampen. Ën die
doet dat óók niet in één avond, wat dacht je?
Alles met mate, met elke dag een draadje komt die hemdsmouw toch ook
af, al is het in een jaar. Iedere dag een vijf bladzijden met interesse
overlezen, de voornaamse punten op papier zetten en morgen herhalen
wat je vandaag en gisteren hebt opgeschreven.
•yij wilde het mij alles wel grif beloven, al bleef zij de zaak donker inzien,
want zij had nu eenmaal een hekel aan aardrijkskunde. Nee, dan
geschiedenis, dat was nog eens een fijn vak.
Juist. Maar wist mijn lief blond kopstuk wel dal het hele leven stikvol zit
met vervelende zaken? Dat bij elk beroep; bij elke opleiding, ook die
je met hart en ziel gekozen hebt, een heleboel gortdroge theorie te pas komt
die je nu eenmaal grondig moet kennen wil je er iets in bereiken.
Er bestaat geen werk met louter plezierige kanten, dat zou zij wel
ondervinden.
Al trouwt zij later met de knapste en aardigste man van de wereld en kreeg
zij een stelletje schattebouten van kinderen, dan nog zou zij dag aan dag
heel wat vervelende en vermoeiende karweitjes op te knappen krijgen. Dat
moest zij maar eens aan haar moeder vragen.
En daar kon een mens zich alleen maar zo opgewekt en vlug mogelijk
doorheen slaan als je jezelf al vroeg getraind had een opgedragen
taak behoorlijk af te werken, zin of geen zin.
Zij heeft eerlijk en volhardend haar best gedaan en tot haar eigen verbazing
en passant die vijf tot een klein zesje en die miserabele drie tot een vijf
weten op te hijsen.
Haar bloemetje, een bos gele en paarse irissen, staat te stralen in mijn
mooiste Keulse kruik. En ik zie haar dwars door een regenbui uitgelaten
wegfietsen, met de paraplu nog altijd aan de arm.
Zeven zorgeloze weken vakantie tegemoet, waarvan zij er twee voor het
eerst van haar jonge leven buitenslands zal doorbrengen. Op een
camping aan de Italiaanse Rivièra. Waar in de subtropische zoelte de
palmen wuiven en de sinaasappelen aan de bomen rijpen. Waar het zand
altijd warm en de zee altijd blauw is. Zij weet dat heel zeker, want
zij heeft het nagelezen in haar aardrijkskundeboek.
CAIRO Felle kritiek van Egyptische vrouwen heeft althans voor het ogen
blik de aanneming belet van een nieuwe wet inzake huwelijk, echtscheiding
en veelwijverij door de nationale vergadering.
De voorgestelde wetgeving heeft geleid tot een scherp conflict tussen de Egyp
tische feministen en de conservatieve sjeiks van de Islam gedurende de twee
jaar sinds de wet voor het eerst aan de nationale vergadering werd voorgelegd.
Het parlement werd verondersteld het laatste woord te hebben, maar de nationale
vergadering, die byna geheel uit mannen bestaat, is tot dusverre een beslissing
uit de weg gegaan.
Het parlement heeft een commissie
benoemd om het wetsvoorstel te bestu
deren en een compromis tussen ver
schillende opvattingen te zoeken.
Deze commissie heeft nu bijna twee
jaar gewerkt zonder een eindrapport
uit te brengen.
De strijd wordt gevoerd tussen twee
minderheden in het huidige Egypte. In
het ene kamp staan de niet zeer talrij
ke modern-gezinde, zich duidelijk uit
sprekende en goed onderlegde vrouwen
van Egypte, die een vastbesloten cam
pagne voeren voor „gelijke rechten",
in het andere de hoogst conservatieve
orthodoxe sjeiks, die zich hardnekkig
verzetten tegen elke wijziging in de
eeuwenoude gebruiken. De sjeiks base
ren hun standpunt op de zogenaamde
„Sjaria", de Islamitische wet, zoals ver
vat in de Koran en toegelicht door de
profeet Mohammed.
De sjeiks beweren nadrukkelijk, de
enige bevoegde uitleggers van de Ko
ran te zijn.
Onder de druk der tijden en de ver
anderingen, inherent aan de uitbreiding
van de stedelijke gemeenschappen
waarin de vrouwen vaak haar eigen
levensonderhoud verdienen, schijnen de
sjeiks thans bereid, een her- .«n haar eis te steunen.
ziening van de gebruiken te aanvaar
den, maar niet meer.
Zij zeggen dat zij niets willen aan
vaarden. dat ingaat tegen de geest van
de Koran.
De feministen eisen afschaffing van
veelwijverij en van gemakkelijke echt
scheiding. Ook eisen zij voor de
vrouw het recht, echtscheiding aan te
vragen en intrekking van de vigerende
wet, die 'de vrouwen verplicht tot ge
dwongen samenwoning.
Volgens de Sjaria kan een Moham
medaan vier vrouwen trouwen en van
een vrouw scheiden door haar eenvou
dig te vertellen, dat hij genoeg van
haar heeft.
Het traditionele echtscheidingsritueel
is, dat de man zegt: „Ik scheid van u" en
deze formule driemaal uitspreekt.
De feministen willen van deze ge
makkelijke vernietiging van haar ge
huwde staat af.
De Sjaria bepaalt ook, dat vrouwen
geen echtscheiding kunnen aanvragen,
tenzij het recht daartoe uitdrukkelijk is
opgenomen in het huwelijkscontract
Zoals het wetsvoorstel nu luidt, zou
een echtscheiding slechts kunnen wor
den uitgesproken ten overstaan van
twee getuigen en voor de „ma'zoen"
of huwelijksmakelaar. Ook zou de nieu
we wet de vrouw het recht geven, echt
scheiding aan te vragen, als zij be
schikt over „redelijk bewijsmateriaal"
De feministen hebben de Sjaria fel
aangevallen als „wreed en onmense
lijk". Behalve afschaffing van de veel
wijverij eisen zij gelijke mogelijkheden
om echtscheiding aan te vragen en zij
betogen, dat echtsèheiding uitsluitend
moet worden behandeld door de bur
gerlijke rechter.
In de praktyk is de veelwijverij in
Egypte reeds aanzienlijk verminderd
door economische oorzaken. Uit een re
cente studie is gebleken, dat in 1828
16.5 procent van de totale gehuwde
Mohammedaanse bevolking deel uit
maakte van polygame huishoudingen,
maar dat dit percentage het vorig jaar
ongeveer 140 jaar later was ge
daald tot 0,2 procent.
Mevr. Amina El-Said, die reeds lang
heeft gepleit voor bevrijding van de
vrouw van de oude regeling, betoogt:
„Het is nu tijd, dat de oude onbenulli
ge reactionaire en niet hervormde wet
ten worden afgeschaft."
„Echtscheiding dient slechts te wor
den uitgesproken door een rechter, na
dat de klager voldoende bewijsmate
riaal heeft aangevoerd om een echt
scheiding te rechtvaardigen. Dit zal
maken dat grillige mannen zich wel
tweemaal zullen bedenken alvorens
naar de rechter te lopen," aldus mevr.
El-Said.
Mevr. Moefieda Abdel Rahman, de
eerste vrouw in Egypte die advocaat is
geworden en die een der zeven vrouwe
lijke leden van het parlement is, heeft
de Sjaria-wetten eveneens fel aangeval
len.
„De Sjaria moet op revolutionaire wij
ze worden veranderd" betoogde zij en
zij voegde hieraan toe: „Er moet een
einde komen aan de vernedering van
de vrouwen door de wet en de
ketenen der slavernij moeten haar wor
den afgenomen".
Sjeik Farrag Sanhoery, voorzitier van
de commissie, die de Sjaria-wetten moet
h«»rrien, betoogde verontwaardigd: „De
Sjaria vernedert de vrouw op geen en
kele wijze...zij worden integendeel eer
bied en achting deelachtig."
Hij zei dat hij de laatste vijf jaar de
oude wetten heeft bestudeerd om ze
„naar genoegen van de vrouwen" te
herzien, doch herhaalde: „Maar na
tuurlijk zonder af te wijken van de
geest van de Islam."
„De Islam heeft de mannen het recht
gegeven, vier vrouwen te bezitten on
der voorwaarde, dat zij alle vier
rechtvaardig en billijk zouden behande
len" vervolgde hij. „Als een van de
vier de indruk heeft, dat haar man
niet rechtvaardig en billijk is, kan zij
echtscheiding van hem aanvragen."
Over de eis, dat echtscheiding alleen
mag worden uitgesproken door een
rechter in een rechtszaal zei Sanhoery:
„Dat is niet zo praktisch. De meeste
Egyptische dorpen hebber* geen recht
bank... Moeten ze dan 160 km reizen om
zich te laten scheiden?".
Een huisvrouw antwoordde: „Waar
om niet... we willen het de mannen
moeilijk maken.
De vrouwen eisen ook afschaffing
van „beit el taa" de gedwongen samen
leving, die een vrouw verplicht, op or
der van de politie naar het huis van
haar man terug te keren.
Te dien einde heeft de voormalige
minister van justitie Essam Hassoena
een wet voorgesteld, waarbij „Beit el
taa" zou moeten worden afgeschaft. Er
zijn sindsdien twee jaar verlopen, maar
die wet is nog niet aangenomen.
Op order van Hassoena heeft de po
litie evenwel opgehouden, vrouwen te
dwingen naar haar echtgenoten te gaan.
De politie verzoekt de vrouw alleen vre
dig naar haar echtgenoot terug te ke
ren, maar als zij weigert, wordt zij
niet zoals vroeger, gedwongen.
Inmiddels kunnen de Egyr+'"ch2
christenen eer* derde partij in het con
flict worden. De Egyptische christe
nen, voor het grootste gedeelte Kopten,
zijn onderworpen aan zeer strenge
orthodoxe wetten inzake echtscheiding.
Volgens de officiële archieven hebben
vele Kopten zich tot de Islam be
keerd uitsluitend om van hun vrouwen
te^kunnen scheiden.